ចូរផ្ទេរគ្រប់ទាំងសេចក្ដីទុក្ខព្រួយរបស់អ្នកទៅលើព្រះយេហូវ៉ាចុះ
«ចូរឲ្យអ្នករាល់គ្នាបន្ទាបខ្លួន នៅក្រោមព្រះហស្តដ៏ពូកែរបស់ព្រះចុះ ដើម្បីឲ្យទ្រង់បានដំកើងអ្នករាល់គ្នាឡើង នៅវេលាកំណត់ ហើយចូរផ្ទេរគ្រប់ទាំងសេចក្ដីទុក្ខព្រួយរបស់អ្នករាល់គ្នាទៅលើទ្រង់ ដ្បិតទ្រង់តែងយកព្រះទ័យទុកដាក់នឹងអ្នករាល់គ្នា»។—ពេត្រុសទី១ ៥:៦, ៧
១. តើសេចក្ដីទុក្ខព្រួយអាចមានឥទ្ធិពលលើយើងយ៉ាងដូចម្ដេច ហើយតើអាចពន្យល់យ៉ាងណា?
សេចក្ដីទុក្ខព្រួយអាចមានឥទ្ធិពលលើជីវិតរបស់យើងយ៉ាងខ្លាំង។ សេចក្ដីទុក្ខព្រួយអាចប្រដូចទៅនឹងអគ្គីសនីអាកាស ដែលជួនកាលបង្អាក់ដល់បទចម្រៀងដ៏ពីរោះដែលឮក្នុងវិទ្យុ។ បើសិនជាគ្មានការបង្អាក់ដល់រលកវិទ្យុទេ យើងអាចឮបទចម្រៀងដ៏ពីរោះយ៉ាងច្បាស់ ហើយក៏ធ្វើឲ្យអ្នកស្ដាប់មានចិត្តស្ងប់ដែរ។ ប៉ុន្តែ សូរសង្កៀតនៃអគ្គីសនីអាកាសអាចធ្វើឲ្យបទចម្រៀងដ៏ពីរោះមួយទៅជាមិនពីរោះវិញ ដែលធ្វើឲ្យយើងមានចិត្តមួម៉ៅនិងអន្ទះអន្ទែង។ សេចក្ដីទុក្ខព្រួយក៏អាចមានឥទ្ធិពលទៅលើភាពស្ងប់ស្ងៀមរបស់យើងដូចនេះដែរ ដែលអាចធ្វើឲ្យយើងមានការពិបាកចិត្តជាខ្លាំង ដែលយើងមិនអាចយកចិត្តទុកដាក់នឹងរឿងដ៏សំខាន់ជាជីវិតសម្ព័ន្ធ។ មែនហើយ «ការទុក្ខដែលគ្របសង្កត់ចិត្ត នោះធ្វើឲ្យរួញថយចុះ»។—សុភាសិត ១២:២៥
២. តើព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទបានមានបន្ទូលយ៉ាងណាអំពី‹សេចក្ដីខ្វល់ខ្វាយនៃជីវិត›?
២ ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទបានមានបន្ទូលអំពីគ្រោះថ្នាក់នៃការមានសេចក្ដីទុក្ខព្រួយហួសហេតុ។ ក្នុងទំនាយរបស់ទ្រង់ចំពោះថ្ងៃជាន់ក្រោយបង្អស់ ទ្រង់បានដាស់តឿនថា៖ «ចូរអ្នករាល់គ្នាប្រយ័តខ្លួន ក្រែងចិត្តអ្នករាល់គ្នាកំពុងតែផ្ទុកនូវសេចក្ដីវក់នឹងស៊ីផឹក ហើយនឹងសេចក្ដីខ្វល់ខ្វាយនៅជីវិត នោះលោតែថ្ងៃនោះមកដល់អ្នករាល់គ្នាភ្លាម ដ្បិតថ្ងៃនោះនឹងមកដូចជាលប់ គ្របលើអស់ទាំងមនុស្សដែលនៅគ្រប់លើផែនដី ដូច្នេះ ចូរចាំយាមចុះ ហើយអធិស្ឋានជានិច្ច ដើម្បីឲ្យបានរាប់ជាគួរនឹងរួចពីការទាំងនេះដែលត្រូវមក ហើយឲ្យបានឈរនៅមុខកូនមនុស្សផង»។ (លូកា ២១:៣៤-៣៦) ដូចការបរិភោគនិងការផឹកស្រាហួសហេតុអាចធ្វើឲ្យគំនិតស្ពឹកនោះ ការមានចិត្តពិបាកនឹង«សេចក្ដីខ្វល់ខ្វាយនៃជីវិត»ហួសហេតុ ក៏អាចបណ្ដាលឲ្យយើងលែងមានទស្សនៈត្រឹមត្រូវ ដោយទទួលផលកម្មអាក្រក់ដែរ។
សេចក្ដីទុក្ខព្រួយជាអ្វី
៣. តើ‹សេចក្ដីទុក្ខព្រួយ›មានអត្ថន័យយ៉ាងដូចម្ដេច ហើយតើវាបណ្ដាលឲ្យមានអ្វីខ្លះ?
៣ «អេនហ្សាយធី»ខ្មែរជាសេចក្ដីទុក្ខព្រួយមានអត្ថន័យជា«ការឈឺចាប់ ឬការខ្វល់ខ្វាយថប់ក្នុងចិត្ត ជាធម្មតាទៅលើអកុសលដែលជិតកើតមានឡើង»។ គឺជា«កង្វល់ដែលមានសេចក្ដីខ្លាច» ព្រមទាំង«ការថប់បារម្ភខុសពីប្រក្រតីនិងសេចក្ដីខ្លាចដ៏លើសលប់ ដែលអាចសម្គាល់បានតាមរយៈអាការនៃរូបកាយ (ដូចជាការបែកញើស ភាពតានតឹង ជីពចររឹតតែកើនឡើង) ដោយសារតែការសង្ស័យចំពោះស្ថានការណ៍ជាក់ស្តែងនិងការគំរាមកំហែង និងការសង្ស័យនឹងសមត្ថភាពរបស់ខ្លួនក្នុងការដោះស្រាយបញ្ហា»។ (Webster’s Ninth New Collegiate Dictionary) ដូច្នេះ សេចក្ដីទុក្ខព្រួយអាចទៅជាបញ្ហាដ៏ស្មុគស្មាញមួយ។ ក្នុងចំណោមបញ្ហាជាច្រើនដែលសេចក្ដីទុក្ខព្រួយបណ្ដាលឲ្យមាននោះ គឺជម្ងឺ ចាស់ជរា ការខ្លាចបទឧក្រិដ្ឋ ការបាត់បង់ការងារ និងការខ្វល់ខ្វាយនឹងសុខុមាលភាពនៃគ្រួសាររបស់ខ្លួន។
៤. (ក) តើអ្វីដែលល្អក្នុងការចងចាំអំពីមនុស្សនិងសេចក្ដីទុក្ខព្រួយរបស់គេ? (ខ) បើសិនជាយើងមានសេចក្ដីទុក្ខព្រួយ តើយើងអាចធ្វើយ៉ាងណាបាន?
៤ យ៉ាងច្បាស់ណាស់ សេចក្ដីទុក្ខព្រួយមានតាមកម្រិតផ្សេងៗ គឺដូចគ្នានឹងការមានស្ថានភាពផ្សេងៗឬកាលៈទេសៈ ដែលអាចបណ្ដាលឲ្យមានសេចក្ដីទុក្ខព្រួយ។ មនុស្សគ្រប់គ្នាមិនប្រតិកម្មនឹងស្ថានការណ៍តាមរបៀបដូចគ្នាទេ។ ដូច្នេះ យើងត្រូវតែយល់ដឹងថា អ្វីមួយដែលមិនធ្វើឲ្យយើងមានសេចក្ដីទុក្ខព្រួយ តែចំពោះអ្នកថ្វាយបង្គំគ្នីគ្នារបស់យើង គឺអាចធ្វើឲ្យគេមានសេចក្ដីទុក្ខព្រួយដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ។ តើយើងអាចធ្វើយ៉ាងណាបាន បើសិនជាសេចក្ដីទុក្ខព្រួយឡើងដល់ថ្នាក់ដែលយើងមិនអាចជញ្ជឹងគិតនឹងសេចក្ដីពិតនៃបន្ទូលរបស់ព្រះ ដែលចុះសម្រុងគ្នានិងគួរឲ្យចូលចិត្តនោះ? ចុះយ៉ាងណាវិញដែរ បើសិនជាយើងមានសេចក្ដីទុក្ខព្រួយយ៉ាងខ្លាំង ដែលយើងមិនអាចយកចិត្តទុកចំពោះរឿងចំណោទនៃអធិបតេយ្យភាពរបស់ព្រះយេហូវ៉ានិងចិត្តស្មោះគ្រប់ល័ក្ខណ៍គ្រីស្ទាន? យើងប្រហែលជាមិនអាចផ្លាស់ប្ដូរកាលៈទេសៈយើងបានទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ យើងត្រូវតែស្វែងរកចំណុចផ្សេងៗពីព្រះគម្ពីរ ដែលនឹងជួយយើងឲ្យអត់ទ្រាំនឹងសេចក្ដីទុក្ខព្រួយដ៏ហួសហេតុ ដែលបណ្ដាលមកពីបញ្ហាដ៏ស្មុគស្មាញក្នុងជីវិត។
ការមានជំនួយ
៥. តើយើងអាចប្រព្រឹត្តឲ្យសមស្របនឹងទំនុកដំកើង ៥៥:២២ យ៉ាងដូចម្ដេចបាន?
៥ នៅពេលពួកគ្រីស្ទានត្រូវការជំនួយខាងវិញ្ញាណ ហើយគេមានសេចក្ដីទុក្ខព្រួយជាច្រើននោះ បន្ទូលរបស់ព្រះអាចជួយសម្រាលទុក្ខរបស់គេបាន។ បន្ទូលរបស់ព្រះផ្ដល់ការដឹកនាំដែលអាចទុកចិត្តបាន ហើយផ្ដល់ឲ្យយើងនូវការរ៉ាប់រងជាច្រើន ថាយើងមិននៅតែឯកឯងជាអ្នកបំរើដ៏ស្មោះត្រង់របស់ព្រះយេហូវ៉ានោះទេ។ ជាឧទាហរណ៍ ដាវីឌជាអ្នកតែងបទទំនុកដំកើង បានច្រៀងថា៖ «ចូរផ្ទេរបន្ទុករបស់អ្នកទៅលើព្រះយេហូវ៉ា នោះទ្រង់នឹងជួយទប់ទល់អ្នក ទ្រង់មិនព្រមឲ្យមនុស្សសុចរិតត្រូវរង្គើឡើយ»។ (ទំនុកដំកើង ៥៥:២២) តើយើងអាចប្រព្រឹត្តឲ្យសមស្របតាមពាក្យទាំងនេះ យ៉ាងដូចម្ដេចបាន? គឺដោយផ្ទេរសេចក្ដីទុក្ខព្រួយ សេចក្ដីបារម្ភ សេចក្ដីខ្លាច និងការធ្លាក់ទឹកចិត្តដែលយើងមានទាំងប៉ុន្មានទៅលើព្រះវរបិតាសួគ៌ាដែលមានសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើង។ នេះនឹងជួយយើងឲ្យមានអារម្មណ៍សុខសាន្តនិងចិត្តស្ងប់ស្ងៀមដែរ។
៦. យោងទៅតាមភីលីព ៤:៦, ៧ តើការអធិស្ឋានមានប្រយោជន៍យ៉ាងណាខ្លះដល់យើង?
៦ បើសិនជាយើងត្រូវផ្ទេរបន្ទុក និងសេចក្ដីទុក្ខព្រួយរបស់យើងទាំងឡាយទៅលើព្រះយេហូវ៉ា ការអធិស្ឋានអស់ពីចិត្តដ៏ទៀងទាត់ជាការចាំបាច់ណាស់។ នេះនឹងធ្វើឲ្យយើងមានសេចក្ដីសុខសាន្តក្នុងចិត្ត ពីព្រោះសាវ័កប៉ុលបានសរសេរថា៖ «កុំឲ្យខ្វល់ខ្វាយអ្វីឡើយ ចូរទូលដល់ព្រះ ឲ្យជ្រាបពីសេចក្ដីសំណូមរបស់អ្នករាល់គ្នា ក្នុងគ្រប់ការទាំងអស់ ដោយសេចក្ដីអធិស្ឋាន នឹងពាក្យទូលអង្វរ ទាំងពោលពាក្យអរព្រះគុណផង យ៉ាងនោះ សេចក្ដីសុខសាន្តរបស់ព្រះ ដែលហួសលើសពីអស់ទាំងគំនិត នឹងជួយការពារចិត្ត ហើយនឹងគំនិតរបស់អ្នករាល់គ្នា ក្នុងព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវ»។ (ភីលីព ៤:៦, ៧) «សេចក្ដីសុខសាន្តរបស់ព្រះ»ដែលមិនអាចប្រៀបផ្ទឹមបាននេះ ជាដំណើរសុខសាន្តដ៏អស្ចារ្យដែលពួកអ្នកបំរើរបស់ព្រះយេហូវ៉ាមាន សូម្បីតែនៅក្នុងស្ថានការណ៍ដ៏តានតឹងយ៉ាងណាក៏ដោយ។ នេះជាលទ្ធផលពីការមានទំនាក់ទំនងដ៏ស្និទ្ធស្នាលរបស់យើងជាមួយព្រះ។ កាលដែលយើងអធិស្ឋានសូមព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធឲ្យជម្រុញទឹកចិត្តយើង បញ្ហាជីវិតរបស់យើងមិនបានស្រាកទៅទាំងអស់ទេ ប៉ុន្តែយើងអាចទទួលនូវផលផ្លែវិញ្ញាណនៃសេចក្ដីសុខសាន្ត។ (លូកា ១១:១៣; កាឡាទី ៥:២២, ២៣) សេចក្ដីទុក្ខព្រួយគឺមិនមានលើសលុបលើយើងទេ ពីព្រោះយើងដឹងថាព្រះយេហូវ៉ានឹងធ្វើឲ្យប្រជារាស្ត្រស្មោះត្រង់របស់ទ្រង់«នៅដោយសាន្តត្រាណ» ហើយទ្រង់នឹងមិនអនុញ្ញាតឲ្យអ្វីកើតឡើងដល់យើង ដែលធ្វើឲ្យយើងមានគ្រោះថ្នាក់ជាអចិន្ត្រៃយ៍នោះឡើយ។—ទំនុកដំកើង ៤:៨
៧. តើពួកអ្នកចាស់ទុំគ្រីស្ទានអាចដើរតួយ៉ាងណា ក្នុងការជួយយើងឲ្យចេះអត់ទ្រាំនឹងសេចក្ដីទុក្ខព្រួយនោះ?
៧ ប៉ុន្តែ ចុះយ៉ាងណាវិញបើសិនជាសេចក្ដីទុក្ខព្រួយរបស់យើងនៅតែមានដដែល ទោះបីយើងបានរំពឹងគិតអំពីព្រះគម្ពីរនិងបានអធិស្ឋានយ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួនហើយនោះ? (រ៉ូម ១២:១២) ពួកអ្នកចាស់ទុំដែលបានតែងតាំងនៅក្នុងក្រុមជំនុំ ក៏ជាសំវិធានការរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ដើម្បីនឹងជួយយើងខាងវិញ្ញាណដែរ។ ពួកគេអាចជួយសម្រាលទុក្ខរបស់យើងបានដោយប្រើបន្ទូលរបស់ព្រះ ព្រមទាំងអធិស្ឋានឲ្យយើង។ (យ៉ាកុប ៥:១៣-១៦) សាវ័កពេត្រុសបានដាស់តឿនពួកអ្នកចាស់ទុំគ្នីគ្នារបស់គាត់ ឲ្យឃ្វាលហ្វូងចៀមរបស់ព្រះដោយស្ម័គ្រចិត្ត ដោយចិត្តចង់ ហើយតាមវិធីដែលគួរយកជាគំរូវិញ។ (ពេត្រុសទី១ ៥:១-៤) ពួកបុរសចាស់ទុំទាំងនេះ គេយកចិត្តទុកដាក់យ៉ាងស្មោះត្រង់នឹងសុខុមាលភាពរបស់យើង ហើយចង់ជួយយើង។ ពិតមែនហើយ បើយើងចង់ទទួលនូវប្រយោជន៍ឲ្យបានពេញលេញពីជំនួយនៃពួកអ្នកចាស់ទុំ ហើយឲ្យលូតលាស់បានល្អខាងវិញ្ញាណនៅក្នុងក្រុមជំនុំនោះ យើងម្នាក់ៗត្រូវតែអនុវត្តតាមឱវាទរបស់ពេត្រុស៖ «ឯអ្នករាល់គ្នាដែលនៅក្មេង នោះត្រូវចុះចូលនឹងពួកចាស់ទុំដែរ ហើយត្រូវឲ្យគ្រប់គ្នាមានចិត្តសុភាព ដល់គ្នាទៅវិញទៅមក ពីព្រោះព្រះទ្រង់តែងតតាំងនឹងមនុស្សអួតអាង តែផ្ដល់ព្រះគុណដល់ពួករាបសាវិញ»។—ពេត្រុសទី១ ៥:៥
៨, ៩. តើយើងអាចទទួលការសម្រាលទុក្ខអ្វីខ្លះ ពីពេត្រុសទី១ ៥:៦-១១?
៨ ពេត្រុសបានមានប្រសាសន៍ទៀតថា៖ «ដូច្នេះ ចូរឲ្យអ្នករាល់គ្នាបន្ទាបខ្លួន នៅក្រោមព្រះហស្តដ៏ពូកែរបស់ព្រះចុះ ដើម្បីឲ្យទ្រង់បានដំកើងអ្នករាល់គ្នាឡើង នៅវេលាកំណត់។ ហើយចូរផ្ទេរគ្រប់ទាំងសេចក្ដីទុក្ខព្រួយរបស់អ្នករាល់គ្នាទៅលើទ្រង់ ដ្បិតទ្រង់តែងយកព្រះទ័យទុកដាក់នឹងអ្នករាល់គ្នា។ ចូរឲ្យដឹងខ្លួន ហើយចាំយាមចុះ ព្រោះអារក្សដែលជាខ្មាំងសត្រូវរបស់អ្នករាល់គ្នា វាតែងដើរក្រវែល ទាំងគ្រហឹមដូចជាសិង្ហ ដើម្បីនឹងរកអ្នកណាដែលវានឹងត្របាក់លេបបាន។ ចូរតស៊ូនឹងវា ដោយមានចិត្តជឿមាំមួន ទាំងដឹងថា ពួកបងប្អូនរបស់អ្នករាល់គ្នា ដែលនៅក្នុងលោកីយនេះ គេកំពុងតែរងទុក្ខលំបាកដូចគ្នាដែរ។ រីឯព្រះដ៏មានព្រះគុណសព្វគ្រប់ ដែលទ្រង់បានហៅយើងរាល់គ្នា មកក្នុងសិរីល្អនៃទ្រង់ ដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ដោយព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវ នោះសូមទ្រង់មេត្ដាប្រោសឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានគ្រប់លក្ខណ៍ ទាំងចំរើនកំឡាំង ហើយតាំងអ្នករាល់គ្នាឲ្យមាំមួនឡើង ក្នុងខណក្រោយដែលបានរងទុក្ខបន្ដិច។ សូមឲ្យទ្រង់បានសិរីល្អនឹងព្រះចេស្ដា នៅអស់កល្បជានិច្ច ជារៀងរាបតទៅ អាម៉ែន»។—ពេត្រុសទី១ ៥:៦-១១
៩ ជាការគួរឲ្យសម្រាលទុក្ខណាស់ ដោយដឹងថា យើងអាច‹ផ្ទេរគ្រប់ទាំងសេចក្ដីទុក្ខព្រួយរបស់យើងទៅលើព្រះ ពីព្រោះទ្រង់យកព្រះទ័យទុកដាក់នឹងយើង›! ហើយបើសិនជាការប៉ុនប៉ងរបស់អារក្សធ្វើឲ្យយើងមានសេចក្ដីទុក្ខព្រួយខ្លះ ដើម្បីនឹងបំបែកទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយព្រះយេហូវ៉ា ដោយធ្វើទុក្ខបៀតបៀននិងការរងទុក្ខវេទនាមកលើយើង តើមិនជាការអស្ចារ្យទេឬ ដែលយើងដឹងថាអ្វីៗទាំងអស់នឹងបានទៅជាល្អវិញ ចំពោះពួកអ្នកដែលរក្សាចិត្តស្មោះគ្រប់ល័ក្ខណ៍នោះ? ត្រូវហើយ ក្រោយពីយើងបានរងទុក្ខមួយរយៈហើយ ព្រះដែលមានព្រះគុណដែលយើងគ្មានសិទ្ធិទទួល នឹងបញ្ចប់ការហ្វឹកហ្វឺនរបស់យើង ហើយនឹងធ្វើឲ្យយើងមាំមួនខ្លាំងឡើង។
១០. តើពេត្រុសទី១ ៥:៦, ៧ ប្រាប់យើងនូវគុណសម្បត្ដិបីប្រភេទណា ដែលអាចជួយយើងឲ្យសម្រាលសេចក្ដីទុក្ខព្រួយបាន?
១០ ពេត្រុសទី១ ៥:៦, ៧ ប្រាប់យើងនូវគុណសម្បត្ដិបីប្រភេទ ដែលអាចជួយយើងឲ្យអត់ទ្រាំនឹងសេចក្ដីទុក្ខព្រួយបាន។ គុណសម្បត្ដិទីមួយគឺការបន្ទាបខ្លួនឬក៏ការ«មានចិត្តសុភាព»។ ខទី៦បានបញ្ចប់ដោយឃ្លា«នៅវេលាកំណត់» នេះបញ្ជាក់ពីការត្រូវការសេចក្ដីអត់ធ្មត់។ ខទី៧បង្ហាញថា យើងអាចផ្ទេរគ្រប់ទាំងសេចក្ដីទុក្ខព្រួយរបស់យើងទៅលើព្រះដោយទុកចិត្តបាន ‹ពីព្រោះទ្រង់យកព្រះទ័យទុកដាក់នឹងយើង›។ ហើយពាក្យទាំងនោះលើកទឹកចិត្តយើងឲ្យទុកចិត្តនឹងព្រះយេហូវ៉ាទាំងស្រុង។ ដូច្នេះ ចូរឲ្យយើងពិនិត្យមើលនូវរបៀបដែលគុណសម្បត្ដិនៃការបន្ទាបខ្លួន ការអត់ធ្មត់ និងការទុកចិត្តនឹងព្រះទាំងស្រុង អាចជួយយើងឲ្យដោះសេចក្ដីទុក្ខព្រួយរបស់យើង។
របៀបដែលការបន្ទាបខ្លួនអាចជួយ
១១. តើការបន្ទាបខ្លួនអាចជួយយើងឲ្យអត់ទ្រាំនឹងសេចក្ដីទុក្ខព្រួយយ៉ាងណា?
១១ បើសិនជាយើងបន្ទាបខ្លួន យើងនឹងសារភាពថា គំនិតរបស់ព្រះគឺខ្ពង់ខ្ពស់ជាងគំនិតរបស់យើង។ (អេសាយ ៥៥:៨, ៩) ការបន្ទាបខ្លួនជួយយើងឲ្យទទួលស្គាល់នូវគំនិតដែលមានកម្រិតរបស់យើង បើប្រៀបធៀបនឹងគំនិតដែលគ្មានកម្រិតរបស់ព្រះយេហូវ៉ានោះ។ ទ្រង់ទតឃើញនូវអ្វីៗដែលយើងមិនយល់ដឹង ដូចជាបានបង្ហាញមកក្នុងករណីរបស់យ៉ូបជាមនុស្សសុចរិត។ (យ៉ូប ១:៧-១២; ២:១-៦) ដោយបន្ទាបខ្លួនយើង‹នៅក្រោមព្រះហស្តដ៏មានឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះ› យើងនឹងទទួលស្គាល់ឋានៈដ៏ទាបរបស់យើងនៅចំពោះព្រះមហាក្សត្រដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់។ រួចក្រោយមក នេះនឹងជួយយើងឲ្យចេះអត់ទ្រាំនឹងកាលៈទេសៈដែលទ្រង់អនុញ្ញាតឲ្យមាន។ យើងប្រហែលជាចង់បានការធូរស្បើយភ្លាម ប៉ុន្តែដោយសារគុណសម្បត្ដិរបស់ព្រះយេហូវ៉ាល្អគ្រប់ល័ក្ខណ៍នោះ ទ្រង់ជ្រាបយ៉ាងជាក់លាក់នៅពេលណានិងរបៀបណាដែលទ្រង់ជួយយើង។ បន្ទាប់មក ដូចកូនក្មេង ចូរយើងកាន់ព្រះហស្តដ៏មានឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដោយបន្ទាបខ្លួន ដោយទុកចិត្តថាទ្រង់នឹងជួយយើងឲ្យចេះអត់ទ្រាំនឹងសេចក្ដីទុក្ខព្រួយរបស់យើងទាំងប៉ុន្មាន។—អេសាយ ៤១:៨-១៣
១២. តើសេចក្ដីទុក្ខព្រួយអំពីវត្ថុទ្រព្យអាចមានឥទ្ធិពលលើយើងយ៉ាងណា បើសិនជាយើងអនុវត្តតាមពាក្យនៅហេព្រើរ ១៣:៥ ដោយបន្ទាបខ្លួននោះ?
១២ ការបន្ទាបខ្លួននិងការស្ម័គ្រចិត្តអនុវត្តតាមឱវាទរបស់ព្រះ អាចជួយសម្រាលសេចក្ដីទុក្ខព្រួយរបស់យើងបាន។ ជាឧទាហរណ៍ បើសិនជាសេចក្ដីទុក្ខព្រួយរបស់យើង ជាលទ្ធផលនៃការស្វែងរកវត្ថុទ្រព្យនោះ ជាការល្អដែលយើងត្រូវពិចារណាឱវាទរបស់ប៉ុល៖ «ចូរឲ្យកិរិយាដែលអ្នករាល់គ្នាប្រព្រឹត្ត បានឥតលោភឡើយ ឲ្យស្កប់ចិត្តនឹងរបស់ដែលមាន ហើយប៉ុណ្ណោះចុះ ដ្បិត[ព្រះ]មានបន្ទូលថា៖ ‹អញនឹងមិនចាកចេញពីឯង ក៏មិនបោះបង់ចោលឯងឡើយ›»។ (ហេព្រើរ ១៣:៥) ការអនុវត្តដោយបន្ទាបខ្លួនតាមឱវាទបែបនេះ មនុស្សជាច្រើនបានចៀសផុតពីសេចក្ដីទុក្ខព្រួយយ៉ាងខ្លាំងចំពោះសន្ដិសុខខាងវត្ថុទ្រព្យ។ ថ្វីបើស្ថានភាពខាងប្រាក់កាសរបស់គេមិនបានប្រសើរឡើងក្ដី ពួកគេមិនគិតអំពីរឿងនេះដ៏ហួសហេតុពេក ដែលអាចបណ្ដាលឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់ដល់ភាពវិញ្ញាណរបស់គេនោះទេ។
មុខនាទីនៃការអត់ធ្មត់
១៣, ១៤. (ក) ចំពោះការស៊ូទ្រាំដ៏អត់ធ្មត់ តើបុរសយ៉ូបធ្វើជាគំរូយ៉ាងណា? (ខ) ការរង់ចាំយ៉ាងអត់ធ្មត់នឹងព្រះយេហូវ៉ា អាចផ្ដល់ឲ្យប្រយោជន៍អ្វីដល់យើង?
១៣ ឃ្លាដែលថា«នៅពេលកំណត់»ក្នុងពេត្រុសទី១ ៥:៦ បង្ហាញប្រាប់នូវការចាំបាច់ចំពោះការស៊ូទ្រាំដ៏អត់ធ្មត់។ ជួនកាលបញ្ហាអាចមានយូរ ហើយនេះអាចធ្វើឲ្យយើងមានសេចក្ដីទុក្ខព្រួយរឹតតែខ្លាំងឡើង។ បើសិនជាយើងនៅក្នុងស្ថានការណ៍បែបនេះ ជាការសំខាន់ណាស់ ដែលយើងត្រូវទុកបញ្ហាទាំងនេះក្នុងព្រះហស្តរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ យ៉ាកុបជាសិស្សម្នាក់បានសរសេរថា៖ «មើល! យើងហៅពួកអ្នកដែលចេះស៊ូទ្រាំ ថាជាអ្នកមានសុភមង្គល។ អ្នករាល់គ្នាបានឮអំពីការស៊ូទ្រាំរបស់លោកយ៉ូបហើយក៏បានឃើញនូវលទ្ធផលដែលព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទានឲ្យ ដ្បិតព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់មានសេចក្ដីស្រឡាញ់យ៉ាងថ្នាក់ថ្នម និងមេត្ដាករុណាយ៉ាងក្រៃលែង»។ (យ៉ាកុប ៥:១១, ពថ) ទ្រព្យសម្បត្ដិរបស់យ៉ូបបានហិនហោចទៅ កូនចៅដប់នាក់បានបាត់បង់ជីវិត ហើយគាត់បានរងទុក្ខរោគដែលគួរឲ្យស្អប់ខ្ពើម ព្រមទាំងមានពួកអ្នកសម្រាលទុក្ខក្លែងក្លាយកាត់ទោសដោយមិនត្រឹមត្រូវទៀត។ ការមានសេចក្ដីទុក្ខព្រួយមួយកម្រិតក្នុងកាលៈទេសៈបែបនេះ គឺជាការធម្មតាទេ។
១៤ យ៉ាងណាក៏ដោយ យ៉ូបបានធ្វើជាគំរូដ៏ល្អមួយចំពោះការស៊ូទ្រាំដ៏អត់ធ្មត់។ បើសិនជាយើងរងទុក្ខការសាកល្បងជំនឿដ៏ខ្លាំងមួយ យើងប្រហែលជាត្រូវរង់ចាំការធូរស្បើយ ដូចលោកដែរ។ ប៉ុន្តែ ព្រះបានចាត់វិធានការជួយគាត់ ហើយជាយថាហេតុ ទ្រង់បានធ្វើឲ្យយ៉ូបស្រាកពីការរងទុក្ខវេទនា ហើយបានប្រទានឲ្យគាត់យ៉ាងបរិបូរផង។ (យ៉ូប ៤២:១០-១៧) ការរង់ចាំព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងអត់ធ្មត់ ធ្វើឲ្យការស៊ូទ្រាំរបស់យើងលូតលាស់ ហើយសម្ដែងប្រាប់នូវជំរៅនៃភក្ដីភាពរបស់យើងចំពោះទ្រង់។—យ៉ាកុប ១:២-៤
ការទុកចិត្តនឹងព្រះយេហូវ៉ា
១៥. ហេតុអ្វីក៏យើងត្រូវទុក្ខចិត្តទាំងស្រុងនឹងព្រះយេហូវ៉ា?
១៥ ពេត្រុសបានដាស់តឿនពួកអ្នកជឿគ្នីគ្នាឲ្យ‹ផ្ទេរគ្រប់ទាំងសេចក្ដីទុក្ខព្រួយរបស់គេទៅលើព្រះ ពីព្រោះទ្រង់យកព្រះទ័យទុកដាក់នឹងពួកគេ›។ (ពេត្រុសទី១ ៥:៧) យើងក៏អាចធ្វើដូច្នេះបានដែរ ហើយត្រូវទុកចិត្តទាំងស្រុងនឹងព្រះយេហូវ៉ា។ សុភាសិត ៣:៥, ៦ ចែងថា៖ «ចូរទីពឹងដល់ព្រះយេហូវ៉ាឲ្យអស់អំពីចិត្ត កុំឲ្យពឹងផ្អែកលើយោបល់របស់ខ្លួនឡើយ។ ត្រូវឲ្យទទួលស្គាល់ទ្រង់នៅគ្រប់ទាំងផ្លូវឯងចុះ នោះទ្រង់នឹងដំរង់អស់ទាំងផ្លូវច្រករបស់ឯង»។ ដោយសារតែមានការពិសោធនៅអតីតកាល មនុស្សខ្លះដែលមានសេចក្ដីទុក្ខព្រួយជាច្រើន មានការពិបាកទុកចិត្តនឹងមនុស្សផ្សេងៗ។ ប៉ុន្តែ យើងមានមូលហេតុជាប្រាកដក្នុងការទុកចិត្តនឹងព្រះជាអ្នកបង្កើតរបស់យើង ពីព្រោះទ្រង់ជាប្រភពនៃការទ្រទ្រង់ជីវិត។ បើសិនជាយើងមិនទុកចិត្តនឹងប្រតិកម្មរបស់យើងចំពោះរឿងណាមួយក្ដី យើងអាចទុកចិត្តលើព្រះយេហូវ៉ាជានិច្ចបាន ឲ្យសង្គ្រោះយើងពីវិបត្ដិភ័យរបស់យើង។—ទំនុកដំកើង ៣៤:១៨, ១៩; ៣៦:៩; ៥៦:៣, ៤
១៦. តើព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទបានមានបន្ទូលយ៉ាងណាអំពីសេចក្ដីទុក្ខព្រួយទៅលើវត្ថុទ្រព្យ?
១៦ ការទុកចិត្តនឹងព្រះរួមបញ្ចូលទាំងការស្ដាប់បង្គាប់តាមព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទជារាជបុត្រារបស់ទ្រង់ ដែលបានបង្រៀនអ្វីៗដែលទ្រង់បានរៀនពីព្រះវរបិតារបស់ទ្រង់។ (យ៉ូហាន ៧:១៦) ព្រះយេស៊ូបានដាស់តឿនពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ឲ្យ‹ប្រមូលទ្រព្យសម្បត្ដិទុកនៅឯស្ថានសួគ៌›ដោយបំរើព្រះយេហូវ៉ា។ ប៉ុន្តែ ចុះយ៉ាងណាវិញអំពីសេចក្ដីត្រូវការខាងវត្ថុ ដូចជាម្ហូបអាហារ សំលៀកបំពាក់ និងជម្រកនោះ? ព្រះយេស៊ូបានឲ្យឱវាទថា៖ «កុំឲ្យខ្វល់ខ្វាយ»។ ទ្រង់ចង្អុលប្រាប់ថាព្រះចិញ្ចឹមបក្សាបក្សី។ ទ្រង់តប់តែងបុប្ផាយ៉ាងល្អ។ តើអ្នកបំរើរបស់ព្រះ មិនមានតម្លៃជាងរបស់ទាំងនេះទេឬ? ពិតហើយ ពួកគេមានតម្លៃមែន។ ដូច្នេះហើយ ព្រះយេស៊ូបានដាស់តឿនថា៖ «ចូរស្វែងរកនគរ នឹងសេចក្ដីសុចរិតនៃព្រះជាមុនសិន ទើបគ្រប់របស់ទាំងនោះ នឹងបានប្រទានមកអ្នករាល់គ្នាថែមទៀតផង»។ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលបន្តទៀតថា៖ «ដូច្នេះ កុំឲ្យខ្វល់ខ្វាយនឹងថ្ងៃស្អែកឡើយ ពីព្រោះថ្ងៃស្អែកនឹងខ្វល់ខ្វាយ ចំពោះការរបស់ថ្ងៃនោះឯង»។ (ម៉ាថាយ ៦:២០, ២៥-៣៤) ពិតហើយ យើងត្រូវការម្ហូបអាហារ ទឹក សំលៀកបំពាក់ និងជម្រក ប៉ុន្តែបើសិនជាយើងទុកចិត្តនឹងព្រះយេហូវ៉ា យើងនឹងមិនព្រួយហួសហេតុអំពីរបស់ទាំងនោះឡើយ។
១៧. តើយើងអាចពន្យល់យ៉ាងណា ចំពោះការស្វែងរកព្រះរាជាណាចក្រទុកជាមុនសិននោះ?
១៧ ដើម្បីនឹងស្វែងរកព្រះរាជាណាចក្រជាមុនសិន យើងត្រូវតែទុកចិត្តនឹងព្រះ និងរៀបអាទិភាពរបស់យើងតាមលំដាប់ត្រឹមត្រូវ។ អ្នកជ្រមុជទឹកម្នាក់ដែលគ្មានបរិធានដកដង្ហើម ប្រហែលជាលោតទៅក្នុងទឹកដើម្បីរកគ្រំដែលដុះគុជនៅខាងក្នុង។ នេះជារបររកស៊ីដើម្បីចិញ្ចឹមគ្រួសាររបស់គាត់។ ជាអាទិភាពដ៏សំខាន់មែន! ប៉ុន្តែតើមានអ្វីដែលសំខាន់ជាងនោះ? គឺខ្យល់! គាត់ត្រូវតែងើបចេញពីទឹកយ៉ាងទៀងទាត់ ដើម្បីនឹងបំពេញខ្យល់ក្នុងសួតរបស់គាត់ឡើងវិញ។ ខ្យល់ជាអាទិភាពដ៏សំខាន់បំផុត។ យ៉ាងដូច្នោះដែរ យើងប្រហែលជាត្រូវជាប់ទាក់ទងនឹងរបបសម័យនេះខ្លះ ដើម្បីឲ្យបានវត្ថុចាំបាច់នៃជីវិត។ ប៉ុន្តែ វត្ថុខាងវិញ្ញាណត្រូវតែសំខាន់ជាងគេបង្អស់ ពីព្រោះជីវិតនៃគ្រួសាររបស់យើងពឹងទៅលើវត្ថុទាំងនេះ។ ដើម្បីឲ្យយើងអាចចៀសវាងពីសេចក្ដីទុក្ខព្រួយហួសហេតុទៅលើសេចក្ដីត្រូវការខាងវត្ថុ យើងត្រូវតែទុកចិត្តទាំងស្រុងនឹងព្រះ។ ម្យ៉ាងទៀតនោះ ‹ការរវល់ក្នុងកិច្ចការរបស់ព្រះអម្ចាស់› អាចជួយឲ្យសេចក្ដីទុក្ខព្រួយបានស្រាកឡើង ពីព្រោះ«សេចក្ដីអំណររបស់ព្រះយេហូវ៉ា»នឹងទៅជាទីមាំមួនរបស់យើង។—កូរិនថូសទី១ ១៥:៥៨; នេហេមា ៨:១០
ចូរព្យាយាមផ្ទេរសេចក្ដីទុក្ខព្រួយរបស់អ្នកទៅលើព្រះយេហូវ៉ាចុះ
១៨. តើមានទីសំអាងអ្វីខ្លះ ដែលការផ្ទេរសេចក្ដីទុក្ខព្រួយរបស់យើងទាំងប៉ុន្មានទៅលើព្រះយេហូវ៉ាអាចជួយយើងពិតប្រាកដនោះ?
១៨ ដើម្បីឲ្យយើងជញ្ជឹងគិតទៅលើរបស់ខាងវិញ្ញាណជានិច្ចនោះ យើងត្រូវតែព្យាយាមបន្តផ្ទេរគ្រប់ទាំងសេចក្ដីទុក្ខព្រួយរបស់យើងទៅលើព្រះយេហូវ៉ា។ ចូរចងចាំជានិច្ចថា ទ្រង់ពិតជាយកព្រះទ័យទុកដាក់នឹងពួកអ្នកបម្រើរបស់ទ្រង់។ ជាឧទាហរណ៍៖ ដោយសារតែប្ដីរបស់នាងមិនមានការស្មោះត្រង់នឹងនាង សេចក្ដីទុក្ខព្រួយរបស់ស្ត្រីគ្រីស្ទានម្នាក់នេះ បានរីកចំរើនឡើងដល់ថ្នាក់ដែលនាងចូលគេងមិនលក់ឡើយ។ (ប្រៀបធៀប ទំនុកដំកើង ១១៩:២៨) យ៉ាងណាក៏ដោយ នៅលើគ្រែ នាងបានផ្ទេរសេចក្ដីទុក្ខព្រួយរបស់នាងទាំងប៉ុន្មានទៅលើព្រះយេហូវ៉ា។ នាងបានសម្ដែងប្រាប់អារម្មណ៍របស់នាងទៅព្រះ ដោយប្រាប់ទ្រង់នូវការឈឺចាប់ដែលនាងនិងកូនស្រីពីរតូចរបស់នាងកំពុងរងទុក្ខ។ ក្រោយពីនាងបានអធិស្ឋានទូលអង្វរឲ្យបានធូរស្បើយហើយ នាងតែងតែដេកលក់បាន ពីព្រោះនាងបានទុកចិត្តថា ព្រះយេហូវ៉ានឹងថែរក្សានាងនិងកូនចៅរបស់នាង។ ស្ត្រីនេះដែលបានលែងលះគ្នាស្របតាមបទគម្ពីរ ឥឡូវនេះបានរៀបការជាមួយអ្នកចាស់ទុំម្នាក់ហើយរស់នៅយ៉ាងសប្បាយរីករាយ។
១៩, ២០. (ក) តើមានវិធីណាខ្លះ ដែលយើងអាចអត់ទ្រាំសេចក្ដីទុក្ខព្រួយ? (ខ) ចំពោះសេចក្ដីទុក្ខព្រួយរបស់យើងទាំងប៉ុន្មាន តើយើងត្រូវតែបន្តធ្វើអ្វី?
១៩ ជាប្រជារាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ា យើងមានវិធីផ្សេងៗក្នុងការអត់ទ្រាំនឹងសេចក្ដីទុក្ខព្រួយ។ ការអនុវត្តតាមបន្ទូលរបស់ព្រះ ជាការមានប្រយោជន៍យ៉ាងពិសេស។ យើងមានម្ហូបអាហារខាងវិញ្ញាណជាបរិបូរ ដែលព្រះប្រទានឲ្យតាមរយៈ«អ្នកបំរើស្មោះត្រង់មានមារយាទ» រួមបញ្ចូលនឹងទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម និងទស្សនាវដ្ដីរំឭក ដែលមានអត្ថបទដ៏គួរឲ្យមានប្រយោជន៍និងលើកទឹកចិត្តផង។ (ម៉ាថាយ ២៤:៤៥-៤៧) យើងក៏មានជំនួយពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដែរ។ ការអធិស្ឋានទៀងទាត់ដែលប្រកបដោយចិត្តក្លៀវក្លានឹងផ្ដល់ប្រយោជន៍ឲ្យយើងជាច្រើន។ ពួកអ្នកចាស់ទុំគ្រីស្ទានដែលបានតែងតាំង នឹងប្រុងប្រៀបហើយស្ម័គ្រចិត្តផ្ដល់ជំនួយខាងវិញ្ញាណនិងសម្រាលទុក្ខជានិច្ច។
២០ ការបន្ទាបខ្លួននិងការអត់ធ្មត់របស់យើងគឺមានប្រយោជន៍ណាស់ ក្នុងការអត់ទ្រាំនឹងសេចក្ដីទុក្ខព្រួយដែលអាចធ្វើឲ្យយើងរងទុក្ខ។ អ្វីដែលជាការដ៏សំខាន់បំផុតនោះ គឺការទុកចិត្តទៅលើព្រះយេហូវ៉ាទាំងស្រុង ពីព្រោះជំនឿរបស់យើងនឹងបានលូតលាស់ឡើង កាលណាយើងបានទទួលជំនួយនិងការដឹកនាំពីទ្រង់។ បន្ទាប់មក ការមានជំនឿនឹងព្រះអាចការពារយើងពីការខ្វល់ខ្វាយហួសហេតុ។ (យ៉ូហាន ១៤:១) ការមានជំនឿនឹងបណ្ដាលឲ្យយើងខំស្វែងរកព្រះរាជាណាចក្រទុកជាមុនសិន ហើយនឹងជួយយើងឲ្យខំប្រឹងធ្វើកិច្ចការរបស់ព្រះអម្ចាស់ ដោយមានចិត្តអំណរ ដែលអាចជួយយើងឲ្យចេះអត់ទ្រាំនឹងសេចក្ដីទុក្ខព្រួយ។ សកម្មភាពបែបនេះ នឹងធ្វើឲ្យយើងមានចិត្តសុខសាន្តក្នុងចំណោមពួកអ្នកដែលច្រៀងសរសើរដល់ព្រះ រហូតដល់អនន្តភាព។ (ទំនុកដំកើង ១០៤:៣៣) ដូច្នេះ ចូរឲ្យយើងព្យាយាមបន្តផ្ទេរគ្រប់ទាំងសេចក្ដីទុក្ខព្រួយរបស់យើងទៅលើព្រះយេហូវ៉ាចុះ។
តើអ្នកនឹងឆ្លើយយ៉ាងដូចម្ដេច?
◻ តើសេចក្ដីទុក្ខព្រួយអាចមានអត្ថន័យយ៉ាងណា?
◻ តើមានវិធីណាខ្លះ ដែលយើងអាចអត់ទ្រាំនឹងសេចក្ដីទុក្ខព្រួយបាន?
◻ តើការបន្ទាបខ្លួននិងការអត់ធ្មត់ អាចជួយដោះសេចក្ដីទុក្ខព្រួយរបស់យើងយ៉ាងណាបាន?
◻ ក្នុងការអត់ទ្រាំនឹងសេចក្ដីទុក្ខព្រួយ ហេតុអ្វីក៏ជាការសំខាន់ជាជីវិតសម្ព័ន្ធ ដែលយើងត្រូវមានការទុកចិត្តទាំងស្រុងនឹងព្រះយេហូវ៉ា?
◻ ហេតុអ្វីក៏យើងត្រូវបន្តផ្ទេរសេចក្ដីទុក្ខព្រួយរបស់យើងទៅលើព្រះយេហូវ៉ា?