ការមើលថែរក្សាមនុស្សចាស់ ជាភារកិច្ចរបស់ជនគ្រីស្ទាន
«យើងនៅតែជួយគាំទ្រអ្នករាល់គ្នារហូតអស់មួយជីវិត យើងមិនប្រែប្រួលឡើយ។ យើងនឹងបីបាច់ថែរក្សាអ្នករាល់គ្នា»។—អេសាយ ៤៦:៤, ខ.ស.
១, ២. តើរបៀបបីបាច់ថែរក្សារបស់ព្រះវរបិតានៅស្ថានសួគ៌ខុសគ្នានឹងរបៀបមើលថែរក្សារបស់មាតាបិតាយើងយ៉ាងណា?
មាតាបិតាដែលមានចិត្តភក្ដីបីបាច់ថែរក្សាកូនតាំងពីកូននៅជាទារករហូតដល់វ័យកុមារ ព្រមទាំងរហូតដល់កូនពេញវ័យ។ សូម្បីតែពេលដែលកូននោះបានធំពេញវ័យហើយមានគ្រួសារខ្លួនឯង ក៏មាតាបិតានៅតែបង្ហាញការយកចិត្តទុកដាក់ប្រកបដោយក្ដីស្រឡាញ់និងផ្ដល់នូវការគាំទ្រដល់កូនៗដែរ។
២ ទោះជាអ្វីដែលមាតាបិតាធ្វើសំរាប់បុត្រធីតារបស់ខ្លួនមានកំរិតក៏ដោយ តែព្រះវរបិតានៅស្ថានសួគ៌អាចបង្ហាញព្រះទ័យយកចិត្តទុកដាក់ដែលប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់និងការគាំទ្ររាស្ត្រដ៏ស្មោះត្រង់របស់ទ្រង់បានជានិច្ច។ ព្រះយេហូវ៉ាមានបន្ទូលប្រាប់រាស្ត្ររបស់ទ្រង់នៅសម័យបុរាណថា៖ «យើងនៅតែជួយគាំទ្រអ្នករាល់គ្នារហូតអស់មួយជីវិត យើងមិនប្រែប្រួលឡើយ។ យើងនឹងបីបាច់ថែរក្សាអ្នករាល់គ្នា»។ (អេសាយ ៤៦:៤, ខ.ស.) ពាក្យនេះពិតជាលើកទឹកចិត្តណាស់ចំពោះជនគ្រីស្ទានដែលមានវ័យចាស់! ព្រះយេហូវ៉ាមិនបោះបង់ចោលអស់អ្នកដែលរក្សាចិត្តស្មោះត្រង់ចំពោះទ្រង់ឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ទ្រង់សន្យាថានឹងជួយផ្គត់ផ្គង់ ជួយគាំទ្រនិងដឹកនាំពួកគាត់ដរាបដល់អស់ជីវិត ហើយក្នុងកាលពួកគាត់មានវ័យចាស់ដែរ។—ទំនុកដំកើង ៤៨:១៤
៣. តើយើងនឹងពិនិត្យមើលអ្វីក្នុងអត្ថបទនេះ?
៣ ព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់និងយកព្រះទ័យទុកដាក់នឹងមនុស្សចាស់ តើយើងអាចយកតម្រាប់តាមទ្រង់យ៉ាងដូចម្ដេច? (អេភេសូរ ៥:១, ២) សូមឲ្យយើងពិនិត្យមើលនូវរបៀបដែលកូនពេញវ័យ អ្នកត្រួតពិនិត្យក្នុងក្រុមជំនុំ និងគ្រីស្ទានម្នាក់ៗអាចមើលថែរក្សាសមាជិកដែលមានវ័យចាស់ក្នុងភាតរភាពទូទាំងពិភពលោករបស់យើង។
ភារកិច្ចរបស់យើងជាកូន
៤. តើកូនៗគ្រីស្ទានមានភារកិច្ចអ្វីចំពោះមាតាបិតារបស់ខ្លួន?
៤ «ចូរគោរពប្រតិបត្ដិដល់មាតាបិតាខ្លួន»។ (អេភេសូរ ៦:២; និក្ខមនំ ២០:១២) សាវ័កប៉ុលបានស្រង់ពាក្យនេះចេញពីបទគម្ពីរភាសាហេព្រើរដែលជាបទគម្ពីរស្រួលយល់ហើយមានខ្លឹមសារ ដើម្បីរំឭកបុត្រធីតាអំពីភារកិច្ចរបស់កូនចំពោះមាតាបិតា។ ប៉ុន្តែ តើពាក្យនេះទាក់ទងនឹងការមើលថែរក្សាមនុស្សវ័យចាស់យ៉ាងដូចម្ដេច? ការពិនិត្យមើលនូវគំរូមួយដែលពោរពេញទៅដោយភាពកក់ក្ដៅពីគ្រាមុនសម័យគ្រីស្ទាននឹងជួយយើងឲ្យឆ្លើយសំនួរនេះបាន។
៥. (ក) តើអ្វីដែលបង្ហាញថាយ៉ូសែបពុំបានភ្លេចនូវភារកិច្ចជាកូន? (ខ) តើការផ្ដល់កិត្ដិយសឲ្យមាតាបិតារួមបញ្ចូលអ្វី? ហើយតើយ៉ូសែបបានទុកគំរូដ៏ល្អយ៉ាងណាចំពោះរឿងនេះ?
៥ អស់ជាង២០ឆ្នាំមកហើយ ដែលយ៉ូសែបមិនបានជួបឪពុកចាស់ជរារបស់គាត់ឈ្មោះយ៉ាកុបដែលជាបុព្វបុរសនោះ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ យ៉ូសែបច្បាស់ជាមិនបានភ្លេចនូវសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលខ្លួនមានចំពោះយ៉ាកុបឡើយ។ តាមការពិត នៅពេលដែលយ៉ូសែបបានប្រាប់នូវអត្តសញ្ញាណពិតដល់បងប្អូនរបស់គាត់ នោះគាត់បានសួរថា៖ «តើឪពុកខ្ញុំនៅរស់ទេឬ?»។ (លោកុប្បត្តិ ៤៣:៧, ២៧; ៤៥:៣) នៅពេលនោះ ស្រុកកាណានកំពុងតែមានទុរភិក្សយ៉ាងខ្លាំង។ ដូច្នេះហើយ យ៉ូសែបផ្ដាំទៅប្រាប់ឪពុកគាត់ថា៖ «សូមអញ្ជើញចុះមកឯខ្ញុំ កុំបង្អង់ឡើយ។ លោកឪពុកនឹងបាននៅក្នុងស្រុកកូសែន ជាស្រុកជិតខ្ញុំ . . . នៅស្រុកនោះខ្ញុំនឹងចិញ្ចឹមលោកឪពុក»។ (លោកុប្បត្តិ ៤៥:៩-១១; ៤៧:១២) ត្រូវហើយ ការផ្ដល់កិត្ដិយសឲ្យមាតាបិតាចាស់ជរារួមបញ្ចូលការការពារនិងជំនួយខាងសម្ភារៈក្នុងកាលដែលពួកគាត់ពុំអាចមើលថែរក្សាខ្លួនឯងបាន។ (សាំយូអែលទី១ ២២:១-៤; យ៉ូហាន ១៩:២៥-២៧) យ៉ូសែបបានទទួលយកភារកិច្ចនេះដោយចិត្តរីករាយ។
៦. តើយ៉ូសែបបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះចំពោះឪពុកគាត់យ៉ាងដូចម្ដេច? តើយើងអាចយកតម្រាប់តាមគំរូគាត់យ៉ាងណា?
៦ ដោយមានជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ា នោះយ៉ូសែបបានក្លាយទៅជាអ្នកមានជាងគេនិងជាបុរសដែលមានអំណាចខ្លាំងក្នុងស្រុកអេស៊ីប។ (លោកុប្បត្តិ ៤១:៤០) ប៉ុន្តែ យ៉ូសែបមិនបានគិតថាខ្លួនសំខាន់ពេកឬរវល់ពេកមិនមានពេលផ្ដល់កិត្ដិយសឲ្យឪពុកដែលមានអាយុ១៣០ឆ្នាំនោះទេ។ ពេលដឹងថាយ៉ាកុប(ឬអ៊ីស្រាអែល)កំពុងធ្វើដំណើរមក «យ៉ូសែបគាត់ទឹមរថរបស់គាត់ឡើងទៅទទួល អ៊ីស្រាអែលជាឪពុកនៅត្រង់កូសែន ក៏ចូលទៅឱបកឪពុកហើយយំជាយូរ»។ (លោកុប្បត្តិ ៤៦:២៨, ២៩) ការទទួលស្វាគមន៍ឪពុកគាត់ គឺមិនគ្រាន់តែធ្វើឡើងដើម្បីបង្គ្រប់ភារកិច្ចដែលត្រូវគោរពឪពុកនោះទេ។ យ៉ូសែបស្រឡាញ់ឪពុកចាស់ជរារបស់គាត់ណាស់ ហើយគាត់មិនមានចិត្តខ្មាសក្នុងការសម្ដែងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់គាត់ឡើយ។ ប្រសិនបើយើងមានមាតាបិតាចាស់ជរា តើយើងនឹងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់បែបនេះចំពោះពួកគាត់ឬទេ?
៧. ហេតុអ្វីបានជាយ៉ាកុបចង់ឲ្យគេបញ្ចុះសពគាត់នៅស្រុកកាណាន?
៧ យ៉ាកុបមានភក្ដីភាពយ៉ាងខ្លាំងចំពោះព្រះយេហូវ៉ារហូតដល់ស្លាប់។ (ហេព្រើរ ១១:២១) ដោយសារយ៉ាកុបមានជំនឿលើសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះ នោះគាត់បានសុំឲ្យកូនៗយកសពគាត់ទៅបញ្ចុះនៅស្រុកកាណាន។ យ៉ូសែបបានផ្ដល់កិត្ដិយសឲ្យឪពុកដោយធ្វើតាមសំណូមពរនោះ ទោះជាគាត់ត្រូវចំណាយអស់ប្រាក់យ៉ាងច្រើននិងត្រូវការការខំប្រឹងក៏ដោយ។—លោកុប្បត្តិ ៤៧:២៩-៣១; ៥០:៧-១៤
៨. (ក) តើអ្វីជាកត្ដាសំខាន់ជាងគេដែលជំរុញឲ្យយើងមើលថែរក្សាមាតាបិតាចាស់ជរា? (ខ) តើអ្នកដែលធ្វើកិច្ចបំរើផ្សាយពេញពេលម្នាក់បានធ្វើអ្វី ដើម្បីមើលថែរក្សាមាតាបិតាចាស់ជរារបស់គាត់? (សូមមើលប្រអប់ខាងលើ)
៨ តើអ្វីដែលបានជំរុញយ៉ូសែបឲ្យមើលថែរក្សាឪពុករបស់គាត់? ទោះជាយ៉ូសែបមានសេចក្ដីស្រឡាញ់និងជំពាក់គុណចំពោះបុគ្គលដែលបានផ្ដល់កំណើតឲ្យគាត់ ហើយបានចិញ្ចឹមបីបាច់គាត់ក៏ដោយ ក៏គាត់ប្រាកដជាមានសេចក្ដីប្រាថ្នាចង់ផ្គាប់ព្រះហឫទ័យព្រះយេហូវ៉ាដែរ។ យើងក៏ត្រូវមានសេចក្ដីប្រាថ្នាដូចនេះដែរ។ ប៉ុលបានសរសេរថា៖ «បើស្រីមេម៉ាយណាមានកូនចៅ នោះត្រូវឲ្យកូនចៅនោះរៀនឲ្យចេះគោរពប្រតិបត្ដិដល់ពួកផ្ទះខ្លួនជាដើម ទាំងសងគុណឪពុកម្ដាយ ដ្បិតព្រះទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យយ៉ាងដូច្នោះ»។ (ធីម៉ូថេទី១ ៥:៤) ប្រាកដហើយ បើយើងស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ានិងកោតខ្លាចទ្រង់ នេះនឹងជំរុញយើងឲ្យមើលថែរក្សាមាតាបិតាចាស់ជរា មិនថាមានការពិបាកយ៉ាងណាក៏ដោយ។a
របៀបដែលអ្នកចាស់ទុំមើលថែរក្សា
៩. តើព្រះយេហូវ៉ាបានតែងតាំងអ្នកណាឲ្យមើលថែរក្សាហ្វូងចៀមរបស់ព្រះ ដែលរួមមានទាំងគ្រីស្ទានវ័យចាស់នោះ?
៩ នៅជិតចុងបញ្ចប់នៃជីវិតរបស់យ៉ាកុបដែលមានអាយុយ៉ាងវែងនោះ គាត់បានហៅព្រះយេហូវ៉ាជា«ព្រះដែលបានចិញ្ចឹម[គាត់]គ្រប់១ជីវិតដរាបដល់សព្វថ្ងៃនេះ»។ (លោកុប្បត្តិ ៤៨:១៥) សព្វថ្ងៃនេះ ព្រះយេហូវ៉ាមើលថែរក្សាអ្នកបំរើរបស់ទ្រង់នៅលើផែនដីតាមរយៈអ្នកត្រួតពិនិត្យឬអ្នកចាស់ទុំ ដែលស្ថិតក្រោមការដឹកនាំរបស់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទជា«មេពួកអ្នកគង្វាល»។ (ពេត្រុសទី១ ៥:២-៤) កាលដែលអ្នកត្រួតពិនិត្យមើលថែរក្សាសមាជិកដែលមានវ័យចាស់ក្នុងហ្វូងចៀមរបស់ព្រះ តើពួកគាត់អាចយកតម្រាប់តាមព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងដូចម្ដេច?
១០. តើមានការចាត់ចែងអ្វីខ្លះដើម្បីផ្ដល់ជំនួយខាងសម្ភារៈសំរាប់គ្រីស្ទានវ័យចាស់? (សូមមើលប្រអប់ទំព័រ៣១)
១០ បន្ដិចក្រោយពីការបង្កើតក្រុមជំនុំគ្រីស្ទាន នោះពួកសាវ័កបានតែងតាំង«[បុរស]៧នាក់ . . . ពេញជាព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នឹងប្រាជ្ញា»ដើម្បីចាត់ចែង«ការចែកចាយរាល់តែថ្ងៃ»នូវម្ហូបអាហារសំរាប់គ្រីស្ទានមេម៉ាយដែលខ្វះខាត។ (កិច្ចការ ៦:១-៦) ក្រោយមក ប៉ុលបានបង្គាប់អ្នកត្រួតពិនិត្យម្នាក់ឈ្មោះធីម៉ូថេឲ្យកត់ក្នុងបញ្ជីនូវឈ្មោះស្ត្រីមេម៉ាយណាដែលជាគំរូល្អ ដើម្បីមានសិទ្ធិទទួលជំនួយខាងសម្ភារៈនេះ។ (ធីម៉ូថេទី១ ៥:៣, ៩, ១០) ដូចនោះដែរ នៅសព្វថ្ងៃនេះអ្នកត្រួតពិនិត្យក្នុងក្រុមជំនុំស្ម័គ្រចិត្តចាត់ចែងផ្ដល់ជំនួយដែលមានប្រយោជន៍សំរាប់គ្រីស្ទានវ័យចាស់ ពេលដែលត្រូវការចាំបាច់។ ប៉ុន្តែ ការមើលថែរក្សាបងប្អូនវ័យចាស់ដែលមានចិត្តស្មោះភក្ដីរួមបញ្ចូលធ្វើអ្វីច្រើនថែមទៀត។
១១. តើព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលយ៉ាងណាចំពោះស្ត្រីមេម៉ាយក្រម្នាក់ដែលបានថ្វាយដង្វាយតិចនោះ?
១១ នៅទីបញ្ចប់នៃកិច្ចបំរើរបស់ព្រះយេស៊ូនៅលើផែនដី នោះទ្រង់បានគង់នៅក្នុងព្រះវិហារ ហើយ«ទតមើលទៅហ្វូងមនុស្សដែលគេដាក់ដង្វាយក្នុងឃ្លាំង»។ បន្ទាប់មក មានបុគ្គលម្នាក់បានធ្វើឲ្យទ្រង់ចាប់អារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំងចំពោះអ្វីដែលគាត់ធ្វើ។ កំណត់ហេតុនេះចែងថា៖ «ស្រីមេម៉ាយក្រម្នាក់ មកដាក់តែ២ស្លឹងដែលត្រូវជាកន្លះសេន»។ ព្រះយេស៊ូហៅពួកសិស្សមកមានបន្ទូលថា៖ «ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាជាប្រាកដថា ស្រីមេម៉ាយក្រនេះបានថ្វាយលើសជាងអ្នកទាំងអស់ដែលដាក់ក្នុងឃ្លាំង ដ្បិតគេសុទ្ធតែយកពីរបស់ជាសំណល់ខ្លួនមកថ្វាយ តែស្ត្រីនេះបានយកពីសេចក្ដីកំសត់ខ្លួនមកថ្វាយវិញ គឺជារបស់ដែលនាងមានទាំងប៉ុន្មានសំរាប់ចិញ្ចឹមជីវិតខ្លួនផង»។ (ម៉ាកុស ១២:៤១-៤៤) បើគិតពីចំនួនលុយនោះ វិភាគទានរបស់ស្ត្រីមេម៉ាយនេះគឺតិចណាស់ ប៉ុន្តែព្រះយេស៊ូបានជ្រាបថាព្រះវរបិតានៅស្ថានសួគ៌ ទ្រង់គាប់ព្រះហឫទ័យនឹងគាត់ដែលបានថ្វាយដោយស្មោះអស់ពីចិត្ត។ មិនថាស្ត្រីមេម៉ាយក្រនេះមានវ័យចាស់ប៉ុនណាក៏ដោយ ក៏ព្រះយេស៊ូមិនភ្លេចនូវអ្វីដែលគាត់បានធ្វើនោះដែរ។
១២. ចំពោះការគាំទ្រដែលគ្រីស្ទានវ័យចាស់បានផ្ដល់ឲ្យ តើពួកអ្នកចាស់ទុំអាចបង្ហាញការអបអរចំពោះអ្វីដែលពួកគាត់បានធ្វើយ៉ាងដូចម្ដេច?
១២ ដូចព្រះយេស៊ូ អ្នកត្រួតពិនិត្យក៏មិនភ្លេចនូវអ្វីដែលជនគ្រីស្ទានវ័យចាស់បានធ្វើដើម្បីឲ្យការថ្វាយបង្គំពិតមានការរីកចំរើននោះដែរ។ អ្នកចាស់ទុំមានហេតុសរសើរបងប្អូនវ័យចាស់ចំពោះការចូលរួមក្នុងកិច្ចបំរើផ្សាយ ចូលរួមក្នុងកិច្ចប្រជុំ និងចំពោះឥទ្ធិពលដ៏ល្អរបស់ពួកគាត់ដែលមានក្នុងក្រុមជំនុំ ថែមទាំងការស៊ូទ្រាំរបស់ពួកគាត់ដែរ។ ការលើកទឹកចិត្តដ៏ស្មោះអាចជួយបងប្អូនវ័យចាស់ឲ្យ‹រកឃើញហេតុដែលមានអំណរ›ក្នុងកិច្ចបំរើបរិសុទ្ធ។ ហេតុនេះហើយ ពួកគាត់នឹងមិនខ្វល់ខ្វាយពីការប្រៀបធៀបខ្លួននឹងគ្រីស្ទានឯទៀត ឬអ្វីដែលពួកគាត់ធ្លាប់ធ្វើបាននោះទេ។—កាឡាទី ៦:៤, ខ.ស.
១៣. តើពួកអ្នកចាស់ទុំអាចទាញយកបទពិសោធន៍និងរៀនពីកោសល្យរបស់បងប្អូនដែលមានវ័យចាស់យ៉ាងដូចម្ដេច?
១៣ ដោយទាញយកបទពិសោធន៍និងរៀនពីកោសល្យរបស់គ្រីស្ទានដែលមានវ័យចាស់ នោះអ្នកចាស់ទុំអាចទទួលស្គាល់នូវជំនួយដ៏មានតម្លៃរបស់ពួកគាត់។ ចំពោះគ្រីស្ទានមានវ័យចាស់ដែលជាគំរូល្អ នោះអាចសុំឲ្យពួកគាត់ធ្វើការសម្ដែងឬសម្ភាសន៍យូរម្ដងៗ។ អ្នកចាស់ទុំម្នាក់កត់សម្គាល់ថា៖ «អ្នកស្ដាប់ពិតជាយកចិត្តទុកដាក់ស្ដាប់មែន ពេលខ្ញុំសម្ភាសបងប្រុសឬបងស្រីវ័យចាស់ ដែលបានចិញ្ចឹមអប់រំកូនឲ្យកាន់តាមសេចក្ដីពិតនោះ»។ ពួកអ្នកចាស់ទុំក្នុងក្រុមជំនុំមួយទៀតបានរៀបរាប់ថា បងស្រីម្នាក់ដែលមានអាយុ៧១ឆ្នាំហើយជាអ្នកត្រួសត្រាយពេញពេល បានជួយអ្នកផ្សាយឯទៀតឲ្យទៅផ្សព្វផ្សាយទៀងទាត់។ គាត់បានលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យធ្វើអ្វីដែលសំខាន់ជាង ដូចជាអានព្រះគម្ពីរនិងបទគម្ពីរប្រចាំថ្ងៃ ហើយរំពឹងគិតពីអ្វីដែលពួកគេបានអាន។
១៤. តើពួកអ្នកចាស់ទុំក្នុងក្រុមជំនុំមួយបានបង្ហាញការអបអរចំពោះអ្វីដែលអ្នកត្រួតពិនិត្យវ័យចាស់បានធ្វើយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៤ ពួកអ្នកចាស់ទុំចាត់ទុកជំនួយរបស់អ្នកត្រួតពិនិត្យដែលមានវ័យចាស់ជាអ្វីដែលមានតម្លៃ។ ហូសេដែលមានអាយុជាង៧០ឆ្នាំបានបំរើជាអ្នកចាស់ទុំអស់ច្រើនទសវត្សរ៍មកហើយ គាត់បានទទួលការវះកាត់នៅពេលថ្មីៗនេះ។ គាត់គិតសុំឈប់បំរើជាប្រធានត្រួតពិនិត្យដោយសារត្រូវសំរាកយ៉ាងយូរដើម្បីព្យាបាលជំងឺឲ្យជា។ បងប្រុសហូសេនិយាយថា៖ «មតិរបស់អ្នកចាស់ទុំឯទៀតបានធ្វើឲ្យខ្ញុំភ្ញាក់ផ្អើល។ ជាជាងយល់ព្រមនូវយោបល់របស់ខ្ញុំ ពួកគាត់បានសួរនូវអ្វីដែលខ្ញុំត្រូវការដើម្បីឲ្យខ្ញុំអាចទទួលភារកិច្ចនេះបន្តទៀត»។ ដោយមានជំនួយពីអ្នកចាស់ទុំម្នាក់ដែលក្មេងជាង នោះបងប្រុសហូសេអាចបន្តបំរើជាប្រធានត្រួតពិនិត្យដោយសេចក្ដីសប្បាយរីករាយ ហើយនេះក៏ជាពរដល់ក្រុមជំនុំដែរ។ អ្នកចាស់ទុំម្នាក់បានពោលថា៖ «បងប្អូនក្នុងក្រុមជំនុំមានការអបអរយ៉ាងខ្លាំងចំពោះកិច្ចការរបស់ហូសេដែលជាអ្នកចាស់ទុំ។ បងប្អូនស្រឡាញ់និងគោរពគាត់ ដោយសារបទពិសោធន៍និងជំនឿរបស់គាត់។ គាត់បានធ្វើឲ្យក្រុមជំនុំរបស់យើងកាន់តែប្រសើរឡើងៗ»។
ចូរយកចិត្តទុកដាក់ជួយគ្នាទៅវិញទៅមក
១៥. ហេតុអ្វីក៏ពួកគ្រីស្ទានត្រូវយកចិត្តទុកដាក់នឹងសុខុមាលភាពនៃបងប្អូនវ័យចាស់ក្នុងចំណោមពួកគេ?
១៥ មិនមែនមានតែកូននិងអ្នកចាស់ទុំប៉ុណ្ណោះទេដែលត្រូវយកចិត្តទុកដាក់នឹងបងប្អូនវ័យចាស់នោះ។ ប៉ុលបានប្រៀបធៀបក្រុមជំនុំគ្រីស្ទានទៅនឹងរូបកាយមនុស្ស ដោយសរសេរថា៖ «ព្រះជាម្ចាស់បានរៀបចំរូបកាយរបស់យើង ដោយប្រទានសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរដល់សរីរាង្គណាដែលខ្វះខាត ដើម្បីកុំអោយមានការបាក់បែកគ្នានៅក្នុងរូបកាយ គឺអោយសរីរាង្គយកចិត្តទុកដាក់ជួយគ្នាទៅវិញទៅមក»។ (កូរិនថូសទី១ ១២:២៤, ២៥, ខ.ស.) ដើម្បីឲ្យក្រុមជំនុំគ្រីស្ទានមានដំណើរការល្អដោយគ្មានការខ្វែងគំនិតគ្នា នោះសមាជិកម្នាក់ៗត្រូវតែយកចិត្តទុកដាក់នឹងសុខុមាលភាពរបស់អ្នកជឿគ្នីគ្នា ហើយនេះរួមបញ្ចូលបងប្អូនដែលមានវ័យចាស់ផងដែរ។—កាឡាទី ៦:២
១៦. ពេលយើងចូលរួមក្នុងកិច្ចប្រជុំ តើយើងអាចបង្ហាញចំណាប់អារម្មណ៍ចំពោះបងប្អូនដែលមានវ័យចាស់យ៉ាងដូចម្ដេច?
១៦ នៅកិច្ចប្រជុំគ្រីស្ទានយើងមានឱកាសដ៏ល្អដើម្បីបង្ហាញនូវការយកចិត្តទុកដាក់ដល់បងប្អូនដែលមានវ័យចាស់។ (ភីលីព ២:៤; ហេព្រើរ ១០:២៤, ២៥) តើយើងឆ្លៀតពេលនិយាយលេងជាមួយនឹងបងប្អូនដែលមានវ័យចាស់នៅឯកិច្ចប្រជុំឬទេ? ការសួរសុខទុក្ខពួកគាត់គឺជាការសមរម្យមែន ប៉ុន្តែតើយើងអាច«ចែកអំណោយទានណាមួយខាងវិញ្ញាណ» ប្រហែលប្រាប់បទពិសោធន៍ដែលលើកទឹកចិត្តឬចំណុចពីបទគម្ពីរណាមួយបានទេ? ដោយសារជនគ្រីស្ទានវ័យចាស់ខ្លះដើរមិនសូវបាន យកល្អយើងទៅជួបពួកគាត់ ជាជាងសង្ឃឹមឲ្យពួកគាត់មកជួបយើងវិញនោះ។ បើបងប្រុសឬបងស្រីមានបញ្ហាត្រចៀកធ្ងន់បន្ដិច យើងត្រូវនិយាយឲ្យយឺតៗនិងឲ្យបានច្បាស់។ ដើម្បីឲ្យ«បានសេចក្ដីកំសាន្តចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមក» យើងត្រូវតែយកចិត្តទុកដាក់ស្ដាប់ពួកគាត់។—រ៉ូម ១:១១, ១២
១៧. ចំពោះគ្រីស្ទានវ័យចាស់ដែលនៅតែក្នុងផ្ទះ តើយើងអាចបង្ហាញនូវការយកចិត្តទុកដាក់យ៉ាងដូចម្ដេច?
១៧ ចុះយ៉ាងណាវិញ បើបងប្អូនវ័យចាស់ពុំអាចចូលរួមកិច្ចប្រជុំគ្រីស្ទានបាន? យ៉ាកុប ១:២៧បង្ហាញថា គឺជាភារកិច្ចរបស់យើងឲ្យ«ទៅសួរពួកកំព្រា នឹងពួកមេម៉ាយ ក្នុងកាលដែលគេមានសេចក្ដីវេទនា»។ បងប្អូនវ័យចាស់ពិតជាសប្បាយចិត្តណាស់ពេលដែលយើងទៅសួរសុខទុក្ខពួកគាត់! កាលដែលប៉ុល«មានវ័យចាស់»ហើយបានជាប់គុកនៅក្រុងរ៉ូមនៅឆ្នាំ៦៥ ស.យ. នោះគាត់នៅតែម្នាក់ឯងទេ។ គាត់ចង់ឃើញធីម៉ូថេដែលជាគូកនរបស់គាត់ខ្លាំងណាស់រហូតដល់សរសេរថា៖ «ចូរឲ្យខំប្រឹងទៅឯខ្ញុំជាប្រញាប់»។ (ភីលេម៉ូន ៩; ធីម៉ូថេទី២ ១:៣, ៤; ៤:៩) ទោះជាបងប្អូនដែលមានវ័យចាស់មិននៅជាប់គុកដូចប៉ុលក៏ដោយ តែដោយសារសុខភាពមិនល្អ នោះបងប្អូនខ្លះត្រូវតែនៅក្នុងផ្ទះរហូត។ ដូច្នេះ ពួកគាត់ចង់ប្រាប់យើងថា៖ ‹សូមមកលេងខ្ញុំផង›។ តើយើងធ្វើតាមសំណូមពរនេះឬទេ?
១៨. តើការទៅសួរសុខទុក្ខបងប្អូនវ័យចាស់អាចមានលទ្ធផលយ៉ាងណា?
១៨ ចូរកុំមើលស្រាលនូវតម្លៃនៃការទៅសួរសុខទុក្ខបងប្រុសឬបងស្រីវ័យចាស់នោះឡើយ។ នៅពេលដែលអូនេសិភ័រដែលជាគ្រីស្ទានម្នាក់នៅក្រុងរ៉ូមបានខំព្យាយាមទៅជួបប៉ុលនោះ នេះពិតជា‹បានលំហើយចិត្តប៉ុលជាញឹកញយ›។ (ធីម៉ូថេទី២ ១:១៦, ១៧) បងស្រីវ័យចាស់ម្នាក់និយាយថា៖ «ខ្ញុំសប្បាយចិត្តចំណាយពេលជាមួយនឹងពួកក្មេងៗណាស់។ អ្វីដែលខ្ញុំចូលចិត្តបំផុតនោះគឺក្មេងៗរាប់ខ្ញុំដូចជាសមាជិកម្នាក់ក្នុងគ្រួសាររបស់គេ។ នេះបានលើកទឹកចិត្តខ្ញុំច្រើនណាស់»។ បងស្រីគ្រីស្ទានវ័យចាស់ម្នាក់ទៀតនិយាយថា៖ «ខ្ញុំពិតជាសប្បាយមែន ពេលបុគ្គលម្នាក់ផ្ញើកាតឲ្យខ្ញុំ ទូរស័ព្ទមកលេងខ្ញុំគ្រាន់តែបីបួននាទី ឬមកសួរសុខទុក្ខខ្ញុំយូរម្ដងៗនោះ។ នេះធ្វើឲ្យខ្ញុំមានកម្លាំងចិត្តមែន»។
ព្រះយេហូវ៉ាប្រទានរង្វាន់ដល់អ្នកដែលមើលថែរក្សាបងប្អូនវ័យចាស់
១៩. តើអ្នកដែលមើលថែរក្សាមនុស្សវ័យចាស់ទទួលបានពរអ្វីខ្លះ?
១៩ យើងទទួលបានពរច្រើនមែនដោយមើលថែរក្សាបងប្អូនវ័យចាស់នោះ។ ការសេពគប់នឹងមនុស្សវ័យចាស់ ហើយអាចទាញយកនូវចំណេះនិងបទពិសោធន៍ពីពួកគាត់ គឺពិតជាពរមួយទៅហើយ។ អ្នកដែលមើលថែរក្សានោះមានសុភមង្គលយ៉ាងច្រើនដោយសារការឲ្យ ថែមទាំងមានសេចក្ដីសុខដែលបានមកពីការបំពេញភារកិច្ចដែលចែងក្នុងបទគម្ពីរ ហើយនេះក៏ត្រូវរាប់ទុកជាប្រយោជន៍មួយដែរ។ (កិច្ចការ ២០:៣៥) ម្យ៉ាងវិញទៀត អស់អ្នកដែលមើលថែរក្សាមនុស្សចាស់មិនចាំបាច់ខ្លាចថា ពួកគាត់នឹងត្រូវគេបោះបង់ចោល ពេលខ្លួនចាស់នោះទេ។ ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះធានារ៉ាប់រងយើងថា៖ «មនុស្សដែលមានចិត្តសទ្ធានឹងបានបរិបូរ ហើយអ្នកណាដែលស្រោចទឹកដល់គេ នោះនឹងបានគេស្រោចទឹកដល់ខ្លួនដែរ»។—សុភាសិត ១១:២៥
២០, ២១. ពួកអ្នកដែលមើលថែរក្សាមនុស្សវ័យចាស់ តើព្រះយេហូវ៉ារាប់ពួកគេយ៉ាងណា? ហើយតើយើងប្ដេជ្ញាចិត្តធ្វើអ្វី?
២០ ព្រះយេហូវ៉ាប្រទានពរដល់កូនដែលកោតខ្លាចព្រះ អ្នកត្រួតពិនិត្យ និងគ្រីស្ទានឯទៀតដែលជួយមើលថែរក្សាអ្នកជឿគ្នីគ្នាដែលមានវ័យចាស់ដោយមិនគិតពីប្រយោជន៍ខ្លួន។ ចិត្តគំនិតបែបនេះគឺសមស្របនឹងសុភាសិតដែលចែងថា៖ «អ្នកណាដែលមានចិត្តអាណិតចែកដល់ពួកទាល់ក្រ នោះឈ្មោះថាថ្វាយឲ្យព្រះយេហូវ៉ាខ្ចី ទ្រង់នឹងតបស្នងសងគុណអ្នកនោះវិញ»។ (សុភាសិត ១៩:១៧) បើសេចក្ដីស្រឡាញ់ជំរុញយើងឲ្យប្រព្រឹត្តដោយចិត្តសប្បុរសដល់អ្នកទាល់ក្រ នោះព្រះរាប់ទង្វើនេះទុកជាកំចី ដែលទ្រង់នឹងតបស្នងសងគុណយើងវិញ។ ទ្រង់ក៏នឹងតបស្នងសងគុណយើងចំពោះការមើលថែរក្សាបងប្អូនគ្នីគ្នាដែលមានវ័យចាស់ ដែលពួកគាត់ភាគច្រើនគឺ«ពួកអ្នកក្រនៅលោកីយនេះ ដែលជាអ្នកមានខាងសេចក្ដីជំនឿ»។—យ៉ាកុប ២:៥
២១ ការតបស្នងសងគុណរបស់ព្រះគឺពិតជាបរិបូរមែន! នេះរួមបញ្ចូលជីវិតជារៀងរហូត។ ចំពោះអ្នកបំរើភាគច្រើនរបស់ព្រះយេហូវ៉ាគឺនឹងទទួលជីវិតជារៀងរហូតលើផែនដីមនោរម្យ ដែលនឹងលែងមានឥទ្ធិពលនៃបាបដែលមានជាមរតក ហើយមនុស្សវ័យចាស់ដែលចេះស្ដាប់បង្គាប់នឹងមានកម្លាំងខ្លាំងដូចក្មេងវិញ។ (វិវរណៈ ២១:៣-៥) កាលដែលយើងរង់ចាំពេលដ៏ល្អត្រចះត្រចង់នេះ សូមឲ្យយើងបន្តបំពេញនូវភារកិច្ចរបស់យើងជាគ្រីស្ទានដើម្បីមើលថែរក្សាមនុស្សវ័យចាស់។
[កំណត់សម្គាល់]
a ចំពោះពត៌មានលំអិតថែមទៀតអំពីការមើលថែទាំមាតាបិតាចាស់ជរា សូមមើលសៀវភៅសុភមង្គលគ្រួសារ ជំពូកទី១៥ ទំព័រ១៧៣-១៨២។
តើអ្នកនឹងឆ្លើយយ៉ាងណា?
• តើកូនៗអាចផ្ដល់កិត្ដិយសឲ្យមាតាបិតាដែលមានវ័យចាស់យ៉ាងដូចម្ដេច?
• តើពួកអ្នកចាស់ទុំអាចបង្ហាញការអបអរដែលមានសមាជិកវ័យចាស់ក្នុងហ្វូងចៀមរបស់ព្រះ ដោយដូចម្ដេច?
• តើគ្រីស្ទានម្នាក់ៗអាចធ្វើអ្វី ដើម្បីបង្ហាញនូវ ការយកចិត្តទុកដាក់ដ៏ស្មោះចំពោះមនុស្សវ័យចាស់?
• តើយើងអាចទទួលពរអ្វីខ្លះពីការមើលថែរក្សា គ្រីស្ទានដែលមានវ័យចាស់?
[ប្រអប់នៅទំព័រ២៩]
ពេលឪពុកម្ដាយរបស់គាត់ត្រូវការជំនួយ
ភីលីពជាជនស្ម័គ្រចិត្តខាងផ្នែកសាងសង់សំណង់ ហើយនៅឆ្នាំ១៩៩៩កាលដែលគាត់កំពុងបំរើនៅប្រទេសលីបេរីយ៉ាក៏បានទទួលដំណឹងថា ឪពុកគាត់ឈឺយ៉ាងធ្ងន់។ ភីលីពដឹងថាម្ដាយរបស់គាត់ពុំអាចប្រឈមមុខដោះស្រាយនឹងបញ្ហានេះម្នាក់ឯងបានទេ។ ដូច្នេះហើយគាត់សម្រេចចិត្តត្រឡប់មកផ្ទះវិញដើម្បីរកវិធីព្យាបាលជំងឺឪពុករបស់គាត់។
ភីលីពនឹកចាំថា៖ «ការសម្រេចចិត្តត្រឡប់មកផ្ទះវិញ គឺជាការសម្រេចចិត្តដ៏ពិបាកមួយ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំគិតថាការមើលថែរក្សាមាតាបិតាគឺជាភារកិច្ចចំបងរបស់ខ្ញុំ»។ ក្នុងកំឡុងពេលបីឆ្នាំគាត់បានរកផ្ទះដែលល្អសមរម្យសំរាប់ឪពុកម្ដាយគាត់ ហើយដោយមានជំនួយពីបងប្អូនគ្រីស្ទាននៅក្នុងតំបន់ ពួកគេក៏បានជួយរៀបចំផ្ទះនោះឲ្យសមស្របទៅតាមតម្រូវការដ៏ពិសេសរបស់ឪពុកគាត់។
សព្វថ្ងៃនេះម្ដាយរបស់ភីលីពមានសមត្ថភាពច្រើនជាងក្នុងការប្រឈមមុខដោះស្រាយនឹងបញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរខាងសុខភាពរបស់ឪពុកភីលីព។ នៅពេលថ្មីៗនេះ ភីលីពបានទទួលសេចក្ដីអញ្ជើញឲ្យបំរើជាជនស្ម័គ្រចិត្តនៅឯការិយាល័យសាខារបស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ានៅប្រទេសម៉ាសេដូន។
[ប្រអប់នៅទំព័រ៣១]
ពួកគាត់ពុំបានធ្វើកន្តើយនឹងតម្រូវការរបស់គាត់
នៅពេលដែលបងស្រីអាដាជាជនគ្រីស្ទានម្នាក់ដែលមានអាយុ៨៥ឆ្នាំនៅប្រទេសអូស្ដ្រាលីត្រូវតែនៅក្នុងផ្ទះដោយសារសុខភាពមិនល្អ នោះអ្នកចាស់ទុំក្នុងក្រុមជំនុំបានរៀបចំផ្ដល់ជំនួយឲ្យគាត់។ ពួកគាត់បានចាត់ចែងឲ្យអ្នករួមជំនឿដែលអាចជួយគាត់។ បងប្អូនប្រុសស្រីទាំងនេះមានចិត្តរីករាយក្នុងការទទួលភារកិច្ចផ្សេងៗ ដូចជាការបោសសំអាត ការបោកខោអាវ ចំអិនអាហារ និងកិច្ចការផ្សេងៗទៀតក្នុងផ្ទះ។
ជំនួយនោះត្រូវបានចាប់ផ្ដើមជិតអស់ដប់ឆ្នាំមកហើយ។ មកដល់សព្វថ្ងៃនេះ ស្មរបន្ទាល់ប្រុសស្រីជាង៣០នាក់បានជួយមើលថែរក្សាបងស្រីអាដា។ ពួកគេបន្តទៅសួរសុខទុក្ខគាត់ អានប្រកាសនវត្ថុដែលមានមូលដ្ឋានពីព្រះគម្ពីរឲ្យគាត់ស្ដាប់ ជំរាបគាត់អំពីការរីកចំរើនខាងវិញ្ញាណរបស់បងប្អូនក្នុងក្រុមជំនុំ និងតែងតែអធិស្ឋានជាមួយនឹងគាត់ជានិច្ច។
អ្នកចាស់ទុំម្នាក់ក្នុងក្រុមជំនុំនោះពោលថា៖ «អស់អ្នកដែលមើលថែរក្សាបងស្រីអាដាចាត់ទុកការជួយគាត់ជាឯកសិទ្ធិមួយ។ បងប្អូនប្រុសស្រីជាច្រើនត្រូវបានលើកទឹកចិត្តដោយកិច្ចបំរើដ៏ស្មោះរបស់គាត់អស់ច្រើនឆ្នាំមកហើយៗពួកគាត់ពុំអាចធ្វើកន្តើយនឹងតម្រូវការរបស់បងស្រីអាដាបានឡើយ»។
[រូបភាពនៅទំព័រ២៨]
តើយើងបង្ហាញនូវសេចក្ដីស្រឡាញ់យ៉ាងច្រើនចំពោះមាតាបិតាវ័យចាស់ឬទេ?
[រូបភាពនៅទំព័រ៣០]
សមាជិកទាំងអស់ក្នុងក្រុមជំនុំអាចបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះអ្នកជឿគ្នីគ្នាដែលមានវ័យចាស់