ចូរអ្នកឧស្សាហ៍អាន
«ចូរឧស្សាហ៍មើលគម្ពីរ ហើយទូន្មាន នឹងបង្រៀនគេ ដរាបដល់ខ្ញុំមក»។—ធីម៉ូថេទី១ ៤:១៣
១. តើយើងអាចទទួលផលប្រយោជន៍ពីការអានព្រះគម្ពីរយ៉ាងណាខ្លះ?
ព្រះយេហូវ៉ាប្រទានសមត្ថភាពដ៏អស្ចារ្យដល់មនុស្សលោកនៃការរៀនឲ្យចេះអាននិងសរសេរ។ ទ្រង់ក៏បានប្រទានឲ្យបន្ទូលរបស់ទ្រង់ គឺព្រះគម្ពីរ ដើម្បីឲ្យយើងអាចរៀនឲ្យបានចេះដឹង។ (អេសាយ ៣០:២០, ២១) ជាលទ្ធផល ទំព័រនៃព្រះគម្ពីរអាចជួយយើងឲ្យ«ដើរ»ជាមួយពួកឰយុកោដែលកោតខ្លាចព្រះ ដូចជាអ័ប្រាហាំ អ៊ីសាក និងយ៉ាកុប។ យើងអាច«ឃើញ»ពួកស្ត្រីដែលកោតខ្លាចព្រះ ដូចជាសារ៉ា រេបិកា និងនាងរស់នៃសាសន៍ម៉ូអាប់។ ត្រូវហើយ យើងក៏អាច«ឮ»ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទថ្លែងធម្មទាននៅលើភ្នំដែរ។ យើងអាចទទួលសេចក្ដីកំសាន្តចិត្តទាំងនេះ និងសេចក្ដីបង្រៀនដ៏ឧត្តមដែលចេញពីព្រះគម្ពីរបរិសុទ្ធ បើសិនជាយើងជាអ្នកចេះអានល្អ។
២. តើអ្វីដែលបញ្ជាក់ថាព្រះយេស៊ូនិងពួកសាវ័ករបស់ទ្រង់អាចអានបានល្អ?
២ ដោយឥតសង្ស័យ យេស៊ូគ្រីស្ទដែលជាមនុស្សគ្រប់ល័ក្ខណ៍ ច្បាស់ជាមានសមត្ថភាពអានយ៉ាងល្អ ហើយទ្រង់ច្បាស់ជាដឹងបទគម្ពីរភាសាហេព្រើរច្រើន។ ដូច្នេះ នៅពេលដែលអារក្សល្បួងទ្រង់ ព្រះយេស៊ូបានសំដៅទៅបទគម្ពីរទាំងនោះ ហើយមានបន្ទូលថា៖ «មានសេចក្ដីចែងទុកដូច្នេះ»។ (ម៉ាថាយ ៤:៤, ៧, ១០) នៅគ្រាមួយ នៅឯសាលាប្រជុំក្នុងស្រុកណាសារ៉ែត ទ្រង់បានអាននៅសាធារណៈ ហើយបានអនុវត្តដល់អង្គទ្រង់ ពីផ្នែកមួយនៃទំនាយអេសាយ។ (លូកា ៤:១៦-២១) ចុះយ៉ាងណាដែរ ចំពោះស្ថានការណ៍ដែលទាក់ទងនឹងពួកសាវ័ករបស់ព្រះយេស៊ូ? ក្នុងការសរសេររបស់គេ ពួកគេតែងតែដកស្រង់ពីបទគម្ពីរភាសាហេព្រើរ។ ពួកមេដឹកនាំយូដា បានចាត់ទុកពេត្រុសនិងយ៉ូហានជាមនុស្សសាមញ្ញដែលល្ងង់ខ្លៅ ពីព្រោះពួកគេមិនបានទទួលការសិក្សាជាន់ខ្ពស់ពីសាលាហេព្រើរ។ ប៉ុន្តែសំបុត្ររបស់គេទាំងឡាយដែលព្រះបានបណ្ដាលឲ្យសរសេរនោះ បង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ថា ពួកគេចេះអាននិងសរសេរយ៉ាងល្អ។ (កិច្ចការ ៤:១៣) ប៉ុន្តែ តើការចេះអានពិតជាសំខាន់មែនឬ?
‹សប្បាយហើយ អ្នកណាដែលអានឮៗ›
៣. ហេតុអ្វីក៏ការអានព្រះគម្ពីរនិងប្រកាសនវត្ថុគ្រីស្ទានទាំងឡាយ ជាការសំខាន់ម្ល៉េះ?
៣ ការរៀននិងការអនុវត្តតាមចំណេះវិជ្ជាត្រឹមត្រូវនៃព្រះគម្ពីរ អាចធ្វើឲ្យបានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច។ (យ៉ូហាន ១៧:៣) ដូច្នេះ ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាដឹងថា ការអានហើយសិក្សាព្រះគម្ពីរបរិសុទ្ធ និងប្រកាសនវត្ថុទាំងឡាយរបស់គ្រីស្ទាន ដែលបានផ្ដល់មកតាមរយៈអ្នកបំរើស្មោះត្រង់ហើយឈ្លាសវៃនៃគ្រីស្ទានចាក់ប្រេងតាំង គឺមានសារៈសំខាន់ណាស់។ (ម៉ាថាយ ២៤:៤៥-៤៧) តាមការពិត ដោយប្រើប្រកាសនវត្ថុប៉មយាម មនុស្សរាប់ពាន់នាក់ត្រូវបានបង្រៀនឲ្យចេះអាន ហើយទទួលចំណេះដែលផ្ដល់ឲ្យជីវិតពីបន្ទូលរបស់ព្រះ។
៤. (ក) ហេតុអ្វីក៏មានសុភមង្គលពីការអាន ការសិក្សា និងការអនុវត្តបន្ទូលរបស់ព្រះ? (ខ) តើប៉ុលប្រាប់ធីម៉ូថេយ៉ាងណាចំពោះការអាន?
៤ សុភមង្គលបានមកពីការអាន ការសិក្សា និងការអនុវត្តតាមបន្ទូលរបស់ព្រះ។ ពីព្រោះដោយធ្វើដូច្នេះ បង្ហាញថាយើងគោរពហើយធ្វើឲ្យព្រះសព្វព្រះហឫទ័យ ព្រមទាំងទទួលពរពីទ្រង់ហើយមានអំណរទៀតផង។ ព្រះយេហូវ៉ាចង់ឲ្យពួកអ្នកបំរើរបស់ទ្រង់សប្បាយចិត្ត។ ដូច្នេះ ទ្រង់បានបញ្ជាឲ្យពួកសង្ឃអានក្រិត្យវិន័យរបស់ទ្រង់ឲ្យបណ្ដាជនស្ដាប់នៅអ៊ីស្រាអែលពីសម័យបុរាណ។ (ចោទិយកថា ៣១:៩-១២) នៅពេលដែលអែសរ៉ា ជាអ្នកចម្លង ហើយពួកអ្នកឯទៀត អានក្រិត្យវិន័យជូនបណ្ដាជនដែលមកជួបជុំគ្នាក្នុងយេរូសាឡិម គេបកស្រាយអត្ថន័យច្បាប់ឲ្យយល់ច្បាស់លាស់ ហើយជាលទ្ធផលមាន«ចិត្តអរសប្បាយឡើងជាខ្លាំង»។ (នេហេមា ៨:៦-៨, ១២) សាវ័កប៉ុល ក្រោយមកប្រាប់ធីម៉ូថេជាអ្នកធ្វើការជាមួយលោកថា៖ «ចូរឧស្សាហ៍មើលគម្ពីរ ហើយទូន្មាន នឹងបង្រៀនគេ ដរាបដល់ខ្ញុំមក»។ (ធីម៉ូថេទី១ ៤:១៣) សេចក្ដីបកប្រែមួយទៀត អានថា៖ «ចូរអ្នកព្យាយាមអានព្រះគម្ពីរ»។—សេចក្ដីបកប្រែអន្តរជាតិថ្មី
៥. តើតាមរបៀបណាដែលវិវរណៈ ១:៣ ភ្ជាប់សុភមង្គលជាមួយការអាន?
៥ ដែលថាសុភមង្គលរបស់យើងស្រេចទៅលើការអាន និងការអនុវត្តតាមបន្ទូលរបស់ព្រះ នោះបានបង្ហាញឲ្យឃើញច្បាស់ក្នុងវិវរណៈ ១:៣។ នៅទីនោះ ប្រាប់យើងថា៖ «មានពរហើយ អ្នកណាដែលមើល នឹងអស់អ្នកដែលស្ដាប់ពាក្យទំនាយទាំងនេះ ហើយប្រព្រឹត្តតាមសេចក្ដីទាំងប៉ុន្មាន ដែលកត់ទុកនេះដែរ ដ្បិតឯពេលវេលា នោះជិតដល់ហើយ»។ ត្រូវហើយ យើងត្រូវតែអានឲ្យឮ ហើយស្ដាប់ពាក្យទំនាយព្រះគម្ពីរនៃព្រះក្នុងវិវរណៈ និងទូទាំងបទគម្ពីរទាំងឡាយ។ បុគ្គលដែលពិតជាសប្បាយ គឺជាអ្នក«ត្រេកអរតែនឹងក្រិត្យវិន័យរបស់ព្រះយេហូវ៉ាវិញ ក៏រំពឹងគិតក្នុងក្រិត្យវិន័យទ្រង់ទាំងយប់ទាំងថ្ងៃដែរ»។ តើមានលទ្ធផលយ៉ាងណា? «ការអ្វីដែលអ្នកនោះធ្វើ នោះនឹងចំរើនឡើងទាំងអស់»។ (ទំនុកដំកើង ១:១-៣) ដូច្នេះ ដោយមូលហេតុត្រឹមត្រូវ អង្គការរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដាស់តឿនយើងម្នាក់ៗឲ្យអាន ហើយសិក្សាបន្ទូលរបស់ទ្រង់ដោយរៀងខ្លួន ជាក្រុមគ្រួសារ និងជាមួយមិត្ត។
ចូរឲ្យខំគិតនិងរំពឹងគិត
៦. តើយ៉ូស្វេតម្រូវឲ្យអានអ្វី ហើយតើនេះមានប្រយោជន៍យ៉ាងណា?
៦ តើតាមរបៀបណាដែលអ្នកអាចទទួលផលប្រយោជន៍ពីការអានបន្ទូលរបស់ព្រះនិងប្រកាសនវត្ថុគ្រីស្ទាន? អ្នកច្បាស់ជាឃើញថានឹងមានប្រយោជន៍ ដោយធ្វើអ្វីៗដែលយ៉ូស្វេបានធ្វើ ជាមេដឹកនាំដែលកោតខ្លាចព្រះនៃអ៊ីស្រាអែលពីសម័យបុរាណ។ ព្រះបានបញ្ជាលោកថា៖ «កុំឲ្យគម្ពីរក្រិត្យវិន័យនេះភ្លេចបាត់ពីមាត់ឯងឡើយ គឺត្រូវឲ្យនឹកជញ្ជឹងទាំងយប់ទាំងថ្ងៃវិញ ដើម្បីឲ្យបានកាន់ ហើយប្រព្រឹត្តតាមអស់ទាំងសេចក្ដី ដែលកត់ទុកក្នុងគម្ពីរនេះឯង ដ្បិតគឺយ៉ាងនោះដែលឯងនឹងបានកើតការនៅគ្រប់ទាំងផ្លូវឯង ហើយនឹងបានចំរើនឡើងផង»។ (យ៉ូស្វេ ១:៨) ‹អានដោយនឹកជញ្ជឹង› មានន័យថា អ្នកត្រូវអានពាក្យនោះតាមសម្លេងតិចៗ។ នេះជាជំនួយឲ្យចាំ ព្រោះនេះធ្វើឲ្យពត៌មានជាប់នៅក្នុងគំនិត។ យ៉ូស្វេបានតម្រូវឲ្យអានច្បាប់របស់ព្រះ«ទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ» ឬឲ្យបានទៀងទាត់។ នេះជារបៀបឲ្យបានជោគជ័យ ហើយឲ្យបានប្រព្រឹត្តដោយប្រាជ្ញា ក្នុងការបំពេញភារកិច្ចដែលព្រះប្រទានឲ្យធ្វើ។ ការអានបន្ទូលរបស់ព្រះដ៏ទៀងទាត់យ៉ាងនេះ អាចជួយអ្នកតាមរបៀបនេះដែរ។
៧. ហេតុអ្វីក៏យើងមិនត្រូវគិតតែពីល្បឿន នៅពេលដែលអានបន្ទូលរបស់ព្រះ?
៧ នៅពេលដែលអានបន្ទូលរបស់ព្រះ ចូរកុំឲ្យគិតតែពីល្បឿននៃការអាននោះ។ បើសិនជាអ្នកបានគ្រោងការនឹងចំណាយពេលមួយចំនួន ដើម្បីអានព្រះគម្ពីរ ឬប្រកាសនវត្ថុគ្រីស្ទានណាមួយ ចូរអានដោយមិនបង្ខំ។ នេះគឺសំខាន់ណាស់ ជាពិសេសនៅពេលដែលអ្នកកំពុងតែសិក្សា ដោយមានបំណងចង់ឲ្យចាំចំណុចសំខាន់ៗ។ ហើយនៅពេលដែលអ្នកអាន ចូរខំព្យាយាមគិត។ ចូរវែកញែកសេចក្ដីរបស់អ្នកសរសេរព្រះគម្ពីរ រួចសួរខ្លួនថា៖ ‹តើអ្នកសរសេរមានគោលបំណងយ៉ាងណា? តើតាមរបៀបណាដែលខ្ញុំអាចអនុវត្តពត៌មាននេះ›?
៨. ហេតុអ្វីក៏មានប្រយោជន៍ក្នុងការរំពឹងគិតនៅពេលដែលយើងអានព្រះគម្ពីរ?
៨ ចូរចំណាយពេលវេលារំពឹងគិត កាលដែលអ្នកអានព្រះគម្ពីរបរិសុទ្ធ។ នេះនឹងជួយអ្នកឲ្យចងចាំរឿងព្រះគម្ពីរ ហើយអនុវត្តតាមគោលការណ៍ព្រះគម្ពីរ។ ចូររំពឹងគិតអំពីបន្ទូលរបស់ព្រះ ដោយចងចាំគោលចំណុចនានា ដែលនឹងជួយអ្នកឲ្យនិយាយដែលចេញពីចិត្ត ដោយផ្ដល់ឲ្យចម្លើយដល់ពួកអ្នកដែលសួរស្មោះ ជាជាងនិយាយអ្វីមួយដែលអ្នកនឹងស្ដាយក្រោយ។ សុភាសិតដែលព្រះបានបណ្ដាលឲ្យតែង ចែងថា៖ «ចិត្តរបស់មនុស្សសុចរិតរំពឹងគិតជាមុន ទើបឆ្លើយ»។—សុភាសិត ១៥:២៨
ភ្ជាប់ចំណុចថ្មីជាមួយនឹងចំណុចចាស់
៩, ១០. តើអាចចំរើនដល់ការអានព្រះគម្ពីររបស់អ្នកយ៉ាងណាបាន ដោយភ្ជាប់ចំណុចថ្មីជាមួយចំណុចដែលបានរៀនហើយ?
៩ គ្រីស្ទានសឹងតែទាំងអស់ ត្រូវតែសារភាពថា នៅពេលមួយ គេមិនសូវដឹងប៉ុន្មានទេអំពីព្រះ បន្ទូលរបស់ទ្រង់ និងគោលបំណងរបស់ទ្រង់។ ប៉ុន្តែ សព្វថ្ងៃនេះ ចាប់ផ្ដើមពីការបង្កើតមនុស្សនិងការមានអំពើបាប អ្នកបំរើគ្រីស្ទានទាំងនេះអាចពន្យល់អំពីគោលបំណងនៃយញ្ញបូជារបស់ព្រះគ្រីស្ទ ហើយអាចប្រាប់អំពីសេចក្ដីហិនវិនាសនៃរបបលោកីយ៍ និងអាចបង្ហាញនូវរបៀបដែលមនុស្សគោរពតាមព្រះទទួលពរនៃជីវិតអស់កល្បជានិច្ចក្នុងផែនដីមនោរម្យ។ គេអាចពន្យល់រឿងទាំងនេះបាន ពីព្រោះអ្នកបំរើព្រះយេហូវ៉ាទាំងនេះបានយកចូល‹ចំណេះនៃព្រះ› ដោយសិក្សាព្រះគម្ពីរនិងប្រកាសនវត្ថុគ្រីស្ទានទាំងឡាយ។ (សុភាសិត ២:១-៥) បន្ដិចម្ដងៗ គេបានភ្ជាប់ចំណុចថ្មីដែលគេទើបបានរៀនជាមួយនឹងចំណុចដែលបានរៀនហើយ។
១០ ការភ្ជាប់ចំណុចថ្មីនៃព្រះគម្ពីរជាមួយនឹងចំណុចដែលយើងបានរៀនហើយ គឺមានប្រយោជន៍ច្រើនណាស់។ (អេសាយ ៤៨:១៧) កាលណាដែលជួបប្រទះច្បាប់ព្រះគម្ពីរ គោលការណ៍ព្រះគម្ពីរ ឬចំណុចអ្វីដែលមិនទាន់ដឹងច្បាស់ណាមួយ ចូរភ្ជាប់ចំណុចទាំងនេះជាមួយនឹងចំណុចដែលបានរៀនហើយ។ ចូរដាក់ពត៌មាននេះឲ្យបានស្របនឹងអ្វីៗដែលអ្នកបានរៀនអំពី«ពាក្យត្រឹមត្រូវ»។ (ធីម៉ូថេទី២ ១:១៣) ចូររកមើលពត៌មានដែលអាចជួយអ្នកឲ្យពង្រឹងទំនាក់ទំនងរបស់អ្នកជាមួយព្រះ ធ្វើឲ្យបុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់អ្នកបានប្រសើរ ឬជួយអ្នកឲ្យចូលរួមផ្សាយសេចក្ដីពិតជាមួយមនុស្សដទៃ។
១១. តើអ្នកអាចធ្វើយ៉ាងណាឲ្យបានផលប្រយោជន៍ នៅពេលអានអ្វីមួយដែលព្រះគម្ពីរចែងអំពីចរិយា? សូមពន្យល់។
១១ នៅពេលអានអ្វីមួយដែលព្រះគម្ពីរចែងអំពីចរិយា ចូរខំវែកញែកគោលការណ៍ដែលទាក់ទង។ រំពឹងគិតទៅលើការចែងនោះ ហើយសម្រេចចិត្តតើអ្នកនឹងធ្វើយ៉ាងណាក្នុងកាលៈទេសៈដូចនេះ។ យ៉ូសែបដែលជាកូនប្រុសរបស់លោកយ៉ាកុប បានបដិសេធមិនប្រព្រឹត្តអំពើអសីលធម៌ជាមួយប្រពន្ធរបស់លោក ប៉ូទីផា ដោយសួរថា៖ «ធ្វើដូចម្ដេចឲ្យខ្ញុំប្រព្រឹត្តការដែលអាក្រក់យ៉ាងធំនេះទៅបាន ធ្វើយ៉ាងនោះនឹងមានបាបនៅចំពោះព្រះផង»? (លោកុប្បត្តិ ៣៩:៧-៩) ក្នុងរឿងដ៏គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍នេះ យើងឃើញគោលការណ៍ដ៏សំខាន់—អំពើអសីលធម៌ខាងកាមជាបាបប្រឆាំងនឹងព្រះ។ យើងអាចភ្ជាប់ចំណុចនេះជាមួយនឹងសេចក្ដីថ្លែងផ្សេងទៀតក្នុងបន្ទូលរបស់ព្រះ ហើយអ្នកនឹងបានផលប្រយោជន៍ពីចំណេះនេះ បើត្រូវបានល្បួងឲ្យប្រព្រឹត្តអំពើខុសទំនងបែបនេះ។—កូរិនថូសទី១ ៦:៩-១១
នឹកដល់ព្រឹត្ដិការណ៍ក្នុងព្រះគម្ពីរ
១២. ហេតុអ្វីក៏ត្រូវនឹកដល់រឿងព្រះគម្ពីរ កាលដែលអ្នកអាន?
១២ ដើម្បីឲ្យចំណុចណាមួយជាប់ក្នុងគំនិតរបស់អ្នកកាលដែលអ្នកអាន ចូរនឹកដល់អ្វីៗដែលកំពុងតែកើតឡើង។ ក្នុងគំនិតរបស់អ្នក ចូរនឹកដល់ភូមិភាគ ផ្ទះ និងមនុស្ស។ ចូរស្ដាប់សម្លេងរបស់គេ។ ចូរស្រូបយកក្លិននំប៉័ងដែលកំពុងតែដុតក្នុងឡ។ ចូរធ្វើឲ្យរឿងនេះបានរស់រវើក។ បើធ្វើដូច្នេះ ទើបការអានរបស់អ្នកបានជាទីរំភើប ពីព្រោះអ្នកអាចឃើញទីក្រុងពីបុរាណ ឡើងភ្នំដ៏ខ្ពស់មួយ មានចិត្តអស្ចារ្យដល់ការបង្កើត ឬចូលរួមជាមួយពួកបុរសនិងស្ត្រីដែលមានជំនឿដ៏មុតមាំ។
១៣. តើអ្នកអាចរៀបរាប់យ៉ាងណា អំពីអ្វីដែលបានកត់ទុកមកក្នុងចៅហ្វាយ ៧:១៩-២២?
១៣ ឧបមាថា អ្នកកំពុងតែអានចៅហ្វាយ ៧:១៩-២២។ ចូរនឹកដល់អ្វីៗដែលកំពុងតែកើតឡើង។ ចៅហ្វាយគេឌាន និងពួកបុរសអ៊ីស្រាអែលបីរយនាក់បានបោះទ័ពនៅជាយជំរំនៃពួកម៉ាឌាន។ នេះប្រហែលជាម៉ោងដប់យប់ នៅ«វេលាចូលយាមជាកណ្ដាល»។ ពួកអ្នកយាមរបស់ពួកម៉ាឌានក៏ទើបតែនឹងផ្លាស់វេនយាម ហើយភាពងងឹតគ្របដណ្ដប់មកលើជំរំពួកសត្រូវរបស់អ៊ីស្រាអែលដែលកំពុងតែដេក។ មើលហ្ន៎! គេឌាននិងពួកបុរសរបស់គាត់មានត្រែនៅដៃទាំងអស់គ្នា។ ពួកគេម្នាក់ៗមានក្អមយ៉ាងធំ ហើយកាន់ចន្លុះនៅដៃឆ្វេង។ មួយរំពេចនោះ ពួកទាំងបីក្រុមនៃមួយរយនាក់ ផ្លុំត្រែរបស់គេ លើកចន្លុះរបស់គេឡើយ រួចស្រែកថា៖ «នេះហើយជាដាវផងព្រះយេហូវ៉ា ហើយរបស់ផងគេឌានដែរ»! អ្នកក៏មើលទៅឯជំរំ។ ពួកម៉ាឌានកំពុងតែរត់ចេញ ហើយក៏ចាប់ផ្ដើមស្រែកឡើង! កាលដែលពួកបុរសបីរយនាក់បន្តផ្លុំត្រែរបស់គេ ព្រះបណ្ដាលឲ្យពួកម៉ាឌានកាប់សម្លាប់គ្នាឯងទៅវិញទៅមក។ គេក៏បានដេញតាមពួកម៉ាឌាន ហើយព្រះយេហូវ៉ាក៏ប្រទានឲ្យពួកអ៊ីស្រាអែលមានជ័យជំនះ។
ការរៀនមេរៀនដ៏មានតម្លៃ
១៤. តើតាមរបៀបណាដែលយើងអាចប្រើចៅហ្វាយជំពូក ៩ ក្នុងការបង្ហាត់កូនក្មេងឲ្យមានចិត្តរាបទាប?
១៤ ដោយអានបន្ទូលរបស់ព្រះ យើងអាចរៀនមេរៀនជាច្រើន។ ជាឧទាហរណ៍ ប្រហែលជាអ្នកចង់បង្ហាត់កូនចៅរបស់អ្នកឲ្យចេះមានចិត្តរាបទាប។ នេះស្រួលនឹកក្នុងចិត្ត ហើយស្រួលយល់ចំណុចសំខាន់ៗពីអ្វីៗដែលចែងមកក្នុងទំនាយនៃយ៉ូថាម ដែលជាកូនប្រុសរបស់គេឌាន។ ចូរចាប់ផ្ដើមអានចៅហ្វាយ ៩:៨ យ៉ូថាមបាននិយាយថា៖ «មានកាល១ថ្ងៃ ពួកដើមឈើចង់ធ្វើបុណ្យចាក់ប្រេងតាំងឲ្យមានស្តេចឡើង»។ ដើមអូលីវ ដើមល្វា និងដើមទំពាំងបាយជូរ បានប្រកែកមិនព្រមសោយរាជ្យឡើយ។ ប៉ុន្តែគុម្ពបន្លាមានចិត្តរីករាយនឹងសោយរាជ្យ។ ដោយបានអានរឿងនេះឲ្យកូនរបស់អ្នកស្ដាប់ហើយ អ្នកអាចពន្យល់ថា ដើមដ៏មានតម្លៃតំណាងមនុស្សដែលសមគួរ ដែលមិនចង់បានឋានៈជាស្តេចសោយរាជ្យលើពួកអ៊ីស្រាអែលគ្នាឯង។ គុម្ពបន្លាដែលមានប្រយោជន៍សំរាប់តែដុតភ្លើងនោះ តំណាងស្តេចដ៏ក្រអឺតឈ្មោះ អ័ប៊ីម្ម៉ាឡិច ជាឃាតករដែលចង់ជិះជាន់លើអ្នកដទៃ ប៉ុន្តែត្រូវបានគេសម្លាប់ចោល ក្នុងការសម្រេចទំនាយរបស់យ៉ូថាម។ (ចៅហ្វាយ ជំពូក ៩) តើកូនណាមួយពេលធំឡើងចង់ធ្វើដូចគុម្ពបន្លានេះ?
១៥. តើសារៈសំខាន់នៃសេចក្ដីស្មោះត្រង់បង្ហាញឲ្យឃើញយ៉ាងណា ក្នុងសៀវភៅនាងរស់?
១៥ សារៈសំខាន់នៃសេចក្ដីស្មោះត្រង់ ត្រូវបានបង្ហាញឲ្យឃើញច្បាស់ក្នុងព្រះគម្ពីរសៀវភៅនាងរស់។ ឧបមាថា សមាជិកនៃក្រុមគ្រួសាររបស់អ្នកផ្លាស់វេនគ្នាអានដំណើររឿង ហើយខំស្រូបយកអ្វីៗដែលបានចែងមក។ នោះអ្នកនឹងឃើញនាងរស់ដែលជាសាសន៍ម៉ូអាប់ធ្វើដំណើរទៅក្រុងបេថ្លេហិម ជាមួយនឹងម្ដាយក្មេកដែលជាស្ត្រីមេម៉ាយ ឈ្មោះន៉ាអូមី ហើយអ្នកឮនាងរស់និយាយថា៖ «សាសន៍របស់អ្នកម្ដាយនឹងបានជាសាសន៍របស់ខ្ញុំ ហើយព្រះរបស់អ្នកម្ដាយនឹងបានជាព្រះរបស់ខ្ញុំដែរ»។ (នាងរស់ ១:១៦) អ្នកឃើញនាងរស់កំពុងតែប្រមូលស្រូវពីក្រោយពួកអ្នកច្រូតក្នុងស្រែរបស់លោកបូអូស។ អ្នកឮគាត់ពោលពាក្យសរសើរនាង ដោយនិយាយថា៖ «ដ្បិតមនុស្សទាំងអស់នៅទីក្រុងខ្ញុំនេះដឹងហើយថា នាងជាស្ត្រីល្អត្រឹមត្រូវណាស់»។ (នាងរស់ ៣:១១) បន្ដិចទៀត បូអូសនឹងរៀបការនាងរស់។ ស្របទៅតាមការរៀបចំអាពាហ៍ពិពាហ៍នៃបងប្អូនប្រុសថ្លៃ ដោយលោកបូអូសនាងនឹងមានកូនប្រុស«ឲ្យន៉ាអូមី»។ នាងរស់ក៏បានទៅជាជីដូននៃដាវីឌ ហើយជាយថាហេតុ ជាជីដូនរបស់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ។ ដូច្នេះ នាងបានទទួល‹រង្វាន់ដ៏គ្រប់ល័ក្ខណ៍›។ ម្យ៉ាងវិញទៀត អស់ពួកអ្នកដែលអានដំណើររឿងព្រះគម្ពីរ រៀនមេរៀនដ៏មានតម្លៃមួយ៖ ការមានចិត្តស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ា នោះអ្នកនឹងបានទទួលរង្វាន់ជាបរិបូរ។—នាងរស់ ២:១២; ៤:១៧-២២; សុភាសិត ១០:២២; ម៉ាថាយ ១:១, ៥, ៦
១៦. តើកាសាកល្បងអ្វីដែលពួកហេព្រើរបីនាក់បានជួបប្រទះ ហើយតើតាមរបៀបណាដែលរឿងនេះជួយយើង?
១៦ ដំណើររឿងនៃពួកហេព្រើរ ឈ្មោះ សាដ្រាក់ មែសាក់ និងអ័បេឌនេកោ អាចជួយយើងឲ្យមានចិត្តស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះ ពេលយើងជួបស្ថានការណ៍ដ៏ពិបាកណាមួយ។ ចូរនឹកដល់ព្រឹត្ដិការណ៍នោះ ពេលដែលអានឮៗពីដានីយ៉ែលជំពូក ៣។ ពួកមន្ត្រីទាំងឡាយនៃបាប៊ីឡូនបានមកជួបជុំគ្នា នៅពីមុខរូបចម្លាក់មាសដ៏ធំមួយនៅទីវាលដូរា។ ពេលឮគេគោះភ្លេង មនុស្សក៏ដួលក្រាបថ្វាយបង្គំរូបចម្លាក់ ដែលស្តេចនេប៊ូក្នេសាបានតម្លើង។ មនុស្សទាំងអស់ធ្វើតាមសេចក្ដីនេះ លើកលែងតែសាដ្រាក់ មែសាក់ និងអ័បេឌនេកោ។ ដោយចិត្តគោរពនិងម៉ឺងម៉ាត់ ពួកគេទូលប្រាប់ស្តេចថា គេនឹងមិនបំរើព្រះរបស់ទ្រង់ ហើយថ្វាយបង្គំរូបចម្លាក់មាសនោះទេ។ ពួកយុវជនហេព្រើរទាំងនេះត្រូវបានគេចាប់ដាក់ក្នុងគុកភ្លើងដែលឆេះយ៉ាងសន្ធៅ។ ប៉ុន្តែ តើមានអ្វីកើតឡើង? មើលទៅក្នុង ស្តេចក៏ឃើញមនុស្សប្រុសបួននាក់ ហើយម្នាក់ទៀត«មានភាពដូចជាកូនព្រះ»។ (ដានីយ៉ែល ៣:២៥) គេក៏យកពួកហេព្រើរបីនាក់ចេញពីគុកភ្លើង ហើយស្តេចនេប៊ូក្នេសាក៏ប្រទានពរដល់ព្រះរបស់គេ។ នេះជាការដ៏ល្អណាស់ ដោយបាននឹកដល់ដំណើររឿងនេះ។ ហើយជាមេរៀនដ៏ល្អម្ល៉េះហ្ន៎ ចំពោះសេចក្ដីស្មោះត្រង់ដល់ព្រះយេហូវ៉ាក្រោមការសាកល្បង!
ផលប្រយោជន៍ពីការអានព្រះគម្ពីរជាគ្រួសារ
១៧. ចូរសង្ខេបប្រាប់អំពីផលប្រយោជន៍ខ្លះៗ ដែលគ្រួសាររបស់អ្នកអាចរៀន ពីការអានព្រះគម្ពីរជាមួយគ្នា។
១៧ គ្រួសាររបស់អ្នកអាចទទួលផលប្រយោជន៍ជាច្រើន បើសិនណាអ្នកចំណាយពេលអានព្រះគម្ពីរជាមួយគ្នាដោយទៀតទាត់។ ចាប់ផ្ដើមពីលោកុប្បត្តិ អ្នកអាចនឹកដល់ការបង្កើត ហើយសម្លឹងមើលទីលំនៅដើមរបស់មនុស្ស។ អ្នកអាចចែកការពិសោធនៃពួកស្មោះត្រង់ពីដើមជាមួយគ្រួសាររបស់គេ ហើយដើរតាមពួកអ៊ីស្រាអែលកាលដែលគេឆ្លងសមុទ្រក្រហមលើដីគោក។ អ្នកអាចឃើញក្មេងគង្វាល ដាវីឌមានជ័យជំនះលើយក្សកូលីយ៉ាត។ គ្រួសាររបស់អ្នកអាចឃើញសំណង់ព្រះវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ាក្នុងក្រុងយេរូសាឡិម ហើយអាចឃើញពួកទ័ពបាប៊ីឡូនបានកំទេចក្រុងនោះចោល ហើយអាចមើលការសង់ឡើងវិញ នៅក្រោមបង្គាប់នៃលោកសូរ៉ូបាបិល។ ជាមួយពួកគង្វាលដែលមានចិត្តរាបទាបនៅជិតក្រុងបេថ្លេហិម អ្នកអាចឮសេចក្ដីប្រកាសរបស់ពួកទេវតាអំពីកំណើតរបស់ព្រះយេស៊ូ។ អ្នកអាចដឹងយ៉ាងល្អិតល្អន់អំពីពិធីជ្រមុជទឹក និងកិច្ចបំរើរបស់ទ្រង់ ហើយឃើញទ្រង់ប្រគល់ជីវិតជាតម្លៃលោះ ហើយអាចមានចិត្តរីករាយនឹងការរស់ឡើងវិញរបស់ទ្រង់។ បន្ទាប់មក អ្នកអាចធ្វើដំណើរជាមួយសាវ័កប៉ុល ហើយមើលឃើញការបង្កើតនៃក្រុមជំនុំជាច្រើន កាលដែលសាសនាគ្រីស្ទានបានរីកចំរើន។ រួចមក ក្នុងសៀវភៅវិវរណៈ គ្រួសាររបស់អ្នកអាចគាប់ចិត្តនឹងចក្ខុនិមិត្តដ៏ធំៗរបស់សាវ័កយ៉ូហានអំពីអនាគត រួមបញ្ចូលនឹងការសោយរាជ្យមួយពាន់ឆ្នាំរបស់ព្រះគ្រីស្ទ។
១៨, ១៩. តើយោបល់អ្វីខ្លះដែលផ្ដល់មក ចំពោះការអានព្រះគម្ពីរជាគ្រួសារ?
១៨ បើសិនជាអ្នកអានព្រះគម្ពីរជាគ្រួសារ ចូរអានឲ្យច្បាស់ហើយដោយចិត្តសាទរ។ នៅពេលដែលអានភាគខ្លះនៃព្រះគម្ពីរ សមាជិកគ្រួសារម្នាក់—ប្រហែលជាឪពុក—អាចអានរឿងទាំងមូល។ សមាជិកខ្លះទៀត អាចយកមុខនាទីដើរតួជាមនុស្សក្នុងព្រះគម្ពីរ ហើយអានផ្នែករបស់ខ្លួនដោយបញ្ចេញអារម្មណ៍ត្រឹមត្រូវ។
១៩ កាលដែលអ្នកចែកគ្នាអានព្រះគម្ពីរជាមួយគ្រួសាររបស់អ្នក សមត្ថភាពនៃការអានរបស់អ្នកនឹងបានប្រសើរឡើង។ ហើយប្រហែលជាចំណេះរបស់អ្នកអំពីព្រះក៏នឹងបានចេះច្រើនដែរ ហើយនេះនឹងធ្វើឲ្យអ្នកបានស្និទ្ធស្នាលនឹងទ្រង់។ លោកអេសាបបានច្រៀងថា៖ «ឯទូលបង្គំ ដែលទូលបង្គំចូលទៅជិតព្រះ នោះជាការល្អដល់ទូលបង្គំ ទូលបង្គំបានយកព្រះអម្ចាស់យេហូវ៉ាទុកជាទីពឹងហើយ ដើម្បីឲ្យបានថ្លែងប្រាប់ពីអស់ទាំងការរបស់ទ្រង់»។ (ទំនុកដំកើង ៧៣:២៨) នេះនឹងជួយគ្រួសាររបស់អ្នកឲ្យដូចលោកម៉ូសេ ដែល«បានកាន់យ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួន ហាក់ដូចជាឃើញព្រះដ៏មើលមិនឃើញដែរ»។—ហេព្រើរ ១១:២៧
ការអាននិងកិច្ចបំរើគ្រីស្ទាន
២០, ២១. តើកិច្ចការផ្សាយរបស់យើងទាក់ទងជាមួយនឹងសមត្ថភាពអានយ៉ាងណា?
២០ ការចង់ថ្វាយបង្គំ«ព្រះដ៏មើលមិនឃើញ» គួរតែជំរុញយើងឲ្យខំប្រឹងអានឲ្យបានល្អ។ សមត្ថភាពនៃការអានល្អ នឹងជួយយើងឲ្យផ្សាយពីបន្ទូលរបស់ព្រះ។ នេះប្រាកដជានឹងជួយយើងឲ្យបន្តផ្សាយអំពីព្រះរាជាណាចក្រ ដែលព្រះយេស៊ូបានបញ្ជាពួកអ្នកកាន់តាមទ្រង់ឲ្យធ្វើ កាលដែលទ្រង់មានបន្ទូលថា៖ «ចូរទៅបញ្ចុះបញ្ចូលឲ្យមានសិស្សនៅគ្រប់ទាំងសាសន៍ ព្រមទាំងធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹកឲ្យ ដោយនូវព្រះនាមព្រះវរបិតា ព្រះរាជបុត្រា នឹងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធចុះ ហើយបង្រៀន ឲ្យគេកាន់តាមគ្រប់ទាំងសេចក្ដី ដែលខ្ញុំបានបង្គាប់មកអ្នករាល់គ្នា»។ (ម៉ាថាយ ២៨:១៩, ២០; កិច្ចការ ១:៨) ការផ្សាយជាកិច្ចការដ៏សំខាន់ចំពោះប្រជារាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយសមត្ថភាពនៃការអាននឹងជួយយើងឲ្យសម្រេចការនេះ។
២១ ដើម្បីឲ្យបានជាអ្នកអានល្អ ហើយជាអ្នកប៉ិនបង្រៀនបន្ទូលរបស់ព្រះ យើងត្រូវតែខំខ្នះខ្នែង។ (អេភេសូរ ៦:១៧) ដូច្នេះ ចូរ‹ខំឲ្យអស់ពីសមត្ថភាព ដើម្បីបង្ហាញខ្លួនឲ្យព្រះសព្វព្រះហឫទ័យ ដោយកាត់ស្រាយព្រះបន្ទូលនៃសេចក្ដីពិតយ៉ាងត្រឹមត្រូវ›។ (ធីម៉ូថេទី២ ២:១៥) ចូរចំរើនចំណេះនៃសេចក្ដីពិតពីព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ហើយចូរចំរើនសមត្ថភាពរបស់អ្នកជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា ដោយឧស្សាហ៍អាន។
តើអ្នកនឹងឆ្លើយយ៉ាងណា?
◻ តើសុភមង្គលស្រេចទៅលើការអានបន្ទូលរបស់ព្រះយ៉ាងដូចម្ដេច?
◻ ហេតុអ្វីក៏ត្រូវរំពឹងគិតអំពីអ្វីៗដែលអ្នកអានក្នុងព្រះគម្ពីរ?
◻ ហេតុអ្វីក៏ត្រូវប្រើការភ្ជាប់និងការនឹកក្នុងចិត្ត ពេលអានព្រះគម្ពីរ?
◻ តើមានមេរៀនអ្វីខ្លះដែលអាចរៀនពីការអានព្រះគម្ពីរ?
◻ ហេតុអ្វីក៏ត្រូវអានព្រះគម្ពីរជាគ្រួសារ ហើយតើការអាននេះជាប់ទាក់ទងយ៉ាងណាទៅលើកិច្ចផ្សាយគ្រីស្ទាន?
[រូបភាពនៅទំព័រ២៣]
នៅពេលអានព្រះគម្ពីរជាគ្រួសារ ចូរនឹកដល់ដំណើររឿង ហើយរំពឹងគិតអំពីសារៈសំខាន់នៃរឿងនោះ