ខែឧសភា
ថ្ងៃពុធ ទី១ ខែឧសភា
បន្ទាប់ពីការនោះ . . . ខ្ញុំឃើញមនុស្សមួយក្រុមធំ ដែលគ្មានអ្នកណាម្នាក់អាចរាប់ចំនួនបានឡើយ។ ពួកគេចេញពីគ្រប់ប្រជាជាតិ គ្រប់កុលសម្ព័ន្ធ គ្រប់ជនជាតិ និងគ្រប់ភាសា។—បប. ៧:៩
ក្រោយពីយ៉ូហានឃើញក្រុមនៅស្ថានសួគ៌ គាត់ឃើញ«មនុស្សមួយក្រុមធំ»។ ខុសពី១៤៤.០០០នាក់ គ្មានអ្នកណាអាចរាប់ចំនួនមនុស្សមួយក្រុមធំបានទេ។ តើយើងរៀនអ្វីអំពីពួកគេ? យ៉ូហានបានឮថា៖ «អ្នកទាំងនោះគឺជាអ្នកដែលចេញផុតពីគ្រាទុក្ខវេទនាជាខ្លាំង ហើយពួកគេបានបោកសម្អាតអាវវែងរបស់ពួកគេឲ្យសក្នុងឈាមរបស់កូនចៀម»។ (បប. ៧:១៤) ក្រោយពីរួចជីវិតពីគ្រាទុក្ខវេទនាជាខ្លាំង «មនុស្សមួយក្រុមធំ»នេះនឹងរស់នៅលើផែនដី ហើយទទួលពរដ៏អស្ចារ្យជាច្រើន។ (ចសព. ៣៧:៩-១១, ២៧-២៩; សុភ. ២:២១, ២២; បប. ៧:១៦, ១៧) មិនថាយើងបានត្រូវជ្រើសរើសឲ្យឡើងទៅស្ថានសួគ៌ ឬមានសេចក្ដីសង្ឃឹមរស់នៅលើផែនដីក្ដី យើងគួរតែស្រមៃឃើញខ្លួនយើងនៅក្នុងការរៀបរាប់ដែលបានត្រូវកត់ទុកនៅសៀវភៅការបើកបង្ហាញ ជំពូកទី៧។ នោះជាគ្រាដ៏រំភើបចិត្តចំពោះអ្នកបម្រើព្រះយេហូវ៉ាទាំងពីរក្រុមនេះ! យើងនឹងអរសប្បាយដែលយើងសម្រេចចិត្តគាំទ្រការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ w២២.០៥ ទំ.១៦ វ.៦-៧
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី២ ខែឧសភា
ព្រះយេហូវ៉ាជាអ្នកផ្ដល់ប្រាជ្ញា។—សុភ. ២:៦
បើអ្នកធ្លាប់ធ្វើការសម្រេចចិត្តអំពីរឿងសំខាន់ អ្នកច្បាស់ជាបានអធិដ្ឋានសុំប្រាជ្ញាដែលអ្នកត្រូវការ។ (យ៉ា. ១:៥) ស្ដេចសាឡូម៉ូនបានសរសេរថា៖ «ប្រាជ្ញាគឺសំខាន់បំផុត»។ (សុភ. ៤:៧) សាឡូម៉ូនមិនមែនចង់និយាយអំពីប្រាជ្ញាដែលមានប្រភពពីមនុស្សទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់ចង់សំដៅទៅលើប្រាជ្ញាពីព្រះយេហូវ៉ា។ ប៉ុន្តែ តើប្រាជ្ញាពីព្រះអាចជួយយើងឲ្យប្រឈមមុខនឹងការពិបាកដែលយើងជួបប្រទះនៅសព្វថ្ងៃនេះឬទេ? គឺអាច។ របៀបមួយដែលយើងអាចមានប្រាជ្ញាពិតប្រាកដ គឺដោយសិក្សានិងធ្វើតាមសេចក្ដីបង្រៀនរបស់បុរសពីរនាក់ដែលមានប្រាជ្ញាច្រើនលើសលប់។ ដំបូង សូមគិតពិចារណាអំពីសាឡូម៉ូន។ គម្ពីរចែងថា៖ «ព្រះបានឲ្យសាឡូម៉ូនមានប្រាជ្ញាច្រើនលើសលប់ និងសមត្ថភាពវែកញែកយ៉ាងពូកែ»។ (១បស. ៤:២៩) បន្ទាប់មក សូមពិចារណាអំពីលោកយេស៊ូដែលមានប្រាជ្ញាច្រើនជាងគេបំផុត។ (ម៉ាថ. ១២:៤២) គម្ពីរបានប្រកាសទុកជាមុនអំពីលោកយេស៊ូថា៖ «ឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះយេហូវ៉ានឹងសណ្ឋិតលើគាត់។ ហេតុនេះ គាត់នឹងមានប្រាជ្ញា និងការយល់ដឹងជ្រាលជ្រៅ»។—អេ. ១១:២ w២២.០៥ ទំ.២០ វ.១-២
ថ្ងៃសុក្រ ទី៣ ខែឧសភា
សូមឲ្យខ្ញុំប្រាប់មនុស្សតំណក្រោយអំពីឫទ្ធានុភាពរបស់លោក។—ចសព. ៧១:១៨
គ្មានអ្នកណាចាស់ពេករហូតដល់មិនអាចកំណត់និងសម្រេចគោលដៅក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះបាននោះទេ។ សូមគិតអំពីគំរូរបស់បងស្រីម្នាក់ឈ្មោះបេវើលីដែលមានអាយុ៧៥ឆ្នាំ។ គាត់មានបញ្ហាសុខភាពធ្ងន់ធ្ងរដែលធ្វើឲ្យគាត់ពិបាកដើរ។ ប៉ុន្តែ គាត់ចង់រួមចំណែកយ៉ាងពេញលេញក្នុងសកម្មភាពចែកចាយលិខិតអញ្ជើញពិធីរំលឹក។ ដូច្នេះ គាត់បានកំណត់គោលដៅជាក់លាក់ផ្សេងៗ។ ពេលបងបេវើលីបានសម្រេចគោលដៅទាំងនោះ គាត់សប្បាយចិត្តខ្លាំងណាស់។ ការខំប្រឹងរបស់គាត់បានលើកទឹកចិត្តអ្នកឯទៀតឲ្យខំព្យាយាមក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយដែរ។ ព្រះយេហូវ៉ាឲ្យតម្លៃចំពោះកិច្ចការរបស់បងប្អូនវ័យចាស់របស់យើង ទោះជាពួកគេខ្លះមិនអាចធ្វើបានច្រើនក្ដី។ (ចសព. ៧១:១៧) សូមកំណត់គោលដៅដែលអ្នកអាចសម្រេចបាន។ សូមបណ្ដុះគុណសម្បត្តិដែលព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្តឲ្យកាន់តែប្រសើរឡើង។ សូមបង្កើនសមត្ថភាពឬរៀនជំនាញដែលនឹងឲ្យអ្នកកាន់តែមានប្រយោជន៍ចំពោះព្រះរបស់យើងនិងអង្គការលោក។ សូមស្វែងរកវិធីផ្សេងៗដើម្បីបម្រើបងប្អូនរួមជំនឿឲ្យបានច្រើនជាង។ ដូចធីម៉ូថេ «មនុស្សទាំងអស់[នឹង]ឃើញថាអ្នកកំពុងរីកចម្រើន» ដោយព្រោះអ្នកទទួលពរពីព្រះយេហូវ៉ា។—១ធី. ៤:១៥ w២២.០៤ ទំ.២៧ វ.១៨-១៩
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី៤ ខែឧសភា
តាំងពីអ្នកនៅជាទារកនៅឡើយ អ្នកបានស្គាល់ឯកសារបរិសុទ្ធនានា។—២ធី. ៣:១៥
ចុះយ៉ាងណាបើអ្នកខំប្រឹងអស់ពីសមត្ថភាពរួចហើយ ប៉ុន្តែកូនម្នាក់ប្រាប់អ្នកថាគាត់មិនចង់បម្រើព្រះយេហូវ៉ា? សូមកុំគិតថានោះមកពីអ្នកអប់រំកូនមិនបានល្អឡើយ។ ព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យមនុស្សគ្រប់គ្នានូវអំណោយមួយដែលជាចិត្តសេរី ពោលគឺសមត្ថភាពសម្រេចចិត្តថាបម្រើលោកឬមិនបម្រើលោក។ កូនរបស់អ្នកក៏បានទទួលអំណោយនេះដែរ។ សូមបន្តសង្ឃឹមជានិច្ចថាគាត់នឹងត្រឡប់មកវិញ។ សូមនឹកចាំអំពីកូនប្រុសដែលវង្វេងបាត់។ (លូក. ១៥:១១-១៩, ២២-២៤) បុរសវ័យក្មេងនោះបានធ្វើអំពើអាក្រក់ជាច្រើន ប៉ុន្តែនៅទីបំផុតគាត់បានត្រឡប់មកវិញ។ ឪពុកម្ដាយទាំងឡាយ អ្នកបានទទួលឯកសិទ្ធិដ៏អស្ចារ្យ ពោលគឺចិញ្ចឹមអប់រំកូនឲ្យទៅជាអ្នកគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ាជំនាន់ក្រោយ។ (ចសព. ៧៨:៤-៦) នេះមិនមែនជាភារកិច្ចងាយស្រួលទេ។ យើងសូមសរសើរអ្នកដោយស្មោះចំពោះការខំប្រឹងព្យាយាមដើម្បីជួយកូនឲ្យស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ា និងអប់រំពួកគេទៅតាមការប្រៀនប្រដៅនិងការណែនាំរបស់លោក។ អ្នកអាចប្រាកដថាព្រះយេហូវ៉ាដែលជាបិតានៅស្ថានសួគ៌ដែលប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់នឹងពេញចិត្ត។—អេភ. ៦:៤ w២២.០៥ ទំ.៣០-៣១ វ.១៦-១៨
ថ្ងៃអាទិត្យ ទី៥ ខែឧសភា
អវយវៈទាំងអស់នៃរូបកាយ . . . ជាប់គ្នាយ៉ាងល្អ។—អេភ. ៤:១៦
ដើម្បីធ្វើឲ្យមានសេចក្ដីសុខសាន្តនិងសាមគ្គីភាពក្នុងក្រុមជំនុំ យើងម្នាក់ៗត្រូវខំអស់ពីសមត្ថភាព។ សូមគិតអំពីគ្រិស្តសាសនិកនៅសតវត្សរ៍ទី១។ ពួកគេមានអំណោយនិងភារកិច្ចផ្សេងៗពីគ្នា។ (១កូ. ១២:៤, ៧-១១) ប៉ុន្តែ នេះមិនបានធ្វើឲ្យពួកគេប្រកួតប្រជែងនិងបែកបាក់គ្នាឡើយ។ ប៉ូលបានលើកទឹកចិត្តពួកគេម្នាក់ៗឲ្យធ្វើអ្វីដែលសំខាន់ចាំបាច់ ដើម្បី«ធ្វើឲ្យរូបកាយរបស់គ្រិស្តបានមាំមួនឡើង»។ ប៉ូលបានសរសេរទៅកាន់គ្រិស្តសាសនិកនៅក្រុងអេភេសូរថា៖ ពេល«អវយវៈនីមួយៗ . . . បំពេញតួនាទីសំខាន់ៗ តាមអ្វីដែលបានត្រូវកំណត់ឲ្យ នោះធ្វើឲ្យរូបកាយទាំងមូលធំលូតលាស់ ដើម្បីពង្រឹងខ្លួនឯងឡើងដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់»។ (អេភ. ៤:១-៣, ១១, ១២) ពួកអ្នកដែលបានធ្វើតាមយោបល់របស់ប៉ូលបានធ្វើឲ្យមានសេចក្ដីសុខសាន្តនិងមានសាមគ្គីភាព ហើយយើងឃើញស្ថានភាពនេះនៅក្នុងក្រុមជំនុំរបស់យើងសព្វថ្ងៃនេះដែរ។ ចូរតាំងចិត្តជៀសវាងពីការប្រៀបធៀបខ្លួននឹងអ្នកឯទៀត។ ផ្ទុយទៅវិញ ចូររៀនពីលោកយេស៊ូ ហើយព្យាយាមមានគុណសម្បត្តិដូចលោក។ សូមមានទំនុកចិត្តថាព្រះយេហូវ៉ា‹មិនប្រព្រឹត្តដោយអយុត្ដិធម៌ ដោយបំភ្លេចការដែលអ្នកបានធ្វើ›ឡើយ។ (ហេ. ៦:១០) លោកឲ្យតម្លៃចំពោះការខំប្រឹងអស់ពីចិត្តរបស់អ្នកដើម្បីធ្វើឲ្យលោកពេញចិត្ត។ w២២.០៤ ទំ.១៤ វ.១៥-១៦
ថ្ងៃច័ន្ទ ទី៦ ខែឧសភា
គ្រិស្តយេស៊ូបានចូលក្នុងពិភពលោក ដើម្បីសង្គ្រោះអ្នកដែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង។—១ធី. ១:១៥
យើងធូរស្រាលក្នុងចិត្តដោយដឹងថា យើងមិនមែនជាអ្នកសម្រេចចិត្តថាព្រះយេហូវ៉ានឹងអភ័យទោសឬមិនអភ័យទោសឲ្យអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងទេ! ប៉ុន្តែ មានអ្វីមួយដែលយើងត្រូវសម្រេចចិត្ត។ តើនោះជាអ្វី? ក្នុងករណីខ្លះ បុគ្គលម្នាក់ប្រហែលជាធ្វើខុសនឹងយើង ប៉ុន្តែក្រោយមកគាត់សុំទោសនិងសុំយើងអត់ទោសឲ្យគាត់។ រីឯអ្នកផ្សេងទៀត ប្រហែលជាមិនសុំទោសយើងទេ។ ទោះជាយ៉ាងនេះក៏ដោយ យើងអាចសម្រេចចិត្តអភ័យទោសឲ្យបុគ្គលនោះ ក្នុងន័យថាយើងសម្រេចចិត្តលះចោលគំនុំនិងកំហឹងណាដែលយើងមានចំពោះគាត់។ តាមពិត នេះប្រហែលជាត្រូវការពេលនិងការខំប្រឹង ជាពិសេសបើយើងឈឺចិត្តយ៉ាងខ្លាំង។ ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ថ្ងៃទី១ ខែធ្នូ ឆ្នាំ១៩៩៤ ចែងថា៖ ‹នៅពេលដែលអ្នកអត់ឱនទោសឲ្យអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង នេះមិនមានសេចក្ដីថាអ្នកលើកទោសអំពើខុសឆ្គងនោះទេ។ ចំពោះគ្រិស្តសាសនិក ការអត់ឱនទោសឲ្យមានន័យថា យើងទុករឿងនេះនៅដៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដោយទុកចិត្ត។ លោកជាចៅក្រមដ៏សុចរិតនៅក្នុងសកលលោក ហើយលោកនឹងចាត់វិធានការរកយុត្តិធម៌នៅពេលត្រឹមត្រូវ›។ w២២.០៦ ទំ.៩ វ.៦-៧
ថ្ងៃអង្គារ ទី៧ ខែឧសភា
ចូរសង្ឃឹមលើព្រះយេហូវ៉ា។—ចសព. ២៧:១៤
ព្រះយេហូវ៉ាសន្យាថានៅសម័យរបស់យើង លោកនឹងបង្រួបបង្រួមមនុស្សពីគ្រប់ប្រជាជាតិ គ្រប់កុលសម្ព័ន្ធ និងគ្រប់ភាសាឲ្យមកគោរពប្រណិប័តន៍ពិតដោយសាមគ្គីភាព។ នៅសព្វថ្ងៃនេះ ក្រុមមនុស្សដ៏ពិសេសនេះបានត្រូវគេស្គាល់ថាជា«មនុស្សមួយក្រុមធំ»។ (បប. ៧:៩, ១០) ទោះជាក្រុមនេះមានបុរសស្ត្រីនិងកូនក្មេង ដែលមកពីមជ្ឈដ្ឋានផ្សេងៗក្ដី ពួកគេជាក្រុមគ្រួសារមួយដែលមានសាមគ្គីភាពនិងសេចក្ដីសុខសាន្ត។ (ចសព. ១៣៣:១; យ៉ូន. ១០:១៦) ពួកគេប្រុងប្រៀបជានិច្ចដើម្បីប្រាប់សេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់ពួកគេអំពីពិភពលោកដ៏ល្អប្រសើរជាងដល់អស់អ្នកដែលនឹងស្ដាប់ពួកគេ។ (ម៉ាថ. ២៨:១៩, ២០; បប. ១៤:៦, ៧; ២២:១៧) បើអ្នកជាសមាជិកនៃមនុស្សមួយក្រុមធំនោះ សេចក្ដីសង្ឃឹមអំពីអ្វីដ៏ប្រសើរជាងនៅថ្ងៃខាងមុខ ច្បាស់ជាមានតម្លៃខ្លាំងចំពោះអ្នក។ មេកំណាចចង់ឲ្យអ្នកលែងមានសេចក្ដីសង្ឃឹមសម្រាប់ថ្ងៃអនាគត។ គោលដៅរបស់វាគឺធ្វើឲ្យអ្នកជឿថាព្រះយេហូវ៉ានឹងមិនគោរពពាក្យសន្យារបស់លោកទេ។ បើសាថានធ្វើឲ្យយើងអស់សង្ឃឹមបាន នោះយើងនឹងបាត់បង់ចិត្តក្លាហាន ហើយប្រហែលជាថែមទាំងឈប់បម្រើព្រះយេហូវ៉ាទៀតផង។ w២២.០៦ ទំ.២០-២១ វ.២-៣
ថ្ងៃពុធ ទី៨ ខែឧសភា
សេចក្ដីសង្ឃឹមនេះជាយុថ្កាសម្រាប់ជីវិតយើង ក៏រឹងមាំនិងពិតប្រាកដ។—ហេ. ៦:១៩
សេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏មុតមាំរបស់យើងជួយយើងឲ្យរក្សាចិត្តស្ងប់ពេលយើងមានបញ្ហា ដោយសារយើងជឿជាក់ថាអ្វីៗនឹងល្អប្រសើរឡើង។ សូមចាំថា លោកយេស៊ូបានព្រមានថាយើងនឹងទទួលការបៀតបៀន។ (យ៉ូន. ១៥:២០) ដូច្នេះ ការរំពឹងគិតអំពីរង្វាន់ដែលព្រះយេហូវ៉ាបានសន្យាឲ្យយើង ជួយយើងឲ្យបន្តបម្រើលោក។ សូមគិតអំពីរបៀបដែលសេចក្ដីសង្ឃឹមបានជួយលោកយេស៊ូឲ្យរក្សាភាពស្មោះត្រង់ ទោះជាលោកដឹងថាលោកនឹងស្លាប់យ៉ាងឈឺចាប់ក្ដី។ នៅបុណ្យថ្ងៃទី៥០ ឆ្នាំ៣៣ គ.ស. សាវ័កពេត្រុសបានដកស្រង់ទំនាយមួយពីសៀវភៅចម្រៀងសរសើរព្រះ ដែលរៀបរាប់អំពីចិត្តស្ងប់និងទំនុកចិត្តរបស់លោកយេស៊ូ ដែលថា៖ «ខ្ញុំនឹងរស់ដោយមានសេចក្ដីសង្ឃឹម ពីព្រោះលោកនឹងមិនទុកខ្ញុំចោលក្នុងផ្នូរឡើយ ហើយលោកក៏នឹងមិនឲ្យរូបកាយរបស់អ្នកដែលមានភក្ដីភាពចំពោះលោកត្រូវខូចទៅដែរ។ . . . ពេលលោកមើលមកខ្ញុំដោយក្ដីពេញចិត្ត ខ្ញុំត្រេកអរពន់ពេក»។ (សកម្ម. ២:២៥-២៨; ចសព. ១៦:៨-១១) លោកយេស៊ូមានសេចក្ដីសង្ឃឹមយ៉ាងមុតមាំថាព្រះនឹងប្រោសលោកឲ្យរស់ឡើងវិញ ហើយថាលោកនឹងមានអំណរពីការជួបជុំបិតារបស់លោកនៅស្ថានសួគ៌ម្ដងទៀត។—ហេ. ១២:២, ៣ w២២.១០ ទំ.២៥ វ.៤-៥
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី៩ ខែឧសភា
យើងទាំងអស់គ្នាជំពប់ដួលជាញឹកញយ។—យ៉ា. ៣:២
នៅពេលមួយ សាវ័កពីរនាក់របស់លោកគឺយ៉ាកុបនិងយ៉ូហាន បានឲ្យម្ដាយរបស់ពួកគេសុំលោកយេស៊ូនូវឋានៈរុងរឿងក្នុងរាជាណាចក្រ។ (ម៉ាថ. ២០:២០, ២១) យ៉ាងនេះ យ៉ាកុបនិងយ៉ូហានបង្ហាញអំណួតនិងមហិច្ឆតា។ (សុភ. ១៦:១៨) មិនមែនមានតែយ៉ាកុបនិងយ៉ូហានប៉ុណ្ណោះដែលបានបង្ហាញគុណវិបត្តិនៅពេលនោះទេ។ សូមកត់សម្គាល់អំពីប្រតិកម្មរបស់សាវ័កឯទៀត។ គម្ពីរចែងថា៖ «ពេលដែលសាវ័ក១០នាក់ទៀតឮអំពីរឿងនេះ ពួកគាត់ទាស់ចិត្តនឹងបងប្អូនទាំង២នាក់នោះណាស់»។ (ម៉ាថ. ២០:២៤) យើងអាចស្រមៃឃើញថាយ៉ាកុបនិងយ៉ូហាន ព្រមទាំងសាវ័កឯទៀតបានឈ្លោះប្រកែកគ្នាយ៉ាងខ្លាំង។ តើលោកយេស៊ូបានធ្វើយ៉ាងណា? លោកមិនបានខឹងទេ ហើយលោកក៏មិនបានមានប្រសាសន៍ថាលោកនឹងរកសាវ័កដែលល្អជាង ដែលបង្ហាញចិត្តរាបទាបច្រើនជាង និងដែលតែងតែប្រព្រឹត្តចំពោះគ្នាដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ដោយចិត្តអត់ធ្មត់ លោកបានវែកញែកជាមួយនឹងបុរសដែលមានចិត្តស្មោះទាំងនេះ។ (ម៉ាថ. ២០:២៥-២៨) លោកបានបន្ដប្រព្រឹត្តចំពោះពួកគេដោយក្ដីស្រឡាញ់។ w២៣.០៣ ទំ.២៨-៣០ វ.១០-១៣
ថ្ងៃសុក្រ ទី១០ ខែឧសភា
កូនអើយ ចូរមានប្រាជ្ញា ហើយធ្វើឲ្យចិត្តខ្ញុំត្រេកអរ ដើម្បីខ្ញុំអាចតបឆ្លើយទៅអ្នកដែលតិះដៀលខ្ញុំ។—សុភ. ២៧:១១
អ្នកបានសម្រេចអ្វីៗជាច្រើនហើយ។ អ្នកបានសិក្សាគម្ពីរយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់ ហើយប្រហែលជាបានធ្វើដូច្នេះអស់ជាច្រើនឆ្នាំ។ ការសិក្សារបស់អ្នកបានធ្វើឲ្យអ្នកជឿជាក់ថាគម្ពីរគឺជាបណ្ដាំរបស់ព្រះ។ ប៉ុន្តែលើសពីនេះទៅទៀត អ្នកបានស្គាល់និងស្រឡាញ់អ្នកនិពន្ធគម្ពីរ។ អ្នកស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ាកាន់តែខ្លាំងឡើង រហូតដល់អ្នកប្រគល់ខ្លួនជូនលោក ហើយទទួលការជ្រមុជទឹក។ អ្នកបានធ្វើការសម្រេចចិត្តល្អណាស់! មុនអ្នកទទួលការជ្រមុជទឹក អ្នកទំនងជាបានជួបបញ្ហាផ្សេងៗដែលធ្វើឲ្យអ្នកពិបាករក្សាភាពស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ ប៉ុន្តែ កាលដែលអ្នកពង្រឹងចំណងមិត្តភាពជាមួយព្រះយេហូវ៉ា អ្នកនឹងជួបការល្បងលថ្មី។ សាថាននឹងព្យាយាមធ្វើឲ្យសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់អ្នកចំពោះព្រះយេហូវ៉ាចុះខ្សោយ ហើយឲ្យអ្នកថយចេញពីលោក។ (អេភ. ៤:១៤) អ្នកមិនត្រូវឲ្យរឿងនេះកើតឡើងឡើយ។ តើអ្វីអាចជួយអ្នកឲ្យរក្សាភាពស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ា និងធ្វើតាមពាក្យសម្បថរបស់អ្នកក្នុងការប្រគល់ខ្លួនជូនព្រះ? គឺអ្នកត្រូវបន្ដរីកចម្រើន ពោលគឺ«ខំប្រឹងឈានទៅរក»ភាពចាស់ទុំជាគ្រិស្តសាសនិក។—ហេ. ៦:១ w២២.០៨ ទំ.២ វ.១-២
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី១១ ខែឧសភា
ចូរអ្នករាល់គ្នាគោរពឪពុកម្ដាយ តាមបង្គាប់របស់ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃអ្នករាល់គ្នា ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាអាចរស់នៅបានយូរអង្វែងនិងមានភាពចម្រុងចម្រើន។—បច. ៥:១៦
ក្នុងក្រុមគ្រួសារ សមាជិកម្នាក់ៗមានភារកិច្ចរក្សារឿងខ្លះក្នុងរង្វង់ក្រុមគ្រួសារ។ ជាឧទាហរណ៍ ស្ត្រីគ្រិស្តសាសនិកម្នាក់ប្រហែលជាមានទម្លាប់ដែលធ្វើឲ្យប្ដីរបស់នាងចំអន់លេង។ តើប្ដីនឹងប្រាប់អ្នកឯទៀតអំពីរឿងនោះ ហើយធ្វើឲ្យនាងខ្មាសគេឬទេ? គាត់ច្បាស់ជាមិនធ្វើដូច្នេះទេ! គាត់ស្រឡាញ់ប្រពន្ធគាត់ ហើយគាត់នឹងមិនចង់ធ្វើអ្វីណាក៏ដោយដែលនាំឲ្យប្រពន្ធឈឺចិត្តទេ។ (អេភ. ៥:៣៣) ម្យ៉ាងទៀត យុវវ័យចង់ទទួលការគោរពមួយកម្រិត។ គឺសំខាន់ដែលឪពុកម្ដាយចាំចំណុចនេះ។ ឪពុកម្ដាយមិនគួរបរិហារពីកំហុសរបស់កូនប្រាប់អ្នកឯទៀតឡើយ។ (កូឡ. ៣:២១) កូនៗត្រូវរៀនឲ្យចេះពិចារណា ហើយមិនប្រាប់អ្នកឯទៀតអំពីអ្វីៗដែលអាចធ្វើឲ្យសមាជិកឯទៀតក្នុងក្រុមគ្រួសារអាម៉ាស់មុខទេ។ ពេលសមាជិកក្រុមគ្រួសារម្នាក់ៗខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីរក្សារឿងក្នុងរង្វង់ក្រុមគ្រួសារ នោះក្រុមគ្រួសារនឹងកាន់តែជិតស្និទ្ធគ្នា។ w២២.០៩ ទំ.១០ វ.៩
ថ្ងៃអាទិត្យ ទី១២ ខែឧសភា
យ៉ូបអើយ! សូមស្ដាប់ពាក្យទាំងនេះ សូមផ្អាកបន្តិច ហើយពិចារណា។—យ៉ូប ៣៧:១៤
ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ទៅកាន់យ៉ូប ដោយរំលឹកគាត់អំពីប្រាជ្ញាដែលគ្មានកម្រិតនិងការថែរក្សាដែលប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់លោកចំពោះការបង្កើតរបស់លោក។ លោកបានលើកឡើងអំពីសត្វដ៏អស្ចារ្យជាច្រើន។ (យ៉ូប ៣៨:១, ២; ៣៩:៩, ១៣, ១៩, ២៧; ៤០:១៥; ៤១:១, ២) ព្រះយេហូវ៉ាក៏បានប្រើបុរសវ័យក្មេងដ៏ស្មោះត្រង់ម្នាក់ឈ្មោះអេលីហ៊ូ ឲ្យពង្រឹងកម្លាំងនិងសម្រាលទុក្ខយ៉ូប។ អេលីហ៊ូបានពង្រឹងទំនុកចិត្តយ៉ូបថា ព្រះយេហូវ៉ាតែងតែឲ្យរង្វាន់ដល់ពួកអ្នកគោរពប្រណិប័តន៍លោកចំពោះការស៊ូទ្រាំរបស់ពួកគេ។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាក៏បានជំរុញចិត្តអេលីហ៊ូឲ្យផ្ដល់យោបល់ខ្លះដែលប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ដល់យ៉ូប។ អេលីហ៊ូបានជួយយ៉ូបឲ្យឈប់គិតច្រើនពេកអំពីខ្លួនឯង ដោយរំលឹកគាត់ថាគាត់គឺតូចតាចបើប្រៀបធៀបនឹងព្រះយេហូវ៉ាដែលជាអ្នកបង្កើតសកលលោក។ ព្រះយេហូវ៉ាក៏ឲ្យយ៉ូបភារកិច្ចមួយ គឺអធិដ្ឋានឲ្យបុរសបីនាក់ដែលបានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង។ (យ៉ូប ៤២:៨-១០) តើព្រះយេហូវ៉ាគាំទ្រយើងនៅសព្វថ្ងៃនេះយ៉ាងដូចម្ដេចពេលដែលយើងជួបទុក្ខលំបាក? ព្រះយេហូវ៉ាមិនមានប្រសាសន៍មកកាន់យើងដោយផ្ទាល់ ដូចលោកបានមានប្រសាសន៍ទៅកាន់យ៉ូបទេ តែលោកមានប្រសាសន៍មកយើងតាមរយៈគម្ពីរដែលជាបណ្ដាំរបស់លោក។—រ៉ូម ១៥:៤ w២២.០៨ ទំ.១១ វ.១០-១១
ថ្ងៃច័ន្ទ ទី១៣ ខែឧសភា
ជាការល្អបំផុត ប្រសិនបើមិនបរិភោគសាច់ ឬផឹកស្រា ឬធ្វើអ្វីក៏ដោយដែលបណ្ដាលឲ្យបងប្អូនរបស់អ្នកជំពប់ដួល។—រ៉ូម ១៤:២១
ក្រុមជំនុំនៅក្រុងរ៉ូម មានគ្រិស្តសាសនិកទាំងជនជាតិយូដាទាំងជនជាតិដទៃ។ ពេលអ្នកគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ាលែងត្រូវធ្វើតាមច្បាប់ម៉ូសេទៀត ពួកគេក៏មិនចាំបាច់ធ្វើតាមច្បាប់អំពីការបរិភោគអាហារផ្សេងៗដែរ។ (ម៉ាក. ៧:១៩) ចាប់ពីពេលនោះ គ្រិស្តសាសនិកជនជាតិយូដាខ្លះមិនប្រកាន់ចំពោះការបរិភោគអាហារគ្រប់មុខទេ។ រីឯគ្រិស្តសាសនិកជនជាតិយូដាខ្លះទៀត នៅតែមានអារម្មណ៍មិនស្រួលធ្វើដូច្នេះ។ ក្រុមជំនុំនៅក្រុងរ៉ូមបានបែកបាក់គ្នាដោយសាររឿងនេះ។ សាវ័កប៉ូលបានលើកបញ្ជាក់អំពីសារៈសំខាន់នៃការរក្សាឲ្យមានសន្តិភាព។ ដូច្នេះ ប៉ូលបានជួយបងប្អូនរួមជំនឿឲ្យយល់ថាការខ្វែងគំនិតគ្នាបែបនេះជះឥទ្ធិពលដ៏អាក្រក់ទៅលើបុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមជំនុំទាំងមូល។ (រ៉ូម ១៤:១៩, ២០) គាត់ក៏សុខចិត្តកែប្រែការប្រព្រឹត្តរបស់គាត់ដើម្បីជៀសវាងពីការធ្វើឲ្យអ្នកឯទៀតជំពប់ដួល។ (១កូ. ៩:១៩-២២) ស្រដៀងគ្នាដែរ យើងអាចពង្រឹងកម្លាំងអ្នកឯទៀត ហើយរក្សាឲ្យមានសន្តិភាព បើយើងជៀសវាងពីការប្រកាន់គំនិតចំពោះចំណង់ចំណូលចិត្តផ្ទាល់ខ្លួន។ w២២.០៨ ទំ.២២ វ.៧
ថ្ងៃអង្គារ ទី១៤ ខែឧសភា
ព្រះយេហូវ៉ា . . . ស្រឡាញ់អ្នកណាដែលព្យាយាមប្រព្រឹត្តអំពើសុចរិត។—សុភ. ១៥:៩
តាមធម្មតា បើយើងមានគោលដៅណាមួយក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះយេហូវ៉ា យើងត្រូវបន្តខំព្យាយាមសម្រេចគោលដៅនោះ។ គឺដូចគ្នាពេលដែលយើងព្យាយាមប្រព្រឹត្តអំពើសុចរិត។ ម្យ៉ាងទៀត ព្រះយេហូវ៉ានឹងជួយយើងឲ្យរីកចម្រើនទៅមុខរហូតបន្តិចម្ដងៗ។ (ចសព. ៨៤:៥, ៧) ព្រះយេហូវ៉ារំលឹកយើងដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ថា សេចក្ដីសុចរិតមិនមែនជាបន្ទុកទេ។ (១យ៉ូន. ៥:៣) ផ្ទុយទៅវិញ វាការពារយើង ហើយយើងត្រូវការនោះរាល់ថ្ងៃ។ សូមនឹកចាំអំពីគ្រឿងចម្បាំងដែលសាវ័កប៉ូលបានរៀបរាប់។ (អេភ. ៦:១៤-១៨) តើផ្នែកមួយណាការពារបេះដូងរបស់ទាហាន? គឺ«សេចក្ដីសុចរិតជាអាវការពារដើមទ្រូង» ដែលជាតំណាងខ្នាតតម្រាដ៏សុចរិតរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ដូចអាវការពារដើមទ្រូងបានការពារបេះដូង ខ្នាតតម្រាដ៏សុចរិតរបស់ព្រះយេហូវ៉ាអាចការពារចិត្តរបស់យើង។ នេះគឺជាមូលហេតុសំខាន់ដែលគ្រឿងចម្បាំងរបស់យើងគួររួមបញ្ចូលអាវការពារដើមទ្រូង។—សុភ. ៤:២៣ w២២.០៨ ទំ.២៩ វ.១៣-១៤
ថ្ងៃពុធ ទី១៥ ខែឧសភា
បណ្ដាំរបស់ព្រះនៃយើងនៅស្ថិតស្ថេរជាដរាប។—អេ. ៤០:៨
បណ្ដាំព្រះបានផ្ដល់ការណែនាំដែលប្រកបដោយប្រាជ្ញាដល់បុរសស្ត្រីដ៏ស្មោះត្រង់អស់រាប់ពាន់ឆ្នាំ។ តើនេះអាចកើតឡើងបានយ៉ាងដូចម្ដេច? ព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើឲ្យប្រាកដថាមនុស្សបានចម្លងដំណឹងដ៏ពិសិដ្ឋនេះ។ ទោះជាអ្នកចម្លងជាមនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះក្ដី ពួកគេប្រុងប្រយ័ត្នយ៉ាងខ្លាំង។ ជាឧទាហរណ៍ ស្ដីអំពីបទគម្ពីរភាសាហេប្រឺ បណ្ឌិតម្នាក់បានសរសេរថា៖ «យើងជឿជាក់ថាគ្មានសៀវភៅបុរាណឯទៀតណាបានចម្លងយ៉ាងត្រឹមត្រូវដូចគម្ពីរឡើយ»។ ដូច្នេះ យើងអាចជឿជាក់ថាពាក្យដែលយើងអានក្នុងគម្ពីររបស់យើងនៅសព្វថ្ងៃបង្ហាញអំពីគំនិតរបស់អ្នកនិពន្ធ ពោលគឺព្រះយេហូវ៉ា។ ព្រះយេហូវ៉ាជាប្រភពនៃ«គ្រប់ទាំងរបស់ល្អនិងអំណោយដ៏ល្អឥតខ្ចោះ»។ (យ៉ា. ១:១៧) គម្ពីរជាអំណោយដ៏ល្អបំផុតមួយដែលព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យយើង។ ពេលបុគ្គលណាម្នាក់ឲ្យអំណោយយើង យើងអាចដឹងថាគាត់ស្គាល់យើងនិងសេចក្ដីត្រូវការរបស់យើងច្រើនយ៉ាងណា។ នេះគឺដូចគ្នាចំពោះអ្នកដែលឲ្យគម្ពីរដល់យើងដែរ។ ពេលយើងពិចារណាអំពីអំណោយនេះ យើងរៀនច្រើនអំពីព្រះយេហូវ៉ា។ យើងរៀនថាលោកស្គាល់យើងយ៉ាងច្បាស់និងដឹងច្បាស់អំពីអ្វីដែលយើងត្រូវការ។ w២៣.០២ ទំ.២-៣ វ.៣-៤
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី១៦ ខែឧសភា
ផែនដីនឹងពេញទៅដោយចំណេះរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។—អេ. ១១:៩
ពេលការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញចាប់ផ្ដើមនៅលើផែនដីក្នុងអំឡុងការគ្រប់គ្រង១.០០០ឆ្នាំរបស់គ្រិស្ត នោះគឺជាថ្ងៃដ៏អស្ចារ្យមែន! អស់អ្នកដែលបាត់បង់បុគ្គលជាទីស្រឡាញ់ក្នុងសេចក្ដីស្លាប់ ទន្ទឹងរង់ចាំជួបបុគ្គលទាំងនោះម្ដងទៀត។ ព្រះយេហូវ៉ាក៏មានអារម្មណ៍បែបនេះដែរ។ (យ៉ូប ១៤:១៥) សូមស្រមៃគិតថា មនុស្សគ្រប់គ្នានៅលើផែនដីសប្បាយរីករាយយ៉ាងណា ពេលមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់ពួកគេបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ។ «មនុស្សសុចរិត»ដែលមានឈ្មោះនៅក្នុងសៀវភៅជីវិត នឹង«រស់ឡើងវិញ ហើយបានជីវិត»។ (សកម្ម. ២៤:១៥; យ៉ូន. ៥:២៩) ប្រហែលជាបុគ្គលជាទីស្រឡាញ់របស់យើងជាច្រើននាក់ ក៏នៅក្នុងចំណោមពួកអ្នកដែលនឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញមិនយូរក្រោយពីសង្គ្រាមអាម៉ាគេដូន។ បន្ថែមទៅទៀត «មនុស្សមិនសុចរិត» ដូចជាពួកអ្នកដែលគ្មានឱកាសគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ាឬបម្រើលោកយ៉ាងស្មោះត្រង់មុនពួកគេស្លាប់ នឹង«រស់ឡើងវិញ ហើយទទួលការវិនិច្ឆ័យ»។ អស់អ្នកដែលនឹងទទួលការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញទាំងនេះនឹងត្រូវទទួលការបង្ហាត់បង្រៀន។ (អេ. ២៦:៩; ៦១:១១) ដូច្នេះ កិច្ចការបង្រៀនដ៏ធំបំផុតក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រមនុស្សនឹងត្រូវធ្វើឡើង។—អេ. ១១:១០ w២២.០៩ ទំ.២០ វ.១-២
ថ្ងៃសុក្រ ទី១៧ ខែឧសភា
លោកជាព្រះដែលមានជីវិតរស់នៅ។—ដាន. ៦:២៦
ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្ហាញថាលោកខ្ពង់ខ្ពស់ជាងអ្នកគ្រប់គ្រងដែលព្រួតដៃគ្នា។ ព្រះយេហូវ៉ាបានច្បាំងជំនួសជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ដោយជួយពួកគេឲ្យដណ្ដើមយកតំបន់ភាគច្រើននៃស្រុកដែលព្រះបានសន្យា។ (យ៉ូស. ១១:៤-៦, ២០; ១២:១, ៧, ២៤) ម្ដងហើយម្ដងទៀត ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្ហាញថាលោកជាព្រះដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត! ពេលស្ដេចនេប៊ូក្នេសានៃស្រុកបាប៊ីឡូនបានអួតអំពី‹អំណាចនិងកម្លាំងខ្លាំងក្លារបស់គាត់ ដើម្បីបង្ហាញភាពរុងរឿងនៃរាជ្យគាត់› ជាជាងទទួលស្គាល់ដោយចិត្តរាបទាបថាព្រះយេហូវ៉ាជាបុគ្គលដែលសមនឹងទទួលការសរសើរតម្កើង នោះលោកបានធ្វើឲ្យគាត់បាត់បង់សតិ។ ក្រោយពីនេប៊ូក្នេសាមានស្មារតីឡើងវិញ គាត់បាន‹សរសើរតម្កើងព្រះដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត› ហើយទទួលស្គាល់ថា«រាជាណាចក្ររបស់[ព្រះយេហូវ៉ា]ស្ថិតស្ថេរជាដរាប»។ គាត់បានបន្ថែមថា៖ «គ្មានអ្នកណាម្នាក់អាចរារាំងលោក»ឡើយ។ (ដាន. ៤:៣០, ៣៣-៣៥) អ្នកតែងចម្រៀងសរសើរព្រះបានសង្កេតឃើញថា «ជនជាតិណាដែលមានព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់ខ្លួន ជនជាតិនោះមានសុភមង្គលហើយ គឺជនជាតិដែលលោកបានជ្រើសរើសទុកជាសម្បត្តិរបស់លោក»។ (ចសព. ៣៣:១២) នេះជាមូលហេតុល្អណាស់ឲ្យយើងរក្សាចិត្តស្មោះឥតងាករេចំពោះព្រះយេហូវ៉ា! w២២.១០ ទំ.១៥-១៦ វ.១៣-១៥
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី១៨ ខែឧសភា
ប្រសាសន៍របស់លោកជាសេចក្ដីពិត។—ចសព. ១១៩:១៦០
ទំនាយជាច្រើនក្នុងគម្ពីរដែលបានសម្រេចរួចហើយពង្រឹងការជឿជាក់របស់យើងថា សេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះសម្រាប់ថ្ងៃអនាគតនឹងក្លាយជាការពិត។ យើងមានអារម្មណ៍ដូចអ្នកតែងចម្រៀងសរសើរព្រះដែលបានអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ាថា៖ «ខ្ញុំចង់ទទួលសេចក្ដីសង្គ្រោះពីលោកខ្លាំងពន់ពេក ព្រោះខ្ញុំសង្ឃឹមលើប្រសាសន៍របស់លោក»។ (ចសព. ១១៩:៨១) ក្នុងគម្ពីរ ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរសដោយឲ្យយើង«មានសេចក្ដីសង្ឃឹមនិងអនាគតល្អប្រសើរ»។ (យេ. ២៩:១១) សេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់យើងចំពោះថ្ងៃអនាគតមិនអាស្រ័យលើការខំប្រឹងរបស់មនុស្សទេ តែអាស្រ័យលើសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ សូមយើងបន្តពង្រឹងទំនុកចិត្តរបស់យើងទៅលើបណ្ដាំព្រះ ដោយធ្វើជាអ្នកសិក្សាទំនាយក្នុងគម្ពីរយ៉ាងល្អ។ មូលហេតុថែមទៀតដែលយើងអាចទុកចិត្តគម្ពីរ គឺដោយសារពេលមនុស្សធ្វើតាមយោបល់ក្នុងគម្ពីរ នោះជួយពួកគេ។ (ចសព. ១១៩:៦៦, ១៣៨) ជាឧទាហរណ៍ ប្ដីប្រពន្ធដែលធ្លាប់ហៀបនឹងបែកបាក់គ្នា ឥឡូវមានសុភមង្គលដោយសារពួកគេបានធ្វើតាមយោបល់ក្នុងគម្ពីរ។ កូនរបស់ពួកគេសប្បាយដែលបានត្រូវចិញ្ចឹមអប់រំដោយឪពុកម្ដាយជាគ្រិស្តសាសនិកដែលយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះពួកគេ និងស្រឡាញ់ពួកគេ។—អេភ. ៥:២២-២៩ w២៣.០១ ទំ.៥ វ.១២-១៣
ថ្ងៃអាទិត្យ ទី១៩ ខែឧសភា
ចូរអរសប្បាយនឹងសេចក្ដីសង្ឃឹម។—រ៉ូម ១២:១២
សូមគិតអំពីប្រយោជន៍ដែលអ្នកបានទទួលដោយផ្ទាល់ពីការសម្រេចនៃសេចក្ដីសន្យាដែលមានក្នុងបណ្ដាំរបស់ព្រះ។ ជាឧទាហរណ៍ លោកយេស៊ូបានសន្យាថា បិតានៅស្ថានសួគ៌របស់លោកនឹងផ្ដល់ឲ្យអ្នកនូវអ្វីដែលអ្នកត្រូវការសម្រាប់ជីវិតប្រចាំថ្ងៃ។ (ម៉ាថ. ៦:៣២, ៣៣) លោកយេស៊ូក៏បានសន្យាដែរថា ព្រះយេហូវ៉ានឹងឲ្យអ្នកឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធពេលអ្នកសុំពីលោក។ (លូក. ១១:១៣) ព្រះយេហូវ៉ាបានរក្សាពាក្យសន្យាទាំងនោះ។ អ្នកទំនងជាអាចគិតអំពីសេចក្ដីសន្យាផ្សេងទៀតដែលលោកបានសម្រេច ដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់អ្នក។ ជាឧទាហរណ៍ លោកសន្យាថាលោកនឹងអភ័យទោសឲ្យអ្នក សម្រាលទុក្ខអ្នក និងផ្ដល់អ្វីដែលអ្នកត្រូវការដើម្បីបន្តនៅជិតស្និទ្ធនឹងលោក។ (ម៉ាថ. ៦:១៤; ២៤:៤៥; ២កូ. ១:៣) ពេលអ្នករំពឹងគិតអំពីអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើចំពោះអ្នករួចហើយ អ្នកនឹងពង្រឹងសេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់អ្នកទៅលើអ្វីដែលលោកនឹងធ្វើចំពោះអ្នកនៅថ្ងៃអនាគត។ យើងជឿជាក់ថាព្រះយេហូវ៉ានឹងរក្សាពាក្យសន្យារបស់លោក។ ដូចអ្នកតែងចម្រៀងសរសើរព្រះបានសរសេរថា៖ «មានសុភមង្គលហើយ . . . អ្នកដែលសង្ឃឹមលើព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់គាត់។ . . . លោកជាព្រះដែលស្មោះត្រង់ជានិច្ច»។—ចសព. ១៤៦:៥, ៦ w២២.១០ ទំ.២៧ វ.១៥; ទំ.២៨ វ.១៧
ថ្ងៃច័ន្ទ ទី២០ ខែឧសភា
ព្រះយេហូវ៉ានឹងបញ្ចេញពន្លឺមកលើអ្នក។—អេ. ៦០:២
តើទំនាយអំពីការស្ថាបនាឡើងវិញនៃការគោរពប្រណិប័តន៍ពិតជាប់ទាក់ទងនឹងយើងសព្វថ្ងៃនេះឬទេ? ពិតជាជាប់ទាក់ទងមែន! តើតាមរបៀបណា? តាំងពីឆ្នាំ១៩១៩ គ.ស. មនុស្សរាប់លាននាក់លែងធ្វើជាខ្ញុំបម្រើនៃបាប៊ីឡូនដ៏ខ្លាំងក្លា ពោលគឺសាសនាមិនពិតទាំងឡាយនៅទូទាំងពិភពលោក។ មនុស្សទាំងនោះបានត្រូវនាំទៅកន្លែងល្អប្រសើរជាងស្រុកដែលព្រះបានសន្យាឲ្យអ៊ីស្រាអែល។ ពួកគេបានត្រូវនាំទៅសួនឧទ្យានក្នុងន័យធៀប។ (អេ. ៥១:៣; ៦៦:៨) តាំងពីឆ្នាំ១៩១៩ គ.ស. ពួកអ្នកដែលបានត្រូវរើសតាំងបានរស់នៅក្នុងសួនឧទ្យានក្នុងន័យធៀប។ ពួកអ្នកដែលមានសេចក្ដីសង្ឃឹមនៅផែនដី ពោលគឺ«ចៀមឯទៀត» ក៏បានចូលក្នុងសួនឧទ្យានក្នុងន័យធៀបនេះដែរ ហើយបានទទួលពរយ៉ាងបរិបូរពីព្រះយេហូវ៉ា។ (យ៉ូន. ១០:១៦; អេ. ២៥:៦; ៦៥:១៣) សួនឧទ្យានក្នុងន័យធៀបមាននៅទូទាំងពិភពលោក។ នៅសព្វថ្ងៃនេះ មិនថាយើងរស់នៅកន្លែងណាក៏ដោយ យើងអាចនៅក្នុងសួនឧទ្យានក្នុងន័យធៀប ដរាបណាយើងគាំទ្រការគោរពប្រណិប័តន៍ពិតយ៉ាងសកម្ម។ w២២.១១ ទំ.១១-១២ វ.១២-១៥
ថ្ងៃអង្គារ ទី២១ ខែឧសភា
ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ! តើលោកមិនមែនជាព្រះតាំងពីយូរលង់មកហើយទេឬ? ឱព្រះដ៏បរិសុទ្ធរបស់ខ្ញុំអើយ! លោកមិនចេះស្លាប់ឡើយ។—ហាប. ១:១២
តើអ្នកពិបាកយល់គំនិតដែលថាព្រះយេហូវ៉ា«មានជីវិតជារៀងរហូត»ឬទេ? (អេ. ៤០:២៨) មនុស្សជាច្រើនពិបាកយល់គំនិតនេះ។ អេលីហ៊ូបាននិយាយអំពីព្រះថា៖ «គ្មានអ្នកណាអាចរាប់អាយុរបស់លោកបានឡើយ»។ (យ៉ូប ៣៦:២៦) ប៉ុន្តែ កាលដែលយើងមិនយល់អ្វីមួយ មិនមានន័យថានោះមិនពិតទេ។ ជាឧទាហរណ៍ ទោះជាយើងមិនយល់ច្បាស់ថាពន្លឺដំណើរការយ៉ាងណាក្ដី តើនេះមានន័យថាពន្លឺនោះមិនមានឬ? មិនមែនទាល់តែសោះ! ស្រដៀងគ្នាដែរ យើងជាមនុស្សប្រហែលជាមិនអាចយល់ច្បាស់ថាព្រះយេហូវ៉ាគ្មានទីចាប់ផ្ដើម ហើយគ្មានទីបញ្ចប់តាមរបៀបណាទេ។ ប៉ុន្តែ នេះមិនមានន័យថាព្រះមិនរស់នៅជារៀងរហូតឡើយ។ ការពិតអំពីអ្នកបង្កើតយើងមិនអាស្រ័យលើអ្វីដែលយើងអាចយល់ឬមិនអាចយល់នោះទេ។ (រ៉ូម ១១:៣៣-៣៦) ម្យ៉ាងទៀត លោកមានជីវិតមុនអ្វីៗទាំងអស់ក្នុងសកលលោក រួមមានដួងអាទិត្យនិងផ្កាយ ដែលជាប្រភពនៃពន្លឺ។ មួយវិញទៀត លោកមានជីវិតមុនលោក«លាតសន្ធឹងផ្ទៃមេឃ»។—យេ. ៥១:១៥ w២២.១២ ទំ.២-៣ វ.៣-៤
ថ្ងៃពុធ ទី២២ ខែឧសភា
សូមឲ្យសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់ខ្ញុំប្រៀបដូចជាគ្រឿងក្រអូបដែលបានត្រៀមទុកនៅចំពោះមុខលោក។—ចសព. ១៤១:២
ជួនកាល យើងបានត្រូវសុំឲ្យអធិដ្ឋានតំណាងអ្នកឯទៀត។ ជាឧទាហរណ៍ បងស្រីម្នាក់ដែលដឹកនាំការសិក្សាគម្ពីរ ប្រហែលជាសុំបងស្រីដែលចូលរួមការសិក្សាជាមួយគាត់ឲ្យអធិដ្ឋាន។ បងស្រីដែលចូលរួមនោះ ប្រហែលជាមិនសូវស្គាល់សិស្សគម្ពីរនោះទេ។ ដូច្នេះ គាត់ប្រហែលជាមានអារម្មណ៍ស្រួលជាង បើអធិដ្ឋាននៅចុងបញ្ចប់ការសិក្សា។ យ៉ាងនេះ គាត់នឹងដឹងច្បាស់ជាងអំពីអ្វីដែលគាត់ត្រូវនិយាយពេលដែលគាត់អធិដ្ឋានអំពីសិស្សនោះ។ បងប្អូនប្រុសប្រហែលជាបានត្រូវសុំឲ្យអធិដ្ឋាននៅកិច្ចប្រជុំផ្សព្វផ្សាយ ឬកិច្ចប្រជុំក្រុមជំនុំ។ បងប្អូនប្រុសដែលទទួលឯកសិទ្ធិនេះគួរចាំអំពីគោលបំណងនៃកិច្ចប្រជុំទាំងនេះ។ ការអធិដ្ឋានមិនមែនជាពេលដើម្បីឲ្យឱវាទដល់ក្រុមជំនុំ ឬប្រាប់សេចក្ដីជូនដំណឹងទេ។ នៅកិច្ចប្រជុំក្រុមជំនុំភាគច្រើន មានតែរយៈពេលប្រាំនាទីដើម្បីច្រៀងចម្រៀងនិងអធិដ្ឋាន ដូច្នេះបងប្រុសដែលជាអ្នកអធិដ្ឋានមិនចាំបាច់«ពោលពាក្យជាច្រើន» ជាពិសេសបើគាត់អធិដ្ឋានចាប់ផ្ដើមកិច្ចប្រជុំ។—ម៉ាថ. ៦:៧ w២២.០៧ ទំ.២៤ វ.១៧-១៨
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី២៣ ខែឧសភា
អ្នកនឹងឮសូរសង្គ្រាម ហើយនឹងឮគេនិយាយអំពីសង្គ្រាម តែកុំភ័យស្លុតឡើយ ព្រោះការទាំងនេះត្រូវតែកើតឡើង។ ក៏ប៉ុន្តែ ទីបញ្ចប់មិនទាន់មកដល់នៅឡើយទេ។—ម៉ាថ. ២៤:៦
លោកយេស៊ូបានប្រាប់ទុកជាមុនថានៅគ្រាចុងក្រោយបង្អស់នឹងមានរោគរាតត្បាត«ពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងមួយ»។ (លូក. ២១:១១) តើការដឹងអំពីចំណុចនេះនាំឲ្យយើងមានសេចក្ដីសុខសាន្តយ៉ាងដូចម្ដេច? គឺថាយើងមិនភ្ញាក់ផ្អើលចំពោះការផ្ទុះឡើងនៃជំងឺផ្សេងៗទេ។ យើងទទួលស្គាល់ថាអ្វីទាំងនេះគឺកំពុងកើតឡើងដូចដែលលោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍។ ដូច្នេះ យើងនឹងធ្វើតាមយោបល់របស់លោកយេស៊ូសម្រាប់ពួកអ្នកដែលរស់នៅគ្រាចុងបញ្ចប់ថា៖ «កុំភ័យស្លុតឡើយ»។ ក្នុងអំឡុងការផ្ទុះឡើងនៃជំងឺ គឺមិនតែងតែស្រួលឲ្យធ្វើអ្វីទាំងអស់ដែលយើងធ្លាប់ធ្វើពីមុនទេ ប៉ុន្តែសូមកុំឲ្យវារារាំងអ្នកពីការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួន ឬការចូលរួមកិច្ចប្រជុំឡើយ។ បទពិសោធន៍ជីវិតពិតក្នុងសៀវភៅផ្សេងៗនិងវីដេអូរបស់យើងនឹងរំលឹកអ្នកថា បងប្អូនរបស់អ្នកកំពុងបម្រើព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងស្មោះត្រង់ ទោះជាជួបបញ្ហាស្រដៀងនឹងអ្នកក៏ដោយ។ w២២.១២ ទំ.១៧ វ.៤, ៦
ថ្ងៃសុក្រ ទី២៤ ខែឧសភា
រឿងអាក្រក់កើតឡើងលើមនុស្សគ្រប់គ្នា។—អទ. ៩:១១, «Holy Bible—Easy-to-Read Version»
យ៉ាកុបបានបង្ហាញថាគាត់ស្រឡាញ់យ៉ូសែបដែលជាកូនប្រុសរបស់គាត់ខ្លាំងណាស់។ (ដក. ៣៧:៣, ៤) នេះនាំឲ្យកូនប្រុសៗច្បងរបស់យ៉ាកុបច្រណែនប្អូនរបស់ពួកគេ។ ពេលពួកគេមានឱកាស ពួកគេបានលក់យ៉ូសែបឲ្យទៅអ្នកជំនួញជនជាតិម៉ាឌានមួយក្រុម។ អ្នកជំនួញទាំងនោះបានយកយ៉ូសែបទៅស្រុកអេស៊ីបដែលមានចម្ងាយរាប់រយគីឡូម៉ែត្រ។ នៅទីនោះពួកគេបានលក់គាត់ម្ដងទៀត លើកនេះឲ្យទៅប៉ូទីផារដែលជាមេអង្គរក្សរបស់ផារ៉ូ។ ជីវិតរបស់យ៉ូសែបបានផ្លាស់ប្ដូរក្នុងមួយប៉ប្រិចភ្នែកពីកូនប្រុសសំណព្វរបស់ឪពុកគាត់មកជាខ្ញុំបម្រើរបស់ជនជាតិអេស៊ីបម្នាក់! (ដក. ៣៩:១) ជួនកាលយើងជួបបញ្ហាដែល‹មនុស្សឯទៀតធ្លាប់ជួប›។ (១កូ. ១០:១៣) ម្យ៉ាងទៀត យើងប្រហែលជារងទុក្ខដោយសារតែយើងជាអ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូ។ ជាឧទាហរណ៍ យើងប្រហែលជាត្រូវគេសើចចំអក ប្រឆាំង ឬថែមទាំងត្រូវគេបៀតបៀនដោយសារជំនឿរបស់យើង។ (២ធី. ៣:១២) មិនថាអ្នកមានទុក្ខលំបាកណាក៏ដោយ ព្រះយេហូវ៉ាអាចជួយអ្នកឲ្យជោគជ័យ។ w២៣.០១ ទំ.១៤-១៥ វ.៣-៤
ថ្ងៃសៅរ៍ ទី២៥ ខែឧសភា
កន្លែងណាដែលគ្មានអុស នោះភ្លើងក៏រលត់ទៅ។—សុភ. ២៦:២០
ជួនកាល យើងប្រហែលជាមានអារម្មណ៍ថាយើងត្រូវទៅដោះស្រាយជាមួយបងប្អូនរួមជំនឿដែលបានធ្វើឲ្យយើងទើសចិត្ត។ ប៉ុន្តែ ដំបូងយើងគួរសួរខ្លួននូវសំណួរដូចជា៖ ‹តើខ្ញុំយល់ទាំងស្រុងអំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងឬទេ?›។ (សុភ. ១៨:១៣) ‹តើគាត់ប្រហែលជាគ្មានចេតនាធ្វើឲ្យខ្ញុំឈឺចិត្តឬ?›។ (អទ. ៧:២០) ‹តើខ្ញុំធ្លាប់ធ្វើខុសស្រដៀងនឹងនោះឬទេ?›។ (អទ. ៧:២១, ២២) ‹បើខ្ញុំនិយាយជាមួយគាត់ តើនោះនឹងធ្វើឲ្យរឿងនោះកាន់តែធំឬ?›។ ពេលយើងលៃទុកពេលពិចារណាសំណួរបែបនេះ យើងប្រហែលជាយល់ថាសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះបងប្អូនយើងអាចជំរុញចិត្តយើងឲ្យមើលរំលងអ្វីដែលធ្វើឲ្យទើសចិត្តនោះ។ យើងម្នាក់ៗបង្ហាញថាយើងជាអ្នកកាន់តាមពិតរបស់លោកយេស៊ូ ពេលដែលយើងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលមិនគិតប្រយោជន៍ខ្លួនចំពោះបងប្អូនរបស់យើង ទោះជាពួកគេមានភាពមិនល្អឥតខ្ចោះក៏ដោយ។ ពេលយើងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់បែបនេះ អ្នកឯទៀតក៏ប្រហែលជានឹងសម្គាល់សាសនាពិត ហើយចង់ចូលរួមជាមួយយើងក្នុងការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ា។ សូមយើងតាំងចិត្តបន្ដបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលជាលក្ខណៈសម្គាល់នៃគ្រិស្តសាសនិកពិត។ w២៣.០៣ ទំ.៣១ វ.១៨-១៩
ថ្ងៃអាទិត្យ ទី២៦ ខែឧសភា
ព្រះគឺជាសេចក្ដីស្រឡាញ់។—១យ៉ូន. ៤:៨
គម្ពីរជួយយើងឲ្យយល់ថាគុណសម្បត្តិដ៏ធំបំផុតរបស់ព្រះយេហូវ៉ាគឺសេចក្ដីស្រឡាញ់។ ដោយសារព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់យើង លោកមិនឲ្យយើងព័ត៌មានល្អិតល្អន់ច្រើនពន់ពេកដែលហួសពីតម្រូវការរបស់យើងដើម្បីបម្រើលោកឡើយ។ (យ៉ូន. ២១:២៥) ព្រះយេហូវ៉ាក៏បានបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដោយប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយយើងតាមរបៀបដែលលើកកិត្តិយសយើង។ ក្នុងគម្ពីរ លោកមិនឲ្យយើងបញ្ជីមួយដែលមានច្បាប់មិនចេះអស់ដោយប្រាប់យើងយ៉ាងជាក់លាក់អំពីអ្វីដែលយើងអាចធ្វើ ឬមិនអាចធ្វើក្នុងគ្រប់ទិដ្ឋភាពនៃជីវិតរបស់យើងឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ លោកប្រើបទពិសោធន៍ជីវិតពិត ទំនាយដ៏គួរឲ្យរំភើប និងយោបល់ដែលមានប្រយោជន៍ដើម្បីជួយយើងឲ្យធ្វើការសម្រេចចិត្តល្អ។ តាមរបៀបទាំងនេះ បណ្ដាំព្រះជំរុញចិត្តយើងឲ្យស្រឡាញ់និងស្ដាប់បង្គាប់លោកស្មោះពីចិត្ត។ គម្ពីរបង្ហាញថាព្រះយេហូវ៉ាយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះយើងយ៉ាងខ្លាំង។ តើតាមរបៀបណា? បណ្ដាំព្រះពេញទៅដោយកំណត់ហេតុដែលបង្ហាញអំពីអារម្មណ៍របស់មនុស្ស។ យើងអាចយល់អំពីអារម្មណ៍របស់បុគ្គលផ្សេងៗក្នុងគម្ពីរ ដោយសារពួកគេ«ក៏ជាមនុស្សដែលមានអារម្មណ៍ដូចយើងដែរ»។ (យ៉ា. ៥:១៧, កំ.ស.) សំខាន់ជាងនេះទៅទៀត ដោយសង្កេតមើលរបៀបដែលលោកប្រព្រឹត្តចំពោះមនុស្សដូចយើង នោះយើងអាចយល់ច្បាស់ជាងថា«ព្រះយេហូវ៉ាមានមនោសញ្ចេតនាដ៏ជ្រាលជ្រៅ និងពេញទៅដោយសេចក្ដីមេត្តាករុណា»។—យ៉ា. ៥:១១ w២៣.០២ ទំ.៦-៧ វ.១៣-១៥
ថ្ងៃច័ន្ទ ទី២៧ ខែឧសភា
ចូរដឹងខ្លួនជានិច្ច ហើយប្រុងប្រយ័ត្នចុះ!—១ពេ. ៥:៨
សៀវភៅចុងក្រោយនៅក្នុងគម្ពីរចាប់ផ្ដើមដោយពាក្យថា៖ «ការបើកបង្ហាញដោយលោកយេស៊ូគ្រិស្ត ជាអ្វីដែលព្រះបានផ្ដល់ឲ្យលោក ដើម្បីបង្ហាញពួកខ្ញុំបម្រើរបស់លោកឲ្យឃើញអ្វីដែលត្រូវកើតឡើងក្នុងពេលឆាប់ៗខាងមុខនេះ»។ (បប. ១:១) ដូច្នេះ យើងចាប់អារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំងចំពោះព្រឹត្តិការណ៍ថ្មីៗក្នុងពិភពលោកនេះ ហើយចង់ដឹងអំពីរបៀបដែលព្រឹត្តិការណ៍ទាំងនេះអាចសម្រេចទំនាយនៅក្នុងគម្ពីរ។ យ៉ាងនេះ យើងប្រហែលជាចង់ពិភាក្សាអំពីព្រឹត្តិការណ៍ទាំងនេះជាមួយបងប្អូនយើង។ ប៉ុន្តែ ពេលយើងពិគ្រោះទំនាយក្នុងគម្ពីរ យើងគួរជៀសវាងពីការប៉ាន់ស្មាន។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះយើងមិនចង់និយាយអ្វីដែលអាចនាំឲ្យក្រុមជំនុំបែកបាក់សាមគ្គីឡើយ។ ជាឧទាហរណ៍ យើងប្រហែលជាឮពួកអ្នកដឹកនាំពិភពលោកនិយាយអំពីរបៀបដែលពួកគេអាចដោះស្រាយជម្លោះណាមួយ ហើយនាំមកនូវសន្តិភាពនិងសន្តិសុខ។ ជាជាងប៉ាន់ស្មានថាពាក្យទាំងនោះកំពុងសម្រេចទំនាយនៅថែស្សាឡូនិចទី១ ៥:៣ យើងត្រូវស្វែងយល់ព័ត៌មានដែលបានត្រូវចេញផ្សាយនៅពេលថ្មីៗនេះ។ ពេលការពិគ្រោះរបស់យើងមានមូលដ្ឋានលើព័ត៌មានដែលបានត្រូវចេញផ្សាយពីអង្គការរបស់ព្រះយេហូវ៉ា យើងជួយក្រុមជំនុំឲ្យរក្សាសាមគ្គីភាពដោយមាន«របៀបគិតគូរតែមួយ»។—១កូ. ១:១០; ៤:៦ w២៣.០២ ទំ.១៦ វ.៤-៥
ថ្ងៃអង្គារ ទី២៨ ខែឧសភា
ចូរជិះសេះទៅប្រយុទ្ធដើម្បីសេចក្ដីពិត សេចក្ដីសុភាពរាបទាប និងសេចក្ដីសុចរិត ហើយដៃស្ដាំរបស់អ្នកនឹងសម្រេចការដ៏គួរឲ្យស្ញែងខ្លាច។—ចសព. ៤៥:៤
ហេតុអ្វីអ្នកស្រឡាញ់លោកយេស៊ូគ្រិស្ត? លោកយេស៊ូស្រឡាញ់អ្វីដែលពិត សុភាពរាបទាប និងសុចរិត។ បើអ្នកស្រឡាញ់អ្វីដ៏ពិតនិងសុចរិត គឺស្រួលយល់ថាអ្នកក៏ស្រឡាញ់លោកយេស៊ូគ្រិស្តដែរ។ សូមគិតអំពីរបៀបដែលលោកយេស៊ូបានបង្ហាញចិត្តក្លាហានដើម្បីការពារអ្វីដែលពិតនិងសុចរិត។ (យ៉ូន. ១៨:៣៧) ប៉ុន្តែ តើលោកយេស៊ូលើកស្ទួយចិត្តរាបទាបយ៉ាងដូចម្ដេច? លោកយេស៊ូលើកស្ទួយចិត្តរាបទាបតាមរយៈគំរូរបស់លោក។ ជាឧទាហរណ៍ លោកឲ្យការសរសើរតម្កើងទាំងអស់ទៅបិតាលោក មិនមែនខ្លួនលោកទេ។ (ម៉ាក. ១០:១៧, ១៨; យ៉ូន. ៥:១៩) តើចិត្តរាបទាបរបស់លោកយេស៊ូធ្វើឲ្យអ្នកមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា? នេះជំរុញចិត្តអ្នកឲ្យស្រឡាញ់លោកដែលជាបុត្ររបស់ព្រះនិងកាន់តាមលោក មែនទេ? ច្បាស់ជាមែន។ ហេតុអ្វីលោកយេស៊ូមានចិត្តរាបទាប? ពីព្រោះលោកស្រឡាញ់និងយកតម្រាប់បិតាលោកដែលមានចិត្តរាបទាប។ (ចសព. ១៨:៣៥; ហេ. ១:៣) តើអ្នកចង់ចូលទៅជិតលោកយេស៊ូដែលបង្ហាញគុណសម្បត្តិដូចព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងល្អឥតខ្ចោះឬទេ? w២៣.០៣ ទំ.៣-៤ វ.៦-៧
ថ្ងៃពុធ ទី២៩ ខែឧសភា
មនុស្សសុចរិតនិងមនុស្សមិនសុចរិតនឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ។—សកម្ម. ២៤:១៥
គម្ពីរចែងអំពីក្រុមពីរដែលនឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញដោយមានសេចក្ដីសង្ឃឹមរស់ជារៀងរហូតនៅលើផែនដី ពោលគឺ«មនុស្សសុចរិត»និង«មនុស្សមិនសុចរិត»។ «មនុស្សសុចរិត» គឺពួកអ្នកដែលបានបម្រើព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងស្មោះត្រង់កាលដែលពួកគេនៅរស់។ «មនុស្សមិនសុចរិត» គឺពួកអ្នកដែលមិនបានបម្រើព្រះយេហូវ៉ា។ ដោយសារក្រុមទាំងពីរនេះបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ តើយើងអាចនិយាយថាឈ្មោះរបស់ពួកគេមាននៅក្នុងសៀវភៅជីវិតឬទេ? មុនពួកគេស្លាប់ ឈ្មោះរបស់«មនុស្សសុចរិត»បានត្រូវសរសេរក្នុងសៀវភៅជីវិត។ តើឈ្មោះរបស់ពួកគេបានត្រូវលុបចេញពីសៀវភៅនោះពេលពួកគេស្លាប់ឬ? មិនមែនទេ ពីព្រោះពួកគេ«កំពុងរស់នៅ»ក្នុងការចងចាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ព្រះយេហូវ៉ា«មិនមែនជាព្រះរបស់មនុស្សស្លាប់ទេ តែជាព្រះរបស់មនុស្សរស់វិញ ព្រោះលោកចាត់ទុកថាពួកគេទាំងអស់គ្នាកំពុងរស់នៅ»។ (លូក. ២០:៣៨) នេះមានន័យថាពេលដែលមនុស្សសុចរិតនឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញនៅលើផែនដី ឈ្មោះរបស់ពួកគេនឹងមាននៅក្នុងសៀវភៅជីវិត ទោះជាដើមដំបូងឈ្មោះទាំងនោះគឺហាក់ដូចជាបានត្រូវសរសេរដោយខ្មៅដៃក្ដី។—លូក. ១៤:១៤ w២២.០៩ ទំ.១៦ វ.៩-១០
ថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី៣០ ខែឧសភា
ព្រះយេហូវ៉ាបានដាក់បុរសនោះឲ្យរស់នៅក្នុងសួនអេដែន ដើម្បីគាត់អាចធ្វើការដាំដុះនិងថែទាំសួននោះ។—ដក. ២:១៥
ព្រះយេហូវ៉ាចង់ឲ្យមនុស្សដំបូងរីករាយនឹងអ្វីដែលលោកបានបង្កើត។ ពេលព្រះបង្កើតអាដាម លោកបានឲ្យគាត់រស់នៅក្នុងសួនឧទ្យានដ៏ស្រស់ស្អាត ហើយបានឲ្យគាត់មានភារកិច្ចថែទាំនិងពង្រីកសួននោះ។ (ដក. ២:៨, ៩) សូមស្រមៃគិតថាអាដាមរំភើបចិត្តយ៉ាងណា ពេលដែលគាត់ឃើញគ្រាប់ពូជចេញពន្លកនិងផ្ការីកស្គុសស្គាយ។ ការថែទាំសួនអេដែនគឺជាឯកសិទ្ធិដ៏ធំមួយសម្រាប់អាដាម! ព្រះយេហូវ៉ាក៏បានឲ្យអាដាមដាក់ឈ្មោះសត្វនានាដែរ។ (ដក. ២:១៩, ២០) ព្រះយេហូវ៉ាអាចដាក់ឈ្មោះសត្វទាំងនោះដោយខ្លួនលោកក៏បាន ប៉ុន្តែលោកបានឲ្យភារកិច្ចនោះទៅអាដាម។ មុនអាដាមដាក់ឈ្មោះឲ្យសត្វនីមួយៗ គាត់ច្បាស់ជាបានសិក្សាយ៉ាងដិតដល់អំពីសត្វទាំងនោះដោយសង្កេតមើលរូបរាងរបស់ពួកវានិងរបៀបដែលពួកវាប្រព្រឹត្ត។ អាដាមប្រាកដជាចូលចិត្តធ្វើកិច្ចការនោះ។ នេះច្បាស់ជាបានជួយគាត់ឲ្យយល់អំពីប្រាជ្ញាដ៏លើសលប់របស់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយថាអ្វីដែលលោកបានបង្កើតគឺគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍និងស្រស់ស្អាតយ៉ាងខ្លាំង។ w២៣.០៣ ទំ.១៥ វ.៣
ថ្ងៃសុក្រ ទី៣១ ខែឧសភា
រាជាណាចក្រនេះនឹងបំបាក់បំបែក ថែមទាំងកម្ទេចរាជាណាចក្រទាំងអស់នោះឲ្យសាបសូន្យទៅ ហើយមានតែរាជាណាចក្រនេះប៉ុណ្ណោះនឹងស្ថិតស្ថេរជារៀងរហូត។—ដាន. ២:៤៤
អង់គ្លេសអាម៉េរិកដែលបានត្រូវតំណាងដោយប្រអប់ជើងនៃរូបធំសម្បើម គឺជាមហាអំណាចពិភពលោកចុងក្រោយដែលបានត្រូវប្រកាសទុកជាមុនក្នុងគម្ពីរ។ (ដាន. ២:៣១-៣៣) គ្មានរដ្ឋាភិបាលផ្សេងទៀតរបស់មនុស្សនឹងលេចមកក្រោយមហាអំណាចនេះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ នៅសង្គ្រាមអាម៉ាគេដូន រាជាណាចក្ររបស់ព្រះនឹងបំផ្លាញចោលមហាអំណាចនេះ ព្រមទាំងរដ្ឋាភិបាលទាំងអស់ឯទៀតរបស់មនុស្ស។ (បប. ១៦:១៣, ១៤, ១៦; ១៩:១៩, ២០) តើយើងអាចទទួលប្រយោជន៍យ៉ាងណាពីទំនាយនេះ? ទំនាយរបស់ដានីយ៉ែលផ្ដល់ទីសំអាងថែមទៀតដែលបង្ហាញថាយើងកំពុងរស់នៅគ្រាចុងបញ្ចប់។ ជាង២.៥០០ឆ្នាំមុន ដានីយ៉ែលបានប្រកាសទុកជាមុនថាក្រោយពីបាប៊ីឡូន មហាអំណាចបួនទៀតនឹងគ្រប់គ្រងលើរាស្ត្ររបស់ព្រះ។ បន្ថែមទៅទៀត គាត់បានរៀបរាប់ថាមហាអំណាចអង់គ្លេសអាម៉េរិកនឹងគ្រប់គ្រងចុងក្រោយគេ។ ដូច្នេះមិនយូរទៀត រាជាណាចក្រព្រះនឹងបំផ្លាញរដ្ឋាភិបាលទាំងអស់របស់មនុស្ស ហើយគ្រប់គ្រងលើផែនដីទាំងមូល។ នេះផ្ដល់ការសម្រាលទុក្ខនិងសេចក្ដីសង្ឃឹមដល់យើង។ w២២.០៧ ទំ.៤ វ.៩; ទំ.៥ វ.១១-១២