ក្រុងយេរូសាឡិម—ជាទីគោរព‹ជាជាងសេចក្ដីអំណរយ៉ាងសំខាន់របស់អ្នក›ឬទេ?
«បើខ្ញុំមិនចូលចិត្តនឹងក្រុងយេរូសាឡិម ជាជាងសេចក្ដីអំណរយ៉ាងសំខាន់របស់ខ្ញុំ នោះសូមឲ្យអណ្ដាតខ្ញុំជាប់នៅក្រអូមមាត់ចុះ»។—ទំនុកដំកើង ១៣៧:៦
១. តើនិរទេសជនសាសន៍យូដាជាច្រើនបានមានអាកប្បកិរិយាយ៉ាងណា ចំពោះក្រុងដែលព្រះបានរើសតាំងនេះ?
ជិតប្រាំពីរទសវត្សបានកន្លងផុតហើយ តាំងពីពេលដែលនិរទេសជនយូដាដំបូងបានត្រឡប់មកក្រុងយេរូសាឡិមវិញ ក្នុងឆ្នាំ៥៣៧ ម.ស.យ.។ ព្រះវិហាររបស់ព្រះបានគេកសាងឡើងវិញរួចទៅហើយ ប៉ុន្តែទីក្រុងនេះនៅតែហិនហោចនៅឡើយ។ នៅគ្រាដដែលនេះ មនុស្សតំណថ្មីបានធំពេញវ័យក្នុងនិរទេស។ ពួកគេជាច្រើននាក់ប្រាកដជាមានអារម្មណ៍ដូចអ្នកតែងបទទំនុកដំកើង ដែលបានច្រៀងថា៖ «ឱក្រុងយេរូសាឡិមអើយ បើសិនជាខ្ញុំភ្លេចឯង នោះសូមឲ្យដៃស្ដាំខ្ញុំភ្លេចថ្វីដៃទៅផង»។ (ទំនុកដំកើង ១៣៧:៥) មនុស្សខ្លះមិនគ្រាន់តែចាំក្រុងយេរូសាឡិមនោះទេ ប៉ុន្តែដោយសកម្មភាពរបស់គេ ក៏បង្ហាញថាគេចាត់ទុកក្រុងនោះ ជាទីខ្ពស់«ជាជាងសេចក្ដីអំណរយ៉ាងសំខាន់របស់[គេ]»វិញ។—ទំនុកដំកើង ១៣៧:៦
២. តើអែសរ៉ា ជាអ្នកណាគេ ហើយតើលោកបានត្រូវទទួលពរយ៉ាងដូចម្ដេច?
២ ជាឧទាហរណ៍ សូមពិចារណាមើលសង្ឃម្នាក់ ឈ្មោះអែសរ៉ា។ សូម្បីមុននឹងលោកបានត្រឡប់ទៅប្រទេសកំណើតវិញក្ដី ក៏លោកបានផ្សព្វផ្សាយយ៉ាងខ្នះខ្នែងនូវប្រយោជន៍ពីការថ្វាយបង្គំបរិសុទ្ធនៅក្រុងយេរូសាឡិមដែរ។ (អែសរ៉ា ៧:៦, ១០) ដោយហេតុនេះ អែសរ៉ាបានត្រូវទទួលពរយ៉ាងវិសេស។ ព្រះយេហូវ៉ាបានជំរុញទឹកចិត្តស្តេចពើស៊ី ឲ្យប្រទានអែសរ៉ា នូវឯកសិទ្ធដឹកនាំក្រុមនិរទេសជនមួយទៀតទៅក្រុងយេរូសាឡិម។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ស្តេចនោះបានជូនវិភាគទានយ៉ាងធំជាមាសនិងប្រាក់ ដើម្បី«តាក់តែងព្រះវិហារនៃព្រះយេហូវ៉ា ដែលនៅក្រុងយេរូសាឡិមឲ្យល្អឡើង»។—អែសរ៉ា ៧:២១-២៧
៣. តើតាមរបៀបណាដែលនេហេមា បង្ហាញថាក្រុងយេរូសាឡិមជាសេចក្ដីសំខាន់បំផុតរបស់លោក?
៣ ប្រមាណ១២ឆ្នាំក្រោយមក គឺមានជាតិយូដាម្នាក់ទៀតដែលបានចាត់វិធានការដ៏មិនរួញរា គឺលោកនេហេមា។ លោកបានបំរើនៅក្នុងវាំងនៅក្រុងស៊ូសាន។ លោកមានឋានៈដ៏ធំដុំមួយ ជាអ្នកកាន់ពែងថ្វាយស្តេចអើថាស៊ើកសេស ប៉ុន្តែនេះមិនមែនជា«សេចក្ដីអំណរយ៉ាងសំខាន់របស់»នេហេមានោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់មានចិត្តចង់ទៅកសាងក្រុងយេរូសាឡិមឡើងវិញ។ ជាច្រើនខែហើយ នោះនេហេមាបានអធិស្ឋានអំពីរឿងនេះ ហើយព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទានពរឲ្យគាត់ ដោយសារការនេះ។ កាលបានជ្រាបអំពីកង្វល់របស់នេហេមា នោះស្តេចពើស៊ីនេះក៏ផ្ដល់ឲ្យលោកនូវកងកម្លាំងទាហាន ព្រមទាំងសំបុត្រដែលអនុញ្ញាតគាត់ឲ្យកសាងក្រុងយេរូសាឡិមឡើងវិញដែរ។—នេហេមា ១:១–២:៩
៤. តើតាមរបៀបណាដែលយើងបង្ហាញថា ការថ្វាយបង្គំព្រះយេហូវ៉ា សំខាន់ជាងសេចក្ដីអំណរណាផ្សេង ដែលយើងប្រហែលជាមាននោះ?
៤ យ៉ាងប្រាកដហើយ អែសរ៉ា នេហេមា និងពួកយូដាជាច្រើននាក់ទៀត ផ្ដល់ភស្តុតាងថា ការថ្វាយបង្គំរបស់ព្រះយេហូវ៉ាឲ្យមានទីតាំងនៅក្រុងយេរូសាឡិម ជាអ្វីដ៏សំខាន់បំផុតជាងអ្វីៗទាំងអស់ គឺ‹ជាជាងសេចក្ដីអំណរយ៉ាងសំខាន់របស់គេ› ឬក៏សំខាន់ជាងអ្វីៗផ្សេងទៀតដែលអាចធ្វើជាហេតុអរសប្បាយឡើង។ ពួកបុគ្គលបែបនេះពិតជាទីលើកទឹកចិត្តមែន ដល់មនុស្សគ្រប់គ្នាសព្វថ្ងៃនេះ ដែលចាត់ទុកតាមរបៀបដូចគ្នានេះ នូវព្រះយេហូវ៉ា ការថ្វាយបង្គំទ្រង់ និងអង្គការដែលដឹកនាំដោយវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់ដែរ! តើអ្នកមានទស្សនៈដូចនេះទេ? តើអ្នកបង្ហាញដោយការស៊ូទ្រាំរបស់អ្នកក្នុងកិច្ចការរបស់ព្រះ ថាសេចក្ដីអំណរយ៉ាងសំខាន់របស់អ្នក គឺជាឯកសិទ្ធថ្វាយបង្គំព្រះយេហូវ៉ាជាមួយនឹងរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ឬទេ? (ពេត្រុសទី២ ៣:១១) ចំពោះការលើកទឹកចិត្តថែមទៀត សូមឲ្យយើងពិចារណាមើលនូវលទ្ធផលដ៏ល្អពីដំណើរនៃអែសរ៉ា ទៅក្រុងយេរូសាឡិមនោះ។
ពរនិងភារកិច្ចទាំងឡាយ
៥. តើពរយ៉ាងវិសេសអ្វី ដែលពួកអ្នកដែលរស់នៅស្រុកយូដាក្នុងសម័យអែសរ៉ា បានទទួលនោះ?
៥ ក្រុមនិរទេសជនប្រមាណ៦.០០០នាក់ ដែលបានត្រឡប់មកវិញជាមួយអែសរ៉ា បានយកវិភាគទានជាមាសនិងប្រាក់សំរាប់ព្រះវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ នេះមានចំនួនទាំងអស់ប្រមាណ៣៥លានដុល្លារអាមេរិកតាមតម្លៃបច្ចុប្បន្ន។ នេះគឺជាមាសនិងប្រាក់ចំនួនប្រាំពីរដង ច្រើនជាងពួកនិរទេសជនដំបូងអាចយកមកទៅទៀត។ ពួកប្រជាជននៅក្រុងយេរូសាឡិមនិងយូដា ច្បាស់ជាមានអំណរគុណដល់ព្រះយេហូវ៉ា ដោយបានទទួលការគាំទ្រពីមនុស្សនិងពីវត្ថុទាំងនេះ! ប៉ុន្តែ ពរដ៏បរិបូរពីព្រះក៏នាំឲ្យមានភារកិច្ចដែរ។—លូកា ១២:៤៨
៦. តើអែសរ៉ា បានរកឃើញអ្វីក្នុងប្រទេសកំណើតរបស់លោក ហើយតើលោកបានប្រព្រឹត្តយ៉ាងណា?
៦ មិនយូរប៉ុន្មានអែសរ៉ាបានដឹងថា ពួកយូដាជាច្រើននាក់ ដែលរួមបញ្ចូលពួកសង្ឃនិងពួកចាស់ទុំខ្លះ បានបំពានលើក្រិត្យវិន័យរបស់ព្រះ ដោយយកប្រពន្ធពាហិរជន។ (ចោទិយកថា ៧:៣, ៤) យ៉ាងត្រឹមត្រូវហើយ ដែលការបំពាននេះលើកិច្ចព្រមព្រៀងរបស់ព្រះខាងក្រិត្យវិន័យ បានធ្វើឲ្យលោកពិបាកចិត្តណាស់។ «កាលខ្ញុំបានឮសេចក្ដីនោះ ខ្ញុំក៏ហែកសំលៀកបំពាក់ . . . ហើយស្លុតចិត្តអង្គុយនៅ»។ (អែសរ៉ា ៩:៣) រួចមក ដោយអស់ពីចិត្តអែសរ៉ាបានអធិស្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ា កាលដែលពួកអ៊ីស្រាអែលដ៏រសាប់រសល់មានវត្តមាននៅទីនោះដែរ។ តាមដែលអាចឮបាន នោះអែសរ៉ា បានពិនិត្យមើលសាឡើងវិញនូវការឥតស្ដាប់បង្គាប់ពីដើមរបស់ពួកអ៊ីស្រាអែល ហើយនិងការព្រមានរបស់ព្រះពីអ្វីដែលនឹងកើតឡើង ប្រសិនបើគេបានរៀបការពាហិរជនក្នុងស្រុក។ គាត់បានបញ្ចប់សេចក្ដីដោយថា៖ «ឱព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃសាសន៍អ៊ីស្រាអែលអើយ ទ្រង់សុចរិត ដ្បិតយើងខ្ញុំមានតែសំណល់ ដែលបានរួចប៉ុណ្ណោះទេ ដូចជាសព្វថ្ងៃនេះ មើល យើងខ្ញុំនៅចំពោះទ្រង់ មានជាប់ទាំងទោសផង ដ្បិតក្នុងអំពើយ៉ាងនេះ គ្មានអ្នកណានឹងឈរ នៅចំពោះទ្រង់បានឡើយ»។—អែសរ៉ា ៩:១៤, ១៥
៧. (ក) តើគំរូដ៏ល្អយ៉ាងណាដែលអែសរ៉ាបានទុក ក្នុងការដោះស្រាយនូវអំពើខុសទំនង? (ខ) តើពួកមានកំហុសក្នុងសម័យអែសរ៉ា បានតបឆ្លើយយ៉ាងណា?
៧ អែសរ៉ា បានប្រើពាក្យ«យើងខ្ញុំ»។ ត្រូវហើយ លោកបានរួមបញ្ចូលខ្លួនលោកដែរ ទោះជាលោកឥតបានធ្វើខុសផ្ទាល់ខ្លួនក៏ដោយ។ សេចក្ដីទុក្ខព្រួយដ៏ខ្លាំងរបស់អែសរ៉ា ព្រមទាំងការអធិស្ឋានដ៏រាបទាបរបស់លោក បានធ្វើឲ្យបណ្ដាជនរំជួលចិត្ត ហើយបានជំរុញទឹកចិត្តគេឲ្យប្រព្រឹត្តតាមបែបបទដែលសមនឹងការប្រែចិត្ត។ ពួកគេបានស្ម័គ្រចិត្តព្រមធ្វើការដ៏ឈឺចាប់ ឲ្យផ្លាស់ប្រែកំហុសគេ គឺថាអស់អ្នកដែលបានបំពានក្រិត្យវិន័យរបស់ព្រះ នោះនឹងបញ្ជូនប្រពន្ធបរទេសរបស់គេឲ្យទៅប្រទេសកំណើតវិញ ព្រមទាំងកូនចៅរបស់គេផងដែរ។ អែសរ៉ាបានយល់ស្របនឹងវិធានការនេះ ហើយបានលើកទឹកចិត្តឲ្យពួកមានទោសធ្វើតាម។ ដោយព្រោះស្តេចពើស៊ីបានប្រទានអំណាចឲ្យលោក នោះអែសរ៉ាមានសិទ្ធប្រហារជីវិតអស់អ្នកដែលបំពានច្បាប់ ឬក៏បណ្ដេញពួកគេចេញពីក្រុងយេរូសាឡិមនិងស្រុកយូដា។ (អែសរ៉ា ៧:១២, ២៦) ប៉ុន្តែ តាមមើលទៅ លោកមិនបានត្រូវធ្វើការបែបនេះទេ។ «ពួកជំនុំទាំងអស់គ្នា» បានឆ្លើយតបឡើង៖ «យើងខ្ញុំត្រូវតែធ្វើតាម ដូចជាលោកមានប្រសាសន៍ហើយ»។ ម្យ៉ាងទៀត គេបានសារភាពថា៖ «យើងខ្ញុំបានរំលងយ៉ាងសន្ធឹក ក្នុងដំណើរនេះហើយ»។ (អែសរ៉ា ១០:១១-១៣) អែសរ៉ាជំពូក១០ បានចុះឈ្មោះបុរស១១១នាក់ ដែលបានធ្វើតាមសេចក្ដីសម្រេចនេះ ដោយបញ្ជូនប្រពន្ធបរទេសនិងកូនរបស់គេទាំងប៉ុន្មានទៅស្រុកវិញ។
៨. ហេតុអ្វីក៏ការប្រព្រឹត្តដ៏ខ្លាំងក្លានៃការបញ្ជូនប្រពន្ធបរទេសឲ្យទៅស្រុកគេវិញ ជាប្រយោជន៍ដល់មនុស្សលោកទាំងអស់?
៨ ការនេះបានជាសំរាប់ប្រយោជន៍ មិនមែនគ្រាន់តែចំពោះពួកអ៊ីស្រាអែលប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែចំពោះមនុស្សលោកគ្រប់រូបដែរ។ ប្រសិនបើឥតបានចាត់វិធានការសោះដើម្បីនឹងកែតម្រង់បញ្ហានេះ នោះពួកអ៊ីស្រាអែលប្រហែលជានឹងបានលាយឡំជាមួយសាសន៍នៅជិតៗនោះហើយ។ ក្នុងករណីនោះ កំណើតពូជពង្សដែលស្តីអំពីពូជដែលបានសន្យាមក សំរាប់ប្រទានពរដល់មនុស្សគ្រប់រូប ច្បាស់ជានឹងបានធ្វើឲ្យសៅហ្មងជាមិនខាន។ (លោកុប្បត្តិ ៣:១៥; ២២:១៨) ហើយច្បាស់ជាពិបាកមែន ក្នុងការសម្គាល់អត្តសញ្ញាណនៃពូជដែលបានសន្យា ជាកូនចៅរបស់ស្តេចដាវីឌ ដែលមកពីកុលសម្ព័ន្ធយូដា។ ប្រមាណ១២ឆ្នាំក្រោយមក រឿងដ៏សំខាន់នេះ ក៏បានគេយកចិត្តទុកដាក់ម្ដងទៀត នៅពេលដែល«ពូជអ៊ីស្រាអែល ក៏ញែកខ្លួនចេញពីពួកសាសន៍ដទៃទាំងប៉ុន្មាន»។—នេហេមា ៩:១, ២; ១០:២៩, ៣០
៩. តើឱវាទដ៏ល្អណាដែលព្រះគម្ពីរផ្ដល់ឲ្យពួកគ្រីស្ទាន ដែលបានរៀបការពួកឥតជឿព្រះនោះ?
៩ តើពួកអ្នកបំរើរបស់ព្រះយេហូវ៉ានៅសម័យនេះ អាចរៀនអ្វីពីដំណើររឿងនេះ? អញ្ចឹង ពួកគ្រីស្ទានមិនមែននៅក្រោមកិច្ចព្រមព្រៀងខាងក្រិត្យវិន័យទេ។ (កូរិនថូសទី២ ៣:១៤) ផ្ទុយទៅវិញ គេគោរពតាម«ក្រិត្យវិន័យនៃព្រះគ្រីស្ទ»។ (កាឡាទី ៦:២) ដូច្នេះហើយ គ្រីស្ទានម្នាក់មានគូដែលមិនជឿព្រះ នោះធ្វើតាមឱវាទរបស់ប៉ុល ដែលថា៖ «បើបងប្អូនណាមានប្រពន្ធដែលមិនជឿ តែព្រមនៅជាមួយនឹងខ្លួន នោះមិនត្រូវលះចោលនាងឡើយ»។ (កូរិនថូសទី១ ៧:១២) ម្យ៉ាងទៀត ពួកគ្រីស្ទានមានគូដែលមិនជឿព្រះ គឺមានកាតព្វកិច្ចពីព្រះគម្ពីរឲ្យខំប្រឹងធ្វើយ៉ាងណា ឲ្យអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់គេបានជោគជ័យ។ (ពេត្រុសទី១ ៣:១, ២) ការស្ដាប់បង្គាប់តាមឱវាទដ៏ល្អនេះ នោះធ្លាប់នាំឲ្យមានពរដោយគូដ៏ឥតជឿព្រះបានប្រែចិត្តចំពោះការថ្វាយបង្គំពិត។ អ្នកខ្លះព្រមទាំងបានក្លាយទៅជាគ្រីស្ទានដ៏ស្មោះត្រង់ ដែលបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកផង។—កូរិនថូសទី១ ៧:១៦
១០. តើមេរៀនអ្វីដែលពួកគ្រីស្ទានអាចរៀនពីពួកបុរសអ៊ីស្រាអែល១១១នាក់ ដែលបានបញ្ជូនប្រពន្ធបរទេសរបស់គេទៅវិញនោះ?
១០ ប៉ុន្តែ ករណីរបស់ពួកអ៊ីស្រាអែលដែលបានបញ្ជូនប្រពន្ធបរទេសរបស់គេទៅស្រុកកំណើតវិញ ជាមេរៀនដ៏ល្អប្រសើរសំរាប់ពួកគ្រីស្ទានដែលនៅលីវ។ ពួកទាំងនេះមិនត្រូវចាប់ផ្ដើមចងមិត្តភាពជាមួយភេទផ្សេង ដែលជាអ្នកឥតជឿព្រះនោះឡើយ។ ការជៀសវាងទំនាក់ទំនងបែបនេះ ប្រហែលជាពិបាក ព្រមទាំងមានការឈឺចិត្តទៀតផង ប៉ុន្តែនេះជាដំណើរដ៏ប្រសើរបំផុត បើយើងចង់ទទួលពរពីព្រះជានិច្ចនោះ។ ពួកគ្រីស្ទានបានត្រូវបង្គាប់ថា៖ «កុំឲ្យទឹមនឹមស្រៀក ជា១នឹងមនុស្សមិនជឿឡើយ»។ (កូរិនថូសទី២ ៦:១៤) គ្រីស្ទានណាម្នាក់ដែលនៅលីវដែលចង់រៀបការ ត្រូវរៀបការជាមួយនឹងអ្នកជឿស្មោះលើព្រះដែរ។—កូរិនថូសទី១ ៧:៣៩
១១. ដូចពួកបុរសអ៊ីស្រាអែល តើតាមរបៀបណាដែលយើងអាចបានត្រូវល្បងល ខាងអ្វីដែលជាសេចក្ដីអំណររបស់យើងនោះ?
១១ ក្នុងរបៀបជាច្រើនឯទៀត ពួកគ្រីស្ទានបានកែតម្រង់ផ្លូវខ្លួន ពេលដែលបានបញ្ជាក់ឲ្យដឹងថា គេកំពុងតែនាំជីវិតឆ្ពោះទៅផ្លូវដែលមិនសមស្របនឹងព្រះគម្ពីរ។ (កាឡាទី ៦:១) ម្ដងៗនោះ ទស្សនាវដ្ដីនេះបានសម្គាល់ចរិយាដែលមិនសមតាមបទគម្ពីរ ដែលអាចដកសិទ្ធិបុគ្គលម្នាក់ពីការមានចំណែកក្នុងអង្គការរបស់ព្រះ។ ជាឧទាហរណ៍ នៅឆ្នាំ១៩៧៣ រាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានយល់ច្បាស់លាស់ថា ការប្រើឱសថតាមរបៀបផ្ដេសផ្ដាសឬការប្រើថ្នាំជក់ ជាអំពើបាបដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ។ ដើម្បីប្រកបជីវិតតាមផ្លូវរបស់ព្រះ យើងត្រូវតែ«សំអាតខ្លួនយើង ពីគ្រប់ទាំងសេចក្ដីដែលប្រឡាក់ខាងសាច់ឈាមចេញ ហើយខាងព្រលឹងវិញ្ញាណផង»។ (កូរិនថូសទី២ ៧:១) មនុស្សមួយចំនួនបានធ្វើតាមឱវាទនេះពីព្រះគម្ពីរ។ គេបានសុខចិត្តរងទុក្ខជាដើម ដោយបានឈប់អំពើនេះ ដើម្បីរក្សាឲ្យមានចំណែកជារាស្ត្រដ៏ស្អាតរបស់ព្រះ។ ការដឹកនាំដ៏ច្បាស់លាស់ពីបទគម្ពីរ ក៏បានផ្ដល់ឲ្យដែរ ដែលស្តីអំពីរឿងខាងកាម សំលៀកបំពាក់ និងការជ្រើសរើសដោយប្រាជ្ញា នូវមុខរបរ ការកំសាន្ត និងបទភ្លេង។ ដូចពួកបុរសអ៊ីស្រាអែល១១១នាក់ សូមឲ្យយើងប្រុងជាស្រេចដែរ‹ដើម្បីឲ្យបានតម្រង់› ដោយគោលការណ៍បទគម្ពីរណាក៏ដោយ ដែលបានប្រាប់ឲ្យយើងដឹងនោះ។ (កូរិនថូសទី២ ១៣:១១) នេះនឹងបង្ហាញថា ឯកសិទ្ធិថ្វាយបង្គំព្រះយេហូវ៉ាជាមួយនឹងរាស្ត្រដ៏បរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់ នោះក៏‹ឡើងខ្ពស់ជាជាងសេចក្ដីអំណរយ៉ាងសំខាន់របស់យើង›។
១២. តើមានអ្វីបានកើតឡើងនៅឆ្នាំ៤៥៥ ម.ស.យ.?
១២ ក្រោយពីបានរាយការណ៍អំពីរឿងដែលទាក់នឹងប្រពន្ធបរទេស នោះព្រះគម្ពីរមិនប្រាប់យើងពីអ្វីដែលបានកើតឡើងក្នុងក្រុងយេរូសាឡិម ក្នុងរយៈពេល១២ឆ្នាំជាបន្ទាប់នោះទេ។ ប្រាកដហើយ ពួកស្រុកជិតខាងរបស់អ៊ីស្រាអែល បានកាន់តែស្អប់ខ្លាំងឡើង ដោយព្រោះការលុបចោលនូវការចងពន្ធទាំងនេះខាងអាពាហ៍ពិពាហ៍។ នៅឆ្នាំ៤៥៥ ម.ស.យ. នេហេមា បានមកដល់ក្រុងយេរូសាឡិម ដោយមានពួកទាហានជូនមក។ លោកបានត្រូវតែងតាំងជាចៅហ្វាយខេត្តយូដា ហើយបានយកសំបុត្រពីស្តេចពើស៊ីមកជាមួយ ដែលអនុញ្ញាតឲ្យលោកកសាងទីក្រុងនេះជាលើកម្ដងទៀត។—នេហេមា ២:៩, ១០; ៥:១៤
ការប្រឆាំងពីពួកស្រុកជិតខាងដែលមានចិត្តច្រណែន
១៣. តើពួកស្រុកជិតខាងយូដាដែលកាន់សាសនាមិនពិត បានបង្ហាញអាកប្បកិរិយាយ៉ាងណា ហើយតើនេហេមា បានតបឆ្លើយយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៣ ពួកស្រុកជិតខាងដែលកាន់សាសនាមិនពិត បានប្រឆាំងនឹងគោលបំណងរបស់នេហេមា។ ពួកមេដឹកនាំរបស់គេបានគំរាមកំហែងលោក ដោយសួរថា៖ «តើគិតបះបោរនឹងស្តេចឬអី»? ដោយបង្ហាញជំនឿលើព្រះយេហូវ៉ា នោះនេហេមាបានឆ្លើយទៅគេថា៖ «ព្រះនៃស្ថានសួគ៌ទ្រង់នឹងជួយចំរើនដល់យើងរាល់គ្នា ហេតុនោះយើងរាល់គ្នា ជាពួកបំរើទ្រង់ នឹងលើកគ្នាឡើងធ្វើ តែឯអ្នករាល់គ្នាវិញ គ្មានចំណែក គ្មានច្បាប់ ឬទីនឹករឭក នៅក្រុងយេរូសាឡិមឡើយ»។ (នេហេមា ២:១៩, ២០) នៅពេលចាប់ផ្ដើមជួសជុលកំផែង នោះពួកសត្រូវដដែលនេះបានចំអកមើលងាយថា៖ ‹ពួកយូដាកំសោយនេះធ្វើអ្វីដូច្នេះ តើគេនឹងធ្វើឲ្យថ្មទាំងប៉ុន្មាន ចេញពីគំនរសំរាម បើគ្រាន់តែមានចចកមួយឡើងទៅលើកំផែងថ្ម ដែលគេកំពុងតែធ្វើនោះនឹងធ្វើឲ្យរលំទៅហើយ›។ ជាជាងតបឆ្លើយនឹងពាក្យសំដីទាំងនេះ នោះនេហេមាបានអធិស្ឋានថា៖ «ឱព្រះនៃយើងខ្ញុំអើយ សូមទ្រង់ស្ដាប់ចុះ ដ្បិតគេមើលងាយយើងខ្ញុំណាស់ សូមទំលាក់សេចក្ដីដំនៀលរបស់គេ ទៅលើក្បាលគេវិញ»។ (នេហេមា ៤:២-៤) ជានិច្ចកាលនោះ នេហេមាបានទុកគំរូដ៏ល្អក្នុងការទុកចិត្តលើព្រះយេហូវ៉ា!—នេហេមា ៦:១៤; ១៣:១៤
១៤, ១៥. (ក) តើតាមរបៀបណាដែលនេហេមា រកផ្លូវដោះស្រាយនឹងការគំរាមកំហែងធ្វើអំពើឃោរឃៅដោយខ្មាំងសត្រូវ? (ខ) តើតាមរបៀបណាដែលស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា អាចបន្តកិច្ចការសង់ខាងវិញ្ញាណរបស់គេ ទោះជាមានការប្រឆាំងដ៏ខ្លាំងក្លាក៏ដោយនោះ?
១៤ ដើម្បីនឹងបំពេញកិច្ចការផ្សាយដ៏សំខាន់របស់គេ នោះស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាសព្វថ្ងៃនេះក៏ទុកចិត្តលើព្រះយេហូវ៉ាដែរ។ ពួកអ្នកប្រឆាំងខំប្រឹងបង្ការកិច្ចការនេះ ដោយនិយាយឡកឡឺយ។ នៅពេលខ្លះ ពួកអ្នកដែលចាប់អារម្មណ៍នឹងសារព្រះរាជាណាចក្រក៏ចុះចាញ់ ដោយព្រោះគេមិនអាចអត់ទ្រាំនឹងការមើលងាយបែបនេះឡើយ។ បើមានបរាជ័យខាងការនិយាយដើមគេ នោះពួកប្រឆាំងអាចទៅជាមានចិត្តខឹង ហើយគំរាមកំហែងថានឹងប្រព្រឹត្តអំពើឃោរឃៅប្រឆាំងនឹងគេ។ នេះហើយជាអ្វីដែលពួកសង់កំផែងក្រុងយេរូសាឡិមបានពិសោធន៍នោះ។ ប៉ុន្តែ នេហេមាមិនព្រមឲ្យគេបំភ័យគាត់ទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ នោះគាត់បានឲ្យពួកអ្នកសង់នោះ កាន់អាវុធការពារពីការវាយលុករបស់ពួកសត្រូវ ហើយបានពង្រឹងជំនឿរបស់គេ ដោយមានប្រសាសន៍ថា៖ «កុំឲ្យខ្លាចគេឡើយ ចូរនឹករឭកដល់ព្រះអម្ចាស់ដែលទ្រង់ធំ ហើយគួរស្ញែងខ្លាចវិញ រួចតស៊ូការពារពួកបងប្អូនកូនប្រុសកូនស្រី ហើយប្រពន្ធនឹងផ្ទះសំបែងរបស់អ្នករាល់គ្នាចុះ»។—នេហេមា ៤:១៣, ១៤
១៥ ដូចនៅសម័យរបស់នេហេមា ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាបានត្រូវប្រដាប់យ៉ាងប្រសើរ ដើម្បីបន្តធ្វើកិច្ចការសំណង់ខាងវិញ្ញាណរបស់គេ ទោះជាមានការប្រឆាំងយ៉ាងខ្លាំងក៏ដោយ។ ‹អ្នកបំរើស្មោះត្រង់ដែលមានវិនិច្ឆ័យល្អ› បានផ្ដល់អាហារខាងវិញ្ញាណដ៏ពង្រឹងជំនឿ ដែលអាចជួយរាស្ត្ររបស់ព្រះ ឲ្យធ្វើការដែលឲ្យផល ទោះជានៅកន្លែងដែលកិច្ចការនេះបានត្រូវបម្រាមក៏ដោយ។ (ម៉ាថាយ ២៤:៤៥) ជាលទ្ធផល នោះព្រះយេហូវ៉ាបានបន្តប្រទានឲ្យពរដល់រាស្ត្ររបស់ទ្រង់ ជាការរីកចំរើនទូទាំងផែនដីនេះ។—អេសាយ ៦០:២២
បញ្ហានៅខាងក្នុង
១៦. តើមានបញ្ហាខាងក្នុងណា ដែលបានគំរាមកំហែងគតិរបស់ពួកអ្នកសង់កំផែងក្រុងយេរូសាឡិម?
១៦ កាលដែលការសង់កំផែងបានជឿនទៅមុខ ហើយកំផែងបានខ្ពស់ឡើងៗ នោះកិច្ចការសង់នេះ បានទៅជាពិបាកធ្វើណាស់។ នៅពេលនោះហើយ ដែលបញ្ហាមួយបានឃើញជាក់ស្តែង ដែលបានគំរាមកំហែងដល់គតិរបស់ពួកសង់ដែលខំប្រឹងទាំងលំបាកនោះ។ ដោយព្រោះមានការខ្វះអាហារ នោះពួកយូដាខ្លះមានការពិបាកដើម្បីចិញ្ចឹមគ្រួសាររបស់គេ ហើយនិងបង់ពន្ធឲ្យរដ្ឋាភិបាលពើស៊ី។ ពួកយូដាដែលជាពួកអ្នកមាន បានឲ្យពួកអ្នកក្រនេះ ខ្ចីអាហារនិងប្រាក់។ ប៉ុន្តែ ផ្ទុយនឹងក្រិត្យវិន័យរបស់ព្រះ នោះពួកអ៊ីស្រាអែលជាអ្នកក្រ ត្រូវតែសន្យាឲ្យដីនិងកូនៗរបស់គេជាប្រាក់បញ្ចាំធានា ថាគេនឹងសងប្រាក់ ហើយបង់ការឲ្យទៀតផង។ (និក្ខមនំ ២២:២៥; លេវីវិន័យ ២៥:៣៥-៣៧; នេហេមា ៤:៦, ១០; ៥:១-៥) ឥឡូវនេះ អ្នកម្ចាស់បំណុលកំពុងគំរាមកំហែងចង់យកដី ហើយបង្ខំគេឲ្យលក់កូនៗរបស់គេជាខ្ញុំគេ។ លោកនេហេមាបានមានចិត្តក្ដៅក្រហាយណាស់ នឹងអាកប្បកិរិយាយ៉ាងឥតស្រឡាញ់នេះ ដោយចង់បានតែសម្ភារៈ។ លោកបានចាត់វិធានការភ្លាម ដើម្បីឲ្យព្រះយេហូវ៉ាបន្តប្រទានពរដល់កិច្ចការកសាងកំផែងនៃក្រុងយេរូសាឡិម។
១៧. តើនេហេមាបានធ្វើអ្វី ដើម្បីឲ្យព្រះយេហូវ៉ាបន្តប្រទានពរដល់កិច្ចការសង់នេះ ហើយតើមានលទ្ធផលយ៉ាងណា?
១៧ «ប្រជុំជំនុំយ៉ាងធំ»ក៏បានរៀបចំឡើង ហើយនេហេមាបានបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ថា ព្រះយេហូវ៉ាមិនពេញព្រះហឫទ័យនឹងអ្វីៗ ដែលពួកអ៊ីស្រាអែលជាអ្នកមាន បានប្រព្រឹត្តនោះទេ។ រួចមក លោកក៏បានសុំឲ្យពួកមានទោស រួមទាំងពួកសង្ឃខ្លះដែរ ឲ្យសង់ការដែលគេបានយក ហើយដីដែលគេបានយកដោយឥតត្រឹមត្រូវពីពួកអ្នកដែលមិនអាចបង់ការនោះ។ គួរឲ្យសរសើរមែន ពួកអ្នកមានទោសបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «យើងខ្ញុំនឹងប្រគល់ទៅវិញ ហើយនឹងលែងយកការពីគេតរៀងទៅ យើងខ្ញុំនឹងធ្វើដូចជាលោកមានប្រសាសន៍»។ នេះមិនមែនជាពាក្យសំដីដ៏ឥតប្រយោជន៍នោះទេ ដ្បិតព្រះគម្ពីររាយការណ៍ថា«ពួកជំនុំទាំងអស់គ្នា . . . ក៏ធ្វើតាមពាក្យ[របស់នេហេមា]»។ ហើយពួកជំនុំទាំងអស់គ្នាបានសរសើរដល់ព្រះយេហូវ៉ា។—នេហេមា ៥:៧-១៣
១៨. តើស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាបានត្រូវគេស្គាល់ពាសពេញ ចំពោះអាកប្បកិរិយាយ៉ាងណា?
១៨ ចុះយ៉ាងណាវិញ ចំពោះសម័យយើងនេះ? ជាជាងជញ្ជក់យកប្រយោជន៍គេ នោះស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាបានត្រូវគេស្គាល់ពាសពេញ ដោយសារអាកប្បកិរិយាដ៏សប្បុរសចំពោះអ្នកជឿគ្នីគ្នា ហើយដល់អ្នកផ្សេងទៀតដែលបានជួបប្រទះព្រឹត្ដិការណ៍អាក្រក់។ ដូចនៅសម័យរបស់លោកនេហេមា ជាលទ្ធផលក៏មានពាក្យដឹងគុណជាច្រើន ដែលសរសើរដល់ព្រះយេហូវ៉ា។ ប៉ុន្តែ នៅពេលដដែលគ្នានេះ ‹អ្នកបំរើស្មោះត្រង់ដែលមានវិនិច្ឆ័យល្អ› ឃើញថាត្រូវឲ្យឱវាទដែលមានមូលដ្ឋានពីបទគម្ពីរ ដែលទាក់ទងរឿងខាងជំនួញ ហើយឲ្យត្រូវជៀសវាងការជញ្ជក់យកប្រយោជន៍អ្នកដទៃដោយលោភលន់។ ក្នុងប្រទេសខ្លះ ជាធម្មតាទេក្នុងការសុំតម្លៃកូនក្រមុំយ៉ាងច្រើនហួសហេតុ ប៉ុន្តែព្រះគម្ពីរព្រមានយ៉ាងច្បាស់ថា ពួកមនុស្សលោភនិងពួកប្លន់កំហែង នឹងមិនបានព្រះរាជាណាចក្រនៃព្រះជាមរតកនោះឡើយ។ (កូរិនថូសទី១ ៦:៩, ១០) ការតបឆ្លើយដ៏ល្អពីពួកគ្រីស្ទានភាគច្រើននឹងឱវាទបែបនេះ គឺធ្វើឲ្យនឹកដល់ពួកយូដាពីរបៀបដែលគេឃើញអំពើបាប នៃការកេងប្រវ័ញ្ចពីបងប្អូនដែលក្រជាងគេនោះ។
កំផែងរបស់ក្រុងយេរូសាឡិមបានត្រូវសង់ចប់
១៩, ២០. (ក) តើការសង់ចប់កំផែងនៃក្រុងយេរូសាឡិមបានមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណា លើពួកប្រឆាំងខាងសាសនានោះ? (ខ) តើជ័យជំនះអ្វីដែលស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាបានពិសោធន៍ក្នុងប្រទេសជាច្រើន?
១៩ ទោះជាមានការប្រឆាំងយ៉ាងណាក៏ដោយ កំផែងរបស់ក្រុងយេរូសាឡិមបានត្រូវសង់ចប់ក្នុងរយៈពេល៥២ថ្ងៃ។ តើនេះមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាទៅលើពួកដែលបានប្រឆាំងនោះ? នេហេមាបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «កាលពួកខ្មាំងសត្រូវរបស់យើងទាំងប៉ុន្មានបានឮ នោះសាសន៍ដទៃទាំងប៉ុន្មាន ដែលនៅជុំវិញយើងក៏ភ័យខ្លាច ហើយគេទ្រោមចុះជាខ្លាំង នៅភ្នែកខ្លួនគេ ដោយយល់ឃើញថា ការនោះកើតឡើង អំពីព្រះនៃយើងទេ»។—នេហេមា ៦:១៦
២០ សព្វថ្ងៃនេះ ការប្រឆាំងនឹងកិច្ចការរបស់ព្រះបន្តនៅមានតាមរបៀបនិងកន្លែងផ្សេងៗ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ មនុស្សជាច្រើនលាននាក់បានឃើញនូវអសារភាព នៃការប្រឆាំងនឹងស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា។ ជាឧទាហរណ៍ សូមពិចារណាមើលនូវការប៉ុនប៉ងពីមុនៗ ក្នុងការបញ្ចប់កិច្ចការផ្សាយ នៅប្រទេសអាល្លឺម៉ង់ក្រោមរបបណាត្ស៊ី នៅអឺរ៉ុបខាងកើត និងប្រទេសជាច្រើននៅទ្វីបអាហ្វ្រិក។ ការប៉ុនប៉ងទាំងអស់នេះបានបរាជ័យហើយ និងឥឡូវនេះមនុស្សជាច្រើននាក់ទទួលស្គាល់ថា‹ការយើងនេះកំពុងតែកើតឡើង ដោយព្រះទេ›។ នេះហើយជារង្វាន់ដ៏ល្អណាស់ ជូនពួកវ័យជនស្មោះត្រង់ ដែលបានលើកឡើងការថ្វាយបង្គំព្រះយេហូវ៉ា‹ខ្ពស់ជាជាងសេចក្ដីអំណរយ៉ាងសំខាន់របស់គេ›ក្នុងប្រទេសបែបនេះ!
២១. តើព្រឹត្ដិការណ៍ដ៏សំខាន់អ្វី ដែលនឹងត្រូវយកមកពិចារណាក្នុងអត្ថបទជាបន្ទាប់?
២១ ក្នុងអត្ថបទជាបន្ទាប់ យើងនឹងពិនិត្យមើលសាឡើងវិញនូវព្រឹត្ដិការណ៍ដ៏សំខាន់ៗ ដែលបាននាំមុខបុណ្យដ៏សប្បាយ ជាពិធីសម្ពោធន៍កំផែងក្រុងយេរូសាឡិមដែលបានកសាងឡើងវិញហើយនេះ។ យើងក៏នឹងពិចារណាមើលដែរ នូវរបៀបបញ្ចប់ការសង់ទីក្រុងដ៏ធំជាងនេះ សំរាប់ប្រយោជន៍មនុស្សលោកទាំងអស់គឺជិតដល់ហើយ។
តើអ្នកនៅចាំឬទេ?
◻ តើតាមរបៀបណាដែលអែសរ៉ា និងពួកអ្នកឯទៀតអរសប្បាយនឹងក្រុងយេរូសាឡិម?
◻ តើអែសរ៉ា និងនេហេមា បានជួយពួកយូដាជាច្រើនឲ្យកែតម្រូវកំហុសអ្វីខ្លះ?
◻ តើមេរៀនណាខ្លះដែលអ្នកអាចរៀន ពីដំណើររឿងដែលទាក់ទងអែសរ៉ា និងនេហេមានោះ?
[រូបភាពនៅទំព័រ២៣]
ក្រុងយេរូសាឡិមគឺជាអ្វីដ៏សំខាន់បំផុតចំពោះនេហេមា មិនមែនកិច្ចការដ៏ធំដុំនៅឯក្រុងស៊ូសាននោះទេ
[រូបភាពនៅទំព័រ២៤, ២៥]
ដូចនេហេមា យើងត្រូវអធិស្ឋានសុំការដឹកនាំនិងកម្លាំងពីព្រះយេហូវ៉ា ដើម្បីបន្តក្នុងកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយដ៏សំខាន់បំផុតនេះ