ផ្នែកទី២
តើអ្នកណាអាចប្រាប់យើងបាន?
១, ២. ដើម្បីឲ្យដឹងនូវគោលបំណងនៃរបស់អ្វីដែលបានគ្រោងការបង្កើតមក តើត្រូវប្រើវិធីដ៏ប្រសើរបំផុតណា?
១ តើអ្នកណាអាចប្រាប់យើងបានថាអ្វីទៅដែលពិតជាគោលបំណងនៃជីវិតនោះ? បើសិនជាអ្នកទៅជួបអ្នកគ្រោងការបង្កើតម៉ាស៊ីនណាម្នាក់ ហើយឃើញគាត់កំពុងតែធ្វើម៉ាស៊ីនដ៏ស្មុគស្មាញមួយដែលអ្នកមិនស្គាល់ តើតាមរបៀបណាដែលអ្នកអាចដឹងថា ម៉ាស៊ីននោះនឹងសំរាប់ប្រើធ្វើអ្វី? វិធីដ៏ប្រសើរបំផុតគឺអ្នកត្រូវតែសួរអ្នកគ្រោងការបង្កើតនោះតែម្ដង។
២ ចុះយ៉ាងណាដែរ ចំពោះរបស់បង្កើតមកយ៉ាងអស្ចារ្យ ដែលយើងឃើញជុំវិញយើងលើផែនដីនេះ ដូចឃើញក្នុងជីវិតទាំងឡាយ សូម្បី តែតូចបំផុតដូចកោសិកាដ៏រស់នោះ? សូម្បី តែអណូនិងបរមាណូដ៏រឹតតែតូចណាស់ទៅទៀតនៅក្នុងកោសិកា ក៏បានត្រូវគ្រោងការបង្កើតមកយ៉ាងអស្ចារ្យហើយរៀបរយផង។ ហើយចុះយ៉ាងណាទៅ ចំពោះខួរក្បាលរបស់មនុស្សដែលត្រូវបានគ្រោងការបង្កើតមកយ៉ាងស្ញប់ស្ញែងនោះ? ចុះយ៉ាងណាវិញទៀត ចំពោះប្រព័ន្ធសុរិយានិងតារាវលីជើងភ្នាយរបស់យើង និងសកលលោកនោះ? តើរបស់ដ៏អស្ចារ្យទាំងអស់នេះមិនត្រូវមានព្រះជាអ្នកគ្រោងការបង្កើតមួយអង្គទេឬ? ជាប្រាកដណាស់ ទ្រង់អាចប្រាប់យើងនូវហេតុដែលទ្រង់បានបង្កើតរបស់ទាំងនេះ។
តើជីវិតបានចាប់ផ្ដើមមកដោយចៃដន្យឬ?
៣, ៤. តើភវនីយភាពជីវិតបានកើតឡើងដោយចៃដន្យមានយ៉ាងណាដែរ?
៣ សព្វវចនាធិប្បាយអាមេរិកាណា បានកត់សម្គាល់ថា «ការស្មុគស្មាញនិងការរៀបរយក្នុងជីវិតទាំងឡាយ គឺជាការគួរឲ្យអស្ចារ្យហួសកំរិត» ហើយថ្លែងប្រាប់ថា៖ «ការពិនិត្យមើលផ្កា សត្វល្អិតៗ ឬថនិកសត្វឲ្យបានល្អិតល្អន់ បង្ហាញឲ្យឃើញនូវចំណែកតម្រៀបចូលគ្នាយ៉ាងល្អក្រៃលែង»។ ក្នុងការថ្លែងសំដៅទៅធាតុគីមីផ្សំគ្នាក្នុងរបស់មានជីវិត តារាវិទូជនជាតិអង់គ្លេសម្នាក់ឈ្មោះ បឺរណាដ ឡូវ៉ែល បានសរសេរប្រាប់ថា៖ «ភវនីយភាព . . . នៃការកើតឡើងដោយ ចៃដន្យ នៃអណូប្រូតេអ៊ីនដ៏តូចមួយបំផុត នោះគឺស្តួចស្តើងណាស់។ . . . ជាការពិត គឺសូន្យតែម្ដង»។
៤ តារាវិទូឈ្មោះ ហ្វ្រិដ ហ័យល៍ ក៏មានប្រសាសន៍ស្រដៀងនេះដែរថា៖ «គម្រោងទាំងមូលនៃជីវសាស្ត្រតាមគេនិយម នោះនៅតែជឿថា ជីវិតបានកើតឡើងដោយចៃដន្យ។ តែនៅពេលដែលអ្នកជីវគីមីស្រាវជ្រាវឃើញរឹតតែច្បាស់ឡើង អំពីការស្មុគស្មាញដែលគួរកោតស្ងើចនៃជីវិត នោះក៏ឃើញច្បាស់ថា ជីវិតគឺមិនងាយមានឱកាសចាប់ផ្ដើមឡើងដោយចៃដន្យឯកឯងនោះទេ ដូច្នេះយើងអាចបដិសេធឱកាសដ៏តូចស្តួចស្តើងនេះចោលទៅចុះ។ ជីវិតគឺមិនអាចកើតឡើងដោយចៃដន្យបានឡើយ»។
៥-៧. តើតាមរបៀបណាដែលជីវសាស្ត្រខាងអណូបញ្ជាក់ថា របស់មានជីវិតមិនអាចកើតឡើងដោយចៃដន្យនោះ?
៥ ជីវសាស្ត្រខាងអណូ ជាវិស័យថ្មីៗមួយខាងវិទ្យាសាស្ត្រ គឺជាការសិក្សាអំពីរបស់មានជីវិត ដែលមានកំរិតតូចដូចពន្ធុ អណូ និងបរមាណូ។ អ្នកជីវសាស្ត្រខាងអណូម្នាក់ឈ្មោះ មីកែល ដឹនតុន មានយោបល់អំពីការស្រាវជ្រាវឃើញថា៖ «ការស្មុគស្មាញនៃកោសិកាដ៏ងាយស្រួលបំផុតមួយ ដែលគេបានរកឃើញ គឺអស្ចារ្យដល់ម្ល៉េះ ដែលយើងរកជឿពុំបានសោះ ថារបស់បែបនេះស្រាប់តែបានត្រូវបោះបញ្ចូលគ្នាដោយព្រឹត្ដិការណ៍ណាមួយដ៏ចម្លែក ដែលមិនងាយកើតឡើងបាន»។ «ហើយមិនមែនគ្រាន់តែការស្មុគស្មាញនៃប្រព័ន្ធជីវិតប៉ុណ្ណោះទេ ដែលជ្រៅពិបាកពេកនោះ តែក៏មានសេចក្ដីប៉ិនប្រសប់អស្ចារ្យដែរ ដែលតែងឃើញមានក្នុងការគ្រោងការបង្កើតនៃប្រព័ន្ធជីវិតទាំងនោះ»។ «គឺនៅត្រឹមកំរិតអណូដែល . . . ប្រាជ្ញាជ្រាលជ្រៅនៃការគ្រោងការបង្កើតខាងជីវសាស្ត្រ និងភាពល្អគ្រប់ល័ក្ខណ៍នៃគោលបំណងដ៏សម្រេច អាចឃើញបានយ៉ាងជាក់ច្បាស់បំផុត»។
៦ លោកដឹនតុនមានប្រសាសន៍ទៀតថា៖ «គ្រប់ទីកន្លែងដែលយើងគយគន់មើលទៅ ថ្វីបើមានជម្រៅយ៉ាងណាក៏ដោយ យើងនឹងឃើញភាពសមសួន និងសេចក្ដីប៉ិនប្រសប់នៃគុណសម្បត្ដិមួយដ៏ល្អលើសលប់ដាច់គេ ដែលធ្វើឲ្យគំនិតខាងការចៃដន្យកាន់តែខ្សោយឡើងៗ។ តើគួរឲ្យជឿបានទេ ថាដំណើរចៃដន្យព្រាវៗអាចបង្កើតបានរបស់ពិតមួយ ដែលមានទាំងចំណែកតូចបំផុត គឺ—ប្រូតេអ៊ីនឬពន្ធុដ៏ប្រកបការបាន—ដែលស្មុគស្មាញហួសវិស័យប្រាជ្ញាឆ្លាតវៃរបស់យើង ជារបស់ពិតមួយ ដែលផ្ទុយប្រឆាំងនឹងការចៃដន្យ ដែលល្អក្នុងគ្រប់ប្រការលើសអ្វីៗទាំងអស់ដែលប្រាជ្ញាមនុស្សបានបង្កើតមកនោះ»? លោកថ្លែងប្រាប់ទៀតថា៖ «រវាងកោសិកាដ៏រស់ និងប្រព័ន្ធខាងអជីវសាស្ត្រដ៏រៀបរយជាទីបំផុត ដូចជាផលិកឬទឹកកកស្តើងល្អិត នោះមានសភាពខុសគ្នាដ៏សម្បើមក្រៃលែង ដែលមិនអាចយល់បាន»។ ហើយសាស្ដ្រាចារ្យរូបសាស្ត្រម្នាក់ទៀតឈ្មោះ ជេត រេយ៍ម៉ូ ថ្លែងប្រាប់ថា៖ «ខ្ញុំមានចិត្តកោតស្ញែងមែនទែន . . . អណូនិមួយៗហាក់ដូចជាបង្កើតមកយ៉ាងអស្ចារ្យតែម្ដង ដើម្បី នឹងបំពេញមុខងាររបស់វា»។
៧ អ្នកជីវសាស្ត្រខាងអណូ លោកដឹនតុន សន្និដ្ឋានថា «ពួកអ្នកដែលនៅតែប្រកែកអះអាងតាមមតិខ្លួន ថារបស់ពិតថ្មីនេះគឺជាលទ្ធផលនៃការចៃដន្យសុទ្ធសាធ» នោះគឺជឿអភូតកថាហើយ។ តាមការពិតលោកហៅលទ្ធិរបស់លោកដារ្វីនអំពីជីវិតកើតឡើងដោយចៃដន្យ ថាជា «អភូតកថាដ៏អស្ចារ្យខាងដំណើរនៃការកើតលោកធាតុ នៃសតវត្សទី ២០ នេះ»។
របស់ដែលគ្រោងការបង្កើតមកត្រូវតែមានអ្នកគ្រោងការបង្កើត
៨, ៩. សូមឲ្យឧទាហរណ៍ពន្យល់ថា អ្វីៗដែលគ្រោងការបង្កើតមក ត្រូវតែមានអ្នកគ្រោងការបង្កើតនោះ។
៨ ភវនីយភាពដែលថារបស់គ្មានជីវិតអាចក្លាយទៅជាមានជីវិតបាន ដោយការចៃដន្យតាមរបៀបព្រាវៗ នោះគឺមិនងាយកើតឡើងបានឡើយ។ ពិតហើយ ជីវិតទាំងឡាយដែលបានបង្កើតមកយ៉ាងល្អពន់ពេកនៅលើផែនដី គឺមិនអាចកើតមកដោយចៃដន្យឡើយ ដ្បិតអ្វីៗដែលបានគ្រោងការបង្កើតមក ត្រូវតែមានអ្នកគ្រោងការបង្កើតជានិច្ច។ តើអ្នកដឹងពីវិធីណាផ្សេងឬ? គឺគ្មានសោះឡើយ។ បើរបស់ដែលគ្រោងការបង្កើតមករឹតតែពិបាក នោះអ្នកគ្រោងការបង្កើតក៏ត្រូវតែមានសមត្ថភាពរឹតតែច្រើនដែរ។
៩ យើងក៏អាចពន្យល់ប្រាប់រឿងយ៉ាងដូច្នេះដែរថា៖ ពេលយើងឃើញគំនូរមួយ យើងក៏អាចយល់ស្របថា គឺមានជាងគំនូរម្នាក់ដែរ។ ពេលយើងអានសៀវភៅមួយ យើងក៏យល់ស្របថា មានអ្នកនិពន្ធម្នាក់។ ពេលយើងឃើញផ្ទះមួយ យើងក៏អាចយល់ស្របថា មានអ្នកសង់ផ្ទះម្នាក់។ ពេលយើងឃើញភ្លើងចរាចរណ៍ យើងក៏ដឹងថា មានគណៈមួយដែលតែងច្បាប់។ ពួកអ្នកដែលបង្កើតរបស់ទាំងអស់នោះ គឺបង្កើតមកដោយមានគោលបំណង។ ហើយថ្វីបើយើងមិនយល់អ្វីៗអំពីពួកអ្នកបង្កើតរបស់ទាំងនេះ យើងក៏ដឹងជាប្រាកដថា គឺមានអ្នកបង្កើតរបស់ទាំងនេះមែន។
១០. តើយើងអាចឃើញទីសំអាងអ្វី ដែលបញ្ជាក់អំពីអ្នកគ្រោងការបង្កើតដ៏ខ្ពស់ឧត្តមមួយអង្គ?
១០ ជាការស្រដៀងគ្នាដែរ ទីសំអាងបញ្ជាក់ថាមានព្រះជាអ្នកគ្រោងការបង្កើតដ៏ខ្ពស់ឧត្តមមួយអង្គ គឺអាចឃើញក្នុងការបង្កើត សេចក្ដីរៀបរយ និងសេចក្ដីស្មុគស្មាញ នៃជីវិតទាំងឡាយលើផែនដី។ របស់ទាំងនេះបង្ហាញថា គឺមានព្រះមួយអង្គដ៏មានប្រាជ្ញាខ្ពស់ឧត្តមមែន។ ឯរបស់គ្រោងការបង្កើត សេចក្ដីរៀបរយ និងសេចក្ដីស្មុគស្មាញនៃសកលលោកដ៏មានតារាវលីរាប់រយកោដិ ដែលនិមួយៗមានផ្កាយជាច្រើនរយកោដិ នោះក៏បញ្ជាក់ថាមានព្រះជាអ្នកគ្រោងការបង្កើតដ៏ខ្ពស់ឧត្តមមួយដែរ។ ហើយផ្កាយនិងតារាវលីទាំងនេះ គឺដើរតាមច្បាប់ដ៏ត្រូវទៀងទាត់ ដូចជាច្បាប់សំរាប់ចលនា កំដៅ ពន្លឺ សម្លេង អគ្គីសនីចុម្ពិតពល និងភូរិពល។ តើអាចមានច្បាប់បានទេ បើគ្មានអ្នកតែងច្បាប់នោះ? លោកបណ្ឌិត វឺនណ្ហើរ វ័នប្រ័ន ជាអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រខាងកាំជ្រួច បានថ្លែងថា៖ «ច្បាប់ធម្មជាតិនៃសកលលោកគឺត្រូវទៀងទាត់ណាស់ ដែលយើងគ្មានការពិបាកទេ ក្នុងការបង្កើតអវកាសយានឲ្យហោះទៅឯស្ថានព្រះចន្ទ ហើយអាចកំណត់វេលាសំរាប់ដំណើរនោះបានយ៉ាងទៀង ខុសល្អៀងតែ១ភាគវិនាទីប៉ុណ្ណោះ។ ច្បាប់ទាំងនេះត្រូវតែមានអ្នកណាម្នាក់តែងទុកមកហើយ»។
១១. ហេតុអ្វីក៏យើងមិនគួរប្រកែកថា មិនមានព្រះជាអ្នកគ្រោងការបង្កើតដ៏ខ្ពស់ឧត្តមមួយអង្គ ព្រោះតែយើងមិនអាចមើលឃើញទ្រង់?
១១ ពិតមែនហើយ ភ្នែកយើងមិនអាចមើលឃើញព្រះដ៏ខ្ពស់ឧត្តម ដែលជាអ្នកគ្រោងការបង្កើតនិងតែងច្បាប់នេះទេ។ ប៉ុន្តែ តើយើងប្រកែកថាមិនមានរបស់ដូចជា ភូរិពល អគ្គីសនីចុម្ពិតពល អគ្គីសនី ឬរលកវិទ្យុ ដោយព្រោះតែយើងមិនអាចមើលឃើញរបស់ទាំងនោះឬ? យើងប្រាកដជាមិនប្រកែកទេ ដ្បិតយើងអាចឃើញអនុភាពនៃរបស់ទាំងនេះ។ ដូច្នេះហេតុអ្វីក៏យើងគួរប្រកែកថា មិនមានព្រះដ៏ខ្ពស់ឧត្តមមួយអង្គ ដែលគ្រោងការបង្កើតហើយតែងច្បាប់មក ព្រោះតែយើងមិនអាចមើលឃើញទ្រង់ ពេលយើងអាចឃើញលទ្ធផលនៃកិច្ចការស្នាព្រះហស្ថដ៏អស្ចារ្យរបស់ទ្រង់?
១២, ១៣. តើទីសំអាងប្រាប់យ៉ាងដូចម្ដេច អំពីការមានព្រះអាទិទេព?
១២ សាស្ដ្រាចារ្យរូបសាស្ត្រ ប៉ុល ដាវី សន្និដ្ឋានថា មនុស្សមានជីវិតគង់នៅគឺមិនមែនគ្រាន់តែដោយចៃដន្យមិនទៀងនោះទេ។ លោកថ្លែងប្រាប់ថា៖ «ពិតជាមានបំណងសំរាប់យើងរស់នៅក្នុងលោកនេះ»។ ហើយលោកមានប្រសាសន៍អំពីសកលលោកថា៖ «តាមរយៈកិច្ចការវិទ្យាសាស្ត្ររបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំក៏រឹតតែជឿខ្លាំងឡើង ថាលោកធាតុគឺបង្កើតឡើងមក ដោយសេចក្ដីប៉ិនប្រសប់អស្ចារ្យណាស់ បានជាខ្ញុំមិនអាចយល់ស្របថា នេះគ្រាន់តែជាហេតុការណ៍មួយដ៏គ្មានមូលហេតុត្រឹមត្រូវ។ ខ្ញុំមើលទៅគឺថាត្រូវតែមានសេចក្ដីពន្យល់ដ៏ជ្រាលជ្រៅជាងនេះ»។
១៣ ដូច្នេះ ទីសំអាងប្រាប់យើងថា សកលលោក ផែនដី និងជីវិតទាំងឡាយលើផែនដី មិនអាចកើតឡើងដោយចៃដន្យទេ។ របស់ទាំងអស់នេះផ្ដល់សេចក្ដីបញ្ជាក់ដ៏ស្ងៀមស្ងាត់ អំពីព្រះអាទិទេពមួយអង្គដ៏មានប្រាជ្ញា ព្រះចេស្ដាខ្ពង់ខ្ពស់។
អ្វីដែលព្រះគម្ពីរប្រាប់យើង
១៤. តើព្រះគម្ពីរសន្និដ្ឋានយ៉ាងដូចម្ដេច អំពីព្រះអាទិទេព?
១៤ ព្រះគម្ពីរជាសៀវភៅដ៏ចាស់បុរាណបំផុតរបស់មនុស្សលោក ក៏មានសេចក្ដីសន្និដ្ឋានដូចគ្នាដែរ។ ជាឧទាហរណ៍ ក្នុងសៀវភៅព្រះគម្ពីរហេព្រើរ សាវ័កប៉ុលបានសរសេរប្រាប់យើងថា៖ «ព្រោះគ្រប់ទាំងផ្ទះតែងមានគេធ្វើ តែឯអ្នកដែលបានធ្វើគ្រប់របស់ទាំងអស់ នោះគឺជាព្រះវិញ»។ (ហេព្រើរ ៣:៤) សៀវភៅចុងក្រោយនៃព្រះគម្ពីរ ដែលសាវ័កយ៉ូហានបានសរសេរមក ក៏ប្រាប់ថា៖ «ឱ[ព្រះយេហូវ៉ា] ជាព្រះនៃយើងរាល់គ្នាអើយ ទ្រង់គួរនឹងទទួលសិ រីល្អ កិត្ដិនាម នឹងព្រះចេស្ដា ដ្បិតទ្រង់បានបង្កើតរបស់សព្វសារពើមក ហើយគឺដោយបំណងព្រះហឫទ័យទ្រង់ហើយ ដែលរបស់ទាំងនោះបានកើតមក ហើយមាននៅផង»។—វិវរណៈ ៤:១១
១៥. តាមរបៀបណាដែលយើងអាចយល់ឃើញនូវគុណសម្បត្ដិខ្លះរបស់ព្រះ?
១៥ ព្រះគម្ពីរបង្ហាញថា ថ្វីបើយើងមិនអាចមើលឃើញព្រះក៏ដោយ យើងអាចយល់ឃើញថាទ្រង់ជាព្រះយ៉ាងណា ដោយសាររបស់ដែលទ្រង់បានបង្កើតមក។ បទគម្ពីរថ្លែងប្រាប់ដូច្នេះថា៖ «ដ្បិតអ្វីៗរបស់ [ព្រះអាទិទេព] ដែលរកមើលមិនឃើញ តាំងពីដើមកំណើតលោកីយមក ទោះទាំងព្រះចេស្ដាដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច នឹងនិស្ស័យជាព្រះរបស់ទ្រង់ នោះឃើញច្បាស់វិញ ដោយពិចារណាយល់របស់ទាំងប៉ុន្មាន ដែលទ្រង់បានបង្កើតមក»។—រ៉ូម ១:២០
១៦. ហេតុអ្វីក៏យើងគួរតែត្រេកអរ ដែលមនុស្សមិនអាចឃើញព្រះបាន?
១៦ ដូច្នេះព្រះគម្ពីរប្រាប់យើងចាប់ពីលទ្ធផលដល់ហេតុ។ ឯលទ្ធផល—គឺរបស់ទាំងប៉ុន្មានដែលបានបង្កើតមកដ៏គួរឲ្យកោតស្ងើច—ជាទីសំអាងនៃព្រះដែលមានប្រាជ្ញានិងឥទ្ធិឫទ្ធិខ្លាំងក្លា។ ហើយយើងគួរតែអរគុណវិញ ដែលយើងមើលព្រះមិនឃើញ ដ្បិតជាព្រះអាទិទេពដែលបង្កើតសកលលោកទាំងមូល ទ្រង់ប្រាកដជាមានព្រះចេស្ដាខ្លាំងក្លាណាស់ បានជាមនុស្សមានសាច់ឈាមមិនអាចមើលឃើញទ្រង់ ហើយនៅមានជីវិតគង់វង់បានឡើយ។ តាមការពិត ព្រះគម្ពីរបានចែងប្រាប់ថា៖ «គ្មានមនុស្សជាតិណាម្នាក់ដែលមើលឃើញ[ព្រះ] ហើយរស់នៅបាននោះឡើយ»។—និក្ខមនំ ៣៣:២០ ព.ថ.
១៧, ១៨. ហេតុអ្វីក៏គំនិតអំពីព្រះអាទិទេពមួយអង្គគួរតែជាការសំខាន់ចំពោះយើង?
១៧ គំនិតអំពីព្រះជាអ្នកគ្រោងការបង្កើតមួយអង្គដ៏ឧត្តម ជាព្រះអាទិទេព—ដ៏ជាព្រះ—នោះគួរតែជាការសំខាន់ណាស់ចំពោះយើង។ បើសិនជាព្រះអាទិទេពបានបង្កើតយើងមកមែន នោះទ្រង់ប្រាកដជាមានមូលហេតុ និងគោលបំណងក្នុងការបង្កើតយើងមកហើយ។ បើយើងបានត្រូវបង្កើតមកឲ្យមានគោលបំណងក្នុងជីវិត នោះយើងគួរតែសង្ឃឹមថា ស្ថានភាពនឹងប្រែទៅជាល្អប្រសើរឡើងវិញ សំរាប់យើងក្នុងអនាគត។ បើមិនដូច្នោះទេ នោះយើងបានតែរស់ហើយស្លាប់ គឺគ្មានសេចក្ដីសង្ឃឹមអ្វីសោះឡើយ។ ដូច្នេះ ជាការសំខាន់ណាស់ដែលយើងត្រូវតែរកឲ្យដឹងថា ព្រះមានគោលបំណងអ្វីសំរាប់យើង ដើម្បីឲ្យយើងអាចសម្រេចចិត្តថា ចង់ឬមិនចង់រស់នៅតាមគោលបំណងរបស់ទ្រង់។
១៨ ព្រះគម្ពីរក៏បានថ្លែងប្រាប់ដែរថា ព្រះអាទិទេពគឺជាព្រះនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ ដែលមានព្រះទ័យខ្វល់ខ្វាយយ៉ាងខ្លាំងចំពោះយើង។ សាវ័កពេត្រុសថ្លែងប្រាប់ថា៖ «ទ្រង់តែងយកព្រះទ័យទុកដាក់នឹងអ្នករាល់គ្នា»។ (ពេត្រុសទី១ ៥:៧; សូមមើល យ៉ូហាន ៣:១៦ និងយ៉ូហានទី១ ៤:៨, ១៦ ដែរ) របៀបមួយដែលយើងអាចដឹងថា ព្រះមានព្រះទ័យខ្វល់ខ្វាយយ៉ាងណាចំពោះយើង គឺដោយការពិចារណាមើលអំពីរបៀបដ៏អស្ចារ្យ ដែលទ្រង់បានបង្កើតយើងមក ទាំងចិត្តគំនិតនិងរូបកាយ។
‹បានបង្កើតមកយ៉ាងគួរអស្ចារ្យ›
១៩. តើសេចក្ដីពិតអ្វីដែលដាវីឌជាអ្នកតែងទំនុកដំកើង បានប្រាប់យើងឲ្យកត់សម្គាល់?
១៩ ដាវីឌដែលជាអ្នកសរសេរទំនុកដំកើងក្នុងព្រះគម្ពីរ បានទទួលស្គាល់ថា៖ «ទ្រង់បានបង្កើតទូលបង្គំមកយ៉ាងគួរកោត គួរអស្ចារ្យ»។ (ទំនុកដំកើង ១៣៩:១៤) នេះគឺត្រូវពិតមែន ដ្បិតខួរក្បាលនិងរូបកាយរបស់មនុស្សបានត្រូវគ្រោងការបង្កើតមកយ៉ាងអស្ចារ្យដោយព្រះជាអ្នកគ្រោងការបង្កើតដ៏ខ្ពស់ឧត្តមមួយអង្គ។
២០. តើសព្វវចនាធិប្បាយមួយរៀបរាប់ខួរក្បាលមនុស្សយ៉ាងដូចម្ដេច?
២០ ជាឧទាហរណ៍ ខួរក្បាលរបស់អ្នកគឺស្មុគស្មាញឆ្ងាយជាងកុំព្យូទ័រណាទាំងអស់។ សព្វវចនាធិប្បាយប៊្រីធែណនីកាថ្មី កត់សម្គាល់ថា៖ «ការបញ្ជូនដំណឹងក្នុងប្រព័ន្ធប្រសាទ គឺស្មុគស្មាញជាងប្រព័ន្ធទាក់ទងទូរស័ព្ទដ៏ធំបំផុត។ វិធីដោះស្រាយបញ្ហាដោយខួរក្បាលមនុស្ស គឺពូកែលើសសមត្ថភាពនៃកុំព្យូទ័រដ៏ខ្លាំងពូកែណាទាំងអស់ឆ្ងាយណាស់»។
២១. នៅពេលយើងឃើញសមត្ថភាពនៃខួរក្បាល តើយើងគួរសន្និដ្ឋានយ៉ាងដូចម្ដេច?
២១ ហេតុការណ៍និងរូបារម្មណ៍រាប់រយលាន បានត្រូវចាំទុកនៅក្នុងខួរក្បាលរបស់អ្នក តែខួរក្បាលមិនមែនគ្រាន់តែជាទីសំរាប់ទុកដាក់ហេតុការណ៍ប៉ុណ្ណោះទេ។ អ្នកអាចប្រើខួរក្បាលដើម្បី នឹងរៀនហួច ដុតនំប៉័ង និយាយភាសាថ្មី ប្រើកុំព្យូទ័រ ឬបើកយន្តហោះ។ អ្នកអាចនឹកអំពីវិស្សមកាលនឹងសប្បាយយ៉ាងណា ឬអំពីផ្លែឈើថាមានរសជាតិឆ្ងាញ់ពិសាយ៉ាងណា។ អ្នកអាចគិតគូរដោះស្រាយ និងធ្វើរបស់ផ្សេងៗបាន។ អ្នកក៏អាចគិតបំរុង អបអរ ស្រឡាញ់ និងរាយរាប់គំនិតអ្នកទាក់ទង់ទៅនឹងអតីតកាល បច្ចុប្បន្នកាល និងអនាគតកាលទៀតផង។ ពីព្រោះមនុស្សយើងមិនអាចគ្រោងការបង្កើតអ្វីមួយ ដែលគួរឲ្យអស្ចារ្យដូចខួរក្បាលបាន នោះបុគ្គលដែលបានគ្រោងការបង្កើតខួរក្បាលច្បាស់ជាមានប្រាជ្ញា និងសមត្ថភាពខ្ពស់ជាងមនុស្សណាទាំងអស់ឆ្ងាយណាស់។
២២. តើពួកអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រនិយាយស្របអំពីខួរក្បាលមនុស្សយ៉ាងដូចម្ដេច?
២២ អំពីរឿងខួរក្បាល ពួកអ្នកវិទ្យាសាស្ត្របាននិយាយស្របថា៖ «របៀបដែលការទាំងនេះបានប្រព្រឹត្តឡើង ដូចជាគ្រឿងម៉ាស៊ីនមួយ ដែលមានគម្រោងរៀបរយល្អក្រៃលែង និងស្មុគស្មាញដោយមានសណ្ដាប់ធ្នាប់ហើយអស្ចារ្យយ៉ាងនេះ គឺពិបាកយល់ណាស់។ . . . មនុស្សលោកមិនដែលអាចដោះស្រាយសេចក្ដីស្មុគស្មាញដ៏ចម្លែកនិមួយៗ នៃខួរក្បាលបានឡើយ»។ (វិទ្យាសាស្ត្រអាមេរិកាំង) ហើយលោករេយ៍ម៉ូ ជាសាស្ដ្រាចារ្យរូបសាស្ត្រ លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «បើនិយាយឲ្យត្រង់ទៅ យើងនៅតែមិនយល់ណាស់ណាទេ អំពីរបៀបដែលខួរក្បាលមនុស្សចាំទុកដំណឹង ឬរបៀបដែលខួរក្បាលអាចនឹកចេញរឿងផ្សេងៗមកដោយខ្លួនឯងបាន។ . . . ក្នុងខួរក្បាលមនុស្សមានកោសិកាប្រសាទ ដល់ទៅមួយម៉ឺនកោដិឯណោះ។ កោសិកានិមួយទាក់ទងនឹងកោសិការាប់ពាន់ឯទៀតតាមរយៈទីប្រសព្វនៃសរសៃវិញ្ញាណ ដែលតម្រៀបផ្ទួនៗគ្នាមានរាងដូចដើមឈើ។ សរសៃវិញ្ញាណដែលអាចតភ្ជាប់គ្នា នោះគឺស្មុគស្មាញក្រៃលែង»។
២៣, ២៤. សូមប្រាប់នូវចំណែកខ្លះៗរបស់រូបកាយដែលបានបង្កើតមកយ៉ាងអស្ចារ្យ ហើយតើវិស្វករម្នាក់មានយោបល់យ៉ាងណា?
២៣ ភ្នែករបស់អ្នកគឺច្បាស់ជាក់លាក់ ហើយងាយសម្របសម្រួលជាងប្រដាប់ថតរូបណាទាំងអស់។ តាមការពិត ភ្នែករបស់អ្នកគឺជាម៉ាស៊ីនថតភាពយន្តពណ៌ធម្មជាតិ ស្វ័យប្រវត្តគ្រប់សព្វ ហើយអាចកែតម្រង់ឲ្យច្បាស់ដោយខ្លួនឯងបាន។ ត្រចៀករបស់អ្នកអាចស្ទង់ស្ដាប់បានសម្លេងផ្សេងៗ ហើយជួយអ្នកឲ្យដឹងទិសដៅនិងឲ្យដឹងលំនឹងផង។ ឯបេះដូងរបស់អ្នកគឺជាម៉ាស៊ីនបូមមួយដ៏មានសមត្ថភាព ដែលវិស្វករចំណានបំផុតរកធ្វើឲ្យដូចមិនបានឡើយ។ ហើយចំណែកឯទៀតនៃរូបកាយក៏អស្ចារ្យដែរ ដូចជា៖ ច្រមុះរបស់អ្នក អណ្ដាត និងដៃ ព្រមទាំងប្រព័ន្ធឈាមរត់និងប្រព័ន្ធរំលាយអាហារ និងចំណែកជាច្រើនឯទៀត។
២៤ ដូច្នេះ វិស្វករម្នាក់ដែលគេបានអញ្ជើញមកឲ្យបង្កើតកុំព្យូទ័រធំ១ បានវែកញែកថា៖ «បើកុំព្យូទ័រខ្ញុំប៉ុណ្ណេះត្រូវការអ្នកគូរប្លង់ទៅហើយ ចុះទម្រាំដល់ម៉ាស៊ីនដ៏ស្មុគស្មាញ ខាងសរីរវិទ្យា-ធាតុវិទ្យា-ជីវសាស្ត្រ ដែលនៅក្នុងរូបកាយខ្ញុំនោះ តើមិនត្រូវមានអ្នកបង្កបង្កើតទេឬ? ហើយឯរូបកាយខ្ញុំវិញ គ្រាន់តែជាចំណែកដ៏តូចល្អិតក្រៃលែង ក្នុងលោកធាតុដ៏ធំធេងសឹងគ្មានព្រំដែន»។
២៥, ២៦. តើអ្វីដែលព្រះជាអ្នកគ្រោងការបង្កើតដ៏ឧត្តមអាចប្រាប់យើងបាន?
២៥ មនុស្សតែងមានគោលបំណងក្នុងចិត្ត ពេលគេបង្កើតយន្តហោះ កុំព្យូទ័រ កង់ និងប្រដាប់ឯទៀត។ ដូច្នេះ ព្រះដែលបង្កើតខួរក្បាល និងរូបកាយមនុស្ស ក៏ត្រូវតែមានគោលបំណងមួយដែរ ក្នុងការបង្កើតយើងមក។ ហើយអ្នកបង្កើតនេះ ត្រូវតែមានប្រាជ្ញាប្រសើរឧត្តមជាងមនុស្ស ដ្បិតគ្មានមនុស្សយើងណាម្នាក់អាចបង្កើតអ្វីឲ្យបានដូចរបស់ដែលទ្រង់បានបង្កើតមកឡើយ។ ដូច្នេះ គឺសមហេតុសមផលមែន ដែលមានតែទ្រង់ទេដែលអាចប្រាប់យើងបាននូវមូលហេតុដែលទ្រង់បង្កើតយើងមក មូលហេតុដែលទ្រង់ដាក់យើងនៅលើផែនដីនេះ ហើយនិងគោលដៅរបស់យើង។
២៦ នៅពេលដែលយើងរៀនចេះដឹងនូវរបស់ទាំងនេះ នោះយើងនឹងអាចប្រើខួរក្បាលនិងរូបកាយដ៏អស្ចារ្យ ដែលព្រះបានប្រទានឲ្យយើង ដើម្បី នឹងបំពេញគោលបំណងក្នុងជីវិតរបស់យើង។ តែតើយើងអាចរៀនអំពីគោលបំណងរបស់ទ្រង់នៅឯណា? តើទ្រង់ប្រទានឲ្យយើងនូវដំណឹងពីណាមក?
[រូបភាពនៅទំព័រ៧]
បើចង់ដឹងនូវមូលហេតុដែលរបស់មួយបានត្រូវគ្រោងការបង្កើតមក ប្រសើរបំផុតគឺត្រូវសួរអ្នកគ្រោងការបង្កើតនោះតែម្ដង
[រូបភាពនៅទំព័រ៨]
សេចក្ដីស្មុគស្មាញនិងការបង្កើតនៃរបស់មានជីវិត គឺអាចឃើញក្នុងអណូ ឌី-អិន-អេ (DNA)
[រូបភាពនៅទំព័រ៩]
«វិធីដោះស្រាយបញ្ហាដោយខួរក្បាលមនុស្ស គឺពូកែលើសសមត្ថភាពនៃកុំព្យូទ័រដ៏ខ្លាំងពូកែណាទាំងអស់ឆ្ងាយណាស់»