«តាំងចិត្តឲ្យខ្ជាប់ខ្ជួនឡើង»
«ដ្បិតអ្នករាល់គ្នាត្រូវការនឹងសេចក្ដីអត់ធ្មត់ ដើម្បីឲ្យបានទទួលសេចក្ដីដែលបានសន្យា ដោយធ្វើតាមព្រះហឫទ័យព្រះ»។—ហេព្រើរ ១០:៣៦
១, ២. (ក) តើអ្វីបានកើតមានឡើងចំពោះពួកគ្រីស្ទានមួយចំនួននៅសតវត្សទីមួយ? (ខ) ហេតុអ្វីបានជាសេចក្ដីជំនឿអាចទៅជាខ្សោយយ៉ាងងាយស្រួល?
ក្នុងចំណោមពួកអ្នកសរសេរព្រះគម្ពីរ គ្មានអ្នកណាម្នាក់ដែលបាននិយាយពីសេចក្ដីជំនឿច្រើនជាងសាវ័កប៉ុលឡើយ។ ហើយជារឿយៗ គាត់បាននិយាយអំពីពួកអ្នកដែលសេចក្ដីជំនឿរបស់គេបានទៅជាខ្សោយឬក៏ស្លាប់។ ឧទាហរណ៍ ហ៊ីមេនាសនិងអ័លេក្សានត្រុសបាន «លិចបាត់ខាងឯសេចក្ដីជំនឿផង»។ (ធីម៉ូថេទី១ ១:១៩, ២០) ដេម៉ាសបានលះចោលប៉ុលពីព្រោះ «គាត់ស្រឡាញ់លោកីយ៍នេះ»។ (ធីម៉ូថេទី២ ៤:១០) ដោយសារអំពើរបស់គេដែលបានត្រូវធ្វើឡើងដោយមិនគិត ហើយដែលមិនស្របតាមគោលការណ៍គ្រីស្ទាន អ្នកខ្លះបាន«បោះបង់ចោលសេចក្ដីជំនឿ»។ អ្នកឯទៀតបានត្រូវបោកដោយចំណេះវិជ្ជាក្លែងក្លាយ និង«បានជ្រួសពីសេចក្ដីជំនឿចេញហើយ»។—ធីម៉ូថេទី១ ៥:៨; ៦:២០, ២១
២ ហេតុអ្វីបានជាពួកគ្រីស្ទានចាក់ប្រេងតាំងនោះមិនបានទទួលជោគជ័យតាមរបៀបទាំងនេះ? «សេចក្ដីជំនឿ នោះគឺជាចិត្តដែលដឹងជាក់ថា នឹងបានដូចសង្ឃឹម ជាសំគាល់ពីការដែលមើលមិនឃើញ»។ (ហេព្រើរ ១១:១) យើងអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿលើអ្វីដែលយើងមើលមិនឃើញ។ យើងមិនត្រូវការជំនឿសំរាប់អ្វីដែលអាចមើលឃើញនោះទេ។ ការធ្វើការដើម្បីទ្រព្យសម្បត្ដិដែលមើលឃើញ គឺជាងារស្រួលជាងការធ្វើការដើម្បីទ្រព្យសម្បត្ដិខាងវិញ្ញាណដែលមើលមិនឃើញ។ (ម៉ាថាយ ១៩:២១, ២២) អ្វីជាច្រើនដែលអាចមើលឃើញ ដូចជា«សេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នារបស់សាច់ឈាម នឹងសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នារបស់ភ្នែក» មានការទាញខ្លាំងលើសាច់ឈាមដ៏ឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍របស់យើង ហើយសេចក្ដីនោះអាចធ្វើឲ្យសេចក្ដីជំនឿរបស់យើងទៅជាខ្សោយទៅវិញ។—យ៉ូហានទី១ ២:១៦
៣. តើគ្រីស្ទានម្នាក់គួរបណ្ដុះបណ្ដាលសេចក្ដីជំនឿបែបណា?
៣ ក៏ប៉ុន្តែ ប៉ុលមានប្រសាសន៍ថា៖ «អ្នកណាដែលចូលទៅឯព្រះនោះត្រូវតែជឿថា មានព្រះមែន ហើយថា ទ្រង់ប្រទានរង្វាន់ ដល់អស់អ្នកដែលស្វែងរកទ្រង់»។ លោកម៉ូសេមានសេចក្ដីជំនឿបែបនេះ។ គាត់បាន«សម្លឹងចំទៅឯរង្វាន់វិញ» ហើយ«បានកាន់ខ្ជាប់ខ្ជួនហាក់ដូចជាឃើញព្រះដ៏មើលមិនឃើញដែរ»។ (ហេព្រើរ ១១:៦, ២៤, ២៦, ២៧) គ្រីស្ទានម្នាក់ត្រូវការសេចក្ដីជំនឿបែបនេះ។ ដូចបានត្រូវសម្គាល់ក្នុងអត្ថបទមុន លោកអ័ប្រាហាំគឺជាគំរូដ៏ល្អប្រសើរក្នុងរឿងនេះ។
គំរូនៃលោកអ័ប្រាហាំពីសេចក្ដីជំនឿ
៤. តើតាមរបៀបណាដែលដំណើរជីវិតរបស់អ័ប្រាហាំបានត្រូវទទួលអនុភាពពីសេចក្ដីជំនឿរបស់គាត់?
៤ អ័ប្រាហាំនៅក្រុងអ៊ើរពេលដែលគាត់បានទទួលសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះថា គាត់នឹងទៅជាឪពុកនៃពូជមួយដែលនឹងនាំពរដល់មនុស្សគ្រប់សាសន៍។ (លោកុប្បត្តិ ១២:១-៣; កិច្ចការ ៧:២, ៣) ដោយសារសេចក្ដីសន្យានោះ អ័ប្រាហាំបានស្ដាប់បង្គាប់តាមព្រះយេហូវ៉ា ដោយផ្លាស់ទីលំនៅទៅស្រុកខារ៉ានមុន ហើយរួចមកទៅស្រុកកាណាន។ នៅទីនោះព្រះយេហូវ៉ាបានសន្យាប្រទានស្រុកនោះដល់ពូជរបស់អ័ប្រាហាំ។ (លោកុប្បត្តិ ១២:៧; នេហេមា ៩:៧, ៨) ក៏ប៉ុន្តែ ភាគច្រើននៃអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាបានសន្យានោះ នឹងត្រូវសម្រេចក្រោយមរណភាពនៃអ័ប្រាហាំ។ ឧទាហរណ៍ អ័ប្រាហាំផ្ទាល់មិនដែលជាម្ចាស់ដីផ្នែកណាមួយនៅស្រុកកាណានទេ លើកលែងតែរូងភ្នំម៉ាក់ពេឡា ដែលគាត់បានទិញជាកន្លែងកប់សព។ (លោកុប្បត្តិ ២៣:១-២០) ទោះបីជាយ៉ាងណា គាត់នៅតែមានជំនឿលើបន្ទូលរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ជាពិសេសគាត់មានជំនឿលើអ្វីនៅអនាគតជា «ក្រុង១ ដែលមានឫសជញ្ជាំង ដែលព្រះទ្រង់ជាអ្នកគួរ ហើយជាជាងសង់»។ (ហេព្រើរ ១១:១០) សេចក្ដីជំនឿបែបនេះបានទ្រទ្រង់គាត់អស់មួយជីវិតគាត់។
៥, ៦. តើយ៉ាងដូចម្ដេចដែលសេចក្ដីជំនឿរបស់អ័ប្រាហាំបានត្រូវសាកល្បងចំពោះសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះយេហូវ៉ា?
៥ នេះគឺជាក់ស្តែងចំពោះសេចក្ដីសន្យាដែលថា ពូជអ័ប្រាហាំនឹងទៅជាសាសន៍ដ៏ធំមួយ។ ដើម្បីឲ្យសេចក្ដីសន្យានេះបានសម្រេច អ័ប្រាហាំត្រូវការកូនប្រុសមួយ ហើយគាត់បានចាំយូរដើម្បីទទួលពរបានកូនប្រុសមួយ។ យើងមិនដឹងថាអ័ប្រាហាំមានអាយុប៉ុន្មានទេពេលគាត់បានឮសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះនៅលើកដំបូងនោះ។ ក៏ប៉ុន្តែ ពេលគាត់បានធ្វើដំណើរឆ្ងាយទៅស្រុកខារ៉ាន ព្រះយេហូវ៉ាអត់ទាន់ប្រទានកូនមួយដល់គាត់ទេ។ (លោកុប្បត្តិ ១១:៣០) គាត់បាននៅស្រុកខារ៉ានមួយរយៈដែលមានពេលគ្រប់គ្រាន់ដើម្បី‹ប្រមូលទ្រព្យនិងមនុស្ស› ហើយនៅពេលគាត់ផ្លាស់ទីលំនៅទៅស្រុកកាណាន គាត់មានអាយុ៧៥ឆ្នាំហើយសារ៉ាមានអាយុ៦៥ឆ្នាំ។ ប៉ុន្តែ នៅតែគ្មានកូនប្រុសមួយទេ។ (លោកុប្បត្តិ ១២:៤, ៥) នៅពេលដែលសារ៉ាមានអាយុ៧០ជាង គាត់បានសន្និដ្ឋានថា គាត់គឺចាស់ណាស់ដើម្បីកើតកូនមួយដល់អ័ប្រាហាំ។ ដូច្នេះ តាមទម្លាប់នៅសម័យនោះ គាត់បានឲ្យបាវស្រីរបស់គាត់ឈ្មោះហាការទៅអ័ប្រាហាំ ហើយអ័ប្រាហាំបានកូនប្រុសមួយដោយហាការ។ ក៏ប៉ុន្តែនេះមិនមែនជាកូនសន្យានោះទេ។ ក្រោយមកហាការព្រមទាំងកូនគាត់ឈ្មោះអ៊ីសម៉ាអែលបានត្រូវបណ្ដេញចេញ។ ក៏ប៉ុន្តែពេលដែលអ័ប្រាហាំបានអង្វរឲ្យគេ ព្រះយេហូវ៉ាបានសន្យាថាទ្រង់នឹងប្រទានពរដល់អ៊ីសម៉ាអែល។—លោកុប្បត្តិ ១៦:១-៤, ១០; ១៧:១៥, ១៦, ១៨-២០; ២១:៨-២១
៦ នៅគ្រាដ៏សមរម្យរបស់ព្រះ ដែលគឺជាពេលយូរអង្វែងក្រោយគេបានឮសេចក្ដីសន្យានោះលើកដំបូង អ័ប្រាហាំដែលមានអាយុ១០០ឆ្នាំ ហើយសារ៉ាដែលមានអាយុ៩០ឆ្នាំបានកើតកូនប្រុសមួយ ឈ្មោះអ៊ីសាក។ តើនោះត្រូវជាល្អយ៉ាងណាទៅហ្ន៎! សំរាប់គូរស្វាមីភរិយាដ៏ចាស់នេះ គឺហាក់ដូចជាការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ នៅពេលដែលរូបកាយដែល«រាប់ដូចជាស្លាប់» បានបង្កើតជីវិតថ្មីមួយ។ (រ៉ូម ៤:១៩-២១) ការរង់ចាំនោះគឺយូរអង្វែង ក៏ប៉ុន្តែ នៅពេលសេចក្ដីសន្យានោះបានសម្រេច ការរង់ចាំនោះបានឃើញថាមានអត្ថប្រយោជន៍។
៧. តើសេចក្ដីជំនឿជាប់នឹងការស៊ូទ្រាំយ៉ាងដូចម្ដេច?
៧ គំរូនៃអ័ប្រាហាំជួយរំឭកយើងថា សេចក្ដីជំនឿមិនគួរសំរាប់តែមួយរយៈខ្លីទេ។ សាវ័កប៉ុលបានភ្ជាប់សេចក្ដីជំនឿជាមួយនឹងការស៊ូទ្រាំនៅពេលគាត់បានសរសេរថា៖ «ដ្បិតអ្នករាល់គ្នាត្រូវការនឹង[ការស៊ូទ្រាំ, ព.ថ.] ដើម្បីឲ្យបានទទួលសេចក្ដីដែលបានសន្យា ដោយធ្វើតាមព្រះហឫទ័យព្រះ . . . យើងរាល់គ្នាមិនមែនជាពួកអ្នកដែលថយទៅវិញ ឲ្យត្រូវវិនាសនោះឡើយ គឺជាពួកអ្នកដែលមានសេចក្ដីជំនឿសំរាប់ឲ្យព្រលឹងបានសង្គ្រោះវិញ»។ (ហេព្រើរ ១០:៣៦-៣៩) មនុស្សច្រើននាក់បានរង់ចាំយូរសំរាប់ការសម្រេចនៃសេចក្ដីសន្យានោះ។ អ្នកខ្លះបានរង់ចាំអស់មួយជីវិត។ សេចក្ដីជំនឿដ៏មាំមួនរបស់គេបានទ្រាំទ្រគេ។ ហើយពួកគេនឹងទទួលរង្វាន់នៅគ្រាដ៏សមរម្យរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ដូចអ័ប្រាហាំដែរ។—ហាបាគុក ២:៣
ការស្ដាប់តាមព្រះយេហូវ៉ា
៨. តើតាមរបៀបណាដែលយើងស្ដាប់តាមព្រះសព្វថ្ងៃនេះ ហើយហេតុអ្វីបានជានោះនឹងពង្រឹងសេចក្ដីជំនឿរបស់យើង?
៨ យ៉ាងហោចណាស់ មានចំណុចបួនយ៉ាងដែលបានពង្រឹងសេចក្ដីជំនឿរបស់អ័ប្រាហាំ ហើយចំណុចទាំងនោះអាចជួយយើងដែរ។ ទីមួយ គាត់បានសម្ដែង‹ជំនឿដែលមានព្រះ› ដោយការស្ដាប់តាមបន្ទូលព្រះយេហូវ៉ា។ ដូច្នេះ គាត់គឺខុសប្លែកពីពួកយូដានៅសម័យយេរេមា ដែលបានជឿថាមានព្រះយេហូវ៉ា ក៏ប៉ុន្តែគ្មានជំនឿលើបន្ទូលរបស់ទ្រង់។ (យេរេមា ៤៤:១៥-១៩) សព្វថ្ងៃនេះ ព្រះយេហូវ៉ាមានបន្ទូលមកកាន់យើង តាមរយៈព្រះគម្ពីរ ជាបន្ទូលដែលបានត្រូវបណ្ដាលដោយវិញ្ញាណបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់ ដែលពេត្រុសបាននិយាយថា គឺដូចជា«ចង្កៀងដែលភ្លឺក្នុងទីងងឹត . . . ក្នុងចិត្តអ្នករាល់គ្នា»។ (ពេត្រុសទី២ ១:១៩) នៅពេលយើងអានព្រះគម្ពីរដោយយកចិត្តទុកដាក់ យើងកំពុងតែជាអ្នក«ដែលព្រះបន្ទូលនៃសេចក្ដីជំនឿ នឹងសេចក្ដីបង្រៀនដ៏ល្អបានចិញ្ចឹម»។ (ធីម៉ូថេទី១ ៤:៦; រ៉ូម ១០:១៧) ម្យ៉ាងទៀត នៅថ្ងៃជាន់ក្រោយបង្អស់នេះ «អ្នកបំរើស្មោះត្រង់ដែលមានវិនិច្ឆ័យល្អ» ផ្ដល់ឲ្យនូវ«អាហារគេបរិភោគ»ខាងវិញ្ញាណ«តាមត្រូវពេល» គឺផ្ដល់ឲ្យការណែនាំចំពោះការអនុវត្តតាមគោលការណ៍ព្រះគម្ពីរ ហើយការយល់នូវបទទំនាយព្រះគម្ពីរផងដែរ។ (ម៉ាថាយ ២៤:៤៥-៤៧) ការស្ដាប់តាមព្រះយេហូវ៉ាតាមវិធីទាំងនេះគឺជាអ្វីដ៏សំខាន់ចំពោះការមានសេចក្ដីជំនឿដ៏មាំមួន។
៩. តើនឹងមានលទ្ធផលអ្វីបើសិនជាយើងពិតជាជឿលើសេចក្ដីសង្ឃឹមគ្រីស្ទាននោះ?
៩ សេចក្ដីជំនឿរបស់អ័ប្រាហាំទាក់ទងយ៉ាងដិតជាប់នឹងសេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់គាត់។ ‹នោះក៏គាត់ចេះតែជឿដោយសង្ឃឹមវិញ ដើម្បីឲ្យបានត្រឡប់ជាឪពុកដល់សាសន៍ជាច្រើន›។ (រ៉ូម ៤:១៨) នេះជាចំណុចទីពីរដែលអាចជួយយើង។ យើងមិនគួរភ្លេចថា ព្រះយេហូវ៉ាគឺជាអ្នកដែល «ប្រទានរង្វាន់ ដល់អស់អ្នកដែលស្វែងរកទ្រង់»។ សាវ័កប៉ុលបាននិយាយថា៖ «យើងខ្ញុំខំធ្វើការ . . . ពីព្រោះយើងខ្ញុំមានសេចក្ដីសង្ឃឹម ដល់ព្រះដ៏មានព្រះជន្មរស់»។ (ធីម៉ូថេទី១ ៤:១០) បើយើងពិតជាមានជំនឿលើសេចក្ដីសង្ឃឹមគ្រីស្ទាន ដំណើរជីវិតរបស់យើងនឹងទៅជាការសម្ដែងនូវជំនឿរបស់យើង ដូចក្នុងករណីនៃអ័ប្រាហាំ។
ការនិយាយជាមួយនឹងព្រះ
១០. តើសេចក្ដីអធិស្ឋានបែបណាដែលនឹងពង្រឹងសេចក្ដីជំនឿរបស់យើង?
១០ អ័ប្រាហាំបាននិយាយជាមួយនឹងព្រះ ហើយនេះជាចំណុចទីបីដែលបានពង្រឹងសេចក្ដីជំនឿរបស់គាត់។ សព្វថ្ងៃនេះ យើងក៏អាចនិយាយជាមួយព្រះយេហូវ៉ាដែរ ដោយប្រើអំណោយនៃសេចក្ដីអធិស្ឋានតាមរយៈព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ។ (យ៉ូហាន ១៤:៦; អេភេសូរ ៦:១៨) បន្ទាប់ពីព្រះយេស៊ូបាននិទាននូវរឿងប្រៀបប្រដូចមួយ ដែលបញ្ជាក់នូវភាពចាំបាច់នៃការអធិស្ឋានដ៏ឥតឈប់ឈរ ទ្រង់បានមានបន្ទូលសួរសំនួរថា៖ «កាលណាកូនមនុស្សនឹងមក តើនឹងឃើញនៅមានសេចក្ដីជំនឿនៅផែនដីដែរឬដូចម្ដេច»? (លូកា ១៨:៨) ការអធិស្ឋានដែលកសាងជំនឿ មិនត្រូវធ្វើឡើងដោយមិនគិត ឬក៏ស្វ័យប្រវត្តទេ។ សេចក្ដីអធិស្ឋាននោះគឺមានខ្លឹមសារដ៏ជ្រាលជ្រៅទៅវិញ។ ឧទាហរណ៍ សេចក្ដីអធិស្ឋានពីចិត្តគឺសំខាន់ណាស់ ពេលដែលយើងមានការសម្រេចចិត្តដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ ឬក៏យើងកំពុងតែពិសោធន៍ការពិបាកដ៏ធំ។—លូកា ៦:១២, ១៣; ២២:៤១-៤៤
១១. (ក) តើអ័ប្រាហាំបានទទួលការលើកទឹកចិត្តយ៉ាងណា ពេលគាត់បានបើកចិត្តរបស់គាត់ជូនព្រះ? (ខ) តើយើងអាចរៀនអ្វីពីបទពិសោធន៍របស់លោកអ័ប្រាហាំ?
១១ នៅពេលអ័ប្រាហាំកំពុងតែចាស់ឡើងៗ ហើយព្រះយេហូវ៉ាមិនបានប្រទាននូវពូជសន្យាជូនគាត់ គាត់បាននិយាយជាមួយទ្រង់អំពីកង្វល់របស់គាត់។ ព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើឲ្យគាត់ទុកចិត្តជាថ្មីវិញ។ តើនេះមានលទ្ធផលអ្វី? អ័ប្រាហាំបាន «ជឿដល់ព្រះយេហូវ៉ាហើយទ្រង់រាប់សេចក្ដីជំនឿនោះ ទុកជាសេចក្ដីសុចរិតដល់គាត់»។ រួចមក ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទាននូវសញ្ញាដើម្បីបញ្ជាក់ពីបន្ទូលដ៏ទុកចិត្តរបស់ទ្រង់។ (លោកុប្បត្តិ ១៥:១-១៨) បើយើងបើកចិត្តយើងឲ្យព្រះយេហូវ៉ាដោយការអធិស្ឋាន ទាំងទទួលការធានារ៉ាប់រងទាំងឡាយរបស់ព្រះយេហូវ៉ាក្នុងបន្ទូលរបស់ទ្រង់ ដែលជាព្រះគម្ពីរ ហើយស្ដាប់បង្គាប់ទ្រង់ដោយជឿស៊ប់ នោះព្រះយេហូវ៉ានឹងពង្រឹងសេចក្ដីជំនឿរបស់យើងជាមិនខាន។—ម៉ាថាយ ២១:២២; យូដាស ២០, ២១
១២, ១៣. (ក) តើយ៉ាងដូចម្ដេចដែលអ័ប្រាហាំបានទទួលពរពេលគាត់បានប្រព្រឹត្តតាមការណែនាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ា? (ខ) តើបទពិសោធន៍បែបណាដែលនឹងជួយពង្រឹងសេចក្ដីជំនឿរបស់យើង?
១២ ចំណុចទីបួនដែលបានពង្រឹងសេចក្ដីជំនឿរបស់អ័ប្រាហាំ គឺជាការគាំទ្រដែលព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទានគាត់ ពេលដែលគាត់បានស្ដាប់តាមការណែនាំរបស់ទ្រង់។ ពេលអ័ប្រាហាំទៅសង្គ្រោះឡុតពីស្តេចទាំងនោះដែលបានសម្រុកចូល ព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យគាត់ទទួលជ័យជំនះ។ (លោកុប្បត្តិ ១៤:១៦, ២០) នៅពេលដែលអ័ប្រាហាំនៅជាអ្នកសំណាក់បណ្ដោះអាសន្ន ក្នុងស្រុកដែលពូជគាត់នឹងគ្រងជាមរតកនោះ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទានពរជាទ្រព្យសម្បត្ដិជូនគាត់។ (ប្រៀបមើល លោកុប្បត្តិ ១៤:២១-២៣) ព្រះយេហូវ៉ាបាននាំមុខអ្នកបំរើរបស់គាត់ ក្នុងការខិតខំរកប្រពន្ធដ៏សមរម្យមួយសំរាប់អ៊ីសាក។ (លោកុប្បត្តិ ២៤:១០-២៧) ត្រូវហើយ ព្រះយេហូវ៉ា«បានប្រទានពរដល់គាត់ក្នុងគ្រប់ការទាំងអស់»។ (លោកុប្បត្តិ ២៤:១) ជាលទ្ធផល សេចក្ដីជំនឿរបស់គាត់គឺខ្លាំងដ៏ម្ល៉េះ ហើយទំនាក់ទំនងរបស់គាត់ជាមួយព្រះយេហូវ៉ាគឺជិតស្និទ្ធដ៏ម្ល៉េះ ដែលព្រះយេហូវ៉ាបានហៅគាត់ជា «សំឡាញ់របស់អញ»។—អេសាយ ៤១:៨; យ៉ាកុប ២:២៣
១៣ សព្វថ្ងៃនេះ តើយើងអាចមានសេចក្ដីជំនឿដ៏ខ្លាំងដូចនោះទេ? មែនហើយ។ បើយើងលព្រះទ័យព្រះយេហូវ៉ា ដូចអ័ប្រាហាំ ដោយស្ដាប់តាមបញ្ញត្តរបស់ទ្រង់ ទ្រង់នឹងប្រទានពរមកយើងដែរ។ ហើយនោះនឹងពង្រឹងសេចក្ដីជំនឿរបស់យើង។ ឧទាហរណ៍ ការមើលតែមួយភ្លែតនូវសេចក្ដីរាយការណ៍នៃឆ្នាំកិច្ចបំរើ១៩៩៨ បង្ហាញថាមនុស្សជាច្រើនបានទទួលពរតាមរបៀបដ៏អស្ចារ្យមួយ នៅពេលគេស្ដាប់បង្គាប់របស់ទ្រង់ដើម្បីប្រកាសប្រាប់ដំណឹងល្អ។—ម៉ាកុស ១៣:១០
គំរូនៃសេចក្ដីជំនឿសព្វថ្ងៃនេះ
១៤. តើព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទានពរដល់កិច្ចការចែកចាយឯកសារ ដំណឹងព្រះរាជាណាចក្រ លេខ៣៥តាមរបៀបណា?
១៤ នៅខែតុលា ឆ្នាំ១៩៩៧ ការចែកចាយទូទាំងពិភពលោកនូវ ដំណឹងព្រះរាជាណាចក្រ លេខ៣៥គឺជាការជោគជ័យដ៏ល្អប្រសើរ ដោយការខ្នះខ្នែងហើយការរំភើបចិត្តនៃរាប់លានស្មរបន្ទាល់ម្នាក់ៗ។ អ្វីដែលបានកើតឡើងនៅប្រទេសហ្គាណាគឺជារឿងធម្មតា។ ជិត២.៥លានសន្លឹកបានត្រូវចែកចាយជាបួនភាសា ហើយជាលទ្ធផលមានការស្នើសិក្សាព្រះគម្ពីរជិត២.០០០។ នៅប្រទេសសៃប្រឹស ស្មរបន្ទាល់ពីរនាក់ដែលកំពុងតែចែកចាយដំណឹងព្រះរាជាអាណាចក្រ បានសម្គាល់ថាមានព្រះសង្ឃម្នាក់ដែលដើរតាមគេ។ ក្រោយមួយរយៈគេបានផ្ដល់ដំណឹងព្រះរាជាណាចក្រមួយសន្លឹកឲ្យគាត់។ គាត់បានទទួលមួយសន្លឹក ហើយគាត់និយាយថា៖ «ខ្ញុំបានស្ងើចសារនេះដ៏ម្ល៉េះ ដែលខ្ញុំចង់អបអរសាទរអ្នកដែលបានរៀបចំនោះ»។ នៅប្រទេសដាណាម៉ាក ១.៥លានសន្លឹកបានត្រូវចែកចាយដោយមានលទ្ធផលដ៏ល្អ។ ស្ត្រីម្នាក់ដែលធ្វើការខាងទំនាក់ទំនងសាធារណៈបាននិយាយថា៖ «ខិត្តប័ណ្ណនោះមានសារមួយសំរាប់មនុស្សទាំងអស់គ្នា។ នោះគឺស្រួលយល់ ហើយវាមានអនុភាពលើយើង នាំឲ្យយើងមានសេចក្ដីប្រាថ្នាដើម្បីដឹងថែមទៀត។ នេះជាអ្វីដែលយើងត្រូវការមែន»!
១៥. តើបទពិសោធន៍អ្វីខ្លះដែលបង្ហាញថា ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទានពរដល់ការខ្នះខ្នែងជួបមនុស្សនៅគ្រប់ទីកន្លែង?
១៥ នៅឆ្នាំ១៩៩៨ មានការខ្នះខ្នែងផ្សព្វផ្សាយទៅមនុស្ស មិនគ្រាន់តែនៅតាមផ្ទះរបស់គេ ប៉ុន្តែនៅគ្រប់កន្លែង។ នៅប្រទេសកូថឌីវ័រ គូស្វាមីភរិយាសាសនទូត បានទៅលេងកប៉ាល់ទឹក៣២២គ្រឿងនៅផែ។ គេបានជូនសៀវភៅ២៤៧ក្បាល ទស្សនាវដ្ដី២.២៨៤ក្បាល សៀវភៅស្តើង៥០០ក្បាល ហើយរាប់រយខិត្តប័ណ្ណ ព្រមទាំងកាសែតវីឌីអូមួយចំនួនដើម្បីឲ្យពួកនាវាចរណ៍មើលពេលនៅសមុទ្រ។ នៅប្រទេសកាណាដា ស្មរបន្ទាល់ម្នាក់បានទៅកន្លែងជួសជុលឡាន។ ម្ចាស់កន្លែងនោះមានការចាប់អារម្មណ៍ ហើយបងប្រុសនេះបានចំណាយពេលអស់បួនម៉ោងកន្លះ ទោះបីម៉ោងផ្សព្វផ្សាយពិតប្រាកដសរុបតែមួយម៉ោងជាងទេ ក្នុងពេលចន្លោះដែលគ្មានភ្ញៀវ។ រួចមក ការសិក្សាព្រះគម្ពីរបានត្រូវរៀបចំសំរាប់ម៉ោង១០:០០យប់។ ក៏ប៉ុន្តែ ជួនកាលមិនចាប់ផ្ដើមទាល់តែម៉ោង១២:០០យប់ ហើយបានធ្វើឡើងរហូតដល់ម៉ោងពីរយប់។ កាលវិភាគនេះប្រហែលនាំឲ្យមានការពិបាក ប៉ុន្តែលទ្ធផលល្អបានត្រូវទទួល។ បុរសនោះបានសម្រេចចិត្តបិទហាងរបស់គាត់នៅថ្ងៃអាទិត្យ ដើម្បីចូលរួមកិច្ចប្រជុំ។ មិនយូរក្រោយមក គាត់ព្រមទាំងក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់បានចាប់ផ្ដើមលូតលាស់យ៉ាងល្អ។
១៦. តើបទពិសោធន៍អ្វីខ្លះដែលបង្ហាញថា សៀវភៅស្តើង តម្រូវ ហើយសៀវភៅ ចំណេះ គឺជាឧបករណ៍ដែលមានប្រសិទ្ធិភាពក្នុងកិច្ចការប្រកាសហើយនឹងបង្រៀន?
១៦ សៀវភៅស្តើង តើព្រះតម្រូវអ្វីពីយើង? ហើយសៀវភៅ ចំណេះដែលនាំទៅដល់ជីវិតអស់កល្បជានិច្ច នៅជាឧបករណ៍ដែលមានប្រសិទ្ធិភាពច្រើនក្នុងកិច្ចការប្រកាសហើយបង្រៀន។ នៅប្រទេសអ៊ីតាលី ដូនជីម្នាក់ដែលកំពុងតែចាំឡានក្រុង បានទទួល ដំណឹងព្រះរាជាណាចក្រ មួយសន្លឹក។ មួយថ្ងៃបន្ទាប់មក គាត់ជួបគេហើយបានទទួលសៀវភៅស្តើង តម្រូវ។ រាល់តែថ្ងៃក្រោយនោះ គាត់បានសិក្សាព្រះគម្ពីរ១០ទៅ១៥នាទី នៅកន្លែងចាំឡានក្រុង។ ក្រោយមួយខែកន្លះ គាត់បានសម្រេចចិត្តចាកចេញពីអាវាសដូនជី ហើយត្រឡប់ទៅផ្ទះរបស់គាត់នៅប្រទេសគួតេម៉ាឡា ដើម្បីរៀនតទៅទៀត។ នៅប្រទេសម៉ាឡាវី អ្នកដែលកាន់សាសនាយ៉ាងខ្លាំងក្លាម្នាក់ ឈ្មោះឡូប៊ីណា មិនពេញចិត្តដែលពួកកូនស្រីរបស់គាត់បានចាប់ផ្ដើមសិក្សាព្រះគម្ពីរជាមួយនឹងពួកស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា។ ទោះបីគឺជាអីចឹងក៏ដោយ ស្រីៗទាំងនោះបានប្រាប់ម្ដាយគេអំពីសេចក្ដីពិតពីព្រះគម្ពីរនៅពេលគេមានឱកាស។ នៅខែមិថុនា ឆ្នាំ១៩៩៧ ឡូប៊ីណាបានឃើញសៀវភៅ ចំណេះ ហើយបានចាប់អារម្មណ៍នឹងល្បះដែលថា «ចំណេះដែលនាំទៅដល់»។ នៅខែកក្កដា គាត់បានព្រមសិក្សាព្រះគម្ពីរ។ នៅខែសីហា គាត់បានចូលរួមមហាសន្និបាត ហើយបានស្ដាប់យ៉ាងប្រិតប្រៀនទាល់តែចប់កម្មវិធី។ នៅដាច់ខែនោះបានឃើញថា គាត់បានចាកចេញពីវិហារគាត់ ហើយបានពេញតម្រូវការដើម្បីទៅជាអ្នកផ្សាយដែលមិនទាន់ជ្រមុជទឹក។ គាត់បានទទួលការជ្រមុជទឹកនៅខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ១៩៩៧។
១៧, ១៨. តើវីឌីអូទាំងប៉ុន្មានរបស់សមាគមបានមានប្រយោជន៍ក្នុងការជួយមនុស្សឲ្យ«ឃើញ»របស់ខាងវិញ្ញាណនោះ?
១៧ វីឌីអូទាំងឡាយរបស់សមាគម បានជួយមនុស្សជាច្រើនឲ្យ«ឃើញ»របស់ខាងវិញ្ញាណ។ នៅប្រទេសម៉ូរីធាស បុរសម្នាក់បានចេញពីវិហាររបស់គាត់ដោយឃើញភាពមិនចុះសម្រុងគ្នានៅទីនោះ។ សាសនទូតម្នាក់បានបង្ហាញគាត់នូវសាមគ្គីភាពនៃពួកស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា ដោយប្រើវីឌីអូ ឯកភាពដោយការបង្រៀនពីព្រះ។ ដោយមានចិត្តស្ងើច បុរសនោះបាននិយាយថា៖ «ពួកអ្នកស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ានៅក្នុងសួនមនោរម្យហើយ»! គាត់បានព្រមសិក្សាព្រះគម្ពីរ។ បងស្រីម្នាក់នៅប្រទេសជប៉ុន បានបង្ហាញប្ដីរបស់នាងដែលមិនជាអ្នកជឿទេ នូវវិឌីអូ ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា—អង្គការដែលគាំទ្រឈ្មោះនោះ ហើយគាត់បានត្រូវជំរុញឲ្យសិក្សាព្រះគម្ពីរជារឿយៗ។ ក្រោយគាត់បានមើលវីឌីអូ ឯកភាពដោយការបង្រៀនពីព្រះ គាត់ចង់ទៅជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាម្នាក់។ រឿងបីភាគ ដែលមានចំណងជើង ព្រះគម្ពីរ—សៀវភៅដែលមានហេតុការណ៍និងបទទំនាយ បានជួយគាត់អនុវត្តគោលការណ៍ព្រះគម្ពីរក្នុងជីវិតរបស់គាត់។ នៅទីបំផុតវីឌីអូ ពួកស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាឈរមាំមួននៅមុខការវាយលុកពីពួកណាត្ស៊ី បានបង្ហាញគាត់ថាព្រះយេហូវ៉ាចំរើនកម្លាំងនៃរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ដើម្បីទ្រាំនឹងការវាយលុកពីអារក្សសាតាំង។ បុរសនោះបានត្រូវជ្រមុជទឹកនៅខែតុលា ឆ្នាំ១៩៩៧។
១៨ នេះគ្រាន់តែជាបទពិសោធន៍ខ្លះៗក្នុងចំណោមបទពិសោធន៍ច្រើន ដែលបានត្រូវទទួលនៅឆ្នាំកិច្ចបំរើឆ្នាំមុន។ គេបង្ហាញថាពួកស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាមានសេចក្ដីជំនឿដ៏សកម្ម ហើយថាព្រះយេហូវ៉ាកំពុងតែពង្រឹងសេចក្ដីជំនឿនោះដោយប្រទានពរដល់សកម្មភាពរបស់គេ។—យ៉ាកុប ២:១៧
បណ្ដុះបណ្ដាលសេចក្ដីជំនឿសព្វថ្ងៃនេះ
១៩. (ក) តើតាមរបៀបណាខ្លះដែលយើងមានស្ថានភាពល្អជាងអ័ប្រាហាំ? (ខ) តើមនុស្សប៉ុន្មាននាក់បានជួបជុំគ្នាដើម្បីរំឭកនូវការសោយទិវង្គតដ៏បូជារបស់ព្រះយេស៊ូ?
១៩ តាមរបៀបច្រើន សព្វថ្ងៃនេះយើងមានស្ថានភាពល្អជាងអ័ប្រាហាំ។ យើងដឹងថាព្រះយេហូវ៉ាបានសម្រេចនូវសេចក្ដីសន្យាទាំងអស់របស់ទ្រង់ចំពោះអ័ប្រាហាំ។ ពួកកូនរបស់អ័ប្រាហាំបានគ្រងស្រុកកាណានជាមរតកមែន ហើយគេបានទៅជាសាសន៍ដ៏ធំមួយដែរ។ (ពង្សាវតារក្សត្រទី១ ៤:២០; ហេព្រើរ ១១:១២) ម្យ៉ាងទៀត ប្រមាណ១៩៧១ឆ្នាំក្រោយអ័ប្រាហាំបានចេញពីស្រុកខារ៉ាន ចៅរបស់គាត់ម្នាក់ ព្រះយេស៊ូ បានត្រូវជ្រមុជក្នុងទឹកដោយយ៉ូហានបាទីស្ទ ហើយជាបន្ទាប់ក្នុងវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដោយព្រះយេហូវ៉ាផ្ទាល់ ដើម្បីឲ្យក្លាយទៅជាព្រះមេស្ស៊ី និងជាពូជអ័ប្រាហាំពេញសិទ្ធិខាងវិញ្ញាណ។ (ម៉ាថាយ ៣:១៦, ១៧; កាឡាទី ៣:១៦) នៅខែណែសាន ថ្ងៃទី១៤ ស.យ. ព្រះយេស៊ូបានបូជាព្រះជន្មទ្រង់ជាតម្លៃលោះ ដើម្បីឲ្យអ្នកដែលអនុវត្តជំនឿលើទ្រង់។ (ម៉ាថាយ ២០:២៨; យ៉ូហាន ៣:១៦) ដោយសារទ្រង់ នោះមនុស្សរាប់លាននាក់អាចទទួលពរឥឡូវនេះ។ ឆ្នាំមុន ១៣.៨៩៦.៣១២នាក់បានជួបជុំគ្នានៅខែណែសាន ថ្ងៃទី១៤ ដើម្បីរំឭកនូវកិច្ចការដ៏ល្អប្រសើរនេះដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់។ តើនេះជាយុត្ដិកម្មលើព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងណាទៅហ្ន៎ ជាអ្នករក្សាដ៏ធំនៃសេចក្ដីសន្យា!
២០, ២១. តើតាមរបៀបណាដែលមនុស្សពីគ្រប់ទាំងសាសន៍នឹងទទួលពរតាមរយៈពូជរបស់អ័ប្រាហាំនៅសតវត្សទីមួយ ហើយយ៉ាងដូចម្ដេចដែលគេទទួលពរសព្វថ្ងៃនេះ?
២០ នៅសតវត្សទីមួយ មនុស្សជាច្រើនពីគ្រប់សាសន៍ ដែលមានសាសន៍អ៊ីស្រាអែលខាងសាច់ឈាមមុនបង្អស់ បានអនុវត្តជំនឿលើពូជរបស់អ័ប្រាហាំនោះ ហើយបានទៅជារាជបុត្រានៃព្រះដែលបានត្រូវចាក់ប្រេងតាំង ទាំងជាសមាជិកនៃអ៊ីស្រាអែលខាងវិញ្ញាណហើយដែលថ្មីដែរ ជា«អ៊ីស្រាអែលនៃព្រះ»។ (កាឡាទី ៣:២៦-២៩; ៦:១៦; កិច្ចការ ៣:២៥, ២៦) ពួកគេមានសេចក្ដីសង្ឃឹមមួយដ៏ពិតប្រាកដ ដែលគេនឹងទទួលជីវិតអមតៈជាវិញ្ញាណនៅស្ថានសួគ៌ ជាអ្នកដែលចូលរួមគ្រប់គ្រងក្នុងព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ។ មានតែ១៤៤.០០០នាក់នឹងត្រូវទទួលពរបែបនេះ ហើយមានតែសំណល់បន្ដិចបន្តួចនៃពួកគេទេ។ (វិវរណៈ ៥:៩, ១០; ៧:៤) ឆ្នាំមុន ៨៧៥៦នាក់បានផ្ដល់ភស្តុតាងនូវជំនឿរបស់គេ ដែលគេចូលរួមក្រុមនោះដោយការបរិភោគនូវអាហារតំណាងពេលបុណ្យរឭក។
២១ សព្វថ្ងៃនេះ ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាសឹងតែទាំងអស់ជាផ្នែកនៃ «ហ្វូងយ៉ាងធំ» ដែលបានត្រូវទាយនៅវិវរណៈ ៧:៩-១៧។ ពីព្រោះគេទទួលពរតាមរយៈព្រះយេស៊ូ គេមានសេចក្ដីសង្ឃឹមជាជីវិតអស់កល្បជានិច្ចនៅលើផែនដីមនោរម្យ។ (វិវរណៈ ២១:៣-៥) ៥.៨៨៨.៦៥០នាក់ដែលបានចូលរួមកិច្ចផ្សព្វផ្សាយនៅឆ្នាំ១៩៩៨ គឺជាភស្តុតាងដែលហ្វូងនេះគឺជា«ធំ»មែន។ គឺគួរឲ្យរំភើបចិត្តណាស់ ដោយឃើញប្រទេសរុស្ស៊ីនិងប្រទេសអ៊ុយក្រែន ឲ្យរបាយការណ៍អំពីការមានអ្នកផ្សាយជាង១០០០០០នាក់ជាលើកដំបូង។ របាយការណ៍ពីសហរដ្ឋអាមេរិកក៏អស្ចារ្យដែរ ដែលមានអ្នកផ្សាយ១.០៤០.២៨៣នាក់នៅក្នុងខែសីហា! នេះគឺគ្រាន់តែប្រទេសបី ក្នុងចំណោមប្រទេស១៩ ដែលបានឲ្យរបាយការណ៍អំពីការមានអ្នកផ្សាយជាង១០០០០០នាក់ នៅឆ្នាំមុននេះ។
សេចក្ដីសង្ឃឹមដែលជិតសម្រេច
២២, ២៣. (ក) ហេតុអ្វីបានជាយើងគួរតាំងចិត្តយើងឲ្យខ្ជាប់ខ្ជួនសព្វថ្ងៃនេះ? (ខ) តើយ៉ាងដូចម្ដេចដែលយើងអាចទៅជាដូចអ័ប្រាហាំ ហើយមិនដូចមនុស្សដែលគ្មានជំនឿដែលប៉ុលបានរៀបរាប់នោះ?
២២ អ្នកដែលចូលរួមបុណ្យរំឭកបានត្រូវរំឭកអំពីជំរៅនៃយើងក្នុងការសម្រេចនៃសេចក្ដីសន្យាទាំងប៉ុន្មានរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ នៅឆ្នាំ១៩១៤ ព្រះយេស៊ូបានត្រូវឡើងជាស្តេចនៃព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះនៅស្ថានសួគ៌ ហើយបានចាប់ផ្ដើមវត្តមានរបស់ទ្រង់ជាស្តេច។ (ម៉ាថាយ ២៤:៣; វិវរណៈ ១១:១៥) មែនហើយ ពូជរបស់អ័ប្រាហាំកំពុងតែសោយរាជ្យនៅស្ថានសួគ៌! យ៉ាកុបបាននិយាយទៅកាន់ពួកគ្រីស្ទាននៅសម័យគាត់ថា៖ «ចូរឲ្យអ្នករាល់គ្នាអត់ធ្មត់ដូច្នោះដែរ ទាំងតាំងចិត្តឲ្យខ្ជាប់ខ្ជួនឡើង ដ្បិតព្រះអម្ចាស់ជិតយាងមកហើយ»។ (យ៉ាកុប ៥:៨) វត្តមាននោះគឺជាការពិតឥឡូវនេះ! នេះជាមូលហេតុបន្ថែមដើម្បីតាំងចិត្តយើងឲ្យខ្ជាប់ខ្ជួននោះ!
២៣ ចូរឲ្យការទុកចិត្តរបស់យើងលើសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះយេហូវ៉ា បានត្រូវផ្ដល់កម្លាំងថ្មីជានិច្ចដោយការសិក្សាយ៉ាងទៀងទាត់នូវព្រះគម្ពីរ និងការអធិស្ឋានពីដួងចិត្ត។ ចូរឲ្យយើងមិនឈប់ក្នុងការពិសោធន៍នូវពរពីព្រះយេហូវ៉ាក្នុងការប្រព្រឹត្តតាមបន្ទូលរបស់ទ្រង់។ បើដូច្នេះយើងនឹងដូចជាលោកអ័ប្រាហាំ មិនដូចពួកអ្នកដែលត្រូវសេចក្ដីជំនឿរបស់គេទៅជាខ្សោយហើយស្លាប់ទៅ ដូចសាវ័កប៉ុលបានរៀបរាប់នោះទេ។ គ្មានអ្វីដែលនឹងពង្រាត់យើងពីសេចក្ដីជំនឿរបស់យើងដែលជាបរិសុទ្ធបំផុត។ (យូដាស ២០) យើងអធិស្ឋានថាអ្វីទាំងនេះនឹងទៅជាការពិតអំពីអ្នកទាំងអស់ដែលបំរើព្រះយេហូវ៉ា នៅឆ្នាំកិច្ចបំរើ១៩៩៩ ហើយបន្តទៅក្នុងអនាគតដ៏អស់កល្បជានិច្ចផងដែរ។
តើអ្នកដឹងទេ?
◻ សព្វថ្ងៃនេះ តើយើងអាចស្ដាប់តាមព្រះយ៉ាងដូចម្ដេច?
◻ តើប្រយោជន៍អ្វីមកពីការអធិស្ឋានជូនព្រះពីដួងចិត្ត?
◻ បើសិនជាយើងស្ដាប់តាមការណែនាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ា តើតាមរបៀបណាដែលសេចក្ដីជំនឿរបស់យើងនឹងត្រូវពង្រឹង?
◻ តើផ្នែកណាខ្លះក្នុងសេចក្ដីរាយការណ៍ប្រចាំឆ្នាំដែលធ្វើឲ្យអ្នកចាប់អារម្មណ៍?
[រូបភាពនៅទំព័រ១២]
បើសិនជាយើងស្ដាប់តាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ការទុកចិត្តរបស់យើងក្នុងសេចក្ដីសន្យារបស់ទ្រង់នឹងត្រូវផ្ដល់កម្លាំងថ្មីវិញ
[រូបភាពនៅទំព័រ១៦]
ព្រះយេហូវ៉ាប្រទានពរដល់អស់អ្នកដែលប្រព្រឹត្តតាមបញ្ញត្តរបស់ទ្រង់ ហើយជាលទ្ធផលពង្រឹងសេចក្ដីជំនឿរបស់គេ