រង្វាន់ចំពោះសេចក្ដីស្មោះត្រង់
១ នៅហេព្រើរ ១១:៦ បានប្រាប់យើងថា ព្រះ«ប្រទានរង្វាន់ដល់អស់អ្នកដែលស្វែងរកទ្រង់»។ របៀបមួយដែលទ្រង់ប្រទានរង្វាន់ដល់ពួកអ្នកបំរើដ៏ភក្ដីរបស់ទ្រង់ ‹ដែលមានចិត្តស្មោះត្រង់ក្នុងកិច្ចការតូចតាច› គឺ‹តាំងឲ្យត្រួតត្រាលើរបស់ជាច្រើនទៀត›។ (ម៉ាថាយ ២៥:២៣) បើនិយាយឲ្យចំទៅ ព្រះយេហូវ៉ាតែងតែប្រទានរង្វាន់ចំពោះកិច្ចការល្អ ដោយប្រទានដល់ពួកស្មរបន្ទាល់ស្មោះត្រង់របស់ទ្រង់នូវភារកិច្ចច្រើនថែមទៀត។
២ រង្វាន់ចំពោះសេចក្ដីស្មោះត្រង់របស់សាវ័កប៉ុល គឺការចាត់ឲ្យគាត់ទៅផ្សាយក្នុងក្រុងនិងភូមិទាំងឡាយនៃទ្វីបអ៊ីរ៉ុបនិងភូមិភាគអាស៊ីមីនើរ។ (ធីម៉ូថេទី១ ១:១២) ថ្វីបើត្រូវការខំប្រឹងឲ្យអស់ពីសមត្ថភាពក្នុងការបំពេញកិច្ចការបំរើរបស់គាត់ក្ដី ប៉ុលមានសេចក្ដីគោរពយ៉ាងខ្ពង់ខ្ពស់ចំពោះភារកិច្ចដែលគាត់បានទទួល។ (រ៉ូម ១១:១៣; កូល៉ុស ១:២៥) គាត់បានបង្ហាញអំណរគុណដ៏ស្មោះពីចិត្តរបស់គាត់ ដោយខំប្រឹងឆ្លៀតយកគ្រប់ឱកាសដើម្បីផ្សាយ។ ដោយសារសកម្មភាពដ៏ខ្នះខ្នែងរបស់គាត់ គាត់បានបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ថា គាត់រស់នៅស្របតាមជំនឿរបស់គាត់។ គំរូដ៏ល្អរបស់គាត់ជំរុញឲ្យយើងអបអរដល់ឯកសិទ្ធិនៃកិច្ចបំរើរបស់យើងដែរ។
៣ ព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដល់កិច្ចបំរើដល់យើង៖ តើតាមរបៀបណា ដែលយើងបង្ហាញថា យើងមានទស្សនៈដូចប៉ុលចំពោះភារៈនៃកិច្ចបំរើនេះ? យើងខំរកវិធីផ្សេងៗ ដើម្បីពង្រីកកិច្ចផ្សាយរបស់យើង។ យើងឆ្លៀតយកគ្រប់ឱកាសដែលហុចឲ្យ ដើម្បីផ្សាយក្រៅផ្លូវការ ព្រមទាំងពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយដែរ។ យើងត្រឡប់ទៅជួបពួកអ្នកដែលមិននៅផ្ទះ ហើយត្រឡប់ទៅជួបពួកអ្នកដែលបានចាប់អារម្មណ៍។ ហើយយើងកត់ទុកពេលណាត់ជួបទាំងឡាយដើម្បីសិក្សាព្រះគម្ពីរតាមផ្ទះ។
៤ ចំពោះកិច្ចបំរើរបស់យើង ប៉ុលបានដាស់តឿនថា៖ ‹ចូរធ្វើឡើងជាបន្ទាន់›។ (ធីម៉ូថេទី២ ៤:២) អ្វីដែលជាបន្ទាន់ នោះតម្រូវឲ្យយកចិត្តទុកដាក់ជាប្រញាប់។ តើយើងធ្វើកិច្ចបំរើរបស់យើងតាមរបៀបជាបន្ទាន់ ដោយចាត់ទុកជាអាទិភាពក្នុងជីវិតរបស់យើងទេ? ជាឧទាហរណ៍ យើងមិនគួរឲ្យសកម្មភាពខាងការកំសាន្តនិងសកម្មភាពផ្ទាល់ខ្លួននៅចុងសប្ដាហ៍ មកជ្រៀតជ្រែកពេលវេលាដែលយើងគួរតែទៅផ្សាយនោះឡើយ។ ដោយសារយើងជឿជាក់ថា ការបញ្ចប់នៃរបបសម័យនេះកាន់តែជិតមកដល់ ការផ្សាយដំណឹងល្អនៃព្រះរាជាណាចក្រ គឺជាកិច្ចការដ៏សំខាន់បំផុត ដែលយើងអាចធ្វើ។
៥ សេចក្ដីស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះ គឺបង្ហាញឲ្យឃើញពីការរក្សាការស្មោះពិតនិងស្មោះត្រង់ដល់ទ្រង់ និងរវល់ក្នុងកិច្ចការដែលទ្រង់បានឲ្យយើងដោយឥតឈប់ឈរ។ ចូរឲ្យយើងបំពេញកិច្ចផ្សាយរបស់យើងឲ្យបានពេញលេញ ដើម្បីឲ្យព្រះយេហូវ៉ាប្រទានរង្វាន់ដល់សេចក្ដីស្មោះត្រង់របស់យើងតាមរបៀបដ៏ធំមួយ។