‹តើត្រូវឲ្យខ្ញុំអំពាវនាវដល់កាលណាទៀត?›
ជេនមានជំងឺមហារីកដែលរាលដាលពេញខ្លួននាង។ នាងស្រក់ទឹកភ្នែកដោយពោលថា៖ «ខ្ញុំចង់ឲ្យការឈឺចាប់បាត់ទៅ!»។ ក្រុមគ្រួសារនិងមិត្តភក្ដិរបស់នាងពិតជាចង់បំបាត់ជំងឺនិងការឈឺចាប់របស់នាងណាស់! ពួកគាត់បានអធិដ្ឋានសុំព្រះជួយនាង។ តើព្រះនឹងស្ដាប់ការអធិដ្ឋានរបស់ពួកគាត់ឬទេ? តើព្រះខ្វល់ខ្វាយអំពីនាងឬទេ?
ព្រះជ្រាបអំពីស្ថានភាពនៃមនុស្សជាតិ។ គម្ពីរដែលជាបណ្ដាំរបស់លោកចែងថា៖ «អ្វីៗទាំងឡាយដែលព្រះបានបង្កើតក៏ថ្ងូរនិងឈឺចាប់ជាមួយគ្នាឥតឈប់»។ (រ៉ូម ៨:២២) ព្រះដឹងថាមានមនុស្សរាប់លាននាក់ដូចជេន ដែលមានការឈឺចាប់រាល់ថ្ងៃ ទោះជាការឈឺចាប់ខាងផ្លូវកាយ ផ្លូវចិត្ត ឬខាងអារម្មណ៍ក្ដី។ ព្រះឃើញមនុស្សចំនួន៨០០លាននាក់ដែលចូលដំណេករាល់យប់ដោយក្រពះទទេ មនុស្សរាប់លាននាក់ទៀតដែលរងទុក្ខដោយសារអំពើហិង្សាក្នុងគ្រួសារ ថែមទាំងមាតាបិតាជាច្រើនដែលព្រួយបារម្ភអំពីអនាគតនិងសុខមាលភាពរបស់កូន។ តើលោកអ្នកធ្លាប់ឆ្ងល់ថាព្រះនឹងដោះស្រាយបញ្ហាទាំងនេះឬទេ? យើងជាមនុស្សយើងមានចិត្តចង់ជួយបងប្អូនញាតិមិត្តរបស់យើង ចុះទម្រាំព្រះវិញ លោកក៏ចង់ជួយមនុស្សជាតិដែលជាការបង្កើតរបស់លោកដែរ មែនទេ?
ប្រសិនបើលោកអ្នកធ្លាប់ឆ្ងល់អំពីសំណួរបែបនេះ នោះមិនមានតែលោកអ្នកប៉ុណ្ណោះទេដែលធ្លាប់ឆ្ងល់។ ជាង២.៦០០ឆ្នាំមុន បុរសស្មោះត្រង់ម្នាក់ឈ្មោះហាបាគុក មានអារម្មណ៍ដូចមនុស្សជាច្រើននៅសព្វថ្ងៃនេះ ហើយគាត់បានសួរព្រះថា៖ «ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ តើត្រូវឲ្យទូលបង្គំអំពាវនាវដល់កាលណាទៀត ឥតទ្រង់ឆ្លើយតបសោះដូច្នេះ? ទូលបង្គំស្រែកដល់ទ្រង់អំពីការច្រឡោត តែទ្រង់មិនជួយសង្គ្រោះឡើយ ហេតុអ្វីបានជាទ្រង់ឲ្យទូលបង្គំឃើញអំពើទុច្ចរិត ហើយឲ្យទូលបង្គំមើលឃើញតែសេចក្ដីទំនាស់ចិត្តដូច្នេះ? ដ្បិតមានសុទ្ធតែការបំផ្លាញ នឹងការច្រឡោតនៅមុខទូលបង្គំ ក៏មានសេចក្ដីឈ្លោះប្រកែក នឹងការទាស់ទែងគ្នាកើតឡើង»។ (ហាបាគុក ១:២, ៣) ហាបាគុកជាអ្នកប្រកាសទំនាយដែលជាជនជាតិហេប្រឺម្នាក់ គាត់បានឃើញមនុស្សនៅសម័យគាត់ប្រព្រឹត្តដោយឥតមេត្ដានូវអំពើឃោរឃៅនិងអំពើហិង្សាដែលគួរឲ្យស្អប់ខ្ពើម។ សព្វថ្ងៃនេះ អំពើបែបនោះមានជារៀងរាល់ថ្ងៃ ហើយធ្វើឲ្យមនុស្សដែលមានចិត្តអាណិតអាសូរទើសចិត្តខ្លាំងណាស់។
តើព្រះមើលស្រាលការព្រួយបារម្ភរបស់ហាបាគុកឬ? ទេ។ លោកបានស្ដាប់សំណួរដ៏ស្មោះរបស់ហាបាគុក ហើយបន្ទាប់មកលោកបានសម្រាលទុក្ខ ហើយលើកទឹកចិត្តហាបាគុកដែលកំពុងកើតទុក្ខ។ ព្រះយេហូវ៉ាបានពង្រឹងជំនឿរបស់ហាបាគុកដោយសន្យាថា លោកនឹងធ្វើឲ្យសេចក្ដីវេទនាទាំងអស់សាបសូន្យទៅ។ សេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះដែលផ្ដល់ឲ្យមានសេចក្ដីសង្ឃឹម ក៏អាចពង្រឹងទំនុកចិត្តរបស់លោកអ្នកដែរ ដូចបានជួយជេននិងក្រុមគ្រួសាររបស់នាង។ អត្ថបទបន្តបន្ទាប់នឹងឆ្លើយសំណួរដូចតទៅនេះ៖ តើយើងអាចប្រាកដយ៉ាងណាថាព្រះពិតជាគិតអំពីយើង? តើព្រះនឹងបំបាត់ចោលសេចក្ដីវេទនាយ៉ាងដូចម្ដេច? ហើយនៅពេលណា?