តើព្រះយេហូវ៉ាជាអ្នកណា?
ព្រះយេហូវ៉ាបានមានបន្ទូលប្រាប់អ្នកថ្វាយបង្គំដ៏ស្មោះត្រង់ម្នាក់របស់ទ្រង់ថា៖ «គ្មានមនុស្សណាដែលឃើញអញ ហើយរស់នៅបានឡើយ»។ (និក្ខមនំ ៣៣:២០, ព.ថ.) «ព្រះទ្រង់ជាវិញ្ញាណ» ហើយមនុស្សមិនអាចមើលឃើញទ្រង់ឡើយ។ (យ៉ូហាន ៤:២៤) ដូចជាការមើលទៅឯថ្ងៃនៅថ្ងៃត្រង់អាចនាំឲ្យខូចភ្នែករបស់យើង ដូច្នេះក៏អាចធ្វើឲ្យគ្រោះថ្នាក់ដល់យើងដែរ ដោយមើលប្រភពនៃអំណាចដ៏ធំ ដែលមិនគ្រាន់តែបង្កើតសុរិយាដ៏អស្ចារ្យរបស់យើង ប៉ុន្តែសុរិយាជាច្រើនទៀតនៅក្នុងសកលលោក។
យ៉ាងសប្បាយណាស់ មិនចាំបាច់ឲ្យយើងមើលឃើញព្រះ ដើម្បីនឹងស្គាល់ទ្រង់នោះទេ។ ព្រះគម្ពីរសម្គាល់ព្រះទ្រង់ដែលបានរៀបចំកញ្ចប់ដ៏ល្អនោះសំរាប់យើង គឺផែនដី ហើយថែមទាំងបង្ហាញឲ្យឃើញបុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់ទ្រង់ផង។ ដូច្នេះជាការសមហេតុផលក្នុងការពិនិត្យមើលក្នុងព្រះគម្ពីរ ដើម្បីនឹងរកព្រះវរបិតា ដែលប្រទានជីវិតឲ្យយើង ហើយដែលបានប្រទានលំនៅដ៏ល្អនេះ ដើម្បីឲ្យសប្បាយនឹងជីវិត។
អត្ថន័យនៃព្រះនាមរបស់ទ្រង់
ឈ្មោះទាំងអស់មានអត្ថន័យ ទោះជាមនុស្សជាច្រើនឥតដឹងអត្ថន័យនៅសព្វថ្ងៃនេះក៏ដោយ។ ជាឧទាហរណ៍ ដាវីឌ ដែលជាឈ្មោះភាសាអង់គ្លេសដ៏ល្បី គឺចេញពីពាក្យហេព្រើរ ដែលមានន័យថា «ដ៏ស្ងួនភ្ងា»។ នាមរបស់ព្រះអាទិទេព ព្រះយេហូវ៉ា ក៏មានអត្ថន័យដែរ។ តើមានន័យយ៉ាងណា? ជាភាសាហេព្រើរ ដែលជាភាសាដំបូងនៃព្រះគម្ពីរ ព្រះនាមរបស់ព្រះគឺបានសរសេរជាអក្សរបួនតួ យហវហ ហើយមានជិត៧.០០០ដង ក្នុងផ្នែកនៃព្រះគម្ពីរជាភាសាហេព្រើរ។ ព្រះនាមរបស់ព្រះបានគេយល់ថាមានអត្ថន័យជា «ទ្រង់ដែលបណ្ដាលឲ្យក្លាយទៅជា»។ នេះបង្ហាញថា ដោយប្រាជ្ញាព្រះយេហូវ៉ាបណ្ដាលអង្គទ្រង់ ឲ្យក្លាយទៅជាអ្វីដែលទ្រង់ត្រូវការ ដើម្បីនឹងសម្រេចគោលបំណងរបស់ទ្រង់។ ទ្រង់ជាព្រះអាទិទេព អ្នកសង្គ្រោះ និងអ្នកទ្រទ្រង់ជីវិត ដូច្នេះទ្រង់អាចបំពេញសេចក្ដីសន្យារបស់ទ្រង់។ ថែមទៀតនោះ ជាភាសាហេព្រើរ ព្រះនាមរបស់ព្រះយេហូវ៉ាគឺក្នុងបែបបទជាកិរិយាស័ព្ទ ដែលសំដៅទៅលើសកម្មភាព ដែលកំពុងតែសម្រេចនោះ។ ត្រូវហើយ ព្រះយេហូវ៉ាកំពុងតែបណ្ដាលឲ្យអង្គទ្រង់ក្លាយទៅជាអ្នកបំពេញគោលបំណងរបស់ទ្រង់។ ទ្រង់ជាព្រះដែលមានព្រះជន្មរស់នៅ!
គុណសម្បត្ដិដ៏សំខាន់ៗរបស់ព្រះយេហូវ៉ា
ព្រះគម្ពីររៀបរាប់ព្រះអាទិទេពជា«ព្រះទ្រង់មានព្រះហឫទ័យមេត្ដាករុណា ហើយទន់សន្ដោស ទ្រង់យឺតនឹងខ្ញាល់ ហើយមានសេចក្ដីសប្បុរស នឹងសេចក្ដីទៀងត្រង់ ជាបរិបូរ»។ (និក្ខមនំ ៣៤:៦, ៧) ឃ្លាដែលថា«មេត្ដាករុណាហើយទន់សន្ដោស» គឺបានបកប្រែពាក្យហេព្រើរដ៏មានន័យជ្រៅជ្រះ។ នេះបញ្ជាក់នូវសេចក្ដីសប្បុរស ដែលដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់នឹងភ្ជាប់នូវរបស់ណាមួយ រហូតដល់គោលបំណងរបស់វាចំពោះរបស់នោះ បានសម្រេចទៅ។ ហើយក៏អាចបកប្រែជា«សេចក្ដីស្រឡាញ់ស្មោះស្ម័គ្រ»។ សេចក្ដីសប្បុរសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា គឺភ្ជាប់នឹងសត្តនិកររបស់ទ្រង់ដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ ហើយសម្រេចគោលបំណងដ៏អស្ចារ្យរបស់ទ្រង់ដែរ។ តើអ្នកមិនចូលចិត្តនឹងសេចក្ដីស្រឡាញ់បែបនេះ ពីព្រះអង្គដែលប្រទានជីវិតឲ្យអ្នកទេឬ?
ព្រះយេហូវ៉ាគឺយឺតនឹងខឹង ហើយរហ័សនឹងអត់ទោសកំហុសរបស់យើង។ គឺជាការដ៏កក់ក្ដៅចិត្តណាស់ ដោយស្និទ្ធជាមួយនឹងបុគ្គលបែបនេះ។ ប៉ុន្តែ នេះមិនមានសេចក្ដីថា ទ្រង់លប់លាងអំពើខុសទំនងឡើយ។ ទ្រង់ប្រកាសថា៖ «ដ្បិតអញ គឺព្រះយេហូវ៉ា អញស្រឡាញ់សេចក្ដីយុត្ដិធម៌ តែស្អប់ការលួចប្លន់ នឹងសេចក្ដីទុច្ចរិតវិញ»។ (អេសាយ ៦១:៨) ជាព្រះនៃសេចក្ដីយុត្ដិធម៌ ទ្រង់នឹងមិនបណ្ដោយឲ្យមានពួកមនុស្សបាបដែលគឃ្លើន ដែលទទូចធ្វើតាមផ្លូវអាក្រក់របស់គេ។ ដូច្នេះ យើងអាចដឹងប្រាកដថា ដល់គ្រាកំណត់ ព្រះយេហូវ៉ានឹងកែតម្រូវសេចក្ដីអយុត្ដិធម៌ក្នុងលោកនេះ។ ទ្រង់មិនបែរខ្នងចេញពីពួករងទុក្ខវេទនានោះទេ។
មិនជាការស្រួលទេ ក្នុងការរក្សាការថ្លឹងថ្លែងដ៏គ្រប់ល័ក្ខណ៍រវាងសេចក្ដីស្រឡាញ់និងសេចក្ដីយុត្ដិធម៌។ ប្រសិនបើអ្នកជាឪពុកម្ដាយ តើអ្នកមានការពិបាកនឹងសម្រេចចិត្តថានៅពេលណា របៀបណា ហើយដល់កំរិតណា ដែលអ្នកនឹងកែតម្រូវកូនរបស់អ្នក ពេលដែលគេប្រព្រឹត្តខុសនោះទេ? ដើម្បីឲ្យចេះថ្លឹងថ្លែងសេចក្ដីយុត្ដិធម៌ដែលប្រកបដោយសេចក្ដីមេត្ដាករុណាដ៏ស្រឡាញ់ គឺត្រូវការប្រាជ្ញាដ៏ឧត្តម។ ព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញគុណសម្បត្ដិនោះយ៉ាងច្រើនបរិបូរ នៅពេលដែលទ្រង់ប្រស្រ័យទាក់ទងជាមួយនឹងមនុស្សលោក។ (រ៉ូម ១១:៣៣-៣៦) ប្រាកដហើយ ប្រាជ្ញារបស់ព្រះអាទិទេពគឺបានឃើញនៅគ្រប់កន្លែង ជាឧទាហរណ៍ អាចមើលឃើញក្នុងសេចក្ដីបង្កើតទាំងឡាយ ដែលនៅជុំវិញយើង។—ទំនុកដំកើង ១០៤:២៤; សុភាសិត ៣:១៩
ប៉ុន្តែ ការមានប្រាជ្ញាគឺមិនគ្រប់គ្រាន់ទេ។ ដើម្បីនឹងសម្រេចគោលបំណងរបស់ទ្រង់ ព្រះអាទិទេពត្រូវតែមានអំណាច ហើយព្រះគម្ពីរបង្ហាញថា ទ្រង់គឺមានព្រះចេស្ដាយ៉ាងខ្លាំង៖ «ចូរងើយភ្នែកឯងមើលទៅលើ ហើយពិចារណាពីអ្នកណាដែលបានបង្កើតរបស់ទាំងនេះ ដែលនាំពួកពលបរិវារចេញមកតាមចំនួនដូច្នេះ ទ្រង់ក៏ហៅរបស់ទាំងនោះតាមឈ្មោះរៀងរាល់តួ ដោយព្រះចេស្ដាដ៏ធំរបស់ទ្រង់ ហើយគ្មានណាមួយខានឡើយ ដោយព្រោះតេជានុភាពដ៏ខ្លាំងក្លាដែរ»។ (អេសាយ ៤០:២៦) ដោយមាន«តេជានុភាពដ៏ខ្លាំងក្លា» ព្រះយេហូវ៉ាអាចសម្រេចរបស់ផ្សេងៗ។ តើគុណសម្បត្ដិបែបនេះមិនទាក់ទាញចិត្តអ្នកឲ្យទៅឯទ្រង់ទេឬ?
ព្រះនៃសាសន៍ទាំងឡាយ
អ្នកប្រហែលជាឆ្ងល់ថា ‹តើព្រះនេះមិនមែនជាព្រះនៃ«សញ្ញាចាស់» ហើយជាព្រះនៃអ៊ីស្រាអែលពីសម័យបុរាណទេឬ›? គឺពិតមែនដែលព្រះយេហូវ៉ាបានបង្ហាញអង្គទ្រង់ទៅពួកអ៊ីស្រាអែល។ ប៉ុន្តែ ដោយអាស្រ័យនូវការបង្កើតមនុស្សមួយគូដំបូង ព្រះយេហូវ៉ាគឺជាព្រះ«ដែលគ្រប់ទាំងគ្រួ . . . នៅផែនដី មាននាមត្រកូលពីទ្រង់មក»។ (អេភេសូរ ៣:១៥) ប្រសិនបើអ្នកជឿថាការគោរពជីដូនជីតារបស់អ្នកជាការត្រឹមត្រូវ តើមិនជាការសមហេតុផល ធ្វើការគោរពទៅព្រះទ្រង់ដែលប្រទានជីវិត ដល់បុរសទីមួយ ដែលជាជីតារបស់យើងរាល់គ្នា ដែលជាអ្នកផ្ដើមនៃខ្សែទាំងឡាយ ដែលមាននៅលើផែនដីសព្វថ្ងៃនេះទេឬ?
ព្រះអាទិទេពមិនមែនជាព្រះដែលមើលមិនឃើញវែងឆ្ងាយនោះទេ។ ពិតមែន នៅពេលមួយ ទ្រង់មានទំនាក់ទំនងដ៏ពិសេសជាមួយសាសន៍អ៊ីស្រាអែល។ ប៉ុន្តែ សូម្បីតែពេលនោះ ក៏ទ្រង់បានទទួលយកអស់អ្នកណាដែលអំពាវនាវរកព្រះនាមរបស់ទ្រង់ដែរ។ ស្តេចអ៊ីស្រាអែលដ៏មានប្រាជ្ញាបានមានបន្ទូលក្នុងសេចក្ដីអធិស្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ាថា៖ «ត្រង់ឯពួកសាសន៍ដទៃ ដែលមិនមែនជាពូជពង្សអ៊ីស្រាអែល ជារាស្ត្រទ្រង់ទេ បើកាលណាគេចាកចេញពីស្រុកឆ្ងាយមក ដោយយល់ដល់ព្រះនាមទ្រង់ . . . នោះសូមទ្រង់ប្រោសស្ដាប់ពីលើស្ថានសួគ៌ . . . ហើយសម្រេចសព្វគ្រប់ តាមសេចក្ដីដែលសាសន៍ដទៃនោះនឹងសូមដល់ទ្រង់ ដើម្បីឲ្យគ្រប់ទាំងសាសន៍នៅផែនដីបានស្គាល់ព្រះនាមទ្រង់»។ (ពង្សាវតារក្សត្រទី១ ៨:៤១-៤៣) មកដល់សព្វថ្ងៃនេះ មនុស្សនៃសាសន៍ទាំងឡាយអាចមករៀនសូត្រអំពីព្រះយេហូវ៉ា ហើយអាចមានទំនាក់ទំនងដ៏ខ្លឹមសារជាមួយទ្រង់។ ប៉ុន្តែ តើនេះមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាលើអ្នកដែរ?
ប្រយោជន៍ពីការស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ា
ដើម្បីត្រឡប់ទៅឯរឿងប្រៀបប្រដូចនៅអត្ថបទមុននេះ ប្រសិនបើអ្នកទទួលរបស់ដែលបានខ្ចប់យ៉ាងស្អាតមួយ នោះអ្នកនឹងចង់ដឹងពីហេតុអ្វីដែលយើងទទួលរបស់នេះ។ តើត្រូវប្រើហើយមើលថែរក្សាតាមរបៀបណា? ស្រដៀងគ្នាដែរ យើងចង់ដឹងអ្វីដែលព្រះមានបំណង នៅពេលដែលទ្រង់បានបង្កើតផែនដីសំរាប់យើងនោះ។ ព្រះគម្ពីរចែងថាទ្រង់«សូនធ្វើហើយប្រតិស្ឋានផែនដី ក៏តាំងឡើង មិនមែនបង្កើតមកឲ្យនៅទទេទេ» ប៉ុន្តែទ្រង់«បានជបសូនបង្កើតឲ្យជាទីអាស្រ័យនៅ»ដោយមនុស្សលោក។—អេសាយ ៤៥:១៨
ប៉ុន្តែ មនុស្សភាគច្រើនមិនបានមើលថែរក្សាអំណោយពីព្រះអាទិទេពនោះទេ។ គេកំពុងតែធ្វើឲ្យផែនដីហិនហោច ដែលព្រះយេហូវ៉ាមិនសព្វព្រះហឫទ័យទេ។ ប៉ុន្តែ ស្របទៅតាមនឹងអត្ថន័យរបស់នាមទ្រង់នោះ ព្រះយេហូវ៉ានឹងបំពេញគោលបំណងដើមរបស់ទ្រង់ សំរាប់មនុស្សលោកនិងផែនដីនេះ។ (ទំនុកដំកើង ១១៥:១៦; វិវរណៈ ១១:១៨) ទ្រង់នឹងជួសជុលផែនដី ហើយប្រទានជាមរតកដល់អ្នកណាដែលសុខចិត្តរស់នៅដោយស្ដាប់តាមទ្រង់។—ម៉ាថាយ ៥:៥
សៀវភៅចុងក្រោយនៃព្រះគម្ពីរ រៀបរាប់នូវអ្វីដែលនឹងកើតឡើងថា៖ «មើលរោងឧបោសថរបស់ព្រះ បាននៅជាមួយនឹងមនុស្សហើយ ទ្រង់នឹងគង់នៅជាមួយនឹងគេ . . . ព្រះទ្រង់នឹងជូតអស់ទាំងទឹកភ្នែក ពីភ្នែកគេចេញ នឹងគ្មានសេចក្ដីស្លាប់ ឬសេចក្ដីសោកសង្រេង ឬសេចក្ដីយំទួញ ឬទុក្ខលំបាកណាទៀតឡើយ។ ដ្បិតសេចក្ដីមុនទាំងប៉ុន្មាន បានកន្លងបាត់ទៅហើយ»។ (វិវរណៈ ២១:៣, ៤) នៅពេលនោះ នឹងគ្មានអ្នកណាម្នាក់យំសោក ដោយព្រោះបងប្អូនជាទីស្រឡាញ់បានស្លាប់នោះទេ។ គ្មានអ្នកណាមួយនឹងអំពាវនាវរកជំនួយឬរងទុក្ខការឈឺចាប់ពីរោគដែលអាចធ្វើឲ្យស្លាប់នោះឡើយ។ សូម្បីតែ‹សេចក្ដីស្លាប់ក៏ត្រូវបំផ្លាញចោលដែរ›។ (កូរិនថូសទី១ ១៥:២៦; អេសាយ ២៥:៨; ៣៣:២៤) នេះរៀបរាប់អំពីជីវិតដ៏សប្បាយ ដូចអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាចង់បានសំរាប់យើងនៅដើមដំបូង កាលដែលទ្រង់បានបង្កើតជីដូនជីតាទីមួយរបស់យើងនោះ។
សូម្បីតែឥឡូវនេះ អ្នកអាចមើលឃើញនូវស្ថានការណ៍ជាមនោរម្យនេះ ក្នុងចំណោមពួកអ្នកថ្វាយបង្គំរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ទ្រង់មានបន្ទូលប្រាប់គេថា៖ «អញនេះ គឺយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃឯង ជាអ្នកដែលបង្រៀនឲ្យឯងបានទទួលប្រយោជន៍ ហើយក៏នាំឯងទៅក្នុងផ្លូវដែលឯងគួរដើរ»។ (អេសាយ ៤៨:១៧) ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះវរបិតាដ៏សប្បុរស ដែលបង្រៀនយើង ជាកូនរបស់ទ្រង់ នូវផ្លូវដ៏ប្រសើរដើម្បីនឹងរស់នៅ។ គោលការណ៍ណែនាំរបស់ទ្រង់សំរាប់មនុស្ស គឺដើម្បីការពារគេដ៏ជាទីស្រឡាញ់ មិនមែនមានព្រំដែនដ៏ឥតកំរិតនោះទេ។ ក្រោយពីនោះ នឹងមានសេរីភាពពិតនិងសុភមង្គល ដូចបានសរសេរទុកមកថា៖ «រីឯព្រះអម្ចាស់ ទ្រង់ជាព្រះវិញ្ញាណ ហើយកន្លែងណាដែលមានព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះអម្ចាស់ នោះក៏មានសេរីភាពដែរ»។ (កូរិនថូសទី២ ៣:១៧) ដោយធ្វើតាមគោលការណ៍ណែនាំ ដែលបានកត់ទុកក្នុងព្រះគម្ពីរ អស់អ្នកដែលទទួលយកការគ្រប់គ្រងរបស់ទ្រង់ គឺឥឡូវនេះនឹងមានចិត្តគំនិតដ៏សុខសាន្ត ដែលនៅថ្ងៃមួយនឹងមានក្នុងពិភពលោកនេះទាំងមូល។—ភីលីព ៤:៧
ព្រះយេហូវ៉ាគឺជាព្រះវរបិតាដ៏ល្អមែន! តើអ្នកសុខចិត្តរៀនថែមទៀតអំពីព្រះទ្រង់ ដែលគាំទ្រសេចក្ដីបង្កើតដ៏អស្ចារ្យទាំងនេះឬទេ? ចំពោះអស់អ្នកណាដែលចង់ នោះនឹងទទួលប្រយោជន៍ដ៏ល្អក្រៃលែង សូម្បីតែនៅឥឡូវនេះផង។ ហើយនៅអនាគតនឹងមានពរដ៏អស់កល្បជានិច្ច។
[រូបភាពនៅទំព័រ៥]
ព្រះនាមរបស់ព្រះដែលជាអក្សរបួនតួភាសាហេព្រើរនោះ អាចមើលឃើញនៅឯជញ្ជាំងនៃព្រះវិហារចាស់ៗជាច្រើន