ជំពូកទី១២
ការរៀបចំរាស្ត្ររបស់ព្រះដើម្បីបម្រើ«ព្រះនៃសេចក្ដីសុខសាន្ត»
១, ២. ក្នុងទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ខែមករា ឆ្នាំ១៨៩៥ តើមានការផ្លាស់ប្ដូរយ៉ាងដូចម្ដេច ហើយតើបងប្អូនបានគិតយ៉ាងណាអំពីការផ្លាស់ប្ដូរនោះ?
បងប្រុសចន បូណេត ជានិស្សិតគម្ពីរដែលមានចិត្តខ្នះខ្នែង។ ពេលគាត់ទទួលទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ខែមករា ឆ្នាំ១៨៩៥ គាត់រំភើបចិត្តណាស់។ ហេតុអ្វីគាត់រំភើបចិត្ត? គឺពីព្រោះទស្សនាវដ្ដីនោះមានក្របថ្មី។ រូបភាពនោះមានប៉មមួយដែលមានគោមភ្លើង ដែលកំពុងជះពន្លឺពេលមេឃងងឹត។ ប៉មនោះនៅឆ្នេរសមុទ្រ។ ឯសមុទ្រវិញ នោះមានរលកធំៗដោយសារមានខ្យល់ព្យុះ។ ក្នុងទស្សនាវដ្ដីនោះមានសេចក្ដីជូនដំណឹងស្តីអំពីក្របថ្មី។ សេចក្ដីជូនដំណឹងនោះមានចំណងជើងថា«សម្លៀកបំពាក់ថ្មីរបស់យើង»។
២ បងបូណេតស្ងើចសរសើរក្របថ្មីនោះណាស់ ហើយគាត់សរសេរសំបុត្រទៅបងរ៉ាសិល។ គាត់សរសេរថា៖ «ខ្ញុំសប្បាយចិត្តណាស់ ដោយឃើញថាប៉មយាមគឺស្អាតដូច្នេះ»។ និស្សិតគម្ពីរស្មោះត្រង់ម្នាក់ទៀតឈ្មោះចន ប្រោន បានសរសេរអំពីក្របថ្មីថា៖ «រូបភាពនោះជាទីចាប់អារម្មណ៍មែន ដោយបង្ហាញអំពីគោមភ្លើងនោះតាំងនៅកន្លែងមាំមួន ទោះជាមានរលកបក់បោកវាយផ្ទប់នឹងកន្លែងនោះក៏ដោយ»។ ក្របថ្មីនោះជាការផ្លាស់ប្ដូរដំបូងដែលបងប្អូនយើងបានឃើញនៅឆ្នាំនោះ តែមិនមែនជាការផ្លាស់ប្ដូរចុងក្រោយទេ។ នៅខែវិច្ឆិកា បងប្អូនបានដឹងអំពីការផ្លាស់ប្ដូរដ៏ធំមួយទៀត។ អ្វីដែលគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍គឺ ការផ្លាស់ប្ដូរនោះក៏ទាក់ទងនឹងខ្យល់ព្យុះខ្លាំងមួយដែរ។
៣, ៤. តើទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ថ្ងៃទី១៥ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ១៨៩៥ បានបញ្ជាក់អំពីបញ្ហាអ្វី ហើយតើការផ្លាស់ប្ដូរដ៏ធំអ្វីបានត្រូវប្រកាស?
៣ ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ថ្ងៃទី១៥ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ១៨៩៥ បានលាតត្រដាងបញ្ហាមួយដែលប្រៀបដូចជាព្យុះសង្ឃរា ពោលគឺបញ្ហាដែលកំពុងបំផ្លាញសេចក្ដីសុខសាន្តក្នុងអង្គការនិស្សិតគម្ពីរ។ តើបញ្ហានោះជាអ្វី? គឺបងប្អូនបានឈ្លោះប្រកែកគ្នាកាន់តែច្រើនឡើងអំពីអ្នកណាដែលត្រូវជាអ្នកដឹកនាំក្រុមជំនុំ។ ដើម្បីជួយបងប្អូនឲ្យយល់នូវអ្វីដែលចាំបាច់ដើម្បីបំបាត់ចោលចិត្តគំនិតប្រកួតប្រជែងគ្នានោះ អត្ថបទក្នុងទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមបានប្រដូចអង្គការរបស់យើងទៅនឹងកប៉ាល់មួយ។ រួចមក តាមរយៈអត្ថបទនោះ អង្គការយើងបានសារភាពត្រង់ៗថា អ្នកដែលនាំមុខមិនបានរៀបចំអង្គការឲ្យមានភាពមាំមួនដូចជាសំពៅដែលអាចធន់នៅពេលមានព្យុះទេ។ បើដូច្នេះ តើត្រូវធ្វើយ៉ាងណា?
៤ មេនាវិកដ៏ឈ្លាសវៃចាត់ចែងឲ្យប្រាកដថាមានពោងសុវត្ថិភាពគ្រប់គ្រាន់នៅលើទូក ហើយថាអ្នកធ្វើការលើនាវាបានត្រៀមខ្លួនជាស្រេចមុនមានព្យុះ។ ស្រដៀងគ្នាដែរ នៅសម័យនោះ អ្នកដែលនាំមុខក្នុងអង្គការរបស់យើងត្រូវតែចាត់ចែងឲ្យប្រាកដថា ក្រុមជំនុំនានាបានត្រៀមលក្ខណៈជាស្រេចសម្រាប់បញ្ហាលំបាកផ្សេងៗដែលប្រៀបដូចជាព្យុះសង្ឃរា។ ដើម្បីសម្រេចគោលបំណងនោះ អត្ថបទទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមបានប្រកាសអំពីការផ្លាស់ប្ដូរដ៏ធំមួយ ពោលគឺ ភ្លាមៗ«ត្រូវជ្រើសរើសអ្នកចាស់ទុំក្នុងក្រុមជំនុំទាំងឡាយ»ដើម្បី«‹ត្រួតពិនិត្យ›ហ្វូងចៀម»។—សកម្ម. ២០:២៨
៥. (ក) ហេតុអ្វីបានជារបៀបរៀបចំដំបូងសម្រាប់អ្នកចាស់ទុំជាការជឿនទៅមុខទាន់ពេល? (ខ) តើយើងនឹងពិចារណាសំណួរអ្វី?
៥ របៀបរៀបចំជាលើកដំបូងឲ្យមានអ្នកចាស់ទុំ គឺជាការជឿនទៅមុខទាន់ពេលមួយ ក្នុងការធ្វើឲ្យរចនាសម្ព័ន្ធរបស់ក្រុមជំនុំមានស្ថិរភាព។ របៀបរៀបចំនោះបានជួយបងប្អូនឲ្យស៊ូទ្រាំការលំបាកដែលមកពីសង្គ្រាមលោកលើកទី១។ ក្នុងអំឡុងរាប់សិបឆ្នាំបន្ទាប់ពីនោះ ការកែលម្អផ្សេងៗទៀតក្នុងអង្គការរបស់យើង បានជួយរាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាឲ្យបម្រើលោកបានប្រសើរជាង។ តើតាមរបៀបណាព្រឹត្ដិការណ៍នេះបានត្រូវប្រកាសទុកជាមុន? តើអ្នកបានឃើញដោយផ្ទាល់នូវការផ្លាស់ប្ដូរអ្វីខ្លះ? ហើយតើអ្នកបានទទួលប្រយោជន៍ពីការផ្លាស់ប្ដូរនោះយ៉ាងដូចម្ដេច?
«អញនឹងយកសេចក្ដីសុខធ្វើជារដ្ឋបាលឯង»
៦, ៧. (ក) តើអេសាយ ៦០:១៧ មានអត្ថន័យយ៉ាងណា? (ខ) តើពាក្យថា«រដ្ឋបាល»និង«អ្នកគ្រប់គ្រង»បញ្ជាក់អំពីអ្វី?
៦ ដូចយើងបានរៀននៅជំពូកទី៩ អេសាយបានប្រកាសទុកជាមុនថា ព្រះយេហូវ៉ានឹងឲ្យពររាស្ត្ររបស់លោក ដោយធ្វើឲ្យពួកគេមានគ្នាកាន់តែច្រើនឡើងៗ។ (អេ. ៦០:២២) ក៏ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាបានសន្យាធ្វើច្រើនជាងនោះទៅទៀត។ ក្នុងទំនាយដដែលនោះ លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «អញនឹងនាំមាសមកឲ្យជំនួសលង្ហិន ប្រាក់ជំនួសដែក លង្ហិនឲ្យជំនួសឈើ ហើយដែកឲ្យជំនួសថ្មផង អញនឹងយកសេចក្ដីសុខធ្វើជារដ្ឋបាលឯង ហើយឲ្យសេចក្ដីសុចរិតជាអ្នកគ្រប់គ្រងលើឯងផង»។ (អេ. ៦០:១៧) តើទំនាយនោះមានន័យយ៉ាងណា? ហើយនៅសព្វថ្ងៃនេះ តើទំនាយនោះទាក់ទងនឹងយើងយ៉ាងដូចម្ដេច?
នោះមិនមែនជាការយកសម្ភារគុណភាពល្អមកដាក់ជំនួសសម្ភារដែលអន់ទេ តែគឺជាការយកសម្ភារដែលមានគុណភាពប្រសើរជាងមកដាក់ជំនួសសម្ភារដែលល្អហើយ
៧ ទំនាយរបស់អេសាយបញ្ជាក់ថា សម្ភារសំណង់ម្យ៉ាងនឹងត្រូវជំនួសដោយសម្ភារសំណង់ម្យ៉ាងទៀត។ ប៉ុន្តែសូមកត់សម្គាល់ថា នោះមិនមែនជាការយកសម្ភារគុណភាពល្អមកដាក់ជំនួសសម្ភារដែលអន់ទេ តែគឺជាការយកសម្ភារដែលមានគុណភាពប្រសើរជាងមកដាក់ជំនួសសម្ភារដែលល្អហើយ។ ជាឧទាហរណ៍ ការយកមាសមកប្រើជំនួសលង្ហិនជាការបង្កើនគុណភាពឲ្យកាន់តែល្អ។ សម្ភារឯទៀតក្នុងទំនាយនោះក៏ដូច្នោះដែរ។ ដូច្នេះ ដោយប្រើឧទាហរណ៍នេះ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រកាសទុកជាមុនថា ស្ថានភាពរបស់រាស្ត្រលោកនឹងកាន់តែប្រសើរឡើងបន្ដិចម្ដងៗ។ តើទំនាយនេះបញ្ជាក់អំពីការកែលម្អបែបណា? ដោយសារទំនាយនេះប្រើពាក្យថា«រដ្ឋបាល»និង«អ្នកគ្រប់គ្រង» នោះព្រះយេហូវ៉ាបានបញ្ជាក់ឲ្យដឹងថានឹងមានការកែលម្អបន្ដិចម្ដងៗនូវរបៀបដែលរាស្ត្ររបស់លោកបានត្រូវរៀបចំឡើង និងរបៀបដែលពួកគេបានត្រូវថែរក្សា។
៨. (ក) តើអ្នកណាធ្វើការកែលម្អដែលបានត្រូវបញ្ជាក់ក្នុងទំនាយរបស់អេសាយ? (ខ) តើយើងទទួលប្រយោជន៍អ្វីខ្លះពីការកែលម្អទាំងនោះ? (សូមមើលដែរនូវប្រអប់ដែលមានចំណងជើងថា«គាត់បានបង្ហាញចិត្តរាបទាបពេលដែលទទួលការកែតម្រង់»)
៨ តើអ្នកណានឹងធ្វើឲ្យអង្គការនេះមានស្ថានភាពកាន់តែប្រសើរឡើងៗ? ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «អញនឹងនាំមាសមក . . . អញនឹងយកសេចក្ដីសុខធ្វើជារដ្ឋបាលឯង»។ ដូច្នេះការកែលម្អខាងរបៀបរៀបចំក្នុងក្រុមជំនុំ មិនមែនមកពីការខំប្រឹងព្យាយាមរបស់មនុស្សទេ តែមកពីព្រះយេហូវ៉ាផ្ទាល់។ ម្យ៉ាងទៀត តាំងតែពីលោកយេស៊ូបានត្រូវតែងតាំងជាស្តេច នោះព្រះយេហូវ៉ាបានកែលម្អអង្គការនេះតាមរយៈបុត្រលោក។ តើយើងទទួលប្រយោជន៍យ៉ាងណាពីការកែលម្អទាំងនេះ? បទគម្ពីរនោះបញ្ជាក់ថា ការផ្លាស់ប្ដូរទាំងនេះនាំឲ្យមាន«សេចក្ដីសុខ»និង«សេចក្ដីសុចរិត»។ កាលដែលយើងកែប្រែតាមការណែនាំរបស់ព្រះ នោះធ្វើឲ្យយើងមានសេចក្ដីសុខសាន្ត។ ម្យ៉ាងទៀត ដោយសារយើងស្រឡាញ់សេចក្ដីសុចរិត នោះជំរុញចិត្តយើងឲ្យបម្រើព្រះយេហូវ៉ា ដែលសាវ័កប៉ូលបានហៅថា«ព្រះនៃសេចក្ដីសុខសាន្ត»។—ភី. ៤:៩
៩. តើអ្វីជាមូលដ្ឋានត្រឹមត្រូវនៃរបៀបរៀបរយនិងសាមគ្គីភាពក្នុងក្រុមជំនុំ ហើយហេតុអ្វី?
៩ ស្តីអំពីព្រះយេហូវ៉ា សាវ័កប៉ូលក៏បានសរសេរដែរថា៖ «ព្រះមិនមែនជាព្រះនៃការខ្វះសណ្ដាប់ធ្នាប់ទេ តែជាព្រះនៃសេចក្ដីសុខសាន្ត»។ (១កូ. ១៤:៣៣) សូមកត់សម្គាល់ថា ប៉ូលមិនបានសរសេរបញ្ជាក់ថាការខ្វះសណ្ដាប់ធ្នាប់គឺផ្ទុយពីរបៀបរៀបរយទេ តែបានថាការខ្វះសណ្ដាប់ធ្នាប់ គឺផ្ទុយពីសេចក្ដីសុខសាន្ត។ ហេតុអ្វី? ព្រោះគ្រាន់តែមានរបៀបរៀបរយប៉ុណ្ណោះ មិនធ្វើឲ្យមានសេចក្ដីសុខសាន្តទេ។ ជាឧទាហរណ៍ សូមគិតអំពីកងទ័ពមួយ។ ទោះជាកងទ័ពដើរដោយមានរបៀបរៀបរយទៅដល់សមរភូមិក៏ដោយ តែដំណើរនោះមិននាំឲ្យមានសេចក្ដីសុខសាន្តឬសន្ដិភាពទេ តែធ្វើឲ្យមានសង្គ្រាមវិញ។ ដូច្នេះយើងដែលជាគ្រិស្តសាសនិកពិត ត្រូវចាំមិនភ្លេចនូវចំណុចសំខាន់មួយថា របៀបរៀបចំណាដែលមិនមានមូលដ្ឋានលើសេចក្ដីសុខសាន្តនិងសន្ដិភាព របៀបរៀបចំនោះមិនយូរមិនឆាប់នឹងត្រូវបរាជ័យ។ ផ្ទុយទៅវិញ សេចក្ដីសុខសាន្តពីព្រះធ្វើឲ្យមានរបៀបរៀបរយដែលស្ថិតស្ថេរ។ ដូច្នេះ យើងពិតជាសប្បាយណាស់ដែលអង្គការរបស់យើងបានត្រូវដឹកនាំនិងសម្រិតសម្រាំងដោយ«ព្រះដែលផ្ដល់សេចក្ដីសុខសាន្ត»! (រ៉ូម ១៥:៣៣) គឺដោយសារសេចក្ដីសុខសាន្តពីព្រះ ទើបយើងអាចរីករាយនឹងសាមគ្គីភាពនិងរបៀបរៀបចំដ៏ល្អដែលមានក្នុងក្រុមជំនុំទាំងឡាយរបស់យើងទូទាំងពិភពលោក។—ទំនុក. ២៩:១១
១០. (ក) នៅសម័យមុន តើអង្គការរបស់យើងបានត្រូវកែលម្អយ៉ាងដូចម្ដេច? (សូមមើលប្រអប់ដែលមានចំណងជើងថា«ការកែលម្អខាងការត្រួតពិនិត្យ») (ខ) តើយើងនឹងពិចារណាសំណួរអ្វីខ្លះ?
១០ ប្រអប់ដែលមានចំណងជើងថា«ការកែលម្អខាងការត្រួតពិនិត្យ» បញ្ជាក់ជាសង្ខេបអំពីការផ្លាស់ប្ដូរក្នុងអង្គការយើងនៅសម័យមុន ដែលបានធ្វើឲ្យមានរបៀបរៀបរយនិងបានផ្ដល់ប្រយោជន៍ជាច្រើន។ ក៏ប៉ុន្តែ នៅពេលថ្មីៗនេះ តើព្រះយេហូវ៉ាបានកែប្រែអ្វីខ្លះទៀត‹ពីលង្ហិនទៅជាមាស› តាមរយៈស្តេចរបស់យើង? តើតាមរបៀបណាដែលការផ្លាស់ប្ដូរខាងការត្រួតពិនិត្យបានពង្រឹងសាមគ្គីភាពនិងបង្កើនសេចក្ដីសុខសាន្តរបស់ក្រុមជំនុំនានាទូទាំងពិភពលោក? តើតាមរបៀបណាការផ្លាស់ប្ដូរទាំងនោះកំពុងជួយអ្នកផ្ទាល់ឲ្យបម្រើ«ព្រះនៃសេចក្ដីសុខសាន្ត»?
របៀបដែលគ្រិស្តដឹកនាំក្រុមជំនុំ
១១. (ក) តើការស្រាវជ្រាវកំណត់ហេតុគម្ពីរបាននាំឲ្យយល់ត្រឹមត្រូវជាងអំពីអ្វី? (ខ) តើបងប្អូនដែលជាសមាជិកគណៈអភិបាលបានតាំងចិត្តធ្វើអ្វី?
១១ ពីឆ្នាំ១៩៦៤ដល់ឆ្នាំ១៩៧១ គណៈអភិបាលបានរៀបចំហើយចាត់ចែងឲ្យបងប្អូនមួយចំនួនធ្វើការស្រាវជ្រាវដ៏ស៊ីជម្រៅអំពីកំណត់ហេតុគម្ពីរ។ ប្រធានបទមួយដែលបានត្រូវសិក្សាគឺអំពីរបៀបដែលក្រុមជំនុំគ្រិស្តសាសនិកនៅសតវត្សរ៍ទី១បានដំណើរការ។a ស្តីអំពីរបៀបរៀបចំក្នុងអង្គការយើង បងប្អូនបានរៀនថាក្រុមជំនុំទាំងឡាយនៅសតវត្សរ៍ទី១បានត្រូវត្រួតពិនិត្យដោយអ្នកចាស់ទុំមួយក្រុម មិនមែនអ្នកចាស់ទុំតែម្នាក់ឬអ្នកត្រួតពិនិត្យតែម្នាក់ទេ។ (សូមអាន ភីលីព ១:១; ធីម៉ូថេទី១ ៤:១៤) ក្រោយពីគណៈអភិបាលបានយល់ចំណុចនោះច្បាស់ជាង នោះពួកគាត់បានទទួលស្គាល់ថាលោកយេស៊ូដែលជាស្តេចរបស់ពួកគាត់ កំពុងដឹកនាំពួកគាត់ឲ្យកែលម្អរបៀបរៀបចំក្នុងអង្គការរបស់ព្រះ។ បងប្អូនដែលជាគណៈអភិបាលបានតាំងចិត្តធ្វើតាមការណែនាំរបស់ស្តេច។ ពួកគាត់បានកែប្រែរបៀបរៀបចំភ្លាមៗដើម្បីធ្វើឲ្យអង្គការយើងស្របតាមគំរូក្នុងគម្ពីរស្តីអំពីការតែងតាំងអ្នកចាស់ទុំ។ តើបងប្អូនបានកែប្រែអ្វីខ្លះរវាងឆ្នាំ១៩៧០និងឆ្នាំ១៩៧៤?
១២. (ក) តើគណៈអភិបាលបានត្រូវកែប្រែយ៉ាងដូចម្ដេច? (ខ) សូមរៀបរាប់អំពីរបៀបរៀបចំនៃគណៈអភិបាល។ (សូមមើលប្រអប់ដែលមានចំណងជើងថា«របៀបដែលគណៈអភិបាលចាត់ចែងកិច្ចការរាជាណាចក្រ»)
១២ ការកែប្រែដំបូងទាក់ទងនឹងគណៈអភិបាលតែម្ដង។ មកដល់ពេលនោះ សមាជិកគណៈអភិបាលមានបងប្រុស៧នាក់ដែលមានសេចក្ដីសង្ឃឹមឡើងទៅស្ថានសួគ៌ និងដែលជាគណៈកម្មាធិការនាយកនៃសមាគមប៉មយាមខាងគម្ពីរនិងខិត្តប័ណ្ណនៃរដ្ឋប៉ិនស៊ីវ៉ានី។ ក៏ប៉ុន្តែនៅឆ្នាំ១៩៧១ ចំនួនសមាជិកនៃគណៈអភិបាលបានកើនឡើងរហូតដល់១១នាក់ ហើយគឺដាច់ដោយឡែកពីគណៈកម្មាធិការនាយក។ សមាជិកទាំងនោះបានចាត់ទុកថាពួកគាត់ម្នាក់ៗមានសិទ្ធិស្មើគ្នា ហើយចាប់ផ្ដើមប្ដូរវេនគ្នាធ្វើជាអធិការីមួយឆ្នាំម្ដង តាមលំដាប់អក្សរឈ្មោះ។
១៣. (ក) តើរបៀបរៀបចំអ្វីដែលធ្លាប់មានអស់៤០ឆ្នាំ? (ខ) តើគណៈអភិបាលបានធ្វើអ្វីនៅឆ្នាំ១៩៧២?
១៣ ការផ្លាស់ប្ដូរជាបន្តបន្ទាប់ជាប់ទាក់ទងនឹងក្រុមជំនុំនានា។ តើការផ្លាស់ប្ដូរនោះជាអ្វី? ពីឆ្នាំ១៩៣២ដល់ឆ្នាំ១៩៧២ ក្រុមជំនុំនានាបានត្រូវត្រួតពិនិត្យដោយបងប្រុសតែម្នាក់។ រហូតដល់ឆ្នាំ១៩៣៦ បងប្រុសនោះបានត្រូវហៅថាអ្នកចាត់ចែងកិច្ចបម្រើ។ ក្រោយមក មុខងារនោះបានត្រូវហៅថាអ្នកបម្រើក្រុមជំនុំ ហើយក្រោយមកទៀត ហៅថាអ្នកត្រួតពិនិត្យក្រុមជំនុំ។ បងប្អូនប្រុសៗដែលទទួលតំណែងនោះបានខ្នះខ្នែងថែរក្សាហ្វូងចៀមរបស់ព្រះ។ តាមធម្មតា អ្នកត្រួតពិនិត្យក្រុមជំនុំបានធ្វើការសម្រេចចិត្តសម្រាប់ក្រុមជំនុំ ដោយមិនសួរយោបល់អ្នកបម្រើឯទៀតក្នុងក្រុមជំនុំទេ។ ក៏ប៉ុន្តែ នៅឆ្នាំ១៩៧២ គណៈអភិបាលបានបើកផ្លូវសម្រាប់ការផ្លាស់ប្ដូរដ៏ធំជាប្រវត្ដិសាស្ត្រ។ តើនោះជាអ្វី?
១៤. (ក) នៅថ្ងៃទី១ ខែតុលា ឆ្នាំ១៩៧២ តើមានរបៀបរៀបចំថ្មីអ្វី? (ខ) តើអ្នកចាត់ចែងកិច្ចការពួកអ្នកចាស់ទុំអនុវត្តដំបូន្មាននៅភីលីព ២:៣ យ៉ាងដូចម្ដេច?
១៤ ជាជាងមានបងប្រុសតែម្នាក់បម្រើជាអ្នកត្រួតពិនិត្យក្នុងក្រុមជំនុំនីមួយៗ នោះបងប្រុសៗឯទៀតដែលមានគុណសម្បត្ដិគ្រប់គ្រាន់តាមបទគម្ពីរ ក៏បានត្រូវតែងតាំងដោយអង្គការរបស់ព្រះឲ្យធ្វើជាអ្នកចាស់ទុំដែរ។ ពួកគេនឹងធ្វើជាក្រុមអ្នកចាស់ទុំដែលនឹងត្រួតពិនិត្យក្រុមជំនុំ។ របៀបរៀបចំថ្មីសម្រាប់អ្នកចាស់ទុំបានចាប់ផ្ដើមនៅថ្ងៃទី១ ខែតុលា ឆ្នាំ១៩៧២។ សព្វថ្ងៃនេះ អ្នកចាត់ចែងកិច្ចការពួកអ្នកចាស់ទុំមិនគិតថាគាត់សំខាន់ជាងអ្នកចាស់ទុំឯទៀតទេ តែគាត់ចាត់ទុកថាខ្លួនជា«អ្នកតូចជាងគេ»វិញ។ (លូក. ៩:៤៨) បងប្រុសៗបែបនេះពិតជានាំឲ្យបងប្អូនទូទាំងពិភពលោកទទួលពរមែន!—ភី. ២:៣
នេះបង្ហាញច្បាស់ថា ស្តេចរបស់យើងមានប្រាជ្ញាស្រួចស្រាល់ ដោយបានជ្រាបទុកជាមុនអំពីអនាគត ហើយបានរៀបចំឲ្យមានគង្វាលគ្រប់គ្រាន់នៅពេលត្រឹមត្រូវសម្រាប់អ្នកកាន់តាមលោក
១៥. (ក) តើការរៀបចំឲ្យមានក្រុមអ្នកចាស់ទុំផ្ដល់ប្រយោជន៍អ្វីខ្លះ? (ខ) តើអ្វីបង្ហាញថាស្តេចរបស់យើងបានដឹងទុកជាមុនអំពីសេចក្ដីត្រូវការរបស់យើង?
១៥ របៀបរៀបចំសម្រាប់ចែករំលែកភារកិច្ចក្នុងចំណោមក្រុមអ្នកចាស់ទុំ ជាការកែលម្អដ៏ប្រសើរណាស់។ សូមពិចារណាអំពីផលប្រយោជន៍បីយ៉ាងដែលមកពីរបៀបរៀបចំថ្មីនោះ។ ប្រយោជន៍ទី១ដែលមកពីការរៀបចំឲ្យមានក្រុមអ្នកចាស់ទុំគឺជាប្រយោជន៍ដ៏សំខាន់បំផុត ពោលគឺរបៀបរៀបចំនោះជួយអ្នកចាស់ទុំទាំងអស់គ្នាឲ្យយល់ថាលោកយេស៊ូជាប្រមុខក្រុមជំនុំ ទោះជាពួកគេមានភារកិច្ចអ្វីក៏ដោយ។ (អេភ. ៥:២៣) ប្រយោជន៍ទី២ គឺអ្វីដែលសុភាសិត ១១:១៤ ចែងថា៖ «បើមានអ្នកប្រឹក្សាជាច្រើន នោះមានសេចក្ដីសុខវិញ»។ កាលដែលអ្នកចាស់ទុំជួបជុំគ្នាដើម្បីពិភាក្សាអំពីការគោរពប្រណិប័តន៍របស់ក្រុមជំនុំ ថែមទាំងផ្លាស់ប្ដូរយោបល់គ្នាទៅវិញទៅមក នោះជួយពួកគេឲ្យធ្វើការសម្រេចចិត្តដែលសមស្របតាមគោលការណ៍គម្ពីរ។ (សុភ. ២៧:១៧) ព្រះយេហូវ៉ាឲ្យពរលើការសម្រេចចិត្តបែបនេះ ហើយជាលទ្ធផលការសម្រេចចិត្តនោះនាំឲ្យមានសេចក្ដីសុខឬជោគជ័យវិញ។ ប្រយោជន៍ទី៣ គឺដោយសារមានបងប្រុសច្រើននាក់បម្រើជាអ្នកចាស់ទុំ នោះអង្គការរបស់យើងអាចផ្ដល់អ្វីដែលក្រុមជំនុំត្រូវការកាន់តែខ្លាំងឡើងៗ ពោលគឺការត្រួតពិនិត្យនិងការឃ្វាល។ (អេ. ៦០:៣-៥) សូមគិតអំពីចំនួនក្រុមជំនុំដែលមាននៅឥឡូវនេះ។ នៅឆ្នាំ១៩៧១ មានជាង២៧.០០០ក្រុមជំនុំ តែនៅឆ្នាំ២០១៣ មានជាង១១៣.០០០ក្រុមជំនុំវិញ! នេះបង្ហាញច្បាស់ថា ស្តេចរបស់យើងមានប្រាជ្ញាស្រួចស្រាល់ ដោយបានជ្រាបទុកជាមុនអំពីអនាគត ហើយបានរៀបចំឲ្យមានគង្វាលគ្រប់គ្រាន់នៅពេលត្រឹមត្រូវសម្រាប់អ្នកកាន់តាមលោក។—មីកា ៥:៥
«ធ្វើជាគំរូដល់ហ្វូងចៀម»
១៦. (ក) តើអ្នកចាស់ទុំមានភារកិច្ចអ្វី? (ខ) តើនិស្សិតគម្ពីរមានទស្សនៈយ៉ាងណាចំពោះដំបូន្មានរបស់លោកយេស៊ូដែលឲ្យ‹ឃ្វាលហ្វូងចៀម›?
១៦ សូម្បីតែនៅសម័យនិស្សិតគម្ពីរ ពួកអ្នកចាស់ទុំក៏បានយល់ដែរថា ពួកគេមានភារកិច្ចជួយបងប្អូនរួមជំនឿឲ្យបម្រើព្រះជានិច្ច។ (សូមអាន កាឡាទី ៦:១០) នៅឆ្នាំ១៩០៨ អត្ថបទមួយក្នុងទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមបានបញ្ជាក់អំពីការដាស់តឿនរបស់លោកយេស៊ូដែលថា៖ «ចូរឃ្វាលចៀមតូចៗរបស់ខ្ញុំ»។ (យ៉ូន. ២១:១៥-១៧) អត្ថបទនោះណែនាំពួកអ្នកចាស់ទុំថា៖ «ជាការសំខាន់ណាស់ដែលយើងចាត់ទុកបង្គាប់របស់លោកម្ចាស់ស្តីអំពីចៀមរបស់លោក ថាជាបង្គាប់ដ៏សំខាន់ណាស់ ហើយថាយើងចាត់ទុកកិច្ចការថែរក្សាអ្នកកាន់តាមលោកម្ចាស់ថាជាឯកសិទ្ធិខ្ពង់ខ្ពស់»។ នៅឆ្នាំ១៩២៥ ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមបានបញ្ជាក់ម្ដងទៀតអំពីសារៈសំខាន់នៃការធ្វើជាគង្វាល។ អត្ថបទនោះរំលឹកអ្នកចាស់ទុំថា៖ «ក្រុមជំនុំជារបស់ព្រះ . . . ហើយអស់អ្នកដែលមានឯកសិទ្ធិបម្រើបងប្អូនរួមជំនឿត្រូវទទួលខុសត្រូវចំពោះលោក»។
១៧. តើអ្នកត្រួតពិនិត្យបានទទួលជំនួយអ្វីខ្លះដើម្បីទៅជាគង្វាលល្អ?
១៧ តើតាមរបៀបណាអង្គការរបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានជួយអ្នកចាស់ទុំឲ្យបង្កើនសមត្ថភាពឃ្វាលហ្វូងចៀមរបស់លោក ដោយ‹យកប្រាក់មកជំនួសដែក›? គឺដោយបង្ហាត់បង្រៀនពួកគេ។ នៅឆ្នាំ១៩៥៩ សាលាកិច្ចបម្រើរាជាណាចក្រសម្រាប់ពួកអ្នកត្រួតពិនិត្យ បានត្រូវធ្វើឡើងជាលើកដំបូង។ ផ្នែកមួយនៃវគ្គសិក្សានោះបញ្ជាក់ប្រធានបទ«ការយកចិត្តទុកដាក់នឹងបងប្អូនម្នាក់ៗ»។ បងប្រុសៗដែលរៀននៅទីនោះបានត្រូវលើកទឹកចិត្តឲ្យ«ធ្វើកាលវិភាគសម្រាប់ទៅសួរសុខទុក្ខអ្នកផ្សព្វផ្សាយនៅផ្ទះរបស់ពួកគេ»។ វគ្គសិក្សានោះក៏បានបញ្ជាក់វិធីផ្សេងៗដែលគង្វាលអាចលើកទឹកចិត្តបងប្អូនពេលដែលទៅដល់ផ្ទះរបស់ពួកគេដែរ។ នៅឆ្នាំ១៩៦៦ សាលាកិច្ចបម្រើរាជាណាចក្រថ្មីមួយបានចាប់ផ្ដើម។ នៅទីនោះ ពួកគេបានរៀនអំពីប្រធានបទ«សារៈសំខាន់នៃការឃ្វាលហ្វូងចៀមរបស់ព្រះ»។ តើអ្វីជាចំណុចសំខាន់នៃវគ្គសិក្សានោះ? បងប្អូនដែលនាំមុខ«គួររួមចំណែកថែរក្សាហ្វូងចៀមរបស់ព្រះ ហើយនៅដំណាលគ្នានោះ ពួកគេគួរយកចិត្តទុកដាក់នឹងក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្លួន និងកិច្ចបម្រើផ្សាយ»។ ក្នុងអំឡុងប៉ុន្មានឆ្នាំកន្លងទៅហើយនេះ មានសាលាឯទៀតសម្រាប់អ្នកចាស់ទុំ។ តើការបង្ហាត់បង្រៀនបន្តបន្ទាប់នោះដែលអង្គការរបស់ព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ឲ្យ បានមានលទ្ធផលយ៉ាងណា? សព្វថ្ងៃនេះ ក្រុមជំនុំគ្រិស្តសាសនិកពិតមានបងប្អូនប្រុសៗរាប់ពាន់នាក់ដែលបម្រើជាគង្វាលក្នុងក្រុមជំនុំ។
សាលាកិច្ចបម្រើរាជាណាចក្រនៅប្រទេសហ្វីលីពីន ឆ្នាំ១៩៦៦
១៨. (ក) តើអ្នកចាស់ទុំបានទទួលភារកិច្ចដ៏ធ្ងន់អ្វី? (ខ) ហេតុអ្វីព្រះយេហូវ៉ានិងលោកយេស៊ូស្រឡាញ់អ្នកចាស់ទុំដែលមានចិត្តខ្នះខ្នែង?
១៨ តាមរយៈលោកយេស៊ូដែលជាស្តេចរបស់យើង ព្រះយេហូវ៉ាបានរៀបចំឲ្យមានក្រុមអ្នកចាស់ទុំក្នុងក្រុមជំនុំគ្រិស្តសាសនិកពិត។ លោកបានធ្វើដូច្នេះដើម្បីឲ្យពួកគេបំពេញភារកិច្ចដ៏ធ្ងន់មួយ។ តើភារកិច្ចនោះជាអ្វី? គឺភារកិច្ចដឹកនាំចៀមរបស់ព្រះក្នុងអំឡុងគ្រាដ៏ពិបាកបំផុតក្នុងប្រវត្ដិសាស្ត្រមនុស្សជាតិ។ (អេភ. ៤:១១, ១២; ២ធី. ៣:១) ព្រះយេហូវ៉ានិងលោកយេស៊ូស្រឡាញ់យ៉ាងខ្លាំងនូវអ្នកចាស់ទុំដែលមានចិត្តខ្នះខ្នែង ពីព្រោះពួកគេធ្វើតាមការណែនាំក្នុងគម្ពីរដែលថា៖ «ចូរឃ្វាលហ្វូងចៀមរបស់ព្រះដែលនៅក្រោមការថែទាំរបស់អ្នករាល់គ្នា . . . ដោយស្ម័គ្រចិត្ត . . . ដោយស្មោះអស់ពីចិត្ត . . . ដោយធ្វើជាគំរូដល់ហ្វូងចៀម»។ (១ពេ. ៥:២, ៣) សូមពិចារណាមូលហេតុពីរយ៉ាងក្នុងចំណោមមូលហេតុជាច្រើន ដែលគង្វាលក្នុងក្រុមជំនុំគ្រិស្តសាសនិកពិត ជាគំរូសម្រាប់ហ្វូងចៀមរបស់ព្រះ និងមូលហេតុដែលពួកគេជួយយ៉ាងច្រើនក្នុងការធ្វើឲ្យមានសេចក្ដីសុខសាន្តនិងអំណរក្នុងក្រុមជំនុំ។
របៀបដែលអ្នកចាស់ទុំសព្វថ្ងៃនេះឃ្វាលចៀមរបស់ព្រះ
១៩. តើយើងគិតយ៉ាងណាអំពីអ្នកចាស់ទុំដែលផ្សព្វផ្សាយជាមួយនឹងយើង?
១៩ មូលហេតុទី១ គឺអ្នកចាស់ទុំរួមបម្រើជាមួយនឹងសមាជិកក្រុមជំនុំ។ លូកាបានសរសេរអំពីលោកយេស៊ូថា៖ «លោកចាប់ផ្ដើមធ្វើដំណើរពីក្រុងមួយទៅក្រុងមួយ ហើយពីភូមិមួយទៅភូមិមួយ ដោយផ្សព្វផ្សាយនិងប្រកាសដំណឹងល្អអំពីរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ។ ឯសាវ័កទាំងដប់ពីរនាក់ក៏នៅជាមួយនឹងលោកដែរ»។ (លូក. ៨:១) លោកយេស៊ូផ្សព្វផ្សាយជាមួយនឹងពួកសាវ័ករបស់លោក។ ដូចគ្នាដែរ អ្នកចាស់ទុំដែលជាគំរូល្អ ផ្សព្វផ្សាយជាមួយនឹងបងប្អូនរួមជំនឿ។ អ្នកចាស់ទុំយល់ថា ការធ្វើដូច្នេះ ជួយក្រុមជំនុំឲ្យមានបរិយាកាសល្អ។ តើសមាជិកក្រុមជំនុំមានទស្សនៈយ៉ាងណាចំពោះអ្នកចាស់ទុំបែបនោះ? បងស្រីម្នាក់ឈ្មោះហ្សានីន ដែលមានអាយុជាង៨០ឆ្នាំ ប្រាប់ថា៖ «ពេលខ្ញុំផ្សព្វផ្សាយជាមួយនឹងអ្នកចាស់ទុំម្នាក់ ខ្ញុំមានឱកាសសន្ទនាជាមួយនឹងគាត់ និងស្គាល់គាត់ច្បាស់ជាង»។ បងប្រុសស្ទេវិន ដែលមានអាយុជាង៣០ឆ្នាំប្រាប់ថា៖ «ពេលដែលអ្នកចាស់ទុំម្នាក់ផ្សព្វផ្សាយជាមួយនឹងខ្ញុំ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាគាត់ចង់ជួយខ្ញុំ។ ពេលខ្ញុំទទួលជំនួយពីអ្នកចាស់ទុំ ខ្ញុំសប្បាយចិត្តណាស់»។
ដូចគង្វាលខំស្វែងរកចៀមដែលវង្វេងបាត់ នោះអ្នកចាស់ទុំខំប្រឹងស្វែងរកបងប្អូនដែលឈប់ចូលរួមជាមួយនឹងក្រុមជំនុំ
២០, ២១. តើអ្នកចាស់ទុំអាចធ្វើតាមគំរូគង្វាលក្នុងឧទាហរណ៍របស់លោកយេស៊ូយ៉ាងដូចម្ដេច? សូមឲ្យឧទាហរណ៍មួយ។ (សូមមើលដែរនូវប្រអប់ដែលមានចំណងជើងថា«លទ្ធផលល្អពីការទៅសួរសុខទុក្ខរាល់សប្ដាហ៍»)
២០ មូលហេតុទី២ គឺអង្គការរបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្ហាត់បង្រៀនអ្នកចាស់ទុំឲ្យយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះបងប្អូនដែលបានឈប់ចូលរួមជាមួយនឹងក្រុមជំនុំ។ (ហេ. ១២:១២) ហេតុអ្វីអ្នកចាស់ទុំគួរផ្ដល់ជំនួយដល់បងប្អូនដែលមានចំណងមិត្តភាពខ្សោយជាមួយនឹងព្រះ ហើយតើពួកគេគួរផ្ដល់ជំនួយនោះតាមរបៀបណា? យើងអាចរកឃើញចម្លើយក្នុងឧទាហរណ៍ដែលលោកយេស៊ូបានរៀបរាប់ស្តីអំពីគង្វាលនិងចៀមដែលបានវង្វេងបាត់។ (សូមអាន លូកា ១៥:៤-៧) ពេលដែលគង្វាលក្នុងឧទាហរណ៍នោះដឹងថាគាត់បាត់ចៀមមួយក្បាល គាត់ខំប្រឹងស្វែងរកចៀមនោះ ហាក់ដូចជាគាត់មានចៀមតែមួយប៉ុណ្ណោះ។ នៅសព្វថ្ងៃនេះ តើតាមរបៀបណាអ្នកចាស់ទុំធ្វើតាមគំរូគង្វាលក្នុងឧទាហរណ៍របស់លោកយេស៊ូ? ចៀមដែលបានវង្វេងបាត់នោះ នៅតែមានតម្លៃចំពោះគង្វាល។ ដូចគ្នាដែរ បងប្អូនដែលឈប់ចូលរួមជាមួយនឹងរាស្ត្ររបស់ព្រះ នៅតែមានតម្លៃចំពោះអ្នកចាស់ទុំ។ ពួកគេចាត់ទុកអ្នកដែលមានចំណងមិត្តភាពខ្សោយជាមួយនឹងព្រះថាជាចៀមដែលវង្វេងបាត់។ អ្នកចាស់ទុំមិនចាត់ទុកការខំជួយបងប្អូនទាំងនោះថាជាការខាតពេលឥតប្រយោជន៍ទេ។ ម្យ៉ាងទៀត គង្វាលនោះបានសម្រេចចិត្ត«ទៅរកចៀមដែលបាត់នោះទាល់តែឃើញ»។ ដូច្នេះអ្នកចាស់ទុំចាត់វិធានការទៅរកបងប្អូនដែលខ្សោយនិងផ្ដល់ជំនួយដល់ពួកគេ មិនមែនចាំឲ្យបងប្អូនទាំងនោះមករកអ្នកចាស់ទុំមុនទេ។
២១ តើគង្វាលក្នុងឧទាហរណ៍នោះធ្វើអ្វីក្រោយពីគាត់បានរកចៀមនោះឃើញហើយ? គាត់លើកចៀមនោះថ្នមៗ«ដាក់នៅលើក» ហើយយកទៅដាក់ជាមួយនឹងហ្វូងវិញ។ ស្រដៀងគ្នាដែរ ពេលដែលអ្នកចាស់ទុំបញ្ជាក់ថាគាត់ខ្វល់អំពីបងប្អូនដែលខ្សោយនោះ សម្ដីរបស់គាត់អាចលើកទឹកចិត្តបងប្អូននោះ ហើយជួយពួកគេឲ្យត្រឡប់មកក្រុមជំនុំវិញ។ នេះជាអ្វីដែលបានកើតឡើងចំពោះបងប្រុសវីកទឺរ នៅទ្វីបអាហ្វ្រិក។ បងវីកទឺរបានឈប់ចូលរួមជាមួយនឹងក្រុមជំនុំ។ គាត់ប្រាប់ថា៖ «ក្នុងអំឡុង៨ឆ្នាំដែលខ្ញុំអសកម្មនោះ អ្នកចាស់ទុំព្យាយាមជួយខ្ញុំម្ដងហើយម្ដងទៀត»។ តើអ្វីដែលបានមានឥទ្ធិពលខ្លាំងទៅលើចិត្តរបស់គាត់? បងវីកទឺរ ពន្យល់ថា៖ «នៅថ្ងៃមួយ អ្នកចាស់ទុំម្នាក់ឈ្មោះចន ដែលធ្លាប់ចូលរួមសាលាសម្រាប់អ្នកត្រួសត្រាយជាមួយនឹងខ្ញុំ បានឆ្លៀតមកលេងខ្ញុំ ហើយបង្ហាញរូបថតដែលគាត់បានថតកាលដែលយើងរៀននៅសាលាអ្នកត្រួសត្រាយនោះ។ ពេលដែលខ្ញុំមើលរូបថតទាំងនោះ ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមនឹកឃើញគ្រាសប្បាយជាច្រើន ហើយចាប់ផ្ដើមចង់បានឡើងវិញនូវអំណរដែលខ្ញុំធ្លាប់មានពីមុន កាលដែលនៅបម្រើព្រះយេហូវ៉ានៅឡើយ»។ មិនយូរក្រោយពីបងចនបានទៅលេងបងវីកទឺរ នោះបងវីកទឺរបានត្រឡប់ទៅក្រុមជំនុំវិញ។ សព្វថ្ងៃនេះ បងវីកទឺរបម្រើជាអ្នកត្រួសត្រាយម្ដងទៀត។ នេះបង្ហាញច្បាស់ថា អ្នកចាស់ទុំដែលយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះយើង ពិតជាជួយយើងឲ្យមានអំណរ។—២កូ. ១:២៤b
ការកែលម្អរបៀបរៀបចំសម្រាប់ត្រួតពិនិត្យជួយពង្រឹងសាមគ្គីភាពនៃរាស្ត្ររបស់ព្រះ
២២. តើសេចក្ដីសុចរិតនិងសេចក្ដីសុខសាន្តពង្រឹងសាមគ្គីភាពរបស់ក្រុមជំនុំគ្រិស្តសាសនិកពិតយ៉ាងដូចម្ដេច? (សូមមើលដែរនូវប្រអប់ដែលមានចំណងជើងថា«យើងបានភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំង!»)
២២ ដូចយើងបានរៀនហើយ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រកាសទុកជាមុនថា រាស្ត្ររបស់លោកនឹងមានសេចក្ដីសុចរិតនិងសេចក្ដីសុខសាន្តកាន់តែច្រើនឡើងៗ។ (អេ. ៦០:១៧) គុណសម្បត្ដិទាំងពីរនេះជួយពង្រឹងសាមគ្គីភាពនៃក្រុមជំនុំ។ តើពង្រឹងសាមគ្គីភាពយ៉ាងដូចម្ដេច? សេចក្ដីសុចរិតពង្រឹងសាមគ្គីភាព ដោយសារ«ព្រះនៃយើង គឺព្រះយេហូវ៉ាតែ១អង្គទ្រង់»។ (ចោ. ៦:៤) គោលការណ៍សុចរិតយុត្ដិធម៌របស់លោក មិនផ្លាស់ប្ដូរពីប្រទេសមួយទៅប្រទេសមួយទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ គោលការណ៍របស់លោកស្តីអំពីអ្វីដែលខុសនិងអ្វីដែលត្រូវគឺតែមួយ ហើយគឺដូចគ្នាក្នុង«ក្រុមជំនុំទាំងអស់របស់ពួកអ្នកបរិសុទ្ធ»។ (១កូ. ១៤:៣៣) ដូច្នេះ ក្រុមជំនុំអាចរីកចម្រើនបាន លុះត្រាតែសមាជិកក្រុមជំនុំអនុវត្តគោលការណ៍របស់ព្រះ។ ចំណែកសេចក្ដីសុខសាន្តនិងសន្ដិភាពវិញ ស្តេចរបស់យើងមិនគ្រាន់តែចង់ឲ្យយើងរីករាយនឹងបរិយាកាសដ៏សុខសាន្តនិងសន្ដិភាពក្នុងក្រុមជំនុំប៉ុណ្ណោះទេ តែចង់ឲ្យយើងរួមចំណែក«ធ្វើឲ្យមានសន្ដិភាព»ផងដែរ។ (ម៉ាថ. ៥:៩) ដូច្នេះ យើង«ស្វែងរកអ្វីដែលនាំឲ្យមានសន្ដិភាព»។ បើយើងមានបញ្ហាជាមួយនឹងបងប្អូនរួមជំនឿ យើងទៅរកពួកគេមុន ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហានោះ។ (រ៉ូម ១៤:១៩) ធ្វើដូច្នេះ យើងកំពុងជួយបង្កើនសេចក្ដីសុខសាន្តនិងពង្រឹងសាមគ្គីភាពក្នុងក្រុមជំនុំ។—អេ. ៦០:១៨
២៣. នៅសព្វថ្ងៃនេះ តើយើងដែលជាអ្នកបម្រើព្រះយេហូវ៉ារីករាយនឹងអ្វី?
២៣ នៅខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ១៨៩៥ ពេលដែលទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមបានប្រកាសជាលើកដំបូងអំពីរបៀបរៀបចំសម្រាប់អ្នកចាស់ទុំ នោះបងប្អូនដែលមានភារកិច្ចទទួលខុសត្រូវក្នុងអង្គការយើង ក៏បានបញ្ជាក់អំពីបំណងចិត្តរបស់ពួកគេដែរ។ តើពួកគេមានបំណងចិត្តអ្វី? ពួកគេបានអធិដ្ឋានសុំឲ្យរបៀបរៀបចំថ្មីនេះជួយរាស្ត្ររបស់ព្រះឲ្យ«ឆាប់មានសាមគ្គីភាពក្នុងជំនឿ»។ ពេលដែលយើងពិចារណាអំពីអតីតកាល យើងឃើញថាព្រះយេហូវ៉ាបានសម្រិតសម្រាំងបន្ដិចម្ដងៗនូវរបៀបរៀបចំសម្រាប់ការត្រួតពិនិត្យក្នុងអង្គការលោក ហើយលោកបានធ្វើដូច្នេះតាមរយៈស្តេចរបស់យើង។ យើងក៏ឃើញដែរថា ការសម្រិតសម្រាំងទាំងនោះបានពង្រឹងសាមគ្គីភាពរបស់យើងក្នុងការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះ។ ចំណុចនេះពិតជាធ្វើឲ្យយើងសប្បាយចិត្តណាស់! (ទំនុក. ៩៩:៤) លទ្ធផលមកពីការសម្រិតសម្រាំងនោះគឺ យើងដែលជារាស្ត្ររបស់ព្រះនៅទូទាំងផែនដីនាសព្វថ្ងៃនេះ រីករាយជាមួយគ្នាដោយមាន«ចិត្តគំនិតតែមួយ» ដើរតាម«លំអានដានតែមួយ» និងបម្រើ«ព្រះនៃសេចក្ដីសុខសាន្ត»ដោយ«ព្រមចិត្តគ្នា»។—២កូ. ១២:១៨; សូមអាន សេផានា ៣:៩
a លទ្ធផលពីការស្រាវជ្រាវយ៉ាងស៊ីជម្រៅនោះបានត្រូវបោះពុម្ពក្នុងសៀវភៅដែលមានចំណងជើងថា ជំនួយដើម្បីយល់គម្ពីរ (Aid to Bible Understanding)
b សូមមើលអត្ថបទដែលមានចំណងជើងថា«អ្នកចាស់ទុំ‹ជាអ្នករួមការងារដើម្បីឲ្យយើងរាល់គ្នាមានអំណរ›» ក្នុងទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ថ្ងៃទី១៥ ខែមករា ឆ្នាំ២០១៣ ទំព័រ២៧-៣១។