«ចូរសរសើរដល់ព្រះយេហូវ៉ាចុះ»!
«គួរឲ្យជីវិតទាំងឡាយដែលមានដង្ហើមបានសរសើរដល់ព្រះយេហូវ៉ា»។—ទំនុកដំកើង ១៥០:៦
១, ២. (ក) តើសាសនាគ្រីស្ទានពិតបានលូតលាស់ដល់ទំហំណាក្នុងសតវត្សទីមួយ? (ខ) តើពួកសាវ័កបានទទួលការព្រមានអ្វីទុកជាមុន? (គ) តើការក្បត់ជំនឿបានលូតលាស់យ៉ាងដូចម្ដេច?
ព្រះយេស៊ូបានរៀបចំពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ជាក្រុមជំនុំគ្រីស្ទាន ដែលបានលូតលាស់នៅក្នុងសតវត្សទីមួយ។ ថ្វីបើមានការប្រឆាំងសាសនាយ៉ាងខ្លាំងក៏ដោយ «ដំណឹងល្អ . . . បានផ្សាយ ទៅដល់គ្រប់ទាំងមនុស្ស ដែលកើតក្រោមមេឃ»។ (កូល៉ុស ១:២៣) ប៉ុន្តែក្រោយពីសេចក្ដីស្លាប់នៃពួកសាវ័ករបស់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ ដោយស្នៀតបញ្ឆោត សាតាំងបានបណ្ដាលឲ្យមានការក្បត់ជំនឿ។
២ ពួកសាវ័កបានទទួលការព្រមានទុកជាមុនអំពីរឿងនេះ។ ជាឧទាហរណ៍ ប៉ុលបានប្រាប់ពួកចាស់ទុំក្នុងស្រុកអេភេសូរថា៖ «ដូច្នេះ ចូរអ្នករាល់គ្នាប្រយ័តខ្លួន ហើយខំថែរក្សាហ្វូងសិស្ស ដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានតាំងអ្នករាល់គ្នា ឲ្យធ្វើជាអ្នកគង្វាលដល់គេដើម្បីឲ្យបានឃ្វាលពួកជំនុំរបស់ព្រះអម្ចាស់ ដែលទ្រង់បានទិញដោយព្រះលោហិតព្រះអង្គទ្រង់ចុះ។ ដ្បិតខ្ញុំដឹងថា ក្រោយដែលខ្ញុំទៅបាត់ នោះនឹងមានឆ្កែព្រៃដ៏សាហាវ ដែលមិនចេះប្រណីដល់ហ្វូង វានឹងចូលមកក្នុងពួកអ្នករាល់គ្នា ហើយក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា ក៏នឹងកើតមានមនុស្ស ដែលនឹងអធិប្បាយសេចក្ដីទំនាស់ខុសដែរ ដើម្បីនឹងទាញនាំពួកសិស្សទៅតាមគេវិញ»។ (កិច្ចការ ២០:២៨-៣០; សូមមើល ពេត្រុសទី២ ២:១-៣; យ៉ូហានទី១ ២:១៨, ១៩) ដូច្នេះ នៅសតវត្សទីបួន សាសនាគ្រីស្ទានដែលក្បត់ជំនឿក៏បានចាប់ផ្ដើមរួមដៃគ្នាជាមួយនឹងចក្រភពរ៉ូម៉ាំង។ បីបួនសតវត្សក្រោយមក ចក្រភពរ៉ូម៉ាំងដ៏បរិសុទ្ធនេះ ដែលរួមដៃជាមួយនឹងសម្ដេចប៉ាបនៃក្រុងរ៉ូម ក៏បានគ្រប់គ្រងលើមនុស្សលោកមួយភាគធំ។ ក្រោយមក បដិរូបកម្មប្រូតេស្តង់បានបះបោរប្រឆាំងនឹងសាសនាកាតូលិកដ៏អាក្រក់នេះ តែនេះក៏មិនបានស្ថាបនាសាសនាគ្រីស្ទានពិតឡើងវិញទេ។
៣. (ក) ពេលណានិងតាមរបៀបណាដែលដំណឹងល្អត្រូវបានប្រកាសផ្សាយដល់មនុស្សទាំងអស់? (ខ) តើការសង្ឃឹមអ្វីដែលមានប្រភពពីព្រះគម្ពីរបានសម្រេចក្នុងឆ្នាំ១៩១៤?
៣ យ៉ាងណាក៏ដោយ មកដល់ចុងសតវត្សទី១៩ សិស្សព្រះគម្ពីរដ៏ស្មោះត្រង់មួយក្រុមក៏មានការរវល់ជាម្ដងទៀត ក្នុងការផ្សាយនូវសេចក្ដីសង្ឃឹមនៃដំណឹងល្អ‹ទៅមនុស្សដែលរស់នៅលើផែនដីទាំងអស់›។ ទៅលើមូលដ្ឋាននៃការសិក្សាទំនាយព្រះគម្ពីររបស់គេ ក្រុមនេះចង្អុលប្រាប់ជាង៣០ឆ្នាំមកហើយ ថាឆ្នាំ១៩១៤ជាទីសម្គាល់នៃ«គ្រារបស់សាសន៍ដទៃ»—ជាកំឡុងពេលដែលមានរយៈ«ប្រាំពីរខួប» ឬ២៥២០ឆ្នាំ ដែលបានចាប់ផ្ដើមក្នុងឆ្នាំ៦០៧ ម.ស.យ. ជាគ្រាដែលក្រុងយេរូសាឡិមត្រូវបានបំផ្លាញចោលនោះ។ (លូកា ២១:២៤; ដានីយ៉ែល ៤:១៦) ជាការសម្រេចតាមសេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់គេ ឆ្នាំ១៩១៤សម្ដែងឲ្យឃើញថា ជាគ្រាប្រែប្រួលដ៏សំខាន់មួយក្នុងរឿងរបស់មនុស្សលោកនៅលើផែនដី។ ហើយនៅលើស្ថានសួគ៌ ក៏កើតមានព្រឹត្ដិការណ៍ដ៏សំខាន់មួយដែរ។ នៅគ្រានោះហើយ ដែលព្រះមហាក្សត្រដ៏គង់នៅអស់កល្បជានិច្ចបានតាំងព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទឲ្យទៅជាស្តេចនៅលើបល្ល័ង្កនៃស្ថានសួគ៌ ប្រុងប្រៀបបោសសំអាតអំពើអាក្រក់ជួជាតិទាំងអស់ចេញពីផែនដីនេះ ហើយស្ថាបនាទីមនោរម្យឡើងវិញ។—ទំនុកដំកើង ២:៦, ៨, ៩; ១១០:១, ២, ៥
ចូរមើលស្តេចមេស្ស៊ី!
៤. តើព្រះយេស៊ូបានបំពេញតាមអត្ថន័យនៃនាមមីកែលរបស់ទ្រង់យ៉ាងដូចម្ដេច?
៤ ក្នុងឆ្នាំ១៩១៤ស្តេចមេស្ស៊ី គឺព្រះយេស៊ូ ក៏ចាប់ផ្ដើមចាត់វិធានការ។ ក្នុងព្រះគម្ពីរ ទ្រង់ក៏មានព្រះនាមជាមីកែលដែរ ដែលមានន័យថា«តើអ្នកណាដែលដូចព្រះ?» ពីព្រោះទ្រង់មានបំណងនឹងលើកដំកើងអធិបតេយ្យភាពរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ដូចបានកត់ទុកមកក្នុងវិវរណៈ ១២:៧-១២ សាវ័កយ៉ូហានបានរៀបរាប់ក្នុងចក្ខុនិមិត្តនូវអ្វីដែលកើតឡើង៖ «នោះមានចំបាំងនៅលើមេឃ គឺមីកែលនឹងពួកទេវតារបស់លោកច្បាំងនឹងនាគ ហើយនាគ នឹងទេវតាវាក៏ច្បាំងនឹងលោកដែរ តែមិនបានឈ្នះទេ ក៏មិនឃើញមានកន្លែងណាឲ្យវា នៅលើមេឃទៀតផង។ នោះនាគធំត្រូវបោះទំលាក់ទៅ គឺជាពស់ពីបុរាណ ដែលឈ្មោះហៅថា អារក្ស ហើយសាតាំងផង ដែលបាននាំលោកីយទាំងមូលឲ្យវង្វេងចេញ វាត្រូវបោះទំលាក់ទៅផែនដីវិញព្រមទាំងពួកទេវតារបស់វាផង»។ ប្រាកដហើយ នេះជាការធ្លាក់ពីដំណែងដ៏ធំមួយមែន!
៥, ៦. (ក) បន្ទាប់ពីឆ្នាំ១៩១៤ តើការប្រកាសដ៏រំភើបអ្វីដែលបានធ្វើឡើងពីស្ថានសួគ៌? (ខ) តើម៉ាថាយ ២៤:៣-១៣ ទាក់ទងយ៉ាងណាចំពោះរឿងនេះ?
៥ សម្លេងឮយ៉ាងខ្លាំងក្នុងស្ថានសួគ៌ក៏បន្លឺឡើងថា៖ «ឥឡូវនេះ សេចក្ដីសង្គ្រោះ ព្រះចេស្ដា នឹងរាជ្យរបស់ព្រះនៃយើងរាល់គ្នា ហើយអំណាចរបស់ព្រះគ្រីស្ទនៃទ្រង់ បានមកដល់ហើយ ដ្បិតអានោះដែលចោទប្រកាន់ពីពួកបងប្អូនយើងរាល់គ្នា ដែលចេះតែចោទពីគេ នៅចំពោះព្រះទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ វាត្រូវបោះទំលាក់ទៅហើយ! គេ[ពួកជនគ្រីស្ទានស្មោះត្រង់]បានឈ្នះវា ដោយសារឈាមនៃកូនចៀម[ព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូ] ហើយដោយសារសេចក្ដីបន្ទាល់របស់គេ ក៏មិនបានស្ដាយជីវិតខ្លួនដរាបដល់ស្លាប់»។ នេះជាការរំដោះពួកអ្នកដែលរក្សាចិត្តស្មោះគ្រប់ល័ក្ខណ៍ ដែលបានអនុវត្តជំនឿលើយញ្ញបូជាលោះដ៏មានតម្លៃរបស់ព្រះយេស៊ូ។—សុភាសិត ១០:២; ពេត្រុសទី២ ២:៩
៦ សម្លេងឮយ៉ាងខ្លាំងនេះក៏ប្រកាសទៀតថា៖ «ដោយហេតុនោះ ឱស្ថានសួគ៌ នឹងពួកដែលនៅស្ថាននោះអើយ ចូរអរសប្បាយឡើង! តែវេទនាដល់ផែនដី នឹងសមុទ្រវិញ ពីព្រោះអារក្សបានចុះមកឯអ្នករាល់គ្នា ទាំងមានសេចក្ដីឃោរឃៅជាខ្លាំង ដោយវាដឹងថាពេលវេលាវាខ្លីណាស់ហើយ»។ ដូច្នេះ«វេទនា»ដែលបានទាយមកនៅលើផែនដីនេះ បានឃើញយ៉ាងជាក់ស្តែងក្នុងសង្គ្រាមលោក ទុរភិក្ស រោគរាតត្បាត កក្រើកផែនដី និងការគ្មានច្បាប់ទម្លាប់ដែលមាននៅលើផែនដីក្នុងសតវត្សនេះ។ ដូចជាបានរៀបរាប់មកនៅម៉ាថាយ ២៤:៣-១៣ ព្រះយេស៊ូបានទាយប្រាប់ថារបស់ទាំងនេះ ជា‹ទីសម្គាល់នៃទីបញ្ចប់នៃរបបសម័យនេះ›។ ត្រូវនឹងទំនាយនេះ តាំងពីឆ្នាំ១៩១៤មក មនុស្សលោកបានជួបប្រទះសេចក្ដីវេទនានៅលើផែនដី ដែលមិនអាចប្រៀបបានឡើយក្នុងប្រវត្ដិសាស្ត្រមនុស្ស។
៧. ហេតុអ្វីក៏ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសដោយភាពបន្ទាន់នោះ?
៧ នៅក្នុងសម័យនៃសេចក្ដីវេទនារបស់សាតាំងនេះ តើមនុស្សលោកអាចមានសេចក្ដីសង្ឃឹមសំរាប់អនាគតបានទេ? គឺមាន! ពីព្រោះម៉ាថាយ ១២:២១ ចែងអំពីព្រះយេស៊ូថា៖ «ហើយអស់ទាំងសាសន៍ដទៃ នឹងមានសេចក្ដីសង្ឃឹម ដោយនូវឈ្មោះទ្រង់»! ស្ថានការណ៍ដ៏ស្លុតក្នុងចំណោមសាសន៍ទាំងឡាយ មិនគ្រាន់តែជា‹សញ្ញានៃទីបញ្ចប់នៃរបបសម័យនេះ›ប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែក៏ជា‹សញ្ញានៃវត្តមានរបស់ព្រះយេស៊ូ›ដែរ ដែលទ្រង់ជាស្តេចសួគ៌ានៃព្រះរាជាណាចក្រព្រះមេស្ស៊ី។ ចំពោះព្រះរាជាណាចក្រនោះ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៀតថា៖ «ដំណឹងល្អនេះ ដែលសំដែងពីនគរ នឹងត្រូវប្រកាសប្រាប់ទូទៅគ្រប់ក្នុងលោកីយ ទុកជាទីបន្ទាល់ដល់អស់ទាំងសាសន៍ នោះទើបនឹងបានដល់ចុងបំផុត»។ (ម៉ាថាយ ២៤:១៤) តើមនុស្សមួយក្រុមណានៅលើផែនដីសព្វថ្ងៃនេះ ដែលកំពុងតែផ្សាយអំពីសេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏អស្ចារ្យនៃការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ? គឺស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា! ដោយដឹងអំពីភាពបន្ទាន់នេះ ពួកគេផ្សាយជាសាធារណៈ ហើយពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយថា ព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះនៃសេចក្ដីសុចរិតនិងសន្ដិភាព បន្ដិចទៀតនឹងកាន់កាប់ទៅលើកិច្ចការផែនដី។ តើអ្នកកំពុងតែចូលរួមក្នុងការផ្សាយនេះទេ? នេះជាឯកសិទ្ធិដ៏ល្អណាស់ ដែលអ្នកអាចមាន!—ធីម៉ូថេទី២ ៤:២, ៥
តើ«ទីបញ្ចប់»នឹងមកដល់តាមរបៀបណា?
៨, ៩. (ក) តើការជំនុំជំរះចាប់ផ្ដើមពី«ដំណាក់របស់ព្រះ»ដោយយ៉ាងណា? (ខ) តើពិភពគ្រីស្ទសាសនាបានបំពានលើបន្ទូលរបស់ព្រះយ៉ាងដូចម្ដេច?
៨ មនុស្សបានចូលក្នុងគ្រាការជំនុំជំរះហើយ។ ពេត្រុសទី១ ៤:១៧ ប្រាប់យើងថា ការជំនុំជំរះនោះបានចាប់ផ្ដើម«ពីដំណាក់នៃព្រះ»—ជាការជំនុំជំរះពួកអ្នកដែលអះអាងថាគេជាអង្គការគ្រីស្ទាន ដែលបានលេខមុខមកតាំង«ថ្ងៃជាន់ក្រោយបង្អស់» បានផ្ទុះឡើងដោយការកាប់សម្លាប់នៃសង្គ្រាមលោកលើទី១ ក្នុងរវាងឆ្នាំ១៩១៤-១៩១៨។ តើពិភពគ្រីស្ទសាសនាបានទៅជាយ៉ាងណាដែរ ក្នុងការជំនុំជំរះនេះ? ចូរឲ្យយើងពិនិត្យមើលនូវគោលជំហរនៃសាសនាទាំងឡាយក្នុងកំឡុងសង្គ្រាមជាច្រើនតាំងពីឆ្នាំ១៩១៤។ តើពួកបព្វជិតមិនបានប្រឡាក់«ឈាមរបស់មនុស្សក្រីក្រ ជាអ្នកដែលឥតមានទោស» ដែលពួកគេបង្គាប់ឲ្យទៅធ្វើសង្គ្រាមទេឬ?—យេរេមា ២:៣៤
៩ យោងទៅតាម ម៉ាថាយ ២៦:៥២ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលថា៖ «ដ្បិតអស់អ្នកដែលយកដាវ នោះត្រូវស្លាប់ដោយដាវដែរ»។ ពាក្យនេះគឺជាការជាក់ស្តែងមែន ក្នុងសង្គ្រាមទាំងឡាយក្នុងសតវត្សនេះ! ពួកបព្វជិតបានប្រើព្រះគម្ពីរដើម្បីដាស់តឿនពួកយុវជនឲ្យទៅធ្វើសង្គ្រាម ហើយពួកទាំងនេះបានសម្លាប់យុវជនឯទៀត ដែលកាន់សាសនាដូចគ្នា—គឺពួកកាតូលិកសម្លាប់ពួកកាតូលិក ហើយពួកប្រូតេស្តង់សម្លាប់ពួកប្រូតេស្តង់។ សាសន៍និយមបានលើកដំកើងឲ្យខ្ពស់ជាងព្រះនិងព្រះគ្រីស្ទ។ ក្នុងប្រទេសខ្លះនៃទ្វីបអាហ្វ្រិក ចំណងនៃពួកអាណិកជន ត្រូវបានចាត់ទុកថាសំខាន់ជាងគោលការណ៍ព្រះគម្ពីរ។ នៅប្រទេសរ្វ៉ាន់ដាថ្មីៗនេះ ដែលប្រជារាស្ត្រភាគច្រើនកាន់សាសនាកាតូលិកនោះ មនុស្សប្រមាណកន្លះលាននាក់ត្រូវបានសម្លាប់ក្នុងអំពើឃោរឃៅប្រល័យពូជសាសន៍រវាងពួកអាណិកជនផ្សេងៗ។ ក្នុងកាសែតឈ្មោះ ឡូសឺវេធូរី រូម៉ានូ សម្ដេចប៉ាបបានសារភាពថា៖ «នេះជាការសម្លាប់ពូជសាសន៍ទាំងស្រុងមែន ដែលជាការគួរឲ្យស្ដាយណាស់ សូម្បីតែពួកកាតូលិកក៏ទទួលខុសត្រូវដែរ»។—ប្រៀបធៀប អេសាយ ៥៩:២, ៣; មីកា ៤:៣, ៥
១០. តើការជំនុំជំរះអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ានឹងប្រហារទៅលើសាសនាមិនពិត?
១០ តើព្រះមហាក្សត្រដែលគង់នៅអស់កល្បជានិច្ច មានទស្សនៈយ៉ាងណាដែរ ចំពោះសាសនាទាំងឡាយដែលលើកទឹកចិត្តយុវជនឲ្យទៅសម្លាប់គ្នាឯង ឬធ្វើជាមិនអើពើសោះ កាលដែលសមាជិករបស់គេសម្លាប់សមាជិកឯទៀតនោះ? ចំពោះបាប៊ីឡូនដ៏ធំ ជាប្រព័ន្ធសាសនាមិនពិតទូទាំងពិភពលោក វិវរណៈ ១៨:២១, ២៤ ចែងប្រាប់យើងថា៖ «នោះមានទេវតាខ្លាំងពូកែ១រូប បានលើកថ្ម ដូចជាថ្មត្បាល់កិនយ៉ាងធំ ទំលាក់ចុះទៅក្នុងសមុទ្រ ដោយពោលថា៖ ‹ទីក្រុងបាប៊ីឡូនដ៏ជាធំ នឹងត្រូវបោះទំលាក់ទៅ ដោយគំហុកយ៉ាងដូច្នេះ គេនឹងរកទៀតមិនឃើញឡើយ រីឯនៅក្នុងទីក្រុងនោះ ឃើញមានសុទ្ធតែឈាមនៃពួកហោរា នឹងពួកបរិសុទ្ធ ហើយនឹងឈាមនៃអស់អ្នក ដែលត្រូវគេសម្លាប់នៅផែនដីដែរ›»។
១១. តើរបស់ដ៏អាក្រក់ណាខ្លះ ដែលបានកើតឡើងក្នុងពិភពគ្រីស្ទសានា?
១១ ស្របទៅតាមការសម្រេចនៃទំនាយព្រះគម្ពីរ គឺមានការដ៏អាក្រក់ក្រៃលែងមួយបានកើតឡើងក្នុងពិភពគ្រីស្ទសាសនា។ (ប្រៀបធៀប យេរេមា ៥:៣០, ៣១; ២៣:១៤) នេះគឺដោយសារអាកប្បកិរិយាដ៏ឥតអើពើរបស់ពួកបព្វជិត បានជាហ្វូងចៀមរបស់គេពោរពេញទៅដោយអំពើអសីលធម៌។ ក្នុងសហរដ្ឋអាមេរិក ដែលអះអាងថាជាប្រទេសដែលកាន់សាសនាគ្រីស្ទាន ប្រហែលពាក់កណ្ដាលនៃអាពាហ៍ពិពាហ៍ទាំងអស់បានលែងលះគ្នា។ ការមានផ្ទៃពោះនៃក្មេងជំទង់ និងការសេពមេថុននឹងភេទដូចគ្នាគឺមានទូទៅក្នុងចំណោមសមាជិកសាសនានោះ។ ពួកបព្វជិតបានរំលោភលើក្មេងប្រុសស្រី—ហើយករណីនេះមិនមែនមានតែម្ដងពីរដងទេ។ ការសងជម្ងឺចិត្តដែលទាក់ទងនឹងក្ដីទាំងនេះ ក្នុងមួយទសវត្ស សាសនាកាតូលិកនៅសហរដ្ឋអាមេរិក អាចខាតដល់មួយរយកោដិដុល្លារ។ ពិភពគ្រីស្ទសាសនាមិនបានគោរពតាមការព្រមានរបស់សាវ័កប៉ុលទេ ដែលបានកត់ទុកមកនៅកូរិនថូសទី១ ៦:៩, ១០៖ «តើមិនដឹងថា! ពួកមនុស្សទុច្ចរិតមិនដែលបានគ្រងនគរព្រះទុកជាមរដកទេឬអី? កុំឲ្យច្រឡំឡើយ ដ្បិតពួកមនុស្សកំផិត ពួកថ្វាយបង្គំរូបព្រះ ពួកសហាយស្មន់ ពួកអ្នកសំរេចកិច្ចដោយខ្លួនឯង ពួកលេងកូនជឹង ពួកចោរ ពួកមនុស្សលោភ ពួកប្រមឹក ពួកត្មះតិះដៀល នឹងពួកប្លន់កំហែង នោះមិនដែលបានគ្រងនគរព្រះទុកជាមរដកឡើយ»។
១២. (ក) តើព្រះមហាក្សត្រដែលគង់នៅអស់កល្បជានិច្ចនឹងចាត់វិធានការយ៉ាងណាទៅលើបាប៊ីឡូនដ៏ធំ? (ខ) ផ្ទុយនឹងពិភពគ្រីស្ទសាសនា តើចំពោះមូលហេតុអ្វីដែលប្រជារាស្ត្ររបស់ព្រះច្រៀងបទចំរៀង«ហាលេលូយ៉ា»?
១២ ក្នុងរយៈពេលយ៉ាងខ្លី ព្រះមហាក្សត្រដែលគង់នៅអស់កល្បជានិច្ច តាមរយៈព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ នឹងធ្វើឲ្យមានសេចក្ដីវេទនាជាខ្លាំង។ ទីមួយ ពិភពគ្រីស្ទសាសនា ហើយផ្នែកឯទៀតនៃបាប៊ីឡូនដ៏ធំ នឹងរងទុក្ខការប្រហារសេចក្ដីជំនុំជំរះរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ (វិវរណៈ ១៧:១៦, ១៧) ពួកគេបានបង្ហាញថាខ្លួនគេមិនសមទទួលសេចក្ដីសង្គ្រោះ ដែលព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់មកតាមរយៈយញ្ញបូជាលោះរបស់ព្រះយេស៊ូនោះឡើយ។ ពួកគេបានស្អប់ខ្ពើមព្រះនាមដ៏បរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់។ (ប្រៀបធៀប អេសេគាល ៣៩:៧) ជាការគួរឲ្យចំអកមែន ដែលពួកគេច្រៀងបទចំរៀង«ហាលេលូយ៉ា» នៅក្នុងអាគារដ៏ហ៊ឺហារបស់គេនោះ! ពួកគេបានដកយកព្រះនាមយេហូវ៉ាចេញពីសេចក្ដីបកប្រែព្រះគម្ពីររបស់គេ តែធ្វើជាមិនដឹងនូវការពិត ដែលថាពាក្យ«ហាលេលូយ៉ា»មានន័យថា «ចូរសរសើរយ៉ា»—ហើយ«យ៉ា»ជាពាក្យបង្រួញនៃ«ព្រះយេហូវ៉ា»។ ជាការសមត្រឹមត្រូវវិញ វិវរណៈ ១៩:១-៦ កត់ទុកបទចំរៀង«ហាលេលូយ៉ា» ដែលបានច្រៀងក្នុងការធ្វើបុណ្យនៃការប្រហារសេចក្ដីជំនុំជំរះរបស់ព្រះទៅលើបាប៊ីឡូនដ៏ធំ។
១៣, ១៤. (ក) តើព្រឹត្ដិការណ៍សំខាន់មួយណាដែលកើតឡើងជាបន្ទាប់? (ខ) តើមនុស្សលោកដែលកោតខ្លាចព្រះនឹងទទួលលទ្ធផលយ៉ាងណា?
១៣ បន្ទាប់មកជាលំដាប់ គឺ‹ព្រះយេស៊ូនឹងយាងមក›ប្រហារសេចក្ដីជំនុំជំរះទៅលើសាសន៍និងមនុស្សទាំងឡាយ។ ទ្រង់បានទាយថា៖ «តែកាលណាកូនមនុស្ស[ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ]នឹងមក ក្នុងសិរីល្អរបស់លោក មានទាំងពួកទេវតាបរិសុទ្ធទាំងអស់គ្នា មកជាមួយ នោះលោកនឹងឡើងគង់លើបល្ល័ង្ក[ជំនុំជំរះ]រុងរឿងឧត្តមរបស់លោក។ រួចគ្រប់ទាំងសាសន៍[លើផែនដី]នឹងត្រូវប្រមូលគ្នា នៅចំពោះលោក ហើយលោកនឹងញែកគេចេញពីគ្នា ដូចជាអ្នកគង្វាល ដែលញែកចៀមចេញពីពពែដែរ។ រួចនឹងដាក់ចៀមនៅខាងស្ដាំ ហើយពពែនៅខាងឆ្វេង នោះលោកដ៏ជាស្តេច នឹងមានបន្ទូលទៅពួកអ្នកដែលនៅខាងស្ដាំថា ‹ឱពួកអ្នកដែលព្រះវរបិតាយើងបានប្រទានពរអើយ ចូរមកទទួលមរដកចុះ គឺជាព្រះរាជាណាចក្រដែលបានរៀបចំទុកសំរាប់អ្នករាល់គ្នា តាំងពីកំណើតលោកីយមក›»។ (ម៉ាថាយ ២៥:៣១-៣៤) ខ៤៦រៀបរាប់ថែមទៀតថាពួកពពែ«ទាំងនោះនឹងថយទៅ មានទោសអស់កល្បជានិច្ច តែពួកសុចរិតនឹងចូលទៅក្នុងជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចវិញ»។
១៤ សៀវភៅវិវរណៈ រៀបរាប់នូវរបៀបដែល«ព្រះអម្ចាស់លើអស់ទាំងព្រះអម្ចាស់» ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ ជាព្រះអម្ចាស់នៃស្ថានសួគ៌របស់យើង នឹងចូលធ្វើសង្គ្រាមនៅក្នុងសង្គ្រាមអើម៉ាគេដូន ដោយកំទេចចោលប្រព័ន្ធរបស់សាតាំង ខាងនយោបាយនិងខាងពាណិជ្ជកម្ម។ ដូច្នេះ ព្រះគ្រីស្ទនឹងចាក់«សេចក្ដីឃោរឃៅរបស់សេចក្ដីខ្ញាល់នៃព្រះដ៏មានព្រះចេស្ដាបំផុត»ទៅលើវិស័យរបបរបស់សាតាំងលើផែនដីទាំងមូល។ ‹កាលដែលរបស់ទាំងនេះកន្លងផុតទៅ› ពួកមនុស្សដែលកោតខ្លាចព្រះនឹងចូលទៅក្នុងពិភពលោកថ្មីដ៏រុងរឿង ដែលព្រះ«នឹងជូតអស់ទាំងទឹកភ្នែកពីភ្នែកគេចេញ»។—វិវរណៈ ១៩:១១-១៦; ២១:៣-៥
គ្រាសំរាប់សរសើរព្រះយេហូវ៉ា
១៥, ១៦. (ក) ហេតុអ្វីក៏សំខាន់ម្ល៉េះដែលយើងត្រូវធ្វើតាមបន្ទូលទំនាយរបស់ព្រះ? (ខ) តើពួកព្យាការីនិងសាវ័កប្រាប់ថាដែលយើងត្រូវធ្វើអ្វី ដើម្បីឲ្យបានសង្គ្រោះ ហើយតើនេះមានន័យយ៉ាងណាចំពោះមនុស្សជាច្រើននៅសព្វថ្ងៃនេះ?
១៥ ថ្ងៃនៃការប្រហារសេចក្ដីជំនុំជំរះនោះគឺជិតមកដល់ហើយ! ដូច្នេះ ជាការដ៏មានប្រយោជន៍ណាស់ចំពោះយើង ក្នុងការធ្វើតាមពាក្យរបស់ព្រះមហាក្សត្រដែលគង់នៅអស់កល្បជានិច្ច។ ចំពោះអស់អ្នកដែលនៅជាប់ទាក់ទងនឹងលទ្ធិនិងទំនៀមទំលាប់នៃសាសនាមិនពិត សម្លេងពីស្ថានសួគ៌ប្រកាសថា៖ «រាស្ត្រអញអើយ ចូរចេញពីទីក្រុងនោះមក ដើម្បីកុំឲ្យត្រូវមានចំណែកក្នុងអំពើបាបវាឡើយ ក្រែងត្រូវវេទនាដូចជាវាដែរ»។ ប៉ុន្តែតើពួករត់គេចទាំងនេះ អាចរត់ទៅកន្លែងណា? គឺមានសេចក្ដីពិតតែមួយទេ ដូច្នេះគឺមានសាសនាពិតតែមួយដែរ។ (វិវរណៈ ១៨:៤; យ៉ូហាន ៨:៣១, ៣២; ១៤:៦; ១៧:៣) ជីវិតដ៏អស់កល្បជានិច្ចរបស់យើងគឺពឹងទៅលើការរកឃើញសាសនានោះ ហើយគោរពតាមបង្គាប់របស់ព្រះ។ សេចក្ដីបកប្រែព្រះគម្ពីរជាច្រើនចែងប្រាប់យើងអំពីទ្រង់ ក្នុងទំនុកដំកើង ៨៣:១៨ ដែលអានថា៖ «គឺទ្រង់តែ១អង្គ ព្រះនាមជាយេហូវ៉ា ដែលជាព្រះដ៏ខ្ពស់បំផុតលើផែនដីទាំងមូល»។
១៦ ប៉ុន្តែ ការគ្រាន់តែស្គាល់ព្រះនាមនៃព្រះមហាក្សត្រដែលគង់នៅអស់កល្បជានិច្ចនោះ គឺមិនគ្រប់គ្រាន់ទេ យើងត្រូវធ្វើអ្វីផ្សេងៗទៀត។ យើងត្រូវតែរៀនព្រះគម្ពីរ ហើយរៀនអំពីគុណសម្បត្ដិដ៏អស្ចារ្យនិងគោលបំណងរបស់ទ្រង់។ រួចមក យើងត្រូវតែធ្វើតាមបំណងព្រះហឫទ័យទ្រង់នៅគ្រានេះ ដូចបានចែងមកនៅរ៉ូម ១០:៩-១៣។ សាវ័កប៉ុលបានដកស្រង់ពីព្យាការីរបស់ព្រះ ហើយសន្និដ្ឋានថា៖ «អស់អ្នកណា ដែលអំពាវនាវដល់ព្រះនាម[យេហូវ៉ា] នោះនឹងបានសង្គ្រោះ»។ (យ៉ូអែល ២:៣២; សេផានា ៣:៩) បានសង្គ្រោះមែនឬ? ត្រូវហើយ ចំពោះមនុស្សជាច្រើន ដែលអនុវត្តជំនឿទៅលើយញ្ញបូជាលោះនៃព្រះយេហូវ៉ា តាមរយៈព្រះគ្រីស្ទ នោះនឹងបានសង្គ្រោះឲ្យរួចពីសេចក្ដីវេទនាជាខ្លាំងនៅខាងមុខនេះ នៅពេលដែលព្រះប្រហារសេចក្ដីជំនុំជំរះទៅលើលោកីយ៍ដ៏ពុករលួយរបស់សាតាំង។—វិវរណៈ ៧:៩, ១០, ១៤
១៧. តើសេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏អស្ចារ្យណា ដែលជំរុញទឹកចិត្តយើងឲ្យចូលរួមឥឡូវនេះ ក្នុងការច្រៀងបទលោកម៉ូសេនិងកូនចៀម?
១៧ តើបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាអ្វី ចំពោះអស់អ្នកដែលសង្ឃឹមនឹងរួចរស់ជីវិតនោះ? នោះគឺថា យើងត្រូវតែចូលរួម សូម្បីតែឥឡូវនេះក្នុងការច្រៀងចំរៀងរបស់ម៉ូសេនិងរបស់កូនចៀម ដោយសរសើរដល់ព្រះមហាក្សត្រដែលគង់នៅអស់កល្បជានិច្ច ក្នុងការរង់ចាំការជ័យជំនះរបស់ទ្រង់។ យើងធ្វើការនេះ ដោយប្រាប់អ្នកដទៃអំពីគោលបំណងដ៏រុងរឿងរបស់ទ្រង់។ កាលដែលយើងយល់ព្រះគម្ពីរច្រើនទៀតទៅ យើងអាចថ្វាយជីវិតរបស់យើងទៅព្រះមហាក្សត្រដែលគង់នៅអស់កល្បជានិច្ច។ ការធ្វើដូច្នោះ នឹងអាចនាំឲ្យយើងមានជីវិតរស់នៅអស់កល្បជានិច្ច ក្រោមការគ្រប់គ្រង ដែលព្រះមហាក្សត្រដ៏មានព្រះចេស្ដានេះបានរៀបរាប់មក នៅអេសាយ ៦៥:១៧, ១៨៖ «ដ្បិតមើល! អញនឹងបង្កើតផ្ទៃមេឃថ្មី[ព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះយេស៊ូ] ហើយនឹងផែនដីថ្មី[សង្គមមនុស្សលោកដ៏សុចរិតថ្មី] ហើយរបស់ពីមុនៗ នោះនឹងគ្មានអ្នកណានឹកចាំទៀត ក៏មិនដែលចូលក្នុងគំនិតឡើយ។ ប៉ុន្តែត្រូវឲ្យឯងរាល់គ្នាមានសេចក្ដីអំណរ ហើយរីករាយឡើងជាដរាប ចំពោះការដែលអញបង្កើតនោះ»។
១៨, ១៩. (ក) តើពាក្យរបស់ដាវីឌក្នុងទំនុកដំកើង ១៤៥ គួរជំរុញយើងឲ្យធ្វើអ្វី? (ខ) តើយើងអាចទុកចិត្តយ៉ាងណា ពីព្រះហស្តរបស់ព្រះយេហូវ៉ា?
១៨ ដាវីឌជាអ្នកតែងទំនុកដំកើងរៀបរាប់អំពីព្រះមហាក្សត្រដែលគង់នៅអស់កល្បជានិច្ច តាមពាក្យដូចនេះថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ធំប្រសើរ គឺគួរសរសើរយ៉ាងក្រៃលែង ឯសណ្ឋានធំប្រសើររបស់ទ្រង់ នោះនឹងរកយល់មិនបាន»។ (ទំនុកដំកើង ១៤៥:៣) ត្រូវហើយ សណ្ឋានដ៏ធំប្រសើររបស់ទ្រង់ គឺមិនអាចយល់បានឡើយ ដូចជាលំហអាកាសនិងភាពអស់កល្បជានិច្ចអញ្ចឹង! (រ៉ូម ១១:៣៣) កាលដែលយើងបន្តស្រូបយកចំណេះវិជ្ជាអំពីព្រះអាទិទេពរបស់យើង និងអំពីសំវិធានការយញ្ញបូជាលោះតាមរយៈរាជបុត្រារបស់ទ្រង់ ព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូ យើងនឹងចង់សរសើរព្រះមហាក្សត្រអស់កល្បជានិច្ចរបស់យើងកាន់តែខ្លាំងថែមទៀត។ យើងនឹងចង់ធ្វើដូចអ្វីដែលបានចែងមកនៅទំនុកដំកើង ១៤៥:១១-១៣៖ «គេនឹងថ្លែងពីសិរីល្អនៃនគរទ្រង់ នឹងពីតេជានុភាពរបស់ទ្រង់ ប្រយោជន៍ឲ្យពួកមនុស្សជាតិបានស្គាល់ អស់ទាំងការឥទ្ធិឫទ្ធិរបស់ទ្រង់ ហើយនឹងសិរីល្អនៃឫទ្ធានុភាពរបស់រាជ្យទ្រង់ រាជ្យទ្រង់ស្ថិតស្ថេរនៅអស់កល្បជានិច្ច ហើយអំណាចទ្រង់ក៏នៅ ដរាបដល់អស់ទាំងដំណតទៅ»។
១៩ យើងអាចទុកចិត្តបានថា ព្រះរបស់យើងនឹងធ្វើតាមសេចក្ដីថ្លែងនេះ៖ «ទ្រង់លាព្រះហស្ត ក៏បំពេញចិត្តប្រាថ្នានៃជីវិតទាំងឡាយ»។ ព្រះមហាក្សត្រដែលគង់នៅអស់កល្បជានិច្ចនឹងនាំយើងឲ្យចេញផុតពីថ្ងៃជាន់ក្រោយបង្អស់ទាំងនេះ។ ដូចស្តេចដាវីឌបានធានាអះអាងយើងថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ារមែងការពារអស់អ្នកដែលស្រឡាញ់ទ្រង់ តែនឹងបំផ្លាញពួកមនុស្សអាក្រក់វិញ»។—ទំនុកដំកើង ១៤៥:១៦, ២០
២០. តើអ្នកនឹងតបឆ្លើយដល់ការអញ្ជើញរបស់ព្រះមហាក្សត្រដែលគង់នៅអស់កល្បជានិច្ចដោយយ៉ាងណា ដូចបានថ្លែងមកក្នុងទំនុកដំកើងជំពូកប្រាំចុងក្រោយនោះ?
២០ ក្នុងព្រះគម្ពីរសៀវភៅទំនុកដំកើងទាំងប្រាំភាគ ចាប់ផ្ដើមហើយបញ្ចប់នឹងពាក្យអញ្ជើញ«ហាលេលូយ៉ា»។ ដូច្នេះ ទំនុកដំកើង ១៤៦ អញ្ជើញយើងឲ្យ៖ «ចូរសរសើរដល់ព្រះយេហូវ៉ា នែ ព្រលឹងអញអើយ ចូរសរសើរដល់ព្រះយេហូវ៉ាចុះ។ កាលខ្ញុំកំពុងតែរស់នៅឡើយ នោះខ្ញុំនឹងសរសើរដល់ព្រះយេហូវ៉ា។ ខ្ញុំនឹងច្រៀងសរសើរដល់ព្រះនៃខ្ញុំ ក្នុងកាលដែលនៅមានជីវិតតទៅ»។ តើអ្នកនឹងតបឆ្លើយដល់ការអញ្ជើញនេះទេ? ប្រាកដហើយ លោកអ្នកក៏ចង់សរសើរដល់ទ្រង់ដែរ! សូមឲ្យលោកអ្នកបាននៅក្នុងចំណោមពួកអ្នក ដែលបានរៀបរាប់មកនៅទំនុកដំកើង ១៤៨:១២, ១៣ ចុះ៖ «ទាំងមនុស្សកំលោះ នឹងស្រីក្រមុំ ទាំងចាស់ទាំងក្មេងអើយ ត្រូវឲ្យទាំងអស់សរសើរដល់ព្រះនាមព្រះយេហូវ៉ាចុះ ដ្បិតមានតែព្រះនាមទ្រង់១ដែលខ្ពស់ប្រសើរ សិរីល្អនៃទ្រង់ខ្ពស់ជាងផែនដីនឹងផ្ទៃមេឃទៅទៀត»។ ចូរឲ្យយើងតបឆ្លើយដល់ការអញ្ជើញនេះឲ្យអស់ពីដួងចិត្ត៖ «ចូរសរសើរដល់ព្រះយេហូវ៉ាចុះ»។ ដោយមានសម្លេងស្របគ្នា ចូរឲ្យយើងសរសើរដល់ព្រះមហាក្សត្រដែលគង់នៅអស់កល្បជានិច្ច!
តើអ្នកនឹងឆ្លើយយ៉ាងណា?
◻ តើពួកសាវ័ករបស់ព្រះយេស៊ូត្រូវបានព្រមានទុកជាមុនអំពីអ្វី?
◻ ចាប់ផ្ដើមក្នុងឆ្នាំ១៩១៤ តើមានការចាត់វិធានការដ៏ម៉ឺងម៉ាត់ណាខ្លះ?
◻ តើការជំនុំជំរះអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ានឹងធ្វើឡើង?
◻ ហេតុអ្វីក៏សម័យនេះជាពេលដ៏សំខាន់ម្ល៉េះ ក្នុងការសរសើរព្រះមហាក្សត្រដែលគង់នៅអស់កល្បជានិច្ច?
[ប្រអប់នៅទំព័រ១៧]
សម័យជ្រួលច្របល់ដ៏ហិនហោចនេះ
ចំពោះសម័យជ្រួលច្របល់នេះ ដែលបានចាប់ផ្ដើមនៅដើមសតវត្សទី២០ ត្រូវបានមនុស្សជាច្រើនទទួលស្គាល់។ ជាឧទាហរណ៍ ក្នុងបុព្វកថានៃសៀវភៅឈ្មោះ ចលាចលស្រែកឡូឡាយ៉ាងខ្លាំង ដែលនិពន្ធដោយសមាជិកព្រឹទ្ធសភា ស.រ.អា លោកដានីយ៉ែល ផែតត្រិក ម៉ូយនីហាន ដែលបានបោះពុម្ពនៅឆ្នាំ១៩៩៣ បានថ្លែងទៅលើ«មហន្តរាយនៃឆ្នាំ១៩១៤» ថា៖ «សង្គ្រាមបានកើតឡើង ហើយបានកែលោកនេះទាំងស្រុង។ សព្វថ្ងៃនេះ មានតែប្រទេស៨ទេនៅលើផែនដី ដែលមានតាំងពី១៩១៤មក ដែលមិនបានផ្លាស់ប្ដូររដ្ឋាភិបាលរបស់គេ ដោយប្រើអំពើឃោរឃៅ។ . . . ប្រមាណ១៧០ប្រទេសទៀតដែលមាននៅសព្វថ្ងៃនេះ ខ្លះត្រូវបានបង្កើតមកដោយជួបប្រទះចលាចលជាច្រើន»។ ពិតមែនហើយ សម័យតាំងពីឆ្នាំ១៩១៤មកនេះ បានឃើញនូវមហន្តរាយជាច្រើនក្រៃលែង!
សៀវភៅមួយទៀតដែលបានបោះពុម្ពនៅឆ្នាំ១៩៩៣មានចំណងជើងថា ការទប់លែងបាន—ចលាចលទូទាំងពិភពលោកមុនសតវត្សទី២១។ អ្នកនិពន្ធគឺលោកហ្សិបប៊ីនីវ ប្រាហ្សិនស្គី ដែលជាអតីតប្រមុខនៃគណៈសន្ដិសុខ ស.រ.អា. បានសរសេរថា៖ «ការចាប់ផ្ដើមនៃសតវត្សទី២០នេះ បានហៅថាជាសម័យវិចារណញ្ញាណនិយម។ . . . ផ្ទុយនឹងសេចក្ដីសង្ឃឹមនិងផលល្អនោះ សតវត្សទី២០នេះបានទៅជាសតវត្សដែលបង្ហូរឈាម ដែលពោរពេញទៅដោយសម្អប់ ជាសតវត្សនៃសេចក្ដីភាន់ខាងនយោបាយ ហើយមានការកាប់សម្លាប់យ៉ាងហួសហេតុ។ អំពើឃោរឃៅត្រូវបានរៀបចំឡើងដល់កំរិតច្រើនជាងមុនៗ ការកាប់សម្លាប់បានមានឡើងជាច្រើនកន្លែង។ ភាពផ្ទុយគ្នារវាងប្រយោជន៍ល្អនៃវិទ្យាសាស្ត្រ និងការអាក្រក់ខាងនយោបាយ គឺគួរឲ្យតក់ស្លុតណាស់។ ក្នុងប្រវត្ដិសាស្ត្រគឺមិនដែលមានការកាប់សម្លាប់គ្នាដែលរាលដាលពេញពិភពលោកទេ ហើយពីមុនៗក៏មិនមានការបំផ្លាញជីវិតមនុស្សជាច្រើនដូចនេះដែរ គឺមិនដែលមានការកំទេចជីវិតមនុស្ស ដែលបានធ្វើឡើងដោយខំខ្នះខ្នែង ដោយគោលបំណងដ៏មិនត្រឹមត្រូវនោះទេ»។ នេះគឺជាការដែលយើងឃើញយ៉ាងជាក់ស្តែងមែន!
[រូបភាពនៅទំព័រ១៥]
មីកែលបានទំលាក់សាតាំងនិងពួកបិសាចរបស់វាទៅផែនដី ក្រោយពីការស្ថាបនាព្រះរាជាណាចក្រក្នុងឆ្នាំ១៩១៤