ចូរលះចោលអ្វីដែល«ឥតប្រយោជន៍»
«អ្នកណាដែលតាមសេចក្ដីឥតប្រយោជន៍ នោះគ្មានយោបល់[ឬ«ខ្វះការពិចារណា»]»។—សុ. ១២:១១; សុភ. ១២:១១, ខ.ស.
១. តើយើងចាត់ទុកអ្វីខ្លះជារបស់ដែលមានតម្លៃ? តើយើងអាចប្រើរបស់ទាំងនេះដោយប្រសើរបំផុតយ៉ាងដូចម្ដេច?
អ្វីៗជាច្រើនក្នុងជីវិតរបស់យើងដែលជាគ្រិស្តសាសនិក សុទ្ធតែមានតម្លៃ ពីព្រោះមានប្រយោជន៍។ ឧបមាថា យើងចាត់ទុកសុខភាពល្អ កម្លាំងកាយ សតិបញ្ញានិងលុយកាក់ជាអ្វីដែលមានតម្លៃ។ ដោយសារយើងស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ា យើងពេញចិត្តប្រើរបស់ទាំងនេះក្នុងកិច្ចបម្រើទ្រង់។ យ៉ាងនេះ យើងធ្វើតាមដំបូន្មានពីព្រះយេហូវ៉ាដែលថា៖ ‹ចូរថ្វាយកិត្ដិនាមដល់ព្រះយេហូវ៉ា ដោយទ្រព្យសម្បត្ដិរបស់ឯងទាំងអំបាលម៉ានចុះ!›។—សុ. ៣:៩
២. ស្តីអំពីអ្វីដែលគ្មានប្រយោជន៍ តើគម្ពីរព្រមានយ៉ាងណា? តើការព្រមាននេះទាក់ទងនឹងរបៀបរស់នៅរបស់យើងយ៉ាងដូចម្ដេច?
២ ផ្ទុយទៅវិញ គម្ពីររៀបរាប់អំពីអ្វីដែលគ្មានតម្លៃ ពីព្រោះគ្មានប្រយោជន៍។ ដូច្នេះ យោបល់ក្នុងគម្ពីរព្រមានថា កុំឲ្យយើងបង់ប្រយោជន៍ដោយស្វែងរករបស់ដែលគ្មានតម្លៃ។ យ៉ាងនេះ សូមពិនិត្យមើលសុភាសិតមួយដែលចែងថា៖ «អ្នកណាដែលធ្វើស្រែខ្លួន នោះនឹងបានបាយជាបរិបូរ តែអ្នកណាដែលតាមសេចក្ដីឥតប្រយោជន៍ នោះគ្មានយោបល់[ឬ«ខ្វះការពិចារណា»]»។ (សុ. ១២:១១; សុភ. ១២:១១, ខ.ស.) សុភាសិតនេះស្រួលយល់ណាស់! បើបុរសម្នាក់ខំចំណាយពេលនិងកម្លាំងក្នុងការចិញ្ចឹមក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្លួន គាត់ទំនងជាមិនចាំបាច់ខ្វល់ខ្វាយឡើយ។ (១ធី. ៥:៨) ប៉ុន្តែ បើគាត់ចំណាយពេលនិងធនធានរបស់ខ្លួនក្នុងការដេញតាមអ្វីដែលគ្មានប្រយោជន៍វិញ នេះបង្ហាញថាគាត់«ខ្វះការពិចារណា» មិនចេះគិតដោយថ្លឹងថ្លែង ហើយគ្មានបំណងចិត្តល្អ។ ជាលទ្ធផល គាត់ច្បាស់ជានឹងបង់ប្រយោជន៍ក្នុងជីវិត។
៣. ស្តីអំពីអ្វីដែលគ្មានប្រយោជន៍ តើការព្រមានក្នុងគម្ពីរទាក់ទងយ៉ាងណានឹងការថ្វាយបង្គំរបស់យើង?
៣ តើសុភាសិតនោះទាក់ទងយ៉ាងណានឹងការថ្វាយបង្គំរបស់យើង? ពេលគ្រិស្តសាសនិកខំបម្រើព្រះយេហូវ៉ាដោយចិត្តស្មោះត្រង់ គាត់ក៏មានចិត្តស្ងប់ពីព្រោះទុកចិត្តថា ព្រះយេហូវ៉ានឹងប្រទានពរដល់គាត់នៅពេលឥឡូវនេះ ហើយគាត់ក៏មានសេចក្ដីសង្ឃឹមច្បាស់លាស់ចំពោះពេលអនាគតដែរ។ (ម៉ាថ. ៦:៣៣; ១ធី. ៤:១០) រីឯគ្រិស្តសាសនិកដែលអនុញ្ញាតឲ្យរបស់ដែលគ្មានប្រយោជន៍មកបង្វែរចិត្តបំបែរអារម្មណ៍របស់ខ្លួន អ្នកនោះងាយបង្ខូចចំណងមិត្តភាពជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា ហើយក៏អាចបាត់បង់អនាគតល្អផង។ តើយើងអាចជៀសវាងពីគ្រោះថ្នាក់បែបនេះយ៉ាងដូចម្ដេច? យើងត្រូវតែពិចារណាជីវិតរបស់ខ្លួនដើម្បីសម្គាល់អ្វីដែល«ឥតប្រយោជន៍» ហើយតាំងចិត្តដើម្បីបដិសេធរបស់ទាំងនោះយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់។—សូមអាន ទីតុស ២:១១, ១២
៤. បើនិយាយជាទូទៅ តើអ្វីសម្គាល់ការដ៏ឥតប្រយោជន៍?
៤ ដូច្នេះ តើអ្វីទៅដែលគួរចាត់ទុកថា គ្មានប្រយោជន៍? បើនិយាយជាទូទៅ របស់ដ៏ឥតប្រយោជន៍នោះ គឺជាអ្វីក៏ដោយដែលបង្វែរចិត្តបំបែរអារម្មណ៍របស់យើង ចេញពីការបម្រើព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងអស់ពីចិត្ត។ ជាឧទាហរណ៍ ការកម្សាន្តសប្បាយបែបផ្សេងៗ អាចមានលក្ខណៈដ៏ឥតប្រយោជន៍។ តាមការពិត ការកម្សាន្តសម្រាប់លម្ហើយចិត្តលម្ហែកាយក៏មានប្រយោជន៍ខ្លះៗដែរ។ ប៉ុន្តែ បើយើងចេះតែគិតពីការសប្បាយរហូត ដល់ម្ល៉េះបានជាការកម្សាន្តចាប់ផ្ដើមរំខានដល់ការថ្វាយបង្គំព្រះយេហូវ៉ា នោះជាការដែលឥតប្រយោជន៍ទៅវិញ ពីព្រោះអាចបង្ខូចចំណងមិត្តភាពរបស់យើងជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា។ (សាស. ២:២៤; ៤:៦) ពួកគ្រិស្តសាសនិកអាចជៀសវាងពីគ្រោះថ្នាក់បែបនេះ ដោយចាត់ទុកពេលរបស់ខ្លួនជាអ្វីដែលមានតម្លៃ។ ដូច្នេះ យើងត្រូវចេះថ្លឹងថ្លែង និងប្រយ័ត្នប្រយែងក្នុងការចំណាយពេល។ (សូមអាន កូល៉ុស ៤:៥) តាមការពិត មានទង្វើឯទៀតដែលនាំឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់ធ្ងន់ជាងការកម្សាន្តសប្បាយ ដូចជាការគោរពព្រះក្លែងក្លាយជាដើម។
ចូរលះចោលរូបព្រះដ៏ឥតប្រយោជន៍
៥. ក្នុងគម្ពីរភាសាដើម តើពាក្យ«ឥតប្រយោជន៍»ច្រើនតែសំដៅទៅលើអ្វី?
៥ គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ថា ពេលមានពាក្យ«ឥតប្រយោជន៍»ក្នុងគម្ពីរភាសាដើម ពាក្យនោះច្រើនតែសំដៅទៅលើព្រះក្លែងក្លាយ។ ជាឧទាហរណ៍ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ទៅកាន់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលថា៖ «មិនត្រូវឲ្យឯងរាល់គ្នាធ្វើរូបព្រះ[«ដ៏ឥតប្រយោជន៍»] ឬបញ្ឈររូបឆ្លាក់ ឬបង្គោលថ្ម សំរាប់គោរពឡើយ ក៏មិនត្រូវឲ្យមានថ្មឆ្លាក់ជារូបអ្វីនៅក្នុងស្រុកឯង ដើម្បីនឹងឱនខ្លួនក្រាបគោរពចំពោះរូបនោះ»។ (លេវី. ២៦:១; ព.ថ.) ស្តេចដាវីឌបានសរសេរថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ជាធំ ក៏គួរសរសើរណាស់! ហើយគួរស្ញែងខ្លាចលើសជាងអស់ទាំងព្រះ ពីព្រោះអស់ទាំងព្រះនៃសាសន៍ដទៃ សុទ្ធតែជារូបទទេ[ឬ«រូបព្រះដ៏ឥតប្រយោជន៍»] តែឯព្រះយេហូវ៉ាវិញ ទ្រង់បានបង្កើតផ្ទៃមេឃ»។—១របា. ១៦:២៥, ២៦; ព.ថ.
៦. ហេតុអ្វីបានជាព្រះក្លែងក្លាយសុទ្ធតែឥតប្រយោជន៍?
៦ ស្របទៅតាមអ្វីដែលដាវីឌសរសេរនោះ ធម្មជាតិនៅជុំវិញយើងផ្ដល់ទីសំអាងច្រើនណាស់! ដែលបង្ហាញពីភាពថ្កុំថ្កើងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ (ទំនុក. ១៣៩:១៤; ១៤៨:១-១០) ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលពីបុរាណមានឯកសិទ្ធិពិសេស ជាពួកអ្នកដែលព្រះយេហូវ៉ាបានចងសម្ព័ន្ធមេត្រីជាមួយ។ ដូច្នេះ ពេលពួកគេងាកចេញពីការថ្វាយបង្គំព្រះយេហូវ៉ា ដោយក្រាបសំពះនៅចំពោះរូបឆ្លាក់និងបង្គោលថ្មវិញ នោះពួកគេពិតជាល្ងីល្ងើមែន! ពេលមានគ្រាអាសន្ន ព្រះក្លែងក្លាយទាំងនោះសុទ្ធតែឥតប្រយោជន៍ ពីព្រោះគ្មានសមត្ថភាពជួយអ្នកថ្វាយបង្គំផង ដូចជាគ្មានសមត្ថភាពជួយខ្លួនឯងដែរ។—ចៅ. ១០:១៤, ១៥; អេសា. ៤៦:៥-៧
៧, ៨. តើ«ទ្រព្យសម្បត្ដិ»អាចក្លាយទៅជាមានលក្ខណៈដូចជាព្រះយ៉ាងដូចម្ដេច?
៧ មនុស្សនៅប្រទេសជាច្រើនសព្វថ្ងៃនេះ ក៏ក្រាបសំពះនៅចំពោះរូបព្រះដែលជាងបានឆ្លាក់។ រូបបដិមាទាំងនោះក៏ឥតប្រយោជន៍ដូចជារូបព្រះពីបុរាណ។ (១យ៉ូន. ៥:២១) ប៉ុន្តែ ក្រៅពីរូបចម្លាក់ គម្ពីរក៏រៀបរាប់អំពីរបស់ឯទៀតដែរ ថាមានលក្ខណៈដូចជាព្រះ។ ជាឧទាហរណ៍ សូមគិតអំពីពាក្យរបស់ព្រះយេស៊ូដែលថា៖ «គ្មានអ្នកណាអាចនឹងបំរើចៅហ្វាយ២នាក់បានទេ ដ្បិតអ្នកនោះនឹងស្អប់១ ហើយស្រឡាញ់១ ឬស្មោះត្រង់នឹង១ ហើយមើលងាយ១។ អ្នករាល់គ្នាពុំអាចនឹងគោរពដល់ព្រះ នឹងទ្រព្យសម្បត្ដិផងបានទេ»។—ម៉ាថ. ៦:២៤
៨ តើ«ទ្រព្យសម្បត្ដិ»អាចក្លាយទៅជាមានលក្ខណៈដូចជាព្រះយ៉ាងដូចម្ដេច? ឧបមាថា មានដុំថ្មធំមួយនៅឯវាលនាស្រុកអ៊ីស្រាអែលពីបុរាណ។ ថ្មនោះអាចមានប្រយោជន៍មែន បើគេយកទៅធ្វើជារបងឬជញ្ជាំងផ្ទះ។ ក៏ប៉ុន្តែ បើរាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាយកថ្មនោះទៅ«ឆ្លាក់ជារូប»ឬតាំងឡើងជា«បង្គោលថ្មសំរាប់គោរព» នេះអាចផ្ដល់ហេតុឲ្យពួកគេងាកចេញពីការថ្វាយបង្គំព្រះពិត។ (លេវី. ២៦:១) ដូចជាថ្មនៅឯវាលនោះ លុយក៏មានប្រយោជន៍ដែរ។ ក្នុងពិភពលោកនេះ យើងត្រូវការលុយកាក់ដើម្បីរស់បាន ហើយយើងក៏អាចប្រើធនធានរបស់យើងក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះយេហូវ៉ា។ (សាស. ៧:១២; លូ. ១៦:៩) ប៉ុន្តែ បើការស្វែងរកទ្រព្យសម្បត្ដិបែរជាមានអាទិភាពក្នុងជីវិត ជាជាងកិច្ចបម្រើព្រះយេហូវ៉ា យ៉ាងនេះលុយកាក់បានក្លាយទៅជាព្រះដែលយើងគោរព។ (សូមអាន ធីម៉ូថេទី១ ៦:៩, ១០) ក្នុងពិភពលោកដែលចាត់ទុកការប្រមូលវត្ថុទ្រព្យជាអ្វីដែលសំខាន់ចម្បង គឺចាំបាច់ណាស់ឲ្យយើងចេះគិតដោយថ្លឹងថ្លែងអំពីរឿងនេះ។—១ធី. ៦:១៧-១៩
៩, ១០. (ក) តើពួកគ្រិស្តសាសនិកមានទស្សនៈយ៉ាងណាចំពោះការអប់រំ? (ខ) តើការអប់រំជាន់ខ្ពស់អាចនាំឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់បែបណាខ្លះ?
៩ ការអប់រំក៏ជាអ្វីដ៏ល្អដែលអាចក្លាយទៅជាអ្វីដ៏ឥតប្រយោជន៍ដែរ។ យើងប្រាថ្នាចង់ឲ្យកូនទទួលការអប់រំល្អ ដើម្បីឲ្យបានជីវិតល្អប្រសើរ។ សំខាន់ជាងនេះទៅទៀត ការអប់រំល្អជួយគ្រិស្តសាសនិកឲ្យឆាប់យល់អ្វីដែលគេអានក្នុងគម្ពីរ និងជួយឲ្យចេះគិតថ្លឹងថ្លែងពេលមានបញ្ហា ដើម្បីធ្វើការសម្រេចចិត្តឲ្យបានល្អ។ ការអប់រំល្អក៏អាចជួយគ្រិស្តសាសនិកឲ្យចេះបង្រៀនអ្នកឯទៀតនូវសេចក្ដីពិតក្នុងគម្ពីរយ៉ាងច្បាស់លាស់ ហើយដោយជំរុញចិត្តផង។ ការអប់រំល្អតម្រូវឲ្យយើងរៀនយូរបន្ដិច ប៉ុន្តែនេះមានប្រយោជន៍មែន។
១០ ចុះយ៉ាងណាចំពោះការអប់រំជាន់ខ្ពស់នៅឯមហាវិទ្យាល័យនិងសកលវិទ្យាល័យវិញ? មនុស្សជាច្រើនគិតថា ជីវិតល្អពឹងផ្អែកទៅលើការអប់រំបែបនេះ។ ប៉ុន្តែតាមការពិត អ្នកដែលទទួលការអប់រំជាន់ខ្ពស់ អាចមានគំនិតពេញទៅដោយទស្សនៈមិនល្អរបស់ពិភពលោកនេះ។ តាមធម្មតា ពេលពួកក្រមុំកំលោះរៀនច្រើនបែបនេះ នោះអាចស៊ីពេលអស់ ដល់ម្ល៉េះបានជាគេអត់សូវមានពេលបម្រើព្រះយេហូវ៉ាឡើយ។ (សាស. ១២:១) នៅប្រទេសដែលគេចាត់ទុកការអប់រំជាន់ខ្ពស់ជាការសំខាន់ មិនជាការចម្លែកអ្វីឡើយដែលមនុស្សតិចណាស់ ចាប់អារម្មណ៍ទៅលើរឿងព្រះ។ រីឯពួកគ្រិស្តសាសនិកវិញ ពួកគេតែងតែពឹងដល់ព្រះយេហូវ៉ាជាជាងរកជីវិតល្អតាមរយៈការអប់រំជាន់ខ្ពស់។—សុ. ៣:៥
កុំឲ្យចិត្តល្មោភគ្រប់គ្រងលើយើងដូចជាព្រះ
១១, ១២. ហេតុអ្វីបានជាប៉ុលពិពណ៌នាអំពីអ្នកខ្លះថា ជាអ្នកដែល«យកពោះគេទុកជាព្រះ»?
១១ ក្នុងសំបុត្រដែលសាវ័កប៉ុលបានសរសេរដល់ក្រុមជំនុំនៅទីក្រុងភីលីព គាត់រៀបរាប់អំពីអ្វីទៀតដែលអាចក្លាយទៅជាមានលក្ខណៈដូចជាព្រះដែលយើងគោរព។ ប៉ុលរៀបរាប់អំពីអ្នកខ្លះដែលធ្លាប់ថ្វាយបង្គំព្រះយេហូវ៉ាថា៖ ‹មានគ្នាច្រើនដែលខ្ញុំបានប្រាប់ដល់អ្នករាល់គ្នាជាញយៗ ហើយឥឡូវនេះក៏ប្រាប់ទាំងស្រក់ទឹកភ្នែកទៀតថា គេជាខ្មាំងសត្រូវនឹងព្រះគ្រីស្ទទេ។ ចុងបំផុតរបស់គេជាសេចក្ដីហិនវិនាស គេយកពោះគេទុកជាព្រះ គេនឹកតែពីរបស់នៅផែនដីនេះ›។ (ភី. ៣:១៨, ១៩) តើមនុស្សអាចគោរពពោះនិងក្រពះរបស់ខ្លួនទុកជាព្រះយ៉ាងដូចម្ដេច?
១២ តាមមើលទៅ អ្នកទាំងនោះដែលធ្លាប់ថ្វាយបង្គំព្រះយេហូវ៉ា បានបែរជាចាត់ទុកចំណង់ចំណូលចិត្តរបស់ខ្លួនជាអ្វីដែលសំខាន់ជាងការរួមចំណែកជាមួយប៉ុលក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះយេហូវ៉ា។ ប្រហែលជាអ្នកខ្លះចាប់ផ្ដើមមានទម្លាប់ស៊ីផឹកជ្រុល ដល់ម្ល៉េះបានជាពួកគេក្លាយទៅជាអ្នកប្រមឹកស្រា និងល្មោភស៊ី។ (សុ. ២៣:២០, ២១; សូមពិនិត្យបន្ថែម ចោទិយកថា ២១:១៨-២១) អ្នកឯទៀតប្រហែលជាចង់បានជីវិតធូរធារសម្បូរសប្បាយ ហើយបានអនុញ្ញាតឲ្យការរកស៊ីនៅសតវត្សរ៍ទី១នោះ បង្វែរចិត្តបំបែរអារម្មណ៍របស់ពួកគេចេញពីការបម្រើព្រះយេហូវ៉ា។ កុំឲ្យចិត្តប្រាថ្នាចង់បានជីវិតស្រណុកស្រួលបណ្ដាលឲ្យយើងឈប់ធ្វើកិច្ចបម្រើព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងអស់ពីចិត្តឡើយ។—កូល. ៣:២៣, ២៤
១៣. (ក) តើសេចក្ដីលោភមានន័យអ្វី? តើប៉ុលបានប្រៀបធៀបសេចក្ដីលោភទៅនឹងអ្វី? (ខ) តើយើងអាចជៀសវាងពីសេចក្ដីលោភយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៣ ប៉ុលក៏បានរៀបរាប់អំពីអ្វីទៀតដែលមានលក្ខណៈប្រហាក់ប្រហែលនឹងការថ្វាយបង្គំព្រះក្លែងក្លាយ។ ប៉ុលបានសរសេរថា៖ «ចូរសំឡាប់និស្ស័យសាច់ឈាមរបស់អ្នករាល់គ្នាដែលនៅផែនដីនេះចេញ គឺជាការសហាយស្មន់ ស្មោកគ្រោក សំរើបសំរាល ប៉ងប្រាថ្នាអាក្រក់ នឹងសេចក្ដីលោភដែលរាប់ទុកដូចជាការថ្វាយបង្គំរូបព្រះ»។ (កូល. ៣:៥, កំណែជាអក្សរទ្រេត) សេចក្ដីលោភជាចិត្តដែលចង់បានយ៉ាងខ្លាំង នូវអ្វីដែលខ្លួនមិនទាន់មាន។ មនុស្សអាចលោភចង់បានវត្ថុទ្រព្យ និងល្មោភកាមក៏មានដែរ។ (និក្ខ. ២០:១៧) គួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលណាស់! ដែលចិត្តល្មោភចង់បានមានលក្ខណៈប្រហាក់ប្រហែលនឹងការថ្វាយបង្គំរូបព្រះ មែនទេ? ព្រះយេស៊ូក៏បានជូនយោបល់ដោយប្រើពាក្យប្រៀបធៀបដែលបង្ហាញថា គប្បីឲ្យយើងធ្វើអ្វីក៏ដោយដើម្បីយកឈ្នះចំណង់ចំណូលចិត្តមិនល្អ។—សូមអាន ម៉ាកុស ៩:៤៧; ១យ៉ូន. ២:១៦
ចូរប្រយ័ត្ននឹងពាក្យដ៏ឥតប្រយោជន៍
១៤, ១៥. (ក) នៅសម័យយេរេមា តើ«សេចក្ដីឥតប្រយោជន៍»អ្វីដែលបានបណ្ដាលឲ្យរាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ារងគ្រោះថ្នាក់? (ខ) ហេតុអ្វីបានជាពាក្យរបស់ម៉ូសេមានប្រយោជន៍?
១៤ របស់ដ៏ឥតប្រយោជន៍ក៏អាចរួមបញ្ចូលពាក្យផងដែរ។ ជាឧទាហរណ៍ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ទៅកាន់លោកយេរេមាថា៖ «ពួកហោរាគេទាយកុហកដោយនូវឈ្មោះអញទេ។ អញមិនបានចាត់ប្រើគេឡើយ ក៏មិនបានបង្គាប់គេ ឬនិយាយនឹងគេដែរ។ គេទាយប្រាប់ឯងរាល់គ្នាពីការជាក់ស្តែងដែលមិនពិត ជាទំនាយតាមរបៀន គឺជាសេចក្ដីឥតប្រយោជន៍ទទេ ហើយជាសេចក្ដីបញ្ឆោតនៃចិត្តខ្លួនគេវិញ»។ (យេ. ១៤:១៤, កំណែជាអក្សរទ្រេត) ហោរាទាំងនោះបានអះអាងថា គេប្រកាសសាររបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ប៉ុន្តែតាមការពិត ពួកគេបានបញ្ចេញមតិនិងប្រាជ្ញារបស់ខ្លួនប៉ុណ្ណោះ។ អាស្រ័យហេតុនេះ ពាក្យរបស់ពួកគេសុទ្ធតែ«ឥតប្រយោជន៍ទទេ»។ សារដែលពួកគេផ្សាយ គ្មានតម្លៃទាល់តែសោះ ហើយក៏អាចបង្ខូចជំនឿនៃរាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាផង។ នៅឆ្នាំ៦០៧ មុនគ.ស. ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលច្រើននាក់ដែលបានស្ដាប់តាមពាក្យដ៏ឥតប្រយោជន៍របស់ហោរាទាំងនោះ បានស្លាប់មុនអាយុពេលទ័ពជនជាតិបាប៊ីឡូនបានទន្ទ្រានចូលស្រុករបស់គេ។
១៥ រីឯលោកម៉ូសេវិញ គាត់ដាស់តឿនពួកអ៊ីស្រាអែលថា៖ «ចូរយកចិត្តទុកដាក់នឹងពាក្យទាំងអស់ដែលអញបានប្រាប់ដល់ឯងរាល់គ្នានៅថ្ងៃនេះចុះ! . . . នេះមិនមែនជាសេចក្ដីឥតប្រយោជន៍ដល់ឯងរាល់គ្នាទេ គឺជាជីវិតដល់ឯងរាល់គ្នាវិញ ហើយដោយសារសេចក្ដីនេះ នោះឯងរាល់គ្នានឹងបានជីវិតជាយូរអង្វែងតទៅ នៅក្នុងស្រុកដែលឯងរាល់គ្នានឹងឆ្លងទន្លេយ័រដាន់ចូលទៅចាប់យកនោះ»។ (ចោទិ. ៣២:៤៦, ៤៧) ត្រូវមែន! ពាក្យដែលម៉ូសេពោលនោះ មកពីព្រះយេហូវ៉ាវិញ។ ហេតុនេះហើយបានជាពាក្យរបស់ម៉ូសេមានប្រយោជន៍ ហើយក៏ជាពាក្យដ៏សំខាន់ចាំបាច់ដែរ ដើម្បីជួយឲ្យបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលបានសុខ។ អស់អ្នកដែលបានធ្វើតាមពាក្យរបស់ម៉ូសេ ក៏មានអាយុវែងនិងភាពចម្រុងចម្រើន។ ចូរឲ្យយើងលះចោលនិងបដិសេធពាក្យដ៏ឥតប្រយោជន៍ជានិច្ច ថែមទាំងកាន់ខ្ជាប់នឹងសេចក្ដីបង្រៀនក្នុងគម្ពីរដែលសុទ្ធតែជាពាក្យពិត ដែលនាំឲ្យមានប្រយោជន៍។
១៦. តើយើងមានទស្សនៈយ៉ាងណា ចំពោះពំនោលរបស់អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រដែលប្រឆាំងនឹងបណ្ដាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ា?
១៦ នៅសព្វថ្ងៃនេះ តើមានអ្នកពោលពាក្យដ៏ឥតប្រយោជន៍ដែរឬទេ? ពិតជាមានមែន! ជាឧទាហរណ៍ អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រខ្លះអះអាងថា អ្វីដែលពួកគេបានស្រាវជ្រាវ រួមជាមួយទ្រឹស្តីវិវត្តន៍ផង បង្ហាញថាមិនចាំបាច់ឲ្យយើងជឿទៅលើព្រះទៀតទេ ពីព្រោះគេមានភ័ស្តុតាងច្រើនដែលអាចពន្យល់អំពីកំណើតធម្មជាតិ ថាកើតមកដោយឯកឯង។ តើយើងគួរខ្វល់ខ្វាយទេ ពេលឮគេពោលពាក្យអំណួតបែបនេះ? យើងមិនចាំបាច់ខ្វល់ខ្វាយទេ! ប្រាជ្ញារបស់មនុស្សក្នុងពិភពលោកនេះ ខុសគ្នាឆ្ងាយពីប្រាជ្ញារបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ (១កូ. ២:៦, ៧) ក្នុងករណីនេះ យើងធ្លាប់ឃើញថា ពេលមនុស្សបង្រៀនអ្វីដែលខុសផ្ទុយពីព្រះយេហូវ៉ា នោះសេចក្ដីបង្រៀនរបស់មនុស្សតែងតែខុសទៅវិញ។ (សូមអាន រ៉ូម ៣:៤) ទោះជាពួកវិទ្យាសាស្ត្របានស្រាវជ្រាវរកអ្វីៗដ៏អស្ចារ្យក៏ដោយ អ្វីដែលចែងទុកក្នុងគម្ពីរស្តីអំពីអ្នកប្រាជ្ញ នៅតែពិតនៅឡើយ។ គម្ពីរចែងថា៖ «ប្រាជ្ញារបស់លោកីយនេះ ជាសេចក្ដីល្ងង់ល្ងើនៅចំពោះព្រះ»។ ដោយសារប្រាជ្ញារបស់ព្រះយេហូវ៉ាគ្មានព្រំដែន នោះគំនិតរបស់អ្នកប្រាជ្ញមើលទៅដូចជាឥតប្រយោជន៍វិញ។—១កូ. ៣:១៨-២០
១៧. តើយើងគួរមានទស្សនៈយ៉ាងណាចំពោះពាក្យដែលមេដឹកនាំពិភពគ្រិស្តសាសនានិងអ្នកក្បត់ជំនឿផ្សព្វផ្សាយ?
១៧ អ្វីដែលមេដឹកនាំពិភពគ្រិស្តសាសនាផ្សព្វផ្សាយ ក៏ជាពាក្យដ៏ឥតប្រយោជន៍ដែរ។ ពួកគេអះអាងថា គេជាគ្រូបង្រៀនដែលផ្សាយពាក្យរបស់ព្រះ ប៉ុន្តែអ្វីៗជាច្រើនដែលគេនិយាយនោះ មិនមានមូលដ្ឋានលើគម្ពីរទេ។ ដូច្នេះ សេចក្ដីបង្រៀនរបស់ពួកគេសុទ្ធតែឥតប្រយោជន៍ទទេ។ អ្នកក្បត់ជំនឿក៏ពោលពាក្យដ៏ឥតប្រយោជន៍ដែរ ពីព្រោះគេបញ្ចេញមតិហាក់ដូចជាចេះច្រើនជាង«អ្នកបំរើស្មោះត្រង់»ទៅទៀត។ (ម៉ាថ. ២៤:៤៥-៤៧) ប៉ុន្តែតាមការពិត អ្នកក្បត់ជំនឿបញ្ចេញមតិរបស់ខ្លួនគេប៉ុណ្ណោះ ហើយពាក្យរបស់គេសុទ្ធតែឥតប្រយោជន៍ ពីព្រោះនាំឲ្យអ្នកដែលជឿតាមរវាតចិត្តវិញ។ (លូ. ១៧:១, ២) តើយើងអាចធ្វើយ៉ាងណា ដើម្បីមិនឲ្យអ្នកក្បត់ជំនឿបន្លំយើង?
វិធីលះចោលពាក្យដ៏ឥតប្រយោជន៍
១៨. តើយើងអាចធ្វើតាមយោបល់ក្នុងសៀវភៅយ៉ូហានទី១ ៤:១ ដោយរបៀបណាខ្លះ?
១៨ ពេលមានវ័យចាស់ហើយ សាវ័កយ៉ូហានបានជូនយោបល់ល្អស្តីអំពីវិធីបដិសេធពាក្យដ៏ឥតប្រយោជន៍។ (សូមអាន យ៉ូហានទី១ ៤:១) ពេលផ្សព្វផ្សាយ ចូរឲ្យយើងលើកទឹកចិត្តអ្នកដែលយើងជួប ឲ្យធ្វើតាមពាក្យរបស់យ៉ូហាន ហើយសាកល្បងឬពិនិត្យមើលអ្វីដែលគេបានរៀន ថាតើដូចនឹងសេចក្ដីបង្រៀនក្នុងគម្ពីរឬយ៉ាងណា? គប្បីឲ្យយើងធ្វើដូចនេះដែរ។ បើយើងឮគេថា អ្វីដែលយើងកំពុងរៀន មិនមែនត្រឹមត្រូវទេ ឬក៏ឮគេរិះគន់បងប្អូន ក្រុមជំនុំឬអ្នកចាស់ទុំ យើងមិនត្រូវឆាប់ជឿពេកទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ យើងសួរខ្លួនឯងថា «តើអ្នកដែលនិយាយអ៊ីចឹង កំពុងធ្វើតាមសេចក្ដីបង្រៀនក្នុងគម្ពីរឬទេ? តើរឿងដែលគាត់ប្រាប់នោះ ស៊ីគ្នានឹងគោលបំណងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាទេ? តើអំណះអំណាងរបស់គាត់ជួយបណ្ដាលឲ្យបងប្អូនក្នុងក្រុមជំនុំមានសាមគ្គីភាពឬ?»។ អ្វីៗដែលយើងឮគេថា ដែលសម្រាប់ផ្ដួលឬតិះដៀលបងប្អូនរួមជំនឿ ជាជាងស្អាងឬលើកទឹកចិត្តពួកគេ នោះជាពាក្យដែលសុទ្ធតែឥតប្រយោជន៍ទទេ។—២កូ. ១៣:១០, ១១
១៩. ដើម្បីជៀសវាងពីការពោលពាក្យដ៏ឥតប្រយោជន៍ តើអ្នកចាស់ទុំធ្វើដូចម្ដេច?
១៩ ពួកអ្នកចាស់ទុំក៏គួរទាញយកមេរៀនល្អដែរ ស្តីអំពីពាក្យដ៏ឥតប្រយោជន៍។ ពេលត្រូវជូនឱវាទ ពួកអ្នកចាស់ទុំនឹកចាំថា ពួកគាត់មិនចេះទាំងអស់ទេ។ ដូច្នេះ អ្នកចាស់ទុំមិនជូនឱវាទដោយពឹងទៅលើចំណេះនិងបទពិសោធន៍របស់ខ្លួនឡើយ។ អ្នកចាស់ទុំគួរតែដៅបញ្ជាក់ពីអ្វីដែលចែងទុកក្នុងគម្ពីរវិញ។ ក្នុងសំណេររបស់សាវ័កប៉ុលមានខ្នាតតម្រាដ៏ល្អមួយដែលថា៖ «មិនឲ្យគិតខ្ពស់លើសជាងសេចក្ដីដែលបានចែងទុកមក»ទេ។ (១កូ. ៤:៦) អ្នកចាស់ទុំមិនជូនយោបល់ឬបង្រៀនអ្វីដែលមិនបានចែងទុកក្នុងគម្ពីរឡើយ។ ណាមួយទៀត អ្នកចាស់ទុំមិនផ្ដល់ឱវាទហួសលើសពីអ្វីដែលអ្នកបម្រើស្មោះត្រង់បានបោះពុម្ពក្នុងសៀវភៅផ្សេងៗ ដែលតែងតែមានមូលដ្ឋានលើគម្ពីរដែរ។
២០. តើអ្វីជួយយើងឲ្យលះចោលរបស់ដ៏ឥតប្រយោជន៍?
២០ របស់ដ៏ឥតប្រយោជន៍ មិនថាជា«រូបព្រះ» ពាក្យសម្ដីឬអ្វីៗទៀតក្ដី តែងតែនាំឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់។ អាស្រ័យហេតុនេះ យើងអធិដ្ឋានសូមជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ាជានិច្ច ដើម្បីឲ្យចេះសម្គាល់អ្វីដែលគ្មានប្រយោជន៍ ព្រមទាំងរកការណែនាំពីទ្រង់ដើម្បីលះចោល និងបដិសេធរបស់ដ៏ឥតប្រយោជន៍ទាំងនោះ។ ពេលដែលយើងធ្វើដូច្នេះ គឺហាក់ដូចជាយើងមានទស្សនៈដូចអ្នកតែងបទទំនុកដំកើងដែលថា៖ «សូមបង្វែរភ្នែកទូលបង្គំមិនឲ្យមើលការឥតប្រយោជន៍ ហើយប្រោសឲ្យទូលបង្គំមានកំឡាំងឡើងក្នុងផ្លូវទ្រង់»។ (ទំនុក. ១១៩:៣៧) ក្នុងអត្ថបទបន្ទាប់ យើងនឹងពិភាក្សាបន្ថែមទៅទៀតអំពីប្រយោជន៍ដែលយើងទទួល ពេលធ្វើតាមការណែនាំពីព្រះយេហូវ៉ា។
តើអ្នកអាចពន្យល់បានទេ?
• បើនិយាយជាទូទៅ តើយើងគួរលះចោលអ្វីខ្លះទុកជាការដ៏«ឥតប្រយោជន៍»?
• តើយើងគួរធ្វើយ៉ាងណា ដើម្បីជៀសវាងមិនឲ្យទ្រព្យសម្បត្ដិក្លាយទៅជាមានលក្ខណៈដូចជាព្រះ?
• តើចិត្តល្មោភអាចរាប់ទុកដូចជាការថ្វាយបង្គំរូបព្រះយ៉ាងដូចម្ដេច?
• តើយើងអាចលះចោលពាក្យដ៏ឥតប្រយោជន៍ដោយវិធីណាខ្លះ?
[រូបភាពនៅទំព័រ៨]
ព្រះយេហូវ៉ាលើកទឹកចិត្តជនជាតិអ៊ីស្រាអែលឲ្យ«ធ្វើស្រែខ្លួន» និងមិនដេញតាមអ្វីដែលឥតប្រយោជន៍
[រូបភាពនៅទំព័រ៩]
កុំឲ្យសេចក្ដីប្រាថ្នាចង់បានវត្ថុទ្រព្យ នាំឲ្យយើងធ្វើកិច្ចបម្រើព្រះយេហូវ៉ាតិចជាងមុន
[រូបភាពនៅទំព័រ១០]
ពួកអ្នកចាស់ទុំអាចពោលពាក្យដែលមានប្រយោជន៍ច្រើនណាស់!