ការប្រកាសព្រះនាមនៃព្រះយេហូវ៉ាជាសាធារណៈ
«ដូច្នេះ ត្រូវឲ្យយើងរាល់គ្នាថ្វាយពាក្យសរសើរ ដោយសារទ្រង់ ទុកជាគ្រឿងបូជាដល់ព្រះជានិច្ច គឺជាផលនៃបបូរមាត់ ដែលថ្លែងប្រាប់ពីព្រះនាមទ្រង់»។—ហេព្រើរ ១៣:១៥
១. តើព្យាការីហូសេបានដាស់តឿនប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលគ្នីគ្នាឲ្យធ្វើអ្វី?
ព្យាការីរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ឈ្មោះហូសេមានសារដ៏សំខាន់ជាជីវិតសម្ព័ន្ធ សំរាប់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលគ្នីគ្នា។ នៅក្នុងសតវត្សទីប្រាំបីមុនសករាជយើង គាត់បានដាស់តឿនមនុស្សរឹងទទឹងនៅសម័យគាត់ឲ្យប្រែចិត្ត។ គាត់បានដាស់តឿនថា៖ «ចូរប្រុងប្រៀបពាក្យសំដី ហើយវិលមកឯព្រះយេហូវ៉ាចុះ ត្រូវឲ្យទូលដល់ទ្រង់ថា សូមលើកអស់ទាំងអំពើទុច្ចរិតចោលចេញ ហើយទទួលយើងខ្ញុំដោយព្រះគុណ យ៉ាងនោះយើងខ្ញុំនឹងថ្វាយដង្វាយនៃបបូរមាត់យើងខ្ញុំ ជំនួសគោឈ្មោលដែលសំរាប់យញ្ញបូជា»។ (ហូសេ ១៤:២) ក្នុងការដាស់តឿនប្រជាជនឲ្យថ្វាយព្រះយេហូវ៉ានូវ‹ដង្វាយនៃបបូរមាត់របស់គេជំនួសគោឈ្មោល› ទំនាយរបស់ហូសេនេះ បានលើកទឹកចិត្តប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលឲ្យប្រែចិត្ត និងថ្វាយពាក្យសរសើរយ៉ាងស្មោះដល់ព្រះ។
២. តើសាវកប៉ុលលើកទឹកចិត្តជនគ្រីស្ទានឲ្យថ្វាយគ្រឿងបូជាប្រភេទណា?
២ សព្វថ្ងៃនេះ ស្មរបន្ទាល់នៃព្រះយេហូវ៉ាក៏ថ្វាយ‹ដង្វាយនៃបបូរមាត់របស់គេជំនួសគោឈ្មោល›ដែរ។ ពួកគេក៏យកចិត្តទុកដាក់នឹងការដាស់តឿនរបស់សាវកប៉ុល ដែលបានសំដៅទៅពាក្យទំនាយរបស់ហូសេ កាលដែលគាត់បានសរសេរថា៖ «ដូច្នេះ ត្រូវឲ្យយើងរាល់គ្នាថ្វាយពាក្យសរសើរ ដោយសារ[ព្រះយេស៊ូវ គ្រីស្ទ] ទុកជាគ្រឿងបូជាដល់ព្រះជានិច្ច គឺជាផលនៃបបូរមាត់ ដែលថ្លែងប្រាប់ពីព្រះនាមទ្រង់»។ (ហេព្រើរ ១៣:១៥) ដូច្នេះ ពួកអ្នកបំរើព្រះសរសើរព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងរីករាយ តាមរយៈសកម្មភាពផ្សាយព្រះរាជាណាចក្ររបស់គេ។—ម៉ាថាយ ២៤:១៤
៣. តើតាមរបៀបណាដែលយើងអាចថ្វាយព្រះយេហូវ៉ានូវ‹ពាក្យសរសើរទុកជាគ្រឿងបូជា› ហើយឥឡូវនេះ តើយើងគួរតែពិនិត្យមើលសកម្មភាពរបស់អ្នកណា?
៣ ការប្រកាសព្រះនាមនៃព្រះយេហូវ៉ាជាសាធារណៈ ជាឯកសិទ្ធិមួយដែលមិនសមនឹងទទួលដោយមនុស្សមានខ្ចោះឡើយ។ ដូច្នេះ យើងមានចិត្តសប្បាយណាស់ ដែលយើងមានសិទ្ធិអាចប្រាប់អ្នកឯទៀតអំពីព្រះរបស់យើង ដោយហេតុនេះ យើងកំពុងតែថ្វាយព្រះយេហូវ៉ានូវ‹ពាក្យសរសើរទុកជាគ្រឿងបូជា› និង ‹ដង្វាយនៃបបូរមាត់របស់យើងជំនួសគោឈ្មោល›! ដើម្បីជាការលើកទឹកចិត្តដល់យើងចំពោះការផ្សាយដំណឹងល្អនៃព្រះរាជាណាចក្រនៅសព្វថ្ងៃនេះ ចូរឲ្យយើងពិនិត្យមើលអ្វីៗដែលព្រះគម្ពីរបានចែងប្រាប់អំពីព្យាការីផ្សេងៗនិងអ្នកបំរើឯទៀតនៃព្រះយេហូវ៉ា។ យើងអាចរៀនបានជាច្រើនអំពីដំណើរជីវិតរបស់គេ ដែលនឹងជួយយើងឲ្យមានចិត្តរីករាយចំពោះសកម្មភាពផ្សាយរបស់យើង។—រ៉ូម ១៥:៤
មុខនាទីនៃពួកព្យាការី
៤, ៥. (ក) នៅក្នុងភាសាដំបូងនៃព្រះគម្ពីរ តើអត្ថន័យសំខាន់នៃពាក្យដែលប្រែជា«ព្យាការី»មានអ្វីខ្លះ? (ខ) តើអ្វីបង្ហាញប្រាប់ថា ពួកព្យាការីមានមុខនាទីដ៏សំខាន់នៅក្នុងការរៀបចំរបស់ព្រះ?
៤ ពួកព្យាការីនៃព្រះយេហូវ៉ាមានសិទ្ធិពិសេសក្នុងការប្រកាសសាររបស់ទ្រង់ជាសាធារណៈ។ ពាក្យ«ព្យាការី» ក្នុងភាសាហេព្រើរជា(na·viʼʹ) គឺគ្មានដើមកំណើតជាពិតប្រាកដទេ ប៉ុន្តែការប្រើពាក្យនេះនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ បង្ហាញប្រាប់ថា ពួកព្យាការីពិត គឺជាអ្នកនាំពាក្យនៃព្រះយេហូវ៉ា ជាពួកបុរសដែលនាំសារពីព្រះ។ ពាក្យក្រិកសំរាប់«ព្យាការី» (pro·pheʹtes) មានន័យចំៗថា«អ្នកថ្លែងដែលចេញ»ទៅនិយាយអំពីអ្វីមួយ«នៅពីមុខ»អ្នកណាម្នាក់។ ព្យាការីគឺជាបុគ្គលម្នាក់ដែលប្រកាសសារដែលមកពីទេវប្រភព។ ព្យាការីពិតនៃព្រះតែងតែទាយអំពីព្រឹត្ដិការណ៍នៅអនាគត តែមិនជារាល់ពេលរាល់ដងទេ។
៥ ចំពោះមុខនាទីដ៏សំខាន់របស់ពួកព្យាការីក្នុងការរៀបចំរបស់ព្រះ សព្វវចនាធិប្បាយម៉ាក្លិនថុកនិងស្ត្រងបានថ្លែងថា៖ «ជួនកាលមនុស្សសុំយោបល់ពីពួកគេ . . . ប៉ុន្តែជាញឹកញាប់ពួកគេមានអារម្មណ៍ជម្រុញពីខាងក្នុង ឲ្យថ្លែងប្រាប់ប្រជាជន ដោយមិនបាច់សួរឡើយ ហើយពួកគេមិនខ្លាចបង្ហាញខ្លួនគេនៅកន្លែងផ្សេងៗ ដែលជួនកាលអាចកើតមានការក្ដៅក្រហាយនិងសប្បដិភ័យ»។ (ក្បាលលេខ ៨ ទំព័រ៦៤០) សូមពិចារណាមើលឧទាហរណ៍ខ្លះៗអំពីអ្វីដែលជម្រុញពួកព្យាការីឲ្យកាន់គោលជំហរដ៏ក្លាហាននេះ។
អារម្មណ៍និងការជម្រុញទឹកចិត្ត
៦, ៧. តើព្រះយេហូវ៉ាបង្គាប់ព្យាការីរបស់ទ្រង់អេសេគាល ឲ្យបរិភោគអ្វី ហើយតើនេះមានលទ្ធផលយ៉ាងណាដែរ?
៦ មុននឹងក្រុងយេរូសាឡិមត្រូវបានគេបំផ្លាញនៅឆ្នាំ៦០៧ ម.ស.យ. ព្រះយេហូវ៉ាបានមានបន្ទូលទៅពួកជននិរទេសជាតិយូដានៅទីក្រុងបាប៊ីឡូន តាមរយៈអេសេគាលជាព្យាការីរបស់ទ្រង់។ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានបន្ទូលប្រាប់គាត់ថា៖ «កូនមនុស្សអើយ ចូរឯងស៊ីរបស់ដែលឯងឃើញនេះ គឺស៊ីក្រាំងនេះទៅ រួចចូរទៅនិយាយនឹងពូជពង្សអ៊ីស្រាអែលចុះ»។ លោកអេសេគាលក៏គោរពធ្វើតាម ដោយបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «ដូច្នេះ ខ្ញុំក៏ហាមាត់ឡើង ហើយទ្រង់ធ្វើឲ្យខ្ញុំបរិភោគក្រាំងនោះទៅ។ ទ្រង់បង្គាប់ដល់ខ្ញុំថា៖ ‹កូនមនុស្សអើយ ចូរឲ្យពោះឯងទទួលចុះ ហើយឲ្យបានឆ្អែតដោយក្រាំងនេះ ដែលអញឲ្យដល់ឯងផង›។ នោះខ្ញុំក៏បរិភោគទៅ ឯនៅក្នុងមាត់ខ្ញុំ ក្រាំងនោះមានរសផ្អែមដូចជាទឹកឃ្មុំ»។—អេសេគាល ៣:១-៣
៧ រូបកាយរបស់យើងស្រូបយកជីវជាតិពីអាហារដែលយើងបរិភោគ ហើយបន្ទាប់មកជីវជាតិនេះនឹងទៅជាផ្នែកមួយនៃយើង។ តាមរបៀបនេះដែរ «ក្រាំង»ដែលអេសេគាលបានបរិភោគនោះ—គឺជាសារនៃព្រះយេហូវ៉ាដែលព្យាការីនេះត្រូវតែប្រកាស—ក៏បានទៅជាផ្នែកមួយនៃគាត់ដែរ ដោយមានឥទ្ធិពលលើចិត្តរបស់គាត់។ ពាក្យបន្ទូលនៃព្រះបានរំភើបដល់អារម្មណ៍ខាងក្នុងរបស់លោកអេសេគាលដល់ម្ល៉េះ បានជាការប្រកាសពាក្យបន្ទូលនោះជាសាធារណៈ ជាការសប្បាយចំពោះគាត់។ បើសិនអ្នកជាស្មរបន្ទាល់នៃព្រះយេហូវ៉ាម្នាក់ តើអ្នកសប្បាយចិត្តនឹងប្រកាសសាររបស់ព្រះជាសាធារណៈទេ?
៨, ៩. តើអ្វីដែលបានជម្រុញចិត្តព្យាការីអេម៉ុសឲ្យទាយ?
៨ សូមពិចារណាអំពីព្យាការីអេម៉ុសដែរ។ គាត់រស់នៅក្នុងសតវត្សទីប្រាំបួនមុនសករាជយើង។ ក្នុងចំណោមពួកព្យាការីសាសន៍ហេព្រើរដំបូងទាំងប៉ុន្មាន គាត់ជាបុរសម្នាក់ដែលបានសរសេរសៀវភៅព្រះគម្ពីរដែលដាក់ឈ្មោះតាមគាត់។ ដូចអេសេគាល អេម៉ុសជាអ្នកប្រកាសដ៏ស្មោះត្រង់ម្នាក់នៃពាក្យបន្ទូលរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ដ្បិតឃ្លាដែលថា«ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់មានបន្ទូលដូច្នេះថា»ត្រូវបានចែងមក១១ដង ពាសពេញក្នុងសៀវភៅដែលមានឈ្មោះរបស់គាត់! (អេម៉ុស ១:៣, ៦, ៩, ១១, ១៣; ២:១, ៤, ៦; ៣:១២; ៥:៤; ៧:១៧) អេម៉ុសបានដឹងក្នុងចិត្តនូវការចាំបាច់ ក្នុងការប្រកាសពាក្យបន្ទូលរបស់ព្រះជាសាធារណៈ។
៩ ក្នុងឋានៈជាព្យាការីនៃព្រះ អេម៉ុសបានតបឆ្លើយទៅនឹងសេចក្ដីប្រកាសពីព្រះ ដោយចាត់វិធានការជាបន្ទាន់។ តាមរយៈអេម៉ុស ព្រះបានមានបន្ទូលថា៖ «រីឯសិង្ហបានស្រែកគ្រហឹមហើយ តើមានអ្នកណាដែលមិនព្រមខ្លាច ព្រះអម្ចាស់យេហូវ៉ា ទ្រង់បានចេញវាចាហើយ តើមានអ្នកណានឹងទប់មិនទាយបានឬ»។ (អេម៉ុស ៣:៨) ព្យាការីនេះមានអារម្មណ៍ជម្រុញយ៉ាងខ្លាំង ឲ្យប្រកាសសារនៃព្រះយេហូវ៉ា។
១០. តើអ្នកបំរើព្រះយេហូវ៉ានៅសម័យនេះធ្វើយ៉ាងណា នៅពេលដែលកិច្ចការផ្សាយរបស់គេជួបប្រទះការប្រឆាំង?
១០ តាមលំនាំដូចសិង្ហដែរ ព្រះយេហូវ៉ាមានបន្ទូលគ្រហឹមចេញជាសារជំនុំជំរះមកលើរបបលោកីយ៍ដ៏អាក្រក់ជួជាតិនៃបច្ចុប្បន្ននេះ។ ដូចអេម៉ុស អ្នកបំរើព្រះយេហូវ៉ានៅសម័យនេះក៏មានអារម្មណ៍ជម្រុញឲ្យប្រកាសពាក្យបន្ទូលនៃព្រះជាសាធារណៈ។ ទោះបីជាមានការគំរាមកំហែងពីពួកអ្នកប្រឆាំងក៏ដោយ ពួកគេនៅតែយកត្រាប់តាមសាវកពេត្រុសនិងយ៉ូហាន ដែលបានប្រកាសយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ថា៖ «ដ្បិតយើងខ្ញុំនឹងលែងនិយាយពីការដែលយើងខ្ញុំបានឃើញ ហើយឮ ពុំបានទេ»។ ពួកសាវកក៏បញ្ជាក់ទៀតថា៖ «[យើង]ត្រូវតែស្ដាប់បង្គាប់របស់ព្រះជាជាងមនុស្ស»។ (កិច្ចការ ៤:២០; ៥:២៩) រីឯយើងវិញ តើយ៉ាងណាដែរ? ជាការប្រសើរក្នុងការពិនិត្យមើលអារម្មណ៍របស់យើង ចំពោះការប្រកាសព្រះនាមនៃព្រះយេហូវ៉ាជាសាធារណៈ។
«បញ្ចេញសេចក្ដីបរិបូរដែលនៅក្នុងចិត្ត»
១១. តើអ្វីគួរតែជម្រុញយើងឲ្យខំតស៊ូក្នុងការប្រកាសព្រះនាមនៃព្រះយេហូវ៉ាជាសាធារណៈ?
១១ គ្មានអ្វីគួរឲ្យសង្ស័យទេ គឺថាពួកព្យាការីនៃព្រះយេហូវ៉ាមានចិត្តកតញ្ញូចំពោះឯកសិទ្ធិរបស់គេ។ ការមានចិត្តកតញ្ញូចំពោះព្រះយេហូវ៉ាដូចនេះ គួរតែជម្រុញយើងឲ្យប្រកាសព្រះនាមរបស់ទ្រង់ជាសាធារណៈ។ ទំនុកដំកើង ១៤៥:១, ២ ចែងថា៖ «ឱព្រះដ៏ជាមហាក្សត្រនៃទូលបង្គំអើយ ទូលបង្គំនឹងលើកដំកើងទ្រង់ ហើយនឹងសូមឲ្យព្រះនាមទ្រង់បានពរអស់កល្បជានិច្ច។ ទូលបង្គំនឹងសូមឲ្យទ្រង់បានប្រកបដោយព្រះពររាល់ៗថ្ងៃ ព្រមទាំងសរសើរដល់ព្រះនាមទ្រង់អស់កល្បជានិច្ច»។ តើយើងមានអាកប្បកិរិយាដូចពាក្យសំដីទាំងនេះទេ? ការសិក្សាព្រះគម្ពីរដ៏ទៀងទាត់នឹងជួយយើងឲ្យមានចិត្តអបអរចំពោះអ្វីៗដែលព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើមក និងចំពោះអ្វីៗដែលទ្រង់កំពុងតែធ្វើ ហើយនឹងធ្វើនៅអនាគតដែរ។ ហើយកាលណាយើងសិក្សាព្រះគម្ពីរទាំងអស់គ្នាជាគ្រួសារ តើយើងមិនឃើញថា បន្ទូលរបស់ព្រះបញ្ចេញឥទ្ធិពលធ្វើឲ្យយើងចង់និយាយអំពីទ្រង់និងគោលបំណងរបស់ទ្រង់ទេឬ? (ហេព្រើរ ៤:១២) ដើម្បីឲ្យមានប្រសិទ្ធិភាពក្នុងការប្រកាសព្រះនាមនៃព្រះយេហូវ៉ាជាសាធារណៈ យើងក៏ត្រូវតែប្រើប្រកាសនវត្ថុគ្រីស្ទានឲ្យបានច្រើនដែរ ដែលបានផ្ដល់មកពីព្រះយេហូវ៉ា តាមរយៈ«អ្នកបំរើស្មោះត្រង់ មានមារយាទ»ដែលព្រះបានចាក់ប្រេងតាំងនោះ។—ម៉ាថាយ ២៤:៤៥-៤៧
១២. តើកិច្ចប្រជុំគ្រីស្ទាននិងការសញ្ជឹងគិតខ្លាំងអាចជួយយើងក្នុងការប្រកាសជាសាធារណៈយ៉ាងដូចម្ដេចបាន?
១២ បើសិនជាយើងចង់សរសើរព្រះយេហូវ៉ាពីចិត្តកតញ្ញូរបស់យើង យើងត្រូវតែមកប្រជុំគ្រីស្ទានឲ្យបានទៀងទាត់។ ប្រជារាស្ត្រនៃព្រះយេហូវ៉ាទាំងអស់គួរតែយកចិត្តទុកដាក់នឹងការដាស់តឿនរបស់សាវកប៉ុល ដែលថា៖ «ហើយត្រូវឲ្យយើងពិចារណាមើលគ្នាទៅវិញទៅមកដែរ ដើម្បីនឹងបណ្ដាលឲ្យមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ ហើយឲ្យប្រព្រឹត្តការល្អផង។ ឥតលែងប្រជុំគ្នា ដូចជាអ្នកខ្លះធ្លាប់នោះឡើយ ត្រូវឲ្យកំឡាចិត្តគ្នាវិញ ឲ្យកាន់តែខ្លាំងឡើងផង តាមដែលឃើញថាថ្ងៃនោះជិតមកដល់ហើយ»។ (ហេព្រើរ ១០:២៤, ២៥) តើអ្នកមកកិច្ចប្រជុំគ្រីស្ទានបានទៀងទាត់ទេ? តើអ្នកតែងតែនិយាយអំពីសេចក្ដីពិតក្នុងព្រះគម្ពីរ ការពិសោធន៍ល្អផ្សេងៗ និងដំណឹងដ៏រំភើបចិត្តអំពីការរីកចំរើនខាងអង្គការព្រះធិបតេយ្យ ដែលអ្នកបានឮនៅឯទីប្រជុំនៃប្រជារាស្ត្ររបស់ព្រះនោះទេ? បើសិនជាអ្នកស្ទាក់ស្ទើរមិនហ៊ាននិយាយអំពីព្រះយេហូវ៉ានិងគោលបំណងរបស់ទ្រង់ អ្នកគួរតែលៃលកពេលវេលាសញ្ជឹងគិតខ្លាំងអំពីពាក្យបន្ទូលរបស់ទ្រង់ ដើម្បីឲ្យគំនិតរបស់ទ្រង់ជ្រាបចូលទៅក្នុងចិត្តរបស់អ្នក។ (ទំនុកដំកើង ៧៧:១២; ១៤៣:៥) ជាពិតប្រាកដមែន កិច្ចប្រជុំគ្រីស្ទាននិងការសញ្ជឹងគិតខ្លាំងអំពីពាក្យបន្ទូលនៃព្រះឲ្យបានទៀងទាត់ នឹងជួយអ្នកឲ្យមានចិត្តអបអរដល់ឯកសិទ្ធិដ៏អស្ចារ្យនៃការប្រកាសព្រះនាមនៃព្រះយេហូវ៉ាជាសាធារណៈ។
១៣. តើយើង‹ផលិតសេចក្ដីល្អ›ចេញពីចិត្តរបស់យើងតាមរបៀបណាខ្លះ?
១៣ យើងផលិតបានសេចក្ដីល្អពីចិត្តដែលពេញទៅដោយកតញ្ញូធម៌។ ព្រះយេស៊ូវទ្រង់បានវែកញែកឃើញថា៖ «មនុស្សល្អ គេក៏យកសេចក្ដីល្អ ពីកំណប់ល្អ ដែលកប់ទុកក្នុងចិត្តគេ ហើយមនុស្សអាក្រក់ក៏យកសេចក្ដីអាក្រក់ ចេញពីកំណប់អាក្រក់ក្នុងចិត្តខ្លួនដែរ ដ្បិតមាត់គេពោលបញ្ចេញសេចក្ដីបរិបូរដែលនៅក្នុងចិត្តជានិច្ច»។ (លូកា ៦:៤៥) វិធីដ៏ល្អប្រសើរក្នុងការ‹ផលិតសេចក្ដីល្អ› គឺជាការប្រកាសអំពីព្រះនាមនៃព្រះយេហូវ៉ា និងគោលបំណងរបស់ទ្រង់ ដល់អ្នកជិតខាង និងញាតិសន្ដានយើង—មែនហើយ គឺដល់មនុស្សណាដែលយើងជួប។
លទ្ធផលនៃការប្រកាសជាសាធារណៈ
១៤. (ក) តើអ្នកប្រកាសនិងអ្នកស្ដាប់សារព្រះរាជាណាចក្រអាចពិសោធអ្វីខ្លះ? (ខ) តើកិច្ចការផ្សាយអំពីព្រះរាជាណាចក្រកំពុងតែបានទទួលលទ្ធផលអ្វី?
១៤ ពួកព្យាការីនៃព្រះយេហូវ៉ាមានការសប្បាយរីករាយនឹងការបំរើរបស់គេ ហើយអ្វីៗដែលពួកគេបានប្រកាស នោះផ្ដល់ប្រយោជន៍ដល់ពួកអ្នកទាំងឡាយដែលចូលចិត្តស្ដាប់។ ស្រដៀងនេះដែរ ការប្រកាសសារព្រះរាជាណាចក្រជាសាធារណៈ ក៏នាំឲ្យមានការសប្បាយរីករាយដល់ពួកអ្នកប្រកាសដែរ។ (កិច្ចការ ២០:៣៥) ហើយសារនេះច្បាស់ជាមានប្រយោជន៍ជាអនេកដល់ពួកអ្នកស្ដាប់ទាំងឡាយដែលមានចិត្តអបអរ! ការទទួលយកដំណឹងល្អនេះ ជួយមនុស្សឲ្យមានជ័យជំនះលើការកើតចិត្តក្រៀមក្រំ ឬក៏ជួយឲ្យចេះអត់ទ្រាំនឹងបញ្ហានេះ។ ពួកអ្នកដែលបងប្អូនបានស្លាប់ទៅ មានសេចក្ដីអំណរ ដោយព្រោះតែសេចក្ដីសង្ឃឹមនៃការរស់ឡើងវិញ។ ពួកអ្នកញៀនក៏អាចគេចរួចពីភាពខ្ញុំកញ្ជះនឹងជាតិញៀននីកូទីន ជាតិអាភៀន និងជាតិញៀនផ្សេងៗទៀតដែរ។ មនុស្សជាច្រើនត្រូវបានរីកចំរើនឡើងខាងសីលធម៌ ហើយអស់អ្នកណាដែលទទួលយកសេចក្ដីពិតពីព្រះគម្ពីរ នឹងបានសេរីភាពខាងវិញ្ញាណ។ (យ៉ូហាន ៥:២៨, ២៩; ៨:៣២) ការប្រកាសថាព្រះរាជាណាចក្រជាសេចក្ដីសង្ឃឹមតែមួយសំរាប់មនុស្សលោក ក៏ជាការព្រមានដល់មនុស្សអាក្រក់ដែរ ហើយនៅពេលដំណាលគ្នានេះ ក៏ផលិតឲ្យមានការតបឆ្លើយដ៏ល្អពីពួកអ្នកដែលមានចិត្តស្មោះ។ ដូច្នេះហើយ មនុស្សនឹងត្រូវបានញែកទៅជាពីរផ្នែក ផ្នែកមួយសំរាប់‹ការកាត់ចោលអស់កល្បជានិច្ច› ឬផ្នែកមួយទៀតសំរាប់«ជីវិតអស់កល្បជានិច្ច» នៅពេលដែលការជំនុំជំរះពីព្រះត្រូវបានប្រតិបត្ដិមកលើលោកីយ៍ដ៏អាក្រក់ជួជាតិនេះ។ (ម៉ាថាយ ២៤:១៤; ២៥:៣១-៤៦; អេសេគាល ៣៣:១-៩; ធីម៉ូថេទី១ ២:៣, ៤) កិច្ចការផ្សាយរបស់យើង ជាប្រតិបត្ដិការសង្គ្រោះដែលគ្មានពីមុនមក គឺជាការប្រកាសជាសាធារណៈដែលមានវិសាលភាពយ៉ាងធំពាសពេញ ដែលនឹងសម្រេចនៅលើផែនដីនេះ!
១៥. តើយើងអាចធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីជួយមនុស្សស្មោះដែលរស់នៅក្នុងតំបន់ផ្សាយរបស់យើង?
១៥ ជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ានៅសម័យថ្មីនេះ យើងមានចិត្តរីករាយស្ដាប់បង្គាប់តាមនិងបំរើព្រះវរបិតាសួគ៌ារបស់យើង។ (រ៉ូម ១២:១១) ដូច្នេះហើយ យើងមានចិត្តរីករាយនឹងចាត់ពេលវេលាឲ្យបានទៀងទាត់ ដើម្បីចូលរួមក្នុងកិច្ចការផ្សាយដំណឹងល្អជាសាធារណៈ និងពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយ។ (កិច្ចការ ៥:៤២; ២០:២០) សេចក្ដីរាយការណ៍អន្តរជាតិបង្ហាញឲ្យឃើញថា នៅមានមនុស្សស្មោះជាច្រើនទៀតនៅក្នុងតំបន់ផ្សាយរបស់យើង។ កាលណាកាលៈទេសៈនៅក្នុងលោកីយ៍ប្រែប្រួល នេះក៏មានការប៉ះពាល់ដល់មនុស្សជាច្រើនដែរ។ មនុស្សជាច្រើនបានក្លាយទៅជាជនភៀសខ្លួន ជាអាណិកជនរស់នៅបរទេស។ ប្រហែលជាមានមនុស្សដូចនេះរស់នៅក្នុងតំបន់ផ្សាយរបស់យើង។ បើមានមែន ចូរឲ្យយើងខំអស់ពីសមត្ថភាព ដើម្បីជួយពួកគេខាងផ្លូវវិញ្ញាណ កាលដែលយើងត្រូវតស៊ូក្នុង«ការងារបរិសុទ្ធ គឺជាការផ្សាយដំណឹងល្អ»។ (រ៉ូម ១៥:១៦) ជនគ្រីស្ទានខ្លះបានរៀនភាសាផ្សេងទៀត ដើម្បីឲ្យអាចប្រកាសដំណឹងល្អអំពីព្រះរាជាណាចក្រដល់មនុស្សបែបនោះ។
១៦. តើអ្វីអាចជួយយើងឲ្យចេះតស៊ូក្នុងការប្រកាសព្រះនាមនៃព្រះយេហូវ៉ា?
១៦ ព្យាការីរបស់ព្រះភាគច្រើនមានកិច្ចការពិបាកណាស់។ មិនជាការស្រួលទេចំពោះពួកគេ ក្នុងការប្រកាសសាររបស់ព្រះដល់មនុស្សដែលមិនចង់ស្ដាប់នោះ។ ស្រដៀងនឹងការនេះដែរ មិនមែនអស់អ្នកដែលបានឧទ្ទិសថ្វាយខ្លួនទៅព្រះយេហូវ៉ា មានការស្រួលក្នុងការប្រកាសព្រះនាមនៃព្រះយេហូវ៉ាទេ ជាពិសេសនៅក្នុងតំបន់ផ្សាយដែលមិនសូវមានអ្នកចូលចិត្ត។ ក៏ប៉ុន្តែ ការទុកចិត្ត ដែលជាលទ្ធផលនៃការសិក្សាពាក្យបន្ទូលនិងអធិស្ឋាន ជាមួយនិងកម្លាំងដែលព្រះយេហូវ៉ាប្រទានឲ្យ នឹងអាចជួយយើងឲ្យតស៊ូក្នុងការប្រកាសសារព្រះរាជាណាចក្រ។ (ភីលីព ៤:១៣; វិវរណៈ ១៤:៦) ចំពោះរឿងនេះ តើយើងអាចរៀនអ្វីទៀតអំពីពួកព្យាការីនៃព្រះយេហូវ៉ានិងអ្នកបំរើទ្រង់ឯទៀតនៅសម័យបុរាណ?
គូកនក្នុងកិច្ចការផ្សាយ
១៧. តើមានឧទាហរណ៍ណាខ្លះក្នុងព្រះគម្ពីរ ដែលប្រាប់អំពីការមានគូកនដ៏មានប្រយោជន៍ក្នុងការបំរើព្រះ?
១៧ ក្នុងការមើលថែរក្សាភារកិច្ចរបស់គាត់ ម៉ូសេជាព្យាការីរបស់ព្រះ ដំបូងមានអើរ៉ុនជាបងប្រុសបានជួយគាត់។ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានបន្ទូលប្រាប់ម៉ូសេថា៖ «[អើរ៉ុន]នឹងនិយាយទៅបណ្ដាជនជំនួសឯង គាត់នឹងធ្វើជាមាត់ឲ្យឯង»។ (និក្ខមនំ ៤:១៦) សូមពិចារណាដែរអំពីគ្រានៃពួកព្យាការីអេលីយ៉ានិងអេលីសេ នៅពេលដែល«ពួកសិស្សរបស់[ព្យាការី,ពថ]»បានចំរើនឡើង។ ពួកទាំងនេះជាក្រុមនៃពួកអ្នកបំរើព្រះយេហូវ៉ា ដែលបានធ្វើការជាមួយគ្នា ហើយប្រាកដជាសប្បាយរីករាយនឹងការមានគ្នាជាមិនខាន។ (ពង្សាវតារក្សត្រទី២ ២:៣-៥; ៤:៣៨; ប្រៀបធៀប សាំយូអែលទី១ ១០:៥, ១០) ថ្វីបើម៉ូសេនិងអើរ៉ុន ហើយ«ពួកសិស្សរបស់[ព្យាការី,ពថ]» មិនបានចូលរួមក្នុងការប្រកាសដំណឹងល្អអំពីព្រះរាជាណាចក្រក្ដី ក៏ការមានគូកនផ្ដល់ប្រយោជន៍ដល់ពួកគេដែរ។ ជាច្រើនសតវត្សក្រោយមក ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានបញ្ជូនសិស្ស៧០នាក់ឲ្យចេញទៅផ្សាយជា«មួយគូៗ»។ ហើយពួកសិស្សទាំងនោះប្រាកដជាទទួលប្រយោជន៍ពីការមានគូកនដែលបានផ្ដល់ឲ្យនោះជាមិនខាន។—លូកា ១០:១-១៦; ប្រៀបធៀប កិច្ចការ ១៧:១០, ១១; ២០:២០
១៨. នៅសព្វថ្ងៃនេះ តើការមានគូកនក្នុងការផ្សាយ មានប្រយោជន៍យ៉ាងណាខ្លះ?
១៨ នៅក្នុងឆ្នាំ១៩៥៣ ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាបានចាប់ប្រតិបត្ដិកម្មវិធីមួយ ដែលអនុញ្ញាតឲ្យពួកអ្នកប្រកាសព្រះរាជាណាចក្រធ្វើការផ្សាយជាមួយគ្នា។ ពិតមែនហើយ ការនេះមិនមែនធ្វើឡើង ដើម្បីតែប្រយោជន៍នៃការមានគូកននោះទេ។ តាមការពិត កម្មវិធីហ្វឹកហ្វឺននេះ គឺត្រូវបានរៀបចំឡើងដើម្បីជួយអ្នកបំរើព្រះឲ្យបានទៅជាគ្រូបង្រៀន និងអ្នកផ្សាយដំណឹងល្អដែលមានប្រសិទ្ធិភាព។ ដោយសារតែកម្មវត្ថុនេះ អ្នកផ្សាយព្រះរាជាណាចក្រដែលមានការពិសោធន៍ច្រើន បានចូលរួមក្នុងកិច្ចការផ្សាយជាមួយពួកអ្នកថ្មីៗ។ កម្មវិធីហ្វឹកហ្វឺនពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយនេះ បានផ្ដល់ឲ្យប្រយោជន៍ជាច្រើន ហើយក៏បានជួយប្រជារាស្ត្រព្រះយេហូវ៉ា ឲ្យមានការរីកចំរើនក្នុងការប្រកាសព្រះនាមរបស់ទ្រង់ជាសាធារណៈដែរ។ (ធីម៉ូថេទី១ ៤:១៦) នៅសព្វថ្ងៃនេះ សន្ដិសុខជាកត្ដាមួយទៀត ដែលជនគ្រីស្ទានធ្វើការផ្សាយជា«មួយគូៗ»នោះ ជាពិសេសនៅក្នុងតំបន់ខ្លះ។
១៩. តើគួរតែចងចាំអ្វី ចំពោះគោលដៅផ្ទាល់ខ្លួនពេលធ្វើកិច្ចការផ្សាយ?
១៩ ទោះបីជាអ្នកទៅផ្សាយជាមួយអ្នកមានជំនឿដូចគ្នា ឬក៏ផ្សាយពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយតែម្នាក់ឯងក្ដី អ្នកគួរតែខំសម្រេចគោលដៅផ្ទាល់ខ្លួនខ្លះៗ។ គោលដៅនេះគួរតែសមហេតុសមផល ហើយអាចសម្រេចទៅបាន។ តើអ្នកត្រូវការជំនួយ ក្នុងការកែសម្រួលការផ្ដើមវាចារបស់អ្នកយ៉ាងណាឲ្យមនុស្សនៅក្នុងតំបន់ផ្សាយចាប់អារម្មណ៍ទេ? បើអ្នកត្រូវការ ប្រហែលជាអ្នកអាចទៅជាមួយអ្នកត្រួសត្រាយម្នាក់ ជាអ្នកប្រកាសព្រះរាជាណាចក្រពេញពេល ឬអ្នកផ្សាយដែលប៉ិនប្រសប់ប្រើការផ្ដើមវាចាល្អៗយ៉ាងសក្ដិសិទ្ធិ។ គូកនរបស់អ្នកអាចជួយអ្នករៀបចំនិងប្រើការផ្ដើមវាចា ដែលបានគ្រោងទុកមកនៅក្នុងសន្លឹកកម្មវិធីកិច្ចបំរើរាជាណាចក្រយើង ឬនៅក្នុងសៀវភៅការវែកញែកពីបទគម្ពីរ។ (ជាភាសាអង់គ្លេស) នៅពេលឯទៀត កាលដែលអ្នកផ្សាយជាមួយគ្នាពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយ សូមយកចិត្តទុកដាក់ស្ដាប់ការសម្ដែងរបស់គូកនអ្នក។ រួចចូរអ្នកសាកល្បងការសម្ដែងស្រដៀងនោះដោយខ្លួនឯងចុះ រហូតទាល់តែអ្នកបានស្ទាត់ខាងផ្នែកកិច្ចបំរើរបស់អ្នកនេះ។
២០, ២១. តើអ្វីអាចធ្វើឲ្យការមានគូកនជាការមានប្រយោជន៍ពិសេសក្នុងកិច្ចការផ្សាយ?
២០ ចុះយ៉ាងណាវិញ បើសិនជាអ្នកត្រូវការជំនួយដើម្បីឲ្យបានសក្ដិសិទ្ធិក្នុងការត្រឡប់ទៅជួប ដោយមានបំណងនឹងចាប់ផ្ដើមការសិក្សាព្រះគម្ពីរនោះ? ប្រហែលជាអ្នកបង្រៀនតាមក្រុមអាចចាត់ចែងឲ្យអ្នកទៅផ្សាយជាមួយអ្នកផ្សាយព្រះរាជាណាចក្រម្នាក់ ដែលប៉ិនប្រសប់ចាប់ផ្ដើមការសិក្សាព្រះគម្ពីរ។ ពេលដែលអ្នកត្រឡប់ទៅជួបម្ដងទៀត សូមកុំធ្វើជាគូកនដែលឥតស្តីឲ្យសោះ។ ផ្ទុយទៅវិញ ក្រោយពីគូកនអ្នកបានបង្ហាញនូវរបៀបដែលគាត់ ឬនាងបានដោះស្រាយបញ្ហាណាមួយនៅពេលជួបបុគ្គលម្នាក់ ប្រហែលជាការមានប្រយោជន៍ បើអ្នកអាចរៀនតាមការសម្ដែងស្រដៀងនេះដែរ ពេលដែលអ្នកត្រឡប់ទៅជួបគេជាបន្ទាប់នោះ។ គូកនរបស់អ្នកនឹងជួយអ្នក ហើយនឹងជួយឲ្យឱវាទក្រោយពីនោះ។—ប្រៀបធៀប កាឡាទី ៦:៦
២១ ជំនួយដែលប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់បែបនេះ ដែលមកពីគូកនផ្សាយ អាចជួយអ្នកសម្រេចគោលដៅរបស់អ្នកបានក្នុងកិច្ចបំរើ។ ជំនួយនេះ និងការអបអរដ៏ជ្រាលជ្រៅរបស់អ្នក ចំពោះសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះនៃព្រះយេហូវ៉ា ដែលទ្រង់បានអនុញ្ញាតឲ្យអ្នកធ្វើកិច្ចការពិសេសនេះ នឹងជួយអ្នកឲ្យរឹតតែមានប្រសិទ្ធិភាពក្នុងសកម្មភាពផ្សាយព្រះរាជាណាចក្រជាមិនខាន។ ហើយសូមឲ្យអ្នករក្សាទុកឯកសិទ្ធិដ៏ជាប្រសិទ្ធិពរនេះ ដោយតែងតែនិយាយល្អៗអំពីទ្រង់ ហើយដោយប្រកាសយ៉ាងទៀងទាត់ពីព្រះនាមរបស់ទ្រង់ជាសាធារណៈ។—ទំនុកដំកើង ១៤៥:១, ២, ៩-១៣
២២. តើមានសំនួរអ្វីខ្លះ ដែលការសិក្សារបស់យើងជាបន្ទាប់នឹងជួយយើងឆ្លើយ?
២២ ជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា យើងតែងតែធ្វើការផ្សាយពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះជាច្រើនលើកច្រើនសា។ មនុស្សជាច្រើនស្ដាប់តាមដំណឹងល្អដោយចិត្តអបអរយ៉ាងជ្រៅ។ ក៏ប៉ុន្តែ មានអ្នកខ្លះ ប្រហែលជាមានចិត្តស្ទាក់ស្ទើរក្នុងការស្ដាប់តាមសារព្រះរាជាណាចក្រ។ តើយើងត្រូវធ្វើយ៉ាងណា ពេលជួបប្រទះកាលៈទេសៈបែបនេះ? តើយើងអាចតស៊ូនឹងកិច្ចការដែលទ្រង់ប្រទានឲ្យប្រជារាស្ត្រទ្រង់យ៉ាងដូចម្ដេច? តើមានគំរូនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ដែលអាចជួយឬដឹកនាំយើងទេ? សំនួរទាំងនេះនឹងត្រូវឆ្លើយនៅក្នុងអត្ថបទជាបន្ទាប់។
តើអ្នកយល់ចំណុចទាំងនេះទេ?
◻ តើហូសេនិងសាវកប៉ុលបានមានប្រសាសន៍អ្វីខ្លះអំពីគ្រឿងបូជាទៅព្រះ?
◻ តើអ្វីដែលបានជម្រុញព្យាការីអេសេគាលនិងអេម៉ុសឲ្យទាយ?
◻ តើយើងគួរតែមានទស្សនៈយ៉ាងណា អំពីកិច្ចការផ្សាយព្រះរាជាណាចក្ររបស់យើង?
◻ តើមានប្រយោជន៍អ្វីខ្លះពីការមានគូកនពេលធ្វើកិច្ចការផ្សាយនោះ?
[រូបភាពនៅទំព័រ២២]
ការមានគូកនខ្លឹមសារអាចជួយយើងឲ្យមានការរីកចំរើនក្នុងការបំរើ