ចូររក្សាភាពស្មោះត្រង់ជាគ្រីស្ទានម្នាក់ ពេលញាតិសន្ដានត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាព
១ ចំណងមិត្តភាពរវាងសមាជិកគ្រួសារអាចជាចំណងដ៏រឹងមាំ។ ចំណងនេះអាចល្បងលនូវភាពស្មោះត្រង់ជាគ្រីស្ទានម្នាក់ បើគូអាពាហ៍ពិពាហ៍ កូន ឪពុកឬម្ដាយ ឬមួយក៏សាច់ញាតិជិតផ្សេងទៀតត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាព ឬមួយក៏បានដកខ្លួនចេញពីក្រុមជំនុំ។ (ម៉ាថ. ១០:៣៧) តើពួកគ្រីស្ទានដ៏ស្មោះត្រង់ត្រូវប្រព្រឹត្តយ៉ាងណាទៅលើបុគ្គលទាំងនេះ? ចុះយ៉ាងណាវិញបើគាត់រស់នៅជាមួយអ្នក? មុនបង្អស់ យើងសូមមើលអ្វីដែលព្រះគម្ពីរចែងអំពីរឿងនេះ ដោយចាំថា គោលការណ៍ទាំងនេះទាក់ទងនឹងអ្នកដែលបានត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាព និងអ្នកដែលបានដកខ្លួនចេញនោះដែរ។
២ របៀបប្រព្រឹត្តទៅលើអ្នកដែលបានត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាព: ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះបង្គាប់ពួកគ្រីស្ទានឲ្យឈប់សេពគប់ ឬសំណេះសំណាលជាមួយបុគ្គលដែលបានត្រូវបណ្ដេញចេញពីក្រុមជំនុំ៖ «បើមាន[«អ្នកណាក៏ដោយ», ព.ថ.]នៅក្នុងពួកជំនុំ ជាមនុស្សកំផិត ឬលោភ ឬថ្វាយបង្គំរូបព្រះ ឬជេរប្រមាថ ជាអ្នកប្រមឹក ឬប្លន់កំហែង នោះមិនត្រូវឲ្យភប់ប្រសព្វនឹងគេឡើយ ក៏មិនត្រូវទាំងបរិភោគជាមួយនឹងគេផង . . . ត្រូវឲ្យអ្នករាល់គ្នាបណ្ដេញមនុស្សអាក្រក់នោះ ពីពួកអ្នករាល់គ្នាចេញ»។ (១កូ. ៥:១១, ១៣) បន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូនៅម៉ាថាយ ១៨:១៧ ក៏ទាក់ទងនឹងករណីនេះដែរថា៖ «ត្រូវតែរាប់[អ្នកដែលបានត្រូវបណ្ដេញចេញនោះ]ទុកជាអ្នកក្រៅសាសន៍ ឬជាអ្នកយកពន្ធវិញ»។ អ្នកដែលបានឮព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូនៅពេលនោះ ដឹងថាសាសន៍យូដាមិនដែលភប់ប្រសព្វអ្នកក្រៅសាសន៍ និងក៏ដឹងថាពួកគេតែងជៀសចេញពីទំនាក់ទំនងជាមួយអ្នកយកពន្ធ ដូចជាជៀសចេញពីអ្នកដែលបានត្រូវបន្សាត់ចោលពីសង្គម។ ដូច្នេះ ព្រះយេស៊ូបានណែនាំអ្នកកាន់តាមទ្រង់ឲ្យឈប់ទាក់ទងជាមួយអស់អ្នកដែលបានត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាព។—សូមមើលទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ជាភាសាអង់គ្លេស ថ្ងៃទី១៥ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ១៩៨១ ទំព័រ១៨-២០
៣ នេះបានន័យថា ពួកគ្រីស្ទានដ៏ស្មោះត្រង់មិនជជែកពិគ្រោះអំពីរឿងខាងវិញ្ញាណជាមួយបុគ្គលណាដែលបានត្រូវបណ្ដេញចេញពីក្រុមជំនុំទេ។ ប៉ុន្តែ គោលការណ៍នេះក៏រួមបញ្ចូលអ្វីថែមទៀត។ ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះក៏ចែងថា យើង«ក៏មិនត្រូវទាំងបរិភោគជាមួយនឹងគេផង»។ (១កូ. ៥:១១) ដូច្នេះ យើងក៏ត្រូវជៀសវាងពីការសំណេះសំណាលជាមួយអ្នកដែលបានត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាពនោះ។ នេះបានន័យថាយើងនឹងមិនធ្វើពិធីជប់លៀង លេងកីឡា ដើរលេងកំសាន្ត ទៅផ្សារជាមួយគ្នា ទៅមើលកុន ឬអង្គុយបរិភោគជាមួយគ្នានៅក្នុងផ្ទះឬក៏នៅភោជនីយដ្ឋានឡើយ។
៤ ចុះយ៉ាងណាវិញចំពោះការនិយាយជាមួយអ្នកដែលបានត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាពនោះ? ទោះជាព្រះគម្ពីរមិនលំអិតនូវកាលៈទេសៈសព្វបែបយ៉ាងក៏ដោយ តែយ៉ូហានទី២ ខ១០ ជួយយើងយល់ពីទស្សនៈរបស់ព្រះយេហូវ៉ាចំពោះរឿងនេះថា៖ «បើអ្នកណាមកឯអ្នករាល់គ្នា តែមិនបង្រៀនចំពោះសេចក្ដីនេះ នោះកុំឲ្យទទួលអ្នកនោះ នៅក្នុងផ្ទះឡើយ កុំឲ្យទាំងជំរាបសួរដល់អ្នកនោះផង»។ ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ជាភាសាអង់គ្លេស ថ្ងៃទី១៥ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ១៩៨១ ទំព័រ២៥ ចែងថា៖ «ការ‹ជំរាបសួរ›ដូចប្រក្រតីអាចជាជំហានទីមួយដែលនាំទៅដល់ការសន្ទនា និងរហូតដល់ការបង្កើតមិត្តភាពទៀតផង។ តើយើងចង់ធ្វើតាមជំហានទីមួយនេះជាមួយបុគ្គលដែលបានត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាពឬទេ?»។
៥ អ្វីដែលទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមដដែលនោះចែងគឺត្រឹមត្រូវណាស់ថា៖ «ការពិត ពេលគ្រីស្ទានម្នាក់បណ្ដែតបណ្ដោយខ្លួនឲ្យទៅធ្វើអំពើបាបនោះ គាត់ត្រូវលះបង់អ្វីជាច្រើនដូចជា: ព្រះគុណរបស់ព្រះ . . . ការសេពគប់សប្បាយជាមួយបងប្អូន និងការសំណេះសំណាលជាច្រើនដែលគាត់ធ្លាប់មានជាមួយសមាជិកក្រុមគ្រួសារដែលជាគ្រីស្ទានផងដែរ»។
៦ នៅក្នុងផ្ទះជាមួយគ្នា: តើនេះបានសេចក្ដីថា ពួកគ្រីស្ទានដែលរស់នៅក្នុងផ្ទះតែមួយជាមួយសមាជិកក្រុមគ្រួសារដែលបានត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាពនោះ ត្រូវជៀសវាងពីការបរិភោគ និងការទាក់ទងជាមួយអ្នកនោះក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃឬទេ? ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ជាភាសាអង់គ្លេស ថ្ងៃទី១៥ ខែមេសា ឆ្នាំ១៩៩១ ចែងក្នុងសម្គាល់ហេតុនៅទំព័រទី២២ថា៖ «ក្នុងផ្ទះរបស់ពួកគ្រីស្ទានម្នាក់ បើមានសមាជិកណាម្នាក់ដែលបានត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាពនោះ អ្នកនោះនៅតែអាចចូលរួមក្នុងទំនាក់ទំនងនិងសកម្មភាពប្រចាំថ្ងៃបាន»។ ដូច្នេះ គឺស្រេចទៅលើសមាជិកក្រុមគ្រួសារក្នុងការសម្រេចចិត្តថា តើដល់កំរិតណាដែលពួកគេនឹងបរិភោគឬក៏ធ្វើកិច្ចការប្រចាំថ្ងៃជាមួយនឹងសមាជិកក្រុមគ្រួសារម្នាក់ត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាព។ ប៉ុន្តែ គ្រីស្ទានទាំងនោះមិនចង់មានស្ថានភាពដែលនាំឲ្យបងប្អូនប្រុសស្រីដែលគេសេពគប់ជាមួយនោះមើលមក គិតថាស្ថានភាពក្នុងក្រុមគ្រួសារគឺដូចគ្នានឹងគ្រាពីមុនសមាជិកនេះត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាពនោះឡើយ។
៧ ប៉ុន្តែ ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ថ្ងៃទី១ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ១៩៨១ ទំព័រទី២៨ បញ្ជាក់អំពីបុគ្គលដែលបានត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាព ឬបានដកខ្លួនចេញនោះថា៖ «ការរួមគ្នាធ្វើអ្វីខាងវិញ្ញាណត្រូវបញ្ឈប់ទាំងស្រុង។ អ្នកនោះក៏មិនអាចធ្វើអ្វីខាងវិញ្ញាណ សូម្បីតែជាមួយញាតិសន្ដានរបស់គាត់ដែលនៅក្នុងផ្ទះជាមួយនឹងគាត់ក៏ដោយ។ . . . នេះបានន័យថា ទំនាក់ទំនងខាងវិញ្ញាណត្រូវកែប្រែ។ ជាឧទាហរណ៍ បើប្ដីត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាព នោះប្រពន្ធនិងកូនរបស់គាត់នឹងមិនឲ្យគាត់ដឹកនាំការសិក្សាព្រះគម្ពីរ ឬក៏អានព្រះគម្ពីរឬមួយក៏អធិស្ឋានជាក្រុមគ្រួសារនោះទេ។ បើគាត់ចង់អធិស្ឋាន ដូចជានៅពេលបរិភោគជាដើម គាត់មានសិទ្ធិអធិស្ឋានក្នុងផ្ទះរបស់ខ្លួន។ ប៉ុន្តែ ប្រពន្ធនិងកូនរបស់គាត់អាចអធិស្ឋានដោយសម្ងាត់ថ្វាយព្រះបាន។ (សុ. ២៨:៩; ទំនុក. ១១៩:១៤៥, ១៤៦) ចុះបើបុគ្គលដែលបានត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាពចង់អង្គុយស្ដាប់ពេលក្រុមគ្រួសារអានព្រះគម្ពីរឬក៏សិក្សាជាមួយគ្នា? សមាជិកឯទៀតអាចឲ្យគាត់អង្គុយស្ដាប់បាន ឲ្យតែគាត់មិនខំបង្រៀនឬក៏បញ្ចេញមតិឡើយ»។
៨ បើកូនមិនគ្រប់អាយុម្នាក់ដែលរស់នៅក្នុងផ្ទះត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាព មាតាបិតាគ្រីស្ទាននៅតែមានភារកិច្ចចិញ្ចឹមអប់រំកូននោះដដែល។ ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ជាភាសាអង់គ្លេស ថ្ងៃទី១៥ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ១៩៨៨ ទំព័រទី២០ ចែងថា៖ «ដូចជាមាតាបិតាបន្តផ្ដល់ម្ហូបអាហារ សំលៀកបំពាក់ និងជំរកដល់កូន នោះមាតាបិតាក៏ត្រូវផ្ដល់ការណែនាំនិងការបង្ហាត់បង្រៀនសមស្របទៅតាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះដែរ។ (សុ. ៦:២០-២២; ២៩:១៧) មាតាបិតាដែលមានសេចក្ដីស្រឡាញ់នឹងរៀបចំការសិក្សាជាមួយកូននោះ ទោះជាកូនត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាពក៏ដោយ។ ប្រហែលជាកូននោះនឹងបានការណែនាំដ៏ល្អបំផុត បើមាតាបិតាសិក្សាជាមួយកូននោះម្នាក់ឯង។ ឬក៏មាតាបិតាអាចសម្រេចចិត្តឲ្យកូននោះបន្តចូលរួមការសិក្សាជាក្រុមគ្រួសារ»។—សូមមើលទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ថ្ងៃទី១ ខែមករា ឆ្នាំ២០០២ ទំព័រ១៥-១៧
៩ ញាតិសន្ដានដែលមិនរស់នៅក្នុងផ្ទះជាមួយយើង: ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ជាភាសាអង់គ្លេស ថ្ងៃទី១៥ ខែមេសា ឆ្នាំ១៩៨៨ ទំព័រ២៨ ចែងថា៖ «ករណីផ្សេងមួយគឺពេលញាតិសន្ដានដែលមិនរស់នៅក្នុងផ្ទះជាមួយយើង ត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាពឬក៏បានដកខ្លួនចេញពីក្រុមជំនុំនោះ។ ប្រហែលជាមិនចាំបាច់ទាក់ទងញាតិសន្ដាននោះសោះឡើយ។ សូម្បីតែក្នុងករណីមានរឿងក្រុមគ្រួសារដែលចាំបាច់ទាក់ទងជាមួយអ្នកនេះ ការទាក់ទងគ្នានោះច្បាស់ជាត្រូវតិចជាទីបំផុត»ដើម្បីសមស្របទៅតាមបង្គាប់របស់ព្រះថា‹មិនត្រូវឲ្យភប់ប្រសព្វនឹងអ្នកណាក៏ដោយ›ដែលបានធ្វើបាបដោយមិនប្រែចិត្តនោះ។ (១កូ. ៥:១១) ពួកគ្រីស្ទានដ៏ស្មោះត្រង់គួរព្យាយាមជៀសវាងពីការទាក់ទងញាតិសន្ដានទាំងនេះដោយមិនចាំបាច់។ សូម្បីតែក្នុងរឿងរកស៊ីក៏ដោយ ទំនាក់ទំនងនោះត្រូវតិចជាទីបំផុត។—សូមមើលទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ជាភាសាអង់គ្លេស ថ្ងៃទី១៥ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ១៩៨១ ទំព័រ២៩-៣០
១០ ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ក៏ពន្យល់អំពីស្ថានភាពមួយទៀតដែលអាចកើតឡើង: «ចុះបើញាតិសន្ដានសាច់ជិតដែលបានត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាព ដូចជា កូន ឬឪពុក ឬម្ដាយជាដើម មិនរស់នៅជាមួយយើងនោះ តែចង់មករស់នៅជាមួយយើងវិញ? ក្រុមគ្រួសារនោះអាចសម្រេចចិត្តធ្វើយ៉ាងណាអាស្រ័យទៅលើកាលៈទេសៈ។ ជាឧទាហរណ៍ ឪពុកឬម្ដាយដែលបានត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាពប្រហែលជាបានធ្លាក់ខ្លួនឈឺ ឬក៏មិនអាចចិញ្ចឹមជីវិត ឬថែរក្សាខ្លួនបានឡើយ។ កូនរបស់គាត់ដែលជាគ្រីស្ទានមានភារកិច្ចតាមបទគម្ពីរនិងតាមសីលធម៌ដើម្បីជួយជ្រោមជ្រែងគាត់។ (១ធី. ៥:៨) . . . អ្វីដែលកូននោះនឹងធ្វើប្រហែលជានឹងអាស្រ័យលើសេចក្ដីត្រូវការដ៏ពិតរបស់ឪពុកឬម្ដាយនោះ ឥរិយាបថរបស់ឪពុកឬម្ដាយ និងការយកចិត្តទុកដាក់របស់ប្រមុខក្រុមគ្រួសារគ្រីស្ទាននោះ គឺចំពោះសុខុមាលភាពខាងវិញ្ញាណរបស់ក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្លួន»។—ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ថ្ងៃទី១៥ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ១៩៨១ ទំព័រ២៨-២៩
១១ បើអ្នកដែលសុំមកនៅផ្ទះវិញគឺជាកូននោះ អត្ថបទដដែលពន្យល់ថា៖ «ជួនកាល មាតាបិតាគ្រីស្ទានបានឲ្យកូនដែលត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាពមករស់នៅក្នុងផ្ទះវិញមួយរយៈ បើគាត់ធ្លាក់ខ្លួនឈឺខាងផ្លូវកាយឬផ្លូវចិត្ត។ ប៉ុន្តែ ក្នុងករណីនិមួយៗ មាតាបិតាអាចគិតថ្លឹងថ្លែងអំពីកាលៈទេសៈ។ តើកូនដែលត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាពធ្លាប់ចិញ្ចឹមខ្លួនឯងឬទេ? តើគាត់មិនអាចចិញ្ចឹមខ្លួនឥឡូវទេឬ? ឬក៏តើគាត់ចង់មកនៅផ្ទះវិញដើម្បីមានជីវភាពរស់នៅស្រួលវិញ? ចុះយ៉ាងណាវិញចំពោះភាពសីលធម៌និងឥរិយាបថរបស់គាត់? តើគាត់នឹងប្រៀបដូចជា‹ដំបែ›ក្នុងក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្ញុំឬទេ?—កា. ៥:៩»។
១២ ផលប្រយោជន៍ដែលមកពីភាពស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ា: ការប្រព្រឹត្តតាមការរៀបចំក្នុងបទគម្ពីរស្តីអំពីការបណ្ដាច់មិត្តភាពនិងការជៀសវាងពីអ្នកដែលធ្វើខុសដោយមិនប្រែចិត្តនោះនឹងផ្ដល់ជាប្រយោជន៍ហើយជួយរក្សាការពារភាពស្អាតស្អំនៃក្រុមជំនុំ និងក៏បង្ហាញថាយើងគាំទ្រខ្នាតតម្រាដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់ក្នុងព្រះគម្ពីរស្តីអំពីសីលធម៌។ (១ពេ. ១:១៤-១៦) ការរៀបចំនោះជួយការពារយើងពីអានុភាពដ៏អាក្រក់។ (កា. ៥:៧-៩) នោះក៏ជួយអ្នកដែលបានធ្វើខុសមានឱកាសទទួលប្រយោជន៍បានពេញលេញ ពីការកែតម្រង់ដែលគាត់បានទទួលនោះ ដែលអាចជួយគាត់បង្កើត«ផលដ៏សុខសាន្តនៃសេចក្ដីសុចរិត»។—ហេ. ១២:១១
១៣ ក្រោយប្អូនប្រុសម្នាក់បានឮសុន្ទរកថានៅសន្និបាតតាមមណ្ឌល គាត់និងប្អូនស្រីរបស់គាត់បានភ្ញាក់រឭកដោយទទួលស្គាល់ថា ពួកគេត្រូវកែប្រែរបៀបពួកគេប្រព្រឹត្តទៅលើម្ដាយរបស់ខ្លួន ដែលរស់នៅកន្លែងផ្សេង ហើយដែលបានត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាពប្រាំមួយឆ្នាំហើយ។ ភ្លាមៗក្រោយសន្និបាតនោះ ប្អូនប្រុសនោះបានទូរស័ព្ទទៅម្ដាយគាត់ ប្រាប់ម្ដាយថាគាត់ស្រឡាញ់ម្ដាយយ៉ាងស្មោះ រួចពន្យល់ថាគាត់និងប្អូនស្រីគាត់មិនអាចនិយាយជាមួយម្ដាយទៀតឡើយ លើកលែងតែមានរឿងសំខាន់ណាមួយក្នុងគ្រួសារដែលត្រូវជួបគ្នាជាចាំបាច់ប៉ុណ្ណោះ។ មិនយូរក្រោយពេលនោះ ម្ដាយគាត់ចាប់ផ្ដើមទៅកិច្ចប្រជុំម្ដងទៀតនិងបានត្រូវទទួលចូលមិត្តភាពវិញ។ ម្យ៉ាងទៀត ប្ដីរបស់ម្ដាយនោះដែលមិនមែនជាអ្នកជឿបានចាប់ផ្ដើមសិក្សាព្រះគម្ពីរ និងបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក។
១៤ ការគាំទ្រដោយស្មោះត្រង់នូវការរៀបចំសំរាប់ការបណ្ដាច់មិត្តភាពដូចត្រូវបញ្ជាក់ក្នុងបទគម្ពីរ បង្ហាញនូវសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះព្រះយេហូវ៉ា និងផ្ដល់ចម្លើយចំពោះអ្នកដែលកំពុងតែតិះដៀលទ្រង់។ (សុ. ២៧:១១) ជាលទ្ធផល យើងអាចជឿជាក់ថាព្រះយេហូវ៉ានឹងប្រទានពរមកលើយើង។ ស្តេចដាវីឌបានសរសេរអំពីព្រះយេហូវ៉ាថា៖ «ខ្ញុំបានប្រព្រឹត្តតាមវិន័យទាំងប៉ុន្មានរបស់ព្រះអង្គ ខ្ញុំមិនបានបំពានលើបញ្ញត្ដិរបស់ព្រះអង្គទេ។ ព្រះអង្គសម្ដែងព្រះហឫទ័យស្មោះត្រង់ចំពោះអ្នកដែលមានចិត្តស្មោះត្រង់»។—២សាមូអែល ២២:២៣, ២៦, ព្រះគម្ពីរភាសាខ្មែរសម្រាយ
[សំណួរសម្រាប់អត្ថបទសិក្សា]
១. តើកាលៈទេសៈអ្វីអាចល្បងលនូវភាពស្មោះត្រង់របស់គ្រីស្ទានម្នាក់?
២. យោងទៅតាមព្រះគម្ពីរ តើពួកគ្រីស្ទានត្រូវប្រព្រឹត្តយ៉ាងណាចំពោះអ្នកដែលត្រូវបណ្ដេញចេញពីក្រុមជំនុំ?
៣, ៤. ស្តីអំពីទំនាក់ទំនងជាមួយបុគ្គលដែលត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាព ឬក៏បានដកខ្លួនចេញនោះ តើការភប់ប្រសព្វបែបណាត្រូវហាមឃាត់ជាដាច់ខាត?
៥. ពេលបុគ្គលម្នាក់ត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាព តើគាត់លះបង់ចោលអ្វីខ្លះ?
៦. បើសមាជិកម្នាក់ក្នុងក្រុមគ្រួសាររបស់គ្រីស្ទានម្នាក់ត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាព ប៉ុន្តែនៅតែរស់នៅក្នុងផ្ទះជាមួយគ្នានឹងពួកគ្រីស្ទាននោះ តើពួកគ្រីស្ទានត្រូវឈប់ទាក់ទងគាត់ទាំងស្រុងឬទេ? សូមពន្យល់។
៧. ពេលសមាជិកក្រុមគ្រួសារម្នាក់ត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាពនោះ តើការទាក់ទងគ្នាអំពីរឿងខាងវិញ្ញាណផ្លាស់ប្ដូរយ៉ាងដូចម្ដេចខ្លះ?
៨. តើមាតាបិតាគ្រីស្ទានមានភារកិច្ចអ្វីស្តីអំពីកូនមិនគ្រប់អាយុ ដែលរស់នៅជាមួយពួកគាត់តែត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាពនោះ?
៩. តើគ្រីស្ទានម្នាក់គួរមានទំនាក់ទំនងបែបណាជាមួយសមាជិកក្រុមគ្រួសារដែលត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាព តែមិនរស់នៅក្នុងផ្ទះជាមួយគ្នានោះ?
១០, ១១. តើគ្រីស្ទានម្នាក់នឹងពិចារណាកត្ដាអ្វីខ្លះមុនដែលគាត់សម្រេចចិត្តអនុញ្ញាតឲ្យញាតិសន្ដាន ដែលត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាពមកនៅផ្ទះវិញ?
១២. តើការរៀបចំសំរាប់ការបណ្ដាច់មិត្តភាពមានប្រយោជន៍អ្វីខ្លះ?
១៣. តើក្រុមគ្រួសារមួយបានកែប្រែយ៉ាងណា? តើបានមានលទ្ធផលអ្វី?
១៤. ហេតុអ្វីបានជាយើងគួរគាំទ្រយ៉ាងស្មោះត្រង់នូវការរៀបចំសំរាប់ការបណ្ដាច់មិត្តភាព?