ការរស់នៅតាមក្រិត្យវិន័យព្រះគ្រីស្ទ
«ចូរយកអាសាគ្នាទៅវិញទៅមក យ៉ាងនោះ ទើបបានសំរេចតាមក្រិត្យវិន័យនៃព្រះគ្រីស្ទ»។—កាឡាទី ៦:២
១. ហេតុអ្វីក៏អាចនិយាយថា ក្រិត្យវិន័យព្រះគ្រីស្ទជាឥទ្ធិពលដ៏ខ្លាំងចំពោះសេចក្ដីល្អនៅសព្វថ្ងៃនេះ?
ក្នុងប្រទេសរ្វ៉ាន់ដា ពួកស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាជាតិហ៊ុតធូនិងធុត្ស៊ី បានប្រថុយជីវិតរបស់គេ ដើម្បីការពារគ្នាទៅវិញទៅមកពីការសម្លាប់រង្គាលជាតិពន្ធ ដែលទើបមានថ្មីៗក្នុងប្រទេសនោះ។ ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ានៅទីក្រុងកូបេនៃប្រទេសជប៉ុន ដែលបានបាត់បង់សមាជិកគ្រួសារដោយសារការរញ្ជួយផែនដី មានចិត្តអស់សង្ឃឹមយ៉ាងខ្លាំងពីហេតុការណ៍នេះ។ ប៉ុន្តែ ពួកគេរហ័សរហួនទៅជួយសង្គ្រោះពួកអ្នករងគ្រោះឯទៀត។ ត្រូវហើយ ឧទាហរណ៍ដ៏លើកទឹកចិត្តជាច្រើននៅជុំវិញពិភពលោកសម្ដែងថា ក្រិត្យវិន័យព្រះគ្រីស្ទ គឺមានប្រសិទ្ធិភាពនៅសព្វថ្ងៃនេះ។ នេះជាឥទ្ធិពលដ៏ខ្លាំងចំពោះសេចក្ដីល្អ។
២. តើពិភពគ្រីស្ទសាសនាមិនបានយល់យ៉ាងណាពីក្រិត្យវិន័យព្រះគ្រីស្ទ ហើយតើយើងអាចធ្វើអ្វីដើម្បីបំពេញក្រិត្យវិន័យនោះ?
២ នៅពេលដំណាលគ្នានេះ ទំនាយព្រះគម្ពីរអំពី«ថ្ងៃជាន់ក្រោយបង្អស់»ដ៏ពិបាកនេះ គឺកំពុងតែបានសម្រេច។ មនុស្សជាច្រើនមាន«ឫកពាជាអ្នកគោរពប្រតិបត្ដិដល់ព្រះ» ប៉ុន្តែ ‹បដិសេធមិនទទួលស្គាល់ឫទ្ធានុភាពនោះទេ›។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:១, ៥) ជាពិសេសនៅក្នុងពិភពគ្រីស្ទសាសនា សាសនាគឺគ្រាន់តែជាការបង្គ្រប់កិច្ចប៉ុណ្ណោះ មិនមែនជាអ្វីដែលចេញពីចិត្តឡើយ។ តើដោយសារតែវាពិបាកពេក ក្នុងការរស់នៅតាមក្រិត្យវិន័យព្រះគ្រីស្ទឬ? មិនមែនទេ ព្រះយេស៊ូនឹងមិនប្រទានឲ្យក្រិត្យវិន័យណាដែលយើងមិនអាចកាន់តាមបាននោះឡើយ។ នេះគឺដោយសារតែពិភពគ្រីស្ទសាសនាមិនបានយល់ក្រិត្យវិន័យនេះ។ ពួកគេមិនបានធ្វើតាមពាក្យរបស់ព្រះ ដែលថា៖ «ចូរយកអាសាគ្នាទៅវិញទៅមក យ៉ាងនោះ ទើបបានសំរេចតាមក្រិត្យវិន័យនៃព្រះគ្រីស្ទ»។ (កាឡាទី ៦:២) យើង«សំរេចតាមក្រិត្យវិន័យនៃព្រះគ្រីស្ទ» ដោយទទួលកាន់បន្ទុកគ្នាទៅវិញទៅមក មិនមែនដោយធ្វើតាមគំរូពួកផារីស៊ី ហើយបន្ថែមបន្ទុកដោយឥតសមហេតុផលទៅលើបងប្អូនរបស់យើងនោះទេ។
៣. (ក) តើមានសេចក្ដីបង្គាប់អ្វីខ្លះដែលរួមបញ្ចូលក្នុងក្រិត្យវិន័យព្រះគ្រីស្ទ? (ខ) ហេតុអ្វីក៏ជាការខុសក្នុងការសន្និដ្ឋានថា ក្រុមជំនុំគ្រីស្ទានមិនត្រូវមានវិន័យឯទៀត ក្រៅពីសេចក្ដីបង្គាប់របស់ព្រះគ្រីស្ទផ្ទាល់នោះ?
៣ ក្រិត្យវិន័យព្រះគ្រីស្ទ រួមបញ្ចូលសេចក្ដីបង្គាប់របស់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទទាំងអស់—ទោះនេះជាការផ្សាយនិងការបង្រៀន ការរក្សាភ្នែកឲ្យភ្លឺស្វាងនិងឥតសៅហ្មង ការខំប្រឹងធ្វើឲ្យមានសន្ដិសុខជាមួយអ្នកជិតខាង ឬការយកភាពស្មោកគ្រោកចេញពីក្រុមជំនុំក៏ដោយ។ (ម៉ាថាយ ៥:២៧-៣០; ១៨:១៥-១៧; ២៨:១៩, ២០; វិវរណៈ ២:១៤-១៦) ប្រាកដហើយ ពួកគ្រីស្ទានបានតម្រូវឲ្យធ្វើតាមសេចក្ដីបង្គាប់ទាំងអស់ក្នុងព្រះគម្ពីរ ដែលបានបង្គាប់ដល់ពួកអ្នកកាន់តាមព្រះគ្រីស្ទ។ ហើយនៅមានសេចក្ដីច្រើនទៀត។ អង្គការរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ព្រមទាំងក្រុមជំនុំនិមួយៗ ត្រូវតែស្ថាបនាវិន័យនិងទម្រង់ការណ៍ ដើម្បីរក្សាឲ្យមានសណ្ដាប់ធ្នាប់។ (កូរិនថូសទី១ ១៤:៣៣, ៤០) ពួកគ្រីស្ទានមិនអាចមកជួបជុំគ្នាបានឡើយ បើសិនជាគេគ្មានវិន័យសំរាប់ពេលវេលា កន្លែង និងរបៀបដែលត្រូវធ្វើកិច្ចប្រជុំនោះ! (ហេព្រើរ ១០:២៤, ២៥) ការសុខចិត្តធ្វើតាមគោលការណ៍ណែនាំដ៏ត្រឹមត្រូវ ដែលបានស្ថាបនាឡើងដោយពួកអ្នកមានអំណាចក្នុងអង្គការរបស់ព្រះ ក៏ជាផ្នែកមួយនៃការធ្វើតាមក្រិត្យវិន័យព្រះគ្រីស្ទដែរ។—ហេព្រើរ ១៣:១៧
៤. តើអ្វីជាឥទ្ធិពលជំរុញនៃការថ្វាយបង្គំបរិសុទ្ធ?
៤ យ៉ាងណាក៏ដោយ ពួកគ្រីស្ទានពិតមិនអនុញ្ញាតឲ្យការថ្វាយបង្គំរបស់គេ ក្លាយទៅជាទម្រង់ក្រិត្យវិន័យដ៏ឥតខ្លឹមសារនោះឡើយ។ ពួកគេមិនបំរើព្រះយេហូវ៉ា ដោយសារបុគ្គលណាមួយឬអង្គការប្រាប់គេឲ្យធ្វើនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ឥទ្ធិពលដែលជំរុញគេឲ្យថ្វាយបង្គំនេះ គឺសេចក្ដីស្រឡាញ់។ ប៉ុលបានសរសេរមកថា៖ «សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះគ្រីស្ទបង្ខំយើងខ្ញុំ»។ (កូរិនថូសទី២ ៥:១៤) ព្រះយេស៊ូបានបង្គាប់ឲ្យពួកកាន់តាមទ្រង់ស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក។ (យ៉ូហាន ១៥:១២, ១៣) សេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏បូជាខ្លួន ជាមូលដ្ឋាននៃក្រិត្យវិន័យព្រះគ្រីស្ទ ហើយនេះជំរុញពួកគ្រីស្ទានពិតនៅគ្រប់កន្លែង ក្នុងគ្រួសារនិងក្រុមជំនុំដែរ។ សូមឲ្យយើងពិនិត្យមើលតាមរបៀបណាខ្លះ។
ក្នុងគ្រួសារ
៥. (ក) តើតាមរបៀបណាដែលឪពុកម្ដាយបំពេញក្រិត្យវិន័យព្រះគ្រីស្ទក្នុងគ្រួសារ? (ខ) តើអ្វីជាសេចក្ដីត្រូវការជាងគេបង្អស់របស់កូនចៅ ហើយតើមានឧបសគ្គអ្វីដែលឪពុកម្ដាយខ្លះត្រូវតែពុះពារឲ្យឈ្នះដើម្បីបំពេញសេចក្ដីនោះ?
៥ សាវ័កប៉ុលបានសរសេរថា៖ «បុរសរាល់គ្នាអើយ ចូរស្រឡាញ់ប្រពន្ធខ្លួន ដូចជាព្រះគ្រីស្ទបានស្រឡាញ់ដល់ពួកជំនុំហើយបានប្រគល់ព្រះអង្គទ្រង់ជំនួសផង»។ (អេភេសូរ ៥:២៥) នៅពេលដែលប្ដីធ្វើតាមគំរូព្រះគ្រីស្ទ ហើយប្រព្រឹត្តនឹងប្រពន្ធខ្លួនដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់និងការអធ្យាស្រ័យ នោះគាត់បំពេញលក្ខណៈដ៏សំខាន់នៃក្រិត្យវិន័យព្រះគ្រីស្ទ។ ម្យ៉ាងទៀត ព្រះយេស៊ូបានបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ឥតលាក់លាមដល់កូនក្មេង ដោយឱបនិងដាក់ព្រះហស្តលើពួកគេ ព្រមទាំងប្រទានពរឲ្យផង។ (ម៉ាកុស ១០:១៦) ឪពុកម្ដាយដែលបំពេញក្រិត្យវិន័យព្រះគ្រីស្ទ ក៏បង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដល់កូនចៅរបស់គេដែរ។ ពិតហើយ ឪពុកម្ដាយខ្លះមានការពិបាកក្នុងការធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រះយេស៊ូ។ អ្នកខ្លះមិនសូវបើកបង្ហាញអារម្មណ៍របស់គេទេ។ ឪពុកម្ដាយអើយ សូមកុំឲ្យការនេះបង្ខាំងអ្នកពីការបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដល់កូនអ្នកឲ្យសោះ! បើគ្រាន់តែដឹងថាអ្នកស្រឡាញ់កូនចៅអ្នក នោះមិនគ្រប់គ្រាន់ទេចំពោះអ្នក។ ពួកគេក៏ត្រូវដឹងថាអ្នកស្រឡាញ់គេដែរ។ ហើយពួកគេនឹងមិនដឹងទេ លុះត្រាតែអ្នករកវិធីបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់អ្នក។—ប្រៀបធៀប ម៉ាកុស ១:១១
៦. (ក) តើកូនចៅត្រូវការវិន័យពីឪពុកម្ដាយទេ ហើយហេតុអ្វីក៏អ្នកឆ្លើយដូច្នេះ? (ខ) តើមូលហេតុដ៏សំខាន់អ្វីចំពោះវិន័យក្នុងគ្រួសារ ដែលកូនចៅត្រូវតែយល់? (គ) តើអាចជៀសវាងពីគ្រោះថ្នាក់អ្វី នៅពេលដែលក្រិត្យវិន័យព្រះគ្រីស្ទមានក្នុងផ្ទះ?
៦ នៅពេលដំណាលគ្នានេះ កូនចៅក៏ត្រូវការគោលការណ៍ណែនាំដែរ នេះមានន័យថាឪពុកម្ដាយរបស់គេត្រូវដាក់វិន័យ ហើយជួនកាលតម្រូវឲ្យធ្វើតាមវិន័យទាំងនេះដោយការប្រដៅ។ (ហេព្រើរ ១២:៧, ៩, ១១) មិនតែប៉ុណ្ណោះ ត្រូវជួយកូនចៅបន្ដិចម្ដងៗឲ្យឃើញនូវមូលហេតុសំខាន់ចំពោះវិន័យទាំងនេះ៖ គឺឪពុកម្ដាយរបស់គេស្រឡាញ់ពួកគេ។ ហើយពួកគេត្រូវតែដឹងថា សេចក្ដីស្រឡាញ់ជាមូលហេតុដ៏ល្អបំផុតសំរាប់គោរពតាមឪពុកម្ដាយគេ។ (អេភេសូរ ៦:១; កូល៉ុស ៣:២០; យ៉ូហានទី១ ៥:៣) គោលបំណងនៃឪពុកម្ដាយដែលចេះគិតគូរ គឺដើម្បីបង្រៀនកូនគេឲ្យប្រើ ‹សមត្ថភាពនៃការវែកញែក› ដើម្បីនៅពេលក្រោយគេអាចសម្រេចចិត្តបានល្អដោយខ្លួនគេ។ (រ៉ូម ១២:១; ប្រៀបធៀប កូរិនថូសទី១ ១៣:១១) ម្យ៉ាងវិញទៀត វិន័យមិនត្រូវឲ្យមានច្រើនហួសពេកឬប្រដៅខ្លាំងពេកនោះឡើយ។ ប៉ុលនិយាយថា៖ «ឱឪពុករាល់គ្នាអើយ កុំឌុកដាន់កូនចៅឡើយ ក្រែងវារសាយចិត្តចេញ»។ (កូល៉ុស ៣:២១; អេភេសូរ ៦:៤) នៅពេលដែលមានក្រិត្យវិន័យព្រះគ្រីស្ទក្នុងផ្ទះសម្បែង គឺមិនត្រូវឲ្យមានការប្រដៅដែលឥតចេះទប់កំហឹងឬប្រើពាក្យចំអកបញ្ឈឺចិត្តឡើយ។ ក្នុងផ្ទះបែបនេះ កូនចៅមានអារម្មណ៍សុខសាន្តនិងបានលើកទឹកចិត្ត មិនមែនមានបន្ទុកឬនិយាយអាក្រក់ដាក់ឡើយ។—ប្រៀបធៀប ទំនុកដំកើង ៣៦:៧
៧. តាមវិធីណាខ្លះដែលគេហដ្ឋានបេតអែលជាគំរូ ចំពោះការដាក់វិន័យក្នុងផ្ទះ?
៧ មនុស្សខ្លះដែលបានទៅលេងគេហដ្ឋានបេតអែលនៅជុំវិញពិភពលោក និយាយថា គេហដ្ឋានបែបនេះជាគំរូនៃការថ្លឹងថ្លែងដ៏ល្អចំពោះវិន័យក្នុងគ្រួសារ។ ថ្វីបើក្នុងគេហដ្ឋានបេតអែលមានតែមនុស្សពេញវ័យក៏ដោយ ក៏គ្រឹះស្ថានបែបនេះមាននាទីដូចក្នុងគ្រួសារទាំងឡាយដែរ។a ប្រតិបត្ដិការបេតអែលគឺមានច្រើន ហើយត្រូវការវិន័យជាច្រើន—គឺប្រាកដជាមានវិន័យច្រើនជាងក្នុងគ្រួសារ។ ប៉ុន្តែ ពួកអ្នកចាស់ទុំដែលជាអ្នកនាំមុខក្នុងគេហដ្ឋានបេតអែល ការិយាល័យ និងរោងចក្រ ខំប្រឹងអនុវត្តតាមក្រិត្យវិន័យព្រះគ្រីស្ទ។ ពួកគេចាត់ទុកថានេះជាកិច្ចការរបស់គេ មិនគ្រាន់តែរៀបចាត់ចែងការងារប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែផ្សព្វផ្សាយឲ្យមានការលូតលាស់ខាងវិញ្ញាណ និងឲ្យមាន«សេចក្ដីអំណររបស់ព្រះយេហូវ៉ា»ក្នុងចំណោមពួកអ្នកធ្វើការគ្នីគ្នា។ (នេហេមា ៨:១០) ដូច្នេះ ពួកគេខំប្រឹងធ្វើកិច្ចការក្នុងរបៀបដ៏ល្អនិងដ៏លើកទឹកចិត្ត ហើយខំប្រឹងធ្វើជាអ្នកដែលមានចិត្តសមហេតុផល។ (អេភេសូរ ៤:៣១, ៣២) អញ្ចឹងហើយ បានជាគ្រួសារបេតអែលទាំងឡាយត្រូវបានល្បីដោយសារគំនិតដ៏សប្បាយរបស់គេ!
ក្នុងក្រុមជំនុំ
៨. (ក) តើយើងគួរមានគោលដៅយ៉ាងណាក្នុងក្រុមជំនុំ? (ខ) តើមានកាលៈទេសៈណាខ្លះដែលមនុស្សខ្លះបានសុំយោបល់ឬបានសាកប្រឌិតវិន័យនោះ?
៨ ក្នុងក្រុមជំនុំ យើងក៏មានគោលបំណងនឹងលើកទឹកចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមកដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែរ។ (ថែស្សាឡូនីចទី១ ៥:១១) ដូច្នេះ គ្រីស្ទានទាំងអស់ត្រូវតែប្រយ័ត្នកុំឲ្យបន្ថែមបន្ទុកដល់អ្នកដទៃ ដោយលើកគំនិតរបស់ខ្លួនខ្ពស់ជាងពួកគេ ពេលធ្វើការសម្រេចចិត្តផ្ទាល់ខ្លួន។ ជួនកាល អ្នកខ្លះសរសេរទៅសមាគមប៉មយាម សុំរកវិន័យអំពីបញ្ហាផ្សេងៗដែលគេត្រូវមានមតិយ៉ាងណា ដូចជា កុន សៀវភៅ ព្រមទាំងប្រដាប់ក្មេងលេងផង។ ប៉ុន្តែ សមាគមមិនមានអំណាចពិនិត្យពិច័យដល់បញ្ហាទាំងនេះ ហើយឲ្យកាត់សេចក្ដីនោះទេ។ ក្នុងករណីជាច្រើន នេះជាបញ្ហាដែលបុគ្គលម្នាក់ឬមេគ្រួសារអាចសម្រេចចិត្តបាន ដែលមានមូលដ្ឋានទៅលើសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់គាត់នៃគោលការណ៍ព្រះគម្ពីរ។ មនុស្សឯទៀតបែរទៅយកយោបល់សមាគមនិងគោលការណ៍ណែនាំមកធ្វើជាវិន័យវិញ។ ឧទាហរណ៍ ក្នុងទស្សនាវដ្ដី ប៉មយាមនៃខែមីនា ១៥ ១៩៩៦ មានអត្ថបទដ៏ល្អមួយ ដែលលើកទឹកចិត្តឲ្យពួកចាស់ទុំទៅធ្វើការគង្វាលជារឿយៗ ដល់សមាជិកនៃក្រុមជំនុំ។ តើបំណងនេះដើម្បីស្ថាបនាវិន័យឬ? គឺមិនមែនទេ ថ្វីបើពួកអ្នកដែលធ្វើតាមយោបល់អាចមានប្រយោជន៍ជាច្រើនក៏ដោយ ពួកអ្នកចាស់ទុំគ្មានសិទ្ធិបង្កើតវិន័យបានទេ។ ស្រដៀងគ្នាដែរ អត្ថបទ «សំនួរពីមិត្តអ្នកអាន» ក្នុងខែមេសា ១ ១៩៩៥ នៃទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម បានព្រមានពីការធ្វើឲ្យចុះឱនថយដល់សេចក្ដីថ្លៃថ្នូរនៃពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក ដោយធ្វើហួសហេតុ ដូចជាការជួបជុំស៊ីផឹកអ៊ូអរ ឬការចាត់ចែងធ្វើបុណ្យ។ អ្នកខ្លះបានយកឱវាទនេះទៅធ្វើយ៉ាងតឹងរឹង ថែមទាំងយកទៅធ្វើជាវិន័យផង ដោយនិយាយថា ការផ្ញើកាតលើកទឹកចិត្តនៅពេលបុណ្យជ្រមុជទឹកនេះគឺជាការខុស!
៩. ហេតុអ្វីក៏សំខាន់ម្ល៉េះដែលយើងត្រូវជៀសវាងពីការរិះគន់ឬការវិនិច្ឆ័យដ៏ហួសហេតុពីគ្នាទៅវិញទៅមក?
៩ សូមពិចារណាមើលដែរ ថាបើសិនជាយើងចង់ឲ្យមាន«ក្រិត្យវិន័យដ៏គ្រប់ល័ក្ខណ៍ គឺជាក្រិត្យវិន័យខាងឯសេរីភាព»ក្នុងចំណោមពួកយើង យើងត្រូវតែឲ្យយល់ថា គ្រីស្ទានគ្រប់ៗគ្នាមិនមានមនសិការដូចគ្នានោះឡើយ។ (យ៉ាកុប ១:២៥) តើយើងត្រូវតូចចិត្តឬ បើគេសម្រេចចិត្តផ្ទាល់ខ្លួនគេដែលមិនបំពានគោលការណ៍ព្រះគម្ពីរនោះ? គឺមិនត្រូវតូចចិត្តទេ បើយើងតូចចិត្ត នោះនឹងនាំឲ្យទាស់ទែងគ្នាហើយ។ (កូរិនថូសទី១ ១:១០) នៅពេលព្រមានពីការវិនិច្ឆ័យលើគ្រីស្ទានគ្នីគ្នា ប៉ុលមានប្រសាសន៍ថា៖ «អ្នកនោះឈរឬដួលក្ដី នោះស្រេចនឹងចៅហ្វាយទេតើ ហើយគេនឹងបានឈរមែន ដ្បិតព្រះទ្រង់អាចនឹងតាំងឲ្យឈរបាន»។ (រ៉ូម ១៤:៤) យើងអាចធ្វើឲ្យព្រះមិនសព្វព្រះហឫទ័យ បើយើងនិយាយជំទាស់នឹងបញ្ហាដែលស្រេចទៅលើមនសិការរបស់បុគ្គលនិមួយៗនោះ។—យ៉ាកុប ៤:១០-១២
១០. តើអ្នកដែលត្រូវបានចាត់ឲ្យមើលថែរក្សាក្រុមជំនុំ ហើយតាមរបៀបណាដែលយើងអាចជួយគាំទ្រគេ?
១០ សូមឲ្យយើងចងចាំដែរ ថាពួកចាស់ទុំត្រូវបានចាត់ឲ្យមើលថែរក្សាហ្វូងចៀមរបស់ព្រះ។ (កិច្ចការ ២០:២៨) មុខនាទីរបស់ពួកគេគឺដើម្បីជួយ។ យើងគួរទៅសុំយោបល់ពីគេតាមសេរី ដ្បិតពួកគេជាសិស្សនៃព្រះគម្ពីរ ហើយដឹងនូវអ្វីៗដែលបានពិគ្រោះក្នុងប្រកាសនវត្ថុនៃសមាគមប៉មយាម។ នៅពេលដែលពួកចាស់ទុំឃើញនូវចរិយា ដែលអាចនាំឲ្យប្រព្រឹត្តល្មើសនឹងគោលការណ៍ព្រះគម្ពីរ ពួកគេនឹងផ្ដល់ឲ្យឱវាទចាំបាច់ដោយឥតចេះខ្លាច។ (កាឡាទី ៦:១) ពួកសមាជិកក្រុមជំនុំធ្វើតាមក្រិត្យវិន័យព្រះគ្រីស្ទ ដោយរួមកម្លាំងជាមួយនឹងពួកអ្នកគង្វាលដ៏ជាទីស្រឡាញ់ ដែលនាំមុខក្នុងចំណោមពួកគេ។—ហេព្រើរ ១៣:៧
ពួកចាស់ទុំអនុវត្តតាមក្រិត្យវិន័យព្រះគ្រីស្ទ
១១. តើតាមរបៀបណាដែលពួកអ្នកចាស់ទុំអនុវត្តក្រិត្យវិន័យព្រះគ្រីស្ទក្នុងក្រុមជំនុំ?
១១ ពួកចាស់ទុំមានចិត្តខ្នះខ្នែងក្នុងការបំពេញក្រិត្យវិន័យព្រះគ្រីស្ទក្នុងក្រុមជំនុំ។ ពួកគេជាអ្នកនាំមុខក្នុងការផ្សាយដំណឹងល្អ បង្រៀនព្រះគម្ពីរដើម្បីឲ្យចូលដល់ចិត្ត ហើយជាអ្នកគង្វាលដែលមានសេចក្ដីស្រឡាញ់និងស្លូតបូត ពួកគេជួយលើកទឹកចិត្តដល់ពួក«ដែលមានសេចក្ដីទន់ក្រំចិត្ត»។ (ថែស្សាឡូនីចទី១ ៥:១៤) ពួកគេជៀសវាងពីកិរិយាមិនសមជាគ្រីស្ទានដែលមាននៅក្នុងនិកាយជាច្រើននៃពិភពគ្រីស្ទសាសនា។ ពិតមែនហើយ លោកីយ៍នេះគឺកំពុងតែចុះឱនថយយ៉ាងលឿន ហើយដូចប៉ុល ពួកអ្នកចាស់ទុំប្រហែលជាមានចិត្តខ្វល់ខ្វាយដល់ហ្វូងចៀម ប៉ុន្តែពួកគេរក្សាការថ្លឹងថ្លែង កាលដែលគេខំដោះស្រាយការខ្វល់ខ្វាយនេះ។—កូរិនថូសទី២ ១១:២៨
១២. នៅពេលដែលគ្រីស្ទានម្នាក់មកឯអ្នកចាស់ទុំឲ្យជួយ តើអ្នកចាស់ទុំអាចប្រព្រឹត្តយ៉ាងណា?
១២ ឧទាហរណ៍ គ្រីស្ទានម្នាក់ប្រហែលជាចង់សុំយោបល់ពីអ្នកចាស់ទុំអំពីរឿងដ៏សំខាន់មួយ ដែលមិនមានក្នុងសេចក្ដីយោងពីបទគម្ពីរ ឬដែលត្រូវការឲ្យថ្លឹងថ្លែងគោលការណ៍គ្រីស្ទានផ្សេងៗ។ គាត់ប្រហែលត្រូវបានគេតម្លើងស័ក្ដិនៅកន្លែងធ្វើការ ដែលមានប្រាក់ខែច្រើន ប៉ុន្តែក៏មានភារកិច្ចច្រើនដែរ។ ឬក៏ឪពុកដែលមិនជឿព្រះនៃក្មេងគ្រីស្ទានម្នាក់ បានទាមទារសម្លុតកូន ដែលអាចមានឥទ្ធិពលដល់ការផ្សាយរបស់គាត់។ ក្នុងស្ថានការណ៍បែបនេះ អ្នកចាស់ទុំត្រូវតែជៀសវាងពីការឲ្យយោបល់ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គាត់។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់នឹងបើកព្រះគម្ពីរ ហើយជួយបុគ្គលនោះឲ្យវែកញែកគោលការណ៍ដែលទាក់នឹងរឿងនេះ។ គាត់ក៏អាចប្រើ លិបិក្រមប្រកាសនវត្ថុប៉មយាម ដើម្បីរកមើលនូវអ្វីៗដែល‹អ្នកបំរើស្មោះត្រង់ដែលមានវិនិច្ឆ័យល្អ› បាននិយាយអំពីរឿងនេះក្នុងទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមនិងប្រកាសនវត្ថុឯទៀត។ (ម៉ាថាយ ២៤:៤៥) ចុះយ៉ាងណាវិញ បើគ្រីស្ទាននោះក្រោយមកធ្វើសេចក្ដីសម្រេចចិត្ត ដែលមិនដូចជាមានប្រាជ្ញាសោះចំពោះអ្នកចាស់ទុំនោះ? បើសិនជាការសម្រេចចិត្តនោះ ឥតបំពានលើគោលការណ៍ឬច្បាប់ព្រះគម្ពីរទេ គ្រីស្ទាននោះនឹងឃើញថា អ្នកចាស់ទុំទទួលស្គាល់សិទ្ធិរបស់បុគ្គលម្នាក់ៗក្នុងការសម្រេចចិត្តនេះ ដោយដឹងថា«គ្រប់គ្នាត្រូវទទួលបន្ទុកជារបស់ផងខ្លួន»។ ប៉ុន្តែ គ្រីស្ទានត្រូវតែចងចាំថា «ពូជណាដែលមនុស្សព្រោះចុះ នោះនឹងច្រូតបានពូជនោះឯងវិញ»។—កាឡាទី ៦:៥, ៧
១៣. ជាជាងឲ្យចម្លើយចំៗដល់សំនួរឬផ្ដល់មតិរបស់គេ ហេតុអ្វីក៏ពួកអ្នកចាស់ទុំឲ្យបុគ្គលម្នាក់វែកញែកបញ្ហានោះទៅវិញ?
១៣ ហេតុអ្វីក៏អ្នកចាស់ទុំដែលមានការពិសោធនេះប្រព្រឹត្តដូច្នេះ? យ៉ាងហោចណាស់ក៏មានមូលហេតុពីរយ៉ាងដែរ។ មូលហេតុទីមួយ ប៉ុលបានប្រាប់ក្រុមជំនុំមួយថាគាត់មិនមែនជា‹ម្ចាស់លើជំនឿរបស់គេទេ›។ (កូរិនថូសទី២ ១:២៤) អ្នកចាស់ទុំ ក្នុងការជួយបងប្អូនគាត់ឲ្យវែកញែកបទគម្ពីរ ហើយធ្វើការសម្រេចចិត្តដែលមានមូលដ្ឋានលើចំណេះនោះ គឺកាន់តាមអាកប្បកិរិយារបស់ប៉ុល។ គាត់ទទួលស្គាល់ថា អំណាចរបស់គាត់គឺមានលក្ខខណ្ឌ ដូចព្រះយេស៊ូបានទទួលស្គាល់លក្ខខណ្ឌនៃអំណាចរបស់ទ្រង់ដែរ។ (លូកា ១២:១៣, ១៤; យូដាស ៩) នៅពេលដំណាលគ្នានេះ ពួកចាស់ទុំតែងតែផ្ដល់ឲ្យឱវាទដ៏ម៉ឺងម៉ាត់ពីព្រះគម្ពីរ នៅពេលដែលត្រូវការ។ មូលហេតុទីពីរ អ្នកចាស់ទុំគឺកំពុងតែអប់រំគ្រីស្ទានគ្នីគ្នា។ សាវ័កប៉ុលបាននិយាយថា៖ «អាហាររឹង នោះសំរាប់តែមនុស្សធំ ដែលបានបង្ហាត់ឥន្ទ្រីយ ដោយធ្លាប់ខ្លួនហើយ ដើម្បីឲ្យបានដឹងខុសត្រូវ»។ (ហេព្រើរ ៥:១៤) ដូច្នេះ ដើម្បីលូតលាស់ដល់ភាពចាស់ទុំ យើងត្រូវតែប្រើសមត្ថភាពនៃការវែកញែករបស់យើង គឺមិនត្រូវពឹងពាក់អ្នកដទៃឲ្យផ្ដល់ចម្លើយមកយើងជារឿយៗនោះឡើយ។ ដោយបង្ហាញគ្រីស្ទានគ្នីគ្នាឲ្យវែកញែកព្រះគម្ពីរ អ្នកចាស់ទុំជួយបុគ្គលនេះឲ្យលូតលាស់ជឿនទៅមុខ។
១៤. តើតាមរបៀបណាដែលពួកមានគំនិតចាស់ទុំបង្ហាញថា គេទុកចិត្តព្រះយេហូវ៉ានោះ?
១៤ យើងអាចមានជំនឿថាព្រះយេហូវ៉ា តាមរយៈវិញ្ញាណបរិសុទ្ធទ្រង់នឹងទាក់ទាញចិត្តនៃពួកអ្នកថ្វាយបង្គំពិត។ ដូច្នេះ គ្រីស្ទានដែលមានគំនិតចាស់ទុំបង្រៀនឲ្យចូលដល់ចិត្តនៃបងប្អូនរបស់គេ ទទូចអង្វរសុំពួកគេ ដូចសាវ័កប៉ុលដែរ។ (កូរិនថូសទី២ ៨:៨; ១០:១; ភីលេម៉ូន ៨,៩) ប៉ុលបានដឹងថា គឺជាពួកទុច្ចរិត មិនមែនពួកសុចរិតទេ ដែលត្រូវការច្បាប់ល្អិតល្អន់ដើម្បីធ្វើឲ្យគេប្រព្រឹត្តដ៏ត្រឹមត្រូវនោះ។ (ធីម៉ូថេទី១ ១:៩) គាត់បានសម្ដែងជំនឿទុកចិត្តបងប្អូនរបស់គាត់ មិនមែនការសង្ស័យឬការមិនទុកចិត្តនឹងពួកគេនោះឡើយ។ ចំពោះក្រុមជំនុំមួយ គាត់បានសរសេរថា៖ «យើងខ្ញុំក៏ទុកចិត្តនឹងព្រះអម្ចាស់ ពីដំណើរអ្នករាល់គ្នា»។ (ថែស្សាឡូនីចទី២ ៣:៤) ជំនឿនិងសេចក្ដីទុកចិត្តរបស់ប៉ុល គឺប្រាកដជាបានជំរុញទឹកចិត្តពួកគ្រីស្ទានទាំងនោះច្រើនណាស់។ ពួកអ្នកចាស់ទុំនិងអ្នកត្រួតពិនិត្យសព្វថ្ងៃនេះ ក៏មានគោលបំណងដូចគ្នាដែរ។ ពួកបុរសស្មោះត្រង់ទាំងនេះគឺជាការត្រជាក់ត្រជុំមែន កាលដែលពួកគេឃ្វាលហ្វូងចៀមរបស់ព្រះដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់!—អេសាយ ៣២:១, ២; ពេត្រុសទី១ ៥:១-៣
ការរស់នៅតាមក្រិត្យវិន័យព្រះគ្រីស្ទ
១៥. តើមានសំនួរអ្វីខ្លះដែលយើងអាចសួរខ្លួនយើង ថាតើយើងកំពុងតែអនុវត្តក្រិត្យវិន័យព្រះគ្រីស្ទក្នុងការទាក់ទងជាមួយបងប្អូនយើង?
១៥ យើងគ្រប់គ្នាត្រូវការពិនិត្យមើលខ្លួនយើងជារឿយៗ ដើម្បីមើលថាតើយើងកំពុងតែរស់នៅតាមហើយលើកផ្សព្វផ្សាយក្រិត្យវិន័យព្រះគ្រីស្ទឬយ៉ាងណា។ (កូរិនថូសទី២ ១៣:៥) ពិតហើយ យើងគ្រប់ៗគ្នាអាចមានប្រយោជន៍ដោយសួរខ្លួនថា៖ ‹តើខ្ញុំជាមនុស្សលើកទឹកចិត្តឬក៏រិះគន់? តើខ្ញុំមានចិត្តថ្លឹងថ្លែងឬក៏មានគំនិតតឹងរ៉ឹងហួសហេតុ? តើខ្ញុំបង្ហាញការចេះគិតដល់អ្នកដទៃឬក៏ទទូចចង់បានសិទ្ធិរបស់ខ្ញុំ›? ចំពោះបញ្ហាដែលមិនបានបង្ហាញច្បាស់លាស់ក្នុងព្រះគម្ពីរ គ្រីស្ទានម្នាក់ៗមិនគួរព្យាយាមតម្រូវជំហានណាមួយដែលបងប្អូនត្រូវយកឬមិនយកនោះឡើយ។—រ៉ូម ១២:១; កូរិនថូសទី១ ៤:៦
១៦. ដើម្បីបំពេញលក្ខណៈសំខាន់នៃក្រិត្យវិន័យព្រះគ្រីស្ទ តើតាមរបៀបណាដែលយើងអាចជួយពួកបុគ្គលដែលមានគំនិតមិនល្អចំពោះខ្លួន?
១៦ ក្នុងគ្រាដ៏ពិបាកនេះ ជាការសំខាន់ណាស់ដែលយើងត្រូវស្វែងរកវិធីលើកទឹកចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមក។ (ហេព្រើរ ១០:២៤, ២៥; ប្រៀបធៀប ម៉ាថាយ ៧:១-៥) នៅពេលដែលយើងមើលបងប្អូនប្រុសស្រីយើង តើគុណសម្បត្ដិល្អៗរបស់គេមិនសំខាន់ជាងភាពទន់ខ្សោយរបស់គេទេឬ? ចំពោះព្រះយេហូវ៉ា យើងម្នាក់ៗមានតម្លៃណាស់។ គួរឲ្យសោកស្ដាយដែរ មនុស្សគ្រប់ៗគ្នាមិនមានយោបល់បែបនេះទេ សូម្បីតែចំពោះខ្លួនគេក៏ដោយ។ មនុស្សជាច្រើនមើលឃើញតែគុណវិបត្ដិនិងភាពមិនគ្រប់ល័ក្ខណ៍របស់ខ្លួនប៉ុណ្ណោះ។ ដើម្បីលើកទឹកចិត្តបុគ្គលបែបនេះ—និងអ្នកដទៃទៀត—តើយើងអាចទៅនិយាយជាមួយបុគ្គលម្នាក់ឬពីរនាក់បានទេ នៅពេលប្រជុំម្ដងៗ ឲ្យគេដឹងពីមូលហេតុដែលយើងឲ្យតម្លៃដល់វត្តមានរបស់គេ ហើយពីផលប្រយោជន៍ដែលគេបានផ្ដល់ឲ្យក្រុមជំនុំ? តើនឹងមានអំណរយ៉ាងណាទៅហ្ន៎ ក្នុងការសម្រាលបន្ទុករបស់គេតាមរបៀបនេះ ដ្បិតដោយធ្វើដូច្នេះ ទើបយើងបំពេញក្រិត្យវិន័យព្រះគ្រីស្ទបាន!—កាឡាទី ៦:២
ក្រិត្យវិន័យព្រះគ្រីស្ទកំពុងបានសម្រេច!
១៧. តាមរបៀបណាខ្លះដែលអ្នកឃើញក្រិត្យវិន័យព្រះគ្រីស្ទកំពុងបានសម្រេចក្នុងក្រុមជំនុំរបស់អ្នក?
១៧ ក្រិត្យវិន័យព្រះគ្រីស្ទគឺកំពុងបានសម្រេចក្នុងក្រុមជំនុំ។ យើងឃើញការសម្រេចនេះរៀងរាល់ថ្ងៃ—នៅពេលដែលស្មរបន្ទាល់ជាច្រើនមានចិត្តខ្នះខ្នែងចូលរួមផ្សាយដំណឹងល្អ នៅពេលដែលពួកគេសម្រាលទុក្ខនិងលើកទឹកចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមក នៅពេលដែលគេខំទាំងលំបាកដើម្បីបំរើព្រះយេហូវ៉ា ថ្វីបើមានបញ្ហាដ៏ធ្ងន់ធ្ងរក៏ដោយ នៅពេលដែលឪពុកម្ដាយខំដាស់តឿនកូនចៅគេឲ្យស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ាពីចិត្តដ៏សប្បាយ នៅពេលដែលអ្នកត្រួតពិនិត្យបង្រៀនបន្ទូលរបស់ព្រះដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់និងភាពកក់ក្ដៅ ដែលលើកទឹកចិត្តពួកហ្វូងចៀមឲ្យមានចិត្តខ្នះខ្នែងបំរើព្រះយេហូវ៉ាជារៀងរហូតទៅ។ (ម៉ាថាយ ២៨:១៩, ២០; ថែស្សាឡូនីចទី១ ៥:១១, ១៤) កាលដែលយើងម្នាក់ៗអនុវត្តក្រិត្យវិន័យព្រះគ្រីស្ទក្នុងជីវិតយើង នោះព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះយេហូវ៉ាច្បាស់ជាមានអំណរណាស់! (សុភាសិត ២៣:១៥) ទ្រង់ចង់ឲ្យពួកអ្នកដែលស្រឡាញ់ក្រិត្យវិន័យគ្រប់ល័ក្ខណ៍របស់ទ្រង់ឲ្យរស់នៅជារៀងរហូតទៅ។ ក្នុងសួនមនោរម្យដែលនឹងមកដល់ខាងមុខនេះ យើងនឹងឃើញគ្រាដែលមនុស្សនឹងបានល្អគ្រប់ល័ក្ខណ៍ នឹងគ្មានពួកប្រព្រឹត្តល្មើសច្បាប់ ហើយជាគ្រាដែលយើងអាចទប់ទំនោរចិត្តរបស់យើង។ តើនឹងបានរង្វាន់ដ៏រុងរឿងយ៉ាងណាទៅហ្ន៎ ដោយរស់នៅតាមក្រិត្យវិន័យព្រះគ្រីស្ទនោះ!
[កំណត់សម្គាល់]
a គេហដ្ឋានបែបនេះ គឺមិនមែនដូចជាវត្តនៃពិភពគ្រីស្ទសាសនានោះទេ។ គឺមិនមាន«ចៅអធិការវត្ត» ឬ «ឪពុក»នោះឡើយ។ (ម៉ាថាយ ២៣:៩) ចំពោះបងប្អូនដែលមានភារកិច្ចទទួលខុសត្រូវ មានការកោតគោរព ប៉ុន្តែកិច្ចបំរើគេត្រូវបានដឹកនាំដោយគោលការណ៍ដែលដឹកនាំពួកចាស់ទុំទាំងអស់ដែរ។
តើអ្នកគិតយ៉ាងណាដែរ?
◻ ហេតុអ្វីក៏ពិភពគ្រីស្ទសាសនាមិនយល់ក្រិត្យវិន័យព្រះគ្រីស្ទ?
◻ តើតាមរបៀបណាដែលយើងអាចអនុវត្តក្រិត្យវិន័យព្រះគ្រីស្ទក្នុងគ្រួសារ?
◻ ដើម្បីអនុវត្តក្រិត្យវិន័យព្រះគ្រីស្ទក្នុងក្រុមជំនុំ តើយើងត្រូវតែជៀសវាងអ្វី ហើយត្រូវតែធ្វើអ្វី?
◻ តើតាមរបៀបណាដែលពួកអ្នកចាស់ទុំគោរពតាមក្រិត្យវិន័យព្រះគ្រីស្ទក្នុងការទាក់ទងជាមួយនឹងក្រុមជំនុំ?
[រូបភាពនៅទំព័រ២១]
សេចក្ដីត្រូវការជាងគេបង្អស់របស់កូនចៅអ្នកគឺសេចក្ដីស្រឡាញ់
[រូបភាពនៅទំព័រ២២]
ពួកអ្នកចាស់ទុំដ៏ជាទីស្រឡាញ់របស់យើងជាការត្រជាក់ត្រជុំម្ល៉េះហ្ន៎!