យុវជនដែលនឹកចាំពីព្រះអាទិទេពរបស់គេ
«ចូរនឹកចាំពីព្រះដ៏បង្កើតខ្លួន ក្នុងគ្រាដែលឯងនៅក្មេង»។—សាស្ដា ១២:១
១. តើក្មេងប្រុសអាយុ១១ឆ្នាំម្នាក់បាននិយាយអ្វី ដែលបង្ហាញថាព្រះអាទិទេពជាបុគ្គលពិតជាក់ស្តែងចំពោះគាត់?
ជាការល្អប្រសើរម្ល៉េះហ្ន៎ នៅពេលដែលពួកយុវជននិយាយនិងប្រព្រឹត្តតាមរបៀបដែលបង្ហាញថា ពួកគេចាត់ទុកព្រះយេហូវ៉ាជាបុគ្គលពិតជាក់ស្តែង ដែលគេសរសើរនិងចង់ផ្គាប់ព្រះទ័យ! ក្មេងប្រុសអាយុ១១ឆ្នាំម្នាក់បាននិយាយថា៖ «កាលណាខ្ញុំនៅម្នាក់ឯង ហើយសម្លឹងមើលទៅក្រៅតាមបង្អួច ខ្ញុំឃើញថាការបង្កើតរបស់ព្រះយេហូវ៉ាគឺល្អអស្ចារ្យណាស់។ រួចមក ខ្ញុំស្រមៃឃើញសួនមនោរម្យដ៏ល្អស្អាតដែលនឹងមាននៅអនាគត ហើយអំពីរបៀបដែលខ្ញុំអាចពាល់សត្វផ្សេងៗនៅគ្រានោះ»។ (អេសាយ ១១:៦-៩) គាត់និយាយទៀតថា៖ «កាលណាខ្ញុំនៅម្នាក់ឯង ខ្ញុំអធិស្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ា។ ខ្ញុំដឹងថាទ្រង់នឹងមិនខ្ញាល់នឹងខ្ញុំទេ ដែលខ្ញុំនិយាយជាមួយទ្រង់រាល់តែដងនោះ។ ខ្ញុំដឹងថាទ្រង់តែងតែមើលឃើញខ្ញុំជានិច្ច»។ តើព្រះអាទិទេពរបស់យើងជាបុគ្គលពិតជាក់ស្តែងចំពោះអ្នក ដូចជាទ្រង់ចំពោះក្មេងប្រុសនេះទេ?
តើព្រះជាបុគ្គលពិតជាក់ស្តែងយ៉ាងណាចំពោះអ្នក?
២. (ក) តើព្រះអាទិទេពអាចទៅជាបុគ្គលពិតជាក់ស្តែងចំពោះអ្នកយ៉ាងដូចម្ដេច? (ខ) តើឪពុកម្ដាយមានមុខនាទីអ្វីខ្លះ ក្នុងការជួយកូនគេឲ្យដឹងថាព្រះជាបុគ្គលពិតជាក់ស្តែងម្នាក់?
២ ដើម្បីឲ្យព្រះយេហូវ៉ានិងកិច្ចសន្យារបស់ទ្រង់ពិតជាក់ស្តែងចំពោះអ្នក មុនដំបូង អ្នកត្រូវតែរៀនអំពីទ្រង់និងអំពីអនាគតដ៏អស្ចារ្យដែលទ្រង់ផ្ដល់ឲ្យអ្នកនៅក្នុងពិភពលោកថ្មីដ៏សុចរិត ដែលព្រះគម្ពីរបានរៀបរាប់ប្រាប់។ (វិវរណៈ ២១:៣, ៤) បើឪពុកម្ដាយរបស់អ្នកបានបង្រៀនអ្នកអំពីសេចក្ដីនេះរួចហើយ អ្នកមានហេតុដឹងគុណដល់គេ ពីព្រោះនេះអាចជួយអ្នកឲ្យធ្វើតាមសេចក្ដីបង្គាប់នេះ៖ «ចូរនឹកចាំពីព្រះដ៏បង្កើតខ្លួន»។ (សាស្ដា ១២:១) ក្មេងម្នាក់បានប្រាប់អំពីការអប់រំពីឪពុកម្ដាយរបស់នាងថា៖ «អ្វីៗទាំងអស់ក្នុងជីវិត គឺតែងតែជាប់ទាក់ទងនឹងព្រះយេហូវ៉ា។ នេះជាកូនសោដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំព្រះអាទិទេពរបស់ខ្ញុំ»។ ក្មេងស្រីម្នាក់ទៀតជំរាបថា៖ «ខ្ញុំដឹងគុណដល់ឪពុកម្ដាយរបស់ខ្ញុំជារៀងរហូត ពីព្រោះគេបានបង្រៀនខ្ញុំថាព្រះយេហូវ៉ាជាបុគ្គលដ៏ពិតជាក់ស្តែងម្នាក់។ ពួកគេបានបង្ហាញខ្ញុំនូវរបៀបស្រឡាញ់ទ្រង់ ហើយបានប្រាប់ខ្ញុំអំពីអំណរនៃការបំរើទ្រង់ពេញពេល»។
៣, ៤. តើអ្វីអាចជួយអ្នកឲ្យគិតថាព្រះយេហូវ៉ាជាបុគ្គលពិតជាក់ស្តែង?
៣ ប៉ុន្តែ មនុស្សជាច្រើនមានការពិបាកគិត ថាព្រះជាបុគ្គលពិតជាក់ស្តែងដែលយកចិត្តទុកដាក់នឹងពួកគេ។ តើអ្នកគិតដូចនេះទេ? សេចក្ដីថ្លែងមួយក្នុងប៉មយាមបានជួយក្មេងប្រុសម្នាក់ឲ្យគិតអំពីព្រះតាមរបៀបផ្ទាល់ខ្លួន៖ «យើងមិនដឹងថាព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់មានព្រះកាយធំប៉ុណ្ណាទេ»។ ពិតមែនហើយ ឧត្តមភាពរបស់ព្រះមិនអាស្រ័យទៅលើទំហំឬទ្រង់ទ្រាយទេ ដូចប្រយោគជាបន្ទាប់ក្នុងប៉មយាមនោះ បានចែងថា៖ «តេជានុភាពដ៏ពិតរបស់ទ្រង់គឺថាទ្រង់ជាព្រះប្រភេទណា» ត្រូវហើយ គឺជាព្រះដ៏ស្មោះត្រង់ មេត្ដាករុណា មានសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងជាព្រះដ៏ចេះអត់ឱនទោស។a (និក្ខមនំ ៣៤:៦; ចោទិយកថា ៣២:៤; ទំនុកដំកើង ៨៦:៥; យ៉ាកុប ៥:១១) តើអ្នកមានបានគិតអំពីព្រះយេហូវ៉ាជាបុគ្គលបែបនេះទេ ជាមិត្តដែលអាចទុកចិត្តបាន ដែលអ្នកអាចមានទំនាក់ទំនងដ៏មានតម្លៃជាមួយ?—អេសាយ ៤១:៨; យ៉ាកុប ២:២៣
៤ ព្រះយេស៊ូបានជួយពួកអ្នកកាន់តាមទ្រង់ពីដើមឲ្យមានទំនាក់ទំនងផ្ទាល់ខ្លួនជាមួយព្រះ។ ដូច្នេះហើយ នៅពេលដែលសាវ័កយ៉ូហានសរសេរអំពីដំណើររស់ឡើងវិញរបស់គាត់ទៅនៅស្ថានសួគ៌ យ៉ូហាននិយាយថា៖ «យើងនឹងបានដូចជា[ព្រះ] ដ្បិតដែលទ្រង់យ៉ាងណា នោះយើងនឹងឃើញទ្រង់យ៉ាងនោះឯង»។ (យ៉ូហានទី១ ៣:២; កូរិនថូសទី១ ១៥:៤៤) នៅសព្វថ្ងៃនេះ យើងអាចជួយយុវជនទាំងឡាយឲ្យចាត់ទុកព្រះជាបុគ្គលពិតជាក់ស្តែងម្នាក់ដែរ ជាបុគ្គលដែលគេអាចស្គាល់ច្បាស់លាស់ ទោះបីគេមើលទ្រង់មិនឃើញក៏ដោយ។ យុវបុរសម្នាក់និយាយថា៖ «ឪពុកម្ដាយរបស់ខ្ញុំបានជួយខ្ញុំឲ្យនឹកចាំព្រះយេហូវ៉ា ដោយសួរសំនួរជាច្រើនដូចជា ‹តើព្រះយេហូវ៉ានឹងមានបន្ទូលយ៉ាងណា? តើអ្នកអាចពន្យល់ដោយប្រើពាក្យរបស់ខ្លួនបានទេ? តើនោះមានន័យយ៉ាងណា›»? តើសំនួរបែបនេះមិនធ្វើឲ្យយើងគិតអំពីទំនាក់ទំនងផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើងជាមួយព្រះទេឬ?
ការនឹកចាំមានន័យយ៉ាងណា
៥. តើមានឧទាហរណ៍ណាខ្លះក្នុងព្រះគម្ពីរដែលបង្ហាញថា ការនឹកចាំពីនរណាម្នាក់គឺមិនគ្រាន់តែចាំឈ្មោះគាត់ប៉ុណ្ណោះ?
៥ ការធ្វើតាមបង្គាប់នេះ «ចូរនឹកចាំពីព្រះដ៏បង្កើតខ្លួន» នោះគឺមិនគ្រាន់តែគិតអំពីព្រះយេហូវ៉ាប៉ុណ្ណោះទេ។ នេះជាប់ទាក់ទងការប្រព្រឹត្ត ការធ្វើអ្វីដែលទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យ។ កាលដែលឧក្រិដ្ឋជនម្នាក់នោះបានទូលអង្វរព្រះយេស៊ូថា «ព្រះអម្ចាស់អើយ កាលណាទៅក្នុងនគរទ្រង់ សូមនឹកចាំពីទូលបង្គំផង» នោះគាត់ចង់ឲ្យព្រះយេស៊ូធ្វើអ្វីមួយ គឺមិនគ្រាន់តែនឹកចាំឈ្មោះគាត់ប៉ុណ្ណោះទេ។ គាត់ចង់ឲ្យព្រះយេស៊ូចាត់វិធានការមួយដើម្បីប្រោសគាត់ឲ្យរស់ឡើងវិញ។ (លូកា ២៣:៤២) ស្រដៀងគ្នានេះដែរ យ៉ូសែបជាអ្នកជាប់គុកក៏បានសង្ឃឹមឲ្យគេជួយគាត់ដែរ ពេលគាត់សូមអ្នកថ្វាយពែងនៃស្តេចផារ៉ោនឲ្យនឹកចាំពីគាត់ ហើយប្រាប់ដល់ស្តេចផង។ ហើយកាលដែលលោកយ៉ូបទូលអង្វរដល់ព្រះថា «នឹកចាំពីទូលបង្គំផង» នៅទីនេះលោកយ៉ូបបានសូមឲ្យព្រះជួយប្រោសឲ្យគាត់រស់ឡើងវិញនៅក្នុងគ្រាអនាគត។—យ៉ូប ១៤:១៣; លោកុប្បត្តិ ៤០:១៤, ២៣
៦. តើពាក្យហេព្រើរ«នឹកចាំពី»មានន័យថានឹកដោយសេចក្ដីជាប់ចិត្តដល់របស់ឬមនុស្សយ៉ាងដូចម្ដេច?
៦ ប្រភពមួយចែងថាពាក្យហេព្រើរដែលប្រែថា «នឹកចាំពី» តែងតែឲ្យន័យថា «ការនឹកឃើញអំពីគំនិតនិងសកម្មភាពដោយសេចក្ដីជាប់ចិត្ត»។ អត្ថន័យនៃ«សេចក្ដីជាប់ចិត្ត» ក្នុងពាក្យ«នឹកចាំពី» អាចឃើញប្រើក្នុងការលាន់មាត់នៃ«ពួកសាសន៍ដទៃ»នៅទីរហោស្ថានថា៖ «យើងនឹករឭកពីត្រី ដែលយើងបានបរិភោគនៅស្រុកអេស៊ីព្ទ»! ដូចលោកយ៉ូបដែលបានទូលសុំព្រះឲ្យនឹកចាំគាត់ដោយសំណប់ព្រះទ័យ ស្តេចហេសេគា លោកនេហេមា ដាវីឌ និងអ្នកតែងបទទំនុកដំកើងដែលឥតមានឈ្មោះម្នាក់ទៀត ក៏បានទូលសុំព្រះយេហូវ៉ាឲ្យនឹកចាំដោយសេចក្ដីជាប់ចិត្តដល់សេចក្ដីស្មោះត្រង់របស់គេដែរ។—ជនគណនា ១១:៤, ៥; ពង្សាវតារក្សត្រទី២ ២០:៣; នេហេមា ៥:១៩; ១៣:៣១; ទំនុកដំកើង ២៥:៧; ១០៦:៤
៧. បើយើងនឹកចាំព្រះដោយសេចក្ដីជាប់ចិត្ត តើនេះមានឥទ្ធិពលមកកិរិយាយើងយ៉ាងណាខ្លះ?
៧ ដោយហេតុនេះ យើងអាចសួរថា ‹តើយើងនឹកចាំពីព្រះអាទិទេពរបស់យើងដោយសេចក្ដីជាប់ចិត្ត ហើយជៀសវាងធ្វើអ្វីដែលបណ្ដាលឲ្យទ្រង់មានព្រះទ័យឈឺចាប់ទេ›? យុវនារីម្នាក់បាននិយាយថា៖ «ម្ដាយបានជួយខ្ញុំឲ្យទទួលស្គាល់ថាព្រះយេហូវ៉ាមានអារម្មណ៍ ហើយកាលនៅពីតូច ខ្ញុំដឹងថាសកម្មភាពរបស់ខ្ញុំមានឥទ្ធិពលមកលើទ្រង់»។ (ទំនុកដំកើង ៧៨:៤០-៤២) ក្មេងម្នាក់ទៀតបានពន្យល់ថា៖ «ខ្ញុំបានដឹងថា សកម្មភាពរបស់ខ្ញុំអាចជួយឬអាចបង្អាក់ដល់ការតបឆ្លើយនឹងការចោទរបស់សាតាំងដល់ព្រះយេហូវ៉ា។ ខ្ញុំចង់ឲ្យព្រះយេហូវ៉ាមានព្រះទ័យរីករាយ ដូច្នេះនេះបានជួយខ្ញុំរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ»។—សុភាសិត ២៧:១១
៨. (ក) តើសកម្មភាពអ្វីនឹងបង្ហាញថាយើងនឹកចាំពីព្រះយេហូវ៉ាដោយសេចក្ដីជាប់ចិត្ត? (ខ) តើយុវជននឹងពិនិត្យមើលសំនួរអ្វីខ្លះដោយប្រាជ្ញា?
៨ នៅក្នុងលោកដ៏អាក្រក់នេះ មិនតែងតែស្រួលទេក្នុងការនឹកចាំពីព្រះយេហូវ៉ា ដោយចូលរួមពេញទីក្នុងសកម្មភាពដែលទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យនោះ។ ប៉ុន្តែ ជាការល្អប្រសើរ បើអ្នកអាចយកត្រាប់តាមគំរូធីម៉ូថេនៅសតវត្សទីមួយ និងយុវជនដែលកោតខ្លាចព្រះរាប់ពាន់នាក់ទៀតនៅសព្វថ្ងៃនេះ—ដោយទទួលយកកិច្ចបំរើពេញពេលជាអ្នកផ្សាយត្រួសត្រាយ! (កិច្ចការ ១៦:១-៣; ថែស្សាឡូនីចទី១ ៣:២) យ៉ាងណាក៏ដោយ អ្នកត្រូវសួរថា តើអ្នកអាចទំនុកបំរុងខ្លួនឯងបានទេ ក្នុងកាលបំរើជាអ្នកត្រួសត្រាយនោះ? ហើយបើអ្នកយកប្ដីប្រពន្ធ តើអ្នកមានជំនាញដែលអាចជួយទំនុកបំរុងដល់សមាជិកនៃគ្រួសាររបស់អ្នកបានទេ? (ធីម៉ូថេទី១ ៥:៨) នេះជាសំនួរសំខាន់ណាស់ ហើយអ្នកត្រូវតែគិតអំពីសំនួរទាំងនេះឲ្យបានហ្មត់ចត់។
ការរៀនសូត្រសំរាប់គោលបំណង
៩. តើយុវជនជួបប្រទះការសម្រេចចិត្តអ្វីខ្លះអំពីការរៀនសូត្រខាងលោកនេះ?
៩ កាលដែលសង្គមមនុស្សកាន់តែស្មុគស្មាញឡើង ការរៀនសូត្រក៏ត្រូវតែមានច្រើនដែរ ដើម្បីឲ្យអាចមានការងារធ្វើគ្រាប់គ្រាន់សំរាប់ទំនុកបំរុងខ្លួនក្នុងកិច្ចការត្រួសត្រាយ។ អ្នកប្រហែលជាដឹងស្រាប់ហើយថា សូម្បីតែអ្នកខ្លះដែលមានការរៀនសូត្រនៅមហាវិទ្យាល័យ ក៏ត្រូវតែរៀនសាឡើងវិញដើម្បីឲ្យចេះជំនាញថ្មីៗដែលមានតម្លៃដល់និយោជកនៅសព្វថ្ងៃនេះ។ ដូច្នេះ ចំពោះយុវជនដែលចង់ផ្គាប់ចិត្តព្រះយេហូវ៉ា តើអ្នកត្រូវរៀនសូត្រដល់កំរិតណា? ការសម្រេចចិត្តអំពីរឿងនេះគួរតែធ្វើឡើងដោយគិតអំពីពាក្យបង្គាប់របស់ព្រះនេះ៖ «ចូរនឹកចាំពីព្រះដ៏បង្កើតខ្លួន»។
១០. តើអ្វីជាការរៀនសូត្រដ៏ល្អបំផុតដែលយើងអាចទទួល?
១០ ត្រូវហើយ អ្នកនឹងទទួលយកការរៀនសូត្រដែលពួកអាជ្ញាធរនៃលោកនេះចាត់ទុកជាល្អឯង—គឺជាការប្រិតប្រៀនរៀនសូត្របន្ទូលរបស់ព្រះ។ អ្នកនិពន្ធអាល្លឺម៉ង់ម្នាក់ឈ្មោះចូហាន វូហ្គេង វន់ ហ្គោត មានប្រសាសន៍ថា៖ «កាលណាមនុស្សមានចំណេះកាន់តែច្រើនឡើង នោះព្រះគម្ពីរក៏អាចយកមកប្រើពេញទីបានដែរ គឺអាចប្រើជាមូលដ្ឋាននិងជាឧបករណ៍សំរាប់រៀនសូត្រ»។ មែនហើយ ការសិក្សាព្រះគម្ពីរនឹងជួយប្រដាប់អ្នកសំរាប់ជីវិតបានប្រសើរជាងការរៀនសូត្រឯណាទៅទៀត!—សុភាសិត ២:៦-១៧; ធីម៉ូថេទី២ ៣:១៤-១៧
១១. (ក) តើអ្វីជាកិច្ចការដ៏សំខាន់បំផុតដែលយើងអាចធ្វើ? (ខ) ហេតុអ្វីក៏យុវជនម្នាក់រើសយកការរៀនសូត្រទៀត?
១១ ដោយព្រោះតែចំណេះអំពីព្រះជាការផ្ដល់ឲ្យជីវិត ដូច្នេះកិច្ចការដែលសំខាន់បំផុតដែលអ្នកអាចធ្វើនៅសព្វថ្ងៃនេះ គឺការចែកចាយចំណេះនោះដល់អ្នកដទៃ។ (សុភាសិត ៣:១៣-១៨; យ៉ូហាន ៤:៣៤; ១៧:៣) ប៉ុន្តែ ដើម្បីធ្វើការនេះឲ្យបានស័ក្ដិសិទ្ធិ អ្នកត្រូវតែរៀនចេះមូលដ្ឋានខ្លះៗ។ អ្នកត្រូវតែឲ្យចេះគិតច្បាស់លាស់ និយាយសមរម្យ ហើយឲ្យចេះអាននិងសរសេរបានល្អ—នេះជាជំនាញដែលបង្ហាត់នៅសាលា។ ដូច្នេះ ចូរយកចិត្តទុកដាក់នឹងមុខវិជ្ជាសាលារបស់អ្នកឲ្យបានហ្មត់ចត់ ដូចយុវនារីម្នាក់ឈ្មោះត្រេស៊ី នៅរដ្ឋហ្វ័ររីដា ស.រ.អ. ដែលបានរៀនចប់មធ្យមសិក្សាហើយបានទទួលសញ្ញាប័ត្រ។ នាងបានប្រាប់អំពីបំណងរបស់នាងថា៖ «ចំពោះគោលដៅរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំតែងតែចង់ធ្វើជាអ្នកបំរើព្រះយេហូវ៉ាពេញពេល ហើយខ្ញុំសង្ឃឹមថាការរៀនសូត្ររបស់ខ្ញុំនេះនឹងជួយខ្ញុំឲ្យបានសម្រេចគោលដៅនេះ»។
១២. បើរើសយកការរៀនសូត្របន្ថែម តើនេះជួយសម្រេចបំណងអ្វី?
១២ តើអ្នកមានបានគិតអំពីហេតុដែលអ្នកទៅសាលារៀនទេ? តើនេះសំរាប់តែប្រដាប់ខ្លួនអ្នកឲ្យបានក្លាយទៅជាអ្នកបំរើព្រះយេហូវ៉ាដ៏សក្ដិសិទ្ធម្នាក់ឬ? បើអញ្ចឹងមែន អ្នកគួរតែពិនិត្យពិច័យឲ្យបានហ្មត់ចត់នូវរបៀបដែលការរៀនសូត្ររបស់អ្នកសម្រេចគោលបំណងនេះ។ បន្ទាប់ពីបានពិគ្រោះជាមួយឪពុកម្ដាយរបស់អ្នកហើយ អ្នកប្រហែលជាសម្រេចចិត្តរៀនសូត្រតទៅទៀត ហួសកំរិតអប្បបរិមានៃការរៀនសូត្រដែលច្បាប់តម្រូវ។ ការរៀនសូត្របន្ថែមបែបនេះ អាចជួយអ្នកឲ្យបានទទួលការងារដែលជួយទំនុកបំរុងអ្នក ហើយនៅមានពេលនិងកម្លាំងក្នុងការចូលរួមពេញទីក្នុងសកម្មភាពព្រះរាជាណាចក្រ។—ម៉ាថាយ ៦:៣៣
១៣. តើយុវនារីជាតិរុស្ស៊ីពីរនាក់ដែលបានរើសយកការរៀនសូត្របន្ថែម បានបង្ហាញយ៉ាងណាអំពីគោលបំណងនៃជីវិតរបស់គេ?
១៣ មានអ្នកខ្លះដែលទទួលយកការរៀនសូត្របន្ថែម បានចូលរួមក្នុងកិច្ចបំរើពេញពេលក្នុងកាលដែលគេកំពុងតែរៀនបន្ថែមនេះ។ សូមពិចារណាមើលយុវនារីពីរនាក់នៅក្រុងម៉ូស្កូ ប្រទេសរុស្ស៊ី ឈ្មោះនាឌានិងម៉ារិនា។ អ្នកទាំងពីរនេះបានជ្រមុជទឹកនៅខែមេសា ឆ្នាំ១៩៩៤ ហើយបានចាប់ផ្ដើមបំរើជាអ្នកត្រួសត្រាយជំនួយ។ បន្ដិចក្រោយមក ពួកគេបានរៀនចប់មធ្យមសិក្សា ហើយក៏បានចុះឈ្មោះចូលមុខវិជ្ជាគណនេយ្យដែលមានរយៈពេលពីរឆ្នាំ។ ក្នុងខែឧសភា ឆ្នាំ១៩៩៥ ពួកគេបានចាប់ផ្ដើមបំរើជាអ្នកត្រួសត្រាយពេញពេល ហើយនៅតែអាចទទួលពិន្ទុបានលេខមួយជាមធ្យមចំពោះវិជ្ជាគណនេយ្យរបស់គេ។ បន្ថែមទៅទៀត រវាងអ្នកទាំងពីរ គេមានសិស្សព្រះគម្ពីរប្រមាណ១៤នាក់ ដែលគេបង្រៀនរាល់សប្ដាហ៍ហើយអាចទៅសាលារៀនទៀត។ យុវនារីពីរនាក់នេះសង្ឃឹមថាការរៀនសូត្រវិជ្ជាគណនេយ្យនេះ នឹងជួយពួកគេរកការងារធ្វើបានគ្រប់គ្រាន់ ដើម្បីឲ្យគេអាចទំនុកបំរុងខ្លួនគេក្នុងកិច្ចបំរើពេញពេល។
១៤. ទោះជាយើងរើសយកការរៀនសូត្រច្រើនឬតិចក្ដី តើអ្វីដែលសំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតរបស់យើង?
១៤ បើអ្នកកំពុងតែទទួលការរៀនសូត្រដែលហួសពីការតម្រូវខាងច្បាប់ សូមអ្នកពិនិត្យមើលមូលហេតុនៃការធ្វើដូច្នេះដោយប្រាជ្ញាចុះ។ តើធ្វើដូច្នេះដើម្បីឲ្យខ្លួនមានឈ្មោះល្អហើយមានទ្រព្យសម្បត្ដិច្រើនឬ? (យេរេមា ៤៥:៥; ធីម៉ូថេទី១ ៦:១៧) ឬក៏ តើអ្នកមានបំណងប្រើការរៀនសូត្របន្ថែម ដើម្បីចូលរួមពេញទីក្នុងកិច្ចបំរើរបស់ព្រះយេហូវ៉ា? លីឌាជាយុវនារីម្នាក់ដែលបានរើសយកការរៀនសូត្របន្ថែម បានប្រាប់ចំណុចល្អចំពោះបញ្ហាខាងផ្នែកវិញ្ញាណថា៖ «មានអ្នកខ្លះរើសយកការរៀនសូត្របន្ថែម ហើយបណ្ដោយឲ្យវត្ថុនិយមជ្រៀតជ្រែក ដូច្នេះគេបោះបង់ព្រះចោល។ ចំពោះខ្ញុំវិញ ទំនាក់ទំនងរបស់ខ្ញុំជាមួយព្រះជាការសំខាន់បំផុតដល់ខ្ញុំ»។ នេះជាអាកប្បកិរិយាដ៏ជាទីសរសើរមែនសំរាប់យើងទាំងអស់គ្នា!
១៥. តើប្រវត្ដិរូបខាងការរៀនសូត្រខុសៗគ្នាយ៉ាងណាខ្លះក្នុងចំណោមពួកគ្រីស្ទាននៅសតវត្សទីមួយ?
១៥ គួរឲ្យអស្ចារ្យដែរ ពួកគ្រីស្ទានសតវត្សទីមួយមានប្រវត្ដិរូបនៃការរៀនសូត្រខុសៗគ្នាច្រើន។ ឧទាហរណ៍ សាវ័កពេត្រុសនិងយ៉ូហានត្រូវគេចាត់ទុកជា«មនុស្សមិនសូវចេះជ្រៅជ្រះ ហើយឥតបានរៀនសូត្រ» ពីព្រោះពួកគេមិនបានរៀននៅសាលានៃពួករ៉ាប៊ី។ (កិច្ចការ ៤:១៣) រីឯសាវ័កប៉ុលវិញ គាត់បានទទួលការរៀនសូត្រស្មើនឹងមហាវិទ្យាល័យនៅសម័យយើងនេះ។ ប៉ុន្តែ ប៉ុលមិនបានប្រើការរៀនសូត្រនេះដើម្បីលើកខ្លួនគាត់ឡើយ ផ្ទុយទៅវិញ នេះជាវត្ថុដ៏ល្អមួយនៅពេលដែលគាត់បានផ្សាយទៅពួកមនុស្សដែលមានវណ្ណៈខុសៗគ្នាច្រើន។ (កិច្ចការ ២២:៣; កូរិនថូសទី១ ៩:១៩-២៣; ភីលីព ១:៧) ស្រដៀងគ្នានេះដែរ លោកម៉ាន៉ាអេនដែលបានរៀន«ជាមួយនឹងហេរ៉ូឌ ស្តេចអនុរាជ» ក៏បានទទួលការដឹកនាំក្រុមជំនុំអាន់ទីយ៉ូក។—កិច្ចការ ១៣:១
ហេតុអ្វីក៏ត្រូវចាត់ចែងលុយកាក់របស់អ្នកដោយឈ្លាសវៃ?
១៦. (ក) ហេតុអ្វីក៏ពិបាកនឹកចាំពីព្រះអាទិទេពរបស់យើង បើយើងមានបំណុលនោះ? (ខ) តើរឿងប្រៀបប្រដូចរបស់ព្រះយេស៊ូបង្ហាញយ៉ាងណាអំពីសារៈសំខាន់នៃការគិតមុនចាយ?
១៦ បើសិនជាអ្នកមិនអាចចាត់ចែងលុយកាក់របស់អ្នកដោយឈ្លាសវៃទេ ប្រហែលជាអ្នកពិបាកនឹកចាំពីព្រះអាទិទេពរបស់អ្នកដោយធ្វើអ្វីៗដែលទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យ។ បើអ្នកមានបំណុល នោះអាចនិយាយអ្នកមានចៅហ្វាយម្នាក់ទៀត។ ដ្បិតព្រះគម្ពីរពន្យល់ថា៖ «អ្នកណាដែលខ្ចីគេ ជាបាវបំរើដល់អ្នកដែលឲ្យខ្ចីនោះ»។ (សុភាសិត ២២:៧) រឿងប្រៀបប្រដូចរបស់ព្រះយេស៊ូមួយពន្យល់ប្រាប់អំពីសារៈសំខាន់នៃការគិតមុនចាយ។ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលថា៖ «ដ្បិតក្នុងពួកអ្នករាល់គ្នា បើមានអ្នកណាចង់សង់ផ្ទះពីថ្ម តើមិនអង្គុយលៃលកមើលជាមុនទេឬអី? ដើម្បីឲ្យដឹងជាមានល្មមនឹងធ្វើបង្ហើយបានឬមិនបាន ក្រែងកាលណាដាក់ជើងជញ្ជាំង រួចបង្ហើយមិនបាន នោះអស់អ្នកណាដែលឃើញក៏នឹងសើចចំអកឲ្យ»។—លូកា ១៤:២៨, ២៩
១៧. ហេតុអ្វីក៏ពិបាកទប់ទល់នឹងការចំណាយម្ល៉េះ?
១៧ ដូច្នេះ ចូរឲ្យអ្នកខំព្យាយាមរស់នៅតាមគោលការណ៍នៃព្រះគម្ពីរដោយប្រាជ្ញាចុះ ហើយចូរ‹កុំឲ្យជំពាក់អ្វីដល់អ្នកណាឡើយ ជំពាក់បានតែសេចក្ដីស្រឡាញ់ ដល់គ្នាទៅវិញទៅមកប៉ុណ្ណោះ›។ (រ៉ូម ១៣:៨) ប៉ុន្តែនេះពិបាកកាន់តាម ជាពិសេសនៅពេលប្រឈមមុខនឹងផលិតផលថ្មីៗជាច្រើនដែលអ្នកផ្សាយពាណិជ្ជកម្មអះអាងថាជារបស់ចាំបាច់។ ឪពុកម្នាក់ដែលបានខំជួយកូនរបស់គាត់ឲ្យចេះប្រើការវិនិច្ឆ័យ បានមានប្រសាសន៍ថា៖ «យើងបានចំណាយពេលយ៉ាងយូរក្នុងការពិគ្រោះអំពីអ្វីដែលជាសេចក្ដីចាំបាច់ និងអ្វីដែលជាការប្រាថ្នាចង់បាន»។ តាមធម្មតា នៅសាលារៀនគេមិនបង្រៀនអំពីបញ្ហាទាំងនេះទេ បើមានការបង្រៀន នោះមានតិចតួចណាស់អំពីរបៀបលៃលកលុយកាក់តាមវិធីដឹងខុសត្រូវ។ អ្នកធ្វើកិច្ចការសង្គមកិច្ចម្នាក់មានប្រសាសន៍ថា៖ «យើងបានរៀនចប់មធ្យមសិក្សាដោយយល់ដឹងច្រើនអំពីត្រីកោណផ្សេងៗ ជាជាងដឹងអំពីរបៀបសន្សំសំច័យលុយ»។ បើអញ្ចឹង តើអ្វីអាចជួយអ្នកឲ្យចេះចំណាយដោយឈ្លាសវៃ?
១៨. តើអ្វីជាកូនសោនៃការចាត់ចែងលុយកាក់ដោយឈ្លាសវៃ ហើយហេតុអ្វី?
១៨ ការធ្វើតាមសេចក្ដីដាស់តឿនឲ្យ «ចូរនឹកចាំពីព្រះដ៏បង្កើតខ្លួន» ជាកូនសោមួយចំពោះការចាត់ចែងលុយកាក់ដោយឈ្លាសវៃ។ ដ្បិតកាលណាអ្នកធ្វើតាមសេចក្ដីបញ្ជានេះ នោះការសំខាន់បំផុតគឺត្រូវផ្គាប់ចិត្តព្រះយេហូវ៉ា ហើយសេចក្ដីជាប់ចិត្តស្រឡាញ់របស់អ្នកចំពោះព្រះនឹងមានឥទ្ធិពលលើរបៀបដែលអ្នកចំណាយលុយរបស់អ្នក។ ដោយហេតុនេះ អ្នកនឹងមិនបណ្ដោយឲ្យចំណង់របស់ខ្លួនអ្នកផ្ទាល់មកជ្រៀតជ្រែកក្នុងការថ្វាយភក្ដីភាពដ៏អស់ពីចិត្តរបស់អ្នកដល់ព្រះឡើយ។ (ម៉ាថាយ ១៦:២៤-២៦) អ្នកនឹងខំរក្សាភ្នែករបស់អ្នកឲ្យបាន«ល្អ» គឺបានភ្លឺស្វាងចំពោះតែព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះនិងការធ្វើតាមបំណងព្រះហឫទ័យទ្រង់។ (ម៉ាថាយ ៦:២២-២៤) ដោយធ្វើយ៉ាងនេះ អ្នកនឹងចាត់ទុកដំបូន្មានរបស់ព្រះឲ្យ«ថ្វាយកិត្ដិនាមដល់ព្រះយេហូវ៉ា ដោយទ្រព្យសម្បត្ដិ» ជាភារកិច្ចដ៏មានអំណរមួយ។—សុភាសិត ៣:៩
យុវជនដែលគួរនឹងយកត្រាប់តាម
១៩. តើពួកយុវជនពីអតីតកាលបាននឹកចាំពីព្រះអាទិទេពរបស់គេយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៩ គួរឲ្យរីករាយដែរ មានយុវជនជាច្រើនពីអតីតកាលនិងពីបច្ចុប្បន្នកាលនេះ ដែលបាននឹកចាំពីព្រះអាទិទេពរបស់គេ។ ក្មេងសាំយូអែលបានបំរើនៅរោងឧបោសថយ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួន ទោះបីមានឥទ្ធិពលនៃអសីលធម៌ពីពួកអ្នកដែលគាត់បានបំរើជាមួយក៏ដោយ។ (សាំយូអែលទី១ ២:១២-២៦) ស្រីលួងលោមម្នាក់ ដែលជាប្រពន្ធរបស់លោកប៉ូទីផារ មិនអាចល្បួងយ៉ូសែបឲ្យប្រព្រឹត្តសហាយស្មន់ជាមួយបានឡើយ។ (លោកុប្បត្តិ ៣៩:១-១២) ទោះបីជាលោកយេរេមា«ជាមនុស្សក្មេងសុទ្ធ»ក៏ដោយ លោកបានផ្សាយយ៉ាងអង់អាចនៅចំពោះមុខការប្រឆាំងយ៉ាងខ្លាំង។ (យេរេមា ១:៦-៨) ក្មេងស្រីអ៊ីស្រាអែលម្នាក់បានប្រាប់មេទ័ពសាសន៍ស៊ីរីដោយឥតខ្លាច ឲ្យទៅរកជំនួយនៅក្នុងស្រុកអ៊ីស្រាអែល ជាកន្លែងដែលគាត់អាចរៀនអំពីព្រះយេហូវ៉ា។ (ពង្សាវតារក្សត្រទី២ ៥:១-៤) ដានីយ៉ែលនិងមិត្តរបស់គាត់បានរក្សាជំនឿរបស់គេយ៉ាងមុតមាំនៅពេលជួបការសាកល្បងអំពីច្បាប់ខាងចំណីអាហារនៃព្រះ។ ហើយយុវជនសាដ្រាក់ មែសាក់ និងអ័បេឌ-នេកោ សុខចិត្តឲ្យគេបោះខ្លួនទៅក្នុងគុកភ្លើង ជាជាងបោះបង់សេចក្ដីស្មោះត្រង់របស់គេចំពោះព្រះ ដោយថ្វាយបង្គំរូបព្រះ។—ដានីយ៉ែល ១:៨, ១៧; ៣:១៦-១៨; និក្ខមនំ ២០:៥
២០. តើយុវជនជាច្រើននៅសព្វថ្ងៃនេះបាននឹកចាំពីព្រះអាទិទេពរបស់គេយ៉ាងដូចម្ដេច?
២០ នៅសព្វថ្ងៃនេះ មានយុវជនជាង២.០០០នាក់ ពីអាយុ១៩ ទៅ ២៥ឆ្នាំ ដែលកំពុងតែបំរើនៅមន្ទីរចាត់ការពិភពលោកនៃស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ានៅរដ្ឋញូវយ៉ក ស.រ.អា.។ ពួកគេគ្រាន់តែជាមួយចំនួនតូចក្នុងចំណោមយុវជនរាប់ម៉ឺននាក់ដែលកំពុងតែនឹកចាំពីព្រះអាទិទេពរបស់គេនៅជុំវិញពិភពលោក។ ដូចយ៉ូសែបពីសម័យបុរាណដែរ ពួកគេក៏បានប្ដេជ្ញាមិនបោះបង់ចោលភាពស្អាតស្អំខាងសីលធម៌របស់គេឡើយ។ ពួកគេជាច្រើនបានជ្រើសរើសយកការគោរពព្រះជាជាងមនុស្ស នៅពេលបង្ខំឲ្យរើសបំរើអ្នកណាមួយ។ (កិច្ចការ ៥:២៩) នៅក្នុងឆ្នាំ១៩៤៦ នៅប្រទេសប៉ូឡូញ ក្មេងស្រីម្នាក់ដែលមានអាយុ១៥ឆ្នាំឈ្មោះហិនរីកា ហ្សូរ៍ត្រូវបានគេធ្វើទារុណកម្ម នៅពេលដែលនាងបដិសេធមិនព្រមថ្វាយបង្គំដល់រូបព្រះ។ អ្នកធ្វើទារុណកម្មម្នាក់បានប្រាប់នាងថា៖ «អ្នកអាចជឿអ្វីក៏បានស្រេចតែអ្នកចង់ជឿ តែសូមគ្រាន់តែធ្វើសញ្ញាឈើឆ្កាងកាតូលិកបានហើយ»។ ដោយសារតែនាងបានបដិសេធ គេបានអូសយកនាងចូលទៅក្នុងព្រៃហើយបាញ់សម្លាប់នាងទៅ តែឥតមានខូចខាតដល់សេចក្ដីសង្ឃឹមចំពោះជីវិតអស់កល្បជានិច្ចរបស់នាងទេ!b
២១. តើការអញ្ជើញអ្វីដែលយើងគួរតែទទួលយកដោយប្រាជ្ញា ហើយនឹងមានលទ្ធផលអ្វី?
២១ ព្រះយេហូវ៉ាច្បាស់ជាមានព្រះទ័យកក់ក្ដៅណាស់ ដោយសារមានយុវជនជាច្រើនដែលបាននឹកចាំពីទ្រង់ជាច្រើនសតវត្សមកនេះ! តើអ្នកនឹងធ្វើតាមដល់ការអញ្ជើញរបស់ទ្រង់ «ចូរនឹកចាំពីព្រះដ៏បង្កើតខ្លួន»នេះទេ? មែនហើយទ្រង់សមគួរនឹងការនឹកចាំរបស់អ្នក! សូមគិតរាល់ថ្ងៃអំពីអ្វីៗដែលទ្រង់បានធ្វើសំរាប់អ្នកហើយនឹងធ្វើនៅអនាគត ហើយសូមទទួលយកការអញ្ជើញនេះ៖ «កូនអើយ ចូរឲ្យឯងមានប្រាជ្ញាឡើង ហើយឲ្យចិត្តអញបានរីករាយចុះ ដើម្បីឲ្យអញអាចតបឆ្លើយចំពោះមនុស្សដែលដៀលតិះដល់អញ»។—សុភាសិត ២៧:១១
[កំណត់សម្គាល់]
a ប៉មយាម ១៥ ធ្នូ ១៩៥៣ ទំព័រ ៧៥០។ (ភាសាអង់គ្លេស)
b សូមមើលសៀវភៅប្រចាំឆ្នាំ១៩៩៤នៃស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា ទំព័រ ២១៧-១៨ បោះពុម្ពដោយសមាគមប៉មយាមខាងព្រះគម្ពីរនិងខិត្តប័ណ្ណនៃរដ្ឋញូវយ៉ក។ (ភាសាអង់គ្លេស)
តើអ្នកចាំទេ?
◻ តើអាចជួយយុវជនឲ្យចាត់ទុកព្រះជាបុគ្គលពិតជាក់ស្តែងយ៉ាងដូចម្ដេច?
◻ តើការនឹកចាំពីព្រះអាទិទេពរបស់អ្នកមានន័យយ៉ាងណា?
◻ តើការរៀនសូត្ររបស់យើងសំរាប់គោលបំណងអ្វី?
◻ ហេតុអ្វីក៏សំខាន់ម្ល៉េះក្នុងការចាត់ចែងលុយកាក់ដោយឈ្លាសវៃ?
◻ តើមានយុវជនណាខ្លះដែលគួរនឹងយកត្រាប់តាម?
[រូបភាពនៅទំព័រ១៥]
តើអ្នកមានបានគិតអំពីមូលហេតុដែលអ្នកទៅសាលារៀនទេ?
[រូបភាពនៅទំព័រ១៦]
តើអ្នកកំពុងតែរៀនចាត់ចែងលុយកាក់ដោយឈ្លាសវៃទេ?