អាប្រាហាំ បុរសម្នាក់ដែលមានជំនឿមុតមាំ
អាប្រាហាំឈរនៅខាងក្រៅនាពេលរាត្រីដ៏ស្ងប់ស្ងាត់។ កាលដែលគាត់សម្លឹងមើលដួងតារាដែលភ្លឺនៅលើមេឃ គាត់ពិតជាគិតអំពីសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលថា កូនចៅរបស់គាត់នឹងមានចំនួនច្រើនដូចជាផ្កាយទាំងនោះ។ (លោកុប្បត្តិ ១៥:៥) ចំពោះអាប្រាហាំ ផ្កាយជាច្រើននោះរំលឹកគាត់អំពីសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយនេះក៏បញ្ជាក់ថាសេចក្ដីសន្យានោះនឹងសម្រេចជាក់ជាមិនខាន។ យ៉ាងណាមិញ បើព្រះយេហូវ៉ាមានឫទ្ធានុភាពដើម្បីបង្កើតសកលលោកដ៏ធំធេង និងអ្វីៗនៅក្នុងសកលលោកនេះ លោកក៏អាចធ្វើឲ្យអាប្រាហាំនិងសារ៉ាមានកូនបានដែរ។ ជំនឿរបស់អាប្រាហាំគឺខ្លាំងបែបនេះ។
តើជំនឿជាអ្វី? គម្ពីរបានប្រើពាក្យ«ជំនឿ» ដើម្បីសំដៅទៅលើការជឿជាក់យ៉ាងមុតមាំទៅលើអ្វីៗដែលមើលមិនឃើញ។ ជំនឿបែបនេះមានមូលដ្ឋានទៅលើភ័ស្តុតាងជាក់ស្តែង។ បុគ្គលម្នាក់ដែលមានជំនឿលើព្រះយេហូវ៉ា គាត់ផ្ចង់អារម្មណ៍ទៅលើការសម្រេចនៃសេចក្ដីសន្យារបស់លោក ដោយមានទំនុកចិត្តថាសេចក្ដីសន្យានោះគឺពិតប្រាកដដែលហាក់ដូចជាបានសម្រេចរួចទៅហើយ។
តើអាប្រាហាំបានបង្ហាញជំនឿយ៉ាងដូចម្ដេច? អាប្រាហាំបានបង្ហាញថាគាត់ជឿទៅលើសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះ។ ដោយមានជំនឿមាំមួន អាប្រាហាំបានចាកចេញពីស្រុកកំណើតរបស់គាត់ដោយទុកចិត្តថា ព្រះយេហូវ៉ានឹងបង្ហាញទឹកដីមួយផ្សេងទៀតតាមពាក្យសន្យារបស់លោក។ ដោយសារជំនឿ អាប្រាហាំដើរចុះឡើងពាសពេញស្រុកកាណាន ដោយជឿជាក់ថានៅទីបំផុតកូនចៅរបស់គាត់នឹងបានស្រុកនោះ។ ដោយសារជំនឿ អាប្រាហាំបម្រុងនឹងបូជាអ៊ីសាកជាគ្រឿងបូជាតាមបង្គាប់របស់ព្រះ ដោយទុកចិត្តថា បើចាំបាច់ព្រះយេហូវ៉ានឹងប្រោសអ៊ីសាកឲ្យរស់ឡើងវិញ។—ហេប្រឺ ១១:៨, ៩, ១៧-១៩
អាប្រាហាំផ្ចង់អារម្មណ៍ទៅលើអនាគតជាជាងគិតអំពីអតីតកាល។ ទោះជាអាប្រាហាំនិងសារ៉ាធ្លាប់មានជីវិតសុខស្រួលនៅក្រុងអ៊ើរជាងនៅស្រុកកាណានក៏ដោយ តែពួកគេមិនបាន«នឹកនាដល់កន្លែងដែលពួកគេចាកចេញនោះ»ទេ។ (ហេប្រឺ ១១:១៥) ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគាត់ផ្ចង់អារម្មណ៍ទៅលើរបៀបដែលព្រះនឹងឲ្យពរពួកគាត់ និងកូនចៅរបស់ពួកគាត់នៅអនាគត។—ហេប្រឺ ១១:១៦
តើជំនឿរបស់អាប្រាហាំមានមូលដ្ឋានត្រឹមត្រូវឬទេ? មានមែន។ ព្រះយេហូវ៉ាធ្វើតាមសេចក្ដីសន្យាទាំងអស់របស់លោក។ នៅទីបំផុត កូនចៅរបស់អាប្រាហាំបានកើនឡើងទៅជាប្រជាជាតិមួយដែលហៅថាអ៊ីស្រាអែល។ ក្រោយមក សាសន៍អ៊ីស្រាអែលបានចូលទៅរស់នៅស្រុកកាណាន ជាស្រុកដែលព្រះយេហូវ៉ាបានសន្យាចំពោះអាប្រាហាំ។—យ៉ូស្វេ ១១:២៣
តើយើងអាចទាញមេរៀនអ្វីពីរឿងនេះ? យើងអាចទុកចិត្តថាព្រះយេហូវ៉ានឹងធ្វើតាមសេចក្ដីសន្យារបស់លោក។ ទោះជាតាមទស្សនៈរបស់មនុស្ស តាមមើលទៅសេចក្ដីសន្យាខ្លះមិនអាចកើតឡើងក៏ដោយ តែយើងជឿជាក់ថា«ព្រះអាចសម្រេចគ្រប់ការទាំងអស់បាន»។—ម៉ាថាយ ១៩:២៦
គំរូរបស់អាប្រាហាំក៏បង្រៀនយើងឲ្យផ្ចង់អារម្មណ៍ផងដែរ មិនមែនទៅលើអ្វីដែលមាននៅអតីតកាលទេ តែទៅលើអ្វីដែលយើងនឹងសប្បាយរីករាយនៅអនាគតវិញ។ បុរសម្នាក់ឈ្មោះចេសិនបានរៀនធ្វើដូច្នេះមែន។ គាត់មានជំងឺម្យ៉ាងដែលធ្វើឲ្យគាត់ចុះខ្សោយបន្ដិចម្ដងៗរហូតដល់គាត់កម្រើកលែងរួចទៀត។ ចេសិននិយាយថា៖ «ខ្ញុំសារភាពថា ជួនកាលខ្ញុំនឹកឃើញអំពីអតីតកាល» ហើយគាត់បានបន្ថែមទៀតថា៖ «អ្វីដែលខ្ញុំនឹកខ្លាំងជាងគេ គឺជារឿងតូចតាចដូចជាការឱបអាមេនដាដែលជាប្រពន្ធរបស់ខ្ញុំ»។
ទោះជាយ៉ាងនេះក៏ដោយ ចេសិនទុកចិត្តទាំងស្រុងថាព្រះយេហូវ៉ានឹងបំពេញតាមសេចក្ដីសន្យារបស់លោក រួមទាំងសេចក្ដីសន្យាដែលថា ឆាប់ៗនេះផែនដីយើងនឹងក្លាយទៅជាសួនឧទ្យាន ហើយថាមនុស្សស្មោះត្រង់នឹងទទួលជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់ដោយមានសុខភាពល្អឥតខ្ចោះ។a (ទំនុកតម្កើង ៣៧:១០, ១១, ២៩; អេសាយ ៣៥:៥, ៦; ការបើកបង្ហាញ ២១:៣, ៤) ចេសិនបានរៀបរាប់ថា៖ «ខ្ញុំរំលឹកខ្លួនខ្ញុំថា គ្រាដ៏ប្រសើរបំផុតគឺនៅខាងមុខ» ហើយគាត់ពន្យល់ទៀតថា៖ «ឆាប់ៗនេះ ការតានតឹងចិត្ត ការខ្វល់ខ្វាយ ទុក្ខព្រួយ អារម្មណ៍ដែលគិតថាខ្លួនមានកំហុសនឹងលែងមានជារៀងរហូត»។ នេះពិតជាគំរូដ៏ប្រពៃស្តីអំពីជំនឿដូចអាប្រាហាំមែន!
[កំណត់សម្គាល់]
a ដើម្បីដឹងព័ត៌មានថែមទៀតអំពីសួនឧទ្យានដែលមាននៅពេលអនាគត សូមមើលជំពូកទី៣ ទី៧ និងទី៨នៃសៀវភៅតើព្រះគម្ពីរពិតជាបង្រៀនយ៉ាងណា? ដែលបោះពុម្ពផ្សាយដោយសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា។