តើបិតានៅស្ថានសួគ៌របស់យើងជាបុគ្គលបែបណា?
នៅប្រទេសខ្លះ មនុស្សជាច្រើនអាចសូត្រសេចក្ដីអធិដ្ឋានដ៏ល្បីមួយដែលគេហៅថា សេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់ព្រះអម្ចាស់។ សេចក្ដីអធិដ្ឋាននេះជាគំរូដែលលោកយេស៊ូបានបង្រៀនដល់សិស្សរបស់លោក។ (ម៉ាថាយ ៦:៩-១៣) រាល់ដងពេលសូត្រសេចក្ដីអធិដ្ឋាននោះ ពួកគេបានហៅទ្រង់ថាជា«ព្រះវរបិតានៃយើងខ្ញុំ»។ ប៉ុន្តែ តើមនុស្សប៉ុន្មាននាក់ដែលអាចនិយាយថាខ្លួនស្គាល់ទ្រង់យ៉ាងច្បាស់នោះ?
ចុះអ្នកវិញ តើអ្នកស្គាល់ព្រះច្បាស់ប៉ុណ្ណា? តើអ្នកមានទំនាក់ទំនងជិតស្និទ្ធជាមួយនឹងទ្រង់ទេ? តើអ្នកនិយាយជាមួយទ្រង់ ព្រមទាំងជម្រាបទ្រង់ពីអ្វីដែលនាំឲ្យសប្បាយនិងកើតទុក្ខទេ? ដូច្នេះ តើការស្គាល់ទ្រង់រួមបញ្ចូលអ្វីខ្លះ?
«នាមទ្រង់ជាព្រះយេហូវ៉ា»
កូនក្មេងអាយុពីរបីឆ្នាំប្រហែលជាស្គាល់ឪពុកជាពុកតែប៉ុណ្ណោះ។ ក្រៅពីនេះកូនមិនស្គាល់អ្វីទៀតអំពីឪពុកឡើយ។ ក៏ប៉ុន្តែ ពេលកូនធំឡើង នោះកូនស្គាល់ឈ្មោះផ្ទាល់របស់ឪពុក កេរ្ដិ៍ឈ្មោះរបស់ឪពុក ហើយកូនទំនងជាមានមោទនភាពចំពោះឪពុកដែរ។ ចុះចំពោះអ្នកដែលផ្ដល់ជីវិតឲ្យយើងដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌? តើអ្នកស្គាល់នាមរបស់ទ្រង់ ព្រមទាំងអត្ថន័យនៃនាមនោះទេ?
ទោះបើមនុស្សជាច្រើនប្រើពាក្យ«សូមឲ្យព្រះនាមទ្រង់បានបរិសុទ្ធ»ម្ដងហើយម្ដងទៀតពេលពួកគេសូត្រសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់ព្រះអម្ចាស់ក៏ដោយ ក៏ពួកគេប្រហែលជាមិនចេះឆ្លើយពេលអ្នកដទៃសួរថា «តើនាមនោះជាអ្វីទៅ?»។ បើគិតអំពីផ្ទៃមេឃដែលពោរពេញទៅដោយផ្កាយ គិតពីភ្នំដ៏ធំស្កឹមស្កៃ គិតពីផ្កាថ្មស្អាតៗសម្បូរទៅដោយសត្វសមុទ្រ ទាំងអស់នេះផ្ដល់ទីសំអាងដែលបញ្ជាក់ថាពិតជាមានព្រះមែន។ ប៉ុន្តែ អ្វីៗទាំងអស់នោះមិនប្រាប់យើងអំពីនាមរបស់ព្រះឡើយ។ ដើម្បីរៀនអំពីនាមនោះ យើងត្រូវតែពិនិត្យមើលគម្ពីរ។ គម្ពីរបានរៀបរាប់យ៉ាងចំៗថា៖ «ព្រះនាមទ្រង់ជាព្រះយេហូវ៉ា»។—និក្ខមនំ ១៥:៣
ព្រះចង់ឲ្យយើងស្គាល់ទ្រង់ដោយនាមរបស់ទ្រង់ គឺយេហូវ៉ា។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះនាមរបស់ទ្រង់តំណាងទ្រង់ជាបុគ្គលមួយរូប។ អត្ថន័យចំៗនៃនាមរបស់ព្រះគឺ«ទ្រង់ដែលធ្វើឲ្យក្លាយជា»។ ព្រះយេហូវ៉ាអាចក្លាយទៅជាអ្វីក៏បានដែលចាំបាច់ដើម្បីធ្វើឲ្យគោលបំណងរបស់ទ្រង់បានសម្រេច។ សូមគិតអំពីឧទាហរណ៍នេះ។ ដើម្បីថែរក្សាក្រុមគ្រួសារខ្លួន ស្របទៅតាមសេចក្ដីត្រូវការនិងកាលៈទេសៈរបស់ក្រុមគ្រួសារ នោះឪពុកក្លាយទៅជាអ្នកចិញ្ចឹម អ្នកសម្រុះសម្រួល អ្នកការពារ អ្នកជូនឱវាទ ចៅក្រម និងជាគ្រូបង្រៀនជាដើម។ ដូចគ្នាដែរ នាមរបស់ព្រះយេហូវ៉ាធ្វើឲ្យយើងមានទំនុកចិត្តថា ព្រះមានសមត្ថភាពគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការធ្វើតាមបំណងទ្រង់ ហើយផ្ដល់ពរដល់អស់អ្នកដែលបម្រើទ្រង់រហូត។
ព្រះរបស់យើងដែលប្រកបទៅដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់មានតួនាទីផ្សេងៗ ដែលសមស្របទៅនឹងអត្ថន័យនៃនាមទ្រង់។ សូមឲ្យយើងពិនិត្យមើលខ្លះៗអំពីតួនាទីផ្សេងៗទាំងនោះ។ ដោយធ្វើដូច្នេះ នោះនឹងជួយយើងឲ្យយល់ថាទ្រង់ជាព្រះបែបណា ព្រមទាំងរៀនអំពីអ្វីដែលយើងត្រូវធ្វើដើម្បីចូលទៅជិតទ្រង់ដែរ។
«ព្រះនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ នឹងសេចក្ដីសុខសាន្ត»
សាវ័កប៉ុលបានហៅអ្នកបង្កើតជា«ព្រះនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ នឹងសេចក្ដីសុខសាន្ត»។ (កូរិនថូសទី២ ១៣:១១) ហេតុអ្វី? លោកយេស៊ូគ្រិស្តមានប្រសាសន៍ពីមុននេះថា៖ «ព្រះទ្រង់ស្រឡាញ់មនុស្សលោក ដល់ម្ល៉េះបានជាទ្រង់ប្រទានព្រះរាជបុត្រាទ្រង់តែ១ ដើម្បីឲ្យអ្នកណាដែលជឿដល់ព្រះរាជបុត្រានោះ មិនត្រូវវិនាសឡើយ គឺឲ្យមានជីវិតអស់កល្បជានិច្ចវិញ»។ (យ៉ូហាន ៣:១៦) ដោយសារទ្រង់ស្រឡាញ់មនុស្សជាតិដល់ម្ល៉េះបានជាទ្រង់ផ្ដល់បុត្រជាទីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ឲ្យជាថ្លៃលោះ។ នេះនាំឲ្យអស់អ្នកដែលជឿដល់បុត្រនោះអាចសប្បាយនឹងជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់ ដែលគ្មានការឈឺចាប់ ដែលមកពីបាបឬភាពខុសឆ្គងឡើយ។ ហេតុនេះហើយបានជាប៉ុលនិយាយថា៖ «ដ្បិតឈ្នួលរបស់អំពើបាប នោះជាសេចក្ដីស្លាប់ តែអំណោយទាននៃព្រះវិញ គឺជាជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ដោយព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវ ជាព្រះអម្ចាស់នៃយើងរាល់គ្នា»។ (រ៉ូម ៦:២៣) នេះគួរជំរុញចិត្តយើងឲ្យស្រឡាញ់ព្រះនិងចូលទៅជិតព្រះ មែនទេ?
ព្រះមិនគ្រាន់តែបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដល់មនុស្សជាតិជាទូទៅប៉ុណ្ណោះឡើយ តែក៏បង្ហាញដល់មនុស្សម្នាក់ៗដែលបម្រើទ្រង់ដោយស្មោះភក្ដីដែរ។ នៅសម័យបុរាណ ជាញយដងបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលមិនបានស្ដាប់បង្គាប់។ លោកម៉ូសេបានប្រាប់ពួកគេថា៖ «ឱពួកមនុស្សលីលា ហើយឥតប្រាជ្ញាអើយ! តើឯងរាល់គ្នាសងគុណ ដល់ព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងនោះឬអី? តើទ្រង់មិនមែនជាព្រះវរបិតានៃឯង ដែលបានទិញឯងមកទេឬអី? ទ្រង់បានបង្កើតឯង ហើយតាំងឯងឡើងផង»។ (ចោទិយកថា ៣២:៦) តើអ្នកយល់សំណួរខាងលើនេះទេ? ជាឪពុកដែលប្រកបទៅដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ នោះព្រះយេហូវ៉ាយកចិត្តទុកដាក់ទៅលើរាស្ត្រទ្រង់ ទោះបើទ្រង់ដឹងអំពីគុណវិបត្ដិរបស់ពួកគាត់ក៏ពិតមែន។ ម្យ៉ាងទៀត ទ្រង់បានផ្គត់ផ្គង់អ្វីដែលពួកគាត់ពិតជាត្រូវការ ខាងសម្ភារៈនិងខាងផ្លូវចិត្ត ព្រមទាំងអ្វីៗដែលចាំបាច់ដល់ពួកគាត់ដើម្បីរក្សាចំណងមេត្រីភាពជាមួយនឹងទ្រង់ដែរ។
ជីវិតរបស់យើងគ្រប់គ្នាមានការប្រែប្រួល ហើយពេលខ្លះការប្រែប្រួលនេះនាំឲ្យយើងមានទុក្ខព្រួយ ជួនកាលរហូតដល់ធ្លាក់ទឹកចិត្តក៏មានដែរ។ ពេលមានការប្រែប្រួលបែបនេះ យើងត្រូវការបុគ្គលម្នាក់ជួយយើងឲ្យមានទស្សនៈត្រឹមត្រូវចំពោះស្ថានការណ៍និងបញ្ហារបស់យើង។ តើបុគ្គលណាអាចជួយយើងបាន? តាមរយៈគម្ពីរដែលជាបណ្ដាំរបស់ព្រះ នោះព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញថា ទ្រង់ពិតជាអ្នកជូនឱវាទដែលប្រកបទៅដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់និងជាអ្នកបីបាច់ថែរក្សាផង។ សៀវភៅដ៏ពិសិដ្ឋនោះពន្យល់ពីមូលហេតុដែលយើងមានការរងទុក្ខជាច្រើនម្ល៉េះ ហើយពីរបៀបដែលយើងអាចស៊ូទ្រាំបាន។ បើគិតអំពីឪពុកនិងកូនវិញ ពេលកូនដួលហើយមានរបួស នោះឪពុកឱនដើម្បីជួយលើកកូនឡើងដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់។ ដូចគ្នាដែរ ដោយមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ជ្រាលជ្រៅ នោះព្រះយេហូវ៉ាបានឱនក្នុងន័យធៀប ដើម្បីផ្ដល់ជំនួយដែលយើងត្រូវការជាចាំបាច់។ មែនហើយ ព្រះយេហូវ៉ាពិតជាមានសមត្ថភាព ព្រមទាំងសុខចិត្តជួយអស់អ្នកដែលមានជំនឿទៅលើទ្រង់។—អេសាយ ៥៩:១
ព្រះយេហូវ៉ាជា«ព្រះដែលស្ដាប់សេចក្ដីអធិស្ឋាន» ហើយនេះបង្ហាញពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះចំពោះយើងដែរ។ (ទំនុកដំកើង ៦៥:២) តើការនោះបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះយ៉ាងដូចម្ដេច? សាវ័កប៉ុលពន្យល់ថា៖ «កុំឲ្យខ្វល់ខ្វាយអ្វីឡើយ ចូរទូលដល់ព្រះ ឲ្យជ្រាបពីសេចក្ដីសំណូមរបស់អ្នករាល់គ្នា ក្នុងគ្រប់ការទាំងអស់ ដោយសេចក្ដីអធិស្ឋាន នឹងពាក្យទូលអង្វរ ទាំងពោលពាក្យអរព្រះគុណផង។ យ៉ាងនោះ សេចក្ដីសុខសាន្តរបស់ព្រះ ដែលហួសលើសពីអស់ទាំងគំនិត នឹងជួយការពារចិត្ត ហើយនឹងគំនិតរបស់អ្នករាល់គ្នា ក្នុងព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវ»។ (ភីលីព ៤:៦, ៧) ដោយអធិដ្ឋានទូលព្រះយ៉ាងស្មោះអស់ពីចិត្ត និងធ្វើតាមការណែនាំដែលមានក្នុងបណ្ដាំរបស់ទ្រង់ នោះអ្នកក៏អាចទទួល«សេចក្ដីសុខសាន្តរបស់ព្រះដែលហួសលើសពីអស់ទាំងគំនិត»ដែរ។
«ព្រះដែលជ្រាបទាំងអស់»
ក្នុងគម្ពីរ ព្រះយេហូវ៉ាត្រូវបានពិពណ៌នាជា«ព្រះដ៏មានដំរិះសព្វគ្រប់»។ ជា«ព្រះដែលជ្រាបទាំងអស់» គ្មាននរណាអាចយល់ពីចរិត ហើយដឹងពីសេចក្ដីត្រូវការរបស់មនុស្សជាតិ ល្អប្រសើរជាងព្រះយេហូវ៉ាឡើយ។ (យ៉ូប ៣៦:៤; សាំយូអែលទី១ ២:៣) តាមរយៈលោកម៉ូសេដែលជាអ្នកបម្រើទ្រង់ នោះទ្រង់ចង់ឲ្យយើងដឹងថា «មនុស្សមិនមែនរស់ ដោយសារតែនំប៉័ងប៉ុណ្ណោះទេ គឺរស់ដោយសារគ្រប់ទាំងព្រះបន្ទូល ដែលចេញពីព្រះឱស្ឋនៃព្រះយេហូវ៉ាមកដែរ»។ (ចោទិយកថា ៨:៣; ម៉ាថាយ ៤:៤) នេះបានសេចក្ដីថា ដើម្បីមានសេចក្ដីស្កប់ស្កល់ពិតប្រាកដក្នុងជីវិត យើងត្រូវការអ្វីផ្សេងទៀតមិនត្រឹមតែសម្ភារៈទេ។
តាមរយៈគម្ពីរដែលជាបណ្ដាំរបស់ព្រះ អ្នកបង្កើតរបស់យើងបានផ្ដល់ការណែនាំនិងដំបូន្មានដែលមានតម្លៃ។ កាលណាយើងសិក្សាគម្ពីរ ហើយអនុវត្តតាមដំបូន្មានរបស់ទ្រង់ក្នុងជីវិត នោះយើងទទួលប្រយោជន៍ពី«គ្រប់ទាំងព្រះបន្ទូលដែលចេញពីព្រះឱស្ឋនៃព្រះយេហូវ៉ា»។ ជាឧទាហរណ៍ បងស្រីគ្រិស្តសាសនិកម្នាក់ឈ្មោះស៊ូសាន់ណា បាននិយាយដូច្នេះអំពីអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់គាត់ថា៖ «ចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់យើងត្រូវបានពង្រឹងដោយអានគម្ពីរជាមួយគ្នា ទៅកិច្ចប្រជុំជាមួយគ្នា និងប្រាប់អ្នកឯទៀតអំពីអ្វីដែលយើងបានរៀនពីគម្ពីរ។ ដោយសារការណែនាំរបស់ព្រះ យើងមានគោលដៅដូចគ្នា ព្រមទាំងមានទំនាក់ទំនងដ៏មាំមួនជាងដែរ»។
តើអ្នកអាចទទួលប្រយោជន៍ពីដំបូន្មាននិងការណែនាំដែលព្រះផ្ដល់ឲ្យយ៉ាងដូចម្ដេច? ដោយសិក្សាគម្ពីរយ៉ាងទៀងទាត់ និងធ្វើតាមដំបូន្មានពីគម្ពីរ នោះអ្នកអាចទទួលពរជាច្រើនពីព្រះ។—ហេព្រើរ ១២:៩
«ព្រះដ៏ជួយសង្គ្រោះ»
សព្វថ្ងៃនេះ ពិភពលោកពោរពេញទៅដោយរឿងរ៉ាវ។ មនុស្សមិនដឹងពីអ្វីដែលនឹងកើតឡើងនៅថ្ងៃស្អែកឡើយ។ ប្រសិនបើអ្នករស់នៅក្នុងប្រទេសដែលត្រូវបានបំផ្លិចបំផ្លាញដោយសង្គ្រាម នោះអ្នកទំនងជាចង់បានភាពសុខសាន្តខ្លាំងណាស់! នៅប្រទេសជាច្រើនទូទាំងពិភពលោក មនុស្សរស់នៅដោយមានចិត្តភិតភ័យ។ ពួកគេខ្លាចអំពើឧក្រិដ្ឋកម្ម អំពើឃោរឃៅ សេដ្ឋកិច្ចដែលគ្មានស្ថិរភាព និងភេរវកម្ម។ តើអ្នកណានឹងសង្គ្រោះយើងពីបញ្ហាទាំងអស់នេះ? មនុស្សជាតិត្រូវការជាចាំបាច់នូវការការពារនិងការរំដោះពីទុក្ខលំបាកជាងពេលមុនៗទៅទៀត។
គម្ពីរបានចែងថា៖ «ព្រះនាមព្រះយេហូវ៉ាជាប៉មមាំមួន មនុស្សសុចរិតរត់ចូលទៅពឹងជ្រក ហើយមានសេចក្ដីសុខ»។ (សុភាសិត ១៨:១០) ការស្គាល់នាមរបស់ព្រះ និងការពឹងផ្អែកទៅលើនាមនោះ នាំឲ្យយើងគិតអំពីអ្វីដែលទ្រង់បានធ្វើរួចទៅហើយ ព្រមទាំងអ្វីដែលទ្រង់នឹងធ្វើនៅថ្ងៃខាងមុខដើម្បីប្រោសអស់អ្នកដែលជឿទៅលើទ្រង់ឲ្យរួច។ ព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដល់ទីសំអាងយ៉ាងជាក់ច្បាស់ថា ទ្រង់អាចប្រោសរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ឲ្យរួចមែន។ ជាឧទាហរណ៍ ទ្រង់បានសង្គ្រោះសាសន៍អ៊ីស្រាអែលដោយបំផ្លាញចោលរទេះចម្បាំងនិងពលទ័ពរបស់ផារ៉ោន។ ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្ហាញថាទ្រង់ជាព្រះដ៏ស្មោះត្រង់ ជាព្រះដែលចងចាំអ្នកដែលគ្រាំគ្រាចិត្ត និងមានចិត្តចង់ជួយពួកគាត់។—និក្ខមនំ ១៥:១-៤
ការមានជីវិតរស់នៅជារៀងរហូតក៏អាស្រ័យទៅលើជំនឿរបស់យើងចំពោះព្រះយេហូវ៉ាដែលជាអ្នកសង្គ្រោះដែរ។ ស្តេចដាវីឌនៃសាសន៍អ៊ីស្រាអែលនៅសម័យបុរាណ ដែលបានយកឈ្នះនឹងទុក្ខលំបាកជាច្រើន បានបង្ហាញថាលោកចាត់ទុកព្រះជាអ្នកសង្គ្រោះ ពេលលោកសរសេរអំពីព្រះយេហូវ៉ាថា៖ «ទ្រង់ជាព្រះដ៏ជួយសង្គ្រោះទូលបង្គំ»។ (ទំនុកដំកើង ២៥:៥) សាវ័កពេត្រុសក៏បានថ្លែងដោយមានទំនុកចិត្តថា៖ «ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់ចេះប្រោសមនុស្សដែលគោរពប្រតិបត្ដិដល់ទ្រង់ឲ្យរួចពីសេចក្ដីល្បួង»។—ពេត្រុសទី២ ២:៩
ព្រះសន្យាចំពោះបុគ្គលដែលពឹងពាក់ទ្រង់ឲ្យបានជំនួយថា៖ «អញនឹងជួយឲ្យរួច អញនឹងតាំងឡើងយ៉ាងខ្ពស់ ពីព្រោះវាបានស្គាល់ឈ្មោះអញ»។ (ទំនុកដំកើង ៩១:១៤) អ្នកបម្រើព្រះនៅសម័យទំនើបនេះបានឃើញសច្ចភាពនៃសេចក្ដីសន្យានោះ។ ជាឧទាហរណ៍ បងប្រុសហេនរីកបានបម្រើព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងស្មោះត្រង់អស់៧០ឆ្នាំនៅប្រទេសប៉ូឡូញ ទោះជាមានទុក្ខលំបាកនិងការបៀតបៀនក៏ដោយ។ ពេលគាត់មានអាយុទើបតែ១៦ឆ្នាំ គេបានបញ្ជូនឪពុករបស់គាត់ទៅជំរំឃុំឃាំងនៅក្រុងមួយឈ្មោះអូឈ្វិត។ ហេនរីកនិងបងប្រុសគាត់ត្រូវបានចាប់ដាក់នៅកន្លែងដែលគេអប់រំយុវជនឲ្យគាំទ្រពួកណាត្ស៊ី។ បន្ទាប់មក គេបញ្ជូនគាត់ពីជំរំឃុំឃាំងមួយទៅជំរំឃុំឃាំងមួយទៀត។ ហេនរីកបាននឹកចាំអំពីពេលនោះថា៖ «នៅគ្រប់ទុក្ខលំបាក ព្រះយេហូវ៉ាមិនដែលបោះបង់ខ្ញុំសោះ! ទ្រង់តែងតែជួយខ្ញុំឲ្យរក្សាភាពស្មោះត្រង់ សូម្បីតែពីរបីដងខ្ញុំជិតបាត់បង់ជីវិតក៏ដោយ»។ ត្រូវហើយ ព្រះយេហូវ៉ាពង្រឹងជំនឿនិងផ្ដល់កម្លាំងដើម្បីឲ្យអ្នកបម្រើរបស់ទ្រង់ស៊ូទ្រាំបាន។
បន្ដិចទៀត ព្រះនឹងសង្គ្រោះអស់អ្នកដែលមានជំនឿទៅលើទ្រង់ហើយទុកចិត្តថាទ្រង់នឹងរំដោះឲ្យរួច។ ទ្រង់បានប្រកាសថា៖ «អញនេះហើយជាយេហូវ៉ា ក្រៅពីអញ គ្មានអ្នកសង្គ្រោះណាទៀតឡើយ»។ (អេសាយ ៤៣:១១) ពេលមាន«ចំបាំងនៅថ្ងៃដ៏ធំរបស់ព្រះដ៏មានព្រះចេស្ដាបំផុត» នោះទ្រង់នឹងធ្វើឲ្យមនុស្សអាក្រក់សាបសូន្យពីផែនដី ហើយនឹងរំដោះអ្នកសុចរិតឲ្យរួច។ (វិវរណៈ ១៦:១៤, ១៦; សុភាសិត ២:២១, ២២) ព្រះយេហូវ៉ាធានាយើងថា៖ «ឯមនុស្សរាបសា គេនឹងបានផែនដីជាមរដក ហើយនឹងបានចិត្តរីករាយ ដោយសេចក្ដីក្សេមក្សាន្តដ៏បរិបូរ»។—ទំនុកដំកើង ៣៧:១១
ការក្លាយទៅជា«កូនព្រះ»
នៅសម័យលោកម៉ាឡាគីដែលជាអ្នកប្រកាសទំនាយម្នាក់ បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលបានអះអាងថាព្រះយេហូវ៉ាជាបិតារបស់ខ្លួន។ ប៉ុន្តែ ពេលត្រូវបង្ហាញការគោរពនិងភក្ដីភាពចំពោះទ្រង់ នោះពួកគាត់យកនំប៉័ងដែលមិនបរិសុទ្ធ ព្រមទាំងសត្វដែលខ្វាក់និងឈឺទៅថ្វាយជាយញ្ញបូជា។ ហេតុនេះហើយបានជាព្រះយេហូវ៉ាសួរពួកគាត់ថា៖ «បើអញជាឪពុក នោះតើសេចក្ដីគោរពដល់អញនៅឯណា?»។—ម៉ាឡាគី ១:៦
សូមយើងជៀសវាងពីការប្រព្រឹត្តដ៏ខុសដូចជាបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលដែលមិនស្មោះត្រង់។ ផ្ទុយទៅវិញ យើងលើកទឹកចិត្តលោកអ្នកឲ្យរៀនអំពីព្រះយេហូវ៉ា ហើយចូលទៅជិតទ្រង់។ យ៉ាកុបដែលជាសិស្សម្នាក់របស់ព្រះយេស៊ូបានដាស់តឿនថា៖ «ត្រូវចូលទៅជិតព្រះ នោះទ្រង់នឹងចូលមកជិតអ្នករាល់គ្នាដែរ»។—យ៉ាកុប ៤:៨
ការមានព្រះយេហូវ៉ាជាបិតានាំឲ្យយើងមានភារៈខ្លះៗដែរ។ បើអ្នកខំប្រឹងគោរពព្រះដោយធ្វើតាមខ្នាតតម្រារបស់ទ្រង់យ៉ាងស្មោះត្រង់ក្នុងគ្រប់ទិដ្ឋភាពនៃជីវិតខ្លួន នោះទ្រង់នឹងមិនភ្លេចការព្យាយាមរបស់អ្នកឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ទ្រង់នឹងជួយអ្នកឲ្យដើរតាមផ្លូវល្អដែលនាំទៅដល់ពិភពលោកថ្មីដែលទ្រង់បានសន្យាថានឹងមាននៅថ្ងៃខាងមុខ។ នៅពិភពលោកថ្មីនោះ«នឹងគ្មានសេចក្ដីស្លាប់ ឬសេចក្ដីសោកសង្រេង ឬសេចក្ដីយំទួញ ឬទុក្ខលំបាកណាទៀតឡើយ»។ (វិវរណៈ ២១:៤) នៅពេលនោះ មនុស្សជាតិដែលចេះស្ដាប់បង្គាប់«នឹងបានរួចពីចំណងនៃសេចក្ដីពុករលួយ ឲ្យបានសេរីភាពនៃសិរីល្អរបស់ពួកកូនព្រះវិញ»។—រ៉ូម ៨:២១
[ឃ្លាអក្សរធំនៅទំព័រ៥]
ព្រះចង់ឲ្យយើងស្គាល់នាមទ្រង់ពោលគឺយេហូវ៉ា ដែលមានន័យចំៗថា «ទ្រង់ដែលធ្វើឲ្យក្លាយជា»
[រូបភាពនៅទំព័រ៦]
«នៅគ្រប់ទុក្ខលំបាក ព្រះយេហូវ៉ា មិនដែលបោះបង់ ខ្ញុំសោះ!»។—ហេនរីក
[រូបភាពនៅទំព័រ៧]
«ចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់យើងត្រូវបានពង្រឹងដោយ អានគម្ពីរជាមួយគ្នា ទៅកិច្ចប្រជុំជាមួយគ្នា និងប្រាប់អ្នកឯទៀតអំពីអ្វីដែលយើងបានរៀនពីគម្ពីរ»។—ស៊ូសាន់ណា