ចូរបង្រៀនកូនរបស់អ្នក
តើអ្នកធ្លាប់មានអារម្មណ៍ថាគេមិនរាប់រកអ្នកឬទេ?
អ្នកដែលគេមិនរាប់រកគឺជាអ្នកដែលគេមិនទទួលឲ្យចូលក្នុងក្រុមរបស់គេ។ គាត់ប្រហែលជាមានពណ៌សម្បុរឬជាតិសាសន៍ខុសគ្នា ឬក៏របៀបដែលនិយាយឬប្រព្រឹត្តអ្វីមួយគឺខុសពីគេ។ តើអ្នកធ្លាប់មានអារម្មណ៍ថាគេមិនរាប់រកអ្នកឬទេ?—a
សូមគិតអំពីបុរសម្នាក់ដែលធ្លាប់មានអារម្មណ៍បែបនេះ។ គាត់មានឈ្មោះថា មភីបូសែត។ សូមឲ្យយើងពិចារណាថាតើគាត់ជាអ្នកណា? ហើយហេតុអ្វីក៏គាត់មានអារម្មណ៍ថាគេមិនរាប់រកគាត់? បើអ្នកធ្លាប់មានអារម្មណ៍ថាគេមិនរាប់រកអ្នក នោះអ្នកអាចរៀនយ៉ាងច្រើនពីគំរូរបស់មភីបូសែត។
មភីបូសែតជាកូនប្រុសរបស់យ៉ូណាថានដែលជាមិត្តសំឡាញ់របស់ដាវីឌ។ មុនពេលដែលយ៉ូណាថានស្លាប់នៅក្នុងសង្គ្រាម គាត់បានប្រាប់ដាវីឌថា៖ ‹សូមជួយមើលថែរក្សាកូនៗរបស់ខ្ញុំផង›។ ដាវីឌក៏បានក្លាយទៅជាស្តេច។ ច្រើនឆ្នាំក្រោយមក គាត់នឹកចាំពាក្យរបស់យ៉ូណាថាន ហើយមភីបូសែតនៅរស់នៅឡើយ។ ពេលដែលមភីបូសែតនៅក្មេង គាត់បានជួបគ្រោះថ្នាក់ដ៏ធ្ងន់មួយ។ តាំងពីពេលនោះមក គាត់ដើរទាំងលំបាក។ តើអ្នកយល់ពីមូលហេតុដែលគាត់មានអារម្មណ៍ថាគេមិនរាប់រកគាត់ឬទេ?—
ដាវីឌចង់ធ្វើល្អដល់កូនប្រុសរបស់យ៉ូណាថាន។ ដូច្នេះ ដាវីឌបានរៀបចំឲ្យមភីបូសែតមានផ្ទះនៅជិតគាត់ក្នុងក្រុងយេរូសាឡិម ហើយដាវីឌបានទុកកន្លែងមួយដើម្បីឲ្យគាត់មកបរិភោគនៅតុជាមួយគ្នា។ ដាវីឌបានឲ្យស៊ីបានិងកូនៗ ថែមទាំងអ្នកបម្រើរបស់គាត់ធ្វើជាអ្នកបម្រើដល់មភីបូសែត។ ដាវីឌពិតជាបានឲ្យកិត្ដិយសដល់កូនប្រុសរបស់យ៉ូណាថានមែន! ប៉ុន្តែ តើអ្នកដឹងថាមានអ្វីកើតឡើងនៅពេលក្រោយមកឬទេ?—
ក្រោយមក ដាវីឌមានបញ្ហានៅក្នុងក្រុមគ្រួសារ។ អាប់សាឡំមជាកូនប្រុសម្នាក់របស់ដាវីឌ បានក្បត់នឹងគាត់ ហើយចង់ឡើងធ្វើជាស្តេច។ ដាវីឌត្រូវរត់ភៀសខ្លួនដើម្បីរួចរស់ជីវិត។ ពេលមនុស្សជាច្រើនទៅតាមដាវីឌ មភីបូសែតក៏ចង់ទៅជាមួយនឹងពួកគេដែរ ពីព្រោះពួកគេបានដឹងថាដាវីឌជាស្តេចដ៏ត្រឹមត្រូវ។ ប៉ុន្តែ មភីបូសែតមិនអាចទៅជាមួយនឹងពួកគេបានទេ ដោយសារគាត់ពិការជើង។
ក្រោយមក ស៊ីបាប្រាប់ដាវីឌថា មភីបូសែតមិនបានមក ដោយសារគាត់ចង់ក្លាយទៅជាស្តេច។ ដាវីឌបានជឿពាក្យកុហកនោះ! ដូច្នេះ គាត់បានឲ្យទ្រព្យសម្បត្ដិទាំងអស់របស់មភីបូសែតទៅស៊ីបាវិញ។ មិនយូរប៉ុន្មាន ដាវីឌបានឈ្នះសង្គ្រាមនឹងអាប់សាឡំម ហើយបានធ្វើដំណើរត្រឡប់មកក្រុងយេរូសាឡិមវិញ។ នៅពេលនោះ ដាវីឌបានស្ដាប់រឿងពិតពីមភីបូសែត។ ដាវីឌបានសម្រេចថា មភីបូសែតនិងស៊ីបាគួរតែចែកទ្រព្យសម្បត្ដិគ្នាម្នាក់ពាក់កណ្ដាល។ តើអ្នកគិតថា មភីបូសែតបានប្រព្រឹត្តយ៉ាងណា?—
គាត់មិនបានត្អូញត្អែរឡើយ។ មភីបូសែតបានដឹងថាស្តេចត្រូវការសេចក្ដីសុខសាន្តក្នុងជីវិតដើម្បីអាចគ្រប់គ្រងបានល្អ។ ហេតុនេះហើយបានជាគាត់ឲ្យស៊ីបាទុកទ្រព្យសម្បត្ដិទាំងអស់នោះទៅ។ អ្វីដែលសំខាន់បំផុតចំពោះមភីបូសែតគឺឲ្យដាវីឌដែលជាអ្នកបម្រើរបស់ព្រះយេហូវ៉ា មកគ្រប់គ្រងជាស្តេចនៅក្រុងយេរូសាឡិមវិញ។
មភីបូសែតបានរងទុក្ខច្រើនណាស់។ គាត់ច្រើនតែមានអារម្មណ៍ថាគ្មាននរណារាប់រកគាត់ទេ។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់និងថែរក្សាគាត់។ តើយើងអាចរៀនអ្វីពីរឿងនេះ?— គឺថាពេលយើងធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ ជួនកាលមនុស្សខ្លះនិយាយភូតភរអំពីយើង។ លោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «ប្រសិនបើពិភពលោកនេះស្អប់អ្នករាល់គ្នា នោះអ្នករាល់គ្នាដឹងថាគេបានស្អប់ខ្ញុំ មុនគេស្អប់អ្នករាល់គ្នា»។ មនុស្សមិនគ្រាន់តែស្អប់លោកទេ តែគេក៏បានសម្លាប់លោកយេស៊ូទៀតផង! យើងអាចប្រាកដថា បើយើងធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ នោះព្រះយេហូវ៉ាដែលជាព្រះដ៏ពិត និងលោកយេស៊ូដែលជាបុត្ររបស់លោកនឹងស្រឡាញ់យើង។
សូមអានក្នុងគម្ពីររបស់អ្នក
សាំយូអែលទី១ ២០:១៥-១៧, ៤១, ៤២
សាំយូអែលទី២ ៤:៤; ៩:១-១០; ១៩:២៤-៣០
[កំណត់សម្គាល់]
a បើអ្នកអានជាមួយកូនតូច ការអូសបន្ទាត់ជួយរំលឹកអ្នកឲ្យផ្អាក ហើយលើកទឹកចិត្តកូនឲ្យនិយាយពីអ្វីដែលគាត់យល់។