អំណរដែលបានមកពីកិច្ចបំរើពេញពេល
១ ដោយសារអ្នកនៅក្មេងនៅឡើយ អ្នកទំនងជាបានគិតខ្លះៗអំពីអនាគតរបស់អ្នករួចទៅហើយ។ សុភាសិត ២១:៥ចែងប្រាប់យើងថា៖ «គំនិតរបស់មនុស្សឧស្សាហ៍ នោះនាំឲ្យបានបរិបូរឡើង»។ អ្នកនឹងទទួលប្រយោជន៍បានច្រើន បើអ្នកគិតឲ្យបានជ្រៅជ្រះអំពីគោលដៅរបស់អ្នកក្នុងជីវិត។ ពេលអ្នកគិតអំពីគោលដៅរបស់អ្នកសំរាប់ពេលអនាគតនោះ ចូរគិតអំពីកិច្ចបំរើពេញពេលដែរ។ ហេតុអ្វី?
២ អញ្ជើញសួរអ្នកពេញវ័យដែលបានត្រួសត្រាយពេញពេលកាលពីក្មេងដើម្បីឲ្យដឹងពីអារម្មណ៍របស់គេ។ ពួកគេច្បាស់ជានឹងនិយាយដូចគ្នាថា៖ «ឆ្នាំទាំងនោះគឺជាគ្រាដ៏សប្បាយបំផុតក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ!»។ បងប្រុសម្នាក់ដែលបានរីករាយនឹងកិច្ចបំរើពេញពេលតាំងពីក្មេងមក បានពោលថា៖ «ខ្ញុំពេញចិត្តយ៉ាងខ្លាំង ពីព្រោះពេលខ្ញុំក្រឡេកមើលទៅអតីតកាលកាលដែលខ្ញុំនៅក្មេង ខ្ញុំអាចនិយាយថា ខ្ញុំបានធ្វើតាមដំបូន្មានដែលប្រកបដោយប្រាជ្ញាដែលថា៖ ‹ចូរនឹកចាំពីព្រះដ៏បង្កើតខ្លួន ក្នុងគ្រាដែលឯងនៅក្មេង›»។ (សាស. ១២:១) អ្នកនិងមាតាបិតារបស់អ្នកត្រូវរៀបចំឲ្យបានហ្មត់ចត់ឥឡូវនេះ ដើម្បីរកវិធីដែលអ្នកអាចទទួលអំណរបែបនេះដែរក្នុងគ្រាយុវវ័យរបស់អ្នក។
៣ មាតាបិតាទាំងឡាយអើយ! ចូរលើកទឹកចិត្តកូនឲ្យចូលរួមកិច្ចបំរើពេញពេល: ដោយសារព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះវរបិតាដែលយកព្រះទ័យទុកដាក់នឹងអ្នក នោះទ្រង់បង្ហាញអ្នកនូវផ្លូវដែលអ្នកគួរដើរ។ (អេសា. ៣០:២១) ដោយសារទ្រង់ផ្ដល់ការណែនាំដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ដូច្នេះ នោះទ្រង់ជាគំរូល្អសំរាប់មាតាបិតាគ្រីស្ទានទាំងឡាយ។ ជាជាងទុកឲ្យកូនរបស់អ្នកសម្រេចចិត្តដោយខ្លួនឯង អំពីផ្លូវណាជាផ្លូវល្អបំផុតនោះ ចូរបង្ហាត់បង្រៀនកូនដោយប្រាជ្ញាឲ្យដឹងផ្លូវណាដែលពួកគេគួរដើរ ដើម្បីឲ្យបានព្រះពរពីព្រះយេហូវ៉ា។ យ៉ាងនោះ ពេលគេធំឡើង ការបង្ហាត់បង្រៀនរបស់អ្នកនឹងជួយគេឲ្យចេះ«ដឹងខុសត្រូវ»។ (ហេ. ៥:១៤) ដោយការពិសោធន៍អ្នកពេញវ័យបានយល់ដឹងថា ពួកគេមិនអាចទុកចិត្តទៅលើការយល់ដឹងរបស់ខ្លួនបានឡើយ តែពួកគេត្រូវពឹងពាក់ទៅលើព្រះយេហូវ៉ាដើម្បីតម្រង់ផ្លូវរបស់ខ្លួនវិញ។ (សុ. ៣:៥, ៦) ដោយសារយុវជនយុវនារីមានបទពិសោធន៍តិចជាងក្នុងជីវិតនោះ គេត្រូវតែពឹងពាក់ទៅលើព្រះយេហូវ៉ាជាងអំបាលម៉ានទៅទៀត។
៤ មាតាបិតាទាំងឡាយអើយ! ពេលកូនរបស់អ្នកឆ្ពោះទៅរកភាពយុវវ័យ ឬក៏មុនវ័យនោះទៅទៀត ចូរពិគ្រោះជាមួយគេដោយប្រាកដប្រជាអំពីអាជីពដែលគេគ្រោងទុកនោះ។ គ្រូអនុរក្ស លោកគ្រូអ្នកគ្រូ និងមិត្តរួមថ្នាក់ នឹងខិតខំជំរុញកូនយើងឲ្យជ្រើសរើសគោលដៅខាងលោកីយ៍ ដើម្បីដេញតាមទ្រព្យសម្បត្ដិវិញ។ ចូរជួយកូនរបស់អ្នកឲ្យជ្រើសរើសមុខវិជ្ជានៅសាលាដែលជួយគេរៀនអ្វីដែលមានប្រយោជន៍ក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃ និងដើម្បីឲ្យគេអាចមានសមត្ថភាពចិញ្ចឹមខ្លួនដោយមិនលះចោលប្រយោជន៍ព្រះរាជាណាចក្រ។ (១ធី. ៦:៦-១១) ក្នុងករណីភាគច្រើន ការរៀនទាល់តែចប់វិទ្យាល័យព្រមជាមួយនឹងការរៀនវិជ្ជាជីវៈខ្លះ ឬក៏ការចុះកម្មសិក្សា គឺប្រហែលជាល្មមគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីចិញ្ចឹមខ្លួនពេលដែលគេចាប់ផ្ដើមត្រួសត្រាយពេញពេល។
៥ លើកទឹកចិត្តយុវជនយុវនារីឲ្យនៅលីវមួយរយៈ ដោយចាត់ទុកនោះជាអំណោយមួយ។ កាលបើក្រោយមកពួកគេសម្រេចចិត្តចង់រៀបការ នោះពួកគេនឹងមានសមត្ថភាពច្រើនជាងដើម្បីទទួលភារៈធំជាងដែលមានក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍។ ដោយនិយាយល្អៗអំពីការត្រួសត្រាយ ការបំរើនៅកន្លែងដែលមានសេចក្ដីត្រូវការច្រើនជាង កិច្ចបំរើនៅបេតអែល និងកិច្ចបំរើជាសាសនទូត អ្នកអាចជំរុញឲ្យកូនមានសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាតាំងពីនៅតូចនៅឡើយ ឲ្យចង់ប្រើជីវិតរបស់ពួកគេតាមវិធីដែលសព្វព្រះហឫទ័យព្រះយេហូវ៉ា មានប្រយោជន៍ដល់អ្នកឯទៀត និងធ្វើឲ្យខ្លួនគេមានអំណរផងដែរ។
៦ យុវជនអើយ! ចូរទុកកិច្ចបំរើពេញពេលជាអាទិភាព: យុវជនអើយ! អ្នកមិនចាំបាច់ឆ្ងល់ថាកិច្ចការត្រួសត្រាយគឺយ៉ាងណាទេ ពីព្រោះអ្នកអាចសាកចូលរួមធ្វើការត្រួសត្រាយជំនួយមួយរយៈ ពេលអ្នកមានលទ្ធភាព ពេលនៅរៀន និងពេលមានវិស្សមកាលផង។ ពេលធ្វើដូច្នេះអ្នកនឹងដឹងថាការត្រួសត្រាយនាំឲ្យពេញចិត្តយ៉ាងណាទៅ។ តើអ្នកអាចរៀបចំចុះឈ្មោះជាអ្នកត្រួសត្រាយជំនួយពេលអ្នកមានវិស្សមកាលពីសាលារៀនបានទេ?
៧ ប្រសិនបើអ្នកជាយុវបុរសក្នុងអង្គការរបស់ព្រះយេហូវ៉ា សូមគិតឲ្យបានប្រាកដប្រជាអំពីការបំពេញតម្រូវការដើម្បីធ្វើជាអ្នកងារជំនួយ។ (១ធី. ៣:៨-១០, ១២) ម្យ៉ាងទៀត សូមសម្រេចចិត្ត ថាតើអ្នកនឹងចុះឈ្មោះសុំចូលបំរើនៅបេតអែល ឬក៏សុំទៅសាលាបង្ហាត់ខាងកិច្ចបំរើ ពេលអ្នកមានអាយុគ្រប់គ្រាន់តាមតម្រូវការនោះឬក៏យ៉ាងណា។ បទពិសោធន៍ដែលអ្នកអាចទទួលពីការត្រួសត្រាយនោះ នឹងបង្រៀនអ្នកមេរៀនដ៏សំខាន់ៗ ដូចជាការប្រើកាលវិភាគ របៀបរៀបចំខ្លួនឲ្យមានរបៀបរៀបរយ និងរបៀបប្រស្រ័យទាក់ទងនឹងអ្នកឯទៀត ថែមទាំងបង្រៀនអ្នកឲ្យចេះទទួលខុសត្រូវទៀតផង។ ទាំងអស់នេះនឹងបង្វឹកបង្វឺនអ្នកទុកជាមុនឲ្យមានសមត្ថភាពទទួលឯកសិទ្ធិដ៏ធំជាងពេលក្រោយមក។
៨ កត្ដាចំបងដែលជួយអ្នកមានជោគជ័យក្នុងកិច្ចបំរើពេញពេល គឺជាភាពឧស្សាហ៍ក្នុងកិច្ចបំរើរបស់ព្រះ។ សាវ័កប៉ុលបានលើកទឹកចិត្តយើងឲ្យមានទស្សនៈបែបនេះ ពេលគាត់លើកបញ្ជាក់ពរដែលយើងនឹងទទួលពីនោះ ដោយពោលថា៖ «ការអ្វីដែលត្រូវធ្វើក៏ដោយ ចូរធ្វើឲ្យអស់ពីចិត្ត ទុកដូចជាធ្វើថ្វាយដល់ព្រះអម្ចាស់ . . . ដោយដឹងថា អ្នករាល់គ្នានឹងទទួលរង្វាន់ជាមរដកអំពីព្រះអម្ចាស់មក»។ (កូល. ៣:២៣, ២៤) សូមឲ្យព្រះយេហូវ៉ាប្រទានពរជាអំណរយ៉ាងច្រើនក្រៃលែងក្នុងកិច្ចបំរើពេញពេល!