អាប្រាហាំ បុរសម្នាក់ដែលមានចិត្តរាបទាប
នៅក្រោមថ្ងៃដ៏ក្ដៅហែង អាប្រាហាំសប្បាយដែលបានអង្គុយក្នុងត្រសាលរបស់គាត់ដែលមានម្លប់ត្រជាក់។ កាលដែលអាប្រាហាំមើលទៅជើងមេឃ គាត់ឃើញបុរសបីនាក់ពីចម្ងាយដែលកំពុងមកលេងតំបន់នោះ។a អាប្រាហាំបានរត់ទៅជួបភ្ញៀវនោះដោយឥតស្ទាក់ស្ទើរ ហើយអង្វរពួកគាត់ឲ្យឈប់សម្រាកបន្ដិចសិន ដើម្បីឲ្យគាត់បានទទួលពួកគេ។ គាត់ស្នើជូនភ្ញៀវនូវ«នំប៉័ងបន្ដិចបន្តួច» ប៉ុន្តែ បន្ទាប់មកគាត់ចាប់ផ្ដើមរៀបចំអាហារពិសេសដែលមាននំប៉័ងទើបនឹងដុត ខ្លាញ់ទឹកដោះ ទឹកដោះ និងសាច់ដ៏ទន់នៃកូនគោដែលគាត់បានជ្រើសរើស។ ដោយរៀបចំម្ហូបជូនភ្ញៀវទាំងនេះ អាប្រាហាំមិនត្រឹមតែបង្ហាញការទទួលភ្ញៀវដោយរាក់ទាក់បំផុតប៉ុណ្ណោះទេ តែគាត់ក៏បង្ហាញចិត្តរាបទាបដែរ ដូចយើងនឹងឃើញក្នុងអត្ថបទនេះ។—លោកុប្បត្តិ ១៨:១-៨
តើចិត្តរាបទាបជាអ្វី? ចិត្តរាបទាបគឺគ្មានអំណួតឬមិនក្រអឺតក្រអោង។ បុគ្គលដែលមានចិត្តរាបទាបទទួលស្គាល់ថា មនុស្សគ្រប់រូបមានលក្ខណៈប្រសើរជាងខ្លួនតាមរបៀបផ្សេងៗ។ (ភីលីព ២:៣) គាត់ស្ដាប់យោបល់របស់អ្នកឯទៀត ហើយគាត់ពេញចិត្តជួយពួកគេដោយធ្វើកិច្ចការដែលមើលទៅដូចជាមិនសូវសំខាន់។
តើអាប្រាហាំបង្ហាញចិត្តរាបទាបយ៉ាងដូចម្ដេច? អាប្រាហាំសប្បាយចិត្តបម្រើអ្នកឯទៀត។ ដូចបានរៀបរាប់ខាងលើនេះ ពេលអាប្រាហាំក្រឡេកឃើញភ្ញៀវបីនាក់ ភ្លាមៗគាត់បានចាប់ផ្ដើមផ្ដល់អ្វីដែលពួកគេត្រូវការ។ សារ៉ា ប្រពន្ធគាត់បានប្រញាប់ចាប់ផ្ដើមចម្អិនអាហារ។ ប៉ុន្តែ សូមកត់សម្គាល់ថា តើអ្នកណាកំពុងធ្វើកិច្ចការច្រើនជាងគេ? គឺអាប្រាហាំ។ គាត់រត់ទៅជួបភ្ញៀវ គាត់ស្នើជូនអាហារសម្រាប់ឲ្យពួកគេបរិភោគ គាត់ទៅឯហ្វូងសត្វ ជ្រើសរើសសត្វមួយឲ្យគេសម្លាប់ ហើយគាត់ជាអ្នកដាក់ម្ហូបអាហារទាំងអស់នោះឲ្យភ្ញៀវបរិភោគ។ ជាជាងប្រគល់កិច្ចការទាំងនោះឲ្យពួកអ្នកបម្រើរបស់គាត់ បុរសដែលមានចិត្តរាបទាបនេះបានធ្វើកិច្ចការទាំងអស់នោះវិញ។ គាត់មិនបានគិតថា គាត់មិនសមធ្វើអ្វីៗទាំងនោះដើម្បីអ្នកឯទៀតទេ។
អាប្រាហាំបានស្ដាប់យោបល់របស់អ្នកដែលនៅក្រោមអំណាចរបស់គាត់។ គម្ពីរបរិសុទ្ធចែងអំពីការសន្ទនាតែពីរបីប៉ុណ្ណោះរវាងអាប្រាហាំនិងសារ៉ា។ ប៉ុន្តែ យើងអានថា មានពីរដងដែលអាប្រាហាំបានស្ដាប់យោបល់របស់សារ៉ា ហើយធ្វើតាមយោបល់នោះ។ (លោកុប្បត្តិ ១៦:២; ២១:៨-១៤) នៅពេលមួយ ដំបូងយោបល់របស់នាងធ្វើឲ្យ«អ័ប្រាហាំពិបាកចិត្តណាស់»។ ប៉ុន្តែ ពេលព្រះយេហូវ៉ាបញ្ជាក់ប្រាប់អាប្រាហាំថា យោបល់របស់នាងគឺជាយោបល់ល្អមួយ នោះអាប្រាហាំព្រមស្ដាប់តាមដោយចិត្តរាបទាប ហើយបានធ្វើតាមយោបល់របស់នាង។
តើយើងអាចទាញមេរៀនអ្វីពីរឿងនេះ? បើយើងពិតជាមានចិត្តរាបទាប យើងនឹងសប្បាយចិត្តបម្រើអ្នកឯទៀត។ យើងនឹងខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីធ្វើឲ្យពួកគេមានជីវិតសុខស្រួលជាង។
យើងក៏អាចបង្ហាញចិត្តរាបទាបតាមរយៈប្រតិកម្មរបស់យើងចំពោះយោបល់របស់អ្នកឯទៀតដែរ។ ជាជាងបដិសេធយោបល់មួយ ដោយសារយើងមិនបាននឹកឃើញយោបល់នោះដោយខ្លួនយើង នោះជាការល្អឲ្យយើងទទួលយោបល់ពីអ្នកឯទៀត។ (សុភាសិត ១៥:២២) ជាពិសេស ទស្សនៈទូលំទូលាយបែបនេះគឺល្អសម្រាប់ពួកអ្នកដែលមានអំណាចលើអ្នកឯទៀត។ អ្នកចាត់ការដែលមានបទពិសោធន៍ម្នាក់ឈ្មោះចនបាននិយាយថា៖ «ខ្ញុំបានឃើញថា អ្នកត្រួតពិនិត្យដ៏ល្អម្នាក់បង្កើតឲ្យមានបរិយាកាសមួយដែលធ្វើឲ្យមនុស្សមានអារម្មណ៍ថា ខ្លួនអាចបញ្ចេញមតិដោយសេរីបាន»។ គាត់បន្ថែមទៀតថា៖ «អ្នកត្រូវមានចិត្តរាបទាបដើម្បីទទួលស្គាល់ថា អ្នកដែលនៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់អ្នក ប្រហែលជាមានរបៀបធ្វើការដែលប្រសើរជាងអ្នក។ ប៉ុន្តែ គ្មានអ្នកណាម្នាក់ដែលតែងតែមានយោបល់ល្អជាងគេនោះទេ សូម្បីតែអ្នកត្រួតពិនិត្យក៏មិនមានផង»។
ពេលយើងធ្វើតាមគំរូរបស់អាប្រាហាំដោយស្ដាប់យោបល់អ្នកឯទៀត ហើយជួយពួកគេដោយធ្វើកិច្ចការដែលមើលទៅដូចជាមិនសូវសំខាន់ នោះយើងទទួលការពេញចិត្តពីព្រះយេហូវ៉ា។ សរុបសេចក្ដីមក «ព្រះប្រឆាំងមនុស្សក្រអឺតក្រទម តែលោកឲ្យគុណដ៏វិសេសលើសលប់ដល់មនុស្សដែលមានចិត្តរាបទាប»។—ពេត្រុសទី១ ៥:៥
[កំណត់សម្គាល់]
a ទោះជាដំបូងអាប្រាហាំប្រហែលជាមិនបានដឹងក៏ដោយ ភ្ញៀវទាំងនេះគឺជាទេវតានាំសាររបស់ព្រះ។—ហេប្រឺ ១៣:២