ខែសីហា
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី១ ខែសីហា
សូមឲ្យបំណងប្រាថ្នារបស់លោកបានសម្រេច មិនមែនបំណងប្រាថ្នារបស់ខ្ញុំទេ។—ម៉ាថ. ២៦:៣៩
បើយើងចង់ធ្វើជាអ្នកបង្រៀនដ៏ពូកែ ដំបូងយើងត្រូវធ្វើជាសិស្សដ៏ល្អសិន។ (១ធី. ៤:១៥, ១៦) ដូចគ្នាដែរ បើព្រះយេហូវ៉ាប្រើអ្នកដើម្បីប្រៀនប្រដៅអ្នកឯទៀត អ្នកត្រូវរក្សាចិត្តរាបទាប ហើយឲ្យព្រះយេហូវ៉ាណែនាំអ្នកក្នុងជីវិត។ ពេលអ្នកឯទៀតឃើញថាអ្នកមានចិត្តរាបទាប ពួកគេនឹងគោរពអ្នក ហើយពួកគេនឹងស្រួលទទួលឱវាទឬយោបល់ពីអ្នកជាង។ យើងអាចរៀនពីគំរូរបស់លោកយេស៊ូ។ លោកយេស៊ូតែងតែស្ដាប់បង្គាប់បិតារបស់លោក សូម្បីតែនៅពេលដែលពិបាកខ្លាំងក្ដី។ លោកបានរំលឹកបណ្ដាជនថា ប្រាជ្ញារបស់លោកនិងអ្វីដែលលោកបានបង្រៀនគឺមកពីបិតារបស់លោក។ (យ៉ូន. ៥:១៩, ៣០) លោកយេស៊ូមានចិត្តរាបទាបនិងស្ដាប់បង្គាប់ព្រះ ហើយនេះជួយលោកឲ្យធ្វើជាអ្នកបង្រៀនដែលមានសេចក្ដីអាណិតមេត្ដា។ មនុស្សដែលមានចិត្តស្មោះចូលចិត្តនៅជិតលោក។ (ម៉ាថ. ១១:២៩) ពាក្យសម្ដីដ៏សប្បុរសរបស់លោកយេស៊ូ បានលើកទឹកចិត្តពួកអ្នកដែលធ្លាក់ទឹកចិត្តនិងអ្នកដែលខ្សោយ។ (ម៉ាថ. ១២:២០) លោកបានកែតម្រង់ពួកសាវ័ករបស់លោកតាមរបៀបដែលបង្ហាញចិត្តសប្បុរសនិងសេចក្ដីស្រឡាញ់ សូម្បីតែនៅពេលដែលលោកមានហេតុខឹងនឹងពួកគេដោយសារពួកគេឈ្លោះគ្នាអំពីអ្នកណាដែលធំជាងគេ។—ម៉ាក. ៩:៣៣-៣៧; លូក. ២២:២៤-២៧ w១៨.០៣ ទំ. ២៥ វ. ១៥-១៦
ថ្ងៃសុក្រ ទី២ ខែសីហា
ព្រឹត្ដិការណ៍នោះជានិមិត្តរូបនៃអ្វីដែលកំពុងសង្គ្រោះអ្នករាល់គ្នាឥឡូវនេះ ពោលគឺការជ្រមុជទឹក។—១ពេ. ៣:២១
ពេត្រុសបានប្រៀបប្រដូចការជ្រមុជទឹកទៅនឹងការដែលណូអេសង់ទូកធំ។ ទូកធំនោះផ្ដល់ភ័ស្តុតាងច្បាស់លាស់ដល់អ្នកឯទៀតថាណូអេចង់ធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះយ៉ាងអស់ពីចិត្ត។ ដោយស្មោះត្រង់ ណូអេបានធ្វើកិច្ចការដែលព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដល់ឲ្យគាត់។ ដោយសារជំនឿរបស់ណូអេ ព្រះយេហូវ៉ាបានសង្គ្រោះគាត់និងក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់ក្នុងអំឡុងពេលមានទឹកជំនន់។ ពេលមនុស្សបានឃើញទូកធំនោះ ពួកគេបានដឹងថាណូអេមានជំនឿលើព្រះ។ ពេលមនុស្សឃើញបុគ្គលណាម្នាក់ទទួលការជ្រមុជទឹក ពួកគេដឹងថាគាត់បានប្រគល់ខ្លួនជូនព្រះ ដោយសារគាត់មានជំនឿលើគ្រិស្ត។ ដូចណូអេ អ្នកដែលទទួលការជ្រមុជទឹក ស្ដាប់បង្គាប់ព្រះនិងធ្វើកិច្ចការដែលលោកបានផ្ដល់ឲ្យពួកគេ។ ម្យ៉ាងទៀត ដូចព្រះយេហូវ៉ាបានសង្គ្រោះណូអេក្នុងអំឡុងពេលមានទឹកជំនន់ លោកក៏នឹងសង្គ្រោះអ្នកបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់របស់លោកដែលបានទទួលការជ្រមុជទឹករួចហើយ ពេលលោកបំផ្លាញពិភពលោកដ៏អាក្រក់នេះ។ (ម៉ាក. ១៣:១០; បប. ៧:៩, ១០) យើងអាចឃើញច្បាស់ថា គឺសំខាន់ណាស់ដែលយើងប្រគល់ខ្លួនជូនព្រះយេហូវ៉ា ហើយទទួលការជ្រមុជទឹក។ តាមពិត បើបុគ្គលណាម្នាក់បង្អែបង្អង់ទទួលការជ្រមុជទឹក គាត់អាចបាត់បង់ឱកាសរស់ជារៀងរហូត។ w១៨.០៣ ទំ. ៤-៥ វ. ៣-៤
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី៣ ខែសីហា
សេចក្ដីចំកួត រមែងនៅជាប់ក្នុងចិត្តរបស់កូនក្មេង។—សុភ. ២២:១៥
ឪពុកម្ដាយខ្លះប្រហែលជាមានទស្សនៈថាបើកូនរបស់ពួកគេមិនបានទទួលការជ្រមុជទឹក កូនក៏មិនអាចត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាពដែរ។ ប៉ុន្តែ ហេតុអ្វីទស្សនៈនេះគឺមិនត្រឹមត្រូវ? (យ៉ា. ១:២២) ពិតមែនថាឪពុកម្ដាយមិនចង់ឲ្យកូនទទួលការជ្រមុជទឹកមុនដែលគាត់មានគុណសម្បត្ដិគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីប្រគល់ជីវិតរបស់ខ្លួនជូនព្រះយេហូវ៉ា តែគឺជាការយល់ច្រឡំបើមានទស្សនៈថាកូនមិនត្រូវទទួលខុសត្រូវចំពោះព្រះយេហូវ៉ារហូតដល់គាត់ទទួលការជ្រមុជទឹក។ កូនត្រូវទទួលខុសត្រូវចំពោះព្រះពេលដែលគាត់ដឹងអំពីអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាចាត់ទុកថាខុសនិងអ្វីដែលលោកចាត់ទុកថាត្រូវ។ (យ៉ា. ៤:១៧) ឪពុកម្ដាយដែលមានប្រាជ្ញាមិននិយាយអ្វីដែលធ្វើឲ្យកូនគិតថាកូនមិនគួរទទួលការជ្រមុជទឹកទេ។ សូម្បីតែពេលដែលកូននៅក្មេងក្ដី ពួកគេបង្រៀនកូនឲ្យស្រឡាញ់អ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាចាត់ទុកថាត្រឹមត្រូវ ហើយស្អប់អ្វីដែលលោកចាត់ទុកថាខុស ដូចដែលពួកគេធ្វើដែរ។ (លូក. ៦:៤០) សេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលកូនមានចំពោះព្រះយេហូវ៉ានឹងការពារកូនមិនឲ្យប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរ ដោយសារកូនចង់ធ្វើអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាចាត់ទុកថាត្រឹមត្រូវ។—អេ. ៣៥:៨ w១៨.០៣ ទំ. ១២-១៣ វ. ១២-១៣
ថ្ងៃអាទិត្យ ទី៤ ខែសីហា
[ណូអេបាន]ដើរជាមួយនឹងព្រះ។—លោ. ៦:៩
ណូអេបានបន្តផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើព្រះយេហូវ៉ា អស់៣៥០ឆ្នាំទៀតក្រោយពីទឹកជំនន់។ (លោ. ៩:២៨) ណូអេជាគំរូល្អអំពីជំនឿនិងការស្ដាប់បង្គាប់ព្រះ! យើងអាចស្ដាប់បង្គាប់ព្រះនិងមានជំនឿដូចណូអេ ដោយគាំទ្រទស្សនៈរបស់ព្រះយេហូវ៉ាស្តីអំពីអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ ពេលយើងមិនរួមចំណែកក្នុងពិភពលោករបស់សាថាន និងពេលយើងចាត់ទុកព្រះយេហូវ៉ាថាសំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតរបស់យើង។ (ម៉ាថ. ៦:៣៣; យ៉ូន. ១៥:១៩) ដោយសារមូលហេតុទាំងនេះ មនុស្សខាងពិភពលោកនេះមិនចូលចិត្តយើងទេ។ ជាឧទាហរណ៍ នៅប្រទេសខ្លះមនុស្សនិយាយមិនល្អអំពីយើងតាមប្រព័ន្ធផ្សាយព័ត៌មាន ដោយសារយើងតាំងចិត្តធ្វើតាមច្បាប់របស់ព្រះស្តីអំពីការរួមភេទនិងអំពីអាពាហ៍ពិពាហ៍។ (ម៉ាឡ. ៣:១៧, ១៨) ដូចណូអេ យើងមិនខ្លាចមនុស្សឡើយ។ យើងកោតខ្លាចព្រះយេហូវ៉ា ពោលគឺយើងគោរពលោកយ៉ាងជ្រាលជ្រៅ ហើយមិនចង់ធ្វើឲ្យលោកខកចិត្តទេ។ យើងដឹងថាមានតែលោកប៉ុណ្ណោះដែលអាចឲ្យយើងនូវជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់។ (លូក. ១២:៤, ៥) សូមសួរខ្លួនអ្នកថា ‹តើខ្ញុំនឹងបន្តធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវតាមទស្សនៈរបស់ព្រះ សូម្បីតែអ្នកឯទៀតសើចចំអកឬរិះគន់ខ្ញុំឬទេ? តើខ្ញុំមានទំនុកចិត្តថាព្រះយេហូវ៉ាអាចផ្គត់ផ្គង់ក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្ញុំ សូម្បីតែនៅពេលដែលមិនស្រួលចិញ្ចឹមជីវិតក្នុងពិភពលោកនេះឬទេ?›។ បើអ្នកទុកចិត្តព្រះយេហូវ៉ានិងស្ដាប់បង្គាប់លោកដូចណូអេ អ្នកអាចប្រាកដថាព្រះយេហូវ៉ានឹងថែរក្សាអ្នក។—ភី. ៤:៦, ៧ w១៨.០២ ទំ. ៤ វ. ៤; ទំ. ៥ វ. ៨-១០
ថ្ងៃច័ន្ទ ទី៥ ខែសីហា
មនុស្សដែលឲ្យសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នារបស់ខ្លួនដឹកនាំគំនិត មិនទទួលអ្វីៗពីសកម្មពលរបស់ព្រះទេ។—១កូ. ២:១៤
ចិត្តគំនិតរបស់ពិភពលោកនេះផ្ដោតទៅលើសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នារបស់ខ្លួន។ ប៉ូលបានរៀបរាប់អំពីចិត្តគំនិតនេះ ជា«ចិត្តគំនិតដែលមានឥទ្ធិពលលើពួកអ្នកមិនស្ដាប់បង្គាប់»។ (អេភ. ២:២) ចិត្តគំនិតនេះនាំឲ្យមនុស្សភាគច្រើនធ្វើតាមពួកអ្នកដែលនៅជុំវិញពួកគេ។ ពួកគេចេះតែធ្វើអ្វីដែលពួកគេគិតថាគឺត្រឹមត្រូវ ដោយមិនយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះខ្នាតតម្រារបស់ព្រះ។ មនុស្សដែលឲ្យសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នារបស់ខ្លួនដឹកនាំគំនិតច្រើនតែគិតអំពីអ្វីដែលទាក់ទងនឹងសាច់ឈាម ហើយច្រើនតែគិតថាឋានៈ លុយ ឬសិទ្ធិរបស់គាត់ផ្ទាល់គឺសំខាន់ជាងអ្វីៗទាំងអស់។ បុគ្គលដែលឲ្យសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នារបស់ខ្លួនដឹកនាំគំនិត ច្រើនតែធ្វើអ្វីដែលគម្ពីរហៅថា «ការប្រព្រឹត្តដែលផុសចេញពីភាពខុសឆ្គង»។ (កាឡ. ៥:១៩-២១) ពួកគេព្យាយាមធ្វើឲ្យមនុស្សបែកបាក់គ្នា គាំទ្រម្ខាងៗពេលមានទំនាស់ លើកទឹកចិត្តអ្នកឯទៀតឲ្យបះបោរ ប្ដឹងគ្នាទៅតុលាការ មិនបង្ហាញការគោរពចំពោះប្រមុខភាព និងគិតហួសហេតុពេកអំពីការផឹកនិងបរិភោគ។ បុគ្គលដែលឲ្យសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នារបស់ខ្លួនដឹកនាំគំនិត ចេះតែបណ្ដោយខ្លួនធ្វើអ្វីដែលគាត់ចង់ធ្វើ ទោះជាពួកគេដឹងថានោះគឺខុសក៏ដោយ។—សុភ. ៧:២១, ២២ w១៨.០២ ទំ. ១៧ វ. ៣-៥
ថ្ងៃអង្គារ ទី៦ ខែសីហា
មនុស្សនឹង . . . ស្រឡាញ់ការសប្បាយ។—២ធី. ៣:២, ៤
យើងដឹងថាយើងត្រូវមានទស្សនៈត្រឹមត្រូវចំពោះការសប្បាយនឹងជីវិត។ មនុស្សខ្លះគិតថាពួកគេមិនគួរមានការសប្បាយទាល់តែសោះ ប៉ុន្តែនេះមិនមែនជាអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាចង់ឲ្យយើងធ្វើឡើយ។ គម្ពីរលើកទឹកចិត្តអ្នកបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់របស់ព្រះថា៖ «ចូរទៅចុះ ឲ្យបរិភោគអាហាររបស់ឯងដោយអំណរ ហើយផឹកស្រាទំពាំងបាយជូររបស់ឯងដោយចិត្តរីករាយផង»។ (សាស្ដ. ៩:៧) ធីម៉ូថេទី២ ៣:៤ចែងអំពីមនុស្សដែលស្រឡាញ់ការសប្បាយ ហើយដែលមិនចាប់អារម្មណ៍ចំពោះព្រះ។ សូមកត់សម្គាល់ថា ខនេះមិនបានចែងថាមនុស្សនឹងស្រឡាញ់ការសប្បាយជាងព្រះទេ។ បើដូច្នេះ នោះនឹងមានន័យថាពួកគេស្រឡាញ់ព្រះមួយកម្រិត។ ប៉ុន្តែ ខនោះចែងថា«ជាជាង»ព្រះ។ បណ្ឌិតម្នាក់បានសរសេរថា ខនេះ«មិនមានន័យថាពួកគេក៏ស្រឡាញ់ព្រះមួយកម្រិតនោះទេ តែថាពួកគេមិនស្រឡាញ់ព្រះទាល់តែសោះ»។ នេះជាការព្រមានចំពោះពួកអ្នកដែលស្រឡាញ់ការសប្បាយ។ គម្ពីររៀបរាប់អំពីអ្នកដែលស្រឡាញ់ការសប្បាយថា ជាពួកអ្នកដែល«ទាញបំបែរអារម្មណ៍»ដោយការសប្បាយនៃជីវិត។—លូក. ៨:១៤ w១៨.០១ ទំ. ២៥ វ. ១៤-១៥
ថ្ងៃពុធ ទី៧ ខែសីហា
ចូរថ្វាយកិត្ដិនាមដល់ព្រះយេហូវ៉ា ដោយទ្រព្យសម្បត្ដិ . . . របស់ឯង។—សុភ. ៣:៩
ព្រះយេហូវ៉ាគឺជាព្រះដែលមានចិត្តទូលាយ។ អ្វីៗទាំងអស់ដែលយើងមានគឺមកពីលោក។ លោកជាម្ចាស់លើអ្វីៗទាំងអស់ដែលមានតម្លៃនៅផែនដី ហើយលោកប្រើអ្វីទាំងនោះដើម្បីផ្គត់ផ្គង់ជីវិតនៅផែនដី។ (ទំនុក. ១០៤:១៣-១៥; ហាក. ២:៨) ជាឧទាហរណ៍ ព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដល់នំម៉ាណានិងទឹកសម្រាប់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលពេលពួកគេបានរស់នៅតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំអស់រយៈពេល៤០ឆ្នាំ។ (និក្ខ. ១៦:៣៥; នេហ. ៩:២០, ២១) ក្រោយមក ព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដល់ឫទ្ធានុភាពដល់អេលីសេដែលជាអ្នកប្រកាសទំនាយដើម្បីធ្វើឲ្យប្រេងតិចតួចរបស់ស្ត្រីមេម៉ាយដ៏ស្មោះត្រង់ទៅជាច្រើន។ អំណោយនេះពីព្រះ បានជួយគាត់ឲ្យសងបំណុលនិងមានលុយគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីចិញ្ចឹមជីវិតរបស់គាត់និងកូនប្រុសៗរបស់គាត់។ (២ព. ៤:១-៧) ម្យ៉ាងទៀត ដោយមានជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ា លោកយេស៊ូបានធ្វើអព្ភូតហេតុដើម្បីផ្ដល់អាហារនិងលុយកាក់នៅពេលដែលមានសេចក្ដីត្រូវការ។ (ម៉ាថ. ១៥:៣៥-៣៨; ១៧:២៧) ព្រះយេហូវ៉ាអាចប្រើអ្វីណាក៏ដោយដែលលោកចង់ប្រើ ដើម្បីគាំទ្រអ្វីៗដែលលោកបានបង្កើត។ ប៉ុន្តែ លោកនៅតែបើកឱកាសឲ្យអ្នកបម្រើរបស់លោកផ្ដល់អ្វីដែលពួកគេមានតាមលទ្ធភាពដើម្បីគាំទ្រកិច្ចការអង្គការរបស់លោក។—និក្ខ. ៣៦:៣-៧ w១៨.០១ ទំ. ១៥-១៦ វ. ១-៣
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី៨ ខែសីហា
ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ សូមយកព្រលឹងទូលបង្គំទៅឥឡូវចុះ។—១ព. ១៩:៤
អ្នកបម្រើស្មោះត្រង់ខ្លះនៅអតីតកាលធ្លាប់មានអារម្មណ៍បែបនេះ។ (យ៉ូប ៧:៧) តើអ្វីបានជួយពួកគេឲ្យបន្តស៊ូទ្រាំ? ពួកគេបានពឹងផ្អែកលើព្រះយេហូវ៉ាឲ្យផ្ដល់កម្លាំងដល់ពួកគេ។ គម្ពីរចែងថាព្រះ«រមែងចំរើនកំឡាំងដល់អ្នកដែលល្វើយ»។ (អេ. ៤០:២៩) ប៉ុន្តែគួរឲ្យស្ដាយណាស់ រាស្ត្រខ្លះរបស់ព្រះនៅសព្វថ្ងៃនេះគិតថារបៀបដ៏ល្អបំផុតដើម្បីស៊ូទ្រាំនឹងបញ្ហាដែលពួកគេជួបប្រទះក្នុងជីវិតគឺដោយឈប់បម្រើព្រះយេហូវ៉ាមួយរយៈពេល ពីព្រោះពួកគេគិតថាការបម្រើព្រះយេហូវ៉ាគឺជាបន្ទុក មិនមែនជាពរទេ។ ដូច្នេះ ពួកគេឈប់អានគម្ពីរ ចូលរួមកិច្ចប្រជុំ ហើយចូលរួមកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយ។ នេះគឺជាអ្វីដែលសាថានចង់ឲ្យពួកគេធ្វើ។ មេកំណាចមិនចង់ឲ្យយើងមានកម្លាំងឡើយ។ ម្យ៉ាងទៀត វាដឹងថាយើងនឹងមានកម្លាំងខ្លាំងជាងពេលដែលយើងជាប់រវល់ក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះយេហូវ៉ា។ ដូច្នេះ ពេលអ្នកអស់កម្លាំងខាងផ្លូវកាយនិងផ្លូវចិត្ត សូមកុំឃ្លាតឆ្ងាយពីព្រះយេហូវ៉ាឡើយ។ សូមចូលកាន់តែជិតលោក។ គម្ពីរចែងថា៖ «លោកនឹងធ្វើឲ្យអ្នករាល់គ្នាមាំមួនហើយខ្លាំងក្លាឡើង»។—១ពេ. ៥:១០; យ៉ា. ៤:៨ w១៨.០១ ទំ. ៣-៤ វ. ២-៣
ថ្ងៃសុក្រ ទី៩ ខែសីហា
ព្រះយេហូវ៉ា ទ្រង់នាំចុះទៅដល់ស្ថាន . . . មនុស្សស្លាប់ ហើយក៏នាំឡើងមកវិញដែរ។—១សាំ. ២:៦
ការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញលើកទី២ដែលបានត្រូវកត់ទុកក្នុងគម្ពីរបានត្រូវធ្វើឡើងដោយអេលីសេដែលជាអ្នកប្រកាសទំនាយ។ នៅក្រុងមួយដែលហៅថាស៊ូណែម មានស្ត្រីជនជាតិអ៊ីស្រាអែលម្នាក់ដែលគ្មានកូន។ ដោយសារគាត់បានទទួលអេលីសេដោយរាក់ទាក់ ព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យពរដល់ស្ត្រីនោះនិងប្ដីរបស់គាត់ដែលមានវ័យចាស់ ដោយឲ្យពួកគាត់មានកូនប្រុសម្នាក់។ ប៉ុន្តែ ប៉ុន្មានឆ្នាំក្រោយមក កូននោះបានស្លាប់។ សូមគិតអំពីអារម្មណ៍របស់ម្ដាយនោះ គាត់ពិតជាឈឺចិត្តខ្លាំងណាស់។ ហេតុនេះហើយ គាត់សុខចិត្តធ្វើដំណើរអស់៣០គីឡូម៉ែត្រ(១៩ម៉ៃល៍) ដើម្បីទៅរកអេលីសេនៅភ្នំកើមែល។ អេលីសេបានចាត់កេហាស៊ីដែលជាអ្នកបម្រើរបស់គាត់ឲ្យទៅក្រុងស៊ូណែមមុនពួកគេដើម្បីប្រោសក្មេងប្រុសនោះឲ្យរស់ឡើងវិញ។ ប៉ុន្តែ កេហាស៊ីមិនអាចប្រោសក្មេងប្រុសនោះឲ្យរស់ឡើងវិញទេ។ ក្រោយមក ម្ដាយដែលកំពុងកើតទុក្ខនោះបានត្រឡប់មកផ្ទះរបស់គាត់វិញជាមួយនឹងអេលីសេ។ (២ព. ៤:៨-៣១) អេលីសេបានចូលទៅកន្លែងដែលគេបានដាក់សពក្មេងនោះ រួចគាត់បានអធិដ្ឋាន។ ព្រះយេហូវ៉ាបានឆ្លើយតបនឹងសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់អេលីសេ ដោយប្រោសក្មេងនោះឲ្យរស់ឡើងវិញ។ ពេលម្ដាយនោះបានឃើញកូនរបស់គាត់រស់ឡើងវិញ គាត់សប្បាយចិត្តជាខ្លាំង! (២ព. ៤:៣២-៣៧) ក្នុងករណីនោះ ព្រះយេហូវ៉ាបាននាំក្មេងប្រុសពីក្រុងស៊ូណែមនោះឡើងមកវិញ ដោយប្រោសគាត់ឲ្យរស់ឡើងវិញ។ ដោយធ្វើដូច្នេះ ព្រះបានបង្ហាញថាលោកមានសមត្ថភាពប្រោសមនុស្សស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញ។ w១៧.១២ ទំ. ៥ វ. ៧-៨
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី១០ ខែសីហា
សេចក្ដីចំកួត រមែងនៅជាប់ក្នុងចិត្តរបស់កូនក្មេង។—សុភ. ២២:១៥
ដោយសារប្រាជ្ញាគឺផ្ទុយពីភាពល្ងង់ខ្លៅ នោះប្រាជ្ញាជាសញ្ញាសម្គាល់មួយនៃភាពចាស់ទុំ។ យើងក្លាយទៅជាបុគ្គលដែលមានភាពចាស់ទុំខាងជំនឿដោយសារយើងកោតខ្លាចព្រះយេហូវ៉ា ហើយចង់ស្ដាប់បង្គាប់លោក មិនគ្រាន់តែដោយសារយើងមានវ័យចាស់នោះទេ។ (ទំនុក. ១១១:១០) ប្អូនៗវ័យក្មេងដែលមានភាពចាស់ទុំមួយកម្រិតមិន«មានគំនិតរេចុះរេឡើងដូចរបស់ដែលយោលតាមរលកសមុទ្រ ឬត្រូវបក់ផាត់ទៅនេះទៅនោះ»ដោយសារសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នារបស់ខ្លួន ឬដោយសារឥទ្ធិពលពីមនុស្សវ័យក្មេងឯទៀតនោះទេ។ (អេភ. ៤:១៤) ផ្ទុយទៅវិញ «សមត្ថភាពយល់ដឹង»របស់ពួកគេបានត្រូវ«បង្វឹកបង្ហាត់ដើម្បីសម្គាល់អ្វីដែលខុសនិងអ្វីដែលត្រូវ»។ (ហេ. ៥:១៤) ដូច្នេះ ពួកគេធ្វើការសម្រេចចិត្តដ៏ឈ្លាសវៃ។ ប្រាជ្ញាបែបនេះគឺសំខាន់ចាំបាច់ដើម្បីទទួលសេចក្ដីសង្គ្រោះ។ (សុភ. ២៤:១៤) ដូច្នេះ អ្នកត្រូវធ្វើឲ្យប្រាកដថាកូនដឹងអំពីអ្វីដែលអ្នកចាត់ទុកថាសំខាន់។ តាមរយៈពាក្យសម្ដីនិងការប្រព្រឹត្តរបស់អ្នក ពួកគេគួរឃើញថាអ្នកកំពុងព្យាយាមរស់នៅសមស្របតាមខ្នាតតម្រាក្នុងគម្ពីរ។—រ៉ូម ២:២១-២៣ w១៧.១២ ទំ. ១៨ វ. ១២-១៣
ថ្ងៃអាទិត្យ ទី១១ ខែសីហា
ចូរបន្តប្រព្រឹត្តទៅលើអ្នកក្រៅដោយប្រាជ្ញា . . . [ត្រូវ]ដឹងថាគួរឆ្លើយដូចម្ដេចចំពោះមនុស្សម្នាក់ៗ។—កូឡ. ៤:៥, ៦
មនុស្សជាច្រើនមានទស្សនៈថា ពួកគេអាចដោះស្រាយបញ្ហារបស់ពិភពលោកនេះបាន។ ហេតុអ្វី? បើនេះជាការពិត នេះមានន័យថាយើងមិនត្រូវការការណែនាំពីព្រះ ហើយអាចធ្វើអ្វីណាក៏ដោយដែលយើងចង់ធ្វើ។ ម្យ៉ាងទៀត ប្រហែលជាគេគាំទ្រទស្សនៈនោះ ដោយសារបញ្ហាផ្សេងៗដូចជាសង្គ្រាម ឧក្រិដ្ឋកម្ម ជំងឺ និងភាពក្រីក្រមានកាន់តែតិចទៅៗ។ សេចក្ដីរាយការណ៍មួយបានរៀបរាប់ថា៖ «មូលហេតុដែលសង្គមមនុស្សកាន់តែប្រសើរឡើង គឺដោយសារមនុស្សចង់ធ្វើឲ្យពិភពលោកល្អប្រសើរជាងមុន»។ បើអ្នកឮគេនិយាយអំពីទស្សនៈពេញនិយមដែលមិនស្របតាមជំនឿរបស់អ្នក សូមស្វែងយល់អំពីអ្វីដែលគម្ពីរចែងអំពីរឿងនោះ។ សូមពិភាក្សារឿងនោះជាមួយនឹងបងប្អូនដែលមានភាពចាស់ទុំ។ សូមគិតអំពីមូលហេតុដែលមនុស្សជាច្រើនគាំទ្រទស្សនៈនោះ មូលហេតុដែលទស្សនៈនោះគឺមិនត្រឹមត្រូវ និងអ្វីដែលអ្នកអាចធ្វើដើម្បីមិនទទួលយកទស្សនៈនោះ។ យើងអាចការពារខ្លួនពីរបៀបគិតគូររបស់ពិភពលោកនេះ ដោយធ្វើតាមអ្វីដែលប៉ូលបាននិយាយក្នុងបទគម្ពីរថ្ងៃនេះ។ w១៧.១១ ទំ. ២៥ វ. ១៤; ទំ. ២៦ វ. ១៧
ថ្ងៃច័ន្ទ ទី១២ ខែសីហា
ឱព្រះអើយ ខ្ញុំអរគុណលោកដែលខ្ញុំមិនដូចមនុស្សឯទៀត។—លូក. ១៨:១១
ពួកផារិស៊ីមិនបានគិតថាពួកគេត្រូវបង្ហាញសេចក្ដីមេត្ដាករុណាទេ ហើយបាន«ចាត់ទុកថាអ្នកដទៃគ្មានតម្លៃសោះ»។ (លូក. ១៨:៩-១៤) ចូរយកតម្រាប់ព្រះយេហូវ៉ាមិនមែនពួកផារិស៊ីទេ។ ចូរបង្ហាញសេចក្ដីមេត្ដាករុណានិងការអាណិតអាសូរ។ (កូឡ. ៣:១៣) ចូរធ្វើឲ្យអ្នកឯទៀតស្រួលសុំយើងអភ័យទោសឲ្យពួកគេ។ (លូក. ១៧:៣, ៤) សូមសួរខ្លួនអ្នកថា ‹តើខ្ញុំឆាប់អភ័យទោសឲ្យអ្នកឯទៀត សូម្បីតែពួកគេបានធ្វើឲ្យខ្ញុំឈឺចិត្តជាច្រើនដងឬទេ? តើខ្ញុំពិតជាចង់ធ្វើឲ្យមានសន្ដិភាពជាមួយនឹងបុគ្គលដែលបានធ្វើឲ្យខ្ញុំទើសចិត្តឬឈឺចិត្តឬទេ?›។ ដើម្បីអភ័យទោសឲ្យអ្នកឯទៀត យើងត្រូវមានចិត្តរាបទាប។ ពួកផារិស៊ីបានគិតថាពួកគេប្រសើរជាងអ្នកឯទៀត ដូច្នេះពួកគេមិនព្រមអភ័យទោសឲ្យអ្នកឯទៀតទេ។ ប៉ុន្តែក្នុងនាមជាគ្រិស្តសាសនិក យើង«បន្ទាបខ្លួនដោយចាត់ទុកអ្នកឯទៀតថាប្រសើរជាងខ្លួន» ហើយអភ័យទោសឲ្យពួកគេដោយគ្មានល័ក្ខខ័ណ្ឌ។ (ភី. ២:៣) យើងអាចសួរខ្លួនយើងថា ‹តើខ្ញុំកំពុងយកតម្រាប់ព្រះយេហូវ៉ាដោយបង្ហាញចិត្តរាបទាបឬទេ?›។ បើយើងមានចិត្តរាបទាប នោះអ្នកឯទៀតនឹងស្រួលសុំយើងអភ័យទោសឲ្យពួកគេ ហើយយើងក៏នឹងស្រួលអភ័យទោសឲ្យពួកគេជាងដែរ។ ចូររហ័សបង្ហាញសេចក្ដីមេត្ដាករុណា ហើយយឺតនឹងទើសចិត្ត។—សាស្ដ. ៧:៨, ៩ w១៧.១១ ទំ. ១៧ វ. ៦-៨
ថ្ងៃអង្គារ ទី១៣ ខែសីហា
ការដែលច្រៀងសរសើរដល់ព្រះនៃយើងខ្ញុំ នោះជាការសំណំហើយ។—ទំនុក. ១៤៧:១
ប្រហែលជាអ្នកធ្លាប់ប្រៀបធៀបការច្រៀងរបស់អ្នកទៅនឹងការច្រៀងរបស់អ្នកឯទៀត ហើយមានអារម្មណ៍អៀនខ្មាស។ ប៉ុន្តែ យើងទាំងអស់គ្នាមានភារកិច្ចច្រៀងសរសើរព្រះយេហូវ៉ា។ ដូច្នេះ សូមលើកសៀវភៅចម្រៀងរបស់អ្នកឲ្យខ្ពស់ ងើបក្បាលឡើង ហើយច្រៀងដោយចិត្តខ្នះខ្នែង! (អែស. ៣:១១) សព្វថ្ងៃនេះ សាលប្រជុំជាច្រើនមានពាក្យចម្រៀងដែលបានត្រូវបង្ហាញនៅលើអេក្រង់ ហើយនេះអាចជួយយើងឲ្យច្រៀងឮៗ។ គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ផងដែរ ឥឡូវការច្រៀងចម្រៀងរាជាណាចក្រ បានទៅជាផ្នែកមួយនៃសាលាកិច្ចបម្រើរាជាណាចក្រសម្រាប់ពួកអ្នកចាស់ទុំ។ នេះបញ្ជាក់ថាគឺសំខាន់ណាស់សម្រាប់ពួកអ្នកចាស់ទុំឲ្យនាំមុខក្នុងការច្រៀងចម្រៀងនៅកិច្ចប្រជុំក្រុមជំនុំ។ បងប្អូនជាច្រើនមិនហ៊ានច្រៀងឮៗដោយសារពួកគេគិតថាសំឡេងរបស់ពួកគេមិនពីរោះ។ ប៉ុន្តែសូមគិតអំពីចំណុចនេះ ពេលយើងនិយាយ«យើងទាំងអស់គ្នាជំពប់ដួលជាញឹកញយ» តែនោះមិនធ្វើឲ្យយើងឈប់និយាយឡើយ។ (យ៉ា. ៣:២) ដូច្នេះ តើមានមូលហេតុអ្វីដែលយើងគួរឲ្យសំឡេងមិនល្អឥតខ្ចោះរបស់យើងបញ្ឈប់យើងពីការច្រៀងសរសើរព្រះយេហូវ៉ា? w១៧.១១ ទំ. ៥-៦ វ. ៩-១០
ថ្ងៃពុធ ទី១៤ ខែសីហា
ការនេះនឹងកើតមកមែន បើឯងរាល់គ្នាព្យាយាមស្ដាប់តាមព្រះបន្ទូលនៃព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃឯង។—សាក. ៦:១៥
ពេលអ្វីដែលបានត្រូវបើកបង្ហាញឲ្យសាការីឃើញក្នុងគំនិតនៅលើកទី៧បានត្រូវបញ្ចប់ មានអ្វីជាច្រើនដែលគាត់ត្រូវគិតពិចារណា។ សេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលថាលោកនឹងដាក់ទោសមនុស្សមិនទៀងត្រង់ច្បាស់ជាបានពង្រឹងកម្លាំងចិត្តគាត់។ ប៉ុន្តែគ្មានអ្វីដែលបានផ្លាស់ប្ដូរទេ។ មនុស្សជាច្រើននៅតែមិនទៀងត្រង់និងប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ ហើយកិច្ចការសាងសង់វិហារនៅក្រុងយេរូសាឡិមមិនទាន់បានបង្ហើយនៅឡើយ។ ហេតុអ្វីភ្លាមៗជនជាតិយូដាបានបោះបង់កិច្ចការដែលព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដល់ឲ្យពួកគេ? តើពួកគេបានត្រឡប់ទៅក្រុងយេរូសាឡិមវិញដើម្បីតែធ្វើឲ្យជីវិតរបស់ពួកគេប្រសើរជាងឬទេ? ព្រះយេហូវ៉ាដឹងថារាស្ត្ររបស់លោកត្រូវការកម្លាំងចិត្តនិងចិត្តក្លាហាន។ លោកបានបើកបង្ហាញឲ្យសាការីឃើញអ្វីមួយក្នុងគំនិតនៅលើកចុងក្រោយ ដើម្បីពង្រឹងទំនុកចិត្តរបស់រាស្ត្រលោកថាលោកស្រឡាញ់ពួកគេនិងឲ្យតម្លៃទៅលើការខំប្រឹងរបស់ពួកគេក្នុងការបម្រើលោក។ លោកបានសន្យាថាលោកនឹងការពារពួកគេ បើពួកគេចាប់ផ្ដើមធ្វើឡើងវិញនូវកិច្ចការដែលលោកបានផ្ដល់ឲ្យពួកគេ។ ស្តីអំពីការសាងសង់វិហារ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ពាក្យដែលមានក្នុងបទគម្ពីរថ្ងៃនេះ។ w១៧.១០ ទំ. ២១ វ. ១; ទំ. ២២ វ. ៥
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី១៥ ខែសីហា
ព្រះ . . . កំពុងមានសកម្មភាពក្នុងអ្នករាល់គ្នា . . . ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាមានបំណងប្រាថ្នានិងមានការប្រព្រឹត្ត។—ភី. ២:១៣
បងប្អូនប្រុសដែលបានទទួលការជ្រមុជទឹកក៏ត្រូវការចិត្តក្លាហាន ហើយខំធ្វើកិច្ចការផ្សេងៗដែរ។ ពេលពួកគេសុខចិត្តបម្រើជាជំនួយការខាងកិច្ចបម្រើនិងអ្នកចាស់ទុំ នោះក្រុមជំនុំទទួលប្រយោជន៍ជាច្រើន។ (១ធី. ៣:១) ប៉ុន្តែ អ្នកខ្លះប្រហែលជាស្ទាក់ស្ទើរក្នុងការធ្វើដូច្នេះ។ ប្រហែលជាបងប្រុសណាម្នាក់ធ្លាប់ធ្វើខុសពីមុន ហើយឥឡូវគាត់មានអារម្មណ៍ថាគាត់មិនសមធ្វើជាជំនួយការខាងកិច្ចបម្រើឬអ្នកចាស់ទុំទេ។ បងប្រុសម្នាក់ទៀតប្រហែលជាមានអារម្មណ៍ថាគាត់គ្មានសមត្ថភាពដែលសំខាន់ចាំបាច់ដើម្បីបំពេញភារកិច្ចនោះឡើយ។ បើអ្នកមានអារម្មណ៍ដូចនេះ ព្រះយេហូវ៉ាអាចជួយអ្នកឲ្យមានចិត្តក្លាហាន។ (ភី. ៤:១៣) សូមចាំអំពីគំរូរបស់ម៉ូសេ។ គាត់ក៏បានគិតថាគាត់មិនអាចធ្វើអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាបានសុំឲ្យគាត់ធ្វើដែរ។ (និក្ខ. ៣:១១) ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាបានជួយគាត់ឲ្យមានចិត្តក្លាហាននិងធ្វើអ្វីដែលសំខាន់ចាំបាច់។ តើតាមរបៀបណាបងប្អូនប្រុសដែលបានទទួលការជ្រមុជទឹកអាចមានចិត្តក្លាហានបែបនេះ? គាត់អាចអធិដ្ឋានសុំជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ា ហើយអានគម្ពីររាល់ថ្ងៃ។ គាត់អាចរំពឹងគិតអំពីបុគ្គលក្នុងគម្ពីរដែលបានបង្ហាញចិត្តក្លាហាន។ ដោយចិត្តរាបទាប គាត់អាចសុំអ្នកចាស់ទុំឲ្យបង្ហាត់បង្រៀនគាត់ ហើយគាត់អាចស្នើសុំជួយធ្វើកិច្ចការណាក៏ដោយដែលក្រុមជំនុំត្រូវការ។ w១៧.០៩ ទំ. ៣២ វ. ១៩
ថ្ងៃសុក្រ ទី១៦ ខែសីហា
ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះនៃយើងរាល់គ្នា . . . ស្ថិតស្ថេរនៅជាដរាប។—អេ. ៤០:៨
គម្ពីរបានត្រូវសរសេរក្រោមការដឹកនាំរបស់ព្រះ។ ប៉ុន្តែ នេះមិនមានន័យថាព្រះបានដឹកនាំកិច្ចការបកប្រែនៃសេចក្ដីបកប្រែគម្ពីរសេបធួជីន សេចក្ដីបកប្រែគម្ពីររបស់ចន វ៉ាយឃ្លីហ្វ សេចក្ដីបកប្រែគម្ពីរឃីងជេម្ស ឬសេចក្ដីបកប្រែណាផ្សេងទៀតទេ។ ក៏ប៉ុន្តែ ពេលដែលយើងពិចារណាអំពីរបៀបដែលសេចក្ដីបកប្រែទាំងនោះបានត្រូវរៀបចំឡើង នោះសឲ្យឃើញថាបណ្ដាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានស្ថិតស្ថេរដូចដែលលោកបានសន្យា។ នេះពង្រឹងជំនឿរបស់យើងថា សេចក្ដីសន្យាឯទៀតរបស់ព្រះយេហូវ៉ាក៏នឹងក្លាយទៅជាការពិតដែរ។ (យ៉ូស. ២៣:១៤) ពេលយើងដឹងអំពីរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាបានការពារបណ្ដាំរបស់លោក យើងកាន់តែមានជំនឿនិងសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះលោក។ ហេតុអ្វីព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យគម្ពីរដល់យើង? ហេតុអ្វីលោកបានសន្យាថាលោកនឹងរក្សាការពារគម្ពីរ? ពីព្រោះលោកស្រឡាញ់យើង ហើយលោកចង់បង្រៀនយើងឲ្យទទួលប្រយោជន៍។ (អេ. ៤៨:១៧, ១៨) នេះជំរុញចិត្តយើងឲ្យស្រឡាញ់លោកនិងស្ដាប់បង្គាប់លោក។—១យ៉ូន. ៤:១៩; ៥:៣ w១៧.០៩ ទំ. ១៩ វ. ១៣-១៤
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី១៧ ខែសីហា
ចូរគោរពឪពុកនិងម្ដាយរបស់អ្នក។—អេភ. ៦:២
បើគូអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់អ្នកមិនបម្រើព្រះយេហូវ៉ា ការបង្ហាត់បង្រៀនកូនៗឲ្យធ្វើតាមបង្គាប់នេះអាចជាអ្វីដ៏ពិបាក។ អ្នកអាចទុកគំរូល្អឲ្យកូនៗដោយគោរពគូរបស់អ្នក។ សូមគិតអំពីគុណសម្បត្ដិរបស់គាត់ ហើយប្រាប់គាត់ថាអ្នកដឹងគុណគាត់ជាខ្លាំងចំពោះអ្វីល្អៗទាំងអស់ដែលគាត់ធ្វើ។ សូមកុំនិយាយអ្វីដែលមិនល្អអំពីគូរបស់អ្នកនៅមុខកូនៗឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ សូមពន្យល់ពួកគេថាមនុស្សម្នាក់ៗត្រូវសម្រេចចិត្តថាពួកគេចង់បម្រើព្រះយេហូវ៉ាឬយ៉ាងណា។ បើអ្នកបង្ហាត់បង្រៀនកូនៗរបស់អ្នកឲ្យគោរពឪពុកឬម្ដាយដែលមិនមែនជាអ្នកជឿ នោះគំរូល្អរបស់កូនៗប្រហែលជានឹងធ្វើឲ្យគូរបស់អ្នកចង់រៀនអំពីព្រះយេហូវ៉ា។ ប្ដីខ្លះក៏ប្រហែលជាហាមមិនឲ្យប្រពន្ធដែលជាគ្រិស្តសាសនិកបង្រៀនកូនៗអំពីគម្ពីរឬនាំពួកគេទៅកិច្ចប្រជុំឡើយ។ ប៉ុន្តែ សូម្បីតែក្នុងស្ថានភាពនោះក្ដី នាងនឹងធ្វើអ្វីដែលនាងអាចធ្វើបានដើម្បីបង្រៀនកូនៗអំពីសេចក្ដីពិត។ (សកម្ម. ១៦:១; ២ធី. ៣:១៤, ១៥) ទោះជានាងគោរពការសម្រេចចិត្តរបស់គាត់ក្ដី នាងនៅតែអាចនិយាយជាមួយនឹងកូនៗអំពីជំនឿរបស់នាងនៅពេលណាដែលអាចធ្វើបាន។ ដោយធ្វើដូច្នេះ ពួកគេអាចរៀនអំពីព្រះយេហូវ៉ានិងខ្នាតតម្រារបស់លោកស្តីអំពីអ្វីដែលខុសនិងអ្វីដែលត្រូវ។—សកម្ម. ៤:១៩, ២០ w១៧.១០ ទំ. ១១-១២ វ. ៩-១០
ថ្ងៃអាទិត្យ ទី១៨ ខែសីហា
ចូរយកតម្រាប់តាមព្រះ ក្នុងនាមជាកូនជាទីស្រឡាញ់របស់លោក។—អេភ. ៥:១
ព្រះយេហូវ៉ាមានចិត្តអាណិតមេត្ដា ហើយមនុស្សជាតិបានត្រូវបង្កើតឲ្យមានភាពដូចលោក។ ដូច្នេះ ជាការធម្មតាទេដែលមនុស្សយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះអ្នកឯទៀត។ សូម្បីតែពួកអ្នកដែលមិនស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ាក្ដី ក៏ច្រើនតែបង្ហាញចិត្តអាណិតមេត្ដាដែរ។ (លោ. ១:២៦) ក្នុងគម្ពីរមានកំណត់ហេតុជាច្រើនអំពីមនុស្សដែលបានបង្ហាញចិត្តអាណិតមេត្ដា។ ជាឧទាហរណ៍ ពេលដែលសាឡូម៉ូនត្រូវស្វែងយល់ថាស្ត្រីមួយណាក្នុងចំណោមស្ត្រីពីរនាក់គឺជាម្ដាយរបស់ទារកមួយ គាត់បានសាកល្បងពួកគេដោយបញ្ជាគេឲ្យពុះទារកនោះជាពីរចំណែក។ ម្ដាយពិតប្រាកដមានចិត្តអាណិតមេត្ដាយ៉ាងជ្រាលជ្រៅចំពោះកូនរបស់ខ្លួន ដូច្នេះនាងបានអង្វរសុំឲ្យស្តេចប្រគល់ទារកនោះឲ្យស្ត្រីម្នាក់ទៀតចុះ។ (១ព. ៣:២៣-២៧) ឧទាហរណ៍មួយទៀតអំពីការបង្ហាញចិត្តអាណិតមេត្ដាគឺកូនស្រីរបស់ផារ៉ូ។ ពេលគាត់បានឃើញម៉ូសេដែលជាទារក គាត់បានដឹងថាទារកនោះជាជនជាតិហេប្រឺ ហើយថាគេត្រូវតែសម្លាប់ទារកនោះ។ ប៉ុន្តែ គាត់«មានព្រះទ័យផ្ដួចអាណិត»ដល់ទារកនោះ ហើយគាត់បានសម្រេចចិត្តយកកូននោះមកចិញ្ចឹមធ្វើជាកូនរបស់ខ្លួន។—និក្ខ. ២:៥, ៦ w១៧.០៩ ទំ. ៩-១០ វ. ២-៣
ថ្ងៃច័ន្ទ ទី១៩ ខែសីហា
[ព្រះយេហូវ៉ា]អត់ធ្មត់នឹងយើង។—២ពេ. ៣:៩
ព្រះយេហូវ៉ាតម្រូវឲ្យយើងមានចិត្តសុភាពឬចិត្តរាបទាប។ ចិត្តរាបទាបនាំឲ្យយើងទទួលពរជាច្រើន។ (សុភ. ២២:៤) ពេលយើងមានចិត្តរាបទាប ក្រុមជំនុំនឹងកាន់តែមានសេចក្ដីសុខសាន្តនិងមានសាមគ្គីភាព។ ម្យ៉ាងទៀត ព្រះយេហូវ៉ានឹងផ្ដល់ឲ្យយើងនូវគុណដ៏វិសេសលើសលប់របស់លោក។ សាវ័កពេត្រុសបាននិយាយថា៖ «ចូរអ្នកទាំងអស់គ្នាក្រវាត់ខ្លួនដោយចិត្តរាបទាបក្នុងរបៀបដែលប្រព្រឹត្តចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក ពីព្រោះព្រះប្រឆាំងមនុស្សក្រអឺតក្រទម តែលោកឲ្យគុណដ៏វិសេសលើសលប់ដល់មនុស្សដែលមានចិត្តរាបទាប»។ (១ពេ. ៥:៥) នៅក្នុងពិភពលោកសព្វថ្ងៃនេះ បើបុគ្គលណាម្នាក់មានចិត្តស្លូតបូតនិងចិត្តអត់ធ្មត់ អ្នកឯទៀតច្រើនតែគិតថាគាត់គឺជាមនុស្សទន់ខ្សោយ។ ប៉ុន្តែ នេះមិនមែនជាការពិតទេ។ គុណសម្បត្ដិទាំងនេះមកពីព្រះយេហូវ៉ាដែលជាបុគ្គលដ៏ខ្លាំងក្លាបំផុតលើសកលលោក។ លោកគឺជាគំរូដ៏ល្អបំផុតស្តីអំពីចិត្តស្លូតបូតនិងចិត្តអត់ធ្មត់។ ជាឧទាហរណ៍ សូមគិតអំពីរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាបានបង្ហាញចិត្តអត់ធ្មត់នៅពេលដែលលោកបានឆ្លើយតបតាមរយៈទេវតារបស់លោកទៅកាន់អាប្រាហាំនិងឡុត។ (លោ. ១៨:២២-៣៣; ១៩:១៨-២១) ម្យ៉ាងទៀត សូមគិតដែរអំពីរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាបានបង្ហាញចិត្តអត់ធ្មត់អស់ជាង១.៥០០ឆ្នាំចំពោះប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែលដែលមិនបានស្ដាប់បង្គាប់លោក។—អេស. ៣៣:១១ w១៧.០៨ ទំ. ២៤-២៥ វ. ១៣-១៤
ថ្ងៃអង្គារ ទី២០ ខែសីហា
សេចក្ដីសុខសាន្តរបស់ព្រះដែលហួសពីការនឹកស្មាន នឹងការពារចិត្ត . . . របស់អ្នករាល់គ្នា។—ភី. ៤:៧
ចូរអធិដ្ឋាន។ យ៉ាងនេះ អ្នកនឹងទទួល«សេចក្ដីសុខសាន្តរបស់ព្រះដែលហួសពីការនឹកស្មាន»។ តើពាក្យទាំងនេះមានន័យយ៉ាងណា? សេចក្ដីបកប្រែខ្លះនៃគម្ពីរចែងថានេះគឺ«ហួសពីការស្រមើស្រមៃ» ឬ«ប្រសើរជាងអ្វីដែលមនុស្សអាចគ្រោងទុក»។ ដូច្នេះ ប៉ូលកំពុងនិយាយថា«សេចក្ដីសុខសាន្តរបស់ព្រះ»គឺអស្ចារ្យជាងអ្វីដែលយើងអាចស្រមៃគិត។ ទោះជានៅពេលខ្លះយើងមិនដឹងថាយើងគួរដោះស្រាយបញ្ហារបស់យើងយ៉ាងណាក្ដី ព្រះយេហូវ៉ាដឹង ហើយលោកអាចធ្វើអ្វីដែលយើងមិនបានរំពឹងទុក។ (២ពេ. ២:៩) តើតាមរបៀបណាយើងអាចមាន«សេចក្ដីសុខសាន្តរបស់ព្រះ» សូម្បីតែនៅពេលដែលយើងមានបញ្ហា? យើងត្រូវរក្សាចំណងមិត្តភាពរបស់យើងជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ាឲ្យមាំមួន។ ចំណងមិត្តភាពនេះគឺអាចមានដោយសារតែគ្រឿងបូជាលោះរបស់លោកយេស៊ូគ្រិស្ត។ ថ្លៃលោះគឺជាអ្វីមួយដ៏អស្ចារ្យដែលព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើ។ ដោយសារថ្លៃលោះ លោកអាចអភ័យទោសចំពោះការខុសឆ្គងរបស់យើង ហើយយើងអាចមានសមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យដែលមិនផ្ដន្ទាទោសនិងអាចចូលទៅជិតលោក។—យ៉ូន. ១៤:៦; យ៉ា. ៤:៨; ១ពេ. ៣:២១ w១៧.០៨ ទំ. ១១ វ. ៧; ទំ. ១៤ វ. ១៥
ថ្ងៃពុធ ទី២១ ខែសីហា
ចិត្តមនុស្សរមែងស្គាល់សេចក្ដីជូរចត់របស់ខ្លួន ឯមនុស្សដទៃ នឹងទទួលចំណែកក្នុងសេចក្ដីអំណររបស់ចិត្តនោះមិនបាន។—សុភ. ១៤:១០
ជួនកាល អ្នកដែលកើតទុក្ខមិនអាចពន្យល់ថាគាត់ឈឺចាប់ខ្លាំងយ៉ាងណាឡើយ។ សូម្បីតែពេលដែលអ្នកណាម្នាក់និយាយអំពីអារម្មណ៍របស់គាត់ក៏ដោយ អ្នកឯទៀតមិនតែងតែស្រួលយល់អំពីអ្វីដែលគាត់ព្យាយាមនិយាយនោះទេ។ ជួនកាលយើងប្រហែលជាពិបាកដឹងនូវអ្វីដែលយើងគួរនិយាយទៅកាន់អ្នកដែលកំពុងកើតទុក្ខ។ ជាច្រើនដង អ្វីដែលយើងអាចធ្វើដែលមានប្រយោជន៍ច្រើនបំផុតគឺ«យំជាមួយនឹងអ្នកដែលកំពុងយំ»។ (រ៉ូម ១២:១៥) បើអ្នកពិបាកនិយាយដោយផ្ទាល់មាត់នូវអ្វីដែលសម្រាលទុក្ខអ្នកឯទៀត អ្នកប្រហែលជានឹងមានអារម្មណ៍ស្រួលជាងបើអ្នកសរសេរសំបុត្រ ផ្ញើសារ ឬអ៊ីមែល។ អ្នកអាចដកស្រង់បទគម្ពីរដែលជួយសម្រាលទុក្ខ និយាយអំពីគុណសម្បត្ដិដ៏ពិសេសដែលអ្នកចាំអំពីបុគ្គលដែលបានស្លាប់ ឬរៀបរាប់អំពីការចងចាំដ៏ល្អៗដែលមានតម្លៃចំពោះអ្នក។ ម្យ៉ាងទៀត សេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់យើងអាចជួយបងប្អូនយើងដែលកំពុងកើតទុក្ខ។ យើងអាចអធិដ្ឋានឲ្យពួកគេឬថែមទាំងអធិដ្ឋានជាមួយនឹងពួកគេ។ w១៧.០៧ ទំ. ១២-១៣ វ. ១៣-១៦
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី២២ ខែសីហា
កុំឲ្យអ្នកណាពង្រាត់គូដែលព្រះបានផ្សំផ្គុំឡើយ។—ម៉ាថ. ១៩:៦
ប្រហែលជាអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់ប្ដីប្រពន្ធមួយគូ មិនដូចអ្វីដែលពួកគេបានរំពឹងទុកទេ។ ប្រហែលជាពួកគេថែមទាំងមានបញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរក្នុងចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់ពួកគេ។ បើដូច្នេះ ពួកគេអាចទទួលប្រយោជន៍ពីការពិចារណាអំពីរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាបានប្រព្រឹត្តចំពោះប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែល។ ព្រះយេហូវ៉ាបានបញ្ជាក់ថាលោកគឺដូចជាប្ដីរបស់រាស្ត្រលោក។ (អេ. ៥៤:៥; ៦២:៤) ជាច្រើនដង ប្រជាជាតិនោះបានធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាខកចិត្ត។ ទំនាក់ទំនងនោះគឺដូចជាអាពាហ៍ពិពាហ៍ដ៏ពិបាកមួយ។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាមិនបានឆាប់បោះបង់ចោលប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែលឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ លោកបានអភ័យទោសឲ្យពួកគេម្ដងហើយម្ដងទៀត ហើយបានធ្វើតាមសេចក្ដីសន្យារបស់លោកចំពោះពួកគេ។ (ទំនុក. ១០៦:៤៣-៤៥) គ្រិស្តសាសនិកដែលបានរៀបការ ហើយដែលស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ា ព្យាយាមយកតម្រាប់លោក។ ទោះជាមានបញ្ហាក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់ពួកគេក៏ដោយ ពួកគេមិនរកវិធីដែលគ្មានមូលដ្ឋានលើគម្ពីរដើម្បីផ្ដាច់ចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍នោះទេ។ ពួកគេដឹងថាព្រះយេហូវ៉ាចាត់ទុកថាពាក្យសម្បថក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍ជាអ្វីដែលសំខាន់ ហើយថាលោកចង់ឲ្យប្ដីប្រពន្ធ«នៅជាប់»ជាមួយនឹងគ្នា។ អំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទគឺជាមូលហេតុតែមួយគត់ដែលស្របតាមគម្ពីរដែលបុគ្គលណាម្នាក់អាចលែងលះនិងមានសិទ្ធិរៀបការម្ដងទៀត។ (ម៉ាថ. ១៩:៥, ៩) ពេលគ្រិស្តសាសនិកខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីធ្វើឲ្យអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់ពួកគេជោគជ័យ នោះពួកគេគាំទ្រសិទ្ធិគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ w១៧.០៦ ទំ. ២៥-២៦ វ. ១៧-១៨
ថ្ងៃសុក្រ ទី២៣ ខែសីហា
ភ្នែកអ្នកនឹងបានភ្លឺឡើង ហើយអ្នកនឹងបានដូចជាព្រះដែរ។—លោ. ៣:៥
មេកំណាចសាថានបានធ្វើឲ្យមានការសង្ស័យអំពីសិទ្ធិគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ សាថានចង់ឲ្យមនុស្សគិតថាព្រះយេហូវ៉ាគឺជាអ្នកគ្រប់គ្រងដ៏ខូចអាក្រក់ ហើយថាលោកមិនចង់ឲ្យយើងទទួលប្រយោជន៍ទេ។ សាថានបានអះអាងថាមនុស្សនឹងសប្បាយរីករាយច្រើនជាង បើពួកគេគ្រប់គ្រងខ្លួនឯង។ (លោ. ៣:១-៤) វាក៏បានអះអាងថាពេលមានការពិបាកយ៉ាងខ្លាំងក្នុងជីវិត មនុស្សនឹងលែងទទួលស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ាជាអ្នកគ្រប់គ្រងទៀត។ (យ៉ូប ២:៤, ៥) ដូច្នេះ ព្រះយេហូវ៉ាកំពុងទុកពេលដើម្បីបញ្ជាក់ច្បាស់ដល់បុគ្គលគ្រប់រូបថាការរស់នៅដោយគ្មានព្រះជាអ្នកគ្រប់គ្រងគឺពោរពេញទៅដោយទុក្ខវេទនា។ ព្រះយេហូវ៉ាដឹងថាការចោទប្រកាន់របស់មេកំណាចគឺជាពាក្យកុហក។ ដូច្នេះ ហេតុអ្វីលោកបានទុកពេលឲ្យសាថានព្យាយាមបញ្ជាក់អំពីការចោទប្រកាន់របស់វា? ចម្លើយចំពោះសំណួរនេះជាប់ទាក់ទងនឹងបុគ្គលគ្រប់រូប ទាំងនៅស្ថានសួគ៌ទាំងនៅផែនដី។ (ទំនុក. ៨៣:១៨) អាដាមនិងអេវ៉ាលែងទទួលស្គាល់ការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយតាំងពីពេលនោះមកបុគ្គលជាច្រើននាក់ទៀតក៏បានធ្វើដូច្នេះដែរ។ នេះអាចធ្វើឲ្យអ្នកខ្លះគិតថាមេកំណាចនិយាយត្រូវ។ w១៧.០៦ ទំ. ១៥-១៦ វ. ៣-៤
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី២៤ ខែសីហា
ចូរទៅបង្រៀនមនុស្ស . . . ឲ្យក្លាយទៅជាអ្នកកាន់តាមខ្ញុំ។—ម៉ាថ. ២៨:១៩
កិច្ចការបង្រៀនមនុស្សឲ្យក្លាយទៅជាអ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូបង្រៀនយើងឲ្យមានទម្លាប់ល្អស្តីអំពីការខំប្រឹងធ្វើការ របៀបប្រាស្រ័យទាក់ទងគ្នាយ៉ាងល្អ ហើយរបៀបមានទំនុកចិត្តនិងមិនធ្វើឲ្យអ្នកឯទៀតអន់ចិត្ត។ (សុភ. ២១:៥; ២ធី. ២:២៤) តែកិច្ចការនេះនាំឲ្យមានអំណរយ៉ាងខ្លាំងដោយសារយើងរៀនអំពីរបៀបប្រាប់អ្នកឯទៀតអំពីជំនឿរបស់យើងដោយផ្អែកទៅលើបទគម្ពីរ។ យើងក៏រៀនអំពីរបៀបរួមធ្វើការយ៉ាងជិតស្និទ្ធជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា។ (១កូ. ៣:៩) អ្នកអាចមានអំណរក្នុងការជួយមនុស្សឲ្យក្លាយទៅជាអ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូ សូម្បីតែមានមនុស្សតិចក្នុងតំបន់ផ្សាយរបស់អ្នកដែលចង់រៀនគម្ពីរក្ដី។ ក្រុមជំនុំទាំងមូលសហការគ្នាដើម្បីជួយមនុស្សឲ្យក្លាយទៅជាអ្នកកាន់តាមលោក។ ទោះជាមានតែបងប្អូនណាម្នាក់ដែលបានរកឃើញបុគ្គលដែលក្លាយទៅជាអ្នកកាន់តាមលោកក៏ដោយ យើងទាំងអស់គ្នាសប្បាយចិត្តដោយសារយើងទាំងអស់គ្នាបានចូលរួមក្នុងការស្វែងរកមនុស្សបែបនោះ។ ជាឧទាហរណ៍ បងប្រុសប្រេនឌិនដែលបានធ្វើជាអ្នកត្រួសត្រាយអស់៩ឆ្នាំនៅតំបន់មួយដែលមិនសូវមានអ្នកសិក្សាគម្ពីរ និយាយថា៖ «គឺជាការពិតដែលខ្ញុំមិនដែលរកបានអ្នកណាម្នាក់ក្នុងតំបន់ផ្សាយដែលរីកចម្រើនរហូតដល់បានទទួលការជ្រមុជទឹកទេ ប៉ុន្តែបងប្អូនឯទៀតរកបានមនុស្សបែបនោះ។ ខ្ញុំសប្បាយចិត្តដែលខ្ញុំបានរៀបគម្រោងដើម្បីចូលរួមឲ្យបានពេញលេញក្នុងកិច្ចការជួយមនុស្សឲ្យក្លាយទៅជាអ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូ»។—សាស្ដ. ១១:៦ w១៧.០៧ ទំ. ២៣-២៤ វ. ៧, ៩-១០
ថ្ងៃអាទិត្យ ទី២៥ ខែសីហា
នាងក៏បាត់ទឹកមុខព្រួយ។—១សាំ. ១:១៨
ហាណាចង់មានកូន តែមិនអាចមានទេ។ ប៉ុន្តែ ពេនីណាដែលជាប្រពន្ធមួយទៀតរបស់អែលកាណាបានបង្កើតកូនជាច្រើន។ (១សាំ. ១:៤-៧) អ្វីដែលធ្វើឲ្យបញ្ហានេះកាន់តែពិបាកថែមទៀតគឺពេនីណាបានរិះគន់ហាណា«រាល់តែឆ្នាំ»ដោយសាររឿងនេះ។ នោះបានធ្វើឲ្យហាណាឈឺចិត្តយ៉ាងខ្លាំង។ តើគាត់បានធ្វើអ្វីដើម្បីទទួលការសម្រាលទុក្ខ? គាត់បានអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ា។ (១សាំ. ១:១២) គាត់បានជឿជាក់ថាព្រះយេហូវ៉ានឹងផ្ដល់កូនប្រុសមួយឲ្យគាត់ ឬថាលោកនឹងសម្រាលទុក្ខគាត់តាមវិធីផ្សេងទៀត។ ដោយសារយើងជាមនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះ ហើយរស់នៅក្នុងពិភពលោករបស់សាថាន នោះយើងនឹងបន្តមានទុក្ខវេទនា។ (១យ៉ូន. ៥:១៩) ប៉ុន្តែ យើងមានជំនួយ។ យើងអាចអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ាដែល«ជាព្រះនៃការសម្រាលទុក្ខគ្រប់យ៉ាង»។ (២កូ. ១:៣) នេះជាអ្វីដែលហាណាបានធ្វើ។ គាត់បានប្រាប់ព្រះយេហូវ៉ាអំពីអារម្មណ៍របស់គាត់ ហើយបានអង្វរសុំលោកឲ្យជួយ។ ស្រដៀងគ្នាដែរ ពេលយើងរងទុក្ខ យើងមិនគ្រាន់តែគួរប្រាប់ព្រះយេហូវ៉ាអំពីបញ្ហារបស់យើងប៉ុណ្ណោះទេ។ តែយើងត្រូវអង្វរសុំលោកឲ្យជួយ ហើយប្រាប់លោកអំពីអារម្មណ៍របស់យើង។—ភី. ៤:៦, ៧ w១៧.០៦ ទំ. ៥-៦ វ. ១០-១១
ថ្ងៃច័ន្ទ ទី២៦ ខែសីហា
ស៊ីម៉ូន កូនយ៉ូហាន តើអ្នកស្រឡាញ់ខ្ញុំច្រើនជាងអ្វីៗទាំងនេះទេ?—យ៉ូន. ២១:១៥
លោកយេស៊ូដែលបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញបានដឹងថា អ្នកកាន់តាមលោកកំពុងនេសាទត្រី ប៉ុន្តែ ពួកគាត់មិនបានត្រីសោះ។ រួចលោកមានប្រសាសន៍ទៅពួកគាត់ថា៖ «‹ចូរទម្លាក់អួននៅខាងស្ដាំទូក ហើយអ្នកនឹងរកបាន›។ ពួកគាត់ក៏ទម្លាក់អួនទៅ តែមិនអាចទាញឡើងវិញបានឡើយ ដោយសារជាប់បានត្រីសន្ធឹកណាស់»។ (យ៉ូន. ២១:១-៦) លោកយេស៊ូបានយកនំប៉័ងនិងត្រីចែកដល់អ្នកកាន់តាមលោកជាអាហារពេលព្រឹក។ រួចលោកបានបែរទៅរកស៊ីម៉ូនពេត្រុស ហើយបាននិយាយពាក្យដែលមានក្នុងបទគម្ពីរថ្ងៃនេះ។ លោកយេស៊ូបានដឹងថាពេត្រុសចូលចិត្តនេសាទត្រីខ្លាំងណាស់។ ប្រហែលជាលោកយេស៊ូកំពុងសួរពេត្រុសថា តើគាត់ស្រឡាញ់លោកយេស៊ូនិងសេចក្ដីបង្រៀនរបស់លោកច្រើនជាងគាត់ស្រឡាញ់មុខរបរនេសាទត្រីរបស់គាត់ឬទេ? ពេត្រុសបានឆ្លើយទៅលោកយេស៊ូថា៖ «លោកម្ចាស់ លោកជ្រាបហើយថាខ្ញុំស្រឡាញ់លោក»។ (យ៉ូន. ២១:១៥) ពេត្រុសបានទាញយកមេរៀនមួយថាសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់គាត់ចំពោះគ្រិស្តគួរតែសំខាន់ជាងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់គាត់ចំពោះអ្វីៗផ្សេងទៀត។ ចាប់ពីថ្ងៃនោះមក គាត់បានបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះគ្រិស្តដោយបន្តជាប់រវល់ក្នុងកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយ ហើយគាត់បានក្លាយទៅជាសមាជិកដ៏សំខាន់ម្នាក់ក្នុងក្រុមជំនុំគ្រិស្តសាសនិក។ w១៧.០៥ ទំ. ២១-២២ វ. ១-២
ថ្ងៃអង្គារ ទី២៧ ខែសីហា
ព្រះយេហូវ៉ាជាអ្នកជួយខ្ញុំ ខ្ញុំនឹងមិនខ្លាចឡើយ។ តើមនុស្សអាចធ្វើអ្វីដល់ខ្ញុំ?—ហេ. ១៣:៦
ទំនុកចិត្តរបស់ប៉ូលទៅលើព្រះយេហូវ៉ាបានជួយគាត់ឲ្យប្រឈមមុខនឹងការពិបាកក្នុងជីវិត។ ពេលប៉ូលមានស្ថានភាពពិបាក គាត់មិនបានបាត់បង់ទំនុកចិត្តរបស់គាត់ទៅលើព្រះយេហូវ៉ាទេ។ គាត់បានពឹងផ្អែកលើ«ព្រះនៃការសម្រាលទុក្ខគ្រប់យ៉ាង។ លោកសម្រាលទុក្ខយើងពីសេចក្ដីវេទនាសព្វបែបយ៉ាង»។ (២កូ. ១:៣, ៤) ហេតុអ្វីសេចក្ដីអធិដ្ឋាននាំឲ្យយើងចូលទៅជិតព្រះ? ពេលយើងអធិដ្ឋាន យើងប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា។ នេះផ្ដល់ឱកាសឲ្យយើងមានចំណងមិត្តភាពជាមួយនឹងលោក។ (ទំនុក. ៨៦:៣; ១ថែ. ៥:១៧; រ៉ូម ១២:១២) ពេលយើងប្រាប់បិតារបស់យើងនៅស្ថានសួគ៌អំពីគំនិតនិងអារម្មណ៍កប់ជ្រៅក្នុងចិត្តរបស់យើង នោះយើងចូលទៅជិតលោក។ (ទំនុក. ៦៥:២) ម្យ៉ាងទៀត សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះព្រះយេហូវ៉ាមានកាន់តែខ្លាំងឡើងៗកាលដែលយើងឃើញរបៀបដែលលោកតបឆ្លើយចំពោះសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់យើង។ យើងមានទំនុកចិត្តថា«ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់គង់នៅជិតនឹងអស់អ្នកដែលអំពាវនាវដល់ទ្រង់»។ (ទំនុក. ១៤៥:១៨) ទំនុកចិត្តរបស់យើងទៅលើសេចក្ដីស្រឡាញ់និងការគាំទ្រពីព្រះយេហូវ៉ានឹងជួយយើងឲ្យប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាណាក៏ដោយដែលយើងកំពុងជួបប្រទះនៅឥឡូវនេះនិងនៅពេលអនាគត។ w១៧.០៥ ទំ. ១៧-១៨ វ. ៩-១០
ថ្ងៃពុធ ទី២៨ ខែសីហា
ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ទតចំពោះក្នុងចិត្ត។—១សាំ. ១៦:៧
បើអ្នកចាស់ទុំធ្វើការសម្រេចចិត្តដែលអ្នកមិនយល់ ឬដែលអ្នកមិនយល់ស្រប តើអ្នកនឹងមានប្រតិកម្មយ៉ាងណា? ស្ថានភាពបែបនេះអាចសាកល្បងជំនឿរបស់យើងទៅលើព្រះយេហូវ៉ានិងរបៀបដែលលោកបានរៀបចំក្រុមជំនុំនៅសព្វថ្ងៃនេះ។ តើតាមរបៀបណាចិត្តរាបទាបនឹងការពារអ្នក បើអ្នកបានត្រូវសាកល្បងដោយស្ថានភាពណាមួយក្នុងចំណោមស្ថានភាពទាំងនេះ? សូមយើងពិចារណារបៀបពីរយ៉ាង។ ទី១ បើយើងមានចិត្តរាបទាប យើងនឹងទទួលស្គាល់ថាយើងមិនដឹងអ្វីៗទាំងអស់អំពីរឿងនោះទេ។ ទោះជាយើងគិតថាយើងដឹងអ្វីៗទាំងអស់អំពីស្ថានភាពណាមួយក្ដី មានតែព្រះយេហូវ៉ាប៉ុណ្ណោះដែលដឹងអំពីអ្វីដែលមាននៅក្នុងចិត្តរបស់បុគ្គលណាម្នាក់។ ពេលយើងចាំអំពីចំណុចនេះ ដោយចិត្តរាបទាបយើងនឹងទទួលស្គាល់ថាសមត្ថភាពរបស់យើងមានកម្រិត ហើយថាយើងត្រូវកែប្រែរបៀបគិតគូររបស់យើង។ ទី២ បើយើងបានឃើញឬរងអំពើអយុត្ដិធម៌ ចិត្តរាបទាបនឹងជួយយើងឲ្យចេះស្ដាប់បង្គាប់និងមានចិត្តអត់ធ្មត់ ហើយរង់ចាំឲ្យព្រះយេហូវ៉ាដោះស្រាយ។ គម្ពីរចែងថា៖ «មិនបានសេចក្ដីសុខស្រួលដល់មនុស្សអាក្រក់ទេ ឯអាយុគេ . . . ក៏មិនបានយឺនយូរដែរ»។ (សាស្ដ. ៨:១២, ១៣) បើយើងរក្សាចិត្តរាបទាប យើងនឹងទទួលប្រយោជន៍ ហើយអ្នកឯទៀតដែលពាក់ព័ន្ធនឹងរឿងនោះក៏នឹងទទួលប្រយោជន៍ដែរ។—១ពេ. ៥:៥ w១៧.០៤ ទំ. ២៤ វ. ១០-១១
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី២៩ ខែសីហា
ពីព្រោះគេបានលួចខ្ញុំ ពីស្រុកពួកហេព្រើរមក ហើយនៅទីនេះ ខ្ញុំក៏មិនបានធ្វើអ្វី ដែលគួរឲ្យគេដាក់ខ្ញុំក្នុងគុកជ្រៅនេះដែរ។—លោ. ៤០:១៥
យ៉ូសែបច្បាស់ជាបានរងអំពើអយុត្ដិធម៌។ គាត់ក៏បានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថាគាត់មិនបានប្រព្រឹត្តបទឧក្រិដ្ឋដែលគេបានចោទប្រកាន់នោះទេ។ នេះជាមូលហេតុដែលគាត់បានសុំអ្នកជូនពែងឲ្យប្រាប់ផារ៉ូអំពីគាត់។ តើគាត់មានគោលបំណងអ្វី? គាត់បាននិយាយថា៖ «ដើម្បីឲ្យខ្ញុំបានរួចពីគុកនេះ»។ (លោ. ៤០:១៤) តើយ៉ូសែបបានទទួលយកស្ថានភាពរបស់គាត់ដោយមិនព្យាយាមដោះស្រាយបញ្ហានោះឬទេ? មិនមែនទេ! យ៉ូសែបដឹងថាគាត់បានរងអំពើអយុត្ដិធម៌ជាច្រើន។ នេះជាមូលហេតុដែលគាត់បានប្រាប់អ្នកជូនពែងនោះអំពីស្ថានភាពរបស់គាត់ ដោយសង្ឃឹមថាបុរសនោះនឹងជួយគាត់។ ប៉ុន្តែ សូមកត់សម្គាល់ថាបទគម្ពីរមិនបានចែងថាយ៉ូសែបបានប្រាប់អ្នកឯទៀតថាបងប្រុសៗរបស់គាត់ជាអ្នកចាប់គាត់ទេ សូម្បីតែផារ៉ូក្ដី។ តាមពិត ពេលបងប្រុសៗរបស់គាត់បានមកស្រុកអេស៊ីប ពួកគេបានផ្សះផ្សានឹងយ៉ូសែបវិញ។ នោះផារ៉ូបានស្វាគមន៍ពួកគេ ហើយបានអញ្ជើញពួកគេឲ្យរស់នៅស្រុកអេស៊ីប ហើយទទួល‹គ្រប់ទាំងរបស់ល្អនៅស្រុកនោះ›។—លោ. ៤៥:១៦-២០ w១៧.០៤ ទំ. ១៨-១៩ វ. ១២-១៣
ថ្ងៃសុក្រ ទី៣០ ខែសីហា
ពរ ប្រាជ្ញា និងចំណេះរបស់ព្រះគឺបរិបូរណាស់ហ្ន៎! ការវិនិច្ឆ័យរបស់លោកគ្មានអ្នកណាអាចស្វែងយល់បានទេ ហើយផ្លូវរបស់លោកគ្មានអ្នកណាអាចវាស់ស្ទង់បានឡើយ!—រ៉ូម ១១:៣៣
មូលហេតុមួយដែលព្រះយេហូវ៉ាមានសិទ្ធិគ្រប់គ្រងគឺលោកមានចំណេះនិងប្រាជ្ញាដែលសំខាន់ចាំបាច់ដើម្បីថែរក្សាសកលលោក។ យើងអាចឃើញដូច្នេះ ក្នុងការដែលលោកបានឲ្យបុត្ររបស់លោកមានសមត្ថភាពធ្វើឲ្យជាសះស្បើយនូវជំងឺដែលគ្មានគ្រូពេទ្យណាម្នាក់អាចព្យាបាលបានឡើយ។ (ម៉ាថ. ៤:២៣, ២៤; ម៉ាក. ៥:២៥-២៩) ទោះជាអ្វីទាំងនេះគឺជាអព្ភូតហេតុសម្រាប់យើងក៏ដោយ អ្វីទាំងនេះមិនមែនជាអព្ភូតហេតុសម្រាប់ព្រះយេហូវ៉ាទេ។ លោកយល់អំពីរបៀបដែលសារពាង្គកាយរបស់មនុស្សដំណើរការ ហើយអាចធ្វើឲ្យជានូវអ្វីណាក៏ដោយដែលខូចខាតក្នុងសារពាង្គកាយនោះ។ លោកក៏អាចប្រោសមនុស្សស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញ ហើយធ្វើឲ្យលែងមានគ្រោះមហន្តរាយធម្មជាតិទៀតដែរ។ ពិភពលោកដែលគ្រប់គ្រងដោយសាថានមិនអាចនាំឲ្យមានសន្ដិភាពបានឡើយ មិនថាក្នុងប្រទេសតែមួយ ឬរវាងប្រទេសផ្សេងៗ។ មានតែព្រះយេហូវ៉ាប៉ុណ្ណោះដែលមានប្រាជ្ញាដើម្បីធ្វើឲ្យមានសន្ដិភាពពេញពិភពលោក។ (អេ. ២:៣, ៤; ៥៤:១៣) យើងមានអារម្មណ៍ដូចសាវ័កប៉ូលពេលដែលគាត់បាននិយាយពាក្យដែលមានក្នុងបទគម្ពីរថ្ងៃនេះ។ w១៧.០៦ ទំ. ២២-២៣ វ. ៦-៧
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី៣១ ខែសីហា
កុំឲ្យអ្នកណាពង្រាត់គូដែលព្រះបានផ្សំផ្គុំឡើយ។—ម៉ាក. ១០:៩
ក្នុងពិភពលោកសព្វថ្ងៃនេះ មនុស្សជាច្រើនមិនសូវឲ្យតម្លៃចំពោះចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍ទេ។ ពួកគេមានអារម្មណ៍ថាបើមានបញ្ហា ពួកគេអាចបែកផ្លូវគ្នា។ ប៉ុន្តែ បុរសនិងស្ត្រីដែលជាគ្រិស្តសាសនិកមិនមានទស្សនៈដូចនោះចំពោះចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍ឡើយ។ (១កូ. ៧:២៧) ពួកគាត់ទទួលស្គាល់ថាពួកគាត់បានពោលពាក្យសច្ចានៅមុខព្រះពេលពួកគាត់បានរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍។ បើពួកគាត់មិនធ្វើតាមពាក្យសច្ចានោះ នេះហាក់ដូចជាពួកគាត់កុហកព្រះ ហើយលោកស្អប់អ្នកដែលភូតភរ។ (លេវី. ១៩:១២; សុភ. ៦:១៦-១៩) ព្រះយេហូវ៉ាក៏ស្អប់អ្នកដែលមានគម្រោងធ្វើការលែងលះគ្នាដើម្បីមានគូថ្មី។ (ម៉ាឡ. ២:១៣-១៦) លោកយេស៊ូបានបង្រៀនថាមូលហេតុតែមួយគត់ស្របតាមគម្ពីរដែលអាចលែងលះគ្នាគឺបើគូម្ខាងបានប្រព្រឹត្តអំពើផិតក្បត់ ហើយគូរបស់គាត់ដែលគ្មានកំហុសសម្រេចចិត្តមិនអភ័យទោសឲ្យគាត់។ (ម៉ាថ. ១៩:៩; ហេ. ១៣:៤) ចុះយ៉ាងណា អំពីការរស់នៅបែកពីគ្នា? គម្ពីរក៏បញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់អំពីរឿងនេះដែរ។ (១កូ. ៧:១០, ១១) គ្មានមូលហេតុពីគម្ពីរដើម្បីបែកលំនៅក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍ឡើយ។ ប៉ុន្តែ នៅពេលខ្លះប្រហែលជាមានស្ថានភាពណាមួយដែលគ្រិស្តសាសនិកម្នាក់គិតថាគឺចាំបាច់ដែលគាត់បែកលំនៅពីគូរបស់គាត់។ ជាឧទាហរណ៍ អ្នកខ្លះប្រហែលជាគិតថាខ្លួនស្ថិតក្នុងស្ថានភាពដែលនឹងបង្កឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់ធ្ងន់ធ្ងរដល់ជីវិត ឬដល់ចំណងមិត្តភាពរបស់គាត់ជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា បើគាត់បន្តរស់នៅជាមួយនឹងគូដែលប្រើអំពើហិង្សាឬដែលជាអ្នកក្បត់ជំនឿ។ w១៧.០៤ ទំ. ៨ វ. ១៤-១៦