ផែនដី តើគ្រាន់តែជាកន្លែងសាកល្បងរបស់មនុស្សលោកឬ?
ជាការគួរឲ្យធូរស្បើយមែន! នាងបានប្រឡងជាប់ហើយ។ សិស្សនេះដែលបានជាប់ប្រឡងយ៉ាងយ៉ាប់យ៉ឺនអស់រយៈពីរសប្ដាហ៍ហើយ នៅទីបំផុតនោះបានទទួលរបាយការណ៍ដ៏ជាទីពេញចិត្ត។ ឥឡូវនេះ នាងក៏អាចមានមុខរបរ ដែលនាងតែងប្រាថ្នាចង់បាននោះ។
មនុស្សជាច្រើនចាត់ទុកជីវិតលើផែនដីនេះតាមរបៀបស្រដៀងគ្នាដែរ។ ពួកគេគិតអំពីជីវិតជាការសាកល្បងដំបូង ដែលមនុស្សទាំងអស់ត្រូវតែទទួល។ អស់អ្នកដែលបាន«ជោគជ័យ»ពីការសាកល្បង ក៏ទទួលអ្វីមួយដែលប្រសើរជាងតាមបែបបរលោកណាមួយ។ ប្រាកដហើយ ជាការគួរឲ្យសោកស្ដាយមែន ប្រសិនបើជីវិតបច្ចុប្បន្ននេះ គ្រាន់តែជាអត្ថិភាពចំពោះមនុស្សជាច្រើន នេះជាអ្វីដ៏ប្រសើរបំផុតដែលមនុស្សអាចសង្ឃឹមនោះ។ ទោះជាយ៉ូបជាបុគ្គលម្នាក់ក្នុងព្រះគម្ពីរ មានសុខភាពល្អនិងការរីកចំរើនក្នុងជីវិតគាត់ភាគច្រើនក៏ដោយ ក៏បានសង្កេតឃើញថា៖ «មនុស្សដែលកើតពីស្រីមក សុទ្ធតែមានអាយុខ្លីទាំងអស់ ហើយក៏មានសេចក្ដីលំបាកជានិច្ចផង»។—យ៉ូប ១៤:១
ដោយបង្ហាញឲ្យឃើញនូវគំនិតនៃមនុស្សជាច្រើននោះ សព្វវចនាធិប្បាយកាតូលិកថ្មីចែងថា៖ «សិរីរុងរឿងខាងស្ថានសួគ៌គឺជាវាសនាដែលព្រះបំរុងទុកឲ្យមនុស្សលោក។ . . . ក៏អាចឃើញថា សុភមង្គលរបស់មនុស្សលោកគឺពឹងពាក់លើការទទួលបរមសុខនៅស្ថានសួគ៌»។ ការស្ទង់មួយក្នុងពេលថ្មីៗនេះ ពីសាសនារបស់ព្រះគ្រីស្ទនៅសហរដ្ឋអាមេរិកបានអះអាងថា ៨៧ភាគរយនៃពួកអ្នកដែលជឿឆ្លើយថា ពួកគេប្រហែលជានឹងឡើងទៅស្ថានសួគ៌ក្រោយពីគេស្លាប់ទៅ។
មនុស្សជាច្រើនដែលមិនកាន់សាសនាគ្រីស្ទាន ក៏មានសង្ឃឹមទៅលើការចាកចេញពីផែនដីនេះទៅឯកន្លែងដ៏ប្រសើរជាង ក្រោយពីស្លាប់ដែរ។ ជាឧទាហរណ៍ ពួកអ៊ីស្លាមសង្ឃឹមទៅឯសួនមនោរម្យនៅស្ថានសួគ៌។ ពួកអ្នកកាន់ពុទ្ធសាសនាខាងនិកាយនៃស្រុកបរិសុទ្ធនៅប្រទេសចិននិងប្រទេសជប៉ុនជឿថា ការសូត្រអត់ឈប់ឈរនូវ«អមីដរ» ដែលជាឈ្មោះរបស់ព្រះពុទ្ធនៃពន្លឺដ៏បរិបូរ នោះពួកគេនឹងកើតម្ដងទៀតក្នុងស្រុកបរិសុទ្ធ ឬសួនមនោរម្យខាងលិច ដែលគេនឹងរស់នៅដោយមានសុភមង្គលដ៏ឧត្តម។
ជាការគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ដែរ ដែលព្រះគម្ពីរជាសៀវភៅបានត្រូវបកប្រែ និងបានត្រូវចែកចាយច្រើនជាងគេបង្អស់ក្នុងពិភពលោក មិនបានថ្លែងប្រាប់អំពីផែនដីជាកន្លែងដែលត្រូវរត់គេចចេញ ឬជាមធ្យោបាយបែបណាមួយសំរាប់ធ្វើអោយសម្រេចទិសដៅនោះទេ។ ជាឧទាហរណ៍ ព្រះគម្ពីរចែងថា៖ «ពួកអ្នកសុចរិតនឹងបានស្រុកទុកជាមរដក ហើយនឹងនៅក្នុងស្រុកនោះជានិច្ច»។ (ទំនុកដំកើង ៣៧:២៩) នៅក្នុងព្រះគម្ពីរក៏មានបន្ទូលដ៏ល្បីនេះរបស់ព្រះយេស៊ូដែរ ដែលចែងថា៖ «មានពរហើយ អស់អ្នកដែលស្លូតត្រង់ ដ្បិតអ្នកទាំងនោះនឹងគ្រងបានផែនដីជាមរដក»។—ម៉ាថាយ ៥:៥
ទស្សនៈដែលមានទូទៅថា ការរស់នៅលើផែនដីនេះគឺជាការបណ្ដោះអាសន្ន នោះជួយបញ្ជាក់ថាសេចក្ដីស្លាប់ជាផ្លូវចូលទៅបរលោកដ៏បរមសុខ។ បើអ៊ីចឹងមែន នោះសេចក្ដីស្លាប់ប្រាកដជាប្រសិទ្ធិពរហើយ។ ប៉ុន្តែតើមនុស្សទូទៅចាត់ទុកសេចក្ដីស្លាប់តាមរបៀបហ្នឹងទេ ឬក៏ពួកគេចង់ពន្យារជីវិតរបស់គេនោះ? បទពិសោធន៍បង្ហាញថា កាលណាមនុស្សមានសុខភាពល្អនិងសន្ដិសុខ ពួកគេមិនចង់ស្លាប់នោះទេ។
យ៉ាងណាក៏ដោយ ពីព្រោះជីវិតនៅលើផែនដីនេះ គឺមានពោរពេញទៅដោយអំពើអាក្រក់និងការរងទុក្ខវេទនា នោះមនុស្សជាច្រើននៅតែចាត់ទុកស្ថានសួគ៌ ជាកន្លែងតែមួយគត់ដើម្បីស្វែងរកនូវសន្ដិភាពនិងសុភមង្គលពិត។ តើស្ថានសួគ៌គ្រាន់តែជាកន្លែងដែលមានសន្ដិភាពដ៏បរមសុខ ដែលគេចផុតពីអំពើអាក្រក់និងការមិនស្រុះស្រួលគ្នាទាំងស្រុងឬ? ហើយតើបរលោកគ្រាន់តែត្រូវចាត់ទុកជាវិស័យខាងស្ថានសួគ៌ឬ? លោកអ្នកប្រហែលជាមានចិត្តភ្ញាក់ផ្អើលនឹងចម្លើយទាំងប៉ុន្មានរបស់ព្រះគម្ពីរ។ សូមអានជាបន្ត។