រួចរស់ជីវិតពី‹ថ្ងៃនៃព្រះយេហូវ៉ា›
«ថ្ងៃនៃព្រះយេហូវ៉ាធំក្រៃលែង ហើយគួរស្ញែងខ្លាចណាស់ តើអ្នកណាអាចនឹងធន់នៅបាន»?—យ៉ូអែល ២:១១
១. ហេតុអ្វីក៏‹ថ្ងៃនៃព្រះយេហូវ៉ាដ៏គួរឲ្យស្ញែងខ្លាច› ជាគ្រាដ៏អរសប្បាយវិញ?
«គួរឲ្យស្ញែងខ្លាច»! នេះហើយជារបៀបដែលព្យាការីយ៉ូអែលរៀបរាប់អំពី«ថ្ងៃនៃព្រះយេហូវ៉ា»ដ៏ធំក្រៃលែង។ ប៉ុន្តែ យើងរាល់គ្នាដែលស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយបានមកឯទ្រង់ដោយការថ្វាយខ្លួន ដោយសារយញ្ញបូជាលោះរបស់ព្រះយេស៊ូ មិនចាំបាច់រួញខ្លួនដោយភ័យ កាលដែលថ្ងៃនៃព្រះយេហូវ៉ាកំពុងតែមកនោះឡើយ។ នេះគឺពិតជាថ្ងៃដ៏អស្ចារ្យមែន ប៉ុន្តែ ក្នុងពេលដំណាលគ្នានេះ ជាថ្ងៃនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះដ៏ធំ នៃការដោះលែងចេញពីរបបលោកីយ៍ដ៏អាក្រក់នេះ ដែលបានធ្វើទុក្ខវេទនាដល់មនុស្សជាតិរាប់ពាន់ឆ្នាំមកហើយ។ ក្នុងការរង់ចាំនៃថ្ងៃនោះ យ៉ូអែលប្រាប់រាស្ត្ររបស់ព្រះឲ្យ«មានសេចក្ដីត្រេកអរ ហើយរីករាយឡើង ដ្បិតព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់បានធ្វើការយ៉ាងសំបើមដែរ» ហើយលោកបានប្រាប់ការរ៉ាប់រងថែមទៀតថា៖ «នោះអស់អ្នកណាដែលអំពាវនាវដល់ព្រះនាមព្រះយេហូវ៉ានឹងបានប្រោសឲ្យរួច»។ បន្ទាប់មក ក្នុងរបៀបរៀបចំនៃព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ «នោះនឹងមានសេចក្ដីសង្គ្រោះ ដូចជាព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់បានមានបន្ទូលទុក ហើយក្នុងពួកមនុស្សដែលសល់នៅ នឹងមានអ្នកខ្លះដែលព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់នឹងហៅផង»។—យ៉ូអែល ២:១១, ២១, ២២, ៣២
២. ក្នុងការសម្រេចនៃបំណងរបស់ព្រះ តើអ្វីដែលកើតឡើង (ក) ក្នុង«ថ្ងៃនៃព្រះអម្ចាស់»? (ខ) ក្នុង«ថ្ងៃនៃព្រះយេហូវ៉ា»?
២ ថ្ងៃដ៏គួរឲ្យស្ញែងខ្លាចរបស់ព្រះយេហូវ៉ា គឺមិនត្រូវឲ្យច្រឡំនឹង«ថ្ងៃរបស់ព្រះអម្ចាស់»នៃវិវរណៈ ១:១០ នោះឡើយ។ ថ្ងៃរបស់ព្រះអម្ចាស់ គឺរួមការសម្រេចនៃចក្ខុនិមិត្តទាំង១៦ ដែលបានរៀបរាប់ក្នុងវិវរណៈ ជំពូក១ ទៅ ២២។ នេះគឺរួមបញ្ចូលពេលនៃការសម្រេចនៃព្រឹត្ដិការណ៍ទាំងអស់ ដែលព្រះយេស៊ូបានទាយទូលតបឆ្លើយដល់សំនួររបស់ពួកសិស្សទ្រង់៖ «សូមប្រាប់យើងខ្ញុំ តើការទាំងនេះកាលណានឹងមកដល់ តើមានទីសម្គាល់ណាពីទ្រង់យាងមក ហើយពីបំផុតកល្ប»? វត្តមាននៅស្ថានសួគ៌របស់ព្រះយេស៊ូ បានឃើញថា មាន‹សង្គ្រាម ការអត់បាយ ការស្អប់ រោគរាតត្បាត និងការគ្មានច្បាប់ទម្លាប់›យ៉ាងរន្ធត់នៅលើផែនដី។ កាលដែលសេចក្ដីទុក្ខសោកនេះមានកាន់តែច្រើនឡើង ព្រះយេស៊ូបានផ្ដល់ការសម្រាលទុក្ខដល់មនុស្សដែលកោតខ្លាចព្រះ ដោយបញ្ជូនពួកសិស្សសម័យថ្មីនេះ ឲ្យទៅផ្សាយ«ដំណឹងល្អនេះ ដែលសំដែងពីនគរ នឹងត្រូវប្រកាសប្រាប់ទូទៅគ្រប់ក្នុងលោកីយ ទុកជាទីបន្ទាល់ដល់អស់ទាំងសាសន៍»។ បន្ទាប់មក ពេលដល់កំរិតខ្ពស់នៃថ្ងៃរបស់ព្រះអម្ចាស់ «ទីបញ្ចប់»នៃរបបលោកីយ៍នេះ នោះថ្ងៃនៃព្រះយេហូវ៉ាដ៏គួរឲ្យស្ញែងខ្លាចនឹងផ្ទុះឡើង។ (ម៉ាថាយ ២៤:៣-១៤; លូកា ២១:១១) នោះហើយជាថ្ងៃនៃព្រះយេហូវ៉ា ចំពោះការជំនុំជំរះមួយរំពេចលើលោកីយ៍ដ៏ពុករលួយរបស់សាតាំង។ «ទាំងផ្ទៃមេឃ ហើយផែនដីនឹងកក្រើករំពើកទៅ តែព្រះយេហូវ៉ានឹងធ្វើជាទីពំនាក់ ដល់រាស្ត្រទ្រង់»។—យ៉ូអែល ៣:១៦
ព្រះយេហូវ៉ាចាត់វិធានការក្នុងសម័យនៃលោកណូអេ
៣. តើស្ថានការណ៍សព្វថ្ងៃនេះ ស្មើគ្នានឹងសម័យនៃលោកណូអេយ៉ាងដូចម្ដេច?
៣ សភាពពិភពលោកសព្វថ្ងៃនេះ គឺស្មើនឹង«នៅជំនាន់លោកណូអេ» ជាង៤.០០០ឆ្នាំមកហើយនេះ។ (លូកា ១៧:២៦, ២៧) នៅលោកុប្បត្តិ ៦:៥ យើងអានថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ឃើញថា ការអាក្រក់របស់មនុស្សបានចំរើនជាច្រើនឡើងនៅផែនដី ហើយអស់ទាំងគំនិតក្នុងចិត្តគេក៏សុទ្ធតែអាក្រក់ជានិច្ចដូច្នោះ»។ នេះគឺដូចនៅសម័យយើងមែន! អំពើអាក្រក់ជួជាតិ ការលោភ និងការឥតមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ គឺមានពេញកន្លែង។ ពេលខ្លះ យើងប្រហែលជាគិតថា ភាពដុនដាបនៃមនុស្សលោក បានធ្លាក់ដល់ទាបបំផុត។ ប៉ុន្តែ ទំនាយរបស់សាវ័កប៉ុល ដែលស្តីអំពី«ថ្ងៃជាន់ក្រោយបង្អស់» គឺកំពុងតែសម្រេចតទៅទៀត៖ «ពួកអាក្រក់ នឹងពួកឆបោក គេនឹងមានជំនឿនជឿនទៅខាងសេចក្ដីអាក្រក់ កាន់តែខ្លាំងឡើង ទាំងនាំមនុស្សឲ្យវង្វេង ហើយត្រូវវង្វេងខ្លួនឯងផង»។—ធីម៉ូថេទី២ ៣:១, ១៣
៤. តើការថ្វាយបង្គំមិនពិតមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាក្នុងសម័យពីដើម?
៤ តើសាសនាអាចនាំការធូរស្បើយដល់មនុស្សជាតិក្នុងជំនាន់លោកណូអេទេ? គឺអត់ទេ សាសនាដែលបះបោរនៅពេលនោះ បានបណ្ដាលដល់សភាពដ៏ហិនហោចនេះ។ ឪពុកម្ដាយទីមួយរបស់យើង បានបង្អោនទៅតាមការបង្រៀនក្លែងក្លាយនៃ«ពស់ពីបុរាណ ដែលឈ្មោះហៅថា អារក្ស ហើយសាតាំង»។ ក្នុងជំនាន់ទីពីរពីអ័ដាម «ចាប់តាំងអំពាវនាវដល់ព្រះនាមព្រះយេហូវ៉ា» តាមមើលទៅ ដោយប្រមាថមើលងាយ។ (វិវរណៈ ១២:៩; លោកុប្បត្តិ ៣:៣-៦; ៤:២៦) ក្រោយមក ពួកទេវតាដ៏បះបោរ ក៏បានបោះបង់ចោលភក្ដីភាពដាច់មុខដល់ព្រះ ប្រែក្រឡាជារូបកាយមនុស្ស ដើម្បីរួមដំណេកខុសច្បាប់ទម្លាប់ជាមួយកូនស្រីដ៏ល្អៗនៃមនុស្សជាតិ។ ពួកស្ត្រីទាំងនេះមានកូនចៅដ៏ធំដូចយក្ស ដែលហៅថានីហ្វីលិម ដែលជិះជាន់ហើយធ្វើបាបមនុស្សជាតិ។ ក្រោមឥទ្ធិពលដ៏បិសាចនេះ ‹គ្រប់ទាំងសាច់បានបង្ខូចផ្លូវខ្លួននៅផែនដី›។—លោកុប្បត្តិ ៦:១-១២
៥. ស្តីអំពីព្រឹត្ដិការណ៍ក្នុងសម័យនៃលោកណូអេ តើការដាស់តឿនអ្វីដែលព្រះយេស៊ូបានផ្ដល់ឲ្យយើង?
៥ ប៉ុន្តែ គ្រួសារមួយបានរក្សាចិត្តស្មោះគ្រប់ល័ក្ខណ៍ដល់ព្រះយេហូវ៉ា។ ដូច្នេះ ព្រះ«បានជួយសង្គ្រោះលោកណូអេ ទាំងអស់គ្នាមាន៨នាក់ ដែលលោកជាអ្នកប្រកាសប្រាប់ពីសេចក្ដីសុចរិត»។ (ពេត្រុសទី២ ២:៥) ទឹកជំនន់នោះបានតំណាងថ្ងៃនៃព្រះយេហូវ៉ាដ៏គួរឲ្យស្ញែងខ្លាច ដែលសម្គាល់ទីបញ្ចប់នៃរបបលោកីយ៍នេះ ដែលព្រះយេស៊ូបានទាយថា៖ «ឯត្រង់ថ្ងៃនឹងពេលកំណត់ នោះគ្មានអ្នកណាដឹងទេ ទោះទាំងពួកទេវតាដែលនៅលើស្ថានសួគ៌ក៏មិនដឹងដែរ ជ្រាបតែព្រះវរបិតានៃខ្ញុំប៉ុណ្ណោះ ដ្បិតកាលណាកូនមនុស្សមក នោះនឹងបានដូចជានៅជំនាន់លោកណូអេដែរ ដ្បិតនៅគ្រាមុនទឹកជន់លិច នោះគេកំពុងតែស៊ីផឹក ហើយរៀបការប្ដីប្រពន្ធ ដរាបដល់ថ្ងៃដែលលោកណូអេចូលទៅក្នុងទូកធំ គេឥតបានដឹងខ្លួនឡើយ ទាល់តែទឹកជន់ឡើង យកគេទៅទាំងអស់គ្នា នោះដល់កាលណាកូនមនុស្សមក ក៏នឹងមានដូច្នោះដែរ»។ (ម៉ាថាយ ២៤:៣៦-៣៩) យើងក៏នៅក្នុងស្ថានការណ៍ដូចគ្នាដែរសព្វថ្ងៃនេះ ដូច្នេះព្រះយេស៊ូដាស់តឿនយើងឲ្យ‹ប្រយ័ត្នខ្លួន ហើយឲ្យនៅចាំយាម ហើយអធិស្ឋានជានិច្ច ដើម្បីឲ្យបានរាប់ជាគួរនឹងរួចពីការទាំងនេះដែលត្រូវមក›។—លូកា ២១:៣៤-៣៦
សេចក្ដីជំនុំជំរះរបស់ព្រះយេហូវ៉ាលើក្រុងសូដុំមនិងក្រុងកូម៉ូរ៉ា
៦, ៧. (ក) តើអ្វីដែលបានតំណាងដោយព្រឹត្ដិការណ៍នៃជំនាន់លោកឡុត? (ខ) តើអ្វីជាការព្រមានដ៏ច្បាស់លាស់ដែលព្រឹត្ដិការណ៍នេះផ្ដល់ឲ្យយើង?
៦ រាប់រយឆ្នាំក្រោយពីទឹកជំនន់ ពេលដែលកូនចៅរបស់លោកណូអេបានចំរើនឡើងលើផែនដី នោះអ័ប្រាហាំដែលមានចិត្តស្មោះត្រង់ និងក្មួយរបស់លោក ឈ្មោះឡុត ជាអ្នកដែលឃើញដល់ថ្ងៃនៃព្រះយេហូវ៉ាដ៏គួរឲ្យស្ញែងខ្លាច។ ឡុតនិងគ្រួសាររបស់គាត់បានរស់នៅក្នុងក្រុងនៃសូដុំម ដែលនៅជិតក្រុងកូម៉ូរ៉ា បានពេញទៅដោយអំពើឥតសីលធម៌ដ៏ស្អប់ខ្ពើម។ វត្ថុនិយមជាអ្វីដ៏ខ្វល់ខ្វាយចំពោះគេ ហើយនៅទីបំផុត ប្រពន្ធឡុតក៏មានចិត្តដូច្នេះដែរ។ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានបន្ទូលប្រាប់អ័ប្រាហាំថា៖ «ពីព្រោះសំរែកនៃក្រុងសូដុំមនឹងក្រុងកូម៉ូរ៉ាបានឮជាខ្លាំង ហើយអំពើបាបរបស់គេក៏ធ្ងន់ណាស់ផង»។ (លោកុប្បត្តិ ១៨:២០) អ័ប្រាហាំបានអង្វរព្រះយេហូវ៉ាឲ្យសង្គ្រោះទីក្រុងទាំងនោះ ដោយសារពួកសុចរិតក្នុងនោះ ប៉ុន្តែព្រះយេហូវ៉ាបានប្រកាសថា ទ្រង់មិនទាំងអាចរកពួកអ្នកសុចរិតបានផង។ ពួកទេវតាដែលព្រះបញ្ជូន បានជួយឡុតនិងកូនស្រីពីរនាក់រត់គេចទៅទីក្រុងសូអារ។
៧ តើមានអ្វីជាបន្ទាប់? បើយើងប្រៀបធៀប«ថ្ងៃជាន់ក្រោយបង្អស់»នឹងសម័យនៃលោកឡុត លូកា ១៧:២៨-៣០ បានចែងថា៖ «ក៏ដូចជានៅជំនាន់លោកឡុតដែរ គេកំពុងតែស៊ីផឹក លក់ដូរ ដាំដំណាំ ហើយសង់ផ្ទះ តែនៅថ្ងៃដែលលោកឡុតចេញពីក្រុងសូដុំមមក នោះមានភ្លៀង ជាភ្លើងនឹងស្ពាន់ធ័រ ធ្លាក់ពីលើមេឃមក បំផ្លាញគេទាំងអស់គ្នាបង់ នៅថ្ងៃដែលកូនមនុស្សលេចមក នោះក៏នឹងកើតមានដូច្នោះដែរ»។ លទ្ធផលដ៏ហិនហោចនៃក្រុងសូដុំមនិងកូម៉ូរ៉ា ក្នុងថ្ងៃនៃព្រះយេហូវ៉ាដ៏អស្ចារ្យនោះ បង្ហាញការព្រមានដ៏ច្បាស់ដល់យើងក្នុងគ្រានេះនៃវត្តមានរបស់ព្រះយេស៊ូ។ ជំនាន់នៃមនុស្សជាតិនៅសម័យទំនើបនេះ ក៏បាន«ប្រគល់ខ្លួនទៅប្រព្រឹត្តសេចក្ដីកំផិតដូចគ្នា ទាំងបណ្ដោយទៅតាមសាច់ដទៃ»។ (យូដាស ៧) ម្យ៉ាងវិញទៀត កាមដ៏ឥតសីលធម៌នៃសម័យយើងនេះ ក៏បានទទួលខុសត្រូវចំពោះ«រោគរាតត្បាត»ជាច្រើន ដែលបានទាយប្រាប់ដោយព្រះយេស៊ូអំពីសម័យយើងនេះ។—លូកា ២១:១១
អ៊ីស្រាអែលទទួលផលនៃ«ខ្យល់គួច»
៨. ដល់កំរិតណាដែលអ៊ីស្រាអែលបានទុកកិច្ចសន្យាជាមួយព្រះយេហូវ៉ា?
៨ នៅពេលក្រោយមក ព្រះយេហូវ៉ាបានរើសយកអ៊ីស្រាអែលឲ្យធ្វើជា«របស់ផងអញលើសជាងអស់ទាំងសាសន៍ . . . ជានគរដល់អញ ដែលសុទ្ធតែជាសង្ឃ»។ ប៉ុន្តែ នេះអាចកើតឡើងបាន បើគេ‹ស្ដាប់តាម ហើយកាន់តាមកិច្ចព្រមព្រៀងរបស់ទ្រង់›។ (និក្ខមនំ ១៩:៥, ៦) តើគេបានគោរពដល់ឯកសិទ្ធិដ៏ធំអស្ចារ្យនេះទេ? គឺឥតបានគោរពទេ! ពិតមែន មានបុគ្គលស្មោះត្រង់ខ្លះៗនៃសាសន៍នោះដែលបានបំរើទ្រង់ដ៏ស្មោះត្រង់—ម៉ូសេ សាំយូអែល ដាវីឌ យ៉ូសាផាត ហេសេគា យ៉ូសៀស ព្រមទាំងពួកព្យាការីនិងព្យាការិនីទាំងឡាយ។ ប៉ុន្តែ សាសន៍ទាំងមូលគឺឥតមានភាពស្មោះត្រង់ទេ។ នៅក្រោយមក ព្រះរាជាណាចក្របានបែកចេញជាពីរ—អ៊ីស្រាអែលនិងយូដា។ ជាធម្មតា សាសន៍ទាំងពីរបានធ្លាក់ខ្លួនក្នុងការថ្វាយបង្គំពាហិរជន និងទំនៀមទំលាប់ដ៏ល្មើសដល់ព្រះ នៃស្រុកនៅជិតៗនោះ។—អេសេគាល ២៣:៤៩
៩. តើតាមរបៀបណាដែលព្រះយេហូវ៉ាជំនុំជំរះ លើព្រះរាជាណាចក្រដែលមានដប់កុលសម្ព័ន្ធដ៏បះបោរ?
៩ តើតាមរបៀបណាដែលព្រះយេហូវ៉ាបានជំនុំជំរះរឿងនេះ? ដូចមុនៗ ទ្រង់បានព្រមានប្រាប់ ស្របតាមគោលការណ៍ ដែលបានថ្លែងមកដោយអេម៉ុសថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់នឹងមិនធ្វើអ្វីដូច្នោះឡើយ លើកតែទ្រង់សំដែង ឲ្យពួកហោរា ជាអ្នកបំរើទ្រង់ ឃើញលាក់កំបាំងរបស់ទ្រង់ផង»។ អេម៉ុសក៏បានប្រកាសសេចក្ដីវេទនាដល់ព្រះរាជាណាចក្រខាងជើងនៃអ៊ីស្រាអែលថា៖ «តើចង់បានថ្ងៃនៃព្រះយេហូវ៉ាធ្វើអី? ថ្ងៃនោះជាថ្ងៃងងឹត មិនមែនភ្លឺទេ»។ (អេម៉ុស ៣:៧; ៥:១៨) ម្យ៉ាងវិញទៀត ព្យាការីហូសេដែលជាគូកនរបស់អេម៉ុស ក៏បានប្រកាសថា៖ «ដ្បិតគេបានសាបព្រោះជាខ្យល់ ហើយនឹងច្រូតកាត់បានជាខ្យល់គួចវិញ»។ (ហូសេ ៨:៧) ក្នុងឆ្នាំ ៧៤០ ម.ស.យ. ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រើកងទ័ពអាសស៊ើរ ឲ្យកំទេចចោលព្រះរាជាណាចក្រនៃអ៊ីស្រាអែលនៅខាងជើងជារហូតទៅ។
ការជំនុំជំរះរបស់ព្រះយេហូវ៉ាលើយូដាដ៏ក្បត់ជំនឿ
១០, ១១. (ក) ហេតុអ្វីក៏ព្រះយេហូវ៉ាមិនព្រមអត់ទោសឲ្យស្រុកយូដា? (ខ) តើអ្វីដ៏ស្អប់ខ្ពើមដែលបានធ្វើឲ្យពុករលួយដល់សាសន៍នោះ?
១០ ព្រះយេហូវ៉ាក៏បានបញ្ជូនព្យាការីរបស់ទ្រង់ទៅព្រះរាជាណាចក្រនៃយូដានៅខាងត្បូងដែរ។ ប៉ុន្តែ ពួកស្តេចនៃយូដា ដូចជាម៉ាន៉ាសេ និងស្តេចជាបន្ទាប់ អាំម៉ូន នៅតែធ្វើរបស់អាក្រក់ក្នុងព្រះនេត្ររបស់ទ្រង់ ដោយកំចាយ‹ឈាមដែលឥតទោសជាច្រើន ហើយថ្វាយបង្គំដល់អស់ទាំងរូបព្រះ›។ ទោះជាយ៉ូសៀសជាបុត្រារបស់ស្តេចអាំម៉ូន បានធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវក្នុងព្រះនេត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាក្ដី តែស្តេចដែលមានបន្ទាប់ ព្រមទាំងបណ្ដាមនុស្សទាំងឡាយ បានក្លាយទៅជាធ្លាក់ខ្លួនជ្រៅក្នុងអំពើកំណាច ដែល«ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់មិនព្រមអត់ទោសឲ្យទេ»។—ពង្សាវតារក្សត្រទី២ ២១:១៦-២១; ២៤:៣, ៤
១១ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រកាសតាមរយៈព្យាការីយេរេមាថា៖ «មានការដ៏អស្ចារ្យ ហើយគួរស្ញែងខ្លាច បានកើតឡើងនៅក្នុងស្រុក គឺពួកហោរាបានទាយកុហក ពួកសង្ឃក៏គ្រប់គ្រង ដោយកំឡាំងដៃខ្លួនវិញ ឯរាស្ត្រអញ គេក៏ឃើញគួរយ៉ាងនោះដែរ ដូច្នេះ ដល់ចុងបំផុត តើឯងរាល់គ្នានឹងធ្វើដូចម្ដេចទៅ»។ ពួកស្រុកយូដាបានជាប់ទោសនៃការកំចាយឈាមដ៏ខ្លាំង ហើយពួកបណ្ដាជនបានពុករលួយដោយការលួចប្លន់ កាប់សម្លាប់ ការផិតគ្នា ស្បថបំពាន ថ្វាយបង្គំព្រះដទៃ ហើយប្រព្រឹត្តអំពើដ៏ស្អប់ខ្ពើមឯទៀត។ ព្រះវិហាររបស់ព្រះក៏បានក្លាយទៅជា«រោងចោរ»។—យេរេមា ២:៣៤; ៥:៣០, ៣១; ៧:៨-១២
១២. តើព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើយ៉ាងដូចម្ដេច ក្នុងការកាត់ទោសពួកយេរូសាឡិមដ៏ឥតស្មោះត្រង់?
១២ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រកាសថា៖ «អញនឹងនាំសេចក្ដីអាក្រក់មកពីទិសខាងជើង [ខាល់ដេ] ព្រមទាំងការបំផ្លាញយ៉ាងធំផង»។ (យេរេមា ៤:៦) ដូច្នេះ ទ្រង់បាននាំមហាអំណាចនៃស្រុកបាប៊ីឡូនដែលនៅគ្រានោះ គឺ«ញញួរដែលវាយផែនដីទាំងមូល» ឲ្យកាច់បំបាក់ពួកក្រុងយេរូសាឡិមដ៏ឥតស្មោះត្រង់និងព្រះវិហារ។ (យេរេមា ៥០:២៣) ក្នុងឆ្នាំ ៦០៧ ម.ស.យ. ក្រោយពីបានឡោមព័ទ្ធដ៏ជូរចត់ ទីក្រុងនោះក៏ធ្លាក់ចាញ់ដល់កងទ័ពដ៏ខ្លាំងក្លារបស់ស្តេចនេប៊ូក្នេសា។ «រួចស្តេចបាប៊ីឡូន ទ្រង់សំឡាប់ពួកបុត្រារបស់សេដេគា នៅចំពោះព្រះនេត្រទ្រង់ត្រង់រីបឡានោះ ក៏សំឡាប់ពួកអ្នកមានត្រគូលខ្ពស់ទាំងប៉ុន្មាននៃស្រុកយូដាដែរ ហើយចាក់បង្ខូចព្រះនេត្ររបស់សេដេគា រួចដាក់ច្រវាក់ដឹកនាំទៅឯស្រុកបាប៊ីឡូន ពួកខាល់ដេក៏ដុតព្រះរាជវាំង នឹងផ្ទះទាំងប៉ុន្មានរបស់បណ្ដាជនចោល ព្រមទាំងរំលំកំផែងក្រុងយេរូសាឡិមផង រួចមកនេប៊ូសារ៉ាដាន ជាមេទ័ពធំ លោកដឹកនាំសំណល់ពួកបណ្ដាជនដែលនៅក្នុងទីក្រុង នឹងពួកអ្នកដែររវាតទៅខាងលោក ព្រមទាំងសំណល់នៃប្រជាជនទាំងឡាយទៅជាឈ្លើយ ដល់ស្រុកបាប៊ីឡូន»។—យេរេមា ៣៩:៦-៩
១៣. តើអ្នកណាដែលបានសង្គ្រោះក្នុងថ្ងៃនៃព្រះយេហូវ៉ានៃឆ្នាំ ៦០៧ ម.ស.យ. ហើយហេតុអ្វី?
១៣ នេះជាថ្ងៃដ៏គួរឲ្យស្ញែងខ្លាចមែន! ប៉ុន្តែ មនុស្សបីបួននាក់ដែលគោរពតាមព្រះយេហូវ៉ា គឺនៅក្នុងចំណោមពួកដែលបានសង្គ្រោះពីការជំនុំជំរះដ៏ខ្លាំងនោះ។ មនុស្សបីបួននាក់នេះ បានរួមបញ្ចូលពួករេកាបដែលមិនមែនជាជាតិអ៊ីស្រាអែល ដែលមិនដូចពួកយូដា គេបានបង្ហាញទឹកចិត្តដ៏រាបទាបហើយដ៏គោរព។ អេបេឌ-មេលេក ជាមនុស្សគំរៀវដ៏ស្មោះត្រង់ ដែលបានសង្គ្រោះលោកយេរេមាពីសេចក្ដីស្លាប់ក្នុងងងឹតភក់ ព្រមទាំងបារូក ជាស្មៀនដ៏ស្មោះត្រង់របស់លោកយេរេមា ក៏ត្រូវបានសង្គ្រោះដែរ។ (យេរេមា ៣៥:១៨, ១៩; ៣៨:៧-១៣; ៣៩:១៥-១៨; ៤៥:១-៥) ចំពោះមនុស្សដូចនេះហើយ ដែលព្រះយេហូវ៉ាបានប្រកាសថា៖ «អញស្គាល់សេចក្ដីដែលអញគិតពីដំណើរឯងរាល់គ្នា . . . គឺគិតឲ្យបានសេចក្ដីសុខវិញ ដើម្បីដល់ចុងបំផុត ឲ្យឯងរាល់គ្នាបានសេចក្ដីសង្ឃឹម»។ សេចក្ដីសន្យានោះបានសម្រេចដ៏តូចមួយក្នុងឆ្នាំ៥៣៩ ម.ស.យ. ពេលពួកយូដាដែលកោតខ្លាចព្រះ បានដោះលែងដោយអ្នកបង្ក្រាបបាប៊ីឡូន ស្តេចស៊ីរូស ហើយបានត្រឡប់ទៅសង់ក្រុងយេរូសាឡិមនិងព្រះវិហារឡើងវិញ។ អស់អ្នកដែលសព្វថ្ងៃនេះចេញពីសាសនាក្លែងក្លាយ ហើយបានមកកាន់ការថ្វាយបង្គំដ៏បរិសុទ្ធរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ក៏អាចទន្ទឹងទៅមុខនូវអនាគតដ៏រុងរឿងនៃសន្ដិសុខដែលគ្មានទីបំផុត ក្នុងសួនមនោរម្យរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលបានកសាងឡើងវិញ។—យេរេមា ២៩:១១; ទំនុកដំកើង ៣៧:៣៤; វិវរណៈ ១៨:២, ៤
«សេចក្ដីវេទនាជាខ្លាំង»ក្នុងសតវត្សទីមួយ
១៤. ហេតុអ្វីក៏ព្រះយេហូវ៉ាបានបដិសេធអ៊ីស្រាអែលជាអចិន្ត្រៃយ៍?
១៤ សូមឲ្យយើងបែរអារម្មណ៍ទៅសតវត្សទីមួយនៃសករាជយើង។ មកដល់ពេលនេះ ពួកយូដាដែលបានកសាងហើយ ម្ដងនេះទៀតក៏បានធ្លាក់ចូលក្នុងសេចក្ដីក្បត់ជំនឿ។ ព្រះយេហូវ៉ាបានបញ្ជូនរាជបុត្រាតែមួយគត់ដែលព្រះបង្កើតផ្ទាល់ មកផែនដីឲ្យធ្វើជាបុគ្គលចាក់ប្រេងតាំង ឬព្រះមេស្ស៊ីរបស់ទ្រង់។ ក្នុងកំឡុងឆ្នាំ ២៩ស.យ. ទៅឆ្នាំ ៣៣ស.យ. ព្រះយេស៊ូបានផ្សាយទូទាំងស្រុកអ៊ីស្រាអែល ដោយមានបន្ទូលថា៖ «ចូរប្រែចិត្តឡើង ដ្បិតនគរស្ថានសួគ៌ជិតដល់ហើយ»។ (ម៉ាថាយ ៤:១៧) ថែមទៀតនោះ ទ្រង់បានប្រមូលនិងអប់រំសិស្សរបស់ទ្រង់ឲ្យចូលរួមផ្សាយដំណឹងល្អនៃព្រះរាជាណាចក្រ។ តើពួកអ្នកដឹកនាំនៃពួកយូដាប្រតិកម្មយ៉ាងដូចម្ដេច? គេបាននិយាយអាក្រក់ពីព្រះយេស៊ូ ហើយ នៅក្រោយមក បានប្រព្រឹត្តឧក្រិដ្ឋកម្មដ៏ស្អប់ខ្ពើម នៃការធ្វើឲ្យទ្រង់សោយទិវង្គតដ៏ឈឺចាប់លើបង្គោលឈើទារុណកម្ម។ ព្រះយេហូវ៉ាបានបដិសេធពួកយូដាជារាស្ត្ររបស់ទ្រង់។ ឥឡូវនេះ ការបដិសេធចោលនៃសាសន៍នោះ គឺអចិន្ត្រៃយ៍។
១៥. តើពួកយូដាដែលបានប្រែចិត្តមានឯកសិទ្ធិដើម្បីសម្រេចអ្វី?
១៥ នៅបុណ្យថ្ងៃទី៥០ ឆ្នាំ ៣៣ស.យ. ព្រះយេស៊ូដែលបានរស់ឡើងវិញ បានចាក់វិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ហើយនេះបានធ្វើឲ្យពួកសិស្សទ្រង់មានអំណាចនិយាយជាភាសាច្រើនដល់ពួកយូដា និងពួកចូលសាសនាយូដា ដែលបានមកជាជួបជុំគ្នានោះ។ ក្នុងការនិយាយទៅបណ្ដាមនុស្ស សាវ័កពេត្រុសបានប្រកាសថា៖ «ឯព្រះយេស៊ូនេះ ព្រះបានប្រោសឲ្យទ្រង់មានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ហើយពួកយើងនេះជាទីបន្ទាល់ពីទ្រង់ទាំងអស់គ្នា . . . ដូច្នេះ ចូរឲ្យពួកវង្សអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់ដឹងជាប្រាកដថា ព្រះទ្រង់បានលើកព្រះយេស៊ូនេះ ដែលអ្នករាល់គ្នាបានឆ្កាង ឲ្យទ្រង់ធ្វើជាព្រះអម្ចាស់ ហើយជាព្រះគ្រីស្ទផង»។ តើពួកយូដាដែលមានចិត្តស្មោះត្រង់ប្រតិកម្មយ៉ាងដូចម្ដេច? «គេមានសេចក្ដីចាក់ចុចក្នុងចិត្ត» ដែលបានប្រែចិត្តពីអំពើបាបរបស់គេ ហើយក៏បានជ្រមុជទឹក។ (កិច្ចការ ២:៣២-៤១) ការផ្សាយដំណឹងល្អក៏មានល្បឿនយ៉ាងលឿន ហើយក្នុង៣០ឆ្នាំ ក៏បានផ្សាយ«ទៅដល់គ្រប់ទាំងមនុស្ស ដែលកើតក្រោមមេឃ»។—កូល៉ុស ១:២៣
១៦. តើតាមរបៀបណាដែលព្រះយេហូវ៉ាប្រើកលល្បិចឲ្យមានព្រឹត្ដិការណ៍ ដែលនាំមកកាត់ទោសពួកអ៊ីស្រាអែលខាងសាច់ឈាម?
១៦ ឥឡូវនេះ ពេលវេលាគឺមកដល់ហើយ ដែលព្រះយេហូវ៉ានឹងជំនុំជំរះលើរាស្ត្រដែលទ្រង់បដិសេធ គឺពួកអ៊ីស្រាអែលខាងសាច់ឈាម។ មនុស្សរាប់ពាន់នាក់ ដែលចេញពីសាសន៍ទូទាំងពិភពលោក បានចូលមកក្រុមជំនុំគ្រីស្ទាន ហើយបានត្រូវចាក់ប្រេងតាំងជា«អ៊ីស្រាអែលនៃព្រះ»ខាងវិញ្ញាណ។ (កាឡាទី ៦:១៦) ប៉ុន្តែ ពួកយូដានៅពេលនោះ បានធ្លាក់ចូលក្នុងដំណើរនៃការស្អប់និងអំពើឃោរឃៅខាងនិកាយ។ ផ្ទុយនឹងអ្វីដែលប៉ុលបានសរសេរ អំពី‹ការចុះចូលនឹងអាជ្ញាធរខ្ពង់ខ្ពស់› ពួកគេបានបះបោរដ៏ឥតលាក់លាមទាស់ប្រឆាំងនឹងអំណាចរ៉ូម ដែលគ្រប់គ្រងលើពួកគេ។ (រ៉ូម ១៣:១) តាមប្រមើលទៅ ព្រះយេហូវ៉ាបានកាន់កាប់នឹងព្រឹត្ដិការណ៍ដែលមានជាបន្ទាប់។ ក្នុងឆ្នាំ ៦៦ស.យ. កងទ័ពរ៉ូមនៅក្រោមឧត្តមសេនីយ ហ្គាឡាស បានទៅឡោមព័ទ្ធក្រុងយេរូសាឡិម។ ពួកកងទ័ពនេះបានចូលក្នុងក្រុង រហូតដល់ជីកជញ្ជាំងព្រះវិហារផង។ តាមឯកសារប្រវត្ដិសាស្ត្រនៃលោក ចូស៊ីហ្វីស គឺពិតជាមានសេចក្ដីវេទនាដ៏ខ្លាំងលើក្រុងនិងប្រជាជន។a ប៉ុន្តែ មួយរំពេចនោះ ពួកទាហានដែលវាយរុករាននេះ ក៏ចាកចេញទៅវិញ។ នេះបានអនុញ្ញាតឲ្យពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូ ដើម្បី‹រត់នៅឯភ្នំ› ដូចបានដាស់តឿនក្នុងទំនាយរបស់ទ្រង់ នៅម៉ាថាយ ២៤:១៥, ១៦
១៧, ១៨. (ក) តាមរយៈសេចក្ដីវេទនាណា ដែលព្រះយេហូវ៉ាកំណត់កត់ទោសលើពួកយូដា? (ខ) តើមនុស្សណាដែល‹គេចរួចជីវិត› ហើយនេះនឹងប្រផ្នូលអ្វី?
១៧ ប៉ុន្តែ ការជំនុំជំរះដ៏ពេញលេញនៃការកាត់ទោសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ក្នុងសេចក្ដីវេទនា មិនទាន់មកដល់ទេ។ ក្នុងឆ្នាំ ៧០ស.យ. ពួកទាហានរ៉ូម ឥឡូវនេះ ក្រោមឧត្តមសេនីយ ទីតុស ក៏ត្រឡប់មកវាយរុករានវិញ។ ពេលនេះ ការច្បាំងគឺបានសម្រេច! ពួកយូដាដែលបានច្បាំងព្រមទាំងក្នុងចំណោមពួកគេ គឺមិនអាចប្រកួតជាមួយពួករ៉ូមបានឡើយ។ ទីក្រុងនិងព្រះវិហារ បានត្រូវបំបាក់បំបែក។ ពួកយូដាជាងមួយលាននាក់ដែលស្គមឃើញតែឆ្អឹង បានរងទុក្ខហើយស្លាប់ ហើយប្រមាណ៦០០,០០០សព បានបោះចេញពីមាត់ទ្វារក្រុង។ ក្រោយពីទីក្រុងបានរលំ ពួកយូដា៩៧,០០០នាក់ បានគេចាប់យកជាឈ្លើយ ដែលមានជាច្រើននាក់ស្លាប់ក្នុងនាដកីឡា។ ពិតហើយ មនុស្សដែលបានត្រូវសង្គ្រោះក្នុងឆ្នាំនៃសេចក្ដីវេទនានោះ គឺពួកគ្រីស្ទានដែលបានរត់ទៅភ្នំហួសទន្លេយ័រដាន់។—ម៉ាថាយ ២៤:២១, ២២; លូកា ២១:២០-២២
១៨ ដូច្នេះ ទំនាយដ៏ធំរបស់ព្រះយេស៊ូចំពោះ«គ្រាចុងបញ្ចប់នៃរបបលោកីយ៍» គឺមានការសម្រេចទីមួយ ដែលមានដល់ពេញកំរិតក្នុងថ្ងៃនៃព្រះយេហូវ៉ា ដែលកំណត់ដាក់ទោសលើសាសន៍យូដាដ៏បះបោរ ក្នុងឆ្នាំ ៦៦-៧០ស.យ.។ (ម៉ាថាយ ២៤:៣-២២) ប៉ុន្តែ នោះគ្រាន់តែជាប្រផ្នូលនៃ‹ថ្ងៃធំគួរស្ញែងខ្លាចរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលនឹងមកដល់› សេចក្ដីវេទនាជាចុងបំផុត ដែលនឹងមានលើពិភពលោកទាំងមូល។ (យ៉ូអែល ២:៣១) តើតាមរបៀបណាដែលអ្នក‹អាចគេចរួចបាន›? អត្ថបទជាបន្ទាប់នឹងប្រាប់យើង។
[កំណត់សម្គាល់]
a ចូស៊ីហ្វីសរៀបរាប់ថាពួករ៉ូមដែលវាយប្រហារបានឡោមព័ទ្ធក្រុងនោះ បានជីកកំផែង ហើយហៀបនឹងដុតទ្វារនៃព្រះវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ នេះបានបណ្ដាលឲ្យមានការភ័យយ៉ាងខ្លាំង ក្នុងចំណោមពួកយូដាដែលជាប់ឃុំឃាំងខាងក្នុង ពីព្រោះគេឃើញសេចក្ដីស្លាប់នឹងមកជាមិនខាន។—សង្គ្រាមនៃពួកយូដា សៀវភៅ ទីពីរ ជំពូក ១៩។
សំនួរទាំងឡាយសំរាប់សើរើឡើងវិញ
◻ តើតាមរបៀបណាដែល«ថ្ងៃរបស់ព្រះអម្ចាស់» បានទាក់ទងនឹង«ថ្ងៃនៃព្រះយេហូវ៉ា»?
◻ ដោយពិនិត្យមើលឡើងវិញនៃសម័យលោកណូអេ តើការព្រមានអ្វីដែលយើងត្រូវធ្វើតាម?
◻ តើតាមរបៀបណាដែលក្រុងសូដុំមនិងក្រុងកូម៉ូរ៉ា ផ្ដល់មេរៀនដ៏សំខាន់?
◻ តើពួកណាដែលបានសង្គ្រោះពី«សេចក្ដីវេទនាជាខ្លាំង» ក្នុងសតវត្សទីមួយ?
[រូបភាពនៅទំព័រ២៥]
ព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ការសង្គ្រោះដល់គ្រួសារនៃលោកណូអេនិងឡុត ព្រមទាំងក្នុងឆ្នាំ៦០៧ម.ស.យ. និង ៧០ ស.យ.