ការជំនុំជំរះបានប្រតិបត្ដិនៅក្នុងច្រកភ្នំនៃការសម្រេចទោស
«ត្រូវឲ្យសាសន៍ទាំងប៉ុន្មានភ្ញាក់ឡើង ហើយមកឯច្រកភ្នំយ៉ូសាផាត ដ្បិតនៅទីនោះអញនឹងអង្គុយជំនុំជំរះអស់ទាំងសាសន៍ ដែលនៅព័ទ្ធជុំវិញ»។—យ៉ូអែល ៣:១២
១. ហេតុអ្វីក៏យ៉ូអែលឃើញមនុស្សបានប្រមូលនៅ«ច្រកភ្នំនៃការសម្រេចទោស»?
«មានមនុស្សទាំងហ្វូង អើ មានទាំងហ្វូងនៅច្រកភ្នំនៃការសម្រេចទោស»! យើងអានពាក្យដ៏គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍នេះនៅយ៉ូអែល ៣:១៤។ ហេតុអ្វីក៏មនុស្សទាំងហ្វូងបានមកផ្ដុំគ្នា? យ៉ូអែលឆ្លើយថា៖ «ថ្ងៃនៃព្រះយេហូវ៉ាជិតដល់ហើយ»។ នេះជាថ្ងៃដ៏ធំនៃយុត្ដិកម្មរបស់ព្រះយេហូវ៉ា—ជាថ្ងៃនៃការប្រហារជំនុំជំរះលើមនុស្សដែលបានបដិសេធព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ ដែលព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទកាន់អំណាចគ្រប់គ្រង។ នៅទីបំផុត «ទេវតា៤រូប»នៅវិវរណៈជំពូក ៧ នឹងត្រូវលែងទប់«ខ្យល់នៅផែនដីទាំង៤ទិស» ដែលនឹងនាំឲ្យមាន«សេចក្ដីវេទនាជាខ្លាំងណាស់ ដល់ម្ល៉េះបានជាតាំងពីដើមកំណើតលោកីយ៍ ដរាបមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ មិនដែលមានយ៉ាងដូច្នោះឡើយ ហើយទៅមុខក៏មិនដែលមានដែរ»។—វិវរណៈ ៧:១; ម៉ាថាយ ២៤:២១
២. (ក) ហេតុអ្វីក៏កន្លែងនៃសេចក្ដីប្រហារជំនុំជំរះរបស់ព្រះយេហូវ៉ា បានហៅយ៉ាងត្រឹមត្រូវថា «ច្រកភ្នំនៃយ៉ូសាផាត»? (ខ) តើតាមរបៀបណាដែលយ៉ូសាផាតបានប្រព្រឹត្តយ៉ាងត្រឹមត្រូវ ពេលមានគេមកប្រយុទ្ធនោះ?
២ នៅយ៉ូអែល ៣:១២ កន្លែងនៃការជំនុំជំរះនេះ គឺបានត្រូវគេហៅថា«ច្រកភ្នំយ៉ូសាផាត»។ យ៉ាងត្រឹមត្រូវណាស់ ក្នុងកំឡុងដ៏ច្របូកច្របល់នេះក្នុងប្រវត្ដិសាស្ត្រយូដា ព្រះយេហូវ៉ាប្រហារជំនុំជំរះសំរាប់ជាប្រយោជន៍ដល់ស្តេចល្អជាយ៉ូសាផាត ដែលឈ្មោះនេះមានន័យថា «ព្រះយេហូវ៉ាជាចៅក្រម»។ ការពិនិត្យមើលនូវអ្វីដែលបានកើតឡើងនៅពេលនោះ នឹងជួយយើងឲ្យយល់ដឹងច្បាស់នូវអ្វីដែលនឹងកើតឡើងនៅសម័យយើងនេះ។ សាច់រឿងនេះអាចរកឃើញបាននៅរបាក្សត្រទី២ ជំពូក២០។ នៅខទី១នៃជំពូកនោះ យើងអានថា «ពួកកូនចៅម៉ូអាប់ នឹងពួកកូនចៅអាំម៉ូន ព្រមទាំងពួកម៉ាអូនខ្លះ ក៏លើកគ្នាមកច្បាំងនឹងយ៉ូសាផាត»។ តើស្តេចយ៉ូសាផាតបានប្រព្រឹត្តយ៉ាងណា? ទ្រង់បានធ្វើដូចអ្វីដែលពួកអ្នកបំរើដ៏ស្មោះត្រង់របស់ព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើតាំងពីមុនមក។ ទ្រង់រកការដឹកនាំពីព្រះយេហូវ៉ា ដោយខំអធិស្ឋានថា៖ «ឱព្រះនៃយើងខ្ញុំរាល់គ្នាអើយ សូមទ្រង់កាត់ទោសដល់គេ ពីព្រោះយើងខ្ញុំរាល់គ្នាគ្មានកម្លាំង នឹងទប់ទល់ចំពោះពួកយ៉ាងធំ ដែលមកទាស់នឹងយើងរាល់គ្នានេះបានទេ យើងខ្ញុំក៏មិនដឹងធ្វើដូចម្ដេចដែរ ប៉ុន្តែភ្នែកយើងខ្ញុំទន្ទឹងមើលតែទ្រង់ទេ»។—របាក្សត្រទី២ ២០:១២
ព្រះយេហូវ៉ាតបឆ្លើយនឹងការអធិស្ឋាន
៣. តើសេចក្ដីបង្គាប់អ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាប្រទានឲ្យយូដា នៅពេលដែលគេប្រឈមនឹងការរុករានដោយសាសន៍នៅជិតខាងនោះ?
៣ កាលដែល«ពួកយូដាទាំងអស់គ្នាក៏ឈរនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា មានទាំងកូនតូចៗ នឹងប្រពន្ធ ហើយក្មេងៗនៅជាមួយផង» នោះព្រះយេហូវ៉ាក៏តបឆ្លើយនឹងការអធិស្ឋានគេ។ (របាក្សត្រទី២ ២០:១៣) ជាព្រះដែលស្ដាប់ការអធិស្ឋាននោះ ទ្រង់បានប្រទានកម្លាំងជូនព្យាការីយ៉ាហាសៀល ឲ្យផ្ដល់ចម្លើយដល់ពួកមនុស្សដែលដែលមកជួបជុំគ្នា ដូចជាទ្រង់ប្រើ«អ្នកបំរើស្មោះត្រង់ដែលមានវិនិច្ឆ័យល្អ»នៅសព្វថ្ងៃនេះដែរ។ (ម៉ាថាយ ២៤:៤៥) យើងអានថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់មានបន្ទូលមកអ្នករាល់គ្នាដូច្នេះថា៖ ‹កុំឲ្យភ័យខ្លាចអ្វីឡើយ ក៏កុំឲ្យស្រយុតចិត្ត ដោយព្រោះពួកធំទាំងម្ល៉េះនេះដែរ ដ្បិតចំបាំងនេះមិនមែនស្រេចនៅអ្នករាល់គ្នាទេ គឺស្រេចនៅព្រះវិញ . . . អ្នករាល់គ្នាមិនបាច់នឹងតស៊ូក្នុងចំបាំងនេះទេ ឲ្យគ្រាន់តែដំរៀបគ្នាឈរស្ងៀម ហើយចាំមើលសេចក្ដីសង្គ្រោះ ដែលព្រះយេហូវ៉ានឹងប្រោសដល់អ្នករាល់គ្នាប៉ុណ្ណោះ។ . . . កុំឲ្យភ័យខ្លាចអ្វីឡើយ ក៏កុំឲ្យស្រយុតចិត្តដែរ ស្អែកនេះ ចូរចេញទៅទាស់នឹងគេចុះ ពីព្រោះព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់គង់នៅជាមួយនឹងអ្នករាល់គ្នា› »។—របាក្សត្រទី២ ២០:១៥-១៧
៤. តើតាមរបៀបណាដែលព្រះយេហូវ៉ាបានតម្រូវឲ្យរាស្ត្រទ្រង់មានសកម្មភាព នៅពេលដែលគេប្រឈមមុខនឹងការប្រកួតដោយពួកសត្រូវ?
៤ ព្រះយេហូវ៉ាបានតម្រូវអ្វីច្រើនទៀតពីស្តេចយ៉ូសាផាតនិងរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ មិនគ្រាន់តែអង្គុយឥតធ្វើអ្វីសោះ ពេលទន្ទឹងចាំសេចក្ដីសង្គ្រោះដោយអព្ភូតហេតុនោះទេ។ គេត្រូវចាត់វិធានការដើម្បីប្រឈមនឹងការប្រកួតនៃពួកសត្រូវ។ ស្តេចនិង‹ពួករាល់គ្នានៃស្រុកយូដា ក្មេងតូចៗ ប្រពន្ធនិងកូនរបស់គេ› បានបង្ហាញជំនឿដ៏មាំមួន កាលដែលគេក្រោកឡើងពីព្រលឹមស្រាង ហើយធ្វើដំណើរទៅជួបកងទ័ពដ៏រុករាននេះ។ នៅតាមផ្លូវ ស្តេចបានបន្តផ្ដល់សេចក្ដីបង្គាប់និងការលើកទឹកចិត្តរបស់ព្រះ ដោយដាស់តឿនគេថា៖ «ចូរឲ្យមានសេចក្ដីជំនឿជឿដល់ព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃអ្នករាល់គ្នា ទើបអ្នករាល់គ្នានឹងបានខ្ជាប់ខ្ជួន ចូរជឿតាមពួកព្យាការីរបស់ទ្រង់ ទើបអ្នករាល់គ្នានឹងប្រកបដោយសេចក្ដីចំរើន»។ (របាក្សត្រទី២ ២០:២០) ជំនឿជឿដល់ព្រះយេហូវ៉ា! ជំនឿជឿដល់ព្យាការីរបស់ទ្រង់! ត្រង់នេះហើយដែលជាកូនសោនៃការជោគជ័យនោះ។ យ៉ាងដូច្នោះដែរ សព្វថ្ងៃនេះ កាលដែលយើងបន្តបំរើយ៉ាងសកម្មក្នុងកិច្ចការរបស់ព្រះយេហូវ៉ានោះ សូមឲ្យយើងកុំសង្ស័យថាទ្រង់នឹងធ្វើឲ្យជំនឿរបស់យើងបានជោគជ័យ!
៥. តើតាមរបៀបណាដែលស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាសព្វថ្ងៃមានសកម្មភាព កាលដែលគេសរសើរព្រះយេហូវ៉ា?
៥ ដូចពួកយូដានៅសម័យរបស់ស្តេចយ៉ូសាផាត យើងត្រូវតែ«អរព្រះគុណដល់ព្រះយេហូវ៉ាចុះ ដ្បិតសេចក្ដីសប្បុរសទ្រង់នៅជាប់អស់កល្បជានិច្ច»។ តើតាមរបៀបណាដែលយើងពោលពាក្យសរសើរដល់ទ្រង់? គឺដោយការប្រកាសផ្សាយព្រះរាជាណាចក្រដ៏ខ្នះខ្នែងរបស់យើង! ដូចជាពួកយូដា«ចាប់តាំងច្រៀង ហើយសរសើរឡើង»នោះ ក៏យើងបន្ថែមកិច្ចការទៅលើជំនឿរបស់យើងដែរ។ (របាក្សត្រទី២ ២០:២១, ២២) ត្រូវហើយ សូមឲ្យយើងបង្ហាញនូវជំនឿដ៏ស្មោះដូចនេះដែរ កាលដែលព្រះយេហូវ៉ារៀបចំចាត់វិធានការប្រឆាំងលើពួកសត្រូវរបស់ទ្រង់! ថ្វីបើផ្លូវហាក់ដូចជាឆ្ងាយក៏ដោយ សូមឲ្យយើងតាំងចិត្តដើម្បីស៊ូទ្រាំ និងមានជំនឿដ៏សកម្ម ដូចពួកអ្នកបំរើរបស់ទ្រង់ដ៏មានជោគជ័យកំពុងតែស៊ូទ្រាំ នៅកន្លែងដែលមានបញ្ហានៅលើផែនដីសព្វថ្ងៃនេះ។ នៅក្នុងស្រុកខ្លះដែលមានការបៀតបៀន អំពើឃោរឃៅ ទុរភិក្ស ហើយនិងស្ថានការណ៍ដ៏ពិបាកខាងសេដ្ឋកិច្ច នោះពួកអ្នកបំរើដ៏ស្មោះត្រង់របស់ព្រះ កំពុងមានលទ្ធផលយ៉ាងអស្ចារ្យ ដូចជាសៀវភៅប្រចាំឆ្នាំ១៩៩៨នៃស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា បានរាយការណ៍មក។
ព្រះយេហូវ៉ាសង្គ្រោះរាស្ត្ររបស់ទ្រង់
៦. តើតាមរបៀបណាដែលជំនឿដ៏មាំមួនជួយយើងឲ្យមានចិត្តស្មោះត្រង់សព្វថ្ងៃនេះ?
៦ សាសន៍ទាំងឡាយដែលនៅជុំវិញស្រុកយូដាដែលមិនគោរពព្រះ បានខំព័ទ្ធជុំវិញរាស្ត្ររបស់ព្រះ ប៉ុន្តែដោយមានជំនឿយ៉ាងអស្ចារ្យ ពួកអ្នកបំរើរបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានតបឆ្លើយដោយច្រៀងសរសើរទ្រង់។ យើងអាចបង្ហាញជំនឿដូចនេះនៅសព្វថ្ងៃនេះដែរ។ ការបំពេញជីវិតរបស់យើងដោយកិច្ចការនៃសេចក្ដីសរសើរដល់ព្រះយេហូវ៉ា នោះយើងអាចពង្រឹងអាវក្រោះខាងវិញ្ញាណរបស់យើង ឥតឲ្យមានកន្លែងសំរាប់ឲ្យកលល្បិចរបស់សាតាំងចូលបានឡើយ។ (អេភេសូរ ៦:១១) ជំនឿដ៏មាំមួននឹងបង្ក្រាបសេចក្ដីល្បួងដែលអាចធ្វើឲ្យយើងរំខានដោយគ្រឿងកំសាន្តដ៏ថោកទាប វត្ថុនិយម និងភាពឥតអើពើ ដែលជាលក្ខណៈនៃលោកីយ៍ដ៏ជិតស្លាប់នេះ។ ជំនឿដ៏អបរាជ័យនេះនឹងរក្សាយើងឲ្យបំរើយ៉ាងទៀងត្រង់ជាមួយនឹង«អ្នកបំរើស្មោះត្រង់ដែលមានវិនិច្ឆ័យល្អ» កាលដែលយើងទទួលអាហារខាងវិញ្ញាណដែលមានជាបន្ត ដែលផ្ដល់មក‹នៅតាមគ្រាដ៏ត្រឹមត្រូវ›។—ម៉ាថាយ ២៤:៤៥
៧. តើតាមរបៀបណាដែលស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា បានតបឆ្លើយដល់ការប្រយុទ្ធផ្សេងៗ?
៧ ជំនឿរបស់យើងដែលមានមូលដ្ឋានលើព្រះគម្ពីរ នឹងពង្រឹងយើងឲ្យឈរមាំមួនប្រឆាំងនឹងការឃោសនាឲ្យស្អប់យើង ដែលបានធ្វើដោយពួកអ្នកដែលបង្ហាញនូវវិញ្ញាណនៃ«បាវបំរើកំណាច»នៅម៉ាថាយ ២៤:៤៨-៥១។ ក្នុងការសម្រេចទំនាយនេះតាមផ្លូវដ៏អស្ចារ្យ ពួកអ្នកក្បត់ជំនឿកំពុងតែព្រោះសេចក្ដីភូតភរនិងពាក្យផ្សាយដ៏មិនសូវត្រឹមត្រូវ ក្នុងស្រុកជាច្រើននៅសព្វថ្ងៃនេះ ព្រមទាំងសមគំនិតគ្នាជាមួយពួកអាជ្ញាធរក្នុងចំណោមសាសន៍ទាំងឡាយ។ កន្លែងណាដែលសមត្រឹមត្រូវ នោះស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាបានតបឆ្លើយ ដូចបានរៀបរាប់មកនៅភីលីព ១:៧ ដោយ‹ការពារនិងស្ថាបនាដំណឹងល្អតាមច្បាប់›។ ជាឧទាហរណ៍ នៅថ្ងៃទី២៦ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ១៩៩៦ ក្នុងបណ្ដឹងក្ដីពីប្រទេសក្រិក នោះមានចៅក្រមប្រាំបួននាក់ពីតុលាការអឺរ៉ុបខាងសិទ្ធិមនុស្ស នៅទីក្រុង ស្ដ្រាបឺក បានបញ្ជាក់ម្ដងទៀតជាឯកច្ឆន្ទដែលថា «ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា បានរួមចំណែកអត្ថន័យពាក្យ‹សាសនាដែលគេស្គាល់› » ដែលប្រទានសិទ្ធិឲ្យគេមានសេរីភាពខាងគំនិត មនសិការ និងជំនឿ ហើយសិទ្ធិដើម្បីប្រកាសជំនឿរបស់គេ។ ចំពោះពួកអ្នកក្បត់ជំនឿ ការជំនុំជំរះរបស់ព្រះថ្លែងថា៖ «តែមានការកើតមកដល់គេ ដូចជាពាក្យទំនៀមពិតដែលថា ‹ឆ្កែបានត្រឡប់ទៅស៊ីកំអួតវា ឯជ្រូកញីដែលគេលាងស្អាតហើយ បានទៅននៀលនៅក្នុងខ្នាចវិញ› »។—ពេត្រុសទី២ ២:២២
៨. នៅសម័យរបស់ស្តេចយ៉ូសាផាត តើតាមរបៀបណាដែលព្រះយេហូវ៉ាប្រហារសេចក្ដីជំនុំជំរះលើពួកសត្រូវរបស់ទ្រង់?
៨ នៅសម័យស្តេចយ៉ូសាផាត ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រហារការជំនុំជំរះលើពួកអ្នកដែលចង់បៀតបៀនរាស្ត្ររបស់ទ្រង់។ យើងអានថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់បង្កប់ទ័ពទាស់នឹងពួកកូនចៅអាំម៉ូន ម៉ូអាប់ នឹងពួកភ្នំសៀរ ដែលមកចង់ច្បាំងនឹងពួកយូដា ឲ្យគេត្រូវចាញ់ ដ្បិតពួកកូនចៅអាំម៉ូន នឹងម៉ូអាប់ គេលើកគ្នាបំផ្លាញពួកអ្នកនៅស្រុកភ្នំសៀរអស់រលីងទៅ រួចកាលគេបានបំផ្លាញពួកនោះអស់ហើយ នោះក៏ព្រួតគ្នាបំផ្លាញដល់គ្នាទៅវិញទៅមកទៀត»។ (របាក្សត្រទី២ ២០:២២, ២៣) ពួកយូដាហៅកន្លែងនោះជាច្រកភ្នំដែលឈ្មោះបេរ៉ាកា បេរ៉ាកាមានន័យថា«ពរ»។ នៅសម័យទំនើបនេះដែរ សេចក្ដីប្រហារជំនុំជំរះរបស់ព្រះយេហូវ៉ាលើពួកសត្រូវរបស់ទ្រង់ នឹងនាំឲ្យមានពរដ៏ធំសំរាប់រាស្ត្រទ្រង់។
៩, ១០. តើអ្នកណាដែលបានបង្ហាញខ្លួនគេថាសមនឹងទទួលការជំនុំជំរះពីព្រះយេហូវ៉ា ថាជាមនុស្សអាក្រក់នោះ?
៩ យើងប្រហែលជាសួរថា តើអ្នកណានៅសម័យទំនើបនេះ ដែលនឹងទទួលសេចក្ដីជំនុំជំរះដ៏អាក្រក់ពីព្រះយេហូវ៉ា? ដើម្បីរកចម្លើយនឹងសំនួរនេះ យើងត្រូវតែពិនិត្យមើលទំនាយរបស់យ៉ូអែល។ យ៉ូអែល ៣:៣ និយាយអំពីពួកសត្រូវនៃរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ ដែល«បានដូរកូនប្រុស១ឲ្យបានស្រីសំផឹងវិញ ហើយបានលក់កូនស្រី១ឲ្យបានស្រាទំពាំងបាយជូរសំរាប់ផឹក»។ ត្រូវហើយ គេចាត់ទុកពួកអ្នកបំរើរបស់ព្រះថាទាបជាងគេណាស់ ថាកូនរបស់គេមានតម្លៃតិចជាងស្រីសំផឹងឬស្រាមួយដបផង។ គេនឹងត្រូវទទួលការជំនុំជំរះចំពោះរឿងនេះ។
១០ ពួកអ្នកដែលប្រព្រឹត្តអំពើអសីលធម៌ខាងវិញ្ញាណ ក៏គួរទទួលសេចក្ដីជំនុំជំរះស្មើគ្នានោះដែរ។ (វិវរណៈ ១៧:៣-៦) ហើយពួកអ្នកដែលនឹងទទួលទោស គឺជាពួកដែលបង្ខំអំណាចគ្រប់គ្រងខាងនយោបាយឲ្យមកបៀតបៀនស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយរារាំងសកម្មភាពរបស់គេ ដូចពួកមេដឹកនាំសាសនាខ្លះបានធ្វើនៅអឺរ៉ុបខាងកើតនៅពេលថ្មីៗនេះ។ ព្រះយេហូវ៉ាសម្ដែងនូវគោលបំណងទ្រង់ក្នុងការប្រឆាំង នឹងពួកអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់បែបនេះ។—យ៉ូអែល ៣:៤-៨
«ត្រៀមគ្នាសំរាប់ចូលច្បាំង»
១១. តើតាមរបៀបណាដែលព្រះយេហូវ៉ាប្រកួតនឹងពួកសត្រូវរបស់ទ្រង់ឲ្យមកឯសង្គ្រាម?
១១ បន្ទាប់មក ព្រះយេហូវ៉ាហៅរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ឲ្យប្រកាសនូវសេចក្ដីប្រកួតក្នុងចំណោមសាសន៍ថា៖ «ចូរត្រៀមគ្នាសំរាប់ចូលច្បាំង! ត្រូវឲ្យដាស់ពួកខ្លាំងពូកែឡើង! ចូរឲ្យអស់ទាំងមនុស្សថ្នឹកច្បាំងចូលមកជិតហើយឡើងមកចុះ»! (យ៉ូអែល ៣:៩) នេះជាសេចក្ដីប្រកាសពីចំបាំងដ៏ចម្លែកមួយ—នៃចំបាំងដ៏សុចរិត។ ស្មរបន្ទាល់ដ៏ស្មោះត្រង់របស់ព្រះយេហូវ៉ាទុកចិត្តលើសាស្ដ្រាវុធខាងវិញ្ញាណ កាលដែលគេតបឆ្លើយនឹងពាក្យផ្សាយដ៏មិនត្រឹមត្រូវ ដើម្បីទប់ទល់នឹងសេចក្ដីកុហកដោយសេចក្ដីពិតវិញ។ (កូរិនថូសទី២ ១០:៤; អេភេសូរ ៦:១៧) មិនយូរប៉ុន្មាន ព្រះនឹងត្រៀមសំរាប់«សង្គ្រាមនៃថ្ងៃដ៏ធំរបស់ព្រះដ៏មានព្រះចេស្ដាបំផុត»។ សង្គ្រាមនេះនឹងកំទេចពួកប្រឆាំងអធិបតេយ្យភាពរបស់ព្រះចេញពីផែនដី។ រាស្ត្ររបស់ទ្រង់នៅលើផែនដីនឹងឥតចាំបាច់ចូលធ្វើសង្គ្រាមនោះទេ។ តាមន័យចំៗនិងតាមការប្រៀបប្រដូច គេបាន‹យកដាវរបស់ខ្លួនដំធ្វើជាផាលនង្គ័ល ហើយលំពែងគេធ្វើជាដង្កាវ›។ (អេសាយ ២:៤) ផ្សេងពីនេះ ព្រះយេហូវ៉ាប្រកួតនឹងពួកសាសន៍ដ៏ប្រឆាំងទាំងនោះឲ្យធ្វើការផ្ទុយទៅវិញ៖ «ចូរដំដែកផាលរបស់ឯងរាល់គ្នាធ្វើជាដាវ ហើយដង្កាវរបស់ឯងធ្វើជាលំពែងទៅ»។ (យ៉ូអែល ៣:១០) ទ្រង់អញ្ជើញឲ្យគេបើកឃ្លាំងអាវុធទាំងមូល ហើយយកប្រដាប់អាវុធដ៏ទំនើបមកប្រើក្នុងចំបាំង។ ប៉ុន្តែ គេមិនអាចមានការជោគជ័យបានទេ ដ្បិតការប្រយុទ្ធនិងជ័យជំនះគឺជារបស់ផងព្រះយេហូវ៉ា!
១២, ១៣. (ក) ថ្វីបើមកដល់ទីបញ្ចប់នៃសង្គ្រាមត្រជាក់ តើតាមរបៀបណាដែលសាសន៍ជាច្រើន បង្ហាញថាគេចូលចិត្តសង្គ្រាម? (ខ) តើចំពោះអ្វីដែលសាសន៍ទាំងពួងមិនបានប្រុងប្រៀប?
១២ នៅដើមទសវត្សនៃឆ្នាំ១៩៩០ សាសន៍ទាំងឡាយបានប្រកាសថា សង្គ្រាមត្រជាក់គឺឈប់មានហើយ។ ដោយដឹងអំពីរឿងនេះ តើគោលបំណងទីមួយរបស់អង្គការសហប្រជាជាតិ ដើម្បីរក្សាសន្ដិភាពនិងសន្ដិសុខបានសម្រេចទេ? គឺប្រាកដជាអត់ទេ! តើព្រឹត្ដិការណ៍នៅប្រទេសប៊ុរុនឌី ដែលជាសាធារណៈរដ្ឋដ៏ប្រជាធិបតេយ្យនៃប្រទេសកុងហ្គោ ប្រទេសអ៊ីរ៉ាក ប្រទេសលីបេរ្យ៉ា ប្រទេសរ្វ៉ាន់ដា ប្រទេសសូម៉ាលីនិងអតីតយូកូស្លាវា ប្រាប់យើងយ៉ាងដូចម្ដេច? តាមពាក្យសំដីនៅយេរេមា ៦:១៤ គេនិយាយថា «សុខៗប៉ុណ្ណោះ ក្នុងកាលដែលឥតមានសេចក្ដីសុខឡើយ»។
១៣ ទោះជាសង្គ្រាមបានឈប់នៅកន្លែងខ្លះក៏ដោយ សាសន៍ដែលជាសមាជិកនៃអង្គការសហប្រជាជាតិ នៅតែប្រជែងធ្វើសាស្ដ្រាវុធដ៏ស្មុគស្មាញ។ សាសន៍ខ្លះបន្តទុកអាវុធបរមាណូផង។ សាសន៍ឯទៀតបង្កើតអាវុធគីមីដែលអាចសម្លាប់មនុស្សជាច្រើន។ កាលដែលសាសន៍ទាំងនោះប្រមូលគ្នាមកឯកន្លែងអើម៉ាគេដូនជានិមិត្តរូប ទ្រង់ប្រកួតនឹងគេថា៖ «ត្រូវឲ្យអ្នកខ្សោយពោលថា ‹ខ្ញុំមានកំឡាំងដែរ› ម្នាល សាសន៍ទាំងឡាយដែលនៅព័ទ្ធជុំវិញអើយ ចូរប្រញាប់មកប្រជុំគ្នាចុះ»។ រួចមកយ៉ូអែលបានបន្ថែមពាក្យអង្វររបស់គាត់ថា៖ «ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ សូមទ្រង់ឲ្យពួកខ្លាំងពូកែរបស់ទ្រង់ចុះទៅឯទីនោះដែរ»។—យ៉ូអែល ៣:១០, ១១
ព្រះយេហូវ៉ាការពាររាស្ត្ររបស់ទ្រង់
១៤. តើអ្នកណាដែលជាអ្នកដ៏ខ្លាំងក្លារបស់ព្រះយេហូវ៉ា?
១៤ តើអ្នកណាជាបុគ្គលដ៏ខ្លាំងក្លារបស់ព្រះយេហូវ៉ា? ប្រមាណ២៨០ដងក្នុងព្រះគម្ពីរ ព្រះដ៏ពិតបានត្រូវគេហៅថា«ព្រះយេហូវ៉ានៃពួកពលបរិវារ»។ (ពង្សាវតារក្សត្រទី២ ៣:១៤) ពួកពលបរិវារទាំងនេះជាពួកទេវតានៅស្ថានសួគ៌ ហើយគេប្រុងប្រៀបជាស្រេចដើម្បីធ្វើអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាបង្គាប់ឲ្យគេធ្វើ។ នៅពេលដែលពួកស៊ីរីមកចាប់លោកអេលីសេ នោះព្រះយេហូវ៉ាបានបើកភ្នែករបស់អ្នកបំរើរបស់អេលីសេ ដើម្បីឲ្យគាត់មើលឃើញ ហេតុដែលពួកនោះមិនអាចមានជោគជ័យបានទេ៖ «ក៏មើលទៅឃើញភ្នំនោះមានពេញដោយពលសេះ នឹងរទេះចំបាំង ដែលសុទ្ធតែជាភ្លើង នៅព័ទ្ធជុំវិញអេលីសេ»។ (ពង្សាវតារក្សត្រទី២ ៦:១៧) ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលថា ទ្រង់អាចអង្វរដល់ព្រះវរបិតាសុំ«ពួកទេវតា១២កង»។ (ម៉ាថាយ ២៦:៥៣) ដោយរៀបរាប់ពីពេលដែលព្រះយេស៊ូជិះមក ដើម្បីនឹងប្រហារសេចក្ដីជំនុំជំរះនៅឯអើម៉ាគេដូននោះ វិវរណៈមានសេចក្ដីថា៖ «អស់ទាំងពលបរិវារនៅស្ថានសួគ៌ ក៏ជិះសេះសដង្ហែទ្រង់ ទាំងស្លៀកពាក់សំពត់ទេស ហើយស្អាតផង មានដាវយ៉ាងមុតចេញពីព្រះឱសទ្រង់ ដើម្បីនឹងកាប់អស់ទាំងសាសន៍ ហើយទ្រង់នឹងឃ្វាលគេ ដោយដំបងដែក ទ្រង់ក៏ជាន់ក្នុងធុងឃ្នាបនៃស្រាទំពាំងបាយជូរ ជាសេចក្ដីឃោរឃៅរបស់សេចក្ដីខ្ញាល់នៃព្រះដ៏មានព្រះចេស្ដាបំផុត»។ (វិវរណៈ ១៩:១៤, ១៥) ធុងឃ្នាបនៃស្រាទំពាំងបានជូរជានិមិត្តរូបនេះ គឺបានរៀបរាប់យ៉ាងច្បាស់ជា«ធុងជាន់ផ្លែយ៉ាងធំរបស់ផងសេចក្ដីក្រោធនៃព្រះ»។—វិវរណៈ ១៤:១៧-២០
១៥. តើតាមរបៀបណាដែលយ៉ូអែល ពណ៌នាសង្គ្រាមរបស់ព្រះយេហូវ៉ាប្រឆាំងនឹងពួកសាសន៍?
១៥ ប៉ុន្តែ តើយ៉ាងដូចម្ដេចដែលព្រះយេហូវ៉ានឹងឆ្លើយតបដល់សេចក្ដីអង្វររបស់យ៉ូអែល ដើម្បីនាំឲ្យពួកខ្លាំងក្លារបស់ព្រះឲ្យធ្លាក់ចុះនោះ? នេះគឺដោយពាក្យសំដីដ៏ច្បាស់នេះ ដែលថា៖ «ត្រូវឲ្យសាសន៍ទាំងប៉ុន្មានភ្ញាក់ឡើង ហើយមកឯច្រកភ្នំយ៉ូសាផាត ដ្បិតនៅទីនោះអញនឹងអង្គុយជំនុំជំរះអស់ទាំងសាសន៍ ដែលនៅព័ទ្ធជុំវិញ ចូរលូកកណ្ដៀវទៅ ដ្បិតចំរូតទុំហើយ ចូរមកជាន់ផ្លែចុះ ដ្បិតធុងសំរាប់ជាន់ បានពោរពេញ ធុងរងទឹកទាំងប៉ុន្មាន ក៏ពេញហៀរហើយ ពីព្រោះអំពើអាក្រក់របស់គេសំបើមណាស់។ មានមនុស្សទាំងហ្វូង អើ មានទាំងហ្វូងនៅច្រកភ្នំនៃការសំរេចទោស ដ្បិតថ្ងៃនៃព្រះយេហូវ៉ាជិតដល់ហើយ នៅក្នុងច្រកភ្នំនៃការសំរេចទោស ព្រះអាទិត្យនឹងព្រះចន្ទក៏ងងឹតទៅហើយផ្កាយទាំងប៉ុន្មានបានលែងភ្លឺទៅ ព្រះយេហូវ៉ានឹងស្រែកគ្រហឹមពីស៊ីយ៉ូនមក ហើយបញ្ចេញព្រះសៀងពីក្រុងយេរូសាឡិម នោះទាំងផ្ទៃមេឃ ហើយផែនដីនឹងកក្រើករំពើកទៅ»។—យ៉ូអែល ៣:១២-១៦
១៦. តើអ្នកណាដែលរួមចំណែកក្នុងចំណោមពួកអ្នកដែលព្រះយេហូវ៉ាប្រហារសេចក្ដីជំនុំជំរះ?
១៦ ដូចជាឈ្មោះរបស់យ៉ូសាផាតមានន័យថា «ព្រះយេហូវ៉ាជាចៅក្រម» នោះប្រាកដជាព្រះយេហូវ៉ានឹងធ្វើយុត្ដិកម្មនឹងអធិបតេយ្យភាព ពេលដែលទ្រង់ប្រហារសេចក្ដីជំនុំជំរះ។ ទំនាយនេះរៀបរាប់ថា អស់អ្នកដែលនឹងទទួលសេចក្ដីជំនុំជំរះថាជាអាក្រក់នោះ គឺជា‹ហ្វូងមនុស្សដែលនៅច្រកភ្នំនៃការសម្រេចទោស›។ ពួកអ្នកដែលនៅសល់ទាំងប៉ុន្មានដែលគាំទ្រសាសនាមិនពិត គឺនឹងនៅចំណោមពួកហ្វូងមនុស្សទាំងនោះ។ ពួកដែលរៀបរាប់នៅទំនុកដំកើង ទីពីរក៏បញ្ចូលក្នុងពួកនេះដែរ—អស់ទាំងសាសន៍ ជនជាតិទាំងពួង ពួកមហាក្សត្រនៅផែនដី និងពួកគ្រប់គ្រងទាំងប៉ុន្មាន—ដែលប្រាថ្នាចង់បានប្រព័ន្ធដ៏ពុករលួយនៃលោកីយ៍នេះ ជាជាង‹បំរើព្រះយេហូវ៉ាដោយគោរពកោតខ្លាចនោះទេ›។ ពួកទាំងនេះមិនព្រម«ថើបព្រះរាជបុត្រា»។ (ទំនុកដំកើង ២:១, ២, ១១, ១២) ពួកគេមិនទទួលស្គាល់ព្រះយេស៊ូជាស្តេចជាមួយព្រះយេហូវ៉ាទេ។ ថែមទៀត ហ្វូងមនុស្សដែលកត់ទុកសំរាប់សេចក្ដីហិនវិនាស នឹងរួមបញ្ចូលមនុស្សទាំងពួង ដែលស្តេចដ៏រុងរឿងនេះនឹងកាត់ទោសជា«ពពែ»។ (ម៉ាថាយ ២៥:៣៣, ៤១) នៅពេលដែលគ្រារបស់ព្រះយេហូវ៉ាមកដល់ ដើម្បីនឹងស្រែកគ្រហឹមចេញពីយេរូសាឡិមខាងស្ថានសួគ៌ នោះស្តេចនៃអស់ទាំងស្តេចដែលបានតែងតាំង នឹងជិះសេះដើម្បីប្រហារសេចក្ដីជំនុំជំរះនោះ។ ស្ថានសួគ៌និងផែនដីនឹងច្បាស់ជាខ្ទរមែន! ប៉ុន្តែ យើងបានទទួលការធានារាប់រងថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ានឹងធ្វើជាទីពំនាក់ ដល់រាស្ត្រទ្រង់ ហើយជាទីមាំមួន ដល់ពួកកូនចៅអ៊ីស្រាអែល»។—យ៉ូអែល ៣:១៦
១៧, ១៨. តើអ្នកណាដែលបានសម្គាល់ជាពួករួចរស់ជីវិតនៃសេចក្ដីវេទនាជាខ្លាំង ហើយតើគេនឹងសប្បាយចិត្តក្រោមស្ថានភាពបែបណា?
១៧ វិវរណៈ ៧:៩-១៧ សម្គាល់ពួកអ្នកដែលនឹងរួចរស់ពីសេចក្ដីវេទនាជាខ្លាំងជា«ពួកហ្វូងធំ» ដែលរួមបញ្ចូលនឹងពួកអ្នកដែលអនុវត្តជំនឿ លើលោហិតរបស់ព្រះយេស៊ូដែលមានអំណាចលោះ។ ពួកទាំងនេះនឹងបានការពារនៅថ្ងៃនៃព្រះយេហូវ៉ា កាលដែលពួកហ្វូងមនុស្សជាច្រើន នៅទំនាយរបស់យ៉ូអែលនឹងជួបសេចក្ដីជំនុំជំរះដ៏អាក្រក់របស់គេ។ យ៉ូអែលបាននិយាយទៅពួកអ្នករស់ថា៖ «ឯងរាល់គ្នានឹងដឹងថា អញនេះជាព្រះយេហូវ៉ាគឺជាព្រះនៃឯងរាល់គ្នា ដែលគង់នៅស៊ីយ៉ូន ជាភ្នំបរិសុទ្ធរបស់អញ» ដែលជាដំណាក់រស់នៅរបស់ព្រះយេហូវ៉ានៅស្ថានសួគ៌។—យ៉ូអែល ៣:១៧ក
១៨ ទំនាយថែមប្រាប់យើងថា នៅពេលនោះ ទីដំណាក់នៃព្រះរាជាណាចក្រសួគ៌ារបស់ព្រះ «នឹងបានបរិសុទ្ធ ឥតមានអ្នកដទៃណាដើរកាត់ទៀតឡើយ»។ (យ៉ូអែល ៣:១៧ខ) នៅស្ថានសួគ៌និងនៅក្នុងវិស័យលើផែនដីនៃព្រះរាជាណាចក្រសួគ៌ា នោះនឹងឥតមានមនុស្សចម្លែក ដ្បិតមនុស្សទាំងអស់នឹងរួមចូលគ្នាក្នុងសេចក្ដីថ្វាយបង្គំបរិសុទ្ធ។
១៩. តើយ៉ូអែលពណ៌នាយ៉ាងណានូវសុភមង្គលខាងសួនមនោរម្យនៃរាស្ត្ររបស់ព្រះសព្វថ្ងៃនេះ?
១៩ សូម្បីនៅសព្វថ្ងៃនេះ ក៏មានសន្ដិភាពដ៏បរិបូរក្នុងចំណោមរាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ានៅលើផែនដីដែរ។ ដោយសាមគ្គីភាព គេកំពុងតែប្រកាសផ្សាយសេចក្ដីជំនុំជំរះរបស់ព្រះនៅជាង២៣០ប្រទេស ដែលមានជាង៣០០ភាសាផ្សេងៗ។ ការរីកចំរើនរបស់គេបានទាយយ៉ាងល្អដោយយ៉ូអែលថា៖ «នៅគ្រានោះ អស់ទាំងភ្នំធំ នឹងស្រក់ទឹកទំពាំងបាយជូរផ្អែមមក ហើយអស់ទាំងភ្នំតូចនឹងហូរដោយទឹកដោះ អស់ទាំងជ្រោះនៅស្រុកយូដានឹងមានទឹកហូរ ហើយនឹងមានក្បាលទឹក១ ហូរចេញពីព្រះវិហារនៃព្រះយេហូវ៉ាមកស្រោចស្រពច្រកភ្នំស៊ីទីម»។ (យ៉ូអែល ៣:១៨) ត្រូវហើយ ព្រះយេហូវ៉ានឹងបន្តចាក់លើពួកអ្នកសរសើររបស់ទ្រង់នៅលើផែនដី នូវពរនិងការរីកចំរើននៃសេចក្ដីពិតដ៏មានតម្លៃ។ អធិបតេយ្យភាពរបស់ព្រះយេហូវ៉ានឹងបានធ្វើឲ្យឃើញថា ឥតមានទោសនៅឯច្រកភ្នំនៃការសម្រេចទោស ហើយនឹងមានអំណរ កាលដែលគង់នៅជាមួយរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ដែលបានលោះមកនេះ។—វិវរណៈ ២១:៣, ៤
តើអ្នកអាចនៅចាំបានទេ?
◻ តើតាមរបៀបណាដែលព្រះយេហូវ៉ាបានសង្គ្រោះរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ ក្នុងសម័យនៃស្តេចយ៉ូសាផាត?
◻ តើអ្នកណាដែលព្រះយេហូវ៉ានឹងកាត់ទោសឲ្យទទួលសេចក្ដីហិនវិនាសនៅ«ច្រកភ្នំនៃការសម្រេចទោស»?
◻ តើអ្នកណាដែលជាពួកដ៏ខ្លាំងក្លារបស់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយតើគេមានចំណែកអ្វីក្នុងចំបាំងនៅចុងបំផុត?
◻ តើពួកអ្នកថ្វាយបង្គំដ៏ស្មោះត្រង់មានសុភមង្គលអ្វីខ្លះ?
[រូបភាពនៅទំព័រ១៩]
យូដាបានត្រូវប្រាប់ថា៖ ‹សូមកុំឲ្យខ្លាចដ្បិតចំបាំងគឺមិនរបស់ឯងទេ តែរបស់ព្រះយេហូវ៉ាវិញ›
[រូបភាពនៅទំព័រ២០]
ព្រះគម្ពីរសម្គាល់ពួកហ្វូងធំជាអ្នករួចរស់ជីវិតពីសេចក្ដីវេទនាជាខ្លាំង