អត្ថបទសិក្សា ៧
ចូរទទួលប្រយោជន៍ថែមទៀតពីការអានគម្ពីរ
«ពេលដែលអ្នកអាន តើអ្នកយល់ដូចម្ដេច?»។—លូក. ១០:២៦
ចម្រៀងលេខ៩៧ ជីវិតពឹងពាក់លើបណ្ដាំព្រះ
សេចក្ដីសង្ខេបa
១. តើអ្វីបង្ហាញថាបទគម្ពីរគឺសំខាន់ចំពោះលោកយេស៊ូ?
សូមស្រមៃគិតថា តើការស្ដាប់លោកយេស៊ូបង្រៀនគឺយ៉ាងណា។ លោកច្រើនតែបានដកស្រង់បទគម្ពីរបរិសុទ្ធពីការនឹកចាំ។ តាមពិត ពាក្យដំបូងខ្លះរបស់លោកយេស៊ូដែលបានត្រូវកត់ទុកក្នុងគម្ពីរក្រោយពីលោកទទួលការជ្រមុជទឹក និងក្នុងពាក្យចុងក្រោយខ្លះរបស់លោកមុនលោកស្លាប់ លោកយេស៊ូបានដកស្រង់ពីបទគម្ពីរ។b (បច. ៨:៣; ចសព. ៣១:៥; លូក. ៤:៤; ២៣:៤៦) ម្យ៉ាងទៀត ក្នុងអំឡុងបីឆ្នាំកន្លះរវាងព្រឹត្តិការណ៍ទាំងពីរនោះ លោកយេស៊ូច្រើនតែបានអានបទគម្ពីរជាសាធារណៈ និងដកស្រង់ព្រមទាំងពន្យល់បទគម្ពីរទាំងនោះ។—ម៉ាថ. ៥:១៧, ១៨, ២១, ២២, ២៧, ២៨; លូក. ៤:១៦-២០
ក្នុងអំឡុងជីវិតលោកយេស៊ូ លោកបានបង្ហាញថាលោកស្រឡាញ់បទគម្ពីរ ហើយបានឲ្យបទគម្ពីរមានឥទ្ធិពលលើការប្រព្រឹត្តរបស់លោក (សូមមើលវគ្គ២)
២. កាលដែលលោកយេស៊ូធំឡើង តើអ្វីបានជួយលោកឲ្យស្គាល់បទគម្ពីរយ៉ាងច្បាស់? (សូមមើលរូបភាពនៅក្រប)
២ ច្រើនឆ្នាំមុនលោកយេស៊ូចាប់ផ្ដើមកិច្ចបម្រើរបស់លោក លោកបានអាននិងស្ដាប់បណ្ដាំរបស់ព្រះម្ដងហើយម្ដងទៀត។ នៅផ្ទះ លោកច្បាស់ជាបានឮម៉ារៀនិងយ៉ូសែបដកស្រង់ពីបទគម្ពីរក្នុងអំឡុងការសន្ទនាប្រចាំថ្ងៃ។c (បច. ៦:៦, ៧) យើងអាចប្រាកដថាលោកយេស៊ូបានទៅសាលាប្រជុំរាល់ថ្ងៃឈប់សម្រាកជាមួយក្រុមគ្រួសារលោក។ (លូក. ៤:១៦) កាលដែលនៅទីនោះ លោកច្បាស់ជាបានស្ដាប់យ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់ពេលគេអានបទគម្ពីរ។ ក្រោយមក លោកយេស៊ូបានរៀនអានសំណេរពិសិដ្ឋទាំងនោះដោយខ្លួនឯង។ ជាលទ្ធផល លោកយេស៊ូមិនគ្រាន់តែស្គាល់បទគម្ពីរយ៉ាងច្បាស់ប៉ុណ្ណោះទេ តែលោកក៏ស្រឡាញ់បទគម្ពីរទាំងនោះ ហើយអនុញ្ញាតឲ្យនោះមានឥទ្ធិពលលើការប្រព្រឹត្តរបស់លោក។ ជាឧទាហរណ៍ សូមនឹកចាំអំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងក្នុងវិហារ ពេលលោកយេស៊ូមានអាយុត្រឹមតែ១២ឆ្នាំ។ ពួកគ្រូដែលស្គាល់ច្បាប់ម៉ូសេយ៉ាងច្បាស់«នឹកអស្ចារ្យក្នុងចិត្ត ដោយសារការយល់ដឹងនិងចម្លើយរបស់[លោកយេស៊ូ]»។—លូក. ២:៤៦, ៤៧, ៥២
៣. តើយើងនឹងពិចារណាអ្វីខ្លះក្នុងអត្ថបទនេះ?
៣ យើងក៏អាចស្គាល់និងស្រឡាញ់បណ្ដាំព្រះ ពេលដែលយើងអានបទគម្ពីរជាទៀងទាត់។ ប៉ុន្តែ តើតាមរបៀបណាយើងអាចទទួលប្រយោជន៍ច្រើនបំផុតពីអ្វីដែលយើងអាន? យើងអាចរៀនពីអ្វីដែលលោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ទៅកាន់ពួកអ្នកដែលស្គាល់ច្បាប់ព្រះ រួមមានពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់ ពួកផារិស៊ី និងពួកសាឌូស៊ី។ ពួកអ្នកដឹកនាំសាសនាទាំងនេះអានបទគម្ពីរជារឿយៗ ប៉ុន្តែពួកគេមិនទទួលប្រយោជន៍ពីអ្វីដែលពួកគេអានឡើយ។ លោកយេស៊ូបានលើកបញ្ជាក់អំពីអ្វីបីយ៉ាងដែលបុរសទាំងនេះគួរធ្វើដើម្បីទទួលប្រយោជន៍ថែមទៀតពីបទគម្ពីរ។ ប្រសាសន៍របស់លោកទៅកាន់ពួកគេនឹងជួយយើងឲ្យបង្កើនសមត្ថភាពរបស់យើងដើម្បី (១)យល់អ្វីដែលយើងអាន (២)រកឃើញចំណេះវិសេសពីបណ្ដាំព្រះ និង(៣)អនុញ្ញាតឲ្យបណ្ដាំព្រះមានឥទ្ធិពលលើយើង។
អានដើម្បីយល់
៤. តើលូកា ១០:២៥-២៩បង្រៀនយើងយ៉ាងណាអំពីការអានបណ្ដាំព្រះ?
៤ យើងចង់យល់អត្ថន័យនៃអ្វីដែលយើងអានក្នុងបណ្ដាំព្រះ។ បើពុំនោះទេ យើងប្រហែលជាមិនទទួលប្រយោជន៍ពេញលេញពីការអានរបស់យើងឡើយ។ ជាឧទាហរណ៍ សូមគិតអំពីការសន្ទនារបស់លោកយេស៊ូជាមួយ«បុរសម្នាក់ដែលចេះច្បាប់ស្ទាត់»។ (សូមអាន លូកា ១០:២៥-២៩) ពេលបុរសនោះបានសួរលោកអំពីអ្វីដែលគាត់ត្រូវធ្វើដើម្បីទទួលជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់ លោកយេស៊ូបានជួយគាត់ឲ្យរកឃើញចម្លើយក្នុងបណ្ដាំព្រះ ដោយសួរគាត់ថា៖ «តើច្បាប់ចែងយ៉ាងណា? ពេលដែលអ្នកអាន តើអ្នកយល់ដូចម្ដេច?»។ បុរសនោះអាចឆ្លើយត្រឹមត្រូវដោយដកស្រង់បទគម្ពីរអំពីការស្រឡាញ់ព្រះនិងអ្នកជិតខាង។ (ចល. ១៩:១៨; បច. ៦:៥) ប៉ុន្តែ សូមកត់សម្គាល់អំពីអ្វីដែលបុរសនោះបាននិយាយបន្ទាប់មកថា៖ «តើអ្នកណាទៅជាអ្នកជិតខាងរបស់ខ្ញុំ?»។ បុរសនោះបានបង្ហាញថាគាត់មិនយល់អត្ថន័យពិតប្រាកដនៃអ្វីដែលគាត់បានអានទេ។ ជាលទ្ធផល គាត់មិនដឹងអំពីរបៀបអនុវត្តបទគម្ពីរទាំងនោះឲ្យបានត្រឹមត្រូវក្នុងជីវិតរបស់គាត់ឡើយ។
ការអានដើម្បីយល់គឺជាសមត្ថភាពមួយដែលយើងអាចបណ្ដុះឲ្យមាន
៥. តើតាមរបៀបណាការអធិដ្ឋាននិងការអានយឺតៗអាចជួយយើងឲ្យយល់កាន់តែច្បាស់អំពីអ្វីដែលយើងអាន?
៥ យើងអាចយល់បណ្ដាំព្រះច្បាស់ជាង បើយើងបណ្ដុះឲ្យមានទម្លាប់ល្អក្នុងការអាន។ មានយោបល់ខ្លះដែលអាចជួយអ្នក។ សូមអធិដ្ឋានមុនអ្នកចាប់ផ្ដើមអាន។ យើងត្រូវការជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ាដើម្បីយល់បទគម្ពីរ ដូច្នេះយើងអាចសុំឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធពីលោកដើម្បីជួយយើងឲ្យផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើអ្វីដែលយើងកំពុងអាន។ បន្ទាប់មកសូមអានយឺតៗ។ នេះនឹងជួយអ្នកឲ្យយល់អ្វីដែលអ្នកកំពុងអាន។ អ្នកប្រហែលជានឹងទទួលប្រយោជន៍ពីការអានឮៗ ឬដោយផ្ទៀងតាមអំណានគម្ពីរជាឯកសារសំឡេងបើមានជាភាសារបស់អ្នក។ បើអ្នកស្ដាប់ឯកសារជាសំឡេង ហើយផ្ទៀងតាមលើសៀវភៅ នេះអាចជួយអ្នកឲ្យយល់ ចងចាំ និងរៀនថែមទៀតពីអ្វីដែលអ្នកអានក្នុងបណ្ដាំព្រះ។ (យ៉ូស. ១:៨) ពេលអ្នកអានចប់ សូមអធិដ្ឋានម្ដងទៀតដើម្បីអរគុណព្រះយេហូវ៉ាសម្រាប់បណ្ដាំលោក ហើយសុំជំនួយពីលោកដើម្បីអនុវត្តអ្វីដែលអ្នកបានអាន។
ហេតុអ្វីការកត់កំណត់ខ្លីអាចជួយអ្នកឲ្យយល់និងចាំអ្វីដែលអ្នកអាន? (សូមមើលវគ្គ៦)
៦. ហេតុអ្វីការសួរសំណួរខ្លួនឯងនិងការកត់កំណត់ខ្លីអាចជួយអ្នកកាលដែលអ្នកអាន? (សូមមើលរូបភាពផងដែរ)
៦ មានយោបល់ពីរថែមទៀតដើម្បីជួយអ្នកឲ្យយល់គម្ពីរច្បាស់ជាង។ សូមសួរខ្លួនអ្នកអំពីអ្វីដែលអ្នកអាន។ ពេលអ្នកអានកំណត់ហេតុណាមួយក្នុងគម្ពីរ សូមសួរខ្លួនថា‹តើអ្នកណាជាបុគ្គលសំខាន់? តើអ្នកណាកំពុងនិយាយ? តើគាត់កំពុងនិយាយជាមួយអ្នកណា ហើយហេតុអ្វី? តើសកម្មភាពនោះកំពុងកើតឡើងនៅកន្លែងណានិងពេលណា?›។ សំណួរបែបនេះនឹងជួយអ្នកឲ្យគិត ហើយដឹងអំពីចំណុចសំខាន់ពីអ្វីដែលអ្នកអាន។ ម្យ៉ាងទៀត សូមកត់កំណត់ខ្លីៗកាលដែលអ្នកអាន។ ពេលយើងកត់កំណត់អំពីអ្វីដែលយើងអាន នោះជួយយើងឲ្យគិតច្រើនជាង ហើយការគិតនោះជួយយើងឲ្យកាន់តែយល់។ ការកត់កំណត់ក៏ជួយយើងឲ្យចាំអំពីអ្វីដែលយើងអានដែរ។ អ្នកអាចកត់សំណួរ កត់អ្វីដែលអ្នកបានរកឃើញពីការស្រាវជ្រាវ ការសង្ខេបចំណុចសំខាន់ របៀបដែលអ្នកអាចប្រើអ្វីដែលអ្នកអាន ឬគ្រាន់តែកត់អំពីអារម្មណ៍របស់អ្នកចំពោះអ្វីនោះ។ អ្នកប្រហែលជារកឃើញថាការកត់កំណត់បែបនេះអាចជួយអ្នកឲ្យចាត់ទុកថាបណ្ដាំព្រះជាដំណឹងពីលោកចំពោះអ្នកផ្ទាល់។
៧. តើយើងត្រូវការគុណសម្បត្តិអ្វីពេលយើងអាន ហើយហេតុអ្វី? (ម៉ាថាយ ២៤:១៥)
៧ លោកយេស៊ូបានលើកបញ្ជាក់អំពីគុណសម្បត្តិដ៏សំខាន់មួយដែលយើងត្រូវការដើម្បីយល់អំពីអ្វីដែលយើងអានក្នុងបណ្ដាំព្រះ ពោលគឺសមត្ថភាពវែកញែក។ (សូមអាន ម៉ាថាយ ២៤:១៥) តើសមត្ថភាពវែកញែកជាអ្វី? នេះគឺជាសមត្ថភាពយល់អំពីរបៀបដែលគំនិតមួយជាប់ទាក់ទងនឹងគំនិតមួយទៀតនិងរបៀបដែលគំនិតទាំងនោះគឺខុសៗពីគ្នា ព្រមទាំងការយល់មេរៀនដែលមិនបានត្រូវប្រាប់ចំៗ។ បន្ថែមទៅទៀត ដូចលោកយេស៊ូបានលើកបញ្ជាក់ យើងត្រូវការសមត្ថភាពវែកញែកដើម្បីសម្គាល់អំពីព្រឹត្តិការណ៍ដែលសម្រេចទំនាយក្នុងគម្ពីរ។ យើងក៏ត្រូវការគុណសម្បត្តិនេះ ដើម្បីយើងអាចទទួលប្រយោជន៍ពេញលេញពីអ្វីទាំងអស់ដែលយើងអានក្នុងគម្ពីរ។
៨. តើយើងអាចអានដោយមានសមត្ថភាពវែកញែកយ៉ាងដូចម្ដេច?
៨ ព្រះយេហូវ៉ាឲ្យសមត្ថភាពវែកញែកដល់អ្នកបម្រើលោក។ ដូច្នេះ សូមអធិដ្ឋានទៅលោក ហើយសុំលោកជួយអ្នកបណ្ដុះឲ្យមានគុណសម្បត្តិនេះ។ (សុភ. ២:៦) តើអ្នកអាចធ្វើតាមសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់អ្នកយ៉ាងដូចម្ដេច? គឺដោយពិចារណាយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់អំពីអ្វីដែលអ្នកអាន ហើយកត់សម្គាល់អំពីរបៀបដែលអ្វីនោះជាប់ទាក់ទងនឹងព័ត៌មានដែលអ្នកដឹងស្រាប់ហើយ។ សូមប្រើសៀវភៅនានាដែលជួយយើងសិក្សាគម្ពីរដូចជា ជំនួយស្រាវជ្រាវសម្រាប់សាក្សីព្រះយេហូវ៉ាជាដើម។ សៀវភៅទាំងនេះនឹងជួយអ្នកឲ្យស្វែងយល់អំពីអត្ថន័យនៃខគម្ពីរណាមួយ ហើយឃើញរបៀបដែលអ្នកអាចអនុវត្តខនោះក្នុងជីវិតរបស់អ្នក។ (ហេ. ៥:១៤) កាលដែលអ្នកអានដោយមានសមត្ថភាពវែកញែក អ្នកនឹងយល់បទគម្ពីរកាន់តែច្បាស់ឡើង។
ចូរអានដើម្បីរកឃើញចំណេះវិសេសពីបណ្ដាំព្រះ
៩. តើពួកសាឌូស៊ីបានមើលរំលងសេចក្ដីពិតដ៏សំខាន់អ្វីពីបទគម្ពីរ?
៩ ពួកសាឌូស៊ីស្គាល់ច្បាស់អំពីសៀវភៅប្រាំក្បាលដំបូងនៃបទគម្ពីរភាសាហេប្រឺ ប៉ុន្តែពួកគេមើលរំលងសេចក្ដីពិតដ៏សំខាន់ដែលមានក្នុងសៀវភៅទាំងនោះ ដែលបានត្រូវសរសេរក្រោមការដឹកនាំរបស់ព្រះ។ ជាឧទាហរណ៍ សូមគិតអំពីរបៀបដែលលោកយេស៊ូបានតបឆ្លើយ ពេលពួកសាឌូស៊ីបានសួរលោកអំពីការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ។ លោកបានសួរពួកគេថា៖ «តើអ្នកមិនធ្លាប់អានក្នុងកំណត់ហេតុដែលម៉ូសេបានសរសេរអំពីគុម្ពបន្លាទេឬ ពេលដែលព្រះមានប្រសាសន៍ទៅគាត់ថា៖ ‹ខ្ញុំជាព្រះរបស់អាប្រាហាំ និងជាព្រះរបស់អ៊ីសាក ហើយជាព្រះរបស់យ៉ាកុប›?»។ (ម៉ាក. ១២:១៨, ២៦) ទោះជាពួកសាឌូស៊ីប្រាកដជាបានអានកំណត់ហេតុនោះអស់ជាច្រើនដងក្ដី សំណួររបស់លោកយេស៊ូបានបង្ហាញថាពួកគេបានមើលរំលងសេចក្ដីពិតដ៏សំខាន់មួយ គឺសេចក្ដីបង្រៀនអំពីការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ។—ម៉ាក. ១២:២៧; លូក. ២០:៣៨
១០. តើយើងគួរយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះអ្វីពេលយើងអានគម្ពីរ?
១០ តើយើងអាចទាញយកមេរៀនអ្វី? ពេលយើងអាន យើងចង់យកចិត្តទុកដាក់ចំពោះអ្វីទាំងអស់ដែលខគម្ពីរមួយឬកំណត់ហេតុមួយអាចបង្រៀនយើង។ យើងមិនគ្រាន់តែចង់យល់អំពីសេចក្ដីបង្រៀនបឋមៗប៉ុណ្ណោះទេ តែយើងក៏ចង់ដឹងអំពីសេចក្ដីបង្រៀនជ្រាលជ្រៅនិងគោលការណ៍ដែលកប់ជ្រៅមិនងាយរកឃើញ។
១១. តើអ្នកអាចប្រើធីម៉ូថេទី២ ៣:១៦, ១៧យ៉ាងដូចម្ដេចដើម្បីរកឃើញចំណេះវិសេសក្នុងគម្ពីរ?
១១ តើអ្នកអាចរកឃើញចំណេះវិសេសយ៉ាងដូចម្ដេចពេលអានគម្ពីរ? សូមពិចារណាអំពីអ្វីដែលធីម៉ូថេទី២ ៣:១៦, ១៧ចែង។ (សូមអាន) ខនេះចែងថា៖ «គ្រប់ទាំងបទគម្ពីរ . . . មានប្រយោជន៍»សម្រាប់ (១)បង្រៀន (២)កែតម្រង់ (៣)ធ្វើឲ្យត្រឹមត្រូវឡើងវិញ និង(៤)ប្រដៅ។ អ្នកអាចទទួលប្រយោជន៍ទាំងបួននេះ សូម្បីតែពីសៀវភៅផ្សេងៗក្នុងគម្ពីរដែលអ្នកមិនសូវប្រើជាញឹកញាប់ក៏ដោយ។ សូមពិនិត្យមើលថាតើកំណត់ហេតុនោះបង្រៀនអ្នកយ៉ាងណាអំពីព្រះយេហូវ៉ា គោលបំណងរបស់លោក ឬគោលការណ៍របស់ព្រះ។ សូមពិចារណាអំពីរបៀបដែលកំណត់ហេតុនោះអាចជួយអ្នកក្នុងការកែតម្រង់។ សូមធ្វើដូច្នេះដោយកត់សម្គាល់អំពីរបៀបដែលខគម្ពីរទាំងនោះជួយអ្នកឲ្យចេះកត់សម្គាល់និងបដិសេធទំនោរចិត្តឬចិត្តគំនិតមិនត្រឹមត្រូវ ហើយរក្សាភាពស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ សូមពិនិត្យមើលអំពីរបៀបដែលអ្នកអាចប្រើកំណត់ហេតុនោះដើម្បីធ្វើឲ្យត្រឹមត្រូវឡើងវិញឬកែប្រែទស្សនៈមិនត្រឹមត្រូវ។ នេះប្រហែលជារួមបញ្ចូលទស្សនៈរបស់មនុស្សក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ។ ម្យ៉ាងទៀត សូមស្វែងរកការប្រដៅដែលមានក្នុងកំណត់ហេតុនោះ ដែលអាចបង្ហាត់បង្រៀនអ្នកឲ្យមានរបៀបគិតគូរដូចព្រះយេហូវ៉ា។ ពេលអ្នកបន្តចាំអំពីប្រយោជន៍ទាំងបួននេះ អ្នកនឹងរកឃើញចំណេះវិសេសដែលអាចជួយអ្នកឲ្យទទួលប្រយោជន៍ថែមទៀតពីការអានគម្ពីរ។
ចូរឲ្យការអានមានឥទ្ធិពលលើអ្នក
១២. ហេតុអ្វីលោកយេស៊ូបានសួរពួកផារិស៊ីថា៖ ‹តើអ្នករាល់គ្នាមិនធ្លាប់អានទេឬ›?
១២ លោកយេស៊ូក៏បានសួរសំណួរថា៖ ‹តើអ្នករាល់គ្នាមិនធ្លាប់អានទេឬ?› ដើម្បីបង្ហាញថាពួកផារិស៊ីមានទស្សនៈមិនត្រឹមត្រូវចំពោះបទគម្ពីរ។ (ម៉ាថ. ១២:១-៧)d នៅពេលនោះ ពួកផារិស៊ីបានអះអាងថាពួកអ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូបានបំពានច្បាប់ថ្ងៃឈប់សម្រាក។ ក្នុងការតបឆ្លើយ លោកយេស៊ូបានដកស្រង់គំរូពីរក្នុងបទគម្ពីរ ហើយបានដកស្រង់ខគម្ពីរមួយពីសៀវភៅហូសេដើម្បីបង្ហាញថាពួកផារិស៊ីមិនយល់អំពីមូលហេតុដែលច្បាប់ថ្ងៃឈប់សម្រាកបានត្រូវរៀបចំឡើង ព្រមទាំងមិនបង្ហាញសេចក្ដីមេត្តាករុណាទេ។ ហេតុអ្វីពួកបុរសទាំងនេះមិនទទួលឥទ្ធិពលពីការអានបណ្ដាំរបស់ព្រះ? ពីព្រោះពួកគេអានដោយមានគំនិតរិះគន់និងមានអំណួត។ ចិត្តគំនិតរបស់ពួកគេបានរារាំងពួកគេមិនឲ្យយល់អ្វីដែលពួកគេអាន។—ម៉ាថ. ២៣:២៣; យ៉ូន. ៥:៣៩, ៤០
១៣. តើយើងគួរអានគម្ពីរដោយមានចិត្តគំនិតអ្វី ហើយហេតុអ្វី?
១៣ យើងរៀនពីប្រសាសន៍របស់លោកយេស៊ូថា យើងត្រូវអានគម្ពីរដោយមានចិត្តគំនិតត្រឹមត្រូវ។ ខុសពីពួកផារិស៊ី យើងត្រូវមានចិត្តរាបទាបនិងសុខចិត្តរៀន។ យើងត្រូវ‹ទទួលដោយចិត្តស្លូតបូតនូវបណ្ដាំរបស់ព្រះដែលបានត្រូវដាំក្នុងយើង›។ (យ៉ា. ១:២១) បើយើងមានចិត្តស្លូតបូត យើងនឹងអនុញ្ញាតឲ្យបណ្ដាំព្រះកែប្រែយើង។ លុះត្រាតែយើងជៀសវាងពីចិត្តគំនិតរិះគន់ឬអំណួត ទើបមេរៀនពីគម្ពីរអំពីសេចក្ដីមេត្តាករុណា ចិត្តអាណិតអាសូរ និងសេចក្ដីស្រឡាញ់មានឥទ្ធិពលលើយើង។
តើយើងអាចដឹងយ៉ាងដូចម្ដេចថាយើងកំពុងអនុញ្ញាតឲ្យបណ្ដាំព្រះមានឥទ្ធិពលលើយើង? (សូមមើលវគ្គ១៤)e
១៤. តើយើងអាចដឹងយ៉ាងដូចម្ដេចថាយើងកំពុងឲ្យគម្ពីរមានឥទ្ធិពលលើយើង? (សូមមើលរូបភាពផងដែរ)
១៤ របៀបដែលយើងប្រព្រឹត្តចំពោះអ្នកឯទៀតអាចបង្ហាញថាយើងកំពុងអនុញ្ញាតឲ្យបណ្ដាំព្រះមានឥទ្ធិពលលើយើងឬយ៉ាងណា។ ពួកផារិស៊ីមិនបានឲ្យបណ្ដាំព្រះជ្រាបចូលក្នុងចិត្តរបស់ពួកគេទេ ហើយជាលទ្ធផលពួកគេ«បានផ្ដន្ទាទោសអ្នកដែលគ្មានទោស»។ (ម៉ាថ. ១២:៧) ស្រដៀងគ្នាដែរ ទស្សនៈនិងការប្រព្រឹត្តរបស់យើងចំពោះអ្នកឯទៀតបង្ហាញថាយើងបានឲ្យបណ្ដាំព្រះមានឥទ្ធិពលលើយើងឬយ៉ាងណា។ ជាឧទាហរណ៍ តាមធម្មតាតើយើងច្រើនតែនិយាយអំពីចំណុចល្អរបស់អ្នកឯទៀត ឬតើយើងឆាប់និយាយអំពីគុណវិបត្តិរបស់ពួកគេ? តើយើងមានសេចក្ដីមេត្តាករុណានិងបម្រុងតែនឹងអភ័យទោស ឬតើយើងរិះគន់អ្នកឯទៀត ហើយគុំកួននឹងពួកគេ? ការពិនិត្យពិចារណាខ្លួនឯងបែបនេះអាចបង្ហាញថាយើងឲ្យអ្វីដែលយើងអានមានឥទ្ធិពលលើគំនិត អារម្មណ៍ និងការប្រព្រឹត្តរបស់យើងឬយ៉ាងណា។—១ធី. ៤:១២, ១៥; ហេ. ៤:១២
ការអានបណ្ដាំព្រះនាំឲ្យមានសុភមង្គល
១៥. តើលោកយេស៊ូមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាចំពោះបទគម្ពីរបរិសុទ្ធ?
១៥ លោកយេស៊ូស្រឡាញ់បទគម្ពីរបរិសុទ្ធ ហើយអារម្មណ៍របស់លោកចំពោះបណ្ដាំព្រះបានត្រូវប្រាប់ទុកជាមុនក្នុងពាក្យនៅចម្រៀងសរសើរព្រះ ៤០:៨ ដែលថា៖ «ឱព្រះរបស់ខ្ញុំអើយ ខ្ញុំពេញចិត្តធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់លោក ហើយច្បាប់របស់លោកនៅជាប់ក្នុងចិត្តខ្ញុំជានិច្ច»។ ដោយសារលោកយេស៊ូស្រឡាញ់បទគម្ពីរ លោកសប្បាយចិត្ត ហើយទទួលជោគជ័យក្នុងការបម្រើព្រះយេហូវ៉ា។ យើងក៏អាចសប្បាយនិងទទួលជោគជ័យដែរ បើយើងអាននិងរៀនឲ្យចេះស្រឡាញ់បណ្ដាំព្រះ។—ចសព. ១:១-៣
១៦. តើអ្នកនឹងធ្វើអ្វីដើម្បីទទួលប្រយោជន៍ថែមទៀតពីការអានបណ្ដាំព្រះ? (សូមមើលប្រអប់ដែលមានចំណងជើងថា «ពាក្យរបស់លោកយេស៊ូអាចជួយអ្នកឲ្យយល់អំពីអ្វីដែលអ្នកអាន»)
១៦ សមស្របតាមប្រសាសន៍និងគំរូរបស់លោកយេស៊ូ សូមយើងបង្កើនសមត្ថភាពរបស់យើងក្នុងការអានគម្ពីរ។ យើងអាចយល់បទគម្ពីរឲ្យកាន់តែច្បាស់ជាងដោយអធិស្ឋាន អានយឺតៗ សួរសំណួរ និងកត់កំណត់ខ្លីៗ។ យើងអាចប្រើសមត្ថភាពវែកញែកដោយពិនិត្យមើលយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះអ្វីដែលយើងអាន។ យើងអាចធ្វើដូច្នេះដោយមានជំនួយពីសៀវភៅផ្សេងៗរបស់យើងដែលមានមូលដ្ឋានលើគម្ពីរ។ យើងអាចរៀនប្រើគម្ពីរឲ្យល្អប្រសើរជាងសូម្បីតែបទគម្ពីរដែលយើងមិនសូវស្គាល់ក្ដី ដោយរកមើលចំណេះវិសេសឬមេរៀនដ៏មានតម្លៃពីកំណត់ហេតុនោះ។ ម្យ៉ាងទៀត យើងអាចឲ្យបណ្ដាំព្រះមានឥទ្ធិពលលើយើងដោយរក្សាទស្សនៈត្រឹមត្រូវកាលដែលយើងអាន។ ពេលយើងខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីធ្វើអ្វីទាំងនេះ យើងនឹងទទួលប្រយោជន៍ថែមទៀតពីការអានគម្ពីរ ហើយចូលកាន់តែជិតព្រះយេហូវ៉ា។—ចសព. ១១៩:១៧, ១៨; យ៉ា. ៤:៨
ចម្រៀងលេខ៩៥ ពន្លឺសេចក្ដីពិតកាន់តែភ្លឺឡើង
a យើងទាំងអស់គ្នាដែលគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ាព្យាយាមអានបណ្ដាំលោកជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ មនុស្សជាច្រើននាក់ទៀតក៏អានគម្ពីរដែរ ប៉ុន្តែពួកគេមិនយល់ច្បាស់អំពីអ្វីដែលពួកគេអានឡើយ។ មនុស្សខ្លះនៅសម័យរបស់លោកយេស៊ូក៏ដូច្នេះដែរ។ ដោយពិចារណាអំពីអ្វីដែលលោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ទៅកាន់ពួកអ្នកដែលអានបណ្ដាំព្រះ យើងនឹងទាញយកមេរៀនដែលអាចជួយយើងឲ្យទទួលប្រយោជន៍ថែមទៀតពីការអានគម្ពីរ។
b នៅពេលលោកយេស៊ូទទួលការជ្រមុជទឹកនិងបានត្រូវរើសតាំងដោយឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធ លោកទំនងជាបាននឹកឃើញឡើងវិញអំពីជីវិតរបស់លោកនៅស្ថានសួគ៌។—ម៉ាថ. ៣:១៦
c ម៉ារៀបានស្គាល់បទគម្ពីរយ៉ាងច្បាស់ ហើយប្រើបទគម្ពីរទាំងនោះ។ (លូក. ១:៤៦-៥៥) យ៉ូសែបនិងម៉ារៀទំនងជាមិនមានលទ្ធភាពទិញឯកសារចម្លងនៃបទគម្ពីរទេ។ ពួកគាត់ច្បាស់ជាបានស្ដាប់យ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់ពេលដែលគេអានបណ្ដាំរបស់ព្រះនៅសាលាប្រជុំ ដើម្បីពួកគាត់អាចនឹកចាំអ្វីទាំងនោះនៅពេលក្រោយមក។
d សូមមើលផងដែរនូវម៉ាថាយ ១៩:៤-៦។ នៅទីនោះលោកយេស៊ូបានសួរពួកផារិស៊ីនូវសំណួរដូចគ្នា គឺថា៖ «តើអ្នករាល់គ្នាមិនធ្លាប់អានទេ?»។ ទោះជាពួកគេបានអានកំណត់ហេតុអំពីការបង្កើតក្ដី ពួកគេបានរំលងអ្វីដែលកំណត់ហេតុនោះបានបង្រៀនអំពីទស្សនៈរបស់ព្រះចំពោះអាពាហ៍ពិពាហ៍។
e ការពណ៌នាអំពីរូបភាព: ក្នុងអំឡុងកិច្ចប្រជុំនៅសាលប្រជុំ បងប្រុសម្នាក់ដែលជួយកិច្ចការខាងសំឡេងធ្វើខុសផ្សេងៗ។ ប៉ុន្តែក្រោយពីកិច្ចប្រជុំ បងប្អូនប្រុសសរសើរគាត់ចំពោះការខំប្រឹងរបស់គាត់ ជាជាងផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើកំហុសរបស់គាត់។