តើលោកអ្នកកំពុងតែបរិភោគនៅតុមួយណា?
‹អ្នករាល់គ្នាពុំអាចបរិភោគនៅ«តុព្រះយេហូវ៉ា» នឹងតុរបស់អារក្សផងបានទេ›។—កូរិនថូសទី១ ១០:២១
១. តើមានតុណាខ្លះដែលបានរៀបចំឡើងនៅពីមុខយើង ហើយសាវកប៉ុលផ្ដល់ឲ្យសេចក្ដីព្រមានអ្វីអំពីតុទាំងនោះ?
ពាក្យរបស់សាវកប៉ុលទាំងនេះដែលញ៉ាំងដោយព្រះវិញ្ញាណ បង្ហាញថាមានតុអត្ថបដិរូបពីរដែលត្រូវបានរៀបចំឡើងនៅពីមុខមនុស្សជាតិ។ តុនិមួយៗអាចសំគាល់បានដោយសារប្រភេទនៃអាហារនិមិត្តរូប ដែលបានដាក់នៅលើនោះ ហើយយើងទាំងអស់គ្នាកំពុងតែបរិភោគ បើមិននៅតុនេះ ក៏នៅតុនោះដែរ។ ក៏ប៉ុន្តែ បើសិនជាយើងប្រាថ្នាចង់ឲ្យព្រះគាប់ព្រះហឫទ័យនោះ យើងមិនអាចបរិភោគនៅតុរបស់ទ្រង់ ហើយនៅពេលដំណាលគ្នានោះ បរិភោគច្បិចៗនៅតុរបស់អារក្សបានទេ។ សាវកប៉ុលបានព្រមានថា៖ «ឯរបស់ដែលសាសន៍ដទៃបូជាថ្វាយ នោះមិនមែនថ្វាយដល់ព្រះទេ គឺថ្វាយដល់អារក្សវិញទេតើ ហើយខ្ញុំមិនចង់ឲ្យអ្នករាល់គ្នា មានសេចក្ដីប្រកបនឹងអារក្សឡើយ អ្នករាល់គ្នាពុំអាចនឹងផឹកពីពែងនៃព្រះអម្ចាស់ នឹងពីពែងរបស់អារក្សផងបានទេ ក៏ពុំអាចនឹងបរិភោគនៅតុព្រះអម្ចាស់ នឹងតុរបស់អារក្សផងបានដែរ»។—កូរិនថូសទី១ ១០:២០, ២១
២. (ក) តើអ្វីជាតុរបស់ព្រះយេហូវ៉ានៅជំនាន់បុរាណនៃសាសន៍អ៊ីស្រាអែល ហើយតើអ្នកណាខ្លះមានចំណែកក្នុងយញ្ញបូជាតង្វាយនៃមេត្រីនោះ? (ខ) តើការទទួលទានពីតុនៃព្រះយេហូវ៉ានៅសព្វថ្ងៃនេះ មានន័យយ៉ាងណា?
២ ពាក្យរបស់ប៉ុលរំឭកយើងអំពីយញ្ញបូជានៃតង្វាយមេត្រីដែលជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានថ្វាយ នៅក្រោមក្រិត្យវិន័យរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ អាសនារបស់ព្រះត្រូវគេហៅថាតុ ហើយអ្នកដែលយកសត្វមកបូជានោះ ត្រូវគេនិយាយថាមានចំណែកមេត្រីជាមួយព្រះយេហូវ៉ានិងពួកសង្ឃរបស់ទ្រង់។ តើតាមរបៀបណា? ទីមួយ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានចំណែកក្នុងយញ្ញបូជានោះដែរ ពីព្រោះឈាមត្រូវបានគេប្រោះទៅលើអាសនារបស់ទ្រង់ ហើយខ្លាញ់ក៏ត្រូវអណ្ដាតភ្លើងបានឆាបឆេះពីក្រោម។ ទីពីរ សង្ឃក៏មានចំណែកក្នុងនោះដែរ ដោយគាត់ (និងគ្រួសាររបស់គាត់) បានបរិភោគសាច់អាំងនៅដើមទ្រូងនិងជើងខាងស្ដាំនៃសត្វបូជានោះ។ ហើយទីបី អ្នកថ្វាយនោះមានចំណែក ដោយបរិភោគអ្វីដែលនៅសល់នៃសត្វនោះ។ (លេវីវិន័យ ៧:១១-៣៦) សព្វថ្ងៃនេះ ការទទួលទាននៅតុរបស់ព្រះយេហូវ៉ា មានន័យថា យើងត្រូវតែថ្វាយបង្គំទ្រង់តាមរបៀបដែលទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យ ដូចជាព្រះយេស៊ូវនិងពួកសាវករបស់ទ្រង់បានបង្ហាញជាគំរូឲ្យឃើញជាក់។ ដើម្បីធ្វើការនេះបាន យើងត្រូវតែបរិភោគខាងវិញ្ញាណពីអ្វីៗដែលព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទានមក តាមរយៈព្រះបន្ទូលនិងអង្គការរបស់ទ្រង់។ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលដែលមានមេត្រីដ៏ពិសេសជាមួយព្រះយេហូវ៉ានៅឯតុរបស់ទ្រង់ ត្រូវបានហាមឃាត់មិនឲ្យថ្វាយយញ្ញបូជាទៅពួកអារក្សនៅឯតុរបស់ពួកវាឡើយ។ នៅសព្វថ្ងៃនេះ ពួកអ៊ីស្រាអែលខាងវិញ្ញាណនិងពួកចៀមឯទៀត ដែលជាសហការីរបស់គេ ក៏នៅក្រោមការហាមឃាត់ពីព្រះដូចនោះដែរ។
៣. នៅសម័យយើងនេះ តើតាមរបៀបណាដែលបុគ្គលម្នាក់អាចទៅជាមានទោសក្នុងការទទួលទានពីតុរបស់អារក្ស?
៣ នៅសម័យយើងនេះ តើតាមរបៀបណាដែលបុគ្គលម្នាក់អាចទៅជាមានទោសក្នុងការទទួលទានពីតុរបស់អារក្សនោះ? ដោយលើកផ្សព្វផ្សាយអ្វីៗដែលប្រឆាំងនឹងព្រះយេហូវ៉ា។ តុរបស់អារក្សរាប់បញ្ចូលទាំងឃោសនាការទាំងអស់របស់អារក្ស ដែលវារាចនាឡើងដើម្បីបំភាន់និងបំបែរមនុស្សឲ្យចេញពីព្រះយេហូវ៉ា។ តើអ្នកណានឹងចង់បំប៉នចិត្តនិងគំនិតរបស់ខ្លួននឹងជាតិពុលបែបនេះ? នៅសព្វថ្ងៃនេះ ពួកគ្រីស្ទានពិតមិនព្រមចូលរួមដាច់ខាតក្នុងយញ្ញបូជាដែលមនុស្សភាគច្រើន កំពុងតែថ្វាយទៅព្រះនៃសង្គ្រាមនិងព្រះនៃភោគទ្រព្យ។—ម៉ាថាយ ៦:២៤
ជៀសចេញពី«តុរបស់អារក្ស»
៤. តើសំនួរអ្វីដែលយើងទាំងអស់គ្នាប្រឈមមុខ ហើយហេតុអ្វីក៏យើងមិនចង់ទទួលទានពីតុរបស់អារក្សដោយចេតនានោះ?
៤ សំនួរដែលយើងទាំងអស់គ្នាប្រឈមមុខគឺថា តើខ្ញុំកំពុងតែបរិភោគនៅតុមួយណា? យើងមិនអាចគេចផុតពីហេតុដែលថាយើងត្រូវបរិភោគ បើមិនតុនេះ ឬតុនោះបានឡើយ។ (ប្រៀបធៀប ម៉ាថាយ ១២:៣០) យើងនឹងមិនចង់ទទួលទានពីតុរបស់អារក្សដោយចេតនាទេ។ ការធ្វើដូច្នេះ នឹងធ្វើឲ្យយើងបាត់បង់នូវសេចក្ដីអនុគ្រោះពីព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះពិតតែមួយដែលមានព្រះជន្មរស់។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ការទទួលទានតែអាហារនៅតុរបស់ព្រះយេហូវ៉ា នឹងនាំឲ្យយើងបានជីវិតដ៏អស់កល្បជានិច្ចដោយសុភមង្គល! (យ៉ូហាន ១៧:៣) សុភាសិតមួយចែងថា សុខភាពរបស់បុគ្គលម្នាក់គឺស្រេចទៅលើអ្វីដែលគាត់បរិភោគ។ ដូច្នេះហើយ អ្នកណាដែលចង់រក្សាសុខភាពខាងកាយនិងខាងផ្លូវចិត្តរបស់គេឲ្យបានល្អ គឺត្រូវតែចេះស្ងួនចំណី។ ដូចចំណីដែលគ្មានគុណភាពល្អហើយសុទ្ធតែខ្លាញ់ ដែលគេបានរៀបចំឡើងដោយបន្ថែមគ្រឿងគីមី ថ្វីបើមានរសជាតិក្ដី ក៏មិនផ្ដល់ឲ្យកាយរបស់យើងមានសុខភាពល្អយឺនយូរខាងឡើយ។ ឃោសនាការនៃលោកីយ៍នេះដែលលាយឡំនឹងគំនិតរបស់អារក្ស ក៏ដូចជាចំណីដែលគ្មានគុណភាពល្អនោះដែរ ដែលនឹងធ្វើឲ្យគំនិតយើងទៅជាពុករលួយ។
៥. តើយើងអាចជៀសវាងពីការទទួលយកសេចក្ដីបង្រៀនរបស់អារក្សបានយ៉ាងដូចម្ដេច?
៥ សាវកប៉ុលបានទាយទុកជាមុនថា នៅកំឡុងថ្ងៃជាន់ក្រោយបង្អស់ មនុស្សនឹងត្រូវនាំឲ្យវង្វេងដោយសារតែ«សេចក្ដីបង្រៀនរបស់ពួកអារក្ស»។ (ធីម៉ូថេទី១ ៤:១) សេចក្ដីបង្រៀនរបស់អារក្សបែបនេះ មិនត្រឹមតែរកឃើញនៅក្នុងសេចក្ដីបង្រៀននៃសាសនាមិនពិតប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏បានផ្សាយទូទៅតាមវិធីផ្សេងៗទៀតដែរ។ ជាឧទាហរណ៍ យើងត្រូវតែវែកញែក និងថ្លឹងថ្លែងមើលសៀវភៅ ឬទស្សនាវដ្ដីដែលយើងត្រូវអាន កម្មវិធីទូរទស្សន៍ ល្ខោននិងកុនដែលយើងត្រូវមើល។ (សុភាសិត ១៤:១៥) បើសិនជាយើងអានរឿងប្រឌិតដើម្បីជាការលំហែចិត្តកាយ តើវាលើកសម្ដែងភាពឃោរឃៅដែលឥតសមហេតុផល កាមឥតវិន័យ ឬការកាន់រហស្សវិទ្យាសាស្ត្រទេ? បើសិនជាយើងអានរឿងឥតប្រឌិត ដើម្បីឲ្យបានចេះដឹងនោះ តើវាលើកបរិយាយទស្សនវិជ្ជា ឬជីវភាពរស់នៅដែល«មិនមែនតាមព្រះគ្រីស្ទ»ទេ? (កូល៉ុស ២:៨) តើមានទ្រឹស្តីដ៏ឥតន័យទេ? ឬតើមានការលើកគាំទ្រការចូលរួបរួមនឹងចលនានៃសង្គមលោកីយ៍នេះទេ? តើវាជំរុញចិត្តឲ្យប្ដេជ្ញាធ្វើជាអ្នកស្តុកស្តម្ភទេ? (ធីម៉ូថេទី១ ៦:៩) តើវាជាប្រកាសនវត្ថុ ដែលប៉ិនសម្ដែងនូវសេចក្ដីបង្រៀនដែលធ្វើឲ្យបែកបាក់គ្នា ដែលមិនដូចព្រះគ្រីស្ទឬ? បើយើងឆ្លើយថា មានមែន ហើយនៅតែអានឬមើលពត៌មានបែបនោះទៀត យើងប្រថុយខ្លួនបរិភោគនៅតុរបស់អារក្សហើយ។ នៅសព្វថ្ងៃនេះ មានប្រកាសនវត្ថុរាប់ពាន់ក្បាលដែលលើកផ្សព្វផ្សាយទស្សនវិជ្ជាខាងលោកីយ៍នេះ ដែលហាក់បីដូចជាគ្រឿងបំភ្លឺ ហើយដែលគេនិយមជាទូទៅផង។ (សាស្ដា ១២:១២) ប៉ុន្តែឃោសនាការទាំងអស់នេះមិនមែនជាអ្វីថ្មីទេ ហើយក៏មិនផ្ដល់ប្រយោជន៍និងធ្វើឲ្យបុគ្គលម្នាក់បានប្រសើរឡើយ គឺដូចជាអ្វីៗដែលសាតាំងបាននិយាយយ៉ាងប្រសប់ទៅនាងអេវ៉ាដែរ ដែលមិនបានធ្វើឲ្យនាងបានប្រសើរឡើយ។—កូរិនថូសទី២ ១១:៣
៦. នៅពេលដែលសាតាំងអញ្ជើញយើងឲ្យភ្លក់ចំណីដែលគ្មានគុណភាពរបស់វា តើយើងត្រូវតបឆ្លើយយ៉ាងណា?
៦ ដូច្នេះហើយ នៅពេលដែលសាតាំងអញ្ជើញយើងឲ្យភ្លក់ចំណីដែលគ្មានគុណភាពល្អរបស់វា តើយើងត្រូវតបឆ្លើយយ៉ាងណា? គឺត្រូវតបឆ្លើយដូចព្រះយេស៊ូវដែរ កាលដែលសាតាំងបានល្បួងទ្រង់ឲ្យធ្វើដុំថ្មទៅជានំប៉័ង ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលឆ្លើយថា៖ «មានសេចក្ដីចែងទុកមកដូច្នេះ ‹មនុស្សមិនមែនរស់ ដោយសារតែនំប៉័ងប៉ុណ្ណោះទេ គឺរស់ដោយសារគ្រប់ទាំងព្រះបន្ទូល ដែលចេញពីព្រះឱស្ឋព្រះមកដែរ› »។ ហើយនៅពេលដែលអារក្សប្រគល់ឲ្យព្រះយេស៊ូវ«អស់ទាំងនគរក្នុងលោកីយ នឹងសិរីលំអរបស់នគរទាំងនោះ» បើសិនជាទ្រង់នឹងក្រាបថ្វាយបង្គំវានោះ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលតបថា៖ «នែ សាតាំង ចូរឯងថយចេញពីអញទៅ ដ្បិតមានសេចក្ដីចែងទុកមកថា ‹ឯងត្រូវថ្វាយបង្គំដល់ព្រះអម្ចាស់[ព្រះយេហូវ៉ា] ជាព្រះនៃឯង ហើយត្រូវគោរពដល់ទ្រង់តែមួយព្រះអង្គប៉ុណ្ណោះ› »។—ម៉ាថាយ ៤:៣, ៤, ៨-១០
៧. ហេតុអ្វីក៏យើងបញ្ឆោតខ្លួនឯង បើសិនជាយើងគិតថា យើងអាចបរិភោគនៅតុទាំងពីរ គឺតុរបស់ព្រះយេហូវ៉ា និងតុរបស់អារក្សបានដោយជោគជ័យនោះ?
៧ តុរបស់ព្រះយេហូវ៉ានិងតុដែលបានក្រាលដោយអារក្សជាសត្រូវរបស់ទ្រង់ មិនអាចស្រុះស្រួលនឹងគ្នាបានឡើយ! ហ្នឹងហើយ ការនេះបានសាកល្បងពីមុនរួចមកហើយ។ សូមនឹកឃើញឡើងវិញអំពីជនជាតិអ៊ីស្រាអែលពីបុរាណនៅជំនាន់ហោរាអេលីយ៉ា។ ប្រជាជនបានអះអាងថាគេថ្វាយបង្គំព្រះយេហូវ៉ា ប៉ុន្តែពួកគេបានជឿថា ព្រះឯទៀត ដូចជាព្រះបាលបានសន្យាឲ្យភាពរុងរឿង។ អេលីយ៉ាក៏ចូលទៅឯប្រជាជន ហើយបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «តើអ្នករាល់គ្នានៅតែស្ទាក់ស្ទើរនាកណ្ដាលផ្លូវទាំង២នេះ ដល់កាលណាទៀត បើព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ជាព្រះ នោះចូរដើរតាមទ្រង់ទៅ តែបើព្រះបាលជាព្រះវិញ នោះចូរប្រតិបត្ដិតាមចុះ»។ យ៉ាងច្បាស់ណាស់ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលកំពុងតែដើរខ្ចកៗ«ជាដំបូងនឹងជើងម្ខាង ក្រោយមកនឹងជើងម្ខាងទៀត»។ (ពង្សាវតារក្សត្រទី១ ១៨:២១; ព្រះគម្ពីរយេរូសាឡិម) អេលីយ៉ាបានប្រកួតប្រជែងនឹងពួកសង្ឃនៃព្រះបាល ដើម្បីបញ្ជាក់ឲ្យឃើញនូវភាពជាព្រះនៃព្រះរបស់គេរៀងៗខ្លួន។ គឺថាព្រះណាដែលអាចធ្វើឲ្យមានភ្លើងធ្លាក់ពីមេឃមកបញ្ឆេះយញ្ញបូជានេះ នោះនឹងបង្ហាញថាជាព្រះពិត។ ថ្វីបើពួកសង្ឃនៃព្រះបាលខំប្រឹងប្រែងយ៉ាងណាក៏ដោយ ពួកគេនៅតែពុំបានជោគជ័យសោះ។ ក្រោយមក អេលីយ៉ាគ្រាន់តែអធិស្ឋានថា៖ «ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ សូមស្ដាប់ទូលបង្គំ ដើម្បីឲ្យប្រជាជននេះបានដឹងថា គឺទ្រង់ ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ ដែលជាព្រះ[ពិត]»។ មួយរំពេចនោះ ភ្លើងនៃព្រះយេហូវ៉ាក៏ធ្លាក់ចុះមកពីលើមេឃ ហើយបញ្ឆេះយញ្ញបូជាសត្វដែលទទឹកជោកនោះអស់ទៅ។ ដោយព្រោះតែការសម្ដែងឲ្យឃើញនូវភាពជាព្រះនៃព្រះយេហូវ៉ា ពួកប្រជាជនក៏បានគោរពតាមអេលីយ៉ា ហើយបានសម្លាប់ពួកហោរានៃព្រះបាលទាំង៤៥០នាក់អស់ទៅ។ (ពង្សាវតារក្សត្រទី១ ១៨:២៤-៤០) ដូច្នេះ នៅសព្វថ្ងៃនេះ យើងត្រូវតែទទួលស្គាល់ថាព្រះយេហូវ៉ា គឺជាព្រះពិត ហើយត្រូវតែមកបរិភោគនៅតុរបស់ទ្រង់ដោយមិនរួញរា ប្រសិនជាយើងមិនទាន់បានធ្វើការនេះនៅឡើយ។
‹អ្នកបំរើស្មោះត្រង់›ផ្ដល់ឲ្យអាហារនៅតុរបស់ព្រះយេហូវ៉ា
៨. តើអ្នកបំរើមួយណាដែលព្រះយេស៊ូវបានទាយមកថា ទ្រង់នឹងប្រើឲ្យផ្ដល់អាហារខាងវិញ្ញាណដល់ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់នៅក្នុងកំឡុងវត្តមានរបស់ទ្រង់ ហើយតើអ្នកបំរើនោះជាអ្នកណា?
៨ ព្រះអម្ចាស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានទាយមកថា នៅកំឡុងវត្តមានរបស់ទ្រង់ «អ្នកបំរើស្មោះត្រង់ មានមារយាទ» នឹងផ្ដល់អាហារខាងវិញ្ញាណឲ្យពួកសិស្សរបស់ទ្រង់។ «បើកាលណាចៅហ្វាយមកដល់ ឃើញអ្នកបំរើនោះកំពុងតែធ្វើដូច្នោះ នោះមានពរ[សប្បាយ,ពថ]ហើយ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាជាប្រាកដថា ចៅហ្វាយនឹងតាំងអ្នកនោះឡើង ឲ្យត្រួតលើរបស់ទ្រព្យលោកទាំងអស់»។ (ម៉ាថាយ ២៤:៤៥-៤៧) អ្នកបំរើនេះបានបង្ហាញខ្លួនឲ្យឃើញថា មិនមែនជាបុគ្គលម្នាក់ទេ តែជាក្រុមនៃជនគ្រីស្ទានចាក់ប្រេងតាំង ដែលបានថ្វាយខ្លួនហើយ។ ក្រុមជនគ្រីស្ទាននេះបានដាក់អាហារខាងវិញ្ញាណដ៏ប្រសើរបំផុតនៅលើតុរបស់ព្រះយេហូវ៉ា សំរាប់ទាំងពួកសំណល់ចាក់ប្រេងតាំង និងពួកហ្វូងធំដែរ។ ឥឡូវនេះ ពួកហ្វូងធំនេះមានចំនួនជាងបួនលាននាក់ហើយ។ ពួកហ្វូងធំបានសម្រេចចូលទៅខាងពួកសំណល់ចាក់ប្រេងតាំង ដើម្បីជួយគាំទ្រអធិបតេយ្យភាពសកលលោកនៃព្រះយេហូវ៉ា និងព្រះរាជាណាចក្ររបស់ទ្រង់ ដែលព្រះអង្គនឹងប្រើដើម្បីធ្វើឲ្យព្រះនាមដ៏បរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់បានថ្កើងរុងរឿងឡើង។—វិវរណៈ ៧:៩-១៧
៩. តើក្រុមអ្នកបំរើនេះបានប្រើឧបករណ៍អ្វី ដើម្បីផ្ដល់អាហារខាងវិញ្ញាណឲ្យពួកស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយតើការជប់លៀងខាងវិញ្ញាណរបស់គេត្រូវបានរាយរាប់មកយ៉ាងណាខ្លះ?
៩ ក្រុមអ្នកបំរើស្មោះត្រង់នេះកំពុងតែប្រើសមាគមប៉មយាមខាងព្រះគម្ពីរនិងខិត្តប័ណ្ណ ដើម្បីផ្ដល់នូវអាហារខាងវិញ្ញាណឲ្យពួកស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាទាំងឡាយ។ កាលដែលពិភពគ្រីស្ទសាសនា និងពួកសំណល់ទាំងប៉ុន្មាននៃរបបសម័យនេះកំពុងតែអត់ឃ្លាន ដោយសារតែខ្វះខាតនូវអាហារខាងវិញ្ញាណដែលផ្ដល់ឲ្យជីវិតនោះ ពួកប្រជារាស្ត្រនៃព្រះយេហូវ៉ាកំពុងតែជប់លៀងយ៉ាងធំ។ (អេម៉ុស ៨:១១) នេះជាសេចក្ដីសម្រេចទំនាយមួយ នៅអេសាយ ២៥:៦ ថា៖ «នៅលើភ្នំនេះ ព្រះយេហូវ៉ានៃពួកពលបរិវារ ទ្រង់នឹងចាត់ចែងជប់លៀងដល់គ្រប់ទាំងសាសន៍ ដោយម្ហូបមានឱជារសយ៉ាងវិសេស នឹងស្រាទំពាំងបាយជូរសំរាំង ជាម្ហូបយ៉ាងវិសេសដោយខួរឆ្អឹងជោក ហើយនឹងស្រាទំពាំងបាយជូរសំរាំងយ៉ាងល្អ»។ ដូចជាខ៧ និងខ៨ បានបង្ហាញមក ការជប់លៀងនេះនឹងមានជារហូតតទៅ។ នេះជាប្រសិទ្ធិពរល្អណាស់ចំពោះអស់អ្នកណាដែលនៅក្នុងអង្គការដ៏មើលឃើញរបស់ទ្រង់ឥឡូវនេះ ហើយនេះក៏នឹងទៅជាប្រសិទ្ធិពរដ៏ល្អដែរនៅអនាគត!
ចូរប្រយ័ត្ននឹងអាហារបំពុលនៅលើតុរបស់អារក្ស
១០. (ក) តើអាហារប្រភេទណាដែលក្រុមអ្នកបំរើអារក្សបានចែកចាយនោះ ហើយអ្វីដែលជម្រុញពួកគេឲ្យធ្វើដូច្នេះ? (ខ) តើក្រុមអ្នកបំរើអារក្សប្រព្រឹត្តយ៉ាងណាទៅលើពួកអ្នកបំរើគ្នាឯងពីមុននោះ?
១០ អាហារនៅលើតុរបស់អារក្សគឺពេញទៅដោយជាតិបំពុល។ ជាឧទាហរណ៍ សូមពិចារណាមើលអាហារដែលក្រុមអ្នកបំរើអារក្សនិងពួកអ្នកបះបោរជំនឿបានចែកចាយនោះ។ អាហារនេះមិនធ្វើឲ្យបានធាត់ធំ ឬក៏ធ្វើឲ្យមានសុខភាពល្អទេ។ វាមិនអាចធ្វើទៅបានទេ ដ្បិតពួកអ្នកបះបោរជំនឿបានឈប់បរិភោគនៅតុរបស់ព្រះយេហូវ៉ាហើយ។ ជាលទ្ធផល អ្វីៗដែលបានលូតលាស់ពីបុគ្គលិកលក្ខណៈថ្មីពីមុននោះ បានសាបសូន្យទៅអស់។ ហើយអ្វីដែលជម្រុញឲ្យពួកគេធ្វើដូច្នេះ គឺមិនមែនមកពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធទេ តែជាការឈឺចិត្តដ៏សាហាវវិញ។ ពួកគេមមៃគិតដល់តែគោលបំណងតែមួយគត់—គឺឲ្យបានឈ្នះពួកអ្នកបំរើគ្នាឯងពីមុន ដូចជាព្រះយេស៊ូវបានទាយមកអញ្ចឹង។—ម៉ាថាយ ២៤:៤៨, ៤៩
១១. តើលោកឆាល្ស ថេស រ៉ាសិល បានសរសេរអ្វីខ្លះ អំពីការជ្រើសរើសនៃបុគ្គលម្នាក់នូវអាហារខាងវិញ្ញាណ ហើយតើលោកបានរៀបរាប់ប្រាប់យ៉ាងណាខ្លះអំពីអ្នកដែលបានបោះបង់ចោលតុរបស់ព្រះយេហូវ៉ានោះ?
១១ ជាឧទាហរណ៍ កាលនៅឆ្នាំ១៩០៩ ប្រធាននៃសមាគមប៉មយាមនៅជំនាន់នោះ គឺជាលោកឆាល្ស ថេស រ៉ាសិល។ លោកបានសរសេរអំពីពួកអ្នកដែលបានបែរចេញពីតុរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយក្រោយមកក៏បានចាប់ផ្ដើមធ្វើទុក្ខទោសដល់ពួកអ្នកបំរើគ្នាឯងពីមុន។ ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមនៃខែតុលា ទី១ ឆ្នាំ១៩០៩ បានចែងថា៖ «ពួកអ្នកទាំងអស់ណាដែលញែកខ្លួនគេចេញពីសមាគមនិងប្រតិបត្ដិការនៃសមាគមនេះ ជាជាងធ្វើឲ្យខ្លួនគេបានចំរើន ឬជួយបង្កើនអ្នកដទៃឲ្យមានជំនឿ និងឲ្យបង្កបង្កើតផលផ្លែនៃព្រះវិញ្ញាណ ពួកគេហាក់បីដូចជាធ្វើបញ្ច្រាសទៅវិញ—ដោយប៉ុនប៉ងចង់ធ្វើឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់ដល់ប្រយោជន៍ដែលគេបានបំរើពីមុន។ ហើយដោយមានសតិការតិចឬច្រើនក្ដី យូរៗទៅពួកគេបានធ្លាក់ចូលទៅក្នុងភាពសាបសូន្យ ធ្វើឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់ដល់ខ្លួនឯងនិងអ្នកឯទៀតដែលមានគំនិតចំណូលប្រឈ្លោះស្រដៀងនោះដែរ។ . . . បើសិនជាអ្នកខ្លះគិតថា គេអាចទទួលអាហារល្អ ឬប្រសើរជាងនេះនៅតុឯទៀត ឬក៏គេអាចផលិតបានផលល្អឬប្រសើរជាងដោយខ្លួនគេ—ចូរឲ្យពួកទាំងនេះធ្វើតាមផ្លូវរបស់គេចុះ។ . . . ក៏ប៉ុន្តែ កាលដែលយើងអនុញ្ញាតឲ្យអ្នកឯទៀតចាកចេញទៅគ្រប់កន្លែងដើម្បីស្វែងរកអាហារនិងសេចក្ដីបំភ្លឺដែលនឹងស្កប់ស្កល់ចិត្តគេ គួរឲ្យចំឡែកណាស់ ពួកអ្នកប្រឆាំងយើងនេះ បែរទៅជាប្រព្រឹត្តផ្ទុយស្រឡះពីនោះទៅវិញ។ គឺថាជាជាងកាន់តាមឥរិយាបទចាស់ទុំនៃលោកីយ៍នេះ ដែលថា‹សូមលារហើយ! ខ្ញុំបានរកឃើញអ្វីដែលខ្ញុំចូលចិត្តហើយ!› ពួកនេះបែរទៅជាសម្ដែងកំហឹង ព្យាបាទ សេចក្ដីស្អប់ ជម្លោះ ដែលជា‹កិច្ចការខាងសាច់ឈាមនិងខាងអារក្ស›ទៅវិញ រហូតដល់កំរិតដែលយើងមិនដែលឃើញមនុស្សខាងលោកីយ៍សម្ដែងមកសោះ។ ពួកគេហាក់បីដូចជាពេញទៅដោយដំណើរឆ្កួត គឺជំងឺឆ្កួតនៃសាតាំង។ ពួកគេខ្លះប្រយុទ្ធនឹងយើង រួចអះអាងថាយើងជាអ្នកប្រយុទ្ធទៅវិញ។ ពួកគេត្រៀមខ្លួនចាំនិយាយនិងសរសេរសេចក្ដីមិនពិតដ៏គួរឲ្យមើលងាយអំពីយើង ហើយក៏ធ្លាក់ខ្លួនទៅប្រព្រឹត្តអំពើកំណាច»។
១២. (ក) តើពួកអ្នកបះបោរជំនឿយកឈ្នះពួកអ្នកបំរើគ្នាឯងយ៉ាងណាខ្លះ? (ខ) ហេតុអ្វីក៏ជាការមានគ្រោះថ្នាក់ ក្នុងការបំប៉ននឹងសេចក្ដីសរសេររបស់ពួកអ្នកបះបោរជំនឿ ដោយព្រោះតែការចង់ដឹងចង់ឮនោះ?
១២ ពិតមែនហើយ ពួកអ្នកបះបោរជំនឿបានបោះពុម្ពប្រកាសនវត្ថុដែលបែរទៅរកសេចក្ដីវៀចវេរ សេចក្ដីពិតខ្លះៗ និងពាក្យកុហកទាំងស្រុង។ ពួកគេថែមទាំងធ្វើបាតុកម្មជំទាស់នឹងមហាសន្និបាតនៃស្មរបន្ទាល់ ដោយព្យាយាមទាក់ពួកអ្នកដែលមិនប្រយ័ត្ន។ ដូច្នេះហើយ ការបណ្ដោយឲ្យការចង់ដឹងឮរបស់យើងជម្រុញឲ្យបំប៉ននឹងសេចក្ដីសរសេរបែបនេះ ឬស្ដាប់នឹងពាក្យប្រមាថរបស់គេ ជាការមានគ្រោះថ្នាក់ណាស់! ទោះបីជាយើងប្រហែលជាគិតថា នេះពុំមានគ្រោះថ្នាក់ដល់ខ្លួនផ្ទាល់ក៏ដោយ ក៏គ្រោះថ្នាក់នៅតែមាន។ ហេតុអ្វីក៏ដូច្នេះ? ពីព្រោះហេតុមួយគឺថា ប្រកាសនវត្ថុខ្លះនៃពួកអ្នកបះបោរជំនឿសម្ដែងនូវសេចក្ដីកុហក តាមមធ្យោបាយនៃ«ពាក្យផ្អែមពីរោះ» និង«ពាក្យបញ្ឆោតបំពោត» (រ៉ូម ១៦:១៧, ១៨; ពេត្រុសទី២ ២:៣) តើនេះមិនមែនជាអ្វីដែលយើងសង្ឃឹមនឹងបានពីតុរបស់អារក្សទេឬ? ហើយទោះបីជាពួកអ្នកបះបោរជំនឿប្រហែលជាសម្ដែងនូវការណ៍ពិតណាមួយក្ដី ជាធម្មតានេះតែងតែពន្លើសឲ្យខុសពីបរិបទ ដោយមានបំណងចង់បំបែរអ្នកឯទៀតឲ្យចេញពីតុរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ សេចក្ដីសរសេររបស់គេទាំងអស់ គឺដើម្បីតែរិះគន់និងបំបាក់បំបែកគ្នាប៉ុណ្ណោះ! គ្មានអ្វីគួរឲ្យលើកទឹកចិត្តទេ។
១៣, ១៤. តើអ្វីជាផលផ្លែនៃពួកអ្នកបះបោរជំនឿ និងឃោសនាការរបស់គេ?
១៣ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលថា៖ «អ្នករាល់គ្នានឹងស្គាល់គេបាន ដោយសារផលគេបង្កើត»។ (ម៉ាថាយ ៧:១៦) ឥឡូវនេះ តើអ្វីជាផលផ្លែនៃពួកអ្នកបះបោរជំនឿនិងប្រកាសនវត្ថុរបស់គេ? មានប្រការបួនដែលសំគាល់ឃោសនាការរបស់គេ។ (១) ការប៉ិនប្រសប់។ អេភេសូរ ៤:១៤ បង្ហាញថានេះគឺដូចជា៖ «ឧបាយកល ដែលគេប្រើនឹងនាំឲ្យវង្វេង»។ (២) បញ្ញាដែលពេញដោយអំនួត។ (៣) ការខ្វះសេចក្ដីស្រឡាញ់។ (៤) ភាពឥតស្មោះត្រង់ក្នុងសណ្ឋានផ្សេងៗ។ សេចក្ដីទាំងអស់នេះជាគ្រឿងក្នុងអាហារដែលមាននៅលើតុរបស់អារក្ស ដែលទាំងអស់នេះត្រូវបានរចនាមកដើម្បីធ្វើឲ្យជំនឿរបស់ប្រជារាស្ត្រនៃព្រះយេហូវ៉ាទៅជាទន់ខ្សោយ។
១៤ ហើយមានទិដ្ឋភាពមួយទៀត។ តើពួកអ្នកបះបោរជំនឿបានត្រឡប់ទៅកន្លែងណាវិញ? ពួកគេជាច្រើនបានត្រឡប់ចូលទៅក្នុងសេចក្ដីងងឹតនៃពិភពគ្រីស្ទសាសនា និងលទ្ធិទាំងប៉ុន្មានរបស់វា ដូចជាជំនឿដែលថាជនគ្រីស្ទានទាំងអស់ឡើងទៅស្ថានសួគ៌ជាដើម។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ពួកគេភាគច្រើនលែងកាន់តាមគោលការណ៍ដ៏មាំមួននៃព្រះគម្ពីរដែលស្តីអំពីបញ្ហាឈាម អព្យាក្រឹតភាព ហើយការចាំបាច់ក្នុងការធ្វើបន្ទាល់អំពីព្រះរាជាណាចក្រនៃព្រះទៀតហើយ។ រីឯយើងវិញ យើងបានគេចរួចពីសេចក្ដីងងឹតនៃសាសនាបាប៊ីឡូនដ៏ធំហើយៗ យើងមិនចង់ត្រឡប់ទៅវិញទេ។ (វិវរណៈ ១៨:២, ៤) ជាអ្នកបំរើដ៏ស្មោះត្រង់នៃព្រះយេហូវ៉ា យើងមិនចង់មើលឃោសនាការដែលបានផ្សាយដោយពួកអ្នកបោះបង់ចោលតុព្រះយេហូវ៉ានោះទេ ដែលឥឡូវនេះ តាមរយៈពាក្យសំដី ពួកអ្នកបោះបង់ចោលតុព្រះយេហូវ៉ានេះព្យាយាមយកឈ្នះនឹងពួកអ្នកដែលកំពុងតែជួយយើងឲ្យកាន់តាម«ពាក្យត្រឹមត្រូវ»។—ធីម៉ូថេទី២ ១:១៣
១៥. តើគោលការណ៍នៃព្រះគម្ពីរមួយណាដែលអាចជួយយើងឲ្យធ្វើតាមផ្លូវដ៏មានប្រាជ្ញា ពេលយើងឮការចោទប្រកាន់ពីពួកអ្នកបះបោរជំនឿនោះ?
១៥ អ្នកខ្លះប្រហែលជាចង់ដឹងចង់ឮអំពីការចោទប្រកាន់របស់ពួកអ្នកបះបោរជំនឿ។ ប៉ុន្តែយើងគួរតែយកចិត្តទុកដាក់នឹងគោលការណ៍ នៅ ចោទិយកថា ១២:៣០, ៣១។ នៅកន្លែងនេះ តាមរយៈលោកម៉ូសេ ព្រះយេហូវ៉ាបានព្រមានជនជាតិអ៊ីស្រាអែលអំពីអ្វីៗដែលគេត្រូវជៀសវាង ក្រោយពីគេបានដេញពួកអ្នកស្រុកដែលជាពាហិរជនពីស្រុកដែលព្រះបានសន្យាឲ្យនោះ។ គឺថា៖ «នោះចូរប្រយ័ត្នក្រែងត្រូវជាប់អន្ទាក់ នឹងបណ្ដោយតាមគេ ក្រោយដែលគេត្រូវបំផ្លាញពីមុខឯងចេញហើយ ឬក្រែងឯងស៊ើបសួរតាមព្រះគេ ដោយពាក្យថា សាសន៍ទាំងនេះគោរពប្រតិបត្ដិដល់ព្រះគេជាយ៉ាងដូចម្ដេច អញចង់ធ្វើដូចជាគេដែរ មិនត្រូវធ្វើយ៉ាងដូច្នេះដល់ព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃឯងឡើយ»។ មែនហើយ ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ដឹងនូវលទ្ធផលនៃការចង់ដឹងឮរបស់មនុស្សលោក។ ចូរចងចាំនាងអេវ៉ានិងប្រពន្ធរបស់ឡុត! (លូកា ១៧:៣២; ធីម៉ូថេទី១ ២:១៤) សូមឲ្យយើងកុំស្ដាប់តាមអ្វីៗដែលពួកអ្នកបះបោរជំនឿនិយាយឬធ្វើឲ្យសោះ។ ផ្ទុយទៅវិញ សូមឲ្យយើងរវល់តែនឹងការលើកទឹកចិត្តមនុស្សហើយនឹងបរិភោគយ៉ាងស្មោះនៅតុរបស់ព្រះយេហូវ៉ាប៉ុណ្ណោះ!
មានតែតុរបស់ព្រះយេហូវ៉ានឹងនៅគង់វង់
១៦. (ក) ក្នុងរយៈពេលឆាប់ៗនេះ តើអ្វីនឹងកើតឡើងដល់សាតាំង ពួកអារក្សរបស់វា និងតុអត្ថបដិរូបដែលពួកសាសន៍នៃលោកីយ៍កំពុងតែបានបរិភោគ? (ខ) តើអ្វីនឹងកើតឡើងដល់មនុស្សលោកទាំងឡាយណាដែលនៅតែបន្តបរិភោគនៅតុរបស់អារក្សនោះ?
១៦ ក្នុងរយៈពេលឆាប់ៗនេះ សេចក្ដីវេទនាដ៏ធំនឹងផ្ទុះឡើងភ្លាម ហើយនឹងឆ្ពោះទៅកាន់កំរិតខ្ពស់បំផុតក្នុង«ចំបាំង នៅថ្ងៃដ៏ធំរបស់ព្រះដ៏មានគ្រប់ព្រះចេស្ដាបំផុត»។ (វិវរណៈ ១៦:១៤, ១៦) វានឹងឡើងទៅដល់កំរិតខ្ពស់បំផុត ពេលដែលព្រះយេហូវ៉ាកំទេចរបបសម័យនេះចោល និងតុអត្ថបដិរូបដែលពួកសាសន៍នៃលោកីយ៍នេះកំពុងតែបរិភោគនោះ។ ព្រះយេហូវ៉ានឹងធ្វើឲ្យអង្គការដែលមើលឃើញទាំងមូលរបស់អារក្សសាតាំងរំលំចុះ ជាមួយនឹងពួកហ្វូងអារក្សដែរ។ អស់អ្នកទាំងនោះដែលនៅតែបន្តបរិភោគនៅតុខាងវិញ្ញាណរបស់សាតាំង ជាតុរបស់អារក្ស នឹងត្រូវបង្ខំឲ្យទៅកន្លែងអាហារមែនទែន មិនមែនជាអ្នកទទួលទានទេ តែខ្លួនគេជាម្ហូបទៅវិញ!—សូមមើល អេសេគាល ៣៩:៤; វិវរណៈ ១៩:១៧, ១៨
១៧. តើពួកអ្នកដែលបរិភោគនៅតុរបស់ព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងពេញលេញ នឹងទទួលប្រសិទ្ធិពរអ្វីខ្លះ?
១៧ មានតែតុរបស់ព្រះយេហូវ៉ាទេ ដែលនឹងនៅគង់វង់។ ហើយចំពោះពួកអ្នកដែលបរិភោគនៅតុនោះដោយចេះដឹងគុណ នឹងត្រូវបានរួចជីវិត ហើយក៏មានឯកសិទ្ធិបរិភោគនៅទីនោះជារហូតរៀងទៅ។ ពួកគេនឹងលែងមានការខ្វះខាតអាហារណាទៀតឡើយ។ (ទំនុកដំកើង ៦៧:៦; ៧២:១៦) ពួកគេនឹងបំរើព្រះយេហូវ៉ានៅក្នុងទីមនោរម្យ ដោយមានសុខភាពល្អឥតខ្ចោះ! នៅទីបំផុត ពាក្យដ៏គួរឲ្យរំភើបនៅ វិវរណៈ ២១:៤ នឹងបានសម្រេចយ៉ាងអស្ចារ្យឡើងថា៖ «ព្រះទ្រង់នឹងជូតអស់ទាំងទឹកភ្នែក ពីភ្នែកគេចេញ នឹងគ្មានសេចក្ដីស្លាប់ ឬសេចក្ដីសោកសង្រេង ឬសេចក្ដីយំទួញ ឬទុក្ខលំបាកណាទៀតឡើយ។ ដ្បិតសេចក្ដីមុនទាំងប៉ុន្មាន បានកន្លងបាត់ទៅហើយ»។ ដោយគ្មានការប្រឆាំងទៀតនោះ អធិបតេយ្យភាពសកលលោកនៃព្រះយេហូវ៉ានឹងបានជាធរមាននៅគ្រប់ទីកន្លែងជានិរន្តរ៍ ក្នុងកាលដែលទ្រង់ចាក់សេចក្ដីអនុគ្រោះរបស់ទ្រង់មកលើមនុស្សជាតិដែលកំពុងតែរស់នៅលើផែនដីមនោរម្យនេះ។ ដើម្បីទទួលនូវរង្វាន់នេះ សូមឲ្យយើងទាំងអស់គ្នាប្ដេជ្ញាចិត្តទទួលទាននៅតុរបស់ព្រះយេហូវ៉ាឲ្យបានពេញលេញ ដែលពោរពេញទៅដោយអាហារខាងវិញ្ញាណដ៏ប្រសើរបំផុត!
តើអ្នកនឹងឆ្លើយយ៉ាងណា?
◻ តើយើងអាចជៀសវាងពីការបំភាន់នៃសេចក្ដីបង្រៀនរបស់អារក្សបានយ៉ាងដូចម្ដេច?
◻ ហេតុអ្វីក៏យើងមិនអាចបរិភោគនៅតុរបស់ព្រះយេហូវ៉ាផង និងតុរបស់អារក្សផង បានយ៉ាងជោគជ័យនោះ?
◻ តើពួកអ្នកបះបោរជំនឿចែកចាយអាហារប្រភេទណា?
◻ ហេតុអ្វីក៏ជាការគ្រោះថ្នាក់ក្នុងការចង់ដឹងឮអំពីការចោទប្រកាន់របស់ពួកអ្នកបះបោរជំនឿនោះ?
◻ តើអ្វីជាផលផ្លែនៃពួកអ្នកបះបោរជំនឿ?
[រូបភាពនៅទំព័រ៧]
តុរបស់ព្រះយេហូវ៉ា គឺពោរពេញទៅដោយអាហារខាងវិញ្ញាណដ៏ប្រសើរបំផុត