«ដើរដោយជំនឿ មិនមែនដោយមើលឃើញទេ»
«ដើរដោយជំនឿ មិនមែនដោយមើលឃើញទេ»។—កូរិនថូសទី២ ៥:៧
១. តើការ«ដើរដោយជំនឿ» មានន័យយ៉ាងណា?
រៀងរាល់ដងដែលយើងអធិស្ឋានស្របតាមសេចក្ដីបង្គាប់ក្នុងបន្ទូលរបស់ព្រះ យើងបង្ហាញថា យើងមានជំនឿមួយកំរិត។ ពេលដែលយើងចាប់ផ្ដើមធ្វើបន្ទាល់ដល់អ្នកដទៃអំពីព្រះរាជាណាចក្រ នេះក៏បង្ហាញអំពីជំនឿដែរ។ ហើយនៅពេលដែលយើងថ្វាយខ្លួនយើងដល់ព្រះយេហូវ៉ា យើងកំពុងឲ្យទីសំអាង ថាយើងចង់‹ដើរដោយជំនឿ› គឺថា ប្រកបជីវិតដែលដឹកនាំដោយជំនឿ។—កូរិនថូសទី២ ៥:៧; កូល៉ុស ១:៩, ១០
២. ហេតុអ្វីក៏ការចូលរួមក្នុងសកម្មភាពក្រុមជំនុំ មិនប្រាកដថាបុគ្គលម្នាក់មានជំនឿ?
២ ប្រសិនបើយើងនឹងពិតជារស់នៅតាមបែបបទនេះមែន យើងត្រូវការជំនឿដែលមានគ្រឹះដ៏មុតមាំ។ (ហេព្រើរ ១១:១, ៦) មនុស្សជាច្រើនបានចូលចិត្តស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា ពីព្រោះដោយក្បួនខ្នាតសីលធម៌ខ្ពង់ខ្ពស់ និងសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលគេឃើញក្នុងចំណោមពួកស្មរបន្ទាល់។ នេះជាការចាប់ផ្ដើមដ៏ល្អមួយ ប៉ុន្តែ គឺឥតមានន័យថា ពួកមនុស្សបែបនេះមានជំនឿនោះទេ។ ពួកអ្នកខ្លះប្រហែលចូលរួមក្នុងសកម្មភាពខាងវិញ្ញាណ ពីព្រោះដោយគំរូដ៏ស្រឡាញ់ពីគូ ឬឪពុកម្ដាយរបស់គេ។ ដោយមានឥទ្ធិពលបែបនេះក្នុងផ្ទះ គឺច្បាស់ជាមានពរមែន ប៉ុន្តែនេះក៏មិនមែនជាការផ្លាស់ប្ដូរចំពោះសេចក្ដីស្រឡាញ់ព្រះផ្ទាល់ខ្លួន និងជំនឿផ្ទាល់ខ្លួននោះទេ។—លូកា ១០:២៧, ២៨
៣. (ក) បើយើងចង់បានជំនឿដែលមានគ្រឹះដ៏មុតមាំ តើយើងត្រូវមានការជឿយ៉ាងណាអំពីព្រះគម្ពីរ? (ខ) ហេតុអ្វីក៏មនុស្សខ្លះជឿស៊ប់ថាព្រះគម្ពីរជាបន្ទូលរបស់ព្រះ ជាងមនុស្សដទៃ?
៣ អស់អ្នកដែលពិតជាដើរដោយជំនឿ គឺជឿស៊ប់ថា ព្រះគម្ពីរជាបន្ទូលរបស់ព្រះ។ គឺមានទីសំអាងជាច្រើនដែលថា បទគម្ពីរបរិសុទ្ធ គឺប្រាកដជា«ព្រះទ្រង់បានបញ្ចេញព្រះវិញ្ញាណបណ្ដាលឲ្យតែង»។a (ធីម៉ូថេទី២ ៣:១៦) តើត្រូវពិនិត្យមើលទីសំអាងនេះប៉ុន្មាន មុនបុគ្គលម្នាក់នឹងជឿស៊ប់នោះ? នេះគឺស្រេចទៅលើប្រវត្ដិរបស់គាត់។ អ្វីដែលបុគ្គលម្នាក់ស្កប់ចិត្ត ប្រហែលជាមិនគ្រប់គ្រាន់ចំពោះម្នាក់ទៀតទេ។ ក្នុងករណីខ្លះ ទោះជាគេបានបង្ហាញទីសំអាងដ៏ជាក់ស្តែងជាច្រើនក៏ដោយ គាត់ក៏នៅតែតទល់នឹងសេចក្ដីសន្និដ្ឋានដ៏សមហេតុផលដែរ។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះដោយសេចក្ដីប្រាថ្នាដែលបានកប់យ៉ាងជ្រៅក្នុងចិត្តរបស់គាត់។ (យេរេមា ១៧:៩) ដូច្នេះ ទោះជាបុគ្គលម្នាក់ប្រហែលចាប់អារម្មណ៍នឹងគោលបំណងព្រះក៏ដោយ ចិត្តរបស់គាត់ប្រហែលជាចង់បានការយល់ព្រមពីលោកីយ៍។ គាត់ប្រហែលមិនចង់បោះបង់ចោលជីវភាព ដែលប្រឆាំងនឹងខ្នាតគំរូព្រះគម្ពីរ។ ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើអ្នកណាម្នាក់ពិតជាឃ្លានសេចក្ដីពិត និងមានចិត្តស្មោះ ហើយបើគាត់មានចិត្តរាបទាប នោះគាត់នឹងដឹងថា ព្រះគម្ពីរជាបន្ទូលរបស់ព្រះមែន។
៤. តើអ្វីជាតម្រូវពីបុគ្គលម្នាក់ៗដើម្បីទទួលបានជំនឿ?
៤ ជារឿយៗ គ្រាន់តែបីបួនខែប៉ុណ្ណោះ មនុស្សដែលបានទទួលជំនួយឲ្យសិក្សាព្រះគម្ពីរ នឹងអបអរថាគេបានឃើញភស្តុតាងគ្រប់គ្រាន់ ថាព្រះគម្ពីរជាបន្ទូលរបស់ព្រះ។ ប្រសិនបើនេះជំរុញគេបើកចិត្តឲ្យព្រះយេហូវ៉ាបង្រៀន នោះគំនិតដ៏ជ្រៅរបស់គេ សេចក្ដីប្រាថ្នា និងការជំរុញចិត្តរបស់គេ នឹងបានពត់អប់រំបន្ដិចម្ដងៗដោយអ្វីដែលគេរៀន។ (ទំនុកដំកើង ១៤៣:១០) រ៉ូម ១០:១០ ចែងថា គឺ«ដោយមានចិត្ត»ដែលបុគ្គលម្នាក់អនុវត្តជំនឿ។ ជំនឿបែបនេះ នឹងបង្ហាញនូវរបៀបដែលបុគ្គលម្នាក់ពិតជាមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា ហើយនេះនឹងឃើញក្នុងជីវភាពរបស់គាត់។
លោកណូអេបានប្រព្រឹត្តលើជំនឿដែលមានគ្រឹះដ៏មុតមាំ
៥, ៦. តើជំនឿរបស់លោកណូអេមានគ្រឹះលើអ្វី?
៥ លោកណូអេជាបុគ្គលម្នាក់ដែលមានជំនឿលើគ្រឹះដ៏មុតមាំ។ (ហេព្រើរ ១១:៧) តើអ្វីជាគ្រឹះដែលគាត់មានចំពោះជំនឿ? លោកណូអេមានបន្ទូលរបស់ព្រះ មិនមែនតាមបែបបទសរសេរនោះទេ ប៉ុន្តែ ព្រះបានមានបន្ទូលទៅលោក។ លោកុប្បត្តិ ៦:១៣ ចែងថា៖ «ព្រះទ្រង់មានបន្ទូលទៅណូអេថា៖ ‹អស់ទាំងសាច់ត្រូវផុតពីមុខអញហើយ ដ្បិតផែនដីបានពេញជាសេចក្ដីកាចសហ័សដោយសារគេ› »។ ព្រះយេហូវ៉ាបង្គាប់លោកណូអេឲ្យសង់ទូកធំមួយ ហើយផ្ដល់សេចក្ដីដ៏ល្អិតល្អន់ចំពោះការសង់នេះ។ រួចមក ព្រះមានបន្ទូលទៀតថា៖ «នោះអញ មើល គឺអញនេះហើយ នឹងធ្វើឲ្យមានជំនន់លើផែនដី ដើម្បីនឹងបំផ្លាញគ្រប់ទាំងសាច់ដែលមានដង្ហើមជីវិតពីក្រោមមេឃចេញ គ្រប់ទាំងអស់នៅផែនដីនឹងត្រូវស្លាប់បង់»។—លោកុប្បត្តិ ៦:១៤-១៧
៦ តើដែលមានភ្លៀងមុនគ្រានេះទេ? ព្រះគម្ពីរឥតចែងប្រាប់សោះ។ លោកុប្បត្តិ ២:៥ ចែងថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះទ្រង់មិនបានបង្អុរភ្លៀង»។ ប៉ុន្តែ នេះជារបៀបដែលលោកម៉ូសេ ដែលរស់នៅជាច្រើនសតវត្សក្រោយមក បានប្រាប់អំពីគ្រាជាយូរយារមុននេះ មិនមែនអំពីជំនាន់លោកណូអេទេ។ ដូចបានបង្ហាញមកក្នុងលោកុប្បត្តិ ៧:៤ ព្រះយេហូវ៉ាសំដៅទៅភ្លៀង ពេលដែលមានបន្ទូលទៅណូអេ ហើយតាមប្រមើលទៅ លោកណូអេបានយល់នូវអ្វីដែលទ្រង់មានបន្ទូលមក។ ប៉ុន្តែ ជំនឿរបស់លោកណូអេមិនពឹងលើអ្វីដែលលោកអាចមើលឃើញនោះទេ។ សាវ័កប៉ុលបានសរសេរថា លោកណូអេ‹បានទទួលព្រមានរបស់ព្រះអំពីអ្វី ដែលមិនទាន់បានឃើញ›។ ព្រះមានបន្ទូលប្រាប់លោកណូអេ ថាទ្រង់នឹងធ្វើឲ្យមាន«ជំនន់» ឬ‹មហាសាគរនៃមេឃ› ដែលកំណត់ចំណាំក្នុងសេចក្ដីបកប្រែពិភពលោកថ្មី បានថ្លែងក្នុងលោកុប្បត្តិ ៦:១៧។ មកដល់គ្រានោះ មិនដែលមានរបស់បែបនេះកើតឡើងទេ។ ប៉ុន្តែ របស់របរបង្កើតទាំងអស់ដែលណូអេឃើញ បានបង្ហាញជាទីសំអាងថាព្រះ ប្រាកដជាអាចធ្វើឲ្យមានជំនន់ដ៏ហិនហោចនេះ។ ដោយមានជំនឿ លោកណូអេបានសង់ទូកធំ។
៧. (ក) តើអ្វីដែលលោកណូអេមិនត្រូវការ ដើម្បីធ្វើអ្វីដែលព្រះបានបង្គាប់លោកនោះ? (ខ) តើយើងបានទទួលផលប្រយោជន៍យ៉ាងណាពីការពិនិត្យមើលជំនឿរបស់លោកណូអេ ហើយតើជំនឿរបស់យើងអាចទៅជាពរដល់អ្នកដទៃយ៉ាងដូចម្ដេច?
៧ ព្រះទ្រង់មិនបានប្រទានប្រាប់ថ្ងៃណាមួយ ដែលទឹកជំនន់នឹងចាប់ផ្ដើមនោះឡើយ។ ប៉ុន្តែ លោកណូអេមិនបានប្រើរឿងនេះជាការដោះសា ចំពោះកាន់អាកប្បកិរិយាដ៏សង្ស័យ ដោយទុកកិច្ចការសង់ទូកធំនិងការផ្សាយ ជាអ្វីដែលមិនសំខាន់ក្នុងជីវិតរបស់លោកនោះទេ។ ដោយមានពេលច្រើន ព្រះបានមានបន្ទូលប្រាប់ណូអេ នៅពេលណាដែលគេត្រូវចូលក្នុងទូកធំ។ ក្នុងពេលចន្លោះ «ណូអេក៏ធ្វើដូច្នោះ តាមគ្រប់ទាំងសេចក្ដីដែលព្រះបានបង្គាប់ គាត់ធ្វើការនោះសំរេចទាំងអស់»។ (លោកុប្បត្តិ ៦:២២) ណូអេបានដើរដោយជំនឿ មិនមែនដោយមើលឃើញនោះទេ។ យើងមានអំណរគុណណាស់ដែលលោកបានធ្វើដូច្នេះ! ដោយសារជំនឿរបស់លោក យើងមានជីវិតសព្វថ្ងៃនេះ។ ក្នុងករណីរបស់យើង ជំនឿដែលយើងបង្ហាញ អាចមានឥទ្ធិពលដ៏ជ្រាលជ្រៅលើអនាគត មិនគ្រាន់តែសំរាប់យើង ប៉ុន្តែសំរាប់កូនចៅរបស់យើង និងមនុស្សដទៃដែលនៅជុំវិញយើង។
ជំនឿនៃលោកអ័ប្រាហាំ
៨, ៩. (ក) ទៅលើអ្វីដែលអ័ប្រាហាំបានមានជំនឿរបស់លោក? (ខ) តាមរបៀបណាដែលព្រះយេហូវ៉ា‹លេចមក›ឲ្យលោកអ័ប្រាហាំ?
៨ សូមពិចារណាមើលឧទាហរណ៍មួយទៀត—គឺអំពីលោកអ័ប្រាហាំ។ (ហេព្រើរ ១១:៨-១០) តើនៅលើអ្វីដែលអ័ប្រាហាំមានជំនឿរបស់លោក? បរិយាកាសដែលលោករស់នៅក្នុងក្រុងអ៊ើរនៃស្រុកខាល់ដេ គឺប្រកបដោយសរណៈបូជានិងវត្ថុទ្រព្យ។ ប៉ុន្តែ មានឥទ្ធិពលផ្សេងទៀតដែលបានអប់រំទស្សនៈរបស់អ័ប្រាហាំ។ ត្រូវហើយ លោកច្បាស់ជាចូលរួមជាមួយសិម ជាកូនរបស់លោកណូអេ ដែលអ័ប្រាហាំរស់នៅជំនាន់សិមដល់១៥០ឆ្នាំ។ អ័ប្រាហាំបានក្លាយទៅជាជឿស៊ប់ ថាព្រះយេហូវ៉ាគឺ«ជាព្រះដ៏ខ្ពស់បំផុត ជាម្ចាស់នៃស្ថានសួគ៌នឹងផែនដី»។—លោកុប្បត្តិ ១៤:២២
៩ មានអ្វីមួយទៀតដែលមានឥទ្ធិពលដ៏ជ្រាលជ្រៅលើអ័ប្រាហាំ។ ព្រះយេហូវ៉ា«ទ្រង់លេចមកឲ្យលោកអ័ប្រាហាំ . . . ក្នុងកាលដែលលោកនៅស្រុកមេសូប៉ូតាមា មុនដែលនៅស្រុកខារ៉ាន ហើយមានបន្ទូលប្រាប់លោកថា ‹ចូរឯងចេញពីស្រុក ហើយពីញាតិសន្ដានឯង ទៅនៅឯស្រុក១ដែលអញនឹងបង្ហាញវិញ› »។ (កិច្ចការ ៧:២, ៣) ក្នុងរបៀបណាដែលព្រះយេហូវ៉ា‹លេចមក›ឲ្យលោកអ័ប្រាហាំ? អ័ប្រាហាំមិនបានមើលឃើញព្រះចំៗនោះទេ។ (និក្ខមនំ ៣៣:២០) ប៉ុន្តែ គឺអាចថាព្រះយេហូវ៉ាបានលេចឲ្យអ័ប្រាហាំក្នុងសុបិន ដោយបង្ហាញនូវសិរីរុងរឿងដ៏អធិធម្មជាតិ ឬតាមរយៈទេវតា ជាអ្នកនាំសារឬអ្នកតំណាង។ (ប្រៀបធៀប លោកុប្បត្តិ ១៨:១-៣; ២៨:១០-១៥; លេវីវិន័យ ៩:៤, ៦, ២៣, ២៤) តាមរបៀបណាក៏ដោយដែលព្រះយេហូវ៉ាបានលេចឲ្យលោកអ័ប្រាហាំ នោះបុរសដ៏ស្មោះត្រង់នេះមានការទុកចិត្តថា ព្រះបានរៀបចំឯកសិទ្ធិដ៏មានតម្លៃសំរាប់លោក។ លោកអ័ប្រាហាំបានតបឆ្លើយដោយជំនឿ។
១០. តើតាមរបៀបណាដែលព្រះយេហូវ៉ាពង្រឹងជំនឿរបស់អ័ប្រាហាំ?
១០ ជំនឿរបស់អ័ប្រាហាំមិនបានពឹងលើការមានសេចក្ដីដ៏ល្អិតល្អន់ទាំងអស់ អំពីស្រុកដែលព្រះកំពុងដឹកនាំលោកឲ្យទៅនោះទេ។ ហើយក៏មិនបានពឹងលើការដឹងនៅពេលណាដែលព្រះនឹងប្រទានស្រុកឲ្យលោកនោះដែរ។ លោកមានជំនឿ ពីព្រោះលោកបានដឹងថា ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះដ៏មានព្រះចេស្ដាបំផុត។ (និក្ខមនំ ៦:៣) ព្រះយេហូវ៉ាបានមានបន្ទូលប្រាប់អ័ប្រាហាំថា លោកនឹងមានកូន ប៉ុន្តែនៅពេលនោះ លោកអ័ប្រាហាំបានឆ្ងល់ថាធ្វើយ៉ាងម៉េចបានទៅ។ លោកកាន់តែចាស់ណាស់ទៅហើយ។ (លោកុប្បត្តិ ១៥:៣, ៤) ព្រះយេហូវ៉ាបានពង្រឹងជំនឿអ័ប្រាហាំ ដោយប្រាប់លោកឲ្យងើបក្បាលមើលផ្កាយទាំងឡាយ ហើយឲ្យលោករាប់ផ្កាយចុះបើអាចរាប់បាន។ ព្រះទ្រង់បានមានបន្ទូលថា៖ «ពូជឯងនឹងបានដូច្នោះដែរ»។ លោកអ័ប្រាហាំមានចិត្តរំភើបយ៉ាងជ្រាលជ្រៅ។ គឺច្បាស់ណាស់ ដែលព្រះអាទិទេពដែលបានបង្កើតផ្កាយដ៏ស្ញប់ស្ញែងនោះ ទ្រង់អាចបំពេញតាមអ្វីដែលទ្រង់បានសន្យា។ អ័ប្រាហាំ«ក៏ជឿដល់ព្រះយេហូវ៉ា»។ (លោកុប្បត្តិ ១៥:៥, ៦) លោកអ័ប្រាហាំមិនគ្រាន់តែជឿ ពីព្រោះលោកចូលចិត្តអ្វីដែលលោកបានឮនោះទេ លោកមានជំនឿដែលមានគ្រឹះដ៏មុតមាំ។
១១. (ក) កាលដែលលោកមានអាយុជិត១០០ឆ្នាំ តើអ័ប្រាហាំបានប្រតិកម្មយ៉ាងណា ដល់សេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះយេហូវ៉ា ដែលថាសារ៉ាដ៏ចំណាស់នឹងបង្កើតកូនប្រុសមួយ? (ខ) តើជំនឿរបស់អ័ប្រាហាំបានជួបការសាកល្បងបែបណា ដែលបានទាក់ទងយកកូនទៅភ្នំម៉ូរីយ៉ា ដើម្បីថ្វាយជាយញ្ញបូជា?
១១ ពេលដែលអ័ប្រាហាំមានអាយុជិត១០០ឆ្នាំ ហើយប្រពន្ធរបស់លោក សារ៉ា មានអាយុជិត៩០ឆ្នាំ ម្ដងនេះទៀត ព្រះយេហូវ៉ាមានបន្ទូលអំពីសេចក្ដីសន្យារបស់ទ្រង់ ថាអ័ប្រាហាំនឹងមានកូនមួយ ហើយថាសារ៉ានឹងជាម្ដាយ។ អ័ប្រាហាំបានគិតដល់ស្ថានការណ៍របស់គេ។ «លោកក៏មិនបានសង្ស័យ ចំពោះសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះ ដោយចិត្តមិនជឿឡើយ គឺរឹតតែមានសេចក្ដីជំនឿខ្លាំងឡើង ទាំងសរសើរដំកើងដល់ព្រះវិញ ហើយក៏ជឿជាក់អស់ពីចិត្តថាសេចក្ដីអ្វីដែលទ្រង់សន្យា នោះអាចនឹងធ្វើឲ្យសម្រេចបាន»។ (រ៉ូម ៤:១៩-២១) អ័ប្រាហាំបានដឹងថា សេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះមិនអាចទទួលបរាជ័យឡើយ។ ក្រោយមក ដោយមានជំនឿ អ័ប្រាហាំបានគោរពតាម ពេលដែលព្រះមានបន្ទូលប្រាប់លោកឲ្យយកអ៊ីសាកទៅភ្នំម៉ូរីយ៉ា ដើម្បីថ្វាយជាយញ្ញបូជា។ (លោកុប្បត្តិ ២២:១-១២) អ័ប្រាហាំមានការទុកចិត្តទាំងស្រុង ថាព្រះដែលបណ្ដាលឲ្យកូនប្រុសនោះកើតមកដ៏អព្ភូតហេតុ ក៏អាចប្រោសជីវិតនោះវិញ ដើម្បីបំពេញសេចក្ដីសន្យាផ្សេងទៀត ដែលទ្រង់បានសន្យាជាមួយលោក។—ហេព្រើរ ១១:១៧-១៩
១២. តើអ័ប្រាហាំបានបន្តដើរដោយជំនឿប៉ុន្មានឆ្នាំ ហើយតើលោកនិងគ្រួសារនឹងទទួលរង្វាន់អ្វី ដោយមានជំនឿមាំមួន?
១២ អ័ប្រាហាំបានបង្ហាញ ថាលោកគឺប្រកបដោយជំនឿ មិនគ្រាន់តែក្នុងគ្រាខ្លះនោះទេ ប៉ុន្តែទូទាំងជីវិតរបស់លោក។ ក្នុងមួយជីវិត អ័ប្រាហាំមិនបានទទួលពីព្រះនូវស្រុកដែលបានសន្យាជាមរតកនោះឡើយ។ (កិច្ចការ ៧:៥) ប៉ុន្តែ អ័ប្រាហាំមិនបាននឿយហត់ហើយត្រឡប់ទៅក្រុងអ៊ើរ ស្រុកខាល់ដេវិញឡើយ។ អស់រយៈ១០០ឆ្នាំ រហូតដល់លោកទទួលមរណភាព លោកបានរស់នៅក្នុងតង់ ក្នុងស្រុកដែលព្រះទ្រង់បានបង្គាប់លោកឲ្យទៅនោះ។ (លោកុប្បត្តិ ២៥:៧) ស្តីអំពីលោកនិងសារ៉ាជាប្រពន្ធរបស់លោក អ៊ីសាកជាកូន និងយ៉ាកុបជាចៅ ហេព្រើរ ១១:១៦ ចែងថា៖ «ព្រះទ្រង់គ្មានសេចក្ដីខ្មាស ដោយគេហៅទ្រង់ជាព្រះនៃគេនោះឡើយ ដ្បិតទ្រង់បានរៀបចំទីក្រុង១ឲ្យគេហើយ»។ ត្រូវហើយ ព្រះយេហូវ៉ាមានកន្លែងសំរាប់ពួកគេ ក្នុងវិស័យលើផែនដីនៃព្រះរាជាណាចក្រនៃព្រះមេស្ស៊ី។
១៣. តើអ្នកណាក្នុងចំណោមពួកអ្នកបំរើព្រះយេហូវ៉ាសព្វថ្ងៃនេះ ដែលផ្ដល់ទីសំអាងនៃការមានជំនឿដូចអ័ប្រាហាំ?
១៣ គឺមានអស់អ្នកក្នុងចំណោមពួកអ្នកបំរើរបស់ព្រះយេហូវ៉ាសព្វថ្ងៃនេះ ដែលមានសភាពដូចលោកអ័ប្រាហាំ។ គេបានដើរដោយជំនឿជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ។ ក្នុងកម្លាំងដែលព្រះទ្រង់ប្រទានមក នោះពួកគេបានឈ្នះលើឧបសគ្គជាច្រើនដែលមានសភាពដូចភ្នំ។ (ម៉ាថាយ ១៧:២០) ពួកគេឥតមានជំនឿស្ទាក់ស្ទើរ ដោយសារឥតដឹងនៅពេលណា ដែលព្រះនឹងផ្ដល់ឲ្យគេនូវមរតកដែលបានសន្យានោះឡើយ។ ពួកគេដឹងថា បន្ទូលនៃព្រះយេហូវ៉ាមិនអាចទទួលបរាជ័យទេ ហើយគេចាត់ទុកជាឯកសិទ្ធិដ៏មានតម្លៃ ជាបុគ្គលក្នុងចំណោមស្មរបន្ទាល់របស់ទ្រង់។ តើអ្នកមានអារម្មណ៍ដូចនេះទេ?
ជំនឿដែលជំរុញលោកម៉ូសេ
១៤. តើគ្រឹះនៃជំនឿរបស់ម៉ូសេមានយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៤ ឧទាហរណ៍មួយទៀតនៃជំនឿគឺលោកម៉ូសេ។ (ហេព្រើរ ១១:២៣-២៩) តើអ្វីទៅជាគ្រឹះនៃជំនឿរបស់លោក? នោះគឺត្រូវបានស្ថាបនាតាំងពីកុមារភាព។ ទោះជាបុត្រីរបស់ស្តេចផារ៉ោនបានរកឃើញម៉ូសេក្នុងទន្លេលើកញ្ជើធ្វើពីផែបផាយរ៉ុស ហើយយកគាត់ធ្វើជាកូនក៏ដោយ ម្ដាយពិតរបស់ម៉ូសេជាតិហេព្រើរ ឈ្មោះយ៉ុកិបិត បានចិញ្ចឹមកូន ហើយមើលថែរក្សាតាំងពីក្មេងមកម្ល៉េះ។ យ៉ុកិបិត ច្បាស់ជាបានបង្រៀនកូន ដោយបណ្ដុះសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ា និងអបអរដល់សេចក្ដីសន្យារបស់ទ្រង់ដល់អ័ប្រាហាំ។ ក្រោយមក ជាសមាជិកនៃគ្រួសារផារ៉ោន ម៉ូសេ«បានរៀនសូត្រគ្រប់អស់ទាំងចំណេះវិជ្ជា នៃសាសន៍អេស៊ីប»។ (កិច្ចការ ៧:២០-២២; និក្ខមនំ ២:១-១០; ៦:២០; ហេព្រើរ ១១:២៣) ប៉ុន្តែ ទោះជាម៉ូសេមានឋានៈដ៏ល្អក៏ដោយ គាត់មានចិត្តអាណិតពួករាស្ត្ររបស់ព្រះ ដែលនៅក្នុងទាសភាព។
១៥. តើការសម្គាល់ខ្លួនជាមួយរាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាមានន័យយ៉ាងណាចំពោះម៉ូសេ?
១៥ កាលដែលគាត់មានអាយុ៤០ឆ្នាំ ម៉ូសេបានវាយជាតិអេស៊ីបម្នាក់ ដើម្បីសង្គ្រោះបុគ្គលអ៊ីស្រាអែល ដែលគេប្រព្រឹត្តមិនល្អទៅលើ។ រឿងនេះបានបង្ហាញនូវរបៀបដែលម៉ូសេមានទស្សនៈយ៉ាងណាដល់រាស្ត្ររបស់ព្រះ។ ប្រាកដហើយ «ដោយសារសេចក្ដីជំនឿ លុះលោកធំហើយ នោះលោកមិនព្រមឲ្យគេហៅខ្លួន ជាកូនរបស់បុត្រីផារ៉ោនទេ»។ ជាជាងតោងដល់«សេចក្ដីអំណរខាងអំពើបាប» ជាសមាជិកម្នាក់នៃព្រះរាជវាំងអេស៊ីប ដោយជំនឿលោកបានរងទុក្ខលំបាកជាមួយនឹងរាស្ត្ររបស់ព្រះ។—ហេព្រើរ ១១:២៤, ២៥; កិច្ចការ ៧:២៣-២៥
១៦. (ក) តើកិច្ចការអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាប្រទានទៅម៉ូសេ ហើយព្រះបានជួយលោកយ៉ាងដូចម្ដេច? (ខ) ក្នុងការធ្វើតាមមុខងាររបស់លោក តើតាមរបៀបណាដែលម៉ូសេបានបង្ហាញជំនឿ?
១៦ ម៉ូសេមានចិត្តខ្នះខ្នែងដើម្បីចាត់វិធានការ ក្នុងការនាំឲ្យមានការធូរស្បើយដល់ប្រជាជន ប៉ុន្តែគ្រារបស់ព្រះចំពោះសេចក្ដីរំដោះពួកគេ មិនទាន់មកដល់ទេ។ ម៉ូសេត្រូវតែរត់ចេញពីស្រុកអេស៊ីប។ រហូតដល់៤០ឆ្នាំក្រោយមក ទើបព្រះយេហូវ៉ា តាមរយៈទេវតា ក៏ចាត់ម៉ូសេឲ្យត្រឡប់ទៅស្រុកអេស៊ីបវិញ ដើម្បីនាំពួកអ៊ីស្រាអែលចេញពីស្រុកនោះ។ (និក្ខមនំ ៣:២-១០) តើម៉ូសេបានតបឆ្លើយយ៉ាងដូចម្ដេច? លោកមិនមានចិត្តសង្ស័យដល់សមត្ថភាពរបស់ព្រះយេហូវ៉ាក្នុងការរំដោះអ៊ីស្រាអែលនោះទេ ប៉ុន្តែ លោកមានអារម្មណ៍ឥតគ្រប់គ្រាន់ចំពោះមុខនាទីដែលទ្រង់បានចាត់គាត់ឲ្យធ្វើនោះ។ ដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ ព្រះយេហូវ៉ាប្រទានការលើកទឹកចិត្ត ដែលម៉ូសេត្រូវការ។ (និក្ខមនំ ៣:១១–៤:១៧) ជំនឿរបស់ម៉ូសេក៏មានកាន់តែមុតមាំឡើង។ លោកបានត្រឡប់ទៅស្រុកអេស៊ីបវិញ ម្ដងហើយម្ដងទៀត បានព្រមានប្រាប់ផារ៉ោនផ្ទាល់ខ្លួន អំពីសេចក្ដីវេទនាដែលនឹងមានមកលើអេស៊ីប បើផារ៉ោនមិនឲ្យអ៊ីស្រាអែលចេញទៅថ្វាយបង្គំព្រះយេហូវ៉ា។ ម៉ូសេឥតមានអំណាចផ្ទាល់ខ្លួនដើម្បីនាំឲ្យមានសេចក្ដីវេទនាទាំងនោះទេ។ លោកបានដើរដោយជំនឿ មិនមែនដោយការមើលឃើញទេ។ ជំនឿរបស់លោកគឺលើព្រះយេហូវ៉ានិងបន្ទូលរបស់ទ្រង់។ ស្តេចផារ៉ោនបានគំរាមកំហែងលោកម៉ូសេ។ ប៉ុន្តែ លោកម៉ូសេបានខំព្យាយាម។ «ដោយសារសេចក្ដីជំនឿ នោះលោកក៏ចេញពីស្រុកអេស៊ីបទៅ ឥតកោតខ្លាចដល់សេចក្ដីកំហឹងនៃស្តេចឡើយ ដ្បិតលោកបានកាន់យ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួន ហាក់ដូចជាឃើញព្រះដ៏មើលមិនឃើញដែរ»។ (ហេព្រើរ ១១:២៧) លោកម៉ូសេមិនមែនមនុស្សគ្រប់ល័ក្ខណ៍ទេ។ លោកបានធ្វើខុស។ (ជនគណនា ២០:៧-១២) ប៉ុន្តែ ដោយបានចាត់ពីព្រះ ដំណើរជីវភាពរបស់លោកទាំងមូល គឺបានដឹកនាំដោយជំនឿ។
១៧. ការដើរដោយជំនឿ មានលទ្ធផលយ៉ាងណាចំពោះលោកណូអេ អ័ប្រាហាំ និងម៉ូសេ ទោះជាគេមិនបានឃើញពិភពលោកថ្មីរបស់ព្រះ?
១៧ សូមឲ្យជំនឿរបស់អ្នកសឲ្យឃើញ ដូចជាលោកណូអេ លោកអ័ប្រាហាំ និងលោកម៉ូសេ។ ពិតមែន ដែលពួកគេមិនបានឃើញពិភពលោកថ្មីរបស់ព្រះក្នុងសម័យរបស់គេ។ (ហេព្រើរ ១១:៣៩) គឺមិនទាន់ដល់គ្រាកំណត់របស់ព្រះនៅឡើយ ដ្បិតនៅមានលក្ខណៈឯទៀតនៃគោលបំណងរបស់ទ្រង់ ដែលត្រូវការឲ្យបានសម្រេចសិន។ ប៉ុន្តែ ជំនឿរបស់គេលើបន្ទូលរបស់ព្រះ មិនបានរេរាឡើយ ហើយឈ្មោះរបស់គេគឺនៅក្នុងសៀវភៅជីវិតរបស់ព្រះ។
១៨. ចំពោះអ្នកដែលនឹងមានជីវិតនៅស្ថានសួគ៌ ហេតុអ្វីក៏ចាំបាច់ដែលគេត្រូវដើរដោយជំនឿ?
១៨ សាវ័កប៉ុលបានសរសេរថា៖ «ព្រះបានផ្គត់ផ្គង់សេចក្ដីប្រសើរជាងសំរាប់យើងរាល់គ្នា»។ នោះគឺថា ព្រះបានឃើញអ្វីដ៏ប្រសើរសំរាប់អស់អ្នក ដូចប៉ុល ដែលបានត្រូវយកទៅរស់នៅស្ថានសួគ៌ជាមួយព្រះគ្រីស្ទ។ (ហេព្រើរ ១១:៤០) ប៉ុលចង់និយាយសំដៅទៅពួកទាំងនេះ ពេលដែលលោកបានសរសេរពាក្យក្នុងកូរិនថូសទី២ ៥:៧៖ «ដ្បិតយើងខ្ញុំដើរដោយជំនឿ មិនមែនដោយមើលឃើញទេ»។ ពេលដែលបានសរសេរពាក្យនេះ ឥតមានបុគ្គលណាម្នាក់ដែលបានទទួលរង្វាន់ខាងស្ថានសួគ៌ឡើយ។ គេមិនអាចឃើញនឹងភ្នែករបស់គេ ប៉ុន្តែជំនឿរបស់គេលើរឿងនេះ គឺមានគ្រឹះដ៏មុតមាំ។ ព្រះគ្រីស្ទបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ ជាផលដំបូងនៃអស់អ្នកដែលទទួលពរនៃជីវិតនៅស្ថានសួគ៌។ ហើយមានពួកសាក្សីជាង៥០០នាក់ដែលបានឃើញទ្រង់ មុនទ្រង់ឡើងទៅស្ថានសួគ៌។ (កូរិនថូសទី១ ១៥:៣-៨) ពួកគេមានមូលហេតុជាច្រើន ដើម្បីដឹកនាំជីវិតរបស់គេដោយជំនឿ។ យើងក៏មានមូលហេតុល្អចំពោះការដើរដោយជំនឿដែរ។
១៩. ដូចបានបង្ហាញនៅហេព្រើរ ១:១, ២ តាមរយៈអ្នកណាដែលព្រះមានបន្ទូលដល់យើង?
១៩ សព្វថ្ងៃនេះ ព្រះយេហូវ៉ាមិនមានបន្ទូលដល់រាស្ត្រទ្រង់តាមរយៈទេវតា ដូចទ្រង់បានធ្វើដល់ម៉ូសេក្នុងគុម្ពបន្លានោះទេ។ ព្រះទ្រង់បានមានបន្ទូលតាមរយៈបុត្រារបស់ទ្រង់។ (ហេព្រើរ ១:១, ២) ហើយអ្វីដែលទ្រង់មានបន្ទូលតាមរយៈបុត្រានោះ គឺបានកត់ទុកក្នុងព្រះគម្ពីរ ដែលបានបកប្រែជាភាសាជាច្រើនទូទាំងពិភពលោក។
២០. តើស្ថានការណ៍របស់យើងប្រសើរជាងលោកណូអេ អ័ប្រាហាំនិងម៉ូសេ យ៉ាងដូចម្ដេច?
២០ យើងមានបន្ទូលរបស់ព្រះច្រើនជាងលោកណូអេ លោកអ័ប្រាហាំនិងលោកម៉ូសេទៅទៀត។ យើងមានបន្ទូលព្រះទាំងមូល—ដែលបានត្រូវសម្រេចជាច្រើនរួចទៅហើយ។ ដោយដឹងនូវអ្វីដែលព្រះគម្ពីរចែងអំពីបុរស ស្ត្រីដែលបានបង្ហាញជាពួកស្មរបន្ទាល់ស្មោះត្រង់នៃព្រះយេហូវ៉ា ក្នុងគ្រប់សេចក្ដីលំបាកទាំងអស់ ហេព្រើរ ១២:១ ដាស់តឿនថា៖ «ត្រូវឲ្យយើងចោលអស់ទាំងបន្ទុក នឹងអំពើបាប ដែលរុំយើងជុំវិញជាងាយម្ល៉េះនោះចេញ ហើយត្រូវរត់ក្នុងទីប្រណាំង ដែលនៅមុខយើង ដោយអំណត់»។ ជំនឿរបស់យើងមិនមែនជាអ្វីដែលត្រូវចាត់ទុកមិនសំខាន់នោះទេ។ «អំពើបាប ដែលរុំយើងជុំវិញជាងាយ» គឺការឥតមានជំនឿ។ យើងត្រូវតស៊ូយ៉ាងខ្លាំង បើយើងនឹង«ដើរដោយជំនឿ»។
[កំណត់សម្គាល់]
a សូមមើល ព្រះគម្ពីរ—ជាពាក្យសំដីនៃព្រះឬក៏ពាក្យសំដីនៃមនុស្ស? បោះពុម្ពដោយសមាគមប៉មយាមខាងព្រះគម្ពីរនិងខិត្តប័ណ្ណនៃរដ្ឋញូវយ៉ក។
តើអ្នកនឹងឆ្លើយយ៉ាងណា?
◻ តើការ«ដើរដោយជំនឿ»ទាក់ទងអ្វីខ្លះ?
◻ តើយើងអាចមានប្រយោជន៍ពីរបៀបដែលណូអេបង្ហាញជំនឿយ៉ាងដូចម្ដេច?
◻ តើរបៀបដែលអ័ប្រាហាំអនុវត្តជំនឿជួយយើងយ៉ាងដូចម្ដេច?
◻ ហេតុអ្វីក៏ព្រះគម្ពីរចង្អុលទៅលោកម៉ូសេជាឧទាហរណ៍នៃជំនឿ?
[រូបភាពនៅទំព័រ២៤]
លោកអ័ប្រាហាំបានដើរដោយជំនឿ
[រូបភាពនៅទំព័រ២៤]
ម៉ូសេនិងអើរ៉ុនបានបង្ហាញជំនឿពេលនៅមុខស្តេចផារ៉ោន