ខែតុលា
ថ្ងៃអង្គារ ទី១ ខែតុលា
ប្រសិនបើក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា មានអ្នកណាម្នាក់ខ្វះប្រាជ្ញា ចូរឲ្យអ្នកនោះសុំព្រះម្ដងហើយម្ដងទៀតចុះ ព្រោះលោកឲ្យដោយចិត្តទូលាយដល់មនុស្សទាំងអស់ ហើយលោកមិនស្តីបន្ទោសឡើយ។—យ៉ា. ១:៥
ប្រាជ្ញាមកពីព្រះយេហូវ៉ា ហើយលោកឲ្យប្រាជ្ញានេះដោយចិត្តទូលាយដល់អ្នកឯទៀត។ របៀបមួយដែលយើងអាចមានប្រាជ្ញាគឺដោយព្រមទទួលការប្រៀនប្រដៅពីព្រះ។ ការធ្វើដូច្នេះការពារយើងពីការធ្វើអ្វីដែលខុស ហើយជួយយើងឲ្យរក្សាខ្លួននៅជិតស្និទ្ធនឹងព្រះយេហូវ៉ា។ (សុភ. ២:១០-១២) ម្យ៉ាងទៀត យើងនឹងមានសេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏អស្ចារ្យ គឺការទទួលជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់។ (យូ. ២១) ដោយសារយើងជាមនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះ ឬដោយសាររបៀបដែលយើងបានត្រូវចិញ្ចឹមអប់រំ ជួនកាលយើងពិបាកទទួលការប្រៀនប្រដៅឬយើងពិបាកមានទស្សនៈថាការប្រៀនប្រដៅគឺជាអ្វីដ៏ល្អ។ ប៉ុន្តែ ពេលដែលយើងឃើញថាការប្រៀនប្រដៅពីព្រះពិតជាមានប្រយោជន៍ក្នុងជីវិតរបស់យើង នោះយើងយល់ថាលោកស្រឡាញ់យើងខ្លាំងណាស់។ សុភាសិត ៣:១១, ១២ចែងថា៖ «កូនអើយ កុំឲ្យមើលងាយសេចក្ដីប្រៀនរបស់ព្រះយេហូវ៉ាឡើយ»។ បន្ទាប់មកបទគម្ពីរនេះចែងថា៖ «ដ្បិតអ្នកណាដែលព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ស្រឡាញ់ នោះទ្រង់ក៏ស្តីប្រដៅផង»។ យ៉ាងនេះ យើងអាចប្រាកដថាព្រះយេហូវ៉ាចង់ឲ្យយើងទទួលប្រយោជន៍ច្រើនបំផុត។ (ហេ. ១២:៥-១១) ដោយសារព្រះស្គាល់យើងច្បាស់ ការប្រៀនប្រដៅពីលោកគឺតែងតែសមត្រឹមត្រូវនិងជាអ្វីដែលយើងពិតជាត្រូវការ។ w១៨.០៣ ទំ. ២៧-២៨ វ. ១-២
ថ្ងៃពុធ ទី២ ខែតុលា
ចូរទទួលគ្នាទៅវិញទៅមកដោយរាក់ទាក់។—១ពេ. ៤:៩
សាវ័កពេត្រុសបានសរសេរពាក្យដែលមានក្នុងបទគម្ពីរថ្ងៃនេះទៅកាន់បងប្អូនដែលមកពីកន្លែងផ្សេងៗ។ ពួកគេបានជួបប្រទះ«ភ្លើងដែលកំពុងឆេះ»ឬការបៀតបៀន។ តើអ្វីជួយគ្រិស្តសាសនិកនៅគ្រប់ទីកន្លែងឲ្យឆ្លងកាត់គ្រាដ៏ពិបាកនោះ? (១ពេ. ១:១; ៤:៤, ៧, ១២) ពេត្រុសកំពុងលើកទឹកចិត្តបងប្អូនឲ្យ«ទទួលគ្នាទៅវិញទៅមក»ដោយរាក់ទាក់ ទោះជាពួកគេស្គាល់គ្នានិងធ្វើអ្វីផ្សេងៗជាមួយគ្នាក៏ដោយ។ តើការទទួលគ្នាទៅវិញទៅមកដោយរាក់ទាក់នឹងជួយពួកគេយ៉ាងដូចម្ដេច? នេះនឹងជួយពួកគេឲ្យកាន់តែមានភាពជិតស្និទ្ធនឹងគ្នា។ ចុះអ្នកវិញ? តើអ្នកចាំអំពីពេលដ៏សប្បាយដែលអ្នកធ្លាប់មាន កាលដែលបងប្អូនណាម្នាក់បានអញ្ជើញអ្នកឲ្យទៅផ្ទះរបស់គាត់ឬទេ? ម្យ៉ាងទៀត ពេលអ្នកបានអញ្ជើញបងប្អូនណាម្នាក់ឲ្យមកផ្ទះរបស់អ្នក នេះបានធ្វើឲ្យអ្នកនិងបងប្អូននោះកាន់តែជិតស្និទ្ធនឹងគ្នា។ របៀបល្អមួយដើម្បីស្គាល់បងប្អូនរបស់យើងគឺដោយទទួលពួកគេយ៉ាងរាក់ទាក់។ គ្រិស្តសាសនិកដែលបានរស់នៅសម័យរបស់ពេត្រុស ត្រូវមានភាពជិតស្និទ្ធនឹងគ្នាកាន់តែខ្លាំង កាលដែលស្ថានភាពកាន់តែអាក្រក់ទៅៗ។ ក្នុង«គ្រាចុងក្រោយបង្អស់»នេះ យើងក៏ត្រូវធ្វើដូចគ្នាដែរ។—២ធី. ៣:១ w១៨.០៣ ទំ. ១៥-១៦ វ. ១-៣
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី៣ ខែតុលា
អស់អ្នកដែលស្រេកឃ្លានចំពោះការណែនាំពីព្រះ នោះមានសុភមង្គលហើយ! ពីព្រោះរាជាណាចក្រស្ថានសួគ៌ជារបស់អ្នកទាំងនោះ។—ម៉ាថ. ៥:៣
លោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ថា មនុស្សដែលឲ្យសកម្មពលរបស់ព្រះដឹកនាំគំនិត គឺមានសុភមង្គល។ ម្យ៉ាងវិញទៀត រ៉ូម ៨:៦ពន្យល់ថា៖ «ការផ្ដោតគំនិតទៅលើសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នានៃរូបកាយនាំឲ្យស្លាប់ តែការផ្ដោតគំនិតទៅលើសកម្មពលរបស់ព្រះនាំឲ្យបានជីវិតនិងសេចក្ដីសុខសាន្ត»។ នេះមានន័យថាជីវិតរបស់យើងពឹងផ្អែកទៅលើការមានរបៀបគិតគូរដូចព្រះយេហូវ៉ា។ ដូច្នេះនៅឥឡូវនេះ បើយើងឲ្យសកម្មពលរបស់ព្រះដឹកនាំគំនិត យើងអាចមានសន្ដិភាពជាមួយនឹងព្រះនិងមានសេចក្ដីសុខសាន្តនៅក្នុងចិត្ត ហើយយើងអាចមានសេចក្ដីសង្ឃឹមទទួលជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់។ ក៏ប៉ុន្តែ យើងរស់នៅក្នុងពិភពលោកមួយដែលអាចជះឥទ្ធិពលអាក្រក់មកលើយើង។ ដោយសារមនុស្សដែលនៅជុំវិញយើងមិនមានទស្សនៈដូចព្រះ យើងត្រូវខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីការពារគំនិតរបស់យើង។ បើយើងមិនអប់រំខ្លួនឲ្យមានរបៀបគិតគូរដូចព្រះយេហូវ៉ាទាំងស្រុងទេ នោះចិត្តគំនិតនិងរបៀបគិតគូររបស់ពិភពលោកនេះដែលគិតតែអំពីសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាខាងរូបកាយ នឹងមានឥទ្ធិពលមកលើយើង។ យូដាសបាននិយាយថាមនុស្សដែលចេះតែគិតពីរឿងដែលទាក់ទងនឹងសាច់ឈាមអាចលែងមានសកម្មពលរបស់ព្រះយេហូវ៉ាទៀតផង។—យូ. ១៨, ១៩ w១៨.០២ ទំ. ១៧ វ. ៥; ទំ. ១៨ វ. ៧-៨
ថ្ងៃសុក្រ ទី៤ ខែតុលា
មនុស្សទុច្ចរិតព្រមទាំងជនបោកប្រាស់នឹងកាន់តែអាក្រក់ទៅៗ។—២ធី. ៣:១៣
គ្រូពេទ្យនិងគិលានុបដ្ឋាកជាច្រើនធ្វើការនៅកន្លែងដែលមានមនុស្សដែលមានជំងឺឆ្លង។ ពួកគេថែទាំអ្នកជំងឺដោយសារពួកគេចង់ជួយអ្នកនោះ។ ប៉ុន្តែ ពួកគេក៏ត្រូវតែការពារខ្លួនដើម្បីកុំឲ្យឆ្លងជំងឺទាំងនោះពីអ្នកជំងឺ។ ក្នុងនាមជាអ្នកបម្រើព្រះយេហូវ៉ា យើងស្ថិតនៅក្នុងស្ថានភាពស្រដៀងនឹងនេះ។ យើងជាច្រើននាក់ធ្វើការនិងរស់នៅជាមួយនឹងមនុស្សដែលមានចិត្តគំនិតនិងគុណវិបត្ដិដែលខុសគ្នាទាំងស្រុងពីគុណសម្បត្ដិរបស់ព្រះ។ នេះប្រហែលជាពិបាកសម្រាប់យើង។ នៅគ្រាចុងក្រោយនៃរបៀបរបបពិភពលោកនេះ មនុស្សដែលមិនស្រឡាញ់ព្រះមិនអើពើនឹងខ្នាតតម្រារបស់លោកស្តីអំពីអ្វីដែលខុសនិងអ្វីដែលត្រូវទេ។ សាវ័កប៉ូលបានរៀបរាប់អំពីគុណវិបត្ដិរបស់ពួកគេពេលគាត់បានសរសេរសំបុត្ររបស់គាត់ទៅកាន់ធីម៉ូថេ។ (២ធី. ៣:១-៥) ទោះជាយើងទើសចិត្តនឹងគុណវិបត្ដិទាំងនេះក៏ដោយ យើងប្រហែលជានៅតែទទួលឥទ្ធិពលពីការគិតគូរ ពាក្យសម្ដី និងការប្រព្រឹត្តរបស់មនុស្សដែលនៅជុំវិញយើង។ (សុភ. ១៣:២០) ដូច្នេះ យើងត្រូវតែការពារខ្លួនមិនឲ្យគុណវិបត្ដិរបស់មនុស្សដែលនៅជុំវិញយើងមានឥទ្ធិពលមកលើយើង កាលដែលយើងជួយពួកគេឲ្យស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ា។ w១៨.០១ ទំ. ២៧-២៨ វ. ១-២
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី៥ ខែតុលា
ចូរ . . . បង្រៀនមនុស្សគ្រប់ជាតិសាសន៍ឲ្យក្លាយទៅជាអ្នកកាន់តាមខ្ញុំ ហើយជ្រមុជទឹកឲ្យពួកគេ។—ម៉ាថ. ២៨:១៩
នៅឆ្នាំ៣៣ គ.ស. មិនយូរក្រោយពីលោកយេស៊ូបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ លោកបានមានប្រសាសន៍ទៅកាន់ក្រុមមនុស្សជាង៥០០នាក់ដែលមានបុរស ស្ត្រី និងប្រហែលជាកូនក្មេងផងដែរ។ គឺប្រហែលជានៅពេលនោះដែលលោកបានមានប្រសាសន៍នូវអ្វីដែលមានក្នុងបទគម្ពីរថ្ងៃនេះ។ (១កូ. ១៥:៦) លោកយេស៊ូបានបង្គាប់អ្នកកាន់តាមលោកឲ្យបង្រៀនអ្នកឯទៀតឲ្យក្លាយទៅជាអ្នកកាន់តាមលោក។ បុគ្គលណាម្នាក់ដែលចង់យក«នឹម»របស់លោក ឬដែលចង់ធ្វើជាអ្នកកាន់តាមលោក ត្រូវតែទទួលការជ្រមុជទឹក។ (ម៉ាថ. ១១:២៩, ៣០) ដើម្បីបម្រើព្រះតាមរបៀបដែលលោកពេញចិត្ត បុគ្គលម្នាក់ៗត្រូវទទួលស្គាល់តួនាទីរបស់លោកយេស៊ូក្នុងការធ្វើឲ្យគោលបំណងរបស់ព្រះបានសម្រេច។ យ៉ាងនេះ បុគ្គលនោះអាចទទួលការជ្រមុជទឹកដែលព្រះពេញចិត្ត។ គម្ពីរផ្ដល់ភ័ស្តុតាងជាច្រើនដែលបញ្ជាក់ថាអ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូនៅសម័យដើមបានដឹងអំពីសារៈសំខាន់នៃការទទួលការជ្រមុជទឹក។ ពួកគេមិនបានគិតថាពួកគេគួររង់ចាំ ហើយទទួលការជ្រមុជទឹកនៅពេលក្រោយទេ។—សកម្ម. ២:៤១; ៩:១៨; ១៦:១៤, ១៥, ៣២, ៣៣ w១៨.០៣ ទំ. ៥ វ. ៨
ថ្ងៃអាទិត្យ ទី៦ ខែតុលា
ឱដានីយ៉ែល ជាអ្នកសំណប់យ៉ាងសំខាន់អើយ។—ដាន. ១០:១១
ពិភពលោកដែលយើងរស់នៅសព្វថ្ងៃនេះ ពោរពេញទៅដោយអំពើប្រាសចាកសីលធម៌និងការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះមិនពិត។ មនុស្សបានទទួលឥទ្ធិពលពីបាប៊ីឡូនដ៏ខ្លាំងក្លាដែលជាសាសនាមិនពិតទាំងឡាយនៅទូទាំងពិភពលោក ដែលគម្ពីរបានហៅថា «លំនៅរបស់ពួកវិញ្ញាណកំណាច»។ (បប. ១៨:២) ប៉ុន្តែ ក្នុងពិភពលោកនេះ មនុស្សអាចឃើញថាយើងខុសពីគេ ហើយពួកគេប្រហែលជាសើចចំអកយើង។ (ម៉ាក. ១៣:១៣) ប៉ុន្តែដូចដានីយ៉ែល សូមឲ្យយើងចូលទៅជិតព្រះយេហូវ៉ាដែលជាព្រះរបស់យើង។ ពេលយើងមានចិត្តរាបទាប ទុកចិត្តលើព្រះយេហូវ៉ា និងស្ដាប់បង្គាប់លោក នោះលោកនឹងចាត់ទុកយើងថាជាអ្នកសំណព្វរបស់លោកដែរ។ (ហាក. ២:៧) ឪពុកម្ដាយទាំងឡាយអាចទាញយកមេរៀនពីឪពុកម្ដាយរបស់ដានីយ៉ែល។ នៅស្រុកយូដាពេលដានីយ៉ែលនៅតូច មនុស្សភាគច្រើនដែលនៅជុំវិញគាត់គឺអាក្រក់ណាស់។ ប៉ុន្តែ គាត់ស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ា។ ឪពុកម្ដាយរបស់គាត់ច្បាស់ជាបានបង្រៀនគាត់អំពីព្រះយេហូវ៉ា។ (សុភ. ២២:៦) សូម្បីតែឈ្មោះរបស់ដានីយ៉ែលដែលមានន័យថា«ព្រះជាចៅក្រមរបស់ខ្ញុំ»បង្ហាញថាឪពុកម្ដាយរបស់គាត់ស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ា។ ដូច្នេះ ឪពុកម្ដាយទាំងឡាយអើយ សូមមានចិត្តអត់ធ្មត់ពេលបង្រៀនកូនរបស់អ្នកអំពីព្រះយេហូវ៉ា។ សូមកុំឈប់ព្យាយាមឡើយ។ (អេភ. ៦:៤) សូមអធិដ្ឋានជាមួយនឹងពួកគេ។ សូមអធិដ្ឋានអំពីពួកគេ។ សូមខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីបង្រៀនពួកគេឲ្យស្រឡាញ់អ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាថាត្រឹមត្រូវ យ៉ាងនេះព្រះយេហូវ៉ានឹងឲ្យពរជាច្រើនដល់អ្នក។—ទំនុក. ៣៧:៥ w១៨.០២ ទំ. ៦-៧ វ. ១២, ១៤-១៥
ថ្ងៃច័ន្ទ ទី៧ ខែតុលា
គ្រប់របស់ទាំងអស់មកពីទ្រង់ យើងខ្ញុំរាល់គ្នាបានយកតែពីព្រះហស្តទ្រង់ ថ្វាយដល់ទ្រង់វិញ។—១រប. ២៩:១៤
យើងឲ្យដល់ព្រះយេហូវ៉ាដោយសារនេះជារបៀបមួយដើម្បីគោរពប្រណិប័តន៍លោក។ ក្នុងអ្វីដែលបានត្រូវបើកបង្ហាញឲ្យសាវ័កយ៉ូហានឃើញក្នុងគំនិត គាត់បានឮអ្នកបម្រើរបស់ព្រះយេហូវ៉ានៅស្ថានសួគ៌និយាយថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់យើងអើយ លោកសមនឹងទទួលសេចក្ដីសរសើរដោយសារសិរីរុងរឿង កិត្ដិយស និងឫទ្ធានុភាព ពីព្រោះលោកបានបង្កើតអ្វីៗទាំងអស់ ហើយអ្វីៗទាំងអស់នោះបានកើតមក ក៏មាននៅផង ដោយសារបំណងប្រាថ្នារបស់លោក»។ (បប. ៤:១១) ព្រះយេហូវ៉ាពិតជាសមនឹងទទួលសេចក្ដីសរសើរនិងសិរីរុងរឿង ដូច្នេះយើងចង់ជូនលោកនូវអ្វីដ៏ល្អបំផុត។ តាមរយៈម៉ូសេ ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្គាប់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលឲ្យធ្វើបុណ្យបីដងក្នុងមួយឆ្នាំ។ ផ្នែកមួយនៃការគោរពប្រណិប័តន៍របស់ពួកគេនៅពិធីបុណ្យទាំងនោះរួមបញ្ចូលការឲ្យដល់ព្រះយេហូវ៉ា។ រាស្ត្ររបស់លោកបានត្រូវបង្គាប់ថា៖ «មិនត្រូវមកនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ាដោយដៃទទេ»។ (ចោ. ១៦:១៦) សព្វថ្ងៃនេះដែរ ផ្នែកដ៏សំខាន់មួយនៃការគោរពប្រណិប័តន៍របស់យើងគឺជាការឲ្យដោយមិនគិតប្រយោជន៍ខ្លួន។ យ៉ាងនេះ យើងបង្ហាញថាយើងគាំទ្រហើយឲ្យតម្លៃចំពោះអង្គការរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ w១៨.០១ ទំ. ១៦ វ. ៤-៥
ថ្ងៃអង្គារ ទី៨ ខែតុលា
ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យអ្នកមានកម្លាំងចិត្តឡើងវិញ។—ម៉ាថ. ១១:២៨
លោកយេស៊ូក៏បានបន្ថែមទៀតថា៖ «ចូរយកនឹមរបស់ខ្ញុំដាក់លើអ្នករាល់គ្នា . . . ពីព្រោះនឹមរបស់ខ្ញុំស្រួលពាក់ ហើយបន្ទុកខ្ញុំក៏ស្រាល»។ (ម៉ាថ. ១១:២៩, ៣០) ពាក្យទាំងនេះគឺត្រឹមត្រូវមែន! នៅពេលខ្លះយើងប្រហែលជាអស់កម្លាំងពេលយើងចាកចេញពីផ្ទះដើម្បីចូលរួមកិច្ចប្រជុំឬកិច្ចផ្សព្វផ្សាយ។ ប៉ុន្តែ តើយើងមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាពេលយើងត្រឡប់មកវិញ? យើងមានកម្លាំងចិត្តឡើងវិញ និងមានអារម្មណ៍ថាយើងអាចបន្តស៊ូទ្រាំនឹងបញ្ហារបស់យើងតទៅទៀត។ នឹមរបស់លោកយេស៊ូពិតជាស្រួលពាក់។ សូមគិតអំពីបទពិសោធន៍របស់បងស្រីម្នាក់។ គាត់មានជំងឺបាក់កម្លាំងរ៉ាំរ៉ៃ ជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្ត និងឈឺក្បាលខ្លាំងជាញឹកញយ។ ដូច្នេះ ជួនកាលគាត់ពិបាកទៅកិច្ចប្រជុំខ្លាំងណាស់។ ប៉ុន្តែ នៅថ្ងៃមួយក្រោយពីគាត់បានខំប្រឹងដើម្បីទៅកិច្ចប្រជុំ គាត់បានសរសេរថា៖ «សុន្ទរកថាថ្ងៃនេះគឺអំពីការធ្លាក់ទឹកចិត្ត។ ខ្ញុំបានយំដោយសារបងប្រុសម្នាក់បានថ្លែងសុន្ទរកថានោះដោយបង្ហាញការយកចិត្តទុកដាក់និងដោយយល់អារម្មណ៍របស់ពួកអ្នកដែលមានបញ្ហានេះ។ នេះបានរំលឹកខ្ញុំថាខ្ញុំត្រូវការកិច្ចប្រជុំ»។ បងស្រីនោះសប្បាយចិត្តខ្លាំងណាស់ដែលគាត់បានខំប្រឹងចូលរួមកិច្ចប្រជុំនោះ! w១៨.០១ ទំ. ៥ វ. ៦-៧
ថ្ងៃពុធ ទី៩ ខែតុលា
ជើងទូលបង្គំ បានកន្ធែកចេញហៀបនឹងផុតទីហើយ។—ទំនុក. ៧៣:២
តើអ្នកអាចធ្វើអ្វីបើកូនរបស់អ្នកចាប់ផ្ដើមសង្ស័យអំពីសេចក្ដីពិតក្រោយពីទទួលការជ្រមុជទឹក? ជាឧទាហរណ៍ ប្រហែលជាអ្វីៗក្នុងពិភពលោកនេះទាក់ទាញចិត្តរបស់កូនអ្នក ឬក៏កូនរបស់អ្នកប្រហែលជាមិនប្រាកដថាការធ្វើតាមគោលការណ៍គម្ពីរគឺពិតជារបៀបរស់នៅដ៏ល្អបំផុត។ (ទំនុក. ៧៣:១, ៣, ១២, ១៣) ការប្រព្រឹត្តរបស់អ្នកនៅពេលនោះអាចជះឥទ្ធិពលទៅលើការសម្រេចចិត្តរបស់កូនថាគាត់នឹងបន្តបម្រើព្រះយេហូវ៉ាឬយ៉ាងណា។ សូមព្យាយាមមិនឈ្លោះប្រកែកជាមួយនឹងកូនអំពីរឿងនេះ ទោះជាកូននៅក្មេងឬមានវ័យជំទង់ក៏ដោយ។ ផ្ទុយទៅវិញ សូមធ្វើឲ្យប្រាកដថាគាត់ដឹងថាអ្នកស្រឡាញ់គាត់ ហើយចង់ជួយគាត់។ ប្អូនៗវ័យក្មេងដែលបានទទួលការជ្រមុជទឹកបានប្រគល់ខ្លួនជូនព្រះយេហូវ៉ា។ នេះជាសេចក្ដីសន្យាថាយើងនឹងបម្រើនិងស្រឡាញ់លោកជាងអ្វីៗទាំងអស់។ (ម៉ាក. ១២:៣០) ចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ការប្រគល់ខ្លួនជូនលោកជាសេចក្ដីសន្យាដ៏សំខាន់មួយ ហើយយើងក៏គួរមានទស្សនៈដូចលោកដែរ។—សាស្ដ. ៥:៤, ៥ w១៧.១២ ទំ. ១៩-២០ វ. ១៦-១៧
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី១០ ខែតុលា
ខ្ញុំដឹងថា[ប្អូនប្រុសរបស់ខ្ញុំ]នឹងរស់ឡើងវិញ នៅថ្ងៃចុងក្រោយពេលដែលមនុស្សស្លាប់ត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ។—យ៉ូន. ១១:២៤
ដូចម៉ាថាដែរ អ្នកបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់របស់ព្រះយេហូវ៉ាបានដឹងថានឹងមានការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញនៅថ្ងៃអនាគត។ សូមគិតអំពីអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាបានសុំឲ្យអាប្រាហាំធ្វើចំពោះអ៊ីសាកដែលជាកូនប្រុសដែលគាត់បានរង់ចាំអស់រយៈពេលយ៉ាងយូរ។ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «ចូរយកអ៊ីសាកកូនឯងដែលជាកូនសំឡាញ់តែ១នោះទៅឥឡូវ នាំគ្នាទៅឯស្រុកម៉ូរីយ៉ា រួចថ្វាយវាជាដង្វាយដុត»។ (លោ. ២២:២) តើអ្នកគិតថាអាប្រាហាំមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាពេលគាត់បានឮបង្គាប់នេះ? ព្រះយេហូវ៉ាបានសន្យាថាតាមរយៈកូនចៅរបស់អាប្រាហាំប្រជាជាតិទាំងឡាយនឹងទទួលពរ។ (លោ. ១៣:១៤-១៦; ១៨:១៨; រ៉ូម ៤:១៧, ១៨) ម្យ៉ាងទៀត ព្រះយេហូវ៉ាក៏បានមានប្រសាសន៍ថាពរនឹងមក«ដោយសារតែអ៊ីសាក»ឬតាមរយៈអ៊ីសាក។ (លោ. ២១:១២) ប៉ុន្តែ តើនេះអាចកើតឡើងយ៉ាងដូចម្ដេច បើអាប្រាហាំបានបូជាកូនប្រុសរបស់គាត់? ក្រោមការដឹករបស់ព្រះ ប៉ូលបានពន្យល់ថាអាប្រាហាំជឿថាព្រះអាចប្រោសអ៊ីសាកឲ្យរស់ឡើងវិញ។ (ហេ. ១១:១៧-១៩) អាប្រាហាំប្រាកដជាមិនបានដឹងថាកូនប្រុសរបស់គាត់នឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញនៅពេលណាឡើយ។ ប៉ុន្តែ គាត់មានទំនុកចិត្តថាព្រះយេហូវ៉ានឹងប្រោសអ៊ីសាកឲ្យរស់ឡើងវិញ។ w១៧.១២ ទំ. ៦-៧ វ. ១២-១៤
ថ្ងៃសុក្រ ទី១១ ខែតុលា
ខ្ញុំគ្មានទោសចំពោះឈាមរបស់មនុស្សណាម្នាក់ទេ។—សកម្ម. ២០:២៦
ដូចប៉ូលដែរ យើងគួរមានទស្សនៈដូចព្រះយេហូវ៉ាចំពោះជីវិត។ លោកចង់ឲ្យមនុស្សទាំងអស់ប្រែចិត្ត។ (២ពេ. ៣:៩) ដើម្បីយកតម្រាប់ព្រះយេហូវ៉ា យើងត្រូវស្រឡាញ់អ្នកឯទៀត។ ចិត្តគំនិតដែលប្រកបដោយសេចក្ដីមេត្ដាករុណានឹងជំរុញយើងឲ្យផ្សព្វផ្សាយយ៉ាងខ្នះខ្នែង ហើយនឹងជួយយើងឲ្យមានអំណរក្នុងកិច្ចការនោះ។ ដើម្បីមានទស្សនៈដូចព្រះយេហូវ៉ាចំពោះជីវិត យើងក៏ត្រូវមានចិត្តគំនិតត្រឹមត្រូវចំពោះសុវត្ថិភាពដែរ។ យើងត្រូវបើកបរនិងធ្វើកិច្ចការផ្សេងៗដោយសុវត្ថិភាព សូម្បីតែពេលយើងសាងសង់ ជួសជុល ឬធ្វើដំណើរទៅកន្លែងគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះ។ ជីវិតមនុស្ស សុវត្ថិភាព និងសុខភាពរបស់ពួកគេគឺតែងតែសំខាន់ជាងការសន្សំលុយឬពេលវេលា។ ព្រះរបស់យើងតែងតែធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ ហើយយើងចង់ធ្វើដូចលោកដែរ។ ជាពិសេសអ្នកចាស់ទុំត្រូវគិតអំពីសុវត្ថិភាពរបស់ខ្លួននិងរបស់អ្នកឯទៀត។ (សុភ. ២២:៣) បើអ្នកចាស់ទុំរំលឹកអ្នកអំពីការណែនាំស្តីអំពីសុវត្ថិភាព សូមស្ដាប់គាត់។ (កាឡ. ៦:១) ចូរមានទស្សនៈដូចព្រះយេហូវ៉ាចំពោះជីវិត ហើយ«អ្នកក៏នឹងគ្មានទោស»ឈាមទេ។—ទក. [ចោ.] ១៩:១០, ខ.ស. w១៧.១១ ទំ. ១៨ វ. ១១-១២
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី១២ ខែតុលា
កុំឲ្យអ្នកណាធ្វើឲ្យអ្នករាល់គ្នាខកខានមិនបានទទួលរង្វាន់ឡើយ។—កូឡ. ២:១៨
គ្រិស្តសាសនិកដែលបានត្រូវរើសតាំងមានសេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏ពិសេស។ ពួកគាត់ទន្ទឹងរង់ចាំការរស់នៅស្ថានសួគ៌។ សាវ័កប៉ូលបានហៅសេចក្ដីសង្ឃឹមនេះថា ‹រង្វាន់ដែលព្រះបានហៅឲ្យឡើងទៅស្ថានសួគ៌›។ (ភី. ៣:១៤) នៅស្ថានសួគ៌ពួកគាត់នឹងគ្រប់គ្រងជាមួយនឹងលោកយេស៊ូគ្រិស្តក្នុងរាជាណាចក្ររបស់លោក ហើយរួមធ្វើការជាមួយនឹងលោកដើម្បីជួយមនុស្សឲ្យក្លាយទៅជាល្អឥតខ្ចោះ។ (បប. ២០:៦) នេះគឺជាសេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏អស្ចារ្យមែន! ចៀមឯទៀតទន្ទឹងរង់ចាំរង្វាន់ផ្សេង។ ពួកគេមានសេចក្ដីសង្ឃឹមរស់ជារៀងរហូតនៅផែនដីដែលជាសួនឧទ្យាន ហើយសេចក្ដីសង្ឃឹមនេះធ្វើឲ្យពួកគេសប្បាយចិត្តណាស់! (២ពេ. ៣:១៣) ប៉ូលចង់ជួយគ្រិស្តសាសនិកដែលមានសេចក្ដីសង្ឃឹមឡើងទៅស្ថានសួគ៌ដូចគាត់ ឲ្យរក្សាភាពស្មោះត្រង់និងទទួលរង្វាន់។ ប៉ូលបានប្រាប់ពួកគាត់ថា៖ «ចូរផ្ចង់ចិត្តទៅលើអ្វីដែលនៅស្ថានលើ»។ (កូឡ. ៣:២) ពួកគាត់ត្រូវផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើសេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏ពិសេសរបស់ពួកគាត់ចំពោះជីវិតនៅស្ថានសួគ៌។ (កូឡ. ១:៤, ៥) ការគិតអំពីពរដែលព្រះយេហូវ៉ានឹងផ្ដល់ឲ្យ ជួយអ្នកបម្រើទាំងអស់របស់ព្រះឲ្យបន្តផ្ដោតអារម្មណ៍លើរង្វាន់។—១កូ. ៩:២៤ w១៧.១១ ទំ. ២៧-២៨ វ. ១-២
ថ្ងៃអាទិត្យ ទី១៣ ខែតុលា
[ចូរ]ច្រៀងថ្វាយព្រះយេហូវ៉ាចុះ!—ទំនុក. ៩៦:១
បទចម្រៀងជាច្រើនពីសៀវភៅចម្រៀងចូរច្រៀងជូនព្រះយេហូវ៉ាដោយអំណរគឺប្រៀបដូចជាសេចក្ដីអធិដ្ឋាន។ បទចម្រៀងទាំងនោះអាចជួយអ្នកឲ្យប្រាប់ព្រះយេហូវ៉ាអំពីអារម្មណ៍របស់អ្នក។ បទចម្រៀងខ្លះទៀតនឹងជួយបំផុសទឹកចិត្តយើង«ឲ្យមានសេចក្ដីស្រឡាញ់និងការប្រព្រឹត្តដែលល្អប្រសើរ»។ (ហេ. ១០:២៤) យើងចង់ស្គាល់បទភ្លេងនិងពាក្យចម្រៀងរបស់យើង។ របៀបមួយដែលយើងអាចធ្វើដូច្នេះគឺដោយស្ដាប់សំឡេងច្រៀងរបស់បងប្អូនយើងដែលបានថតទុកនៅក្នុងគេហទំព័រjw.org។ ពេលយើងហាត់ច្រៀងចម្រៀងនោះនៅផ្ទះ យើងអាចរៀនឲ្យចេះច្រៀងដោយមានទំនុកចិត្តនិងដោយបញ្ចូលអារម្មណ៍។ សូមចាំថាការច្រៀងគឺជាផ្នែកដ៏សំខាន់មួយនៃការគោរពប្រណិប័តន៍របស់យើង។ នេះជារបៀបដ៏ល្អមួយដើម្បីបង្ហាញព្រះយេហូវ៉ាថាយើងស្រឡាញ់លោក ហើយថាយើងមានចិត្តកតញ្ញូចំពោះអ្វីៗទាំងអស់ដែលលោកបានធ្វើសម្រាប់យើង។ (អេ. ១២:៥) ពេលអ្នកច្រៀងយ៉ាងខ្នះខ្នែង អ្នកក៏លើកទឹកចិត្តអ្នកឯទៀតឲ្យធ្វើដូច្នេះដែរ។ បងប្អូនទាំងអស់ក្នុងក្រុមជំនុំ មិនថាក្មេង ចាស់ ឬអ្នកថ្មីក្នុងសេចក្ដីពិត អាចគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ាតាមរបៀបនេះ។ ដូច្នេះ សូមកុំស្ទាក់ស្ទើរក្នុងការច្រៀងឲ្យអស់ពីចិត្តឡើយ។ មែនហើយ ចូរច្រៀងដោយអំណរ! w១៧.១១ ទំ. ៨ វ. ១៨-១៩
ថ្ងៃច័ន្ទ ទី១៤ ខែតុលា
ចូរប្រុងប្រយ័ត្នដូចសត្វពស់ តែមានចិត្តស្លូតត្រង់ដូចសត្វព្រាប។—ម៉ាថ. ១០:១៦
សព្វថ្ងៃនេះ ជនភៀសខ្លួនជាច្រើននាក់មកពីប្រទេសដែលបានត្រូវដាក់កម្រិតទៅលើកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយរបស់យើង។ ដោយសារសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាដែលមានចិត្តខ្នះខ្នែង ជនភៀសខ្លួនរាប់ពាន់នាក់កំពុងឮ«បណ្ដាំស្តីអំពីរាជាណាចក្រ»ជាលើកដំបូង។ (ម៉ាថ. ១៣:១៩, ២៣) មនុស្សជាច្រើនដែល«មានបន្ទុកធ្ងន់»កំពុងទទួលការសម្រាលទុក្ខពីកិច្ចប្រជុំ ហើយទទួលស្គាល់ភ្លាមៗថា៖ «ព្រះនៅក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នាមែន»។ (ម៉ាថ. ១១:២៨-៣០; ១កូ. ១៤:២៥) ពេលយើងផ្សព្វផ្សាយដល់ជនភៀសខ្លួន យើងត្រូវប្រព្រឹត្តដោយឈ្លាសវៃ ហើយ«ប្រុងប្រយ័ត្ន»។ (សុភ. ២២:៣) សូមបង្ហាញចិត្តអត់ធ្មត់ពេលស្ដាប់ជនភៀសខ្លួននិយាយ ប៉ុន្តែសូមកុំនិយាយអំពីរឿងនយោបាយ។ យើងគួរធ្វើតាមការណែនាំដែលយើងទទួលពីការិយាល័យសាខា ព្រមទាំងពួកអាជ្ញាធរនៅតំបន់នោះ ដើម្បីយើងមិនបង្កឲ្យមានបញ្ហាចំពោះខ្លួនឬចំពោះអ្នកឯទៀត។ ដោយសារជនភៀសខ្លួនមានវប្បធម៌និងសាសនាផ្សេងៗ យើងត្រូវយកចិត្តទុកដាក់និងស្វែងយល់អារម្មណ៍និងទស្សនៈរបស់ពួកគេ។ ជាឧទាហរណ៍ មនុស្សដែលមកពីប្រទេសខ្លះមានទស្សនៈយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ស្តីអំពីរបៀបស្លៀកពាក់ដែលសមត្រឹមត្រូវសម្រាប់ស្ត្រី។ ដូច្នេះ ពេលយើងផ្សព្វផ្សាយដល់ពួកគេ គឺជាការល្អដែលយើងស្លៀកពាក់តាមរបៀបដែលមិនធ្វើឲ្យពួកគេទើសចិត្ត។ w១៧.០៥ ទំ. ៨ វ. ១៧-១៨
ថ្ងៃអង្គារ ទី១៥ ខែតុលា
ចូរឲ្យសម្ដីរបស់អ្នករាល់គ្នាប្រកបដោយភាពសប្បុរស។—កូឡ. ៤:៦
យើងអាចសុំព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់សកម្មពលបរិសុទ្ធរបស់លោក ដើម្បីជួយយើងឲ្យមានចិត្តស្លូតបូតនិងចិត្តសប្បុរសចំពោះសាច់ញាតិរបស់យើងដែលមិនជឿ។ យើងមិនគួរចាប់ចំណុចនីមួយៗអំពីសេចក្ដីបង្រៀនមិនពិតដែលពួកគេជឿ ហើយខំឈ្លោះប្រកែកជាមួយនឹងពួកគេអំពីចំណុចទាំងនោះឡើយ។ បើយើងឈឺចិត្តចំពោះអ្វីដែលពួកគេនិយាយឬធ្វើ យើងអាចយកតម្រាប់ពួកសាវ័ក។ ប៉ូលបាននិយាយថា៖ «កាលដែលត្រូវគេជេរប្រមាថ យើងជូនពរគេវិញ។ កាលដែលត្រូវគេបៀតបៀន យើងស៊ូទ្រាំ។ កាលដែលយើងត្រូវគេបង្កាច់បង្ខូច យើងប្រើសម្ដីសប្បុរស»។ (១កូ. ៤:១២, ១៣) ការនិយាយដោយស្លូតបូតអាចជួយយើងឲ្យរក្សាសន្ដិភាពជាមួយនឹងសាច់ញាតិរបស់យើង តែការប្រព្រឹត្តល្អរបស់យើងអាចមានឥទ្ធិពលខ្លាំងជាងនោះទៅទៀត។ (១ពេ. ៣:១, ២, ១៦) ចូរឲ្យសាច់ញាតិរបស់អ្នកឃើញពីគំរូរបស់អ្នកថាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាមានសុភមង្គលក្នុងចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍ ថែរក្សាកូនៗយ៉ាងល្អ រស់នៅសមស្របតាមខ្នាតតម្រាក្នុងគម្ពីរ និងមានជីវិតដែលមានន័យខ្លឹមសារ។ សូម្បីតែសាច់ញាតិរបស់យើងមិនទទួលយកសេចក្ដីពិតក៏ដោយ យើងនៅតែអាចមានចិត្តសប្បាយដោយដឹងថាការប្រព្រឹត្តល្អរបស់យើងធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ត។ w១៧.១០ ទំ. ១២-១៣ វ. ១៣-១៤
ថ្ងៃពុធ ទី១៦ ខែតុលា
[ចូរ]បង្ហាញខ្លួនអ្នកនៅចំពោះមុខព្រះ ជាមនុស្សដែលលោកពេញចិត្ត។—២ធី. ២:១៥
យើងមិនភ្ញាក់ផ្អើលទេដែលមនុស្សជាច្រើនកែប្រែជីវិតពេលពួកគេរៀនសេចក្ដីពិត។ បងប្អូនរបស់យើងនៅសតវត្សរ៍ទី១ដែលមានសេចក្ដីសង្ឃឹមឡើងទៅស្ថានសួគ៌ ក៏បានធ្វើការកែប្រែបែបនេះក្នុងជីវិតដែរ។ (១កូ. ៦:៩-១១) ពេលប៉ូលនិយាយអំពីមនុស្សដែលនឹងមិនទទួលរាជាណាចក្ររបស់ព្រះជាមត៌ក គាត់បាននិយាយថា៖ «អ្នករាល់គ្នាខ្លះធ្លាប់ជាមនុស្សបែបនោះ»។ បណ្ដាំរបស់ព្រះនិងសកម្មពលបរិសុទ្ធរបស់លោកបានជួយអ្នកទាំងនោះឲ្យកែប្រែ។ ប៉ុន្តែសូម្បីតែពួកគេបានទៅជាគ្រិស្តសាសនិកក៏ដោយ អ្នកខ្លះបានធ្វើខុសធ្ងន់ធ្ងរ ហើយនេះបានប៉ះពាល់ដល់ចំណងមិត្តភាពរបស់ពួកគេជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា។ ជាឧទាហរណ៍ គម្ពីររៀបរាប់អំពីបងប្រុសម្នាក់ដែលមានសេចក្ដីសង្ឃឹមឡើងទៅស្ថានសួគ៌ដែលបានត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាព។ ក្រោយមកគាត់បានកែប្រែដើម្បីគាត់អាចទៅជាសមាជិកក្រុមជំនុំគ្រិស្តសាសនិកឡើងវិញ។ (១កូ. ៥:១-៥; ២កូ. ២:៥-៨) យើងទទួលការលើកទឹកចិត្តដោយដឹងថាបងប្អូនរបស់យើងបានធ្វើការកែប្រែជាច្រើនដោយសារឫទ្ធានុភាពដែលមកពីបណ្ដាំរបស់ព្រះ។ យើងចង់ប្រើអំណោយនោះឲ្យមានប្រយោជន៍ច្រើនបំផុត។ w១៧.០៩ ទំ. ២១-២២ វ. ២-៣
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី១៧ ខែតុលា
យើងមិនត្រូវស្រឡាញ់តែមាត់ ឬដោយពាក្យសម្ដីប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែត្រូវស្រឡាញ់ដោយការប្រព្រឹត្ត និងដោយសេចក្ដីពិតវិញ។—១យ៉ូន. ៣:១៨
ព្រះយេហូវ៉ាជាប្រភពនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់។ (១យ៉ូន. ៤:៧) សេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ប្រសើរបំផុតគឺមានមូលដ្ឋានលើគោលការណ៍ត្រឹមត្រូវ។ ក្នុងគម្ពីរសេចក្ដីស្រឡាញ់បែបនេះបានត្រូវហៅជាភាសាក្រិចថាអាហ្គាប៉េ។ សេចក្ដីស្រឡាញ់នេះអាចរួមបញ្ចូលមនោសញ្ចេតនាយ៉ាងជ្រាលជ្រៅចំពោះបុគ្គលណាម្នាក់ ប៉ុន្តែសេចក្ដីស្រឡាញ់នេះមិនគ្រាន់តែរួមបញ្ចូលអារម្មណ៍ប៉ុណ្ណោះទេ។ នេះរួមបញ្ចូលការប្រព្រឹត្តដែលមិនគិតប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន តែគិតអំពីប្រយោជន៍របស់អ្នកឯទៀត។ នេះជាសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលជំរុញចិត្តយើងឲ្យធ្វើល្អចំពោះអ្នកឯទៀត ហើយនាំឲ្យយើងមានអំណរនិងមានជីវិតដែលមានន័យខ្លឹមសារ។ សូម្បីតែមុនពេលដែលព្រះយេហូវ៉ាបានបង្កើតអាដាមនិងអេវ៉ា លោកបានបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះមនុស្សជាតិ។ លោកបានបង្កើតផែនដីឲ្យមានអ្វីៗទាំងអស់ដែលយើងត្រូវការដើម្បីមានជីវិតរស់នៅ។ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ លោកក៏បានរៀបចំផែនដីដើម្បីឲ្យយើងមានជីវិតដ៏សប្បាយរីករាយ។ ព្រះយេហូវ៉ាមិនបានធ្វើអ្វីទាំងនេះសម្រាប់ខ្លួនលោកទេ។ លោកបានធ្វើអ្វីទាំងនេះជាប្រយោជន៍ដល់មនុស្សជាតិ។ ក្រោយពីលោកបានធ្វើអ្វីៗទាំងនេះ លោកបានបង្កើតមនុស្សជាតិ ហើយបានឲ្យពួកគេនូវសេចក្ដីសង្ឃឹមរស់ជារៀងរហូតនៅលើផែនដីដែលជាសួនឧទ្យាន។ w១៧.១០ ទំ. ៣ វ. ១-២
ថ្ងៃសុក្រ ទី១៨ ខែតុលា
អ្នកត្រូវស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងដូចស្រឡាញ់ខ្លួនអ្នក។—យ៉ា. ២:៨
យ៉ាកុបបានបន្ថែមថា៖ «ប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាចេះតែរើសមុខ នោះអ្នករាល់គ្នាកំពុងប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងហើយ»។ (យ៉ា. ២:៩) បើយើងស្រឡាញ់មនុស្សឯទៀត យើងនឹងមិនរើសអើងបុគ្គលណាម្នាក់ដោយសារការអប់រំ ពូជសាសន៍ ឬឋានៈរបស់គាត់ក្នុងសង្គមឡើយ។ យើងមិនគ្រាន់តែបង្ហាញថាយើងមិនរើសមុខប៉ុណ្ណោះទេ តែយើងធ្វើដូច្នេះដោយស្មោះអស់ពីចិត្ត។ សេចក្ដីស្រឡាញ់ក៏‹មានចិត្តធ្ងន់និងសប្បុរស› ហើយ«មិនចេះក្រអឺតក្រអោង»។ (១កូ. ១៣:៤) ដើម្បីបន្តផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អដល់អ្នកជិតខាងរបស់យើង យើងត្រូវមានចិត្តអត់ធ្មត់ ចិត្តសប្បុរស និងចិត្តរាបទាប។ (ម៉ាថ. ២៨:១៩) គុណសម្បត្ដិទាំងនេះក៏ធ្វើឲ្យយើងកាន់តែស្រួលប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយនឹងបងប្អូនទាំងអស់ក្នុងក្រុមជំនុំ។ ពេលយើងទាំងអស់គ្នាបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់បែបនេះ ក្រុមជំនុំរបស់យើងនឹងមានសាមគ្គីភាព ហើយនឹងនាំឲ្យព្រះយេហូវ៉ាទទួលការសរសើរ។ អ្នកឯទៀតនឹងឃើញសាមគ្គីភាពនេះ ហើយនឹងចូលមកឯសេចក្ដីពិត។ គឺសមត្រឹមត្រូវដែលការរៀបរាប់ក្នុងគម្ពីរអំពីបុគ្គលិកលក្ខណៈថ្មីបានបញ្ចប់ដោយថា៖ «ក្រៅពីការទាំងនេះ ចូរបំពាក់ខ្លួនដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ ព្រោះនោះជាចំណងដែលធ្វើឲ្យមានសាមគ្គីភាពល្អឥតខ្ចោះ»។—កូឡ. ៣:១៤ w១៧.០៨ ទំ. ២៦ វ. ១៨-១៩
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី១៩ ខែតុលា
ព្រះយេហូវ៉ា[បានព្រមាន]ទាំងក្រោកពីព្រលឹមនឹងចាត់គេផង ដ្បិតទ្រង់មានព្រះហឫទ័យអាណិតមេត្ដាដល់រាស្ត្រទ្រង់។—២រប. ៣៦:១៥
យើងគួរមានចិត្តអាណិតមេត្ដាចំពោះពួកអ្នកដែលមិនទាន់ស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ាដែលប្រហែលជានឹងប្រែចិត្តនិងទៅជាមិត្តសម្លាញ់របស់លោក។ ព្រះយេហូវ៉ាមិនចង់ឲ្យអ្នកណាម្នាក់ត្រូវបំផ្លាញចោលក្នុងការវិនិច្ឆ័យទោសដែលជិតមកដល់នោះទេ។ (២ពេ. ៣:៩) ដូច្នេះ កាលដែលនៅតែមានពេលនៅឡើយ យើងចង់ផ្សព្វផ្សាយអំពីការព្រមានរបស់ព្រះដល់មនុស្សច្រើនបំផុត ហើយជួយពួកគេឲ្យទទួលប្រយោជន៍ពីចិត្តអាណិតមេត្ដារបស់លោក។ លោកយេស៊ូជាគំរូដ៏ល្អប្រសើរស្តីអំពីចិត្តអាណិតមេត្ដា។ លោកមានចិត្តអាណិតអាសូរចំពោះមនុស្សពីព្រោះលោកបានឃើញថា «ពួកគេបានត្រូវគេធ្វើទុក្ខ និងទុកចោលឲ្យនៅរាត់រាយដូចសត្វចៀមដែលគ្មានគង្វាល»។ ដូច្នេះ តើលោកបានធ្វើអ្វី? «លោកចាប់ផ្ដើមបង្រៀនពួកគេអ្វីៗជាច្រើន»។ (ម៉ាថ. ៩:៣៦; ម៉ាក. ៦:៣៤) ផ្ទុយពីលោកយេស៊ូ ពួកផារិស៊ីមិនមានចិត្តអាណិតមេត្ដា ហើយមិនចង់ជួយអ្នកឯទៀតទេ។ (ម៉ាថ. ១២:៩-១៤; ២៣:៤; យ៉ូន. ៧:៤៩) តើអ្នកមានចិត្តចង់ជួយអ្នកឯទៀតជាខ្លាំង ហើយបង្រៀនពួកគេអំពីព្រះយេហូវ៉ាដូចលោកយេស៊ូបានធ្វើឬទេ? w១៧.០៩ ទំ. ១១ វ. ៦; ទំ. ១២ វ. ៩
ថ្ងៃអាទិត្យ ទី២០ ខែតុលា
ការដែលអញធ្វើ តើអ្នកណានឹងឃាត់បាន?—អេ. ៤៣:១៣
ពេលយ៉ូសែបនៅក្នុងគុកក្រោមដីនៅស្រុកអេស៊ីប គាត់មិនដែលស្រមៃថាគាត់នឹងក្លាយទៅជាបុគ្គលដែលមានអំណាចបំផុតទី២នៅស្រុកអេស៊ីប ឬថាព្រះយេហូវ៉ានឹងប្រើគាត់ដើម្បីសង្គ្រោះក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់ពីការអត់ឃ្លានទេ។ (លោ. ៤០:១៥; ៤១:៣៩-៤៣; ៥០:២០) អ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើច្បាស់ជាហួសពីអ្វីដែលយ៉ូសែបនឹកស្មាន។ តើសារ៉ាបានរំពឹងថានៅពេលដែលគាត់មានវ័យចាស់ ព្រះយេហូវ៉ានឹងឲ្យគាត់បង្កើតកូនប្រុសម្នាក់ទេ? កំណើតរបស់អ៊ីសាកគឺហួសពីអ្វីដែលសារ៉ាអាចនឹកស្មានឆ្ងាយណាស់។ (លោ. ២១:១-៣, ៦, ៧) យើងមិនរំពឹងថាព្រះយេហូវ៉ានឹងធ្វើអព្ភូតហេតុដើម្បីលុបបំបាត់នូវគ្រប់ទាំងបញ្ហារបស់យើងនៅសព្វថ្ងៃនេះ មុនពិភពលោកថ្មីមកដល់ទេ។ ម្យ៉ាងទៀត យើងមិនទាមទារឲ្យព្រះយេហូវ៉ាធ្វើអ្វីដ៏អស្ចារ្យក្នុងជីវិតរបស់យើងឡើយ។ ប៉ុន្តែ យើងដឹងថាព្រះយេហូវ៉ាបានជួយអ្នកបម្រើស្មោះត្រង់របស់លោកនៅអតីតកាលតាមវិធីផ្សេងៗដ៏អស្ចារ្យ ហើយលោកក៏មិនបានប្រែប្រួលទេ។ (អេ. ៤៣:១០-១២) នោះនាំឲ្យយើងមានទំនុកចិត្តលើលោក។ យើងអាចប្រាកដថាលោកនឹងផ្ដល់ឲ្យយើងនូវឫទ្ធានុភាពដែលយើងត្រូវការដើម្បីធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់លោក។ (២កូ. ៤:៧-៩) ពិតមែន បើយើងរក្សាខ្លួនឲ្យនៅស្មោះត្រង់នឹងព្រះយេហូវ៉ា លោកអាចជួយយើងសូម្បីតែយើងស្ថិតនៅក្នុងស្ថានភាពដ៏ពិបាកបំផុតក្ដី។ w១៧.០៨ ទំ. ១៣-១៤ វ. ១៣-១៤
ថ្ងៃច័ន្ទ ទី២១ ខែតុលា
ចូរទុកដាក់អស់ទាំងការឯង នៅនឹងព្រះយេហូវ៉ាចុះ នោះអស់ទាំងគំនិត[គំរោង]របស់ឯងនឹងបានសំរេច។—សុភ. ១៦:៣; «ខ.ស.»
កិច្ចបម្រើពេញពេលបើកឱកាសឲ្យយើងសេពគប់ជាមួយនឹងអ្នកត្រួសត្រាយពេញពេលឯទៀត ហើយជួយយើងឲ្យទៅជាគ្រិស្តសាសនិកដែលមានភាពចាស់ទុំ។ ម្យ៉ាងទៀត បងប្អូនជាច្រើនបានឃើញថាការចូលរួមក្នុងកិច្ចបម្រើពេញពេលកាលដែលពួកគេនៅវ័យក្មេងបានជួយពួកគេក្រោយមក ពេលដែលពួកគេបានរៀបការ។ ពួកអ្នកដែលបានត្រួសត្រាយមុនពួកគេបានរៀបការ ច្រើនតែបន្តត្រួសត្រាយជាគូប្ដីប្រពន្ធ។ (រ៉ូម ១៦:៣, ៤) ទំនុកតម្កើង ២០:៤ចែងអំពីព្រះយេហូវ៉ាថា៖ «សូមឲ្យព្រះបានប្រោសដល់ទ្រង់តាមបំណងព្រះទ័យ ហើយធ្វើសំរេចតាមគ្រប់ទាំងគំនិត[ឬ«គំរោង»]របស់ព្រះករុណា»។ (ទំនុក. [ទំន.] ២០:៥; ខ.ស.) កាលដែលអ្នករៀបគម្រោងសម្រាប់ពេលអនាគត សូមគិតអំពីអ្វីដែលអ្នកពិតជាចង់ធ្វើក្នុងជីវិតរបស់អ្នក។ សូមគិតអំពីអ្វីៗដែលព្រះយេហូវ៉ាកំពុងធ្វើនៅសម័យយើង ហើយអំពីអ្វីដែលអ្នកអាចធ្វើដើម្បីចូលរួមក្នុងកិច្ចការរបស់លោក។ បន្ទាប់មក សូមរៀបគម្រោងដើម្បីធ្វើអ្វីដែលនាំឲ្យលោកពេញចិត្ត។ ពេលដែលអ្នកប្រើជីវិតរបស់អ្នកដើម្បីបម្រើព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងពេញលេញនិងដើម្បីធ្វើឲ្យលោកទទួលកិត្ដិយស នោះអ្នកនឹងមានចិត្តសប្បាយរីករាយ។ អ្នកនឹង«យកព្រះយេហូវ៉ាជាសេចក្ដីអំណររបស់អ្នក នោះទ្រង់នឹងប្រទានឲ្យអ្នកបានដូចបំណងចិត្ត»។—ទំនុក. ៣៧:៤ w១៧.០៧ ទំ. ២៦ វ. ១៥-១៨
ថ្ងៃអង្គារ ទី២២ ខែតុលា
ចូរសរសើរដល់ព្រះយេហូវ៉ា! . . . នោះជាការសំណំហើយ ក៏ពីរោះផង។—ទំនុក. ១៤៧:១
យើងច្រើនតែសរសើរបុគ្គលណាម្នាក់ពេលដែលយើងកោតស្ងើចចំពោះអ្វីដែលគាត់បាននិយាយឬបានធ្វើ។ បើយើងធ្វើដូច្នេះសម្រាប់មនុស្សជាតិ យើងមានមូលហេតុច្រើនជាងនេះទៅទៀតដើម្បីសរសើរដល់ព្រះយេហូវ៉ា! យើងសរសើរលោកចំពោះឫទ្ធានុភាពដ៏ខ្លាំងក្លារបស់លោក ដែលយើងឃើញក្នុងការបង្កើតដ៏អស្ចារ្យរបស់លោក។ ម្យ៉ាងទៀត យើងសរសើរលោកចំពោះសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ជ្រាលជ្រៅរបស់លោក ដែលយើងឃើញតាមរយៈគ្រឿងបូជាលោះរបស់បុត្រលោក។ ពេលយើងអានទំនុកតម្កើង ១៤៧យើងអាចឃើញច្បាស់ថា អ្នកសរសេរទំនុកនេះមានសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាយ៉ាងខ្លាំងដើម្បីសរសើរព្រះយេហូវ៉ា។ គាត់ក៏បានលើកទឹកចិត្តអ្នកឯទៀតឲ្យសរសើរព្រះជាមួយនឹងគាត់ដែរ។ (ទំនុក. ១៤៧:៧, ១២) យើងមិនដឹងថាអ្នកណាជាអ្នកដែលបានសរសេរទំនុកតម្កើង ១៤៧នោះឡើយ។ ប៉ុន្តែ អ្នកសរសេរនោះទំនងជាបានរស់នៅក្នុងអំឡុងពេលដែលជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានត្រឡប់ទៅក្រុងយេរូសាឡិមវិញ ក្រោយពីព្រះយេហូវ៉ាបានរំដោះពួកគេចេញពីបាប៊ីឡូន។ (ទំនុក. ១៤៧:២) អ្នកតែងទំនុកតម្កើងនោះបានសរសើរព្រះយេហូវ៉ា ដោយសាររាស្ត្ររបស់លោកអាចគោរពប្រណិប័តន៍លោកនៅស្រុករបស់ពួកគេម្ដងទៀត។ តើអ្នកមានមូលហេតុអ្វីខ្លះដើម្បីនិយាយថា៖ «ហាឡេលូអ៊ីយ៉ា!» ឬ«ចូរអ្នករាល់គ្នាសរសើរយ៉ា!»?—បប. ១៩:១; កំ.ស.; ទំនុក. ១៤៧:១ w១៧.០៧ ទំ. ១៥-១៦ វ. ១-៣
ថ្ងៃពុធ ទី២៣ ខែតុលា
ចូរប្រើទ្រព្យនៃពិភពលោកទុច្ចរិតនេះ ប្រយោជន៍ឲ្យបានមិត្តភក្ដិ។ យ៉ាងនេះ ក្រោយពីទ្រព្យនោះសាបសូន្យទៅ មិត្តទាំងនោះនឹងទទួលអ្នកចូលក្នុងទីអាស្រ័យដែលស្ថិតស្ថេរជារៀងរហូត។—លូក. ១៦:៩
លោកយេស៊ូបានដឹងថាអ្នកកាន់តាមលោកភាគច្រើននឹងមិនស្រួលចិញ្ចឹមជីវិតក្នុងពិភពលោកដ៏អយុត្ដិធម៌នេះទេ។ គម្ពីរបង្ហាញច្បាស់ថាការរកប្រាក់ចំណេញឲ្យបានច្រើន គឺមិនមែនជាផ្នែកមួយនៃគោលបំណងរបស់ព្រះឡើយ។ ជាឧទាហរណ៍ ក្នុងសួនអេដែនព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យអាដាមនិងអេវ៉ាច្រើនជាងអ្វីដែលពួកគេត្រូវការ។ (លោ. ២:១៥, ១៦) ក្រោយមក ពេលដែលព្រះបានផ្ដល់សកម្មពលបរិសុទ្ធរបស់លោកដល់ពួកអ្នកដែលលោកបានរើសតាំង នោះ«គ្មានអ្នកណាម្នាក់ចង់និយាយថាអ្វីដែលពួកគាត់មានជារបស់ខ្លួនទេ តែពួកគាត់មានអ្វីៗទាំងអស់ជាមួយគ្នា»។ (សកម្ម. ៤:៣២) អេសាយដែលជាអ្នកប្រកាសទំនាយបាននិយាយថានឹងមានគ្រាមួយដែលមនុស្សទាំងអស់នឹងទទួលផលជាបរិបូរដែលមកពីផែនដី។ (អេ. ២៥:៦-៩; ៦៥:២១, ២២) ប៉ុន្តែ ទម្រាំដល់ពេលនោះ អ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូនឹងត្រូវប្រព្រឹត្តដោយប្រើ«ប្រាជ្ញា»។ ពួកគេនឹងត្រូវចិញ្ចឹមជីវិតដោយប្រើទ្រព្យនៃពិភពលោកទុច្ចរិតនេះ ហើយនៅដំណាលគ្នានោះ ក៏ខំធ្វើឲ្យព្រះពេញចិត្តដែរ។—លូក. ១៦:៨ w១៧.០៧ ទំ. ៤ វ. ៤-៦
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី២៤ ខែតុលា
អញប្រគល់របស់ដែលគាត់មានទាំងប៉ុន្មាន ទៅក្នុងអំណាចឯងហើយ។—យ៉ូប ១:១២
ក្នុងសៀវភៅយ៉ូបដែលជាសៀវភៅមួយក្នុងចំណោមសៀវភៅដែលបានត្រូវសរសេរដំបូងគេក្នុងគម្ពីរ សាថានបានអះអាងថា បើយ៉ូបរងទុក្ខយ៉ាងខ្លាំង គាត់នឹងបោះបង់ចោលព្រះ។ សាថានថែមទាំងបានសុំព្រះធ្វើឲ្យយ៉ូបរងទុក្ខ។ ព្រះយេហូវ៉ាមិនព្រមធ្វើដូច្នេះទេ ប៉ុន្តែលោកបានអនុញ្ញាតឲ្យសាថានល្បងលយ៉ូប។ មិនយូរក្រោយពីនោះមក យ៉ូបបានបាត់បង់ទ្រព្យសម្បត្ដិនិងអ្នកបម្រើរបស់គាត់។ បន្ទាប់មក គាត់ឮដំណឹងថាកូន១០នាក់របស់គាត់បានស្លាប់យ៉ាងអាណោចអាធ័ម។ សាថានបានធ្វើឲ្យមើលទៅដូចជាព្រះបានបង្កឲ្យរឿងដ៏ខ្លោចផ្សាទាំងនេះកើតឡើង។ (យ៉ូប ១:១៣-១៩) បន្ទាប់មកទៀត សាថានបានធ្វើឲ្យយ៉ូបមានជំងឺដែលនាំឲ្យគាត់ឈឺចាប់យ៉ាងខ្លាំងនិងដែលគួរឲ្យខ្ពើម។ (យ៉ូប ២:៧) អ្វីដែលធ្វើឲ្យស្ថានភាពនេះកាន់តែពិបាកទៅទៀតគឺប្រពន្ធរបស់យ៉ូបនិងមិត្តភក្ដិក្លែងក្លាយបីនាក់បាននិយាយអ្វីដែលធ្វើឲ្យគាត់ឈឺចិត្តនិងធ្លាក់ទឹកចិត្ត។ (យ៉ូប ២:៩; ៣:១១; ១៦:២) តើការអះអាងរបស់សាថានគឺត្រឹមត្រូវឬទេ? គឺមិនត្រឹមត្រូវទេ។ ទោះជាយ៉ូបបានរងទុក្ខដោយសាររឿងដ៏ខ្លោចផ្សាក៏ដោយ គាត់មិនដែលបោះបង់ចោលព្រះយេហូវ៉ាឡើយ។—យ៉ូប ២៧:៥ w១៧.០៦ ទំ. ១៧ វ. ៩-១០
ថ្ងៃសុក្រ ទី២៥ ខែតុលា
ប្រសិនបើមានអ្នកណាដែលមិនទំនុកបម្រុង . . . សមាជិកក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្លួន អ្នកនោះបានលះបង់ជំនឿ។—១ធី. ៥:៨
នៅសព្វថ្ងៃនេះ ព្រះយេហូវ៉ាឲ្យមេគ្រួសារនូវភារកិច្ចទំនុកបម្រុងក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេ។ ពួកគេត្រូវខំប្រឹងដើម្បីធ្វើដូច្នេះ។ ប៉ុន្តែ នៅគ្រាចុងក្រោយនេះ ការងារអាចនាំឲ្យមានកង្វល់ជាច្រើន។ តាមធម្មតា មានការងារតិចជាងមនុស្សដែលត្រូវការការងារ។ ដូច្នេះមនុស្សប្រកួតប្រជែងគ្នាក្នុងការស្វែងរកការងារ។ មនុស្សជាច្រើនគិតថាពួកគេត្រូវធ្វើការថែមម៉ោង ទោះជាជួនកាលពួកគេទទួលប្រាក់ឈ្នួលតែបន្ដិចបន្តួចក៏ដោយ។ ក្រុមហ៊ុនផ្សេងៗព្យាយាមផលិតទំនិញច្រើនជាងដោយមានបុគ្គលិកតិចជាងបុគ្គលិកដែលគេធ្លាប់មានពីមុន។ ហេតុនេះ បុគ្គលិកប្រហែលជាមានការតានតឹងចិត្ត អស់កម្លាំងជាខ្លាំង និងថែមទាំងឈឺទៀតផង។ មនុស្សជាច្រើនបារម្ភថាពួកគេនឹងបាត់បង់ការងារ បើពួកគេមិនធ្វើតាមអ្វីដែលចៅហ្វាយរបស់ពួកគេតម្រូវ។ ក្នុងនាមជាគ្រិស្តសាសនិក យើងមានភក្ដីភាពចំពោះព្រះយេហូវ៉ាច្រើនជាងអ្នកផ្សេងទៀត រួមទាំងចៅហ្វាយរបស់យើងផងដែរ។ (លូក. ១០:២៧) ការងាររបស់យើងគឺជាវិធីដែលយើងអាចផ្គត់ផ្គង់សេចក្ដីត្រូវការរបស់យើងនិងកិច្ចបម្រើផ្សាយរបស់យើង។ ប៉ុន្តែ បើយើងមិនប្រុងប្រយ័ត្ន ការងារអាចរារាំងការគោរពប្រណិប័តន៍របស់យើង។ w១៧.០៥ ទំ. ២២-២៣ វ. ៥-៧
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី២៦ ខែតុលា
ចូរស្ដាប់តាមឪពុកដែលបង្កើតឯងមក ហើយកុំឲ្យមើលងាយម្ដាយឯងក្នុងកាលដែលគាត់ចាស់ឡើយ។—សុភ. ២៣:២២
នៅពេលខ្លះ អ្នកថ្មីប្រហែលជាសុំយើងជួយពួកគេឲ្យបង្រៀនកូនៗរបស់ពួកគេអំពីព្រះយេហូវ៉ា។ ពេលដែលឪពុកឬម្ដាយសុំយើងឲ្យសិក្សាគម្ពីរជាមួយនឹងកូនរបស់គាត់ ជាការល្អដែលយើងចាំថាយើងមិនមានសិទ្ធិដូចឪពុកឬម្ដាយនោះទេ។ (អេភ. ៦:១-៤) ជួនកាល យើងប្រហែលជាថែមទាំងសិក្សាគម្ពីរជាមួយនឹងកូនក្មេងណាម្នាក់ដែលមានឪពុកម្ដាយដែលមិននៅក្នុងសេចក្ដីពិត។ ពេលយើងសិក្សាគម្ពីរជាមួយនឹងកូនក្មេងដែលមិនមែនជាកូនរបស់យើង ជាការឈ្លាសវៃដែលយើងសិក្សាជាមួយនឹងពួកគេនៅក្នុងផ្ទះរបស់ពួកគេពេលដែលឪពុកម្ដាយរបស់ពួកគេនៅ ឬពេលដែលសាក្សីឯទៀតដែលមានភាពចាស់ទុំនៅជាមួយ ឬក៏ជាការឈ្លាសវៃដែលយើងសិក្សាគម្ពីរជាមួយនឹងពួកគេនៅកន្លែងសាធារណៈ។ តាមរបៀបនេះ យើងនឹងមិនធ្វើឲ្យបុគ្គលណាម្នាក់យល់ច្រឡំចំពោះយើងឡើយ។ ម្យ៉ាងទៀត នៅពេលក្រោយមក ប្រហែលជាឪពុកម្ដាយអាចបង្រៀនកូនៗរបស់ពួកគេដោយផ្ទាល់អំពីព្រះយេហូវ៉ា។ w១៧.០៦ ទំ. ៨ វ. ១៥-១៦
ថ្ងៃអាទិត្យ ទី២៧ ខែតុលា
ប្រសិនបើខ្ញុំមិនយល់ . . . អ្នកដែលនិយាយ . . . ខ្ញុំនឹងចាត់ទុកអ្នកដែលនិយាយជាជនបរទេស។—១កូ. ១៤:១១
បើកូនមិនមានអារម្មណ៍ថាវប្បធម៌របស់ឪពុកម្ដាយជាវប្បធម៌របស់ពួកគេ នោះពួកគេប្រហែលជាមិនចង់រៀនភាសានិងសាសនារបស់ឪពុកម្ដាយទេ។ ឪពុកម្ដាយដែលជាគ្រិស្តសាសនិកចាត់ទុកសេចក្ដីត្រូវការរបស់កូនៗថាសំខាន់ជាងចំណង់ចំណូលចិត្តរបស់ខ្លួន។ (១កូ. ១០:២៤) បងប្រុសម្នាក់ឈ្មោះសាំយូអែលនិយាយថា៖ «ខ្ញុំនិងប្រពន្ធខ្ញុំបានសង្កេតមើលកូនៗរបស់យើងដើម្បីដឹងថាភាសាមួយណានាំឲ្យសេចក្ដីពិតមានឥទ្ធិពលមកលើចិត្តរបស់ពួកគេជាង ហើយយើងបានអធិដ្ឋានសុំប្រាជ្ញា។ . . . ពេលយើងឃើញថាកូនយើងមិនសូវបានទទួលប្រយោជន៍ពីកិច្ចប្រជុំជាភាសាយើង យើងបានសម្រេចចិត្តរើទៅក្រុមជំនុំដែលនិយាយភាសារបស់ប្រទេសដែលយើងរស់នៅ។ យើងបានចូលរួមកិច្ចប្រជុំនិងបានផ្សព្វផ្សាយជាមួយគ្នាជាទៀងទាត់។ យើងក៏បានអញ្ជើញបងប្អូននៅទីនោះឲ្យមកបរិភោគអាហារជាមួយនឹងយើង ហើយដើរលេងជាមួយគ្នា។ អ្វីៗទាំងនេះបានជួយកូនយើងឲ្យស្គាល់បងប្អូន ហើយស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ាមិនគ្រាន់តែជាព្រះរបស់ពួកគេប៉ុណ្ណោះទេ តែជាបិតានិងជាមិត្តសម្លាញ់របស់ពួកគេ។ យើងយល់ថានេះគឺសំខាន់ជាងការឲ្យពួកគេចេះនិយាយភាសារបស់យើងឲ្យបានស្ទាត់»។ w១៧.០៥ ទំ. ១១-១២ វ. ១១-១៣
ថ្ងៃច័ន្ទ ទី២៨ ខែតុលា
ចូរក្រាបថ្វាយបង្គំដល់ព្រះយេហូវ៉ា!—ចៅ. ៥:២
មិនយូរទៀត មនុស្សទាំងអស់នៅផែនដីនឹងជ្រើសរើសការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាជាជាងការគ្រប់គ្រងឯទៀត។ យើងទន្ទឹងរង់ចាំពេលនោះ! យើងមានអារម្មណ៍ដូចដេបូរ៉ានិងបារ៉ាក់ដែលបានច្រៀងថា៖ «ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ សូមឲ្យអស់ទាំងខ្មាំងសត្រូវរបស់ទ្រង់វិនាសទៅដូច្នេះដែរ តែសូមឲ្យពួកអ្នកដែលស្រឡាញ់ទ្រង់បានភ្លឺដូចជាថ្ងៃក្នុងកាលដែលរះឡើងពេញវង់វិញ»។ (ចៅ. ៥:៣១) នេះនឹងកើតឡើងពេលដែលព្រះយេហូវ៉ាបំផ្លាញរបៀបរបបពិភពលោកដ៏អាក្រក់របស់សាថាន។ ពេលដែលសង្គ្រាមហាម៉ាគេដូនចាប់ផ្ដើម ព្រះយេហូវ៉ានឹងមិនត្រូវការមនុស្សស្ម័គ្រចិត្តដើម្បីបំផ្លាញសត្រូវឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ យើងនឹង«ឈរស្ងៀម» ហើយ«ចាំមើលសេចក្ដីសង្គ្រោះ»របស់ព្រះយេហូវ៉ា។ (២រប. ២០:១៧) ទម្រាំដល់ពេលនោះ យើងមានឱកាសដ៏អស្ចារ្យដើម្បីគាំទ្រដោយចិត្តក្លាហាននិងដោយចិត្តខ្នះខ្នែងនូវការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ដេបូរ៉ានិងបារ៉ាក់ចាប់ផ្ដើមច្រៀងចម្រៀងអំពីជ័យជម្នះរបស់ពួកគាត់ដោយសរសើរព្រះយេហូវ៉ា មិនមែនសរសើរមនុស្សទេ។ ពួកគាត់បានច្រៀងថា៖ «ចូរក្រាបថ្វាយបង្គំ[សរសើរ]ដល់ព្រះយេហូវ៉ា . . . បណ្ដាជនបានប្រគល់ខ្លួនដោយស្ម័គ្រពីចិត្ត!»។ (ចៅ. ៥:១, ២) ស្រដៀងគ្នាដែរ ពេលដែលយើងបម្រើព្រះយេហូវ៉ាតាមរបៀបណាក៏ដោយដែលលោកត្រូវការ អ្នកឯទៀតក៏ប្រហែលជានឹងទទួលការលើកទឹកចិត្តដើម្បីសរសើរលោកដែរ។ w១៧.០៤ ទំ. ៣២ វ. ១៧-១៨
ថ្ងៃអង្គារ ទី២៩ ខែតុលា
នៅទីនេះ ខ្ញុំក៏មិនបានធ្វើអ្វី ដែលគួរឲ្យគេដាក់ខ្ញុំក្នុងគុកជ្រៅនេះដែរ។—លោ. ៤០:១៥
យ៉ូសែបច្បាស់ជាមិនបានភ្លេចអំពីអំពើអយុត្ដិធម៌ដែលគាត់បានជួបប្រទះអស់រយៈពេល១៣ឆ្នាំទេ ប៉ុន្តែគាត់មិនបានខឹងឡើយ។ (លោ. ៤៥:៥-៨) សំខាន់បំផុត គាត់មិនបានឲ្យភាពមិនល្អឥតខ្ចោះនិងអ្វីដែលអ្នកឯទៀតបានធ្វើខុសនាំឲ្យគាត់ឃ្លាតចេញពីព្រះយេហូវ៉ាទេ។ ដោយសារយ៉ូសែបបានបង្ហាញភក្ដីភាព គាត់មានឱកាសឃើញព្រះយេហូវ៉ាដោះស្រាយភាពអយុត្ដិធម៌ដែលគាត់បានជួបប្រទះ ហើយឃើញរបៀបដែលលោកបានផ្ដល់ពរដល់គាត់និងក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់។ ស្រដៀងគ្នាដែរ យើងត្រូវការពារនិងឲ្យតម្លៃចំពោះចំណងមិត្តភាពរបស់យើងជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា។ យើងមិនគួរឲ្យភាពមិនល្អឥតខ្ចោះរបស់បងប្អូនធ្វើឲ្យយើងឃ្លាតចេញពីព្រះដែលយើងស្រឡាញ់និងគោរពប្រណិប័តន៍នោះទេ។ (រ៉ូម ៨:៣៨, ៣៩) ផ្ទុយទៅវិញ បើយើងរងអំពើអយុត្ដិធម៌ក្នុងក្រុមជំនុំ សូមឲ្យយើងយកតម្រាប់យ៉ូសែប ហើយចូលកាន់តែជិតនឹងព្រះយេហូវ៉ា។ សូមព្យាយាមមានទស្សនៈដូចលោកចំពោះរឿងនោះ។ ក្រោយពីយើងបានធ្វើអ្វីៗទាំងអស់ដែលយើងអាចធ្វើដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហានោះតាមគោលការណ៍គម្ពីរ យើងត្រូវទុកឲ្យព្រះយេហូវ៉ាដោះស្រាយវិញ។ យើងអាចមានទំនុកចិត្តថាលោកនឹងដោះស្រាយបញ្ហានោះតាមវិធីនិងពេលដែលលោកគិតថាល្អបំផុត។ w១៧.០៤ ទំ. ១៨ វ. ១២; ទំ. ១៩-២០ វ. ១៥-១៦
ថ្ងៃពុធ ទី៣០ ខែតុលា
បើសិនជាទ្រង់ . . . ប្រោសប្រទានឲ្យខ្ញុំម្ចាស់ ជាស្រីបំរើទ្រង់ បានកូនប្រុស១ នោះខ្ញុំម្ចាស់នឹងថ្វាយវាដល់ព្រះយេហូវ៉ាគ្រប់១ជីវិត។—១សាំ. ១:១១
ហាណាបានធ្វើតាមពាក្យសន្យារបស់គាត់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ គាត់បានយកសាំយូអែលទៅឯត្រសាលនៅក្រុងស៊ីឡូរ ហើយជួបសម្ដេចសង្ឃអេលី។ គាត់បាននិយាយថា៖ «ខ្ញុំបានអធិស្ឋានសូមឲ្យបានកូននេះ ហើយព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ក៏ប្រោសឲ្យបានសំរេចដល់ខ្ញុំដូចពាក្យសំណូមនោះមែន។ ដូច្នេះខ្ញុំសូមប្រគល់វាដល់ព្រះយេហូវ៉ាទុកជារបស់ផងទ្រង់រហូតដល់អស់ជីវិត»។ (១សាំ. ១:២៤-២៨) ចាប់ពីពេលនោះមក សាំយូអែលបានរស់នៅឯត្រសាល។ គម្ពីរចែងថា៖ «សាំយូអែលជាក្មេងតូចនោះក៏មានវ័យធំឡើងនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា»។ (១សាំ. ២:២១) ការធ្វើតាមពាក្យសម្បថរបស់គាត់ទំនងជាមិនស្រួលសម្រាប់ហាណាទេ។ នេះមានន័យថាគាត់នឹងមិនអាចចំណាយពេលរាល់ថ្ងៃជាមួយនឹងកូនប្រុសដែលគាត់ស្រឡាញ់យ៉ាងខ្លាំងនោះបានឡើយ។ គាត់នឹងគ្មានឱកាសឃើញកូនរបស់គាត់ធំឡើងពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ។ ប៉ុន្តែ ហាណាបានចាត់ទុកថាពាក្យសម្បថរបស់គាត់នឹងព្រះយេហូវ៉ាជារឿងដ៏សំខាន់ណាស់។ គាត់សុខចិត្តលះបង់អ្វីដែលសំខាន់ចំពោះគាត់ដើម្បីធ្វើតាមសេចក្ដីសន្យារបស់គាត់ចំពោះព្រះ។—១សាំ. ២:១, ២; ទំនុក. ៦១:១, ៥, ៨ w១៧.០៤ ទំ. ៥-៦ វ. ៧-៨
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី៣១ ខែតុលា
ចូរដឹងថា គ្រាចុងក្រោយបង្អស់នឹងលំបាកណាស់។—២ធី. ៣:១
សាវ័កប៉ូលបាននិយាយថានៅគ្រាចុងក្រោយបង្អស់«នឹងលំបាកណាស់»។ រួចគាត់ក៏បាននិយាយបន្ថែមថា៖ «មនុស្សទុច្ចរិតព្រមទាំងជនបោកប្រាស់នឹងកាន់តែអាក្រក់ទៅៗ»។ (២ធី. ៣:២-៥, ១៣) តើអ្នកបានឃើញពាក្យទាំងនេះក្លាយទៅជាការពិតឬទេ? យើងជាច្រើននាក់បានរងគ្រោះដោយសារមនុស្សអាក្រក់ ដូចជាមនុស្សដែលធ្វើបាបអ្នកឯទៀតយ៉ាងឃោរឃៅ អ្នកដែលប្រកាន់ពូជសាសន៍ និងឧក្រិដ្ឋជនដ៏សាហាវ។ អ្នកខ្លះមិនព្យាយាមលាក់បាំងអំពើអាក្រក់ដែលពួកគេធ្វើឡើយ ហើយប្រព្រឹត្តអំពើទាំងនោះដោយបើកចំហ។ ខ្លះទៀតធ្វើពុតជាជួយអ្នកឯទៀត ប៉ុន្តែតាមពិតពួកគេជាមនុស្សអាក្រក់។ ទោះជាយើងមិនបានរងគ្រោះដោយបទឧក្រិដ្ឋណាមួយក្ដី យើងនៅតែរងការពិបាកដោយសារមនុស្សអាក្រក់។ យើងឈឺចិត្តពេលដែលយើងឮអំពីទង្វើដ៏សាហាវរបស់ពួកគេចំពោះកូនក្មេង មនុស្សចាស់ និងអ្នកដែលទន់ខ្សោយ។ មនុស្សអាក្រក់ទាំងនោះប្រព្រឹត្តដូចសត្វតិរច្ឆានឬថែមទាំងដូចពួកវិញ្ញាណកំណាច។ (យ៉ា. ៣:១៥) ប៉ុន្តែ យើងសប្បាយរីករាយដោយសារបណ្ដាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ឲ្យយើងនូវសេចក្ដីសង្ឃឹម។ w១៧.០៤ ទំ. ១១ វ. ៤