ចូរនិយាយយ៉ាងមានប្រសិទ្ធិភាព!
១ ដើម្បីបំពេញភារកិច្ចរបស់យើងខាងការផ្សព្វផ្សាយ និងបញ្ចុះបញ្ចូលឲ្យមានសិស្សនោះ យើងត្រូវប្រកាសប្រាប់ពត៌មានដល់អ្នកឯទៀត។ (ម៉ាថ. ២៤:១៤; ២៨:១៩, ២០) ការនិយាយគ្នាយ៉ាងមានប្រសិទ្ធិភាពអាចជាអ្វីដ៏ពិបាក សូម្បីតែពេលនិយាយសំណេះសំណាលជាមួយមិត្តភក្ដិក៏ដោយ។ តើអ្វីទៅដែលអាចជួយយើងនិយាយអំពីដំណឹងល្អយ៉ាងមានប្រសិទ្ធិភាពជាមួយអ្នកដែលយើងពុំស្គាល់នោះ?
២ ពីអ្នកចំឡែកសូមធ្វើឲ្យអ្នកក្លាយជាមិត្តភក្ដិគេវិញ: សូមគិតអំពីអារម្មណ៍របស់បុគ្គលដែលអ្នកជួបក្នុងកិច្ចផ្សព្វផ្សាយនោះ។ សព្វថ្ងៃនេះ គឺសមហេតុសមផលណាស់ដែលមនុស្សខ្លះសង្ស័យ ឬរហូតដល់ខ្លាចអ្នកចំឡែកទៀតផង។ នេះអាចរារាំងពីការនិយាយគ្នា។ តើយើងអាចជួយកាត់បន្ថយយ៉ាងដូចម្ដេចនូវការភ័យខ្លាចដំបូងរបស់អ្នកដែលយើងជួបនោះ? សូម្បីតែមុនយើងពោលពាក្យមួយម៉ាត់ក៏ដោយ អាការក្រៅដ៏សមរម្យរបស់យើងហាក់ដូចជាកំពុងនិយាយទៅកាន់ម្ចាស់ផ្ទះជំនួសយើងរួចទៅហើយ។ ការស្លៀកពាក់ដ៏ស្អាតបាតនិងអាកប្បកិរិយាដ៏ថ្លៃថ្នូររបស់យើង ជួយរំសាយនូវការភ័យខ្លាចរបស់អ្នកឯទៀត។—១ធី. ២:៩, ១០
៣ ជំនួយមួយទៀតសំរាប់ការនិយាយគ្នា គឺជាអាកប្បកិរិយារួសរាយរាក់ទាក់។ នេះជួយអ្នកឯទៀតអន់ភ័យនិងធ្វើឲ្យពួកគេមានចិត្តចង់ស្ដាប់យើងជាង។ អ្នកត្រូវរៀបចំឲ្យបានល្អត្រង់ចំណុចនេះ។ ពេលយើងដឹងច្បាស់ថាយើងនឹងនិយាយអ្វីនោះ យើងអត់សូវភ័យទេ។ ពេលអ្នកឯទៀតឃើញអារម្មណ៍ធូរស្រាលរបស់យើង នេះអាចទាក់ទាញទឹកចិត្តអ្នកឯទៀតឲ្យចង់ស្ដាប់នូវសាររបស់យើងដែរ។ ស្ត្រីម្នាក់បានពណ៌នាអំពីស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាដែលបានមកជួបគាត់ថា៖ «អ្វីដែលខ្ញុំចាំគឺទឹកមុខរួសរាយរបស់ស្មរបន្ទាល់នោះ ទឹកមុខនោះបង្ហាញថាគាត់មានអារម្មណ៍ស្ងប់។ នេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍មែន»។ នេះជាហេតុធ្វើឲ្យម្ចាស់ផ្ទះនោះចង់ស្ដាប់ដំណឹងល្អ។
៤ គុណសម្បត្ដិដែលមានកម្លាំងទាក់ទាញទឹកចិត្ត: យើងត្រូវបង្ហាញចំណាប់អារម្មណ៍ដ៏ស្មោះអស់ពីចិត្តទៅលើអ្នកឯទៀតផ្ទាល់ខ្លួន។ (ភី. ២:៤) វិធីមួយគឺយើងឲ្យអ្នកឯទៀតប្រាប់ពីមតិរបស់ខ្លួន។ យ៉ាងណាមិញ ការនិយាយប្រស្រ័យទាក់ទងគ្នារួមបញ្ចូលការស្ដាប់ផងដែរ។ ពេលយើងអញ្ជើញអ្នកដែលកំពុងតែស្ដាប់យើងឲ្យប្រាប់ពីទស្សនៈរបស់គាត់ រួចយើងស្ដាប់គាត់ដោយបង្ហាញចំណាប់អារម្មណ៍ទៅលើសំដីរបស់គាត់នោះ អ្នកនោះនឹងយល់ថា យើងចេះគិតដល់អារម្មណ៍របស់គាត់។ ដូច្នេះ ពេលគាត់កំពុងនិយាយនោះ កុំប្រញាប់ខំរកឱកាសនិយាយកាត់ស៊កសំដីដើម្បីបន្តផ្សព្វផ្សាយនោះទេ។ ចូររកចំណុចណាដែលអ្នកអាចសរសើរពួកគេដោយស្មោះ និងខំប្រើអ្វីដែលពួកគេនិយាយជាមូលដ្ឋាននៃការសន្ទនាបន្តទៅទៀត។ បើសំដីរបស់អ្នកនោះបង្ហើបឲ្យដឹងពីបញ្ហាណាមួយដែលគាត់ចាត់ទុកជារឿងសំខាន់នោះ ចូរសម្របសម្រួលពាក្យផ្សព្វផ្សាយរបស់អ្នកទៅតាមអ្វីដែលអ្នកនោះចាប់អារម្មណ៍វិញ។
៥ ចិត្តរាបទាបនិងការដឹងខ្នាតខ្លួនជួយធ្វើឲ្យការនិយាយគ្នាមានដំណើរយ៉ាងស្រួល។ (សុ. ១១:២; កិច្ច. ២០:១៩) មនុស្សចង់មកជិតព្រះយេស៊ូដោយសារទ្រង់«ស្លូតហើយមានចិត្តសុភាព»។ (ម៉ាថ. ១១:២៩) ផ្ទុយទៅវិញ បើយើងមានឫកពាក្រអឺតក្រទម នេះធ្វើឲ្យមនុស្សជៀសឆ្ងាយពីយើង។ ដូច្នេះ ទោះជាយើងជឿជាក់ថាយើងមានសេចក្ដីពិតក៏ដោយ យើងក៏ត្រូវជៀសវាងពីការនិយាយយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ដាក់អ្នកឯទៀត។
៦ ចុះបើអ្នកនោះនិយាយអ្វីដែលខុសពីសេចក្ដីបង្រៀនព្រះគម្ពីរ? តើយើងត្រូវកែគាត់ឬ? ត្រូវហើយ នៅពេលណាមួយយើងនឹងត្រូវកែគាត់មែន។ ប៉ុន្តែ យើងមិនចាំបាច់ខំកែគាត់នៅលើកទីមួយដែលយើងជួបគាត់នោះទេ។ ធម្មតា យើងនឹងបានលទ្ធផលល្អជាង បើយើងនិយាយអំពីចំណុចណាមួយ ដែលយើងនិងគាត់យល់ស្របគ្នា មុនយើងនិយាយអំពីសេចក្ដីបង្រៀនព្រះគម្ពីរ ដែលអ្នកនោះប្រហែលជាពិបាកទទួលស្គាល់នោះ។ នេះតម្រូវឲ្យយើងមានចិត្តអត់ធ្មត់និងចេះប្រុងប្រយ័ត្ននឹងសំដី។ ប៉ុលបានទុកគំរូល្អក្នុងរឿងនេះពេលគាត់ធ្វើបន្ទាល់ដល់ពួកចៅក្រមនៅតំបន់អើរីយ៉ូស។—កិច្ច. ១៧:១៨, ២២-៣១
៧ សំខាន់បំផុត សេចក្ដីស្រឡាញ់ប្រាសចាកពីអត្តទត្ថភាព នឹងជួយយើងនិយាយយ៉ាងមានប្រសិទ្ធិភាព។ ដូចព្រះយេស៊ូដែរ យើងក៏ត្រូវចេះអាណិតមនុស្សដែល«ល្វើយ ហើយខ្ចាត់ខ្ចាយ ដូចហ្វូងចៀម ដែលឥតអ្នកគង្វាល»។ (ម៉ាថ. ៩:៣៦) នេះជំរុញទឹកចិត្តយើងឲ្យប្រាប់ពួកគេអំពីដំណឹងល្អ និងជួយពួកគេចាប់ផ្ដើមដើរតាមមាគ៌ាឆ្ពោះទៅរកជីវិត។ សាររបស់យើងជាសារដែលប្រកបទៅដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ ដូច្នេះ ចូរឲ្យយើងបន្តប្រកាសប្រាប់សារនេះដោយបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់។ បើយើងធ្វើដូច្នេះ យើងយកតម្រាប់តាមព្រះយេហូវ៉ានិងព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទដែលតែងមានបន្ទូលដោយមានប្រសិទ្ធិភាពច្រើនបំផុត។