ខែមេសា
ថ្ងៃច័ន្ទ ទី១ ខែមេសា
ពេលជំនឿរបស់អ្នកបានត្រូវសាកល្បង . . . នោះធ្វើឲ្យអ្នកចេះស៊ូទ្រាំ។—យ៉ា. ១:៣
សូមសួរខ្លួនឯងថា ‹តើខ្ញុំមានប្រតិកម្មយ៉ាងណាចំពោះឱវាទ? តើខ្ញុំឆាប់ទទួលស្គាល់កំហុស ឬតើខ្ញុំខំនិយាយដោះសាចំពោះកំហុសរបស់ខ្លួន? តើខ្ញុំឆាប់ទម្លាក់កំហុសទៅលើអ្នកឯទៀតឬទេ?›។ កាលដែលអ្នកអានអំពីបុរសនិងស្ត្រីដ៏ស្មោះត្រង់នៅក្នុងគម្ពីរ សូមពិចារណាអំពីអ្វីដែលពួកគេបានធ្វើ ពេលមានរឿងបែបនេះកើតឡើង។ រាល់លើក សូមសួរខ្លួនឯងថា ‹តើខ្ញុំអាចធ្វើតាមគំរូរបស់អ្នកបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់នោះឲ្យកាន់តែល្អប្រសើរជាងយ៉ាងដូចម្ដេច?›។ យើងក៏អាចទទួលប្រយោជន៍ពីការសង្កេតមើលបងប្អូនរួមជំនឿទាំងចាស់ទាំងក្មេងដែរ។ ជាឧទាហរណ៍ តើអ្នកអាចនឹកឃើញអំពីបុគ្គលម្នាក់នៅក្នុងក្រុមជំនុំរបស់អ្នកដែលកំពុងស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាកណាមួយយ៉ាងស្មោះត្រង់ ដែលប្រហែលជាមកពីការបង្ខិតបង្ខំពីមនុស្សស្រករគ្នា ការប្រឆាំងពីក្រុមគ្រួសារ ឬបញ្ហាសុខភាពឬទេ? តើអ្នកឃើញថាបុគ្គលនេះមានគុណសម្បត្តិដែលអ្នកចង់បង្កើនឬទេ? ដោយគិតអំពីគំរូរបស់គាត់ អ្នកប្រហែលជារៀនអំពីរបៀបស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាករបស់ខ្លួន។ យើងសប្បាយចិត្តណាស់ដែលបងប្អូនទាំងនេះទុកគំរូល្អឲ្យយើងស្ដីអំពីជំនឿ!—ហេ. ១៣:៧ w២២.០៤ ទំ.១៣ វ.១៣-១៤
ថ្ងៃអង្គារ ទី២ ខែមេសា
ការឲ្យគេ នោះមានសុភមង្គលច្រើនជាងការទទួល។—សកម្ម. ២០:៣៥
ពេលយើងមានបញ្ហាក្នុងជីវិត យើងធូរចិត្តដែលអ្នកចាស់ទុំបង្ហាញការយកចិត្តទុកដាក់ ដោយចំណាយពេលស្ដាប់ និងសម្រាលទុក្ខយើង។ ពេលយើងពិបាកដឹកនាំការបង្រៀនគម្ពីរ យើងសប្បាយចិត្តដែលអ្នកត្រួសត្រាយដែលមានបទពិសោធន៍ចូលរួមការបង្រៀនជាមួយយើង និងផ្ដល់យោបល់ផ្សេងៗឲ្យយើង។ បងប្អូនទាំងនេះសប្បាយរីករាយជួយយើង។ យើងក៏អាចមានអំណរដូចពួកគេបានដែរ បើយើងសុខចិត្តបម្រើអ្នកឯទៀត។ តើអ្វីនឹងជួយអ្នក បើអ្នកចង់ធ្វើច្រើនជាងដើម្បីព្រះយេហូវ៉ាតាមរបៀបទាំងនេះឬរបៀបផ្សេងទៀត? សូមកុំកំណត់គោលដៅដែលមិនជាក់លាក់ឡើយ។ ជាឧទាហរណ៍ អ្នកប្រហែលជាគិតថា ‹ខ្ញុំចង់ធ្វើច្រើនជាងក្នុងក្រុមជំនុំ›។ ប៉ុន្តែ អ្នកប្រហែលជាពិបាកដឹងថា អ្នកគួរសម្រេចគោលដៅនោះតាមរបៀបណា ហើយអ្នកប្រហែលជាមិនអាចដឹងថា អ្នកបានសម្រេចគោលដៅនោះហើយឬនៅទេ។ ដូច្នេះ សូមជ្រើសរើសគោលដៅច្បាស់មួយ។ អ្នកក៏អាចកត់សរសេរគោលដៅនិងគម្រោងអំពីរបៀបដែលអ្នកនឹងសម្រេចគោលដៅនោះផងដែរ។ w២២.០៤ ទំ.២៥ វ.១២-១៣
ថ្ងៃពុធ ទី៣ ខែមេសា
អ្នកត្រូវស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងដូចស្រឡាញ់ខ្លួនអ្នក។—យ៉ា. ២:៨
ឥឡូវព្រះយេហូវ៉ាកំពុងប្រមូល«មនុស្សមួយក្រុមធំ» និងបង្ហាត់បង្រៀនពួកគេឲ្យធ្វើជាពលរដ្ឋនៃរាជាណាចក្ររបស់លោក។ (បប. ៧:៩, ១០) ទោះជាមនុស្សភាគច្រើនក្នុងពិភពលោកសព្វថ្ងៃនេះបែកបាក់គ្នាដោយសារការស្អប់និងសង្គ្រាមក្ដី មនុស្សមួយក្រុមធំនេះខំប្រឹងបំបាត់ចោលការស្អប់គ្រប់យ៉ាងពីចិត្តគំនិតរបស់ពួកគេ។ ពួកគេហាក់ដូចជាកំពុងដំដាវធ្វើជាផាលនង្គ័ល។ (មីកា ៤:៣) ជាជាងចូលរួមធ្វើសង្គ្រាមដែលនាំឲ្យមានការស្លាប់ជាច្រើន ពួកគេកំពុងជួយមនុស្សឲ្យរកឃើញ«ជីវិតដ៏ពិតប្រាកដ» ដោយបង្រៀនមនុស្សទាំងនោះអំពីព្រះពិតនិងគោលបំណងរបស់លោក។ (១ធី. ៦:១៩) សមាជិកក្រុមគ្រួសារប្រហែលជាប្រឆាំងពួកគេ ឬក៏ដោយសារពួកគេនៅខាងរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ នោះពួកគេប្រហែលជាមានបញ្ហាលុយកាក់ ប៉ុន្តែព្រះយេហូវ៉ាធ្វើឲ្យប្រាកដថាពួកគេមានអ្វីៗដែលពួកគេត្រូវការ។ (ម៉ាថ. ៦:២៥, ៣០-៣៣; លូក. ១៨:២៩, ៣០) អ្វីទាំងនោះពង្រឹងទំនុកចិត្តរបស់យើងថារាជាណាចក្ររបស់ព្រះគឺមានពិតប្រាកដ ហើយថារាជាណាចក្រនោះនឹងបន្ដសម្រេចគោលបំណងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ w២២.១២ ទំ.៦ វ.១៣
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី៤ ខែមេសា
អាមេន! លោកម្ចាស់យេស៊ូ សូមអញ្ជើញមក។—បប. ២២:២០
មកដល់ដំណាច់គ្រា១.០០០ឆ្នាំ អស់អ្នកដែលរស់នៅលើផែនដីបានទៅជាមនុស្សល្អឥតខ្ចោះ។ គ្មាននរណាទទួលឥទ្ធិពលពីការខុសឆ្គងដែលមកពីអាដាមឡើយ។ (រ៉ូម ៥:១២) ការខុសឆ្គងដែលមកពីអាដាមបានត្រូវដកចេញទាំងស្រុង។ យ៉ាងនេះ ពួកអ្នកដែលនៅលើផែនដីនឹង«ទទួលជីវិត»ជាមនុស្សល្អឥតខ្ចោះនៅដំណាច់ការគ្រប់គ្រង១.០០០ឆ្នាំ។ (បប. ២០:៥) យើងដឹងថាលោកយេស៊ូបានរក្សាភាពស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ទោះជាសាថានបានល្បងលលោកក្ដី។ ប៉ុន្តែ តើមនុស្សល្អឥតខ្ចោះទាំងអស់នឹងសុខចិត្តធ្វើដូច្នេះពេលដែលសាថានព្យាយាមល្បងលពួកគេឬទេ? បុគ្គលម្នាក់ៗនឹងអាចឆ្លើយសំណួរនេះដោយខ្លួនឯង នៅពេលដែលសាថានបានត្រូវដោះលែងពីទីជ្រៅបំផុតភ្លាមៗក្រោយពីគ្រា១.០០០ឆ្នាំផុតទៅ។ (បប. ២០:៧) ពួកអ្នកដែលបង្ហាញភាពស្មោះត្រង់ក្នុងអំឡុងការសាកល្បងចុងក្រោយនេះ នឹងទទួលជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់ ហើយមានសេរីភាពពិតប្រាកដ។ (រ៉ូម ៨:២១) ពួកអ្នកបះបោរ នឹងត្រូវបំផ្លាញចោលជារៀងរហូត។—បប. ២០:៨-១០ w២២.០៥ ទំ.១៩ វ.១៨-១៩
ថ្ងៃសុក្រ ទី៥ ខែមេសា
អ្នកនឹងចឹកកែងជើងគាត់។—ដក. ៣:១៥
ទំនាយនោះបានត្រូវសម្រេច ពេលដែលសាថានប្រើជនជាតិយូដានិងជនជាតិរ៉ូមឲ្យសម្លាប់បុត្ររបស់ព្រះ។ (លូក. ២៣:១៣, ២០-២៤) ដូចរបួសកែងជើងធ្វើឲ្យបុគ្គលណាម្នាក់ពិបាកដើរមួយរយៈពេល ការស្លាប់របស់លោកយេស៊ូធ្វើឲ្យលោកលែងមានសកម្មភាពអស់មួយរយៈ កាលដែលលោកនៅក្នុងផ្នូរ។ (ម៉ាថ. ១៦:២១) ទំនាយនៅដើមកំណើត ៣:១៥បង្ហាញថា លោកយេស៊ូមិនអាចនៅក្នុងផ្នូររហូតបានទេ។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះយោងទៅតាមទំនាយនោះ ពូជនឹងកិនក្បាលសត្វពស់។ នេះមានន័យថាលោកយេស៊ូនឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ។ នេះបានកើតឡើងមែន! នៅថ្ងៃទី៣ក្រោយពីលោកយេស៊ូបានស្លាប់ លោកបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញជាបុគ្គលវិញ្ញាណដែលមានជីវិតអមតៈ។ នៅពេលកំណត់របស់ព្រះ លោកយេស៊ូនឹងកិនកម្ទេចសាថាន។ (ហេ. ២:១៤) ពួកអ្នកដែលនឹងគ្រប់គ្រងជាមួយគ្រិស្តនឹងរួមចំណែកក្នុងការបំផ្លាញពួកសត្រូវទាំងអស់របស់ព្រះនៅផែនដី ពោលគឺពូជពស់។—បប. ១៧:១៤; ២០:៤, ១០ w២២.០៧ ទំ.១៦ វ.១១-១២
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី៦ ខែមេសា
អ្នកដែលសេពគប់មនុស្សមានប្រាជ្ញានឹងមានប្រាជ្ញាដែរ។—សុភ. ១៣:២០
ឪពុកម្ដាយទាំងឡាយ ចូរជួយកូនរបស់អ្នកឲ្យជ្រើសរើសមិត្តល្អ។ គម្ពីរប្រាប់យ៉ាងច្បាស់ថាមិត្តភក្តិមានឥទ្ធិពលមកលើយើង អាចល្អអាចអាក្រក់។ តើអ្នកស្គាល់មិត្តភក្តិរបស់កូនៗឬទេ? តើអ្នកអាចធ្វើអ្វីដើម្បីជួយកូនរបស់អ្នកឲ្យមានមិត្តភក្តិដែលស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ា? (១កូ. ១៥:៣៣) អ្នកអាចជួយកូនរបស់អ្នកឲ្យធ្វើការសម្រេចចិត្តដ៏ឈ្លាសវៃអំពីរឿងនេះ ដោយអញ្ជើញបងប្អូនខ្លះដែលមានចំណងមិត្តភាពល្អជាមួយព្រះយេហូវ៉ាឲ្យចំណាយពេលជាមួយអ្នកនិងកូនៗអ្នក។ (ចសព. ១១៩:៦៣) ឪពុកម្នាក់ឈ្មោះថូនីពន្យល់ថា៖ «អស់ជាច្រើនឆ្នាំ ខ្ញុំនិងប្រពន្ធខ្ញុំបានអញ្ជើញបងប្អូនផ្សេងៗ ទាំងក្មេងទាំងចាស់ឲ្យមកផ្ទះរបស់យើង។ យើងបានបរិភោគអាហារនិងធ្វើការគោរពប្រណិប័តន៍ជាក្រុមគ្រួសារជាមួយគ្នា។ នេះជារបៀបដ៏ល្អមួយដើម្បីស្គាល់ពួកអ្នកដែលស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ានិងបម្រើលោកដោយអំណរ។ . . . បទពិសោធន៍ ចិត្តខ្នះខ្នែង និងចិត្តគំនិតដែលលះបង់ប្រយោជន៍ខ្លួនរបស់ពួកគេ មានឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំងទៅលើកូនរបស់យើង ហើយបានជួយកូនៗឲ្យចូលទៅជិតព្រះយេហូវ៉ា»។ w២២.០៥ ទំ.២៩-៣០ វ.១៤-១៥
ថ្ងៃអាទិត្យ ទី៧ ខែមេសា
អ្វីក៏ដោយដែលអ្នកចងនៅផែនដី នោះជាអ្វីដែលបានត្រូវចងនៅស្ថានសួគ៌។—ម៉ាថ. ១៨:១៨
ពេលពួកអ្នកចាស់ទុំជួបជាមួយអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង គោលដៅរបស់ពួកគេគឺធ្វើការសម្រេចចិត្តនៅផែនដីឲ្យដូចការសម្រេចចិត្តដែលព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើរួចហើយនៅស្ថានសួគ៌។ តើការរៀបចំនេះមានប្រយោជន៍យ៉ាងណាដល់ក្រុមជំនុំ? គឺការពារក្រុមជំនុំដោយធ្វើឲ្យប្រាកដថាអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងដែលមិនប្រែចិត្តមិនអាចបន្តនៅក្នុងក្រុមជំនុំ និងបង្ខូចអ្នកបម្រើដ៏មានតម្លៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ាឡើយ។ (១កូ. ៥:៦, ៧, ១១-១៣; ទីត. ៣:១០, ១១) ការរៀបចំនោះក៏ប្រហែលជាជួយអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងឲ្យប្រែចិត្តនិងទទួលការអភ័យទោសពីព្រះយេហូវ៉ា។ (លូក. ៥:៣២) ពួកអ្នកចាស់ទុំអធិដ្ឋានឲ្យបុគ្គលដែលប្រែចិត្ត ហើយសុំព្រះយេហូវ៉ាជួយបុគ្គលនោះឲ្យមានចំណងមិត្តភាពជាមួយលោកឡើងវិញ។ (យ៉ា. ៥:១៥) ឧបមាថា បុគ្គលម្នាក់មិនប្រែចិត្តពេលពួកអ្នកចាស់ទុំជួបគាត់។ ក្នុងករណីនោះ គាត់នឹងត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាពចេញពីក្រុមជំនុំ។ ប៉ុន្តែបើក្រោយមក បុគ្គលនោះភ្ញាក់ខ្លួនដឹងកំហុស ហើយកែប្រែគំនិតនិងការប្រព្រឹត្តរបស់គាត់ ព្រះយេហូវ៉ាសុខចិត្តអភ័យទោសឲ្យគាត់។ (លូក. ១៥:១៧-២៤) សូម្បីតែបុគ្គលនោះបានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរ ក៏លោកនៅតែអាចអភ័យទោសឲ្យគាត់ដែរ។—២ប្រ. ៣៣:៩, ១២, ១៣; ១ធី. ១:១៥ w២២.០៦ ទំ.៩ វ.៥-៦
ថ្ងៃច័ន្ទ ទី៨ ខែមេសា
ចូរដឹងខ្លួនជានិច្ច ហើយប្រុងប្រយ័ត្នចុះ! មេកំណាចដែលជាសត្រូវរបស់អ្នករាល់គ្នា ដើរក្រវែលដូចតោដែលកំពុងគ្រហឹមរកលេបត្របាក់អ្នកណាម្នាក់។—១ពេ. ៥:៨
ដោយមានជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ា គ្រិស្តសាសនិកនៅទូទាំងផែនដីបានយកឈ្នះការពិបាកផ្សេងៗ ហើយអាចតយុទ្ធប្រឆាំងនឹងសាថានបាន។ (១ពេ. ៥:៩) អ្នកក៏អាចធ្វើបានដែរ។ មិនយូរទៀត ព្រះយេហូវ៉ានឹងបង្គាប់លោកយេស៊ូនិងពួកអ្នកគ្រប់គ្រងជាមួយលោកឲ្យ«បំផ្លាញស្នាដៃរបស់មេកំណាច»។ (១យ៉ូន. ៣:៨) បន្ទាប់ពីនោះ រាស្ត្ររបស់ព្រះដែលបម្រើលោកនៅលើផែនដី«នឹងមិនភ័យខ្លាចហើយក៏មិនតក់ស្លុតដែរ»។ (អេ. ៥៤:១៤; មីកា ៤:៤) ទម្រាំដល់ពេលនោះ យើងត្រូវខំព្យាយាមយកឈ្នះការភ័យខ្លាចរបស់យើង។ យើងត្រូវបន្តពង្រឹងទំនុកចិត្តរបស់យើងថា ព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់និងការពាររាស្ត្ររបស់លោក។ យើងនឹងទទួលជំនួយឲ្យធ្វើដូច្នេះ ដោយរំពឹងគិតអំពីរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាបានការពារអ្នកបម្រើរបស់លោកនៅអតីតកាល និងដោយនិយាយអំពីរឿងនេះជាមួយអ្នកឯទៀត។ យើងក៏អាចនឹកចាំអំពីរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាបានជួយយើងផ្ទាល់ឲ្យប្រឈមមុខនឹងការពិបាក។ ដោយមានជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ា យើងអាចយកឈ្នះអារម្មណ៍ភ័យខ្លាចរបស់យើងបាន។—ចសព. ៣៤:៤ w២២.០៦ ទំ.១៩ វ.១៩-២០
ថ្ងៃអង្គារ ទី៩ ខែមេសា
ថ្មនោះបានមកបុកទង្គិចចំប្រអប់ជើងធ្វើពីដែកលាយដីឥដ្ឋ។—ដាន. ២:៣៤
មហាអំណាចពិភពលោកដែលតំណាងដោយ«ប្រអប់ជើងធ្វើពីដែកលាយដីឥដ្ឋ» កំពុងគ្រប់គ្រងរួចហើយ។ វាបានចាប់ផ្ដើមគ្រប់គ្រងជាមហាអំណាចអង់គ្លេសអាម៉េរិកក្នុងអំឡុងសង្គ្រាមលោកលើកទី១ ពេលដែលអង់គ្លេសនិងសហរដ្ឋអាម៉េរិកបានចាប់ផ្ដើមសហការគ្នាយ៉ាងជិតស្និទ្ធ។ រូបដ៏ធំសម្បើមក្នុងសុបិនរបស់នេប៊ូក្នេសា ក៏បង្ហាញអ្វីទុកជាមុនអំពីមហាអំណាចពិភពលោកនេះ ដែលនឹងខុសគ្នាពីរាជាណាចក្រដែលបានគ្រប់គ្រងពីមុនៗ។ ខុសពីមហាអំណាចពិភពលោកពីមុន ដែលបានត្រូវរៀបរាប់ក្នុងការបើកបង្ហាញឲ្យឃើញក្នុងគំនិតនោះ មហាអំណាចអង់គ្លេសអាម៉េរិកមិនបានត្រូវតំណាងដោយលោហៈសុទ្ធដូចជាមាសឬប្រាក់ទេ ប៉ុន្តែបានត្រូវតំណាងដោយដែកលាយនឹងដីឥដ្ឋ។ ដីឥដ្ឋនោះជាតំណាង«បណ្ដាជន» ឬមនុស្សសាមញ្ញធម្មតា។ (ដាន. ២:៤៣) សព្វថ្ងៃនេះយើងអាចឃើញច្បាស់ថាពួកគេមានឥទ្ធិពលទៅលើការបោះឆ្នោត សហជីព ការទាមទារសិទ្ធិពលរដ្ឋ និងបាតុកម្មធំៗ ហើយនេះធ្វើឲ្យពួកអ្នកដឹកនាំរបស់មហាអំណាចពិភពលោកនេះពិបាកសម្រេចអ្វីៗដែលខ្លួនចង់បាន។ w២២.០៧ ទំ.៤-៥ វ.៩-១០
ថ្ងៃពុធ ទី១០ ខែមេសា
អាហាររបស់ខ្ញុំ គឺខ្ញុំធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់លោកដែលបានចាត់ខ្ញុំឲ្យមក។—យ៉ូន. ៤:៣៤
តើអ្នកស្ទាក់ស្ទើរទទួលការជ្រមុជទឹកឬទេ? អ្វីមួយដែលប្រហែលជានឹងជួយអ្នកគឺបើអ្នកសួរខ្លួនឯងថា ‹តើខ្ញុំត្រៀមខ្លួនទទួលការជ្រមុជទឹកហើយឬនៅ?›។ (សកម្ម. ៨:៣៦) សូមកត់សម្គាល់ថាលោកយេស៊ូបានប្រដូចការធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់បិតាលោកទៅនឹងអាហារ។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះអាហារគឺល្អសម្រាប់យើង។ លោកយេស៊ូដឹងថាអ្វីទាំងអស់ដែលព្រះយេហូវ៉ាសុំយើងឲ្យធ្វើគឺល្អសម្រាប់យើង។ ព្រះយេហូវ៉ាមិនចង់ឲ្យយើងធ្វើអ្វីដែលនឹងនាំទុក្ខដល់យើងទេ។ តើបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះយេហូវ៉ាចំពោះអ្នករួមបញ្ចូលការទទួលការជ្រមុជទឹកឬទេ? គឺមែន។ (សកម្ម. ២:៣៨) ដូច្នេះ អ្នកអាចជឿជាក់ថាការធ្វើតាមបង្គាប់ដែលឲ្យទទួលការជ្រមុជទឹក នឹងមានប្រយោជន៍ដល់អ្នក។ បើអ្នកមិនស្ទាក់ស្ទើរបរិភោគម្ហូបអាហារដ៏ល្អបំផុត តើមានហេតុឲ្យអ្នកស្ទាក់ស្ទើរទទួលការជ្រមុជទឹកឬទេ? ហេតុអ្វីអ្នកខ្លះមិនទាន់ទទួលការជ្រមុជទឹក? ពួកគេជាច្រើននាក់ប្រហែលជាឆ្លើយថា «ខ្ញុំមិនទាន់ត្រៀមខ្លួនទេ»។ តាមពិត ការសម្រេចចិត្តប្រគល់ខ្លួនជូនព្រះយេហូវ៉ានិងទទួលការជ្រមុជទឹក គឺជាការសម្រេចចិត្តដ៏សំខាន់បំផុតដែលអ្នកនឹងធ្វើ។ ដូច្នេះ អ្នកត្រូវគិតយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះការសម្រេចចិត្តនេះ ហើយនេះនឹងត្រូវការពេលនិងការខំប្រឹងដើម្បីមានគុណសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់។ w២៣.០៣ ទំ.៧ វ.១៨-២០
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី១១ ខែមេសា
គម្ពីរចែងថា៖ «ដល់កូនចៅរបស់អ្នក» គឺសំដៅលើមនុស្សតែម្នាក់ . . . គឺជាគ្រិស្ត។—កាឡ. ៣:១៦
ពេលលោកយេស៊ូបានត្រូវរើសតាំង លោកបានទៅជាផ្នែកដ៏សំខាន់ចម្បងនៃពូជស្ត្រី។ ក្រោយពីលោកយេស៊ូបានស្លាប់ ហើយបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ ព្រះបានឲ្យលោក«មានកិត្តិយសនិងសិរីរុងរឿង» ហើយបានឲ្យលោក«គ្រប់ទាំងអំណាចនៅស្ថានសួគ៌និងនៅផែនដី» រួមទាំងអំណាចដើម្បី«បំផ្លាញស្នាដៃរបស់មេកំណាច»។ (ហេ. ២:៧; ម៉ាថ. ២៨:១៨; ១យ៉ូន. ៣:៨) ប៉ុន្តែ មានផ្នែកបន្ទាប់បន្សំនៃពូជនោះដែរ។ សាវ័កប៉ូលបានប្រាប់អំពីអត្តសញ្ញាណរបស់ផ្នែកនេះនៃពូជ ពេលគាត់ប្រាប់ជនជាតិយូដានិងជនជាតិដទៃដែលព្រះបានរើសតាំងថា៖ «ប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាជារបស់គ្រិស្ត អ្នករាល់គ្នាពិតជាកូនចៅអាប្រាហាំដែលជាអ្នកទទួលមត៌កតាមសេចក្ដីសន្យា»។ (កាឡ. ៣:២៨, ២៩) ពេលព្រះយេហូវ៉ារើសតាំងគ្រិស្តសាសនិកណាម្នាក់ដោយឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធរបស់លោក បុគ្គលនោះក្លាយទៅជាផ្នែកនៃពូជស្ត្រី។ ពូជនោះមានលោកយេស៊ូគ្រិស្ត និង១៤៤.០០០នាក់ដែលនឹងគ្រប់គ្រងជាមួយលោក។ (បប. ១៤:១) ពួកគេទាំងអស់គ្នាព្យាយាមគិតនិងប្រព្រឹត្តដូចព្រះយេហូវ៉ាដែលជាបិតារបស់ពួកគេ។ w២២.០៧ ទំ.១៦ វ.៨-៩
ថ្ងៃសុក្រ ទី១២ ខែមេសា
ខ្ញុំស្អប់ខ្ពើមជីវិតរបស់ខ្ញុំណាស់ ខ្ញុំមិនចង់រស់នៅតទៅទៀតទេ។—យ៉ូប ៧:១៦
យើងរំពឹងថាយើងនឹងជួបទុក្ខលំបាកផ្សេងៗក្នុងអំឡុងគ្រាចុងក្រោយបង្អស់នេះ។ (២ធី. ៣:១) នៅគ្រាបែបនោះ យើងប្រហែលជាកើតទុក្ខឬមានអារម្មណ៍ថានោះហួសពីសមត្ថភាពឲ្យយើងស៊ូទ្រាំ ជាពិសេសបើមើលទៅយើងកំពុងជួបទុក្ខលំបាកផ្ទួនៗ ឬថែមទាំងជួបទុក្ខលំបាកជាច្រើននៅពេលតែមួយ។ ប៉ុន្តែ សូមចាំថាព្រះយេហូវ៉ាកំពុងតាមមើលយើង ហើយដោយមានជំនួយពីលោក យើងអាចស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាកណាទាំងអស់ ដោយមានទំនុកចិត្ត។ សូមគិតអំពីរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាបានជួយយ៉ូបដែលជាបុរសស្មោះត្រង់។ យ៉ូបបានជួបទុក្ខលំបាកជាច្រើនក្នុងរយៈពេលដ៏ខ្លី។ នៅក្នុងមួយថ្ងៃ យ៉ូបបានឮថាហ្វូងសត្វទាំងអស់របស់គាត់បានត្រូវគេលួចឬសម្លាប់ ហើយអ្នកបម្រើនិងកូនៗជាទីស្រឡាញ់របស់គាត់បានស្លាប់។ (យ៉ូប ១:១៣-១៩) មិនយូរបន្ទាប់ពីនោះ កាលដែលគាត់កំពុងតែមានទុក្ខជាខ្លាំង គាត់ស្រាប់តែកើតជំងឺដែលអាក្រក់មើលនិងដែលធ្វើឲ្យគាត់ឈឺចាប់។ (យ៉ូប ២:៧) ព្រះយេហូវ៉ាតាមមើលយ៉ូប។ ដោយសារព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់យ៉ូប លោកបានឲ្យគាត់នូវអ្វីដែលគាត់ត្រូវការដើម្បីគាត់អាចស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាក។ w២២.០៨ ទំ.១១ វ.៨-១០
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី១៣ ខែមេសា
ព្រះយេហូវ៉ាប្រៀនប្រដៅអស់អ្នកដែលលោកស្រឡាញ់។—ហេ. ១២:៦
ការប្រៀនប្រដៅអាចនាំឲ្យយើងឈឺចិត្ត។ យើងប្រហែលជាមានអារម្មណ៍ថាការប្រៀនប្រដៅនោះ មិនជាប់ទាក់ទងនឹងយើង ឬថានោះគឺសាហាវពេក។ ជាលទ្ធផល យើងប្រហែលជាបាត់បង់អ្វីពិសេសមួយ គឺយើងមិនយល់ថាការប្រៀនប្រដៅនោះជារបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះយើង។ (ហេ. ១២:៥, ១១) ដូច្នេះ ចូរទទួលយកការប្រៀនប្រដៅនិងធ្វើការកែប្រែដែលចាំបាច់។ លោកយេស៊ូធ្លាប់កែតម្រង់ពេត្រុសនៅមុខសាវ័កឯទៀត។ (ម៉ាក. ៨:៣៣; លូក. ២២:៣១-៣៤) នេះច្បាស់ជាធ្វើឲ្យពេត្រុសខ្មាសគេ! ទោះជាយ៉ាងនេះក្ដី ពេត្រុសបានរក្សាចិត្តស្មោះត្រង់ចំពោះលោកយេស៊ូជានិច្ច។ គាត់ព្រមទទួលការប្រៀនប្រដៅ ហើយរៀនពីកំហុសរបស់គាត់។ ជាលទ្ធផល ព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យពរគាត់ចំពោះចិត្តស្មោះត្រង់របស់គាត់ ហើយបានឲ្យគាត់មានភារកិច្ចដ៏សំខាន់ក្នុងក្រុមជំនុំ។ (យ៉ូន. ២១:១៥-១៧; សកម្ម. ១០:២៤-៣៣; ១ពេ. ១:១) យើងទទួលប្រយោជន៍ ហើយអ្នកឯទៀតក៏ទទួលប្រយោជន៍ដែរ ពេលយើងមិនផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើការអាម៉ាស់មុខរបស់ខ្លួន ប៉ុន្តែផ្ទុយទៅវិញយើងទទួលយកការកែតម្រង់និងធ្វើការកែប្រែដែលចាំបាច់។ ពេលយើងធ្វើដូច្នេះ យើងកាន់តែមានប្រយោជន៍ចំពោះព្រះយេហូវ៉ានិងបងប្អូនរបស់យើង។ w២២.១១ ទំ.២១-២២ វ.៦-៧
ថ្ងៃអាទិត្យ ទី១៤ ខែមេសា
ជូន[អ៊ីសាក]ជាគ្រឿងបូជាដុត។—ដក. ២២:២
អាប្រាហាំដឹងថាលោកនឹងមិនធ្វើអ្វីដែលមិនសុចរិតឬមិនប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់នោះទេ។ សាវ័កប៉ូលបានសរសេរថា អាប្រាហាំវែកញែកថាព្រះយេហូវ៉ាអាចប្រោសកូនប្រុសសំណព្វរបស់គាត់ឲ្យរស់ឡើងវិញ។ (ហេ. ១១:១៧-១៩) គាត់ប្រហែលជាគិតដូច្នេះ ដោយសារព្រះយេហូវ៉ាបានសន្យាថាអ៊ីសាកនឹងធ្វើជាឪពុកនៃប្រជាជាតិមួយ តែនៅពេលនោះអ៊ីសាកមិនទាន់មានកូនទេ។ អាប្រាហាំស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ា ដូច្នេះគាត់ទុកចិត្តថាលោកនឹងប្រព្រឹត្តដោយសុចរិតជានិច្ច។ ទោះជាពិបាកក្ដី ជំនឿរបស់គាត់ជំរុញចិត្តគាត់ឲ្យស្ដាប់បង្គាប់។ (ដក. ២២:១-១២) តើយើងអាចយកតម្រាប់អាប្រាហាំយ៉ាងដូចម្ដេច? ដូចគាត់ យើងត្រូវបន្តរៀនអំពីព្រះយេហូវ៉ា។ កាលដែលយើងធ្វើដូច្នេះ យើងនឹងចូលកាន់តែជិតលោក ហើយស្រឡាញ់លោកកាន់តែខ្លាំង។ (ចសព. ៧៣:២៨) សមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យរបស់យើងនឹងទទួលការបង្វឹកបង្ហាត់ដើម្បីមានរបៀបគិតគូរដូចព្រះ។ (ហេ. ៥:១៤) យ៉ាងនេះ ពេលបុគ្គលណាម្នាក់ព្យាយាមល្បួងយើងឲ្យធ្វើអ្វីមិនត្រឹមត្រូវ យើងនឹងបដិសេធ។ យើងនឹងមិនថែមទាំងគិតអំពីការធ្វើអ្វីដែលនឹងនាំឲ្យបិតាយើងឈឺចិត្ត ហើយនឹងបង្ខូចចំណងមិត្តភាពរបស់យើងជាមួយលោកឡើយ។ w២២.០៨ ទំ.២៨-២៩ វ.១១-១២
ថ្ងៃច័ន្ទ ទី១៥ ខែមេសា
ការព្រួយបារម្ភនាំឲ្យកម្លាំងចិត្តចុះខ្សោយ តែពាក្យសម្ដីល្អមួយម៉ាត់ធ្វើឲ្យមានកម្លាំងចិត្តឡើងវិញ។—សុភ. ១២:២៥
ពេលសាវ័កប៉ូលនិងបាណាបាសបានត្រឡប់ទៅក្រុងលីស្ដ្រា ក្រុងអ៊ីកូនាម និងក្រុងអាន់ទីយ៉ូក «ពួកគាត់បានតែងតាំងពួកបុរសចាស់ទុំក្នុងក្រុមជំនុំនីមួយៗ»។ (សកម្ម. ១៤:២១-២៣) ពួកបុរសចាស់ទុំទាំងនោះ ច្បាស់ជាបានផ្ដល់ការសម្រាលទុក្ខដល់បងប្អូនក្នុងក្រុមជំនុំ ដូចពួកអ្នកចាស់ទុំនៅសព្វថ្ងៃនេះដែរ។ ពួកអ្នកចាស់ទុំ ចូរប្រុងប្រៀបជួយពួកអ្នកដែលត្រូវការ«ពាក្យសម្ដីល្អមួយម៉ាត់»ដើម្បីលើកទឹកចិត្តពួកគេ។ ប៉ូលបានរំលឹកបងប្អូនរួមជំនឿថា«សាក្សីមួយក្រុមធំ»អាចស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាកបាន ដោយសារព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដល់កម្លាំងដល់ពួកគេ។ (ហេ. ១២:១) ប៉ូលយល់ថាជីវប្រវត្តិរបស់ពួកអ្នកនៅសម័យមុន ដែលបានស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាកគ្រប់ប្រភេទ អាចជួយបងប្អូនឲ្យមានចិត្តក្លាហាននិងបន្តផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើ«ក្រុងរបស់ព្រះដែលមានជីវិតរស់នៅ»។ (ហេ. ១២:២២) នៅសព្វថ្ងៃនេះក៏ដូចគ្នាដែរ។ យើងទទួលកម្លាំងចិត្តពេលអានអំពីរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាបានជួយគេឌាន បារ៉ាក់ ដាវីឌ សាំយូអែល និងបុគ្គលជាច្រើនទៀត មែនទេ?—ហេ. ១១:៣២-៣៥ w២២.០៨ ទំ.២១-២២ វ.៥-៦
ថ្ងៃអង្គារ ទី១៦ ខែមេសា
ពួកគេបានត្រូវវិនិច្ឆ័យស្របតាមការប្រព្រឹត្តរបស់ពួកគេរៀងៗខ្លួន។—បប. ២០:១៣
តើពួកអ្នកដែលនឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញនឹងទទួលការវិនិច្ឆ័យដោយផ្អែកលើ«ការប្រព្រឹត្ត»អ្វី? តើនោះជាការប្រព្រឹត្តរបស់ពួកគេមុនពួកគេបានស្លាប់ឬទេ? មិនមែនទេ។ សូមចាំថាពួកគេបានត្រូវទូទាត់ឲ្យជ្រះស្រឡះពីការខុសឆ្គងរបស់ពួកគេពេលពួកគេបានស្លាប់។ យ៉ាងនេះ ការប្រព្រឹត្តរបស់ពួកគេមិនមែនជាការប្រព្រឹត្តមុនដែលពួកគេបានស្លាប់ទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ នេះត្រូវសំដៅទៅលើប្រតិកម្មនិងការប្រព្រឹត្តរបស់ពួកគេចំពោះការបង្ហាត់បង្រៀនក្នុងពិភពលោកថ្មី។ សូម្បីតែបុរសដ៏ស្មោះត្រង់ដូចជាណូអេ សាំយូអែល ដាវីឌ និងដានីយ៉ែល ក៏នឹងត្រូវរៀនអំពីលោកយេស៊ូគ្រិស្ត ហើយបង្ហាញជំនឿលើគ្រឿងបូជារបស់លោក។ បើបុរសទាំងនេះត្រូវរៀនច្រើន ទម្រាំមនុស្សមិនសុចរិត ពួកគេនឹងត្រូវរៀនច្រើនជាងនេះទៅទៀត! នៅទីបំផុត តើនឹងមានអ្វីកើតឡើងចំពោះពួកអ្នកដែលមិនព្រមទទួលយកឱកាសដ៏អស្ចារ្យនេះ? ការបើកបង្ហាញ ២០:១៥ ប្រាប់យើងថា៖ «អ្នកណាដែលគ្មានឈ្មោះក្នុងសៀវភៅជីវិត អ្នកនោះបានត្រូវបោះទៅក្នុងបឹងភ្លើង»។ មែនហើយ ពួកគេនឹងត្រូវបំផ្លាញចោលជារៀងរហូត។ ដូច្នេះ គឺសំខាន់ណាស់ឲ្យយើងធ្វើឲ្យប្រាកដថាឈ្មោះរបស់យើងបានត្រូវសរសេរទុកក្នុងសៀវភៅជីវិត ហើយបន្តជាប់ក្នុងសៀវភៅនោះ។ w២២.០៩ ទំ.១៩ វ.១៧-១៩
ថ្ងៃពុធ ទី១៧ ខែមេសា
[ចូរ]មានសមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យដែលមិនផ្ដន្ទាទោសនៅចំពោះមុខព្រះនិងមនុស្ស។—សកម្ម. ២៤:១៦
ការសម្រេចចិត្តជាច្រើនរបស់យើងស្ដីអំពីសុខភាពនិងការព្យាបាលគឺមានមូលដ្ឋានលើសមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យដែលបានត្រូវបង្វឹកបង្ហាត់ពីគម្ពីរ។ (១ធី. ៣:៩) ពេលធ្វើការសម្រេចចិត្តនិងពិគ្រោះរឿងនេះជាមួយអ្នកឯទៀត យើងត្រូវចាំអ្វីដែលភីលីព ៤:៥ចែងដែលថា៖ «ចូរឲ្យមនុស្សទាំងអស់ឃើញថាអ្នករាល់គ្នាជាមនុស្សសមហេតុសមផល»។ ពេលយើងជាមនុស្សសមហេតុសមផល យើងមិនបារម្ភហួសហេតុពេកអំពីសុខភាពរបស់យើង។ យើងស្រឡាញ់និងគោរពបងប្អូនរបស់យើង ទោះជាការសម្រេចចិត្តរបស់ពួកគេខុសពីយើងក្ដី។ (រ៉ូម ១៤:១០-១២) យើងបង្ហាញចិត្តកតញ្ញូរបស់យើងចំពោះព្រះយេហូវ៉ាដែលជាប្រភពនៃជីវិត ដោយការពារអាយុជីវិតរបស់យើងនិងបម្រើលោកឲ្យអស់ពីសមត្ថភាព។ (បប. ៤:១១) ឥឡូវយើងនៅតែអាចធ្លាក់ខ្លួនឈឺនិងជួបការពិបាកផ្សេងៗ។ ប៉ុន្តែ នេះមិនមែនជាជីវិតដែលព្រះយេហូវ៉ាចង់ឲ្យយើងនោះទេ។ មិនយូរទៀត លោកនឹងឲ្យយើងមានជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់ដោយគ្មានការឈឺចាប់និងសេចក្ដីស្លាប់ឡើយ។ (បប. ២១:៤) ទម្រាំដល់ពេលនោះ យើងសប្បាយដែលយើងមានជីវិត ហើយបម្រើព្រះយេហូវ៉ាជាបិតារបស់យើងដែលប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់នៅស្ថានសួគ៌។ w២៣.០២ ទំ.២៥ វ.១៧-១៨
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី១៨ ខែមេសា
ព្រះបានបំបែកបំបាក់រាជាណាចក្រលោក ហើយប្រគល់ឲ្យពួកមេឌីនិងពើស៊ី។—ដាន. ៥:២៨
ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ថា លោកមានអំណាចខ្ពង់ខ្ពស់លើសពី«ពួកអាជ្ញាធរ»។ (រ៉ូម ១៣:១) សូមពិចារណាឧទាហរណ៍បី។ ស្ដេចផារ៉ូនៃស្រុកអេហ្ស៊ីបបានចាប់រាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាធ្វើជាខ្ញុំបម្រើ ហើយអស់ជាច្រើនដងគាត់បានបដិសេធមិនព្រមដោះលែងពួកគេ។ ប៉ុន្តែ ព្រះបានរំដោះពួកគេ ហើយបានសម្លាប់ផារ៉ូនៅក្នុងសមុទ្រក្រហម។ (ដច. ១៤:២៦-២៨; ចសព. ១៣៦:១៥) ស្ដេចបេលសាសារនៃស្រុកបាប៊ីឡូនបានធ្វើពិធីភោជនាហារ ហើយបាន«លើកតម្កើងខ្លួនទាស់នឹងម្ចាស់នៃស្ថានសួគ៌» ព្រមទាំង«សរសើរតម្កើងរូបព្រះដែលធ្វើពីមាស ពីប្រាក់» ជាជាងព្រះយេហូវ៉ា។ (ដាន. ៥:២២, ២៣) ប៉ុន្តែ ព្រះបានបន្ទាបបុរសដែលមានអំណួតនេះ។ «នៅយប់នោះឯង» បេលសាសារបានត្រូវគេសម្លាប់ ហើយរាជាណាចក្ររបស់គាត់បានប្រគល់ទៅឲ្យពួកមេឌីនិងពើស៊ី។ (ដាន. ៥:៣០, ៣១) ស្ដេចហេរ៉ូឌអាគ្រីប៉ាទី១នៃស្រុកប៉ាឡេស្ទីនបានសម្លាប់សាវ័កយ៉ាកុប ហើយក្រោយមកចាប់សាវ័កពេត្រុសដាក់គុកក្នុងគោលបំណងសម្លាប់គាត់ចោលដែរ។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាបានរារាំងគម្រោងរបស់ហេរ៉ូឌ។ «ទេវតារបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើឲ្យគាត់មានជំងឺ» រួចគាត់ក៏ស្លាប់ទៅ។—សកម្ម. ១២:១-៥, ២១-២៣ w២២.១០ ទំ.១៥ វ.១២
ថ្ងៃសុក្រ ទី១៩ ខែមេសា
ខ្ញុំនឹងស្ដាប់អ្នករាល់គ្នា។—យេ. ២៩:១២
កាលដែលយើងអានអំពីរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាបានថែរក្សាពួកអ្នកស្មោះត្រង់ចំពោះលោកនៅអតីតកាល សេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់យើងនឹងកាន់តែរឹងមាំឡើង។ អ្វីៗទាំងអស់ក្នុងបណ្ដាំព្រះ«បានត្រូវសរសេរទុកដើម្បីណែនាំយើង ដើម្បីឲ្យយើងមានសេចក្ដីសង្ឃឹម តាមរយៈការស៊ូទ្រាំរបស់យើង និងការសម្រាលទុក្ខពីបទគម្ពីរ»។ (រ៉ូម ១៥:៤) ចូររំពឹងគិតអំពីរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាបានរក្សាពាក្យសន្យារបស់លោក។ សូមគិតអំពីអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើចំពោះអាប្រាហាំនិងសារ៉ា។ ពួកគាត់ដល់អាយុដែលមិនអាចមានកូន។ ប៉ុន្តែ ព្រះបានសន្យាថាពួកគាត់នឹងមានកូន។ (ដក. ១៨:១០) គម្ពីរចែងអំពីទស្សនៈរបស់អាប្រាហាំថា៖ «គាត់បានជឿជាក់ថាគាត់នឹងទៅជាឪពុករបស់ប្រជាជាតិជាច្រើន»។ (រ៉ូម ៤:១៨) ទោះជាអាប្រាហាំមិនដឹងថាសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះអាចកើតឡើងតាមរបៀបណាក្ដី គាត់ជឿជាក់ថាព្រះយេហូវ៉ានឹងសម្រេចសេចក្ដីសន្យារបស់លោក។ បុរសដ៏ស្មោះត្រង់នេះមិនបានខកចិត្តឡើយ។ (រ៉ូម ៤:១៩-២១) កំណត់ហេតុបែបនេះបង្រៀនយើងថា យើងអាចជឿជាក់ថាព្រះយេហូវ៉ានឹងតែងតែសម្រេចសេចក្ដីសន្យារបស់លោក។ w២២.១០ ទំ.២៧ វ.១៣-១៤
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី២០ ខែមេសា
អ្នករាល់គ្នានឹងឃើញគ្រូបង្រៀនដ៏ឧត្ដមបំផុតដោយផ្ទាល់ភ្នែក។—អេ. ៣០:២០
ពាក្យទាំងនេះបានសម្រេចនៅពេលដែលជនជាតិយូដាបានត្រូវដោះលែងពីការធ្វើជាឈ្លើយសឹក។ ព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើជាគ្រូបង្រៀនដ៏ឧត្ដមបំផុតរបស់ពួកគេ ហើយនៅក្រោមការណែនាំពីលោក រាស្ត្ររបស់លោកបានស្ថាបនាការគោរពប្រណិប័តន៍ពិតឡើងវិញ។ យើងសប្បាយចិត្តដែលយើងមានព្រះយេហូវ៉ាជាគ្រូបង្រៀនដ៏ឧត្ដមបំផុតនៅសព្វថ្ងៃនេះ។ អេសាយពណ៌នាថា យើងប្រៀបដូចជាសិស្សដែលទទួលការបង្ហាត់បង្រៀនពីព្រះយេហូវ៉ា។ គាត់បាននិយាយថា៖ «អ្នករាល់គ្នានឹងឃើញគ្រូបង្រៀនដ៏ឧត្ដមបំផុតដោយផ្ទាល់ភ្នែក»។ ក្នុងឧទាហរណ៍នេះ អេសាយពណ៌នាថាគ្រូបង្រៀនកំពុងឈរនៅមុខសិស្ស។ យើងមានឯកសិទ្ធិទទួលប្រយោជន៍ពីការបង្រៀនរបស់លោកនៅសព្វថ្ងៃនេះ។ តើព្រះយេហូវ៉ាបង្រៀនយើងតាមរបៀបណា? គឺតាមរយៈអង្គការលោក។ យើងសប្បាយចិត្តណាស់ដែលយើងទទួលការណែនាំយ៉ាងច្បាស់ពីអង្គការលោក! ការណែនាំដែលយើងទទួលនៅកិច្ចប្រជុំ ព្រមទាំងតាមរយៈសៀវភៅផ្សេងៗ JWទូរទស្សន៍ និងអ្វីជាច្រើនទៀត ជួយយើងឲ្យស៊ូទ្រាំក្នុងអំឡុងគ្រាលំបាកដោយមានអំណរ។ w២២.១១ ទំ.១០ វ.៨-៩
ថ្ងៃអាទិត្យ ទី២១ ខែមេសា
តើអ្វីជាសញ្ញាសម្គាល់ដែលបញ្ជាក់ . . . [អំពី]គ្រាចុងបញ្ចប់នៃរបៀបរបបពិភពលោក?—ម៉ាថ. ២៤:៣
ស្ដីអំពីពេលវេលាដែលទីបញ្ចប់នៃរបៀបរបបជនជាតិយូដានឹងមកដល់ និង«គ្រាចុងបញ្ចប់នៃរបៀបរបបពិភពលោក»ដែលយើងកំពុងរស់នៅ លោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «គ្មានអ្នកណាដឹងថ្ងៃនិងម៉ោងនោះឡើយ សូម្បីតែបណ្ដាទេវតានៅស្ថានសួគ៌ និងបុត្ររបស់ព្រះក៏មិនជ្រាបដែរ មានតែបិតានៅស្ថានសួគ៌ប៉ុណ្ណោះដែលជ្រាប»។ រួចមក លោកបានព្រមានពួកអ្នកកាន់តាមទាំងអស់របស់លោកឲ្យបន្ដ«ប្រុងប្រយ័ត្ន»និង«ចាំយាម»។ (ម៉ាក. ១៣:៣២-៣៧) គ្រិស្តសាសនិកជនជាតិយូដានៅសតវត្សរ៍ទី១ត្រូវចាំយាមដើម្បីរួចជីវិត។ លោកយេស៊ូបានប្រាប់ពួកអ្នកកាន់តាមលោកថា៖ «ពេលដែលអ្នករាល់គ្នាឃើញកងទ័ពបោះជំរំជុំវិញក្រុងយេរូសាឡិម ចូរដឹងថានាងជិតត្រូវបំផ្លិចបំផ្លាញហើយ»។ នៅពេលនោះ ពួកគេត្រូវធ្វើតាមការព្រមានរបស់លោកយេស៊ូ ហើយ«ចាប់ផ្ដើមរត់ទៅតំបន់ភ្នំ»។ (លូក. ២១:២០, ២១) ពួកអ្នកដែលធ្វើតាមការព្រមាននេះបានរួចជីវិត ពេលដែលពួករ៉ូមបានបំផ្លាញចោលក្រុងយេរូសាឡិម។ សព្វថ្ងៃនេះ យើងកំពុងរស់នៅគ្រាចុងបញ្ចប់នៃរបៀបរបបពិភពលោកដ៏ទុច្ចរិតនេះ។ ដូច្នេះ យើងក៏ត្រូវដឹងខ្លួនជានិច្ចនិងចាំយាមដែរ។ w២៣.០២ ទំ.១៤ វ.១-២; ទំ.១៦ វ.៣
ថ្ងៃច័ន្ទ ទី២២ ខែមេសា
ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃសេចក្ដីពិត។—ចសព. ៣១:៥
ព្រះយេហូវ៉ាបង្រៀនអ្នកបម្រើលោកឲ្យធ្វើជាមនុស្សទៀងត្រង់និងសុចរិត។ នេះជួយពួកគេឲ្យតម្លៃខ្លួនឯងនិងមានសេចក្ដីសុខសាន្តក្នុងចិត្តច្រើនជាង។ (សុភ. ១៣:៥, ៦) តើលោកបានធ្វើអ្វីទាំងនេះចំពោះអ្នកកាលដែលអ្នកសិក្សាគម្ពីរឬទេ? អ្នកបានរៀនថាផ្លូវរបស់ព្រះយេហូវ៉ាគឺល្អបំផុតសម្រាប់មនុស្សទាំងអស់និងសម្រាប់អ្នកផ្ទាល់។ (ចសព. ៧៧:១៣) ដូច្នេះ អ្នកចង់គាំទ្រសេចក្ដីសុចរិតរបស់ព្រះ។ (ម៉ាថ. ៦:៣៣) អ្នកចង់ការពារសេចក្ដីពិត ហើយបង្ហាញថាអ្វីដែលសាថាននិយាយអំពីព្រះយេហូវ៉ាដែលជាព្រះរបស់យើងគឺមិនពិតទេ។ តើអ្នកអាចធ្វើដូច្នេះយ៉ាងដូចម្ដេច? អ្នកអាចជ្រើសរើសវិថីជីវិតដែលហាក់ដូចជាអ្នកនិយាយថា «ខ្ញុំបដិសេធការកុហករបស់សាថាន និងកាន់ជំហរមាំមួនចំពោះការពិត។ ខ្ញុំចង់ឲ្យព្រះយេហូវ៉ាធ្វើជាអ្នកគ្រប់គ្រងរបស់ខ្ញុំ ហើយខ្ញុំចង់ធ្វើតាមអ្វីដែលលោកមានប្រសាសន៍ថាគឺត្រឹមត្រូវ»។ តើអ្នកធ្វើដូច្នេះយ៉ាងដូចម្ដេច? គឺដោយប្រគល់ខ្លួនជូនលោកក្នុងការអធិដ្ឋាន ហើយបន្ទាប់មកបង្ហាញអំពីការប្រគល់ខ្លួននោះជាសាធារណៈដោយទទួលការជ្រមុជទឹក។ ការស្រឡាញ់អ្វីដែលពិតនិងសុចរិត ជំរុញចិត្តយើងជាខ្លាំងឲ្យសម្រេចចិត្តទទួលការជ្រមុជទឹក។ w២៣.០៣ ទំ.៣ វ.៤-៥
ថ្ងៃអង្គារ ទី២៣ ខែមេសា
កុំឲ្យចិត្តរបស់អ្នករាល់គ្នាថប់បារម្ភ ហើយកុំមានចិត្តរួញរាឡើយ។—យ៉ូន. ១៤:២៧
មានសេចក្ដីសុខសាន្តមួយប្រភេទដែលមនុស្សក្នុងពិភពលោកនេះមិនស្គាល់ទាល់តែសោះ។ នោះគឺ«សេចក្ដីសុខសាន្តរបស់ព្រះ» ពោលគឺចិត្តស្ងប់ដែលមកពីការមានចំណងមិត្តភាពដ៏ថ្លៃថ្លាជាមួយបិតារបស់យើងនៅស្ថានសួគ៌។ ពេលយើងមានសេចក្ដីសុខសាន្តរបស់ព្រះ យើងមានអារម្មណ៍សុវត្ថិភាព។ (ភី. ៤:៦, ៧) យើងមានទំនាក់ទំនងជិតស្និទ្ធជាមួយអ្នកឯទៀតដែលស្រឡាញ់លោក។ ម្យ៉ាងទៀត យើងមានចំណងមិត្តភាពកក់ក្ដៅជាមួយ«ព្រះនៃសេចក្ដីសុខសាន្ត»។ (១ថែ. ៥:២៣) ពេលយើងស្គាល់ ទុកចិត្ត និងស្ដាប់បង្គាប់បិតារបស់យើង សេចក្ដីសុខសាន្តរបស់លោកអាចធ្វើឲ្យយើងមានចិត្តស្ងប់ពេលយើងប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាណាមួយ។ តើពិតជាអាចមានសេចក្ដីសុខសាន្តរបស់ព្រះ ពេលដែលយើងជួបបញ្ហាផ្សេងៗ ដូចជាការផ្ទុះឡើងនៃរោគរាតត្បាត គ្រោះមហន្តរាយ ភាពចលាចល ឬការបៀតបៀនឬទេ? បញ្ហាណាមួយក្នុងចំណោមបញ្ហាទាំងនេះអាចធ្វើឲ្យយើងភ័យខ្លាច។ គួរឲ្យសប្បាយរីករាយមែន បងប្អូនប្រុសស្រីរបស់យើងបានធ្វើតាមយោបល់របស់លោកយេស៊ូដែលបានបញ្ជាក់នៅក្នុងបទគម្ពីរថ្ងៃនេះ។ ដោយមានជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ា ពួកគេអាចមានសេចក្ដីសុខសាន្តកាលដែលពួកគេប្រឈមមុខនឹងទុក្ខលំបាកធ្ងន់ធ្ងរ។ w២២.១២ ទំ.១៦ វ.១-២
ថ្ងៃពុធ ទី២៤ ខែមេសា
ចូរមានចិត្តពុះកញ្ជ្រោលដោយឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះ។ ចូរខំធ្វើការដូចជាខ្ញុំបម្រើដើម្បីព្រះយេហូវ៉ា។—រ៉ូម ១២:១១
យើងមិនអាចគ្រប់គ្រងអ្វីទាំងអស់ដែលកើតឡើងក្នុងជីវិតរបស់យើងបានទេ។ ដូច្នេះ គឺសំខាន់ដែលយើងមិនគិតថា ព្រះយេហូវ៉ាឲ្យតម្លៃយើងដោយសារតែភារកិច្ចរបស់យើង។ ម្យ៉ាងទៀត គឺសំខាន់ដែលយើងមិនប្រៀបធៀបខ្លួនទៅនឹងអ្នកឯទៀតដែលមានឯកសិទ្ធិដែលយើងមិនមាន។ (កាឡ. ៦:៤) គឺជាការសំខាន់ដែលយើងស្វែងរករបៀបផ្សេងៗដើម្បីបម្រើព្រះយេហូវ៉ានិងជួយអ្នកឯទៀត។ បើអ្នករក្សាជីវិតឲ្យសាមញ្ញ និងជៀសវាងពីការជំពាក់បំណុលដែលមិនចាំបាច់ អ្នកនឹងអាចធ្វើច្រើនជាងក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះយេហូវ៉ា។ សូមកំណត់គោលដៅតូចៗដែលនឹងជួយអ្នកឲ្យសម្រេចគោលដៅធំៗ។ ជាឧទាហរណ៍ បើគោលដៅធំរបស់អ្នកគឺធ្វើជាអ្នកត្រួសត្រាយពេញពេល តើអ្នកអាចធ្វើជាអ្នកត្រួសត្រាយជំនួយបន្តនៅឥឡូវនេះឬទេ? បើគោលដៅរបស់អ្នកគឺធ្វើជាជំនួយការខាងកិច្ចបម្រើ តើអ្នកអាចចំណាយពេលច្រើនជាងក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយឬទេ? បទពិសោធន៍ដែលអ្នកទទួលនៅឥឡូវនេះអាចបើកឱកាសឲ្យអ្នកទទួលឯកសិទ្ធិថែមទៀតនៅថ្ងៃអនាគត។ សូមតាំងចិត្តធ្វើអស់ពីសមត្ថភាពក្នុងភារកិច្ចណាក៏ដោយដែលអ្នកទទួល។ w២២.០៤ ទំ.២៦ វ.១៦-១៧
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី២៥ ខែមេសា
ខ្ញុំស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ា ដោយសារលោកឮសំឡេងរបស់ខ្ញុំ លោកឮពាក្យអង្វរសុំរបស់ខ្ញុំ។—ចសព. ១១៦:១
ព្រះយេហូវ៉ាអាចជួយយើងឲ្យស៊ូទ្រាំនឹងការពិបាកផ្សេងៗក្នុងជីវិត និងមានអំណរក្នុងកិច្ចបម្រើពិសិដ្ឋរបស់យើង។ ពេលយើងអធិដ្ឋានទៅព្រះ និងប្រាប់លោកអំពីអ្វីដែលធ្វើឲ្យយើងព្រួយបារម្ភ ដំបូងព្រះយេហូវ៉ាប្រហែលជាតបឆ្លើយភ្លាមៗដោយផ្ដល់កម្លាំងដែលយើងត្រូវការដើម្បីស៊ូទ្រាំនឹងស្ថានភាពនោះ។ បើទុក្ខលំបាករបស់យើងមិនបាត់ភ្លាមៗដូចដែលយើងសង្ឃឹមទេ យើងប្រហែលជាត្រូវសុំកម្លាំងពីព្រះយេហូវ៉ាម្ដងហើយម្ដងទៀតដើម្បីស៊ូទ្រាំនឹងស្ថានភាពនោះ។ តាមពិត លោកអញ្ជើញយើងឲ្យធ្វើដូច្នេះ។ ពាក្យ«ចូរកុំសម្រាកឡើយ»នៅអេសាយ ៦២:៧ សំដៅទៅលើការមិនឲ្យព្រះយេហូវ៉ាសម្រាក។ តើនេះមានន័យអ្វី? គឺមានន័យថាយើងគួរអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ាឥតឈប់ គឺហាក់ដូចជាយើងមិនទុកឲ្យព្រះយេហូវ៉ាមានពេលទំនេរដើម្បីសម្រាក។ ពាក្យរបស់អេសាយរំលឹកយើងអំពីឧទាហរណ៍របស់លោកយេស៊ូស្ដីអំពីការអធិដ្ឋាននៅលូកា ១១:៨-១០, ១៣។ នៅទីនោះ លោកយេស៊ូលើកទឹកចិត្តយើងឲ្យសុំឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធ«ឥតឈប់»។ យើងក៏អាចអង្វរសុំព្រះយេហូវ៉ាឲ្យផ្ដល់ការណែនាំដែលយើងត្រូវការដើម្បីធ្វើការសម្រេចចិត្តល្អ។ w២២.១១ ទំ.៨ វ.១; ទំ.៩ វ.៦-៧
ថ្ងៃសុក្រ ទី២៦ ខែមេសា
យើងត្រូវចូលរាជាណាចក្រព្រះដោយឆ្លងកាត់ទុក្ខវេទនាជាច្រើន។—សកម្ម. ១៤:២២
អ្នកនិងក្រុមគ្រួសាររបស់អ្នកអាចត្រៀមខ្លួននៅឥឡូវនេះសម្រាប់ការបៀតបៀន។ សូមកុំព្យាយាមស្រមៃគិតអំពីការអាក្រក់ទាំងអស់ដែលអាចកើតឡើងឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ សូមពង្រឹងចំណងមិត្តភាពរបស់អ្នកជាមួយព្រះយេហូវ៉ា ហើយជួយកូនៗរបស់អ្នកឲ្យធ្វើដូច្នេះដែរ។ បើពេលខ្លះអ្នកខ្វល់ខ្វាយ សូមអធិដ្ឋានយ៉ាងអស់ពីចិត្តទៅព្រះ។ (ចសព. ៦២:៧, ៨) សូមពិចារណាជាក្រុមគ្រួសារអំពីមូលហេតុដែលសមាជិកម្នាក់ៗអាចទុកចិត្តលើលោក។ ដូចក្នុងករណីមានមហន្តរាយ ការរៀបចំទុកជាមុននិងការទុកចិត្តព្រះយេហូវ៉ានឹងជួយកូនរបស់អ្នកឲ្យមានចិត្តក្លាហាននិងចិត្តស្ងប់។ សេចក្ដីសុខសាន្តរបស់ព្រះធ្វើឲ្យយើងមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនមានសុវត្ថិភាព។ (ភី. ៤:៦, ៧) តាមរយៈនេះ ព្រះយេហូវ៉ាធ្វើឲ្យយើងមានចិត្តស្ងប់ ទោះជាជំងឺ គ្រោះមហន្តរាយ និងការបៀតបៀនអាចមានឥទ្ធិពលមកលើយើងនៅសព្វថ្ងៃនេះក្ដី។ លោកប្រើពួកអ្នកចាស់ទុំដែលខំប្រឹងធ្វើការយ៉ាងនឿយហត់ឲ្យឃ្វាលយើង។ ម្យ៉ាងទៀត លោកឲ្យយើងទាំងអស់គ្នាមានឯកសិទ្ធិជួយគ្នាទៅវិញទៅមក។ សេចក្ដីសុខសាន្តដែលយើងមាននៅឥឡូវនេះ នឹងជួយយើងឲ្យត្រៀមខ្លួនសម្រាប់ទុក្ខលំបាកធំជាងនៅថ្ងៃអនាគត សូម្បីតែនៅក្នុងគ្រា«ទុក្ខវេទនាជាខ្លាំង»ក្ដី។—ម៉ាថ. ២៤:២១ w២២.១២ ទំ.២៧ វ.១៧-១៨
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី២៧ ខែមេសា
ខ្ញុំមិនបានមកដើម្បីហៅមនុស្សសុចរិតឡើយ តែបានមកដើម្បីហៅអ្នកដែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងវិញ។—ម៉ាថ. ៩:១៣
យើងគួរព្យាយាមឈប់បន្ទោសខ្លួន ដោយសារយើងបានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរនៅអតីតកាល។ ពិតមែន យើងមិនចង់យកគ្រឿងបូជាលោះរបស់លោកយេស៊ូដើម្បីធ្វើជាលេស«ប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងដោយចេតនា»ទេ។ (ហេ. ១០:២៦-៣១) ប៉ុន្តែ យើងអាចទុកចិត្តថា បើយើងបានប្រែចិត្តយ៉ាងស្មោះពីអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរ បានសុំជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ានិងអ្នកចាស់ទុំ ហើយបានកែខ្លួន នោះព្រះយេហូវ៉ាអភ័យទោសឲ្យយើងជាបរិបូរ។ (អេ. ៥៥:៧; សកម្ម. ៣:១៩) គ្រឿងបូជាលោះមានអំណាចគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីគ្របបាំងអំពើខុសឆ្គងទាំងអស់របស់យើង ហើយនឹងផ្ដល់ឱកាសឲ្យយើងមានជីវិតក្នុងសួនឧទ្យាន។ ជីវិតនៅទីនោះនឹងមិនធ្វើឲ្យយើងអផ្សុកទេ។ យើងនឹងតែងតែជួបមនុស្សដ៏គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍និងធ្វើកិច្ចការដែលមានន័យខ្លឹមសារ។ សំខាន់បំផុត រាល់ថ្ងៃយើងអាចស្គាល់បិតារបស់យើងនៅស្ថានសួគ៌ច្បាស់ទៅៗ ហើយរីករាយនឹងអ្វីដែលលោកផ្ដល់ឲ្យ។ មានអ្វីដែលយើងអាចរៀនអំពីលោកមិនចេះអស់ ហើយមានអ្វីជាច្រើនដែលយើងអាចរៀនអំពីអ្វីៗដែលលោកបានបង្កើត។ w២២.១២ ទំ.១៣ វ.១៧, ១៩
ថ្ងៃអាទិត្យ ទី២៨ ខែមេសា
ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យអ្នកនិងស្ត្រីក្លាយទៅជាសត្រូវនឹងគ្នា។—ដក. ៣:១៥
«ស្ត្រី»នោះមិនអាចជាអេវ៉ាទេ។ ទំនាយនោះចែងថា ពូជស្ត្រីនឹង«កិន»ក្បាលសត្វពស់។ សត្វពស់គឺជាសាថានដែលជាទេវតាដ៏អាក្រក់។ យ៉ាងនេះ គ្មានកូនចៅដែលមិនល្អឥតខ្ចោះណាម្នាក់របស់អេវ៉ាអាចមានសមត្ថភាពកិនវាឡើយ។ ដូច្នេះ តើសាថាននឹងត្រូវកិនកម្ទេចតាមរបៀបណា? អត្តសញ្ញាណរបស់ស្ត្រីនៅដើមកំណើត ៣:១៥ បានត្រូវបើកបង្ហាញនៅសៀវភៅចុងក្រោយនៃគម្ពីរ។ (បប. ១២:១, ២, ៥, ១០) នាងមិនមែនជាស្ត្រីធម្មតានៅផែនដីទេ។ នៅខាងក្រោមជើងរបស់នាងមានដួងខែ ហើយមានផ្កាយ១២ជាមកុដនៅលើក្បាលរបស់នាង។ នាងសម្រាលបានកូនម្នាក់ដែលខុសពីធម្មតា គឺរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ។ រាជាណាចក្រនោះមានទីតាំងនៅស្ថានសួគ៌ ដូច្នេះស្ត្រីនោះច្បាស់ជាត្រូវនៅស្ថានសួគ៌ដែរ។ នាងជាតំណាងអង្គការរបស់ព្រះផ្នែកនៅស្ថានសួគ៌ ដែលរួមមានពួកទេវតាដ៏ស្មោះត្រង់។ (កាឡ. ៤:២៦) បណ្ដាំរបស់ព្រះក៏ជួយយើងឲ្យស្គាល់អត្តសញ្ញាណនៃផ្នែកដ៏សំខាន់ចម្បងរបស់ពូជស្ត្រី។ ពូជនេះត្រូវជាកូនចៅម្នាក់របស់អាប្រាហាំ។—បប. ២២:១៥-១៨ w២២.០៧ ទំ.១៥-១៦ វ.៦-៨
ថ្ងៃច័ន្ទ ទី២៩ ខែមេសា
អ្នករាល់គ្នាបានទទួលយក មិនមែនទុកជាបណ្ដាំរបស់មនុស្សទេ តែបានទទួលយកទុកជាបណ្ដាំរបស់ព្រះតាមភាពពិតនៃបណ្ដាំនោះ។—១ថែ. ២:១៣
គម្ពីរដែលជាអំណោយពីព្រះយេហូវ៉ាគឺពេញទៅដោយប្រាជ្ញារបស់លោក។ យោបល់ពីគម្ពីរមានឥទ្ធិពលលើមនុស្ស គឺថាគម្ពីរជួយមនុស្សឲ្យកែប្រែជីវិត។ ពេលម៉ូសេបានសរសេរសៀវភៅដំបូងនៃគម្ពីរ គាត់បានប្រាប់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលដែលជារាស្ត្ររបស់ព្រះថា៖ «ពាក្យទាំងនេះមិនមែនឥតប្រយោជន៍សម្រាប់អ្នករាល់គ្នាទេ តែជួយឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានជីវិតវិញ»។ (បច. ៣២:៤៧) ពួកអ្នកដែលធ្វើតាមបទគម្ពីរអាចទទួលជោគជ័យនិងមានជីវិតសប្បាយ។ (ចសព. ១:២, ៣) ទោះជាបណ្ដាំព្រះបានត្រូវសរសេរអស់ជាយូរឆ្នាំមុនក្ដី បណ្ដាំនោះនៅតែមានឫទ្ធានុភាពជួយធ្វើឲ្យជីវិតមនុស្សល្អប្រសើរជាង។ គោលការណ៍ដែលប្រកបដោយប្រាជ្ញាក្នុងគម្ពីរគឺស្ថិតស្ថេរ។ គោលការណ៍ទាំងនោះបានផ្ដល់ប្រយោជន៍ដល់មនុស្សដែលរស់នៅគ្រប់សម័យ។ កាលដែលយើងអានសៀវភៅដ៏ពិសិដ្ឋនេះនិងរំពឹងគិតអំពីអ្វីដែលយើងអាន លោកដែលជាអ្នកនិពន្ធគម្ពីរប្រើឫទ្ធានុភាពដ៏ខ្លាំងក្លារបស់លោកដើម្បីជួយយើងឲ្យឃើញអំពីរបៀបដែលយើងអាចធ្វើតាមយោបល់ពីគម្ពីរក្នុងជីវិតយើង។ (ចសព. ១១៩:២៧; ម៉ាឡ. ៣:១៦; ហេ. ៤:១២) មែនហើយ អ្នកនិពន្ធគម្ពីរដែលមានជីវិតរស់នៅចង់ជួយអ្នក។ នេះគួរធ្វើឲ្យយើងចង់អានគម្ពីរជាទៀងទាត់! w២៣.០២ ទំ.៣ វ.៥-៦
ថ្ងៃអង្គារ ទី៣០ ខែមេសា
គាត់នឹងបំផ្លិចបំផ្លាញយ៉ាងសម្បើម។—ដាន. ៨:២៤
ការបើកបង្ហាញ ជំពូក១៣ប្រាប់យើងថាក្បាលទី៧ដែលជាមហាអំណាចអង់គ្លេសអាម៉េរិក ប្រព្រឹត្តដូចសត្វសាហាវមួយដែលមាន«ស្នែងពីរដូចស្នែងចៀម តែវាចាប់ផ្ដើមនិយាយដូចនាគ»។ ការបើកបង្ហាញ ជំពូក១៦និង១៩បានរៀបរាប់អំពីសត្វសាហាវនេះថាជា«អ្នកប្រកាសទំនាយមិនពិត»។ (បប. ១៦:១៣; ១៩:២០) ក្នុងការបើកបង្ហាញដែលយ៉ូហានឃើញក្នុងគំនិត សត្វសាហាវនេះ«ធ្វើសញ្ញាសម្គាល់អស្ចារ្យជាច្រើន រហូតដល់ធ្វើឲ្យភ្លើងធ្លាក់ពីលើមេឃមកផែនដី ក្រោមក្រសែភ្នែករបស់មនុស្សទាំងឡាយ»។ (បប. ១៣:១១-១៥) ដានីយ៉ែលបានរៀបរាប់អំពីអ្វីដែលស្រដៀងនឹងនេះ គឺថាមហាអំណាចអង់គ្លេសអាម៉េរិកនឹង«បំផ្លិចបំផ្លាញយ៉ាងសម្បើម»។ (ដាន. ៨:១៩, ២៣, ២៤) នេះបានកើតឡើងមែនក្នុងអំឡុងសង្គ្រាមលោកលើកទី២។ សង្គ្រាមនោះបានត្រូវបញ្ចប់ពេលគ្រាប់បែកបរមាណូពីរគ្រាប់បានត្រូវទម្លាក់លើប្រទេសជប៉ុន។ គ្រាប់បែកទាំងពីរគ្រាប់នោះ បានផលិតឡើងដោយអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រអង់គ្លេសនិងអាម៉េរិក។ ដោយផលិតគ្រាប់បែកនេះ មហាអំណាចអង់គ្លេសអាម៉េរិកបានធ្វើឲ្យ«ភ្លើងធ្លាក់ពីលើមេឃមកផែនដី»។ w២២.០៥ ទំ.១០ វ.៩