តើការអភ័យទោសរបស់ព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ប្រយោជន៍អ្វីដល់អ្នក?
«យេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះទ្រង់មានព្រះហឫទ័យមេត្ដាករុណា ហើយទន់សន្ដោស ទ្រង់យឺតនឹងខ្ញាល់ . . . ក៏អត់ទោសចំពោះសេចក្ដីទុច្ចរិត សេចក្ដីរំលង នឹងអំពើបាប»។—និក្ខ. ៣៤:៦, ៧
សូមរកចម្លើយចំពោះសំណួរទាំងនេះ
តើព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើអ្វីពេលដាវីឌនិងម៉ាណាសេប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង ហើយហេតុអ្វី?
ហេតុអ្វីព្រះយេហូវ៉ាមិនអភ័យទោសឲ្យប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែល?
តើយើងអាចទទួលការអភ័យទោសពីព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងដូចម្ដេច?
១, ២. (ក) តើព្រះយេហូវ៉ាបានសឲ្យឃើញថាលោកជាព្រះបែបណាចំពោះប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែល? (ខ) តើអត្ថបទនេះឆ្លើយនឹងសំណួរអ្វី?
នៅសម័យនេហេមា ក្នុងសេចក្ដីអធិដ្ឋានជាសាធារណៈ លេវីមួយក្រុមបានទទួលស្គាល់ថាបុព្វបុរសរបស់ពួកគេ«មិនព្រមធ្វើតាមបង្គាប់»របស់ព្រះយេហូវ៉ាម្ដងហើយម្ដងទៀត។ ក៏ប៉ុន្តែ ម្ដងហើយម្ដងទៀតព្រះយេហូវ៉ាបានសឲ្យឃើញថាលោកជា«ព្រះដែលប្រុងនឹងអត់ទោស ទ្រង់ក៏សន្ដោស ហើយមេត្ដាករុណា ទ្រង់យឺតនឹងខ្ញាល់ ហើយមានសេចក្ដីសប្បុរសជាបរិបូរ»។ ព្រះយេហូវ៉ាបានបន្តបង្ហាញគុណដ៏វិសេសលើសលប់ចំពោះពួកអ្នកដែលបានត្រូវនិរទេស ហើយបានត្រឡប់មកស្រុកកំណើតវិញនៅសម័យនេហេមា។—នេហ. ៩:១៦, ១៧
២ យើងម្នាក់ៗអាចសួរខ្លួនយើងថា៖ ‹តើការអភ័យទោសរបស់ព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ប្រយោជន៍អ្វីដល់ខ្ញុំ?›។ ដើម្បីជួយយើងឆ្លើយសំណួរដ៏សំខាន់នេះ សូមយើងពិនិត្យមើលអំពីអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាបានប្រព្រឹត្តចំពោះបុរសពីរនាក់ដែលបានទទួលប្រយោជន៍ពីការអភ័យទោសរបស់លោក ពោលគឺស្តេចពីរអង្គ គឺដាវីឌនិងម៉ាណាសេ។
អំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងររបស់ដាវីឌ
៣-៥. តើដាវីឌបានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរអ្វីខ្លះ?
៣ ទោះជាដាវីឌជាបុរសដែលកោតខ្លាចព្រះក៏ដោយ គាត់បានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ។ អំពើខុសឆ្គងពីរក្នុងចំណោមអំពើខុសឆ្គងទាំងនេះជាប់ទាក់ទងនឹងអ៊ូរី និងបាតសេបាដែលជាប្ដីប្រពន្ធ។ អំពើខុសឆ្គងទាំងនេះនាំឲ្យអ្នកដែលជាប់ទាក់ទងនឹងរឿងនេះមានការឈឺចាប់។ ប៉ុន្តែ របៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាកែតម្រង់ដាវីឌបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់អំពីការអភ័យទោសរបស់លោក។ សូមពិចារណាអំពីអ្វីដែលបានកើតឡើង។
៤ ដាវីឌបញ្ជូនកងទ័ពទៅឡោមព័ទ្ធក្រុងរ៉ាបាតដែលជារដ្ឋធានីនៃជនជាតិអាំម៉ូន។ ក្រុងនោះស្ថិតនៅចម្ងាយប្រហែលជា៨០គីឡូម៉ែត្រ (៥០ម៉ៃល៍) ខាងកើតក្រុងយេរូសាឡិម ខាងនាយទន្លេយ៉ូដាន់។ នៅពេលនោះ ពីលើដំបូលរាជវាំងនៃក្រុងយេរូសាឡិម ដាវីឌបានឃើញបាតសេបាជាស្ត្រីដែលបានរៀបការហើយ កំពុងងូតទឹក។ ប្ដីរបស់នាងមិននៅផ្ទះទេ។ ដោយសារដាវីឌបានសង្កេតមើលបាតសេបា គាត់មានអារម្មណ៍ស្រើបស្រាលដល់ម្ល៉េះបានជាគាត់បានឲ្យគេនាំនាងមករាជវាំងរបស់គាត់ នៅទីនោះគាត់បានប្រព្រឹត្តអំពើផិតក្បត់ជាមួយនាង។—២សាំ. ១១:១-៤
៥ ពេលដាវីឌបានដឹងថាបាតសេបាមានផ្ទៃពោះ គាត់ឲ្យគេនាំអ៊ូរីដែលជាប្ដីរបស់នាងត្រឡប់មកក្រុងយេរូសាឡិមវិញ ដោយសង្ឃឹមថាអ៊ូរីនឹងរួមដំណេកជាមួយនាង។ ប៉ុន្តែ អ៊ូរីមិនទាំងបានចូលផ្ទះរបស់គាត់ផង ទោះជាដាវីឌខំលើកទឹកចិត្តគាត់ឲ្យធ្វើដូច្នេះក៏ដោយ។ ដូច្នេះ ស្តេចបានសរសេរសំបុត្រដោយសម្ងាត់ទៅមេបញ្ជាការកងទ័ពរបស់គាត់ឲ្យដាក់អ៊ូរីនៅ«ត្រង់កន្លែងដែលកំពុងតែច្បាំងគ្នាជាខ្លាំង» ហើយឲ្យពួកទាហានដកថយចោលគាត់។ ដូច្នេះ សត្រូវបានសម្លាប់អ៊ូរីយ៉ាងងាយស្រួល ដូចគម្រោងការរបស់ដាវីឌ។ (២សាំ. ១១:១២-១៧) ហេតុនេះ ស្តេចនោះមិនត្រឹមតែបានប្រព្រឹត្តអំពើផិតក្បត់ប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែបានធ្វើឲ្យអំពើខុសឆ្គងរបស់គាត់កាន់តែធ្ងន់ធ្ងរទៅដោយបានសម្លាប់បុរសដែលគ្មានកំហុស។
ដាវីឌកែប្រែចិត្តគំនិត
៦. តើព្រះយេហូវ៉ាមានប្រតិកម្មយ៉ាងណាចំពោះអំពើខុសឆ្គងរបស់ដាវីឌ ហើយតើនេះបង្ហាញអ្វីអំពីព្រះយេហូវ៉ា?
៦ ព្រះយេហូវ៉ាប្រាកដជាបានឃើញអ្វីទាំងអស់ដែលបានកើតឡើង។ គ្មានអ្វីដែលលោកមិនជ្រាបនោះទេ។ (សុភ. ១៥:៣) ទោះជាក្រោយមកដាវីឌបានរៀបការជាមួយនឹងបាតសេបាក៏ដោយ «អំពើដែលដាវីឌបានប្រព្រឹត្តនោះជាទីទាស់ដល់ព្រះហឫទ័យនៃព្រះយេហូវ៉ាណាស់»។ (២សាំ. ១១:២៧) ដូច្នេះ តើព្រះមានប្រតិកម្មយ៉ាងណា ចំពោះអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងររបស់ដាវីឌ? លោកបានចាត់ណាថាន់ដែលជាអ្នកប្រកាសទំនាយរបស់លោកឲ្យទៅជួបដាវីឌ។ លោកចង់បង្ហាញសេចក្ដីមេត្ដាករុណាចំពោះដាវីឌ ប៉ុន្តែលោកចង់ដឹងថាដាវីឌពិតជាប្រែចិត្តមែន ឬមិនមែន។ តើអ្នកឃើញថារបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាដោះស្រាយបញ្ហានេះធ្វើឲ្យអ្នកកក់ក្ដៅក្នុងចិត្តឬទេ? លោកមិនបានបង្ខំដាវីឌឲ្យសារភាពអំពើខុសឆ្គងនោះទេ តែលោកគ្រាន់តែឲ្យណាថាន់និយាយរឿងមួយដែលបញ្ជាក់ថាអំពើខុសឆ្គងរបស់ដាវីឌគឺអាក្រក់យ៉ាងណា។ (សូមអាន សាំយូអែលទី២ ១២:១-៤) របៀបដោះស្រាយបញ្ហាដោយប្រើឧទាហរណ៍បែបនេះពិតជាមានប្រសិទ្ធភាពមែន!
៧. តើដាវីឌមានប្រតិកម្មយ៉ាងណាចំពោះឧទាហរណ៍របស់ណាថាន់?
៧ ឧទាហរណ៍របស់ណាថាន់បណ្ដាលឲ្យស្តេចនេះដឹងថាមានអំពើអយុត្ដិធម៌ក្នុងរឿងនោះ។ ដាវីឌបានខឹងនឹងបុរសអ្នកមានក្នុងឧទាហរណ៍នោះ ហើយបាននិយាយទៅណាថាន់ថា៖ «យើងស្បថដោយនូវព្រះយេហូវ៉ាដ៏មានព្រះជន្មរស់នៅថា មនុស្សណាដែលប្រព្រឹត្តដូច្នោះគួរស្លាប់ហើយ!»។ ម្យ៉ាងទៀត ដាវីឌបាននិយាយថាបុរសអ្នកមានគួរតែសងបុរសដែលរងអំពើអយុត្ដិធម៌នោះចំពោះការបាត់បង់របស់គាត់។ ប៉ុន្តែក្រោយមក ណាថាន់បាននិយាយអ្វីមួយដែលធ្វើឲ្យដាវីឌភ្ញាក់ផ្អើលដោយថា «ឯមនុស្សនោះ គឺជាអង្គទ្រង់នេះហើយ!»។ ដូច្នេះ ណាថាន់បានប្រាប់ដាវីឌអំពីផលវិបាកដែលមកពីការប្រព្រឹត្តរបស់ដាវីឌថា៖ «ដាវ»មិនដែលឃ្លាតពីគ្រួសាររបស់ដាវីឌឡើយ ហើយការអាក្រក់នឹងកើតឡើងដល់គ្រួសាររបស់គាត់។ ដាវីឌក៏នឹងអាប់កិត្ដិយសជាសាធារណៈចំពោះកំហុសរបស់គាត់។ គាត់បានទទួលស្គាល់ថាអ្វីដែលគាត់បានធ្វើគឺជារឿងធ្ងន់ធ្ងរ ហើយបានសារភាពដោយស្ដាយក្រោយជាខ្លាំងថា៖ «យើងបានធ្វើបាបនឹងព្រះយេហូវ៉ាហើយ»។—២សាំ. ១២:៥-១៤
ដាវីឌបានអធិដ្ឋានទៅព្រះហើយលោកអភ័យទោសឲ្យគាត់
៨, ៩. តើទំនុកតម្កើង ទី៥១បង្ហាញអំពីអារម្មណ៍ដែលកប់ជ្រៅនៅក្នុងចិត្តរបស់ដាវីឌយ៉ាងដូចម្ដេច ហើយតើទំនុកនេះបង្រៀនយើងអ្វីខ្លះអំពីព្រះយេហូវ៉ា?
៨ ក្រោយមក ពាក្យសម្ដីក្នុងចម្រៀងដែលដាវីឌបានតែង បង្ហាញអំពីការសោកស្ដាយដ៏ស្មោះអស់ពីចិត្តរបស់គាត់។ ទំនុកតម្កើង ទី ៥១មានពាក្យអង្វរករគួរឲ្យរំជួលចិត្តរបស់ដាវីឌទៅព្រះយេហូវ៉ា ហើយបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ថាគាត់មិនត្រឹមតែទទួលស្គាល់កំហុសរបស់គាត់ប៉ុណ្ណោះទេ គាត់ក៏បានប្រែចិត្តពីអំពើខុសឆ្គងរបស់គាត់ដែរ។ គាត់ខ្វល់ខ្វាយបំផុតអំពីចំណងមិត្តភាពរបស់គាត់ជាមួយព្រះ។ គាត់បានសារភាពថា៖ «ទូលបង្គំបានធ្វើបាបនឹងទ្រង់ហើយ គឺនឹងទ្រង់តែ១ព្រះអង្គ»។ គាត់បានអង្វរព្រះយេហូវ៉ាថា៖ «ឱព្រះអង្គអើយ សូមបង្កើតចិត្តបរិសុទ្ធនៅក្នុងទូលបង្គំ ហើយកែវិញ្ញាណក្នុងទូលបង្គំឲ្យត្រឹមត្រូវឡើង . . . សូមឲ្យទូលបង្គំមានចិត្តរីករាយចំពោះសេចក្ដីសង្គ្រោះនៃទ្រង់ឡើងវិញ ហើយទប់ទល់ទូលបង្គំដោយព្រះវិញ្ញាណដ៏សទ្ធានៃទ្រង់»។ (ទំនុក. ៥១:១-៤, ៧-១២) ពេលអ្នកប្រាប់ព្រះយេហូវ៉ាអំពីកំហុសរបស់អ្នក តើអ្នកនិយាយដោយស្មោះត្រង់និងដោយឥតលាក់លៀមឬទេ?
៩ ព្រះយេហូវ៉ាមិនបំបាត់ចោលនូវផលវិបាកដែលនាំឲ្យឈឺចាប់ដែលមកពីអំពើខុសឆ្គងរបស់ដាវីឌទេ។ អំពើខុសឆ្គងទាំងនោះនៅតែបង្កបញ្ហាដល់ដាវីឌអស់មួយជីវិតរបស់គាត់។ ប៉ុន្តែ ដោយដឹងថាដាវីឌបានកែប្រែចិត្ត ព្រមទាំងមាន«ចិត្តខ្ទេចខ្ទាំ ហើយទន់ទាប» នោះព្រះយេហូវ៉ាបានអភ័យទោសឲ្យគាត់។ (សូមអាន ទំនុកតម្កើង ៣២:៥; ទំនុក. ៥១:១៧) ព្រះដែលមានឫទ្ធានុភាពខ្លាំងក្លាបំផុតយល់អំពីចិត្តគំនិតនិងមូលហេតុពិតប្រាកដ ដែលគាត់ប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង។ ជាជាងឲ្យចៅក្រមដែលជាមនុស្ស ដាក់ទោសដល់ស្លាប់តាមច្បាប់របស់ម៉ូសេដល់ដាវីឌនិងបាតសេបាដែលបានប្រព្រឹត្តអំពើផិតក្បត់ នោះព្រះយេហូវ៉ាបានវិនិច្ឆ័យទោសពួកគេដោយខ្លួនលោកផ្ទាល់ ហើយបានបង្ហាញសេចក្ដីមេត្ដាករុណាចំពោះពួកគេ។ (លេវី. ២០:១០) ព្រះថែមទាំងបានតែងតាំងសាឡូម៉ូនដែលជាបុត្ររបស់ពួកគេ ឲ្យធ្វើជាស្តេចអ៊ីស្រាអែលនៅពេលអនាគត។—១រប. ២២:៩, ១០
១០. (ក) តើប្រហែលជាដោយសារមូលហេតុអ្វី បានជាព្រះយេហូវ៉ាបានអភ័យទោសឲ្យដាវីឌ? (ខ) តើកត្ដាអ្វីខ្លះជំរុញឲ្យព្រះយេហូវ៉ាអភ័យទោស?
១០ កត្ដាមួយទៀតដែលព្រះយេហូវ៉ាអភ័យទោសឲ្យដាវីឌ គឺប្រហែលជាដោយសារគាត់បានបង្ហាញសេចក្ដីមេត្ដាករុណាដល់សូល។ (១សាំ. ២៤:៤-៧) ដូចលោកយេស៊ូបានពន្យល់ ព្រះយេហូវ៉ាប្រព្រឹត្តចំពោះយើងតាមរបៀបដែលយើងប្រព្រឹត្តចំពោះអ្នកឯទៀត។ លោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «ឈប់វិនិច្ឆ័យអ្នកឯទៀត ដើម្បីកុំឲ្យអ្នកទទួលការវិនិច្ឆ័យ ព្រោះអ្នកវិនិច្ឆ័យអ្នកឯទៀតយ៉ាងណា អ្នកនឹងទទួលការវិនិច្ឆ័យយ៉ាងនោះដែរ ហើយអ្នកវាល់ឲ្យគេប៉ុណ្ណា នោះគេនឹងវាល់ឲ្យអ្នកប៉ុណ្ណឹងដែរ»។ (ម៉ាថ. ៧:១, ២) ដោយដឹងថាព្រះយេហូវ៉ានឹងអភ័យទោសឲ្យយើង ទោះជាយើងប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង ដូចជាអំពើផិតក្បត់ឬឃាតកម្មក៏ដោយ នេះពិតជាសម្រាលទុក្ខយើងមែន! លោកនឹងធ្វើដូច្នេះ ប្រសិនបើយើងចេះអភ័យទោសឲ្យអ្នកឯទៀត បើយើងសារភាពអំពើខុសឆ្គងរបស់យើងចំពោះលោក ហើយបើយើងកែប្រែចិត្តគំនិតពីអំពើអាក្រក់របស់យើង។ ពេលអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងប្រែចិត្តយ៉ាងស្មោះនោះពួកគេ«ទទួលការល្ហើយចិត្ត»ពីព្រះយេហូវ៉ា។—សូមអាន សកម្មភាព ៣:១៩
ម៉ាណាសេបានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរ ប៉ុន្តែបានប្រែចិត្ត
១១. តើស្តេចម៉ាណាសេបានប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់អ្វីខ្លះ?
១១ សូមពិចារណាកំណត់ហេតុមួយទៀតក្នុងគម្ពីរ ដែលបញ្ជាក់ថាព្រះយេហូវ៉ាព្រមអភ័យទោស។ ប្រហែលជា៣៦០ឆ្នាំក្រោយពីដាវីឌបានចាប់ផ្ដើមគ្រប់គ្រង ម៉ាណាសេបានក្លាយជាស្តេចនៃស្រុកយូដា។ ការគ្រប់គ្រងអស់រយៈពេល៥៥ឆ្នាំរបស់គាត់ល្បីឈ្មោះខាងអំពើអាក្រក់ ហើយការប្រព្រឹត្តដ៏គួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមរបស់គាត់បាននាំឲ្យព្រះយេហូវ៉ាដាក់ទោសគាត់។ ក្នុងចំណោមអំពើអាក្រក់ដែលម៉ាណាសេបានប្រព្រឹត្ត គឺគាត់បានស្អាងទីបូជាជូនព្រះបាល បានគោរពប្រណិប័តន៍«អស់ទាំងពួកពលបរិវារនៅលើមេឃ» ក៏ធ្វើឲ្យបុត្រទ្រង់ឆ្លងកាត់ភ្លើង ហើយលើកស្ទួយការទាក់ទងនឹងពួកវិញ្ញាណកំណាច។ មែនហើយ គាត់បាន«ប្រព្រឹត្តអំពើដ៏អាក្រក់ជាច្រើន នៅព្រះនេត្រព្រះយេហូវ៉ា»។—២រប. ៣៣:១-៦
១២. តើម៉ាណាសេបានត្រឡប់មកឯព្រះយេហូវ៉ាវិញយ៉ាងដូចម្ដេច?
១២ នៅទីបំផុត ម៉ាណាសេបានត្រូវចាប់ពីស្រុកកំណើតរបស់គាត់ ហើយបានត្រូវដាក់គុកនៅស្រុកបាប៊ីឡូន។ នៅទីនោះគាត់ប្រហែលជានឹកឃើញពាក្យទាំងនេះដែលម៉ូសេបាននិយាយទៅបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលថា៖ «កាលណាឯងកើតមានសេចក្ដីវេទនាហើយគ្រប់ទាំងសេចក្ដីនេះបានកើតឡើងដល់ឯង នោះនៅគ្រាចុងបំផុត ឯងនឹងត្រឡប់មកឯព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃឯងវិញ ហើយនឹងស្ដាប់តាមព្រះបន្ទូលទ្រង់»។ (ចោ. ៤:៣០) ម៉ាណាសេបានត្រឡប់មកឯព្រះយេហូវ៉ា។ តើតាមរបៀបណា? គាត់បាន«បន្ទាបព្រះទ័យចុះជាខ្លាំង»ហើយ«ក៏អធិស្ឋាន»ទៅព្រះ (ដូចរូបភាពនៅទំព័រ២១)។ (២រប. ៣៣:១២, ១៣) យើងមិនមានកំណត់ហេតុអំពីពាក្យដែលម៉ាណាសេប្រើក្នុងសេចក្ដីអធិដ្ឋានទាំងនោះទេ ប៉ុន្តែយើងអាចស្រមៃគិតថាពាក្យទាំងនោះប្រហែលជាស្រដៀងគ្នានឹងពាក្យរបស់ដាវីឌដែលបានកត់ទុកនៅទំនុកតម្កើង ទី ៥១។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ម៉ាណាសេបានកែប្រែចិត្តយ៉ាងស្មោះ។
១៣. ហេតុអ្វីព្រះយេហូវ៉ាបានអភ័យទោសឲ្យម៉ាណាសេ?
១៣ តើព្រះយេហូវ៉ាបានតបឆ្លើយយ៉ាងណាចំពោះសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់ម៉ាណាសេ? «ព្រះក៏ទន់ព្រះហឫទ័យ» ហើយ«ស្ដាប់តាមសេចក្ដីដែល[ម៉ាណាសេ]ទូលអង្វរ»។ ដូចដាវីឌ ម៉ាណាសេបានទទួលស្គាល់ថាអំពើខុសឆ្គងរបស់គាត់ធ្ងន់ធ្ងរយ៉ាងណា ហើយគាត់ពិតជាបានប្រែចិត្ត។ នេះជាមូលហេតុដែលព្រះយេហូវ៉ាបានអភ័យទោសឲ្យម៉ាណាសេ ហើយបានឲ្យគាត់គ្រប់គ្រងឡើងវិញនៅក្រុងយេរូសាឡិម។ ជាលទ្ធផល «ម៉ាន៉ាសេបានជ្រាបថា ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ជាព្រះពិត»។ (២រប. ៣៣:១៣) យើងពិតជាសប្បាយរីករាយមែន! ដោយមានទីសំអាងថែមទៀតថាព្រះរបស់យើងដែលមានសេចក្ដីមេត្ដាករុណាអភ័យទោសឲ្យពួកអ្នកដែលពិតជាប្រែចិត្ត។
តើព្រះយេហូវ៉ាតែងតែអភ័យទោសឬ?
១៤. តើព្រះយេហូវ៉ាអភ័យទោសឲ្យពួកអ្នកដែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងដោយផ្អែកលើអ្វី?
១៤ ក្នុងចំណោមរាស្ត្ររបស់ព្រះសព្វថ្ងៃនេះ កម្រមានណាស់អ្នកដែលត្រូវការការអភ័យទោសចំពោះអំពើខុសឆ្គងដែលធ្ងន់ធ្ងរដូចដាវីឌនិងម៉ាណាសេបានប្រព្រឹត្តនោះ។ ប៉ុន្តែ ដោយសារព្រះយេហូវ៉ាបានអភ័យទោសឲ្យស្តេចទាំងពីរនេះ នេះជួយយើងឲ្យដឹងថាព្រះរបស់យើងព្រមអភ័យទោសឲ្យពួកអ្នកដែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរ បើពួកគេពិតជាប្រែចិត្ត!
១៥. តើតាមរបៀបណាយើងដឹងថាព្រះយេហូវ៉ានឹងមិនអភ័យទោសដោយគ្មានល័ក្ខខ័ណ្ឌនោះ?
១៥ យើងមិនអាចសន្និដ្ឋានយ៉ាងត្រឹមត្រូវថា ព្រះយេហូវ៉ានឹងអភ័យទោសឲ្យមនុស្សទាំងអស់ដែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងដោយគ្មានល័ក្ខខ័ណ្ឌឡើយ។ ស្តីអំពីរឿងនេះ សូមយើងប្រៀបធៀបចិត្តគំនិតរបស់ដាវីឌនិងម៉ាណាសេជាមួយចិត្តគំនិតរបស់បណ្ដាជនដ៏រឹងទទឹងនៅស្រុកអ៊ីស្រាអែលនិងស្រុកយូដា។ ព្រះបានបញ្ជូនណាថាន់ឲ្យទៅជួបដាវីឌ ហើយទុកឱកាសឲ្យគាត់កែប្រែចិត្តគំនិត។ ដាវីឌមានចិត្តដឹងគុណចំពោះព្រះដែលបានទុកឱកាសឲ្យគាត់។ ពេលម៉ាណាសេរងទុក្ខលំបាក ចិត្តគាត់បានជំរុញគាត់ឲ្យប្រែចិត្តយ៉ាងស្មោះ។ ប៉ុន្តែ ច្រើនដងបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលនិងយូដាមិនបានប្រែចិត្តឡើយ។ ដូច្នេះ ព្រះយេហូវ៉ាមិនបានអភ័យទោសឲ្យពួកគេទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ លោកបានឲ្យអ្នកប្រកាសទំនាយរបស់លោកប្រាប់ពួកគេម្ដងហើយម្ដងថាលោកមានទស្សនៈយ៉ាងណាចំពោះការប្រព្រឹត្តដែលបង្ហាញការមិនស្ដាប់បង្គាប់របស់ពួកគេ។ (សូមអាន នេហេមា ៩:៣០) ទោះជាក្រោយពីពួកអ្នកដែលបានត្រូវនិរទេសបានត្រឡប់ពីស្រុកបាប៊ីឡូនទៅស្រុកកំណើតរបស់ពួកគេវិញក៏ដោយ ក៏ព្រះយេហូវ៉ាបានបន្តចាត់អ្នកនាំពាក្យដ៏ស្មោះត្រង់ដូចជាអែសរ៉ាដែលជាសង្ឃនិងអ្នកប្រកាសទំនាយម៉ាឡាគីឲ្យទៅជួបពួកគេដែរ។ ពេលដែលបណ្ដាជនបានប្រព្រឹត្តស្របតាមបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះយេហូវ៉ា ពួកគេមានអំណរជាខ្លាំង។—នេហ. ១២:៤៣-៤៧
១៦. (ក) ដោយសារប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែលទាំងមូលមិនបានប្រែចិត្ត តើពួកគេទទួលផលវិបាកអ្វីខ្លះ? (ខ) តើបុគ្គលម្នាក់ៗដែលជាកូនចៅរបស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលសម័យបុរាណអាចមានឱកាសអ្វី?
១៦ ក្រោយពីលោកយេស៊ូបានត្រូវចាត់ឲ្យមកផែនដី ហើយបានផ្ដល់គ្រឿងបូជាដ៏ល្អឥតខ្ចោះមួយជាថ្លៃលោះ នោះព្រះយេហូវ៉ាលែងទទួលយកគ្រឿងបូជាជាសត្វរបស់បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលទៀត។ (១យ៉ូន. ៤:៩, ១០) ជាមនុស្ស លោកយេស៊ូបានសម្ដែងឲ្យឃើញទស្សនៈរបស់បិតាលោក ពេលដែលលោកនិយាយពាក្យដ៏គួរឲ្យរំជួលចិត្តទាំងនេះថា៖ «ក្រុងយេរូសាឡិម ក្រុងយេរូសាឡិមអើយ! គឺនាងហើយដែលបានសម្លាប់ពួកអ្នកប្រកាសទំនាយ ហើយបានគប់ដុំថ្មសម្លាប់អ្នកដែលបានត្រូវចាត់មកឯនាង! ច្រើនដងហើយដែលខ្ញុំចង់ប្រមូលកូនរបស់នាងមក ដូចមេមាន់ក្រុងកូនក្រោមស្លាបវា។ ប៉ុន្តែអ្នករាល់គ្នាមិនព្រមសោះ»។ ដូច្នេះ លោកយេស៊ូបានប្រកាសថា៖ «មើល! វិហារនេះនឹងត្រូវបោះបង់ចោល ហើយទុកឲ្យអ្នករាល់គ្នាវិញ»។ (ម៉ាថ. ២៣:៣៧, ៣៨) ដូច្នេះ ប្រជាជាតិដែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងនិងមិនប្រែចិត្តនេះ បានត្រូវជំនួសដោយអ៊ីស្រាអែលក្នុងន័យធៀប ឬអ៊ីស្រាអែលនៃព្រះ។ (ម៉ាថ. ២១:៤៣; កាឡ. ៦:១៦) ប៉ុន្តែ ចុះយ៉ាងណាវិញបុគ្គលម្នាក់ៗដែលជាកូនចៅរបស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលសម័យបុរាណ? ពួកគេអាចទទួលប្រយោជន៍ពីការអភ័យទោសនិងសេចក្ដីមេត្ដាករុណារបស់ព្រះយេហូវ៉ា ដោយបង្ហាញជំនឿទៅលើព្រះនិងគ្រឿងបូជារបស់លោកយេស៊ូគ្រិស្ត។ នេះក៏បើកឱកាសដល់មនុស្សដែលបានស្លាប់ទៅដោយមិនបានប្រែចិត្តពីអំពើខុសឆ្គងរបស់ពួកគេ ប៉ុន្តែបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញនៅលើផែនដីដែលបានត្រូវសម្អាត។—យ៉ូន. ៥:២៨, ២៩; សកម្ម. ២៤:១៥
ប្រយោជន៍ដែលមកពីការអភ័យទោសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា
១៧, ១៨. តើតាមរបៀបណាយើងអាចទទួលការអភ័យទោសពីព្រះយេហូវ៉ា?
១៧ ដោយសារព្រះយេហូវ៉ាព្រមអភ័យទោសឲ្យយើង តើយើងគួរធ្វើអ្វី? យើងគួរប្រព្រឹត្តដូចដាវីឌនិងម៉ាណាសេ។ យើងគួរទទួលស្គាល់ភាពខុសឆ្គងរបស់យើង ប្រែចិត្តពីកំហុសរបស់យើង សុំយ៉ាងស្មោះអស់ពីចិត្តឲ្យព្រះយេហូវ៉ាអភ័យទោស ហើយសុំលោកជួយយើងឲ្យមានចិត្តបរិសុទ្ធ។ (ទំនុក. ៥១:១០) ប្រសិនបើយើងបានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរ យើងក៏គួរសុំជំនួយពីពួកអ្នកចាស់ទុំដើម្បីពង្រឹងចំណងមិត្តភាពរបស់យើងជាមួយព្រះ។ (យ៉ា. ៥:១៤, ១៥) ទោះជាយើងស្ថិតក្នុងស្ថានភាពណាក៏ដោយ យើងនឹងទទួលការសម្រាលទុក្ខបើយើងចាំជានិច្ចថាព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះដែល«មានព្រះហឫទ័យមេត្ដាករុណា ហើយទន់សន្ដោស ទ្រង់យឺតនឹងខ្ញាល់ ហើយមានសេចក្ដីសប្បុរស នឹងសេចក្ដីទៀងត្រង់ ជាបរិបូរ ទ្រង់មានសេចក្ដីមេត្ដាករុណាដល់មនុស្សទាំងពាន់ ក៏អត់ទោសចំពោះសេចក្ដីទុច្ចរិត សេចក្ដីរំលង នឹងអំពើបាប»។ ព្រះយេហូវ៉ាមិនប្រែប្រួលឡើយ។—និក្ខ. ៣៤:៦, ៧
១៨ ដោយប្រើការប្រៀបធៀបមួយ ព្រះយេហូវ៉ាបានសន្យាចំពោះជនជាតិអ៊ីស្រាអែលដែលបានប្រែចិត្តថា លោកនឹងដកចេញភាពខុសឆ្គងរបស់ពួកគេទាំងស្រុង ដោយធ្វើឲ្យការខុសឆ្គងរបស់ពួកគេដែលប្រៀបដូចជាស្នាមប្រឡាក់«ក្រហមឆ្អៅ»ទៅជាសដូច«ហិមៈ»វិញ។ (សូមអាន អេសាយ ១:១៨) ដូច្នេះ តើការអភ័យទោសរបស់ព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ប្រយោជន៍អ្វីដល់យើង? យើងទទួលការអភ័យទោសទាំងស្រុងចំពោះអំពើខុសឆ្គងនិងកំហុសរបស់យើង ឲ្យតែយើងបង្ហាញចិត្តដឹងគុណចំពោះព្រះ ហើយកែប្រែចិត្ត។
១៩. តើយើងនឹងពិចារណាអ្វីនៅអត្ថបទបន្ទាប់?
១៩ ដោយសារយើងបានទទួលការអភ័យទោសពីព្រះយេហូវ៉ា តើយើងអាចយកតម្រាប់លោកយ៉ាងដូចម្ដេច ពេលយើងប្រព្រឹត្តចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក? ចំពោះពួកអ្នកដែលបានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរ ប៉ុន្តែបានបង្ហាញថាពួកគេពិតជាបានប្រែចិត្ត តើយើងអាចជៀសវាងមិនឲ្យមានចិត្តគំនិតមិនអភ័យទោសយ៉ាងដូចម្ដេច? អត្ថបទបន្ទាប់នឹងជួយយើងឲ្យពិនិត្យមើលចិត្តរបស់យើង ដើម្បីឲ្យយើងកាន់តែដូចព្រះយេហូវ៉ាដែលជាបិតារបស់យើង ដែល«ល្អ»ហើយ«បំរុងតែនឹងអត់ទោស»។—ទំនុក. ៨៦:៥
[រូបភាពនៅទំព័រ២១]
[រូបភាពនៅទំព័រ២៣]
[រូបភាពនៅទំព័រ២៤]
ដោយសារព្រះអភ័យទោសឲ្យម៉ាណាសេ គាត់បានគ្រប់គ្រងឡើងវិញនៅក្រុងយេរូសាឡិម