«អ្នកត្រូវស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងដូចស្រឡាញ់ខ្លួនអ្នក»
«បញ្ញត្ដិសំខាន់ទីពីរក៏ស្រដៀងនឹងនេះដែរ គឺ៖ ‹អ្នកត្រូវស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងដូចស្រឡាញ់ខ្លួនអ្នក›»។—ម៉ាថ. ២២:៣៩
១, ២. (ក) តើលោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ថាបញ្ញត្ដិសំខាន់ទី២គឺជាអ្វី? (ខ) តើយើងនឹងឆ្លើយសំណួរអ្វីខ្លះ?
ពេលផារិស៊ីម្នាក់បានសួរលោកយេស៊ូថាអ្វីជាបញ្ញត្ដិសំខាន់បំផុតនៅក្នុងច្បាប់ លោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «អ្នកត្រូវស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់អ្នក ឲ្យអស់ពីដួងចិត្ត អស់ពីព្រលឹង ហើយអស់ពីសមត្ថភាពរិះគិត»។ យើងបានពិភាក្សាអំពីអត្ថន័យនៃពាក្យទាំងនេះនៅអត្ថបទមុន។ លោកយេស៊ូក៏បានមានប្រសាសន៍ដែរថាអ្វីជាបញ្ញត្ដិសំខាន់ទី២ ពេលដែលថា៖ «អ្នកត្រូវស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងដូចស្រឡាញ់ខ្លួនអ្នក»។—ម៉ាថ. ២២:៣៤-៣៩
២ លោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ថាយើងត្រូវស្រឡាញ់អ្នកជិតខាង។ ប៉ុន្តែ តើអ្នកណាជាអ្នកជិតខាង? តើតាមរបៀបណាយើងអាចធ្វើតាមពាក្យរបស់លោកយេស៊ូ? នៅក្នុងអត្ថបទនេះ យើងនឹងឆ្លើយសំណួរទាំងនោះ ហើយយើងនឹងឃើញរបៀបដែលការស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ត និងផ្ដល់ប្រយោជន៍ដល់មនុស្សគ្រប់រូប។
តើការស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងមានន័យយ៉ាងណា?
៣, ៤. (ក) តើលោកយេស៊ូបានប្រើឧទាហរណ៍អ្វី ដើម្បីបង្ហាញថាការស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងមានន័យយ៉ាងណា? (ខ) តើបុរសជនជាតិសាម៉ារីបានធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីជួយបុរសដែលចោរបានប្លន់ វាយដំ ហើយទុកចោលឲ្យស្លាប់នៅលើផ្លូវ? (សូមមើលរូបភាពនៅដើមអត្ថបទ)។
៣ ធម្មតាយើងគិតថាអ្នកជិតខាងគឺបុគ្គលម្នាក់ដែលរស់នៅជិតយើង។ (សុភ. ២៧:១០) ប៉ុន្តែ ពេលបុរសម្នាក់បានសួរលោកយេស៊ូថា៖ «តើអ្នកណាទៅ ជាអ្នកជិតខាងរបស់ខ្ញុំ?» លោកបានឆ្លើយទៅគាត់ដោយប្រើឧទាហរណ៍អំពីជនជាតិសាម៉ារី ហើយបានពន្យល់អំពីអត្ថន័យនៃការស្រឡាញ់អ្នកឯទៀត។ (សូមអាន លូកា ១០:២៩-៣៧) បុរសជនជាតិយូដាម្នាក់បានត្រូវចោរប្លន់ វាយដំ ហើយទុកចោលឲ្យស្លាប់នៅលើផ្លូវ។ សង្ឃម្នាក់ដែលជាជនជាតិអ៊ីស្រាអែលនិងបុរសម្នាក់ពីកុលសម្ព័ន្ធលេវី ដែលគួរតែជាអ្នកជិតខាងដ៏ល្អ បានឃើញគាត់ ប៉ុន្តែមិនបានជួយគាត់ទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ បុរសជនជាតិសាម៉ារីម្នាក់បានជួយគាត់។ នៅសម័យនោះ ជនជាតិយូដានិងជនជាតិសាម៉ារីភាគច្រើនស្អប់គ្នា។—យ៉ូន. ៤:៩
៤ បុរសជនជាតិសាម៉ារីនោះបានចាក់ប្រេងនិងស្រាលើរបួសរបស់បុរសនោះដើម្បីជួយព្យាបាលរបួសគាត់។ បន្ទាប់មក គាត់បានយកបុរសនោះទៅផ្ទះសម្នាក់មួយ ហើយបានឲ្យប្រាក់ពីរឌីណារីដល់ម្ចាស់ផ្ទះសម្នាក់នោះ។ នេះស្មើនឹងប្រាក់ឈ្នួលដែលបុគ្គលម្នាក់នឹងទទួលសម្រាប់ការងារពីរថ្ងៃ។ (ម៉ាថ. ២០:២) ពេលយើងគិតថាបុរសជនជាតិសាម៉ារីបានជួយបុរសដែលមានរបួសនោះច្រើនប៉ុន្មាន នោះយើងដឹងថាគាត់មានសេចក្ដីស្រឡាញ់ពិតចំពោះអ្នកជិតខាង។ បើយើងមានសេចក្ដីមេត្ដាករុណានិងសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះមនុស្ស យើងអាចដូចបុរសជនជាតិសាម៉ារីនោះ។
៥. តើតាមរបៀបណាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាបានបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះអ្នកជិតខាង ក្រោយពីព្យុះសង្ឃរាសែនឌី?
៥ យើងរស់នៅ«គ្រាចុងក្រោយបង្អស់» ជាគ្រាដែលមនុស្សភាគច្រើនមិនមានសេចក្ដីមេត្ដាករុណាទេ។ មនុស្សជាច្រើននាក់កាចសាហាវ ចូលចិត្តអំពើឃោរឃៅ ហើយគ្មានសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះអ្នកជិតខាង។ (២ធី. ៣:១-៣) ជាឧទាហរណ៍ នៅខែតុលា ឆ្នាំ២០១២ ព្យុះសង្ឃរាសែនឌី បានបំផ្លិចបំផ្លាញតំបន់មួយនៃក្រុងញូវយ៉ក។ បណ្ដាជនជាច្រើននាក់គ្មានអគ្គិសនី ភ្លើងកម្ដៅ ឬរបស់ដែលពួកគេត្រូវការទេ។ គួរឲ្យស្ដាយណាស់ មនុស្សខ្លះបានលួចរបស់របរពីពួកអ្នកដែលកំពុងរងទុក្ខ។ សាក្សីព្រះយេហូវ៉ាគឺខុសគ្នា។ ពួកគេបានរៀបចំជំនួយសម្រាប់បងប្អូនរួមជំនឿនិងមនុស្សឯទៀតនៅក្នុងតំបន់នោះ ពីព្រោះគ្រិស្តសាសនិកពិតស្រឡាញ់អ្នកជិតខាង។ តើមានរបៀបណាទៀតដែលយើងអាចបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះអ្នកជិតខាង?
របៀបបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះអ្នកជិតខាង
៦. តើមានជំនួយអ្វីពីគម្ពីរដែលយើងអាចផ្ដល់ឲ្យអ្នកជិតខាង?
៦ ចូរផ្ដល់ជំនួយពីគម្ពីរ។ ក្នុងកិច្ចផ្សព្វផ្សាយរបស់យើង យើងផ្ដល់ឲ្យអ្នកជិតខាងនូវ«ការសម្រាលទុក្ខពីបទគម្ពីរ»។ (រ៉ូម ១៥:៤) យើងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះគាត់ ពេលយើងប្រើគម្ពីរដើម្បីប្រាប់គាត់អំពីដំណឹងល្អនៃរាជាណាចក្រព្រះ។ (ម៉ាថ. ២៤:១៤) ការប្រាប់អ្នកជិតខាងអំពីដំណឹងនេះដែលផ្ដល់សេចក្ដីសង្ឃឹមពីព្រះយេហូវ៉ា គឺជាកិត្ដិយសមួយ។—រ៉ូម ១៥:១៣
៧. តើគោលការណ៍ដ៏ល្បីល្បាញគឺជាអ្វី ហើយតើអ្វីនឹងកើតឡើង ពេលយើងធ្វើតាមគោលការណ៍នោះ?
៧ ចូរធ្វើតាមគោលការណ៍ដ៏ល្បីល្បាញ។ លោកយេស៊ូបានប្រាប់យើងថាគោលការណ៍ដ៏ល្បីល្បាញគឺជាអ្វី ពេលលោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «ម្ល៉ោះហើយ អ្នកចង់ឲ្យមនុស្សប្រព្រឹត្តយ៉ាងណាចំពោះអ្នក អ្នកក៏ត្រូវប្រព្រឹត្តយ៉ាងនោះចំពោះពួកគេដែរ។ តាមពិត នេះជាខ្លឹមសារនៃសេចក្ដីបង្រៀននៅក្នុងច្បាប់ និងសេចក្ដីបង្រៀនរបស់អ្នកប្រកាសទំនាយ»។ (ម៉ាថ. ៧:១២) «សេចក្ដីបង្រៀននៅក្នុងច្បាប់»សំដៅលើសៀវភៅពីលោកុប្បត្តិដល់ចោទិយកថា ហើយ«សេចក្ដីបង្រៀនរបស់អ្នកប្រកាសទំនាយ»សំដៅលើសៀវភៅទំនាយនៃបទគម្ពីរភាសាហេប្រឺ។ ព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យ«សេចក្ដីបង្រៀននៅក្នុងច្បាប់»និង«សេចក្ដីបង្រៀនរបស់អ្នកប្រកាសទំនាយ»ដល់រាស្ត្ររបស់លោក ពីព្រោះលោកបានស្រឡាញ់ពួកគេ ហើយចង់ឲ្យពួកគេស្រឡាញ់គ្នា។ សព្វថ្ងៃនេះ ព្រះយេហូវ៉ាក៏តម្រូវឲ្យយើងស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងដែរ។ នៅសៀវភៅអេសាយ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖ «ចូររក្សាសេចក្ដីយុត្ដិធម៌ ហើយប្រព្រឹត្តតាមសេចក្ដីសុចរិតចុះ . . . មានពរហើយ មនុស្សណាដែលប្រព្រឹត្តយ៉ាងនោះ»។ (អេ. ៥៦:១, ២) បើយើងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះអ្នកជិតខាង ហើយធ្វើតាមគោលការណ៍ដ៏ល្បីល្បាញ យើងនឹងមានសុភមង្គល។
៨. ហេតុអ្វីយើងគួរស្រឡាញ់សត្រូវរបស់យើង ហើយតើអ្វីប្រហែលជានឹងកើតឡើង បើយើងធ្វើដូច្នោះ?
៨ ចូរស្រឡាញ់សត្រូវរបស់អ្នក។ ព្រះយេហូវ៉ាតែងតែបានបង្រៀនយើងឲ្យស្រឡាញ់សត្រូវរបស់យើង។ នៅសម័យលោកយេស៊ូ អ្នកខ្លះបានបង្រៀនថាមនុស្សគួរស្អប់សត្រូវរបស់ខ្លួន។ ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូបានផ្ដល់ឱវាទថា៖ «ចូរបន្តស្រឡាញ់សត្រូវរបស់អ្នក ហើយអធិដ្ឋានដើម្បីអ្នកដែលបៀតបៀនអ្នក»។ (ម៉ាថ. ៥:៤៣-៤៥) ប៉ូលបានផ្ដល់ឱវាទស្រដៀងគ្នា ពេលគាត់បាននិយាយថា៖ «ប្រសិនបើសត្រូវរបស់អ្នកឃ្លាន ចូរឲ្យអាហារគាត់បរិភោគ ហើយប្រសិនបើគាត់ស្រេក ចូរឲ្យគាត់ផឹកចុះ»។ (រ៉ូម ១២:២០; សុភ. ២៥:២១) នៅអ៊ីស្រាអែលសម័យបុរាណ ព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យរាស្ត្ររបស់លោកនូវច្បាប់ដែលណែនាំពួកគេឲ្យជួយសត្រូវរបស់ពួកគេ និងសូម្បីតែសត្វរបស់សត្រូវទាំងនោះផង។ (និក្ខ. ២៣:៥) ដោយធ្វើតាមឱវាទនោះ មនុស្សខ្លះដែលធ្លាប់ស្អប់គ្នាប្រហែលជានឹងក្លាយទៅជាមិត្តភក្ដិដ៏ល្អ។ ជាគ្រិស្តសាសនិក ការបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះសត្រូវរបស់យើង ប្រហែលជាកែប្រែទស្សនៈដែលពួកគេមានចំពោះយើង។ ពួកគេខ្លះប្រហែលជានឹងក្លាយទៅជាអ្នកបម្រើព្រះយេហូវ៉ាទៀតផង។
៩. តើលោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍យ៉ាងណាស្តីអំពីការធ្វើឲ្យមានសន្ដិភាពជាមួយនឹងបងប្អូនរួមជំនឿរបស់យើង?
៩ «ចូរខំប្រឹងឲ្យមានសន្ដិភាពជាមួយនឹងមនុស្សទាំងអស់»។ (ហេ. ១២:១៤) បើយើងត្រូវធ្វើឲ្យមានសន្ដិភាពជាមួយនឹងមនុស្សទាំងអស់ យើងច្បាស់ជាត្រូវធ្វើឲ្យមានសន្ដិភាពជាមួយនឹងបងប្អូនរួមជំនឿរបស់យើងដែរ។ លោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «ដូច្នេះ ប្រសិនបើអ្នកកំពុងយកគ្រឿងបូជាមកទីបូជា ហើយនៅទីនោះអ្នកនឹកឃើញថាបងប្អូនណាម្នាក់កំពុងប្រកាន់ទោសអ្នក ចូរទុកគ្រឿងបូជារបស់អ្នកនៅមុខទីបូជា រួចទៅរកជានឹងបងប្អូនអ្នកសិន។ បន្ទាប់មក ចូរត្រឡប់មកបូជាអ្វីទាំងនោះចុះ»។ (ម៉ាថ. ៥:២៣, ២៤) កាលណាយើងមានបញ្ហាជាមួយនឹងបងប្អូនយើងណាម្នាក់ យើងអាចបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះគាត់ដោយខំព្យាយាមធ្វើឲ្យមានសន្ដិភាពឲ្យបានឆាប់បំផុត។ ពេលយើងឆាប់ធ្វើឲ្យមានសន្ដិភាព នោះនឹងធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្តខ្លាំងណាស់។
១០. ហេតុអ្វីយើងមិនគួរវិនិច្ឆ័យអ្នកឯទៀត?
១០ ឈប់វិនិច្ឆ័យអ្នកឯទៀត។ «ឈប់វិនិច្ឆ័យអ្នកឯទៀត ដើម្បីកុំឲ្យអ្នកទទួលការវិនិច្ឆ័យ»។ លោកយេស៊ូបានបង្រៀនយើងមិនឲ្យវិនិច្ឆ័យអ្នកឯទៀតចំពោះកំហុសដែលពួកគេធ្វើ។ លោកក៏បានមានប្រសាសន៍ដែរថា៖ «ហេតុអ្វីអ្នកមើលកម្ទេចក្នុងភ្នែករបស់បងប្អូនអ្នក តែមិនគិតអំពីធ្នឹមដែលនៅក្នុងភ្នែករបស់អ្នកវិញ? ហើយតើអ្នកអាចប្រាប់បងប្អូនបានយ៉ាងដូចម្ដេចថា៖ ‹សូមឲ្យខ្ញុំយកកម្ទេចចេញពីភ្នែកអ្នក› ពេលដែលអ្នកមានធ្នឹមក្នុងភ្នែកខ្លួនដូច្នោះ? មនុស្សមានពុតអើយ! ចូរយកធ្នឹមចេញពីភ្នែកខ្លួនអ្នកជាមុនសិន ទើបអ្នកអាចមើលឃើញច្បាស់ ដើម្បីអាចយកកម្ទេចចេញពីភ្នែករបស់បងប្អូនអ្នកបាន»។ (ម៉ាថ. ៧:១-៥) មេរៀនគឺថាយើងមិនគួររិះគន់អ្នកឯទៀតទេពេលពួកគេធ្វើខុស ពីព្រោះខ្លួនយើងក៏ធ្វើខុសច្រើនដែរ។
របៀបដ៏ប្រសើរបំផុតដើម្បីបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់
១១, ១២. តើអ្វីជារបៀបដ៏សំខាន់មួយដើម្បីបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះអ្នកជិតខាង?
១១ មានរបៀបជាច្រើនដើម្បីបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះអ្នកជិតខាង។ ប៉ុន្តែលោកយេស៊ូបានបង្រៀនយើងថារបៀបដ៏ប្រសើរបំផុតដើម្បីធ្វើដូច្នោះ គឺផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អអំពីរាជាណាចក្រ។ (លូក. ៨:១) លោកបានប្រាប់អ្នកកាន់តាមលោកថា៖ «ចូរទៅបង្រៀនមនុស្សគ្រប់ជាតិសាសន៍ឲ្យក្លាយទៅជាអ្នកកាន់តាមខ្ញុំ»។ (ម៉ាថ. ២៨:១៩, ២០) ពេលយើងស្ដាប់បង្គាប់លោកយេស៊ូ យើងអាចជួយអ្នកជិតខាងឲ្យចេញពីផ្លូវទូលាយដែលនាំទៅដល់ការវិនាសជីវិត ហើយបង្ហាញគាត់អំពីរបៀបដើរលើផ្លូវចង្អៀតដែលនាំទៅឯជីវិត។ (ម៉ាថ. ៧:១៣, ១៤) យើងដឹងថាការខំព្យាយាមរបស់យើងធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្តខ្លាំងណាស់។
១២ លោកយេស៊ូបានជួយមនុស្សជាច្រើននាក់ឲ្យយល់ថាពួកគេត្រូវការព្រះយេហូវ៉ា។ (ម៉ាថ. ៥:៣) យើងយកតម្រាប់លោកយេស៊ូពេលយើងប្រាប់មនុស្សអំពី«ដំណឹងល្អរបស់ព្រះ»។ (រ៉ូម ១:១) យើងបង្រៀនពួកគេថាគ្រឿងបូជារបស់លោកយេស៊ូបើកឱកាសឲ្យពួកគេទទួលការពេញចិត្តពីព្រះយេហូវ៉ា ហើយមានចំណងមិត្តភាពជាមួយនឹងលោក។ (២កូ. ៥:១៨, ១៩) ការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ ពិតជារបៀបដ៏សំខាន់មួយដើម្បីបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះអ្នកជិតខាង។
១៣. តើអ្នកមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាពេលអ្នកបង្រៀនមនុស្សអំពីព្រះយេហូវ៉ា?
១៣ ពេលយើងរៀបចំយ៉ាងល្អសម្រាប់ការត្រឡប់ទៅជួប និងការសិក្សាគម្ពីរ យើងអាចបង្រៀនមនុស្សឲ្យស្ដាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ា។ មនុស្សខ្លះប្រហែលជាត្រូវធ្វើការកែប្រែជាច្រើនក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ។ (១កូ. ៦:៩-១១) យើងសប្បាយចិត្តជាខ្លាំងពេលយើងឃើញរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាជួយមនុស្សដែលមានចិត្តរាបទាបឲ្យជឿនទៅមុខ ហើយក្លាយទៅជាមិត្តរបស់លោក។ (សកម្ម. ១៣:៤៨) ពេលមនុស្សដែលធ្លាប់តែគ្មានសេចក្ដីសង្ឃឹមសិក្សាគម្ពីរ ពួកគេមានចិត្តសប្បាយរីករាយវិញ។ ពួកគេដែលពីមុនមានចិត្តខ្វល់ខ្វាយ ឥឡូវទុកចិត្តលើព្រះយេហូវ៉ា។ ការបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះអ្នកជិតខាងតាមរយៈកិច្ចការពិសេសនេះ គឺជាកិត្ដិយសមួយ។
ការរៀបរាប់របស់ប៉ូលអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់
១៤. នៅកូរិនថូសទី១ ១៣:៤-៨ តើប៉ូលបានរៀបរាប់យ៉ាងណាអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់?
១៤ បើយើងស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងតាមរបៀបដែលប៉ូលបានរៀបរាប់ យើងនឹងធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ត មិនសូវមានបញ្ហា ហើយយើងនឹងមានចិត្តសប្បាយរីករាយ។ អ្វីដែលប៉ូលបានសរសេរនៅកូរិនថូសទី១ ១៣:៤-៨ នឹងបង្រៀនយើងអំពីរបៀបផ្សេងៗទៀតដើម្បីស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងដូចស្រឡាញ់ខ្លួនយើង (សូមអាន)។
១៥. (ក) ហេតុអ្វីយើងគួរមានចិត្តធ្ងន់ហើយសប្បុរស? (ខ) ហេតុអ្វីយើងមិនគួរច្រណែន ឬគិតថាយើងសំខាន់ជាងអ្នកឯទៀត?
១៥ «សេចក្ដីស្រឡាញ់មានចិត្តធ្ងន់ហើយក៏សប្បុរស»។ ព្រះយេហូវ៉ាមានចិត្តធ្ងន់ហើយសប្បុរសចំពោះមនុស្សទាំងអស់ ទោះជាពួកគេមិនល្អឥតខ្ចោះក៏ដោយ។ ដូច្នេះ យើងត្រូវមានចិត្តធ្ងន់ហើយសប្បុរស ពេលអ្នកឯទៀតធ្វើខុស សូម្បីតែពួកគេមិនសប្បុរស ឬមិនគួរសមចំពោះយើងក៏ដោយ។ គម្ពីរចែងថា៖ «សេចក្ដីស្រឡាញ់មិនចេះច្រណែន»។ បងប្អូនយើងខ្លះប្រហែលជាមានឯកសិទ្ធិនៅក្នុងក្រុមជំនុំ ឬអ្វីៗផ្សេងទៀតដែលយើងមិនមាន។ ប៉ុន្តែ បើយើងពិតជាស្រឡាញ់បងប្អូន យើងនឹងមិនច្រណែនពួកគាត់ឡើយ។ ម្យ៉ាងទៀត យើងមិនគួរគិតថាយើងសំខាន់ជាងអ្នកឯទៀត ឬអួតខ្លួនឡើយ។ គម្ពីរប្រាប់យើងថាព្រះយេហូវ៉ាស្អប់ពួកអ្នកដែលមាន«ឫកខ្ពស់នឹងចិត្តអំនួត»។—សុភ. ២១:៤
១៦, ១៧. តើកូរិនថូសទី១ ១៣:៥, ៦រៀបរាប់អំពីរបៀបណាខ្លះដែលយើងអាចបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះអ្នកជិតខាង?
១៦ សេចក្ដីស្រឡាញ់«មិនប្រព្រឹត្តឥតសមរម្យ»។ បើយើងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះអ្នកជិតខាង យើងនឹងមិនកុហកគាត់ ឬលួចពីគាត់ ឬធ្វើអ្វីផ្សេងទៀតដែលនាំឲ្យព្រះយេហូវ៉ាមិនពេញចិត្តឡើយ។ ម្យ៉ាងទៀតយើងនឹងមិនគិតតែប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនឡើយ ពីព្រោះសេចក្ដីស្រឡាញ់«មិនរកប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន»ទេ។ ដូច្នេះ យើងនឹងតែងតែធ្វើអ្វីដែលល្អបំផុតសម្រាប់អ្នកជិតខាង។—ភី. ២:៤
១៧ សេចក្ដីស្រឡាញ់«មិនឆាប់ខឹង។ សេចក្ដីស្រឡាញ់មិនចាំទុកក្នុងចិត្តនូវអ្វីដែលគេធ្វើឲ្យយើងឈឺចិត្ត»។ បើបុគ្គលណាម្នាក់ធ្វើអ្វីមិនសប្បុរសចំពោះយើង យើងមិនឆាប់ខឹងឡើយ។ យើងមិនគួរកត់ទុកក្នុងចិត្តរាល់ដងដែលបុគ្គលម្នាក់ធ្វើឲ្យយើងឈឺចិត្តទេ។ (១ថែ. ៥:១៥) បើយើងចងគំនុំ កំហឹងរបស់យើងអាចឆេះដូចជាភ្លើង ដែលធ្វើឲ្យខ្លួនយើងនិងអ្នកឯទៀតឈឺចិត្ត។ (លេវី. ១៩:១៨) ផ្ទុយទៅវិញ យើងគួរអភ័យទោស ហើយបំភ្លេចចោល។ សេចក្ដីស្រឡាញ់«មិនអរសប្បាយអំពីអ្វីដែលមិនសុចរិតឡើយ»។ បើមានគេប្រព្រឹត្តដោយអយុត្ដិធម៌ទៅលើបុគ្គលម្នាក់ដែលស្អប់យើង នោះយើងមិនសប្បាយនឹងឃើញគាត់រងទុក្ខឡើយ។—សូមអាន សុភាសិត ២៤:១៧, ១៨
១៨. ស្តីអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ តើយើងរៀនអ្វីពីកូរិនថូសទី១ ១៣:៧, ៨?
១៨ ប៉ូលបានសរសេរថាសេចក្ដីស្រឡាញ់«អត់ធន់នឹងអ្វីៗទាំងអស់»។ ពេលយើងស្រឡាញ់អ្នកជិតខាង យើងនឹងអភ័យទោសឲ្យគាត់ពេលគាត់ធ្វើអ្វីមួយដែលនាំឲ្យយើងឈឺចិត្ត។ ប៉ូលក៏បាននិយាយដែរថាសេចក្ដីស្រឡាញ់«ជឿអ្វីៗទាំងអស់»។ យើងជឿអ្វីដែលយើងអានក្នុងគម្ពីរ ហើយយើងដឹងគុណអង្គការព្រះយេហូវ៉ាដែលបង្រៀនយើង។ សេចក្ដីស្រឡាញ់«សង្ឃឹមលើអ្វីៗទាំងអស់»។ យើងមានសេចក្ដីសង្ឃឹម ដោយសារយើងទុកចិត្តលើអ្វីៗទាំងអស់ដែលព្រះយេហូវ៉ាបានសន្យានឹងយើង។ ដោយសារយើងស្រឡាញ់មនុស្ស យើងនឹងខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីប្រាប់ពួកគេអំពីសេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់យើង។ (១ពេ. ៣:១៥) ពេលយើងប្រឈមមុខនឹងស្ថានភាពពិបាកខ្លាំង យើងអធិដ្ឋាន ហើយសង្ឃឹមថានឹងមានលទ្ធផលល្អបំផុត។ ទោះជាអ្នកណាម្នាក់ធ្វើខុសនឹងយើង ឬបៀតបៀនយើងក៏ដោយ យើងស៊ូទ្រាំ។ ដូចប៉ូលបាននិយាយ សេចក្ដីស្រឡាញ់«ស៊ូទ្រាំនឹងអ្វីៗទាំងអស់»។ គាត់ក៏បាននិយាយដែរថា៖ «សេចក្ដីស្រឡាញ់មិនចេះសាបសូន្យឡើយ»។ ពួកអ្នកដែលស្ដាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ានឹងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះអ្នកជិតខាងជារៀងរហូត។
ចូរបន្តស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងដូចស្រឡាញ់ខ្លួនអ្នក
១៩, ២០. តើបទគម្ពីរណាខ្លះបង្រៀនយើងថាយើងត្រូវបន្តស្រឡាញ់អ្នកជិតខាង?
១៩ បើយើងធ្វើតាមឱវាទពីគម្ពីរ យើងនឹងស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងជានិច្ចដូចស្រឡាញ់ខ្លួនយើង។ (ម៉ាថ. ២២:៣៩) ព្រះយេហូវ៉ានិងលោកយេស៊ូតម្រូវឲ្យយើងធ្វើដូច្នេះ។ យើងត្រូវស្រឡាញ់មនុស្សទាំងអស់ ទោះជាពួកគេមកពីប្រទេសណា ឬមានវប្បធម៌អ្វីក៏ដោយ។ កាលណាយើងពិបាកបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះអ្នកជិតខាង យើងអាចអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ា ហើយសុំសកម្មពលបរិសុទ្ធរបស់លោក។ យើងដឹងថានេះនឹងធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ត ហើយលោកនឹងជួយយើង។—រ៉ូម ៨:២៦, ២៧
២០ បង្គាប់ដែលឲ្យស្រឡាញ់អ្នកជិតខាង គឺសំខាន់ដល់ម្ល៉េះបានជាគេហៅបង្គាប់នោះថា«ច្បាប់របស់ស្តេច»។ (យ៉ា. ២:៨) ក្នុងច្បាប់ម៉ូសេ ព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យរាស្ត្ររបស់លោកនូវបង្គាប់ជាច្រើនដែលបានបង្រៀនពួកគេឲ្យស្រឡាញ់អ្នកជិតខាង។ ក្រោយមក ព្រះយេហូវ៉ាបានដឹកនាំប៉ូលឲ្យសរសេរថា៖ «បញ្ញត្ដិណាផ្សេងទៀតបានត្រូវសង្ខេបក្នុងពាក្យថា‹អ្នកត្រូវស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងដូចស្រឡាញ់ខ្លួនអ្នក›»។—រ៉ូម ១៣:៨-១០
២១, ២២. ហេតុអ្វីយើងគួរស្រឡាញ់ព្រះនិងអ្នកជិតខាង?
២១ លោកយេស៊ូបានជួយយើងឲ្យយល់កាន់តែច្បាស់ថាអ្នកណាជាអ្នកជិតខាង ពេលលោកបានមានប្រសាសន៍ថាបិតារបស់លោក«ធ្វើឲ្យថ្ងៃរះលើមនុស្សអាក្រក់និងមនុស្សល្អ ថែមទាំងបង្អុរភ្លៀងលើមនុស្សសុចរិតនិងមនុស្សទុច្ចរិត»។ (ម៉ាថ. ៥:៤៣-៤៥) លោកយេស៊ូបានបង្រៀនយើងថាយើងគួរបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះមនុស្សទាំងអស់ ទោះជាពួកគេជាមនុស្សសុចរិត ឬមនុស្សទុច្ចរិតក៏ដោយ។ ដូចបានរៀបរាប់នៅវគ្គមុនៗ របៀបដ៏សំខាន់មួយដើម្បីបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះអ្នកជិតខាង គឺបង្រៀនគាត់អំពីព្រះយេហូវ៉ានិងរាជាណាចក្ររបស់លោក។ បើអ្នកជិតខាងធ្វើតាមអ្វីដែលគាត់រៀនពីគម្ពីរ គាត់អាចមានអំណរក្រៃលែងដោយសារគាត់ក្លាយទៅជាមិត្តរបស់ព្រះ។
២២ យើងបានរៀនរួចហើយអំពីមូលហេតុដែលយើងគួរស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ាឲ្យអស់ពីដួងចិត្ត អស់ពីព្រលឹង ហើយអស់ពីសមត្ថភាពរិះគិត។ យើងក៏បានរៀនដែរអំពីរបៀបដែលយើងអាចបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះអ្នកជិតខាង។ បើយើងស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ានិងអ្នកជិតខាង យើងកំពុងធ្វើតាមបញ្ញត្ដិដ៏សំខាន់បំផុតពីរ។ អ្វីដែលប្រសើរបំផុត គឺយើងធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាដែលជាបិតារបស់យើងនៅស្ថានសួគ៌ដែលប្រកបទៅដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ ពេញចិត្ត។