ដំណោះស្រាយចំពោះការត្អូញត្អែររបស់គូស្វាមីភរិយា
គម្ពីរមិនបានអះអាងថាជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍ជាអ្វីដែលស្រួលនោះទេ។ ក្រោមការដឹកនាំរបស់ព្រះ សាវ័កប៉ូលបានសរសេរថាអ្នកដែលរៀបការហើយត្រូវជួបនឹង«ការលំបាកផ្សេងៗក្នុងជីវិត»។ (កូរិនថូសទី១ ៧:២៨) ប៉ុន្តែ មានវិធីជាច្រើនដែលគូស្វាមីភរិយាអាចប្រើដើម្បីកាត់បន្ថយបញ្ហាដែលពួកគេជួបប្រទះ និងដើម្បីបង្កើនអំណរដែលពួកគេអាចមានផងដែរ។ សូមពិចារណាអំពីការត្អូញត្អែរ៦យ៉ាងរបស់ស្វាមីនិងភរិយា ហើយពិចារណាអំពីរបៀបដែលការអនុវត្តតាមគោលការណ៍ក្នុងគម្ពីរអាចជួយគូស្វាមីភរិយាទាំងឡាយបាន។
១
ពាក្យត្អូញត្អែរ:
«ខ្ញុំនិងគូរបស់ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមឃ្លាតឆ្ងាយលែងជិតស្និទ្ធគ្នាទៀតហើយ»។
គោលការណ៍ក្នុងគម្ពីរ:
«ពិចារណាឲ្យដឹងប្រាកដថាការអ្វីដែលសំខាន់ជាង»។—ភីលីព ១:១០
ចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍គឺជាអ្វីដែលសំខាន់បំផុតមួយក្នុងជីវិតរបស់លោកអ្នក។ ចំណងនេះសមនឹងទទួលការយកចិត្តទុកដាក់ពីលោកអ្នក។ ដូច្នេះ សូមពិនិត្យមើលកាលវិភាគរបស់លោកអ្នក។ តើនេះជាដើមហេតុនៃពាក្យត្អូញត្អែរនេះឬទេ? កុំឲ្យសកម្មភាពប្រចាំថ្ងៃធ្វើឲ្យលោកអ្នកនិងគូរបស់លោកអ្នកឃ្លាតឆ្ងាយពីគ្នាឡើយ។ ពិតមែន លោកអ្នកប្រហែលជាមិនអាចចំណាយពេលជាមួយគ្នាមួយរយៈមែន ដោយសារការងារនិងកាលៈទេសៈឯទៀតដែលមិនអាចជៀសបាន។ ប៉ុន្តែ លោកអ្នកអាច ហើយក៏គួរតែដាក់កម្រិតទៅលើអ្វីៗដែលលោកអ្នកអាចគ្រប់គ្រងបាន ដូចជាពេលវេលាដែលលោកអ្នកប្រើដើម្បីធ្វើអ្វីដែលលោកអ្នកចូលចិត្ត ឬពេលវេលាដែលលោកអ្នកចំណាយជាមួយនឹងមិត្តភក្ដិជាដើម។
ប៉ុន្តែ ស្វាមីឬភរិយាខ្លះប្រហែលជាព្រមធ្វើការថែមម៉ោង ឬធ្វើអ្វីដែលគេចូលចិត្តច្រើនថែមទៀត ដោយសារពួកគេមិនចង់ចំណាយពេលជាមួយនឹងគូរបស់ខ្លួន។ ពួកគេមិនមែន«ឃ្លាតឆ្ងាយលែងជិតស្និទ្ធ»នឹងគូរបស់ពួកគេទេ តែពួកគេរត់គេចពីបញ្ហារបស់ពួកគេតែម្ដង។ ប្រសិនបើលោកអ្នកនិងគូរបស់លោកអ្នកកំពុងមានបញ្ហាដូចនេះ លោកអ្នកត្រូវកត់សម្គាល់អំពីដើមហេតុនៃបញ្ហានោះ ហើយដោះស្រាយជាមួយគ្នា។ មានតែការចំណាយពេលជាមួយគ្នាប៉ុណ្ណោះទេដែលអាចជួយលោកអ្នកឲ្យនៅជិតស្និទ្ធគ្នា ហើយជួយលោកអ្នកឲ្យក្លាយជា«សាច់តែ១សុទ្ធ»បាន។—លោកុប្បត្តិ ២:២៤
របៀបដែលអ្នកខ្លះបានអនុវត្តតាមឱវាទនេះ: ស្វាមីភរិយាជនជាតិអូស្ដ្រាលីមួយគូ ឈ្មោះអេនទ្រូaនិងថាន់ជីបានរៀបការ១០ឆ្នាំហើយ។ អេនទ្រូនិយាយថា៖ «ខ្ញុំបានទទួលស្គាល់ថាបើធ្វើការច្រើនពេក និងព្រមទៅតាមការអញ្ជើញរបស់មិត្តភក្ដិច្រើនពេក នោះអាចនាំឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់ដល់ចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍។ ដូច្នេះខ្ញុំនិងភរិយារបស់ខ្ញុំលៃទុកពេលដើម្បីនិយាយជាមួយគ្នានិងប្រាប់អារម្មណ៍ដល់គ្នាទៅវិញទៅមក»។
នៅសហរដ្ឋអាម៉េរិក ដេវនិងជេន ជាគូស្វាមីភរិយាដែលរៀបការបាន២២ឆ្នាំហើយ។ ពួកគាត់ចំណាយពេលកន្លះម៉ោងរាល់ល្ងាចដើម្បីនិយាយជាមួយគ្នាអំពីបទពិសោធន៍និងអារម្មណ៍របស់ខ្លួន។ ជេននិយាយថា៖ «នេះជាពេលវេលាដ៏សំខាន់ណាស់ដែលយើងមិនឲ្យអ្វីមករំខានពេលវេលានោះទេ»។
២
ពាក្យត្អូញត្អែរ:
«ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាខ្ញុំលែងទទួលបានអ្វីដែលខ្ញុំចង់បានពីគូរបស់ខ្ញុំដូចពីមុនទៀតហើយ»។
គោលការណ៍ក្នុងគម្ពីរ:
«ចូរឲ្យគ្រប់គ្នាសុខចិត្តលះបង់ប្រយោជន៍ខ្លួន ដើម្បីប្រយោជន៍អ្នកឯទៀត»។—កូរិនថូសទី១ ១០:២៤
បុគ្គលម្នាក់ដែលគិតតែពីផលប្រយោជន៍ដែលខ្លួនអាចទទួលពីចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍ នឹងមិនដែលមានសុភមង្គលពិតនោះទេ សូម្បីតែគាត់រៀបការច្រើនដងក៏ដោយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍អាចមានសុភមង្គលលុះត្រាតែស្វាមីនិងភរិយាផ្ដោតការចាប់អារម្មណ៍ទៅលើការឲ្យគេច្រើនជាងការទទួល។ លោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ថា«ការឲ្យគេ នោះនឹងផ្ដល់សុភមង្គលច្រើនជាងការទទួល»។—សកម្មភាព ២០:៣៥
របៀបដែលអ្នកខ្លះបានអនុវត្តតាមឱវាទនេះ: ម៉ាទីននិងម៉ារៀ ជាគូស្វាមីភរិយានៅប្រទេសម៉ិចស៊ិច ដែលរៀបការបាន៣៩ឆ្នាំហើយ។ ប៉ុន្តែ ចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍នេះមិនមែនគ្មានបញ្ហានោះទេ។ ពួកគេបាននឹកចាំអំពីពេលដ៏ពិបាកមួយ។ ម៉ារៀរៀបរាប់ថា៖ «នៅពេលមួយដែលយើងឈ្លោះគ្នាខ្លាំង ខ្ញុំបាននិយាយអ្វីមួយដែលមិនបង្ហាញការគោរពចំពោះម៉ាទីនសោះ។ គាត់ខឹងយ៉ាងខ្លាំង។ ខ្ញុំខំពន្យល់គាត់ថាខ្ញុំមិនមានបំណងនិយាយដូច្នេះទេ ខ្ញុំគ្រាន់តែនិយាយដោយសារខ្ញុំមិនសប្បាយចិត្តប៉ុណ្ណោះ។ ប៉ុន្តែគាត់មិនបានស្ដាប់ខ្ញុំទេ»។ ម៉ាទីននិយាយថា៖ «នៅពេលនោះ ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមគិតក្នុងចិត្តថាយើងមិនអាចរស់នៅជាមួយគ្នាបានទៀតទេ ខ្ញុំគួរតែឈប់ព្យាយាមដើម្បីធ្វើឲ្យចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់យើងមានសុភមង្គលទៀតទៅ»។
ម៉ាទីនចង់បានការគោរព។ ចំណែកឯម៉ារៀវិញចង់បានការយល់ចិត្ត។ ប៉ុន្តែពួកគេទាំងពីរនាក់មិនបានទទួលនូវអ្វីដែលពួកគេចង់បាននោះទេ។
តើពួកគេបានដោះស្រាយបញ្ហានេះយ៉ាងដូចម្ដេច? ម៉ាទីនស្រដីថា៖ «ខ្ញុំចាំឲ្យខ្លួនឯងត្រជាក់ចិត្តសិន ហើយយើងទាំងពីរនាក់សម្រេចចិត្តអនុវត្តតាមឱវាទក្នុងគម្ពីរដែលថាឲ្យយើងបង្ហាញការគោរពនិងមានពាក្យសម្ដីសប្បុរស។ អស់ច្រើនឆ្នាំមកហើយ យើងបានរៀនដឹងថា មិនថាប៉ុន្មានដងដែលបញ្ហាកើតឡើងក៏ដោយ យើងអាចយកឈ្នះវាបាន បើយើងអធិដ្ឋានសុំជំនួយពីព្រះនិងអនុវត្តតាមឱវាទដែលមានក្នុងគម្ពីរ»។—អេសាយ ៤៨:១៧, ១៨; អេភេសូរ ៤:៣១, ៣២
៣
ពាក្យត្អូញត្អែរ:
«ស្វាមី(ឬភរិយា)របស់ខ្ញុំមិនព្រមបំពេញភារកិច្ចរបស់គាត់ឡើយ»។
គោលការណ៍ក្នុងគម្ពីរ:
«ព្រះនឹងវិនិច្ឆ័យយើងម្នាក់ៗតាមការប្រព្រឹត្តរបស់យើង»។—រ៉ូម ១៤:១២
ប្រាកដហើយ ចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍នឹងមិនអាចដំណើរការបានល្អនោះទេ បើស្វាមីឬភរិយាតែម្ខាងខំប្រឹងដើម្បីធ្វើឲ្យមានសុភមង្គលនោះ។ ប៉ុន្តែ ស្ថានការណ៍នឹងរឹតតែយ៉ាប់ជាងនេះទៅទៀត បើស្វាមីនិងភរិយាទាំងពីរនាក់មិនបំពេញភារកិច្ចរបស់ខ្លួន ហើយតែងតែទម្លាក់កំហុសទៅលើគូរបស់ខ្លួនវិញនោះ។
បើលោកអ្នកតែងតែគិតអំពីអ្វីដែលគូរបស់លោកអ្នកគួរធ្វើ នោះលោកអ្នកនឹងមិនដែលមានសុភមង្គលទេ។ នេះនឹងអាចកើតឡើងបាន ជាពិសេស បើលោកអ្នកមិនបំពេញភារកិច្ចរបស់ខ្លួន ដោយសារគូរបស់លោកអ្នកមិនបំពេញភារកិច្ចរបស់គាត់ដែរ។ ផ្ទុយទៅវិញ បើលោកអ្នកព្យាយាមធ្វើជាស្វាមីឬភរិយាល្អ នោះចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់លោកអ្នកនឹងកាន់តែប្រសើរឡើង។ (ពេត្រុសទី១ ៣:១-៣) សំខាន់ជាងនោះទៅទៀត បើលោកអ្នកធ្វើដូច្នេះ លោកអ្នកបង្ហាញចំពោះព្រះថាលោកអ្នកស្មោះត្រង់នឹងការរៀបចំរបស់លោកស្តីអំពីចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍ ហើយអ្វីដែលលោកអ្នកធ្វើនឹងនាំឲ្យលោកពេញចិត្តណាស់។—ពេត្រុសទី១ ២:១៩
របៀបដែលអ្នកខ្លះបានអនុវត្តតាមឱវាទនេះ: នៅប្រទេសកូរ៉េ គីមនិងស្វាមីរបស់គាត់រៀបការបាន៣៨ឆ្នាំហើយ។ គាត់មានវាចាថា៖ «ជួនកាលស្វាមីរបស់ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមធុញទ្រាន់និងឈប់និយាយជាមួយខ្ញុំ ហើយខ្ញុំមិនដឹងអំពីមូលហេតុសោះ។ នេះធ្វើឲ្យខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាគាត់ឈប់ស្រឡាញ់ខ្ញុំហើយ។ ជួនកាលខ្ញុំគិតម្នាក់ឯងថា‹ហេតុអ្វីគាត់ចង់ឲ្យខ្ញុំយល់អំពីអារម្មណ៍គាត់ បើគាត់មិនដែលខំយល់អំពីអារម្មណ៍ខ្ញុំផងនោះ?›»។
គីមអាចប្រមូលអារម្មណ៍ទៅលើភាពមិនស្មើគ្នានៃកាលៈទេសៈនោះ និងទៅលើអ្វីដែលស្វាមីរបស់គាត់មិនបានធ្វើ ប៉ុន្តែគាត់សម្រេចចិត្តមិនធ្វើដូច្នេះទេ។ គីមនិយាយថា៖ «ជាជាងនៅខឹងគាត់ ខ្ញុំបានរៀនដឹងថាដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហានេះ ជាការល្អបំផុតបើខ្ញុំខំរកជានឹងគាត់មុន។ នៅទីបំផុត បើយើងធ្វើដូច្នេះ យើងទាំងពីរនាក់អាចស្ងប់អារម្មណ៍ ហើយនិយាយជាមួយគ្នាអំពីបញ្ហារបស់យើងដោយមិនឈ្លោះប្រកែកគ្នា»។—យ៉ាកុប ៣:១៨
៤
ពាក្យត្អូញត្អែរ:
«ប្រពន្ធរបស់ខ្ញុំមិនចេះចុះចូលសោះ»។
គោលការណ៍ក្នុងគម្ពីរ:
«ប្រមុខរបស់បុរសទាំងឡាយគឺគ្រិស្ត»។ —កូរិនថូសទី១ ១១:៣
ស្វាមីដែលគិតថាភរិយារបស់គាត់មិនចេះចុះចូលនឹងគាត់ នោះមុនដំបូង ស្វាមីគួរតែគិតពិចារណាថា តើគាត់ស្ម័គ្រចិត្តចុះចូលចំពោះលោកយេស៊ូគ្រិស្តដែលជាប្រមុខរបស់គាត់ឬទេ? ស្វាមីអាចបង្ហាញការចុះចូលរបស់គាត់ដោយធ្វើតាមគំរូរបស់លោកយេស៊ូ។
សាវ័កប៉ូលបានសរសេរថា៖ «ប្ដីទាំងឡាយអើយ ចូរស្រឡាញ់ប្រពន្ធជាដរាប ដូចគ្រិស្តបានស្រឡាញ់ក្រុមជំនុំ ហើយបានប្រគល់ខ្លួនលោកដើម្បីក្រុមជំនុំ»។ (អេភេសូរ ៥:២៥) លោកយេស៊ូមិនបាន«ត្រួតត្រាលើ»ពួកអ្នកកាន់តាមលោកទេ។ (ម៉ាកុស ១០:៤២-៤៤) លោកបានផ្ដល់ការណែនាំយ៉ាងច្បាស់ដល់ពួកគេ ហើយកែតម្រង់ពួកគេនៅពេលដែលចាំបាច់។ ប៉ុន្តែលោកមិនកាចសោះឡើយ។ លោកសប្បុរសចំពោះពួកគេ ហើយក៏យល់អំពីកម្រិតរបស់ពួកគាត់ដែរ។ (ម៉ាថាយ ១១:២៩, ៣០; ម៉ាកុស ៦:៣០, ៣១; ១៤:៣៧, ៣៨) លោកតែងតែគិតអំពីប្រយោជន៍របស់ពួកគេ មុនគិតអំពីខ្លួនលោកផ្ទាល់។—ម៉ាថាយ ២០:២៥-២៨
ស្វាមីត្រូវសួរខ្លួនគាត់នូវសំណួរដូចនេះថា‹តើទស្សនៈរបស់ខ្ញុំចំពោះប្រមុខភាពនិងចំពោះស្ត្រីភេទទូទៅ បានទទួលឥទ្ធិពលពីទំនៀមទម្លាប់ដែលមានក្នុងប្រទេស ច្រើនជាងឱវាទនិងគំរូនានាដែលមានក្នុងគម្ពីរឬទេ?›។ ជាឧទាហរណ៍ ពេលស្ត្រីម្នាក់មិនយល់ស្របនឹងគំនិតរបស់ស្វាមីនាង ហើយនាងបានពន្យល់ពីគំនិតរបស់នាងដោយបង្ហាញការគោរព តើលោកអ្នកមានទស្សនៈយ៉ាងណាចំពោះនាង? គម្ពីរបានចាត់ទុកសារ៉ាដែលជាភរិយារបស់អាប្រាហាំ ថាជាគំរូល្អស្តីអំពីភរិយាដែលចេះចុះចូលចំពោះស្វាមី។ (ពេត្រុសទី១ ៣:១, ៦) ក៏ប៉ុន្តែ នៅពេលដែលចាំបាច់ នាងបាននិយាយអំពីគំនិតរបស់នាង ដូចជាពេលដែលអាប្រាហាំមិនបានសម្គាល់នូវគ្រោះថ្នាក់ដែលនាំឲ្យអន្តរាយដល់គ្រួសារ។—លោកុប្បត្តិ ១៦:៥; ២១:៩-១២
ពិតមែនហើយ អាប្រាហាំមិនបានប្រព្រឹត្តចំពោះនាងតាមរបៀបដែលធ្វើឲ្យនាងខ្លាចមិនហ៊ាននិយាយអំពីអារម្មណ៍នោះឡើយ។ គាត់មិនប្រើអំណាចផ្ដាច់ការនោះទេ។ ដូចគ្នាដែរ ស្វាមីដែលអនុវត្តតាមឱវាទក្នុងគម្ពីរនឹងមិនបង្ខំភរិយារបស់គាត់ ដោយតម្រូវឲ្យនាងធ្វើតាមគំនិតរបស់គាត់ទាំងអស់នោះឡើយ។ បើគាត់ប្រើប្រមុខភាពរបស់គាត់តាមរបៀបដែលចេះយោគយល់ នោះនាងនឹងគោរពគាត់។
របៀបដែលអ្នកខ្លះបានអនុវត្តតាមឱវាទនេះ: នៅប្រទេសអង់គ្លេស ជេមដែលរៀបការបាន៨ឆ្នាំហើយ គាត់និយាយថា៖ «ខ្ញុំរៀនឲ្យចេះសួរភរិយារបស់ខ្ញុំ មុនពេលធ្វើការសម្រេចចិត្តសំខាន់ៗ។ ខ្ញុំខំព្យាយាមមិនគ្រាន់តែគិតអំពីអ្វីដែលខ្ញុំត្រូវការប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំចង់គិតអំពីអ្វីដែលនាងត្រូវការជាមុន»។
ជោច ដែលរស់នៅសហរដ្ឋអាម៉េរិក និងបានរៀបការអស់៥៩ឆ្នាំមកហើយ គាត់បានពោលថា៖ «ខ្ញុំបានខំប្រឹងប្រព្រឹត្តទៅលើប្រពន្ធរបស់ខ្ញុំទុកដូចជាជំនួយដែលល្អនិងឈ្លាសវៃម្នាក់ មិនមែនដូចមនុស្សដែលគ្មានសិទ្ធិអ្វីនោះទេ»។—សុភាសិត ៣១:១០
៥
ពាក្យត្អូញត្អែរ:
«ស្វាមីរបស់ខ្ញុំមិនព្រមធ្វើជាប្រមុខនៃគ្រួសារទេ»។
គោលការណ៍ក្នុងគម្ពីរ:
«គ្រប់ទាំងស្រីៗដែលមានប្រាជ្ញារមែងសង់ផ្ទះរបស់ខ្លួនឡើង តែស្ត្រីល្ងីល្ងើគេរំលំផ្ទះដោយដៃខ្លួនវិញ»។—សុភាសិត ១៤:១
ប្រសិនបើស្វាមីរបស់អ្នកយឺតយ៉ាវដើម្បីធ្វើការសម្រេចចិត្តឬធ្វើជាប្រមុខក្នុងការចាត់ចែងកិច្ចការក្នុងផ្ទះ នោះយ៉ាងហោចណាស់អ្នកមានជម្រើសបីយ៉ាង។ (១) អ្នកអាចប្រាប់អំពីកំហុសរបស់គាត់រាល់ដង ឬ(២) អ្នកអាចដណ្ដើមយកតួនាទីរបស់គាត់ជាប្រមុខនៃគ្រួសារ ឬ(៣) អ្នកអាចសរសើរគាត់អស់ពីចិត្តចំពោះការខំប្រឹងណាមួយដែលគាត់បានធ្វើ។ ក្នុងចំណោមចំណុចទាំងនេះ បើអ្នកជ្រើសរើសធ្វើតាមចំណុចទី១ឬទី២ នោះអ្នកនឹងរំលំផ្ទះដោយដៃខ្លួនហើយ។ ការជ្រើសរើសចំណុចទី៣ នឹងជួយអ្នកឲ្យសង់ឬពង្រឹងចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់អ្នកវិញ។
បុរសជាច្រើនចង់ឲ្យគេគោរពច្រើនជាងចង់ឲ្យគេស្រឡាញ់។ ដូច្នេះ បើអ្នកគោរពស្វាមីរបស់អ្នក ដោយធ្វើឲ្យគាត់មានអារម្មណ៍ថាអ្នកឲ្យតម្លៃចំពោះការខំប្រឹងរបស់គាត់ក្នុងការនាំមុខក្រុមគ្រួសារ ហើយថាការនាំមុខរបស់គាត់មានប្រយោជន៍ នោះទំនងជានឹងធ្វើឲ្យគាត់ចង់រីកចម្រើនក្នុងការបំពេញតួនាទីរបស់គាត់បន្ថែមទៀត។ ពិតមែន នឹងមានពេលដែលអ្នកមិនយល់ស្របជាមួយស្វាមីរបស់អ្នកចំពោះរឿងខ្លះៗ។ អ្នកត្រូវពិភាក្សាអំពីរឿងនោះជាមួយគ្នា។ (សុភាសិត ១៨:១៣) ប៉ុន្តែ ពាក្យដែលអ្នកប្រើនិងរបៀបនិយាយរបស់អ្នកនឹងជួយអ្នកឲ្យរំលំឬសង់ឡើងនូវចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់អ្នក។ (សុភាសិត ២១:៩; ២៧:១៥) ដូច្នេះ សូមនិយាយអំពីអារម្មណ៍របស់អ្នកដោយបង្ហាញការគោរព នោះអ្នកនឹងទំនងជាទទួលនូវអ្វីដែលអ្នកចង់បាន ពោលគឺស្វាមីម្នាក់ដែលមិនស្ទាក់ស្ទើរក្នុងការធ្វើជាប្រមុខនៃគ្រួសារឡើយ។
របៀបដែលអ្នកខ្លះបានអនុវត្តតាមឱវាទនេះ: នៅសហរដ្ឋអាម៉េរិក បងស្រីមីហ្សេលដែលបានរៀបការ៣០ឆ្នាំមកហើយ គាត់ស្រដីថា៖ «ដោយសារម្ដាយរបស់ខ្ញុំបានចិញ្ចឹមខ្ញុំនិងប្អូនស្រីរបស់ខ្ញុំតែម្នាក់ឯង នោះគាត់ជាស្ត្រីរឹងប៊ឹងដែលមិនពឹងពាក់អ្នកដទៃទេ។ ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមមានលក្ខណៈទាំងនោះដូចគាត់ដែរ។ ដូច្នេះ ខ្ញុំតែងតែត្រូវខំប្រឹងដើម្បីបង្ហាញយ៉ាងត្រឹមត្រូវស្តីអំពីការចុះចូល។ ជាឧទាហរណ៍ ខ្ញុំបានរៀនឲ្យចេះសុំយោបល់ពីស្វាមីរបស់ខ្ញុំជាជាងសម្រេចចិត្តដោយខ្លួនឯង»។
នៅប្រទេសអូស្ដ្រាលី រេឆេលរៀបការបាន២១ឆ្នាំជាមួយនឹងម៉ាក ហើយគាត់ក៏បានទទួលឥទ្ធិពលពីរបៀបរស់នៅរបស់គាត់កាលពីនៅក្មេងដែរ។ គាត់រៀបរាប់ថា៖ «ម្ដាយរបស់ខ្ញុំមិនដែលគោរពឪពុកខ្ញុំទេ។ ការប្រកែកគ្នានិងការមិនចេះគោរពគ្នាតែងមានជាធម្មតា។ ក្នុងប៉ុន្មានឆ្នាំដំបូងនៃចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់ខ្ញុំ ខ្ញុំបានយកតម្រាប់តាមម្ដាយរបស់ខ្ញុំ។ ប៉ុន្តែ ក្រោយពីប៉ុន្មានឆ្នាំនោះមក ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមអនុវត្តតាមឱវាទក្នុងគម្ពីរស្តីអំពីការបង្ហាញការគោរពចំពោះស្វាមី។ ឥឡូវ ម៉ាកនិងខ្ញុំរីករាយណាស់ដោយយើងមានចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍ដែលមានសុភមង្គលច្រើនជាង»។
៦
ពាក្យត្អូញត្អែរ:
«គូរបស់ខ្ញុំមានទម្លាប់ខ្លះដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំទាស់ចិត្ត ហើយខ្ញុំទ្រាំលែងបានទៀតហើយ»។
គោលការណ៍ក្នុងគម្ពីរ:
«ចូរទ្រាំទ្រគ្នាទៅវិញទៅមក ហើយអភ័យទោសឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមកដោយគ្មានល័ក្ខខ័ណ្ឌ បើអ្នកណាមានហេតុត្អូញត្អែរអំពីអ្នកណាម្នាក់»។—កូឡុស ៣:១៣
នៅដើមដំបូង ពេលដែលលោកអ្នកខំស្គាល់បុគ្គលដែលនឹងក្លាយជាគូអនាគតរបស់លោកអ្នក លោកអ្នកទំនងជាផ្ដោតការចាប់អារម្មណ៍ទៅលើគុណសម្បត្ដិរបស់គាត់ មិនសូវគិតអំពីគុណវិបត្ដិរបស់គាត់ទេ។ តើលោកអ្នកអាចធ្វើដូច្នេះនៅសព្វថ្ងៃនេះឬទេ? ពិតមែនហើយ ជួនកាលគូរបស់លោកអ្នកធ្វើឲ្យលោកអ្នកមានហេតុត្អូញត្អែរ។ ប៉ុន្តែ លោកអ្នកអាចសួរខ្លួនថា‹តើខ្ញុំនឹងប្រមូលអារម្មណ៍ទៅលើគុណសម្បត្ដិឬគុណវិបត្ដិនៃគូរបស់ខ្ញុំ?›។
លោកយេស៊ូបានប្រើឧទាហរណ៍ដែលបង្ហាញអំពីសារ:សំខាន់នៃការមិនគិតពីគុណវិបត្ដិរបស់អ្នកឯទៀត។ លោកសួរថា៖ «ហេតុអ្វីអ្នកមើលកម្ទេចក្នុងភ្នែករបស់បងប្អូនអ្នក តែមិនគិតអំពីធ្នឹមដែលនៅក្នុងភ្នែករបស់អ្នកវិញ?»។ (ម៉ាថាយ ៧:៣) កម្ទេចអាចជាកម្ទេចចំបើងតូចមួយ។ ប៉ុន្តែ ធ្នឹមគឺជាឈើមួយដើមវែងដែលគេប្រើដើម្បីទ្រដំបូលផ្ទះ។ តើលោកយេស៊ូចង់បញ្ជាក់អំពីអ្វី? លោកបានបន្ថែមថា៖ «ចូរយកធ្នឹមចេញពីភ្នែកខ្លួនអ្នកជាមុនសិន ទើបអ្នកអាចមើលឃើញច្បាស់ ដើម្បីអាចយកកម្ទេចចេញពីភ្នែករបស់បងប្អូនអ្នកបាន»។—ម៉ាថាយ ៧:៥
លោកយេស៊ូបានចាប់ផ្ដើមនិយាយឧទាហរណ៍នេះដោយមានការព្រមានយ៉ាងខ្លាំងមួយ។ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «ឈប់វិនិច្ឆ័យអ្នកឯទៀត ដើម្បីកុំឲ្យអ្នកទទួលការវិនិច្ឆ័យ ព្រោះអ្នកវិនិច្ឆ័យអ្នកឯទៀតយ៉ាងណា អ្នកនឹងទទួលការវិនិច្ឆ័យយ៉ាងនោះដែរ»។ (ម៉ាថាយ ៧:១, ២) បើលោកអ្នកមិនចង់ឲ្យព្រះមើលឃើញគុណវិបត្ដិរបស់លោកអ្នកដែលប្រៀបដូចជាធ្នឹមក្នុងភ្នែក នោះលោកអ្នកក៏មិនត្រូវមើលឃើញពីគុណវិបត្ដិនៃគូរបស់លោកអ្នកដែរ។—ម៉ាថាយ ៦:១៤, ១៥
របៀបដែលអ្នកខ្លះបានអនុវត្តតាមឱវាទនេះ: ជេននីនិងសាយមិន ជាគូស្វាមីភរិយានៅប្រទេសអង់គ្លេសដែលរៀបការបាន៩ឆ្នាំហើយ។ ជេននីនិយាយថា៖ «ខ្ញុំឃើញថាមូលហេតុធំជាងគេដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំទាស់ចិត្តនឹងស្វាមីខ្ញុំ គឺដោយសារគាត់មិនចេះគិតគូររៀបចំទុកជាមុន តែចាំរហូតដល់កៀកថ្ងៃទើបគាត់ចាប់ផ្ដើមគិតដើម្បីរៀបចំអ្វីមួយនោះ។ នេះជាអ្វីដែលគួរឲ្យអស់សំណើចណាស់ ពីព្រោះពេលដែលយើងស្វែងយល់ចិត្តគ្នា ខ្ញុំស្រឡាញ់គាត់ដោយសារគាត់ចង់ធ្វើអ្វីធ្វើហ្នឹងភ្លាម។ ប៉ុន្តែ ឥឡូវខ្ញុំទទួលស្គាល់ថាខ្ញុំក៏មានគុណវិបត្ដិដែរ ដោយសារខ្ញុំចង់ឲ្យអ្វីៗមានរបៀបរៀបរយពេក។ ម្យ៉ាងទៀត ខ្ញុំនិងសាយមិនកំពុងរៀនឲ្យចេះបំភ្លេចគុណវិបត្ដិរបស់គ្នាទៅវិញទៅមក»។
ខឺតនិងមីហ្សេល ដែលបានរៀបរាប់ពីមុនបាននិយាយថា៖ «បើអ្នកគិតតែពីគុណវិបត្ដិនៃគូរបស់អ្នកដែលធ្វើឲ្យអ្នកទើសចិត្ត នោះបញ្ហាទាំងនោះប្រហែលជាកាន់តែធំទៅៗ។ ដូច្នេះ ខ្ញុំសម្រេចចិត្តប្រមូលអារម្មណ៍ទៅលើគុណសម្បត្ដិដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំលង់ស្រឡាញ់មីហ្សេលតាំងពីដំបូងវិញ»។
គន្លឹះនៃសុភមង្គល
ឧទាហរណ៍ទាំងប៉ុន្មានខាងលើនេះបង្ហាញថា បញ្ហាក្នុងចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍ជាអ្វីដែលមិនអាចជៀសបានទេ ប៉ុន្តែយើងនៅតែអាចដោះស្រាយបាន។ តើអ្វីជាគន្លឹះនៃសុភមង្គល? គឺការបណ្ដុះឲ្យមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះ និងមានចិត្តចង់ធ្វើតាមឱវាទដែលបានកត់សរសេរក្នុងគម្ពីរដែលជាបណ្ដាំរបស់លោក។
នៅប្រទេសនីហ្សេរីយ៉ា អាលេក្សនិងអ៊ីតូហានដែលរៀបការជាង២០ឆ្នាំមកហើយ ពួកគាត់បានរកឃើញគន្លឹះនៃសុភមង្គលនេះ។ អាលេក្សនិយាយថា៖ «ខ្ញុំយល់ដឹងថាបញ្ហាស្ទើរតែទាំងអស់អាចដោះស្រាយបាន បើគូអាពាហ៍ពិពាហ៍អនុវត្តតាមគោលការណ៍ក្នុងគម្ពីរ»។ ភរិយាគាត់ពោលថា៖ «សំខាន់ណាស់ដែលយើងអធិដ្ឋានជាមួយគ្នាជាទៀងទាត់ ហើយអនុវត្តតាមឱវាទនៃគម្ពីរដែលឲ្យយើងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះនិងអត់ធ្មត់ចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក។ ឥឡូវ យើងមានបញ្ហាតិចជាងពេលដែលយើងទើបតែរៀបការ»។
តើលោកអ្នកចង់រៀនថែមទៀតអំពីរបៀបដែលឱវាទក្នុងគម្ពីរអាចជួយដល់ក្រុមគ្រួសាររបស់លោកអ្នកឬទេ? បើចង់មែន សូមសួរសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាដើម្បីពិភាក្សាជាមួយលោកអ្នកនូវជំពូកទី១៤ពីសៀវភៅតើព្រះគម្ពីរពិតជាបង្រៀនយ៉ាងណា?b
[កំណត់សម្គាល់]
a ឈ្មោះខ្លះបានត្រូវផ្លាស់ប្ដូរ។
b បោះពុម្ពផ្សាយដោយសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា។
[រូបភាពនៅទំព័រ៤]
តើអ្នកលៃទុកពេល សម្រាប់គ្នាទៅវិញទៅមកឬទេ?
[រូបភាពនៅទំព័រ៥]
តើខ្ញុំខំឲ្យដល់គេច្រើនជាងអ្វីដែលខ្ញុំទទួលឬទេ?
[រូបភាពនៅទំព័រ៦]
តើខ្ញុំខំផ្ដើមនិយាយ ដើម្បីដោះស្រាយ ជម្លោះឬទេ?
[រូបភាពនៅទំព័រ៧]
មុនខ្ញុំធ្វើការសម្រេចចិត្ត តើខ្ញុំសុំយោបល់ពីភរិយារបស់ខ្ញុំឬទេ?
[រូបភាពនៅទំព័រ៩]
តើខ្ញុំប្រមូលអារម្មណ៍ ទៅលើគុណសម្បត្ដិនៃគូរបស់ខ្ញុំឬទេ?