ចូរមានប្រសិទ្ធភាពក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ
១ មេឃចាប់ផ្ដើមងងឹត ហើយមានសំឡេងដែលគួរឲ្យភ័យខ្លាចឮកាន់តែខ្លាំងឡើងៗ។ ពពកដែលមានសភាពដូចផ្សែងកំពុងចុះកាន់តែទាបទៅៗ។ តើនោះជាអ្វី? គឺជាកងទ័ពកណ្ដូបជាច្រើនលានដែលកំពុងមកដើម្បីបំផ្លិចបំផ្លាញផែនដីទាំងស្រុង! ទិដ្ឋភាពនេះបានរៀបរាប់ដោយអ្នកប្រកាសទំនាយយ៉ូអែល។ ទំនាយនេះកំពុងសម្រេចនៅសព្វថ្ងៃនេះ តាមរយៈកិច្ចផ្សព្វផ្សាយដែលព្រះបានប្រគល់ឲ្យអ្នកបម្រើដែលលោកបានរើសតាំងនិងអ្នកដែលគាំទ្រពួកគាត់ គឺមនុស្សមួយក្រុមធំ។
២ ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ថ្ងៃទី១ ខែសីហា ឆ្នាំ១៩៩៨ ទំព័រ១០ វគ្គ១៩ សរសេរថា៖ «ពលកណ្ដូបរបស់ព្រះនៅសម័យទំនើបនេះ បានផ្សាយយ៉ាងហ្មត់ចត់នៅក្នុង‹ទីក្រុង›នៃពិភពគ្រីស្ទសាសនា។ (យ៉ូអែល ២:៩) . . . គេកំពុងតែមានជ័យជំនះលើឧបសគ្គទាំងឡាយ ដោយចូលទៅក្នុងផ្ទះនៃមនុស្សជាច្រើនលាននាក់ ហើយទៅជួបមនុស្សនៅតាមផ្លូវ និយាយជាមួយគេដោយប្រើទូរស័ព្ទ ហើយទៅជួបគេតាមរបៀបណាក៏ដោយ កាលដែលគេប្រកាសផ្សាយសាររបស់ព្រះយេហូវ៉ា»។ យើងពិតជាមានឯកសិទ្ធិអស្ចារ្យណាស់ដែលអាចចូលរួមក្នុងកិច្ចផ្សព្វផ្សាយនេះដែលព្រះបានប្រគល់ឲ្យយើង មែនទេ?
៣ បើយើងគិតពីសត្វកណ្ដូប វាគ្រាន់តែមានគោលដៅរកចំណីចិញ្ចឹមខ្លួនវាប៉ុណ្ណោះ។ ប៉ុន្តែក្នុងនាមជាអ្នកបម្រើព្រះយេហូវ៉ា យើងខុសគ្នាពីសត្វកណ្ដូប យើងយកចិត្តទុកដាក់យ៉ាងខ្លាំងចំពោះជីវិតអ្នកដែលយើងជួបក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ។ យើងចង់ជួយអ្នកឯទៀតឲ្យរៀនសេចក្ដីពិតដ៏អស្ចារ្យដែលមានក្នុងគម្ពីរដែលជាបណ្ដាំរបស់ព្រះ ហើយជួយពួកគេឲ្យឈានទៅដំណាក់កាលផ្សេងៗដែលនឹងនាំពួកគេឲ្យទទួលសេចក្ដីសង្គ្រោះ ហើយរស់ជារៀងរហូត។ (យ៉ូន. ១៧:៣; ១ធី. ៤:១៦) ដូច្នេះហើយ យើងចង់មានប្រសិទ្ធភាពក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ។ មិនថាយើងផ្សព្វផ្សាយតាមវិធីណាក៏ដោយ យើងគួរពិចារណាថា តើរបៀបដែលយើងផ្សព្វផ្សាយ និងម៉ោងដែលយើងផ្សព្វផ្សាយនោះនាំឲ្យមានលទ្ធផលល្អបំផុតឬយ៉ាងណា។ ដោយសារ«ស្ថានភាពពិភពលោកកំពុងប្រែប្រួល» ដូច្នេះយើងត្រូវគិតឲ្យបានហ្មត់ចត់អំពីវិធីផ្សេងៗដែលយើងផ្សព្វផ្សាយ ដើម្បីប្រាកដថាវិធីនោះមានប្រសិទ្ធភាពបំផុត។—១កូ. ៧:៣១
៤ ទោះជាយើងព្យាយាមជួបមនុស្សតាមវិធីផ្សេងៗក៏ដោយ តែការផ្សព្វផ្សាយពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយនៅតែជាវិធីដ៏សំខាន់ក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ។ ពេលអ្នកទៅផ្សព្វផ្សាយ តើអ្នកឃើញថា មនុស្សច្រើនតែមិននៅផ្ទះឬកំពុងគេងឬទេ? ពេលដែលយើងជួបស្ថានភាពដូចនោះ នេះពិតជាធ្វើឲ្យយើងខកចិត្តណាស់! ហេតុអ្វី? ដោយសារយើងមិនអាចផ្សាយដំណឹងល្អដល់ពួកគេបាន។ តើអ្នកអាចយកឈ្នះការពិបាកនេះយ៉ាងដូចម្ដេច?
៥ ចេះប្រែប្រួលនិងសមហេតុផល: នៅប្រទេសអ៊ីស្រាអែលនាសតវត្សរ៍ទី១ អ្នកនេសាទទៅនេសាទត្រីនៅពេលយប់។ ហេតុអ្វីនៅពេលយប់? ទោះជាពេលយប់ជាពេលដែលពិបាកបំផុតសម្រាប់ពួកគេក្ដី តែនោះជាពេលដ៏ល្អណាស់ដើម្បីនេសាទត្រីបានច្រើនបំផុត។ ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ថ្ងៃទី១៥ ខែមិថុនា ឆ្នាំ១៩៩២ ជាភាសាអង់គ្លេស បានពន្យល់អំពីរឿងនេះថា៖ «ដូចជាអ្នកនេសាទដែលបានគិតអំពីពេលណាល្អបំផុតដើម្បីទៅនេសាទត្រី នោះយើងក៏គួរគិតអំពីតំបន់ផ្សាយរបស់យើងដែរ ពោលគឺអំពីពេលណាដែលមនុស្សជាច្រើនព្រមស្ដាប់យើង និងពេលណាដែលពួកគេនៅផ្ទះ»។ ឧទាហរណ៍ ក្នុងតំបន់ជាច្រើន កម្មកររោងចក្រច្រើនតែនៅផ្ទះនៅថ្ងៃអាទិត្យ ដោយសារពួកគេឈប់សម្រាកពីការងារ។ ដូច្នេះ ដើម្បីយើងអាចជួបពួកគេបាន យើងគួរកែសម្រួលពេលវេលារបស់យើង។ នោះជាវិធីដ៏ល្អមួយដើម្បីមានប្រសិទ្ធភាពថែមទៀតក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ។
៦ ចេះពិចារណានិងមិនធ្វើឲ្យគេទើសចិត្ត: ពេលយើងផ្សព្វផ្សាយពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយ យើងនឹងជួបម្ចាស់ផ្ទះដែលមានប្រតិកម្មខុសៗគ្នាចំពោះដំណឹងល្អរបស់យើង។ ម្ចាស់ផ្ទះខ្លះព្រមទទួលដំណឹងដែលយើងផ្សាយ តែអ្នកខ្លះទៀតមិនព្រមទទួលទេ ហើយម្ចាស់ផ្ទះផ្សេងទៀតប្រហែលជាចង់រករឿងយើង។ ក្នុងករណីដូចនេះ កូនសៀវភៅរបៀបចាប់ផ្ដើមនិងបន្តការពិគ្រោះគ្នាអំពីគម្ពីរ ទំព័រ៧-៨ បានរំលឹកយើងថា មិនមែនមនុស្សម្នាក់ៗសុខចិត្តស្ដាប់នោះទេ ហើយយើងក៏មិនបង្ខំគេដែរ។ បើយើងឃើញម្ចាស់ផ្ទះចង់រករឿងយើង ជាការល្អបំផុតដែលយើងចេញពីទីនោះ។ យើងមិនគួរធ្វើឲ្យម្ចាស់ផ្ទះខឹង ដោយសារយើងទាមទារឲ្យគាត់ស្ដាប់យើង ឬឲ្យមានទស្សនៈដូចយើងនោះទេ។ ការធ្វើដូច្នោះគឺមិនសមហេតុផលឡើយ ហើយអាចបង្កបញ្ហាដល់សាក្សីឯទៀត ព្រមទាំងកិច្ចផ្សព្វផ្សាយរបស់យើងដែរ។
៧ ពេលខ្លះ យើងប្រហែលជាធ្វើឲ្យម្ចាស់ផ្ទះភ្ញាក់ពីដំណេកឬរំខានគាត់ ដោយគ្មានចេតនាទេ។ គាត់ប្រហែលជាមើលទៅខឹងនឹងយើងដែរ។ តើយើងគួរប្រព្រឹត្តយ៉ាងណា? សុភាសិត ១៧:២៧ ចែងថា៖ «អ្នកណាដែលមានយោបល់ នោះក៏តែងតែមានចិត្តត្រជាក់ដែរ»។ ពិតមែនតែយើងមិនសុំទោសម្ចាស់ផ្ទះចំពោះការមកផ្សព្វផ្សាយរបស់យើង ប៉ុន្តែយើងអាចបង្ហាញថាយើងស្ដាយណាស់ដែលបានមកជួបគាត់នៅពេលមិនល្អសម្រាប់គាត់។ ដូច្នេះយើងអាចសួរគាត់ដោយគួរសមថា តើយើងអាចមកជួបគាត់នៅពេលណាមួយល្អជាងបានទេ? រួចមកស្នើសុំត្រឡប់ទៅជួបគាត់វិញ។ ការយកចិត្តទុកដាក់យ៉ាងស្មោះដោយនិយាយស្រទន់ច្រើនតែធ្វើឲ្យម្ចាស់ផ្ទះមានអារម្មណ៍ល្អជាង។—សុភ. ១៥:១
៨ យើងក៏គួរចេះពិចារណាដែរ ពេលដែលម្ចាស់ផ្ទះអញ្ជើញយើងឲ្យចូលក្នុងផ្ទះ។ សូមកុំធ្វើឲ្យប្រឡាក់ឥដ្ឋផ្ទះរបស់គាត់។ សូមចេះគិតពិចារណាដែរថា តើគួរបន្តនិយាយឬយ៉ាងណា ពេលដែលឆ្កែកំពុងព្រុស។ ពេលយើងផ្សព្វផ្សាយក្នុងខុនដូ សូមនិយាយតិចៗ ព្រោះការនិយាយឮៗអាចរំខានដល់អ្នកឯទៀតដែលនៅក្បែរនោះ។
៩ មានរបៀបរៀបរយនិងថ្លៃថ្នូរ: បើយើងរៀបចំល្អ យើងអាចជៀសវាងពីការមានក្រុមធំក្នុងតំបន់ផ្សាយ ដែលនាំឲ្យមនុស្សងាយកត់សម្គាល់យើង។ ជាឧទាហរណ៍ ម្ចាស់ផ្ទះខ្លះប្រហែលជាមានអារម្មណ៍ភ័យខ្លាច ពេលឃើញអ្នកផ្សព្វផ្សាយច្រើន ជិះឡានឬម៉ូតូមកឈប់នៅមុខផ្ទះរបស់ពួកគេតែម្ដង។ ម្យ៉ាងទៀត យើងមិនចង់ឲ្យពួកគេគិតថាយើង«កំពុងចូលរុករាន»ក្នុងតំបន់រស់នៅរបស់ពួកគេនោះទេ។ ជាការល្អបំផុត បើចាត់ចែងឲ្យផ្សាយក្នុងតំបន់ផ្សាយណាមួយ នៅពេលមានប្រជុំសម្រាប់ផ្សព្វផ្សាយ។ សូមផ្សព្វផ្សាយជាក្រុមតូចៗ ឧទាហរណ៍ក្រុមគ្រួសារមួយទៅផ្សព្វផ្សាយជាមួយគ្នា នោះមិនសូវធ្វើឲ្យម្ចាស់ផ្ទះភ័យខ្លាចទេ។ ណាមួយទៀត បើមានក្រុមផ្សាយតូច មិនចាំបាច់រៀបចំច្រើនដើម្បីបន្តផ្សព្វផ្សាយឡើយ។
១០ ការមានរបៀបរៀបរយពេលកំពុងផ្សព្វផ្សាយ ក៏តម្រូវឲ្យឪពុកម្ដាយមើលការខុសត្រូវចំពោះការប្រព្រឹត្តរបស់កូនដែរ។ កូនៗគួរមានការប្រព្រឹត្តល្អជានិច្ច។ កូនៗមិនគួរត្រូវអនុញ្ញាតឲ្យលេងឬដើរទៅនេះទៅនោះឡើយ ព្រោះនេះធ្វើឲ្យអ្នករស់នៅម្ដុំនោះឬអ្នកដែលឆ្លងកាត់ទីនោះឆ្ងល់។
១១ សម្បកក្រៅរបស់យើងគួរថ្លៃថ្នូរជានិច្ច ដែលសមជាអ្នកតំណាងនាមព្រះយេហូវ៉ា។ នេះក៏រួមបញ្ចូលឧបករណ៍ផ្សេងៗដែលយើងប្រើក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយដែរ។ ជាឧទាហរណ៍ កាតាបផ្សព្វផ្សាយរបស់យើងមិនគួរសឹករេចរឹលពេកទេ ហើយគម្ពីរដែលយើងប្រើមិនគួរកខ្វក់ ឬខ្ទេចចុងឡើយ។ ព្រោះបើដូច្នេះ អាចនាំឲ្យមនុស្សមិនឲ្យតម្លៃចំពោះដំណឹងរាជាណាចក្រព្រះ។ ម្យ៉ាងទៀត នេះក៏ទាក់ទងនឹងការស្លៀកពាក់ ហើយការសម្អិតសម្អាងខ្លួនដែរ។ ហេតុអ្វី? ព្រោះការស្លៀកពាក់និងការសម្អិតសម្អាងខ្លួនរបស់យើង«ធ្វើឲ្យអ្នកដែលជុំវិញខ្លួនយើងដឹងថាយើងជាអ្នកណា យើងមកទីនេះធ្វើអ្វី ហើយថាយើងជាមនុស្សបែបណា»។ ហេតុនេះ ការស្លៀកពាក់របស់យើងមិនគួរគ្មានសណ្ដាប់ធ្នាប់ឬរយីករយាកនោះទេ ហើយក៏មិនគួរហ៊ឺហាឬឆើតឆាយពេកដែរ ប៉ុន្តែតែងតែ«សមនឹងដំណឹងល្អ»ជានិច្ច។—ភី. ១:២៧; សូមពិនិត្យបន្ថែម ធីម៉ូថេទី១ ២:៩, ១០
១២ នៅកូរិនថូសទី១ ៩:២៦ ចែងថា៖ «របៀបដែលខ្ញុំកំពុងរត់ មិនមែនដូចជារត់ដោយគ្មានគោលដៅទេ។ របៀបដែលខ្ញុំដាល់ មិនដូចជាដាល់ខ្យល់ឡើយ»។ ដោយធ្វើតាមគំរូរបស់ប៉ូល យើងតាំងចិត្តធ្វើឲ្យកិច្ចបម្រើផ្សាយរបស់យើងមានប្រសិទ្ធភាព។ កាលដែលយើងមានចិត្តខ្នះខ្នែងចូលរួមក្នុងកិច្ចផ្សព្វផ្សាយ នោះយើងប្រៀបដូចជាផ្នែកមួយនៃ«ពលកណ្ដូប»របស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលមាននៅសព្វថ្ងៃនេះ។ ជាគ្រិស្តសាសនិក សូមឲ្យយើងចេះពិចារណានិងមានគំនិតសមហេតុផល ពេលដែលយើងនាំដំណឹងអំពីសេចក្ដីសង្គ្រោះដល់មនុស្សទាំងអស់ក្នុងតំបន់ផ្សាយរបស់យើង។