ចូរយកពួកព្យាការីនៃព្រះទុកជាគំរូ
«បងប្អូនអើយ ចូរយកពួក[ព្យាការី, ពថ] ដែលបានទាយដោយនូវព្រះនាមអម្ចាស់ ទុកជាគំរូពីសេចក្ដីទុក្ខលំបាក នឹងពីសេចក្ដីអត់ធ្មត់ចុះ»។—យ៉ាកុប ៥:១០
១. តើអ្វីជួយពួកអ្នកបំរើនៃព្រះយេហូវ៉ាឲ្យមានសេចក្ដីអំណរ សូម្បីតែនៅពេលដែលពួកគេត្រូវបានបៀតបៀន?
ពួកអ្នកបំរើនៃព្រះយេហូវ៉ាបញ្ចេញសេចក្ដីអំណរ ទោះបីជាមានការកើតទុក្ខលំបាកជាច្រើននៅពាសពេញពិភពលោកនៅសព្វថ្ងៃនេះក៏ដោយ។ ពីព្រោះពួកគេដឹងថា ព្រះទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យនឹងពួកគេ។ ស្មរបន្ទាល់នៃព្រះយេហូវ៉ាខំអត់ទ្រាំនឹងការបៀតបៀន និងការប្រឆាំងចំពោះកិច្ចការផ្សាយជាសាធារណៈរបស់គេដែរ ដោយយល់ឃើញថា ពួកគេកំពុងតែរងទុក្ខវេទនាដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់សេចក្ដីសុចរិត។ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានមានបន្ទូលប្រាប់ពួកអ្នកកាន់តាមទ្រង់ថា៖ «អ្នករាល់គ្នាមានពរ ក្នុងកាលដែលគេជេរ បៀតបៀន ហើយនិយាយបង្ខុសគ្រប់ទាំងសេចក្ដីអាក្រក់ ពីអ្នករាល់គ្នា ដោយព្រោះខ្ញុំ។ ចូរមានចិត្តអំណរ ហើយរីករាយជាខ្លាំងចុះ ដ្បិតអ្នករាល់គ្នាមានរង្វាន់ជាធំនៅឯស្ថានសួគ៌ ពីព្រោះគេក៏បានធ្វើទុក្ខដល់ពួក[ព្យាការី,ពថ] ដែលនៅមុនអ្នករាល់គ្នា បែបដូច្នោះដែរ»។ (ម៉ាថាយ ៥:១០-១២) ពិតមែនហើយ កាលណាពួកអ្នកបំរើនៃព្រះជួបប្រទះនូវការសាកល្បងជំនឿ ពួកគេចាត់ទុកនេះជាសេចក្ដីអំណរទៅវិញ។—យ៉ាកុប ១:២, ៣
២. យោងទៅតាម យ៉ាកុប ៥:១០ តើអ្វីអាចជួយយើងក្នុងការអនុវត្តសេចក្ដីអត់ធ្មត់?
២ សិស្សយ៉ាកុបបានសរសេរថា៖ «បងប្អូនអើយ ចូរយកពួក[ព្យាការី,ពថ] ដែលបានទាយដោយនូវព្រះនាមអម្ចាស់ ទុកជាគំរូពីសេចក្ដីទុក្ខលំបាក នឹងពីសេចក្ដីអត់ធ្មត់ចុះ»។ (យ៉ាកុប ៥:១០) លោកវីលាម អេហ្វ អាន់ និងលោកអេហ្វ វីលបឺ គិងរ៉ិច បានឲ្យអត្ថន័យពាក្យក្រិកដែលប្រែថា«គំរូ» (ហិ ផូដេគ ម៉ា) ជា«ឧទាហរណ៍ តម្រាប់ គំរូ ក្នុងន័យល្អៗ ដូចជាអ្វីមួយដែលធ្វើ ឬញុះញង់ឲ្យយកត្រាប់តាម»។ ដូចជាបានបង្ហាញមកនៅយ៉ូហាន ១៣:១៥ «នេះមិនមែនត្រឹមតែជាឧទាហរណ៍ប៉ុណ្ណោះទេ គឺជាគំរូដើមដ៏ពិតប្រាកដ»។ (វចនានុក្រមសាសនវិទ្យានៃគម្ពីរសញ្ញាថ្មី) ដូច្នេះហើយ អ្នកបំរើព្រះយេហូវ៉ានៅសម័យថ្មីអាចយកពួកព្យាការីស្មោះត្រង់របស់ទ្រង់ ទុកជាគំរូចំពោះ‹ការរងទុក្ខលំបាក› និង‹ការអនុវត្តសេចក្ដីអត់ធ្មត់›។ ហើយតើយើងអាចរៀនអំពីអ្វីទៀត ពេលយើងសិក្សាអំពីជីវិតរបស់ពួកគេ? ហើយតើការនេះអាចជួយយើងក្នុងសកម្មភាពផ្សាយយ៉ាងដូចម្ដេចបាន?
ពួកគេរងទុក្ខសេចក្ដីទុក្ខលំបាក
៣, ៤. តើព្យាការីអេម៉ុសបានឆ្លើយតបនឹងការប្រឆាំងពីអ័ម៉ាស៊ាយ៉ាងដូចម្ដេច?
៣ ពួកព្យាការីនៃព្រះយេហូវ៉ាតែងតែរងទុក្ខសេចក្ដីទុក្ខលំបាក ឬក៏ការធ្វើទុក្ខបុកម្នេញ។ ជាឧទាហរណ៍ នៅក្នុងសតវត្សទីប្រាំបួនមុនសករាជយើង សង្ឃដែលថ្វាយបង្គំកូនគោម្នាក់ឈ្មោះអ័ម៉ាស៊ា បានប្រឆាំងយ៉ាងខ្លាំងនឹងព្យាការីអេម៉ុស។ អ័ម៉ាស៊ាបានចោទដោយមិនពិតថា អេម៉ុសបានរួមគំនិតប្រព្រឹត្តអំពើទុច្ចរិតប្រឆាំងនឹងស្តេចយេរ៉ូបោមទី២ ដោយទាយថាស្តេចនោះនឹងត្រូវស្លាប់ដោយដាវ ហើយថាសាសន៍អ៊ីស្រាអែលនឹងត្រូវដឹកនាំចេញទៅជាឈ្លើយ។ អ័ម៉ាស៊ាបានប្រាប់អេម៉ុសដោយមើលងាយថា៖ «ឱអ្នកមើលឆុតអើយ ចូររត់ទៅឯស្រុកយូដា ហើយរកស៊ីដោយទាយនៅស្រុកនោះវិញចុះ កុំឲ្យទាយនៅត្រង់បេត-អែលទៀតឡើយ ដ្បិតនេះជាទីគោរពរបស់ស្តេច ហើយជាដំណាក់ហ្លួងផង»។ ដោយឥតញញើតនឹងការវាយប្រហារតាមពាក្យសំដីនេះ អេម៉ុសឆ្លើយតបវិញថា៖ «ខ្ញុំពីដើមមិនមែនជា[ព្យាការី,ពថ]ទេ ក៏មិនមែនជាកូនរបស់[ព្យាការី,ពថ]ដែរ គឺជាអ្នកគង្វាលសត្វ ហើយជាអ្នកបេះផ្លែឧទុម្ពរវិញ។ តែព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់បានយកខ្ញុំចេញពីការឃ្វាលហ្វូងចៀម ក៏បានបង្គាប់ខ្ញុំថា ចូរទៅទាយដល់អ៊ីស្រាអែល ជារាស្ត្រអញចុះ»។—អេម៉ុស ៧:១០-១៥
៤ ព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះយេហូវ៉ាបានបញ្ចេញឥទ្ធិពលទៅលើអេម៉ុសឲ្យទាយយ៉ាងក្លាហាន។ យើងអាចនឹកស្មានពីអារម្មណ៍របស់អ័ម៉ាស៊ា ពេលដែលអេម៉ុសបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «ចូរលោកស្ដាប់ព្រះបន្ទូលនៃព្រះយេហូវ៉ាឥឡូវចុះ លោកប្រាប់ខ្ញុំថា កុំឲ្យទាយទាស់នឹងអ៊ីស្រាអែលឲ្យសោះ ក៏កុំឲ្យបញ្ចេញពាក្យណាទាស់នឹងពួកវង្សអ៊ីសាកដែរ»។ ហេតុនោះព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់មានបន្ទូលដូច្នេះថា៖ «ប្រពន្ធលោកនឹងទៅជាស្រីសំផឹងនៅក្នុងទីក្រុង ហើយកូនប្រុសកូនស្រីរបស់លោកនឹងត្រូវដួលដោយដាវ ស្រុករបស់លោកនឹងត្រូវវាស់ចែកដោយខ្សែ ឯខ្លួនលោក នឹងត្រូវស្លាប់នៅស្រុក១ដែលស្មោកគ្រោក ហើយសាសន៍អ៊ីស្រាអែលនឹងត្រូវគេដឹកនាំចេញពីស្រុករបស់ខ្លួន ទៅជាឈ្លើយជាមិនខាន»។ ទំនាយនេះបានសម្រេចមែន។ (អេម៉ុស ៧:១៦, ១៧) អ័ម៉ាស៊ា ជាអ្នកបះបោរជំនឿនោះ ច្បាស់ជារន្ធត់ចិត្តយ៉ាងណាទៅហ្ន៎!
៥. តើមានស្ថានការណ៍ស្រដៀងគ្នាណាខ្លះ រវាងអ្នកបំរើព្រះយេហូវ៉ានៅសម័យថ្មីនិងព្យាការីអេម៉ុស?
៥ រឿងនេះក៏ស្រដៀងនឹងស្ថានការណ៍របស់ប្រជារាស្ត្រនៃព្រះយេហូវ៉ានៅសព្វថ្ងៃនេះដែរ។ យើងរងទុក្ខសេចក្ដីទុក្ខលំបាក ជាអ្នកដែលប្រកាសសាររបស់ព្រះ ហើយមនុស្សជាច្រើននិយាយដោយមើលងាយនឹងសកម្មភាពផ្សាយរបស់យើង។ ប្រាកដមែន អំណាចចំពោះការផ្សាយរបស់យើង មិនមែនចេញមកពីសិក្ខាសាលាខាងសាសនវិទ្យានោះទេ។ តែផ្ទុយទៅវិញ គឺជាព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនៃព្រះយេហូវ៉ា ដែលជំរុញយើងឲ្យប្រកាសដំណឹងល្អអំពីព្រះរាជាណាចក្រ។ យើងមិនកែប្រែ ហើយក៏មិនលាយបន្សាបសាររបស់ព្រះឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ដូចអេម៉ុស យើងស្ដាប់បង្គាប់ ដោយប្រកាសសារនោះ ទោះបីជាពួកអ្នកស្ដាប់ធ្វើប្រតិកម្មយ៉ាងណាក៏ដោយ។—កូរិនថូសទី២ ២:១៥-១៧
ពួកគេអនុវត្តសេចក្ដីអត់ធ្មត់
៦, ៧. (ក) តើទំនាយរបស់លោកអេសាយបញ្ចេញឲ្យឃើញគុណសម្បត្ដិអ្វីខ្លះ? (ខ) តើអ្នកបំរើព្រះយេហូវ៉ានៅសម័យថ្មីនេះ យកគំរូតាមលោកអេសាយយ៉ាងណាខ្លះ?
៦ ពួកព្យាការីនៃព្រះបានអនុវត្តសេចក្ដីអត់ធ្មត់។ ឧទាហរណ៍ លោកអេសាយបានសម្ដែងសេចក្ដីអត់ធ្មត់ គាត់បានបំរើជាព្យាការីនៃព្រះយេហូវ៉ានៅសតវត្សទីប្រាំបីមុនសករាជយើង។ ព្រះមានបន្ទូលប្រាប់គាត់ថា៖ «ចូរទៅប្រាប់ដល់ជនជាតិនេះថា៖ ‹ចូរឯងរាល់គ្នាស្ដាប់ចុះ តែឥតយល់ ហើយមើលផង តែឥតដឹងឡើយ›។ ត្រូវធ្វើឲ្យចិត្តនៃជនជាតិនេះទៅជាស្ពឹក ហើយឲ្យត្រចៀកគេធ្ងន់ ចូរបាំងភ្នែកគេក្រែងគេមើលឃើញ ដោយភ្នែក ស្ដាប់ឮ ដោយត្រចៀក ហើយយល់ ដោយចិត្ត រួចប្រែចិត្ត ដើម្បីឲ្យបានប្រោសឲ្យជា»។ (អេសាយ ៦:៩, ១០) ប្រជាជនបានធ្វើប្រតិកម្មដូចនេះមែន។ ប៉ុន្តែ តើនេះធ្វើឲ្យអេសាយលះបង់ចោលទេ? អត់ទេ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់ខំខ្នះខ្នែងប្រកាសសារព្រមាននៃព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងអត់ធ្មត់។ រចនាសម្ព័ន្ធភាសាហេព្រើរនៃពាក្យបន្ទូលរបស់ព្រះដែលទើបតែបានស្រង់ចេញនេះ គាំទ្រគំនិតដែលថា ការប្រកាសរបស់ពួកព្យាការីជា«ការបន្តយ៉ាងយូរ» ដែលប្រជាជនត្រូវបានឮ«ម្ដងហើយម្ដងទៀត»។—វេយ្យាករណ៍ភាសាហេព្រើរនៃចិសិន្នីអឺស។
៧ នៅសព្វថ្ងៃនេះ មនុស្សជាច្រើនធ្វើប្រតិកម្មនឹងដំណឹងល្អ ដូចកាលដែលមនុស្សបានធ្វើប្រតិកម្មនឹងពាក្យបន្ទូលនៃព្រះយេហូវ៉ា ដែលលោកអេសាយបានប្រកាសនោះដែរ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ យើងប្រកាសសារនៃព្រះរាជាណាចក្រ«ម្ដងហើយម្ដងទៀត» ដូចព្យាការីដ៏ស្មោះត្រង់នោះដែរ។ យើងធ្វើការនេះដោយចិត្តខំខ្នះខ្នែងនិងខំស៊ូអត់ធ្មត់ ពីព្រោះនេះជារាជបំណងនៃព្រះយេហូវ៉ា។
‹ពួកគេបានធ្វើដូច្នោះមែន›
៨, ៩. តើតាមរបៀបណាដែលព្យាការីនៃព្រះយេហូវ៉ា លោកម៉ូសេជាគំរូដ៏ប្រសើរនោះ?
៨ ព្យាការីម៉ូសេជាគំរូមួយដ៏ប្រសើរចំពោះសេចក្ដីអត់ធ្មត់និងការស្ដាប់បង្គាប់តាម។ គាត់បានសម្រេចចិត្តគាំទ្រប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលដែលជាខ្ញុំគេ តែគាត់ត្រូវបានរង់ចាំយ៉ាងអត់ធ្មត់នូវគ្រាដែលពួកគេនឹងត្រូវរំដោះ។ គាត់បានរស់នៅក្នុងស្រុកម៉ាឌានអស់៤០ឆ្នាំ ទំរាំព្រះបានចាត់គាត់ឲ្យទៅរំដោះប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលពីភាពខ្ញុំគេ។ នៅពេលដែលលោកម៉ូសេនិងអើរ៉ុននៅពីមុខអ្នកគ្រប់គ្រងស្រុកអេស៊ីព្ទ ពួកគេបានស្ដាប់បង្គាប់តាមព្រះ ដោយបាននិយាយនិងធ្វើអ្វីៗដែលព្រះបានបញ្ជាមក។ តាមការពិត ‹ពួកគេបានធ្វើដូច្នោះមែន›។—និក្ខមនំ ៧:១-៦; ហេព្រើរ ១១:២៤-២៩
៩ លោកម៉ូសេបានស៊ូទ្រាំយ៉ាងអត់ធ្មត់អស់៤០ឆ្នាំជាមួយនិងសាសន៍អ៊ីស្រាអែល នៅក្នុងទីហោរស្ថាន។ គាត់បានស្ដាប់បង្គាប់តាមការណែនាំពីព្រះក្នុងការសង់រោងឧបោសថនៃអ៊ីស្រាអែល និងក្នុងការធ្វើវត្ថុផ្សេងៗទៀត ដែលបានប្រើសំរាប់ការថ្វាយបង្គំព្រះយេហូវ៉ា។ ព្យាការីនេះបានធ្វើតាមសេចក្ដីបង្គាប់ពីព្រះយ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួនដល់ម្ល៉េះបានជាយើងអានថា៖ «ឯម៉ូសេលោកក៏ធ្វើអស់ទាំងការដែលព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់បង្គាប់មក លោកធ្វើការនោះសំរេចទាំងអស់»។ (និក្ខមនំ ៤០:១៦) ក្នុងការប្រតិបត្ដិកិច្ចបំរើរបស់យើងឲ្យស្របតាមអង្គការនៃព្រះយេហូវ៉ា ចូរឲ្យយើងចងចាំនូវការស្ដាប់បង្គាប់របស់លោកម៉ូសេ ហើយអនុវត្តតាមដំបូន្មានរបស់សាវកប៉ុល ដែលថា‹ចូរស្ដាប់បង្គាប់តាមពួកអ្នកដែលដឹកនាំអ្នករាល់គ្នាចុះ›។—ហេព្រើរ ១៣:១៧
ពួកគេមានអាកប្បកិរិយាវិជ្ជមាន
១០, ១១. (ក) តើអ្វីបង្ហាញឲ្យឃើញថា ព្យាការីហូសេបានមានទស្សនវិស័យវិជ្ជមាន? (ខ) តើឲ្យយើងអាចកាន់អាកប្បកិរិយាវិជ្ជមានយ៉ាងដូចម្ដេចបាន ពេលយើងទៅជួបមនុស្សនៅក្នុងតំបន់ផ្សាយរបស់យើង?
១០ ពួកព្យាការីត្រូវតែមានអាកប្បកិរិយាវិជ្ជមាន ពេលដែលពួកគេនាំសារជំនុំជំរះ និងទំនាយទាំងឡាយដែលសម្ដែងពីការខ្វល់ខ្វាយរបស់ព្រះចំពោះពួកអ្នកស្មោះត្រង់ដែលរស់នៅបែកខ្ញែកក្នុងស្រុកអ៊ីស្រាអែល។ រឿងនេះគឺពិតមែនចំពោះលោកហូសេ ដែលគាត់បានបំរើជាព្យាការីយ៉ាងហោចណាស់៥៩ឆ្នាំហើយ។ តាមវិធីវិជ្ជមាន គាត់បានបន្តនាំសារនៃព្រះយេហូវ៉ា ហើយក៏បានសរសេរបញ្ចប់សៀវភៅទំនាយរបស់គាត់ ដោយពាក្យទាំងនេះថា៖ «តើមានអ្នកណា ដែលមានប្រាជ្ញា ឲ្យយល់សេចក្ដីទាំងនេះបាន ឬមានគំនិតវាងវៃឲ្យបានស្គាល់សេចក្ដីទាំងនេះផង ដ្បិតអស់ទាំងផ្លូវរបស់ព្រះយេហូវ៉ាសុទ្ធតែទៀងត្រង់ ពួកអ្នកសុចរិតនឹងដើរក្នុងផ្លូវទាំងនោះ តែមនុស្សទុច្ចរិតនឹងចំពប់ដួលក្នុងផ្លូវនោះវិញ»។ (ហូសេ ១៤:៩) ឲ្យតែព្រះយេហូវ៉ាអនុញ្ញាតឲ្យយើងផ្សាយ ចូរឲ្យយើងមានអាកប្បកិរិយាវិជ្ជមាន ហើយខំបន្តស្វែងរកពួកអ្នកដែលសមនឹងទទួលយកសេចក្ដីសប្បុរសដ៏ស្មោះនៃព្រះ។
១១ ដើម្បី‹ស្វែងរកពួកអ្នកដែលសមនឹងទទួល› យើងត្រូវតែខំតស៊ូ ហើយត្រូវមានទស្សនៈវិជ្ជមានចំពោះកិច្ចការនេះ។ (ម៉ាថាយ ១០:១១) ជាឧទាហរណ៍ បើសិនជាយើងច្រឡំដៃដាក់កូនសោនៅកន្លែងណាមួយ យើងប្រហែលជាត្រឡប់ទៅរកតាមផ្លូវដដែល ហើយកន្លែងផ្សេងៗដែលយើងបានទៅ។ លុះត្រាតែក្រោយពីយើងបានស្វែងរកម្ដងហើយម្ដងទៀត ទើបយើងអាចរកឃើញកូនសោនោះ។ ចូរឲ្យយើងខំតស៊ូស្វែងរកពួកអ្នកដែលមានលក្ខណៈដូចចៀម។ យើងមានអំណរអរណាស់ ពេលពួកគេធ្វើតាមដំណឹងល្អ ដែលត្រូវបានផ្សាយជាញឹកញាប់ក្នុងតំបន់នោះ! ហើយយើងក៏មានចិត្តរីករាយដែរ ដែលព្រះកំពុងតែប្រទានពរដល់កិច្ចការរបស់យើងនៅក្នុងស្រុកទេសផ្សេងៗ ដែលពីដើមការហាមឃាត់បានដាក់កំរិតដល់កិច្ចការផ្សាយជាសាធារណៈរបស់យើង!—កាឡាទី ៦:១០
ប្រភពនៃការលើកទឹកចិត្ត
១២. តើទំនាយរបស់យ៉ូអែលមួយណា ដែលបានសម្រេចនៅសតវត្សទី២០នេះ ហើយតាមរបៀបណា?
១២ ពាក្យរបស់ពួកព្យាការីនៃព្រះយេហូវ៉ា អាចជាប្រភពនៃការលើកទឹកចិត្តយ៉ាងខ្លាំងដល់យើង ក្នុងកិច្ចការផ្សាយរបស់យើង។ ជាឧទាហរណ៍ សូមពិចារណាមើលទំនាយរបស់យ៉ូអែល។ ទំនាយនោះមានសារជំនុំជំរះ ដែលសំដៅមកលើប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលដែលបះបោរជំនឿ និងពួកអ្នកឯទៀត ដែលរស់នៅក្នុងសតវត្សទីប្រាំបួនមុនសករាជយើង។ ក៏ប៉ុន្តែ យ៉ូអែលក៏ត្រូវបានព្រះវិញ្ញាណញ៉ាំងឲ្យទាយដូចនេះថា៖ «ក្រោយគ្រានោះ អញ[យេហូវ៉ា]នឹងចាត់វិញ្ញាណរបស់អញទៅលើគ្រប់ទាំងមនុស្ស នោះកូនប្រុសស្រីរបស់ឯងនឹងទាយ ពួកចាស់ៗរបស់ឯងនឹងយល់សប្ដិឃើញ ហើយពួកកំលោះៗរបស់ឯងនឹងឃើញការជាក់ស្តែង នៅគ្រានោះ អញនឹងចាត់វិញ្ញាណរបស់អញ ទៅលើទាំងពួកទាសាទាសីដែរ»។ (យ៉ូអែល ២:២៨, ២៩) គឺឃើញការជាក់ស្តែងនៃទំនាយនេះមែន ចំពោះពួកអ្នកកាន់តាមព្រះយេស៊ូវ ពីបុណ្យថ្ងៃទី៥០ ឆ្នាំ៣៣ស.យ. តទៅមុខ។ ហើយយើងក៏ឃើញការសម្រេចយ៉ាងធំនៃទំនាយនេះ នៅក្នុងសតវត្សទី២០នេះដែរ! នៅសព្វថ្ងៃនេះ មានមនុស្សរាប់លាននាក់ដែល«ទាយ» ឬប្រកាសសារនៃព្រះយេហូវ៉ា—ពីចំណោមពួកគេ មានជាង៦០០.០០០នាក់ បំរើជាអ្នកត្រួសត្រាយពេញពេល។
១៣, ១៤. តើអ្វីអាចជួយយុវជនគ្រីស្ទាន ឲ្យមានសេចក្ដីអំណរក្នុងកិច្ចការផ្សាយ?
១៣ ពួកអ្នកប្រកាសព្រះរាជាណាចក្រ ភាគច្រើនជាយុវជន។ នេះមិនតែងតែស្រួលទេចំពោះពួកគេ ពេលនិយាយទៅកាន់ពួកអ្នកចាស់ៗអំពីព្រះគម្ពីរ។ ជួនកាល គេប្រាប់យុវជនបំរើព្រះយេហូវ៉ាទាំងនោះថា៖ ‹ឯងដើរផ្សាយនេះ ខាតតែពេលទេ គួរតែធ្វើការអ្វីផ្សេងទៀតទៅ›។ ពួកយុវជនស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាអាចតបទៅវិញយ៉ាងវាងវៃថា ពួកគេសោកស្ដាយណាស់ ដែលបុគ្គលនោះមានអារម្មណ៍ដូចនេះ។ យុវជនផ្សាយម្នាក់យល់ឃើញថាជាការល្អ បើបន្ថែមដូចនេះថា៖ «ខ្ញុំយល់ថា ខ្ញុំពិតជាទទួលប្រយោជន៍ច្រើន កាលណាខ្ញុំនិយាយទៅកាន់មនុស្សចាស់ៗ ដូចលោក ហើយខ្ញុំចូលចិត្តនេះណាស់»។ ពិតមែនហើយ ការផ្សាយដំណឹងល្អ គឺមិនមែនជាការខាតពេលទេ។ ដ្បិតនេះទាក់ទងនឹងជីវិត។ ព្រះបានប្រកាសថែមទៀត តាមរយៈលោកយ៉ូអែលថា៖ «អស់អ្នកណាដែលអំពាវនាវដល់ព្រះនាមព្រះយេហូវ៉ានឹងបានប្រោសឲ្យរួច»។—យ៉ូអែល ២:៣២
១៤ កុមារដែលចូលរួមជាមួយមាតាបិតារបស់ខ្លួន ក្នុងសកម្មភាពផ្សាយព្រះរាជាណាចក្រ បានទទួលជំនួយពីមាតាបិតាក្នុងការជ្រើសរើសគោលដៅសំរាប់ខ្លួន។ បន្ដិចម្ដងៗ កុមារទាំងនេះបានចំរើនពីការអានបទគម្ពីរ រហូតដល់ចេះពន្យល់អំពីសេចក្ដីសង្ឃឹមក្នុងព្រះគម្ពីរ និងចេះចែកចាយប្រកាសនវត្ថុដែលត្រឹមត្រូវ ដល់អ្នកចំណូលចិត្ត។ កាលណាពួកគេឃើញការរីកចំរើនរបស់គេផ្ទាល់ និងប្រសិទ្ធិពរពីព្រះយេហូវ៉ា យុវជនផ្សាយព្រះរាជាណាចក្រទាំងនេះមានសេចក្ដីអំណរយ៉ាងខ្លាំងចំពោះការផ្សាយដំណឹងល្អ។—ទំនុកដំកើង ១១០:៣; ១៤៨:១២, ១៣
យតិភាពនិងអាកប្បកិរិយារង់ចាំ
១៥. តើតាមរបៀបណាដែលគំរូរបស់លោកអេសេគាល អាចជួយធ្វើឲ្យយតិភាពរបស់យើងមានសភាពខ្លាំងឡើងវិញ ចំពោះកិច្ចការផ្សាយព្រះរាជាណាចក្រនោះ?
១៥ ពួកព្យាការីរបស់ព្រះក៏ជាគំរូដ៏ល្អចំពោះការសម្ដែងយតិភាព និងអាកប្បកិរិយារង់ចាំ—ជាគុណសម្បត្ដិដែលយើងត្រូវការចាំបាច់ក្នុងកិច្ចបំរើរបស់យើងសព្វថ្ងៃនេះ។ កាលដែលយើងទើបតែបានរៀនសេចក្ដីពិតពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ ប្រហែលជាយើងពេញទៅដោយយតិភាព ដែលជម្រុញយើងឲ្យនិយាយយ៉ាងក្លាហាន។ ប៉ុន្តែ តាំងពីពេលនោះ ជាច្រើនឆ្នាំបានកន្លងទៅ ហើយយើងក៏បានផ្សាយយ៉ាងញឹកញាប់ក្នុងតំបន់ផ្សាយរបស់យើង។ ឥឡូវនេះ ប្រហែលជាមានមនុស្សកាន់តែតិចឡើងៗ ដែលទទួលយកសារព្រះរាជាណាចក្រ។ តើនេះធ្វើឲ្យយតិភាពរបស់យើងខ្សោយទេ? បើដូច្នេះមែន សូមពិចារណាមើលព្យាការីអេសេគាល ដែលឈ្មោះរបស់គាត់មានន័យថា«ព្រះធ្វើឲ្យមានកម្លាំងចិត្តឡើង»។ ថ្វីបើអេសេគាលបានជួបប្រទះមនុស្សគ្មានមេត្ដាករុណានៅក្នុងស្រុកអ៊ីស្រាអែលពីបុរាណក្ដី ព្រះបានធ្វើឲ្យគាត់មានកម្លាំងចិត្តឡើង ហើយក៏បានធ្វើឲ្យថ្ងាសរបស់គាត់រឹងជាងថ្មដែកកេះទៅទៀត បើនិយាយជាប្រៀបប្រដូច។ ម្ល៉ោះហើយបានជាអេសេគាល អាចអនុវត្តកិច្ចការរបស់គាត់បានច្រើនឆ្នាំ ទោះបីជាមនុស្សស្ដាប់ ឬក៏មិនស្ដាប់ក្ដី។ គំរូរបស់គាត់បង្ហាញឲ្យឃើញថា យើងក៏អាចធ្វើបានដូចនេះដែរ ហើយក៏អាចជួយធ្វើឲ្យយតិភាពរបស់យើងមានសភាពខ្លាំងឡើងវិញដែរ ចំពោះកិច្ចការផ្សាយរបស់យើង។—អេសេគាល ៣:៨, ៩; ធីម៉ូថេទី២ ៤:៥
១៦. តើយើងគួរតែបណ្ដុះឲ្យមានអាកប្បកិរិយាអ្វី នៃលោកមីកា?
១៦ លោកមីកាក៏ជាបុគ្គលដែលគួរឲ្យកត់សំគាល់ដែរ ចំពោះសេចក្ដីអត់ធ្មត់របស់គាត់។ គាត់បានបំរើជាព្យាការីនៅក្នុងសតវត្សទីប្រាំបី មុនសករាជយើង។ គាត់បានសរសេរថា៖ «ឯចំណែកខ្លួនខ្ញុំៗនឹងទុកចិត្តដល់ព្រះយេហូវ៉ា ខ្ញុំនឹងរង់ចាំព្រះដ៏ជួយសង្គ្រោះខ្ញុំ ព្រះនៃខ្ញុំទ្រង់នឹងស្ដាប់ខ្ញុំ»។ (មីកា ៧:៧) ការទុកចិត្តរបស់លោកមីកា ចាក់ឫសទៅក្នុងជំនឿដ៏មុតមាំរបស់គាត់។ ដូចព្យាការីអេសាយដែរ មីកាដឹងថា អ្វីៗដែលព្រះយេហូវ៉ាបានមានបំណង ទ្រង់នឹងសម្រេចការនោះជាមិនខាន។ យើងក៏ដឹងពីការនេះដែរ។ (អេសាយ ៥៥:១១) ចូរឲ្យយើងបណ្ដុះឲ្យមានអាកប្បកិរិយារង់ចាំទៅលើការសម្រេចនៃកិច្ចសន្យាទាំងប៉ុន្មានរបស់ព្រះ។ ហើយចូរឲ្យយើងផ្សាយដំណឹងល្អ ដោយចិត្តយតិភាព សូម្បីតែក្នុងតំបន់ណាដែលមនុស្សមិនសូវសម្ដែងការចំណូលចិត្តទៅលើសារព្រះរាជាណាចក្រក៏ដោយ។—ទីតុស ២:១៤; យ៉ាកុប ៥:៧-១០
ការអនុវត្តសេចក្ដីអត់ធ្មត់នៅសព្វថ្ងៃនេះ
១៧, ១៨. តើមានគំរូណាខ្លះ នៅសម័យបុរាណនិងសម័យនេះ ដែលអាចជួយយើងអនុវត្តសេចក្ដីអត់ធ្មត់?
១៧ ពួកព្យាការីនៃព្រះយេហូវ៉ាខ្លះខំតស៊ូយ៉ាងអត់ធ្មត់ ចំពោះកិច្ចការរបស់គេអស់ជាច្រើនឆ្នាំ ប៉ុន្តែមិនបានឃើញការសម្រេចនៃទំនាយរបស់គេទេ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការខំតស៊ូយ៉ាងអត់ធ្មត់របស់គេដែលជាញឹកញាប់ជួបការធ្វើទុក្ខបៀតបៀន ជួយយើងឲ្យដឹងថា យើងក៏អាចសម្រេចកិច្ចការរបស់យើងបានដែរ។ យើងក៏អាចទទួលប្រយោជន៍ពីគំរូរបស់ពួកអ្នកចាក់ប្រេងតាំងដែលស្មោះត្រង់ នៅដើមទសវត្សនៃសតវត្សទី២០នេះដែរ។ ទោះបីជាសេចក្ដីសង្ឃឹមទៅនៅស្ថានសួគ៌របស់គេ មិនបានសម្រេចឆាប់ៗដូចបំណងក្ដី ពួកគេមិនបានបណ្ដាលឲ្យការធ្លាក់ទឹកចិត្តទៅលើការពន្យាពេលនេះ ធ្វើឲ្យយតិភាពរបស់គេទៅជាខ្សោយ ចំពោះការប្រតិបត្ដិតាមរាជបំណងរបស់ព្រះ កាលដែលទ្រង់បានសម្ដែងប្រាប់ពួកគេនោះ។
១៨ អស់រយៈជាច្រើនឆ្នាំ ពួកជនគ្រីស្ទានជាច្រើនទាំងនេះបានចែកចាយទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម និងគូរបស់វា គឺទស្សនាវដ្ដីភ្ញាក់រឭក! (ដែលពីដើមមានឈ្មោះជាសម័យភោគផល ក្រោយមកទៀតគេហៅជាគ្រឿងសម្រាលទុក្ខ)។ ពួកគេខំខ្នះខ្នែងធ្វើឲ្យទស្សនាវដ្ដីដ៏មានតម្លៃទាំងនេះ មានដល់មនុស្សគ្រប់ៗគ្នា នៅតាមផ្លូវនិងតាមផ្ទះរបស់គេ ដែលនៅសព្វថ្ងៃនេះ យើងហៅវិធីនេះជាផ្លូវទស្សនាវដ្ដី។ បងស្រីចំណាស់ម្នាក់ដែលបានបញ្ចប់ជីវិតរបស់គាត់នៅលើផែនដីហើយនោះ ត្រូវបានពួកអ្នកឧស្សាហ៍ដើរកាត់ចាប់ភ្លឹកភ្លាម ព្រោះពួកគេធ្លាប់ឃើញគាត់ដើរផ្សាយនៅតាមផ្លូវនោះ។ នាងបានធ្វើបន្ទាល់យ៉ាងប្រសើរណាស់ ក្នុងរយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំដែលនាងបានបំរើយ៉ាងស្មោះត្រង់ ដូចជាវោហារអប់អរនៃពួកអ្នកដែលបានសង្កេតឃើញកិច្ចបំរើសាធារណៈរបស់នាង បានបង្ហាញមក! ក្នុងឋានៈជាអ្នកប្រកាសព្រះរាជាណាចក្រ តើអ្នកចែកចាយទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម និង ភ្ញាក់រឭក! ឲ្យមនុស្សដែលអ្នកជួបពេលទៅផ្សាយនោះទេ?
១៩. តើហេព្រើរ ៦:១០-១២ លើកទឹកចិត្តយើងឲ្យធ្វើអ្វី?
១៩ សូមពិចារណាដែរ នូវសេចក្ដីអត់ធ្មត់និងកិច្ចបំរើដ៏ស្មោះត្រង់នៃពួកបងប្អូន ដែលបំរើជាសមាជិកនៃគណៈអភិបាលនៃស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា។ ឥឡូវនេះ ពួកគេខ្លះមានអាយុដល់ទសវត្សទីប្រាំបួន ឬទីដប់នៃជីវិតរបស់គេហើយ តែពួកគេនៅតែជាអ្នកប្រកាសព្រះរាជាណាចក្រដែលបំពេញភារកិច្ចរបស់គេ ដោយយកចិត្តទុកដាក់ជានិច្ច។ (ហេព្រើរ ១៣:៧) ហើយតើយ៉ាងណាដែរចំពោះពួកចំណាស់ៗដែលមានសេចក្ដីសង្ឃឹមរស់នៅស្ថានសួគ៌ និងពួកអ្នកចំណាស់ឯទៀតក្នុងចំណោម«ចៀមឯទៀត»ដែលកាន់តែចាស់ឡើងនោះ? (យ៉ូហាន ១០:១៦) ពួកគេអាចជឿជាក់ថា ព្រះទ្រង់មិនមែនជាទុច្ចរិត ដែលនឹងបំភ្លេចកិច្ចការនិងសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលពួកគេបានសម្ដែងដល់ព្រះនាមរបស់ទ្រង់នោះឡើយ។ ដោយរួបរួមជាមួយនឹងយុវជនដែលមានជំនឿដូចគ្នា សូមឲ្យស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាចំណាស់ៗទាំងឡាយខំតស៊ូធ្វើកិច្ចការដែលខ្លួនអាចធ្វើបាន អនុវត្តជំនឿ និងសម្ដែងសេចក្ដីអត់ធ្មត់ក្នុងការបំរើព្រះ។ (ហេព្រើរ ៦:១០-១២) ជាបន្ទាប់មក ទោះជាតាមរយៈការរស់ឡើងវិញ ដូចជានៅជំនាន់ពួកព្យាការី ឬក៏តាមរយៈការរួចរស់គង់វង់ពី«សេចក្ដីវេទនាយ៉ាងខ្លាំងណាស់»ក្ដី ពួកគេនឹងបានទទួលរង្វាន់ដ៏ប្រណិត គឺជាជីវិតជាអនន្ត។—ម៉ាថាយ ២៤:២១
២០. (ក) តើលោកអ្នកបានរៀនអ្វីខ្លះពី«គំរូ»នៃពួកព្យាការី? (ខ) តើសេចក្ដីអត់ធ្មត់នៃពួកព្យាការីអាចជួយយើងយ៉ាងដូចម្ដេចបាន?
២០ ពួកព្យាការីនៃព្រះបានទុកឲ្យយើងនូវគំរូយ៉ាងប្រសើរណាស់ហ្ន៎! ដោយព្រោះតែពួកគេបានអត់ទ្រាំនូវទុក្ខវេទនា បានអនុវត្តសេចក្ដីអត់ធ្មត់ និងបានសម្ដែងគុណសម្បត្ដិឯទៀតនៃព្រះ ពួកគេមានឯកសិទ្ធិនឹងប្រកាសអំពីព្រះនាមនៃព្រះយេហូវ៉ា។ ជាស្មរបន្ទាល់របស់ទ្រង់នៅសម័យថ្មីនេះ ចូរឲ្យយើងទាំងអស់គ្នាយកតម្រាប់តាមពួកគេ ហើយចូរប្ដេជ្ញាចិត្ត ដូចព្យាការីហាបាគុក ដែលបានប្រកាសថា៖ «ខ្ញុំនឹងនៅត្រង់ទីចាំយាម ខ្ញុំនឹងឡើងទៅលើប៉ម ហើយខំមើលទៅ ដើម្បីឲ្យដឹងជាទ្រង់នឹងមានបន្ទូលមកដូចម្ដេច»។ (ហាបាគុក ២:១) ចូរឲ្យយើងទាំងអស់គ្នាមានចិត្តប្ដេជ្ញាដូចនេះ កាលដែលយើងអនុវត្តសេចក្ដីអត់ធ្មត់ និងបន្តប្រកាសជាសាធារណៈអំពីព្រះនាមដ៏ល្បីល្បាញ នៃព្រះអាទិទេពដ៏ឧត្តមរបស់យើង គឺព្រះយេហូវ៉ា!—នេហេមា ៨:១០; រ៉ូម ១០:១០
តើអ្នកយល់ចំណុចទាំងនេះទេ?
◻ តើព្យាការីអេម៉ុសបានធ្វើជាគំរូដ៏ក្លាហានយ៉ាងណា?
◻ តើតាមរបៀបណាដែលព្យាការីនៃព្រះយេហូវ៉ា លោកម៉ូសេជាគំរូដ៏ប្រសើរនោះ?
◻ តើស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ានៅសម័យថ្មីនេះ អាចយកគំរូតាមអេម៉ុសនិងអេសាយយ៉ាងដូចម្ដេច?
◻ តើជនគ្រីស្ទានអាចរៀនអ្វីខ្លះ ពីមារយាទនៃហូសេនិងយ៉ូអែល?
◻ តើយើងអាចទទួលប្រយោជន៍អ្វីខ្លះ ពីគំរូរបស់លោកអេសេគាលនិងមីកា?
[រូបភាពនៅទំព័រ២៥]
ទោះបីជាមានការប្រឆាំងយ៉ាងខ្លាំងពីលោកអ័ម៉ាស៊ាក្ដី ព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះយេហូវ៉ាបានបញ្ចេញឥទ្ធិពលទៅលើអេម៉ុសឲ្យទាយយ៉ាងក្លាហាន
[រូបភាពនៅទំព័រ២៧]
ពួកអ្នកចាក់ប្រេងតាំងដែលស្មោះត្រង់បានធ្វើជាគំរូដ៏ប្រសើរក្នុងការអនុវត្តសេចក្ដីអត់ធ្មត់ ពេលបំរើព្រះយេហូវ៉ា