ចូរយល់តម្លៃនៃគុណសម្បត្ដិរបស់ព្រះយេហូវ៉ា គឺភក្ដីភាពនិងការអភ័យទោស
«ឱព្រះអម្ចាស់អើយ ទ្រង់ល្អ ទ្រង់បំរុងតែនឹងអត់ទោស ក៏មានសេចក្ដីសប្បុរសជាបរិបូរចំពោះអស់អ្នកណាដែលអំពាវនាវដល់ទ្រង់»។—ទំនុក. ៨៦:៥
១, ២. (ក) ហេតុអ្វីយើងចាត់ទុកមិត្តភក្ដិដែលមានភក្ដីភាពនិងចេះអភ័យទោសថាមានតម្លៃ? (ខ) តើយើងនឹងពិចារណាសំណួរអ្វីខ្លះ?
តើមិត្តភក្ដិស្មោះត្រង់ជាមិត្តបែបណា? បងស្រីគ្រិស្តសាសនិកម្នាក់ឈ្មោះអាសស្លីនិយាយថា៖ «ចំពោះខ្ញុំ មិត្តភក្ដិស្មោះត្រង់គឺជាបុគ្គលដែលបម្រុងតែនឹងជួយអ្នកជានិច្ច ហើយអភ័យទោសឲ្យអ្នក ពេលដែលអ្នកធ្វើខុស»។ យើងទាំងអស់គ្នាចាត់ទុកមិត្តភក្ដិដែលមានភក្ដីភាពនិងចេះអភ័យទោស ថាមានតម្លៃ។ មិត្តភក្ដិបែបនេះធ្វើឲ្យយើងមានអារម្មណ៍សុខសាន្តនិងមានអារម្មណ៍ថាពួកគាត់ស្រឡាញ់យើង។—សុភ. ១៧:១៧
២ ព្រះយេហូវ៉ាគឺជាមិត្តសម្លាញ់ដែលមានភក្ដីភាពបំផុតនិងចេះអភ័យទោស។ គឺដូចអ្នកតែងទំនុកតម្កើងសរសេរថា៖ «ឱព្រះអម្ចាស់អើយ ទ្រង់ល្អ ទ្រង់បំរុងតែនឹងអត់ទោស ក៏មានសេចក្ដីសប្បុរសជាបរិបូរa ចំពោះអស់អ្នកណាដែលអំពាវនាវដល់ទ្រង់»។ (ទំនុក. ៨៦:៥) តើការមានភក្ដីភាពនិងការអភ័យទោសមានន័យយ៉ាងណា? តើព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញគុណសម្បត្ដិដ៏អស្ចារ្យនេះយ៉ាងដូចម្ដេច? ហើយតើតាមរបៀបណាយើងអាចយកតម្រាប់លោក? ចម្លើយចំពោះសំណួរនេះនឹងជួយយើងឲ្យកាន់តែស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ាដែលជាមិត្តភក្ដិដ៏ល្អបំផុតរបស់យើង ហើយក៏នឹងជួយយើងពង្រឹងចំណងមិត្តភាពរវាងយើងនឹងអ្នកឯទៀត។—១យ៉ូន. ៤:៧, ៨
ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះដែលមានភក្ដីភាព
៣. តើការមានភក្ដីភាពមានន័យយ៉ាងណា?
៣ បុគ្គលដែលមានភក្ដីភាព ស្មោះត្រង់ចំពោះបុគ្គលដែលគាត់ស្រឡាញ់។ គាត់បង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់គាត់ដោយបន្តជួយ ហើយគាំទ្រអ្នកឯទៀត។ គាត់ធ្វើដូច្នេះមិនត្រឹមតែពេលដែលស្រួលប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលមានស្ថានភាពពិបាកផងដែរ។ ព្រះយេហូវ៉ាគឺជាព្រះដែលមាន«ភក្ដីភាព»បំផុត។—បប. ១៦:៥
៤, ៥. (ក) តើតាមរបៀបណាព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញថាលោកមានភក្ដីភាព? (ខ) តើតាមរបៀបណាយើងអាចទទួលកម្លាំងតាមរយៈការរំពឹងគិតអំពីការប្រព្រឹត្តដ៏ស្មោះត្រង់របស់ព្រះយេហូវ៉ា?
៤ តើតាមរបៀបណាព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញថាលោកមានភក្ដីភាព? លោកមិនដែលបោះបង់អ្នកដែលគោរពប្រណិប័តន៍លោកដោយស្មោះត្រង់ឡើយ។ អ្នកគោរពប្រណិប័តន៍ស្មោះត្រង់ម្នាក់គឺដាវីឌ បានបញ្ជាក់ថាព្រះយេហូវ៉ាមានភក្ដីភាព។ (សូមអាន សាំយូអែលទី២ ២២:២៦) ព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញភក្ដីភាព ដោយណែនាំ ការពារ ហើយជួយសង្គ្រោះដាវីឌនៅពេលដែលគាត់ជួបនឹងទុក្ខលំបាក។ (២សាំ. ២២:១) ដាវីឌបានឃើញនៅក្នុងជីវិតរបស់គាត់ថា ព្រះយេហូវ៉ាមិនបង្ហាញភក្ដីភាពរបស់លោកតាមរយៈពាក្យសម្ដីប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែលោកជួយអ្នកបម្រើរបស់លោក។ ហេតុអ្វីព្រះយេហូវ៉ាមានភក្ដីភាពចំពោះដាវីឌ? ពីព្រោះដាវីឌមានភក្ដីភាពចំពោះលោក។ ព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់អ្នកបម្រើរបស់លោកដោយសារពួកគេមានភក្ដីភាព ហើយលោកមានភក្ដីភាពចំពោះពួកអ្នកដែលមានភក្ដីភាពចំពោះលោក។—សុភ. ២:៦-៨
៥ យើងអាចទទួលកម្លាំងតាមរយៈការរំពឹងគិតអំពីការប្រព្រឹត្តដ៏ស្មោះត្រង់របស់ព្រះយេហូវ៉ា។ បងប្រុសដ៏ស្មោះត្រង់ម្នាក់ឈ្មោះរីតនិយាយថា៖ «ពេលខ្ញុំអានអំពីរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាបានប្រព្រឹត្តចំពោះដាវីឌនៅពេលគាត់ជួបនឹងទុក្ខលំបាក ពិតជាជួយខ្ញុំមែន។ សូម្បីតែពេលដែលដាវីឌរត់គេចខ្លួន ហើយរស់នៅក្នុងរូងភ្នំជាច្រើនលើកក៏ដោយ ព្រះយេហូវ៉ាបានជួយទ្រទ្រង់ជីវិតគាត់ជានិច្ច។ នេះពិតជាលើកទឹកចិត្តខ្ញុំណាស់! នេះរំលឹកខ្ញុំថា ទោះជាខ្ញុំស្ថិតក្នុងស្ថានភាពណាក៏ដោយ ហើយទោះជាស្ថានភាពនោះអាក្រក់យ៉ាងណាក៏ដោយ ព្រះយេហូវ៉ានឹងប្រុងប្រៀបជួយខ្ញុំ ដរាបណាខ្ញុំនៅតែស្មោះត្រង់នឹងលោក»។ អ្នកប្រាកដជាមានអារម្មណ៍ដូច្នេះដែរ។—រ៉ូម ៨:៣៨, ៣៩
៦. តើតាមរបៀបផ្សេងទៀតណាខ្លះដែលព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញថាលោកមានភក្ដីភាព ហើយតើអ្នកគោរពប្រណិប័តន៍លោកទទួលប្រយោជន៍អ្វីខ្លះ?
៦ តើតាមរបៀបផ្សេងទៀតណាខ្លះ ដែលព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញថាលោកមានភក្ដីភាព? របៀបមួយគឺលោកតែងតែធ្វើតាមខ្នាតតម្រារបស់លោក។ (អេ. ៤៦:៤) លោកតែងតែសម្រេចចិត្តស្របតាមខ្នាតតម្រារបស់លោកដែលមិនប្រែប្រួល ស្តីអំពីអ្វីដែលខុសនិងអ្វីដែលត្រូវ។ (ម៉ាឡ. ៣:៦) ម្យ៉ាងទៀត ព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញថាលោកមានភក្ដីភាពដោយធ្វើតាមសេចក្ដីសន្យារបស់លោកជានិច្ច។ (អេ. ៥៥:១១) ដោយសារព្រះយេហូវ៉ាមានភក្ដីភាព នោះអ្នកបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់ទាំងអស់របស់លោកទទួលប្រយោជន៍។ តើតាមរបៀបណា? ពេលយើងគាំទ្រខ្នាតតម្រារបស់ព្រះយេហូវ៉ាអស់ពីសមត្ថភាព យើងអាចមានទំនុកចិត្តថាលោកនឹងធ្វើតាមពាក្យសន្យារបស់លោកដោយឲ្យពរដល់យើង។—អេ. ៤៨:១៧, ១៨
ចូរបង្ហាញភក្ដីភាពដូចព្រះយេហូវ៉ា
៧. តើតាមរបៀបមួយណាដែលយើងអាចបង្ហាញភក្ដីភាពដូចព្រះយេហូវ៉ា?
៧ តើតាមរបៀបណាយើងអាចបង្ហាញភក្ដីភាពដូចព្រះយេហូវ៉ា? របៀបមួយគឺដោយចាត់វិធានការដើម្បីជួយអ្នកដែលជួបនឹងស្ថានភាពពិបាក។ (សុភ. ៣:២៧) ជាឧទាហរណ៍ តើអ្នកដឹងថាបងប្អូនរួមជំនឿណាម្នាក់ធ្លាក់ទឹកចិត្ត ប្រហែលជាដោយសារបញ្ហាសុខភាព ក្រុមគ្រួសារប្រឆាំង ឬដោយសារកំហុសរបស់គាត់ឬទេ? អ្នកអាចលើកទឹកចិត្តបុគ្គលនោះដោយប្រើ«ពាក្យល្អ គឺជាពាក្យកំសាន្ត»ចិត្ត។ (សាក. ១:១៣)b ដោយធ្វើដូច្នេះ អ្នកបង្ហាញថាអ្នកមានភក្ដីភាព ហើយជាមិត្តដ៏ស្មោះត្រង់ ដែល«នៅជាប់ជាងបងប្អូនទៅទៀត»។—សុភ. ១៨:២៤
៨. តើយើងអាចបង្ហាញភក្ដីភាពក្នុងចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍ដូចព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងដូចម្ដេច?
៨ យើងក៏អាចបង្ហាញភក្ដីភាពដូចព្រះយេហូវ៉ា ដោយនៅស្មោះត្រង់នឹងពួកអ្នកដែលយើងស្រឡាញ់។ ជាឧទាហរណ៍ ប្រសិនបើយើងបានរៀបការហើយ យើងដឹងថាយើងត្រូវរក្សាភាពស្មោះត្រង់នឹងគូអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់យើង។ (សុភ. ៥:១៥-១៨) ដូច្នេះយើងមិនត្រឹមតែជៀសវាងអំពើផិតក្បត់ប៉ុណ្ណោះទេ តែយើងក៏មិនធ្វើអ្វីក៏ដោយដែលអាចនាំឲ្យប្រព្រឹត្តអំពើផិតក្បត់ដែរ។ (ម៉ាថ. ៥:២៨) ម្យ៉ាងទៀត យើងបង្ហាញភាពស្មោះត្រង់ចំពោះបងប្អូនរួមជំនឿ ដោយជៀសវាងមិននិយាយដើមឬនិយាយមួលបង្កាច់ដែលនាំឲ្យបងប្អូនយើងឈឺចិត្ត ហើយយើងមិនព្រមផ្សាយ ឬស្ដាប់ពាក្យទាំងនោះឡើយ។—សុភ. ១២:១៨
៩, ១០. (ក) តើយើងចង់រក្សាភក្ដីភាព ជាពិសេសចំពោះអ្នកណា? (ខ) ហេតុអ្វីការធ្វើតាមបង្គាប់របស់ព្រះយេហូវ៉ាមិនតែងតែងាយស្រួល?
៩ សំខាន់បំផុត យើងចង់រក្សាភក្ដីភាពចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ តើតាមរបៀបណាយើងអាចធ្វើដូច្នេះ? ដោយព្យាយាមមានទស្សនៈដូចព្រះក្នុងរឿងផ្សេងៗ ពោលគឺស្រឡាញ់អ្វីដែលព្រះស្រឡាញ់ ហើយស្អប់អ្វីដែលលោកស្អប់ រួចក្រោយមកយើងត្រូវរស់នៅតាមរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ត។ (សូមអាន ទំនុកតម្កើង ៩៧:១០) ពេលដែលយើងកាន់តែមានចិត្តគំនិតនិងមានអារម្មណ៍ដូចព្រះយេហូវ៉ា នោះយើងកាន់តែចង់ស្ដាប់បង្គាប់លោក។—ទំនុក. ១១៩:១០៤
១០ មែនហើយ ការធ្វើតាមបង្គាប់របស់ព្រះមិនតែងតែងាយស្រួលទេ។ យើងប្រហែលជាត្រូវខំព្យាយាមយ៉ាងខ្លាំងដើម្បីរក្សាភក្ដីភាពចំពោះលោក។ ជាឧទាហរណ៍ បងស្រីនៅលីវខ្លះប្រហែលជាចង់រៀបការ ប៉ុន្តែគាត់មិនទាន់រកឃើញបងប្រុសម្នាក់ដែលអាចធ្វើជាប្ដីដ៏ល្អសម្រាប់គាត់នៅឡើយទេ។ (១កូ. ៧:៣៩) មនុស្សនៅកន្លែងដែលគាត់ធ្វើការប្រហែលជាព្យាយាមរកបុរសម្នាក់ឲ្យធ្វើជាសង្សាររបស់គាត់។ បងស្រីនេះប្រហែលជាខំប្រឹងយកឈ្នះអារម្មណ៍កណ្ដោចកណ្ដែង។ ប៉ុន្តែគាត់បានតាំងចិត្តយ៉ាងខ្លាំងដើម្បីរក្សាចិត្តស្មោះគ្រប់លក្ខណៈចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ គ្រិស្តសាសនិកដូចបងស្រីនេះពិតជាគំរូដ៏ល្អប្រសើរក្នុងការបង្ហាញភក្ដីភាព។ ព្រះយេហូវ៉ាប្រាកដជានឹងឲ្យរង្វាន់ចំពោះអស់អ្នកដែលរក្សាភក្ដីភាពចំពោះលោក ទោះជាពួកគេជួបនឹងស្ថានភាពពិបាកយ៉ាងណាក៏ដោយ។—ហេ. ១១:៦
ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះដែលចេះអភ័យទោស
១១. តើការអភ័យទោសមានន័យយ៉ាងណា?
១១ តើការចេះអភ័យទោសមានន័យយ៉ាងណា? បុគ្គលដែលអភ័យទោសឲ្យអ្នកឯទៀតមិននៅតែខឹងនឹងពួកគេចំពោះអ្វីដែលពួកគេបានធ្វើមកលើគាត់ទេ។ នេះមិនមានន័យថាគាត់ពេញចិត្តនឹងអ្វីដែលគេធ្វើចំពោះគាត់ឬគាត់ធ្វើហាក់ដូចជារឿងនោះមិនបានកើតឡើងឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់សម្រេចចិត្តឈប់ប្រកាន់ទោស។ បទគម្ពីរបង្រៀនថា ព្រះយេហូវ៉ា«បំរុងតែនឹងអត់ទោស»ចំពោះពួកអ្នកដែលបង្ហាញថាពួកគេពិតជាបានប្រែចិត្ត។—ទំនុក. ៨៦:៥
១២. (ក) តើព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញថាលោកអភ័យទោសឲ្យអ្នកឯទៀតយ៉ាងដូចម្ដេច? (ខ) តើពេត្រុសចង់មានន័យយ៉ាងណា ពេលគាត់និយាយថា កំហុសរបស់បុគ្គលម្នាក់អាចត្រូវ«លុបចោល»?
១២ តើព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញថាលោកអភ័យទោសឲ្យអ្នកឯទៀតយ៉ាងដូចម្ដេច? ពេលព្រះយេហូវ៉ាអភ័យទោស លោក«អត់ទោសឲ្យជាបរិបូរ» ហើយលោកអភ័យទោសទាំងស្រុងនិងជារៀងរហូត។ (អេ. ៥៥:៧) តើតាមរបៀបណាយើងអាចដឹងថាព្រះយេហូវ៉ាអភ័យទោសឲ្យយើងទាំងស្រុង? សូមពិចារណាអំពីសេចក្ដីសន្យាមួយនៅសកម្មភាព ៣:១៩។ (សូមអាន) សាវ័កប៉ូលបានដាស់តឿនអ្នកស្ដាប់ឲ្យ«ប្រែចិត្ត ហើយវិលមកវិញ»។ ពេលបុគ្គលម្នាក់ដែលបានធ្វើខុសពិតជាប្រែចិត្ត នោះគាត់ស្ដាយយ៉ាងខ្លាំងចំពោះអំពើខុសឆ្គងដែលគាត់បានប្រព្រឹត្ត។ គាត់ក៏តាំងចិត្តដែរថាគាត់មិនធ្វើខុសម្ដងទៀតឡើយ។ (២កូ. ៧:១០, ១១) ម្យ៉ាងទៀត ការប្រែចិត្តដ៏ស្មោះជំរុញឲ្យបុគ្គលដែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង«វិលមកវិញ» ដោយបោះបង់ចោលការប្រព្រឹត្តខុសឆ្គងរបស់គាត់ ហើយធ្វើអ្វីដែលព្រះពេញចិត្ត។ ប្រសិនបើពួកអ្នកដែលស្ដាប់អ្វីដែលពេត្រុសនិយាយ ពិតជាបង្ហាញការប្រែចិត្តដ៏ស្មោះបែបនេះ តើពួកគេនឹងទទួលលទ្ធផលអ្វី? ពេត្រុសបាននិយាយថា អំពើខុសឆ្គងរបស់ពួកគេនឹងត្រូវ«លុបចោល»។ ដូច្នេះពេលព្រះយេហូវ៉ាអភ័យទោសឲ្យយើង លោកសម្រេចចិត្តបំភ្លេចចោលនូវកំហុសពីមុនរបស់យើង។ លោកអភ័យទោសឲ្យយើងទាំងស្រុង។—ហេ. ១០:២២; ១យ៉ូន. ១:៧
១៣. តើពាក្យថាព្រះ«លែងនឹកចាំពីអំពើបាបគេទៀតជាដរាបទៅ»ធានាយើងអំពីអ្វី?
១៣ តើតាមរបៀបណាយើងដឹងថាព្រះយេហូវ៉ាអភ័យទោសឲ្យយើងជារៀងរហូត? សូមពិចារណាអំពីទំនាយរបស់យេរេមាស្តីអំពីកិច្ចព្រមព្រៀងថ្មី ដែលព្រះបានធ្វើជាមួយគ្រិស្តសាសនិកដែលលោកបានរើសតាំង។ កិច្ចព្រមព្រៀងនេះធ្វើឲ្យមនុស្សដែលបង្ហាញជំនឿលើគ្រឿងបូជាលោះទទួលការអភ័យទោសពិតប្រាកដ។ (សូមអាន យេរេមា ៣១:៣៤) ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖ «អញនឹងអត់ទោសចំពោះអំពើទុច្ចរិតរបស់គេ ហើយនឹងលែងនឹកចាំពីអំពើបាបគេទៀតជាដរាបទៅ»។ ដូច្នេះព្រះយេហូវ៉ាធានាចំពោះយើងថា ពេលដែលលោកអភ័យទោសឲ្យយើង លោកនឹងមិនដាក់ទោសយើង ដោយសារភាពខុសឆ្គងទាំងនោះទេ។ លោកមិនរំលឹកកំហុសរបស់យើងឡើងវិញ ដើម្បីចោទប្រកាន់ឬដាក់ទោសយើងម្ដងហើយម្ដងទៀតឡើយ។ ព្រះយេហូវ៉ាអភ័យទោសឲ្យយើងជារៀងរហូត។—រ៉ូម ៤:៧, ៨
១៤. តើតាមរបៀបណាយើងអាចទទួលការសម្រាលទុក្ខ ពេលរំពឹងគិតអំពីការអភ័យទោសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា? សូមលើកឧទាហរណ៍មួយ។
១៤ យើងអាចទទួលការសម្រាលទុក្ខ ពេលរំពឹងគិតអំពីការអភ័យទោសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ សូមពិចារណាអំពីឧទាហរណ៍មួយ។ ជាច្រើនឆ្នាំមុន បងស្រីម្នាក់ឈ្មោះអ៊ីឡេនបានត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាពពីក្រុមជំនុំ។ បីបួនឆ្នាំក្រោយមក គាត់បានត្រូវទទួលស្គាល់ជាសមាជិកក្រុមជំនុំឡើងវិញ។ អ៊ីឡេនទទួលស្គាល់ថា៖ «ទោះជាខ្ញុំបានប្រាប់ខ្លួនខ្ញុំនិងអ្នកឯទៀតថា ខ្ញុំជឿថាព្រះយេហូវ៉ាបានអភ័យទោសឲ្យខ្ញុំក៏ដោយ ខ្ញុំតែងតែមានអារម្មណ៍ថាព្រះយេហូវ៉ានៅឆ្ងាយពីខ្ញុំ ឬថាអ្នកឯទៀតនៅជិតលោកជាង ហើយថាព្រះយេហូវ៉ាជាបុគ្គលដែលមានពិតមែនសម្រាប់ពួកគេ»។ ប៉ុន្តែ អ៊ីឡេនបានទទួលការសម្រាលទុក្ខពីការអាននិងការរំពឹងគិតអំពីពាក្យប្រៀបប្រដូចខ្លះដែលគម្ពីរបានប្រើដើម្បីពណ៌នាអំពីការអភ័យទោសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ អ៊ីឡេនបន្ថែមថា៖ «ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់ ហើយប្រព្រឹត្តចំពោះខ្ញុំដោយស្លូតបូត ពីមុនខ្ញុំមិនធ្លាប់មានអារម្មណ៍ដូច្នេះឡើយ»។ នាងរំជួលចិត្តយ៉ាងខ្លាំងពេលគិតថា «ពេលព្រះយេហូវ៉ាអភ័យទោសចំពោះអំពើខុសឆ្គងរបស់យើង នោះយើងមិនចាំបាច់មានអារម្មណ៍បន្ទោសខ្លួនយើងដោយសារអំពើខុសឆ្គងនោះអស់មួយជីវិតឡើយ»។c អ៊ីឡេននិយាយថា៖ «ខ្ញុំបានដឹងថាពីមុនខ្ញុំមិនជឿថាព្រះយេហូវ៉ាអាចអភ័យទោសឲ្យខ្ញុំទាំងស្រុងឡើយ ហើយខ្ញុំគិតថាខ្ញុំនឹងស្ពាយបន្ទុកនេះអស់មួយជីវិតរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំដឹងថានេះត្រូវការពេលវេលា ប៉ុន្តែខ្ញុំចាប់ផ្ដើមមានអារម្មណ៍ថាខ្ញុំពិតជាអាចចូលទៅជិតព្រះយេហូវ៉ាបាន ហើយខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាបន្ទុកនោះកាន់តែស្រាលទៅៗ»។ ព្រះយេហូវ៉ាពិតជាព្រះដែលមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ ហើយចេះអភ័យទោសមែន!—ទំនុក. ១០៣:៩
ចូរចេះអភ័យទោសដូចព្រះយេហូវ៉ា
១៥. តើយើងអាចចេះអភ័យទោសដូចព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៥ យើងអាចចេះអភ័យទោសដូចព្រះយេហូវ៉ា ដោយសម្រេចចិត្តអភ័យទោសឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមក កាលណាមានមូលហេតុត្រឹមត្រូវឲ្យយើងធ្វើដូច្នេះ។ (សូមអាន លូកា ១៧:៣, ៤) សូមចាំថា ពេលព្រះយេហូវ៉ាអភ័យទោស លោកបំភ្លេចអំពើខុសឆ្គងរបស់យើង ក្នុងន័យថាលោកមិនប្រកាន់ទោសយើងតទៅទៀតទេ។ ពេលយើងអភ័យទោសឲ្យអ្នកណាម្នាក់ យើងក៏អាចបំភ្លេចរឿងនេះ ដោយឈប់គិតអំពីអ្វីដែលគាត់បានធ្វើពីមុន ហើយឈប់និយាយអំពីរឿងនេះទៀតនៅអនាគត។
១៦. (ក) តើការអភ័យទោសចំពោះកំហុសរបស់អ្នកឯទៀតមានន័យយ៉ាងណា? តើនេះមិនមានន័យយ៉ាងណា? (ខ) តើយើងត្រូវធ្វើអ្វីដើម្បីឲ្យព្រះអភ័យទោសឲ្យយើង?
១៦ ការអភ័យទោសចំពោះកំហុសរបស់អ្នកឯទៀតមិនមានន័យថាយើងពេញចិត្តនឹងអ្វីដែលពួកគេបានធ្វើ ឬចូលចិត្តឲ្យគេប្រព្រឹត្តមកលើយើងដោយអយុត្ដិធម៌នោះទេ។ នេះមានន័យថា យើងសម្រេចចិត្តឈប់ប្រកាន់ទោសពួកគេទៀត។ ម្យ៉ាងទៀត ដើម្បីទទួលការអភ័យទោសពីព្រះយេហូវ៉ា យើងត្រូវធ្វើតាមគំរូរបស់លោកដោយអភ័យទោសឲ្យអ្នកឯទៀត។ (ម៉ាថ. ៦:១៤, ១៥) យ៉ាងណាមិញ ដោយសារព្រះយេហូវ៉ាយល់អារម្មណ៍របស់យើង នោះជំរុញលោកឲ្យនឹកចាំថា យើងគ្រាន់តែជា«ធូលីដីប៉ុណ្ណោះ»។ (ទំនុក. ១០៣:១៤) ដូច្នេះ ការចេះយល់អារម្មណ៍អ្នកឯទៀតជំរុញយើងឲ្យចេះយោគយល់អំពីគុណវិបត្ដិរបស់ពួកគេ ហើយអភ័យទោសឲ្យពួកគេដោយឥតល័ក្ខខ័ណ្ឌ និងដោយអស់ពីចិត្ត។—អេភ. ៤:៣២; កូឡ. ៣:១៣
១៧. តើអ្វីអាចជួយយើង ប្រសិនបើបងប្អូនរួមជំនឿណាម្នាក់ធ្វើឲ្យយើងឈឺចិត្ត?
១៧ ការអភ័យទោសឲ្យអ្នកឯទៀតមិនតែងតែងាយស្រួលទេ។ នៅសម័យប៉ូល សូម្បីតែគ្រិស្តសាសនិកខ្លះដែលព្រះបានរើសតាំង ក៏ត្រូវការជំនួយដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហារវាងពួកគាត់ដែរ។ (ភី. ៤:២) ប្រសិនបើបងប្អូនរួមជំនឿណាម្នាក់ធ្វើឲ្យយើងឈឺចិត្ត តើអ្វីអាចជួយយើងបាន? សូមពិចារណាអំពីយ៉ូប។ យ៉ូបឈឺចិត្តយ៉ាងខ្លាំងពេលដែល«មិត្ត»ក្លែងក្លាយ គឺអេលីផាស ប៊ីលដាឌ និងស៊ូអា បានចោទប្រកាន់គាត់ដោយគ្មានភ័ស្តុតាង។ (យ៉ូប ១០:១; ១៩:២) ទីបំផុត ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រដៅតម្រង់ពួកគេ។ លោកបានបង្គាប់ពួកគេឲ្យទៅជួបយ៉ូប ហើយជូនគ្រឿងបូជាដោយសារអំពើខុសឆ្គងរបស់ពួកគេ។ (យ៉ូប ៤២:៧-៩) ប៉ុន្តែព្រះយេហូវ៉ាក៏បានតម្រូវឲ្យយ៉ូបធ្វើអ្វីមួយផងដែរ។ តើនោះជាអ្វី? ព្រះយេហូវ៉ាបានតម្រូវឲ្យយ៉ូបអធិដ្ឋានឲ្យអ្នកដែលបានចោទប្រកាន់គាត់។ យ៉ូបបានធ្វើតាមអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាបានបង្គាប់គាត់ ហើយលោកបានឲ្យពរដល់គាត់ដោយសារគាត់អភ័យទោសឲ្យពួកគេ។ (សូមអាន យ៉ូប ៤២:១០, ១២, ១៦, ១៧) តើយើងអាចទាញមេរៀនអ្វីពីរឿងនេះ? ការអធិដ្ឋានដោយស្មោះដើម្បីបុគ្គលដែលបានធ្វើខុសចំពោះយើង ប្រហែលជាជួយយើងឲ្យឈប់ប្រកាន់ទោសពួកគេ។
ចូរបន្តយល់តម្លៃនៃគុណសម្បត្ដិរបស់ព្រះយេហូវ៉ាកាន់តែខ្លាំងឡើង
១៨, ១៩. តើយើងចង់បន្តធ្វើអ្វីខ្លះ?
១៨ យើងសប្បាយនឹងរៀនថែមទៀតអំពីគុណសម្បត្ដិរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ យើងបានរៀនថាលោកជាព្រះដែលស្រួលទាក់ទង មិនរើសមុខ មានចិត្តទូលាយ សមហេតុផល មានភក្ដីភាព ហើយចេះអភ័យទោស។ មានអ្វីជាច្រើនទៀតដែលយើងអាចរៀនអំពីព្រះយេហូវ៉ា។ យើងអាចសប្បាយនឹងរៀនថែមទៀតអំពីព្រះយេហូវ៉ាជារៀងរហូត។ (សាស្ដ. ៣:១១) យើងយល់ស្របនឹងពាក្យរបស់សាវ័កប៉ូលដែលបានសរសេរថា៖ «ពរ ប្រាជ្ញា និងចំណេះរបស់ព្រះគឺបរិបូរណាស់ហ្ន៎!»។ យើងអាចនិយាយដូចគ្នានេះអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់និងគុណសម្បត្ដិទាំង៦យ៉ាងទៀតរបស់លោកដែលយើងបានពិភាក្សាក្នុងអត្ថបទទាំងនេះ។—រ៉ូម ១១:៣៣
១៩ ចូរបន្តយល់តម្លៃនៃគុណសម្បត្ដិដ៏គួរឲ្យស្រឡាញ់របស់ព្រះយេហូវ៉ាកាន់តែខ្លាំងឡើង។ យើងអាចធ្វើដូច្នេះ ដោយស្គាល់គុណសម្បត្ដិរបស់លោក រំពឹងគិតអំពីគុណសម្បត្ដិទាំងនោះ ហើយបន្ទាប់មកបង្ហាញគុណសម្បត្ដិទាំងនោះក្នុងជីវិតរបស់យើង។ (អេភ. ៥:១) កាលដែលយើងធ្វើដូច្នេះ យើងពិតជានឹងកាន់តែយល់ស្របនឹងអ្នកតែងទំនុកតម្កើងដែលបានច្រៀងថា៖ «ឯទូលបង្គំ ដែលទូលបង្គំចូលទៅជិតព្រះ នោះជាការល្អដល់ទូលបង្គំ»។—ទំនុក. ៧៣:២៨
a តាមភាសាដើម ពាក្យដែលបានត្រូវបកប្រែថា«សេចក្ដីសប្បុរសជាបរិបូរ» អាចមានន័យថាសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ជាបរិបូរ។
b ដើម្បីបានយោបល់ល្អៗស្តីអំពីរឿងនេះ សូមមើលអត្ថបទក្នុងទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ថ្ងៃទី១ ខែមេសា ឆ្នាំ១៩៩៥ ដែលមានចំណងជើងថា៖ «តើអ្នកបានលើកទឹកចិត្តអ្នកណាម្នាក់ទេនៅពេលថ្មីៗនេះ?» និងទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ថ្ងៃទី១ ខែកក្កដា ឆ្នាំ១៩៩៥ ដែលមានចំណងជើងថា៖ «ការបណ្ដាលឲ្យមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ ហើយឲ្យប្រព្រឹត្តការល្អ—តាមរបៀបណា?»។
c សូមមើលសៀវភៅចូរចូលទៅជិតព្រះយេហូវ៉ា ជំពូកទី២៦ វគ្គ១០។