ជួយឲ្យផុតពីគ្រោះថ្នាក់!
ពេលកំពុងជីករូងក្នុងដីដើម្បីរកធ្យូងថ្មនៅរដ្ឋមួយនាសហរដ្ឋអាម៉េរិក មួយរំពេចនោះស្រាប់តែមានទឹករាប់សិបលានលីត្រជន់ឡើងចូលរូង។ អ្នកជីក៩នាក់បានជាប់នៅក្នុងចន្លោះតូចមួយដែលទឹកជន់មិនដល់ តែពួកគេចេញមិនរួចព្រោះចន្លោះនោះស្ថិតនៅជម្រៅ៧៣ម៉ែត្រនៅក្នុងដី។ បីថ្ងៃក្រោយមក ទើបគេបានផុតពីគ្រោះថ្នាក់! តើគេបានសង្គ្រោះដោយវិធីណា?
អ្នកសង្គ្រោះបានប្រើផែនទីនិងប្រដាប់អេឡិចត្រូនិកពិសេស (GPS) ដើម្បីដឹងកន្លែង រួចចោះរន្ធដែលមានទទឹងប្រវែង៦៥សង់ទីម៉ែត្រឆ្ពោះទៅឯអ្នករងគ្រោះ។ រួចមកអ្នកសង្គ្រោះបានទម្លាក់កន្ត្រកចុះទៅឯអ្នករងគ្រោះ ហើយគេលើកម្នាក់ម្ដងៗឡើងមកលើវិញ។ ដោយបានរួចពីស្លាប់ អ្នករងគ្រោះរំភើបចិត្តណាស់! ហើយបានថ្លែងអំណរគុណចំពោះអ្នកដែលជួយគេឲ្យផុតពីគ្រោះថ្នាក់។
យើងភាគច្រើនមិនដែលផ្សងគ្រោះថ្នាក់ដល់ជីវិត ដូចអ្នកជីកដីរកធ្យូងថ្មទាំង៩នាក់នោះទេ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ យើងរាល់គ្នាត្រូវការជំនួយ ពីព្រោះយើងមិនអាចគេចផុតពីជំងឺតម្កាត់ ជរាភាពនិងសេចក្ដីស្លាប់បានឡើយ។ លោកយ៉ូបជាអ្នកថ្វាយបង្គំព្រះនៅសម័យបុរាណ គាត់មានប្រសាសន៍ថា៖ «មនុស្សដែលកើតពីស្រីមក សុទ្ធតែមានអាយុខ្លីទាំងអស់ ហើយក៏មានសេចក្ដីលំបាកជានិច្ចផង។ គេចេញមកដូចជាផ្កា រួចត្រូវកាត់ដាច់ទៅ គេរួញថយបាត់ទៅ ដូចជាស្រមោល ឥតនៅស្ថិតស្ថេរឡើយ»។ (យ៉ូប ១៤:១, ២) នៅសព្វថ្ងៃនេះ ប្រមាណ៣.៥០០ឆ្នាំក្រោយសម័យយ៉ូប ស្ថានភាពនៅតែដដែល ពីព្រោះគ្មាននរណាអាចជៀសស្លាប់បានឡើយ មែនទេ? មិនថាយើងរស់នៅប្រទេសណា និងថែរក្សាសុខភាពឲ្យបានល្អប៉ុណ្ណាក៏ដោយ យើងត្រូវការជំនួយដើម្បីគេចផុតពីទុក្ខលំបាក ជរាភាពនិងសេចក្ដីស្លាប់។
ពួកវិទ្យាសាស្ត្រនិងអ្នកប្រាជ្ញឯទៀតចេះតែខំរកវិធីពន្យារជីវិតឲ្យបានវែងជាងបន្ដិច។ អង្គការមួយឃោសនាថា គេមានផែនការ«យកឈ្នះលើសេចក្ដីស្លាប់ដែលយាយីមនុស្សជាតិ»។ គេក៏មានបំណង«ជួយសមាជិកអង្គការឲ្យមានចំណេះលូតលាស់ដល់កម្រិតដែលអាចមានជីវិតអមតៈ»។ ប៉ុន្តែរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ សេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាដ៏ខ្លាំងក្លារបស់អង្គការនោះ និងបច្ចេកវិជ្ជាផ្សេងៗ មិនបានជួយបន្ថែមអាយុឲ្យមនុស្សច្រើនប៉ុន្មានទេ។ ដូច្នេះ ពាក្យរបស់លោកម៉ូសេដែលរស់ប្រមាណ៣.៥០០ឆ្នាំមុនដែលថា មនុស្សអាចមានអាយុមធ្យមត្រឹមតែ៧០ឬ៨០ឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ គឺជាការពិតមែន។—ទំនុកដំកើង ៩០:១០
មិនថាយើងឯកភាពឬមិនឯកភាពនឹងទស្សនៈរបស់លោកយ៉ូបស្តីអំពីជីវិតនិងសេចក្ដីស្លាប់ក៏ដោយ យើងជៀសមិនរួចទេ ពីការ«រួញថយ»នៃជីវិត ដែល«បាត់ទៅដូចជាស្រមោល»។ តាមពិត ពេលស្លាប់ យើងមិនគ្រាន់តែបាត់បង់ជីវិតប៉ុណ្ណោះ តែក៏លាចេញពីញាតិមិត្ត ក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្លួន និងអ្វីៗទាំងអស់ដែលយើងបានសម្រេចក្នុងជីវិត។ ស្តេចសាឡូម៉ូនជាអ្នកប្រាជ្ញម្នាក់នៅប្រទេសអ៊ីស្រាអែលសម័យបុរាណ ដែលមានប្រសាសន៍ថា៖ «មនុស្សដែលរស់ គេដឹងថាខ្លួននឹងស្លាប់ជាមិនខាន តែមនុស្សស្លាប់ឥតដឹងអ្វីឡើយ គេក៏គ្មានរង្វាន់អ្វីទៀតដែរ ពីព្រោះសេចក្ដីនឹកចាំពីគេបានសូន្យបាត់ហើយ»។—សាស្ដា ៩:៥
សំណេរក្នុងគម្ពីរបញ្ជាក់ពីស្ថានការណ៍ពិតដែលមានក្នុងជីវិត ដោយប្រៀបធៀបសេចក្ដីស្លាប់ទៅនឹងស្តេចដ៏កាចសាហាវដែល«សោយរាជ្យ»លើមនុស្សជាតិ។ ណាមួយទៀត សេចក្ដីស្លាប់ក៏ប្រៀបដូចជាខ្មាំងសត្រូវដ៏ខ្លាំងពូកែ ហើយមនុស្សលោកពិតជាត្រូវការជំនួយដើម្បីជៀសឲ្យផុតពីខ្មាំងសត្រូវនេះមែន! (រ៉ូម ៥:១៤; កូរិនថូសទី១ ១៥:២៦) សូម្បីតែអ្នកសង្គ្រោះដែលបានទទួលការបង្ហាត់បង្រៀនដ៏ល្អបំផុត និងមានឧបករណ៍ដ៏ទំនើបជាងគេ ក៏មិនអាចជួយយើងឲ្យរួចពីសេចក្ដីស្លាប់បានឡើយ។ រីឯព្រះយេហូវ៉ាដែលបានបង្កើតមនុស្សដំបូងវិញ លោកបានរៀបចំវិធីដើម្បីសង្គ្រោះយើងហើយ!
[អ្នកផ្ដល់សិទ្ធិឲ្យប្រើរូបភាពនៅទំព័រ៣]
Photo by Gene J. Puskar-Pool/Getty Images