តើចាំបាច់ខ្វល់ពីថ្ងៃស្អែកឬ?
«ខ្ញុំមិនដែលគិតពីថ្ងៃអនាគតទេ ព្រោះថ្ងៃនោះនឹងមកដល់យ៉ាងឆាប់»។ លោកអាលប៊ឺត អាំងស្ដាំង អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រល្បីល្បាញម្នាក់បានពោលពាក្យទាំងនេះ។ មនុស្សជាច្រើនមានទស្សនៈដូចគាត់។ ពួកគេប្រហែលជានិយាយថា «ចាំបាច់គិតពីអនាគតធ្វើអី?»។ ឬក៏អ្នកប្រហែលជាបានឮអ្នកដទៃនិយាយថា «សូមតែមួយរស់ប៉ុណ្ណោះ» «គិតតែពីសប្បាយទៅ!» ហើយ«កុំខ្វល់ពីថ្ងៃស្អែកឡើយ!»។
រាប់ពាន់ឆ្នាំមកហើយ មនុស្សធ្លាប់មានទស្សនៈបែបនេះចំពោះជីវិត មិនមែនមានតែមនុស្សនៅសម័យនេះប៉ុណ្ណោះទេ។ ជាឧទាហរណ៍ ជនជាតិអេពីគួរពីបុរាណក៏ធ្លាប់គិតស្រដៀងនេះដែរ ដោយបញ្ចេញមតិថា «ចូរស៊ីផឹកសប្បាយឲ្យអស់ចិត្តចុះ! អ្វីផ្សេងទៀតមិនសំខាន់ទេ»។ មនុស្សនៅសម័យលោកប៉ុលដែលជាសាវ័ករបស់ព្រះយេស៊ូក៏មានទស្សនៈដូចគ្នាដែរ។ ពួកគេបាននិយាយថា៖ ‹ចូរយើងស៊ីផឹកទៅចុះ! ព្រោះស្អែកយើងត្រូវស្លាប់›។ (កូរិនថូសទី១ ១៥:៣២) អ្នកទាំងនោះជឿថា ជីវិតយើងខ្លីណាស់! ដូច្នេះពួកគេឆ្លៀតស៊ីផឹកសប្បាយឲ្យឆ្អែត។
ចំពោះមនុស្សរាប់លាននាក់ឯទៀត ពួកគេមិនដែលគិតពីការស៊ីផឹកសប្បាយទេ ពីព្រោះកាលៈទេសៈក្នុងជីវិតបង្ខំឲ្យពួកគេសូមតែមួយរស់សឹងតែមិនបានផង។ តើបានប្រយោជន៍អ្វីឲ្យគិតពីថ្ងៃស្អែក បើពួកគេនៅតែលំបាកវេទនាដដែល?
តើគួរគិតពីថ្ងៃស្អែកឬ?
សូម្បីតែមនុស្សដែលមិនសូវលំបាកវេទនា ក៏ខ្ជិលគិតពីអនាគតដែរ។ អ្នកខ្លះនិយាយថា «ចាំបាច់គិតធ្វើអី?»។ ពួកគេប្រហែលជារកលេសថា ទោះបើគិតទុកជាមុនក៏មិនបានសម្រេចដូចបំណង ហើយនាំឲ្យខកចិត្តទៀត។ សូម្បីតែលោកយ៉ូបពីបុរាណក៏ពិបាកចិត្តខ្លាំងណាស់ដែរ ដោយសារផែនការរបស់គាត់បាន«រលាយសូន្យ» ពេលគាត់បាត់បង់របស់ទ្រព្យទាំងអស់ ដែលគួរតែធ្វើឲ្យគាត់និងក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់មានអនាគតល្អ។—យ៉ូប ១៧:១១, ខ.ស.; សាស្ដា ៩:១១
លោករ៉ូបឺត បឺនជាអ្នកតែងកំណាព្យជនជាតិស្កុតឡង់។ នៅថ្ងៃមួយគាត់ទៅភ្ជួរដីស្រែ ហើយដោយមិនមានបំណង គាត់បានភ្ជួរទាំងសម្បុកកណ្ដុរផង។ កណ្ដុរនោះបានរត់គេចឲ្យរួចជីវិត តែវាគ្មានអ្វីនៅសេសសល់ឡើយ។ ក្រោយមក លោករ៉ូបឺតបានគិតអំពីជីវិតដ៏ពិបាករបស់យើង ថាមានលក្ខណៈប្រហាក់ប្រហែលនឹងអ្វីដែលបានកើតឡើងដល់សត្វកណ្ដុរនោះ។ គាត់មានប្រសាសន៍ថា ‹ម្ដងហើយម្ដងទៀតយើងជួបប្រទះកាលៈទេសៈក្នុងជីវិត ដែលយើងគ្មានសមត្ថភាពអាចកែប្រែបាន ម្ល៉ោះហើយនាំឲ្យផែនការរបស់យើងក្លាយទៅជាអសារឥតការវិញ›។
បើដូច្នេះ តើមានប្រយោជន៍ទេ ឲ្យយើងគិតពីថ្ងៃស្អែក? តាមការពិត ពេលមានមហន្តរាយធម្មជាតិដូចជាខ្យល់ព្យុះ បើមនុស្សមិនបានគិតជាមុនអំពីវិធីការពារខ្លួន នេះនឹងនាំឲ្យមានការវិនាសហិនហោចច្រើនជាង។ សូមគិតពីខ្យល់ព្យុះជាឧទាហរណ៍មួយ។ គ្មាននរណាអាចឃាត់មិនឲ្យមានខ្យល់ព្យុះកើតទេ តែបើពួកគេគិតវែងឆ្ងាយ ហើយរៀបចំទុកជាមុន ប្រហែលជាពួកគេអាចជៀសវាងទុក្ខលំបាកច្រើន មែនទេ?
តើលោកអ្នកគិតយ៉ាងណា? តើគប្បីឲ្យយើងគិតតែមួយរស់ប៉ុណ្ណោះ ដោយមិនខ្វល់ពីថ្ងៃស្អែកឬ? សូមពិចារណាយោបល់ក្នុងអត្ថបទបន្ទាប់។
[រូបភាពនៅទំព័រ៣]
«ចូរស៊ីផឹកសប្បាយឲ្យអស់ចិត្តចុះ! អ្វីផ្សេងទៀតមិនសំខាន់ទេ»
[រូបភាពនៅទំព័រ៤]
ប្រសិនបើពួកគេបានគិតវែងឆ្ងាយនិងរៀបចំទុកជាមុន តើទីក្រុងនោះអាចទទួលការហិនហោចតិចជាងឬ?
[អ្នកផ្ដល់សិទ្ធិ]
U.S. Coast Guard Digital