ប្រវត្តិហេតុទី១
សេចក្ដីសង្ខេប
១
ពីអាដាមរហូតដល់អាប្រាហាំ (១-២៧)
កូនចៅរបស់អាប្រាហាំ (២៨-៣៧)
ជនជាតិអេដំ ព្រមទាំងបណ្ដាស្ដេចនិងមេកុលសម្ព័ន្ធរបស់ពួកគេ (៣៨-៥៤)
២
៣
៤
៥
កូនចៅរបស់រូបេន (១-១០)
កូនចៅរបស់កាដ (១១-១៧)
ពួកហាការេនបានត្រូវបង្ក្រាប (១៨-២២)
ពាក់កណ្ដាលកុលសម្ព័ន្ធម៉ាណាសេ (២៣-២៦)
៦
កូនចៅរបស់លេវី (១-៣០)
ក្រុមអ្នកចម្រៀងនៅវិហារ (៣១-៤៧)
កូនចៅរបស់អេរ៉ុន (៤៨-៥៣)
ការតាំងលំនៅរបស់ពួកលេវី (៥៤-៨១)
៧
៨
៩
១០
១១
ដាវីឌបានត្រូវតែងតាំងជាស្ដេចដោយបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់ (១-៣)
ដាវីឌដណ្ដើមយកភ្នំស៊ីយ៉ូន (៤-៩)
ទាហានដ៏អង់អាចរបស់ដាវីឌ (១០-៤៧)
១២
១៣
១៤
រាជ្យរបស់ដាវីឌបានត្រូវតាំងឡើងយ៉ាងមាំ (១, ២)
ក្រុមគ្រួសាររបស់ដាវីឌ (៣-៧)
ពួកភីលីស្ទីនបានត្រូវបង្ក្រាប (៨-១៧)
១៥
១៦
ហឹបរបស់ព្រះបានត្រូវដាក់នៅក្នុងត្រសាល (១-៦)
ចម្រៀងថ្លែងអំណរគុណរបស់ដាវីឌ (៧-៣៦)
កិច្ចបម្រើនៅមុខហឹបរបស់ព្រះ (៣៧-៤៣)
១៧
ដាវីឌមិនបានត្រូវអនុញ្ញាតឲ្យសង់វិហារ (១-៦)
កិច្ចព្រមព្រៀងជាមួយនឹងដាវីឌស្ដីអំពីរាជាណាចក្រ (៧-១៥)
សេចក្ដីអធិដ្ឋានថ្លែងអំណរគុណរបស់ដាវីឌ (១៦-២៧)
១៨
១៩
២០
២១
ដាវីឌធ្វើជំរឿនបណ្ដាជនខុសពីការណែនាំ (១-៦)
ការដាក់ទោសពីព្រះយេហូវ៉ា (៧-១៧)
ដាវីឌសង់ទីបូជា (១៨-៣០)
២២
ដាវីឌបានត្រៀមទុកសម្ភារៈសាងសង់សម្រាប់វិហារ (១-៥)
ដាវីឌផ្ដែផ្ដាំសាឡូម៉ូន (៦-១៦)
ពួកអភិបាលបានត្រូវបង្គាប់ឲ្យជួយសាឡូម៉ូន (១៧-១៩)
២៣
២៤
២៥
២៦
២៧
២៨
២៩
វិភាគទានផ្សេងៗសម្រាប់វិហារ (១-៩)
សេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់ដាវីឌ (១០-១៩)
បណ្ដាជនអរសប្បាយ។ ការគ្រប់គ្រងរបស់សាឡូម៉ូន (២០-២៥)
សេចក្ដីស្លាប់របស់ដាវីឌ (២៦-៣០)