ចូរបង្ហាញជំនឿរបស់អ្នកទៅលើសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះយេហូវ៉ា
«ជំនឿគឺជា . . . ការឃើញភ័ស្តុតាងដែលនាំឲ្យជឿជាក់ថា អ្វីដែលភ្នែកមើលមិនឃើញពិតជាមានមែន»។—ហេប្រឺ ១១:១
១. តើយើងគួរមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាចំពោះជំនឿរបស់យើង?
មិនមែនមនុស្សទាំងអស់មានជំនឿទេ។ (ថែស្សាឡូនិចទី២ ៣:២) ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ជំនឿដល់អស់អ្នកដែលគោរពប្រណិប័តន៍លោក។ (រ៉ូម ១២:៣; កាឡាទី ៥:២២) យើងពិតជាមានចិត្តកតញ្ញូដែលព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ជំនឿឲ្យយើង!
២, ៣. (ក) ពេលយើងមានជំនឿ តើយើងទទួលប្រយោជន៍អ្វីខ្លះ? (ខ) ឥឡូវតើយើងនឹងពិចារណាសំណួរអ្វីខ្លះ?
២ ព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យលោកយេស៊ូដែលជាបុត្រជាទីស្រឡាញ់របស់លោកជាថ្លៃលោះ ដើម្បីឲ្យអស់អ្នកដែលមានជំនឿលើបុត្រនោះអាចទទួលការអភ័យទោសចំពោះការខុសឆ្គង។ នេះផ្ដល់ឱកាសឲ្យមនុស្សក្លាយទៅជាមិត្តសម្លាញ់របស់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយរស់ជារៀងរហូត។ (យ៉ូហាន ៦:៤៤, ៦៥; រ៉ូម ៦:២៣) ព្រះយេហូវ៉ាពិតជាសប្បុរសចំពោះយើងមែន! ទោះជាយើងជាមនុស្សមានភាពខុសឆ្គង ហើយសមនឹងស្លាប់ក៏ដោយ ព្រះយេហូវ៉ាបានឃើញថាយើងមានសមត្ថភាពធ្វើអ្វីល្អ។ (ទំនុកតម្កើង ១០៣:១០) ព្រះបានជួយយើងឲ្យរៀនដំណឹងល្អអំពីលោកយេស៊ូនិងគ្រឿងបូជារបស់លោក។ ពេលយើងបានចាប់ផ្ដើមមានជំនឿលើលោកយេស៊ូ ហើយធ្វើតាមលោក យើងអាចទន្ទឹងរង់ចាំជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់!—សូមអាន យ៉ូហានទី១ ៤:៩, ១០
៣ ប៉ុន្តែ តើយើងអាចរៀនអ្វីទៀតអំពីជំនឿ? បើយើងគ្រាន់តែដឹងអំពីអ្វីដែលព្រះបានធ្វើចំពោះយើងនិងអ្វីដែលលោកនឹងធ្វើនៅពេលអនាគត តើនេះមានន័យថាយើងមានជំនឿឬទេ? សូមយើងពិចារណាអ្វីទៀតដែលយើងត្រូវធ្វើ។
‹ចូរមានជំនឿក្នុងចិត្ត›
៤. ពេលយើងមានជំនឿ តើនេះមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាលើយើង?
៤ ពេលយើងមានជំនឿលើព្រះយេហូវ៉ានិងលោកយេស៊ូ យើងមិនគ្រាន់តែដឹងអំពីអ្វីដែលលោកទាំងពីរបានធ្វើ ហើយនឹងធ្វើចំពោះយើងប៉ុណ្ណោះទេ។ យើងក៏ពិតជាចង់មានរបៀបរស់នៅសមស្របតាមអ្វីដែលលោកទាំងពីរបានបង្រៀនយើង។ ម្យ៉ាងទៀត យើងពិតជាចង់ជួយអ្នកឯទៀតឲ្យស្គាល់លោកទាំងពីរ។ សាវ័កប៉ូលបាននិយាយថា៖ «បើអ្នកប្រកាស‹បណ្ដាំដែលនៅក្នុងមាត់របស់អ្នក› ជាសាធារណៈថាលោកយេស៊ូជាម្ចាស់ ហើយអ្នកមានជំនឿក្នុងចិត្តថាព្រះបានប្រោសលោកឲ្យរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញ នោះអ្នកនឹងត្រូវសង្គ្រោះ។ ព្រោះដោយមានចិត្តជឿ គេទទួលបានសេចក្ដីសុចរិត ប៉ុន្តែដោយមាត់ប្រកាសជាសាធារណៈអំពីជំនឿនោះ គេទទួលបានសេចក្ដីសង្គ្រោះ»។—រ៉ូម ១០:៩, ១០; កូរិនថូសទី២ ៤:១៣
៥. ហេតុអ្វីជំនឿគឺសំខាន់ណាស់ ហើយតើយើងត្រូវធ្វើអ្វីដើម្បីមានជំនឿមាំមួន? សូមលើកឧទាហរណ៍មួយ។
៥ យើងអាចឃើញច្បាស់ថា ដើម្បីទទួលជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់ក្នុងពិភពលោកថ្មីរបស់ព្រះ យើងត្រូវមានជំនឿ ហើយយើងត្រូវរក្សាជំនឿរបស់យើងឲ្យមាំមួន។ ជំនឿគឺដូចជារុក្ខជាតិ។ ដើម្បីឲ្យរុក្ខជាតិនៅស្រស់ល្អនិងមាំមួន ហើយបន្តចម្រើនលូតលាស់ យើងត្រូវបន្តស្រោចទឹក។ តែបើយើងមិនស្រោចទឹកវាឲ្យបានគ្រប់គ្រាន់ទេ វានឹងក្រៀមស្វិត ហើយងាប់។ ស្រដៀងគ្នាដែរ យើងត្រូវធ្វើឲ្យប្រាកដថាជំនឿរបស់យើងនៅ«មាំមួន» ហើយបន្ត‹ចម្រើនឡើង›។—ទីតុស ២:២; ថែស្សាឡូនិចទី២ ១:៣; លូកា ២២:៣២; ហេប្រឺ ៣:១២
គម្ពីររៀបរាប់អំពីអត្ថន័យនៃជំនឿ
៦. តើហេប្រឺ ១១:១រៀបរាប់យ៉ាងណាអំពីជំនឿ?
៦ គម្ពីររៀបរាប់អំពីអត្ថន័យនៃជំនឿនៅហេប្រឺ ១១:១។ (សូមអាន) (១) ជំនឿគឺជា«ការទុកចិត្តដោយមានទីសំអាងមាំមួនថា អ្វីៗនឹងកើតឡើងដូចសង្ឃឹម»។ អ្វីៗដែលយើងសង្ឃឹម រួមបញ្ចូលសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះចំពោះអនាគត។ ជាឧទាហរណ៍ យើងជឿជាក់ថាអំពើទុច្ចរិតនឹងលែងមានទៀត ហើយថានឹងមានពិភពលោកថ្មី។ (២) ជំនឿគឺជា«ការឃើញភ័ស្តុតាងដែលនាំឲ្យជឿជាក់»ឬទីសំអាងច្បាស់ថា«អ្វីដែលភ្នែកមើលមិនឃើញពិតជាមានមែន»។ យើងដឹងថាព្រះយេហូវ៉ា លោកយេស៊ូគ្រិស្ត បណ្ដាទេវតា និងរាជាណាចក្រនៅស្ថានសួគ៌គឺពិតជាមានមែន ទោះជាយើងមើលមិនឃើញទាំងអស់នេះក៏ដោយ។ (ហេប្រឺ ១១:៣) តើយើងអាចបង្ហាញយ៉ាងដូចម្ដេចថាយើងពិតជាមានជំនឿលើសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះនិងអ្វីៗដែលយើងមើលមិនឃើញ? យើងធ្វើដូច្នេះដោយរបៀបរស់នៅរបស់យើង ហើយដោយការប្រព្រឹត្តនិងពាក្យសម្ដីរបស់យើង។
៧. តើតាមរបៀបណាគំរូរបស់ណូអេជួយយើងឲ្យយល់អំពីអត្ថន័យនៃការមានជំនឿ? (សូមមើលរូបភាពនៅដើមអត្ថបទ)
៧ ស្តីអំពីជំនឿ តើយើងរៀនអ្វីពីណូអេ? សាវ័កប៉ូលបាននិយាយថា៖ «ពេលណូអេទទួលការព្រមានពីព្រះស្តីអំពីការដែលគាត់មិនទាន់ឃើញនៅឡើយ នោះគាត់បង្ហាញការកោតខ្លាចចំពោះព្រះ ហើយសង់ទូកធំដើម្បីសង្គ្រោះពួកអ្នកផ្ទះរបស់គាត់»។ (ហេប្រឺ ១១:៧) ណូអេបានសង់ទូកធំសម្បើមនោះ ដោយសារគាត់មានជំនឿទៅលើអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាបានប្រាប់គាត់។ ប្រហែលជាអ្នកជិតខាងគាត់បានសួរគាត់អំពីមូលហេតុដែលគាត់សង់ទូកនោះ។ យើងអាចប្រាកដថាណូអេមិនបាននៅស្ងៀមទេ។ គម្ពីរហៅណូអេថា៖ «អ្នកផ្សព្វផ្សាយអំពីសេចក្ដីសុចរិត»។ (ពេត្រុសទី២ ២:៥) គាត់បានព្រមានមនុស្សថាព្រះនឹងធ្វើឲ្យមានទឹកជំនន់ដើម្បីបំផ្លាញមនុស្សអាក្រក់។ ណូអេទំនងជាបានប្រាប់ពួកគេអំពីអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាបានប្រាប់គាត់ ដែលថា៖ «អស់ទាំងសាច់ត្រូវផុតពីមុខអញហើយ ដ្បិតផែនដីបានពេញជាសេចក្ដីកាចសហ័សដោយសារគេ» ហើយ«គឺអញនេះហើយ នឹងធ្វើឲ្យមានជំនន់លើផែនដី ដើម្បីនឹងបំផ្លាញគ្រប់ទាំងសាច់ដែលមានដង្ហើមជីវិតពីក្រោមមេឃចេញ គ្រប់ទាំងអស់នៅផែនដីនឹងត្រូវស្លាប់បង់»។ បន្ទាប់មកណូអេទំនងជាបានពន្យល់អំពីអ្វីដែលពួកគេត្រូវធ្វើដើម្បីរួចជីវិត។ ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្គាប់ថា៖ «ឯងនឹងចូលទៅក្នុងទូកធំនោះ»។—លោកុប្បត្តិ ៦:១៣, ១៧, ១៨
៨. តើយ៉ាកុបបាននិយាយអ្វីអំពីជំនឿ?
៨ យ៉ាកុបក៏បានសរសេរអំពីជំនឿដែរ។ គាត់ទំនងជាបានធ្វើដូច្នេះមិនយូរក្រោយពីសាវ័កប៉ូលបានសរសេរសំបុត្រទៅគ្រិស្តសាសនិកជនជាតិហេប្រឺ។ យ៉ាកុបបានសរសេរថា៖ «ចូរបង្ហាញជំនឿរបស់អ្នកឲ្យខ្ញុំឃើញដោយគ្មានការប្រព្រឹត្ត ហើយខ្ញុំនឹងបង្ហាញជំនឿរបស់ខ្ញុំឲ្យអ្នកឃើញ តាមរយៈការប្រព្រឹត្តរបស់ខ្ញុំ»។ (យ៉ាកុប ២:១៨) យ៉ាកុបបានពន្យល់ថា ដើម្បីមានជំនឿយើងមិនគ្រាន់តែជឿប៉ុណ្ណោះទេ តែយើងត្រូវធ្វើលើសពីនេះ។ ពួកវិញ្ញាណកំណាចជឿថាមានព្រះ ប៉ុន្តែពួកវាមិនមានជំនឿលើព្រះយេហូវ៉ាឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកវាប្រឆាំងលោកយ៉ាងខ្លាំង! (យ៉ាកុប ២:១៩, ២០) ពេលបុគ្គលម្នាក់មានជំនឿ គាត់នឹងធ្វើឲ្យព្រះពេញចិត្តតាមរយៈការប្រព្រឹត្តល្អ។ អាប្រាហាំបានធ្វើដូច្នេះ។ យ៉ាកុបបានសរសេរថា៖ «អាប្រាហាំដែលជាឪពុករបស់យើង បានត្រូវប្រកាសថាជាមនុស្សសុចរិតដោយសារការប្រព្រឹត្ត បន្ទាប់ពីគាត់បានបូជាអ៊ីសាកជាកូនលើទីបូជា មែនទេ? អ្នករាល់គ្នាឃើញថា ជំនឿរបស់គាត់បានសហការជាមួយនឹងការប្រព្រឹត្តរបស់គាត់ ហើយជំនឿរបស់គាត់បានត្រូវធ្វើឲ្យល្អឥតខ្ចោះដោយសារការប្រព្រឹត្តរបស់គាត់»។ ក្រោយមកយ៉ាកុបបានបញ្ជាក់ថាជំនឿដែលគ្មានការប្រព្រឹត្តគឺគ្មានប្រយោជន៍ទេ ដោយថា៖ «ជំនឿដែលគ្មានការប្រព្រឹត្តគឺស្លាប់ហើយ ដូចរូបកាយដែលគ្មានកម្លាំងជីវិតក៏ស្លាប់ដែរ»។—យ៉ាកុប ២:២១-២៣, ២៦
៩, ១០. តើការបង្ហាញជំនឿលើបុត្ររបស់លោកមានអត្ថន័យយ៉ាងណា?
៩ ជាង៣០ឆ្នាំក្រោយមក យ៉ូហានបានសរសេរសំបុត្របីនិងសៀវភៅដំណឹងល្អរបស់គាត់។ ដូចអ្នកឯទៀតដែលបានសរសេរគម្ពីរ យ៉ូហានបានយល់អំពីអត្ថន័យនៃជំនឿ។ ជាច្រើនដងក្នុងសំណេររបស់យ៉ូហាន គាត់បានប្រើកិរិយាស័ព្ទភាសាក្រិចដែលជួនកាលបានត្រូវបកប្រែជាភាសាខ្មែរថា«បង្ហាញជំនឿ»។
យើងបង្ហាញជំនឿលើបុត្ររបស់លោក ដោយស្ដាប់បង្គាប់លោកយេស៊ូ
១០ ជាឧទាហរណ៍ យ៉ូហានបានពន្យល់ថា៖ «អ្នកណាដែលបង្ហាញជំនឿលើបុត្ររបស់លោក អ្នកនោះមានជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់ រីឯអ្នកណាដែលមិនស្ដាប់បង្គាប់បុត្ររបស់លោក អ្នកនោះនឹងមិនទទួលជីវិតឡើយ តែកំហឹងរបស់ព្រះនៅជាប់នឹងអ្នកនោះ»។ (យ៉ូហាន ៣:៣៦) ដើម្បីបង្ហាញជំនឿលើបុត្ររបស់លោក យើងត្រូវស្ដាប់បង្គាប់លោកយេស៊ូ។ ក្នុងសំណេររបស់យ៉ូហាន យើងអាចឃើញថាលោកយេស៊ូច្រើនតែបានមានប្រសាសន៍ថាដើម្បីមានជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់ យើងត្រូវបង្ហាញជំនឿលើលោកនិងបិតារបស់លោក។—យ៉ូហាន ៣:១៦; ៦:២៩, ៤០; ១១:២៥, ២៦; ១៤:១, ១២
១១. តើយើងអាចបង្ហាញយ៉ាងដូចម្ដេចថាយើងដឹងគុណព្រះយេហូវ៉ាដោយសារយើងស្គាល់សេចក្ដីពិត?
១១ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រើសកម្មពលបរិសុទ្ធរបស់លោកដើម្បីជួយយើងឲ្យយល់សេចក្ដីពិតអំពីលោកនិងបុត្ររបស់លោក ហើយដើម្បីជួយយើងឲ្យមានជំនឿលើលោកទាំងពីរ។ (សូមអាន លូកា ១០:២១) តើយើងអាចបង្ហាញយ៉ាងដូចម្ដេចថាយើងដឹងគុណព្រះយេហូវ៉ាចំពោះអ្វីទាំងអស់ដែលលោកបានធ្វើ? យើងត្រូវបន្តអរគុណលោកដែលបានឲ្យយើងមានចំណងមិត្តភាពជាមួយនឹងលោកតាមរយៈលោកយេស៊ូ ដែលជា«មេដឹកនាំដែលធ្វើឲ្យយើងមានជំនឿហើយធ្វើឲ្យជំនឿរបស់យើងបានពេញលក្ខណៈ»។ (ហេប្រឺ ១២:២) ម្យ៉ាងទៀត យើងត្រូវបន្តពង្រឹងជំនឿរបស់យើងដោយតែងតែអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ានិងសិក្សាបណ្ដាំរបស់លោក។—អេភេសូរ ៦:១៨; ពេត្រុសទី១ ២:២
ចូរបង្ហាញជំនឿរបស់អ្នកដោយប្រាប់អ្នកឯទៀតអំពីដំណឹងល្អនៅពេលណាដែលអ្នកមានឱកាស (សូមមើលវគ្គ១២)
១២. បើយើងមានជំនឿ តើយើងនឹងធ្វើអ្វី?
១២ យើងគួរបន្តបង្ហាញដោយការប្រព្រឹត្តរបស់យើងថាយើងមានជំនឿមាំមួនទៅលើសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ជាឧទាហរណ៍ យើងបន្តផ្សព្វផ្សាយអំពីរាជាណាចក្រព្រះ ហើយជួយមនុស្សឲ្យទៅជាអ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូ។ យើងក៏បន្ត«ធ្វើល្អដល់មនុស្សទាំងអស់ ជាពិសេសដល់បងប្អូនរួមជំនឿរបស់យើង»។ (កាឡាទី ៦:១០) ម្យ៉ាងទៀត យើងខំប្រឹង«ដោះចេញនូវបុគ្គលិកលក្ខណៈចាស់និងការប្រព្រឹត្តរបស់វា» ពីព្រោះយើងមិនចង់ឲ្យអ្វីណាក៏ដោយបង្ខូចចំណងមិត្តភាពរបស់យើងជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ាទេ។—កូឡុស ៣:៥, ៨-១០
ជំនឿទៅលើព្រះគឺជាមូលដ្ឋានមួយ
១៣. តើ«ជំនឿទៅលើព្រះ»គឺសំខាន់យ៉ាងណា? តើគម្ពីរប្រៀបប្រដូចជំនឿទៅនឹងអ្វី ហើយហេតុអ្វី?
១៣ គម្ពីរចែងថា៖ «បើគ្មានជំនឿ មិនអាចធ្វើឲ្យព្រះពេញចិត្តបានឡើយ ព្រោះអ្នកដែលចូលទៅជិតព្រះ ត្រូវតែជឿថាមានព្រះ ហើយជឿថាលោកឲ្យរង្វាន់ដល់អ្នកដែលខំស្វែងរកលោកអស់ពីចិត្ត»។ (ហេប្រឺ ១១:៦) គម្ពីរក៏បង្ហាញដែរថា«ជំនឿទៅលើព្រះ»គឺជាគុណសម្បត្ដិមួយក្នុងចំណោមគុណសម្បត្ដិដែលគ្រិស្តសាសនិកពិតត្រូវមានមុនគេបង្អស់ ហើយគម្ពីរប្រៀបប្រដូចជំនឿទៅនឹង«គ្រឹះ»អគារ។ (ហេប្រឺ ៦:១) ប៉ុន្តែក្រៅពីជំនឿ យើងត្រូវមានគុណសម្បត្ដិសំខាន់ឯទៀតដើម្បីមានចំណងមិត្តភាពជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា ហើយដើម្បីរក្សាចំណងមិត្តភាពនោះ។—សូមអាន ពេត្រុសទី២ ១:៥-៧; យូដាស ២០, ២១
១៤, ១៥. បើប្រៀបធៀបជាមួយនឹងសេចក្ដីស្រឡាញ់ តើជំនឿគឺសំខាន់យ៉ាងណា?
១៤ អ្នកសរសេរគម្ពីរបានសរសេរអំពីជំនឿច្រើនជាងគុណសម្បត្ដិឯទៀត។ តើនេះមានន័យថាជំនឿគឺជាគុណសម្បត្ដិដ៏សំខាន់បំផុតដែលយើងត្រូវមានឬទេ?
១៥ ប៉ូលបានប្រៀបធៀបជំនឿជាមួយនឹងសេចក្ដីស្រឡាញ់។ គាត់បានសរសេរថា៖ «បើខ្ញុំមានជំនឿខ្លាំងដល់ម្ល៉េះ បានជាខ្ញុំអាចធ្វើឲ្យភ្នំរើចេញបាន តែខ្ញុំគ្មានសេចក្ដីស្រឡាញ់ នោះខ្ញុំមិនជាអ្វីសោះឡើយ»។ (កូរិនថូសទី១ ១៣:២) លោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹ក្នុងច្បាប់ បញ្ញត្ដិសំខាន់ជាងគេ›គឺការស្រឡាញ់ព្រះ។ (ម៉ាថាយ ២២:៣៥-៤០) សេចក្ដីស្រឡាញ់ជួយយើងឲ្យមានគុណសម្បត្ដិជាច្រើនឯទៀតដែលធ្វើឲ្យព្រះពេញចិត្ត។ ជាឧទាហរណ៍ គម្ពីរចែងថា សេចក្ដីស្រឡាញ់«ជឿអ្វីៗទាំងអស់»។ ដូច្នេះ សេចក្ដីស្រឡាញ់នឹងជួយយើងឲ្យជឿទៅលើអ្វីៗទាំងអស់ដែលព្រះយេហូវ៉ាប្រាប់យើងក្នុងគម្ពីរ។—កូរិនថូសទី១ ១៣:៤, ៧
១៦, ១៧. តើគម្ពីរចែងយ៉ាងណាអំពីជំនឿនិងសេចក្ដីស្រឡាញ់? ស្តីអំពីគុណសម្បត្ដិទាំងពីរនេះ តើមួយណាសំខាន់ជាង ហើយហេតុអ្វី?
១៦ ជំនឿនិងសេចក្ដីស្រឡាញ់គឺជាគុណសម្បត្ដិដ៏សំខាន់ណាស់ ហើយអ្នកសរសេរគម្ពីរច្រើនតែរៀបរាប់អំពីគុណសម្បត្ដិទាំងពីរនេះជាមួយគ្នា។ ប៉ូលបានលើកទឹកចិត្តបងប្អូនរបស់គាត់ឲ្យ«ពាក់ជំនឿនិងសេចក្ដីស្រឡាញ់ជាអាវការពារដើមទ្រូង»។ (ថែស្សាឡូនិចទី១ ៥:៨) ពេត្រុសបានសរសេរអំពីលោកយេស៊ូថា៖ «ទោះជាអ្នករាល់គ្នាមិនដែលឃើញលោកក៏ដោយ ក៏អ្នករាល់គ្នាស្រឡាញ់លោក។ ទោះជាឥឡូវនេះអ្នករាល់គ្នាមិនឃើញលោកក៏ដោយ ក៏អ្នករាល់គ្នាបង្ហាញជំនឿលើលោក»។ (ពេត្រុសទី១ ១:៨) យ៉ាកុបបានសួរបងប្អូនរបស់គាត់ដែលជាអ្នករើសតាំងថា៖ «ព្រះបានជ្រើសរើសអ្នកក្រក្នុងពិភពលោកនេះ ដើម្បីឲ្យធ្វើជាអ្នកមានខាងជំនឿ ហើយទទួលរាជាណាចក្រជាមត៌ក ជាអ្វីដែលលោកបានសន្យាដល់ពួកអ្នកដែលស្រឡាញ់លោក មែនទេ?»។ (យ៉ាកុប ២:៥) យ៉ូហានបានសរសេរថា បញ្ញត្ដិរបស់ព្រះគឺ«ឲ្យយើងមានជំនឿលើនាមរបស់លោកយេស៊ូគ្រិស្ត ជាបុត្ររបស់លោក ព្រមទាំងស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក»។—យ៉ូហានទី១ ៣:២៣
១៧ ប៉ុន្តែ ប៉ូលក៏បានសរសេរដែរថា៖ «ក៏ប៉ុន្តែឥឡូវនេះ មានបីយ៉ាងដែលនៅគង់វង្ស គឺជំនឿ សេចក្ដីសង្ឃឹម និងសេចក្ដីស្រឡាញ់ តែក្នុងចំណោមទាំងបីយ៉ាងនេះ សេចក្ដីស្រឡាញ់គឺឧត្តុង្គឧត្តមជាងគេ»។ (កូរិនថូសទី១ ១៣:១៣) នៅពេលអនាគត យើងនឹងមិនត្រូវការជំនឿទៅលើសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះអំពីពិភពលោកថ្មីទៀតទេ ពីព្រោះសេចក្ដីសន្យាទាំងនេះក្លាយជាការពិតរួចហើយ។ ពេលនោះ យើងមានជីវិតដ៏អស្ចារ្យដែលបានត្រូវរៀបរាប់ក្នុងគម្ពីរ។ ប៉ុន្តែ យើងនឹងត្រូវការសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះនិងមនុស្សឯទៀតជានិច្ច។ តាមពិត សេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលយើងមានចំពោះព្រះនិងអ្នកឯទៀតនឹងបន្តកើនឡើងជារៀងរហូត។
ព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដល់ពរឲ្យយើងដោយសារជំនឿរបស់យើង
១៨, ១៩. នៅសព្វថ្ងៃនេះ ដោយសាររាស្ត្ររបស់ព្រះមានជំនឿ តើនេះបាននាំឲ្យមានលទ្ធផលអ្វី? តើអ្នកណាសមនឹងទទួលការសរសើរចំពោះលទ្ធផលនេះ?
១៨ រាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ានៅសម័យយើងមានជំនឿលើរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ ហើយគាំទ្ររាជាណាចក្រនេះ។ ម្យ៉ាងទៀតពួកគេស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក។ នេះគឺដោយសារពួកគេឲ្យសកម្មពលរបស់ព្រះដឹកនាំរបៀបរស់នៅរបស់ពួកគេ។ (កាឡាទី ៥:២២, ២៣) តើនេះមានលទ្ធផលអ្វី? បងប្អូនជាង៨លាននាក់នៅទូទាំងពិភពលោកមានសន្ដិភាពនិងសាមគ្គីភាពក្នុងក្រុមជំនុំរបស់ពួកគេ។ យើងឃើញច្បាស់ថាជំនឿនិងសេចក្ដីស្រឡាញ់គឺជាគុណសម្បត្ដិដ៏អស្ចារ្យ។
១៩ បើគ្មានជំនួយពីព្រះរបស់យើង យើងមិនអាចមានសាមគ្គីភាពនេះបានទេ។ លោកសមនឹងទទួលការសរសើរចំពោះសាមគ្គីភាពនេះ។ (អេសាយ ៥៥:១៣) យើងពិតជាមានចិត្តកតញ្ញូដែលលោកបានផ្ដល់ឱកាសដើម្បីឲ្យយើងអាចទទួលសេចក្ដី«សង្គ្រោះតាមរយៈជំនឿ»។ (អេភេសូរ ២:៨) ព្រះយេហូវ៉ានឹងបន្តជួយមនុស្សកាន់តែច្រើនឲ្យមានជំនឿលើលោក។ យ៉ាងនេះ នៅទីបំផុតផែនដីទាំងមូលនឹងពេញទៅដោយមនុស្សសប្បាយ សុចរិត និងល្អឥតខ្ចោះដែលនឹងសរសើរព្រះយេហូវ៉ាជារៀងរហូត!