មេរៀនទី២១
សេចក្ដីវេទនាទី១០
ម៉ូសេបានសន្យានឹងផារ៉ូថា គាត់គ្មានថ្ងៃមកជួបមុខផារ៉ូទៀតទេ។ ប៉ុន្តែ មុនពេលចេញទៅ គាត់ប្រាប់ផារ៉ូថា៖ ‹នៅពាក់កណ្ដាលអធ្រាត្រនេះ កូនប្រុសច្បងទាំងអស់ក្នុងស្រុកអេហ្ស៊ីបនឹងស្លាប់ ចាប់ពីកូនច្បងរបស់ផារ៉ូ រហូតដល់កូនច្បងរបស់អ្នកបម្រើ›។
ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រាប់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលឲ្យរៀបចំអាហារពិសេស។ លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹ចូរសម្លាប់ចៀមឬពពែឈ្មោលមួយក្បាលអាយុមួយខួប ហើយយកឈាមវាទៅលាបលើទ្វារផ្ទះ។ ចូរដុតសត្វនោះ រួចបរិភោគជាមួយនឹងនំប៉័ងឥតដំបែ។ ចូរពាក់សម្លៀកបំពាក់និងស្បែកជើងឲ្យរួចជាស្រេច។ នៅយប់នេះ ខ្ញុំនឹងរំដោះអ្នករាល់គ្នាឲ្យមានសេរីភាព›។ តើអ្នកអាចស្រមៃឃើញ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលរំភើបចិត្តខ្លាំងយ៉ាងណាទេ?
លុះពាក់កណ្ដាលអធ្រាត្រ ទេវតារបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានហោះទៅគ្រប់ផ្ទះក្នុងស្រុកអេហ្ស៊ីប។ ផ្ទះណាដែលគ្មានឈាមនៅមាត់ទ្វារ កូនប្រុសច្បងក្នុងផ្ទះនោះក៏ត្រូវស្លាប់។ ប៉ុន្តែ ផ្ទះណាដែលមានឈាមនៅមាត់ទ្វារ ទេវតាក៏រំលងផ្ទះនោះ។ គ្រប់ក្រុមគ្រួសាររបស់ជនជាតិអេហ្ស៊ីប មិនថាអ្នកមានឬអ្នកក្រទេ គឺបាត់បង់កូនប្រុសម្នាក់។ ប៉ុន្តែ គ្មានកូនចៅជនជាតិអ៊ីស្រាអែលណាម្នាក់បានស្លាប់ឡើយ។
សូម្បីតែកូនប្រុសរបស់ផារ៉ូក៏ស្លាប់ដែរ។ ឥឡូវ ផារ៉ូទ្រាំមិនបានទៀតទេ។ ដូច្នេះ ភ្លាមៗគាត់ហៅម៉ូសេនិងអេរ៉ុន ហើយប្រាប់ថា៖ ‹ទៅ! ចូរនាំគ្នាចេញពីទីនេះ ហើយគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះរបស់អ្នកចុះ។ ចូរនាំទាំងសត្វរបស់អ្នកទៅផង!›។
នៅក្រោមដួងខែពេញវង់ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបាននាំគ្នាចេញដំណើរតាមវង្សត្រកូល និងតាមកុលសម្ព័ន្ធ។ ពេលនោះ មានបុរសជនជាតិអ៊ីស្រាអែលចំនួន៦០០.០០០នាក់ ព្រមទាំងស្ត្រីនិងកូនក្មេងជាច្រើននាក់ទៀត។ ជនបរទេសជាច្រើនក៏បានទៅជាមួយដែរ ពីព្រោះពួកគេចង់គោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ា។ នៅទីបំផុត ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលមានសេរីភាព!
ជារៀងរាល់ឆ្នាំ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលតែងបរិភោគអាហារពិសេសនោះដើម្បីរំលឹកថា ព្រះយេហូវ៉ាបានជួយសង្គ្រោះពួកគេ។ អាហារនោះហៅថា បុណ្យរំលង។
«ខ្ញុំបានទុកឲ្យអ្នករស់ដើម្បីការនេះឯង គឺដើម្បីឲ្យខ្ញុំបង្ហាញឫទ្ធានុភាពរបស់ខ្ញុំដោយសារអ្នក និងដើម្បីឲ្យឈ្មោះរបស់ខ្ញុំត្រូវប្រកាសពាសពេញផែនដីទាំងមូល»។—រ៉ូម ៩:១៧