ចូរដើរតាមផ្លូវរបស់ព្រះយេហូវ៉ាចុះ!
«មានពរ[ឬ«សុភមង្គល»]ហើយ អស់អ្នកដែលកោតខ្លាចដល់ព្រះយេហូវ៉ា ជាពួកអ្នកដែលដើរតាមផ្លូវរបស់ទ្រង់»។—ទំនុក. [ទំន.] ១២៨:១; ខ.ស.
១, ២. តើអ្វីបង្ហាញថា យើងពិតជាអាចរកឃើញសុភមង្គលមែន?
មនុស្សគ្រប់រូបចង់បានសុភមង្គល។ ក៏ប៉ុន្តែ ទោះជាយើងប្រាថ្នាចង់បានសុភមង្គលយ៉ាងខ្លាំង និងខំរកសុភមង្គលយ៉ាងអស់ពីសមត្ថភាពក៏ដោយ នេះមិនធានាថា យើងនឹងរកឃើញសុភមង្គលឡើយ។
២ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ យើងពិតជាអាចរកឃើញសុភមង្គលមែន! បទទំនុកដំកើងចែងថា៖ «មានពរ[ឬ«សុភមង្គល»]ហើយ អស់អ្នកដែលកោតខ្លាចដល់ព្រះយេហូវ៉ា ជាពួកអ្នកដែលដើរតាមផ្លូវរបស់ទ្រង់»។ (ទំនុក. [ទំន.] ១២៨:១; ខ.ស.) យើងអាចមានសុភមង្គល ពេលយើងគោរពកោតខ្លាចព្រះយេហូវ៉ា ព្រមទាំងដើរតាមផ្លូវរបស់ទ្រង់ដោយធ្វើតាមឆន្ទៈទ្រង់។ តើនេះនឹងមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាទៅលើការប្រព្រឹត្តនិងលក្ខណៈសម្បត្ដិរបស់យើង?
គួរឲ្យទុកចិត្ត
៣. តើលក្ខណៈជាអ្នកដែលគួរឲ្យទុកចិត្តជាប់ទាក់ទងនឹងការឧទ្ទិសថ្វាយខ្លួនយ៉ាងដូចម្ដេច?
៣ អស់អ្នកដែលកោតខ្លាចព្រះយេហូវ៉ា ជាអ្នកដែលគួរឲ្យទុកចិត្តដូចទ្រង់ដែរ។ ព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើតាមគ្រប់ទាំងពាក្យដែលទ្រង់សន្យាដល់បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលនៅសម័យបុរាណ។ (១ពង្ស. ៨:៥៦) ការឧទ្ទិសថ្វាយខ្លួនចំពោះព្រះយេហូវ៉ាជាសម្បថសំខាន់បំផុតដែលយើងអាចធ្វើបាន ហើយការអធិស្ឋានជារឿយៗនឹងជួយយើងឲ្យធ្វើតាមសម្បថនោះ។ យើងអាចអធិស្ឋានដូចលោកដាវីឌដែលជាអ្នកតែងបទទំនុកដំកើងថា៖ «ឱព្រះអង្គអើយ! ទ្រង់បានឮសេចក្ដីដែលទូលបង្គំបន់ហើយ។ . . . ទូលបង្គំនឹងច្រៀងសរសើរដល់ព្រះនាមទ្រង់ជាដរាប ដើម្បីឲ្យបានលាបំណន់របស់ទូលបង្គំរាល់តែថ្ងៃ»។ (ទំនុក. ៦១:៥, ៨; សាស. ៥:៤-៦) បើយើងចង់ធ្វើជាមិត្តសម្លាញ់របស់ព្រះយេហូវ៉ា យើងត្រូវតែមានលក្ខណៈជាអ្នកដែលគួរឲ្យទុកចិត្ត។—ទំនុក. ១៥:១, ៤
៤. ស្តីអំពីសម្បថរបស់យែបថាចំពោះព្រះយេហូវ៉ា តើពីរនាក់គាត់និងកូនស្រីបានធ្វើយ៉ាងណា?
៤ នៅសម័យដែលពួកចៅហ្វាយបានដឹកនាំជនជាតិអ៊ីស្រាអែល លោកយែបថាបានស្បថថា បើព្រះយេហូវ៉ាជួយគាត់ឲ្យឈ្នះលើពួកអាំម៉ូន គាត់នឹងថ្វាយអ្នកទីមួយដែលចេញពីផ្ទះមកជួបគាត់ ទុកដូចជា«ដង្វាយដុត»ចំពោះទ្រង់ ពេលគាត់ចេញពីសមរភូមិហើយត្រឡប់មកដល់ផ្ទះវិញ។ លំដាប់មក អ្នកនោះជាកូនតែមួយគត់របស់យែបថា ពោលគឺ កូនស្រីរបស់គាត់។ ដោយមានជំនឿទៅលើព្រះយេហូវ៉ា ពីរនាក់យែបថានិងកូនក្រមុំរបស់គាត់ បានធ្វើតាមសម្បថដែលគាត់បានស្បថ។ នៅប្រទេសអ៊ីស្រាអែល គេចាត់ទុកការរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍និងការបង្កើតកូនជាអ្វីដែលមានតម្លៃពិសេសណាស់! ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ កូនស្រីរបស់យែបថាសុខចិត្តនៅក្រមុំរហូត ហើយមានឯកសិទ្ធិបម្រើព្រះយេហូវ៉ានៅឯរោងថ្វាយបង្គំ។—ចៅ. ១១:២៨-៤០
៥. តើហាណាបានធ្វើអ្វីដែលបង្ហាញថានាងជាអ្នកដែលគួរឲ្យទុកចិត្ត?
៥ នាងហាណាជាអ្នកគោរពកោតខ្លាចព្រះយេហូវ៉ា ហើយគាត់ក៏ជាអ្នកដែលគួរឲ្យទុកចិត្តដែរ។ ហាណារស់នៅជាមួយស្វាមីនាង ឈ្មោះអែលកាណា ដែលមកពីកុលសម្ព័ន្ធលេវី។ អែលកាណាក៏មានភរិយាមួយទៀត ឈ្មោះពេនីណា ហើយពួកគេទាំងអស់គ្នាបានរស់នៅតំបន់ភ្នំនាស្រុកអេប្រាអិម។ ដោយសារពេនីណាមានកូនប៉ុន្មាននាក់ហើយ គាត់បានចំអកដាក់ហាណា ពីព្រោះនាងជាស្រីអារ។ ពេនីណាបានរំអុកឲ្យហាណាខ្លាំងជាងគេ ពេលពួកគេទាំងអស់គ្នាបានទៅឯរោងថ្វាយបង្គំព្រះយេហូវ៉ា។ មានម្ដងនោះដែលហាណាស្បថថា បើនាងអាចបង្កើតបានកូនប្រុសមួយ នាងនឹងថ្វាយកូននោះចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ មិនយូរប៉ុន្មានក្រោយមក ហាណាមានផ្ទៃពោះ ហើយបង្កើតបានកូនប្រុសមួយ ដែលពួកគាត់ដាក់ឈ្មោះថា សាំយូអែល។ ក្រោយបានផ្ដាច់ដោះ ហាណាថ្វាយសាំយូអែលចំពោះព្រះយេហូវ៉ានៅរោងថ្វាយបង្គំនាទីក្រុងស៊ីឡូរ។ យ៉ាងនេះ ហាណាបានប្រគល់សាំយូអែលដល់ព្រះយេហូវ៉ា«គ្រប់១ជីវិត»។ (១សាំ. ១:១១) ទោះបីជាហាណាមិនដឹងថានាងនឹងបង្កើតកូនឯទៀតក្ដី នាងនៅតែបានធ្វើតាមសម្បថរបស់ខ្លួន។—១សាំ. ២:២០, ២១
៦. តើអ្វីបង្ហាញថា ទីឃីកុសជាអ្នកដែលគួរឲ្យទុកចិត្ត?
៦ គ្រិស្តសាសនិកម្នាក់នៅសតវត្សរ៍ទីមួយ ឈ្មោះទីឃីកុស ក៏ជា«អ្នកជំនួយដ៏ស្មោះត្រង់»ហើយគួរឲ្យទុកចិត្តផង។ (កូល. ៤:៧) ទីឃីកុសបានធ្វើដំណើរជាមួយសាវ័កប៉ុល ពេលគាត់ចេញពីប្រទេសក្រិច ឆ្លងកាត់ស្រុកម៉ាសេដូននិងស្រុកអាស៊ីដែលសព្វថ្ងៃនេះជាទឹកដីរបស់ប្រទេសតួគី ហើយប្រហែលជារហូតដល់ទីក្រុងយេរូសាឡិម។ (កិច្ច. ២០:២-៤) ប្រហែលជាទីឃីកុសជា«បងប្អូនម្នាក់»ដែលបានជួយលោកទីតុសឲ្យយកអំណោយទានទៅចែកជូនដល់បងប្អូនរួមជំនឿដែលខ្វះខាតនៅស្រុកយូដា។ (២កូ. ៨:១៨, ១៩; ១២:១៨) ពេលប៉ុលជាប់គុកនៅទីក្រុងរ៉ូមជាលើកទីមួយ គាត់បានចាត់ទីឃីកុសដែលគាត់ទុកចិត្តនោះ ឲ្យយកសំបុត្ររបស់គាត់ទៅជូនចំពោះពួកអ្នករួមជំនឿនៅទីក្រុងអេភេសូរនិងក្រុងកូល៉ុស។ (អេភ. ៦:២១, ២២; កូល. ៤:៨, ៩) ពេលប៉ុលជាប់គុកនៅទីក្រុងរ៉ូមជាលើកទីពីរវិញ គាត់ក៏បានចាត់ទីឃីកុសឲ្យទៅទីក្រុងអេភេសូរ។ (២ធី. ៤:១២) បើយើងជាអ្នកដែលគួរឲ្យទុកចិត្ត យើងក៏នឹងទទួលឯកសិទ្ធិផ្សេងៗក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះយេហូវ៉ាដែរ។
៧, ៨. តើអ្វីបង្ហាញថា ដាវីឌនិងយ៉ូណាថានពិតជាមិត្តជិតស្និទ្ធនឹងគ្នា?
៧ ព្រះយេហូវ៉ាតម្រូវឲ្យយើងធ្វើជាមិត្តសម្លាញ់ដ៏គួរឲ្យទុកចិត្ត។ (សុ. ១៧:១៧) បុត្ររបស់ស្តេចសូល ឈ្មោះយ៉ូណាថាន ជាមិត្តម្នាក់របស់ដាវីឌ។ ពេលយ៉ូណាថានឮថា ដាវីឌបានសម្លាប់កូលីយ៉ាត «ចិត្តយ៉ូណាថានក៏មូលជាប់នឹងចិត្ត[ដាវីឌ] ហើយយ៉ូណាថានបានស្រឡាញ់ដាវីឌទុកដូចជាខ្លួនលោកដែរ»។ (១សាំ. ១៨:១, ៣) ពេលសូលរកសម្លាប់ដាវីឌ យ៉ូណាថានក៏បានជួយព្រមានគាត់។ ក្រោយដាវីឌបានរត់គេចហើយ យ៉ូណាថានបានទៅជួបគាត់ ព្រមទាំងតាំងសញ្ញាឬចងសម្ព័ន្ធមេត្រីជាមួយនឹងគាត់។ យ៉ូណាថានក៏បានប្រថុយជីវិតដើម្បីដាវីឌ ពេលគាត់ខំធ្វើអន្តរាគមន៍ដោយនិយាយជាមួយសូល។ យ៉ាងណាក្ដី ដោយសារយ៉ូណាថាននិងដាវីឌជាមិត្តសម្លាញ់ ពួកគាត់បានជួបគ្នាម្ដងទៀតដើម្បីពង្រឹងចំណងមិត្តភាពដែលពួកគាត់មានចំពោះគ្នា។ (១សាំ. ២០:២៤-៤១) ពេលយ៉ូណាថាននិងដាវីឌបានជួបគ្នាជាលើកចុងក្រោយបង្អស់នោះ យ៉ូណាថានបានជួយឲ្យដាវីឌ«មានសេចក្ដីសង្ឃឹមក្នុងព្រះឡើង»។—១សាំ. ២៣:១៦-១៨
៨ ពេលកំពុងច្បាំងនឹងពួកភីលីស្ទីន យ៉ូណាថានបានបាត់បង់ជីវិតទៅ។ (១សាំ. ៣១:៦) រួចមក ដាវីឌសោយសោកហើយច្រៀងថា៖ «ឱយ៉ូណាថាន បងអើយ! ខ្ញុំមានសេចក្ដីទុក្ខចំពោះបង ដោយព្រោះបងជាទីពេញចិត្តដល់ខ្ញុំណាស់! ហើយដែលបងស្រឡាញ់ដល់ខ្ញុំ នោះជាទីអស្ចារ្យ ក៏លើសជាងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ស្រីៗផង»។ (២សាំ. ១:២៦) ពីរនាក់ដាវីឌនិងយ៉ូណាថានពិតជាមិត្តសម្លាញ់ ជាក្លើរួមសុខទុក្ខជាមួយគ្នាមែន!
‹សុភាពរាបសា›
៩. តើសៀវភៅពួកចៅហ្វាយជំពូក៩ បង្ហាញយ៉ាងណាថា គប្បីឲ្យយើងមានចិត្តរាបទាប?
៩ បើយើងចង់ធ្វើជាមិត្តសម្លាញ់របស់ព្រះយេហូវ៉ា យើងត្រូវតែមានលក្ខណៈ‹សុភាពរាបសា›។ (១ពេ. ៣:៨; ទំនុក. ១៣៨:៦) សៀវភៅពួកចៅហ្វាយ ជំពូក៩ បញ្ជាក់ពីសារៈសំខាន់នៃចិត្តរាបទាប។ កូនប្រុសរបស់លោកគេឌាន ឈ្មោះយ៉ូថាម បានប្រាប់រឿងមួយថា៖ «មានកាល១ថ្ងៃពួកដើមឈើចង់ធ្វើបុណ្យចាក់ប្រេងតាំងឲ្យមានស្តេចឡើង»។ ក្នុងរឿងនោះ គាត់រៀបរាប់អំពីដើមអូលីវ ដើមល្វានិងដើមទំពាំងបាយជូរ។ ដើមទាំងនោះតំណាងមនុស្សល្អដែលគ្មានចេតនាចង់កាន់អំណាចលើជនជាតិអ៊ីស្រាអែលគ្នីគ្នាទេ។ រួចមក គាត់រៀបរាប់អំពីគុម្ពបន្លា ដែលគ្មានប្រយោជន៍អ្វីសោះ ក្រៅពីយកធ្វើជាឧសដុតតែប៉ុណ្ណោះ។ គុម្ពបន្លានោះតំណាងស្តេចអ័ប៊ីម្ម៉ាឡិច ជាអ្នកសម្លាប់គេដែលមានអំណួតនិងបំណងចង់តែកាន់អំណាចលើបណ្ដាជន។ ទោះបីជាអ័ប៊ីម្ម៉ាឡិចបាន«ជែងគ្រប់គ្រងលើពួកអ៊ីស្រាអែលអស់៣ឆ្នាំ»ក្ដី ក្រោយមក គាត់ស្លាប់មុនអាយុផង។ (ចៅ. ៩:៨-១៥, ២២, ៥០-៥៤) ការបង្ហាញចិត្ត‹សុភាពរាបសា›ច្បាស់ជាមានប្រយោជន៍ច្រើនទៅវិញ!
១០. តើយើងអាចទាញយកមេរៀនអ្វីពីកាលដែលស្តេចហេរ៉ូឌ‹មិនបានផ្ទេរសេចក្ដីសរសើរថ្វាយដល់ព្រះ›?
១០ ស្តេចស្រុកយូដានៅសតវត្សរ៍ទីមួយ គ.ស. ឈ្មោះហេរ៉ូឌអ័គ្រីប៉ា ជាអ្នកដែលមានចិត្តក្រអឺតក្រទម។ នៅពេលនោះ មានរឿងរ៉ាវរវាងស្តេចហេរ៉ូឌនិងពួកអ្នកនៅក្រុងទីរ៉ុសនិងក្រុងស៊ីដូន។ ដោយសារពួកគេមានបំណងចងស្ពានមេត្រីជាមួយនឹងស្តេចហេរ៉ូឌម្ដងទៀត ពេលគាត់ថ្លែងសុន្ទរកថាម្ដងនោះ ពួកគេនិយាយបញ្ជើចថា៖ «នេះជាសំឡេងព្រះទេវ៉ឺយ មិនមែនជាសំឡេងមនុស្សទេ!»។ ដោយសារស្តេចហេរ៉ូឌមិនបដិសេធនឹងពាក្យបញ្ជោរនោះ ទេវតាពិឃាតរបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រហារជីវិតគាត់ ឲ្យស្លាប់របៀបអាក្រក់មួយ «ពីព្រោះស្តេចមិនបានផ្ទេរសេចក្ដីសរសើរនោះថ្វាយដល់ព្រះវិញ»។ (កិច្ច. ១២:២០-២៣) ចុះយ៉ាងណាបើយើងមានទេពកោសល្យក្នុងការថ្លែងសុន្ទរកថាឬការបង្រៀនសេចក្ដីពិតពីគម្ពីរ? បើដូច្នេះ ចូរឲ្យយើងលើកសរសើរព្រះយេហូវ៉ាដែលអនុញ្ញាតឲ្យយើងមានឯកសិទ្ធិផ្សេងៗទាំងនេះ។—១កូ. ៤:៦, ៧; យ៉ា. ៤:៦
កម្លាំងនិងចិត្តក្លាហាន
១១, ១២. តើបទពិសោធន៍របស់ហេណុកបង្ហាញយ៉ាងណា ថាព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់កម្លាំងនិងចិត្តក្លាហានឲ្យរាស្ត្រទ្រង់?
១១ បើយើងដើរតាមផ្លូវរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដោយមានចិត្តសុភាពរាបសា ទ្រង់នឹងផ្ដល់កម្លាំងហើយឲ្យយើងមានចិត្តក្លាហានផង។ (ចោទិ. ៣១:៦-៨, ២៣) លោកហេណុកជាតំណទី៧ពីលោកអ័ដាម ហើយគាត់មានចិត្តក្លាហានក្នុងការដើរជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ាដោយព្យាយាមរក្សាឲ្យមានលក្ខណៈទៀងត្រង់ក្នុងចំណោមមនុស្សអាក្រក់នាសម័យគាត់។ (លោ. ៥:២១-២៤) ព្រះយេហូវ៉ាបានបន្ថែមកម្លាំងឲ្យហេណុក ដើម្បីឲ្យគាត់មានសមត្ថភាពប្រកាសផ្សាយសារដែលថ្កោលទោសយ៉ាងខ្លាំង ដល់មនុស្សទមិឡល្មើសដែលពោលពាក្យនិងប្រព្រឹត្តរំលងនឹងគោលការណ៍របស់ព្រះ។ (សូមអាន យូដាស ១៤, ១៥) តើយើងមានចិត្តក្លាហានដើម្បីផ្សាយសាររបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលកាត់ទោសមនុស្សអាក្រក់ទេ?
១២ នៅសម័យលោកណូអេ ព្រះយេហូវ៉ាបានកាត់ទោសមនុស្សទមិឡល្មើសទាំងនោះមែន! ដូច្នេះ ទំនាយរបស់ហេណុកគួរលើកទឹកចិត្តយើង ពីព្រោះបន្ដិចទៀតពលទ័ពបរិសុទ្ធរបស់ព្រះយេហូវ៉ានឹងបំផ្លាញចោលមនុស្សទមិឡល្មើសនៅសម័យនេះដែរ។ (វិវរ. ១៦:១៤-១៦; ១៩:១១-១៦) ព្រះយេហូវ៉ាតែងតែធ្វើតាមសំណូមពររបស់យើង ដោយផ្ដល់ឲ្យយើងនូវចិត្តក្លាហានដើម្បីប្រកាសសាររបស់ទ្រង់ មិនថាសារនោះទាក់ទងនឹងការវិនិច្ឆ័យឬការប្រទានពរឲ្យមនុស្សដែលស្ថិតក្រោមអំណាចនៃរាជាណាចក្ររបស់ទ្រង់ក្ដី។
១៣. ពេលខ្វល់ខ្វាយអំពីបញ្ហាផ្សេងៗ ម្ដេចក៏យើងអាចជឿជាក់ថា ព្រះយេហូវ៉ាអាចផ្ដល់កម្លាំងនិងចិត្តក្លាហានដែលយើងត្រូវការដើម្បីស៊ូទ្រាំ?
១៣ យើងត្រូវការកម្លាំងនិងចិត្តក្លាហានពីព្រះយេហូវ៉ាដើម្បីស៊ូទ្រាំបញ្ហាផ្សេងៗដែលបង្កហេតុឲ្យយើងធ្លាក់ទឹកចិត្ត។ ពេលលោកអេសាវបានយកស្ត្រីជនជាតិហេតពីរនាក់មកធ្វើជាភរិយា «នាងទាំង២នោះក៏នាំឲ្យ[មាតាបិតារបស់អេសាវ ឈ្មោះ]អ៊ីសាកហើយនឹងរេបិកាពិបាកចិត្តណាស់!»។ រេបិកាក៏បាននឹកស្ដាយថា៖ «ខ្ញុំមិនចង់រស់នៅទៀតទេ ដោយព្រោះកូនស្រីនៃសាសន៍ហេតទាំងនេះ។ បើកាលណាយ៉ាកុប[ដែលជាប្អូនអេសាវ]យកប្រពន្ធក្នុងពួកកូនស្រីសាសន៍ហេត ដូចជាពួកកូនស្រីស្រុកនេះដែរ នោះតើឲ្យខ្ញុំនៅរស់ធ្វើអ្វីទៀត?»។ (លោ. ២៦:៣៤, ៣៥; ២៧:៤៦) អ៊ីសាកបានចាត់វិធានការដោយបញ្ជូនយ៉ាកុបទៅរកភរិយាពីក្នុងចំណោមពួកអ្នកដែលថ្វាយបង្គំព្រះយេហូវ៉ា។ ទោះជាអ៊ីសាកនិងរេបិកាមិនអាចកែប្រែកាលៈទេសៈដែលទាក់ទងនឹងជម្រើសភរិយារបស់អេសាវក្ដី ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទានឲ្យពួកគាត់មានប្រាជ្ញា ចិត្តក្លាហាននិងកម្លាំងចិត្តដើម្បីឲ្យនៅស្មោះត្រង់នឹងទ្រង់។ ដូចគ្នាដែរ បើយើងអធិស្ឋានសូមជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ា ទ្រង់នឹងផ្ដល់អ្វីដែលយើងត្រូវការ។—ទំនុក. ១១៨:៥
១៤. តើក្មេងស្រីជនជាតិអ៊ីស្រាអែលម្នាក់បានបង្ហាញចិត្តក្លាហានយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៤ រាប់រយឆ្នាំក្រោយមក ពេលពួកស៊ីរីបានទន្ទ្រានចូលទឹកដីអ៊ីស្រាអែលដើម្បីរឹបជាន់បណ្ដាជន ពួកគេបានចាប់ក្មេងស្រីម្នាក់ដែលក្លាយទៅជាខ្ញុំបម្រើក្នុងផ្ទះរបស់មេទ័ពពួកស៊ីរី ឈ្មោះណាម៉ាន ដែលមានរោគឃ្លង់។ នាងជនជាតិអ៊ីស្រាអែលនោះធ្លាប់ឮថា លោកអេលីសេដែលជាអ្នកប្រកាសទំនាយរបស់ព្រះយេហូវ៉ា មានសមត្ថភាពធ្វើអព្ភូតហេតុដោយអាងអំណាចទ្រង់។ ដូច្នេះ នាងមានចិត្តក្លាហានឡើង ហើយបានប្រាប់ភរិយារបស់ណាម៉ានថា៖ ‹បើលោកចៅហ្វាយរបស់នាងខ្ញុំសុខចិត្តទៅស្រុកអ៊ីស្រាអែល នោះអ្នកបម្រើរបស់ព្រះយេហូវ៉ានឹងមើលរោគឃ្លង់នេះឲ្យជា›។ ក្រោយមក ណាម៉ានបានទៅស្រុកអ៊ីស្រាអែល ហើយបានជាពីរោគឃ្លង់មែន។ (២ពង្ស. ៥:១-៣) ក្មេងស្រីនោះពិតជាបានតាំងគំរូល្អឲ្យយុវជនយុវនារីទាំងឡាយ ដែលពឹងទៅលើព្រះយេហូវ៉ាដើម្បីឲ្យមានចិត្តក្លាហានក្នុងការផ្សព្វផ្សាយដល់គ្រូបង្រៀននិងមិត្តរួមថ្នាក់ជាដើម!
១៥. តើឧកញ៉ាវាំងនៅសម័យអ័ហាប់ ឈ្មោះអូបាឌា បានបង្ហាញចិត្តក្លាហានដោយចាត់វិធានការអ្វី?
១៥ ពេលព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ចិត្តក្លាហាន នេះក៏ជួយយើងឲ្យស៊ូទ្រាំពេលមានគេបៀតបៀនយើងដែរ។ សូមគិតអំពីលោកអូបាឌាដែលជាឧកញ៉ាវាំងនៅសម័យស្តេចអ័ហាប់។ នៅគ្រានោះ អេលីយ៉ាជាអ្នកប្រកាសទំនាយរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយយេសិបិលជាមហាក្សត្រីដែលបានបង្គាប់ឲ្យគេសម្លាប់អ្នកប្រកាសទំនាយទាំងអស់របស់ព្រះយេហូវ៉ាចោល។ រីឯអូបាឌា គាត់បានជួយលាក់ទុកអ្នកប្រកាសទំនាយ១០០នាក់«នៅក្នុងរអាងភ្នំ ក្នុង១ពួកៗ៥០នាក់»។ (១ពង្ស. ១៨:១៣; ១៩:១៨) នៅសព្វថ្ងៃនេះ បើគេបៀតបៀនគ្រិស្តសាសនិកគ្នីគ្នារបស់យើង តើយើងនឹងមានចិត្តក្លាហាន ហើយសុខចិត្តជួយបងប្អូនយើងដូចអូបាឌាបានធ្វើនោះឬទេ?
១៦, ១៧. ពេលមហាជនបៀតបៀនអើរីស្ដាកនិងកៃយុស តើពួកគាត់មានទឹកចិត្តបែបណា?
១៦ បើយើងរងទុក្ខបុកម្នេញ យើងអាចជឿស៊ប់ថា ព្រះយេហូវ៉ានឹងមិនលះចោលយើងឡើយ។ (រ៉ូម ៨:៣៥-៣៩) លោកអើរីស្ដាកនិងកៃយុសជាអ្នកដែលផ្សព្វផ្សាយជាមួយសាវ័កប៉ុល ហើយមានពេលមួយដែលមនុស្សសន្ធឹកណាស់ ប្រហែលជារាប់ពាន់នាក់ បានប្រជ្រៀតគ្នាចង់ធ្វើបាបពួកគាត់នៅក្នុងរោងជំនុំដែលជាស្ដាតមួយនាទីក្រុងអេភេសូរ។ ជាងប្រាក់ម្នាក់ ឈ្មោះដេមេទ្រាស បានញុះញង់មហាជនឲ្យធ្វើកុបកម្ម។ ដេមេទ្រាសនិងជាងឯទៀតជាអ្នកធ្វើអាស្រមឬរូបវិហារតូចៗពីប្រាក់ សម្រាប់ដាក់រូបព្រះនាងឌីអាន។ បើអ្នកទីក្រុងឈប់ថ្វាយបង្គំរូបព្រះ ដោយធ្វើតាមសារដែលប៉ុលផ្សព្វផ្សាយនៅទីនោះ ជាងទាំងនេះមិនអាចលក់ដាច់ទៀតទេ។ ក្រុមមនុស្សយ៉ាងសន្ធឹកបានចាប់អូសអើរីស្ដាកនិងកៃយុសឲ្យចូលទៅក្នុងស្ដាត ថែមទាំងស្រែកឡើងថា៖ «ព្រះឌីអាននៃពួកក្រុងអេភេសូរយើង ទ្រង់ធំវិសេស!»។ អើរីស្ដាកនិងកៃយុសច្បាស់ជាសន្មតថា ពួកគេនឹងស្លាប់ជាពុំខាន។ ប៉ុន្តែ លោកភូឈួយឬលេខាធិការក្រុងបានជួយឃាត់បណ្ដាជនឲ្យនៅស្ងៀមវិញ។—កិច្ច. ១៩:២៣-៤១
១៧ បើអ្នកឆ្លងកាត់កាលៈទេសៈបែបនោះ តើអ្នកនឹងសម្រេចចិត្តរកវិថីជីវិតដែលមិនផ្សងគ្រោះថ្នាក់ទៅវិញឬ? តាមមើលទៅ អើរីស្ដាកនិងកៃយុសនៅតែមានចិត្តក្លាហាននៅឡើយ។ អើរីស្ដាកមកពីទីក្រុងថែស្សាឡូនីច ដូច្នេះគាត់ដឹងថាអ្នកផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អអាចទទួលការបៀតបៀនមែន ពីព្រោះមិនយូរប៉ុន្មានមុននេះ ពួកអ្នកក្រុងថែស្សាឡូនីចបានធ្វើកុបកម្មដែរ ពេលប៉ុលផ្សព្វផ្សាយដល់ពួកគេ។ (កិច្ច. ១៧:៥; ២០:៤) យ៉ាងណាក្ដី ដោយសារអើរីស្ដាកនិងកៃយុសបានដើរតាមផ្លូវរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ទ្រង់ផ្ដល់កម្លាំងនិងចិត្តក្លាហានឲ្យពួកគាត់ដើម្បីស៊ូទ្រាំនូវទុក្ខបៀតបៀននោះ។
ស្វែងរកប្រយោជន៍អ្នកដទៃ
១៨. តើអ័គីឡានិងព្រីស៊ីលបាន‹ស្វែងរកប្រយោជន៍›អ្នកដទៃយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៨ មិនថាមានគេបៀតបៀនយើងឥឡូវឬក៏អត់មានក្ដី យើងត្រូវតែយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះគ្រិស្តសាសនិកគ្នីគ្នារបស់យើង។ លោកអ័គីឡានិងភរិយារបស់គាត់ ឈ្មោះព្រីស៊ីល បាន‹ស្វែងរកប្រយោជន៍›អ្នកដទៃ។ (សូមអាន ភីលីព ២:៤) ពេលនៅទីក្រុងអេភេសូរ ប្រហែលជាប៉ុលបានស្នាក់នៅជាមួយស្វាមីភរិយាល្អមួយគូនេះ កាលដែលជាងប្រាក់ ឈ្មោះដេមេទ្រាស បានញុះញង់មហាជនឲ្យធ្វើកុបកម្មដែលបានរៀបរាប់នៅខាងលើ។ អ័គីឡានិងព្រីស៊ីលសុខចិត្ត«ប្រថុយជីវិត»ដើម្បីជួយប៉ុល ប្រហែលជាពេលដែលមានស្ថានភាពជ្រួលច្របល់នោះ។ (រ៉ូម ១៦:៣, ៤; ២កូ. ១:៨) ដោយសារយើងយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះបងប្អូនរួមជំនឿដែលកំពុងទទួលទុក្ខបៀតបៀននៅសព្វថ្ងៃនេះ យើងក៏មានលក្ខណៈ«ឆ្លាត[ឬ«ចេះប្រយ័ត្ន»]ដូចជាពស់»ដែរ។ (ម៉ាថ.[មថ.] ១០:១៦-១៨; ខ.ស.) យើងនៅតែធ្វើកិច្ចបម្រើរបស់យើងដោយប្រយ័ត្នប្រយែង ហើយមិនព្រមប្រាប់ឈ្មោះបងប្អូនរបស់យើង ឬព័ត៌មានអ្វីទៀតដល់អ្នកបៀតបៀនទេ។
១៩. តើតេប៊ីថាបានធ្វើល្អអ្វីខ្លះដល់អ្នកដទៃ?
១៩ យើងអាចស្វែងរកប្រយោជន៍អ្នកដទៃតាមរបៀបផ្សេងៗ។ គ្រិស្តសាសនិកគ្នីគ្នាខ្លះមានកង្វះខាតដែលយើងអាចជួយបំពេញបាន។ (អេភ. ៤:២៨; យ៉ា. ២:១៤-១៧) នៅសតវត្សរ៍ទីមួយ នាងក្ដាន់ (ហៅថាតេប៊ីថាក៏បាន) ជាអ្នកចិត្តសទ្ធាម្នាក់ក្នុងក្រុមជំនុំនៅទីក្រុងយ៉ុបប៉េ។ (សូមអាន កិច្ចការ ៩:៣៦-៤២) តេប៊ីថាជាអ្នកដែល«បានធ្វើគុណ ហើយដាក់ទានជាច្រើន»។ តាមមើលទៅ វិធីម្យ៉ាងដែលគាត់ធ្វើដូច្នេះ គឺដោយកាត់ដេរសម្លៀកបំពាក់ឲ្យពួកស្ត្រីមេម៉ាយដែលខ្វះខាត។ ពេលតេប៊ីថាស្លាប់នៅឆ្នាំ៣៦ គ.ស. ស្ត្រីមេម៉ាយទាំងប៉ុន្មាននោះក្រៀមក្រំចិត្តណាស់! ព្រះយេហូវ៉ាឲ្យសាវ័កពេត្រុសប្រោសតេប៊ីថាឲ្យរស់ឡើងវិញ ហើយយើងអាចស្មានថា គាត់ប្រាកដជាបានធ្វើអំពើល្អដើម្បីជួយអ្នកដទៃ ព្រមទាំងផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អដោយអំណរអស់មួយជីវិតតទៅទៀត។ យើងក៏ត្រេកអរណាស់! ចំពោះស្ត្រីគ្រិស្តសាសនិកល្អៗដូចតេប៊ីថា ដែលលះបង់ប្រយោជន៍ខ្លួននៅសព្វថ្ងៃនេះដែរ។
២០, ២១. (ក) តើការលើកទឹកចិត្តទាក់ទងនឹងការរកប្រយោជន៍អ្នកដទៃយ៉ាងណា? (ខ) តើយើងអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីលើកទឹកចិត្តអ្នកដទៃ?
២០ យើងគិតពីប្រយោជន៍អ្នកដទៃដោយលើកទឹកចិត្តពួកគេ។ (រ៉ូម ១:១១, ១២) លោកស៊ីឡាសដែលផ្សព្វផ្សាយជាមួយប៉ុល ក៏បានជួយលើកទឹកចិត្តអ្នកដទៃដែរ។ នៅឆ្នាំ៤៩ គ.ស. គណៈអភិបាលនៅទីក្រុងយេរូសាឡិមបានធ្វើការសម្រេចចិត្តអំពីបញ្ហាកាត់ស្បែក ហើយក្រោយមកបានចាត់អ្នកតំណាងឲ្យយកសំបុត្រទៅជូនចំពោះអ្នកជឿគ្នីគ្នានៅតំបន់ផ្សេងៗ។ ស៊ីឡាស យូដាស បាណាបាសនិងប៉ុលបានជូនសំបុត្រទៅបងប្អូននៅទីក្រុងអាន់ទីយ៉ូក។ ស៊ីឡាសនិងយូដាស«មានប្រសាសន៍ជាច្រើនដើម្បីលើកទឹកចិត្តនិងពង្រឹងជំនឿរបស់បងប្អូន»នៅទីនោះ។—កក. [កិច្ច.] ១៥:៣២, ខ.ស.
២១ ក្រោយមក ប៉ុលនិងស៊ីឡាសបានជាប់គុកនៅទីក្រុងភីលីព។ ប៉ុន្តែ ដោយសាររញ្ជួយផែនដី ប៉ុលនិងស៊ីឡាសមានឱកាសផ្សព្វផ្សាយដល់អ្នកយាមគុក ហើយគាត់និងក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់បានក្លាយទៅជាអ្នកជឿ។ មុនប៉ុលនិងស៊ីឡាសបានចេញពីក្រុងភីលីព ពួកគាត់ក៏បានលើកទឹកចិត្តបងប្អូនរួមជំនឿនៅទីនោះផងដែរ។ (កក. [កិច្ច.] ១៦:១២, ៤០, ខ.ស.) ចូរឲ្យយើងធ្វើដូចប៉ុលនិងស៊ីឡាសដោយរកឱកាសលើកទឹកចិត្តអ្នកដទៃ មិនថាដោយថ្លែងសុន្ទរកថា ឆ្លើយសំណួរនៅឯកិច្ចប្រជុំ ឬមានចិត្តខ្នះខ្នែងក្នុងកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយ។ បើកាលណាយើង«មានពាក្យអ្វីលើកទឹកចិត្ត» ចូរឲ្យយើង«មានប្រសាសន៍មកចុះ!»។—កក. [កិច្ច.] ១៣:១៥, ខ.ស.
ចូរដើរតាមផ្លូវរបស់ព្រះយេហូវ៉ាជាដរាបចុះ!
២២, ២៣. តើយើងត្រូវធ្វើយ៉ាងណាដើម្បីទទួលប្រយោជន៍ពីកំណត់ហេតុផ្សេងៗក្នុងគម្ពីរ?
២២ យើងគួរមានអំណរគុណជាខ្លាំងណាស់! ដោយមានកំណត់ហេតុក្នុងបណ្ដាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ដែលរៀបរាប់អំពីមនុស្សល្អៗនៅសម័យបុរាណ។ ព្រះយេហូវ៉ាពិតជា«ព្រះដែលលើកទឹកចិត្ត»យើងមែន! (២កូ. ១:៣, Byington) បើយើងចង់ទទួលប្រយោជន៍ពីគំរូរបស់អ្នកទាំងនោះ យើងត្រូវតែធ្វើតាមមេរៀនដែលមានក្នុងគម្ពីរ ហើយអនុញ្ញាតឲ្យសកម្មពលរបស់ព្រះយេហូវ៉ាជួយណែនាំយើងផង។—កា. ៥:២២-២៥
២៣ ពេលយើងរំពឹងគិតអំពីកំណត់ហេតុផ្សេងៗក្នុងគម្ពីរ នេះនឹងជួយយើងឲ្យមានលក្ខណៈដូចព្រះយេហូវ៉ា ហើយអាចពង្រឹងចំណងមិត្តភាពរបស់យើងជាមួយនឹងទ្រង់ ជាព្រះដែលប្រទាន«ប្រាជ្ញា ដំរិះនឹងសេចក្ដីរីករាយ»ឲ្យរាស្ត្រទ្រង់។ (សាស. ២:២៦) ជាលទ្ធផល យើងអាចនាំឲ្យព្រះយេហូវ៉ាមានចិត្តរីករាយដែរ។ (សុ. ២៧:១១) ដូច្នេះ ចូរឲ្យយើងមានបំណងចង់ផ្គាប់ចិត្តព្រះយេហូវ៉ា ដោយដើរតាមផ្លូវរបស់ទ្រង់ជាដរាបចុះ!
តើអ្នកនឹងឆ្លើយយ៉ាងណា?
• តើយើងអាចបង្ហាញយ៉ាងណាថាយើងជាអ្នកដែលគួរឲ្យទុកចិត្ត?
• ម្ដេចក៏យើងត្រូវតែមានចិត្ត‹សុភាពរាបសា›?
• តើកំណត់ហេតុក្នុងគម្ពីរអាចជួយយើងឲ្យមានចិត្តក្លាហានយ៉ាងដូចម្ដេច?
• តើយើងអាចស្វែងរកប្រយោជន៍អ្នកដទៃតាមរបៀបណាខ្លះ?
[រូបភាពនៅទំព័រ១៣]
ដោយធ្វើតាមសម្បថ លោកយែបថានិងកូនស្រីរបស់គាត់បង្ហាញថា ពួកគាត់ជាអ្នកដែលគួរឲ្យទុកចិត្តមែន!
[រូបភាពនៅទំព័រ១៥]
តើប្អូនៗអាចទាញយកមេរៀនអ្វីពីក្មេងស្រីជនជាតិអ៊ីស្រាអែល?
[រូបភាពនៅទំព័រ១៦]
តើនាងក្ដាន់បានជួយបំពេញកង្វះខាតរបស់បងប្អូនរួមជំនឿយ៉ាងដូចម្ដេច?