ជំពូកទី១៧
ស្វែងរកសន្ដិសុខក្នុងចំណោមរាស្ត្ររបស់ព្រះ
១, ២. តើតាមរបៀបណាដែលស្ថានភាពរបស់មនុស្សជាតិ ស្រដៀងនឹងស្ថានភាពរបស់មនុស្សក្នុងតំបន់បំផ្លិចបំផ្លាញដោយព្យុះសង្ឃរា?
សូមនឹកគិតថា ព្យុះសង្ឃរាដ៏សាហាវមួយ បានកំទេចតំបន់ដែលអ្នករស់នៅ។ ផ្ទះរបស់អ្នកត្រូវរលំបាក់បែក ហើយទ្រព្យសម្បត្ដិទាំងប៉ុន្មានរបស់អ្នកក៏ត្រូវបាត់បង់អស់គ្មានសល់។ អាហារគឺមានស្តួចស្តើង។ ស្ថានភាពមើលទៅដូចជាគ្មានសង្ឃឹមសោះ។ រួចមក គ្រឿងផ្គត់ផ្គង់ដែលមិននឹកថាមាន ស្រាប់តែបានមកដល់។ អាហារនិងសំលៀកបំពាក់ បានត្រូវផ្ដល់មកជាច្រើនក្រៃលែង។ ផ្ទះថ្មីមួយគឺបានសង់ឡើងសំរាប់អ្នក។ អ្នកច្បាស់ជានឹងដឹងគុណបុគ្គលដែលបានធ្វើឲ្យមានស្បៀងជំនួយទាំងនេះមិនខានឡើយ។
២ ហេតុការណ៍ស្រដៀងគ្នាមួយ កំពុងតែកើតឡើងសព្វថ្ងៃនេះ។ ដូចព្យុះសង្ឃរានោះ ការបះបោររបស់អ័ដាមនិងអេវ៉ា បានធ្វើឲ្យមានការខូចបង់យ៉ាងខ្លាំងដល់មនុស្សជាតិ។ សួនមនោរម្យដែលជាទីលំនៅរបស់មនុស្សជាតិបានបាត់បង់ទៅ។ តាំងពីពេលនោះមក រដ្ឋាភិបាលទាំងឡាយរបស់មនុស្ស មិនបានជោគជ័យទេក្នុងការផ្ដល់ជម្រកឲ្យមនុស្សជ្រកកោន ពីសង្គ្រាម ឧក្រិដ្ឋកម្ម និងអយុត្ដិធម៌។ សាសនាក្លែងក្លាយបានធ្វើឲ្យមនុស្សច្រើនអនេក ស្រេកឃ្លានអាហារល្អខាងវិញ្ញាណ។ ប៉ុន្តែ បើនិយាយអំពីរឿងខាងវិញ្ញាណ ឥឡូវនេះព្រះយេហូវ៉ាកំពុងតែផ្ដល់អាហារ សំលៀកបំពាក់ និងជម្រក។ តើតាមរបៀបណាដែលទ្រង់ធ្វើការនេះ?
‹អ្នកបំរើស្មោះត្រង់ដែលមានវិនិច្ឆ័យល្អ›
៣. តើតាមរបៀបណាដែលព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ជំនួយគ្រោងទុកសំរាប់មនុស្សជាតិ ដូចបានបង្ហាញដោយឧទាហរណ៍ណាខ្លះ?
៣ គ្រឿងផ្គត់ផ្គង់ ធម្មតាគឺផ្ដល់មកតាមខ្សែរយៈដ៏រៀបរយមួយ ហើយព្រះយេហូវ៉ាក៏បានផ្ដល់ជំនួយគ្រោងទុកខាងវិញ្ញាណដល់រាស្ត្ររបស់ទ្រង់តាមខ្សែរយៈស្រដៀងគ្នាអញ្ចឹងដែរ។ ជាឧទាហរណ៍ ពួកអ៊ីស្រាអែលជា«ពួកជំនុំនៃព្រះយេហូវ៉ា» អស់រយៈប្រហែល១.៥០០ឆ្នាំ។ ក្នុងចំណោមពួកទាំងនេះ គឺមានពួកអ្នកដែលបានបំរើជាខ្សែរយៈដែលព្រះប្រើឲ្យបង្រៀនច្បាប់របស់ទ្រង់។ (របាក្សត្រទី១ ២៨:៨; របាក្សត្រទី២ ១៧:៧-៩) នៅសតវត្សទីមួយ ស.យ. ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្កើតអង្គការគ្រីស្ទាន។ ក្រុមជំនុំទាំងឡាយក៏បានកើតឡើងមក ហើយពួកក្រុមជំនុំទាំងនេះសម្រេចកិច្ចការក្រោមការដឹកនាំនៃគណៈអភិបាល ដែលប្រកបទៅដោយពួកសាវ័កនិងពួកបុរសចាស់ទុំ។ (កិច្ចការ ១៥:២២-៣១) សព្វថ្ងៃនេះក៏ដូចគ្នាដែរ ព្រះយេហូវ៉ាទាក់ទងជាមួយរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ តាមរយៈគណៈដ៏រៀបរយមួយ។ តើតាមរបៀបណាដែលយើងដឹងអំពីរឿងនេះ?
៤. តើ‹អ្នកបំរើស្មោះត្រង់ដែលមានវិនិច្ឆ័យល្អ› គឺត្រូវជាអ្នកណាក្នុងសម័យនេះ ហើយជំនួយគ្រោងទុកខាងវិញ្ញាណរបស់ព្រះបានផ្ដល់មកតាមរបៀបណា?
៤ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលថានៅគ្រាដែលទ្រង់មានវត្តមានក្នុងអំណាចព្រះរាជាណាចក្រ នោះគេនឹងឃើញ‹អ្នកបំរើស្មោះត្រង់ដែលមានវិនិច្ឆ័យល្អ› កំពុងផ្ដល់‹អាហារនៅពេលត្រឹមត្រូវ›ដល់ពួកអ្នកកាន់តាមទ្រង់។ (ម៉ាថាយ ២៤:៤៥-៤៧) ពេលដែលព្រះយេស៊ូបានទទួលតំណែងជាស្តេចនៃស្ថានសួគ៌ក្នុងឆ្នាំ១៩១៤ តើ‹អ្នកបំរើ›នេះត្រូវជាអ្នកណា? គឺប្រាកដជាមិនមែនពួកបព្វជិតនៃពិភពគ្រីស្ទសាសនាឡើយ។ ពួកគេភាគច្រើនឃើញតែបំប៉នហ្វូងបរិស័ទរបស់គេដោយឃោសនា ដែលគាំទ្ររដ្ឋាភិបាលជាតិរបស់ខ្លួន ក្នុងសង្គ្រាមលោកលើកទី១។ ប៉ុន្តែអាហារខាងវិញ្ញាណដែលត្រឹមត្រូវហើយទាន់ពេល នោះគឺបានផ្ដល់មកដោយក្រុមគ្រីស្ទានពិត ដែលបានត្រូវចាក់ប្រេងតាំងដោយវិញ្ញាណបរិសុទ្ធរបស់ព្រះ ហើយដែលជាចំណែកនៃពួកដែលព្រះយេស៊ូបានហៅថា ‹ពួកហ្វូងតូច›។ (លូកា ១២:៣២) ពួកគ្រីស្ទានចាក់ប្រេងតាំងទាំងនេះ បានផ្សាយព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ មិនមែនរដ្ឋាភិបាលរបស់មនុស្សទេ។ ជាលទ្ធផល ក្នុងរយៈជាច្រើនឆ្នាំមកនេះ «ពួកចៀមឯទៀត» ដែលមានចំនួនរាប់លាននាក់ ដែលសម្ដែងចិត្តជាសុចរិត បានចូលរួមជាមួយ‹អ្នកបំរើ›ចាក់ប្រេងតាំង ក្នុងការកាន់សាសនាពិត។ (យ៉ូហាន ១០:១៦) ដោយប្រើ‹អ្នកបំរើស្មោះត្រង់› និងគណៈអភិបាលរបស់គេនៅសម័យបច្ចុប្បន្ននេះ ព្រះដឹកនាំរាស្ត្រដ៏រៀបរយរបស់ទ្រង់ ឲ្យរៀបចំអាហារ សំលៀកបំពាក់ និងជម្រកខាងវិញ្ញាណសំរាប់ឲ្យអ្នកដែលចង់ទទួលជំនួយគ្រោងទុកទាំងនេះ។
‹អាហារនៅពេលត្រឹមត្រូវ›
៥. តើក្នុងពិភពលោកសព្វថ្ងៃនេះមានស្ថានភាពខាងវិញ្ញាណយ៉ាងណា ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាកំពុងធ្វើអ្វីអំពីរឿងនេះ?
៥ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលថា៖ «មនុស្សមិនមែនរស់ ដោយសារតែនំប៉័ងប៉ុណ្ណោះទេ គឺរស់ដោយសារគ្រប់ទាំងព្រះបន្ទូល ដែលចេញពីព្រះឱស្ឋ[ព្រះយេហូវ៉ា]មកដែរ»។ (ម៉ាថាយ ៤:៤) ប៉ុន្តែ គួរឲ្យស្ដាយណាស់ មនុស្សភាគច្រើនមិនយកចិត្តទុកដាក់នឹងបន្ទូលរបស់ព្រះសោះ។ ដូចអេម៉ុស ព្យាការីរបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានទាយមកថា នឹងមាន«អំណត់មកក្នុងស្រុក មិនមែនជាអំណត់ដែលអត់អាហារ ឬដែលស្រេកទឹកទេ គឺជាអំណត់ខាងឯការឮព្រះបន្ទូលនៃព្រះយេហូវ៉ាវិញ»។ (អេម៉ុស ៨:១១) សូម្បីតែអ្នកកាន់សាសនាជាប់មាំមួន ក៏ក្រខ្សត់អាហារខាងវិញ្ញាណដែរ។ ប៉ុន្តែ បំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះយេហូវ៉ា គឺចង់«ឲ្យមនុស្សទាំងអស់បានសង្គ្រោះ ហើយឲ្យបានស្គាល់សេចក្ដីពិត»។ (ធីម៉ូថេទី១ ២:៣, ៤) ស្របតាមនេះ ទ្រង់ក៏កំពុងផ្ដល់អាហារខាងវិញ្ញាណជាច្រើនក្រៃលែង។ ប៉ុន្តែ តើគេអាចទទួលអាហារនេះពីកន្លែងណា?
៦. តើតាមរបៀបណាដែលព្រះយេហូវ៉ាបានបំប៉នរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ ក្នុងសម័យដើម?
៦ ទូទាំងប្រវត្ដិសាស្ត្រ ព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដល់អាហារខាងវិញ្ញាណដល់រាស្ត្ររបស់ទ្រង់ ដែលរួមគ្នាជាក្រុម។ (អេសាយ ៦៥:១៣) ជាឧទាហរណ៍ ពួកសង្ឃអ៊ីស្រាអែលប្រមូលពួកបុរស ស្ត្រី និងក្មេងឲ្យផ្ដុំគ្នា ដើម្បីបង្រៀនច្បាប់របស់ព្រះ។ (ចោទិយកថា ៣១:៩, ១២) ក្រោមការដឹកនាំនៃគណៈអភិបាល ពួកគ្រីស្ទានសតវត្សទីមួយ បានរៀបចំក្រុមជំនុំនិងប្រជុំគ្នាដើម្បីអប់រំនិងលើកទឹកចិត្តដល់មនុស្សរាល់គ្នា។ (រ៉ូម ១៦:៥; ភីលេម៉ូន ១, ២) ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាគឺធ្វើតាមគំរូនេះ។ លោកអ្នកបានត្រូវអញ្ជើញដោយសេចក្ដីរាក់ទាក់ឲ្យមកចូលរួមក្នុងការប្រជុំទាំងអស់របស់គេ។
៧. តើតាមរបៀបណាដែលការចូលរួមក្នុងការប្រជុំគ្រីស្ទានជារឿយៗ ទាក់ទងនឹងចំណេះហើយនិងសេចក្ដីជំនឿ?
៧ ប្រាកដហើយ អ្នកប្រហែលជាបានរៀនចេះច្រើនក្នុងការសិក្សាព្រះគម្ពីរផ្ទាល់ខ្លួន។ ប្រហែលជាស្មរបន្ទាល់ម្នាក់ បានជួយអ្នក។ (កិច្ចការ ៨:៣០-៣៥) ប៉ុន្តែ ជំនឿរបស់អ្នកគឺអាចប្រៀបដូចនឹងរុក្ខជាតិ ដែលនឹងស្វិតស្លាប់ទៅ ប្រសិនបើមិនបានថែទាំឲ្យបានល្អត្រឹមត្រូវទេនោះ។ ដូច្នេះ អ្នកត្រូវតែទទួលយកគ្រឿងបំប៉នដ៏ត្រឹមត្រូវខាងវិញ្ញាណ។ (ធីម៉ូថេទី១ ៤:៦) ការប្រជុំគ្រីស្ទានផ្ដល់នូវកម្មវិធីអប់រំមិនចេះដាច់ ក្នុងបំណងចង់ជួយបំប៉នអ្នកខាងវិញ្ញាណ ហើយជួយអ្នកឲ្យលូតលាស់ជានិច្ចក្នុងជំនឿ កាលដែលអ្នកកំពុងចំរើនចំណេះអំពីព្រះ។—កូល៉ុស ១:៩, ១០
៨. ហេតុអ្វីក៏យើងបានត្រូវលើកទឹកចិត្តឲ្យចូលរួមក្នុងការប្រជុំនៃស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា?
៨ ការប្រជុំគឺសំរាប់បំពេញគោលបំណងដ៏សំខាន់មួយទៀត។ ប៉ុលបានសរសេរថា៖ «ត្រូវឲ្យយើងពិចារណាមើលគ្នាទៅវិញទៅមកដែរ ដើម្បីនឹងបណ្ដាលឲ្យមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ ហើយឲ្យប្រព្រឹត្តការល្អផង ឥតលែងប្រជុំគ្នា»។ (ហេព្រើរ ១០:២៤, ២៥) ពាក្យក្រិកដែលបានបកប្រែជា«ពិចារណាមើល» ក៏អាចមានន័យថា «សម្រួច»។ សុភាសិតព្រះគម្ពីរចែងថា៖ «ដែករមែងសំលៀងដែក ឯមនុស្ស ក៏ធ្វើឲ្យមិត្តសំឡាញ់ខ្លួនមុតស្រួចយ៉ាងនោះដែរ»។ (សុភាសិត ២៧:១៧) យើងគ្រប់គ្នាត្រូវការ‹ការសម្រួច›ជានិច្ច។ ការបង្ខិតបង្ខំខាងផ្លូវចិត្តរៀងរាល់ថ្ងៃពីលោកីយ៍នេះ អាចធ្វើឲ្យជំនឿរបស់យើងរិលលែងមុតស្រួចទៀត។ ពេលដែលយើងចូលរួមក្នុងការប្រជុំគ្រីស្ទាន នោះនឹងមានការលើកទឹកចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមក។ (រ៉ូម ១:១១, ១២) ពួកសមាជិកក្រុមជំនុំ ធ្វើតាមឱវាទរបស់សាវ័កប៉ុល ថាឲ្យ«កំសាន្ត ហើយស្អាងចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមក» ហើយការធ្វើបែបនេះ នឹងសម្រួចជំនឿរបស់យើង។ (ថែស្សាឡូនីចទី១ ៥:១១) ចូលរួមក្នុងការប្រជុំគ្រីស្ទានជារឿយៗ ក៏បង្ហាញថាយើងស្រឡាញ់ព្រះ ហើយព្រមទាំងបើកឱកាសឲ្យសរសើរដំកើងទ្រង់ទៀតផង។—ទំនុកដំកើង ៣៥:១៨
‹សូមបំពាក់ខ្លួនអ្នកដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់›
៩. តើតាមរបៀបណាដែលព្រះយេហូវ៉ាបានទុកគំរូក្នុងការសម្ដែងសេចក្ដីស្រឡាញ់?
៩ សាវ័កប៉ុលបានសរសេរថា៖ ‹សូមបំពាក់ខ្លួនអ្នកដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ ដ្បិតនេះជាចំណងនៃសេចក្ដីគ្រប់ល័ក្ខណ៍›។ (កូល៉ុស ៣:១៤) ដោយរួសរាយ ព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដល់សំលៀកបំពាក់នេះសំរាប់យើង។ តើតាមរបៀបណា? ពួកគ្រីស្ទានអាចសម្ដែងសេចក្ដីស្រឡាញ់ ពីព្រោះវាជាផលផ្លែនៃវិញ្ញាណបរិសុទ្ធរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ (កាឡាទី ៥:២២, ២៣) ព្រះយេហូវ៉ាអង្គទ្រង់ បានសម្ដែងសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ធំបំផុត ដោយចាត់បុត្រតែមួយគត់ដែលព្រះអង្គបានបង្កើតផ្ទាល់ ដើម្បីឲ្យយើងអាចមានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច។ (យ៉ូហាន ៣:១៦) ការសម្ដែងយ៉ាងវិសេសបវរនូវសេចក្ដីស្រឡាញ់នេះ បានផ្ដល់គំរូមួយឲ្យយើងរាល់គ្នាប្រព្រឹត្តតាម ក្នុងការបង្ហាញគុណសម្បត្ដិនេះ។ សាវ័កយ៉ូហានបានសរសេរថា៖ «បើព្រះបានស្រឡាញ់យើងរាល់គ្នាជាខ្លាំងទាំងម្ល៉េះ នោះត្រូវឲ្យយើងស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមកដែរ»។—យ៉ូហានទី១ ៤:១១
១០. តើតាមរបៀបណាដែលយើងអាចទទួលប្រយោជន៍ពី‹បងប្អូនរួបរួមគ្នាទាំងអស់›?
១០ ដោយអ្នកចូលរួមប្រជុំនៅឯសាលព្រះរាជាណាចក្រ នោះអ្នកនឹងបានឱកាសដ៏ល្អមួយ ដើម្បីបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់។ នៅទីនោះ អ្នកនឹងជួបមនុស្សផ្សេងគ្នាជាច្រើន។ អ្នកច្បាស់ជានឹងមានចិត្តទាក់ទាញដល់ពួកគេភ្លាមពុំខាន។ ប្រាកដហើយ បុគ្គលិកលក្ខណៈក៏គង់ខុសប្លែកៗពីគ្នាដែរ សូម្បីក្នុងចំណោមអស់អ្នកដែលបំរើព្រះយេហូវ៉ា។ ប្រហែលជាពីដើម អ្នកគេចវាងតែម្ដងអស់អ្នកណាដែលមិនមានការចាប់អារម្មណ៍ឬលក្ខណៈដូចអ្នក។ ប៉ុន្តែ ឯពួកគ្រីស្ទាន គឺត្រូវ‹មានសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះបងប្អូនរួបរួមគ្នាទាំងអស់›។ (ពេត្រុសទី១ ២:១៧) ដូច្នេះ សូមតាំងចិត្តប៉ងប្រាថ្នា រកស្គាល់មនុស្សទាំងអស់ក្នុងសាលព្រះរាជាណាចក្រឲ្យបានដិតដល់ ទោះបីពួកគេមានអាយុ បុគ្គលិកលក្ខណៈ ពូជសាសន៍ កំពស់ចំណេះវិជ្ជា មិនដូចខ្លួនអ្នកក៏ដោយ។ អ្នកមុខជានឹងឃើញថា បុគ្គលនិមួយៗមានគុណសម្បត្ដិយ៉ាងល្អវិសេសក្នុងប្រការណាមួយមិនខាន។
១១. ហេតុអ្វីក៏អ្នកមិនត្រូវខ្វល់ចិត្ត ដោយមានបុគ្គលិកលក្ខណៈខុសប្លែកពីគ្នាក្នុងចំណោមរាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ា?
១១ ភាពផ្សេងៗគ្នានៃបុគ្គលិកលក្ខណៈទាំងឡាយក្នុងក្រុមជំនុំ មិនចាំបាច់ធ្វើឲ្យអ្នកមានកង្វល់ឡើយ។ ដើម្បីពន្យល់ សូមនឹកគិតអំពីរថយន្តជាច្រើន ដែលកំពុងធ្វើដំណើរក្បែរអ្នកនៅតាមផ្លូវ។ រថយន្តទាំងអស់មិនមែនធ្វើដំណើរក្នុងល្បឿនដូចគ្នាទេ ហើយក៏មិនមែនមានសភាពដូចគ្នាដែរ។ រថយន្តខ្លះប្រហែលជាបានធ្វើដំណើរអស់ច្រើនគីឡូម៉ែត្រហើយ ប៉ុន្តែដូចអ្នក រថយន្តខ្លះវិញទើបតែចេញដំណើរ។ ប៉ុន្តែ ទោះជាមានការខុសគ្នាទាំងនេះក៏ដោយ រថយន្តទាំងអស់កំពុងធ្វើដំណើរតាមផ្លូវទៅមុខជាមួយគ្នា។ នេះក៏ស្រដៀងគ្នាចំពោះបុគ្គលទាំងឡាយ ដែលរួមគ្នាបង្កើតជាក្រុមជំនុំមួយ។ ទាំងអស់គ្នាមិនមែនបណ្ដុះបណ្ដាលគុណសម្បត្ដិគ្រីស្ទាន ក្នុងល្បឿនដូចគ្នាទេ។ ម្យ៉ាងទៀត ទាំងអស់គ្នាក៏ឥតមានសភាពដូចគ្នាដែរ ខាងរូបកាយឬខាងចិត្ត។ អ្នកខ្លះបានថ្វាយបង្គំព្រះយេហូវ៉ាអស់រយៈជាច្រើនឆ្នាំហើយ អ្នកខ្លះទៀតទើបតែចាប់ផ្ដើមប៉ុណ្ណោះ។ ប៉ុន្តែ ពួកគេទាំងអស់គ្នាគឺកំពុងធ្វើដំណើរតាមផ្លូវទៅកាន់ជីវិតអស់កល្បជានិច្ច ទាំង«រួបរួមគ្នា ដោយមានចិត្តមានគំនិតតែ១»។ (កូរិនថូសទី១ ១:១០) ដូច្នេះ សូមរកគុណសម្បត្ដិល្អវិញ ជាជាងរកគុណសម្បត្ដិទន់ខ្សោយនៃពួកអ្នកក្នុងក្រុមជំនុំ។ ធ្វើបែបនេះនឹងនាំឲ្យអ្នកមានចិត្តកក់ក្ដៅ ដ្បិតអ្នកនឹងដឹងថា ព្រះទ្រង់គឺពិតជាគង់នៅក្នុងចំណោមមនុស្សទាំងនេះមែន។ ហើយនេះច្បាស់ជាកន្លែងដែលអ្នកចង់គង់នៅ។—កូរិនថូសទី១ ១៤:២៥
១២, ១៣. (ក) ប្រសិនបើបុគ្គលណាម្នាក់ក្នុងក្រុមជំនុំធ្វើឲ្យអ្នកអាក់អន់ចិត្ត តើអ្នកអាចធ្វើយ៉ាងណា? (ខ) ហេតុអ្វីក៏ការឥតចងគំនុំគឺជាការសំខាន់?
១២ ពីព្រោះមនុស្សទាំងអស់គឺឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍ ជួនកាលមានអ្នកណាម្នាក់ក្នុងក្រុមជំនុំប្រហែលជានិយាយឬធ្វើអ្វីមួយ ដែលរកាំចិត្តអ្នក។ (រ៉ូម ៣:២៣) យ៉ាកុបជាសិស្សម្នាក់បានសរសេរយ៉ាងពិតត្រឹមត្រូវថា៖ «យើងទាំងអស់គ្នាក៏ជំពប់ជាញយៗដែរ បើអ្នកណាមិនបានជំពប់ដោយពាក្យសំដី នោះជាមនុស្សគ្រប់លក្ខណ៍ហើយ»។ (យ៉ាកុប ៣:២) តើអ្នកនឹងប្រព្រឹត្តយ៉ាងណា ប្រសិនបើបុគ្គលណាម្នាក់ធ្វើឲ្យអ្នកអាក់អន់ចិត្ត? សុភាសិតមួយនៃព្រះគម្ពីរចែងថា៖ «[ការយល់ធ្លុះជ្រៅ]របស់មនុស្សនឹងនាំឲ្យយឺតនឹងខឹង អ្នកនោះក៏តែងមានចិត្តអរ ដោយមិនប្រកាន់ទោសវិញ»។ (សុភាសិត ១៩:១១) មានការយល់ធ្លុះជ្រៅ គឺមានន័យថា មើលឃើញដល់ជម្រៅនៃស្ថានការណ៍ណាមួយ យល់នូវកត្ដាដែលជាមូលដ្ឋានបណ្ដាលឲ្យបុគ្គលម្នាក់និយាយឬប្រព្រឹត្តក្នុងរបៀបណាមួយ។ យើងភាគច្រើនប្រើការយល់ធ្លុះជ្រៅមិនតិចឡើយ ក្នុងការដោះសាកំហុសផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើង។ ហេតុអ្វីក៏មិនប្រើការយល់ធ្លុះជ្រៅរបស់យើងនេះ ដើម្បីឲ្យយល់និងគ្របបាំងភាពឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍របស់អ្នកឯទៀតផង?—ម៉ាថាយ ៧:១-៥; កូល៉ុស ៣:១៣
១៣ សូមកុំភ្លេចថាយើងត្រូវតែអត់ឱនទោសឲ្យអ្នកឯទៀត ប្រសិនបើយើងចង់ទទួលការអត់ឱនទោសពីព្រះយេហូវ៉ា។ (ម៉ាថាយ ៦:៩, ១២, ១៤, ១៥) ប្រសិនបើយើងកាន់សេចក្ដីពិត នោះយើងនឹងប្រព្រឹត្តនឹងអ្នកឯទៀត ក្នុងរបៀបដែលប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ពុំខាន។ (យ៉ូហានទី១ ១:៦, ៧; ៣:១៤-១៦; ៤:២០, ២១) ដូច្នេះ ប្រសិនបើអ្នកជួបប្រទះបញ្ហាមួយនឹងបុគ្គលណាម្នាក់ក្នុងក្រុមជំនុំ សូមតតាំងកុំឲ្យចងគំនុំ។ ប្រសិនបើអ្នកបានបំពាក់ខ្លួនដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ អ្នកនឹងខំប្រឹងដោះស្រាយបញ្ហា ហើយអ្នកនឹងចូលសូមទោសដោយឥតរុញរា ប្រសិនបើអ្នកបានធ្វើឲ្យអ្នកណាម្នាក់អាក់អន់ចិត្តនោះ។—ម៉ាថាយ ៥:២៣, ២៤; ១៨:១៥-១៧
១៤. តើយើងគួរបំពាក់ខ្លួនដោយគុណសម្បត្ដិអ្វីខ្លះ?
១៤ សំលៀកបំពាក់ខាងវិញ្ញាណរបស់យើង គួរតែរួមបញ្ចូលគុណសម្បត្ដិផ្សេងៗទៀត ដែលជាប់ទាក់ទងយ៉ាងជិតដិតនឹងសេចក្ដីស្រឡាញ់។ ប៉ុលបានសរសេរថា៖ «ចូរប្រដាប់កាយ ដោយចិត្តក្ដួលអាណិត សប្បុរស សុភាព សំឡូត នឹងចិត្តអត់ធ្មត់»។ លក្ខណៈទាំងនេះ ដែលមានរួមនៅក្នុងសេចក្ដីស្រឡាញ់ គឺជាចំណែកនៃ‹បុគ្គលិកលក្ខណៈថ្មី›ដែលស្របតាមព្រះ។ (កូល៉ុស ៣:១០, ១២) តើអ្នកនឹងខំប្រឹងប្រែងបំពាក់ខ្លួនក្នុងរបៀបនេះឬទេ? ជាពិសេស ប្រសិនបើអ្នកបំពាក់ខ្លួនដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ដូចជាបងប្អូន នោះអ្នកនឹងមានសញ្ញាមួយសម្គាល់អ្នកថាជាសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូ ដ្បិតទ្រង់បានមានបន្ទូលថា៖ «គេនឹងដឹងថា អ្នករាល់គ្នាជាសិស្សរបស់ខ្ញុំ ដោយសារសេចក្ដីនេះឯង គឺដោយអ្នករាល់គ្នាមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ដល់គ្នាទៅវិញទៅមក»។—យ៉ូហាន ១៣:៣៥
កន្លែងដែលប្រកបដោយសន្ដិសុខ
១៥. តើតាមរបៀបណាដែលក្រុមជំនុំប្រៀបដូចជម្រកមួយ?
១៥ ក្រុមជំនុំក៏ធ្វើជាជម្រកមួយ ជាទីជ្រកការពារដែលអ្នកអាចរកសន្ដិសុខបាន។ ក្នុងនោះ អ្នកនឹងឃើញមានមនុស្សចិត្តស្មោះត្រង់ ដែលខំប្រឹងធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវក្នុងព្រះនេត្ររបស់ព្រះ។ ពួកគេជាច្រើនបានបោះបង់ចោលអស់ហើយនូវទម្លាប់និងអាកប្បកិរិយាអាក្រក់ ដែលអ្នកប្រហែលជាកំពុងខំពុះពារយកជ័យជំនះលើ។ (ទីតុស ៣:៣) គេនឹងអាចជួយអ្នក ពីព្រោះយើងបានត្រូវដាស់តឿនឲ្យ«យកអាសាគ្នាទៅវិញទៅមក»។ (កាឡាទី ៦:២) តាមធម្មតា ធ្វើដំណើរតាមផ្លូវទៅកាន់ជីវិតអស់កល្បជានិច្ច នៅទីបំផុតគឺជាភារកិច្ចរបស់ខ្លួនអ្នកទេ។ (កាឡាទី ៦:៥; ភីលីព ២:១២) ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទានក្រុមជំនុំគ្រីស្ទាន ទុកជាឧបករណ៍ដ៏អស្ចារ្យមួយសំរាប់ជួយនិងគាំទ្រយើង។ ទោះជាអ្នកមានបញ្ហាពិបាកយ៉ាងណាក៏ដោយ អ្នកមានធនធានមួយដ៏មានតម្លៃ—គឺក្រុមជំនុំដែលប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ ដែលនឹងទ្រទ្រង់អ្នកក្នុងគ្រាសោកទុក្ខឬគ្រាខ្វះខាត។—ប្រៀបធៀប លូកា ១០:២៩-៣៧; កិច្ចការ ២០:៣៥
១៦. តើពួកអ្នកចាស់ទុំក្រុមជំនុំផ្ដល់ឲ្យជំនួយអ្វី?
១៦ ក្នុងចំណោមពួកដែលនឹងរួបរួមគាំទ្រអ្នក គឺមាន«អំណោយទានជាមនុស្ស»—គឺពួកអ្នកចាស់ទុំដែលបានរើសតាំង ឬអ្នកមើលខុសត្រូវក្នុងក្រុមជំនុំ ដែលឃ្វាលហ្វូងបរិស័ទដោយស្ម័គ្រចិត្តនិងដោយខ្នះខ្នែង។ (អេភេសូរ ៤:៨, ១១, ១២; កិច្ចការ ២០:២៨; ពេត្រុសទី១ ៥:២, ៣) អេសាយបានទាយអំពីពួកគេថា៖ «[គេម្នាក់ៗ]នឹងបានដូចជាទីបាំងឲ្យរួចពីខ្យល់ នឹងជាទីជ្រកឲ្យរួចពីព្យុះសង្ឃរា ដូចផ្លូវទឹកហូរនៅទីហួតហែង ហើយដូចជាម្លប់នៃថ្មដាយ៉ាងធំនៅទីខ្សោះល្វើយ»។—អេសាយ ៣២:២
១៧. (ក) តើជំនួយបែបណាដែលព្រះយេស៊ូចង់ប្រទានឲ្យនោះ? (ខ) តើជំនួយអ្វីដែលព្រះបានសន្យាគ្រោងទុកសំរាប់រាស្ត្ររបស់ទ្រង់?
១៧ ពេលដែលព្រះយេស៊ូគង់នៅលើផែនដី នោះឥតមានការមើលខុសត្រូវដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់សោះ ពីពួកមេដឹកនាំសាសនា។ ស្ថានភាពនៃបណ្ដាជនបានធ្វើឲ្យទ្រង់រំជួលព្រះទ័យយ៉ាងខ្លាំងពេកក្រៃ ហើយជាពិសេស ទ្រង់ចង់ជួយគេណាស់ខាងវិញ្ញាណ។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះហឫទ័យក្ដួលអាណិតដល់ពួកគេ ពីព្រោះ«គេល្វើយ ហើយខ្ចាត់ខ្ចាយ ដូចហ្វូងចៀម ដែលឥតអ្នកគង្វាល»។ (ម៉ាថាយ ៩:៣៦) នេះរៀបរាប់យ៉ាងត្រឹមត្រូវអំពីភាពអកុសលនៃមនុស្សជាច្រើនសព្វថ្ងៃនេះ ដែលអត់ទ្រាំនឹងបញ្ហាដែលធ្វើឲ្យកើតទុក្ខសោក ទាំងឥតមានអ្នកណាដែលគេអាចបែរទៅរកជំនួយខាងវិញ្ញាណនិងការសម្រាលទុក្ខ! ប៉ុន្តែ រាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ា មានជំនួយខាងវិញ្ញាណ ពីព្រោះទ្រង់បានសន្យាថា៖ «អញនឹងតាំងអ្នកគង្វាលលើគេដែលនឹងឃ្វាលគេ គ្រានោះគេនឹងមិនភ័យ ឬស្រយុតចិត្តទៀតឡើយ ក៏មិនដែលបាត់បង់ណាមួយដែរ»។—យេរេមា ២៣:៤
១៨. ហេតុអ្វីក៏យើងគួរចូលទៅរកអ្នកចាស់ទុំ ប្រសិនបើយើងត្រូវការជំនួយខាងវិញ្ញាណ?
១៨ សូមរកស្គាល់ពួកអ្នកចាស់ទុំដែលបានរើសតាំងក្នុងក្រុមជំនុំឲ្យបានដិតដល់។ ពួកគេមានការពិសោធន៍ជាច្រើន ក្នុងការអនុវត្តតាមចំណេះអំពីព្រះ ពីព្រោះពួកគេមានគុណវុឌ្ឍិគ្រប់គ្រាន់ជាអ្នកមើលខុសត្រូវ ដូចដែលបានចែងមកក្នុងព្រះគម្ពីរ។ (ធីម៉ូថេទី១ ៣:១-៧; ទីតុស ១:៥-៩) សូមចូលទៅកាន់ពួកគេម្នាក់ កុំឲ្យរុញរាឡើយ ប្រសិនបើអ្នកត្រូវការជំនួយខាងវិញ្ញាណ ដើម្បីឲ្យឈ្នះលើទម្លាប់ឬលក្ខណៈណាមួយដែលទាស់នឹងសេចក្ដីតម្រូវរបស់ព្រះ។ អ្នកនឹងឃើញថាពួកអ្នកចាស់ទុំ ធ្វើតាមឱវាទរបស់ប៉ុលថាឲ្យ«ជួយកំសាន្ត ដល់ពួកអ្នកណាដែលមានសេចក្ដីទន់ក្រំចិត្ត ទាំងគាំពារពួកអ្នកដែលខ្សោយ នឹងអត់ឱនចំពោះមនុស្សទាំងអស់»។—ថែស្សាឡូនីចទី១ ២:៧, ៨; ៥:១៤
ចូរសប្បាយនឹងសន្ដិសុខ ជាមួយរាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ា
១៩. តើពរអ្វីខ្លះដែលព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទានឲ្យពួកអ្នកដែលរកសន្ដិសុខ ក្នុងអង្គការរបស់ទ្រង់?
១៩ ទោះបីយើងសព្វថ្ងៃនេះរស់នៅក្នុងស្ថានភាពដ៏ឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍ក៏ដោយ ព្រះយេហូវ៉ាប្រទានឲ្យយើងនូវអាហារ សំលៀកបំពាក់ និងជម្រកខាងវិញ្ញាណ។ ប្រាកដហើយ យើងត្រូវតែរង់ចាំដល់ពិភពលោកថ្មីដែលព្រះបានសន្យា ដើម្បីពិសោធនឹងផលប្រយោជន៍នៃសួនមនោរម្យមែនទែន។ ប៉ុន្តែ អស់អ្នកដែលមានចំណែកក្នុងអង្គការរបស់ព្រះយេហូវ៉ា គឺកំពុងសប្បាយនឹងសន្ដិសុខនៃសួនមនោរម្យខាងវិញ្ញាណក្នុងគ្រាឥឡូវនេះហើយ។ អំពីពួកគេ អេសេគាលបានទាយថា៖ ‹គេរាល់គ្នានឹងនៅក្នុងស្រុកដោយសុខសាន្ត ដោយគ្មានអ្នកណាមកធ្វើឲ្យគេរន្ធត់ខ្លាច›។—អេសេគាល ៣៤:២៨
២០. តើតាមរបៀបណាដែលព្រះយេហូវ៉ានឹងសងឲ្យវិញ ចំពោះអ្វីៗដែលយើងប្រហែលជាបូជាដើម្បីថ្វាយបង្គំទ្រង់?
២០ តើយើងគួរដឹងគុណយ៉ាងណា ដែលព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដល់ជំនួយគ្រោងទុកខាងវិញ្ញាណដែលប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ តាមរយៈបន្ទូលនិងអង្គការរបស់ទ្រង់! សូមឲ្យជិតស្និទ្ធនឹងរាស្ត្ររបស់ព្រះ។ សូមកុំឲ្យរុញរាភ័យខ្លាចក្រែងបងប្អូនញាតិមិត្តរបស់អ្នកគិតថាយ៉ាងណា ពេលអ្នកក្រេបជញ្ជក់ចំណេះអំពីព្រះ។ អ្នកខ្លះប្រហែលជាមិនយល់ស្របទេ ពីព្រោះអ្នកចូលរួមជាមួយនឹងស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយទៅប្រជុំនៅឯសាលព្រះរាជាណាចក្រ។ ប៉ុន្តែ ព្រះទ្រង់នឹងសងឲ្យអ្នកយ៉ាងច្រើនវិញ ចំពោះអ្វីៗដែលអ្នកបានបូជាដើម្បីថ្វាយបង្គំទ្រង់។ (ម៉ាឡាគី ៣:១០) ម្យ៉ាងវិញទៀត ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលថា៖ «មិនដែលមានអ្នកណាដែលលះចោលផ្ទះសំបែង បងប្អូនប្រុសស្រី ឪពុកម្ដាយ ប្រពន្ធកូន ឬស្រែចំការ ដោយព្រោះយល់ដល់ខ្ញុំ ហើយនឹងដំណឹងល្អ ឥតបានទទួលជា១រយភាគឡើង ក្នុងសម័យនេះនោះឡើយ គឺជាផ្ទះសំបែង បងប្អូនប្រុសស្រី ម្ដាយហើយកូន នឹងស្រែចំការ ព្រមទាំង សេចក្ដីបៀតបៀនដែរ ហើយដល់បរលោកនាយ នឹងបានជីវិតរស់អស់កល្បជានិច្ចផង»។ (ម៉ាកុស ១០:២៩, ៣០) ត្រូវហើយ ទោះជាអ្នកបានទុកចោលអ្វីពីក្រោយឬត្រូវតែអត់ទ្រាំនឹងអ្វីក៏ដោយ អ្នកគង់នឹងរកបានមិត្តភាពដ៏គួរចូលចិត្ត និងសន្ដិសុខខាងវិញ្ញាណក្នុងចំណោមរាស្ត្ររបស់ព្រះ។
សាកល្បងចំណេះរបស់អ្នក
តើអ្នកណាជា‹អ្នកបំរើស្មោះត្រង់ដែលមានវិនិច្ឆ័យល្អ›?
តើព្រះយេហូវ៉ាបានគ្រោងទុកជំនួយអ្វីខ្លះ ដើម្បីបំប៉នយើងខាងវិញ្ញាណ?
តើតាមរបៀបណាដែលពួកអ្នកក្នុងក្រុមជំនុំគ្រីស្ទានអាចជួយយើង?
[រូបភាពពេញមួយទំព័រនៅទំព័រ១៦៥]