សន្ដិភាពសម្រាប់មួយពាន់ឆ្នាំនិងក្រោយមួយពាន់ឆ្នាំ!
«ដើម្បីឲ្យព្រះធ្វើជាអ្វីៗទាំងអស់ដល់មនុស្សទាំងអស់»។—១កូ. ១៥:២៨
តើអ្នកអាចពន្យល់បានឬទេ?
តើការសម្រេចនៃបទគម្ពីរទាំងនេះនឹងមានសារៈសំខាន់យ៉ាងណាចំពោះអ្នក?
១. តើសេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏គួរឲ្យរំភើបចិត្តដែល«មនុស្សមួយក្រុមធំ»នឹងទទួលគឺជាអ្វី?
តើអ្នកអាចនឹកគិតអំពីអ្វីដ៏ល្អៗទាំងអស់ដែលរដ្ឋាភិបាលដ៏ខ្លាំងក្លាមួយក្រោមការដឹកនាំរបស់អ្នកគ្រប់គ្រងម្នាក់ដែលយុត្ដិធម៌ ហើយចេះអាណិតអាសូរអាចផ្ដល់ឲ្យបណ្ដារាស្ត្ររបស់លោកក្នុងរយៈពេល១.០០០ឆ្នាំឬទេ? «មនុស្សមួយក្រុមធំ»ដែលគ្មានចំនួនកំណត់ នឹងឃើញព្រឹត្ដិការណ៍អស្ចារ្យជាច្រើននៅអនាគត។ ពួកគេនឹងរួចជីវិតពី«គ្រាទុក្ខវេទនាដ៏ខ្លាំង»ដែលនឹងធ្វើឲ្យរបៀបរបបដ៏អាក្រក់សព្វថ្ងៃនេះលែងមានទៀត។—បប. ៧:៩, ១៤
២. តើមនុស្សជាតិរងផលវិបាកអ្វីខ្លះក្នុងអំឡុង៦.០០០ឆ្នាំកន្លងទៅនេះ?
២ ក្នុងអំឡុង៦.០០០ឆ្នាំនៃប្រវត្ដិសាស្ត្ររបស់មនុស្ស ការសម្រេចចិត្តដោយខ្លួនឯងនិងការគ្រប់គ្រងដោយខ្លួនឯងបាននាំឲ្យមនុស្សជាតិរងទុក្ខវេទនានិងការឈឺចាប់ជាច្រើនដែលគួរឲ្យខ្លោចផ្សា។ គម្ពីរបានចែងជាយូរយារមកហើយថា៖ «មនុស្សម្នាក់មានអំណាចលើមនុស្សម្នាក់ទៀត ឲ្យគេត្រូវវេទនា»។ (សាស្ដ. ៨:៩) តើយើងឃើញអ្វីខ្លះសព្វថ្ងៃនេះ? ក្រៅពីសង្គ្រាមនិងការបះបោរ មានបញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរជាច្រើនដូចជាភាពក្រីក្រ ជំងឺ ការបំផ្លិចបំផ្លាញបរិស្ថាន បម្រែបម្រួលធាតុអាកាស និងអ្វីផ្សេងទៀត។ ពួកមន្ត្រីរដ្ឋាភិបាលបានព្រមានថា បើយើងមិនកែប្រែចិត្តគំនិតរបស់យើងទេ យើងនឹងទទួលលទ្ធផលអាក្រក់ក្រៃលែង។
៣. តើការគ្រប់គ្រង១.០០០ឆ្នាំនឹងសម្រេចអ្វី?
៣ ក្រោមការដឹកនាំរបស់លោកយេស៊ូគ្រិស្តដែលជាស្តេចនិងជាមេស្ស៊ីនិងពួក១៤៤.០០០នាក់ដែលគ្រប់គ្រងជាមួយលោក រាជាណាចក្រព្រះនឹងចាត់វិធានការជាបណ្ដើរៗដើម្បីបំបាត់ចោលនូវបញ្ហាទាំងអស់ដែលមនុស្សជាតិជួបប្រទះ ហើយធ្វើឲ្យភពផែនដីនេះដែលជាទីអាស្រ័យនៅរបស់ពួកគេបានល្អដូចដើម។ ការគ្រប់គ្រង១.០០០ឆ្នាំនឹងសម្រេចសេចក្ដីសន្យាដ៏កក់ក្ដៅរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលថា៖ «[ខ្ញុំ]នឹងបង្កើតផ្ទៃមេឃថ្មី ហើយនឹងផែនដីថ្មី ឯរបស់ពីមុនៗ នោះនឹងគ្មានអ្នកណានឹកចាំទៀត ក៏មិនដែលចូលក្នុងគំនិតឡើយ»។ (អេ. ៦៥:១៧) តើព្រឹត្ដិការណ៍ដ៏អស្ចារ្យអ្វីដែលនឹងកើតឡើងទោះជាយើងមិនទាន់មើលឃើញក៏ដោយ? ដោយមានជំនួយពីទំនាយក្នុងបណ្ដាំរបស់ព្រះ សូមយើងពិចារណាអំពីអ្វីៗដ៏អស្ចារ្យដែលយើង«មើលមិនឃើញ»នៅឡើយ។—២កូ. ៤:១៨
‹មនុស្សនឹងសង់ផ្ទះ ក៏នឹងដាំចំការទំពាំងបាយជូរ›
៤. តើមនុស្សជាច្រើនមានលំនៅស្ថានបែបណាសព្វថ្ងៃនេះ?
៤ មនុស្សគ្រប់រូបចង់មានផ្ទះរបស់ខ្លួន ជាកន្លែងដែលគាត់និងក្រុមគ្រួសារគាត់អាចមានអារម្មណ៍សុខសាន្តនិងមានសុវត្ថិភាព។ ប៉ុន្តែ នៅក្នុងពិភពលោកសព្វថ្ងៃនេះ ការមានលំនៅស្ថានសមរម្យគឺជាបញ្ហាដ៏ធំមួយ។ បណ្ដាជនរស់នៅកកកុញក្នុងទីក្រុងដែលមានមនុស្សកុះករ។ មនុស្សច្រើននាក់ត្រូវរស់នៅក្នុងលំនៅបណ្ដោះអាសន្ននៅក្នុងតំបន់មនុស្សក្រីក្ររស់នៅ។ ចំពោះពួកគេ ការមានផ្ទះរបស់ខ្លួនគឺគ្រាន់តែការស្រមៃប៉ុណ្ណោះ។
៥, ៦. (ក) តើអេសាយ ៦៥:២១និងមីកា ៤:៤នឹងបានសម្រេចយ៉ាងដូចម្ដេច? (ខ) តើតាមរបៀបណាយើងអាចទទួលពរនោះ?
៥ ក្រោមការគ្រប់គ្រងនៃរាជាណាចក្រព្រះ សេចក្ដីប្រាថ្នារបស់មនុស្សគ្រប់រូបដែលចង់មានផ្ទះរបស់ខ្លួននឹងបានសម្រេច ពីព្រោះអេសាយបានទាយថា៖ «មនុស្សនឹងសង់ផ្ទះ ហើយនឹងអាស្រ័យនៅផង ក៏នឹងដាំចំការទំពាំងបាយជូរ ហើយនឹងបរិភោគផលដែរ»។ (អេ. ៦៥:២១) ប៉ុន្តែ ការមានផ្ទះមួយរបស់ខ្លួនមិនមែនជាសេចក្ដីសង្ឃឹមតែមួយគត់របស់ពួកគេទេ។ យ៉ាងណាមិញ សព្វថ្ងៃនេះមនុស្សខ្លះរស់នៅក្នុងផ្ទះរបស់ខ្លួន តែអ្នកខ្លះថែមទាំងរស់នៅក្នុងផ្ទះថ្មធំៗឬក្នុងលំនៅដ៏ល្អប្រណីតទៀតផង។ ប៉ុន្តែ ពួកគេតែងតែបារម្ភថាពួកគេលែងមានផ្ទះទៀតដោយសារពួកគេមានបញ្ហាលុយកាក់ បារម្ភថាចោរឬមនុស្សអាក្រក់ជាងនោះទៅទៀតលបចូល។ ក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់រាជាណាចក្រព្រះ ស្ថានភាពទាំងអស់ពិតជាខុសពីនេះមែន! មីកាដែលជាអ្នកប្រកាសទំនាយបានសរសេរថា៖ «គ្រប់គ្នានឹងអង្គុយក្រោមដើមទំពាំងបាយជូរ ហើយក្រោមដើមល្វារបស់ខ្លួន ឥតមានអ្នកណាបំភ័យគេឡើយ»។—មីកា ៤:៤
៦ ដោយចាំជាប់ជានិច្ចនូវសេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏អស្ចារ្យនោះ តើយើងគួរធ្វើអ្វី? យើងគ្រប់រូបត្រូវការផ្ទះដ៏សមរម្យ។ ក៏ប៉ុន្តែ ជាជាងព្យាយាមឲ្យបានផ្ទះដែលយើងស្រមៃចង់បានឥឡូវនេះ ដែលប្រហែលជានាំឲ្យយើងជំពាក់បំណុលច្រើន ជាការល្អដែលយើងផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះយេហូវ៉ាវិញ មែនទេ? សូមចាំអំពីអ្វីដែលលោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍អំពីខ្លួនលោកថា៖ «កញ្ជ្រោងមានរូង ហើយសត្វស្លាបលើមេឃមានទ្រនំ តែកូនមនុស្សគ្មានកន្លែងស្នាក់នៅទេ»។ (លូក. ៩:៥៨) លោកយេស៊ូមានសមត្ថភាពនិងឫទ្ធានុភាពដើម្បីសង់ ឬមានផ្ទះដ៏ល្អបំផុតដែលមនុស្សអាចមាន។ ហេតុអ្វីលោកមិនបានធ្វើដូច្នេះ? ច្បាស់ណាស់ លោកចង់ជៀសវាងពីអ្វីដែលបំបែរអារម្មណ៍និងអ្វីដែលធ្វើឲ្យស្មុគស្មាញ ដែលនឹងរារាំងលោកមិនឲ្យចាត់ទុករាជាណាចក្រព្រះជាអ្វីសំខាន់បំផុត។ តើយើងអាចធ្វើតាមគំរូរបស់លោក ហើយឲ្យភ្នែករបស់យើងមើលរបស់តែមួយ ពោលគឺមិនឲ្យវត្ថុទ្រព្យធ្វើឲ្យជីវិតយើងស្មុគស្មាញ ហើយមិនឲ្យវាធ្វើឲ្យយើងខ្វល់ខ្វាយឬទេ?—ម៉ាថ. ៦:៣៣, ៣៤
«ឆ្កែព្រៃនិងកូនចៀម . . . នឹងរកស៊ីជាមួយគ្នា»
៧. តើនៅដើមដំបូង ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្គាប់ឲ្យមនុស្សនិងសត្វមានទំនាក់ទំនងយ៉ាងណាជាមួយគ្នា?
៧ ពេលព្រះយេហូវ៉ាបង្កើតអ្វីៗនៅផែនដី លោកបានបង្កើតមនុស្សចុងក្រោយបង្អស់។ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រាប់អំពីគោលដៅជាក់លាក់ដល់បុត្រច្បងនិងជាមេជាងរបស់លោកថា៖ «ចូរយើងធ្វើមនុស្សឲ្យដូចជារូបយើង ឲ្យមានភាពដូចយើង ហើយឲ្យមានអំណាចលើត្រីសមុទ្រ សត្វហើរលើអាកាសនឹងសត្វជើង៤ដែលនៅលើផែនដីទាំងមូល ព្រមទាំងសត្វលូនវារដែលវារនៅផែនដីផង»។ (លោ. ១:២៦) ដូច្នេះ អាដាមនិងអេវ៉ា ហើយនៅទីបំផុតមនុស្សទាំងអស់បានទទួលបង្គាប់ឲ្យគ្រប់គ្រងលើសត្វដែលព្រះបានបង្កើត។
៨. ជាទូទៅ តើសត្វមានចរិតយ៉ាងណាសព្វថ្ងៃនេះ?
៨ តើមនុស្សពិតជាអាចគ្រប់គ្រងលើសត្វទាំងអស់ ហើយមានសេចក្ដីសុខសាន្តជាមួយពួកវាបានឬទេ? មនុស្សជាច្រើនជិតស្និទ្ធណាស់ជាមួយសត្វដែលពួកគេចិញ្ចឹមដូចជាឆ្កែនិងឆ្មាជាដើម។ ប៉ុន្តែ ចុះសត្វព្រៃវិញ? របាយការណ៍មួយចែងថា៖ «អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រដែលបានរស់នៅជិតស្និទ្ធនឹងសត្វសាហាវ ហើយបានសិក្សាស្រាវជាវអំពីពួកវា បានរកឃើញថា ថនិកសត្វទាំងអស់មានអារម្មណ៍»។ យើងឃើញថាសត្វទៅជាខ្លាចឬកាចសាហាវ ពេលពួកវារងការគំរាមកំហែង ប៉ុន្តែតើពួកវាអាចបង្ហាញនូវអ្វីដែលអ្នកខ្លះហៅថាជាមនោសញ្ចេតនាជ្រាលជ្រៅបានឬទេ? របាយការណ៍នោះបន្តថា៖ «ពេលពួកវាចិញ្ចឹមកូន ថនិកសត្វទាំងនោះបង្ហាញនូវលក្ខណៈប្រសើរបំផុតរបស់វា ពោលគឺសមត្ថភាពដ៏អស្ចារ្យក្នុងការបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់យ៉ាងកក់ក្ដៅ»។
៩. ស្តីអំពីសត្វ តើយើងអាចរំពឹងថានឹងមានការផ្លាស់ប្ដូរអ្វីខ្លះ?
៩ ហេតុនេះយើងមិនគួរភ្ញាក់ផ្អើលទេ ពេលគម្ពីរចែងថានឹងមានសេចក្ដីសុខសាន្តរវាងមនុស្សនិងសត្វ។ (សូមអាន អេសាយ ១១:៦-៩; ៦៥:២៥) ហេតុអ្វីយើងមិនគួរភ្ញាក់ផ្អើល? សូមចាំថា ពេលណូអេនិងក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់បានចេញពីទូកធំក្រោយទឹកជំនន់ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រាប់ពួកគេថា៖«គ្រប់ទាំងសត្វនៅផែនដី . . . នឹងកោតខ្លាច ហើយស្ញប់ស្ញែងដល់ឯងរាល់គ្នា»។ ឥឡូវនេះ សត្វជាច្រើនរត់គេចពីមនុស្សដើម្បីការពារខ្លួន។ (លោ. ៩:២, ៣) តើព្រះយេហូវ៉ាអាចបំបាត់ចោលការភ័យខ្លាចនេះមួយកម្រិត ដើម្បីឲ្យបង្គាប់ដើមដំបូងរបស់លោកបានសម្រេចឬទេ? (ហូ. ២:១៨) ពេលនោះពិតជាគ្រាដែលគួរឲ្យសប្បាយរីករាយមែនសម្រាប់អស់អ្នកដែលនឹងរួចជីវិតដើម្បីរស់នៅផែនដី!
«លោកនឹងជូតអស់ទាំងទឹកភ្នែក»
១០. ហេតុអ្វីមនុស្សស្រក់ទឹកភ្នែក?
១០ ពេលសាឡូម៉ូនបានឃើញ«អស់ទាំងការសង្កត់សង្កិន ដែលកើតមកនៅក្រោមថ្ងៃ» គាត់បាននិយាយទាំងទុក្ខសោកថា៖ «[មើល!] ទឹកភ្នែករបស់ពួកអ្នកដែលត្រូវគេសង្កត់សង្កិន ហើយឃើញថាគេគ្មានអ្នកណានឹងជួយដោះទុក្ខឡើយ»។ (សាស្ដ. ៤:១) សព្វថ្ងៃនេះ មានរឿងស្រដៀងគ្នាដែរឬអាក្រក់ជាងនោះទៀតផង។ យើងទាំងអស់គ្នាធ្លាប់ស្រក់ទឹកភ្នែកដោយហេតុណាមួយ។ ជួនកាលយើងប្រហែលជាស្រក់ទឹកភ្នែកដោយសារយើងអរសប្បាយ។ ប៉ុន្តែភាគច្រើន យើងស្រក់ទឹកភ្នែកគឺដោយសារចិត្តរបស់យើងពោរពេញទៅដោយទុក្ខព្រួយ។
១១. តើកំណត់ហេតុណាក្នុងគម្ពីរដែលធ្វើឲ្យអ្នករំជួលចិត្តខ្លាំងបំផុត?
១១ សូមនឹកគិតអំពីរឿងដ៏កម្សត់និងគួរឲ្យរំជួលចិត្តដែលយើងអានក្នុងគម្ពីរ។ ពេលសារ៉ាស្លាប់ក្នុងអាយុ១២៧ឆ្នាំ «អ័ប្រាហាំក៏មកដើម្បីកាន់ទុក្ខ ហើយយំសោកនឹងសពសារ៉ា»។ (លោ. ២៣:១, ២) ពេលន៉ាអូមីលាកូនប្រសាស្រីមេម៉ាយទាំងពីរនាក់របស់គាត់ ពួក«គេឡើងសំឡេងយំទាំងអស់គ្នា» រួចបន្ទាប់មកពួក«គេក៏ឡើងសំឡេងយំម្ដងទៀត»។ (រស់. ១:៩, ១៤) ពេលស្តេចហេសេគាឈឺធ្ងន់ហើយដឹងថាគាត់នឹងស្លាប់ គាត់បានអធិដ្ឋានទៅព្រះ រួច«ទ្រង់ព្រះកន្សែងជាខ្លាំង»ឬយំយ៉ាងខ្លាំង ដែលច្បាស់ជាធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ារំជួលចិត្ត។ (២ព. ២០:១-៥) ម្យ៉ាងទៀត កំណត់ហេតុអំពីសាវ័កពេត្រុសបដិសេធលោកយេស៊ូធ្វើឲ្យយើងទាំងអស់គ្នារំជួលចិត្ត។ ពេលឮមាន់រងាវ ពេត្រុស«ចេញទៅក្រៅហើយយំដោយនឹកស្ដាយជាខ្លាំង»។—ម៉ាថ. ២៦:៧៥
១២. តើតាមរបៀបណាការគ្រប់គ្រងនៃរាជាណាចក្រព្រះនឹងផ្ដល់ការសម្រាលទុក្ខពិតប្រាកដ?
១២ ដោយសារមានរឿងខ្លោចផ្សាជាច្រើនកើតឡើងដល់មនុស្ស នោះពួកគេត្រូវការការសម្រាលទុក្ខនិងជំនួយ។ នេះជាអ្វីដែលបណ្ដារាស្ត្រនៅក្រោមការគ្រប់គ្រង១.០០០ឆ្នាំនឹងទទួលគឺ «[ព្រះ]នឹងជូតអស់ទាំងទឹកភ្នែកចេញពីភ្នែករបស់ពួកគេ ហើយសេចក្ដីស្លាប់នឹងលែងមានទៀត ទុក្ខព្រួយ ការស្រែកយំ និងការឈឺចាប់ក៏នឹងលែងមានទៀតដែរ»។ (បប. ២១:៤) គឺអស្ចារ្យណាស់ដែលទុក្ខព្រួយ ការស្រែកយំ និងការឈឺចាប់នឹងលែងមានទៀត ហើយព្រះថែមទាំងបានសន្យាថានឹងបំផ្លាញចោលសត្រូវចុងក្រោយរបស់មនុស្សជាតិ ពោលគឺសេចក្ដីស្លាប់ទៀតផង។ តើនោះនឹងកើតឡើងយ៉ាងដូចម្ដេច?
«អស់អ្នកនៅក្នុងផ្នូរសម្រាប់ជាទីរំលឹក នឹង . . . ចេញមក»
១៣. តាំងពីអាដាមបានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង តើសេចក្ដីស្លាប់មានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាលើមនុស្ស?
១៣ តាំងពីអាដាមបានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង សេចក្ដីស្លាប់បានគ្រប់គ្រងជាស្តេចលើមនុស្សជាតិ។ សេចក្ដីស្លាប់ជាសត្រូវដែលមិនអាចយកឈ្នះបាន វាជាចុងបញ្ចប់ដែលមិនអាចគេចផុតចំពោះមនុស្សជាតិដែលមានភាពខុសឆ្គង និងជាប្រភពនៃទុក្ខសោកច្រើនឥតគណនា។ (រ៉ូម ៥:១២, ១៤) តាមពិតមនុស្សរាប់លាននាក់«ជាខ្ញុំបម្រើអស់មួយជីវិតដោយសារខ្លាចសេចក្ដីស្លាប់»។—ហេ. ២:១៥
១៤. តើនឹងមានលទ្ធផលអ្វី ពេលដែលសេចក្ដីស្លាប់បានត្រូវបំផ្លាញឲ្យសាបសូន្យ?
១៤ គម្ពីរប្រាប់ថាមានគ្រាដែល«សត្រូវចុងក្រោយដែលនឹងត្រូវបំផ្លាញឲ្យសាបសូន្យគឺសេចក្ដីស្លាប់»។ (១កូ. ១៥:២៦) មនុស្សពីរក្រុមនឹងទទួលប្រយោជន៍ពីការនោះ។ ចំពោះ«មនុស្សមួយក្រុមធំ»ដែលរស់នៅឥឡូវនេះ ពួកគេនឹងមានលទ្ធភាពរួចជីវិតដើម្បីរស់នៅពិភពលោកថ្មីដែលព្រះបានសន្យាដោយមានសេចក្ដីសង្ឃឹមទទួលបានជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់។ ចំពោះមនុស្សរាប់ពាន់លាននាក់ដែលសេចក្ដីស្លាប់បានកញ្ឆក់យកជីវិតគេទៅ ពួកគេនឹងអាចត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ។ តើអ្នកអាចស្រមៃគិតអំពីអំណរនិងការរំភើបចិត្ត ពេលមនុស្សមួយក្រុមធំទទួលពួកអ្នកដែលបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញឬទេ? ការពិនិត្យមើលកំណត់ហេតុខ្លះស្តីអំពីការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញជួយយើងឲ្យដឹងជាមុននូវអ្វីដែលប្រហែលជានឹងកើតឡើង។—សូមអាន ម៉ាកុស ៥:៣៨-៤២; លូកា ៧:១១-១៧
១៥. តើអ្នកទំនងជាមានប្រតិកម្មយ៉ាងណា ពេលឃើញមនុស្សជាទីស្រឡាញ់មានជីវិតឡើងវិញ?
១៥ សូមគិតអំពីឃ្លាដែលថា៖ «ពួកគាត់ត្រេកអរហួសប្រមាណ» ហើយពួកគាត់«ចាប់ផ្ដើមសរសើរតម្កើងព្រះ»។ បើអ្នកមានវត្តមានក្នុងពេលទាំងនោះ ប្រហែលជាអ្នកនឹងមានអារម្មណ៍ដូចគ្នាដែរ។ មែនហើយ ពេលយើងឃើញមនុស្សជាទីស្រឡាញ់មានជីវិតឡើងវិញតាមរយៈការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ នោះនឹងធ្វើឲ្យយើងអរសប្បាយនិងរំភើបចិត្តក្រៃលែង។ លោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «នឹងមានវេលាមកដល់ ដែលអស់អ្នកនៅក្នុងផ្នូរដែលសម្រាប់ជាទីរំលឹក នឹងឮសំឡេងរបស់លោក ហើយចេញមក»។ (យ៉ូន. ៥:២៨, ២៩) គ្មានអ្នកណាម្នាក់ក្នុងចំណោមយើងធ្លាប់ឃើញអ្វីបែបនេះកើតឡើងទេ។ នេះប្រាកដជាអ្វីមួយដ៏អស្ចារ្យបំផុតនៃ«អ្វីដែលយើងមើលមិនឃើញ»។
ព្រះនឹងធ្វើជា«អ្វីៗទាំងអស់ដល់មនុស្សទាំងអស់»
១៦. (ក) ហេតុអ្វីយើងគួរនិយាយដោយចិត្តរំភើបអំពីពរដែលយើងមើលមិនទាន់ឃើញ? (ខ) តើប៉ូលបាននិយាយអ្វី ដើម្បីលើកទឹកចិត្តគ្រិស្តសាសនិកនៅក្រុងកូរិនថូស?
១៦ ពួកអ្នកដែលបង្ហាញភក្ដីភាពចំពោះព្រះយេហូវ៉ាក្នុងគ្រាដ៏លំបាកទាំងនេះ នឹងមានអនាគតដ៏រុងរឿង! ទោះជាយើងមិនទាន់បានឃើញពរដ៏វិសេសទាំងនោះក៏ដោយ ការចាំជាប់ជានិច្ចអំពីពរទាំងនោះនឹងជួយយើងឲ្យផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅអ្វីដែលពិតជាសំខាន់ ហើយមិនឲ្យអ្វីៗដែលមិនស្ថិតស្ថេរនិងដែលទាក់ទាញចិត្តក្នុងរបៀបរបបពិភពលោកនេះមកបំបែរអារម្មណ៍យើងឡើយ។ (លូក. ២១:៣៤; ១ធី. ៦:១៧-១៩) ក្នុងអំឡុងការសិក្សានិងការគោរពប្រណិប័តន៍ជាក្រុមគ្រួសារ ក្នុងការសន្ទនាជាមួយបងប្អូនរួមជំនឿ ក្នុងការពិភាក្សាជាមួយសិស្សគម្ពីរនិងអ្នកចាប់អារម្មណ៍ ចូរយើងនិយាយដោយបង្ហាញចិត្តរំភើបអំពីសេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏អស្ចារ្យរបស់យើង។ ការធ្វើដូច្នេះនឹងជួយយើងឲ្យឃើញច្បាស់នូវសេចក្ដីសង្ឃឹមនោះក្នុងចិត្តនិងក្នុងគំនិតរបស់យើង។ សាវ័កប៉ូលបានធ្វើដូច្នេះដើម្បីលើកទឹកចិត្តបងប្អូនគ្រិស្តសាសនិក។ ពាក្យទាំងនេះរបស់គាត់បានជួយពួកគេឲ្យគិតអំពីអ្វីដែលនឹងកើតឡើងនៅចុងបញ្ចប់នៃការគ្រប់គ្រង១.០០០ឆ្នាំរបស់គ្រិស្ត។ ចូរព្យាយាមស្រមៃគិតអំពីអត្ថន័យពេញលេញនៃពាក្យរបស់ប៉ូលនៅកូរិនថូសទី១ ១៥:២៤, ២៥, ២៨។—សូមអាន
១៧, ១៨. (ក) តើតាមរបៀបណាព្រះយេហូវ៉ាជា«អ្វីៗទាំងអស់ដល់មនុស្សទាំងអស់»នៅដើមដំបូងនៃប្រវត្ដិសាស្ត្ររបស់មនុស្ស? (ខ) តើលោកយេស៊ូនឹងធ្វើអ្វីដើម្បីឲ្យមានសាមគ្គីភាពនិងភាពសុខដុមរមនាឡើងវិញ?
១៧ គ្មានការពិពណ៌នាណាប្រសើរជាងថាជីវិតយើងនឹងទៅជាយ៉ាងណានៅចុងបញ្ចប់នៃការគ្រប់គ្រងមួយពាន់ឆ្នាំជាងពាក្យទាំងនេះដែលថា៖ «ព្រះធ្វើជាអ្វីៗទាំងអស់ដល់មនុស្សទាំងអស់»។ តើពាក្យនេះមានន័យយ៉ាងណា? សូមនឹកចាំអំពីពេលដែលមនុស្សល្អឥតខ្ចោះគឺអាដាមនិងអេវ៉ារស់នៅសួនច្បារអេដែន ពួកគាត់ជាសមាជិកនៃក្រុមគ្រួសារសកលលោកដែលមានសេចក្ដីសុខសាន្តនិងភាពសុខដុមរមនា។ ព្រះយេហូវ៉ាដែលជាមហាក្សត្រសកលលោក បានគ្រប់គ្រងដោយផ្ទាល់លើអ្វីៗទាំងអស់ដែលលោកបានបង្កើតគឺទាំងទេវតានិងមនុស្ស។ ពួកគេអាចប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយលោកដោយផ្ទាល់ គោរពប្រណិប័តន៍លោក ហើយទទួលពរពីលោក។ លោកជា«អ្វីៗទាំងអស់ដល់មនុស្សទាំងអស់»។
១៨ ទំនាក់ទំនងដ៏សុខដុមរមនានោះបានត្រូវបង្អាក់ ពេលមនុស្សបានបះបោរប្រឆាំងនឹងសិទ្ធិគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ពីព្រោះពួកគេទទួលឥទ្ធិពលពីសាថាន។ ប៉ុន្តែ តាំងពីឆ្នាំ១៩១៤ រាជាណាចក្រមេស្ស៊ីបានចាត់វិធានការជាបណ្ដើរៗដើម្បីធ្វើឲ្យមានសាមគ្គីភាពនិងភាពសុខដុមរមនាឡើងវិញ។ (អេភ. ១:៩, ១០) ក្នុងអំឡុងការគ្រប់គ្រង១.០០០ឆ្នាំ អ្វីៗដ៏អស្ចារ្យដែលឥឡូវនេះយើង«មើលមិនឃើញ»នឹងត្រូវធ្វើឲ្យទៅជាការពិត។ ក្រោយមក«ទីបញ្ចប់»មកដល់ ពោលគឺចុងបញ្ចប់នៃការគ្រប់គ្រង១.០០០ឆ្នាំរបស់គ្រិស្ត។ បន្ទាប់មក តើនឹងមានអ្វីកើតឡើង? ទោះជាលោកយេស៊ូបានទទួល«គ្រប់ទាំងអំណាចនៅស្ថានសួគ៌និងនៅផែនដី»ក៏ដោយ លោកមិនមានមហិច្ឆតាទេ។ លោកមិនមានបំណងដណ្ដើមតំណែងរបស់ព្រះយេហូវ៉ានោះទេ។ លោក«ប្រគល់រាជាណាចក្រជូនព្រះជាបិតារបស់លោក»ដោយចិត្តរាបទាប។ លោកនឹងប្រើឋានៈនិងអំណាចពិសេសរបស់លោក«ដើម្បីសរសើរតម្កើងព្រះ»។—ម៉ាថ. ២៨:១៨; ភី. ២:៩-១១
១៩, ២០. (ក) តើតាមរបៀបណាបណ្ដារាស្ត្រទាំងអស់នៃរាជាណាចក្រព្រះនឹងបង្ហាញថាពួកគេទទួលយកសិទ្ធិគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា? (ខ) តើយើងនឹងមានសេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏អស្ចារ្យអ្វី?
១៩ នៅពេលនោះ បណ្ដារាស្ត្រនៃរាជាណាចក្រព្រះដែលរស់នៅផែនដីនឹងត្រូវធ្វើឲ្យមានភាពល្អឥតខ្ចោះឡើងវិញ។ ពួកគេនឹងធ្វើតាមគំរូរបស់លោកយេស៊ូ ហើយទទួលស្គាល់សិទ្ធិគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដោយចិត្តរាបទាបនិងដោយស្ម័គ្រចិត្ត។ ពួកគេនឹងមានឱកាសបង្ហាញថាពួកគេចង់ធ្វើដូច្នេះដោយឆ្លងកាត់ការសាកល្បងចុងក្រោយដោយជោគជ័យ។ (បប. ២០:៧-១០) ក្រោយមក ពួកអ្នកប្រឆាំងទាំងអស់ដែលជាមនុស្សនិងបុគ្គលវិញ្ញាណនឹងត្រូវបំផ្លាញចោលជារៀងរហូត។ គ្រានោះនឹងជាគ្រាដ៏សប្បាយរីករាយនិងគួរឲ្យរំភើបចិត្តបំផុត! ក្រុមគ្រួសារសកលលោកទាំងមូលនឹងសប្បាយសរសើរតម្កើងព្រះយេហូវ៉ាដែលលោកនឹងធ្វើជា«អ្វីៗទាំងអស់ដល់មនុស្សទាំងអស់»។—សូមអាន ទំនុកតម្កើង ៩៩:១-៣
២០ តើរាជាណាចក្រដ៏រុងរឿងដែលមានពិតប្រាកដ ហើយដែលនឹងមកដល់នៅពេលខាងមុខ ជំរុញចិត្តអ្នកឲ្យផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើការធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះ ហើយព្យាយាមធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នានោះឬទេ? តើអ្នកអាចជៀសវាងកុំឲ្យសេចក្ដីសង្ឃឹមនិងការសម្រាលទុក្ខក្លែងក្លាយដែលពិភពលោករបស់សាថានផ្ដល់ឲ្យ មកបំបែរអារម្មណ៍អ្នកបានទេ? តើអ្នកនឹងពង្រឹងការតាំងចិត្តរបស់អ្នកដើម្បីគាំទ្រសិទ្ធិគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាឬទេ? សូមឲ្យការប្រព្រឹត្តរបស់អ្នកបង្ហាញថាអ្នកចង់ធ្វើដូច្នេះជារៀងរហូត។ ក្រោយមក អ្នកនឹងមានឯកសិទ្ធិសប្បាយនឹងសន្ដិភាពព្រមទាំងភាពចម្រុងចម្រើនអស់១.០០០ឆ្នាំនិងក្រោយ១.០០០ឆ្នាំ!
[រូបភាពនៅទំព័រ១១]
ពេលលោកយេស៊ូបញ្ចប់ភារកិច្ចរបស់លោកជាស្តេច លោកនឹងប្រគល់រាជាណាចក្រទៅបិតារបស់លោកវិញ