សុភមង្គលដែលគ្មានទីបញ្ចប់ នៅលើស្ថានសួគ៌ឬនៅលើផែនដី?
តើសុភមង្គលរបស់អ្នកភាគច្រើនស្រេចតែនឹងកន្លែងដែលអ្នករស់នៅឬ? មនុស្សភាគច្រើននឹងឆាប់ព្រមទទួលស្គាល់ថា សុភមង្គលស្រេចតែនឹងកត្ដាៗដូចជាសុខភាពល្អ ជីវិតដែលមានគោលបំណង ហើយទំនាក់ទំនងដ៏ពេញចិត្តជាមួយនឹងអ្នកដទៃ។ សុភាសិតមួយក្នុងព្រះគម្ពីរចែងដូចនេះថា៖ «ស៊ូឲ្យមានតែបន្លែជាម្ហូប នៅកន្លែងណាដែលមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ ជាជាងមានសាច់គោដែលបំប៉នឲ្យធាត់ហើយមានសេចក្ដីសំអប់វិញ»។—សុភាសិត ១៥:១៧
ក៏ប៉ុន្តែ គួរឲ្យស្ដាយណាស់ ដែលផែនដីជាលំនៅរបស់យើងនេះ មានប្រវត្ដិជាយូរយារមកហើយនូវសេចក្ដីស្អប់ អំពើឃោរឃៅ និងអំពើអាក្រក់ជួជាតិបែបផ្សេងៗទៀត។ ក៏ប៉ុន្តែចុះយ៉ាងណាវិញចំពោះស្ថានសួគ៌ ឬវិស័យវិញ្ញាណដែលមនុស្សជាច្រើនសង្ឃឹមចង់ទៅក្រោយពីពួកគេទទួលមរណភាពនោះ? ដូចជាតាមការស្មានជាទូទៅ តើស្ថានសួគ៌តែងតែជាកន្លែងដែលមានសន្ដិភាពសុខសាន្តនិងភាពស្ងប់ស្ងាត់ ដោយឥតមានការរំខានបែបណាទាល់តែសោះឬ?
ព្រះគម្ពីរបង្រៀនថាព្រះគង់នៅលើស្ថានសួគ៌ រួមជាមួយសត្តនិករវិញ្ញាណរាប់លានរូប ដែលហៅថាពួកទេវតា។ (ម៉ាថាយ ១៨:១០; វិវរណៈ ៥:១១) ពួកទាំងនេះបានត្រូវរៀបរាប់ជា‹កូនៗខាងវិញ្ញាណរបស់ព្រះ›។ (យ៉ូប ៣៨:៤, ៧) ដូចជាមនុស្សជាតិ ពួកទេវតាក៏មានចិត្តសេរីដែរ ពួកគេមិនមែនជារូបយន្តនោះទេ។ ដូច្នេះ ជាបន្ទាប់ពួកគេក៏អាចសម្រេចធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវឬអ្វីដែលខុសនោះដែរ។ តើពួកទេវតានឹងជ្រើសរើសធ្វើខុសឬទេ? គឺប្រហែលជាការធ្វើឲ្យអ្នកខ្លះភ្ញាក់ផ្អើលដោយដឹងថា រាប់ពាន់ឆ្នាំកន្លងទៅនេះ ពួកទេវតាមួយចំនួនធំបានធ្វើអ៊ីចឹងមែន ពួកគេបានប្រព្រឹត្តអំពើបាបនឹងព្រះ ពិតហើយពួកគេបានបះបោរប្រឆាំងនឹងទ្រង់!—យូដាស ៦
ពួកអ្នកបះបោរនៅក្នុងស្ថានសួគ៌
បាបបានលេចឡើងនៅក្នុងវិស័យវិញ្ញាណ ពីព្រោះដោយការបះបោរពីទេវតាមួយអង្គ ដែលបានទៅជាមានឈ្មោះថាសាតាំង (អ្នកប្រឆាំង) និងអារក្ស (អ្នកនិយាយបង្ខូច)។ ទេវតានេះដែលធ្លាប់ចេះតែស្ដាប់បង្គាប់ បានសម្រេចចិត្តធ្វើអំពើខុសតាមតែចិត្តសេរីរបស់វា។ ក្រោយពីនោះមក វាបានក្លាយទៅជាអ្នកមានអានុភាពដ៏អាក្រក់ដល់សត្តនិករវិញ្ញាណឯទៀត។ ដូច្នេះមកដល់គ្រានៃសម័យរបស់លោកណូអេ មុននឹងទឹកជំនន់ នោះពួកទេវតាមួយចំនួនធំបានចូលរួមនឹងសាតាំងក្នុងការបះបោរប្រឆាំងនឹងព្រះ។—លោកុប្បត្តិ ៦:២; ពេត្រុសទី២ ២:៤
ពួកទេវតាទាំងនេះដែលប្រព្រឹត្តអំពើបាបឥតបានត្រូវបណ្ដេញចេញពីស្ថានសួគ៌ភ្លាមនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ គឺបានត្រូវត្រាប្រណីឲ្យពួកគេចូលទីនោះ តាមមើលទៅប្រហែលជាមានល័ក្ខខ័ណ្ឌខ្លះ អស់រាប់ពាន់ឆ្នាំមកហើយ។a ក៏ប៉ុន្តែ នៅពេលដែលការត្រាប្រណីរបស់ព្រះបានចប់ទៅចំពោះពួកអ្នកធ្វើអាក្រក់ទាំងនេះ នោះពួកគេបានត្រូវ«បោះទំលាក់»ពីស្ថានសួគ៌ ដែលនឹងត្រូវកំទេចចោលនៅទីបំផុត។ ពេលនោះឮសម្លេងចេញពីស្ថានសួគ៌មកថា៖ «ដោយហេតុនោះ ឱស្ថានសួគ៌! នឹងពួកអ្នកដែលនៅស្ថាននោះអើយ! ចូរអរសប្បាយឡើង!»។ (វិវរណៈ ១២:៧-១២) តាមមើលទៅ ពួកទេវតាដែលមានចិត្តស្មោះត្រង់បានអរសប្បាយយ៉ាងខ្លាំង ដែលនៅទីបំផុតស្ថានសួគ៌បានត្រូវបោសសំអាតចេញនូវពួកទេវតាដែលនាំឲ្យមានបញ្ហា!
ដោយការពិនិត្យមើលនូវពត៌មានដ៏ល្អិតល្អន់ទាំងនេះ ដែលជាទូទៅគ្មានអ្នកណាដឹង គឺឃើញយ៉ាងច្បាស់ថា មិនអាចមានសន្ដិភាពពិតទេ កាលណា សត្តនិករដ៏វាងវៃបដិសេធចោលក្រិត្យវិន័យនិងគោលការណ៍របស់ព្រះ។ (អេសាយ ៥៧:២០, ២១; យេរេមា ១៤:១៩, ២០) ម្យ៉ាងវិញទៀត នៅពេលដែលមនុស្សទាំងអស់គ្នាស្ដាប់បង្គាប់តាមក្រិត្យវិន័យរបស់ព្រះ នោះនឹងមានសន្ដិភាពនិងភាពស្ងប់ស្ងៀម។ (ទំនុកដំកើង ១១៩:១៦៥; អេសាយ ៤៨:១៧, ១៨) ដូច្នេះបើមនុស្សជាតិទាំងអស់បានស្រឡាញ់និងបានស្ដាប់បង្គាប់ព្រះ ហើយស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក តើផែនដីនេះនឹងមិនមែនជាទីលំនៅដ៏ពេញចិត្ត និងដ៏សប្បាយទេឬ? ព្រះគម្ពីរឆ្លើយថាអ៊ីចឹងមែនហើយ!
ប៉ុន្តែ ចុះយ៉ាងណាវិញចំពោះអស់អ្នកដែលបដិសេធដោយមានចិត្តកំណាញ់ មិនចង់ផ្លាស់ប្ដូរផ្លូវដ៏អាក្រក់របស់គេនោះ? តើពួកគេនឹងរំខានជារៀងរហូត ដល់សន្ដិភាពនៃអស់អ្នកដែលពិតជាចង់ធ្វើតាមបំណងព្រះហឫទ័យព្រះឬទេ? អត់ទេ! ព្រះទ្រង់បានប្រឈមមុខដោះស្រាយនឹងពួកទេវតាអាក្រក់នៅស្ថានសួគ៌ ហើយទ្រង់នឹងធ្វើអ៊ីចឹងដែរដល់ពួកមនុស្សអាក្រក់នៅលើផែនដីនេះ។
ផែនដីដែលបានបោសសំអាត
ព្រះទ្រង់បានមានបន្ទូលថា៖ «ផ្ទៃមេឃជាបល្ល័ង្ករបស់អញ ហើយផែនដីជាកំណល់កល់ជើងអញ»។ (អេសាយ ៦៦:១) ដោយទ្រង់មានភាពបរិសុទ្ធដ៏ខ្ពស់បំផុត នោះព្រះនឹងមិនអនុញ្ញាតឲ្យ«កំណល់កល់ជើង»របស់ទ្រង់ បានខូចដោយអំពើអាក្រក់ជារៀងរហូតនោះឡើយ។ (អេសាយ ៦:១-៣; វិវរណៈ ៤:៨) ដូចជាទ្រង់បានកំចាត់ចេញពួកវិញ្ញាណអាក្រក់ចេញពីស្ថានសួគ៌ ដូច្នេះហើយទ្រង់ក៏នឹងកំចាត់ចេញពួកមនុស្សអាក្រក់ទាំងអស់ចេញពីផែនដីនេះដែរ ដូចជាខបទគម្ពីរជាបន្តបន្ទាប់បង្ហាញឲ្យឃើញ:
«ពួកអ្នកដែលធ្វើអាក្រក់ នឹងត្រូវកាត់ចេញ តែអស់អ្នកដែលរង់ចាំព្រះយេហូវ៉ា នោះនឹងបានផែនដីជាមរដក»។—ទំនុកដំកើង ៣៧:៩
«មនុស្សទៀងត្រង់នឹងអាស្រ័យនៅផែនដី ហើយមនុស្សគ្រប់លក្ខណ៍នឹងបាននៅជាប់ តែមនុស្សអាក្រក់នឹងត្រូវកាត់ឲ្យសូនចេញពីផែនដីវិញ ហើយមនុស្សប្រទូសរ៉ាយនឹងត្រូវរំលើងចេញពីស្រុកទៅ»។—សុភាសិត ២:២១, ២២
«សេចក្ដីសុចរិតនៅចំពោះព្រះ គឺនឹងសងសេចក្ដីទុក្ខលំបាក ដល់ពួកអ្នកដែលធ្វើទុក្ខដល់អ្នករាល់គ្នា ហើយឲ្យអ្នករាល់គ្នា ដែលត្រូវគេធ្វើទុក្ខនោះ បានសំរាកជាមួយនឹងយើងខ្ញុំវិញ ក្នុងកាលដែលព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវ ទ្រង់លេចមកពីស្ថានសួគ៌ ជាមួយនឹងពួកទេវតានៃព្រះចេស្ដាទ្រង់ នៅក្នុងអណ្ដាតភ្លើង ទាំងសងសឹកនឹងពួកអ្នកដែលមិនស្គាល់ព្រះ ហើយនឹងពួកអ្នកដែលមិនស្ដាប់តាមដំណឹងល្អពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជាព្រះអម្ចាស់នៃយើង គេនឹងរងទុក្ខទោស ជាសេចក្ដីហិនវិនាសអស់កល្បជានិច្ច ឃ្លាតពីព្រះភក្ដ្រនៃព្រះអម្ចាស់ហើយពីសិរីល្អនៃព្រះចេស្ដាទ្រង់»។—ថែស្សាឡូនីចទី២ ១:៦-៩
«ឯលោកីយនេះ[មនុស្សលោកដ៏អាក្រក់] នឹងសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នារបស់វា នោះកំពុងកន្លងទៅ តែអ្នកណាដែលធ្វើតាមព្រះហឫទ័យព្រះ នោះនឹងនៅជាប់អស់កល្បជានិច្ចវិញ»។—យ៉ូហានទី១ ២:១៧
តើផែនដីនេះនឹងមានសន្ដិភាពជារៀងរហូតឬទេ?
ទោះជាបទគម្ពីរបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់លាស់ ថាការត្រាប្រណីរបស់ព្រះចំពោះពួកមនុស្សអាក្រក់មានព្រំដែន តើតាមរបៀបណាដែលយើងអាចដឹងប្រាកដក្នុងចិត្តថា ពេលដែលបានកំចាត់ចោលនូវអំពើអាក្រក់ហើយ នោះនឹងមិនមានម្ដងទៀតនោះ? ដ្បិតក្រោយពីទឹកជំនន់នៃសម័យរបស់លោកណូអេ នោះមិនយូរប៉ុន្មានមកអំពើអាក្រក់ក៏មានម្ដងទៀតដល់ម្ល៉េះ ដែលព្រះត្រូវតែធ្វើឲ្យខកខានដល់គម្រោងការណ៍ដ៏អាក្រក់របស់មនុស្សជាតិ ដោយធ្វើឲ្យច្របូកច្របល់ដល់ភាសារបស់គេ។—លោកុប្បត្តិ ១១:១-៨
មូលហេតុដ៏សំខាន់របស់យើងចំពោះទំនុកចិត្តថា អំពើអាក្រក់នឹងមិនមានម្ដងទៀតនោះ ដោយព្រោះថាផែនដីនេះនឹងមិនត្រូវគ្រប់គ្រងដោយមនុស្សជាតិដូចក្រោយពីទឹកជំនន់មិនយូរប៉ុន្មាននោះឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ផែនដីនេះនឹងត្រូវគ្រប់គ្រងដោយព្រះរាជាណាចក្រនៃព្រះ។ ព្រះរាជាណាចក្រនេះនឹងជារដ្ឋាភិបាលតែមួយគត់របស់ផែនដីទាំងមូល ដោយគ្រប់គ្រងពីស្ថានសួគ៌មក។ (ដានីយ៉ែល ២:៤៤; ៧:១៣, ១៤) រដ្ឋាភិបាលនេះនឹងចាត់វិធានការភ្លាម ប្រឆាំងអស់អ្នកណាដែលប៉ុនប៉ងនាំឲ្យមានអំពើអាក្រក់ម្ដងទៀតនោះ។ (អេសាយ ៦៥:២០) តាមការពិត នៅទីបំផុត រដ្ឋាភិបាលនេះនឹងកំទេចចោលអ្នកផ្ដើមធ្វើអំពើអាក្រក់ជួជាតិ ដែលជាអារក្សសាតាំង រួមនិងពួកបិសាច ដែលជាពួកទេវតាដ៏អាក្រក់ដែលបានធ្វើតាមវានោះ។—រ៉ូម ១៦:២០
បន្ថែមទៀតនោះ មនុស្សជាតិនឹងគ្មានបុព្វហេតុចំពោះការព្រួយបារម្ភអំពីម្ហូបអាហារ សំលៀកបំពាក់ ទីជម្រក និងការងារធ្វើឡើយ។ សព្វថ្ងៃនេះ ដោយគ្មានរបស់ទាំងនេះ ក៏អាចនាំឲ្យមនុស្សខ្លះប្រព្រឹត្តបទឧក្រិដ្ឋ។ ត្រូវហើយ ផែនដីទាំងមូលនឹងបានកែប្រែទៅជាសួនមនោរម្យមួយ ដែលបង្កើតផលបានជាច្រើនហូរហៀរសំរាប់មនុស្សទាំងអស់គ្នា។—អេសាយ ៦៥:២១-២៣; លូកា ២៣:៤៣
អ្វីដែលសំខាន់ទៅទៀតនោះគឺ ព្រះរាជាណាចក្រនេះនឹងអប់រំអនុរាស្ត្រទាំងឡាយតាមរបៀបដ៏មានសន្ដិសុខខាងជីវភាព ហើយនៅពេលដំណាលគ្នា នឹងតម្លើងពួកគេឲ្យដល់កំពូលខ្ពស់បំផុតនៃភាពគ្រប់ល័ក្ខណ៍របស់មនុស្សជាតិ។ (យ៉ូហាន ១៧:៣; រ៉ូម ៨:២១) ក្រោយពីនោះមក មនុស្សជាតិនឹងលែងពុះពារនឹងភាពទន់ខ្សោយនិងការទោរទន់ដ៏មានបាប ថែមទាំងក៏មានការស្ដាប់បង្គាប់ដ៏ឥតខ្ចោះដល់ព្រះ គឺអាចធ្វើបាននិងជាទីចូលចិត្តទៀតផង ដូចក្នុងករណីរបស់បុរសដ៏គ្រប់ល័ក្ខណ៍ គឺព្រះយេស៊ូ។ (អេសាយ ១១:៣) តាមការពិត ព្រះយេស៊ូបានរក្សានៅភាពស្មោះត្រង់ដល់ព្រះ ទោះបីបានប្រឈមមុខនឹងសេចក្ដីល្បួងដ៏ខ្លាំងនិងទារុណកម្មផងក៏ដោយ នោះជាអ្វីៗដែលនឹងមិនមានសោះចំពោះជីវិតនៅក្នុងសួនមនោរម្យ។—ហេព្រើរ ៧:២៦
មូលហេតុដែលមនុស្សខ្លះទៅស្ថានសួគ៌
ពួកអ្នកអានជាច្រើននៃព្រះគម្ពីរ គឺដឹងអំពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូដែលថា៖ «នៅក្នុងដំណាក់នៃព្រះវរបិតាខ្ញុំ មានទីលំនៅជាច្រើន . . . ខ្ញុំទៅរៀបកន្លែងឲ្យអ្នករាល់គ្នា»។ (យ៉ូហាន ១៤:២, ៣) តើនេះមិនចែងប្រឆាំងនឹងគំនិតនៃជីវិតអស់កល្បជានិច្ចនៅលើផែនដីមនោរម្យទេឬ?
សេចក្ដីបង្រៀនទាំងនេះ មិនមែននិយាយផ្ទុយគ្នានោះទេ។ តាមការពិត សេចក្ដីបង្រៀនមួយគាំទ្រសេចក្ដីបង្រៀនមួយទៀត។ ជាដំបូង ព្រះគម្ពីរចែងថាមានតែពួកគ្រីស្ទានស្មោះត្រង់មួយចំនួនតូចទេ ដែលមានចំនួន១៤៤.០០០នាក់ នឹងត្រូវប្រោសឲ្យក្លាយជាសត្តនិករវិញ្ញាណរស់នៅស្ថានសួគ៌។ ហេតុអ្វីក៏ពួកគេបានទទួលនូវរង្វាន់ដ៏អស្ចារ្យម្ល៉េះនេះ? ពីព្រោះពួកគេជាផ្នែកនៃក្រុមដែលយ៉ូហានបានឃើញក្នុងចក្ខុនិមិត្ត ដែល«អ្នកទាំងនោះបានរស់វិញ ហើយក៏សោយរាជ្យជាមួយនឹងព្រះគ្រីស្ទ នៅ១ពាន់ឆ្នាំ»។ (វិវរណៈ ១៤:១, ៣; ២០:៤-៦) បើប្រៀបធៀបនឹងមនុស្សរាប់ពាន់កោដិនាក់នៅលើផែនដីនេះ នោះពួក១៤៤.០០០នាក់គឺពិតជា«ហ្វូងតូច»មែន។ (លូកា ១២:៣២) ម្យ៉ាងវិញទៀត ដោយបានដកពិសោធនូវបញ្ហាទាំងឡាយដែលមានចំពោះមនុស្សជាតិ នោះដូចព្រះយេស៊ូពួកគេនឹងអាច«អាណិតអាសូរ ដល់សេចក្ដីកំសោយរបស់យើងរាល់គ្នា» កាលដែលពួកគេត្រួតត្រាមើលការធ្វើឲ្យបានល្អឡើងវិញដល់មនុស្សជាតិនិងផែនដីនេះ។—ហេព្រើរ ៤:១៥
ផែនដីនេះ ជាទីលំនៅជារៀងរហូតរបស់មនុស្សជាតិ
ដោយប្រទាននូវយញ្ញបូជាលោះគឺព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ នោះព្រះទ្រង់បានចាប់ផ្ដើមប្រមូលពួក១៤៤.០០០នាក់ជិត២០០០ឆ្នាំកន្លងមកហើយ ហើយមានសេចក្ដីបញ្ជាក់ដែលថា ក្រុមនេះឥឡូវគឺគ្រប់ចំនួនហើយ។ (កិច្ចការ ២:១-៤; កាឡាទី ៤:៤-៧) ក៏ប៉ុន្តែ យញ្ញបូជារបស់ព្រះយេស៊ូមិនមែនគ្រាន់តែសំរាប់អំពើបាបរបស់ពួក១៤៤.០០០នាក់ប៉ុណ្ណោះទេ «គឺនឹងបាបរបស់លោកីយទាំងមូលដែរ»។ (យ៉ូហានទី១ ២:២) ដូច្នេះហើយ អស់អ្នកដែលអនុវត្តជំនឿលើព្រះយេស៊ូ មានសេចក្ដីសង្ឃឹមចំពោះជីវិតអស់កល្បជានិច្ច។ (យ៉ូហាន ៣:១៦) ចំពោះអស់អ្នកដែលស្លាប់ក្នុងផ្នូរពួកគេស្ថិតនៅក្នុងសេចក្ដីនឹកចាំរបស់ព្រះ នឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ មិនមែនឲ្យទៅស្ថានសួគ៌នោះទេ ប៉ុន្តែឲ្យមានជីវិតលើផែនដីដ៏ស្អាតនេះ។ (សាស្ដា ៩:៥; យ៉ូហាន ១១:១១-១៣, ២៥; កិច្ចការ ២៤:១៥) តើអ្វីទៅដែលនឹងមានចំពោះពួកអ្នកនៅទីនោះ?
វិវរណៈ ២១:១-៤ ឆ្លើយប្រាប់ដោយចែងថា៖ «មើលរោងឧបោសថរបស់ព្រះ បាននៅជាមួយនឹងមនុស្សហើយ . . . ព្រះទ្រង់នឹងជូតអស់ទាំងទឹកភ្នែក ពីភ្នែកគេចេញ នឹងគ្មានសេចក្ដីស្លាប់ ឬសេចក្ដីសោកសង្រេង ឬសេចក្ដីយំទួញ ឬទុក្ខលំបាកណាទៀតឡើយ។ ដ្បិតសេចក្ដីមុនទាំងប៉ុន្មាន បានកន្លងបាត់ទៅហើយ»។ ចូរនឹកស្រមៃទៅដល់ពេលដែលមនុស្សជាតិកំពុងតែដោះលែងពីសេចក្ដីស្លាប់ និងការឈឺចាប់ថែមទាំងពីសេចក្ដីយំទួញដែលមានមកពីសេចក្ដីស្លាប់ នឹងលែងមានទៀតជារៀងរហូត! នៅទីបំផុត គោលបំណងដើមរបស់ព្រះយេហូវ៉ាចំពោះផែនដីនេះនិងមនុស្សជាតិ នឹងបានសម្រេចយ៉ាងរុងរឿង។—លោកុប្បត្តិ ១:២៧, ២៨
ការជ្រើសរើសរបស់យើង ជីវិតឬសេចក្ដីស្លាប់
អ័ដាមនិងអេវ៉ាមិនដែលមានការជ្រើសរើសឲ្យទៅស្ថានសួគ៌នោះឡើយ។ ការជ្រើសរើសរបស់គេគឺ ការស្ដាប់បង្គាប់ព្រះនិងរស់នៅជារៀងរហូតនៅលើផែនដីមនោរម្យ ឬក៏ការមិនស្ដាប់បង្គាប់ទ្រង់ហើយស្លាប់ទៅ។ គួរឲ្យស្ដាយមែន ពួកគេបានជ្រើសរើសយកការមិនស្ដាប់បង្គាប់ ដូច្នេះហើយពួកគេក៏បានត្រឡប់ទៅជា«ដី»វិញ។ (លោកុប្បត្តិ ២:១៦, ១៧; ៣:២-៥, ១៩) គឺមិនមែនជាគោលបំណងរបស់ព្រះទេ ដែលឲ្យក្រុមគ្រួសាររបស់មនុស្សជាតិទូទៅស្លាប់នោះ ហើយធ្វើឲ្យមានមនុស្សនៅស្ថានសួគ៌តាមរយៈផ្នូរនោះ។ ព្រះទ្រង់បានបង្កើតពួកទេវតាច្រើនអនេកឲ្យរស់នៅលើស្ថានសួគ៌។ ពួកសត្តនិករវិញ្ញាណទាំងនេះមិនមែនជាមនុស្សជាតិ ដែលបានទទួលមរណភាព ហើយបានប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញនៅស្ថានសួគ៌នោះឡើយ។—ទំនុកដំកើង ១០៤:១, ៤; ដានីយ៉ែល ៧:១០
តើយើងត្រូវតែធ្វើអ្វីដើម្បីទទួលប្រសិទ្ធិពរ ចំពោះការរស់នៅជានិរន្តរ៍ក្នុងសួនមនោរម្យលើផែនដីនេះ? ជំហានទីមួយ គឺត្រូវសិក្សាបន្ទូលរបស់ព្រះ គឺព្រះគម្ពីរបរិសុទ្ធ។ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលអំពីនេះក្នុងសេចក្ដីអធិស្ឋានថា៖ «នេះជាជីវិតដ៏អស់កល្បជានិច្ច គឺឲ្យគេមានចំណេះអំពីទ្រង់ដ៏ជាព្រះពិតតែមួយ និងព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ ដែលទ្រង់បានចាត់ឲ្យមកផង»។—យ៉ូហាន ១៧:៣, ព.ថ.
ជំហានមួយទៀត ដើម្បីឲ្យមានសុភមង្គលជារៀងរហូតក្នុងសួនមនោរម្យ គឺការអនុវត្តទៅលើចំណេះនោះ។ (យ៉ាកុប ១:២២-២៤) អស់អ្នកដែលរស់នៅស្របតាមបន្ទូលរបស់ព្រះ នឹងមានសេចក្ដីសង្ឃឹមឃើញដោយភ្នែកផ្ទាល់ នូវការសម្រេចទំនាយដ៏អស្ចារ្យទាំងនេះ ដូចទំនាយមួយដែលបានកត់ទុកក្នុងអេសាយ ១១:៩ ដែលចែងថា៖ «វារាល់គ្នា[មនុស្សជាតិ]នឹងមិនធ្វើទុក្ខ ឬបំផ្លាញគ្នា នៅគ្រប់លើភ្នំបរិសុទ្ធរបស់អញ ដ្បិតគ្រប់ទាំងអស់នឹងស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ា នៅពេញពាសលើផែនដី ដូចជាទឹកនៅពេញពាសក្នុងសមុទ្រដែរ»។
[កំណត់សម្គាល់]
a ចំពោះការពិគ្រោះនូវមូលហេតុដែលព្រះបានត្រាប្រណីនឹងអំពើអាក្រក់លើស្ថានសួគ៌និងផែនដី សូមមើលសៀវភៅ ចំណេះដែលនាំទៅដល់ជីវិតអស់កល្បជានិច្ច ដែលបានបោះពុម្ពដោយសមាគមប៉មយាមខាងព្រះគម្ពីរនិងខិត្តប័ណ្ណនៃរដ្ឋញូវយ៉ក ទំព័រ ៧០-៧៩។