ចូរតាំងចិត្តធ្វើជាសាក្សីបញ្ជាក់យ៉ាងសព្វគ្រប់ពីដំណឹងល្អ
«ទ្រង់ក៏ផ្ដាំមកយើងរាល់គ្នា ឲ្យប្រកាសប្រាប់ដល់បណ្ដាជនទាំងឡាយ ហើយឲ្យធ្វើបន្ទាល់[ឬ«ធ្វើជាសាក្សីបញ្ជាក់យ៉ាង»]សព្វគ្រប់»។—កិច្ច. ១០:៤២; ព.ថ.
១. កាលពេត្រុសនិយាយនៅចំពោះមុខលោកកូនេលាស តើគាត់បានលើកបញ្ជាក់អំពីសេចក្ដីបង្គាប់មួយណា?
មេទ័ពជនជាតិអ៊ីតាលីម្នាក់ បានជួបជុំញាតិសន្ដាននិងមិត្តសម្លាញ់របស់គាត់ ដើម្បីស្ដាប់ដំណឹងស្តីអំពីការផ្លាស់ប្ដូរដ៏សំខាន់មួយ ក្នុងការប្រព្រឹត្តរបស់ព្រះជាមួយនឹងមនុស្សជាតិ។ មេទ័ពដែលកោតខ្លាចព្រះនោះគឺលោកកូនេលាស។ សាវ័កពេត្រុសបានប្រាប់ក្រុមមនុស្សដែលបានមកជួបជុំគ្នាថា ពួកសាវ័កត្រូវបានបង្គាប់ឲ្យ«ប្រកាសប្រាប់ដល់បណ្ដាជនទាំងឡាយ ហើយឲ្យធ្វើបន្ទាល់[ឬ«ធ្វើជាសាក្សីបញ្ជាក់យ៉ាង»]សព្វគ្រប់»អំពីព្រះយេស៊ូ។ ការផ្សព្វផ្សាយរបស់ពេត្រុសមានលទ្ធផលល្អជាច្រើន។ ជនជាតិដទៃដែលមិនមានទម្លាប់កាត់ស្បែក បានទទួលសកម្មពលរបស់ព្រះ ហើយបានទទួលការជ្រមុជទឹក ព្រមទាំងមានសេចក្ដីសង្ឃឹមធ្វើជាស្តេចជាមួយព្រះយេស៊ូនៅឯស្ថានសួគ៌។ ដោយពេត្រុសធ្វើជាសាក្សីបញ្ជាក់យ៉ាងសព្វគ្រប់នៅឱកាសនោះ ពិតជាមានលទ្ធផលដ៏អស្ចារ្យមែន!—កិច្ច. ១០:២២, ៣៤-៤៨; ព.ថ.
២. តើយើងដឹងថាការបង្គាប់ឲ្យធ្វើជាសាក្សីបញ្ជាក់ មិនគ្រាន់តែចំពោះពួកសាវ័ក១២នាក់ប៉ុណ្ណោះយ៉ាងដូចម្ដេច?
២ ព្រឹត្ដិការណ៍នោះបានកើតឡើងនៅឆ្នាំ៣៦ គ.ស.។ ប្រហែលជាពីរឆ្នាំមុន មនុស្សម្នាក់ដែលប្រឆាំងយ៉ាងខ្លាំងនឹងគ្រិស្តសាសនា បានពិសោធព្រឹត្ដិការណ៍មួយដែលបានផ្លាស់ប្ដូរគន្លងជីវិតរបស់គាត់។ នៅពេលនោះ សុលពីទីក្រុងតើសុស កំពុងតែធ្វើដំណើរឆ្ពោះទៅទីក្រុងដាម៉ាស ស្រាប់តែព្រះយេស៊ូលេចមកនៅចំពោះមុខគាត់ ហើយមានប្រសាសន៏ថា៖ «ចូរក្រោកឡើងចូលទៅក្នុងទីក្រុងទៅ នោះគេនឹងប្រាប់អ្នកឲ្យដឹងពីការដែលអ្នកត្រូវធ្វើ»។ ព្រះយេស៊ូបានបង្កើនទំនុកចិត្តសិស្សម្នាក់ឈ្មោះអាន្ន៉ានាសឲ្យដឹងថា សុលនឹងប្រកាសផ្សាយ«ដល់ពួកសាសន៍ដទៃ នឹងពួកស្តេច ហើយនឹងពួកកូនចៅសាសន៍អ៊ីស្រាអែលផង»។ (សូមអាន កិច្ចការ ៩:៣-៦, ១៣-២០) ពេលបានជួបជាមួយសុល នោះអាន្ន៉ានាសនិយាយថា៖ ‹ព្រះនៃពួកឰយុកោយើងបានដំរូវឲ្យអ្នក . . . ដ្បិតអ្នកត្រូវធ្វើជាស្មរបន្ទាល់[ឬ«ជាសាក្សីបញ្ជាក់»]ពីទ្រង់ ដល់មនុស្សទាំងអស់›។ (កិច្ច. ២២:១២-១៦; ព.ថ.) ចំពោះការបង្គាប់ឲ្យធ្វើជាសាក្សីបញ្ជាក់ តើសុលដែលក្រោយមកត្រូវបានហៅថាប៉ុល យកចិត្តទុកដាក់យ៉ាងដិតដល់ប៉ុណ្ណា?
ប៉ុលបានធ្វើជាសាក្សីបញ្ជាក់យ៉ាងសព្វគ្រប់មែន!
៣. (ក) តើយើងនឹងផ្ចង់អារម្មណ៍ទៅលើកំណត់ហេតុមួយណា? (ខ) តើពួកអ្នកចាស់ទុំពីទីក្រុងអេភេសូរមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាចំពោះដំណឹងពីប៉ុល? ហើយតើពួកគាត់តាំងគំរូល្អឲ្យយើងធ្វើអ្វី?
៣ ប្រសិនបើយើងសិក្សាយ៉ាងល្អិតល្អន់ពីគ្រប់ទាំងអ្វីដែលប៉ុលបានធ្វើក្រោយពីទទួលសេចក្ដីបង្គាប់នេះ នោះពិតជាមានព័ត៌មានដែលគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍មែន! ប៉ុន្តែ ឥឡូវនេះសូមឲ្យយើងផ្ចង់អារម្មណ៍ទៅលើសុន្ទរកថា ដែលប៉ុលបានថ្លែងប្រហែលជានៅឆ្នាំ៥៦ គ.ស. ដូចបានកត់ទុកនៅសៀវភៅកិច្ចការជំពូកទី២០។ ប៉ុលបានថ្លែងសុន្ទរកថានេះនៅចុងទស្សនកិច្ចទី៣របស់គាត់ជាសាសនទូត។ គាត់បានចុះពីសំពៅនៅឯទីក្រុងមីលេត ដែលជាកំពង់ផែនៅសមុទ្រអេជាន។ បន្ទាប់មក គាត់បានឲ្យគេទៅហៅពួកអ្នកចាស់ទុំពីក្រុមជំនុំទីក្រុងអេភេសូរ។ ទីក្រុងអេភេសូរមានចម្ងាយ៥០គីឡូម៉ែត្រពីទីក្រុងមីលេត តែការធ្វើដំណើរទៅទីនោះគឺឆ្ងាយជាងទៅទៀតដោយសារផ្លូវបត់បែនច្រើន។ ពួកអ្នកចាស់ទុំពីក្រុងអេភេសូរពិតជារំភើបចិត្ត ពេលទទួលដំណឹងពីប៉ុល។ (សូមពិនិត្យបន្ថែម សុភាសិត ១០:២៨) ទោះបីរំភើបចិត្តក៏ដោយ ពួកគាត់ត្រូវតែរៀបចំដើម្បីធ្វើដំណើរទៅទីក្រុងមីលេត។ តើអ្នកចាស់ទុំខ្លះត្រូវតែសុំច្បាប់ពីនិយោជក ឬបិទហាងរបស់ខ្លួនដើម្បីអាចទៅឬទេ? គ្រិស្តសាសនិកជាច្រើននាក់សព្វថ្ងៃនេះបានធ្វើដូច្នេះ ដើម្បីចូលរួមក្នុងកម្មវិធីទាំងអស់នៃមហាសន្និបាតប្រចាំតំបន់រៀងរាល់ឆ្នាំ។
៤. អស់រយៈពេលប៉ុន្មានឆ្នាំដែលប៉ុលបានស្នាក់នៅទីក្រុងអេភេសូរ តើគាត់មានទម្លាប់ធ្វើអ្វី?
៤ ប៉ុលរង់ចាំអស់បីបួនថ្ងៃទំរាំពួកអ្នកចាស់ទុំទាំងនោះមកដល់ តើអ្នកគិតថាគាត់បានធ្វើអ្វីនៅទីក្រុងមីលេត? ប្រសិនបើអ្នកនៅទីនោះ តើអ្នកនឹងធ្វើអ្វី? (សូមពិនិត្យបន្ថែម កិច្ចការ ១៧:១៦, ១៧) ពាក្យដែលប៉ុលបាននិយាយទៅកាន់ពួកអ្នកចាស់ទុំពីក្រុងអេភេសូរជួយយើងឲ្យដឹងចម្លើយ។ គាត់បានពិពណ៌នាអំពីទម្លាប់របស់គាត់ស្តីអំពីការផ្សព្វផ្សាយតាំងពីដើមដំបូង រួមទាំងពេលដែលគាត់បានស្នាក់នៅទីក្រុងអេភេសូរពីមុនផង។ (សូមអាន កិច្ចការ ២០:១៨-២១) ដោយមិនខ្លាចថាមាននរណានិយាយផ្ទុយពីគាត់ ប៉ុលបានពោលថា៖ «ឯកិរិយារបស់ខ្ញុំ គ្រប់ពេលគ្រប់វេលា ដែលនៅជាមួយនឹងអ្នករាល់គ្នា តាំងពីថ្ងៃដែលខ្ញុំចូលទៅស្រុកអាស៊ីមុនដំបូង . . . [ខ្ញុំ]ធ្វើបន្ទាល់អស់ពីចិត្ត»។ ត្រូវមែន ប៉ុលបានតាំងចិត្តបំពេញភារកិច្ចរបស់គាត់ដែលមកពីព្រះយេស៊ូ។ តើគាត់បានបំពេញភារកិច្ចនេះនៅក្រុងអេភេសូរយ៉ាងដូចម្ដេច? វិធីមួយគឺដោយផ្សព្វផ្សាយដល់ពួកយូដា និងទៅកន្លែងណាដែលមានពួកយូដាច្រើននាក់។ លូកាបានរាយការណ៍ថា ពេលប៉ុលនៅឯទីក្រុងអេភេសូរ ប្រហែលជារវាងឆ្នាំ៥២-៥៥ គ.ស. នោះគាត់បាន«ជជែកពន្យល់ ព្រមទាំងបញ្ចុះបញ្ចូលគេ ឲ្យជឿ»នៅក្នុងសាលប្រជុំ។ ពេលពួកយូដា«កើតមានចិត្តរឹងទទឹង ហើយចចេស» នោះប៉ុលបានប្រមូលអារម្មណ៍ទៅលើអ្នកឯទៀតដោយរើទៅកន្លែងផ្សេង។ ប៉ុន្តែ គាត់នៅតែផ្សព្វផ្សាយរហូត។ យ៉ាងនេះ គាត់បានធ្វើជាសាក្សីបញ្ជាក់ទៅដល់ពួកយូដានិងពួកក្រិចក្នុងទីក្រុងដ៏ធំនោះ។—កិច្ច. ១៩:១, ៨, ៩
៥, ៦. ហេតុអ្វីយើងអាចប្រាកដថា ប៉ុលបាននិយាយជាមួយអ្នកដែលមិនជឿ ពេលគាត់ផ្សព្វផ្សាយពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយ?
៥ អ្នកខ្លះដែលបានក្លាយទៅជាគ្រិស្តសាសនិក មិនយូរមិនឆាប់មានលក្ខណៈគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីបម្រើជាអ្នកចាស់ទុំ។ នេះជាបុគ្គលដែលប៉ុលបាននិយាយទៅកាន់នៅទីក្រុងមីលេត។ ប៉ុលបានរំលឹកពួកគាត់នូវវិធីដែលគាត់បានប្រើ ដោយថា៖ «ខ្ញុំមិនបានខាននឹងប្រាប់សេចក្ដីអ្វី ដែលមានប្រយោជន៍ដល់អ្នករាល់គ្នាដែរ គឺបានបង្រៀន[«បងប្អូនតាមទីសាធារណៈ»] ហើយពីផ្ទះ១ទៅផ្ទះ១ផង»។ សព្វថ្ងៃ អ្នកខ្លះអះអាងថា នៅទីនេះប៉ុលគ្រាន់តែចង់សំដៅទៅលើពេលដែលគាត់ទៅលេងដើម្បីលើកទឹកចិត្តសមាជិកក្នុងក្រុមជំនុំប៉ុណ្ណោះ។ ប៉ុន្តែ មិនមែនដូច្នោះទេ។ ពាក្យដែលថា‹បង្រៀនតាមទីសាធារណៈ ហើយពីផ្ទះ១ទៅផ្ទះ១ផង› គឺភាគច្រើនទាក់ទងនឹងការផ្សព្វផ្សាយទៅដល់អ្នកដែលមិនជឿវិញ។ ណាមួយទៀត ចំណុចនេះត្រូវបានយល់ច្បាស់ដោយសារពាក្យដែលប៉ុលបានពោលជាបន្ទាប់ ពេលដែលគាត់និយាយថា គាត់បានផ្សព្វផ្សាយ‹ដល់ទាំងពួកសាសន៍យូដា នឹងពួកសាសន៍ក្រេកផង គឺពីការប្រែចិត្តទៅឯព្រះហើយពីសេចក្ដីជំនឿជឿដល់ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវគ្រីស្ទនៃយើងរាល់គ្នា›។ គឺច្បាស់ហើយ ប៉ុលបានផ្សព្វផ្សាយទៅមនុស្សដែលមិនជឿ ជាមនុស្សដែលត្រូវប្រែចិត្តនិងមានជំនឿទៅលើព្រះយេស៊ូ។—កិច្ច. ២០:២០, ២១; កក. ២០:២០, ខ.ស.
៦ យោងទៅតាមការស្រាវជ្រាវដ៏ល្អិតល្អន់ក្នុងបទគម្ពីរភាសាក្រិចរបស់ពួកគ្រិស្តសាសនិក នោះបណ្ឌិតមួយរូបមានប្រសាសន៍អំពីកិច្ចការ ២០:២០ថា៖ «ប៉ុលបានស្នាក់នៅទីក្រុងអេភេសូរអស់រយៈពេលបីឆ្នាំ។ គាត់បានទៅគ្រប់ផ្ទះនៅក្នុងក្រុងនោះដើម្បីជួបម្ចាស់ផ្ទះ ឬយ៉ាងហោចណាស់ គាត់បានផ្សព្វផ្សាយដល់មនុស្សទាំងអស់នៅទីនោះ (ខ ២៦)។ នេះហើយជាមូលដ្ឋានពីគម្ពីរឲ្យផ្សព្វផ្សាយពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយ ថែមទាំងការផ្សព្វផ្សាយនៅកិច្ចប្រជុំសាធារណៈផង»។ មិនថាប៉ុលបានឬមិនបានទៅផ្ទះទាំងអស់ក្នុងក្រុងនោះជាពិតប្រាកដដូចបណ្ឌិតនេះអះអាងក៏ដោយ ប៉ុលមិនចង់ឲ្យពួកអ្នកចាស់ទុំពីក្រុងអេភេសូរភ្លេចរបៀបដែលគាត់បានធ្វើជាសាក្សីបញ្ជាក់ និងលទ្ធផលដែលបានមកពីកិច្ចការនោះឡើយ។ លូកាបានរាយការណ៍ថា៖ «អស់អ្នក ដែលនៅស្រុក[ឬតំបន់]អាស៊ី បានឮព្រះបន្ទូលនៃព្រះអម្ចាស់ ទាំងសាសន៍យូដា នឹងសាសន៍ក្រេកផង»។ (កិច្ច. ១៩:១០) ប៉ុន្តែ តើ«អស់អ្នក»ដែលនៅតំបន់អាស៊ីបានឮយ៉ាងដូចម្ដេច? ហើយតើនេះអាចបញ្ជាក់អ្វីអំពីការផ្សព្វផ្សាយរបស់យើង?
៧. តើការផ្សព្វផ្សាយរបស់ប៉ុលប្រហែលជាជះឥទ្ធិពលដល់អ្នកឯទៀត មិនគ្រាន់តែអ្នកដែលគាត់បានផ្សាយផ្ទាល់យ៉ាងដូចម្ដេច?
៧ ដោយប៉ុលផ្សព្វផ្សាយនៅកន្លែងសាធារណៈ និងពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយ នោះមនុស្សជាច្រើនបានឮសាររបស់គាត់។ តើអ្នកគិតថាអស់អ្នកដែលឮសារនោះនៅទីក្រុងអេភេសូររហូតទេ? ឬក៏តើអ្នកគិតថាគ្មាននរណាចេញពីទីក្រុងនោះដើម្បីទៅរកស៊ី ទៅលេងបងប្អូន ឬទៅរស់នៅកន្លែងផ្សេងដែលស្ងាត់ជាងទេ? មិនមែនទេ។ មនុស្សជាច្រើនសព្វថ្ងៃនេះបានរើទៅតំបន់ថ្មីដោយមានមូលហេតុដូចនេះដែរ ហើយប្រហែលជាអ្នកធ្លាប់ធ្វើដូច្នោះផង។ ម្យ៉ាងទៀត នៅសម័យនោះមនុស្សពីទីក្រុងផ្សេងបានមកដើរលេង ឬដើម្បីធ្វើជំនួញនៅទីក្រុងអេភេសូរ។ ខណៈនោះ ពួកគាត់ប្រហែលជាបានជួបប៉ុលឬឮពីអ្វីដែលប៉ុលបានផ្សព្វផ្សាយ។ តើនឹងមានអ្វីកើតឡើងពេលពួកគាត់ត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ? អ្នកដែលទទួលសេចក្ដីពិត ពិតជានឹងផ្សព្វផ្សាយបន្ត។ មនុស្សខ្លះទៀតមិនបានក្លាយទៅជាអ្នកជឿ តែពួកគាត់ប្រហែលជានិយាយប្រាប់អ្នកឯទៀតអំពីអ្វីដែលខ្លួនបានឮពេលនៅក្រុងអេភេសូរ។ អាស្រ័យហេតុនេះ ញាតិសន្ដាន អ្នកជិតខាង ឬអតិថិជនបានឮសេចក្ដីពិត ហើយខ្លះប្រហែលជាបានជឿផង។ (សូមពិនិត្យបន្ថែម ម៉ាកុស ៥:១៤) តើនេះបង្ហើបឲ្យដឹងថា ការធ្វើជាសាក្សីបញ្ជាក់យ៉ាងសព្វគ្រប់ អាចជះឥទ្ធិពលយ៉ាងណា?
៨. តើមនុស្សនៅទូទាំងតំបន់អាស៊ីបានឮសេចក្ដីពិតយ៉ាងដូចម្ដេច?
៨ ស្តីអំពីកិច្ចបម្រើផ្សាយរបស់ប៉ុលពីមុននៅទីក្រុងអេភេសូរ នោះគាត់បានសរសេរថា៖ ‹មានទ្វារយ៉ាងធំ ហើយស្រួលបានបើកចំហឲ្យគាត់›។ (១កូ. ១៦:៨, ៩) តើទ្វារនោះជាអ្វី? ហើយបានបើកចំហឲ្យគាត់យ៉ាងដូចម្ដេច? ដោយប៉ុលបន្តកិច្ចបម្រើផ្សាយនៅទីក្រុងអេភេសូរ នោះនាំឲ្យមនុស្សនៅទីក្រុងផ្សេងៗទៀតឮដំណឹងល្អ។ សូមគិតអំពីទីក្រុងបី ពោលគឺក្រុងកូល៉ុស ឡៅឌីសេ និងហេរ៉ាប៉ូលដែលស្ថិតនៅទិសខាងកើតនៃទីក្រុងអេភេសូរ។ ប៉ុលមិនដែលបានទៅលេងទីក្រុងទាំងបីនោះទេ តែមនុស្សនៅទីនោះបានឮដំណឹងល្អ។ អេប៉ាប្រាសមកពីតំបន់នោះ។ (កូល. ២:១; ៤:១២, ១៣) តើអេប៉ាប្រាសក្លាយទៅជាគ្រិស្តសាសនិកដោយសារគាត់បានឮប៉ុលផ្សព្វផ្សាយនៅឯទីក្រុងអេភេសូរឬទេ? គម្ពីរមិនបានរៀបរាប់ទេ។ ប៉ុន្តែ ពេលអេប៉ាប្រាសផ្សព្វផ្សាយសេចក្ដីពិតនៅស្រុករបស់ខ្លួន នោះប្រហែលជាគាត់ធ្វើជាអ្នកតំណាងរបស់ប៉ុល។ (កូល. ១:៧) ក្នុងអំឡុងឆ្នាំទាំងប៉ុន្មានដែលប៉ុលបានផ្សព្វផ្សាយនៅទីក្រុងអេភេសូរ នោះមនុស្សដែលរស់នៅទីក្រុងភីឡាដិលភា សើដេស និងធាទេរ៉ា ក៏ប្រហែលជាបានឮសាររបស់គ្រិស្តសាសនិកដែរ។
៩. (ក) តើប៉ុលមានចិត្តចង់ធ្វើអ្វី? (ខ) តើបទគម្ពីរប្រចាំឆ្នាំ២០០៩ជាអ្វី?
៩ ជាលទ្ធផល ពួកអ្នកចាស់ទុំពីក្រុងអេភេសូរមានមូលហេតុជាច្រើនដើម្បីទទួលពាក្យរបស់ប៉ុលដែលថា៖ «ខ្ញុំក៏មិនរាប់ជីវិតនេះ ទុកជារបស់វិសេសដល់ខ្ញុំដែរ ឲ្យតែខ្ញុំបានបង្ហើយការរត់ប្រណាំងរបស់ខ្ញុំ ដោយអំណរចុះ ព្រមទាំងការងារ ដែលខ្ញុំបានទទួលអំពីព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវ គឺឲ្យខ្ញុំបានធ្វើបន្ទាល់[ឬ«ការធ្វើសាក្សីបញ្ជាក់យ៉ាង»]សព្វគ្រប់ ពីដំណឹងល្អនៃព្រះគុណព្រះវិញ»។ ខនោះមានពាក្យពេចន៍ដែលពិតជាជំរុញទឹកចិត្តយើងមែន! ពាក្យពេចន៍ទាំងនោះជាបទគម្ពីរប្រចាំឆ្នាំរបស់យើងសម្រាប់ឆ្នាំ២០០៩ ដែលថា៖ «ការធ្វើជាសាក្សីបញ្ជាក់យ៉ាងសព្វគ្រប់ពីដំណឹងល្អ»។—កិច្ច. ២០:២៤; ព.ថ.
ការធ្វើជាសាក្សីបញ្ជាក់យ៉ាងសព្វគ្រប់នៅសព្វថ្ងៃនេះ
១០. តើយើងដឹងថាយើងក៏ត្រូវតែធ្វើជាសាក្សីបញ្ជាក់យ៉ាងសព្វគ្រប់យ៉ាងដូចម្ដេច?
១០ ក្រៅពីពួកសាវ័ក ការបង្គាប់ឲ្យ«ប្រកាសប្រាប់ដល់បណ្ដាជនទាំងឡាយ ហើយឲ្យធ្វើជាសាក្សីបញ្ជាក់យ៉ាងសព្វគ្រប់» នោះក៏រួមបញ្ចូលអ្នកឯទៀតផង។ ពេលព្រះយេស៊ូត្រូវបានប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ នោះទ្រង់បាននិយាយទៅកាន់សិស្សប្រហែលជា៥០០នាក់ដែលបានរួមគ្នានៅឯស្រុកកាលីឡេ។ នៅទីនោះ ទ្រង់បានបង្គាប់ពួកគាត់ថា៖ «ចូរទៅបញ្ចុះបញ្ចូលឲ្យមានសិស្សនៅគ្រប់ទាំងសាសន៍ ព្រមទាំងធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹកឲ្យ ដោយនូវព្រះនាមព្រះវរបិតា ព្រះរាជបុត្រា នឹងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធចុះ។ ហើយបង្រៀន ឲ្យគេកាន់តាមគ្រប់ទាំងសេចក្ដី ដែលខ្ញុំបានបង្គាប់មកអ្នករាល់គ្នាផង»។ សេចក្ដីបង្គាប់នោះក៏ទាក់ទងនឹងគ្រិស្តសាសនិកពិតទាំងឡាយសព្វថ្ងៃនេះដែរ ដូចពាក្យរបស់ព្រះយេស៊ូដែលបានបង្ហាញឲ្យដឹងថា៖ «ហើយមើល! ខ្ញុំក៏នៅជាមួយនឹងអ្នករាល់គ្នាជារាល់ថ្ងៃដែរ ដរាបដល់បំផុតកល្ប»។—ម៉ាថ. ២៨:១៩, ២០
១១. តើសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាត្រូវបានសម្គាល់ដោយកិច្ចការសំខាន់មួយណា?
១១ គ្រិស្តសាសនិកដែលមានចិត្តខ្នះខ្នែងធ្វើតាមសេចក្ដីបង្គាប់នោះជាបន្ត ហើយព្យាយាម«ធ្វើជាសាក្សីបញ្ជាក់យ៉ាងសព្វគ្រប់ពីដំណឹងល្អ»។ វិធីសំខាន់មួយដែលអាចធ្វើដូច្នោះ គឺដោយផ្សព្វផ្សាយពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយ ដូចប៉ុលបានរៀបរាប់ទៅពួកអ្នកចាស់ទុំពីទីក្រុងអេភេសូរ។ ក្នុងសៀវភៅមួយស្តីអំពីការងារជាសាសនទូតដែលមានប្រសិទ្ធភាព បុគ្គលម្នាក់ឈ្មោះដាវីឌ ស្ទូវាត (លោក David G. Stewart, Jr.) មានប្រសាសន៍ថា៖ «វិធីដែលពួកសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាប្រើក្នុងការបង្រៀនសមាជិកម្នាក់ៗពីរបៀបប្រាប់អ្នកដទៃស្តីអំពីជំនឿរបស់ខ្លួន នោះមានប្រសិទ្ធភាពច្រើនជាងឆ្ងាយណាស់ ពីការជំរុញដែលមិនច្បាស់ និងដែលមានតែទ្រឹស្តីពីវេទិកាប៉ុណ្ណោះ។ ចំពោះសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាច្រើននាក់ ការប្រាប់អ្នកដទៃអំពីជំនឿរបស់ខ្លួន នោះជាកិច្ចការមួយដែលខ្លួនចូលចិត្តធ្វើ»។ តើមានលទ្ធផលអ្វី? បុគ្គលនេះបន្តថា៖ «ក្នុងឆ្នាំ១៩៩៩ ខ្ញុំបានធ្វើការស្ទង់មតិមនុស្សមួយចំនួនក្នុងរដ្ឋធានីពីរនៅទ្វីបអឺរ៉ុបខាងកើត។ នៅពេលនោះ មានមនុស្សចំនួនតែពីរទៅបួនភាគរយប៉ុណ្ណោះដែលបានប្រាប់ថា សាសនទូតពីសាសនាមរមនបានមកជួបពួកគាត់។ ប៉ុន្តែ មនុស្សចំនួនជាង៧០ភាគរយបានប្រាប់ថា សាក្សីព្រះយេហូវ៉ាមកជួបពួកគាត់ដោយផ្ទាល់ ហើយបានជួបពួកគាត់ច្រើនដងជាញឹកញយ»។
១២. (ក) ហេតុអ្វីយើងទៅផ្សព្វផ្សាយជាច្រើនដងដល់ម្ចាស់ផ្ទះ? (ខ) តើអ្នកអាចរៀបរាប់បទពិសោធន៍មួយអំពីបុគ្គលដែលមិនធ្លាប់ចាប់អារម្មណ៍នឹងសាររបស់យើង តែក្រោយមកព្រមស្ដាប់វិញទេ?
១២ ប្រហែលជាមនុស្សនៅតំបន់របស់អ្នកមានបទពិសោធន៍ដូចរៀបរាប់ពីមុនដែរ ហើយប្រហែលជាអ្នកបានជួបមនុស្សនៅតំបន់ខ្លួនជាច្រើនដងដែរ។ ខណៈដែលអ្នកជួបមនុស្សដោយផ្ទាល់ក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយ អ្នកបាននិយាយជាមួយបុរស ស្ត្រី និងយុវវ័យជាដើម។ អ្នកខ្លះប្រហែលជាមិនព្រមស្ដាប់ទេ សូម្បីតែអ្នកបានជួបច្រើនដងក៏ដោយ។ ខ្លះទៀតប្រហែលជាបានស្ដាប់បន្ដិចបន្តួច ពេលអ្នកបង្ហាញខគម្ពីរមួយ ឬប្រាប់រឿងមួយអំពីព្រះ។ ក៏ប៉ុន្តែ អ្នកផ្សេងទៀតបានយកចិត្តទុកដាក់ស្ដាប់ ហើយបានទទួលយកសារតែម្ដង។ នេះជាស្ថានភាពដែលយើងអាចមាន ក្នុងខណៈដែលយើង«ធ្វើជាសាក្សីបញ្ជាក់ពីដំណឹងល្អ»។ អ្នកប្រហែលជាដឹងរួចទៅហើយថា មានគំរូជាច្រើនស្តីអំពីមនុស្សពេលដែលយើងទៅជួបច្រើនដងបង្ហាញចំណាប់អារម្មណ៍តែបន្ដិចបន្តួច តែក្រោយមកព្រមស្ដាប់តាមសេចក្ដីពិតទៅវិញ។ ប្រហែលជាដោយសារមានអ្វីកើតឡើងដល់ខ្លួន ឬដល់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្លួន។ ឥឡូវពួកគាត់ជាបងប្អូនរួមជំនឿរបស់យើង។ អាស្រ័យហេតុនេះ កុំរសាយព្យាយាមឡើយ សូម្បីតែយើងជួបមនុស្សជាច្រើនដែលមិនព្រមស្ដាប់នៅពេលថ្មីៗនេះក៏ដោយ។ យើងមិនគិតថាមនុស្សទាំងឡាយនឹងក្លាយទៅជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាទាំងអស់ទេ។ ប៉ុន្តែ អ្វីដែលព្រះតម្រូវពីយើង គឺឲ្យយើងបន្តព្យាយាមខ្នះខ្នែងធ្វើជាសាក្សីបញ្ជាក់យ៉ាងសព្វគ្រប់។
យើងមិនអាចដឹងលទ្ធផលទាំងអស់ឡើយ
១៣. តើការផ្សព្វផ្សាយរបស់យើងអាចនាំឲ្យមានលទ្ធផលដែលយើងមិនអាចដឹងជាមុនយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៣ កិច្ចបម្រើផ្សាយរបស់ប៉ុលមានឥទ្ធិពលដល់អ្នកឯទៀត មិនគ្រាន់តែអ្នកដែលគាត់បានជួយដោយផ្ទាល់ឲ្យក្លាយទៅជាគ្រិស្តសាសនិកប៉ុណ្ណោះឡើយ។ កិច្ចបម្រើផ្សាយរបស់យើងសព្វថ្ងៃនេះក៏ដូចគ្នាដែរ។ យើងព្យាយាមចូលរួមយ៉ាងទៀងទាត់ក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយ ហើយផ្សាយដល់មនុស្សជាច្រើន។ យើងប្រាប់ដំណឹងល្អដល់អ្នកជិតខាង អ្នករួមការងារ សិស្សរួមថ្នាក់ និងញាតិសន្ដាន។ តើយើងដឹងលទ្ធផលទាំងអស់ដែលមកពីកិច្ចផ្សព្វផ្សាយរបស់យើងទេ? ចំពោះមនុស្សខ្លះ យើងអាចឃើញលទ្ធផលល្អភ្លាមៗ។ ក្នុងករណីផ្សេងទៀត ប្រហែលជាគ្រាប់ពូជនៃសេចក្ដីពិតមិនបានបង្កើតផលអស់មួយរយៈ។ ប៉ុន្តែ ក្រោយមក គ្រាប់ពូជនោះអាចចាក់ឫសទៅក្នុងចិត្តរបស់បុគ្គលម្នាក់ ដែលប្រៀបដូចជាដីហើយបានដុះដាលឡើង។ ប្រសិនបើនេះមិនកើតឡើងក៏ដោយ មនុស្សដែលបានទទួលសារ ប្រហែលជានិយាយប្រាប់អ្នកឯទៀតអំពីអ្វីដែលយើងបានជម្រាបជូនគាត់ អ្វីដែលយើងជឿ និងរបៀបដែលយើងប្រព្រឹត្តចំពោះគាត់ជាដើម។ ពិតមែនហើយ ដោយចៃដន្យពួកគាត់អាចធ្វើឲ្យគ្រាប់ពូជទាំងនោះ ចាក់ឫសទៅក្នុងចិត្តគំនិតរបស់មនុស្សផ្សេងវិញ។
១៤, ១៥. តើការផ្សព្វផ្សាយរបស់បងប្រុសម្នាក់នាំឲ្យមានលទ្ធផលអ្វីខ្លះ?
១៤ សូមពិចារណាឧទាហរណ៍មួយអំពីបងប្រុសម្នាក់ឈ្មោះរ៉ែយ៉ាន និងភរិយាឈ្មោះម៉ានឌី ដែលរស់នៅរដ្ឋហ្វ័ររីដានាសហរដ្ឋអាម៉េរិក។ នៅកន្លែងធ្វើការ បងរ៉ែយ៉ានបានផ្សព្វផ្សាយក្រៅផ្លូវការដល់អ្នករួមការងារម្នាក់។ បុរសនោះកាន់សាសនាហិណ្ឌូ តែគាត់ស្ងើចចិត្តនូវរបៀបដែលបងរ៉ែយ៉ានស្លៀកពាក់ និងនិយាយផង។ ក្នុងការសន្ទនារបស់ពួកគាត់ បងរ៉ែយ៉ានបាននិយាយអំពីរឿងដូចជាដំណើររស់ឡើងវិញ និងស្ថានភាពនៃមនុស្សស្លាប់។ នៅពេលល្ងាចមួយក្នុងខែមករា បុរសនោះសួរចូឌីដែលជាភរិយារបស់គាត់ ថាតើគាត់ដឹងអ្វីខ្លះអំពីសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា? ចូឌីកាន់សាសនាកាតូលិក ហើយគាត់ប្រាប់ថា អ្វីតែមួយគត់ដែលគាត់ដឹងអំពីសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាគឺ«ការផ្សព្វផ្សាយពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយ»។ ដូច្នេះ ចូឌីបានស្វែងរកព័ត៌មានតាមប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណិតអំពី«សាក្សីព្រះយេហូវ៉ា» ហើយបានរកឃើញគេហទំព័ររបស់យើងដែលជា www.watchtower.org។ ប្រហែលជាអស់រយៈបីខែ ចូឌីបានអានព័ត៌មានក្នុងគេហទំព័រនោះ ដែលរួមបញ្ចូលគម្ពីរនិងអត្ថបទដែលគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍។
១៥ នៅទីបំផុត ចូឌីបានជួបម៉ានឌី ដោយសារទាំងពីរនាក់ធ្វើការជាមួយគ្នាជាអ្នកថែទាំជំងឺ។ ម៉ានឌីសប្បាយចិត្តឆ្លើយសំណួររបស់ចូឌី។ ពួកគាត់បាននិយាយអំពីរឿងសព្វគ្រប់ក្នុងគម្ពីរ។ ចូឌីបានសុខចិត្តរៀនគម្ពីរ។ មិនយូរប៉ុន្មានក្រោយមក គាត់ក៏ចាប់ផ្ដើមចូលរួមកិច្ចប្រជុំក្រុមជំនុំ។ នៅខែតុលា ចូឌីមានលក្ខណៈគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីបម្រើជាអ្នកផ្សាយដែលមិនទាន់ទទួលការជ្រមុជទឹក ហើយនៅខែកុម្ភៈ គាត់បានទទួលការជ្រមុជទឹក។ គាត់បានសរសេរថា៖ «ឥឡូវខ្ញុំស្គាល់សេចក្ដីពិត នោះខ្ញុំមានចិត្តសប្បាយនិងស្កប់ស្កល់ណាស់ក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ»។
១៦. តើបទពិសោធន៍របស់បងប្រុសពីរដ្ឋហ្វ័ររីដានាសហរដ្ឋអាម៉េរិក បង្ហើបអ្វីពីការព្យាយាមរបស់យើងក្នុងការធ្វើជាសាក្សីបញ្ជាក់យ៉ាងសព្វគ្រប់?
១៦ បងរ៉ែយ៉ានមិនបានគិតស្មានថា ការផ្សព្វផ្សាយរបស់គាត់ដល់បុរសតែម្នាក់ អាចនាំឲ្យបុគ្គលផ្សេងទៀតក្លាយទៅជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាឡើយ។ ត្រូវមែន ក្នុងករណីនេះ គាត់បានដឹងអំពីឥទ្ធិពលដែលមកពីការតាំងចិត្តដើម្បី«ធ្វើជាសាក្សីបញ្ជាក់យ៉ាងសព្វគ្រប់»។ ប៉ុន្តែ អ្នកក៏ប្រហែលជាមិនបានដឹងថាការផ្សព្វផ្សាយតាមផ្ទះ កន្លែងធ្វើការ សាលារៀន ឬក្រៅផ្លូវការ ជាវិធីដែលអ្នកឯទៀតអាចឮដំណឹងល្អទេ។ សូម្បីតែប៉ុល ក៏មិនបានដឹងលទ្ធផលទាំងអស់ដែលមកពីការផ្សព្វផ្សាយរបស់ខ្លួននៅឯ«ស្រុកអាស៊ី»ផង នោះអ្នកក៏ប្រហែលជាមិនអាចដឹងលទ្ធផលល្អទាំងអស់ ដែលមកពីការធ្វើជាសាក្សីបញ្ជាក់យ៉ាងសព្វគ្រប់ដែរ។ (សូមអាន កិច្ចការ ២៣:១១; ២៨:២៣) ប៉ុន្តែ ជាសំខាន់ចាំបាច់ឲ្យអ្នកបន្តធ្វើជាសាក្សីបញ្ជាក់យ៉ាងសព្វគ្រប់!
១៧. ក្នុងអំឡុងឆ្នាំ២០០៩ តើអ្នកតាំងចិត្តធ្វើអ្វី?
១៧ ក្នុងអំឡុងឆ្នាំ២០០៩ សូមឲ្យយើងចាត់ទុកសេចក្ដីបង្គាប់ស្តីអំពីការផ្សព្វផ្សាយពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយ និងតាមវិធីផ្សេងៗ ជាសេចក្ដីបង្គាប់ដ៏សំខាន់មួយ។ យ៉ាងនេះ យើងនឹងអាចបង្ហាញអារម្មណ៍ស្រដៀងនឹងប៉ុលដែលថា៖ «ខ្ញុំក៏មិនរាប់ជីវិតនេះ ទុកជារបស់វិសេសដល់ខ្ញុំដែរ ឲ្យតែខ្ញុំបានបង្ហើយការរត់ប្រណាំងរបស់ខ្ញុំ ដោយអំណរចុះ ព្រមទាំងការងារ ដែលខ្ញុំបានទទួលអំពីព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវ គឺឲ្យខ្ញុំបានធ្វើបន្ទាល់[ឬ«សាក្សីបញ្ជាក់យ៉ាង»]សព្វគ្រប់ ពីដំណឹងល្អនៃព្រះគុណព្រះវិញ»។
តើអ្នកនឹងឆ្លើយយ៉ាងណា?
• តើសាវ័កពេត្រុសនិងប៉ុល ព្រមទាំងអ្នកឯទៀតនៅសតវត្សរ៍ទី១ បានធ្វើជាសាក្សីបញ្ជាក់យ៉ាងសព្វគ្រប់យ៉ាងដូចម្ដេច?
• ហេតុអ្វីក៏ការផ្សព្វផ្សាយរបស់យើងអាចមានលទ្ធផលល្អច្រើនជាងយើងគិតទៅទៀត?
• តើបទគម្ពីរប្រចាំឆ្នាំ២០០៩ជាអ្វី? ហើយហេតុអ្វីអ្នកគិតថាបទគម្ពីរប្រចាំឆ្នាំនេះគឺសមត្រឹមត្រូវ?
[[ឃ្លាអក្សរធំនៅទំព័រ២៩]
បទគម្ពីរប្រចាំឆ្នាំ២០០៩គឺ «ការធ្វើជាសាក្សីបញ្ជាក់យ៉ាងសព្វគ្រប់ពីដំណឹងល្អ»។—កិច្ច. ២០:២៤, ព.ថ.
[រូបភាពនៅទំព័រ២៧]
ពួកអ្នកចាស់ទុំពីក្រុងអេភេសូរបានដឹងអំពីទម្លាប់របស់ប៉ុល ស្តីអំពីការធ្វើជាសាក្សីបញ្ជាក់ពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយ
[រូបភាពនៅទំព័រ២៧]
តើការធ្វើជាសាក្សីបញ្ជាក់យ៉ាងសព្វគ្រប់ នឹងជះឥទ្ធិពលច្រើនប៉ុណ្ណា?