តើអ្នកកំពុងឆ្លុះបញ្ចាំងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាឬទេ?
«យើង . . . គឺប្រៀបដូចជាកញ្ចក់ឆ្លុះ ដែលជះសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា»។—២កូ. ៣:១៨
តើអ្នកនឹងឆ្លើយយ៉ាងណា?
ទោះជាយើងមានភាពខុសឆ្គងពីកំណើតក៏ដោយ តើយើងអាចលើកតម្កើងព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងដូចម្ដេច?
តើការអធិដ្ឋាននិងការចូលរួមកិច្ចប្រជុំជួយយើងឲ្យឆ្លុះបញ្ចាំងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះយ៉ាងដូចម្ដេច?
តើអ្វីអាចជួយយើងឲ្យបន្តលើកតម្កើងព្រះយេហូវ៉ា?
១, ២. ហេតុអ្វីមនុស្សជាតិអាចយកតម្រាប់គុណសម្បត្ដិរបស់ព្រះយេហូវ៉ា?
តាមរបៀបណាមួយយើងទាំងអស់គ្នាមានលក្ខណៈដូចឪពុកម្ដាយរបស់យើង។ ដូច្នេះ គ្មានអ្វីចម្លែកឡើយពេលឮអ្នកណាម្នាក់និយាយទៅក្មេងប្រុសម្នាក់ថា៖ ‹ប្អូនដូចឪពុកប្អូនបេះបិទ›។ ប្រហែលជាមានគេប្រាប់ក្មេងស្រីម្នាក់ថា៖ ‹ប្អូនធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកឃើញដល់ម្ដាយប្អូន›។ កូនក្មេងច្រើនតែធ្វើតាមអ្វីដែលឪពុកម្ដាយរបស់ពួកគេធ្វើ។ ប៉ុន្តែ ចុះយ៉ាងណាយើងវិញ? តើយើងអាចយកតម្រាប់ព្រះយេហូវ៉ាជាបិតារបស់យើងនៅស្ថានសួគ៌បានឬទេ? ទោះជាយើងមិនអាចមើលឃើញព្រះក៏ដោយ យើងអាចឃើញនូវគុណសម្បត្ដិដ៏ថ្លៃថ្លារបស់លោក ដោយសិក្សាបណ្ដាំរបស់លោក សង្កេតមើលអ្វីៗដែលលោកបង្កើត និងដោយសញ្ជឹងគិតអំពីបទគម្ពីរ ហើយជាពិសេសសញ្ជឹងគិតអំពីពាក្យសម្ដីនិងការប្រព្រឹត្តរបស់បុត្រព្រះគឺលោកយេស៊ូគ្រិស្ត។ (យ៉ូន. ១:១៨; រ៉ូម ១:២០) យើងអាចឆ្លុះបញ្ចាំងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាបាន។
២ មុនព្រះបង្កើតអាដាមនិងអេវ៉ា លោកមានទំនុកចិត្តថាមនុស្សជាតិនឹងអាចធ្វើតាមគោលបំណងរបស់លោកចំពោះពួកគេ ឆ្លុះបញ្ចាំងគុណសម្បត្ដិរបស់លោក ហើយលើកតម្កើងលោក។ (សូមអាន លោកុប្បត្តិ ១:២៦, ២៧) ដោយបង្ហាញភក្ដីភាពចំពោះព្រះ យើងគួរបង្ហាញគុណសម្បត្ដិរបស់ព្រះដែលបានបង្កើតយើង។ បើយើងធ្វើដូច្នេះ យើងមានឯកសិទ្ធិដ៏អស្ចារ្យក្នុងការឆ្លុះបញ្ចាំងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះ ទោះជាយើងមានវប្បធម៌ មានការអប់រំ ឬជាតិសាសន៍អ្វីក៏ដោយ។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះ«ព្រះមិនរើសមុខទេ តែនៅគ្រប់ជាតិសាសន៍ លោកពេញចិត្តនឹងអ្នកណាដែលកោតខ្លាចលោកហើយប្រព្រឹត្តអំពើសុចរិត»។—សកម្ម. ១០:៣៤, ៣៥
៣. តើគ្រិស្តសាសនិកអាចមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា កាលដែលពួកគេបម្រើព្រះយេហូវ៉ា?
៣ គ្រិស្តសាសនិកដែលបានត្រូវរើសតាំងឆ្លុះបញ្ចាំងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ដូច្នេះ សាវ័កប៉ូលដែលបានត្រូវរើសតាំងដោយសកម្មពលបរិសុទ្ធបានសរសេរថា៖ «យើងទាំងអស់គ្នាគ្មានស្បៃគ្របមុខទេ ហើយគឺប្រៀបដូចជាកញ្ចក់ឆ្លុះ ដែលជះសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ក្នុងពេលដែលយើងធ្វើដូច្នេះ យើងក៏បានត្រូវធ្វើឲ្យផ្លាស់ប្រែឲ្យដូចរូបនោះ ដោយជះសិរីរុងរឿងរបស់លោកកាន់តែខ្លាំងឡើងៗ»។ (២កូ. ៣:១៨) ពេលដែលម៉ូសេជាអ្នកប្រកាសទំនាយបានចុះពីលើភ្នំស៊ីណាយដោយកាន់បន្ទះថ្មដែលមានបញ្ញត្ដិ១០ប្រការ មុខរបស់គាត់បានបញ្ចេញរស្មីដោយសារព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ជាមួយនឹងគាត់។ (និក្ខ. ៣៤:២៩, ៣០) ទោះជាគ្រិស្តសាសនិកពិតមិនធ្លាប់មានបទពិសោធន៍ដូចនេះ ហើយមុខរបស់ពួកគេមិនអាចបញ្ចេញរស្មីក៏ដោយ ពួកគេមានទឹកមុខដែលបង្ហាញនូវអំណរយ៉ាងខ្លាំងពេលប្រាប់អ្នកឯទៀតអំពីព្រះយេហូវ៉ា គុណសម្បត្ដិរបស់លោក និងគោលបំណងដ៏អស្ចារ្យរបស់លោកចំពោះមនុស្សជាតិ។ ដូច្នេះ ដូចដែកឆ្លុះមុខនៅសម័យបុរាណដែលជះពន្លឺ គ្រិស្តសាសនិកដែលបានត្រូវរើសតាំង និងគូកនរបស់ពួកគាត់នៅផែនដីក៏ឆ្លុះបញ្ចាំងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេនិងក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយដែរ។ (២កូ. ៤:១) តើអ្នកកំពុងឆ្លុះបញ្ចាំងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា តាមរយៈការប្រព្រឹត្តដែលព្រះពេញចិត្ត និងសកម្មភាពរបស់អ្នកជាអ្នកប្រកាសអំពីរាជាណាចក្ររបស់ព្រះជាទៀងទាត់ឬទេ?
យើងចង់ឆ្លុះបញ្ចាំងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា
៤, ៥. (ក) ដូចប៉ូល តើយើងត្រូវតយុទ្ធនឹងអ្វី? (ខ) តើភាពខុសឆ្គងបានមានឥទ្ធិពលមកលើយើងយ៉ាងដូចម្ដេច?
៤ ជាអ្នកបម្រើរបស់ព្រះយេហូវ៉ា យើងពិតជាចង់លើកកិត្ដិយសនិងលើកតម្កើងអ្នកបង្កើតរបស់យើងក្នុងគ្រប់ការប្រព្រឹត្ត។ ក៏ប៉ុន្តែ យើងច្រើនតែធ្វើអ្វីដែលខុស ទោះជាយើងចង់ធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវក៏ដោយ។ ប៉ូលក៏មានបញ្ហានេះដែរ។ (សូមអាន រ៉ូម ៧:២១-២៥) ដោយពន្យល់អំពីមូលហេតុដែលយើងត្រូវតយុទ្ធដូច្នេះ ប៉ូលបានសរសេរថា៖ «គ្រប់គ្នាធ្លាប់ធ្វើខុសក៏មិនដល់កម្រិតកំណត់នៃសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះ»។ (រ៉ូម ៣:២៣) ដោយសារអាដាមបានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង មនុស្សទាំងអស់បានកើតមកជាខ្ញុំបម្រើនៃភាពខុសឆ្គងដែលប្រៀបដូចជាស្តេចដ៏គ្មានមេត្ដាមួយរូបដែលគ្រប់គ្រងលើពួកគេ។—រ៉ូម ៥:១២; ៦:១២
៥ តើភាពខុសឆ្គងគឺជាអ្វី? គឺជាអ្វីក៏ដោយដែលមិនសមស្របតាមបុគ្គលិកលក្ខណៈ ការប្រព្រឹត្ត ខ្នាតតម្រា និងបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ភាពខុសឆ្គងបង្ខូចចំណងមិត្តភាពរវាងមនុស្សនឹងព្រះ។ ភាពខុសឆ្គងរារាំងយើងមិនឲ្យឆ្លុះបញ្ចាំងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះ ហាក់ដូចជាអ្វីមួយអាចរារាំងអ្នកបាញ់ធ្នូមិនឲ្យបាញ់ចំគោលដៅ។ យើងអាចប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងដោយចេតនាឬដោយគ្មានចេតនា។ (ជន. ១៥:២៧-៣១) ភាពខុសឆ្គងបានចាក់ឫសយ៉ាងជ្រៅក្នុងមនុស្សជាតិ ហើយធ្វើជារបាំងមួយរវាងពួកគេនិងព្រះដែលបានបង្កើតពួកគេ។ (ទំនុក. ៥១:៥; អេ. ៥៩:២; កូឡ. ១:២១) មនុស្សភាគច្រើនរស់នៅតាមរបៀបដែលធ្វើឲ្យពួកគេដាច់ឆ្ងាយទាំងស្រុងពីព្រះយេហូវ៉ា ហេតុនេះ ពួកគេបាត់បង់ឱកាសដ៏អស្ចារ្យដើម្បីឆ្លុះបញ្ចាំងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះ។ គ្មានអ្វីដែលមានឥទ្ធិពលអាក្រក់ទៅលើមនុស្សជាងភាពខុសឆ្គងឡើយ។
៦. ទោះជាយើងកើតមកមានភាពខុសឆ្គងក៏ដោយ តើយើងអាចលើកតម្កើងព្រះយ៉ាងដូចម្ដេច?
៦ ទោះជាយើងកើតមកមានភាពខុសឆ្គងក៏ដោយ ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្ហាញថាលោកជា«ព្រះដែលផ្ដល់សេចក្ដីសង្ឃឹម»។ (រ៉ូម ១៥:១៣) លោកបានផ្ដល់មធ្យោបាយដើម្បីបំបាត់ភាពខុសឆ្គង ពោលគឺគ្រឿងបូជាដែលជាថ្លៃលោះរបស់លោកយេស៊ូគ្រិស្ត។ ដោយបង្ហាញជំនឿទៅលើគ្រឿងបូជានោះ យើងលែងធ្វើជា«ខ្ញុំបម្រើភាពខុសឆ្គង»ទៀតហើយ ប៉ុន្តែ យើងអាចឆ្លុះបញ្ចាំងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ (រ៉ូម ៥:១៩; ៦:៦; យ៉ូន. ៣:១៦) ការរក្សាចំណងមិត្តភាពជិតស្និទ្ធជាមួយព្រះធានាថាព្រះយេហូវ៉ានឹងឲ្យពរយើងនៅឥឡូវនេះ ហើយលោកនឹងធ្វើឲ្យយើងមានភាពល្អឥតខ្ចោះនិងជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់នៅអនាគត។ ទោះជាយើងនៅតែជាមនុស្សដែលមានភាពខុសឆ្គងក៏ដោយ ការដែលព្រះចាត់ទុកយើងជាបុគ្គលដែលអាចឆ្លុះបញ្ចាំងសិរីរុងរឿងរបស់លោក នេះជាពរដ៏វិសេសមែន!
ការឆ្លុះបញ្ចាំងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះ
៧. តើយើងត្រូវទទួលស្គាល់អ្វីស្តីអំពីខ្លួនយើង ដើម្បីឆ្លុះបញ្ចាំងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះ?
៧ ដើម្បីយើងអាចឆ្លុះបញ្ចាំងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះ យើងម្នាក់ៗត្រូវស្គាល់ចំណុចខ្សោយរបស់ខ្លួន។ (២រប. ៦:៣៦) យើងត្រូវទទួលស្គាល់ថាយើងមានទំនោរចិត្តទៅធ្វើអំពើខុសឆ្គង ហើយខំប្រឹងកាន់កាប់ទំនោរចិត្តនោះដើម្បីយើងអាចរីកចម្រើនរហូតដល់ពិតជាអាចលើកតម្កើងព្រះ។ ជាឧទាហរណ៍ ប្រសិនបើយើងបានធ្លាក់ខ្លួនទៅប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងដែលធ្វើឲ្យព្រះអាប់កិត្ដិយសដោយមើលរូបអាសអាភាស យើងត្រូវទទួលស្គាល់ការពិតដែលថាយើងត្រូវការជំនួយដើម្បីពង្រឹងចំណងមិត្តភាពជាមួយព្រះ ហើយចាត់វិធានការដើម្បីសុំជំនួយនោះ។ (យ៉ា. ៥:១៤, ១៥) នេះជាជំហានទី១ដែលយើងត្រូវធ្វើដើម្បីមានជីវភាពរស់នៅដែលលើកកិត្ដិយសព្រះយ៉ាងពេញលេញ។ ក្នុងនាមជាអ្នកគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ា យើងត្រូវពិនិត្យមើលខ្លួនយើងជានិច្ចដើម្បីដឹងថាយើងកំពុងធ្វើតាមឬមិនធ្វើតាមខ្នាតតម្រាដ៏សុចរិតរបស់លោក។ (សុភ. ២៨:១៨; ១កូ. ១០:១២) ទោះជាទំនោរចិត្តរបស់យើងទៅរកភាពខុសឆ្គងមានលក្ខណៈយ៉ាងណាក៏ដោយ យើងត្រូវបន្តព្យាយាមគ្រប់គ្រងវា ដើម្បីយើងអាចឆ្លុះបញ្ចាំងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះ។
៨. ទោះជាយើងមិនល្អឥតខ្ចោះក៏ដោយ តើយើងគួរធ្វើអ្វី?
៨ លោកយេស៊ូជាមនុស្សតែម្នាក់គត់ដែលតែងតែធ្វើអ្វីដែលព្រះពេញចិត្ត ហើយឆ្លុះបញ្ចាំងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះ។ យើងមិនល្អឥតខ្ចោះដូចលោកយេស៊ូទេ។ ទោះជាយ៉ាងនេះក្ដី យើងអាចហើយគួរតែព្យាយាមធ្វើតាមគំរូរបស់លោក។ (១ពេ. ២:២១) ព្រះយេហូវ៉ាមិនត្រឹមតែកត់សម្គាល់ជំនឿនរបស់យើងប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែលោកក៏កត់សម្គាល់នូវការព្យាយាមរបស់យើងដើម្បីលើកតម្កើងលោក ហើយលោកឲ្យពរចំពោះការព្យាយាមទាំងនេះដែរ។
៩. តើគម្ពីរជួយយើងឲ្យឆ្លុះបញ្ចាំងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះកាន់តែប្រសើរឡើងយ៉ាងដូចម្ដេច?
៩ បណ្ដាំជាលាយលក្ខណ៍អក្សររបស់ព្រះអាចបំភ្លឺផ្លូវយើង ដើម្បីឲ្យយើងឆ្លុះបញ្ចាំងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះកាន់តែប្រសើរឡើង។ ការសិក្សាបទគម្ពីរយ៉ាងស៊ីជម្រៅ ការអាននិងសញ្ជឹងគិតអំពីបទគម្ពីរគឺសំខាន់ចាំបាច់។ (ទំនុក. ១:១-៣) ការអានបទគម្ពីរជារៀងរាល់ថ្ងៃនឹងជួយយើងឲ្យឆ្លុះបញ្ចាំងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះកាន់តែប្រសើរឡើង។ (សូមអាន យ៉ាកុប ១:២២-២៥) ចំណេះពីគម្ពីរគឺជាមូលដ្ឋានដើម្បីពង្រឹងជំនឿរបស់យើង ហើយក៏ជាវិធីដែលជួយពង្រឹងការតាំងចិត្តរបស់យើងដើម្បីជៀសវាងពីអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរ និងដើម្បីធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ត។—ទំនុក. ១១៩:១១, ៤៧, ៤៨
១០. តើសេចក្ដីអធិដ្ឋានអាចជួយយើងឲ្យបម្រើព្រះយេហូវ៉ាកាន់តែពេញលេញយ៉ាងដូចម្ដេច?
១០ ដើម្បីឆ្លុះបញ្ចាំងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះ យើងក៏ត្រូវ«តស៊ូក្នុងការអធិដ្ឋាន»ដែរ។ (រ៉ូម ១២:១២) យើងអាចអធិដ្ឋានសុំជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ា ហើយយើងក៏គួរធ្វើដូច្នេះដែរ ដើម្បីបម្រើលោកតាមរបៀបដែលលោកពេញចិត្ត។ យើងអាចសុំសកម្មពលបរិសុទ្ធពីលោក សុំជំនួយដើម្បីពង្រឹងជំនឿយើង និងដើម្បីពង្រឹងកម្លាំងយើងកុំឲ្យចាញ់ការល្បួង និងដើម្បីមានសមត្ថភាព«បង្រៀននិងពន្យល់បណ្ដាំនៃសេចក្ដីពិតយ៉ាងត្រឹមត្រូវ»។ (២ធី. ២:១៥; ម៉ាថ. ៦:១៣; លូក. ១១:១៣; ១៧:៥) ដូចកូនក្មេងដែលពឹងលើឪពុករបស់គាត់ ដូច្នេះយើងក៏ត្រូវពឹងលើព្រះយេហូវ៉ាជាបិតារបស់យើងដែលនៅស្ថានសួគ៌ដែរ។ ប្រសិនបើយើងសុំលោកជួយយើងឲ្យបម្រើលោកកាន់តែពេញលេញ យើងអាចមានទំនុកចិត្តថាលោកនឹងធ្វើដូច្នេះ។ សូមកុំឲ្យយើងមានអារម្មណ៍ថាយើងរំខានលោកឡើយ! ផ្ទុយទៅវិញ ក្នុងសេចក្ដីអធិដ្ឋានចូរយើងសរសើរលោក អរគុណលោក ស្វែងរកការណែនាំពីលោកជាពិសេសនៅពេលជួបទុក្ខលំបាក ហើយសុំលោកជួយយើងឲ្យបម្រើលោកតាមរបៀបដែលលើកតម្កើងនាមដ៏បរិសុទ្ធរបស់លោក។—ទំនុក. ៨៦:១២; យ៉ា. ១:៥-៧
១១. តើតាមរបៀបណាដែលកិច្ចប្រជុំរបស់យើងជួយយើងឲ្យឆ្លុះបញ្ចាំងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះ?
១១ ព្រះបានប្រគល់ភារកិច្ចថែរក្សាចៀមដ៏មានតម្លៃរបស់លោកទៅ«ខ្ញុំបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់ហើយចេះពិចារណា»។ (ម៉ាថ. ២៤:៤៥-៤៧; ទំនុក. ១០០:៣) ក្រុមខ្ញុំបម្រើយកចិត្តទុកដាក់យ៉ាងខ្លាំងអំពីរបៀបដែលបងប្អូនរួមជំនឿឆ្លុះបញ្ចាំងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ របៀបរស់នៅរបស់យើងជាគ្រិស្តសាសនិកបានត្រូវកែតម្រូវនៅកិច្ចប្រជុំរបស់យើង ដូចយើងឲ្យជាងកាត់ដេរកែខោអាវយើងដើម្បីឲ្យមើលទៅស្អាតជាង។ (ហេ. ១០:២៤, ២៥) ហេតុនេះហើយបានជាយើងគួរមកប្រជុំឲ្យទាន់ពេល។ បើយើងមានទម្លាប់មកប្រជុំយឺត នោះយើងនឹងមិនអាចទទួលប្រយោជន៍ពីជំនួយទាំងអស់ដែលមកពីកិច្ចប្រជុំទេ។
ចូរយើងយកតម្រាប់តាមព្រះ
១២. តើយើងអាចយកតម្រាប់តាមព្រះយ៉ាងដូចម្ដេច?
១២ ប្រសិនបើយើងឆ្លុះបញ្ចាំងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា យើងត្រូវតែ«យកតម្រាប់តាមព្រះ»។ (អេភ. ៥:១) របៀបមួយដែលយើងអាចយកតម្រាប់តាមព្រះយេហូវ៉ាគឺដោយមានទស្សនៈដូចលោកស្តីអំពីរឿងផ្សេងៗ។ បើយើងខំធ្វើអ្វីៗតាមអំពើចិត្តរបស់យើង ហើយមិនសមស្របនឹងគំនិតរបស់ព្រះ នោះយើងធ្វើឲ្យលោកអាប់ឱនកិត្ដិយស ហើយក៏ធ្វើឲ្យខ្លួនយើងមានបញ្ហាដែរ។ ដោយសារពិភពលោកនេះនៅក្រោមឥទ្ធិពលនៃមេកំណាចសាថាន យើងត្រូវខំប្រឹងយ៉ាងខ្លាំងដើម្បីស្អប់អ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាស្អប់ ហើយស្រឡាញ់យ៉ាងខ្លាំងនូវអ្វីដែលលោកស្រឡាញ់។ (ទំនុក. ៩៧:១០; ១យ៉ូន. ៥:១៩) យើងត្រូវជឿជាក់យ៉ាងស្មោះថា វិធីដ៏ត្រឹមត្រូវតែមួយគត់ដើម្បីបម្រើព្រះ គឺដោយធ្វើអ្វីៗទាំងអស់ដើម្បីឲ្យលោកទទួលការសរសើរតម្កើង។—សូមអាន កូរិនថូសទី១ ១០:៣១
១៣. ហេតុអ្វីយើងត្រូវស្អប់អំពើខុសឆ្គង ហើយតើអ្វីនឹងជំរុញយើងឲ្យធ្វើដូច្នេះ?
១៣ ព្រះយេហូវ៉ាស្អប់អំពើខុសឆ្គង ហើយយើងក៏គួរស្អប់វាដែរ។ បើយើងស្អប់អំពើខុសឆ្គង យើងនឹងជៀសឲ្យឆ្ងាយបំផុតពីអ្វីៗដែលអាចធ្វើឲ្យយើងប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង។ ជាឧទាហរណ៍ យើងត្រូវប្រុងប្រយ័ត្នមិនឲ្យចាញ់ការក្បត់ជំនឿ ជាអំពើខុសឆ្គងមួយដែលធ្វើឲ្យយើងមិនសមនឹងលើកតម្កើងព្រះទេ។ (ចោ. ១៣:៦-៩) ហេតុនេះ យើងមិនត្រូវទាក់ទងនឹងអ្នកក្បត់ជំនឿ ឬអ្នកណាម្នាក់ដែលអះអាងថាជាបងប្អូន ប៉ុន្តែធ្វើឲ្យព្រះអាប់ឱនកិត្ដិយស។ យើងគួរជៀសចេញពីពួកគេ សូម្បីពួកគេជាសមាជិកក្រុមគ្រួសារក៏ដោយ។ (១កូ. ៥:១១) បើយើងខំបដិសេធការអះអាងរបស់អ្នកក្បត់ជំនឿ ឬអ្នកដែលរិះគន់អង្គការរបស់ព្រះយេហូវ៉ា នោះគ្មានប្រយោជន៍អ្វីឡើយ។ តាមការពិត យើងមិនគួរចង់ដឹងអ្វីដែលពួកគេសរសេរទេ ទោះជាក្នុងសៀវភៅរបស់ពួកគេ ឬតាមអ៊ីនធឺណិតក៏ដោយ ពីព្រោះនេះអាចបង្ខូចចំណងមិត្តភាពរបស់យើងជាមួយព្រះយេហូវ៉ា។—សូមអាន អេសាយ ៥:២០; ម៉ាថាយ ៧:៦
១៤. ពេលយើងខំព្យាយាមឆ្លុះបញ្ចាំងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះ តើគុណសម្បត្ដិមួយណារបស់យើងដែលគួរលេចធ្លោជាងគេ ហើយហេតុអ្វី?
១៤ ការបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ គឺជារបៀបដ៏ប្រសើរមួយដែលយើងអាចយកតម្រាប់តាមបិតារបស់យើងដែលនៅស្ថានសួគ៌។ ដូចព្រះយេហូវ៉ា យើងក៏គួរបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែរ។ (១យ៉ូន. ៤:១៦-១៩) តាមការពិត សេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលយើងមានក្នុងចំណោមបងប្អូនយើង ធ្វើឲ្យគេស្គាល់យើងថាជាអ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូនិងជាអ្នកបម្រើព្រះយេហូវ៉ា។ (យ៉ូន. ១៣:៣៤, ៣៥) ដោយសារយើងមិនល្អឥតខ្ចោះ ជួនកាលយើងប្រហែលជាពិបាកបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ ប៉ុន្តែ យើងត្រូវព្យាយាមបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់គ្រប់ពេលទាំងអស់។ ការបណ្ដុះសេចក្ដីស្រឡាញ់និងគុណសម្បត្ដិឯទៀតដែលព្រះពេញចិត្ត នឹងរារាំងយើងមិនឲ្យធ្វើអ្វីដែលខុសឆ្គងឬប្រព្រឹត្តមិនល្អចំពោះអ្នកឯទៀត។—២ពេ. ១:៥-៧
១៥. តើសេចក្ដីស្រឡាញ់មានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាចំពោះទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយអ្នកឯទៀត?
១៥ សេចក្ដីស្រឡាញ់ធ្វើឲ្យយើងចង់ប្រព្រឹត្តអំពើល្អចំពោះមនុស្សឯទៀត។ (រ៉ូម ១៣:៨-១០) ជាឧទាហរណ៍ សេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះគូរបស់យើងនឹងធ្វើឲ្យការរួមរស់ជាប្ដីប្រពន្ធបានឥតសៅហ្មង។ សេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះអ្នកចាស់ទុំគួបផ្សំជាមួយនឹងការឲ្យតម្លៃចំពោះកិច្ចការរបស់ពួកគាត់ នឹងជួយយើងឲ្យស្ដាប់បង្គាប់ ហើយចុះចូលនឹងការណែនាំរបស់ពួកគាត់។ ក្មេងៗដែលស្រឡាញ់ឪពុកម្ដាយ ស្ដាប់បង្គាប់និងលើកកិត្ដិយសពួកគាត់ ហើយមិននិយាយអាក្រក់ពីពួកគាត់ឡើយ។ ប្រសិនបើយើងស្រឡាញ់មនុស្សឯទៀត នោះយើងនឹងមិនចាត់ទុកពួកគេថាអន់ជាងយើង ឬនិយាយទៅកាន់ពួកគេដោយគ្មានការគោរពនោះទេ។ (យ៉ា. ៣:៩) អ្នកចាស់ទុំដែលស្រឡាញ់ចៀមរបស់ព្រះនឹងប្រព្រឹត្តចំពោះពួកគាត់ដោយស្លូតបូត។—សកម្ម. ២០:២៨, ២៩
១៦. តើសេចក្ដីស្រឡាញ់នឹងជួយយើងយ៉ាងដូចម្ដេចក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ?
១៦ សេចក្ដីស្រឡាញ់ក៏ជាគុណសម្បត្ដិដែលគួរលេចធ្លោជាងគេនៅក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយរបស់យើងដែរ។ ដោយសារយើងស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងជ្រាលជ្រៅ យើងនឹងមិនធ្លាក់ទឹកចិត្តទេ ពេលមនុស្សមិនស្ដាប់ឬមិនចាប់អារម្មណ៍នឹងអ្វីដែលយើងផ្សព្វផ្សាយ។ ផ្ទុយទៅវិញ យើងនឹងនៅតែបន្តផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ។ សេចក្ដីស្រឡាញ់នឹងជំរុញយើងឲ្យរៀបចំឲ្យបានល្អមុនទៅផ្សព្វផ្សាយ ហើយខំប្រឹងផ្សព្វផ្សាយឲ្យមានប្រសិទ្ធភាព។ បើយើងពិតជាស្រឡាញ់ព្រះនិងអ្នកជិតខាងរបស់យើង យើងនឹងមិនចាត់ទុកកិច្ចផ្សព្វផ្សាយអំពីរាជាណាចក្រព្រះជាអ្វីដែលគួរឲ្យធុញទ្រាន់ ឬគ្រាន់តែជាភារកិច្ចរបស់យើងប៉ុណ្ណោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ យើងនឹងចាត់ទុកកិច្ចផ្សព្វផ្សាយជាឯកសិទ្ធិដ៏អស្ចារ្យមួយ ហើយយើងនឹងបំពេញកិច្ចការនេះដោយអំណរ។—ម៉ាថ. ១០:៧
ចូរបន្តលើកតម្កើងព្រះយេហូវ៉ា
១៧. ដោយសារយើងយល់ថាភាពខុសឆ្គងរារាំងយើងមិនឲ្យឆ្លុះបញ្ចាំងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះ តើយើងត្រូវធ្វើអ្វី?
១៧ មនុស្សភាគច្រើនក្នុងពិភពលោកមិនដឹងថាភាពខុសឆ្គងគឺធ្ងន់ធ្ងរយ៉ាងណាទេ ប៉ុន្តែយើងដឹងអំពីរឿងនេះ។ អាស្រ័យហេតុនេះ យើងដឹងថាយើងត្រូវតយុទ្ធនឹងទំនោរចិត្តទៅធ្វើអំពើខុសឆ្គង។ យើងដឹងថាយើងត្រូវបង្ហាត់សមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យរបស់យើង ដើម្បីឲ្យវាជួយយើងធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ ពេលណាយើងចាប់ផ្ដើមមានចិត្តចង់ធ្វើអ្វីដែលខុសឆ្គង។ (រ៉ូម ៧:២២, ២៣) ពិតមែន យើងប្រហែលជាទន់ខ្សោយ ប៉ុន្តែ ព្រះអាចពង្រឹងកម្លាំងយើងឲ្យធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវនៅគ្រប់កាលៈទេសៈ។—២កូ. ១២:១០
១៨, ១៩. (ក) តើអ្វីជួយយើងឲ្យប្រយុទ្ធឈ្នះពួកវិញ្ញាណទុច្ចរិត? (ខ) តើយើងគួរតាំងចិត្តធ្វើអ្វី?
១៨ ប្រសិនបើយើងលើកតម្កើងព្រះយេហូវ៉ា យើងក៏ត្រូវតយុទ្ធនឹងពួកវិញ្ញាណទុច្ចរិតដែរ។ គ្រឿងសឹកដែលព្រះផ្ដល់ឲ្យ ជួយយើងឲ្យធ្វើដូច្នេះដោយជោគជ័យ។ (អេភ. ៦:១១-១៣) សាថានខំព្យាយាមឥតឈប់ឈរដើម្បីដកហូតសិរីរុងរឿងពីព្រះយេហូវ៉ា ដែលមានតែលោកប៉ុណ្ណោះសមនឹងទទួលសិរីរុងរឿងនោះ។ មេកំណាចក៏បន្តខំប្រឹងយ៉ាងខ្លាំងដើម្បីបំផ្លាញចំណងមិត្តភាពរបស់យើងជាមួយព្រះយេហូវ៉ាដែរ។ ហេតុនេះហើយ ពេលយើងនិងបុរស ស្ត្រីព្រមទាំងក្មេងៗរាប់លាននាក់ឯទៀតដែលមានភាពមិនល្អឥតខ្ចោះ នៅតែរក្សាចិត្តស្មោះគ្រប់លក្ខណៈ ហើយលើកតម្កើងព្រះ នេះគឺជាបរាជ័យដ៏ធំរបស់សាថាន! ដូច្នេះ ចូរយើងបន្តសរសើរព្រះយេហូវ៉ាដូចពួកបុគ្គលវិញ្ញាណនៅស្ថានសួគ៌ដែលប្រកាសថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់យើងអើយ លោកសមនឹងទទួលសេចក្ដីសរសើរដោយសារសិរីរុងរឿង កិត្ដិយស និងឫទ្ធានុភាព ពីព្រោះលោកបានបង្កើតអ្វីៗទាំងអស់ ហើយអ្វីៗទាំងអស់នោះបានកើតមក ក៏មាននៅផង ដោយសារបំណងប្រាថ្នារបស់លោក»។—បប. ៤:១១
១៩ សូមឲ្យយើងតាំងចិត្តបន្តលើកតម្កើងព្រះយេហូវ៉ាជានិច្ច។ លោកប្រាកដជារីករាយ ពេលដែលបុគ្គលស្មោះត្រង់ជាច្រើននាក់កំពុងព្យាយាមអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីយកតម្រាប់តាមលោក ហើយឆ្លុះបញ្ចាំងសិរីរុងរឿងរបស់លោក។ (សុភ. ២៧:១១) យើងគួរមានអារម្មណ៍ដូចដាវីឌដែលបានសរសើរព្រះយេហូវ៉ាអស់ពីចិត្ត ហើយបានច្រៀងថា៖ ‹ឱព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃទូលបង្គំអើយ ទូលបង្គំនឹងសរសើរទ្រង់ឲ្យអស់ពីចិត្ត ហើយនឹងលើកដំកើងព្រះនាមទ្រង់ជាដរាបតទៅ›។ (ទំនុក. ៨៦:១២) មនុស្សដែលស្ដាប់បង្គាប់ព្រះនឹងអាចឆ្លុះបញ្ចាំងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងល្អឥតខ្ចោះ និងសរសើរលោកជារៀងរហូត។ ការរស់នៅគ្រានោះគឺជាអ្វីដ៏អស្ចារ្យមែន! តើអ្នកកំពុងឆ្លុះបញ្ចាំងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះយេហូវ៉ានៅពេលឥឡូវនេះ ដោយមានសេចក្ដីសង្ឃឹមនឹងធ្វើដូច្នេះជារៀងរហូតឬទេ?
[រូបភាពនៅទំព័រ២៧]
តើអ្នកកំពុងឆ្លុះបញ្ចាំងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាតាមវិធីទាំងនេះឬទេ?