តើអ្វីដែលសំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតរបស់អ្នក?
«សូមឲ្យទូលបង្គំបានស្គាល់ផ្លូវដែលគួរដើរ»។—ទំនុកដំកើង ១៤៣:៨
១. តើស្តេចសាឡូម៉ូនបានសន្និដ្ឋានយ៉ាងណាអំពីសកម្មភាពនិងការសម្រេចរបស់មនុស្សលោក?
អ្នកប្រហែលជាដឹងថា ជីវិតគឺពោរពេញទៅដោយសកម្មភាពនិងសេចក្ដីខ្វល់ខ្វាយ។ នៅពេលដែលអ្នកគិតអំពីរឿងនេះ អ្នកអាចសម្គាល់ឃើញសកម្មភាពខ្លះជាអ្វីដែលចាំបាច់។ សកម្មភាពនិងសេចក្ដីខ្វល់ខ្វាយឯទៀត គឺមិនសូវសំខាន់ទេ ឬថែមទាំងឥតប្រយោជន៍ផង។ ហេតុដែលអ្នកបានដឹងអំពីរឿងនេះ មានន័យថា អ្នកបានយល់ស្របតាមបុរសដ៏មានប្រាជ្ញាជាងគេម្នាក់ គឺស្តេចសាឡូម៉ូន។ ក្រោយពីបានពិនិត្យមើលសកម្មភាពនៃជីវិតសាឡើងវិញហើយ ទ្រង់បានសន្និដ្ឋានថា៖ «ចូរកោតខ្លាចដល់ព្រះ ហើយកាន់តាមបញ្ញត្តទ្រង់ចុះ ដ្បិតប៉ុណ្ណេះឯងជាកិច្ចទាំងមូលដែលមនុស្សត្រូវធ្វើ»។ (សាស្ដា ២:៤-៩, ១១; ១២:១៣) តើនេះមានសារៈសំខាន់យ៉ាងណាចំពោះយើងសព្វថ្ងៃនេះ?
២. តើសំនួរដ៏សំខាន់អ្វីខ្លះដែលមនុស្សកោតខ្លាចព្រះត្រូវសួរខ្លួនគេ ហើយមានសំនួរដែលទាក់ទងគ្នាណាទៀត?
២ បើសិនជាអ្នកចង់«កោតខ្លាចដល់ព្រះហើយកាន់តាមបញ្ញត្តទ្រង់» សូមសួរខ្លួនឯងនូវសំនួរនេះចុះ ‹តើអ្វីដែលសំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ›? ត្រូវហើយ អ្នកប្រហែលជាមិនបានគិតអំពីសំនួរនេះរៀងរាល់ថ្ងៃទេ ប៉ុន្តែហេតុអ្វីក៏មិនគិតឥឡូវនេះទៅ? តាមការពិត សូមគិតអំពីសំនួរដែលទាក់ទងឯទៀត ដូចជា ‹តើខ្ញុំប្រហែលជាដាក់ទម្ងន់ហួសហេតុទៅលើកិច្ចការ វិជ្ជាជីវៈ ឬវត្ថុទ្រព្យឬ? តើផ្ទះសម្បែង គ្រួសារ និងបុគ្គលស្ងួនភ្ងាមានសារៈសំខាន់យ៉ាងណាក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ›? ក្មេងជំទង់ម្នាក់សួរថា ‹តើដល់កំរិតណាដែលការរៀនសូត្រត្រូវការការប្រុងស្មារតីនិងពេលវេលារបស់ខ្ញុំ? តើខ្ញុំយកចិត្តទុកដាក់តែកីឡា ឬគ្រឿងកំសាន្ត ឬគ្រឿងបច្ចេកទេសឬ›? មិនថាយើងមានអាយុប៉ុន្មានឬមានស្ថានការណ៍យ៉ាងណាក៏ដោយ យើងគួរតែសួរឲ្យបានត្រឹមត្រូវថា ‹តើការបំរើព្រះមានសារៈសំខាន់យ៉ាងណាក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ›? អ្នកប្រហែលជាយល់ស្របនឹងការរៀបចំអាទិភាព។ ប៉ុន្តែយ៉ាងដូចម្ដេចនិងនៅទីណាដែលយើងអាចទទួលជំនួយ ក្នុងការរៀបចំដ៏ប្រាជ្ញានូវអាទិភាព?
៣. តើការរៀបចំអាទិភាព ជាប់ទាក់ទងអ្វីខ្លះចំពោះពួកគ្រីស្ទាន?
៣ «សំខាន់បំផុត» មានគោលន័យជាអ្វីមួយដែលមកមុនគេបង្អស់ ឬដែលត្រូវការពិចារណាមើលមុនគេ។ មិនថាអ្នកជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាម្នាក់ ឬអ្នកជាបុគ្គលម្នាក់ក្នុងចំណោមសិស្សព្រះគម្ពីរស្មោះត្រង់រាប់លាននាក់ដែលចូលរួមជាមួយគេក៏ដោយ សូមពិចារណាមើលសេចក្ដីពិតនេះចុះ៖ «មានពេលសំរាប់គ្រប់ទាំងអស់ គឺមានពេលសំរាប់គ្រប់ការ ដែលចង់ធ្វើនៅក្រោមមេឃ»។ (សាស្ដា ៣:១) យ៉ាងត្រឹមត្រូវណាស់ នេះគឺរួមបញ្ចូលការបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ខ្វល់ខ្វាយដល់ទំនាក់ទំនងគ្រួសាររបស់អ្នក។ (កូល៉ុស ៣:១៨-២១) នេះគឺទាក់ទងការផ្ដល់ស្បៀងអាហារសំរាប់គ្រួសាររបស់អ្នក តាមរយៈការងារ។ (ថែស្សាឡូនីចទី២ ៣:១០-១២; ធីម៉ូថេទី១ ៥:៨) ហើយអ្នកអាចចំណាយពេលវេលាសំរាប់កិច្ចការកំសាន្តមួយដងមួយកាល។ (ប្រៀបធៀប ម៉ាកុស ៦:៣១) ប៉ុន្តែ បើគិតឲ្យមែនទែនទៅ តើអ្នកមិនឃើញថារបស់ទាំងនេះមិនមែនជាអ្វីដែលសំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតរបស់អ្នកទេឬ? គឺមានអ្វីមួយទៀតដែលសំខាន់ជាងនេះទៅទៀត។
៤. តើតាមរបៀបណាដែលភីលីព ១:៩, ១០ ជាប់ទាក់ទងនឹងការរៀបចំអាទិភាពរបស់យើង?
៤ អ្នកប្រហែលជាទទួលស្គាល់ថា គោលការណ៍ណែនាំនៃព្រះគម្ពីរ ជាជំនួយដ៏មានតម្លៃណាស់ចំពោះការរៀបចំអាទិភាព និងការធ្វើសេចក្ដីសម្រេចដ៏មានប្រាជ្ញា។ ឧទាហរណ៍ នៅភីលីព ១:៩, ១០ ពួកគ្រីស្ទានត្រូវបានដាស់តឿនឲ្យ«ចំរើនកាន់តែច្រើនឡើង ដោយនូវសេចក្ដីចេះដឹង នឹងយោបល់គ្រប់ជំពូក»។ តើសំរាប់គោលបំណងអ្វី? សាវ័កប៉ុលនិយាយទៀតថា៖ «ប្រយោជន៍ឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានលមើល ឲ្យស្គាល់អស់ទាំងសេចក្ដីដែលប្រសើរ»។ តើនេះមិនសមហេតុផលទេឬ? អាស្រ័យទៅលើចំណេះត្រឹមត្រូវ គ្រីស្ទានដែលចេះវែកញែកអាចសម្គាល់ដឹងនូវអ្វីដែលសំខាន់—ដែលសំខាន់បំផុត—ក្នុងជីវិត។
គំរូចំពោះអ្វីដែលសំខាន់បំផុត
៥. ក្នុងការរៀបរាប់គំរូសំរាប់ពួកគ្រីស្ទាន តើព្រះគម្ពីរបង្ហាញថាអ្វីដែលសំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតរបស់ព្រះយេស៊ូ?
៥ យើងរកឃើញចំណេះដ៏មានតម្លៃមួយក្នុងពាក្យរបស់សាវ័កពេត្រុស៖ «ដ្បិតទ្រង់បានហៅអ្នករាល់គ្នាមកឯសេចក្ដីនោះឯង ពីព្រោះព្រះគ្រីស្ទក៏បានរងទុក្ខជំនួសយើងដែរ ទាំងទុកសំរាប់ឲ្យយើងរាល់គ្នាដើរតាមលំអានដាននៃទ្រង់»។ (ពេត្រុសទី១ ២:២១) ត្រូវហើយ បើចង់ដឹងថាតើអ្វីដែលសំខាន់បំផុតក្នុងជីវិត យើងអាចពិនិត្យមើលបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទអំពីរឿងនេះ។ ទំនុកដំកើង ៤០:៨ បានចែងជាទំនាយអំពីទ្រង់ថា៖ «ឱព្រះនៃទូលបង្គំអើយ ទូលបង្គំមានសេចក្ដីអំណរនឹងធ្វើតាមព្រះហឫទ័យទ្រង់ អើក្រិត្យវិន័យរបស់ទ្រង់ក៏នៅក្នុងចិត្តទូលបង្គំ»។ ទ្រង់បានមានបន្ទូលស្រដៀងនេះថា៖ «ឯអាហារខ្ញុំ គឺត្រង់ដែលខ្ញុំធ្វើតាមព្រះហឫទ័យនៃព្រះ ដែលចាត់ឲ្យខ្ញុំមក ព្រមទាំងបង្ហើយការរបស់ទ្រង់នោះឯង»។—យ៉ូហាន ៤:៣៤; ហេព្រើរ ១២:២
៦. តើតាមរបៀបណាដែលយើងអាចទទួលលទ្ធផលដូចព្រះយេស៊ូ ក្នុងការដាក់បំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាទីមួយ?
៦ សូមកត់សម្គាល់ចំណុចសំខាន់នៅត្រង់នោះ—ការធ្វើតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះ។ គំរូរបស់ព្រះយេស៊ូដាក់ទម្ងន់អ្វីដែលពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ត្រូវទុកជាសំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតរបស់គេ ដ្បិតទ្រង់បានមានបន្ទូលថា «តែអ្នកណាដែលបានគ្រប់លក្ខណ៍ នោះនឹងបានដូចជាគ្រូដែរ»។ (លូកា ៦:៤០) ហើយកាលដែលព្រះយេស៊ូបានដើរតាមផ្លូវដែលព្រះវរបិតាទ្រង់បានមានបំណងនោះ ទ្រង់បានបង្ហាញថា គឺមាន«សេចក្ដីអំណរដ៏ពោរពេញ» ក្នុងការរក្សាបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាអ្វីដែលសំខាន់បំផុត។ (ទំនុកដំកើង ១៦:១១; កិច្ចការ ២:២៨) តើអ្នកឃើញថានេះមានន័យយ៉ាងណាទេ? កាលដែលពួកអ្នកកាន់តាមព្រះយេស៊ូបានជ្រើសយកការធ្វើតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះ ជាអ្វីដែលសំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតរបស់គេ ពួកគេមាន«សេចក្ដីអំណរដ៏ពោរពេញ» ហើយមានជីវិតដ៏ពិតប្រាកដ។ (ធីម៉ូថេទី១ ៦:១៩) ដូច្នេះគឺមានមូលហេតុច្រើនណាស់ ក្នុងការធ្វើតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះ ឲ្យទៅជាទីមួយក្នុងជីវិតរបស់យើង។
៧, ៨. តើព្រះយេស៊ូបានប្រឈមមុខសេចក្ដីទុក្ខលំបាកអ្វីខ្លះ ហើយតើអ្វីដែលយើងអាចរៀនពីនេះ?
៧ ក្រោយពីព្រះយេស៊ូបានថ្វាយខ្លួនធ្វើតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះភ្លាម អារក្សបានខំព្យាយាមបំបែរទ្រង់ចេញពីការនេះ។ តើតាមរបៀបណា? ដោយប្រើសេចក្ដីល្បួងបីយ៉ាង។ ក្នុងសេចក្ដីល្បួងនិមួយៗព្រះយេស៊ូបានតបឆ្លើយយ៉ាងជាក់លាក់ពីបទគម្ពីរ។ (ម៉ាថាយ ៤:១-១០) ប៉ុន្តែ ទ្រង់នៅមានសេចក្ដីទុក្ខលំបាកថែមទៀត—ការបៀតបៀន ការសើចចំអក យូដាសបានក្បត់ទ្រង់ ការចោទប្រកាន់មិនពិត ហើយរួចមក ទ្រង់សោយទិវង្គតលើបង្គោលឈើទារុណកម្ម។ ប៉ុន្តែ គ្មានសេចក្ដីទុក្ខលំបាកណាមួយដែលធ្វើឲ្យរាជ្យបុត្រាស្មោះរបស់ព្រះលែងមានការខ្ជាប់ខ្ជួនឡើយ។ នៅគ្រាដ៏សំខាន់មួយ ព្រះយេស៊ូបានអធិស្ឋានថា៖ «កុំតាមចិត្តទូលបង្គំឡើយ សូមតាមតែព្រះហឫទ័យទ្រង់វិញ»។ (ម៉ាថាយ ២៦:៣៩, ៤២) តើយើងរាល់គ្នាមិនរំជួលចិត្តពីគំរូនៃចិត្តភក្ដីរបស់ព្រះយេស៊ូ ដែលបណ្ដាលឲ្យយើង«ខ្ជាប់ខ្ជួនក្នុងសេចក្ដីអធិស្ឋាន»ទេឬ?—រ៉ូម ១២:១២
៨ ត្រូវហើយ នៅពេលដែលយើងរៀបចំអាទិភាពក្នុងជីវិតរបស់យើង គឺត្រូវការការដឹកនាំពីព្រះ ជាពិសេស បើសិនជាយើងប្រឈមមុខនឹងពួកសត្រូវនៃសេចក្ដីពិតនិងពួកប្រឆាំងបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះ។ សូមនឹកចាំពីសេចក្ដីអង្វរស្មោះត្រង់របស់ស្តេចដាវីឌសូមការណែនាំ នៅពេលដែលទ្រង់មានការប្រឆាំងពីពួកសត្រូវ។ យើងនឹងយល់អំពីរឿងនេះ កាលដែលយើងពិចារណាមើលមួយចំណែកនៃទំនុកដំកើង ១៤៣។ នេះនឹងជួយយើងឲ្យយល់នូវរបៀបដែលយើងអាចពង្រឹងទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយព្រះយេហូវ៉ា ហើយឲ្យមានចិត្តមាំមួនក្នុងការបន្តធ្វើតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះ ជាអ្វីដែលសំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតរបស់យើង។
ព្រះយេហូវ៉ាស្ដាប់ឮការអធិស្ឋានរបស់យើង
៩. (ក) ទោះបីដាវីឌជាមនុស្សមានបាប តើពាក្យនិងសកម្មភាពរបស់គាត់បង្ហាញយ៉ាងណា? (ខ) ហេតុអ្វីក៏យើងមិនត្រូវចុះចាញ់ក្នុងការធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ?
៩ ថ្វីបើជាមនុស្សមានបាប ដាវីឌជឿថាព្រះយេហូវ៉ានឹងស្ដាប់ការអធិស្ឋានរបស់គាត់។ គាត់បានអង្វរដោយចិត្តរាបទាបថា៖ «ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ សូមស្ដាប់ពាក្យអធិស្ឋានរបស់ទូលបង្គំ សូមផ្ទៀងព្រះកាណ៌ស្ដាប់សេចក្ដីទូលអង្វររបស់ទូលបង្គំ សូមឆ្លើយតបមកទូលបង្គំផង ដោយសេចក្ដីស្មោះត្រង់នឹងសេចក្ដីសុចរិតរបស់ទ្រង់ សូមកុំឲ្យកើតក្ដីនឹងអ្នកបំរើទ្រង់ឡើយ ដ្បិតនៅព្រះនេត្រទ្រង់គ្មានមនុស្សរស់ណាមួយដែលសុចរិតទេ»។ (ទំនុកដំកើង ១៤៣:១, ២) ដាវីឌបានដឹងអំពីភាពឥតល្អគ្រប់ល័ក្ខណ៍របស់គាត់ តែគាត់មានចិត្តពិតប្រាកដទៅលើព្រះ។ ដូច្នេះ គាត់បានទុកចិត្តថាគាត់នឹងទទួលចម្លើយដោយសេចក្ដីសុចរិត។ តើនេះមិនលើកទឹកចិត្តយើងទេឬ? ទោះបីជាយើងមិនដល់កំរិតនៃសេចក្ដីសុចរិតរបស់ព្រះក៏ដោយ យើងអាចទុកចិត្តថាទ្រង់នឹងស្ដាប់យើង បើសិនជាយើងមានចិត្តពិតប្រាកដចំពោះទ្រង់។ (សាស្ដា ៧:២០; យ៉ូហានទី១ ៥:១៤) កាលដែលយើងខំបន្តអធិស្ឋាន យើងត្រូវតែខំឲ្យ«ឈ្នះសេចក្ដីអាក្រក់ ដោយសារសេចក្ដីល្អវិញ» ក្នុងសម័យដ៏អាក្រក់នេះ។—រ៉ូម ១២:២០, ២១; យ៉ាកុប ៤:៧
១០. ហេតុអ្វីក៏ដាវីឌមានគ្រាព្រួយបារម្ភ?
១០ ដាវីឌមានសត្រូវជាច្រើនដូចយើងដែរ។ មិនថាជាអ្នករត់គេចពីស្តេចសូល ដែលបានជំរុញគាត់ឲ្យទៅនៅកន្លែងជ្រកតែឯកឯង ដែលគ្មានមនុស្សចូលទៅបាននោះ ឬជាស្តេចដែលបានរំខានដោយពួកសត្រូវក៏ដោយ ដាវីឌក៏មានគ្រាព្រួយបារម្ភដែរ។ គាត់បានរៀបរាប់នូវរបៀបដែលរឿងនេះបានមានឥទ្ធិពលមកលើគាត់៖ «ដ្បិតខ្មាំងសត្រូវបានបៀតបៀនព្រលឹងនៃទូលបង្គំ . . . ក៏ធ្វើឲ្យទូលបង្គំអាស្រ័យនៅក្នុងទីងងឹត . . . ហេតុនោះបានជាវិញ្ញាណនៅក្នុងខ្លួនទូលបង្គំត្រូវអន់ថយទៅ ហើយចិត្តនៅក្នុងទូលបង្គំក៏នៅតែលតោល»។ (ទំនុកដំកើង ១៤៣:៣, ៤) តើអ្នកមានមូលហេតុក្នុងការមានអារម្មណ៍ដូចនេះទេ?
១១. តើពួកអ្នកបំរើរបស់ព្រះនៅសម័យទំនើបបានប្រឈមមុខនឹងគ្រាព្រួយបារម្ភអ្វី?
១១ ការបង្ខិតបង្ខំពីពួកសត្រូវ សេចក្ដីទុក្ខលំបាកពីព្រោះមានការខ្វះខាតខាងសេដ្ឋកិច្ច ជម្ងឺធ្ងន់ធ្ងរ ឬបញ្ហា បានបណ្ដាលឲ្យប្រជារាស្ត្ររបស់ព្រះទៅជាអស់សង្ឃឹម។ នៅពេលខ្លះទៀត ចិត្តរបស់គេបានទៅជាស្លុត។ ជាម្នាក់ៗ នេះហាក់បីជាពួកគេបានស្រែកឡើងថា៖ «ទ្រង់បានឲ្យយើងខ្ញុំឃើញសេចក្ដីវេទនាដ៏លំបាកជាច្រើនហើយ តែទ្រង់នឹងប្រោសឲ្យមានជីវិតចំរើនឡើងវិញ . . . សូមលើកសេចក្ដីខ្ពង់ខ្ពស់នៃទូលបង្គំឡើង ហើយវិលមកជួយកំសាន្តទូលបង្គំវិញ»។ (ទំនុកដំកើង ៧១:២០, ២១) តើពួកគេបានទទួលជំនួយដោយយ៉ាងណា?
របៀបប្រឈមមុខនឹងការខ្នះខ្នែងរបស់សត្រូវ
១២. តើតាមរបៀបណាដែលស្តេចដាវីឌបានដោះស្រាយគ្រោះថ្នាក់ហើយសេចក្ដីទុក្ខលំបាក?
១២ ទំនុកដំកើង ១៤៣:៥ បញ្ជាក់នូវអ្វីដែលដាវីឌបានធ្វើ នៅពេលមានគ្រោះថ្នាក់និងសេចក្ដីទុក្ខលំបាក៖ «ទូលបង្គំនឹកចាំពីអស់ទាំងថ្ងៃដែលកន្លងទៅហើយ ក៏រំពឹងគិតពីអស់ទាំងកិច្ចការរបស់ទ្រង់ ហើយនឹកជញ្ជឹងពីអស់ទាំងស្នាដៃនៃព្រះហស្តទ្រង់ដែរ»។ ដាវីឌបាននឹកចាំពីការប្រស្រ័យទាក់ទងរបស់ព្រះជាមួយពួកអ្នកបំរើរបស់ទ្រង់ ហើយនូវរបៀបដែលគាត់បានពិសោធការរំដោះដែរ។ គាត់បានរំពឹងគិតនូវអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើជាប្រយោជន៍ដល់ព្រះនាមដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់របស់ទ្រង់។ ត្រូវហើយ ដាវីឌបានយកចិត្តទុកដាក់នឹងកិច្ចការរបស់ព្រះ។
១៣. នៅពេលដែលយើងជួបប្រទះសេចក្ដីទុក្ខលំបាក តើការនឹកចាំពីគំរូនៃពួកអ្នកបំរើស្មោះត្រង់នៅសម័យដើមនិងសម័យទំនើបជួយយើងឲ្យស៊ូទ្រាំយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៣ តើយើងមិនតែងតែនឹកចាំពីការប្រស្រ័យទាក់ទងរបស់ព្រះជាមួយប្រជារាស្ត្រទ្រង់ទេឬ? យ៉ាងប្រាកដហើយ! នេះគឺរួមបញ្ចូលប្រវត្ដិរបស់‹ពួកស្មរបន្ទាល់ជាច្រើន›មុនសម័យគ្រីស្ទាន។ (ហេព្រើរ ១១:៣២-៣៨; ១២:១) ពួកគ្រីស្ទានចាក់ប្រេងតាំងក្នុងសតវត្សទីមួយ ក៏ត្រូវបានលើកទឹកចិត្តឲ្យ«នឹកចាំពីជាន់មុន» ហើយនូវអ្វីដែលពួកគេបានស៊ូទ្រាំ។ (ហេព្រើរ ១០:៣២-៣៤) ចុះយ៉ាងណាវិញ ចំពោះការពិសោធនៃពួកអ្នកបំរើរបស់ព្រះក្នុងសម័យទំនើបនេះ ដូចជាពួកអ្នកដែលបានរៀបរាប់មកក្នុងសៀវភៅ ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា—ពួកអ្នកប្រកាសព្រះរាជាណាចក្រ?a ដំណើររឿងដែលបានកត់ទុកក្នុងសៀវភៅនោះ ហើយនៅក្នុងទស្សនាវដ្ដីឯទៀត ជួយយើងឲ្យនឹកចាំនូវរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាបានជួយប្រជារាស្ត្រឲ្យស៊ូទ្រាំនឹងបម្រាម ការជាប់គុក សកម្មភាពនៃពួកឥតសណ្ដាប់ធ្នាប់ និងបន្ទាយឃុំឃាំងមនុស្ស និងបន្ទាយទាសី។ គឺមានសេចក្ដីទុក្ខលំបាកក្នុងប្រទេសដែលមានសង្គ្រាម ដូចជាក្នុងប្រទេសបឺរុនឌី ប្រទេសលីបឺយ៉ា រ្វ៉ាន់ដា និងអតីតយូកូស្លាវា។ នៅពេលមានការប្រឆាំង ប្រជារាស្ត្ររបស់ព្រះបានស៊ូទ្រាំ ពីព្រោះពួកគេបានរក្សាការប្រស្រ័យទាក់ទងដ៏មាំមួនជាមួយព្រះយេហូវ៉ា។ ព្រះហស្តរបស់ទ្រង់គាំទ្រពួកអ្នកដែលដាក់ការធ្វើព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះ ជាអ្វីដែលសំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតរបស់គេ។
១៤. (ក) តើអ្វីជាឧទាហរណ៍មួយអំពីការទ្រទ្រង់របស់ព្រះដល់បុគ្គលម្នាក់ក្នុងស្ថានការណ៍ដែលប្រហែលជាដូចយើង? (ខ) តើអ្នកបានរៀនអ្វីពីគំរូនោះ?
១៤ ប៉ុន្តែ អ្នកប្រហែលជាឆ្លើយថា អ្នកមិនដែលពិសោធការរំលោភដ៏ឃោរឃៅនោះទេ ហើយអ្នកប្រហែលជាគិតថាអ្នកនឹងមិនជួបប្រទះដូចនេះទេ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ ការជួយទំនុកបំរុងរបស់ព្រះដល់ប្រជារាស្ត្រទ្រង់ មិនមែនចាំបាច់មានតែក្នុងកាលៈទេសៈដ៏អស្ចារ្យនោះទេ។ ទ្រង់បានជួយមនុស្ស«ធម្មតា»ជាច្រើនក្នុងកាលៈទេសៈ«ធម្មតា»។ នេះជាឧទាហរណ៍មួយក្នុងចំណោមឧទាហរណ៍ជាច្រើន៖ នៅក្នុងប៉មយាមភាសាអង់គ្លេស នៃខែធ្នូ ទី១ ១៩៩៦ មានដំណើររឿង ដែលរៀបរាប់ដោយបងស្រី ភិណាឡូប ម៉ារីស។ នេះជាឧទាហរណ៍ដ៏អស្ចារ្យនៃចិត្តស្មោះគ្រប់ល័ក្ខណ៍គ្រីស្ទាន! តើអ្នកអាចនឹកចាំនូវអ្វីៗដែលនាងបានស៊ូទ្រាំពីមនុស្សជិតខាងរបស់នាងទេ នូវរបៀបដែលនាងបានតយុទ្ធនឹងភាពពិការធ្ងន់ធ្ងរ ហើយនូវការខំខ្នះខ្នែងរបស់នាងក្នុងការបន្តធ្វើកិច្ចបំរើពេញពេល? ចុះយ៉ាងណាវិញ ចំពោះការពិសោធដ៏ល្អក្នុងក្រុងម៉ៃឋិលិន? ចំណុចសំខាន់គឺ តើអ្នកឃើញថាឧទាហរណ៍បែបនេះ ជាជំនួយសំរាប់យើងរាល់គ្នាក្នុងការរៀបចំអាទិភាព ដោយយកបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះទុកជាទីមួយក្នុងជីវិតរបស់យើងទេ?
១៥. តើការប្រព្រឹត្តអ្វីខ្លះរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ដែលយើងត្រូវតែរំពឹងគិត?
១៥ ការរំពឹងគិតអំពីសកម្មភាពរបស់ព្រះយេហូវ៉ានឹងធ្វើឲ្យយើងបានមាំមួន ដូចដាវីឌដែរ។ ក្នុងការសម្រេចគោលបំណងរបស់ទ្រង់ ព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើឲ្យមានសំវិធានការនៃការសង្គ្រោះ តាមរយៈការសោយទិវង្គតរបស់បុត្រាទ្រង់ ដំណើររស់ឡើងវិញ និងសិរីរុងរឿង។ (ធីម៉ូថេទី១ ៣:១៦) ទ្រង់បានស្ថាបនាព្រះរាជាណាចក្ររបស់ទ្រង់នៅស្ថានសួគ៌ ដោយដេញសាតាំងនិងពួកបិសាចរបស់វាចេញពីទីនោះ ហើយធ្វើឲ្យមានការថ្វាយបង្គំពិតនៅលើផែនដីនេះ។ (វិវរណៈ ១២:៧-១២) ទ្រង់បានសង់សួនមនោរម្យខាងវិញ្ញាណហើយបានប្រទានពរដល់រាស្ត្រទ្រង់ឲ្យមានគ្នាច្រើន។ (អេសាយ ៣៥:១-១០; ៦០:២២) រាស្ត្រទ្រង់ឥឡូវនេះកំពុងតែធ្វើបន្ទាល់លើកចុងក្រោយ មុននឹងសេចក្ដីវេទនាជាខ្លាំងផ្ទុះឡើង។ (វិវរណៈ ១៤:៦, ៧) ត្រូវហើយ យើងមានរបស់ច្រើនណាស់ដើម្បីរំពឹងគិត។
១៦. តើយើងត្រូវបានដាស់តឿនឲ្យខ្វល់ខ្វាយនឹងអ្វី ហើយតើនេះធ្វើឲ្យយើងមានចិត្តយ៉ាងណា?
១៦ ដោយមានចិត្តខ្វល់ខ្វាយនឹងកិច្ចការរបស់ព្រះ ជាជាងជាប់រវល់នឹងកិច្ចការរបស់មនុស្ស នេះធ្វើឲ្យយើងយល់ដឹងថាព្រះចេស្ដារបស់ព្រះយេហូវ៉ាពុំអាចទប់ទល់បានទេ។ ប៉ុន្តែ កិច្ចការទាំងនោះមិនមែនតែសេចក្ដីបង្កើតដ៏អស្ចារ្យក្នុងស្ថានសួគ៌និងនៅលើផែនដីប៉ុណ្ណោះទេ។ (យ៉ូប ៣៧:១៤; ទំនុកដំកើង ១៩:១; ១០៤:២៤) កិច្ចការដ៏អស្ចារ្យរបស់ទ្រង់គឺរួមបញ្ចូលការរំដោះរាស្ត្រទ្រង់ចេញពីពួកសត្រូវដែលគេជិះជាន់ ដូចបានបង្ហាញមកក្នុងការពិសោធនៃរាស្ត្រដែលទ្រង់បានរើសយកក្នុងសម័យបុរាណ។—និក្ខមនំ ១៤:៣១; ១៥:៦
ការស្គាល់ផ្លូវដែលត្រូវដើរ
១៧. តើព្រះយេហូវ៉ាជាបុគ្គលដ៏ពិតយ៉ាងណាចំពោះដាវីឌ ហើយតើតាមរបៀបណាដែលយើងអាចដឹងប្រាកដអំពីរឿងនេះ?
១៧ ដាវីឌបានអធិស្ឋានសុំជំនួយ ខ្លាចក្រែងសំណើមនៃជីវិតទៅជាស្ងួត ដោយនិយាយថា៖ «ទូលបង្គំលើកដៃប្រណម្យដល់ទ្រង់ ព្រលឹងទូលបង្គំស្រេករកទ្រង់ដូចជាដីហួតហែងស្រេករកទឹក។ ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ សូមប្រញាប់នឹងឆ្លើយមកទូលបង្គំ ដ្បិតវិញ្ញាណទូលបង្គំអន់ថយហើយ សូមកុំលាក់ព្រះភក្ដ្រនឹងទូលបង្គំឡើយ ក្រែងទូលបង្គំនឹងត្រឡប់ដូចជាពួកអ្នកដែលចុះទៅក្នុងរណ្ដៅ»។ (ទំនុកដំកើង ១៤៣:៦, ៧) ទោះបីគាត់មានបាបក៏ដោយ ដាវីឌបានដឹងថា ព្រះបានជ្រាបដឹងអំពីស្ថានការណ៍របស់គាត់។ (ទំនុកដំកើង ៣១:៧) នៅពេលខ្លះ យើងក៏អាចមានអារម្មណ៍ថាភាពវិញ្ញាណរបស់យើងបានចុះអាប់ឱនយ៉ាងខ្លាំង។ ប៉ុន្តែ នេះមិនមែនជាស្ថានការណ៍អស់សង្ឃឹមទេ។ ព្រះយេហូវ៉ា ទ្រង់ដែលឮការអធិស្ឋានរបស់យើង អាចធ្វើឲ្យយើងស្រួលបានវិញយ៉ាងលឿន តាមរយៈពួកអ្នកចាស់ទុំដែលប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ ដោយប្រើអត្ថបទក្នុងប៉មយាម ឬក្នុងកិច្ចប្រជុំដែលហាក់ដូចជាបានធ្វើឡើងសំរាប់យើងតែម្ដង។—អេសាយ ៣២:១, ២
១៨, ១៩. (ក) តើអ្វីដែលជាសេចក្ដីស្នើសុំរបស់យើងចំពោះព្រះយេហូវ៉ា? (ខ) តើយើងអាចដឹងអ្វីជាប្រាកដ?
១៨ ការទុកចិត្តរបស់យើងក្នុងព្រះយេហូវ៉ាជំរុញយើងឲ្យអង្វរទ្រង់ថា៖ «សូមឲ្យទូលបង្គំបានឮសេចក្ដីសប្បុរសរបស់ទ្រង់ នៅពេលព្រឹក ដ្បិតទូលបង្គំទុកចិត្តនឹងទ្រង់ សូមឲ្យទូលបង្គំបានស្គាល់ផ្លូវដែលគួរដើរ»។ (ទំនុកដំកើង ១៤៣:៨) តើទ្រង់មិនបានជួយបងស្រីម៉ារីស ទុកគាត់ចោលនៅឯកោះក្រិកនោះឬ? ដូច្នេះ តើទ្រង់នឹងមិនជួយអ្នកឬ កាលដែលអ្នកធ្វើតាមបំណងរបស់ទ្រង់ដែលសំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតរបស់អ្នក? អារក្សនិងពួកបិសាចវាចង់បង្ខាំងយើងឬបញ្ឈប់កិច្ចការរបស់យើងនៃការប្រកាសព្រះរាជាណាចក្រនៃព្រះ។ ទោះបីជាយើងបំរើក្នុងប្រទេសដែលគេអនុញ្ញាតឲ្យមានការថ្វាយបង្គំពិត ឬយើងបំរើព្រះក្នុងប្រទេសដែលគេបម្រាមក៏ដោយ ការអធិស្ឋានរួបរួមគ្នារបស់យើងគឺស្របតាមនឹងសេចក្ដីស្នើសុំរបស់ដាវីឌ៖ «ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ សូមប្រោសទូលបង្គំឲ្យរួចពីពួកខ្មាំងសត្រូវ ទូលបង្គំរត់មកពឹងជ្រកនៅទ្រង់»។ (ទំនុកដំកើង ១៤៣:៩) សេចក្ដីសុខសាន្តរបស់យើងឲ្យរួចផុតពីគ្រោះថ្នាក់ខាងវិញ្ញាណ គឺអាស្រ័យទៅលើការនៅជាប់ក្នុងទីកំបាំងនៃព្រះដ៏ខ្ពស់បំផុត។—ទំនុកដំកើង ៩១:១
១៩ យើងមានមូលដ្ឋានដ៏មាំមួនចំពោះជំនឿស៊ប់របស់យើងនូវអ្វីដែលសំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតរបស់យើង។ (រ៉ូម ១២:១, ២) ដូច្នេះ សូមទប់ទល់ការខំខ្នះខ្នែងលោកីយ៍ដែលខំដាក់មកលើអ្នក ចំពោះអ្វីដែលគេគិតជាសំខាន់ក្នុងកលល្បិចរបស់មនុស្ស។ សូមបន្តធ្វើឲ្យឃើញក្នុងគ្រប់ទិដ្ឋភាពនៃជីវភាពរបស់អ្នក ថាអ្នកដឹងពីអ្វីដែលសំខាន់បំផុត—គឺការធ្វើតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះ។—ម៉ាថាយ ៦:១០; ៧:២១
២០. (ក) តើយើងបានរៀនអ្វីខ្លះអំពីដាវីឌនៅទំនុកដំកើង ១៤៣:១-៩? (ខ) តើតាមរបៀបណាដែលពួកគ្រីស្ទាននៅសព្វថ្ងៃមានចិត្តដូចដាវីឌដែរ?
២០ ខប្រាំបួនដំបូងនៃទំនុកដំកើង ១៤៣ បញ្ជាក់នូវទំនាក់ទំនងដ៏ជិតស្និទ្ធរបស់ដាវីឌជាមួយព្រះយេហូវ៉ា។ នៅពេលដែលពួកសត្រូវបានព័ទ្ធជុំវិញ គាត់បានសុំការណែនាំពីព្រះ។ គាត់បានរៀបរាប់ប្រាប់អស់ពីចិត្ត រកផ្លូវត្រឹមត្រូវក្នុងការដើរ។ សព្វថ្ងៃនេះក៏ដូចគ្នាដែរ ពួកអ្នកសំណល់ចាក់ប្រេងតាំងនៅលើផែនដីនិងពួកគូកនរបស់គេ។ ពួកគេចាត់ទុកទំនាក់ទំនងរបស់គេជាមួយព្រះយេហូវ៉ាគឺមានតម្លៃណាស់ កាលដែលពួកគេអធិស្ឋានសូមការណែនាំពីទ្រង់។ ពួកគេចាត់ទុកការធ្វើតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាអ្វីដែលសំខាន់បំផុត ថ្វីបើមានការពិបាកពីអារក្សនិងលោកីយ៍របស់វាក៏ដោយ។
២១. ហេតុអ្វីក៏ជាការសំខាន់ម្ល៉េះចំពោះយើងក្នុងការទុកគំរូដ៏ល្អ បើសិនជាយើងចង់បង្រៀនអ្នកឯទៀតនូវអ្វីដែលខ្ពស់លើសគេក្នុងជីវិតរបស់គេ?
២១ មនុស្សរាប់លាននាក់ដែលសិក្សាព្រះគម្ពីរជាមួយស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា ត្រូវតែទទួលស្គាល់ថាការធ្វើតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះ ជាអ្វីដ៏សំខាន់បំផុត។ យើងអាចជួយពួកគេឲ្យយល់អំពីរឿងនេះ នៅពេលដែលពិគ្រោះជំពូក ១៣នៃសៀវភៅ Knowledge That Leads to Everlasting Life, ដែលបញ្ជាក់នូវគោលការណ៍ដែលទាក់ទងក្នុងការគោរពតាមពាក្យសំដី។b ប្រាកដហើយ គេត្រូវតែឃើញយើងបង្ហាញគំរូដ៏ល្អនូវអ្វីដែលយើងកំពុងតែបង្រៀនពួកគេ។ បន្ទាប់ពីកំឡុងខ្លីក្រោយមក ពួកគេក៏នឹងដឹងនូវផ្លូវដែលគេត្រូវដើរដែរ។ កាលដែលមនុស្សរាប់លាននាក់នេះយល់នូវអ្វីដែលសំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតរបស់គេ ពួកគេជាច្រើននឹងយកជំហាននៃការថ្វាយខ្លួននិងធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹក។ ក្រោយមក ក្រុមជំនុំអាចជួយពួកគេឲ្យបន្តក្នុងការដើរតាមផ្លូវនៃជីវិត។
២២. តើមានសំនួរអ្វីខ្លះដែលយើងនឹងពិគ្រោះក្នុងអត្ថបទជាបន្ទាប់?
២២ មនុស្សជាច្រើនគេទទួលស្គាល់យ៉ាងរហ័សថា ការធ្វើតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាអ្វីដ៏សំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតរបស់គេ។ ប៉ុន្តែ តើតាមរបៀបដ៏សន្សឹមៗណាដែលព្រះយេហូវ៉ាបង្រៀនពួកអ្នកបំរើទ្រង់ឲ្យធ្វើតាមព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់នោះ? តើពួកគេទទួលប្រយោជន៍យ៉ាងណាពីការនេះ? សំនួរទាំងនេះនឹងពិគ្រោះក្នុងអត្ថបទជាបន្ទាប់ រួមបញ្ចូលនឹងការពិគ្រោះនៃខដ៏សំខាន់នៃទំនុកដំកើង ១៤៣:១០។
[កំណត់សម្គាល់]
a បោះពុម្ពក្នុងឆ្នាំ១៩៩៣ ដោយសមាគមប៉មយាមខាងព្រះគម្ពីរនិងខិត្តប័ណ្ណនៃរដ្ឋញូវយ៉ក។ (ភាសាអង់គ្លេស)
b បានបោះពុម្ពនៅឆ្នាំ១៩៩៥ដោយសមាគមប៉មយាមខាងព្រះគម្ពីរនិងខិត្តប័ណ្ណនៃរដ្ឋញូវយ៉ក។
តើអ្វីជាចម្លើយរបស់អ្នក?
◻ ដោយអនុវត្តតាមភីលីព ១:៩, ១០ តើតាមរបៀបណាដែលយើងអាចរៀបចំអាទិភាព?
◻ តើតាមរបៀបណាដែលព្រះយេស៊ូ បង្ហាញថាអ្វីដែលសំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតរបស់ទ្រង់?
◻ តើអ្វីដែលយើងអាចរៀនពីសកម្មភាពរបស់ដាវីឌ នៅពេលដែលគាត់ប្រឈមមុខនឹងសេចក្ដីទុក្ខលំបាក?
◻ តើតាមរបៀបណាដែលទំនុកដំកើង ១៤៣:១-៩ ជួយយើងនៅសព្វថ្ងៃនេះ?
◻ តើអ្វីដែលជាសេចក្ដីសំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតរបស់យើង?
[រូបភាពនៅទំព័រ២៣]
សកម្មភាពរបស់ដាវីឌបញ្ជាក់ឲ្យឃើញថាគាត់ទុកចិត្តទៅលើព្រះយេហូវ៉ា
[អ្នកផ្ដល់សិទ្ធិ]
Reproduced from Illustrirte Pracht - Bibel/Heilige Schrift des Alten und Neuen Testaments, nach der deutschen Uebersetzung D. Martin Luther’s